την χαστουκισα!!!

[UFO]

αν μου πειτρεπεται :

μια λύση είναι να ξεκουραστης !

δεν εχει νόημα να κρίνω την πραξη (στην οποια ειναι γνωστες οι απόψεις μου και οι λύσεις που κατα καιρούς εχω δώσει στο παρελθον )

είναι προτημότερο πολλές φορές να της λήψεις παρα να έχει ασχημα πραγματα να θυμαται απο σενα

το έχω πει ;αρκετες φορές

ενας γονίος που δνε είναι ετοιμος να είναι εκει ,...εκεινη την στιγμη ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ καλύτερα είναι να μην ειναι καθολου ....

 

αυτο που υποθηκε (μπηκα και ξάπλωσα στο δωματιο της ...ήταν πολύ καλο ...!)

 

αν δνε ξεκουραστείς δεν θα μπορείς να αποδώσεις στα καθήκοντα σου ως μητέρα !

όποια άλλη λύση και να δώθει είναι ελλιπής .

θα μου πεις τωρα πως ...!

αυτός που σου κρατάει το παιδι όσες ωρες εσυ δουλευεις να του πεις να το βαλει και για υπνο το παιδι και να πας να βρεις μια γωνία να κοιμηθεις ... να ισιωσεις το κορμί σου και να πας πιο αργα στο σπιτι ενω το παιδι κοιματε ...

κάνε καποια πραγμαατα για τον ευατο σου γενικα

αν δνε το κανεις θα συνεχίσεις να ξεσπας στο παιδι σου !

 

την επόμενη μέρα δούλεψε λίγο λιγότερο (οσο αυτο ειναι εφυκτο) και πηγαινε στο παιδι σου ...αποφασησμένη όμως για το οτι αυτο το παιδι σε θελει εκει ..να παιξει να χοροπήσει να τραγγουδήσει ΜΑΖΙ ΣΟΥ !

ΑΝ δνε μπορεις να δουλέψεις λιγότερο (την επομενη μερα του day off from parenting)

να πας στην συνήθης ώρα σου αλλα θα έισαι πιο ξεκούραστη !

 

τα σχολια περι τελειότητα της μητρότητας εδω μέσα !

 

δυστηχώς η ευτυχώς σε ορισμενα ζητήματα μπορεί εγω να είμαι καλύτερη απο κάποια αλλη μητέρα ή να έχω βρει τις λύσεις .....

και καποια αλλη μητερα να είναι καλυτερη απο μενα σε καποια αλλα ζητήματα και να έχει βρει τις λυσεις σε αυτα

αντι να επιτεθω καλο θα ήταν να μαθω ...!

μερικοι γονεις εχουν την ταση αφου ειναι κατι που το κατεχουν να ειναι ακρως κατακριτικοι γιατι μπορεί αυτο το εργαλειο αυτο το κεκτημενο να κουραστηκανα πολυ να το αποκτησουν ... και να νιωθουν υπερηφανη για αυτο ... με αποτέλεσμα να το αναγμνωρίζουν καλυτερα σαν φαινοπμενο και να τους αγγίζει και περισσοτερο ....

 

εχουν καθε δικαιωμα να κατηγορουν μια κατασταση η οποια δυστηχως ειναι ΚΑΙ παρανομη ...

 

η βία εναντιων των παιδιων εχει απαγορευτει και θεωρειτο παρανομη ...

(ας μην εξετασουμε όμως τη νομική επεκταση του προβληματισμου αλλα την ουσιαστικη )

ευχαριστω !

[φιλιτσα]

Με εκνευρίζουν οι άνθρωποι που κρίνουν από μία κατάσταση...

και λένε λόγια του στυλ: είναι απαράδεχτο να δέρνεις ένα παιδί, για το καλό του παιδιού σου κ.τ.λ.

 

όλοι εσείς που θεωρείται τον εαυτό σας καλό γονιό ξέρετε παραγματικά ποιος είναι ο καλός γονιός?

 

ο καλός γονιός δεν είναι αυτός που απλά γεννά φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο

ο καλός γονιός δεν είναι αυτός που θηλάζει το παιδί του μέχρι τα 4 και βάλε

ο καλός γονιός δεν είναι αυτός που δεν αφήνει το μωρό του να κλάψει ούτε λεπτό

ο καλός γονιός δεν είναι αυτός που δεν δουλεύει και κάθεται συνέχεια στο σπίτι του

ο καλός γονιός δεν είναι αυτός που απλά δεν χτύπησε ποτέ το παιδί του

ο καλός γονιός δεν χαραχτηρίζεται από μία και μόνο συμπεριφορά

ο καλός γονιός είναι αυτός, που κάθε μέρα προσπαθεί να διορθώσει τα λάθη που έκανε στην ανατροφή του παιδιού, του την προηγούμενη

είναι αυτός που κάθε πρωί ξυπνά και καταλαβαίνει πόσο κακός γονιός είναι

 

α α α και αν κάποια μέρα ξυπνήσετε και θεωρείτε πως την προηγούμενη δεν κάνατε τίποτα λάθος ξέρετε κάτι?

είστε κακός γονιός....

 

 

χαχαχαχχαχα συμφωνω εν μερη με αυτα που γραφεις ... γελαω καλοπροαιρετα γιατι για τον τροπο που γενναμε και για το αν θηλαζουμε εχουν πεσει πολλες μαχες ...

 

Με απλα ελληνικα βρε κοριτσια οταν βλεπω το παιδακι μου ξεχναω και την κουραση και όλα την βαζω νωρις για υπνο και τελειωνει η υπόθεση αν ειμαι κουρασμενη κοιμαμαι μαζι της ....

 

Αν όμως το παιδι ειναι υπερκινητο και υπαρχουν πραγματικα τετοια παιδακια ισως η βοηθεια ενος ειδικου θα σας βοηθεισει.. εχω μια ανηψουλα και καταλαβαινω .... 4 χρονια δεν εχει κοιμηθει ζητηστε την βοηθεια ενος ειδικου ..

[Eleftheria]

Επειδή έχει αναφερθεί και σε άλλα posts η υπερκινητικότητα, κατά την προσωπική μου άποψη, πρώτα εξετάζεται η συναισθηματική ασφάλεια και ηρεμία του παιδιού και ύστερα η υπερκινητικότητα.

Ότι τρέχει, φωνάζει, κλαίει, αναζητάει τη μαμά δεν είναι υποχρεωτικά υπερκινητικό.

[mariazil]

pantana, καλημέρα!!!

Διάβασα με προσοχή όλα τα μηνύματα και θα ήθελα να σου κάνω μια ερώτηση, αν μου επιτρέπεις, για να καταλάβω καλύτερα πώς αισθάνεσαι: η φροντίδα της μικρής και του σπιτιού είναι αποκλειστικά δική σου ευθύνη ή συμμετέχει κι ο μπαμπάς της;

Σε ρωτάω, γιατί δεν τον αναφέρεις καθόλου. Σε βοηθάει στις ευθύνες του σπιτιού και του παιδιού ή νιώθεις ότι τα έχεις "φορτωθεί" όλα μόνη σου; Θεωρώ δεδομένο ότι αγαπάς το παιδί σου, αλλιώς δεν θα έμπαινες στον κόπο να ζητήσεις βοήθεια. Θεωρώ επίσης ότι δεν την χαστούκισες επειδή σε ενοχλούσε, αλλά επειδή ήσουν κουρασμένη, δεν άντεχες άλλο.

Η aria έχει δίκιο που σου λέει ότι κατ'αρχή πρέπει να ξεκουραστείς!

Είναι βασικό και για να αναλογιστείς το συμβάν, να καταλάβεις πόσο σοβαρό είναι το γεγονός ότι έχασες τον έλεγχο του εαυτού σου, με απρόβλεπτες μάλιστα συνέπειες, νομίζω ότι εκεί είναι όλη η ουσία.

Οι δουλειές του σπιτιού έχουν την αξία που εμείς τους δίνουμε. Δεν θα έπρεπε λογικά να μπαίνουν στην ίδια ζυγαριά με έναν άνθρωπο, πολύ περισσότερο με το παιδί μας. Δεν σου λέω να τους αφήσεις νηστικούς ή βρώμικους. Αλλά σου έδωσαν πολλές προτάσεις για οργάνωση τα κορίτσια, εγώ ας πούμε εφαρμόζω πολύ ένα σύστημα παρόμοιο με της Niki81, πολύ αποτελεσματικό!!!

Αυτές οι προτάσεις όμως έχουν αξία, όταν μπορείς να εκχωρήσεις λίγο από το βάρος των ευθυνών σου, για να πάρεις μια ανάσα και να σκεφτείς καλύτερα, καθαρότερα, τις προτεραιότητές σου=το παιδί σου. Ο σύζυγός σου τί λέει; Μπορεί να βοηθήσει;

Τέλος, με το χέρι στην καρδιά, ψάξε μέσα σου να δεις τί σου φταίει πραγματικά, σίγουρα όχι το παιδί, μήπως κουράστηκες από όλα αυτά που περάσατε και με το τραύλισμα, με τα εργασιακά κλπ; Το στρες είναι τοξικό και συσωρεύεται μέσα μας με αποτέλεσμα να χάνουμε τον έλεγχο. Ίσως πως το περιστατικό με τη μικρή ήταν η αφορμή και όχι η αιτία για το ξέσπασμά σου...

Πάρε μια ανάσα και ξαναγράψε μας

[ΜΑΡΙΑΛ]

κοίτα...προσπαθείς έτσι ώστε να έρθει και η μέρα που δεν θα κάνεις λάθη εάν το πετύχει κάποιος, ποια είσαι εσύ που θα τον πεις κακό γονιό ?

 

η σκέψη μου ήταν πως κανείς δεν είναι αλάνθαστος, όσο και αν καλυτερεύει...

 

το εγωιστικό της δήλωσης (είμαι τέλεια μαμά) θωλώνει τη διαύγεια του...

 

αλλωστε πόσους αννθρώπους ξέρεις που υποστηρίζουν πως οι γονείς τους δεν έκαναν ποτέ λάθη (όσο καλοί και αν υπήρξαν σε γεννικές γραμμές)?

εγώ δεν ξέρω κανέναν, όλο και κάποια συμπεριφορά τους θα μας έχει πληγώσει...

 

είπες πάρα πολύ σωστά πως ο ορισμός ''καλός γονιός'' είναι πολύ σχετικός για αυτό άλλωστε και εγώ τον προσδιόρισα τόσο αλιγορικά, ώστε ο καθένας να τον λαμβάνει σύμφωνα με τα βιώματα του...

για παράδειγμα:

αν εγώ χτυπάω τα παιδιά μου, δεν κοινούμαι προς τη σωστή κατεύθυνση γιατί γνωρίζω τις επιπτώσεις του ξύλου

μπορώ όμως να κατηγωρήσω τη γιαγιά μου που ''τις έβρεχε'' στο μπαμπά μου ''για να γίνει άνθρωπος'' ? πως να την κατηγορήσω ότι κάνει λάθος αφού όλοι γύρω της της έλεγαν ''αν δεν φάει το παιδί ξύλο θα καταλήξει στο δρόμο'' και άλλα τέτοια. δεν ήξερε το σωστό...

μάλιστα πίεζε τον εαυτό της να τον δείρει ''για το καλό του''

 

το καλός γονιός λοιπόν καθορίζεται ανάλογα με το κατά πόσο εφαρμόζεις αυτά που γνωρίζεις προς όφελος του παιδιού σου

[DALIA]

ΜΑΡΙΑΛ για'μενα ας πούμε καλός γονιός είναι εκείνος που έχει χαρούμενα και ευτυχισμένα παιδιά..δεν θεωρώ ότι καθορίζεται

[ΜΑΡΙΑΛ]

ΜΑΡΙΑΛ για'μενα ας πούμε καλός γονιός είναι εκείνος που έχει χαρούμενα και ευτυχισμένα παιδιά..δεν θεωρώ ότι καθορίζεται

 

μάλλον λέμε το ίδιο πράγμα με διαφορετικά λόγια

[loukomamy]

ΜΑΡΙΑΛ για'μενα ας πούμε καλός γονιός είναι εκείνος που έχει χαρούμενα και ευτυχισμένα παιδιά..δεν θεωρώ ότι καθορίζεται

 

Ακριβώς. Dalia μου συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.

 

Επίσης θέλω να πω, οτι δε βρίσκω καθόλου κακό να νοιώθουμε καλοί γονείς. Χωρίς να παραβλέπω τα λάθη και τις αδυναμίες μου δεν καταλαβαίνω γιατί δεν πρέπει να θεωρώ τον εαυτό μου καλό γονιό.

[ΜΑΡΙΑΛ]

anyway μάλλον δεν καταλάβατε τι εννοω

[DALIA]

MAΡΙΑΛ μου προφανώς θα φταίει ο τρόπος που τα έγραψες..ξέρεις πως ένιωσα σα να είσαι δασκάλα, να μου κουνάς το δάχτυλο, να μου τονίζεις τα σημεία και να λες στο τέλος με ύφος το κατάλαβες ?

συγνώμι αλλά αυτό μου έβγαλε το ποστ που καταχειροκροτήθηκε

[Μαρια Στυλιανακη]

στεναχωρήθηκα διαβάζοντας το πρώτο πόστ, πολύ.

Αν σου πώ ότι μου θύμισε όταν ενήλικας πιο δυνατός, χειροδίκησε σε μένα ρίχνοντάς με στο πάτωμα? ..."μόνο" με ένα χαστούκι?..και μετά εκφοβίζοντάς κ κατηγορώντας με για τον δικό του θυμό ? και εκείνος σίγουρα θα έλεγε, ότι "... δεν ήταν μπουνιά, ηταν χαστούκι... αφου δεν σου άφησε σημάδι"... Προφανώς δεν γίνεται να μετρηθεί ο πόνος που εισπράττει ο άλλος, κατ αυτό το τρόπο.

αυτά είναι τα προσωπικά μου συναισθηματα όσον αφορά αυτό που κατέγραψες αρκετά αναλυτικά -

... (μάλλον θέλεις να τις ακούσεις κιόλας, αυτές τις αντιδράσεις, ίσως υποσυνείδητα, για να το έγραψες τόσο αναλυτικά - αν ήθελες να ξεφύγεις απο αυτές κ να ακουσεις μονο λύσεις, δεν θα το έγραφες με τέτοια λεπτομέρεια )....

 

 

Τι αλλο μπορώ να πώ? πέραν απο την παρηγοριά που μπορεί να πάρει αυτή η μητέρα, απο τις άλλες μητέρες, και τις λύσεις που μπορούν να ακουστούν,

 

συμφωνω αρκετά με αυτό http://parents.org.gr/forum/showpost.php?p=1508952&postcount=140

ισως η εκφραση "δεν υπαρχει δεν μπορω αλλα δεν θελω" ταιριαζει στη περιπτωση σου.

Ο μηχανισμό της διαδικασίας "παράλογης" πεποίθησης .

πρώτη φορά διάβασα για αυτό στο βιβλίο Ανακαλύπτωντας την Ζωή σας,/janet klosko..

 

 

Irrational Beliefs

και να το τελειο άρθρο

http://www.livestrong.com/article/14728-handling-irrational-beliefs/ που τα εξηγεί...

άρχισα ηδη να το μεταφράζω εδώ - δεν εχει τελειώσει το πιο βασικό κομμάτι που εξηγει πως να ξεφυγεις απο αυτες...

http://parents.org.gr/forum/showpost.php?p=1509342&postcount=1 υπομονή αύριο θα έχει βγεί.

 

Pantana τα παρακάτω δεν αποτελούν κρίση/κριτική αλλά προσπάθεια διόρθωσης των "παράλογων" πεποίθησεων που απο τα κείμενα, φαίνεται ότι διατηρείς χωρίς να το ξέρεις.

Πάνω κάτω στα εχουν γραψει και τα άλλα μέλη, αλλά εγώ προτιμώ να τα αναλύσω και ένα ένα γιατι το ΚΑΘΕ ένα είναι σημαντικό.

 

έτσι λοιπόν ονομάζεται στην ψυχολογία, όταν είμαστε πεπεισμένοι με κάτι, για δικούς μας λόγους, όταν αυτό ούτε δεν είναι πραγματικότητα.

Όλοι περνάνε απο αυτό το στάδιο, απλώς όταν αφορουν τον εαυτό μας βλάπτουμε μονο τον εαυτό μας, οπότε δικαίωμά μας αυτό.

Όταν αυτές όμως βλάπτουν ένα παιδάκι, τότε αυτό, δεν είναι δικαίωμά μας να πουμε, "ναι, έχω αυτή την παράλογη πεποίθηση και επιμένω σε αυτήν γιατί έτσι θέλω."

(δυστυχώς αυτή είναι η έμφυτη τάση, γιατί προφανώς έχουμε ανάγκη να διατηρήσουμε αυτές τις πεποιθήσεις, έτσι ώστε να στέκουν και άλλα σκεπτικά που συνήθως είναι συνυφασμένα. κατά πάσα πιθανότητα με τέτοιες πεποιθήσεις μας μεγάλωσαν ή μας έμαθαν να λειτουργούμε...

το να σταματήσουμε να τις πιστεύουμε οδηγεί κάποιες φορές σε χειρότερα συναισθήματα -παροδικά βεβαια-, απο αυτά που υπάρχουν με την βοήθεια αυτής της παράλογης πεποίθησης...)

 

 

Εχουμε ενα μικρο σπιτι στο οποιο η μικρη εχει τον δικο της χωρο και ειναι προνομιουχα γιατι ειναι μοναχη της και δεν το μοιραζεται με κανεναν.

δεν ισχύει κάτι τέτοιο. τα παιδιά δεν ξερουν τι σημαίνει προνομιούχος,

και δεν χαίρονται όταν είναι μόνα τους - αφου το γράφεις και στηνεπόμενη σου φράση.

αυτή είναι μια δική σου σκέψη που (χωρίς να το καταλάβεις) θέλεις να την επιβάλλεις στο παιδί σου και να το πείσεις ότι είναι αλήθεια.

με αυτό το τρόπο του αλλοιώνεις ψευδώς την πραγματικότητα που βιώνει και ζεί. Του κόβεις και μειώνεις το υγιες συναίσθημα του να συνάψει σχέση μαζί σου.

Είναι απο τα πιο βασικά συναισθήματα, ... ενός ανθρώπου, που το χρειάζεται στην ζωή του αργότερα για να είναι ευτυχισμένος!

αν εσυ της εχεις πει λεκτικά, αρκετές φορές αυτό το πράγμα,

οδηγείς σίγουρα την κόρη σου, στο να θάβει τα συναισθήματά της "κάτω απο το χαλί" και προφανώς να μην μπορεί και να ηρεμήσει ή να μην μπορεί να εκφράσει και το θυμό της για αυτό. Την οδηγείς σε μια φυλακή του τι θα έπρεπε να νιώθει.... (παρόλο που η πραγματικότητά της είναι εντελώς διαφορετικη). Είναι μια εκλογίκευση της πραγματικότητας την οποία ένα παιδί δεν μπορεί να ακολουθήσει χωρίς πολύ άσχημες επιπτώσεις...

ασχολειται με διαφορα ασχετα. να καβαλησει ενα στατικο ποδηλατο που εχω. να πειραξει κατι απο τον νεροχυτη. να βαλει μονη νερο και να το ριξει φυσικα. να φαει κατι και να τα κανει λυμπα ολα.

αυτά που περιγράφεις δεν είναι άσχετα είναι απολύτως σχετικα, αυτό κάνουν παιδιά αυτής της ηλικίας που είναι ζωηρά γεμάτα ενέργεια σε ένα περιβάλλον που είναι μεν ο γονέας παρών αλλά κατά τα άλλα μπορεί να είναι βαρετό για εκείνα. είναι η πραγματικότητα!

Αυτό που είναι απαραίτητο να κάνει ο γονέας είναι να προσαρμόσει το περιβάλλον στις ανάγκες του παιδιού και να αναδείξει με θετικό τρόπο (όχι με τιμωρία δηλαδή) τις διάφορες λύσεις. Είμαι σίγουρη ότι με αναζήτηση θα βρείς πολλές!.

βλεπω αλλες μαμαδες και τα παιδια σαυτην την ηλικια μενουν με τις ωρες μονα τους.

οπότε ..δες που σε οδηγεί αυτή η σκέψη:.. στο ότι το δικό σου παιδί, είναι "παράλογο", και εσύ η η σωστή που θέλεις να το πείσεις με το ζόρι για το "σωστό" - αλλα στην πραγματικότητα το " σωστό" βασίζεται σε μια δικη σου πεποιθηση που δεν είναι σωστή,

είναι "παράλογη", γιατί ωθεί το παιδί να κάνει κάτι που δνε είναι έτοιμο να κάνει αλλά και την στιγμή που έχει άλλες ανάγκες. η σκέψη αυτή είναι παράλογη γιατί δεν γινεται να μετράμε την συμπεριφορά του παιδιού μας ανάλογα με την συμπεριφορά των άλλων παιδιών. (σε δείγμα απειροελάχιστο κιόλας)

Αυτό γινόταν πάρα πολύ στο παρελθόν απο τις παλιές γενιές οπότε εμείς το λουζόμαστε τώρα-. Ειναι επίσης μια μέθοδος η οποία μας κανει να κοιτάμε προς τα έξω να βαθμολογούμε πιο ψηλά την γνώμη κια εικόνα των άλλων, απο την δική μας. Και σε μας, και στο παιδί μας, και το παιδι αργότερα θα κάνει το ίδιο.

 

 

της το εχω πει χιλιαδες φορες και το εχουμε συζητησει αλλες τοοοοσες φορες.

αν πείς κατι, και αν συζητήσεις κάτι σε ένα παιδί χιλιάδες φορές,

δεν σημαίνει ότι θα δεχτεί αυτό που θέλεις εάν στο μυαλό του δεν έχει κανένα νόημα αυτό που του λές. (εάν τελος πάντων εχει υγιή ψυχολογία και δεν έχει μάθει να υποτάσσεται διαρκώς!)

 

Δικαίως το παιδί σου, θεωρεί ότι δεν εχει νόημα αυτό που του λές, απο την στιγμή, που προσπαθείς να το επιβάλλεις με αρνητικό τρόπο (με τιμωρία , απομάκρυνση αντικειμένων κλπ) αλλά και προσπαθείς να το πείσεις να αισθανθεί κάτι που δεν αισθάνεται.

Δεν μπορείς να εκβιάσεις τα συναισθήματα σε κάποιον, να τα πιέσεις.

και ναι το επόμενο βήμα αν δεις οτι αυτή η παράλογη πεποιηθηση δεν μπορείς να την πραγματοποιησεις με λέξεις, προχωράς στην σωματική υποταγή του παιδιού!

Αν δεν καταλάβεις οτι η σκέψη σου εξαρχής, είναι παράλογη, δεν θα βγείτε απο τον άσχημο αυτό κύκλο.

 

ε δεν λεει να το καταλαβει. εκεινη θελει να ειναι με παρεα και δεν μπαινει μεσα.

δε πρόκειται να το καταλάβει, αν το καταλάβει θα σημαίνει ότι υπέγραψε συμβόλαιο με την μοναξιά και την υποταγή.

Μπράβο της λοιπον, και ευτυχώς που δεν σε ακούει, και μακάρι άλλα παιδιά τα οποία έμαθαν στην υποταγή και μοναξιά, να παρουσίαζαν τέτοιο θάρρος και δύναμη.

Αυτό είναι η απόλυτη ψυχολογική υγεία του παιδιού,

προσπάθησε να καταλάβεις ότι οι πράξεις σου,

είναι ενάντια σε αυτήν, καθώς προχώρησες απο το στάδιο το λεκτικό, όταν είδες ότι δεν πιάνει, σε στάδιο σωματικό - σε αδικη, σωματική τιμωρία του παιδιού σου, σε μια ηλικία όπου εκείνο είναι μικρότερό σου, και δεν μπορεί να σε αντιμετωπίσει σωματικά. Εκμεταλλεύτηκες την αδυναμία του, για να του επιβάλλεις μια παράλογή σου πεποίθηση.

Κατά πάσα πιθανότητα οι μισοι τουλάχιστον γονείς σε αυτή τη χώρα αυτή τη στιγμή, βρίσκονται σε αυτό το φαύλο κύκλο,

ο οποίος προκύπτει απο ελλειπη ενήμέρωση για τα αναπτυξιακά στάδια του παιδιού, για τις συναισθηματικές τους ανάγκες,

αλλά και απο την αυταρχική πατριαρχικη διαπαιδαγώγηση στην οποιά οι περισσότεροι έμαθαν - και η οποία, λειτουργεί ακριβώς με αυτό το τρόπο,

με επιβολή,

με καλλιέργεια τέτοιοων παράλογων πεποιθήσεων που δεν βασίζονται σε κανένα μα κανένα πραγματικό γεγονός κλπ....

 

χαλάλισα ...δωμάτιο

καμία σχέση δεν έχουν οι υλικές ανάγκες,

(όπως μέγεθος, χώρος,δωματίου και αριθμός παιχνιδιών που βρίσκονται σε αυτό)

με τις συναισθηματικές ανάγκες.

Η πεποίθηση ότι οι υλικές παροχές, θα έπρεπε να αντισταθμίζουν τις συναισθηματικές, είναι μια "παράλογη" πεποίθηση.

 

προκειται για ενα υπερκινητικο παιδι.

εάν δεν εχεις πάει το παιδί σου σε ειδικό με εμπειρία ο οποίος να σου έχει δώσει τέτοια διάγνωση, σε παρακαλώ μην χρησιμοποιείς αυτή την έκφραση (προς όλους τους γονείς).

Το να λέμε ένα παιδί υπερκινητικό, απλώς επειδη είναι αεικίνητο ορεξάτο και γεμάτο ενέργεια, είναι σαν να βαφτίζουμε το παιδί μας προβληματικό... καμία διαφορά δεν έχει. Δυστυχώς χρησιμοποιείται απο πολλούς γονείς αυτό αλλά δεν είναι σωστό.

Το να το λές υπερκινητικό, στηρίζει σε σένα την παράλογη πεποίθηση

ότι το παιδί σου έχει κάτι λάθος που πρέπει να διορθωθεί,

και ότι προβαίνεις στις λύσεις για να το διορθώσεις.

Εκτός και εάν σου το εχει πει ειδικός, το παιδί σου δεν έχει κάτι να το διορθώσεις... Είναι χαρούμενο, έχει ενέργεια, και σε αγαπάει. Μην βγάζεις λοιπόν συμπεράσματα για το πώς θα φερθείς στο παιδί σου, με βάση αυτή την παράλογη πεποιθηση.

 

τυψεις δεν ενοιωσα γιατι το παρατραβηξε.

βασίζεται στις πεποιθήσεις που γραφω πιο πάνω.

για να το γράφεις αυτό, σημαίνει ότι ως ένα σημείο, είσαι απόλυτα πεπεισμένη ότι οι πεποιθήσεις αυτές, είναι αληθινές,

Υπερασπίζεις με την λογική, στις σκέψεις σου, το αδικαιολόγητο,

βασισμένη σε αυτές τις "παράλογες" πεποιθήσεις.

Όλος ο κύκλος σκέψης που κάνεις, δεν είναι υγειής, και το χειρότερο, δεν τον αμφισβητείς -σε αυτή τη φράση ή σκέψη που πέρασες εκείνη τη στιγμή -.

στεναχωρηθηκα. γιαυτο σας εγραψα.ξερω οτι εχω λαθος.

την ίδια στιγμή όμως΄εχεις τύψεις και βλέπεις ότι όλα τα παραπάνω είναι λάθος, αλλά δεν ξέρεις τι να κανεις για να πάρεις το πράγμα αλλιώς.

θεωρω ηταν κατι παραπανω απο ατακτη. αυτο δεν σημαινει οτι το βασανιζω το παιδι. δεν ηταν η πρωτη φορα. ηταν η δευτερη. την πρωτη την εφαγε στον ποπο της. ουτε τοτε ενοιωσα τυψεις.

στα κείμενα που έχουν γραφτεί και σου έχουν παραθέσει τα μέλη, φαίνεται ακριβως το πώς αυτή η απλή διαδικασία (στον ποπό) συνεχίζεται, και μετά απλώς αυξάνεται σε ένταση - αφου ο βασικός τρόπος σκέψης - "διορθώνω" την κατάσταση με σωματική τιμωρια - είναι αποδεκτός για τον γονέα γενικά. Είναι μια παράλογη πεποίθηση να πιστεύουμε ότι ο ένας τρόπος εκτόνωσης μιας κατάστασης (ακόμα και ήπιος) και η συνεχης πρακτική του σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν καλλιεργεί την συνέχιση αυτού και του ίδιου τρόπου εκτόνωσης με μεγαλύτερη ένταση, στο μέλλον / - γιατί καλλιεργεί την εκμάθηση του παιδιού, στο να μην ακούει σε λεκτική παρέμβαση,

και να ακούει μόνο σε σωματική τιμωρία, εφόσον η λεκτική δεν εχει καποιο αποτέλεσμα.

 

 

ελπίζω αυτά που γράφω να σου εξηγούν πως λειτουργεί ο μηχανισμός που σε οδηγεί σε αυτό το σημείο.

 

η πραγματικότητα είναι ότι, χρειάζεται να φροντίσεις τον εαυτό σου πρώτα, για να μπορέσεις να προχωρήσεις στα υπόλοιπα, και να εφαρμόσεις τις όποιες λύσεις που σου προτείνουν.

για να φροντίσεις τον εαυτό σου θα πρέπει να φτάνεις στο σπίτι, να μπορείς να πάρεις μερικές βαθιές ανάσες, να μπορείς να δώσεις εσύ στον εαυτό σου θετικές σκεψεις και συναισθήματα, και τότε να αντιμετωπίζεις τα διάφορα προβληματα που προκύπτουν με την κόρη σου.

 

οποιαδήποτε άλλη σειρά αντιμετώπισης θα σε αφήσει εκτεθειμένη σε ανεξέλεγκτα συναισθήματα.

Τα πρέπει της δουλειάς, θα πρέπει να περιμένουν μερικά λεπτά!

Η αίσθηση ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι διαφορετικά,

είναι μια παράλογη πεποιθηση απο μόνη της

που κάποιος άλλος στο παρελθόν (όπως και σε πολλές άλλες γυναίκες) σου έχει καλλιεργησει επιτυχώς.

(το ίδιο και όλες οι άλλες πεποιθήσεις που γραφω πιο πάνω που είναι όλες αρνητικές.. δεν το ένα, δεν το άλλο, δεν...)

Γενικά εάν αισθάνεσαι ότι καταβάλλεσαι απο αρνητικά συναισθήματα όλη την ημέρα, πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι είναι καταθλιπτικές σκέψεις!

 

 

 

το συναισθημα αυτό, ειδικά εμας οι γυναίκες, μας το έχουν "διαλύσει" αρκετά, επειδη μας μάθαιναν στην πειθαρχία, και στην υπακοή, αντί στην πράξη και στην ανάληψη πρωτοβουλιών και ρίσκων.

 

Κάποια πράγματα που έγραψαν τα μέλη απο τα οποία φαίνεται ποιά είναι η παράλογη πεποίθηση που έχεις

 

φαινεται πως νομιζεις, pantana, οτι η κορη σου σού κλεβει τον ζωτικο σου χωρο.

Αν είναι έτσι, νιώθεις απειλημένη και ότι τα αρνητικά συναισθήματα απελπισίας που βιωσες εκείνη τη στιγμή προέρχονται απο εκείνη, και ότι φταίει εκείνη για αυτά.

 

 

Για την απελπισία που βίωσες φταίει ο φαυλος αυτός κύκλος, τον οποίο όπως και εσύ, έτσι και πολλοί άλλοι γονείς αναγκάζονται σε αυτή τη γενιά, να διακόψουν, αποκτώντας περισσότερες γνώσεις

για το πως πρέπει οι ιδιοι να δίνουν κίνητρα στους εαυτούς τους

πώς να ελέγχουν την ζωή τους,

για το πώς λειτουργούν τα παιδιά κλπ.

 

 

δεν περνούν όλοι το όριο του να προχωρήσουν στο να χειροδικήσουν πραγματικά με χαστούκι, πάνω σε κρίση θυμού...

αυτό που βίωσες έτσι όπως ακούγεται ήταν κάτι τέτοιο, (κρίση) αλλά βασίζεται πάνω σε αυτές τις σκέψεις τις οποίες κάνεις συνειδητά.

Αν θέλεις δηλαδή την επόμενη φορά στην οποία θα απελπιστείς και να αισθανθείς ότι δεν τα καταφέρνεις

να μην προβείς σε αυτή την λύση ξανά,

 

θα πρέπει να εισαι θαρραλέα και να δείς μέσα σου, ότι αυτό που πάς να καταφέρεις, ή αυτό που πιστεύεις

δεν είναι εφικτό και οδηγεί σε αδιέξοδο. Ειναι "παράλογο".

Πρέπει λοιπον να αλλάξεις στοχους... και πεποιθήσεις για να ξεφύγεις απο την απελπισία!

 

Τέλος, για ολα αυτά, δεν φταίς εσύ, οπως δε φταίμε ολοι μας για όλα τα βάρη που μας έχουν εναποθέσει.

Το θέμα είναι τι κάνουμε μετά, οταν βλέπουμε που και τι καναμε λάθος. Συνήθως, δεν είναι ένα πράγμα μόνο του,

αλλά ένα σύνολο πράξεων, και αυτό είναι και το πιο δύσκολο στο να αντιμετωπιστεί, γιατι δεν ειναι ένα μικρό πραγματάκι, είναι ένας ολόκληρος κύκλος σκέψεων. Όλα γίνονται όμως.

Το χαρτάκι post it αυτό το είχα γράψει πριν απο πολλά χρόνια, στον παιδικό σταθμό που εργαζόμουν, όταν υπήρχε αγχος, απελπισία, αδιέξοδα, σε όλους, όταν ερχόταν το ένα πρόβλημα μετά το άλλο, προσωπικό,τεχνικό, την στιγμή που ήδη όλοι έδιναν το 200% ! και όταν αισθανόμουν εγώ ότι δεν θα τα καταφέρω - οπότε το έγραψα για να με βοηθήσει εμένα, αλλά και τις συνεργάτιδές μου. Το είχα πάρει φωτογραφία για να το θυμάμαι! (και το κοιτάω συχνά).

Γραψε μας το πλάνο σου πως ειναι (ωρολογιακά όλης της εβδομάδας)

έτσι ώστε να σου προτείνουν οι πλέον expert σε τέτοια μαμάδες

λύσεις για καθε ώρα......-

υπάρχουν λύσεις!

(αλλά για να τις εφαρμόσεις σε βαθος χρόνου χρειάζεται να έχεις την θέληση και τις "σωστές" πεποιθήσεις! )

[ΜΑΡΙΑΛ]

και αναρωτιομουν που είσασταν κυρία Στυλιανάκη

[mariazil]

Κυρία Στυλιανάκη, εξαιρετικό το άρθρο με τις Παράλογες Πεποιθήσεις!!! Όλες το χρειαζόμαστε!

[christiana08]

Speechless,οπως παντα οταν γραφεις!

 

Μπραβο,Μαρια!

[pantana]

στεναχωρήθηκα διαβάζοντας το πρώτο πόστ, πολύ.

Αν σου πώ ότι μου θύμισε όταν ενήλικας πιο δυνατός, χειροδίκησε σε μένα ρίχνοντάς με στο πάτωμα? ..."μόνο" με ένα χαστούκι?..και μετά εκφοβίζοντάς κ κατηγορώντας με για τον δικό του θυμό ? και εκείνος σίγουρα θα έλεγε, ότι "... δεν ήταν μπουνιά, ηταν χαστούκι... αφου δεν σου άφησε σημάδι"... Προφανώς δεν γίνεται να μετρηθεί ο πόνος που εισπράττει ο άλλος, κατ αυτό το τρόπο.

αυτά είναι τα προσωπικά μου συναισθηματα όσον αφορά αυτό που κατέγραψες αρκετά αναλυτικά -

... (μάλλον θέλεις να τις ακούσεις κιόλας, αυτές τις αντιδράσεις, ίσως υποσυνείδητα, για να το έγραψες τόσο αναλυτικά - αν ήθελες να ξεφύγεις απο αυτές κ να ακουσεις μονο λύσεις, δεν θα το έγραφες με τέτοια λεπτομέρεια )....

 

 

Τι αλλο μπορώ να πώ? ΤΙΠΟΤΑ.ΟΙ ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΕΣ. πέραν απο την παρηγοριά που μπορεί να πάρει αυτή η μητέρα, απο τις άλλες μητέρες, και τις λύσεις που μπορούν να ακουστούν,

 

συμφωνω αρκετά με αυτό http://parents.org.gr/forum/showpost.php?p=1508952&postcount=140

 

Ο μηχανισμό της διαδικασίας "παράλογης" πεποίθησης .

πρώτη φορά διάβασα για αυτό στο βιβλίο Ανακαλύπτωντας την Ζωή σας,/janet klosko..

ΚΑΛΟ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΙΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ, ΟΤΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΖΗΓΟ ΜΟΥ ΟΡΙΖΩ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ. ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΤΑΙ. Η ΛΥΣΗ ΤΗΣ ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΞΗΛΟ. ΟΧΙ. ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ. ΑΝ ΟΜΩΣ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΟΡΙΖΟΥΜΕ, ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΝΤΑΙ ΩΣ ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ, ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΗ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΝΑ ΤΗΣ ΖΗΤΑΩ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ. ΟΥΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΗΣΥΧΙΑ. ΟΥΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΣΑΡΟΛΕΣ. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΑΡΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ. ΔΕΝ ΤΗΣ ΖΗΤΑΩ ΝΑ ΑΠΟΜΩΝΩΘΕΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΩΡΕΣ. ΟΥΤΕ ΤΗΣ ΖΗΤΑΩ ΝΑ ΒΑΡΕΙ ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΤΑΝ ΤΗΣ ΜΙΛΑΩ. ΤΗΣ ΖΗΤΑΩ ΝΑ ΠΕΙΘΑΡΧΕΙ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ. ΑΥΤΟ. ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ. ΑΠΛΑ ΤΟ ΠΑΡΑΤΡΑΒΗΞΑ ΜΕ ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ. ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ. ΛΥΠΑΜΑΙΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ. ΑΝ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΥΨΕΙΣ. ΤΟΤΕ ΟΚ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ.

 

Irrational Beliefs

και να το τελειο άρθρο

http://www.livestrong.com/article/14728-handling-irrational-beliefs/ που τα εξηγεί...

άρχισα ηδη να το μεταφράζω εδώ - δεν εχει τελειώσει το πιο βασικό κομμάτι που εξηγει πως να ξεφυγεις απο αυτες...

http://parents.org.gr/forum/showpost.php?p=1509342&postcount=1 υπομονή αύριο θα έχει βγεί.

 

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ. ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ!!!

 

Pantana τα παρακάτω δεν αποτελούν κρίση/κριτική αλλά προσπάθεια διόρθωσης των "παράλογων" πεποίθησεων που απο τα κείμενα, φαίνεται ότι διατηρείς χωρίς να το ξέρεις.

Πάνω κάτω στα εχουν γραψει και τα άλλα μέλη, αλλά εγώ προτιμώ να τα αναλύσω και ένα ένα γιατι το ΚΑΘΕ ένα είναι σημαντικό.

 

έτσι λοιπόν ονομάζεται στην ψυχολογία, όταν είμαστε πεπεισμένοι με κάτι, για δικούς μας λόγους, όταν αυτό ούτε δεν είναι πραγματικότητα.

Όλοι περνάνε απο αυτό το στάδιο, απλώς όταν αφορουν τον εαυτό μας βλάπτουμε μονο τον εαυτό μας, οπότε δικαίωμά μας αυτό.

Όταν αυτές όμως βλάπτουν ένα παιδάκι, τότε αυτό, δεν είναι δικαίωμά μας να πουμε, "ναι, έχω αυτή την παράλογη πεποίθηση και επιμένω σε αυτήν γιατί έτσι θέλω."

(δυστυχώς αυτή είναι η έμφυτη τάση, γιατί προφανώς έχουμε ανάγκη να διατηρήσουμε αυτές τις πεποιθήσεις, έτσι ώστε να στέκουν και άλλα σκεπτικά που συνήθως είναι συνυφασμένα. κατά πάσα πιθανότητα με τέτοιες πεποιθήσεις μας μεγάλωσαν ή μας έμαθαν να λειτουργούμε...

το να σταματήσουμε να τις πιστεύουμε οδηγεί κάποιες φορές σε χειρότερα συναισθήματα -παροδικά βεβαια-, απο αυτά που υπάρχουν με την βοήθεια αυτής της παράλογης πεποίθησης...)

 

 

δεν ισχύει κάτι τέτοιο. τα παιδιά δεν ξερουν τι σημαίνει προνομιούχος,

ΣΥΜΦΩΝΩ.ΑΛΛΑ ΤΙ ΘΑ ΛΕΓΑΤΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΜΑΘΑΙΝΑΜΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ?

 

και δεν χαίρονται όταν είναι μόνα τους - αφου το γράφεις και στηνεπόμενη σου φράση.

αυτή είναι μια δική σου σκέψη που (χωρίς να το καταλάβεις) θέλεις να την επιβάλλεις στο παιδί σου και να το πείσεις ότι είναι αλήθεια.

ΔΕΝ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ΄. ΑΛΛΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΧΟΠΑΙΔΙ. ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ. ΕΓΩ ΠΟΣΟ ΘΑ ΠΑΙΞΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ? ΝΑ ΤΗΣ ΔΙΝΩ ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΜΑ Η Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ?? με αυτό το τρόπο του αλλοιώνεις ψευδώς την πραγματικότητα που βιώνει και ζεί. Του κόβεις και μειώνεις το υγιες συναίσθημα του να συνάψει σχέση μαζί σου.

ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ ΑΥΤΟ. ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΜΩΣ.Είναι απο τα πιο βασικά συναισθήματα, ... ενός ανθρώπου, που το χρειάζεται στην ζωή του αργότερα για να είναι ευτυχισμένος!

αν εσυ της εχεις πει λεκτικά, αρκετές φορές αυτό το πράγμα, ΟΧΙ ΔΕΝ ΤΗΣ ΤΟ ΕΧΩ ΠΕΙ ΠΟΤΕ. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΤΟΣΟ "ΤΥΡΑΝΝΟΣ" οδηγείς σίγουρα την κόρη σου, στο να θάβει τα συναισθήματά της "κάτω απο το χαλί" και προφανώς να μην μπορεί και να ηρεμήσει ή να μην μπορεί να εκφράσει και το θυμό της για αυτό. Την οδηγείς σε μια φυλακή του τι θα έπρεπε να νιώθει.... (παρόλο που η πραγματικότητά της είναι εντελώς διαφορετικη). Είναι μια εκλογίκευση της πραγματικότητας την οποία ένα παιδί δεν μπορεί να ακολουθήσει χωρίς πολύ άσχημες επιπτώσεις...

αυτά που περιγράφεις δεν είναι άσχετα είναι απολύτως σχετικα, αυτό κάνουν παιδιά αυτής της ηλικίας που είναι ζωηρά γεμάτα ενέργεια σε ένα περιβάλλον που είναι μεν ο γονέας παρών αλλά κατά τα άλλα μπορεί να είναι βαρετό για εκείνα. είναι η πραγματικότητα! ΝΑΙ ΤΟ ΞΕΡΩ. ΑΠΛΩΣ ΕΤΣΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΑ. ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ. ΔΕΝ ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΠΟΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΠΟΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ. ΑΠΛΑ ΕΤΣΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΑ.

Αυτό που είναι απαραίτητο να κάνει ο γονέας είναι να προσαρμόσει το περιβάλλον στις ανάγκες του παιδιού και να αναδείξει με θετικό τρόπο (όχι με τιμωρία δηλαδή) τις διάφορες λύσεις. Είμαι σίγουρη ότι με αναζήτηση θα βρείς πολλές!. ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΟΥ ΗΛΘΑ ΚΙΑΛΛΕΣ.οπότε ..δες που σε οδηγεί αυτή η σκέψη:.. στο ότι το δικό σου παιδί, είναι "παράλογο",

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΕΛΗΣΑ ΝΑ ΠΕΙΣΩ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΜΟΝΗ. ΑΛΛΑ ΕΙΠΑ ΑΠΛΑ ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΝΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΜΟΝΑ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΕΡΙΚΑ ΛΕΠΤΑ. και εσύ η η σωστή που θέλεις να το πείσεις με το ζόρι για το "σωστό" ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ? ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΛΑΘΟΣ? ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΙΑ ΑΛΛΟ ΤΟ ΘΕΜΑ. ΠΧ. ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΣΤΟ ΤΗΛ. ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΟΥΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΑΣΑΡΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ. ΤΗΣ ΖΗΤΑΜΕ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΓΙΑ ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ ΜΕΣΑ ΜΕΧΡΙΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ. ΕΙΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ? ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ? ΠΡΕΠΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΘΕΛΕΙ Η ΜΙΚΡΗ? - αλλα στην πραγματικότητα το " σωστό" βασίζεται σε μια δικη σου πεποιθηση που δεν είναι σωστή,

είναι "παράλογη", γιατί ωθεί το παιδί να κάνει κάτι που δνε είναι έτοιμο να κάνει αλλά και την στιγμή που έχει άλλες ανάγκες. η σκέψη αυτή είναι παράλογη γιατί δεν γινεται να μετράμε την συμπεριφορά του παιδιού μας ανάλογα με την συμπεριφορά των άλλων παιδιών. (σε δείγμα απειροελάχιστο κιόλας)

Αυτό γινόταν πάρα πολύ στο παρελθόν απο τις παλιές γενιές οπότε εμείς το λουζόμαστε τώρα-. Ειναι επίσης μια μέθοδος η οποία μας κανει να κοιτάμε προς τα έξω να βαθμολογούμε πιο ψηλά την γνώμη κια εικόνα των άλλων, απο την δική μας. Και σε μας, και στο παιδί μας, και το παιδι αργότερα θα κάνει το ίδιο.

 

 

αν πείς κατι, και αν συζητήσεις κάτι σε ένα παιδί χιλιάδες φορές,

δεν σημαίνει ότι θα δεχτεί αυτό που θέλεις εάν στο μυαλό του δεν έχει κανένα νόημα αυτό που του λές. (εάν τελος πάντων εχει υγιή ψυχολογία και δεν έχει μάθει να υποτάσσεται διαρκώς!) ΜΑΛΙΣΤΑ. ΟΠΟΤΕ ΑΦΟΥ ΕΓΩ ΕΧΩ ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ, ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ Η ΜΙΚΡΗ ΘΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΓΩ ΣΑΝ ΜΑΝΑ ΤΗΣ ΘΕΩΡΩ ΛΑΘΟΣ, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΤΗΣ ΤΟ ΑΡΝΗΘΩ ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙΝΗ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΕΙ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ (ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΔΗΛ ) ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ (ΤΟ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ) ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΩ ΚΑΤΙ ΜΕ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ,(ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ) ΑΦΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΥΓΕΝΙΚΟ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΩ ΠΟΥ ΕΧΩ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΥΓΕΙΟΥΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΥΠΟΤΑΣΣΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ!!! ΜΠΡΑΒΟ ΜΟΥ!!! ΤΩΡΑ ΗΣΥΧΑΣΑ. ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΣΤΑ 15 ΤΗΣ ΜΙΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!

 

Δικαίως το παιδί σου, θεωρεί ότι δεν εχει νόημα αυτό που του λές, απο την στιγμή, που προσπαθείς να το επιβάλλεις με αρνητικό τρόπο (με τιμωρία , απομάκρυνση αντικειμένων κλπ) ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ.ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕ? ΠΟΥ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΕΥΓΕΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΧΕΙΡΟΔΙΚΙΑ?

και προσπαθείς να το πείσεις να αισθανθεί κάτι που δεν αισθάνεται.

Δεν μπορείς να εκβιάσεις τα συναισθήματα σε κάποιον, να τα πιέσεις.

και ναι το επόμενο βήμα αν δεις οτι αυτή η παράλογη πεποιηθηση δεν μπορείς να την πραγματοποιησεις με λέξεις, προχωράς στην σωματική υποταγή του παιδιού! ΕΙΠΑΜΕ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΩΣ ΤΑΚΤΙΚΗ. Αν δεν καταλάβεις οτι η σκέψη σου εξαρχής, είναι παράλογη, δεν θα βγείτε απο τον άσχημο αυτό κύκλο.ΘΑ ΒΓΩ.

 

δε πρόκειται να το καταλάβει, αν το καταλάβει θα σημαίνει ότι υπέγραψε συμβόλαιο με την μοναξιά και την υποταγή.

Μπράβο της λοιπον, και ευτυχώς που δεν σε ακούει, ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ!!!???

ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ ΝΑ ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΑΤΕ ΠΩΣ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΧΕΙΡΙΣΤΩ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΩ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΑΡΑ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΤΕ ΟΤΙ ΜΠΡΑΒΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ!!! ΕΓΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΥΠΟΤΑΣΩ ΣΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΥ ΛΕΩ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ. ΤΩΡΑ ΠΩΣ ΑΛΛΙΩ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ.

 

και μακάρι άλλα παιδιά τα οποία έμαθαν στην υποταγή και μοναξιά, να παρουσίαζαν τέτοιο θάρρος και δύναμη.

Αυτό είναι η απόλυτη ψυχολογική υγεία του παιδιού,

προσπάθησε να καταλάβεις ότι οι πράξεις σου,

είναι ενάντια σε αυτήν, καθώς προχώρησες απο το στάδιο το λεκτικό, όταν είδες ότι δεν πιάνει, σε στάδιο σωματικό - σε αδικη, σωματική τιμωρία του παιδιού σου, σε μια ηλικία όπου εκείνο είναι μικρότερό σου, και δεν μπορεί να σε αντιμετωπίσει σωματικά. ΑΥΤΟ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΘΗΚΑ. ΑΥΤΟ. Εκμεταλλεύτηκες την αδυναμία του, για να του επιβάλλεις μια παράλογή σου πεποίθηση.

Κατά πάσα πιθανότητα οι μισοι τουλάχιστον γονείς σε αυτή τη χώρα αυτή τη στιγμή, βρίσκονται σε αυτό το φαύλο κύκλο,

ο οποίος προκύπτει απο ελλειπη ενήμέρωση για τα αναπτυξιακά στάδια του παιδιού

ΕΧΩ ΣΗΜΕΙΩΣΕ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΑΠΑΝΤΑΩ. ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΣΤΥΛΙΑΝΑΚΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ. ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟΣΟ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ. ΑΝ ΕΧΩ ΑΦΗΣΕΙ ΚΕΝΑ ΘΑ ΤΑ ΔΩ ΑΥΡΙΟ.

[soevan07]

Sophie07 διαφωνω σε ενα ζητημα μαζι σου...(αχχαχχααχα)....δυομιση χρονων δεν ειναι μικρη η κορη σου να μαγειρεψει μαζι σου.....

δοκιμασετο.....

 

H αλήθεια είναι οτι έχω φοβηθεί απο μια φορά

που πήγα να ξεκινήσω να μαγειρέψω μαζί της

και .....

κόντεψα να βάλω φωτιά στο σπίτι!!

 

με τραβολογούσε (το ψυχουλάκι μου!!)

και άναψα το μάτι ξεχνόντας οτι δεν είχα βγάλει το σουπλά -φελού που είχα βάλει κάτω απο την κατσαρόλα!!

Αστα...δεν θέλω να τα θυμάμαι!

Και απο τότε είπα να μην ξανα-παίξω με την φωτιά!!!

 

 

δυστηχώς η ευτυχώς σε ορισμενα ζητήματα μπορεί εγω να είμαι καλύτερη απο κάποια αλλη μητέρα ή να έχω βρει τις λύσεις .....

και καποια αλλη μητερα να είναι καλυτερη απο μενα σε καποια αλλα ζητήματα και να έχει βρει τις λυσεις σε αυτα

αντι να επιτεθω καλο θα ήταν να μαθω ...!

 

εχουν καθε δικαιωμα να κατηγορουν μια κατασταση η οποια δυστηχως ειναι ΚΑΙ παρανομη ...

μερικοί γονείς έχουν την τάση αφού είναι κάτι που το κατέχουν να ειναι άκρως κατακριτικοί γιατί μπορεί αυτο το εργαλειο αυτο το κεκτημενο να κουράστηκαν πολύ να το αποκτήσουν ... και να νιωθουν υπερηφανοι για αυτο ... με αποτέλεσμα να το αναγνωρίζουν καλυτερα σαν φαινομενο και να τους αγγίζει και περισσοτερο ....

 

Πω-πω!! ΤΙ ΦΟΒΕΡΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕΣ ΑRIAL!!!

Ξέρεις πόσες φορές με έχουν παρεξηγήσει εμένα που μερικές φορές "φωνάζω" σε κάποια θέματα?

(σε θέματα που με αγγίζουν ιδιαιτέρως για δικούς μου προσωπικούς λόγους.....)

 

Επισης, συγγνωμη αλλα δεν μπορω να σε ακουω να λες οτι το να παρεις τη μικρη να πατε σε ενα παιδοτοπο η μια βολτα το θεωρεις κουραστικο και δεν εχεις αντοχες να το κανεις αλλα το να πας βολτα μονη σου σου αρεσε σαν ιδεα!!!

 

Νiki, εμένα μου δίνει την εντύπωση οτι θέλει να μείνει μόνη της!

Μάλλον εκείνη έτσι ξεκουράζεται...

σεβαστόν!......

 

το θέμα όμως είναι οτι

το παιδί αυτό ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ

 

και ούτε πρέπει η pantana να προσπαθήσει να της το δώσει να το καταλάβει

γιατί τότε καταλήγουμε σε αυτό το πολύ σωστό που είπε η

Μαρια Στυλιανάκη

στις "παράλογες πεποιθήσεις"

[MarcoPolo]

Παντως βρε κοριτσι μου εγω δεν ξερω κανενα μοναχοπαιδι που παιζει μονο του ησυχο στο δωματιο του. Γιατι το θεωρεις δεδομενο οτι υπαρχει αυτο το ειδος παιδιου??? Εχεις ακουσει αυτο που λενε οτι ουτε στον παραδεισο δεν ειναι ωραια να σαι μονος σου????

 

Εχω και εγω μοναχοπαιδι πολυ μικροτερο βεβαια αλλα παρολαυτα ποτε δεν καθεται ουτε ενα λεπτο μονο του παροτι ειμαι συνεχεια μαζι του και δεν του λειπει η προσοχη.

Καταλαβαινω οτι εχεις κουραστει αλλα προσπαθησε να αποσυμπιεστεις απο τα δευτερευοντα πραγματα που σε εξαντλουν στην ζωη σου και οχι απο το προετευον που ειναι το παιδι σου.

 

Παρε μια γυναικα για τις δουλειες του σπιτιου μια φορα την εβδομαδα. Χαλαρωσε ως προς το τι πρεπει να γινεται καθε ημερα και αφοσιωσου στο τι μπορεις.

 

Κανεις δεν θα σου δωσει το παρασιμο της τελειας νοικοκυρας η της τελειας επαγγελματια, ομως η σχεση σου με το παιδι σου θα ειναι το παρασιμο σου για μια ζωη. Αν χασεις την μπαλα σε αυτο το θεμα ολα τα αλλα ειναι ασημαντα και θα ειναι κριμα να το καταλαβεις μετα απο χρονια και να ειναι αργα.

[soevan07]

ΤΙΠΟΤΑ.ΟΙ ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΕΣ.

..............................................................................................................................

ΚΑΛΟ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΙΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ, ΟΤΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΖΗΓΟ ΜΟΥ ΟΡΙΖΩ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ. ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝΤΑΙ. Η ΛΥΣΗ ΤΗΣ ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΞΗΛΟ. ΟΧΙ. ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ. ΑΝ ΟΜΩΣ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΟΥ ΟΡΙΖΟΥΜΕ, ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΝΤΑΙ ΩΣ ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ, ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΗ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΝΑ ΤΗΣ ΖΗΤΑΩ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ. ΟΥΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΗΣΥΧΙΑ. ΟΥΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΣΑΡΟΛΕΣ. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΑΡΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ. ΔΕΝ ΤΗΣ ΖΗΤΑΩ ΝΑ ΑΠΟΜΩΝΩΘΕΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΩΡΕΣ. ΟΥΤΕ ΤΗΣ ΖΗΤΑΩ ΝΑ ΒΑΡΕΙ ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΤΑΝ ΤΗΣ ΜΙΛΑΩ. ΤΗΣ ΖΗΤΑΩ ΝΑ ΠΕΙΘΑΡΧΕΙ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ. ΑΥΤΟ. ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ. ΑΠΛΑ ΤΟ ΠΑΡΑΤΡΑΒΗΞΑ ΜΕ ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ. ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ. ΛΥΠΑΜΑΙΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ. ΑΝ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΥΨΕΙΣ. ΤΟΤΕ ΟΚ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ.

...................................................................................................................................

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ. ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ!!!

................................................................................................................................

ΣΥΜΦΩΝΩ.ΑΛΛΑ ΤΙ ΘΑ ΛΕΓΑΤΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΜΑΘΑΙΝΑΜΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ?

.............................................................................................................................

ΔΕΝ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ΄. ΑΛΛΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΧΟΠΑΙΔΙ. ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΚΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ. ΕΓΩ ΠΟΣΟ ΘΑ ΠΑΙΞΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ? ΝΑ ΤΗΣ ΔΙΝΩ ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΜΑ Η Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ??

....................................................................................................................................

ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ ΑΥΤΟ. ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΜΩΣ.......................................................................ΝΑΙ ΤΟ ΞΕΡΩ. ΑΠΛΩΣ ΕΤΣΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΑ. ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ. ΔΕΝ ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΠΟΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΠΟΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ. ΑΠΛΑ ΕΤΣΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΑ.

............................... ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΟΥ ΗΛΘΑ ΚΙΑΛΛΕΣ............................................................................................................................

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΕΛΗΣΑ ΝΑ ΠΕΙΣΩ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΜΟΝΗ. ΑΛΛΑ ΕΙΠΑ ΑΠΛΑ ΠΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΝΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΜΟΝΑ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΕΡΙΚΑ ΛΕΠΤΑ. και εσύ η η σωστή που θέλεις να το πείσεις με το ζόρι για το "σωστό" ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ? ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΛΑΘΟΣ? ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΙΝΙΑ ΑΛΛΟ ΤΟ ΘΕΜΑ. ΠΧ. ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΣΤΟ ΤΗΛ. ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΟΥΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΑΣΑΡΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ. ΤΗΣ ΖΗΤΑΜΕ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΓΙΑ ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ ΜΕΣΑ ΜΕΧΡΙΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ. ΕΙΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ? ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ? ΠΡΕΠΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΘΕΛΕΙ Η ΜΙΚΡΗ?

.....................................................................................................................................

ΜΑΛΙΣΤΑ. ΟΠΟΤΕ ΑΦΟΥ ΕΓΩ ΕΧΩ ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ, ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ Η ΜΙΚΡΗ ΘΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΓΩ ΣΑΝ ΜΑΝΑ ΤΗΣ ΘΕΩΡΩ ΛΑΘΟΣ, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΤΗΣ ΤΟ ΑΡΝΗΘΩ ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙΝΗ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΕΙ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ (ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΔΗΛ ) ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ (ΤΟ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ) ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΩ ΚΑΤΙ ΜΕ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ,(ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ) ΑΦΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΥΓΕΝΙΚΟ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΩ ΠΟΥ ΕΧΩ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΥΓΕΙΟΥΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΔΕΝ ΥΠΟΤΑΣΣΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ!!! ΜΠΡΑΒΟ ΜΟΥ!!! ΤΩΡΑ ΗΣΥΧΑΣΑ. ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΣΤΑ 15 ΤΗΣ ΜΙΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!

..................................................................................................................................

ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ.ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕ? ΠΟΥ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΕΥΓΕΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΧΕΙΡΟΔΙΚΙΑ?

..................................................................................................................................

ΕΙΠΑΜΕ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΩΣ ΤΑΚΤΙΚΗ.

..................................................................................................................................

ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ!!!???

ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ ΝΑ ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΑΤΕ ΠΩΣ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΧΕΙΡΙΣΤΩ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΩ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΑΡΑ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΤΕ ΟΤΙ ΜΠΡΑΒΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ!!! ΕΓΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΥΠΟΤΑΣΩ ΣΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΥ ΛΕΩ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ. ΤΩΡΑ ΠΩΣ ΑΛΛΙΩ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ.

 

ΕΧΩ ΣΗΜΕΙΩΣΕ ΜΕ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΑΠΑΝΤΑΩ. ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΣΤΥΛΙΑΝΑΚΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ. ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟΣΟ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ. ΑΝ ΕΧΩ ΑΦΗΣΕΙ ΚΕΝΑ ΘΑ ΤΑ ΔΩ ΑΥΡΙΟ.

 

 

Pantana μου, νόμιζα οτι είχες καταλάβει

οτι αυτά που σου ζητάει η κόρη σου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΑ και ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ!

 

Μας "έστειλες πίσω" με τις παραπάνω απαντήσεις σου

που δείχνουν οτι δεν παραδέχεσαι οτι ήσουν λάθος

(όχι μόνο στο να την χαστουκίσεις -είπαμε να το προσπεράσουμε αυτό)

 

αλλά στον τρόπο σκέψης σου

 

και δείχνεις να ΕΠΙΜΕΝΕΙΣ στο οτι

ΟΙ "ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ" ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΣΟΥ (ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ) ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΕΣ !

 

Με στεναχώρησες.....

εκεί που έλεγα οτι είχαμε βρεί τις λύσεις!...

[christiana08]

Pantana,οι συμβουλες της Μαριας,ως πιο ειδικη σε τετοια θεματα,εχουν λογικη και σε καμια περιπτωση δεν ειδα εγω τουλαχιστον επικριτικη διαθεση.Ισως επειδη δεν ειμαι εγω αυτη που εχω το προβλημα,αλλα αυτοματως αυτο σημαινει πως ειμαι πιο αντικειμενικη απο σενα που το βιωνεις και τα διαβαζω με πιο αντικειμενικο ματι.

Απλα σου εξηγει (ως ειδικη,το ξαναλεω) πως το βλεπει το παιδι απο την μερια του.

 

Το θεμα ξερεις πιο ειναι?

 

Οποια,μα οποια συμβουλη και αν σου δωσει ο οποιοσδηποτε εδω στο φορουμ,θα ειναι προς το οφελος του παιδιου.Ακομα και οταν η Αρια (κατ'εμε εξπερ σε τετοια θεματα) σου λεει να ξεκουραστεις και να παρεις μια μερα off parenting,το λεει για να εισαι την επομενη 100% εκει για το παιδι.

Δεν πιστευω (μπορει να κανω και λαθος) πως θα υπαρξει καποιος που θα σου δωσει συμβουλες για το δικο σου οφελος,εις "βαρος" - τα ειδατε τα εισαγωγικα,ε,μην παρεξηγηθουμε-του παιδιου.

[anemoni]

Όλα τα σπίτια έχουν ανάγκη από "κανόνες" για να λειτουργήσουν υγιώς και αποτελεσματικά. Υπάρχει όμως ένα μαγικό ... κολπάκι που ξεχωρίζει τους κανόνες ενός σπιτιού, δηλαδή μιας οικογένειας, από τις ψυχαναγκαστικές επιβολές που δημιουργούν βαθειά παιδικά ψυχικά τραύματα: το να σέβονται αυτοί οι κανόνες τις ανάγκες όλων των μελών της οικογένειας. Αυτή τη στιγμή, pantana, απαντάς μονίμως έχοντας στο μυαλό σου (έτσι φαίνεται τουλάχιστον από τις τοποθετήσεις σου) ότι καταπατώνται τα αυτονόητα δικαιώματά σου. Κι όμως από όλα όσα έχεις γράψει, κατά τη δική μου γνώμη πάντα, τα δικαιώματα που καταπατώνται κατά κύριο λόγο είναι του παιδιού σου! Γιατί οι κανόνες που θέτετε εσύ και ο σύζυγός σου (αλήθεια, μου κάνει εντύπωση που ο σύζυγος εμφανίζεται στα λεγόμενά σου μόνο στον ορισμό των κανόνων και πουθενά αλλού -ενασχόληση με το παιδί, δική του άποψη για το θέμα, κλπ.), είναι βασισμένοι στις δικές σας ανάγκες και όχι στις ανάγκες του παιδιού σας. Γιατί ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑ ΕΝΔΙΑΦΡΕΘΟΥΝ ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

 

Πραγματικά, μετά και από το τελευταίο σου κείμενο, αισθάνθηκα κι εγώ μεγάλη θλίψη. Γιατί επιμένεις τόσο πολύ ότι πρέπει το παιδί σου να μείνει μόνο του στο δωμάτιό του;;;;; Υπάρχουν παιδιά που μένουν κι άλλα που δεν μένουν ούτε δευτερόλεπτο. Όπως υπάρχουν παιδιά ξανθά και παιδιά μελαχρινά.... Με έχει σοκάρει πραγματικά ο τρόπος που περιγράφεις τη σχέση σου με το παιδί σου.

[pantana]

Όλα τα σπίτια έχουν ανάγκη από "κανόνες" για να λειτουργήσουν υγιώς και αποτελεσματικά. Υπάρχει όμως ένα μαγικό ... κολπάκι που ξεχωρίζει τους κανόνες ενός σπιτιού, δηλαδή μιας οικογένειας, από τις ψυχαναγκαστικές επιβολές που δημιουργούν βαθειά παιδικά ψυχικά τραύματα: το να σέβονται αυτοί οι κανόνες τις ανάγκες όλων των μελών της οικογένειας. Αυτή τη στιγμή, pantana, απαντάς μονίμως έχοντας στο μυαλό σου (έτσι φαίνεται τουλάχιστον από τις τοποθετήσεις σου) ότι καταπατώνται τα αυτονόητα δικαιώματά σου. Κι όμως από όλα όσα έχεις γράψει, κατά τη δική μου γνώμη πάντα, τα δικαιώματα που καταπατώνται κατά κύριο λόγο είναι του παιδιού σου! Γιατί οι κανόνες που θέτετε εσύ και ο σύζυγός σου (αλήθεια, μου κάνει εντύπωση που ο σύζυγος εμφανίζεται στα λεγόμενά σου μόνο στον ορισμό των κανόνων και πουθενά αλλού -ενασχόληση με το παιδί, δική του άποψη για το θέμα, κλπ.), είναι βασισμένοι στις δικές σας ανάγκες και όχι στις ανάγκες του παιδιού σας. Γιατί ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑ ΕΝΔΙΑΦΡΕΘΟΥΝ ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

 

Πραγματικά, μετά και από το τελευταίο σου κείμενο, αισθάνθηκα κι εγώ μεγάλη θλίψη. Γιατί επιμένεις τόσο πολύ ότι πρέπει το παιδί σου να μείνει μόνο του στο δωμάτιό του;;;;; Υπάρχουν παιδιά που μένουν κι άλλα που δεν μένουν ούτε δευτερόλεπτο. Όπως υπάρχουν παιδιά ξανθά και παιδιά μελαχρινά.... Με έχει σοκάρει πραγματικά ο τρόπος που περιγράφεις τη σχέση σου με το παιδί σου.

 

ΜΑ ΔΕΝ ΕΠΙΜΕΝΩ ΝΑ ΜΕΝΕΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ. ΡΕΠΑΙΔΙΑ!! ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΙΛΑΩ ΠΑΝΤΑ. ΚΑΙ ΟΠΩς ΕΙΠΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ. ΑΝ Ο ΕΝΑΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΣΤΟ ΤΗΛ. ΚΑΙ Η ΜΙΚΡΗ ΦΩΝΑΖΕΙ ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΕΝΤΑΣΗ.

Ο ΜΟΝΟς ΧΩΡΟς ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ. ΑΥΤΟ ΛΕΩ. ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΙΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΝΑ ΠΑΕΙ ΜΕΣΑ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΔΙΩΧΝΩ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ.

Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΓΙΑΤΙ ΔΟΥΛΕΥΕΙ 18 ΩΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ.

ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΤΗΝ ΒΛΕΠΕΙ ΝΩΡΙΤΕΡΑ.

[maira95]

ΑΦΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΥΓΕΝΙΚΟ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ .ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕ?

 

pantana,

 

προσπαθησε να βαλεις βαθια στο μυαλο σου οτι η κορη σου σε αυτη την ηλικια ΔΕΝ ειναι σε θεση να καταλαβει,(δεν μιλαω για ολα τα πραγματα οκ?)

ΔΕΝ εχει ,τουλαχιστον οχι ακομα ,την καταλληλη ωριμοτητα,δεν ξερει,

ΔΕΝ μπορει να μπει η κορη σου στο δικο σου μυαλο,ΕΣΥ θα πρεπει να μπεις στο δικο της

ειναι φυσικα παρα πολυ δυσκολο και θελει καθημερινη προσπαθεια,

 

δεν ξερω αν αυτο θα σε βοηθησει,

αλλα εγω οταν εχω να αντιμετωπισω τετοιου ειδους καταστασεις,εχω αρχισει και ''ακουω'' μεσα στο κεφαλι μου την εξης φραση...

''οκ ,χαλαρωσε τωρα δεν το καταλαβαινει αυτο η το αλλο,θα πρεπει να πω η να κανω κατι αλλο...''

[pantana]

Pantana,οι συμβουλες της Μαριας,ως πιο ειδικη σε τετοια θεματα,εχουν λογικη και σε καμια περιπτωση δεν ειδα εγω τουλαχιστον επικριτικη διαθεση.Ισως επειδη δεν ειμαι εγω αυτη που εχω το προβλημα,αλλα αυτοματως αυτο σημαινει πως ειμαι πιο αντικειμενικη απο σενα που το βιωνεις και τα διαβαζω με πιο αντικειμενικο ματι.

Απλα σου εξηγει (ως ειδικη,το ξαναλεω) πως το βλεπει το παιδι απο την μερια του.

 

Το θεμα ξερεις πιο ειναι?

 

Οποια,μα οποια συμβουλη και αν σου δωσει ο οποιοσδηποτε εδω στο φορουμ,θα ειναι προς το οφελος του παιδιου.Ακομα και οταν η Αρια (κατ'εμε εξπερ σε τετοια θεματα) σου λεει να ξεκουραστεις και να παρεις μια μερα off parenting,το λεει για να εισαι την επομενη 100% εκει για το παιδι.

Δεν πιστευω (μπορει να κανω και λαθος) πως θα υπαρξει καποιος που θα σου δωσει συμβουλες για το δικο σου οφελος,εις "βαρος" - τα ειδατε τα εισαγωγικα,ε,μην παρεξηγηθουμε-του παιδιου.

 

ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΣ. ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Η ΜΑΡΙΑ. ΚΑΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΙΚΗ. ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΩ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΙΑΤ ΜΕ ΕΧ ΕΙ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΠΟΛΥ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΜΕΣΩ ΑΛΛΩΝ ΠΟΣΤΣ. ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΤΑΚΡΙΤΕΟΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΩΣ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΙ.

[pantana]

pantana,

 

προσπαθησε να βαλεις βαθια στο μυαλο σου οτι η κορη σου σε αυτη την ηλικια ΔΕΝ ειναι σε θεση να καταλαβει,(δεν μιλαω για ολα τα πραγματα οκ?)

ΔΕΝ εχει ,τουλαχιστον οχι ακομα ,την καταλληλη ωριμοτητα,δεν ξερει,

ΔΕΝ μπορει να μπει η κορη σου στο δικο σου μυαλο,ΕΣΥ θα πρεπει να μπεις στο δικο της

ειναι φυσικα παρα πολυ δυσκολο και θελει καθημερινη προσπαθεια,

 

δεν ξερω αν αυτο θα σε βοηθησει,

αλλα εγω οταν εχω να αντιμετωπισω τετοιου ειδους καταστασεις,εχω αρχισει και ''ακουω'' μεσα στο κεφαλι μου την εξης φραση...

''οκ ,χαλαρωσε τωρα δεν το καταλαβαινει αυτο η το αλλο,θα πρεπει να πω η να κανω κατι αλλο...''

 

ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΧΟΜΑΙ. ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΑΓΓΛΙΚΑ Η ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ?

ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΑ ΘΕΛΩ ΜΟΥ ΕΝΤΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΘΕΛΩ ΤΗΣ. ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΚΟΝΤΡΑ. ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΦΑΣΕΙΣ ΤΟ ΕΧΩ ΔΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ. ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ. ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΚΑΝΕΙ!!! ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΘΑ ΞΑΝΑΣΥΜΒΕΙΙ ΑΥΤΟ, ΖΗΤΗΣΑ ΤΙΠΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΝΑ ΧΕΙΡΙΣΤΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.

[soevan07]

προσπάθησε να καταλάβεις ότι οι πράξεις σου,

είναι ενάντια σε αυτήν, καθώς προχώρησες απο το στάδιο το λεκτικό, όταν είδες ότι δεν πιάνει, σε στάδιο σωματικό - σε αδικη, σωματική τιμωρία του παιδιού σου, σε μια ηλικία όπου εκείνο είναι μικρότερό σου, και δεν μπορεί να σε αντιμετωπίσει σωματικά. ΑΥΤΟ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΘΗΚΑ. ΑΥΤΟ. Εκμεταλλεύτηκες την αδυναμία του, για να του επιβάλλεις μια παράλογή σου πεποίθηση.

 

ΔΥΣΤΥΧΩΣ έτσι είναι τα πράγματα όσο και να σε σταναχωρούν!

 

Όσοι γονείς χτυπάνε τα παιδιά τους

το κάνουν απο δική τους αδυναμία να επιβληθούν με κάποιον άλλο τρόπο,

και βρίσκουν εως τον μοναδικό τρόπο την βία (χαστούκι)

 

γιατι αυτό "ΤΟΥΣ ΠΑΙΡΝΕΙ"

γιατί ξέρουν οτι έχουν να κάνουν με ένα αδύναμο πλασματάκι που θα μείνει άφωνο!!

(εγώ τους λέω θρασύδειλους....)

 

Αν μπορούσε το παιδί να "επιστρέψει" τα χαστούκια....

κανένας γονιός δεν θα τόλμαγε να σηκώσει ξανά το χέρι του!!

 

Γιαυτό σου λεει η Μαρία Στυλιανάκη οτι εκμεταλλεύτηκες την αδυναμία της!

 

Τωρα εγώ δεν ξανάρχισα να σε μαλώνω.......

απλά σου απαντάω σε αυτό που είπες πριν!