Σχολικός Εκφοβισμός Bullying / Mobbing

[LA LATINA]

Αυτό υποθέτω δεν το κατάλαβα καλά. Από αυτά που γράφεις, καταλαβαίνω το σχολείο φρόντιζε να κρατάει τα παιδιά χωριστά και να τα βάζει να παίζουν σε ξεχωριστές αυλές, αντί να βοηθάει στην συνύπαρξή τους και να τα μαθαίνει πώς να σέβονται τη διαφορετικότητα των άλλων.

Όμως η βασική αιτία του bulling είναι ακριβώς αυτό: η μη ανοχή της διαφορετικότητας του άλλου

 

Η αυλή ήταν μία, Maya...

Απλά τα παιδάκια ήταν απομονωμένα, δεν ξέρω αν τους προέτρεπαν οι δάσκαλοί τους, πάντως σε εμάς δε μίλησε ποτέ κανένας δάσκαλος ούτε υπέρ- ούτε κατά.

Δεν ξέρω αν ο ορισμός του bullying είναι η μη ανοχή της διαφορετικότητας, εγώ το έχω εκλάβει ως επαναλαμβανόμενη ανάρμοστη συμπεριφορά ενός ατόμου ή και μιας ομάδας απέναντι σε ένα άλλο άτομο ή μια ομάδα. Κάπως έτσι το εμφανίζουν και οι πηγές.

 

http://el.wikipedia.org/wiki/Bullying

[Maya]

Δεν μίλησα για ορισμό. Άλλωστε, το να εστιάζουμε στον ορισμό, δεν μας λύνει το πρόβλημα. Κανένα πρόβλημα. Τα προβλήματα λύνονται όσο αναζητούμε τις αιτίες τους. Δεν μπορώ να σου βάλω τα links. Παραθέτω ένα ενδεικτικά και μπορεί, όποιος ενδιαφέρεται να googlάρει σχολικός εκφοβισμός, διαφορετικότητα.

Ο μη σεβασμός και η μη εξοικείωση στη διαφορετικότητα του άλλου είναι η βασική και η γενικότερη αιτία του σχολικού εκφοβισμού και, όπως όλοι γνωρίζουμε, τα παιδιά που είναι θύματα είναι τα λίγο πιο διαφορετικά παιδιά. Η διαφορετικότητα συνίσταται από το ότι το παιδί φοράει γυαλιά έως και το ότι το παιδί είναι ΑΜΕΑ.

 

http://www.britishcouncil.gr/events/respecting-diversity

 

Η μη ανοχή στην διαφορετικότητα δημιουργεί περιθωριοποίηση, η οποία με τη σειρά της δημιουργεί θύματα και, όπου υπάρχουν θύματα, θύτης μπορεί να βρεθεί εύκολα.

[LA LATINA]

Το έχω ζήσει από τελείως διαφορετική σκοπιά φίλη μου. Μπορεί να είναι και κατά περιπτώσεις, βέβαια. Πάντως και με ειδικό που μίλησα σε συνάντηση μου είπε πως bullying ονομάζουμε τα επαναλαμβανόμενα φαινόμενα ενδοσχολικής βίας. Του είχα ζητήσει να μου εξηγήσει, επειδή σε εμάς πχ δεν είναι όπως συνήθως μια ομάδα παιδιών να πειράζει ένα που δε μιλάει να το πει, αλλά ένα παιδί να έχει ξυλοκοπήσει μια ολόκληρη τάξη!!! Και μου τόνισε ότι όσους κι αν είχε χτυπήσει, έναν οι πολλούς, bullying θεωρείται το επαναλαμβανόμενο.

[Maya]

Το λινκ μου δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Είναι ενδεικτικό, μη χάσεις το χρόνο σου.

Σου αναφέρω ενδεικτικά έναν ορισμό που βρήκα πολύ πρόχειρα στο site του Παρατηρητηρίου Ενδοσχολικής Βίας:

Σχολικός εκφοβισμός είναι η επιθετική εκείνη συμπεριφορά που είναι εσκεμμένη, απρόκλητη και επαναλαμβανόμενη. Αποτελεί κατάχρηση εξουσίας και εμπεριέχει ανισότητα στη δύναμη που είναι είτε αντικειμενική (π.χ. σωματική) είτε αντιληπτή (π.χ. προσωπικότητας).

Κατευθύνεται προς εκείνα τα θύματα που εκλαμβάνονται από τους θύτες (έναν ή πολλούς μαζί) ως αδύναμα, είτε σωματικά είτε ψυχολογικά

 

 

Έχε όμως υπόψη σου ότι η περιθωριοποίηση δημιουργεί και όχι μόνο τα θύματα αλλά τους θύτες.

Κατά την ταπεινή μου άποψη βέβαια, την οποία δεν την εκφράζω για να σε αμφισβητήσω αλλά επειδή έχω συνηθίσει να την εκφράζω, η δική σας περίπτωση δεν είναι σχολικός εκφοβισμός αλλά ένα ιδιαίτερα επιθετικό παιδί, για το οποίο δεν έχει γίνει καμία προσπάθεια από το σχολείο να ενταχθεί στην ομάδα.

 

http://www.pdeamth.gr/paratiritiriovias/images/file2014/flipbook.pdf

[LA LATINA]

Το λινκ μου δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Είναι ενδεικτικό, μη χάσεις το χρόνο σου. Έχε όμως υπόψη σου ότι η περιθωριοποίηση δημιουργεί και τους θύτες. Και από όσο έχω διαβάσει για το πρόβλημά σου, δεν έχει γίνει κάποια σοβαρή προσπάθεια από το σχολείο να ενταχθεί στην ομάδα αυτό το παιδί. Και έχε υπόψη σου ότι όσο περιθωριοποιείται, τόσο το πρόβλημά σας θα επιδεινώνεται.

 

True...

[LA LATINA]

Κατά την ταπεινή μου άποψη βέβαια, την οποία δεν την εκφράζω για να σε αμφισβητήσω αλλά επειδή έχω συνηθίσει να την εκφράζω, η δική σας περίπτωση δεν είναι σχολικός εκφοβισμός αλλά ένα ιδιαίτερα επιθετικό παιδί, για το οποίο δεν έχει γίνει καμία προσπάθεια από το σχολείο να ενταχθεί στην ομάδα.

 

Kι αυτό true....

[miriki]

Για τον τρόπο που οι εκπαιδευτικοί του δημοσίου χειρίζονται τα πράγματα καλό θα ηταν να λάβετε υπόψιν και το μπούλινγκ που οι ίδιοι υφίστανται από τους γονείς.

 

Λα λατίνα ξέρεις ότι δεν αναφέρομαι σ' εσένα.

Φέτος λοιπόν (Δε θα πάω σε προηγούμενες χρονιές, γιατί δεν έχει νόημα) θα σας πω ότι είμαστε 6 νηπιαγωγοί και οι τέσσερεις έχουμε το ίδιο ωράριο. Έχουμε φτάσει σε σημείο να ρωτιόμαστε μεταξύ μας τώρα αυτό που είπα/ έκανα πώς το βλέπεις. Αμφισβητείς τον εαυτό σου και για τα πιο απλά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Γιατί την επομένη το πρωί όλο και κάποιος θα έρθει μαινόμενος να ξεφτιλίσει μπροστά σε παιδιά, συναδέλφους και συνεργάτες.

 

Από ένα σημείο και μετά δεν είναι και πολύ δύσκολο να πεις "σκασίλα μου ας πάνε να κουρεύονται". Και ναι αυτό είναι αντιπαιδαγωγικό και ναι λέγεται αλλοτρίωση. Το επόμενο βήμα είναι η επαγγελματική εξουθένωση.

 

Δε μιλάω για όλους τους εκπαιδευτικούς, δε μιλάω για όλους τους γονείς, μιλάω γιαυτά που ζω εγώ.

[LA LATINA]

Μiriki πάρα πολλές φορές έχω αναφέρει, πως η κατάντια των δασκάλων στις μέρες μας οφείλεται κατά πολύ σε brutal γονείς...συμφωνώ κι εγώ, λοιπόν. Κι αν τώρα πω ότι όλοι οι γονείς δεν είναι έτσι, θα πεις κι εσύ ότι όλοι οι δάσκαλοι δεν είναι έτσι, άρα......είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε...;)

[Aimee]

Για τον τρόπο που οι εκπαιδευτικοί του δημοσίου χειρίζονται τα πράγματα καλό θα ηταν να λάβετε υπόψιν και το μπούλινγκ που οι ίδιοι υφίστανται από τους γονείς.

 

Πολύ σωστά!

 

Λέμε για παιδιά χωρίς όρια, ενώ θα έπρεπε να λέμε για γονείς χωρίς όρια.

 

Να προσθέσω κάτι που το διαπίστωσα διαβάζοντας εδώ στο φόρουμ.

Νομίζω ότι στα δημόσια σχολεία υπάρχει πια πολύ μεγάλη χαλαρότητα απέναντι στους γονείς: μπαινοβγαίνουν στο σχολείο χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τη διεύθυνση, τηλεφωνιούνται με τον δάσκαλο ακόμα και αν δεν επίκειται κατακλυσμός, συναντιούνται με τους δασκάλους εκτός σχολείου, τους καλούν σε παιδικά πάρτυ και ... το χειρότερο: κουτσομπολιό.

Έχω μείνει άναυδη με όσα κατά καιρούς έχω διαβάσει: Διευθυντής να καρφώνει στους γονείς τους δασκάλους ειδικότητας, δάσκαλοι να αλληλοκατηγορούνται για το ποιος φταίει πολύ-λίγο-καθόλου, εκπαιδευτικοί να μιλάνε σε γονείς για τα προβλήματα άλλου παιδιού.

Απίστευτες αναξιοπρέπειες...

 

Φαντάζεστε σε ένα ιδιωτικό σχολείο να αναφέρει ο δάσκαλος σε ένα γονιό τα προβλήματα που μπορεί να έχει ένα άλλο παιδάκι ή η οικογένειά του;

Για εμένα είναι αδύνατον να το φανταστώ.

Και εκεί παρουσιάζονται προβλήματα. Αλλά αν τολμήσεις να πεις "το παιδί μου παρασύρεται / ενοχλείται από τον τάδε", θα σου κόψουν μια και καλή τη φόρα και θα σου πουν "αν θέλετε να μιλήσουμε για το δικό ΣΑΣ παιδί, καλώς, αν θέλετε να μιλήσετε για το ΤΑΔΕ παιδί, η συνάντησή μας ολοκληρώθηκε...".

Αναρωτιέμαι πόσοι γονείς αποδέχονται πραγματικά αυτήν την προσέγγιση.

 

Ο δάσκαλος πρέπει να είναι σε βάθρο. Το βάθρο όμως προϋποθέτει και μια κάποια "απόσταση"...

[LA LATINA]

Πολύ σωστά!

 

Λέμε για παιδιά χωρίς όρια, ενώ θα έπρεπε να λέμε για γονείς χωρίς όρια.

 

Να προσθέσω κάτι που το διαπίστωσα διαβάζοντας εδώ στο φόρουμ.

Νομίζω ότι στα δημόσια σχολεία υπάρχει πια πολύ μεγάλη χαλαρότητα απέναντι στους γονείς: μπαινοβγαίνουν στο σχολείο χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τη διεύθυνση, τηλεφωνιούνται με τον δάσκαλο ακόμα και αν δεν επίκειται κατακλυσμός, συναντιούνται με τους δασκάλους εκτός σχολείου, τους καλούν σε παιδικά πάρτυ και ... το χειρότερο: κουτσομπολιό.

Έχω μείνει άναυδη με όσα κατά καιρούς έχω διαβάσει: Διευθυντής να καρφώνει στους γονείς τους δασκάλους ειδικότητας, δάσκαλοι να αλληλοκατηγορούνται για το ποιος φταίει πολύ-λίγο-καθόλου, εκπαιδευτικοί να μιλάνε σε γονείς για τα προβλήματα άλλου παιδιού.

Απίστευτες αναξιοπρέπειες...

 

Φαντάζεστε σε ένα ιδιωτικό σχολείο να αναφέρει ο δάσκαλος σε ένα γονιό τα προβλήματα που μπορεί να έχει ένα άλλο παιδάκι ή η οικογένειά του;

Για εμένα είναι αδύνατον να το φανταστώ.

Και εκεί παρουσιάζονται προβλήματα. Αλλά αν τολμήσεις να πεις "το παιδί μου παρασύρεται / ενοχλείται από τον τάδε", θα σου κόψουν μια και καλή τη φόρα και θα σου πουν "αν θέλετε να μιλήσουμε για το δικό ΣΑΣ παιδί, καλώς, αν θέλετε να μιλήσετε για το ΤΑΔΕ παιδί, η συνάντησή μας ολοκληρώθηκε...".

Αναρωτιέμαι πόσοι γονείς αποδέχονται πραγματικά αυτήν την προσέγγιση.

 

Ο δάσκαλος πρέπει να είναι σε βάθρο. Το βάθρο όμως προϋποθέτει και μια κάποια "απόσταση"...

 

Εξαρτάται απ τα συμβάντα, aimee...

Aν πχ πας με το ωραίο σου ραντεβού στην ώρα που σου υπέδειξαν και πεις "με έχετε καλέσει 10 φορές να πάρω το παιδί μου νωρίτερα γιατί όπως μου είπατε το χτύπησε συγκεκριμένο παιδάκι και τις 10, τι θα κάνουμε κύριοι?" δε νομίζω να χρεώνεσαι κουτσομπολιό.......τι θα πεις δλδ είδα φως και μπήκα?

 

Τώρα αν αυτοί, για να μη δείξουν την απουσία διαχείρισης των προβλημάτων αρχίσουν να εξφενδονίζουν κατηγορίες και να ρίχνουν ο ένας το φταίξιμο στον άλλον, είναι μεταξύ τους το θέμα, και όχι των γονιών.

 

Οι πιο πολλοί γονείς πηγαίνουν ψαρωμένοι, έτοιμοι να "τα ακούσουν" κιόλας απ τον δάσκαλο στο βάθρο......λίγοι είναι οι τσαμπουκάδες που πάνε και κάνουν φασαρίες για μια τυρόπιτα...

Απλά και αυτοί οι λίγοι, φτάνουν για να πει ο δάσκαλος, "σκασίλα μου ας πάνε να κουρεύονται" που λέει και η μιρίκι.

[Aimee]

Εξαρτάται απ τα συμβάντα, aimee...

Aν πχ πας με το ωραίο σου ραντεβού στην ώρα που σου υπέδειξαν και πεις "με έχετε καλέσει 10 φορές να πάρω το παιδί μου νωρίτερα γιατί όπως μου είπατε το χτύπησε συγκεκριμένο παιδάκι και τις 10, τι θα κάνουμε κύριοι?" δε νομίζω να χρεώνεσαι κουτσομπολιό.......

 

Τώρα αν αυτοί, για να μη δείξουν την απουσία διαχείρισης των προβλημάτων αρχίσουν να εξφενδονίζουν κατηγορίες και να ρίχνουν ο ένας το φταίξιμο στον άλλον, είναι μεταξύ τους το θέμα, και όχι των γονιών. .

 

Οι 10 φορές ισχύουν πραγματικά ή είναι σχήμα λόγου;

 

Ακόμα και σε μια τέτοια περίπτωση, είναι κουτσομπολιό να κοινοποιείται σε τρίτους η προσωπική ψυχοσυναισθηματική κατάσταση ενός παιδιού ή μιας οικογένειας.

Προφανώς η ευθύνη βαρύνει αυτόν που πρώτος ξεστομίζει τέτοια κουβέντα: πραγματικά θα είχα τη χειρότερη δυνατή εικόνα για έναν τέτοιο άνθρωπο.

Αλλά δεν είναι και ανεύθυνος όποιος αποδέχεται το κουτσομπολιό αντί να πει ακριβώς: "Δεν με ενδιαφέρουν αυτά. Και καταλαβαίνετε ότι η στάση σας εκτός από αήθης είναι και παράνομη; Πείτε μου ΓΙΑΤΙ χτύπησε το παιδί μου; Τι θα κάνεΤΕ για να μην επαναληφθεί; Τι να κάΝΟΥΜΕ με το παιδί μου για να μην επαναληφθεί;"

 

 

Οι πιο πολλοί γονείς πηγαίνουν ψαρωμένοι, έτοιμοι να "τα ακούσουν" κιόλας απ τον δάσκαλο στο βάθρο......λίγοι είναι οι τσαμπουκάδες που πάνε και κάνουν φασαρίες για μια τυρόπιτα...

Απλά και αυτοί οι λίγοι, φτάνουν για να πει ο δάσκαλος, "σκασίλα μου ας πάνε να κουρεύονται" που λέει και η μιρίκι.

 

Νομίζω ότι το αντίθετο ισχύει. Και εδώ, έχει γραφτεί κατά κόρον.

Νομίζω ότι εσύ είχες βάλει και μια γελοιογραφία με το παιδί που παίρνει βαθμούς τότε και τώρα. Ή όχι;

[LA LATINA]

Για την ακρίβεια είναι και περισσότερες οι φορές που δεχτήκαμε χτύπημα και μας τηλεφώνησαν, κατονομάζοντας οι ίδιοι με γλαφυρότητα ποιος το έκανε!!!

 

Και εννοείται έχω τη χειρότερη δυνατή εικόνα για αυτούς τους ανθρώπους.

Και ναι, απάντησα δεόντως, και κατ ιδίαν, και μπροστά σε ολόκληρο συμβούλιο, έπραξα τα δέοντα...Γι αυτό φτάσαμε και εκεί που φτάσαμε...

 

Ναι, εγώ την είχα βάλει την εικόνα απ το φεις την βρήκα....πάντως δεν έχω συναντήσει πολλά περιστατικά να είναι οι γονείς αγριεμένοι, δεν την έβαλα από προσωπική εμπειρία!;)

[Aimee]

Για την ακρίβεια είναι και περισσότερες οι φορές που δεχτήκαμε χτύπημα και μας τηλεφώνησαν, κατονομάζοντας οι ίδιοι με γλαφυρότητα ποιος το έκανε!!!

 

Και εννοείται έχω τη χειρότερη δυνατή εικόνα για αυτούς τους ανθρώπους.

Και ναι, απάντησα δεόντως, και κατ ιδίαν, και μπροστά σε ολόκληρο συμβούλιο, έπραξα τα δέοντα...Γι αυτό φτάσαμε και εκεί που φτάσαμε...

 

Ναι, εγώ την είχα βάλει την εικόνα απ το φεις την βρήκα....πάντως δεν έχω συναντήσει πολλά περιστατικά να είναι οι γονείς αγριεμένοι, ίσως να έτυχε....δεν την έβαλα από προσωπική εμπειρία!;)

 

Μιλάς επί προσωπικού, λοιπόν.

Είναι ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικό να σου λένε το ποιος χτύπησε το παιδί σου από το να σου κοινοποιούν το ιστορικό του παιδιού και της οικογένειάς του.

Και αυτό το ιστορικό να αναπαράγεται μεταξύ των γονιών.

 

Θυμάμαι όμως ότι στο σχολείο σας γενικώς και από την αρχή δεν τηρούνταν οι αποστάσεις. Ίσως και για αυτό φτάσατε και εκεί που φτάσατε...

[LA LATINA]

Μιλάς επί προσωπικού, λοιπόν.

Είναι ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικό να σου λένε το ποιος χτύπησε το παιδί σου από το να σου κοινοποιούν το ιστορικό του παιδιού και της οικογένειάς του.

Και αυτό το ιστορικό να αναπαράγεται μεταξύ των γονιών.

 

Θυμάμαι όμως ότι στο σχολείο σας γενικώς και από την αρχή δεν τηρούνταν οι αποστάσεις. Ίσως και για αυτό φτάσατε και εκεί που φτάσατε...

 

Εγώ όσα σχολεία ξέρω, και ξέρω αρκετά και σε πολλές περιοχές, έτσι λειτουργούν.

Σωστό, λάθος, δεν κρίνω.

Οι δάσκαλοι είναι λαλίστατοι off the record, και οι γονείς επίσης...

[Aimee]

Εγώ όσα σχολεία ξέρω, και ξέρω αρκετά και σε πολλές περιοχές, έτσι λειτουργούν.

Σωστό, λάθος, δεν κρίνω.

Οι δάσκαλοι είναι λαλίστατοι off the record, και οι γονείς επίσης.

...

 

Αυτά τα off the record μας έχουν φάει. Σε όλους τους τομείς.

Αν σεβόμασταν τις διαδικασίες...

Αν κατανοούσαμε ότι οι διαδικασίες είναι το Α και το Ω για το ίδιο το δικαίωμα...

 

 

Ίσως επειδή -όπως λες- έτσι λειτουργούν πολλά σχολεία, για αυτό και είναι γενικευμένο το πρόβλημα του bullying.

Η πειθαρχία και ο αυτοέλεγχος χρειάζεται σε όλους μας.

[miriki]

Η πειθαρχία και ο αυτοέλεγχος χρειάζεται σε όλους μας.

 

Αυτό.

[mariab]

Για τον τρόπο που οι εκπαιδευτικοί του δημοσίου χειρίζονται τα πράγματα καλό θα ηταν να λάβετε υπόψιν και το μπούλινγκ που οι ίδιοι υφίστανται από τους γονείς.

 

......

 

Πατάω στο απόσπασμα αυτό για να κάνω μία παρατήρηση:

 

Το μπουλινγκ δεν είναι συμπεριφορά μόνο των παιδιών είναι και των γονιών, είναι και των δασκάλων. Είναι γενικότερο πρόβλημα της κοινωνίας μας η καταπάτηση των ορίων και η απώλεια συναίσθησης σωστού και λάθους σε κοινωνικό απίπεδο.

 

Προφανώς εάν οι γονείς φέρονταν διαφορετικά και τα παιδιά θα φέρονταν διαφορετικά. Εγώ όμως δεν βγάζω και τους δασκάλους από την εξίσωση. Στην τελική, το να επιτρέπεις το μπούλινγκ και να νίπτεις τας χείρας σου, μπούλινγκ είναι και αυτό.

 

Τα σχολεία όμως δεν είναι νησιά απομονωμένα στη μέση του πουθενά. Οι δάσκαλοι του ενός σχολείου είναι γονείς του άλλου. Κομμάτι της κοινωνίας είναι και αντικατοπτρίζουν αυτό που υπάρχουν γύρω μας. Εν ολίγοις πιστεύω ότι σήμερα τα σχολεία δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Δείχνουν αυτό που είναι η κοινωνία μας.

[miriki]

Μαρία συμφωνώ.

Να και κάτι που μου ήρθε κουτί....http://www.elniplex.com/το-bullying-του-εκπαιδευτικού-ή-ο-νταής-που-σε/

 

Aimee δε συμφωνώ με το βάθρο. Ούτε με την τεχνητή απόσταση. Για μένα έχουν αξία τα όρια και κυρίως αυτά που βάζουμε εμείς στον εαυτό μας. Ο σεβασμος στον άλλο ως πρόσωπο, ως θέση, ως αυταξία. Και ναι όλοι και όλες μας πρέπει να αποδεικνύουμε καθημερινά ότι την αξίζουμε, αλλά στην τελική πρέπει να θεωρείται ως προαπαιτούμενο για την έναρξη της οποιαδήποτε σχέσης.

 

Δηλ εξ ορισμού σέβομαι τον άλλο και αν δεν ανταποκριθεί, επανεξετάζω τη σχέση μου και όχι το αντίστροφο. (είναι δάσκαλος, είναι γονιός, είναι παιδί, άρα τα χώνω για να είμαι σίγουρος ότι δεν θα....)

 

Ρίξτε μια ματιά στο helicopter parenting. Λύνει πολλές απορίες....

[LA LATINA]

Ο σεβασμός προς το συνάνθρωπο δεν έχει επάγγελμα.....τον οφείλουμε όλοι σε όλους.

[miriki]

Συμφωνώ.

[Aimee]

Για να εξηγηθώ:

Δεν θα αποκαλούσα τη δασκάλα του παιδιού μου "Ελένη μου", δεν θα της μιλούσα στο β' ενικό, δεν θα επιδίωκα -όσο καιρό το παιδί μου είναι μαθητής της- άλλη κοινωνική επαφή μαζί της πέραν από την τακτική μηνιαία ενημέρωση και σε άλλο χώρο πέραν του σχολείου, δεν θα αναμειγνυόμουν στη διδασκαλία της υποβάλλοντας υλικό, δεν θα της ανέφερα γνώμες άλλων γονέων και παιδιών κλπ.

 

Προσωπικά με "χαλάνε" οι οικειότητες: είτε στο σχολείο, είτε στο νοσοκομείο, στο ταχυδρομείο, τον φούρνο, το μαγαζί με τα ρούχα κλπ.

 

Και ακράδαντα πιστεύω ότι ο επαγγελματίας που συζητά / δίνει θάρρος στους "πελάτες" του να συζητούν άλλα θέματα, πέραν του ενδεδειγμένου, το κάνει για να "εξαγοράσει" την εύνοιά του, ως αντιστάθμισμα της επαγγελματικής του ανεπάρκειας.

 

Μάλλον είμαι παλιομοδίτισσα.

[mariab]

Μαρία συμφωνώ.

Να και κάτι που μου ήρθε κουτί....http://www.elniplex.com/το-bullying-του-εκπαιδευτικού-ή-ο-νταής-που-σε/

 

....

 

Διάβασα τα άρθρο. Συμφωνώ με αυτά που λέει. Εντάξει, ίσως για τα δικά μου τα αυτιά να είναι λίγο υπερβολικό, γιατί είναι γραμμένο από δάσκαλο, αλλά πάλι μπορεί να κάνω λάθος και να μην είναι υπερβολικό. Ο πυρήνας του πάντως σίγουρα είναι σωστός.

Η La Latina πάλι και κάποιες άλλες (πολλές) μαμάδες μπορεί σίγουρα να γράψει ένα αντίστοιχο άρθρο από τη σκοπιά του γονιού. Το άρθρο αυτό πάλι για κάποιους μπορεί να φανεί υπερβολικό, αλλά στον πυρήνα του θα είναι σωστό.

 

Ωπότε, θέτω το μεγάλο ερώτημα: Τι έφταιξε; Τι κάνουμε λάθος; Γιατί αυτό είναι ένα λάθος που το κάνουμε εμείς. Δεν το κληρονομήσαμε από τους γονείς μας, για να πούμε ότι φταίνε άλλοι. Εμείς φταίμε. Εμείς το κάνουμε.

 

Και άλλο ερώτημα. Εμείς οι 10 που γράφουμε εδώ ψύχραιμα και λογικά, τι είμαστε; Κομμάτι της πλειοψηφίας ή της μειοψηφίας; Εάν είμαστε κομμάτι της πλειοψηφίας, όπως θέλω να πιστεύω, γιατί αφήνουμε μία μειοψηφία να μας κατευθύνει; Μήπως τελικά είμαστε και εμείς θύματα μπούλινγκ;

 

Χα, σας την έφερα τώρα. Για να δω τι θα μου πείτε;

[mmdad]

Μαλλον Aimee... Εγω εχω δει μαμαδες (στο σχολειο μας στο Βελγιο) να δειχνουν στην δασκαλα υπερηχους απο την καινουργια εγκυμοσυνη για να ξερουν απο την αρχη το μαθητη τους...

Παντως και εγω που δεν ειμαι ιδιετερα κοινωνικη νιωθω οτι εχω αλλα οικειοτητα με την νηπαγωγο που την εχουμε για 3η χρονια σε σχεση πχ με τους γονεις παιδιων που ηρθαν φετος.

Παντως ασχετα με την οικειοτητα η επιθετικοτιτα εχει να κανει με τον χαρακτηρα των γονιων. Νομιζω οτι σε αυτο το forum για ενα συμφωνουμε ολοι. Εχουμε ολοι αποψη για ολα και εχουμε δικαιωμα να την εκφρασουμε. Ο τροπος του καθενος μας διαφερει. Και σε πολλους απο μας ο τροπος εχει να κανει το τι βλεπουν απο την αλλη πλευρα. Πχ καποιες φορες η μετριοπαθεια δεν αποδιδει και χρειαζεται δυστυχως τσαμπουκας.

[miriki]

Θα κάνω μια απόπειρα να βάλω τη συγκεχυμένη μου αίσθηση σε λόγια και να την κάνω άποψη. Φταίνε πολλά, γιατί νιώθω ότι είναι έτσι όπως τα λες Μαρία.

 

Οι γενιές οι πριν από εμάς (= γύρω στα σαράντα μέσες άκρες) είχαν την ευκαιρία να ανατρέψουν με τις ζωές τους ένα πολύ αυταρχικό κατεστημένο. Κατέριψαν από τα βάθρα τους αδριάντες όπως η οικογένεια, ο δάσκαλος, ο γιατρός. Και όχι άδικα, γιατί τα βάθρα είχαν στηθεί με την απειλή και τον αυταρχισμό και όχι με τη συνειδητοποίηση της αξίας της κάθε έννοιας.

 

Στην πάλη για δημοκρατία και ελευθερία κάπου χάθηκε η μπάλα, γιατί δεν ενισχύθηκε η δημοκρατική παιδεία. Επικρατησε λοιπόν μια βλαχοαναρχοαυτόνομη κατάσταση όπου "δίκιο είναι το δίκιο το δικό μου". Ένας λαός που είχε μάθει το βούρδουλα, αφέθηκε ασύδοτος. Η αξιολόγηση ισοδυναμεί με χειραγώγηση και η αναφορά/ μήνυση. διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας με τυπικό και νόμιμο τρόπο μας κάνει καρφιά, σπιούνους κλπ. Τα αποτελέσματα φαίνονται στην οικονομία, στην εκπαίδευση, παντού.

 

Βάλε και την απρόσκοπτη πρόσβαση σε κάθε λογής πληροφορία που νιώθουμε ότι μας κάνει παντοδύναμου και γνώστες, ε, έρχεται και δένει το γλυκό. Α, να προσθέσουμε κι ένα δημόσιο με εντελώς παράλογες συνθήκες λειτουργίας που φέρνει σε αντιπαράθεση τον εργαζόμενο με τον πολίτη (δεν υπάρχει αναπληρώτρια= δε δικαιούμαι να πεθάνω)

 

Εμείς λοιπόν μεγαλώνουμε τα παιδιά μας να αμφισβητούν, να μη δέχονται , να να να να, αλλά ξεχνάμε να τους μάθουμε να αυτολογοκρίνονται, να αυτοπεριορίζονται, να μπαίνουν στη θέση του άλλου.

 

Επίσης φωνάζουμε, φωνάζουμε, αλλά ουσία δε δίνουμε. Π.χ. απειλεί η μαμά νταής ότι θα φέρει τη σύμβουλο (γιατί της σπάει τα νεύρα η δασκάλα) και όταν καλέσει η ίδια η δασκάλα τη σύμβουλο, η μαμά δεν έρχεται γιατί "δε θέλει να το τραβήξει". Γιατί ή οι απειλές της ήταν τζούφιες κι όταν είδε ότι η δασκάλα δεν έχει τίποτα να κρύψει μαζεύτηκε ή θεωρεί ότι η δασκάλα τα χει κάνει πλακάκια με τη σύμβουλο οπότε δεν έχει νόημα.

Από τη δική μου εμπειρία είναι εξίσου πιθανό να συμβαίνουν και τα δυο είτε κατά περίπτωση πότε το ένα και πότε το άλλο.

 

Με λίγα λόγια δεν έχουμε όρια, δεν αναλαμβάνουμε ευθύνες και πάντα φταίνε οι άλλοι.

Και ναι είναι λίγοι αυτοί είναι τυπικοί στα καθήκοντά τους, ευγενικοί στις συνδυαλλαγές τους και δίκαιοι στις κρίσεις τους... Είναι πολλοί που είναι αδιάφοροι, είναι πολλοί που είναι αγενείς και είναι πολλοί που το δίκιο τους είναι πάντα αδιαμφισβήτητο. Σε όποιο επάγγελμα ή ρόλο κι αν βρίσκονται.

 

Για μένα αυτό σημαίνει ότι έχω πολλή δουλειά στο σχολείο και επιστρέφω στα της δημοκρατικής παιδαγωγικής ξανά και ξανά. Αλλά αυτό σημαίνει και ότι γυρνάω εξουθενωμένη στο σπίτι μου από τη δουλειά γιατί πρέπει να κρατήσω ήρεμη την τάξη, να κάνω μάθημα, αλλά και να διαχειριστώ τις επιθέσεις που υφίσταμαι καθημερινά. Κι αν δεν τις υποστώ εγώ, τις υφίσταται η συνάδελφος, οπότε η ένταση μένει στον αέρα.

[mmdad]

Δεν νομιζω οτι αυτο ειναι ελληνικο φαινωμενο αλλα της εποχης τουλαχιστον ετσι οπως το βλεπω εγω στο σχολειο μας στο Βελγιο. Ενταξει εδω μπορει να μην γκρεμιστει ο κοσμος αν λειψει ενας εκπαιδευτικος (εχει τυχει ομως να λειπουν πολλοι και να μας παρακαλεσει ο διευθυντης οσους μπορουν να μην πανε τα παιδια στο σχολειο),

Και για μενα το προβλημα της γλωσσας βαζει ορια και στους καυγαδες/διαμαχες μεταξυ των γονιων. (Το ξερω οτι ειμαι δειλη αλλα οταν ειδα την μαμα του πιαδιου που εσπασε τα γυαλια του γιου μου τρομαξα και προτιμησα να καταπιω το κοστος της επιδιορθωσης παρα να πεσω στο στομα της ποσο μαλλον στα χερια της)