Το θέλωωωω

[christina]

Το θέμα αφορά, για το ποια ειναι η σωστή αντιμετώπιση απέναντι στο παιδί μας, οταν αυτό απαιτεί να πάρει κατι είτε απο το σούπερ μαρκετ, είτε ενα παιχνίδι απο εναν πλανόδιο πωλητή, κτλ..κτλ..

 

Η μικρή μου εχει κλεισει τα 2,εδω και 2 μήνες. Μέχρι στιγμής, δεν μας ειχε προβληματίσει κατι ανάλογο.

 

Η αφορμή δόθηκε εχθες, που βγήκαμε σε ενα μεγαλο παρκο,εγω ο μπαμπας και η Δημητρούλα.

 

Οπως ειναι φυσικό, η μικρή ειδε τα μπαλόνια που εχουν οι πωλητές και φυσικά της πήραμε ενα. Μετα φεύγοντας, ήτανε ενας αλλος πωλητής, οπου πουλούσε διαφορα παιχνίδια και καρότσια.

 

Η μικρή μολις είδε τα καρότσια(εχει τρελα με αυτά), ετρεξε, πήρε ενα και δεν το άφηνε απο τα χέρια της, οτι και να της λεγαμε.

Εσκουζε οτι το ήθελε κ απομακρύνθηκε με το καρότσι απο κοντά μας.

 

Να πω, οτι δεν εχουμε καρότσια στο σπίτι? Δεν εχω πια που να τα βάλω, το παιδικό εχει γεμίσει απο καροτσακια,ποδηλατάκια κτλ..

 

Ήθελα να ανοιξει η γη να με καταπιεί απο την συμπεριφορά της. Πρώτη φορά βρέθηκα σε τέτοια κατάσταση.

Ο άντρας μου, θύμωσε και αυτός αλλα τελικά υποκύψαμε και της πήραμε το καρότσι,(15 ευρω για ενα καροτσάκι μινιατούρα, οι κλεφτες ).

 

Δεν είναι το θέμα των λεφτών φυσικά.

 

Μετα είχαμε σκοπό να την πηγαίναμε κ στο λούνα παρκ, αλλά αποφασίσαμε απο κοινού, η τιμωρία της Δήμητρας, να είναι ο γυρισμός μας στο σπίτι.

 

Σε ολη την διαδρομή, της τα ''ψέλναμε'' της μικρής με τον διάλογο φυσικά, οχι με φωνές, οτι θα πρέπει να ρωτάει την μαμά ή τον μπαμπά αν μπορεί να παρει κατι και μόνο οταν η μαμά ή ο μπαμπάς πει ναι, τότε θα το παίρνουμε.

 

Κατάλαβε η μικρή την τιμωρία, γιατί ρώταγε πότε θα κάνει αλογάκι ή τρενάκι, και της απαντούσαμε οτι μπήκε τιμωρία για την συμπεριφορά της.

 

Η μικρή, στον γυρισμό, παρέμενε σιωπηλή στο καρεκλάκι της και δεν μας μιλούσε καθόλου ούτε μας κοιτούσε.

 

βέβαια και εμείς απο μεσα μας, σπαράζαμε, βλέποντας τα ματάκια της έτσι ''σκοτεινά'', αλλά τι άλλο καλύτερο θα μπορούσαμε να κάνουμε?

 

Πως θα μπορεσουμε να της περάσουμε σιγα σιγά, οτι δεν μπορεί να συμπεριφέρεται ετσι και οτι οι πράξεις της έχουνε και τις ανάλογες συνέπειες?

 

Ήταν σωστή η δική μας αντιμετώπιση?

 

Δεν θέλω να μεγαλώσω αλλο ενα παιδί κακομαθημένο, σαν αυτά που βλέπουμε κατά καιρούς, εξω, να ουρλιάζουνε, επειδή απαιτούνε να πάρουνε, μια κουκλα, ενα ποδήλατο, γαριδάκια κτλ..κτλ..

[ΣΟΦΙΑ]

Προσωπικά δεν θα έπαιρνα με τίποτα το καροτσάκι εξηγώντας είτε ότι έχουμε, είτε ότι πήραμε μπαλόνι και θα παμε λουνα παρκ και δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα μαζί. Δεν θα υπέκυπτα με τίποτα ειδικά αν η συμπεριφορά ήταν πεισματάρικη. 'Η του το παίρνεις απο την αρχή ή μετά επ'ουδενί. Και θα τον πηγαινα κανονικά στο λούνα παρκ.

Απο προπόνηση για τον ευατό μου περισσότερο το εφάρμοζα απο μωρό στο Δημήτρη. Π.χ. βγαίνουμε από το allou fun park εχει τa pony και πιο κάτω τα μπαλόνια. Ποτέ δεν του τά κανα και τα δύο μαζί (παρόλο που το θελα) ή pony και φωτογραφία (αυτό επέλεγε συνήθως) ή μπαλόνι... έτσι για να μαθαίνουμε ..... και οι δύο

[elenik]

Δεν πιστευω οτι να περασει το δικο της ηταν οτι καλυτερο. Μαθαίνει οτι αμα τσιριζει στο τελος της παιρνει και τοτε την πατησατε.

Αλλα και να τσιριζει ενα παιδακι δεν ειναι και οτι πιο βολικο για τον γονεα.

Ειναι δυσκολη κατασταση και πιστευω οτι το χειριστηκατε πολυ εξυπνα.

 

Παλιοτερα οταν πηγαιναμε στα jumbo εγω επαιρνα 10 παιχνιδια και ο μπαμπας του φωναζε 1 οχι πολλα μαθαινει.

Τωρα οταν παω εγω στο περιπτερο με τον μικρο γυριζω οπωσδηποτε με κατι, ενω οταν παει με τον μπαμπα του δεν του ζηταει τιποτα.

 

Εφαρμοζουμε πλεον και οι 2 την εξης τακτικη.

Πλυση εγκεφαλου πριν ξεκινησουμε για καπου οτι και καλα η μαμα και ο μπαμπας δεν εχουν πολλα χρηματα και αν θελει κατι να ρωταει και αν του πουμε οχι να το σεβαστει. Αν δεν μπορει να μην παμε βολτα καν.

Μεχρι στιγμης πιανει και παιρνουμε ενα μονο πραγμα (αν και εγω οταν μπορουμε - γιατι δεν μπορεις παντα - κρατιεμαι με το ζορι).

Αν δεν το τηρησει την επομενη φορα που λεει βολτα του εξηγουμε οτι δεν μπορουμε να παμε γιατι συμπεριφερθηκε ετσι την προηγουμενη.

 

Θυμαμαι πολλη εντονα μια φορα που πηγαμε σε καταστηματα παιχνιδιων και ειχα συγκεκριμενο ποσο και πιανει ο μικρος 1 (και καλα) παιχνιδι αλλα κοστους 55 ευρω . Του λεω σιγα διπλα δεν εχω τοσα πολλα αγαπη μου. Πιανει ενα αλλο πιο ακριβο Του λεω αυτο καλε ειναι πιο ακριβο γελωντας. Τελικα καταληξαμε να φυγουμε με ενα παιχνιδι των 10 ευρω .

Απο την μια ενοιωσα ασχημα αλλα απο την αλλη τοσο περηφανη που με ακουσε. Με τα πρωτα χρηματα που επιασα του πηρα το ακριβο και του εξηγησα οτι η μανουλα θυμοταν πως το ηθελε και μολις "ειχε" του το πηρε.

 

Σωστο λαθος θα δειξει.

[aggeliki]

πιστευω οτι δεν επρεπε να της παρετε το καροτσι,οτι και να εκανε,αλλα να την πηγαινατε στο λουνα παρκ.αμα φωναζει και μετα εσεις της κανετε τα χατιρια ειναι οτι χειροτερο.

[medea]

Κι εγώ συμφωνώ με τα κορίτσια ότι δεν είναι καλό να υποκύπτεις στα θέλω του παιδιού σου. Κι αν αυτή τη φορά έγινε γιατί η μικρή φώναζε, την επόμενη φορά ενδεχομένως η αντίδρασή της να είναι πιο έντονη. Είναι νομίζω προτιμότερο να επιμείνεις στην άποψή σου κι ας φωνάζει. Αλλιώς θα μάθει πως φωνάζοντας ή ουρλιάζοντας θα μπορεί να αποκτήσει αυτό που θέλει. Είναι σημαντικό να κατανοήσει πως όταν ο μπαμπάς ή η μαμά λέει κάτι, το εννοεί .

[Oh-Mamy]

Ακριβώς το ίδιο μας συνέβη το σάββατο!

¨ημασταν σε έκθεση και βουτά η μικρή ένα καρότσι (που και ως παιχνίδι δε το γουστάρω γιατί προωθεί τον διαχωρισμό των φύλων, απο πολύ μικρά) και δε το άφηνε με τίποτα. Συνήθως είμαι ψύχραιμη, αλλά έπρεπε να κάνουμε τις ετήσιες παραγγελίες μας, ο χρόνος μας στένευε και ήμουν κουρασμένη και πονούσα. Πρότεινα να το αγοράσουμε, αλλά ευγενικά μας εξήγησαν πως αυτό ήταν δείγμα και δε μπορούσε να φύγει απο την έκθεση. Αναγκαστήκαμε και φύγαμε. Δε θυμάμαι να της δώσαμε περιισότερες εξηγήσεις απο αυτές που μας έδωσαν. Σε δύο περίπτερα παρακάτω το είχε ξεχάσει. ϊσως γιατί ποτέ άλλοτε δεν είχε ξανασυμβεί αυτου του είδους το περιστατικό. Δε ξέρω για την μικρή, αλλά εγώ πήρα ένα μάθημα.

«Εσω σταθερή». Ευχαριστώ τους ανθρώπους που δε λύγισαν στις επιθυμίες της «κακομαθημένης»] μικρής και στις τσιρίδες της. Το ότι συνεχίζει να γκρινιάζει για λίγο, επειδή δε της έγινε η επιθυμία, δε σημαίνει ότι δνε άκουσε και δε κατάλαβε το τι ειπώθηκε. Δε ξαναζήτησε τίποτα σε όλη την έκθεση.

Θυμάμαι μάλιστα, πέρισυ την ίδια εποχή (ήταν μιικρότερη του ενος έτους), κρατούσε ένα κουκλάκι και πριν φύγουμε απο το περιπτερο, της το πήρα και της είπα δεν ειναι δικό μας πρεπει να το αφήσουμε. Μετά όταν της πρόσφεραν πραγματα, δε γύριζε ουτε να τα δει (ψωροπερηφανη).

Επιμυθιο: δε περιάζει αν γκρινιαξουν λίγο, ακρει να νοιωθετε εσεις ότι δώσατε τις εξηγήσεις που έπρεπε. Αυτα τις επεξεργάζονται, με τους ρυθμους τους και αναλογα δρουν (αν σας δουνε βουτυρο......)

[Polina]

οταν πηγαίνουμε στο πάρκο υπάρχουν κάτι πλανόδιοι, που έχουν απλώσει τους πάγκους με την πραμάτεια τους (παιχνίδια δηλ) φάτσα κάρτα. Λοιπόν ο Ιωακείμ αντί να πάει στις κούνιες πάει εκεί και ζητάει διάφορα. Αφού του λέω τα γνωστά, στο τέλος του λεω ότι εγώ φεύγω και αν θέλει ας καθίσει εκείνος εκεί. Μόλις με δεί να φεύγω τρέχει απο πίσω μου και ουτε καν ξαναπηγαίνει. Προς το παρόν λοιπόν έχω βρεί τη λύση. Αν μεγαλώσει κι άλλο όμως....

[Rosalita]

Εμένα που είναι λίγο μικρότερος δεν μου τα κάνει ακόμα αυτά. Κολλάει βέβαια κάπου κάπου, όπως χτες που ήθελε να κάνει κούνια στη ταβέρνα που πήγαμε και έκανε άλλο παιδάκι και αφινίασε!! Ξαπλωνόταν κάτω, χτύπαγε το κεφάλι του κτλ... Τελικά του απέσπασα τη προσοχή του με κάτι άλλο και το ξέχασε. Δε ξέρω βέβαια μέχρι πότε θα πιάνει αυτό... Το σίγουρο είναι πάντως ότι καλό είναι πραγματικά να μην υποκύπτεις. Αν υποκύψεις μια φορά, θα υπάρχει συνέχεια! Να σας πω και μια περίπτωση. Η μεγάλη μου αδερφή ήταν μοναχοπαίδι μέχρι τα 4 που γεννήθηκα εγώ. Είχε κόλλημα με τα περίπτερα. Όποτε πέρναγε με τη μάνα μου είχανε δράματα... Η μάνα μου λοιπόν, μια μέρα την πέρασε από όλα τα περίπτερα της Ιεράπετρας (6-7 τότε) επίτηδες. Μόλις το έβλεπε το περίπτερο η αδερφή μου να αρχίζει τις φωνές...η μάνα μου απτόητη. Αυτό έγινε με όλα τα περίπτερα...Δεν ξαναμίλησε από τότε. Δε λέω να κάνεις το ίδιο, αλλά καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Τα παιδιά δοκιμάζουν τα όριά μας με κάθε ευκαιρία...!!

[christina]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Να πω την αλήθεια πρωτη φορά βρέθηκα σε τέτοια θέση.

 

Μέχρι στιγμής οπου την πήγαινα, δεν ειχα προβλημα, παντα μαζί ψωνίζουμε, δεν μου έχει κανει τετοιες σκηνές.

 

Ομως μακάρι να ήξερα αν το κατάλαβε, το οτι της στερήσαμε την μετέπειτα εξοδο της, μιας που περνούσαμε μετά απο τα αυτοκινητάκια, ξέρετε,αυτα που βάζεις κερματα και τρελαίνεται για δαύτα.

 

Αν ήμουν λιγους μήνες νωρίτερα, και οχι με την κοιλιά τούρλα,οπως τώρα , θα την φόρτωνα αγκαλιά και θα φεύγαμε, ομως ο άντρας μου ψώνιζε κατι πιο πέρα και δεν ειχε αντιληφθεί τι συνέβαινε.

 

Ήδη έχω επιστήσει την προσοχή και στην γιαγια-νονό-παππού, μιας που στις διακοπες του Πάσχα, την ειχανε για λίγες μέρες και είδα οτι δεν της χαλάσανε χατήρι σε τίποτα.

 

Πάντα οταν εβγαινα με την μικρή βολτες, απο το αυτοκίνητο μεσα που οδηγούσα, την ξεκίναγα με το μονόλογο μου, εν ολιγοις της εκανα πλύση εγκεφάλου, για το πως θα συμπεριφέρεται, και μέχρι στιγμής πιάνει.

 

Στην επόμενη ομαδική μας έξοδο, θα την δοκιμάσω πάλι. Εκει ομως θα έχω τον άντρα μου διπλα, να την φορτώσει αγκαλιά, αν δούμε οτι ύστερα απο την ''τιμωρία'' που της επιβλήθηκ(στέρηση λουνα παρκ), δεν συνετίζεται.

[aggeliki]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Να πω την αλήθεια πρωτη φορά βρέθηκα σε τέτοια θέση.

 

Μέχρι στιγμής οπου την πήγαινα, δεν ειχα προβλημα, παντα μαζί ψωνίζουμε, δεν μου έχει κανει τετοιες σκηνές.

 

Ομως μακάρι να ήξερα αν το κατάλαβε, το οτι της στερήσαμε την μετέπειτα εξοδο της, μιας που περνούσαμε μετά απο τα αυτοκινητάκια, ξέρετε,αυτα που βάζεις κερματα και τρελαίνεται για δαύτα.

 

Αν ήμουν λιγους μήνες νωρίτερα, και οχι με την κοιλιά τούρλα,οπως τώρα , θα την φόρτωνα αγκαλιά και θα φεύγαμε, ομως ο άντρας μου ψώνιζε κατι πιο πέρα και δεν ειχε αντιληφθεί τι συνέβαινε.

 

Ήδη έχω επιστήσει την προσοχή και στην γιαγια-νονό-παππού, μιας που στις διακοπες του Πάσχα, την ειχανε για λίγες μέρες και είδα οτι δεν της χαλάσανε χατήρι σε τίποτα.

 

Πάντα οταν εβγαινα με την μικρή βολτες, απο το αυτοκίνητο μεσα που οδηγούσα, την ξεκίναγα με το μονόλογο μου, εν ολιγοις της εκανα πλύση εγκεφάλου, για το πως θα συμπεριφέρεται, και μέχρι στιγμής πιάνει.

 

Στην επόμενη ομαδική μας έξοδο, θα την δοκιμάσω πάλι. Εκει ομως θα έχω τον άντρα μου διπλα, να την φορτώσει αγκαλιά, αν δούμε οτι ύστερα απο την ''τιμωρία'' που της επιβλήθηκ(στέρηση λουνα παρκ), δεν συνετίζεται.

 

 

νομιζω οτι ειναι μικρο για να καταλαβε τι εγινε και γιατι.

[Μαρια Στυλιανακη]

τελικά υποκύψαμε και της πήραμε το καρότσι,(15 ευρω για ενα καροτσάκι μινιατούρα, οι κλεφτες ).

 

1. λάθος - την αφήσατε να σας κάνει ότι θέλει με το πείσμα της.

Τώρα θα το χρησιμοποιεί όποτε θέλει κάτι - επειδή είδε ότι δούλεψε το κόλπο! Ναι τα παιδιά είναι έξυπνα! και επίσης αποτύχατε στο να είστε σταθεροί σε αυτό που λέτε - στην αρχή της είπατε όχι και μετά ναι - μέσα σε λίγη ώρα.

 

"όχι δεν επιτρέπεται" πρέπει να σημαίνει ακριβώς αυτό.

 

2.

αλλά αποφασίσαμε απο κοινού, η τιμωρία της Δήμητρας, να είναι ο γυρισμός μας στο σπίτι.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΛΑΘΟΣ τιμωρήσατε το παιδί επειδή εσείς αποτύχατε να επβληθείτε και επειδή εσείς υποχωρήσατε λανθασμένα?

 

 

3.

Σε ολη την διαδρομή, της τα ''ψέλναμε'' της μικρής με τον διάλογο φυσικά,

βέβαια και εμείς απο μεσα μας, σπαράζαμε, βλέποντας τα ματάκια της έτσι ''σκοτεινά'',

ε μα βέβαια αφού της τα ψέλνατε χωρίς λόγο!!!! λές και εκείνη σας είπε τι να κάνετε και είναι εκείνη υπέυθυνη για τις πράξεις σας .

 

4.

Αλλα και να τσιριζει ενα παιδακι δεν ειναι και οτι πιο βολικο για τον γονεα.

αυτό σταματιέται πολύ εύκολα με το να πείτε, (στο αυτί της ήρεμα)

"όταν σταματήσεις να φωνάζεις, μπορούμε να πάμε να κάνουμε ψάρεμα!! πάμε? "

αν συνεχίζει

" ΄'οσο και να κλαίς ή τσιρίζεις, δεν θα πάρουμε το χχχ."

μιά και δυό. μετά , "αν σταματήσεις γρήγορα θα προλάβουμε και το κλόουν/πειρατή κτλ κτλ."

μετά αδιαφορήστε.

και αδιαφορήστε για τους άλλους. !!!

 

5.

Αν δεν το τηρησει την επομενη φορα που λεει βολτα του εξηγουμε οτι δεν μπορουμε να παμε γιατι συμπεριφερθηκε ετσι την προηγουμενη.

δεν είναι κακό αυτό. ίσα ίσα θα συνδέει και το ότι η συμπεριφορά του έχει κάποιο αποτέλεσμα. απλώς πρέπει οπωσδήποτε να του θυμίζεται η επιλογή του αν ακολουθήσει αυτά που θέλουν οι γονείς ότι τότε θα μπορεί να πάει βόλτα.

 

6.

θα την φόρτωνα αγκαλιά και θα φεύγαμε,

όχι, αμαρτία είναι αυτό.

Δεν υπάρχει λόγος να την τιμωρείς έτσι απλώς επειδή άρχισε να τσιρίζει και έχει απαιτήσεις. Όλα τα παιδιά το κάνουν αυτό - κρίμα να είναι επειδή η φύση είναι έτσι να τα τιμωρούμε επειδή θέλου να περάσουν το δικό τους.

Απλώς μην τα αφήνετε να το περάσουν.

 

Η είστε το αφεντικό ή δεν είστε - δεν υπάρχει μιά ντεμί λύση. Όταν το αφεντικό αποφασίζει, το αποφασίζει. είτε είναι μαύρο είτε άσπρο είτε γκρί.

Εσείς αποφασίζετε το αν θα κάνουν/πάρουν κάτι - απλώς δεν χρειάζετε να γίνει με τιμωρητικό τρόπο.

Πολύ απλά "δεν γίνεται". Ούτε θυμωμένα, απλώς σαν συμπέρασμα.

"Δεν γίνεται να πάρουμε το καρότσι"

αν μετά απο 3 φορές δεν το έχει καταλάβει και τσιρίζει ακόμα -

την πέρνετε αγκαλιά πιό πέρα και της το εξηγείτε.

Αν δεν συνέρχετε, απλώς πηγαίντε ακόμα πιό πέρα και φτάστε σε άλλα παιχνίδια και άλλα πράγματα για να τα δείτε. Εαν ακόμα δεν έχει ηρεμήσει τότε ίσως είναι έτοιμη για να γυρίσει σπίτι - πιθανώς και λόγω κούρασης.

 

γενικές οδηγίες

ΜΗΝ ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΛΕΣΤΕ με την πρώτη απαίτηση και τα πρώτα πείσματα - όπως είπαν και άλλοι τα παιδιά σας, σας δοκιμάζουν.

Εσείς δείξτε ότι είσαστε βράχοι σε κάποιες περιπτώσεις σαν και αυτές.

 

Όμως θυμηθείτε- Ο βράχος καμιά φορά δεν βλάπτει σε εξαιρετικές περιπτώσεις να γίνεται και μαλακός και υποχωρητικός ! Εξαρτάται πάντα απο την περίσταση και το μέγεθος της κατάστασης.

[christina]

Το γνωρίζω οτι δεν επρεπε να της κάνω το χατήρι. Είχε παρει το καρότσι και εφευγε, εγω την κυνήγαγα, η μικρή τσίριζε, μας κοίταγε και κόσμος, και ντράπηκα.

Δεν έπαιρνε απο λόγια,είχε πολύ πεισμα και δεν μπορούσα να την κάνω καλά μόνη μου εκέινη την ώρα. Μόνο εαν την τραβούσα με το ζόρι, αλλά θα απαιτούσε απο μέρους μου, σωματική δύναμη που πλέον δεν νιώθω να την έχω, χωρια την ψυχολογική.

 

Προλαβαίνουμε να διορθώσουμε αυτό το λάθος? Να την βγάλουμε αλλη μια φορά βόλτα, (αυτη την φορά δεν θα αφήσω τον μπαμπά ουτε λεπτο απο δίπλα μας να φύγει) και να ''τσεκάρουμε'' αν θα ξανακάνει κάτι ανάλογο?

 

Εχθες το βράδυ, την επιασε παλι μια κρίση, ευτυχώς ήμασταν και οι 2 μαζί, μπαμπας-μαμα.

Ενω την εκανα μπάνιο, λιγο πριν κοιμηθεί, της ειπα οτι τελειωσε τομπάνιο για σήμερα.

Η μικρή δεν ήθελε να βγει απο το μπάνιο, οταν πήγα να την σηκώσω, εκανε τόξο το σώμα της, παρολίγο να μου γλυστρήσει.

Τελικά φωνάζω τον μπαμπά, της μιλάει και ο ίδιος, πάλι μουλάρωσε η μικρή με αποτέλεσμα να την πάρει σηκωτή, γυμνή οπως ήτανε και την πήγαμε στο δωμάτιο της.

Για 20 λεπτά έκλαιγε γοερα και φώναζε οτι θελει να κάνει μπανιο κ άλλο, δεν με αφηνε να την ντύσω.

 

Καθομασταν κ οι 3 μας στο δωμάτιο, να την βλέπουμε να χτυπιέται, μέχρι εως οτου ηρεμησε απο μονη της μετα απο 20 λεπτά κλάματος και τσιρίδων και εντελει τελείωσε και αυτό το πείσμα της,άδοξα!

 

Εχει πολύ πείσμα και συνήθως κανει τέτοια πράγματα οταν είναι κουρασμένη.

Αλλά αυτο δεν σημαίνει οτι δεν επρεπε να την κάνω μπάνιο, εφόσον γνώριζα οτι ητανε κουρασμένη.

 

Σε αυτο το γεγονός, δεν πρέπει να της επιβληθεί τιμωρία? Της ειπα εχθες το βραδυ ενω τσίριζε, οτι η τιμωρία της θα ειναι να της κρύψω τα παιχνίδια της όλα για 1 εβδομάδα(καλά σιγουρα δνε καταλαβαίνει το χρονικό όριο), αλλά θελω με κάποιον τρόπο να την ταρακουνήσω.

 

Απορώ πως στον παιδικό μου λένε οτι είναι πάντα υπάκουη και ποτε δεν έχει δημιουργήσει πρόβλημα.

 

Τελος θέλω με κάποιον τρόπο να ακούει πάντα οτι της λεω και οχι μόνο οταν έχει κοιμηθεί καλά ή είναι ξεκούραστη, γιατί εγω είμαι αυτή που περνάω τις περισσότερες ώρες μαζί της.

[ΣΟΦΙΑ]

Αυτό με το μπάνιο το χω περάσει και γω!!!!!!!!!!!! Αμα σου πω πως το ξεπερασμε δεν θα το πιστεψεις......

Του μίλησα για τη φυσική συνεπεια... οπως λέει και η Μαρία....

Επειδή η διαδικασία του μπάνιου είναι σαν παιχνίδι του Δημήτρη του αρέσει πολύ με αποτέλεσμα ειδικα στην ηλικία της μικρής σου να μην μπορώ να τον βγάλω με τίποτα... Μετά απο τον πρωτο πανικό, σκέφτηκα ήρεμα και του αιτιολόγησα γιατί δεν μπορώ να τον αφήσω αλλο... εκτος του ότι θα κρυώσεις κλπ... βρήκαμε κωδικό ... με το που τα δακτυλάκια μας γίνουν σφουγγαράκια (μουλιάσουν) πρέπει οπωσδήποτε να βγούμε!!!!! Μια δυο τρεις.... τέλος!!!!!!!!!! Και καμμιά φορά να ξεχαστώ κοιτάει τα δακτυλάκια του και μου λέει μαμα σφουγαράκια μπορώ μείνω λίγο ακόμα??

[aggeliki]

Το γνωρίζω οτι δεν επρεπε να της κάνω το χατήρι. Είχε παρει το καρότσι και εφευγε, εγω την κυνήγαγα, η μικρή τσίριζε, μας κοίταγε και κόσμος, και ντράπηκα.

Δεν έπαιρνε απο λόγια,είχε πολύ πεισμα και δεν μπορούσα να την κάνω καλά μόνη μου εκέινη την ώρα. Μόνο εαν την τραβούσα με το ζόρι, αλλά θα απαιτούσε απο μέρους μου, σωματική δύναμη που πλέον δεν νιώθω να την έχω, χωρια την ψυχολογική.

 

Προλαβαίνουμε να διορθώσουμε αυτό το λάθος? Να την βγάλουμε αλλη μια φορά βόλτα, (αυτη την φορά δεν θα αφήσω τον μπαμπά ουτε λεπτο απο δίπλα μας να φύγει) και να ''τσεκάρουμε'' αν θα ξανακάνει κάτι ανάλογο?

 

Εχθες το βράδυ, την επιασε παλι μια κρίση, ευτυχώς ήμασταν και οι 2 μαζί, μπαμπας-μαμα.

Ενω την εκανα μπάνιο, λιγο πριν κοιμηθεί, της ειπα οτι τελειωσε τομπάνιο για σήμερα.

Η μικρή δεν ήθελε να βγει απο το μπάνιο, οταν πήγα να την σηκώσω, εκανε τόξο το σώμα της, παρολίγο να μου γλυστρήσει.

Τελικά φωνάζω τον μπαμπά, της μιλάει και ο ίδιος, πάλι μουλάρωσε η μικρή με αποτέλεσμα να την πάρει σηκωτή, γυμνή οπως ήτανε και την πήγαμε στο δωμάτιο της.

Για 20 λεπτά έκλαιγε γοερα και φώναζε οτι θελει να κάνει μπανιο κ άλλο, δεν με αφηνε να την ντύσω.

 

Καθομασταν κ οι 3 μας στο δωμάτιο, να την βλέπουμε να χτυπιέται, μέχρι εως οτου ηρεμησε απο μονη της μετα απο 20 λεπτά κλάματος και τσιρίδων και εντελει τελείωσε και αυτό το πείσμα της,άδοξα!

 

Εχει πολύ πείσμα και συνήθως κανει τέτοια πράγματα οταν είναι κουρασμένη.

Αλλά αυτο δεν σημαίνει οτι δεν επρεπε να την κάνω μπάνιο, εφόσον γνώριζα οτι ητανε κουρασμένη.

 

Σε αυτο το γεγονός, δεν πρέπει να της επιβληθεί τιμωρία? Της ειπα εχθες το βραδυ ενω τσίριζε, οτι η τιμωρία της θα ειναι να της κρύψω τα παιχνίδια της όλα για 1 εβδομάδα(καλά σιγουρα δνε καταλαβαίνει το χρονικό όριο), αλλά θελω με κάποιον τρόπο να την ταρακουνήσω.

 

Απορώ πως στον παιδικό μου λένε οτι είναι πάντα υπάκουη και ποτε δεν έχει δημιουργήσει πρόβλημα.

 

Τελος θέλω με κάποιον τρόπο να ακούει πάντα οτι της λεω και οχι μόνο οταν έχει κοιμηθεί καλά ή είναι ξεκούραστη, γιατί εγω είμαι αυτή που περνάω τις περισσότερες ώρες μαζί της.

 

 

 

νομιζω οτι δεν πρεπει να την τιμωρειται συνεχεια.πρεπει να μπορει να εχει διαφορετικη γνωμη και δικη της θεληση,δεν ειναι δυνατον παντα να σας ακουει και να θελει οτι θελετε και εσεις,παιδι ειναι.δεν εννοω με αυτο οτι πρεπει να την αφηνεται να σας κανει οτι θελει απλα νομιζω οτι η τιμωρια συνεχεια δεν ειναι σωστη τακτικη.

[medea]

Καλημέρα! Christina αυτές τις αντιδράσεις τις είχε και ο Γιώργος πολύ έντονα μέχρι πριν από ένα μήνα! Μάλιστα είχα γράψει πανικόβλητη εδώ και με συνέφερε η Μαρία Στυλιανάκη πολύ (και πάλι ευχαριστώ!!)λέγοντας μου απλά να είμαι ψύχραιμη, ότι πολλοί γονείς αντιμετωπίζουν ανάλογες αντιδράσεις και όλα αυτά που διαβάζουμε εδώ μέσα καθημερινά.

Εσύ δυστυχώς έχεις και το βάρος της εγκυμοσύνης , οπότε είναι καλό που έχεις και το σύζυγό σου παρόν σε τέτοιες περιπτώσεις. Πάντως μη στενοχωριέσαι, θα δεις που γρήγορα θα το ξεπεράσετε! Χρειάζεται ψυχραιμία από τη μεριά σου και αποφασιστικότητα.

Όταν ο Γιωργής έκλαιγε σε περιπτώσεις όπως η δική σου, το κλάμα του ήταν υστερικό, ούρλιαζε με όση δύναμη είχε και χτυπούσε ή χτυπιόταν από τα νεύρα του. Γινόταν ένα άλλο παιδάκι!!!!!! Θυμάμαι μια μέρα που το κλάμα ξεκίνησε πριν το μπάνιο, γιατί δεν ήθελε απλά να σταματήσει το παιχνίδι. Εγώ, ανυπόμονη, τον πήρα σηκωτό! Έτσι άρχισε να κλαίει. Όσο τον ξέντυνα, τόσο έκλαιγε. Μέσα στην μπανιέρα ούρλιαζε.Όσο προσπαθούσα να τον ηρεμήσω τόσο πιο έντονο ήταν το κλάμα του. Κάποια στιγμή εκνευρισμένη του φώναξα! Έγινε χαμός!! Τον σήκωσα με πολύ δυσκολία και τον πήγα στο δωμάτιό του, όπου είχε βγει εκτός ελέγχου (ήταν και κουρασμένος).Απελπισμένη τον αγκάλιασα σφιχτά, κι άρχισα να τον παρηγορώ τραγουδώντας και φιλώντας τον. Με αγκάλιασε κι αυτός και σιγά σιγά ηρέμησε!Δε με άφηνε από την αγκαλιά του!!

Christina δε νομίζω ότι τίθεται θέμα τιμωρίας. Πρέπει να βρεις τρόπους να την "τουμπάρεις" . Να την κάνεις δηλαδή η ίδια να ζητάει να κάνει αυτό που τη θέλεις να κάνει!

Όταν τον Γιώργο τον πιάνει το πείσμα του ""πετάω το μπαλάκι" !!!!

Π.χ. "Έλα, Γιώργο , να φας. -Δε θέλω να φάω. -Καλά, μη φας καθόλου! Δε θα φας καθόλου! - Θα φάω, μαμά, θα φάω! "

Αυτό το κόλπο το έκανε μια φίλη και έπιανε πάντα! Στην πλάκα ξεκίνησα κι εγώ και σχεδόν πάντα πιάνει!!!!Του λέω ότι λέει και από πείσμα ζητάει να κάνει αυτό που θέλω εγώ.

Άλλο κόλπο που συνήθως πιάνει είναι το "Καλά, Γιώργο, εγώ τώρα φεύγω!" Πχ. όταν είναι ώρα για μπάνιο ή για ύπνο, του το λέω κι αν δω ότι αδιαφορεί τότε λέω την ατάκα και αρχίζω να κατεβαίνω τα σκαλιά. Αμέσως ακολουθεί.

Τελικά, όλα τα παιδάκια δεν είναι ίδια!! Άλλα παιδάκια είναι πιο ήρεμα και άλλα πιο ..."ζόρικα". Μη στενοχωριέσαι, κυρίως και πρόσεχε την εγκυμοσύνη σου. Όμως απέφυγε την έννοια της τιμωρίας. Είναι πολύ μικρή για να καταλάβει νομίζω. Τώρα μαθαίνει τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει. Εσύ θα της το διδάξεις .

Ελπίζω να μη σε κούρασα , αλλά να σε βοήθησα λιγάκι

[christina]

Αγγελική, καλημέρα.

 

Γνωρίζω πως καθε παιδί εχει την δική του προσωπικότητα. Φυσικά δεν θα ήθελα ενα ρομποτάκι για παιδί, αλλά θέλω με κάποιον τρόπο να δώσω στο παιδί να καταλάβει πως μπορεί να έχει οτι θέλει αρκεί να υπάρχει ενα μέτρο.

καταλαβαίνω οτι σαν παιδί θελει να πλατσουρίσει στο νερό, αλλά δεν θα πρέπει να μάθει πως σε ενα σπίτι υπάρχουνε κανόνες?

Δεν εχω σκοπό να εφαρμόσω στρατιωτικούς κανόνες ή να επιβάλλω τιμωρίες για τα πιο απλά πράγματα.

 

Δηλαδή το οτι εκανε μπάνιο 20 λεπτά δεν της έφτασε και ήθελε να κάτσει αλλα τόσα για να είναι ευχαριστημένη?

 

Απο τα πιο μικρά πράγματα που εμεις ως γονείς υποκύπτουμε, στην συνέχεια έρχονται και άλλα ίσως μεγαλύτερα.

 

Δεν πρεπει το παιδί να μάθει να ακούει το ναι ή το όχι απο τους γονείς του?

 

Θα μου πειτε σαφως και πρεπει.

 

Δεν θα την εβαζα ποτε τιμωρία ή δεν θα της το ανέφερα εστω λεκτικά, οταν η μικρή ανοίγει το συρτάρι με τις πετσέτες και τις στρώνει στο πατωμα.

Εκεί βλεπω οτι της αρέσει αυτο που κάνει και νιώθει πως κάτι δημιουργεί, απο τον τρόπο που τις στρώνει και τις τοποθετεί (ασχετα αν αυτο σημαίνει οτι θα πρεπει να τις ξαναπλύνω).

 

Θέλω απλως να περάσω το μήνυμα πως οταν συμπεριφέρεται ανάρμοστα(οπως το να τσιρίζει και να χτυπιέται επειδή δεν περασε το δικό της), αυτη η συμπεριφορά θα έχει κ συνέπειες.

Ή για παράδειγμα, οταν την έχω βγαλει εξω στις κουνιες και της λεω πρεπει να φύγουμε, να μπορώ να την πάρω να φύγουμε ήρεμα, χωρίς σκηνές.

Δεν θα απαιτούσα τα ίδια πράγματα απο ενα μωρό 18 μηνών, ούτε θα της στερούσα μια βολτα επιπλέον, αλλά απο ενα παιδί 2 1/2 χρονών, απαιτώ να με αφήνει να της εξηγώ για ποιο λογο θεωρώ οτι κατι που έκανε δεν είναι σωστό.

 

Αλλωστε πολλές φορές οταν θυμώνει κ αντιδράει ετσι, την αφήνω να ηρεμήσει και μετα της εξηγώ οτι δεν επρεπε να φερθει οπως φέρθηκε, αλοιμονο αν την έβαζα τιμωρία καθε φορά που θα εκδήλωνε τον θυμό της, οπως γιατί δνε την άφησα να φάει και τρίτο γιαούρτι,για παράδειγμα...

[christina]

Christina δε νομίζω ότι τίθεται θέμα τιμωρίας. Πρέπει να βρεις τρόπους να την "τουμπάρεις" . Να την κάνεις δηλαδή η ίδια να ζητάει να κάνει αυτό που τη θέλεις να κάνει!

Όταν τον Γιώργο τον πιάνει το πείσμα του ""πετάω το μπαλάκι" !!!!

Π.χ. "Έλα, Γιώργο , να φας. -Δε θέλω να φάω. -Καλά, μη φας καθόλου! Δε θα φας καθόλου! - Θα φάω, μαμά, θα φάω! "

Αυτό το κόλπο το έκανε μια φίλη και έπιανε πάντα! Στην πλάκα ξεκίνησα κι εγώ και σχεδόν πάντα πιάνει!!!!Του λέω ότι λέει και από πείσμα ζητάει να κάνει αυτό που θέλω εγώ.

Άλλο κόλπο που συνήθως πιάνει είναι το "Καλά, Γιώργο, εγώ τώρα φεύγω!" Πχ. όταν είναι ώρα για μπάνιο ή για ύπνο, του το λέω κι αν δω ότι αδιαφορεί τότε λέω την ατάκα και αρχίζω να κατεβαίνω τα σκαλιά. Αμέσως ακολουθεί.

 

Εχεις δίκιο σε αυτό. Φυσικά σε κάποια πράγματα, φέρομαι αναλόγως και εγω.Οπως τις πρώτες μέρες που δεν ήθελε να κατέβει μαζί μου να πάμε κάτω να περιμένουμε το σχολικό, της ελεγα, ''εγω θα κατέβω κατω, εσύ αμα θες κατσε εδω..'', οπότε με ακολουθούσε χωρις κλαματα.

 

Ή πολλες φορες οταν κάνει κακά, δεν θελει να την πλύνω, οπότε της λεω, ''η μαμά θα κάνει μπανιο τοτε, εσυ κατσε και παίξε'', οπότε ερχεται τρέχοντας και μου λεει, ''οχι η Ντιμιτα θα κανει μπάνιο''.

 

Ομως στις δύο περιπτώσεις που ανέφερα,η μια με την έξοδο μας κ η άλλη με το μπάνιο το βραδυνό, δεν έπαιρνε απο ''κόλπα'', οσο κ να προσπάθησα.

Δεν είναι ολες οι περιπτώσεις ίδιες και το πείσμα της.

 

Να τον χαίρεσαι τον γιόκα σου, είχε και την γιορτή του

[medea]

Σ' ευχαριστώ πολύ Christina κι εσύ να χαίρεσαι το κοριτσάκι σου και αυτό που έχεις στην κοιλίτσα

 

Και βέβαια όλες οι περιπτώσεις δεν είναι ίδιες . Εκεί όμως πρέπει να βλέπουμε νηφάλια τα πράματα και αντιμετωπίζουμε τις αντιδράσεις τους με συγκατάβαση!!! Δεν είναι ρομποτάκια για να έχουν πάντα την ίδια αντίδραση ή για να εφαρμόζουμε εμείς συγκεκριμένη συμπεριφορά. Κάθε μέρα ανακαλύπτουμε κάτι καινούριο στο οποίο πρέπει να προσαρμοστούμε. Κι αυτό γίνεται γιατί αυτά ανακαλύπτουν κάτι καινούριο και προσπαθούν να το εντάξουν στη ζωή τους.

Σημαντικό είναι να είσαι εσύ ψύχραιμη και υπομονετική. Κι εγώ πέρυσι ήμουν έγκυος στο 2ο, δούλευα, είχα και το Γιώργο, συνέχιζα τη δουλειά στο σπίτι, χώρια τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα λόγω ορμονών και την καθημερινή κούραση! Προσπάθησε να φορτίζεις τις μπαταρίες σου, για να μπορείς να αντιμετωπίζεις τη μικρή σου με κέφι και ηρεμία. Μην την παίρνεις στα σοβαρά, εγώ τουλάχιστον αυτό κάνω στο Γιώργο πλέον και ο μικρός μου πεισματάρης χαίρεται!!!

[Polina]

Christina δε νομίζω ότι τίθεται θέμα τιμωρίας. Πρέπει να βρεις τρόπους να την "τουμπάρεις" . Να την κάνεις δηλαδή η ίδια να ζητάει να κάνει αυτό που τη θέλεις να κάνει!

Όταν τον Γιώργο τον πιάνει το πείσμα του ""πετάω το μπαλάκι" !!!!

Π.χ. "Έλα, Γιώργο , να φας. -Δε θέλω να φάω. -Καλά, μη φας καθόλου! Δε θα φας καθόλου! - Θα φάω, μαμά, θα φάω! "

Αυτό το κόλπο το έκανε μια φίλη και έπιανε πάντα! Στην πλάκα ξεκίνησα κι εγώ και σχεδόν πάντα πιάνει!!!!Του λέω ότι λέει και από πείσμα ζητάει να κάνει αυτό που θέλω εγώ.

Άλλο κόλπο που συνήθως πιάνει είναι το "Καλά, Γιώργο, εγώ τώρα φεύγω!" Πχ. όταν είναι ώρα για μπάνιο ή για ύπνο, του το λέω κι αν δω ότι αδιαφορεί τότε λέω την ατάκα και αρχίζω να κατεβαίνω τα σκαλιά. Αμέσως ακολουθεί.

 

αυτό το εφαρμόζω και εγώ και πιάνει. Δηλ, δεν θέλεις να το κάνεις μην το κάνεις και αυτομάτως το κάνει!

[Rosalita]

'Εχει πλάκα γιατι το είδα να το κάνει η αδερφή μου στο γιό της και δε το πίστευα!! Νομίζω ότι στα περισσότερα παιδιά πιάνει αυτό!Αντίδραση,ε??Τι σου είναι τα παιδιά...!!Εμένα ευτυχώς ο μικρός μου προς το παρόν ακούει!!

[rike]

Συμφωνώ ότι δεν πρέπει πάντα να μας ακούνε. Κάποιες φορές πρέπει να σεβόμαστε και τη δική τους γνώμη... και να τους δίνουμε επιλογή. πχ θέλεις κι άλλο να μείνεις στο μπάνιο? ΟΚ θα μείνεις άλλα 5 λεπτά και μετά βγαίνουμε (αδιαπραγμάτευτα). Δε θέλεις να βάλεις αυτή τη φούστα... πάμε να διαλέξεις από τα πλυμένα ρούχα. Το άλλο που ζητάς είναι άπλυτο.. κλπ

 

Ή προετοιμάζω πριν τις μαζέψω από κάτι που ξέρω από πριν ότι θα έχω αντίδραση. πχ είμαστε στην παιδική χαρά... και λέω κάντε ακόμα λίγο κούνια και 3 φορές ακόμα τσουλήθρα γιατί φεύγουμε ώστε να είναι προετοιμασμένες.

Για τα πράγματα που απαιτούν να πάρουν όταν είμαστε έξω, ή είμαι από την αρχή ελαστική χωρίς να ανρηθώ και να φωνάξω, ή αν πω όχι τελείωσε. Το όχι συνοδεύεται από εξήγηση όπως πχ έχεις παρόμοιο στο σπίτι, ή ίσως το πάρουμε άλλη μέρα γιατί δεν έχω πολλά λεφτά μαζί μου, ή δε γιορτάζεις σήμερα μπορείς να μου το ζητήσεις όταν θα γιορτάζεις αν προτιμάς αυτό ή κάτι άλλο. Σε κρίσεις με φωνές και κλάματα και πείσματα δεν ενδείδω κι ας είναι ντροπή για τους γύρω. Προτιμώ να γίνω ρεζίλι μια φορά (αν αυτό θεωρείτε ρεζίλι) παρά να κακομάθω το παιδί μου και να γίνομαι ρεζίλι πολύ συχνά. Εξάλλου όσοι έχουν παιδιά θα καταλάβουν.

Γενικά όμως τα πράματα που αρνούμε δεν είναι πολλά ακριβώς γιατί θέλω να έχουν γνώμη να έχουν επιλογές και να μην υπακοούν τυφλά. Στο κάτω κάτω αν δε θέλουν να φάνε αν δε θέλουν να κοιμηθούνε εκείνα ξέρουν πόσο πεινάνε ή πόσο νυστάζουν εξηγώ ότι αν δεν κοιμηθείς δε θα ξυπνάς το πρωϊ και τους αφήνω την επιλογή. Κάποια στιγμή και όσο μεγαλώνουν καταλαβαίνουν όλο και περισσότερα. Το άλλο πρωϊ υπενθυμίζω ότι τώρα είναι δύσκολο να ξυπνήσεις επειδή χθες άργησες.. και το καταλαβαίνουν.

Κάπως έτσι προσπαθούμε και με ένστεικτο να κάνουμε το σωστό.

[hara]

Παιδάκια είναι και δεν έχουν την αυτοπειθαρχία να καταλαβαίνουν πότε ΠΡΕΠΕΙ να τελειώσει κάτι που τα ευχαριστεί μάλιστα!

Γι'αυτό είμαστε εμείς οι γονείς ώστε να τους βάζουμε τα όρια.

 

Αυτό με το μπάνιο το κάνουν και τα δικά μου κορίτσια, απλά όταν βλέπω και δεν ακούνε τις ντύνω υπομονετικά χωρίς να τους μιλάω ΚΑΘΟΛΟΥ, τις χαϊδεύω τους δίνω το γάλα τους και...νάνι!

 

Πιο πρίν υπάρχει η ειδοποίηση "ότι σε λίγο τελειώνει το μπάνιο", ή σαν ερώτηση "τελειώνεις το μπάνιο σου;;", "άντε σε λίγο πρέπει να πάς για ύπνο", στη μεγάλη πλέον πιάνει και δεν κάνει τέτοια, η μικρούλα μου κάποιες φορές μπορεί να κλάψει αλλά όχι για πολύ.

 

Ααα..επίσης όταν άρχιζε η μεγάλη να μου κάνει τέτοια σε σούπερ μάρκετ επειδή ήθελε ένα παιχνίδι της το ξέκοψα λέγοντάς της ότι δεν παίρνουμε τα παιχνίδια απο σούπερ μάρκετ ή πλανόδιους αλλά μόνο απο παιχνιδάδικα.

 

Και αυτό γιατί δεν είναι καλά ποιοτικά!!

 

Και της το ενίσχυσα περισσότερο λέγοντάς της ότι δεν θα παίρναμε ψωμί απο μανάβη ή απο σούπερ μάρκετ...μόνο απο φούρνο.

 

Και έτσι όταν βγαίνουμε έξω δεν μου ζητάνε ποτέ παιχνίδια....μπαλόνια και τέτοια μπορεί να τους πάρουμε αλλά παιχνίδια απο πλανόδιους ποτέ!

[rosi]

Συμφωνώ απολύτως ότι χρειάζεται διπλωματία, ευλυγισία και ανεκτικότητα για να μεγάλώσεις ένα παιδί και να το κάνεις να κινείται μέσα σε κάποια όρια όσον αφορά το πότε θα φάει, θα κοιμηθεί, θα κάνει μπάνιο, θα πάει βόλτα κλπ και από άποψης διπλωματικότητας μπορώ να πω ότι τα καταφένω πολύ καλά. Αυτό που δεν ανέχομαι όμως και το θεωρώ απαράδεκτο είναι η εκτός ορίων και χωρίς σοβαρό λόγο συμπεριφορά (να τσιρίζει, να φωνάζει και να χτυπιέται για ασήμαντο λόγο) ειδικά σε δημόσιους χώρους. Δεν μπορώ να τη δικαιολογήσω σκεπτόμενη ότι το ίδιο κάνουν πολλά παιδάκια και φυσικά δε θεωρώ με τίποτα σωστό να υποχωρήσω σε μια τέτοια συμπεριφορά. Θυμάμαι όταν ήμουν ελεύθερη και έβλεπα τέτοιου είδους συμπεριφορές, έλεγα από μέσα μου: τι κακομαθημένο παιδί, καλά οι γονείς του πώς ανέχονται τη συμπεριφορά του; Δε θέλω κανέις να σκέφτεται το ίδιο και για το δικό μου παιδί. Έχω άδικο;

[christina]

Σιγουρα χρειάζεται διπλωματία για να αντιμετωπίσεις διάφορες περίεργες καταστάσεις. Αλλωστε το να μεγαλώνεις ενα παιδί τελικά δεν είναι τόσο εύκολο.

 

Παντα προειδοποιώ την μικρή μου, οτι το μπάνιο τελειώνει σε 5 λεπτά, τις περισσότερες φορες πιάνει, αλλες παλι ίσως οχι, οπως εγινε την τελευταία φορα.

 

Ομως δεν εμεινα άπρακτη στο τελευταίο συμβαν και την προειδοποίησα πως για αυτη την συμπεριφορα (που δεν με αφηνε να την ντυσω και εκλαιγε γοερα ενω έτρεχε γυμνη), οτι θα της στερούσα τα παιχνίδια της.

 

Ετσι εκανα λοιπον. Οταν γύρισε απο τον παιδικό, τα είχα κρύψει ολα εκτός απο τα βιβλία της.

Με ρώτησε η μικρή που πήγανε τα παιχνίδια της και της ειπα, οτι φυγανε επειδή η Δήμητρα εχθες δεν άκουγε την μαμά, κτλ κτλ..

 

Εεε λοιπόν, απο προχθές είναι άλλο παιδί!!

Ερχεται να την πλύνω χωρίς διαμαρτυρίες,κάθεται να της βάλω ορό και σαν αμοιβή της, της επιστρέφω ενα ενα τα αγαπημένα της παιχνίδια!

 

Θα το συνεχίσω εως οτου να δω οτι πιάνει.

 

Και φυσικά πολύς διάλογος ή μονόλογος απο μέρους μας

Αυριο που θα φύγουμε και θα πάμε στηνεξοχή, ήδη της πιπιλίζω τα μυαλά, επειδή παλι θα βρεθούμε σε δημόσιο χώρο, να ακούει την μαμά ή τον μπαμπά.

 

Αυτο που έγινε στο παρκο τις προάλλες, ήτανε η πρώτη φορά που μου το έκανε και σιγουρα η τελευταία,χοχο.

Η παιδαγωγός του παιδικού, μου ειπε οτι επειδή η μικρή μου, δεν συνηθίζει να φέρεται ποτε ετσι στο σχολείο, ίσως να μιμήθηκε κάποια άλλη συμπεριφορά ενος αλλου παιδιού.

Αυτη η ηλικία είναι κρίσιμη ως προς την μίμηση που υιοθετούν τα παιδάκια.

 

Είδομεν...

[rosi]

Η παιδαγωγός του παιδικού, μου ειπε οτι επειδή η μικρή μου, δεν συνηθίζει να φέρεται ποτε ετσι στο σχολείο, ίσως να μιμήθηκε κάποια άλλη συμπεριφορά ενος αλλου παιδιού.

 

Σωστά! Παίζει και αυτό. Η δικιά μου, ενώ είναι γενικά χαμηλών τόνων, ξαφνικά άρχισε να φέρεται βίαια, υιοθετώντας κάποιες συμπεριφορές από τον παιδικό. Στο τμήμα της ήταν 15 αγοράκια, αρκετά ανήσυχα, και μόνο άλλα 4 κοριτσάκια. Ό,τι έκαναν τα αγοράκια στο σχολείο, το έκανε η ίδια στο σπίτι, που ένιωθε ασφάλεια