ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΜΩΡΟΥ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ

[Χαρά-Μαρία]

aglaia με καλυψες. Οντως σε οσα βιβλια διαβασα κατα την εγκυμοσυνη-ακομα και σε φυλλαδιο που μας εδωσαν στο μαιευτηριο- ελεγε οτι οι νεες ερευνες μιλανε για το πρωτο 6μηνο να κοιμαται με τους γονεις. Για να ειμαι ειλικρινης δεν μπορω να βρω ουτε εναν λογο για τον οποιο σε αυτο το διαστημα ειναι καλο για το παιδι το να κοιμαται μονο του.

Τωρα η καθε μανουλα πραττει οπως νομιζει, απλα να αναφερω σε οσες το εκαναν επειδη φοβουνται οτι μετα το παιδι δεν θα προσαρμοζεται, οτι αδικα ανησυχουν κι εξαλλου αξιζει τον κοπο. Επισης, η ανηψουλα μου που κοιμοταν μονη της απο την αρχη, παρουσιασε φοβο στα 3 της και ετρεχε στους γονεις για μηνες. Δεν λεω οτι εφταιγε το οτι κοιματαν μονη της απο την αρχη, αλλα οτι αυτο δεν επηρεασε την "ανεξαρτησια της". Δεν ξερεις πότε και αν το καθε παιδι θα φοβηθει στον υπνο αργοτερα.

[Thaumataki]

Αυτό για το ΣΑΒΘ, παρόλο που το έψαξα πολύ τώρα ακούω το συγκεκριμένο ενδεχόμενο και θα πράξω ανάλογα στο δεύτερο μωράκι.

Καλο είναι όμως να μη χαρακτηρίζουμαι κανέναν άνθρωπο. Πάντα, και το ξέρουμε σε 150 διαφορετικούς γιατρούς να πάμε 150 διαφορετικές γνώμες θα ακούσουμε. Αυτό δεν κάνει κάποιον από αυτούς ανεύθυνο και επικίνδυνο, απλά έχω καταλήξει στο εξής συμπέρασμα. Είναι ποια έρευνα επιστημονική θα λάβει υπόψη του ο γιατρός. Γιατί όπως γίνεται για την α πλευρά, γίνονται και για την αντίθετη. Ιδιαίτερα στην ψυχολογία, 5 βιβλία να διαβάσεις, 5 διαφορετικές απόψεις!

Αυτό πιστεύω κι εγώ. Ο κάθε γιατρός όπως κι ο κάθε άνθρωπος, έχει τις δικές του απόψεις. Προσωπικά δε θα μπορούσα να θεωρήσω τον παιδίατρό μου ανεύθυνο ή επικίνδυνο, γιατί το έψαξα πολύ πριν τον εγκρίνω. Είναι με σπουδές, τίτλους, έχει συγγράψει βιβλία, διεθυντής ιδιωτικής παιδιατρικής κλνικής και πολλά άλλα. Ίσως μου επέβαλλε την άποψή του κι εγώ τον εμπστεύτηκα, γιατί γιατρός δεν είμαι οπότε σκέφτηκα κάτι παραπάνω θα ξέρει από μένα. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είχα μελετήσει βιβλία και επιστημινικά άρθρα σχετικά με το ΣΑΒΘ και τον ύπνο των βρεφών σε δικά τους δωμάτια και πραγματικά οι απόψεις διΐσταντο, γι' αυτό κι εγώ διχάστηκα. Η Αγλαΐα με άγχωσε πραγματικά και θα ακολουθήσω τη συμβουλή της.

Από την άλλη αγχώθηκα και με την ενοχοποίηση των συστημάτων ενδοεπικοινωνίας με αυτισμό!!! Νιώθω ανεύθυνη τελείως....

[kikileuteris]

Αυτό πιστεύω κι εγώ. Ο κάθε γιατρός όπως κι ο κάθε άνθρωπος, έχει τις δικές του απόψεις. Προσωπικά δε θα μπορούσα να θεωρήσω τον παιδίατρό μου ανεύθυνο ή επικίνδυνο, γιατί το έψαξα πολύ πριν τον εγκρίνω. Είναι με σπουδές, τίτλους, έχει συγγράψει βιβλία, διεθυντής ιδιωτικής παιδιατρικής κλνικής και πολλά άλλα. Ίσως μου επέβαλλε την άποψή του κι εγώ τον εμπστεύτηκα, γιατί γιατρός δεν είμαι οπότε σκέφτηκα κάτι παραπάνω θα ξέρει από μένα. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είχα μελετήσει βιβλία και επιστημινικά άρθρα σχετικά με το ΣΑΒΘ και τον ύπνο των βρεφών σε δικά τους δωμάτια και πραγματικά οι απόψεις διΐσταντο, γι' αυτό κι εγώ διχάστηκα. Η Αγλαΐα με άγχωσε πραγματικά και θα ακολουθήσω τη συμβουλή της.

Από την άλλη αγχώθηκα και με την ενοχοποίηση των συστημάτων ενδοεπικοινωνίας με αυτισμό!!! Νιώθω ανεύθυνη τελείως....

 

Ειλικρινά πιστεύω πως δεν πρέπει καμμία μανούλα να νιώθει ενοχές γι αυτά τα πράγματα. Κι εγώ αν δε μου άνοιγε τα μάτια ο αδερφός μου που το σπούδασε, πιθανόν να μη ρωτούσα την παιδίατρο και να έβαζα. Τώρα όμως που το ξέρω το λέω παντού! Ο αυτισμός δεν είναι απαραίτητα γεννετήσιος, αλλά και επίκτητος. Έχει ενοχοποιηθεί και το ότι η μάνα εγκατέλειψε το παιδί πχ.

Τώρα κάθε μανούλα διαβάζει τις έρευνες και τα βιβλία και κρίνει τι θέλει να υιοθετήσει. Εγώ πχ είμαι υπέρ της αυτονομίας και της ανεξαρτητοποίησης του παιδιού. Είμαι υπέρμαχος του Ντράικουρς και των συνεχιστών του. Όλες όμως σίγουρα, όσο διαφορετικά πράγματα και αν κάνουμε με τα παιδιά μας, σίγουρα έχουμε πάντα ως γνώμονα το καλύτερο για το παιδί.

[pashalitsa]

Λοιπόν εμένα η κόρη μου γίνεται 3 χρονών την άλλη εβδομάδα και κοιμάται ακόμα μαζί μου και όταν είναι ο μπαμπάς εδώ κοιμόμαστε όλοι μαζί και είμαστε όλοι ευτυχισμένοι!!!

Δεν το επεδίωξα αυτό, ήταν πρόωρο μωρό, θήλαζε ακατάπαυστα, έκλαιγε συνέχεια, περάσαμε αφόρητους κολικούς και πόνους στην κοιλιά μέχρι περίπου 7 μηνών.

Μετά δεν χωρούσε στο λίκνο και πήγα να της πάρω κούνια αλλά εκείνη τη μέρα μου έκλεψαν την τσάντα και είχα μέσα 800ευρώ για την κούνια!!!

Τσαντίστηκα, δεν είχα άλλα χρήματα και την κράτησα για άλλους 2-3 μήνες στο κρεβάτι μέχρι να πάρω κούνια και να αποθηλάσω εντελώς.

Την πήρα επιτέλους αλλά έγινε ΧΑΜΟΣ!!! Με κανέναν τρόπο δεν ήθελε να κοιμηθεί εκεί... Κοπανιόταν στα κάγκελα, έβαζα μαξιλάρια θηλασμού γύρω, πάντες, ιστορίες, τίποτα... Έκλαιγε σπαρακτικά, μελάνιαζε και δυο φορές μου έκανε εμετό από το κλάμα... Εγώ δεν κοιμόμουν και τα νεύρα μου κουρέλια, οπότε προκειμένου να υποφέρουμε και οι δυο και δεδομένου ότι η κόρη μου είναι τρομερά δύσκολη στον ύπνο και ότι ο μπαμπάς λείπει τον περισσότερο καιρό, κοιμόμαστε μαζί και τελειώνει η ιστορία... Ξυπνάει τη νύχτα κλαίγοντας;;; Μόλις της πιάσω το χεράκι και με καταλάβει, ηρεμεί και κοιμάται αμέσως! Μου την έχουν πει όλοι γι΄αυτό το θέμα, αλλά δεν χαμπαριάζω! Πάνω από την ψυχική ηρεμία τη δική μου και του παιδιού μου δεν βάζω τίποτα!

[madrid05]

Εμεις ειμαστε μικροι ακόμα,αλλα από τωρα προβληματίζομαι.

Δεν ξερω βρε κορίτσια αλλα ο ανηψιος μου που είναι 5 και κοιμαται ακόμα με τους γονείς(ή εκτοπίζει την μαμα και κοιμαται στο διπλό με τον μπαμπά) είναι ο μεγαλύτερος μου φόβος!

[jesgk]

Τον γιο τον πήγα στο δωματιό του όταν έγινε 1 έτους ενώ την κόρη στους 9 μήνες, ειχα σκοπό να την κρατήσω όσο κ το γιό αλλά ειχα σημάδια ζήλιας από τον μεγάλο κ έτσι έβαλα πιο γρήγορα την μικρή μαζί στο ίδιο δωμάτιο.

 

Θεωρώ ότι έκανα πολύ καλά που τα κράτησα κοντά μου τόσο διάστημα και ακόμα και τώρα που έχουν μεγαλώσει ειναι χαρά μας να έρχονται να κοιμουνται μαζί αραιά κ που.

 

Εμένα προσαρμόστηκαν πολύ ευκολα στα νεα δεδομένα, θα πρέπει σε αυτές τις αλλαγές να ειμαστε εμείς οι ίδιοι σίγουροι κ αποφασισμένοι, τους προβληματισμούς κ το άγχος μας το παιδί τους νιώθει

[Χλοη]

Αυτό για το ΣΑΒΘ, παρόλο που το έψαξα πολύ τώρα ακούω το συγκεκριμένο ενδεχόμενο και θα πράξω ανάλογα στο δεύτερο μωράκι.

Καλο είναι όμως να μη χαρακτηρίζουμαι κανέναν άνθρωπο. Πάντα, και το ξέρουμε σε 150 διαφορετικούς γιατρούς να πάμε 150 διαφορετικές γνώμες θα ακούσουμε.

 

Έτσι είναι πραγματικά. Δυστυχώς ο κάθε γιατρός θα μας πει τη δική του άποψη. Για μένα όμως αυτό είναι λάθος. Τη δική του άποψη ο κάθε γιατρός πρέπει να την κρατάει για το δικό του παιδί. Στους γονείς πρέπει να μιλάει με γεγονότα, και επιστημονικά τεκμηριωμένες απόψεις, όχι με τη γνώμη του. Υπάρχουν γιατροί που ενθαρύνουν τη μητέρα να σταματήσει το θηλασμό στους 6 μήνες για παράδειγμα. Αυτή είναι η γνώμη τους. Η γνώμη τους όμως δεν έχει καμία σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι η αλήθεια, την οποία ο κάθε γιατρός οφείλει να γνωρίζει. Και όταν δεν την γνωρίζει, για μένα ναι, είναι ανεύθυνος και επικίνδυνος.

 

 

Το δικό μου μωράκι είναι σχεδόν 5 μηνών, και ακόμα κοιμάται μαζί μου. Η κόρη μου κοιμόταν μαζί μέχρι τα 3, και σταμάτησε χωρίς κανένα πρόβλημα όταν της πήραμε καινούριο κρεβάτι. Παραξενεύτηκα με το πόση ετοιμότητα έδειξε, ένα παιδί που δεν είχε μεχρι στιγμής κοιμηθεί μόνο του ποτέ. Έρχεται βέβαια κάποια βράδια και ξαπλώνει δίπλα μας, αλλά δεν με ενοχλεί καθόλου. Χαίρομαι να ξυπνάω το βράδυ και να βλέπω τα μουτράκια τους, τόσο γλυκά να κοιμούνται πλάι μου. Πόσο ακόμα θα κρατήσει αυτό? Κάποια στιμγή θα μεγαλώσουν.

 

Ξεκίνησα να κοιμάμαι μαζί με το μωρό μου για το λόγο του αιφνίδιου βρεφικού θανάτου, όταν διάβασα οτι συντονίζεται η αναπνοή του μωρού με της μητέρας κι έτσι προφυλάσεται (όπως είπε και η Αγλαΐα). Συνέχισα για τα συχνά ξυπνήματα τη νύχτα, ωστέ να μη χρειάζεται να σηκώνομαι, αλλά και γιατί πιστεύω οτι το παιδί πρέπει να ανεξαρτητοποιήται μόνο του, όταν είναι έτοιμο. Δεν θέλησα ποτέ να πιέσω την κόρη μου να κάνει ένα βήμα χωρίς να είναι έτοιμη για αυτό και τη δέχομαι ακόμα και τώρα στο κρεβάτι μου όποτε το έχει ανάγκη. Το ίδιο έχω σκοπό να κάνω και με το γιό μου.

[jesgk]

Πόσο ακόμα θα κρατήσει αυτό? Κάποια στιμγή θα μεγαλώσουν.

Αυτή η φράση σου τα λέει ΟΛΑ. Μπράβο σου.

Λίγα ειναι τα χρόνια που θα τα έχουμε αγκαλιά μας συνέχεια, θα κοιμούνται κοντά μας και τα χρόνια περνούν τόσο μα τόσο γρήγορα.

 

Μου λείπουν τοσο οι στιγμες που κρατούσα ώρες το γιο μου αγκαλιά τώρα που έγινε 7χρ. κ παρακαλάω για μια δυνατή αγκαλιά αφού λέει μεγάλωσε και να φανταστείς ήταν τοσο μα τόσο χαδιαρόμουτρο.

 

 

[kikileuteris]

Έτσι είναι πραγματικά. Δυστυχώς ο κάθε γιατρός θα μας πει τη δική του άποψη. Για μένα όμως αυτό είναι λάθος. Τη δική του άποψη ο κάθε γιατρός πρέπει να την κρατάει για το δικό του παιδί. Στους γονείς πρέπει να μιλάει με γεγονότα, και επιστημονικά τεκμηριωμένες απόψεις, όχι με τη γνώμη του. Υπάρχουν γιατροί που ενθαρύνουν τη μητέρα να σταματήσει το θηλασμό στους 6 μήνες για παράδειγμα. Αυτή είναι η γνώμη τους. Η γνώμη τους όμως δεν έχει καμία σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι η αλήθεια, την οποία ο κάθε γιατρός οφείλει να γνωρίζει. Και όταν δεν την γνωρίζει, για μένα ναι, είναι ανεύθυνος και επικίνδυνος.

 

 

Το δικό μου μωράκι είναι σχεδόν 5 μηνών, και ακόμα κοιμάται μαζί μου. Η κόρη μου κοιμόταν μαζί μέχρι τα 3, και σταμάτησε χωρίς κανένα πρόβλημα όταν της πήραμε καινούριο κρεβάτι. Παραξενεύτηκα με το πόση ετοιμότητα έδειξε, ένα παιδί που δεν είχε μεχρι στιγμής κοιμηθεί μόνο του ποτέ. Έρχεται βέβαια κάποια βράδια και ξαπλώνει δίπλα μας, αλλά δεν με ενοχλεί καθόλου. Χαίρομαι να ξυπνάω το βράδυ και να βλέπω τα μουτράκια τους, τόσο γλυκά να κοιμούνται πλάι μου. Πόσο ακόμα θα κρατήσει αυτό? Κάποια στιμγή θα μεγαλώσουν.

 

Ξεκίνησα να κοιμάμαι μαζί με το μωρό μου για το λόγο του αιφνίδιου βρεφικού θανάτου, όταν διάβασα οτι συντονίζεται η αναπνοή του μωρού με της μητέρας κι έτσι προφυλάσεται (όπως είπε και η Αγλαΐα). Συνέχισα για τα συχνά ξυπνήματα τη νύχτα, ωστέ να μη χρειάζεται να σηκώνομαι, αλλά και γιατί πιστεύω οτι το παιδί πρέπει να ανεξαρτητοποιήται μόνο του, όταν είναι έτοιμο. Δεν θέλησα ποτέ να πιέσω την κόρη μου να κάνει ένα βήμα χωρίς να είναι έτοιμη για αυτό και τη δέχομαι ακόμα και τώρα στο κρεβάτι μου όποτε το έχει ανάγκη. Το ίδιο έχω σκοπό να κάνω και με το γιό μου.

 

Πίστεψέ με, ο κάθε γιατρός βάσει γεγονότων μιλάει. Βάσει ερευνών επιστημονικών που τεκμηριώνουν την αλήθεια. Απλά όπως πχ υπάρχει έρευνα ότι το παιδί πρέπει να κοιμάται μόνο του από την πρώτη μέρα, υπάρχει κι άλλη μία που λέει το αντίθετο. Και οι 2 αν τις δεις αντικειμενικά είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες.

Απλά, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα, πως και οι γιατροί είναι άνθρωποι. Και κλίνουν προς την έρευνα που τους ταιριάζει.Και εμείς προς το γιατρό που μας ταιριάζει!

Πχ ο γυναικολόγος μου, μου δίνει σίδηρο κι ασβέστιο.Έχω ακούσει γιατρούς που δεν το κάνουν και σου λένε να το πάρεις μέσω της διατροφής.Δεν τους θεωρώ ούτε αναχρονιστικούς ούτε ανεύθυνους ούτε τίποτα.Απλά διαφορετικούς.Κι επειδή μου είναι πολύ σύσκολο να κάνω διατροφή συγκεκριμένη, επιλέγω το δικό μου γιατρό.

Τόσο απλά. Καλό είναι επομένως να μην αφορίζουμε με ευκολία. Ο γιατρός που εμένα μου έκανε κακό, σε κάποια άλλη έσωσε τη ζωή.

[aglaia]

Απλά όπως πχ υπάρχει έρευνα ότι το παιδί πρέπει να κοιμάται μόνο του από την πρώτη μέρα, υπάρχει κι άλλη μία που λέει το αντίθετο. Και οι 2 αν τις δεις αντικειμενικά είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες.

 

Δεν υπάρχει ούτε μία έρευνα που να υποστηρίζει ότι για οποιοδήποτε λόγο είναι καλό ένα παιδί να κοιμάται μόνο του. Αν υπάρχει και δεν το ξέρουμε να τη δούμε και να αλλάξουμε άποψη.

 

Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ λόγος που να αιτιολογεί τον ύπνο ενός βρέφους σε χωριστό χώρο (πέρα από τη βολή των ενηλίκων).

 

Ειδικά για το ΣΑΒΘ, βάλε στο google sids prevention και δες τι γράφει. Θα βρεις πολλές διαφορετικές πηγές. Όλες αναφέρουν τον ύπνο σε κοινό δωμάτιο. Οι απόψεις διίστανται μόνο για το κοινό κρεβάτι και αυτό γιατί κάποιες έρευνες συμπεριλαμβάνουν τους κανόνες ασφαλείας και κάποιες όχι.

 

Όλα τα θηλαστικά του πλανήτη κοιμούνται μαζί με τα βρέφη τους μέχρι τουλάχιστον αυτά να είναι ικανά να περπατήσουν. Ακόμη και τότε όμως δεν τα αφήνουν για πολύ μακριά τους, τα συμμαζεύουν δίπλα τους για να τα ζεστάνουν και να τα θηλάσουν.

 

Μόνο ο άνθρωπος στο δυτικό πολιτισμό έχει ξεφύγει έτσι. Τα 4/5 του πλανήτη θεωρούν τον κοινό ύπνο αυτονόητο και δεν διανοούνται να κοιμήσουν τα μωρά τους μόνα τους. Το υπόλοιπο 1/5 αντιμετωπίζει τα μωρά σαν ενόχληση.

[Μαρια.X]

Εμεις κοιμομαστε μαζι,στο ιδιο κρεβατι,οχι μονο γιατι θηλαζουμε,πιστευω πως ακομα και αν δεν θηλαζα παλι θα ηθελα να νιωθω το μωρο μου πολυ κοντα μου.

Ξυπναω το βραδυ της χαιδευω το προσωπακι την φιλαω και ξανακοιμαμαι,(εννοειτε οτι στα ξυπνηματα θηλαζουμε κιολας).

Θελω το παιδι μου διπλα μου το βραδυ,δεν το νιωθω απλως το εχω αναγκη,ακριβως οπως γραφει η Αγλαια παραπανω νιωθω σαν τη γατα που κοιματε μαζι με τα γατακια της.

 

Το αντιθετο μου φαινεται αφυσικο,δεν θα κλεινα ματι αν ηξερα οτι το παιδι μου ειναι σε αλλο δωματιο,δεν νιωθω καθολου ετοιμη και πιστευω ουτε και το μωρο μου ειναι ετοιμο ακομα.

[Thaumataki]

Το αντιθετο μου φαινεται αφυσικο,δεν θα κλεινα ματι αν ηξερα οτι το παιδι μου ειναι σε αλλο δωματιο,δεν νιωθω καθολου ετοιμη και πιστευω ουτε και το μωρο μου ειναι ετοιμο ακομα.

Νομίζεις πως εγώ κλείνω; Παρόλο που το 'χα τόοοοσο καιρό η αφελής δίπλα, σηκωνόμουν από μόνη μου ( δίχως να κλάψει ) κάθε βράδυ 2-3 φορές ίσα-ίσα να τον ακούσω και να του χαΐδέψω τη φατσούλα. Και δε τον αποχωρίστηκα επειδή με ενοχλεί ή μου 'ναι βάρος! Σε καμία περίπτωση!!! Για 'κείνον το 'κανα πρώτα, φοβούμενη μη μου δυσκολευτεί αργότερα.....

[Μαρια.X]

Και μενα μου λενε για το αργοτερα ακομα και η μαμα μου ,δεν με νοιαζει τι θα γινει αργοτερα με νοιαζει το τωρα,εδω στο φορουμ τοσες και τοσες κοπελες γραφουν οτι καποια στιγμη οταν ειναι ετοιμα τα μωρα κοιμουνται στο δωματιο τους μονα τους.

Δεν θελω να πιεζω καταστασεις,ποτε δεν πιεσα για τιποτα το μωρο μου ουτε για φαι ουτε για κακα (να κανει στο γιογιο) ουτε στο θεμα του υπνου,ακολουθω τους ρυθμους του.

Δυστυχως δεν ακολουθαμε τα ενστικτα μας πια,λειτουργουμε μηχανικα σα ρομποτακια πλεον.

Παντως ως 6 μηνων,ειναι επικυνδυνο να κοιματε σε ξεχωριστο δωματιο το μωρο,απορω με τους παιδιατρους ωρες ωρες ??:.

[mariazei]

Εμεις παντως βαλαμε την κορη μας στο δικο της δωματιο μολις εκλεισε τον εκτο μηνα κ συγκεκριμενα την μερα που την βαφτισαμε.Μια χαρα κοιμομαστε ολοι μας!Το οτι κοιμαται το παιδι μου στο δικο του δωματιο κ οχι στο δικο μας δε νομιζω να μας κανει κακους γονεις...

[kikileuteris]

Δεν υπάρχει ούτε μία έρευνα που να υποστηρίζει ότι για οποιοδήποτε λόγο είναι καλό ένα παιδί να κοιμάται μόνο του. Αν υπάρχει και δεν το ξέρουμε να τη δούμε και να αλλάξουμε άποψη.

 

Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ λόγος που να αιτιολογεί τον ύπνο ενός βρέφους σε χωριστό χώρο (πέρα από τη βολή των ενηλίκων).

 

Ειδικά για το ΣΑΒΘ, βάλε στο google sids prevention και δες τι γράφει. Θα βρεις πολλές διαφορετικές πηγές. Όλες αναφέρουν τον ύπνο σε κοινό δωμάτιο. Οι απόψεις διίστανται μόνο για το κοινό κρεβάτι και αυτό γιατί κάποιες έρευνες συμπεριλαμβάνουν τους κανόνες ασφαλείας και κάποιες όχι.

 

Όλα τα θηλαστικά του πλανήτη κοιμούνται μαζί με τα βρέφη τους μέχρι τουλάχιστον αυτά να είναι ικανά να περπατήσουν. Ακόμη και τότε όμως δεν τα αφήνουν για πολύ μακριά τους, τα συμμαζεύουν δίπλα τους για να τα ζεστάνουν και να τα θηλάσουν.

 

Μόνο ο άνθρωπος στο δυτικό πολιτισμό έχει ξεφύγει έτσι. Τα 4/5 του πλανήτη θεωρούν τον κοινό ύπνο αυτονόητο και δεν διανοούνται να κοιμήσουν τα μωρά τους μόνα τους. Το υπόλοιπο 1/5 αντιμετωπίζει τα μωρά σαν ενόχληση.

 

Κι όμως, ψάξε έρευνες που έχουν κάνει κορυφαίοι ψυχίατροι, ο Άντλερ, ο Ντράικουρς, ο Ντινκμέγιερ και θα δεις ότι μιλάνε για την ανεξαρτητοποίηση του παιδιού και την αυτονομία όσο πιο νωρίς και επικροτούν τον ύπνο του παιδιού στο δωμάτιό του από την πρώτη ημέρα βάσει των ερευνών τους. Η θεωρία τους πρέπει να είναι η ακριβώς αντίθετη από το attachment parrrenting. Δεν το έχω διαβάσει ποτέ, κάτι λίγα και το υποθέτω.

Και δεν τα λέω γιατί θεωρώ ότι πρέπει κάποιος να αλλάξει άποψη, απλά να γνωρίζει και να σέβεται και την αντίθετη.

 

Όσο για τα θηλαστικά μπορώ να σου αναφέρω τουλάχιστον 2 που δεν λειτουργούν έτσι:το σκύλο, ο οποίος αποχωρίζεται με μεγάλη ευκολία τα παιδιά του και λειτουργεί σα να μην τα γέννησε ποτέ, και τη γάτα η οποία είναι μεν καλύτερη σα μάνα από το σκύλο, αλλά την έχω δει να τρώει το νεογέννητό της. Και μου το έχει εξηγήσει κτηνίατρος.Δεν είναι κακή μάνα, το έκανε για να κατεβάσει γάλα για τα υπόλοιπα. Επίσης και η γάτα σπρώχνει τα παιδιά της στον έξω κόσμο πολύ νωρίς.

 

Με ενοχλεί ιδιαίτερα να με χαρακτηρίζουν ότι θεωρώ το μωρό ενόχληση και το βγάζω από το δωμάτιο. Είμαι υποστηρικτής του Άντλερ, πιστεύω ότι για το καλό του παιδιού θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο αυτόνομο και αντιπαθώ δεόντως τους αφορισμούς.

Εγώ δέχομαι τη μανούλα που κρατάει μέχρι μεγάλο το παιδάκι στο δωμάτιό της.Δεν τη χαρακτηρίζω.Θα μπορούσα να πω ότι θα βγάλει μαμόθρεφτα παιδιά, ή ότι δεν το αποχωρίζεται από δική της συναισθηματική ανεπάρκεια. Δεν πιστεύω όμως τπτ από όλα αυτά. Πιστεύω απλά ότι κάνει το καλύτερο δυνατό για το παιδάκι της όπως εκείνη το βλέπει.

Και γι αυτό δε μου αρέσει να με χαρακτηρίζουν.

[pitsirikokonaki]

Η μία μου κόρη είναι 23 μηνών και η άλλη σχεδόν 4 μηνών και κοιμούνται και οι δύο στο δωμάτιο μας,η κάθεμία στην κούνια της.Τη μεγάλη τη θήλασα εως 14 μηνών και για το λόγο αυτό την είχα δίπλα μου για να μην πηγαινοέρχομαι στο δωμάτιο αλλά και γιατί ένιωθα ανασφάλεια να κοιμάται ένα μωρό μόνο του.Μετά έμεινα έγκυος και αποφασίσαμε με τον άντρα μου ότι θα πάνε μαζί στο δωμάτιο τους.Δεν μου άρεσε η ιδέα εμείς με το μωρό να κοιμόμαστε μαζί και η μεγάλη μου κόρη να είναι μόνη της.Για ενδωεπικοινωνία, σε καμία περίπτωση,για τους λόγους που αναφέρατε.Η σχέση με τον άντρα μου δεν έχει επηρεαστεί από τα μωρά καθώς έχουμε αξιοποιήσει και άλλα σημεία του σπιτιού!!!

Ξέρετε τι με ενοχλεί,πως κάποιες μαμάδες στηρίζονται στην άγνοιά τους και θέλουν να το παίξουν "σύγχρονες" σε βάρος των παιδιών τους.

[kikileuteris]

Εμένα πάλι με ενοχλούν όλων των ειδών οι χαρακτηρισμοί στην αντίθετη άποψη.Δείχνουν την ανοχή μας στην αντίθετη άποψη...την κουλτούρα μας... τη δημοκρατία που μας διέπει...

 

Και πιστεύω ακράδαντα πως, όταν κάποιος χαρακτηρίζει με ευκολία την αντίθετη άποψη είναι γιατί ίσως απλά δεν έχει πειστεί απόλυτα για τη δική του.

[Thaumataki]

Ξέρετε τι με ενοχλεί,πως κάποιες μαμάδες στηρίζονται στην άγνοιά τους και θέλουν να το παίξουν "σύγχρονες" σε βάρος των παιδιών τους.

Προσωπικά, δε στηρίχτηκα στην άγνοιά μου. Είχα μελετήσει αρκετά το ζήτημα αυτό κι από τη στιγμή που κι ο ίδιος ο γιατρός μου, δε με έκανε να προβληματιστώ για τους ενδεχόμενους κινδύνους κατέληξα σε αυτή μου την απόφαση. Γνώριζα για το ΣΑΒΘ, αλλά είχα μελετήσει και τους ψυχολόγους που ανέφερε η Κική. Σε κάθε ζήτημα υπάρχουν ποικίλλες απόψεις και κανένα μα κανένα ζήτημα δε φέρει την απολυτότητα, πόσο μάλλον για ευαίσθητα ζητήματα σα κι αυτό!

Επί του θέματος, οι απόψεις διΐσταντο και ο κάθε γιατρός όπως και η κάθε μανούλα, ακολουθεί την εκάστοτε ''πολιτική'' και πόσο μάλλον όταν αυτή είναι και επιστημονικά τεκμηριωμένη. Η κάθε τακτική δεν αναιρεί την άλλη και σε καμία περίπτωση δε θεωρώ, πως όσες μανούλες ακολουθούμε τη τακτική το παιδί να κοιμάται μόνο του, το κάνουμε γιατί μας είναι το μωρό φόρτωμα. Τα άγχη μιας νέας μανούλας, είναι τόσα πολλά και ακούγοντας και πολλές απόψεις και κινδυνολογίες, πολλές φόρες οι αποφάσεις που λαμβάνονται ίσως να μην είναι και οι πλέον κατάλληλες. Αλλά έλα που σε τέτοια ζητήματα το συναίσθημα υπερέχει της λογικής.......!

[kikileuteris]

Προσωπικά, δε στηρίχτηκα στην άγνοιά μου. Είχα μελετήσει αρκετά το ζήτημα αυτό κι από τη στιγμή που κι ο ίδιος ο γιατρός μου, δε με έκανε να προβληματιστώ για τους ενδεχόμενους κινδύνους κατέληξα σε αυτή μου την απόφαση. Γνώριζα για το ΣΑΒΘ, αλλά είχα μελετήσει και τους ψυχολόγους που ανέφερε η Κική. Σε κάθε ζήτημα υπάρχουν ποικίλλες απόψεις και κανένα μα κανένα ζήτημα δε φέρει την απολυτότητα, πόσο μάλλον για ευαίσθητα ζητήματα σα κι αυτό!

Επί του θέματος, οι απόψεις διΐσταντο και ο κάθε γιατρός όπως και η κάθε μανούλα, ακολουθεί την εκάστοτε ''πολιτική'' και πόσο μάλλον όταν αυτή είναι και επιστημονικά τεκμηριωμένη. Η κάθε τακτική δεν αναιρεί την άλλη και σε καμία περίπτωση δε θεωρώ, πως όσες μανούλες ακολουθούμε τη τακτική το παιδί να κοιμάται μόνο του, το κάνουμε γιατί μας είναι το μωρό φόρτωμα. Τα άγχη μιας νέας μανούλας, είναι τόσα πολλά και ακούγοντας και πολλές απόψεις και κινδυνολογίες, πολλές φόρες οι αποφάσεις που λαμβάνονται ίσως να μην είναι και οι πλέον κατάλληλες. Αλλά έλα που σε τέτοια ζητήματα το συναίσθημα υπερέχει της λογικής.......!

 

Ακριβώς!Ακόμη και για το ΣΑΒΘ, υπάρχουν πολλές επιστημονικά τεκμηριωμένες απόψεις. Άλλοι υποστηρίζουν ότι κινδυνεύουν μέχρι 3 μηνών, άλλοι μέχρι 6, άλλοι μέχρι 1 έτους, άλλοι μέχρι 2 χρονών.

[Rosie]

Δεν υπάρχει τίποτα άλλο πιο γλυκό και τρυφερό κατά τη γνώμη μου από το να κοιμάσαι με τα παιδάκια σου!

 

Ο γιος μου κοιμότανε μαζί μου μέχρι πρόσφατα που του πήραμε καινούργιο παιδικό κρεβάτι και επέλεξε να κοιμάται σ' αυτό όταν είμαστε στο σπίτι.

Η μικρή κοιμάται μαζί μου από τη μέρα που την έφερα από το μαιευτήριο.

 

Τον τελευταίο μήνα είμαστε συνέχεια σε διάφορα μέρη για διακοπές. Αυτό που κάνουμε είναι να ενώνουμε τα κρεβάτια όπου πάμε και να κοιμόμαστε και οι τέσσερεις μαζί!

 

Η μικρή δεν ξυπνάει καθόλου, απλά όταν νιώσω ότι αναδεύεται λίγο (1-2 φορές συνήθως) της προσφέρω το στήθος μου, θηλάζει κοιμισμένη, της αλλάζω την πάνα και συνεχίζω κι εγώ τον ύπνο μου ήρεμη ξέροντας ότι τα παιδάκια μου είναι δίπλα μου ασφαλισμένα.

[pitsirikokonaki]

kikileuteris,φυσικά και με ενοχλεί όταν μια μητέρα βάζει σε κινδυνο τη ζωή του παιδιού της.Αν δεν με ενοχλούσε θα ήμουν αναίσθητη,στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορη.Έσπευσες αμέσως να χαρακτηρίσεις τη στάση μου άρα αναιρείς τα λεγόμενα σου περι χαρακτηρισμών.Και τέλος αν δεν πίστευα ότι αυτό που κάνω είναι το σωστό θα σταματούσα να το κάνω και θα το έψαχνα περισσότερο.Δεν εφυσηχάζω ποτέ όσον αφορά την υγεία το παιδιού μου!

[dimi_Gio]

Εμείς βάλαμε τον μικρό μας στο δωμάτιο του 3,5 μηνων και αυτό γιατί ο μπαμπάς μας δουλεύει βάρδιες και πολλές φορές ξύπναγε ο μικρός 4 τα χαράματα απο το ξυπνητήρι... Τον λυπήθηκα. Ήταν όμως ΠΟΛΥ ΒΑΡΒΑΡΟΣ ο "αποχωρισμός":cry:...για μένα γιατί ο μικρός ήταν άψογος απο το πρώτο βράδυ. Τώρα που έρχεται καμια φορά να ξαπλώσει πλάι μου, ΛΙΩΝΩ... Πόσο ακόμα θα με αγκαλιάζει με τα νυσταγμένα του ματάκια και θα μου λέει "μαμά, ααπώ...(μαμά σε αγαπω)". Θέλω να τον χαρώ όσο περισσότερο γίνεται. Αργότερα δεν θα μας έχει "ανάγκη".

[kikileuteris]

kikileuteris,φυσικά και με ενοχλεί όταν μια μητέρα βάζει σε κινδυνο τη ζωή του παιδιού της.Αν δεν με ενοχλούσε θα ήμουν αναίσθητη,στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορη.Έσπευσες αμέσως να χαρακτηρίσεις τη στάση μου άρα αναιρείς τα λεγόμενα σου περι χαρακτηρισμών.Και τέλος αν δεν πίστευα ότι αυτό που κάνω είναι το σωστό θα σταματούσα να το κάνω και θα το έψαχνα περισσότερο.Δεν εφυσηχάζω ποτέ όσον αφορά την υγεία το παιδιού μου!

 

Αν διαβάσεις λίγο καλύτερα θα δεις ότι δε σε χαρακτήρισα καταρχήν.Ή τουλάχιστον εγώ δεν καταλαβαίμω που αναφέρεσαι.

 

Και ποιος νομίζει άραγε ότι είναι ικανός να κρίνει αν μια μητέρα βάζει σε κίνδυνο το παιδί της επειδή επιλέγει τα χωριστά δωμάτια?Πιστεύω κανείς!Γιατί δεν υπάρχει τέλεια μανούλα.Σε τι κίνδυνο όταν δεν υπάρχει τέλεια τεκμηριωμέο αποτέλεσμα?Μόνο οι στατιστικές μιλάνε, τπτ άλλο. Κι η αυχενική διαφάνεια που κάνουμε στην εγκυμοσύνη, δεν είναι διαγνωστική, αλλά στατιστική. Άρα δεν είναι πανάκεια.Το ίδιο και οι έρευνες για το ΣΑΒΘ, για την παιδοψυχιατρική κτλ. Αντίστοιχες έρευνες έχουν δείξει ότι τελικά ο άνθρωπος δε χρειάζεται τόση μητέρα κι ότι τα παιδιά που μεγάλωσαν σε κοινωνίες που δεν ήταν τόσο κοντά με τις μητέρες τους για ποικίλους λόγους ανέπτυξαν πιο συγκροτημένες προσωπικότητες.Ούτε αυτές είναι πανάκεια. Κάθε ένας, ακριβώς επειδή δεν εφησυχάζει για το καλό του παιδιού του, ακούει πλήθος απόψεων και κρίνει τελικά ποιο θα ήταν καλό να υιοθετήσει. Τόσο απλά.

Με τρομάζουν πολύ οι μανούλες που θεωρούν εαυτούς τέλειους και αφορίζουν με ευκολία τις υπόλοιπες.Με τρομάζουν γενικά οι άνθρωποι που κρίνουν με ευκολία. (και δε χαρακτηρίζω, σου αντικρούω το:kikileuteris,φυσικά και με ενοχλεί όταν μια μητέρα βάζει σε κινδυνο τη ζωή του παιδιού της.Αν δεν με ενοχλούσε θα ήμουν αναίσθητη,στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορη)

Και προς Θεού δε θεωρώ ότι αυτό που κάνεις είναι λάθος. Δέχομαι την άποψη σου και τη διαβάζω με προσοχή, ακριβώς για να βρω το δικό μου λάθος.

Και δέχομαι το δικαίωμα σου να την εκφράσεις, όπως θα έπρεπε όλοι να δεχόμαστε το δικαίωμα του άλλου στη διαφορετική άποψη.(αυτό εννοείς ότι σε χαρακτήρισα?γιατί το ανέφερα και πιο πάνω, το δικαίωμα στη δημοκρατία)

[pitsirikokonaki]

Όταν αφήνεις υπονοούμενα για την κουλτούρα μου και για το αν αποδέχομαι την δημοκρατία,χαρακτηρισμός δεν είναι αυτός?Και προς θεού ανέφερα εγώ πουθενά ότι είμαι η τέλεια μάνα και δεν το έχω αντιληφθεί?Κάνω λάθη καθημερινά και μέσα από αυτά μαθαίνω ή προσπαθώ να τα διορθώσω,όσα από αυτά αντιλαμβάνομαι!

Εξέφρασα την άποψη μου,η οποία ειναι διαφορετική από τη δική σου,και τελείωσα το θέμα εκεί.Δεν μπορώ να καταλάβω την εμμονή σου!

[kikileuteris]

Δεν αναφέρθηκα σε εσένα προσωπικά, παρά μόνο όταν εσύ το έκανες. Αναφ΄΄ερθηκα γενικότερα στο ότι πρέπει να δεχόμαστε τη διαφορετική άποψη.

 

Αυτή σου η φράση ήταν χαρακτηριστμός κατά την άποψη μου.

 

Ξέρετε τι με ενοχλεί,πως κάποιες μαμάδες στηρίζονται στην άγνοιά τους και θέλουν να το παίξουν "σύγχρονες" σε βάρος των παιδιών τους.

 

Επίσης δείχνει ότι θεωρεί πως κάποιες μανάδες που έχουν διαφορετικές απόψεις, το παίζουν απλά σύγχρονες ενώ απλά δεν έχουν γνώση.

 

Αυτή είναι αποδοχή στην άλλη άποψη?