ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΜΩΡΟΥ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ

[pitsirikokonaki]

Ειλικρινά,δεν έχω διάθεση να συνεχίσω την κουβέντα,με έχεις κουράσει.Όποιος κατάλαβε,κατάλαβε!Όπως με ενοχλεί να βλέπω να χτυπούν οι γονείς τα παιδιά, το ίδιο με ενοχλεί να βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους με οποιοδήποτε τρόπο.Αυτό εννοούσα με λίγα λόγια.Χαιρετώ,με ζητούν τα μωρά μου!

[v & a]

μια χαρα προσαρμοστηκαν οι δικες μου. η μεγαλη πηγε 4 μηνων περιπου κ ειχαα παρει καμερουλα και την εβλεπα-ακουγα, και η 2η 7 μηνων αλλα ξεψαρωσα και εχω μονο ενδοεπικοινωνια οχι καμερα. ( φοβομουν μηπως η μεγαλη μπει στη κουνια της μικρης κι ετσι μεχρι να τσεκαρω αντιδρασεις τη κρατησα παραπανω ωσπου δε χωρουσε στο πορτ μπεμπε κι αρχισε να γυριζει κιολας....οποτε δεν υπηρχε επιλογη). και οι 2 κοιμουνται τελεια. εδω και 6 μηνες η μεγαλη θελει να πηγαινει και για μεσημεριανο υπνο εκει (ειναι στον πανω οροφο) γιατι κοιμοταν στο παρκο στο σαλονι....και κοιμιζα στο παρκο τη μικρη. ενω εδω κ 3 μερες πηγαινω κ τη μικρη για υπνο την ιδια ωρα και πραγματικα κοιμαται, γιατι στο παρκο με το παραμικρο θορυβο ξυπνουσε στη 1 ωρα κ γκρινιαζε. τωρα κοιμουνται και οι 2 απο τις 6 κι ακομα δεν εχουνε ακουστει κ ειναι 8μισι!

Καμια φυσικα δε μου γκρινιαξε ποτε στο κρεββατι της!!!!

[kikileuteris]

Σίγουρα όλοι διαβάζουμε και καταλαβαίνουμε...

 

Καλό θα είναι οι ''τέλειες'' μανούλες να κατέβουν λίγο πιο χαμηλά...μπορεί να πέσουν και να κάνουν και καμμιά ζημιά στο τέλος στα παιδιά τους...

[mariazei]

Σίγουρα όλοι διαβάζουμε και καταλαβαίνουμε...

 

Καλό θα είναι οι ''τέλειες'' μανούλες να κατέβουν λίγο πιο χαμηλά...μπορεί να πέσουν και να κάνουν και καμμιά ζημιά στο τέλος στα παιδιά τους...

 

 

 

Καλη μου μην το συνεχιζεις αλλο! Νομιζω πως οι περισσοτερες διαβασαμε κ καταλαβαμε.

[sammyj]

Σίγουρα όλοι διαβάζουμε και καταλαβαίνουμε...

 

Καλό θα είναι οι ''τέλειες'' μανούλες να κατέβουν λίγο πιο χαμηλά...μπορεί να πέσουν και να κάνουν και καμμιά ζημιά στο τέλος στα παιδιά τους...

:p:p

[aglaia]

Κι όμως, ψάξε έρευνες που έχουν κάνει κορυφαίοι ψυχίατροι, ο Άντλερ, ο Ντράικουρς, ο Ντινκμέγιερ και θα δεις ότι μιλάνε για την ανεξαρτητοποίηση του παιδιού και την αυτονομία όσο πιο νωρίς και επικροτούν τον ύπνο του παιδιού στο δωμάτιό του από την πρώτη ημέρα βάσει των ερευνών τους. Η θεωρία τους πρέπει να είναι η ακριβώς αντίθετη από το attachment parrrenting. Δεν το έχω διαβάσει ποτέ, κάτι λίγα και το υποθέτω.

Και δεν τα λέω γιατί θεωρώ ότι πρέπει κάποιος να αλλάξει άποψη, απλά να γνωρίζει και να σέβεται και την αντίθετη.

 

Το attachment parenting ξεκίνησε από την attachment theory του Bowlby και τεκμηριώθηκε από πάρα πολλούς με ερευνητική δουλειά πολλών ετών.

 

Ακόμη και το wikipedia έχει αρκετά στοιχεία.

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Attachment_theory

 

Οι Άντλερ, Ντράικουρς, και Ντινκμέγιερ βασίστηκαν σε μελέτες; Από όσο γνωρίζω διατύπωσαν προσωπικές απόψεις, τουλάχιστον αυτή η εντύπωση που δημιουργήθηκε από κάποια βιβλία που διάβασα πολύ παλιά. Έχω πολύ αποσπασματική άποψη για το έργο τους

 

Όσο για τα θηλαστικά μπορώ να σου αναφέρω τουλάχιστον 2 που δεν λειτουργούν έτσι:το σκύλο, ο οποίος αποχωρίζεται με μεγάλη ευκολία τα παιδιά του και λειτουργεί σα να μην τα γέννησε ποτέ, και τη γάτα η οποία είναι μεν καλύτερη σα μάνα από το σκύλο, αλλά την έχω δει να τρώει το νεογέννητό της. Και μου το έχει εξηγήσει κτηνίατρος.Δεν είναι κακή μάνα, το έκανε για να κατεβάσει γάλα για τα υπόλοιπα. Επίσης και η γάτα σπρώχνει τα παιδιά της στον έξω κόσμο πολύ νωρίς.

 

Αναφέρεσαι σε δύο κατοικίδια που γενούν τα παιδιά τους σε συνθήκες που δεν είναι φυσικές για το είδος τους.

 

Τα ζώα δεν έχουν νόμους. Τα περισσότερα σκυλιά θηλάζουν και μεγαλώνουν τα μικρά τους χωρίς να τα εγκαταλείψουν. Ακόμη και αν το είδος δεν φημίζεται για τη μητρική συμπεριφορά, ο κανόνας είναι προς τη μεριά της επιβίωσης.

 

Τα ζώα συνηθίζουν να τρώνε τα νεογέννητα που δεν έχουν καλές πιθανότητες επιβίωσης είτε γιατί είναι ασθενικά, είτε γιατί είναι υπεράριθμα. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τη μητρική συμπεριφορά του είδους γενικά.

 

Άλλα είδη αναπτύσσουν άλλους μηχανισμούς. Πχ οι λύκοι όταν βρίσκονται σε οριακές συνθήκες (αν ο βιότοπος δεν είναι αρκετός για να θρέψει πολλούς) δεν ζευγαρώνουν όλοι και αυτοί που δεν ζευγαρώνουν υποστηρίζουν τα μικρά μιας συγγενικής οικογένειας: κουβαλάνε τροφή, κάνουν baby sitting...

 

Σε κάθε είδος υπάρχει ένα ποσοστό μητέρων μικρότερο ή μεγαλύτερο που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη μητρότητα είτε γιατί συνέβη κάτι την ώρα του τοκετού και έχει διαταραχθεί η ορμονική ακολουθία είτε εξαιτίας κληρονομικών χαρακτηριστικών του ατόμου.

 

Η εγκατάλειψη των παιδιών από τον άνθρωπο ήταν κάτι πολύ σύνηθες μέχρι να συμμαζευτούν και να οργανωθούν οι νομοθεσίες των κρατών. Δηλαδή πολύ πολύ πρόσφατα. Τώρα θεωρείται ποινικό αδίκημα η εγκατάλειψη βρέφους.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι πολύ πρόσφατα ως κατάκτηση.

 

Είμαι υποστηρικτής του Άντλερ, πιστεύω ότι για το καλό του παιδιού θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο αυτόνομο και αντιπαθώ δεόντως τους αφορισμούς.

Εγώ προτιμώ να μην είμαι οπαδός και υποστηρικτής κανενός. Υποστηρίζω το ίδιο μου το παιδί.

 

O Άντλερ ήταν πρωτοπόρος για την εποχή του και έβλεπε πολύ μπροστά. Το πιθανότερο όμως είναι ότι είχε αρκετούς από τους περιορισμούς της κοινωνίας στην οποία μεγάλωσε.

Το σίγουρο είναι ότι δεν έκανε έρευνα γιατί εκείνη την εποχή η ψυχολογία ως επιστήμη δεν είχε φτάσει στο επίπεδο των συστηματικών μελετών και της στατιστικής επεξεργασίας των δεδομένων.

Ο Άντλερ και ο κάθε επιστήμονας υπάρχει μέσα σε ένα κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο μεγαλώνει, αποκτά εμπειρίες, εργάζεται, αλληλεπιδρά. Ο Φρόυντ και οι πρώτοι συνεχιστές του (μεταξύ αυτών και ο Άντλερ) ήταν πρωτοπόροι μεν αλλά και πολύ περιορισμένοι από τις κοινωνίες στις οποίες μεγάλωσαν. Χάραξαν δρόμους αλλά χρειάστηκαν αρκετά χρόνια συστηματικής έρευνας σε διάφορες επιστήμες για να αρχίσουν οι θεωρίες να ξεφεύγουν από τη διατύπωση προσωπικών απόψεων και φιλοσοφιών και να πάρουν συγκροτημένο σχήμα που βασίζεται στην επιστημονική τεκμηρίωση. Η ανθρωπολογία και η ψυχολογία προχώρησαν σημαντικά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα.

[sofie]

Κι εμείς ακόμη κοιμόμαστε μαζί στο ίδιο κρεβάτι και δεν με ενοχλεί καθόλου!Πριν δύο μήνες προσπαθήσαμε να επιστρέψουμε στο υπνοδωμάτιο μας μετά από προτροπή του άντρα μου και από τη στενοχώρια και το άγχος μου που την είχα αφήσει μόνη της δεν έκλεισα μάτι και φυσικά επέστρεψα κοντά της!

[kikileuteris]

Το attachment parenting ξεκίνησε από την attachment theory του Bowlby και τεκμηριώθηκε από πάρα πολλούς με ερευνητική δουλειά πολλών ετών.

 

Ακόμη και το wikipedia έχει αρκετά στοιχεία.

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Attachment_theory

 

Οι Άντλερ, Ντράικουρς, και Ντινκμέγιερ βασίστηκαν σε μελέτες; Από όσο γνωρίζω διατύπωσαν προσωπικές απόψεις, τουλάχιστον αυτή η εντύπωση που δημιουργήθηκε από κάποια βιβλία που διάβασα πολύ παλιά. Έχω πολύ αποσπασματική άποψη για το έργο τους

 

 

 

Αναφέρεσαι σε δύο κατοικίδια που γενούν τα παιδιά τους σε συνθήκες που δεν είναι φυσικές για το είδος τους.

 

Τα ζώα δεν έχουν νόμους. Τα περισσότερα σκυλιά θηλάζουν και μεγαλώνουν τα μικρά τους χωρίς να τα εγκαταλείψουν. Ακόμη και αν το είδος δεν φημίζεται για τη μητρική συμπεριφορά, ο κανόνας είναι προς τη μεριά της επιβίωσης.

 

Τα ζώα συνηθίζουν να τρώνε τα νεογέννητα που δεν έχουν καλές πιθανότητες επιβίωσης είτε γιατί είναι ασθενικά, είτε γιατί είναι υπεράριθμα. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τη μητρική συμπεριφορά του είδους γενικά.

 

Άλλα είδη αναπτύσσουν άλλους μηχανισμούς. Πχ οι λύκοι όταν βρίσκονται σε οριακές συνθήκες (αν ο βιότοπος δεν είναι αρκετός για να θρέψει πολλούς) δεν ζευγαρώνουν όλοι και αυτοί που δεν ζευγαρώνουν υποστηρίζουν τα μικρά μιας συγγενικής οικογένειας: κουβαλάνε τροφή, κάνουν baby sitting...

 

Σε κάθε είδος υπάρχει ένα ποσοστό μητέρων μικρότερο ή μεγαλύτερο που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη μητρότητα είτε γιατί συνέβη κάτι την ώρα του τοκετού και έχει διαταραχθεί η ορμονική ακολουθία είτε εξαιτίας κληρονομικών χαρακτηριστικών του ατόμου.

 

Η εγκατάλειψη των παιδιών από τον άνθρωπο ήταν κάτι πολύ σύνηθες μέχρι να συμμαζευτούν και να οργανωθούν οι νομοθεσίες των κρατών. Δηλαδή πολύ πολύ πρόσφατα. Τώρα θεωρείται ποινικό αδίκημα η εγκατάλειψη βρέφους.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι πολύ πρόσφατα ως κατάκτηση.

 

Εγώ προτιμώ να μην είμαι οπαδός και υποστηρικτής κανενός. Υποστηρίζω το ίδιο μου το παιδί.

 

O Άντλερ ήταν πρωτοπόρος για την εποχή του και έβλεπε πολύ μπροστά. Το πιθανότερο όμως είναι ότι είχε αρκετούς από τους περιορισμούς της κοινωνίας στην οποία μεγάλωσε.

Το σίγουρο είναι ότι δεν έκανε έρευνα γιατί εκείνη την εποχή η ψυχολογία ως επιστήμη δεν είχε φτάσει στο επίπεδο των συστηματικών μελετών και της στατιστικής επεξεργασίας των δεδομένων.

Ο Άντλερ και ο κάθε επιστήμονας υπάρχει μέσα σε ένα κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο μεγαλώνει, αποκτά εμπειρίες, εργάζεται, αλληλεπιδρά. Ο Φρόυντ και οι πρώτοι συνεχιστές του (μεταξύ αυτών και ο Άντλερ) ήταν πρωτοπόροι μεν αλλά και πολύ περιορισμένοι από τις κοινωνίες στις οποίες μεγάλωσαν. Χάραξαν δρόμους αλλά χρειάστηκαν αρκετά χρόνια συστηματικής έρευνας σε διάφορες επιστήμες για να αρχίσουν οι θεωρίες να ξεφεύγουν από τη διατύπωση προσωπικών απόψεων και φιλοσοφιών και να πάρουν συγκροτημένο σχήμα που βασίζεται στην επιστημονική τεκμηρίωση. Η ανθρωπολογία και η ψυχολογία προχώρησαν σημαντικά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα.

 

Επειδή είμαι ολίγον στούρνος με το pc, δυστυχώς δε μπορώ να σου απαντήσω αποσπασματικά όπως εσύ, αν και πολύ το ζηλεύω!

 

Άντλερ έχω διαβάσει αποσπασματικά.Ντράικουρς και Ντινκμέγιερ έχω διαβάσει εκτενώς και τεκμηριώνουν τις θεωρίες τους μέσα από ερευνητική δουλειά πολλών ετών.Δεν είναι απλές μελέτες.Όπως άλλωστε και κάθε πεδίο της επιστήμης. Κάνει μια ερευνητική δουλειά για να τεκμηριώσει τη μελέτη του. Είναι οι πατέρες της σχολής γονέων!

Επίσης ένα ακόμη βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου είναι το ''πόση μητέρα χρειάζεται ο άνθρωπος'' της Herrad Schenk, το οποίο εγώ το πήρα για να είμαι ειλικρινής για βοήθημα στην ψυχολογία του παιδιού, αλλά μου προέκυψε κάτι σα σύγγραμα, το οποίο με έρευνα σε ολόκληρους λαούς και συγκρίσεις παρελθόν-παρόν επιβεβαιώνει τη θεωρία του Ντράικουρς.

Το attachment parrenting δεν το έχω μελετήσει καθόλου αν και θα το ήθελα. Αν έχεις μάλιστα να μου προτείνεις και κάποιο βιλίο ή κάποιο site που να με διαφωτίσει θα με ενδιέφερε ιδιαίτερα.

 

Παρότι τα ζώα που ανέφερα είναι κατοικίδια, είναι και θηλαστικά.Και αν θα ρωτήσεις έναν κτηνίατρο θα σε διαβεβαιώσει ότι δεν είναι τα μόνα με τέτοια δείγματα συμπεριφοράς.

 

Οι λόγοι που πολλές φορές τρώνε τα μικρά τους είναι και γι αυτούς που ανέφερες, αλλά και για να μπορούν να θρέψουν τα υπόλοιπα αν δεν έχουν πολύ γάλα. Ενημερωτικά, υπάρχουν και ανθρώπινες φυλές που κάθε 10 παιδιά το 11 το τρώνε. Μέχρι σήμερα για πρόληψη υπερπληθυσμού.

Τα ζώα έχουν νόμους.Κι ο νόμος της επιβίωσης τα οδηγεί στο να ''ρίχνουν'' τα παιδιά τους στην αρένα της επιβίωσης το συντομότερο δυνατό. Όχι όλα τα είδη αλλά τα περισσότερα.Αν θα ρωτήσεις ένα κτηνίατρο θα σου το επιβεβαιώσει.

 

Φαντάζομαι πως όταν λέω ότι είμαι υποστηρικτής του τάδε,αντιλαμβάνεσαι πως σημαίνει ότι η δική του άποψη με βρίσκει σύμφωνη και αυτήν σκοπεύω να υιοθετήσω, γιατί αυτή θεωρώ σωστή για το καλό του παιδιού μου. Αυτό δε νομίζω να χρειάζεται περαιτέρω εξήγηση.

Η θεωρία του Φρόυντ με τη θεωρία του Άντλερ απέχει έτη φωτός. Μιλάνε για πάρα πολύ διαφορετικά πράγματα. Δεν αντικρούει ο ένας τον άλλον, αλλά εξηγούν πολύ διαφορετικά την ανθρώπινη ύπαρξη.Ψάξε στο ίντερνετ Γιωσαφάτ Ματθαίος, κορυφαίος ψυχίατρος, και θα δεις ακριβώς τη θεωρία του Φρόυντ. Υπάρχουν εκπομπές στο νετ ''στα άκρα'' όπου είναι καλεσμένος και μιλάει με τη φροϋδική θεωρία. Προσωπικά μου αρέσει πολύ να τον ακούω.

[kalamaraki]

Κι όμως, ψάξε έρευνες που έχουν κάνει κορυφαίοι ψυχίατροι, ο Άντλερ, ο Ντράικουρς, ο Ντινκμέγιερ και θα δεις ότι μιλάνε για την ανεξαρτητοποίηση του παιδιού και την αυτονομία όσο πιο νωρίς και επικροτούν τον ύπνο του παιδιού στο δωμάτιό του από την πρώτη ημέρα βάσει των ερευνών τους. Η θεωρία τους πρέπει να είναι η ακριβώς αντίθετη από το attachment parrrenting. Δεν το έχω διαβάσει ποτέ, κάτι λίγα και το υποθέτω.

Και δεν τα λέω γιατί θεωρώ ότι πρέπει κάποιος να αλλάξει άποψη, απλά να γνωρίζει και να σέβεται και την αντίθετη.

 

Όσο για τα θηλαστικά μπορώ να σου αναφέρω τουλάχιστον 2 που δεν λειτουργούν έτσι:το σκύλο, ο οποίος αποχωρίζεται με μεγάλη ευκολία τα παιδιά του και λειτουργεί σα να μην τα γέννησε ποτέ, και τη γάτα η οποία είναι μεν καλύτερη σα μάνα από το σκύλο, αλλά την έχω δει να τρώει το νεογέννητό της. Και μου το έχει εξηγήσει κτηνίατρος.Δεν είναι κακή μάνα, το έκανε για να κατεβάσει γάλα για τα υπόλοιπα. Επίσης και η γάτα σπρώχνει τα παιδιά της στον έξω κόσμο πολύ νωρίς.

 

Με ενοχλεί ιδιαίτερα να με χαρακτηρίζουν ότι θεωρώ το μωρό ενόχληση και το βγάζω από το δωμάτιο. Είμαι υποστηρικτής του Άντλερ, πιστεύω ότι για το καλό του παιδιού θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο αυτόνομο και αντιπαθώ δεόντως τους αφορισμούς.

Εγώ δέχομαι τη μανούλα που κρατάει μέχρι μεγάλο το παιδάκι στο δωμάτιό της.Δεν τη χαρακτηρίζω.Θα μπορούσα να πω ότι θα βγάλει μαμόθρεφτα παιδιά, ή ότι δεν το αποχωρίζεται από δική της συναισθηματική ανεπάρκεια. Δεν πιστεύω όμως τπτ από όλα αυτά. Πιστεύω απλά ότι κάνει το καλύτερο δυνατό για το παιδάκι της όπως εκείνη το βλέπει.

Και γι αυτό δε μου αρέσει να με χαρακτηρίζουν.

 

Αν διαβάσεις λίγο καλύτερα θα δεις ότι δε σε χαρακτήρισα καταρχήν.Ή τουλάχιστον εγώ δεν καταλαβαίμω που αναφέρεσαι.

 

Και ποιος νομίζει άραγε ότι είναι ικανός να κρίνει αν μια μητέρα βάζει σε κίνδυνο το παιδί της επειδή επιλέγει τα χωριστά δωμάτια?Πιστεύω κανείς!Γιατί δεν υπάρχει τέλεια μανούλα.Σε τι κίνδυνο όταν δεν υπάρχει τέλεια τεκμηριωμέο αποτέλεσμα?Μόνο οι στατιστικές μιλάνε, τπτ άλλο. Κι η αυχενική διαφάνεια που κάνουμε στην εγκυμοσύνη, δεν είναι διαγνωστική, αλλά στατιστική. Άρα δεν είναι πανάκεια.Το ίδιο και οι έρευνες για το ΣΑΒΘ, για την παιδοψυχιατρική κτλ. Αντίστοιχες έρευνες έχουν δείξει ότι τελικά ο άνθρωπος δε χρειάζεται τόση μητέρα κι ότι τα παιδιά που μεγάλωσαν σε κοινωνίες που δεν ήταν τόσο κοντά με τις μητέρες τους για ποικίλους λόγους ανέπτυξαν πιο συγκροτημένες προσωπικότητες.Ούτε αυτές είναι πανάκεια. Κάθε ένας, ακριβώς επειδή δεν εφησυχάζει για το καλό του παιδιού του, ακούει πλήθος απόψεων και κρίνει τελικά ποιο θα ήταν καλό να υιοθετήσει. Τόσο απλά.

Με τρομάζουν πολύ οι μανούλες που θεωρούν εαυτούς τέλειους και αφορίζουν με ευκολία τις υπόλοιπες.Με τρομάζουν γενικά οι άνθρωποι που κρίνουν με ευκολία. (και δε χαρακτηρίζω, σου αντικρούω το:kikileuteris,φυσικά και με ενοχλεί όταν μια μητέρα βάζει σε κινδυνο τη ζωή του παιδιού της.Αν δεν με ενοχλούσε θα ήμουν αναίσθητη,στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορη)

Και προς Θεού δε θεωρώ ότι αυτό που κάνεις είναι λάθος. Δέχομαι την άποψη σου και τη διαβάζω με προσοχή, ακριβώς για να βρω το δικό μου λάθος.

Και δέχομαι το δικαίωμα σου να την εκφράσεις, όπως θα έπρεπε όλοι να δεχόμαστε το δικαίωμα του άλλου στη διαφορετική άποψη.(αυτό εννοείς ότι σε χαρακτήρισα?γιατί το ανέφερα και πιο πάνω, το δικαίωμα στη δημοκρατία)

 

Σίγουρα όλοι διαβάζουμε και καταλαβαίνουμε...

 

Καλό θα είναι οι ''τέλειες'' μανούλες να κατέβουν λίγο πιο χαμηλά...μπορεί να πέσουν και να κάνουν και καμμιά ζημιά στο τέλος στα παιδιά τους...

 

Επειδή είμαι ολίγον στούρνος με το pc, δυστυχώς δε μπορώ να σου απαντήσω αποσπασματικά όπως εσύ, αν και πολύ το ζηλεύω!

 

Άντλερ έχω διαβάσει αποσπασματικά.Ντράικουρς και Ντινκμέγιερ έχω διαβάσει εκτενώς και τεκμηριώνουν τις θεωρίες τους μέσα από ερευνητική δουλειά πολλών ετών.Δεν είναι απλές μελέτες.Όπως άλλωστε και κάθε πεδίο της επιστήμης. Κάνει μια ερευνητική δουλειά για να τεκμηριώσει τη μελέτη του. Είναι οι πατέρες της σχολής γονέων!

Επίσης ένα ακόμη βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου είναι το ''πόση μητέρα χρειάζεται ο άνθρωπος'' της Herrad Schenk, το οποίο εγώ το πήρα για να είμαι ειλικρινής για βοήθημα στην ψυχολογία του παιδιού, αλλά μου προέκυψε κάτι σα σύγγραμα, το οποίο με έρευνα σε ολόκληρους λαούς και συγκρίσεις παρελθόν-παρόν επιβεβαιώνει τη θεωρία του Ντράικουρς.

Το attachment parrenting δεν το έχω μελετήσει καθόλου αν και θα το ήθελα. Αν έχεις μάλιστα να μου προτείνεις και κάποιο βιλίο ή κάποιο site που να με διαφωτίσει θα με ενδιέφερε ιδιαίτερα.

 

Παρότι τα ζώα που ανέφερα είναι κατοικίδια, είναι και θηλαστικά.Και αν θα ρωτήσεις έναν κτηνίατρο θα σε διαβεβαιώσει ότι δεν είναι τα μόνα με τέτοια δείγματα συμπεριφοράς.

 

Οι λόγοι που πολλές φορές τρώνε τα μικρά τους είναι και γι αυτούς που ανέφερες, αλλά και για να μπορούν να θρέψουν τα υπόλοιπα αν δεν έχουν πολύ γάλα. Ενημερωτικά, υπάρχουν και ανθρώπινες φυλές που κάθε 10 παιδιά το 11 το τρώνε. Μέχρι σήμερα για πρόληψη υπερπληθυσμού.

Τα ζώα έχουν νόμους.Κι ο νόμος της επιβίωσης τα οδηγεί στο να ''ρίχνουν'' τα παιδιά τους στην αρένα της επιβίωσης το συντομότερο δυνατό. Όχι όλα τα είδη αλλά τα περισσότερα.Αν θα ρωτήσεις ένα κτηνίατρο θα σου το επιβεβαιώσει.

 

Φαντάζομαι πως όταν λέω ότι είμαι υποστηρικτής του τάδε,αντιλαμβάνεσαι πως σημαίνει ότι η δική του άποψη με βρίσκει σύμφωνη και αυτήν σκοπεύω να υιοθετήσω, γιατί αυτή θεωρώ σωστή για το καλό του παιδιού μου. Αυτό δε νομίζω να χρειάζεται περαιτέρω εξήγηση.

Η θεωρία του Φρόυντ με τη θεωρία του Άντλερ απέχει έτη φωτός. Μιλάνε για πάρα πολύ διαφορετικά πράγματα. Δεν αντικρούει ο ένας τον άλλον, αλλά εξηγούν πολύ διαφορετικά την ανθρώπινη ύπαρξη.Ψάξε στο ίντερνετ Γιωσαφάτ Ματθαίος, κορυφαίος ψυχίατρος, και θα δεις ακριβώς τη θεωρία του Φρόυντ. Υπάρχουν εκπομπές στο νετ ''στα άκρα'' όπου είναι καλεσμένος και μιλάει με τη φροϋδική θεωρία. Προσωπικά μου αρέσει πολύ να τον ακούω.

 

 

Πολυ χαιρομαι που σε γνώρισα Κική μου.......

Και πολυ χαιρομαι που συμφωνουμε στα περισσότερα, αν και δηλώνω αδαης πανω σε μελέτες και συγγράματα. Χαιρομαι ομως που οι σκέψεις μου πλησιάζουν πολυ εκει...

 

Εχω βαρεθει να ακουω για τις "κακές" μανουλες....για τις εγωίστριες μανουλες....για τις μανούλες με αγνοια....

Η καθε μια απο εμας κανει αυτο που νομιζει καλυτερα για το παιδάκι της

Καθε παιδακι ειναι ξεχωριστο και μοναδικο, δεν ειναι πανάκεια ολοι οι κανονες για ολα τα παιδάκια....

Διαλέγω τι μου ταιρίαζει απο καθε θεωρεια και το εφαρμοζω...

Δεν ειμαι φανατικη σε μια αποψη..

Μιλαω εγω που ενω εβαλα την κορη μου στους 3 μιση μηνες στο δωματιο της μονη της... ενω απο 11 μηνων εως και πριν απο 2 μηνες ξυπνουσε καθε βραδυ ρολλόι στις 3 και ηθελε να κοιμαται μαζι μου δεν της το αρνήθηκα.... εως που το εκοψε μονη της .....

[kikileuteris]

Πολυ χαιρομαι που σε γνώρισα Κική μου.......

Και πολυ χαιρομαι που συμφωνουμε στα περισσότερα, αν και δηλώνω αδαης πανω σε μελέτες και συγγράματα. Χαιρομαι ομως που οι σκέψεις μου πλησιάζουν πολυ εκει...

 

Εχω βαρεθει να ακουω για τις "κακές" μανουλες....για τις εγωίστριες μανουλες....για τις μανούλες με αγνοια....

Η καθε μια απο εμας κανει αυτο που νομιζει καλυτερα για το παιδάκι της

Καθε παιδακι ειναι ξεχωριστο και μοναδικο, δεν ειναι πανάκεια ολοι οι κανονες για ολα τα παιδάκια....

Διαλέγω τι μου ταιρίαζει απο καθε θεωρεια και το εφαρμοζω...

Δεν ειμαι φανατικη σε μια αποψη..

Μιλαω εγω που ενω εβαλα την κορη μου στους 3 μιση μηνες στο δωματιο της μονη της... ενω απο 11 μηνων εως και πριν απο 2 μηνες ξυπνουσε καθε βραδυ ρολλόι στις 3 και ηθελε να κοιμαται μαζι μου δεν της το αρνήθηκα.... εως που το εκοψε μονη της .....

 

Αυτό λέω κι εγώ ρε καλαμαράκι. Ότι δε μπορούμε να αφορίζουμε με τόση ευκολία θαρρείς και είμαστε Θεοί την αντίθετη άποψη.

Κι εγώ που είμαι υπέρ της αυτονομίας των παιδιών, με ενδιαφέρει να διαβάσω και το attachment parrenting, όχι μόνο για να ακούσω και την άλλη πλευρά, αλλά γιατί είμαι σίγουρη ότι κάτι καλό θα αποκομίσω από αυτό. Γιατί όσο πιο διευρυμένους ορίζοντες έχω τόσο το καλύτερο για μένα και για τους γύρω μου.

Κι εγώ τον έβαλα πολύ νωρίς στο δωμάτιό του, αλλά όταν ήταν άρρωστος ξενυχτούσαμε μαζί του αγκαλιά και περπατώντας (δεν τον βόλευε τον κύριο καθιστό!). Και τίποτα δεν έκανα με πίεση εννοείται. Είμαι υπέρ του ότι λίγο το παιδί θα σου δείξει τους ρυθμούς του, λίγο εσύ τους δικούς σου και σιγά σιγά θα τα βρείτε.Στο κρεββάτι μας όταν έρχεται το κάνει για παιχνίδι, γι αυτό και δεν τον έβαλα εκεί όταν ήταν αρρωστούλι.Όρθιος ο πατέρας του να τον έχει αγκαλιά γιατί εγώ περιμένω την επόμενη, όρθια κι εγώ από δίπλα να παρακολουθώ! Μετά όμως πάλι στο κρεββατάκι του.

Κι εγώ δεν είμαι φανατική σε τίποτα. Προσαρμόζω αυτό που με ενδιαφέρει να υιοθετήσω στα μέτρα μου.

 

Και εγώ χάρηκα που σε γνώρισα καλαμαράκι!!!

[boulou]

Εμενα η κορη μου κοιμαται στην κουνια της διπλα μας, κ οταν ξυπνησει τη νυχτα για να ξανακοιμηθει αμεσως ,την περνω στο κρεββατι μας ως το πρωι.(17μηνων)

Καλο η κακο δεν ξερω αν ειναι ,γιατι δεν υπαρχει μια απαντηση πανακεια για ολα τα παιδια..

οσον αφορα την αυτονομια παντως θεωρω οτι ειναι κ λιγο στο παιδι..Καποια παιδια ειναι πιο τσαμπουκαδες κ καποια πιο μαμουχαλα..

Εγω ξερω φιλικη οικογενεια παντως που διωχνει καθε βραδυ τον 4χρονο γιο της απο το κρεββατι για να μαθει να κοιμαται μονος του,ως ''αντρας'',ενω ο πατερας του 35 χρονων παει καθε μερα στους γονεις του κ συζηταει :..ο ταδε συναδελος ειπε αυτο, ο προισταμενος μου μου μιλησε ασχημα , η πεθερα μου πηρε τηλεφωνο,η γυναικα μου εκανε μακαρονια με κιμα σημερα κτλ..

τα σχολια δικα σας..

[kikileuteris]

Εμενα η κορη μου κοιμαται στην κουνια της διπλα μας, κ οταν ξυπνησει τη νυχτα για να ξανακοιμηθει αμεσως ,την περνω στο κρεββατι μας ως το πρωι.(17μηνων)

Καλο η κακο δεν ξερω αν ειναι ,γιατι δεν υπαρχει μια απαντηση πανακεια για ολα τα παιδια..

οσον αφορα την αυτονομια παντως θεωρω οτι ειναι κ λιγο στο παιδι..Καποια παιδια ειναι πιο τσαμπουκαδες κ καποια πιο μαμουχαλα..

Εγω ξερω φιλικη οικογενεια παντως που διωχνει καθε βραδυ τον 4χρονο γιο της απο το κρεββατι για να μαθει να κοιμαται μονος του,ως ''αντρας'',ενω ο πατερας του 35 χρονων παει καθε μερα στους γονεις του κ συζηταει :..ο ταδε συναδελος ειπε αυτο, ο προισταμενος μου μου μιλησε ασχημα , η πεθερα μου πηρε τηλεφωνο,η γυναικα μου εκανε μακαρονια με κιμα σημερα κτλ..

τα σχολια δικα σας..

 

Συμφωνώ απόλυτα ότι σε καθοδηγεί και το παιδί.

[prune]

Εμεις εχουμε το μωρο στο κρεβατι μας απο τεσσαρων μηνων μεχρι τοτε το ειχαμε σε καλαθουνα διπλα μας.

 

Στην αρχη που δεν ειχα την τυχη να διαβασω τα κειμενα της Αγλαιας, αναρωτιομουν γιατι το παιδι κοιμαται τοσο καλα οταν το εχω διπλα μου και ταλαιπωρειται τοσο στον υπνο οταν το αφηνω μονο του.Μου ειχε γινει ολη μου τη ζωη τοση πλυση εγκεφαλου οτι το παιδι χρειαζεται το χωρο του που δεν υπηρχε αλλος τροπος για μενα.

 

Οταν διαβασα κειμενα της Αγλαιας και την ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου,γιατι με αμεσο και συνοπτικο τροπο μετεφερε την ουσια μιας θεωριας που μονη μου ισως δεν ανακαλυπτα ποτε, αναθεωρησα και ακολουθησα αυτο που προσταζει η φυση: το μωρο πρεπει να ειναι διπλα στη μαμα του και οχι απομονωμενο.

 

Απο τεσσαρων μηνων το πηραμε στο κρεβατι μας και ειναι η καλυτερη αποφαση που εχουμε παρει.

 

Το μωρο θηλαζει συχνα μεσα στην νυχτα,εγω ουτε που το καταλαβαινω, ενω μεχρι τοτε ξυπναγα τελειως για να το σηκωσω και να το ξανατοποθετησω στην καλαθουνα.Κανει παρα πολυ καλο και ησυχο υπνο και εμεις ειμαστε τρισευτιχισμενοι να εχουμε το μωρακι μας διπλα και ειμαστε σιγουροι οτι ειναι ασφαλες.

 

Ο μπαμπας μου παιδι πολυτεκνης οικογενειας μου αφηγειται οτι στο χωριο κοιμοντουσαν ολοι μαζι σε ενα δωματιο ,αφενος δεν υπηρχε αλλο αλλα και αλλο να υπηρχε δεν θα ειχε θερμανση οποτε ολη η οικογενεια μαζι.Μου λεει οτι η θαλπωρη και η αισθηση ασφαλειας που ενιωθε τα βραδια ηταν το καλυτερο συναισθημα της παιδικης του ηλικιας.Ημουν πολυ επηρεασμενη απο τις αντιθετες θεωριες για να τον κατανοησω.

 

Αγλαια σε ευχαριστουμε που υπαρχεις και μας ανοιγεις τα ματια!!!!!!!!!!

[Thaumataki]

Εγω ξερω φιλικη οικογενεια παντως που διωχνει καθε βραδυ τον 4χρονο γιο της απο το κρεββατι για να μαθει να κοιμαται μονος του,ως ''αντρας'',ενω ο πατερας του 35 χρονων παει καθε μερα στους γονεις του κ συζηταει :..ο ταδε συναδελος ειπε αυτο, ο προισταμενος μου μου μιλησε ασχημα , η πεθερα μου πηρε τηλεφωνο,η γυναικα μου εκανε μακαρονια με κιμα σημερα κτλ..

τα σχολια δικα σας..

No comments......

[patousitsa]

Πολυ χαιρομαι που σε γνώρισα Κική μου.......

Και πολυ χαιρομαι που συμφωνουμε στα περισσότερα, αν και δηλώνω αδαης πανω σε μελέτες και συγγράματα. Χαιρομαι ομως που οι σκέψεις μου πλησιάζουν πολυ εκει...

 

Εχω βαρεθει να ακουω για τις "κακές" μανουλες....για τις εγωίστριες μανουλες....για τις μανούλες με αγνοια....

Η καθε μια απο εμας κανει αυτο που νομιζει καλυτερα για το παιδάκι της

Καθε παιδακι ειναι ξεχωριστο και μοναδικο, δεν ειναι πανάκεια ολοι οι κανονες για ολα τα παιδάκια....

Διαλέγω τι μου ταιρίαζει απο καθε θεωρεια και το εφαρμοζω...

Δεν ειμαι φανατικη σε μια αποψη..

 

καλημερα κοριτσια! και εγω συμφωνω μαζι σας αρκετα. εχω ενα αγορακι 6 μηνων και καθε μερα κοιμαμαι και ξυπναω με το τι κανω λαθος ή σωστο για αυτο το μωρο. ειμαι σιγουρη πως ολες αγαπαμε τα μωρα μας και θελουμε το καλυτερο για αυτα. δεν νομιζω ομως πως υπαρχει κατι που να ειναι σωστο η΄λαθος 100%! μπορει να φτανουν το 99% αλλα 100% ποτε! εμεις ακομη κοιμομαστε με το μικρο στο δωματιο του αλλα αρχιζουμε να σκεφτομαστε μηπως πρεπει να την κανουμε σιγα σιγα! το σκεφτομαστε για το καλο του μωρου! το οποιο τελικα κανεις δεν ξερει ποιο ειναι!! διαβαζουμε, διαβαζουμε και στο τελος κινουμαστε γυρω απο τα δικα μας πιστευω και εν μερει εκει που μας παει το μωρο μας.

[kikileuteris]

Πολυ χαιρομαι που σε γνώρισα Κική μου.......

Και πολυ χαιρομαι που συμφωνουμε στα περισσότερα, αν και δηλώνω αδαης πανω σε μελέτες και συγγράματα. Χαιρομαι ομως που οι σκέψεις μου πλησιάζουν πολυ εκει...

 

Εχω βαρεθει να ακουω για τις "κακές" μανουλες....για τις εγωίστριες μανουλες....για τις μανούλες με αγνοια....

Η καθε μια απο εμας κανει αυτο που νομιζει καλυτερα για το παιδάκι της

Καθε παιδακι ειναι ξεχωριστο και μοναδικο, δεν ειναι πανάκεια ολοι οι κανονες για ολα τα παιδάκια....

Διαλέγω τι μου ταιρίαζει απο καθε θεωρεια και το εφαρμοζω...

Δεν ειμαι φανατικη σε μια αποψη..

 

καλημερα κοριτσια! και εγω συμφωνω μαζι σας αρκετα. εχω ενα αγορακι 6 μηνων και καθε μερα κοιμαμαι και ξυπναω με το τι κανω λαθος ή σωστο για αυτο το μωρο. ειμαι σιγουρη πως ολες αγαπαμε τα μωρα μας και θελουμε το καλυτερο για αυτα. δεν νομιζω ομως πως υπαρχει κατι που να ειναι σωστο η΄λαθος 100%! μπορει να φτανουν το 99% αλλα 100% ποτε! εμεις ακομη κοιμομαστε με το μικρο στο δωματιο του αλλα αρχιζουμε να σκεφτομαστε μηπως πρεπει να την κανουμε σιγα σιγα! το σκεφτομαστε για το καλο του μωρου! το οποιο τελικα κανεις δεν ξερει ποιο ειναι!! διαβαζουμε, διαβαζουμε και στο τελος κινουμαστε γυρω απο τα δικα μας πιστευω και εν μερει εκει που μας παει το μωρο μας.

 

Ακριβώς!Όσο και να διαβάσουμε, θα καταλήξουμε να υιοθετήσουμε μια τακτική η οποία ταιριάζει σε εμάς, αλλά και στην οποία μας οδηγεί το ίδιο το μωρό.

Επίσης συμφωνώ απόλυτα πως τίποτα δεν είναι 100% λάθος ή σωστό, ούτε καν 99% για να είμαι ειλικρινής, πολύ λιγότερο.

Και προσωπική μου άποψη είναι πως αν δεχτούμε πως δεν είμαστε τέλειοι γονείς, αλλά έχουμε τα λάθη και τα σωστά μας, θα καταφέρουμε να αποδεχτούμε και το γεγονός ότι δεν έχουμε κάνει τα τέλεια παιδιά και ούτε θα περιμένουμε από εκείνα κάτι τέτοιο, ούτε θα τα οδηγούμε προς αυτήν την κατεύθυνση. Κι έτσι θα είμαστε όλοι πιο ευτυχισμένοι και κυρίως τα παιδιά μας.

[july]

γειά σας και από εμένα!

θα πω και εγώ την άποψή μου ή μάλλον τι κάνω στο παιδί μου!

3 μηνών την πήρα άπό το λίκνο και την πήγα στο κρεββάτι της όπου κοιμήθηκε μια χαρά όπως και εγώ παρόλου που σηκωνόμουν για θηλασμό!

αυτό συνεχίστηκε μέχρι που ήταν 9 μηνών! τότε πήγα για δουλειά!επομένως κοιμόταν μόνη της στο κρεββάτι της και όταν ξύπναγε την έπαιρνα στο δικό μας και θήλαζε!μόνο που με έπαιρνε ο ύπνος και η μικρή "ξέμενε" στο δικό μας κάτι που διόλου με ενοχλούσε αντιθέτως με βόλευε γιατί μετά ξαναξύπναγε μόνη της και έτρωγε χωρίς να με ενοχλήσει ιδιαίτερα!

πριν από κανα δίμηνο λόγω του ότι μου έλειπε πολύ το παιδί μου την έπαιρνα το βράδυ στο κρεββάτι ξύπνια ξάπλωνα δίπλα της την χαίδευα με χάιδευε και κοιμόμασταν αγκαλίτσα!μέχρι που έμαθε να κοιμάται έτσι και δεν θέλει να πάει στο κρεββάτι της!να σημειώσω ότι με βόλευε πάρα πολύ γιατί μέχρι πριν ένα μήνα θήλαζε!!(χώρια του ότι το απολαμβάνω!!!!)

 

μου αρέσει πολύ να κοιμόμαστε όλοι μαζί αλλά πιστεύω ότι πρέπει πάλι να μάθει στο δωμάτιό της και αυτό για έναν και μόνο λόγο!σε λίγους μήνες θα έρθει και το αδερφάκι της!!!φοβάμαι επειδή η μεγάλη πάει παιδικό θα μου φέρνει πολλές αρρώστιες και φοβάμαι για το μωρό μην αρρωστήσει!δεν ξέρω σίγουρα δεν μπορώ να κλείσω το μωρό σε ένα δωμάτιο και η μικρή να μην το πλησιάζει αλλά μέχρι να σαραντίσει θα προσπαθήσω να το προστατέψω από τα πάντα όσο μπορώ!!!τώρα πως θα το κάνω δεν ξέρω ίσως να είμαι παράλογη ή υπερπροστατευτική αλλά τώρα έτσι νιώθω!!!

[mpoumpoula]

Με μεγάλη μου λύπη βλέπω ότι για άλλη μια φορά σε ένα φόρουμ που θεωρείται δημόσιο κ ελεύθερο καταλήγουμε να αλληλοχαρακτηριζόμαστε γιατί απλά και μόνο δε συμφωνούμε! Έλεος βρε κορίτσια! Γνώμες λέμε, απόψεις ανταλλάσουμε, όλες μάνες είμαστε και όλες προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο για τα παιδάκια μας, καθεμία με τις γνώσεις και το ένστικτό της! Ο διάλογος προάγει την εξέλιξη και την ενημέρωση αλλά μήπως να χαλαρώσουμε λίγο και να είμαστε πιο ανεκτικές στις αντίθετες απόψεις;;;;;; Ας ρίξουμε τους τόνους.... σας παρακαλώ....

 

Θα σας πω λοιπόν κι εγώ σχετικά με το θέμα... Και τα δύο μου παιδιά μέχρι 6 μηνών ήταν στο δωμάτιό μου σε λίκνο, ε και κάποιες φορές και στο κρεβάτι μου... Κυρίως γιατί είχα διαβάσει για το ΣΑΒΘ, οπότε φοβόμουν. Από κει και έπειτα στο δωματιό τους και χωρίς πρόβλημα. Ενδοεπικοινωνίες έχω δύο αλλά δε χρησιμοποίησα ποτέ καμία γιατί κοιμάμαι σαν το λαγό κ ακόμα και την αλλαγή της ανάσας ακούω, άσε που δεν τις θεωρώ τόσο αθώες! Τέλος να συμπληρώσω ότι όσο τρυφερό κ αν είναι να κοιμάσαι με το παιδάκι σου άλλο τόσο δύσκολο γίνεται όταν το παιδάκι σου μεγαλώνει κ αρχίζει τις κλωτσιές και τις σφαλιάρες στον ύπνο του! Ε τότε, δεν μπορείς να κοιμηθείς σαν άνθρωπος και όλη μέρα σέρνεσαι! Άσε που εγώ θέλω να κοιμάμαι και αγκαλιά με τον άντρα μου βρε αδερφέ, και να έχουμε τις προσωπικές μας στιγμές! Ε δε νιώθω καθόλου κακή μάνα σας πληροφορώ...

[marandnik]

Να έρθει και μια co-sleeper στην παρέα σας;

 

Καταρχάς να σας πω ότι co-sleeper δεν γενιέσαι αλλά γίνεσαι. Εγώ δηλαδή έγινα λόγω συνθηκών και μετά έμαθα και πώς το λένε.

 

Προσωπικά δεν συμφωνώ με το σκεπτικό ότι πηγαίνοντας ένα μωρό λίγων ημερών σε δικο του δωμάτιο εξασφαλίζει την πολυπόθητη ανεξαρτητοποίηση του. Βλέποντας πώς μεγαλώνουν τα παιδιά μου αλλά και τα παιδιά των γύρω μου, συνειδητοποιώ ότι φυσικά παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο στο πόσο ανεξάρτητο θα γίνει ένα παιδί η συνολική συμπεριφορά των γονιών του απέναντι του και όχι απλά το πότε θα κοιμηθεί μόνο του. Οπότε άσχετα με το αν το παιδί μάθει να κοιμάται μόνο του νωρίς ή όχι, αν π.χ. το πατρονάρεις σε όλες τις κινήσεις του, δεν θα γίνει ανεξάρτητο.

 

Από την άλλη, αν δούμε το θέμα του ύπνου του παιδιού σαν ένα μικρό μέρος του συνόλου της συμπεριφοράς των γονιών του, είναι απλοϊκός τρόπος σκέψης (σόρρυ μίστερ Άντλερ) να θεωρούμε ότι επιτυγχάνουμε να απαγκιστρωθεί το παιδί από τους γονείς με το να του στερούμε επαφή μαζί τους. Στην πραγματικότητα, οι συμπεριφορές που παρατηρούμε δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Τα παιδιά που προσκολλούνται στους γονείς τους είναι αυτά που έχουν δεχτεί την λιγότερη αποδοχή από αυτούς, που τους έχουν στερηθεί σε συναισθηματικό ή φυσικό επίπεδο, κ.ο.κ.

 

Τέλος, να πω ότι θεωρώ το να μοιράζεσαι τον ύπνο σου με κάποιον ως μια μορφή ανθρώπινης συντροφικότητας. Εμείς οι ενήλικες λοιπόν απολαμβάνουμε αυτή τη συντροφικότητα με τους συζύγους μας (ξεχάστε το σεξουαλικό, σεξ μπορείς να έχεις και χωρίς να κοιμηθείς με το σύζυγό σου , μιλάμε για το συντροφικό κομμάτι). Τα παιδιά μας λοιπόν τα αποκλείουμε από αυτό το είδος συντροφικότητας, ενώ με το παράδειγμά μας δείχνουμε ότι για εμάς είναι αποδεκτό. Και θεωρούμε ότι το λίγων μηνών παιδί μας θα πρέπει να φτάσει να γίνει ενήλικας τριαντάρης για να απολαύσει και αυτός την χαρά του να κοιμηθεί παρέα με κάποιο άλλο άτομο;

[kikileuteris]

Προσωπική μου άποψη είναι ότι σαφώς το που κοιμούνται τα παιδιά δεν αποτελεί από μόνο του τρόπο ανεξαρτητοποίησης, αλλά μια γενικότερη αντιμετώπιση των γονιών προς το παιδί.

Κι εγώ έχω δει παιδάκια να κοιμούνται από νωρίς στο κρεββάτι τους κι όμως ακόμη να μην έχουν κόψει τον ομφάλιο λώρο και το αντίθετο.

 

Και κυρίως είμαι σίγουρη πως οι μανούλες που έχουν αντίθετη γνώμη με μένα και κοιμούνται με τα παιδιά τους μέχρι μια α ηλικία το κάνουν με γνώμονα το καλύτερο του παιδιού και δεν θεωρώ ότι κάνουν λάθος, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Επειδή δεν υπάρχουν εξετάσεις και στάνταρ για το πως να είσαι γονιός, όλοι βασιζόμαστε κατά πολύ στο ένστικτο και πράττουμε ανάλογα.Δε σημαίνει ότι το δικό μου το ένστικτο ή οι δικές μου οι γνώσεις έχουν το αλάθητο του πάπα ενώ οι άλλες είναι για αφορισμό. Και γι αυτό αναπτύσσω τις απόψεις μου. Γιατί με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η αντίθετη γνώμη, γιατί κάτι θα μου μάθει.

 

Σαφέστατα όμως με το να κοιμάται καθένας στο κρεββάτι του δε θεωρώ ότι στερώ την προσωπική επαφή μαζί του.Έχουμε άλλωστε όλη την ημέρα για αγκαλιές, φιλάκια, ζουζουνιές, παιχνίδι και ότι άλλο!

Ο Άντλερ δεν ξέρω, πάντως οι συνεχιστές του (Ντράικουρς) είναι υπέρ της αγκαλιάς και της επαφής.

 

Τέλος διαφωνώ ότι ο ύπνος είναι ένδειξη συντροφικότητας γενικά. Προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν θα κοιμηθώ αγκαλιά ούτε με τον αδερφό μου, ούτε με τους φίλους μου, ούτε με κανέναν συγγενή μου. Μόνο με τον άντρα μου. Και δε θεωρώ ότι αποκλείω το παιδί μου ή ότι θα πρέπει να νιώσει μη αποδεκτόαπό αυτή τη συντροφικότητα, μιας και τα συναισθήματα που νιώθω για εκείνο είναι πολύ διαφορετικά από του άντρα μου (για μένα τουλάχιστον, όποτε κοιμάμαι αγκαλιά με τον άντρα μου έχει θέση και η σεξουαλικότητα.Μιλάω για τον απλό ύπνο). Και δε θα πρέπει να νιώσει μη αποδεκτό κατά την κρίση μου γιατί εκείνο είναι στο δικό του το κρεββάτι, η μαμά κι ο μπαμπάς στο δικό τους, ο σκύλος στο δικό του κι οι υπόλοιποι το ίδιο.

Εγώ ένιωσα χαρά όταν κοιμήθηκα αγκαλιά με τον άνθρωπο που ερωτεύτηκα, με κανέναν άλλον(μιλάω για ύπνο).Με τους άλλους ούτε κρύο ούτε ζέστη.Οπότε δε μπορώ να καταλάβω τι χαρά να νιώσει κοιμώμενος με όποιον άλλον.Πιθανόν και να κάνω λάθος...Δεν ξέρω, πείτε μου εσείς νιώθετε κάτι ιδιαίτερο όταν κοιμάστε με κάποιον 3ο?Και το ρωτάω άνευ πλάκας.

Ο Θάνος Ασκητής σε ένα βιβλίο του με ερωτήσεις κι απαντήσεις για παιδιά είναι κατηγορηματικός σε αυτό το θέμα. Στου ύπνου δηλαδή.Λέγεται:Γονείς και παιδί:100 ερωτήσεις κι απαντήσεις.

[marandnik]

 

Εγώ ένιωσα χαρά όταν κοιμήθηκα αγκαλιά με τον άνθρωπο που ερωτεύτηκα, με κανέναν άλλον(μιλάω για ύπνο).Με τους άλλους ούτε κρύο ούτε ζέστη.Οπότε δε μπορώ να καταλάβω τι χαρά να νιώσει κοιμώμενος με όποιον άλλον.Πιθανόν και να κάνω λάθος...Δεν ξέρω, πείτε μου εσείς νιώθετε κάτι ιδιαίτερο όταν κοιμάστε με κάποιον 3ο?Και το ρωτάω άνευ πλάκας.

 

 

Δηλαδή, ως παιδί δεν ένιωσες ποτέ την ανάγκη να κοιμηθείς αγκαλιά με τους γονείς σου; Ούτε κάποιο βράδυ που ένιωθες ανασφάλεια γιατί ήσουν άρρωστη ή είδες κάποιον εφιάλτη;

 

Από πολλούς φίλους που συζητώ, έχω διαπιστώσει ότι αυτοί που είναι κατά του να αφήνεις τα παιδιά σου στην περίπτωση που το επιθυμούν να κοιμηθούν μαζί σου δίνουν πάντα έναν σεξουαλικό χρωματισμό στη συνήθεια του να κοιμάσαι δίπλα σε κάποιον. Οπότε το σοβαρότερο επιχείρημα που έχουν κατά αυτής της συνήθειας είναι ότι "δεν κάνει".

 

Αντίθετα οι άνθρωποι που δεν θεωρούν το να μοιράζεσαι τον ύπνο σου αποκλειστικότητα των ερωτικών συντρόφων αντιμετωπίζουν διαφορετικά το θέμα. Οι γονείς μου δεν μας είχαν συνέχεια στο κρεββάτι τους ήταν κατά του co-sleeping δηλαδή, αλλά μόνον αν αρρωσταίναμε ή βλέπαμε κανέναν εφιάλτη μας δέχονταν κατ' εξαίρεση.

 

Δεν θα ξεχάσω τη μέρα που έπαθε έμφραγμα ο πατέρας μου, τον κράτησαν στην εντατική σε άσχημη κατάσταση και εμένα και τη μητέρα μου μας έδιωξαν το βράδυ γιατί δεν επιτρέπονταν να καθόμαστε εκεί τη νύχτα. Ο αδελφός μου ήταν φαντάρος. Όταν πήγαμε στο σπίτι μόνες μας, δεν ανταλλάξαμε κουβέντα, απλά ξαπλώσαμε και κοιμηθήκαμε αγκαλιά. Ήμουν 15 χρονών...αλλά εκείνη τη στιγμή το χρειαζόμασταν και οι δύο.

[kikileuteris]

Ως παιδί όχι. Μόνο όταν έβλεπα κανένα θρίλερ (σπάνια δλδ γιατί είμαι ολίγον χέστης) κοιμόμουν στη μαμά μου από φόβο και ένιωθα ασφαλής.Μόνο αυτό. Και μέχρι σήμερα νιώθω καλύτερα όταν είναι και κάποιος ακόμη μέσα στο σπίτι. Γενικά είμαι πολύ φοβίτσω.

Εννοείται πως αν το παιδάκι μου θελήσει να κοιμηθεί μαζί μου γιατί είδε ένα κακό όνειρο ή γιατί είναι άρρωστο κτλ δε θα το αρνηθώ. Είμαι υπέρ ότι μπορεί σιγά σιγά να βρει το δρόμο του. Αν όχι θα το βοηθήσω χωρίς πίεση. Έτσι λέω ΄τωρα στη θεωρία στην πράξη δεν ξέρω. Αν πχ χρησιμοποιεί μια δικαιολογία, το κακό όνειρο πχ, για να το κάνει σύστημα ισως ενεργούσα πιο δραστικά.

Σε καμμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι ''δεν κάνει'' να κοιμάται το παιδί με τους γονείς από αυτή την άποψη - πάντα βέβαια εντός ορίων, δλδ μην ξεφεύγουν καταστάσεις και πάνε προς τα εκεί, για αρρωστημένα μυαλά μιλάω. Πιστεύω ότι απλά αυτός είναι ο δικός τους τρόπος για το παιδάκι τους. Λαμβάνω όμως πολύ σοβαρά υπόψη μου και το σεξουαλικό παράγοντα. Γιατί αυτός είναι που με ωθεί να θέλω να κοιμηθώ με τον άντρα μου και γιατί με απασχολεί αρκετά ο σεξουαλικός προσανατολισμός των παιδιών μου. Δεν πιστεύω όμως ότι αν κοιμάσαι μαζί με το παιδί θα αναπτύξει λανθάνουσες (δεν είμαι σίγουρη ότι χρησιμοποιώ τη σωστή λέξη) σεξουαλικές συμπεριφορές, όταν αυτό γίνεται με την αίσθηση του μέτρου.

Απλά κορυφαίος σεξολόγος, ο Ασκητής πιστεύει το αντίθετο!Ότι δεν πρέπει να συμβαίνει καθόλου.Και φαντάζομαι ότι έχουν δει πολλά τα μάτια του!!!!

 

Εγώ ακόμη και με τη γιαγιά μου όταν κοιμόμουν, όταν έλειπε ο παππούς μου στην Αθήνα, δεν αισθανόμουν τπτ.Απλά ότι κοιμάμαι. Και μιλάμε ότι η αδυναμία που έχω στη γιαγιά μου είναι παθολογική!Αρκεί να σου πω ότι η κορούλα μου με το καλό να γεννηθεί θα πάρει το όνομά της!Οπότε γι αυτό και συνδέω τη συντροφικότητα του κρεββατιού με τον ερωτισμό. Και δε μπορώ να καταλάβω την ένοια της διαφορετικά!

[frinda]

Συμφωνω κι εγω οτι το θεμα του υπνου δεν εχει να κανει σε τιποτα με την ανεξαρτητοποιηση του παιδιου. Πιστευω οτι εχει να κανει με την '' ανεξαρτητοποιηση '' του ζευγαριου που θελει να συνεχισει να '' λειτουργει '' σαν ζευγαρι και μετα την ελευση του μωρου. Αυτος ειναι ο μονος αντικειμενικος λογος που βρισκω για να παει ενα μωρο 2,3,6 μηνων σε αλλο δωματιο. Δεν το κατακρινω, ο καθε γοννιος λειτουργει με τα δικα του πιστευω αλλα πραγματικα δεν μπορω να βρω αλλο λογο.

Για μενα οι πιο υπεροχες στιγμες μου με το μωρο μου ειναι οταν ξαπλωνουμε μαζι και του δινω απλοχερα ολη μου την αγαπη κι οταν νιωθω με ποση αφοσιωση απολαμβανει αυτη τη στοργη! Και μεταξυ μας ρε κοριτσια τωρα: Υπαρχει πιο τρυφερη αγκαλια απο αυτη της μανας; Εγω ακομη και στα 25 μου οταν ειχα σοβαρα προβληματα, π.χ χειρουργειο, κοιμομουν αγκαλια με τη μητερα μου και δεν ντρεπομαι που το λεω.

Επισης να σας πω οτι πριν κανω το παιδι μου ημουν γατομαμα. Λοιπον σκεφτειτε οτι ακομη και οι γατες που ειναι θεωρητικα απο τα πιο ανεξαρτητα ζωα κοιμοντουσαν στην αγκαλια μου, μυτη με μυτη μιλαμε, και οχι μονο δεν ξεκολουσαν αλλα ουτε καν το διαπραγματευονταν....

[mariazei]

Με μεγάλη μου λύπη βλέπω ότι για άλλη μια φορά σε ένα φόρουμ που θεωρείται δημόσιο κ ελεύθερο καταλήγουμε να αλληλοχαρακτηριζόμαστε γιατί απλά και μόνο δε συμφωνούμε! Έλεος βρε κορίτσια! Γνώμες λέμε, απόψεις ανταλλάσουμε, όλες μάνες είμαστε και όλες προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο για τα παιδάκια μας, καθεμία με τις γνώσεις και το ένστικτό της! Ο διάλογος προάγει την εξέλιξη και την ενημέρωση αλλά μήπως να χαλαρώσουμε λίγο και να είμαστε πιο ανεκτικές στις αντίθετες απόψεις;;;;;; Ας ρίξουμε τους τόνους.... σας παρακαλώ....

 

Θα σας πω λοιπόν κι εγώ σχετικά με το θέμα... Και τα δύο μου παιδιά μέχρι 6 μηνών ήταν στο δωμάτιό μου σε λίκνο, ε και κάποιες φορές και στο κρεβάτι μου... Κυρίως γιατί είχα διαβάσει για το ΣΑΒΘ, οπότε φοβόμουν. Από κει και έπειτα στο δωματιό τους και χωρίς πρόβλημα. Ενδοεπικοινωνίες έχω δύο αλλά δε χρησιμοποίησα ποτέ καμία γιατί κοιμάμαι σαν το λαγό κ ακόμα και την αλλαγή της ανάσας ακούω, άσε που δεν τις θεωρώ τόσο αθώες! Τέλος να συμπληρώσω ότι όσο τρυφερό κ αν είναι να κοιμάσαι με το παιδάκι σου άλλο τόσο δύσκολο γίνεται όταν το παιδάκι σου μεγαλώνει κ αρχίζει τις κλωτσιές και τις σφαλιάρες στον ύπνο του! Ε τότε, δεν μπορείς να κοιμηθείς σαν άνθρωπος και όλη μέρα σέρνεσαι! Άσε που εγώ θέλω να κοιμάμαι και αγκαλιά με τον άντρα μου βρε αδερφέ, και να έχουμε τις προσωπικές μας στιγμές! Ε δε νιώθω καθόλου κακή μάνα σας πληροφορώ...

 

 

Πες τα χρυσοστομη!!!!!!!

 

Επιτελους....συμφωνω απολυτα μαζι σου σε καθε λεξη που γραφεις...!

[Danielaki]

Θα συμγωνησω με mpoumpoula..

εχω ομως μια απορια σχετικα με πραγματα που διαβασα..οι επιστημονες ειναι οι τελειοι γονεις και ξερουν τα παντα για το παιδι?γιατι πολες φορες οι επιστημονες φασκουν κι αντιφασκουν πχ μεχρι καποια χρονια πιστευαν οτι το μωρο πρεπει να κοιμαται μονο ανασκελα,μετα το γυρισαν και ειπαν πως πρεπει να κοιμαται στο πλαι..καπου διαβασα οτι το ξαναγυρισαν σε ανασκελα..ενα απλο παραδειγμα ηταν αυτο..απλα διαβαζουμε πολλα πραγματα που μας λενε οτι πρεπει να κανουμε αυτο,δεν πρεπει να κανουμε το αλλο ειναι σωστο αυτο ή ειναι λαθος το αλλο..οι περισσοτεροι επιστημονες δεν εχουν καν παιδια απ οσο γνωριζω

τεσπα για να απαντησω και στο θεμα

η μικρη απο 20 -22 ημερων μας εκανε ξεκαθαρο πως δε μας θελει στο ιδιο δωματιο μ εκεινη..οταν κοιμομασταν στο δωματιο και ηταν και η μπεμπα στην κουνια της ολο το βραδυ ξυπνουσε ωσπου μετα απο δοκιμες καταλαβαμε οτι οταν δεν κοιμομασταν στο ιδιο δωματιο,κοιμοταν ησυχα και δν ξυπνουσε καθολου το βραδυ..ισως απ την κουραση να ροχαλιζαμε και την ενοχλουσε,δεν ξερω..μετα μεχρι να φτασει 1,5 μηνων εφαγε κολλημα με το κρεβατι μας και κοιμοταν μονο εκει με αποτελεσμα να την βγαζουμε στον καναπε..οποτε στον 1,5 μηνα πηγε στο δωματιο της..η αποσταση ειναι η ιδια με αυτην που θα ειχαμε και αν η κουνια της ηταν στο δωματιο μας απλα μας χωριζει ενας τοιχος που εγω θα τον χαρακτηριζα ως χαρτι..οποτε με το παραμικρο την ακουω σαν να ειναι διπλα μου..τα πρωινα την παιρνει ο υπνος ξαπλωμενη στο στηθος-κοιλια μου στο κρεβατι μας