travellingmum

emmaki, το μονο που μπορω να πω για το αρθρο ειναι οτι φαινεται ξεκαθαρα πως οποιος το εγραψε δεν εχει ιδεα περι ψυχολογιας. μπορω να μαντεψω οτι ειναι καποιος ψυχιατρος που μαλλον δεν εχει ερευνησει το θεμα σφαιρικα. Βαζει δηλαδη την ψυχοθεραπεια στο ιδιο τσουβαλι με την κρυσταλλοθερπαεια και την κρυσταλλομαντεια και δεν ξερω κι εγω τι αλλο. Δειχνει να αγνοει οτι ο ψυχολογος προκειμενου να παρει το διδακτορικο του χρειαζεται 8 με 9 ετη σπουδων. Και αναφερει την ψυχιατρικη ως την επιλυση ολων των προβληματων, με τους ψυχολογους να κανουν παρεουλα στους ασθενης μεχρι να ερθει ενας σοβαρος επιστημονας, ο ψυχιατρος κατα τη γνωμη του, και να τους θεραπευσει. Νομιζω οτι οποιος σεβεται τις επιστημες γενικα και τον ενδιαφερει η περεταιρω καλλιεργεια και μορφωση του φροντιζει να μαθει καποια πραγματα για ανθρωπους με τους οποιος πιθανως να χρειαστει να συνεργαστει

η διαγνωση δεν ειναι θεμα προσεγγισης, η θεραπεια ομως μπορει να ειναι. Επισης ο ψυχολογος και ο ψυχιατρος πρεπει να συνεργαζονται, δεν ειναι ο ψυχιατρος ψυχολογος ανωτερας κλασεως. Θελω να πω οτι δεν ειναι δουλεια του ψυχολογου να παραπεμπει σε ψυχιατρο αν ειναι πιο "σοβαρο" το θεμα, αλλα αν χρηζει ψυχιατρικης παρακολουθησης και φαρμακευτικης αγωγης. Οπως και δουλεια του ψυχιατρου ειναι να παραπεμψει σε ψυχολογο αν αυτο χρειαζεται ο ασθενης. Να σου πω για τα παραδειγματα που φερεις παραπανω για να καταλαβεις λιγο το μπερδεμα. Το τικ και η νευρικη ανορεξια ειναι συμπτωματα, οχι παθησεις. Ο κλινικος ψυχολογος (οχι συμβουλευτικος) μπορει παρακολουθοντας τον ασθενη να κανει διαγνωση της αιτιας των συμπτωματων αυτων και πιθανως να παραπεμψει (ή ετσι θα επρεπε) στον συμβουλευτικο ψυχολογο προς επιλυση τους. Βεβαια η συμβουλευτικη ψυχολογια εχει κι αυτη πολλες προσεγγισεις. Καμμια ομως δεν ειναι σωστη ή λάθος. Η σχιζοφρενεια και η διπολικη διαταραχη ειναι παθησεις, η διαγνωση των οποιων μπορει να γινει ειτε απο ψυχιατρο ειτε απο κλινικο ψυχολογο. Στην πλειοψηφεια τους αυτες οι περιπτωσεις αντιμετωπιζονται καλυτερα με συνδυασμο φαμρακευτικης αγωγης και ψυχοθεραπειας (οχι ψυχαναλυσης, εδω εχουμε περασει σε ανισορροπια εκρισεως ορμονων οι οποιες αν δεν αντιμετωπιστουν καταλληλα μπορει να προκαλεσουν εγκεφαλικες βλαβες). Αυτη η ψυχοθεραπεια πρεπει να γινει απο καταλληλα εκπαιδευμενο επαγγελματια, ειτε αυτος ειναι πρωταρχικα ψυχιατρος ειτε ψυχολογος. Το θεμα ειναι το εξης: ποιος αποφασιζει οτι μιλαμε για διπολικη διαταραχη και οχι για καταθλιψη; Ποιος αποφασιζει οτι η ορμονικη διαταραχη εχει φτασει σε σημειο νε χρηζει φαρμακευτικης αγωγης και δεν ειναι αναστρεψιμη με ψυχοθεραπεια; Δυστυχως ειναι ακριβως οπως πηγαινεις στο γιατρο και ενω ο ενας σου λεει να πας να κανεις φυσιοθεραπειες και θα γινεις καλα ο αλλος επιμενει οτι χρειαζεσαι εγχειρηση στη σπονδυλικη στηλη (παραδειγμα απο προσωπικη εμπειρια). Με λιγα λογια, δε μπορει κανεις να σου απαντησει. Και ας μην ξεχναμε οτι σε ενα ιδιωτικο συστημα οπως της Ελλαδας ο καθενας κοιταει και τη τσεπη του, ειδικα αυτους τους καιρους....

επισης θεωρητικα υπαρχει ελεγχος απο τον Πανελληνιο Ψυχολογικο Συλλογο, αλλα οι κανονισμοι του για την ασκηση του επαγγελματος δεν ειναι κατα τη γνωμη μου οσο αυστηροι θα επρεπε

γι'αυτο το λογο ξεχωρισα τη νομικη πλευρα του θεματος απο την απαραιτητη (κατα το BPS που εγω τουλαχιστον το εχω ευαγγελιο) εκπαιδευση για καθε μορφη ψυχολογιας.

οταν θελεις να δεις καποιον εχεις καθε δικαιωμα να ρωτησεις για την εξειδικευση του. Αν δηλαδη αποφασισεις να συνεργαστεις με κλινικο ψυχολογο ή με παιδοψυχολογο μπορεις ευγενικα να ρωτησεις που εχουν κανει το διδακτορικο τους. Με εξαιρεση τους συμβουλευτικους οι οποιοι εχουν λαβει την απαραιτητη εκπαιδευση με απλες μεταπτυχιακες σπουδες (εννοω επιπεδου μαστερ). Οι ψυχαναλυτες (αν αποφασισεις να ακολουθησεις αυτη την οδο, η οποια να ξερεις οτι μπορει να ειναι ΑΝΤΙΘΕΤΗ με την ψυχολογια, αυτο χρειαζεται προσωπικη ερευνα) πρεπει να ειναι μελη της ψυχαναλυτικης εταιριας. Αυτο πιστοποιει οτι εχουν κανει την αναλογη εκπαιδευση και εχουν υποβληθει και οι ιδιοι σε ψυχαναλυση με σκοπο την αυτογνωσια και εκμαθηση ελεγχουν των συναισθηματων τους ουτως ωστε να ειναι σε θεση να βοηθησουν απομονωνοντας τις προσωπικες τους εμπειριες/φορτιση κλπ. Θα σου προτεινα να κοιταξεις τη σελιδα του British Psychological Society οπου εξηγει το καθε ειδους ψυχολογου, τι πιστοποιησεις οφειλουν να εχουν και με τι ακριβως ασχολουνται.

Εγω προσωπικα θα πηγαινα στον παθολογο, γιατι θεωρω οτι ειναι ο πιο καταλληλος να αναγνωρισει συμπτωματα και να παραπεμψει ειτε σε ψυχολογο ειτε σε ψυχιατρο.

οχι, οσες δε μπορουσαν για τον οποιοδηποτε λογο να θηλασουν εδιναν το μωρο στη γειτονισσα να το θηλασει, για πολλες γυναικες αυτο αποτελουσε και το μονο τους εσοδο, ενω αλλες το εκαναν χωρις ανταλλαγμα. Αν αυτη η λυση δεν ηταν εφικτη στρεφοταν σε γαλα αλλων θηλαστικων, κατσικας, γαιδαρας, βουβαλας, καμηλας κλπ αναλογως την περιοχη. Μπιμπερο υπηρχαν απο αρχιαοτατων χρονων, νομιζω το παλιοτερο που εχει βρεθει ειναι 4 ή 5 χιλιαδων ετων. Επισης αν η παραγωγη σου ειναι ικανοποιητικη και το μωρο σου τρεφεται καλα και το μονο σου προβλημα ειναι ο πονος θα ειναι καλο να δεις ενα συμβουλο θηλασμου αν δεν το εχεις κανει ηδη, πιθανως να σε βοηθησει να απαλλαγεις.

αυτη την ασκησουλα με το φιδι θα προτεινα κι εγω. Επισης για το "σ" δεν ανησυχουμε μεχρι τα 7 χρονια, ακομα και σε παιδια που το λενε "θ" ή "χ", επειδη ειναι πολυ πιθανο να ειναι θεμα γναθου η οποια αλλαζοντας σχημα με τα καινουρια δοντια δινει τη δυνατοτητα για καθαρη προφορα του ηχου.

μα πρεπει να εχει ευαισθησια ενα μωρο για να μην το πας σε χωρο καπνιζοντων; Δηλαδη στο παραπανω παραδειγμα θα επρεπε να εχει ευαισθησια το μωρο της θεματοθετριας για να μη θελει να καπνιζουν γυρω του;

στη συγκεκριμενη περιπτωση βεβαια φταιει η μαμα που πηγε το μωρο στην καφετερια εφ'οσον εκει επιτρεπεται το καπνισμα (αν απαγορευεται τοτε φταιει ο ιδιοκτητης και παμε σε αλλη κουβεντα). Παρ'ολο που δεν καπνιζω και μ'ενοχλει πολυ η καπνα σε σημειο που πρηζεται ο λαιμος μου, αν αποφασισω να παω σε καφετερια, κλαμπ κλπ τοτε παιρνω τα ρισκα μου, δε μπορω να περιμενω απο κανεναν εκει μεσα να μην καπνισει και να σκεφτεται τη δικη μου υγεια

θα ζητουσα να ανοιξουν το παραθυρο, με την ελπιδα να καταλαβαινε και η ιδια και να εβγαινε εξω να συνεχισει. Αλλα αν τουλαχιστον ανοιγε το παραθυρο, θα βοηθουσε πολυ. Αν αναβε κι αλλο θα εβρισκα μια δικαιολογια και θα εφευγα διακριτικα. Εσυ τι εκανες τελικα;

εχει ξεφυγει λιγο η συζητηση βεβαια... συγγνωμη

κι εδω υπαρχουν τετοιες εξετασεις, τα 11+, αυτο εξηγησα και παραπανω, οτι ολοι πρεπει να ειναι σε καποιο συγκεκριμενο επιπεδο. Αυτο δεν αναιρει τη δυνατοτητα καποια παιδια να ειναι παραπανω απο αυτο το επιεπδο, ουτε επιβαλλει σε κανενα το ΠΩΣ θα φτασουν σε αυτο το επιπεδο αυτα τα παιδια. Εκτος τησ βαθμολογιας που δινεται δις ετησιως, σκεψου ποσα χρονια ειναι μεχρι την Ε και ποσο συχνα μεταπηδουν τα παιδακια απο το ενα γκρουπακι στο αλλο. Αυτο που παιζει στα δαχτυλα τον πολλαπλασιασμο δε σημαινει οτι θα πιασει με τη μια τα κλασματα. Ετσι του δινεται η δυνατοτητα να μαθει τα κλασματα με την ησυχια του χωρια να ξανακουει για τον πολλαπλασιασμο μεχρι να τον βαρεθει. Δεν ξερω αν τα λεω λιγο μπερδεμενα...

ναι στον ιδιο χωρο, ολα κανουν το ιδιο μαθημα, αλλα κανουν διαφορετικες εργασιες. Ασε που το μαθημα εδω ειναι κυριως διαδραστικο και βασιζεται πολυ και στη συνεργασια των παιδιων μεταξυ τους, οποτε πρεπει να μπορουν να επικοινωνησουν σε παρομοιο επιπεδο κατανοησης. Αυτο μπορει να αλλαξει οποιαδηποτε στιγμη. Δηλαδη δε χρειαζεται να μαθουν ολα τα παιδακια πολλαπλασιασμο την ιδια χρονικη στιγμη, αν ακομα καποια δυσκολευονται με την αφιαρεση. Ουτε υπαρχει λογος αυτα που την καταλαβαν την αφαιρεση να την κανουν αλλο ενα μηνα, γιατι μπορει να βαρεθουν, με ο,τι επιπτωσεις εχει αυτο. Επειτα πχ στην αναγνωση δεν υπαρχει ενα βιβλιο αναγνωστικο, αλλα τα παιδια παιρνουν βιβλια απο τη βιβλιοθηκη, τα οποια ειναι κατηγοριοποιημενα αναλογα με το βαθμο δυσκολιας, ετσι ενω καποιο παιδακι παιρνει ενα βιβλιο με βαθμο δυσκολιας 6 καποιο αλλο παιρνει ενα με 9. Και τα δυο μαθαινουν και προχωρανε. Σκοπος ειναι ολα τα παιδακια στο τελος καθε χρονιας να ειναι σε καποιο βασικο επιπεδο.

εδω αυτο ειναι το φυσιολογικο, σε ολα τα σχολεια, και το βρισκω παρα πολυ εφικτο, που ειναι το προβλημα; Δε μιλαμε για διαφορετικα τμηματα, αλλα γκρουπακια μεσα στο ιδιο τμημα.