ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΝΟΥ(κοιμήσου παιδί μου)

[Ταμάρα]

Καλησπέρα κορίτσια,

είμαι και εγώ μια μαμά με ένα κοριτσάκι 2,5 ετών. Η μικρή μου σταμάτησε να ξυπνάει το βράδυ σε ηλικία 18 ημερών. Ήταν κάτι που το έκανε από μόνη της. Η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη γιατί η εγκυμοσύνη μου ήταν πολύ δύσκολη με συνέπεια να έχω να κοιμηθώ σχεδόν 6 μήνες. Όσο μεγάλωνε δεν κοιμόταν πολύ την ημέρα αλλά το βράδυ 21:00 με 7:00 ήταν σίγουρα!!!! Περιττό να αναφέρω ότι από 40 ημερών κοιμόταν στο κρεβάτι της χωρίς να χρειάζεται να κάθομαι μαζί της μέχρι να κοιμηθεί!!!! Το περασμένο καλοκαίρι μέναμε στο χωριό του άνδρα μου στη Χαλκιδική για να κάνει η μικρή και εμείς τα μπάνια μας και τις διακοπές μας. Κατά τη διάρκεια των μηνών αυτών η μικρή μου κοιμόταν με την πεθερά μου στο ίδιο δωμάτιο αλλά όχι στο ίδιο κρεβάτι. Το ωράριο του ύπνου τηρούνταν κατά γράμμα. Στην επιστροφή στη Θεσσαλονίκη αρνούνταν να κοιμηθεί στο κρεβάτι της. Έκανα κάθε προσπάθεια, πήρα βιβλία (και αυτά που προτείνατε από το forum), προσπάθησα να συζητήσω μαζί της αλλά δεν είχα κανένα αποτέλεσμα. Το συζήτησα με την δασκάλα της στον παιδικό και μου υποσχέθηκε ότι θα βοηθήσει. Έτσι, κατά τη διάρκεια της καθημερινής ενασχόλησης των παιδιών τους διάβαζε παραμύθια κατάλληλα για τον ύπνο και για τις φοβίες των παιδιών για το σκοτάδι (π.χ. πως ο κακός λύκος τελικά ήταν πολύ καλός). Σε μια εβδομάδα το παιδί κοιμάται μαζί μου στο κρεβάτι του και μετά το μεταφέρω στο δικό του. Ξυπνάει το βράδυ μία φορά κατά της 2 και τις φωνάζω από το κρεβάτι μου ότι η μαμά είναι εκεί και να κοιμηθεί και κοιμάται χωρίς κανένα πρόβλημα μέχρι το πρωί.

[xazomama]

Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, κι όμως από χθες ξεκινήσαμε την εκπαίδευση ύπνου στο μικρό μας αγγελούδι, που τους τελευταίους 3 μήνες μας έχει αλλάξει τα φώτα με τα συχνά ξυπνήματά του μέσα στη νύχτα.

 

Aπό την αρχή έλεγα ότι έχω ένα πολύ καλό μωράκι που κοιμάται όλη νύχτα. Kαι αυτό ίσχυε για τους πρώτους μήνες. Eνώ εγώ τον έβαζα από νεογέννητο μέχρι 3,5 μηνών (όταν ξαναέπιασα δουλειά) για ύπνο στο κρεβάτι του χωρίς γκρίνιες, κλάμματα, νανουρίσματα ή κουνήματα, όταν άρχισε να έχει συμμετοχή στην καθημερινότητά του και η γιαγιά, ξαφνικά το παιδί άρχισε να θέλει "νανούρισμα, αγκαλιά και χτυπηματάκια στην πλατούλα του" για να κοιμηθεί.

Aισθανόμουν ότι η εμπειρία της πεθεράς μου ήταν αρκετή ώστε να ξέρει καλύτερα τί θέλει το παιδί και έτσι υπάκουσα. Πέρασαν οι μήνες και μαζί με τον άντρα μου να κοψομεσιαζόμαστε κάθε μέρα για να κοιμήσουμε τον άρχοντα αγκαλιά. Σιγά-σιγά η αγκαλιά έγινε καρότσι γιατί το βάρος του παιδιού ανέβαινε και μαζί αυξάνονταν τα προβλήματα πλάτης και μέσης μας.

 

Kαι ενώ το παιδί δεν ξυπνούσε τη νύχτα παρά μόνο καμιά φορά για πιπίλα, άρχισε να ξυπνάει και να ζητάει αγκαλιά και πάλι κούνημα για να ξανακοιμηθεί. Kάθε φορά το αποδίδαμε και σε κάτι, είτε τα δοντάκια του, είτε η μπουκωμένη μύτη, είτε η αλλαγή σπιτιού κλπ.

Όλα αυτά όμως συσσωρεύτηκαν και τις τελευταίες 3-4 βδομάδες κοντεύει να μας εξοντώσει. Kάθε βράδυ, ξεκινάει το ίδιο τροπάριο με αφετηρία στη 1:00 και μετά πάει σχεδόν ανά 2 ώρες μέχρι το πρωί. Δεν άντεχα άλλο.

 

Kάπου είχα διαβάσει μέσα στο forum για ένα βιβλίο που βοηθάει στον ύπνο. Tο έψαξα και το πήρα. Tο διάβασα μονορούφι σε 1 ώρα! Mη φανταστείτε, είναι μικρό και πολύ ευχάριστο στο διάβασμα.

Kι έτσι από χθες το βράδυ, έθεσα σε εφαρμογή αυτά που διάβασα κατά γράμμα.

Xθες λοιπόν ήταν η πρώτη βραδιά. Θέλω λοιπόν, να το μοιραστώ μαζί σας και για να ακούσω τη γνώμη σας φυσικά, αλλά και για να το έχω σαν ημερολόγιο.

 

1ο βράδυ.

8:30, είναι πλυμμένος, αλλαγμένος, ντυμένος με τις πιτζάμες του και τον κρατάω αγκαλιά στον καναπέ με χαμηλωμένα τα φώτα και του μιλάω χαμηλόφωνα και τρυφερά.

Tου λέω πόσο τον αγαπάμε με τον μπαμπά του και ότι ήρθε η ώρα να μάθει να κοιμάται μόνος του στο κρεβατάκι του. Tου συστήνω και τον καινούριο του φίλο, τον Φραγκίσκο, ένα αρκουδάκι που έχω εγώ χρόνια, που θα του κρατάει παρέα από δω και πέρα κάθε βράδυ. Kαθόμαστε έτσι περίπου μισή ώρα. Xαλαρά.

9:00, τον αφήνω μαλακά στο κρεβάτι του, του μιλάω τρυφερά για λίγο, του βάζω την πιπίλα, του δίνω ένα απαλό φιλί, σβήνουμε το φως, του λέμε καληνύχτα και κλείνουμε την πόρτα αφήνοντας μια χαραμάδα.

Φυσικά άρχισε να κλαίει αμέσως.

9:01, μπήκε ο άντρας μου μέσα, του μίλησε για λίγο, του ξανάδωσε την πιπίλα την οποία είχε φτύσει και ξαναβγήκε έξω.

Tο κλάμα δυνάμωσε.

9:04, μπήκα εγώ μέσα και βλέπω το παιδί πλαντιασμένο στο κλάμα, όρθιο στο κρεβάτι του. Tου ξανάδωσα την πιπίλα, την οποία είχε πετάξει στο πάτωμα, τον φίλησα γλυκά, του ξανάπα καληνύχτα και βγήκα έξω.

Άρχισα να κλαίω κι εγώ μαζί του.

Tο κλάμα του έγινε με λυγμούς πια και κάποια στιγμή έκανε λίγο εμετό. Ξαναμπήκα (εκτός προγράμματος αυτό) μέσα, τον σκούπισα και ξαναβγήκα λέγοντάς του συνέχεια πόσο τον αγαπάω και να μη φοβάται γιατί θα είμαι απ'έξω.

9:09, ξαναμπήκε ο άντρας μου, μάζεψε ξανά την πιπίλα, του είπε τα ίδια, και έξω πάλι.

Eγώ πλέον άρχισα να κλαίω με λυγμούς που άκουγα το παιδάκι μου να παρακαλάει έτσι για αγκαλιά. Aισθανόμουν η χειρότερη μάνα του κόσμου...

9:14, ξαναμπήκα εγώ, ξανά τα ίδια.

Tο κλάμα του όμως τώρα δεν ήταν συνεχόμενο. Σταμάταγε για λίγα δευτερόλεπτα και ξανάρχιζε. H φωνή του όμως ήταν πια κομμένη, μάλλον απ'την εξάντληση. Tον άκουγα που έχει κάτσει πια μέσα στο κρεβάτι και στριφογύριζε.

Σταδιακά το κλάμα σταμάτησε. Πριν περάσουν τα επόμενα 5 λεπτά για να ξαναμπώ, το κλάμα είχε σταματήσει εντελώς.

Mπήκα στο δωμάτιό του στις 9:25 όπου το παιδί πια κοιμόταν πάνω απ΄τα σκεπάσματα και προσπάθησα να τον σκεπάσω. Πλησίασα κοντά και τον άκουσα να αναπνέει με αναφιλητά..... Έσπασε η καρδιά μου σε 1000 κομμάτια....

Έκατσα από πάνω του 2-3 λεπτά, κλαίγοντας και ζητώντας συγνώμη... Ήμουν χάλια...

Bγήκα απ΄το δωμάτιο κλαίγοντας και μετανιώνοντας γι'αυτό που έκανα στο παιδί μου...

Σιγά-σιγά ηρέμησα....

 

Mέσα στη νύχτα ξύπνησε κανά δυό φορές, κλαψούρισε λίγο αλλά σταμάτησε αμέσως και ξανακοιμήθηκε.

Ξύπνησε το πρωί μόνος του στις 7:15, με απίστευτα καλή διάθεση, πολύ χαδιάρης και πολύ ήρεμος. Έτσι δεν τον έχω ξαναδεί.

Kαι όπως έμαθα απ΄την πεθερά μου πριν από λίγο, σήμερα δεν έχει γκρινιάξει καθόλου.

 

Ίσως τελικά να "έπιασε" το μάθημα. Tο σίγουρο είναι ότι το παιδί είναι πιο ξεκούραστο.

Ίσως τελικά αναθεωρίσω και εφαρμόσουμε απόψε το 2ο βράδυ εκπαίδευσης ύπνου. Kαι βλέπουμε...

 

Nεότερα αύριο.

[erica]

Σπαραξε και η δική μου καρδιά με την περιγραφή σου!

 

Αν και παθούσα, (ειδικά τον τελευταίο καιρό, ξυπνάμε minimum 5 φορες μέσα στην νύχτα και δουλεύω full time), δεν μπορώ να χωνέψω αυτή τη μέθοδο, κάτι μέσα μου μου λέει ότι είναι πολύ λάθος....

 

Ξέρω πολλούς που την έφαρμοσαν και είχαν επιτυχία, κρίνοντας εκ του αποτελεσματος βέβαια...

 

Εύχομαι να βρείτε την ισσοροπία και την ηρεμία σας ως οικογένεια πολύ σύντομα.

[ευδοκία]

xazomama κάτι παρόμοιο έχω εφαρμόσει με τη μικρή μου από 2,5 μηνών.τώρα ξέρει και κοιμάται χωρίς φασαρίες.στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα και στεναχωριόμουν πολύ.δεν γινόταν όμως.μεγαλώνει,βαραίνει και ενώ νύσταζε ήθελε μόνο αγκαλιά να κοιμάται. μόλις την έπαιρνε ο ύπνος και την ακουμπουσα στο κρεβάτι έκλαιγε. τώρα μουρμουρίζει λίγο και κοιμάται...αφού νυστάζει!

μόνο εχθές που μάλλον δεν νύσταζε και την έβαλα για ύπνο πλάνταξε στο κλάμα και εγώ την άφησα..... όταν πήγα μετά από ώρα στο δωμάτιο είχε μουσκέψει το σεντόνι από τα δάκρυα και μου έσκασε ένα τέτοιο χαμόγελο μόλις με είδε που δεν περιγράφεται......ένιωσα τέτοιες τύψεις....της ζήτησα συγγνώμη και την πήρα αγκαλίτσα αμέσως!!!την τάισα και κοιμήθηκε γλυκά πάνω μου.την έβαλα στο κρεβατάκι και τέλος...ακόμα νιώθω ασχημα για εχθές το βράδυ!!!

[Sam]

Μπορεί ο γιος μου να έχει βαρύνει μπορεί να είναι άσχημο που κοιμάται στο κρεβάτι μας μετά το ατύχημα αλλά εγώ προσωπικά δεν τον αφήνει να κλαίει πιστεύω πως σιγά σιγά θα ζητήσει να ανεξαρτοποιηθεί μόνος του ......

Μην το πάρετε ως κατηγορία ο γραπτός λόγος συχνά είναι παρεξηγήσιμος δεν διαφωνώ μ΄αυτούς που εφαρμόζουν αυτή τη μέθοδο απλώς κάθε παιδί είναι διαφορετικό κι εγώ δεν θέλω να ενισχύσω τις ανασφάλειες του

[felinidoc]

Εμείς περάσαμε (και περνάμε) διάφορες φάσεις ύπνου, τη μία κοιμόμαστε όλη τη νύχτα, την άλλη ξυπνάμε 2 και 3 φορές για γάλα, πιπίλα κλπ.

Για να κοιμηθούμε θέλουμε ή καρότσι ή στήθος (το δεύτερο σπάνια). Κουράζομαι αρκετά και την ημέρα και τη νύχτα με το μωρό απλά δεν μπορώ να την αφήσω να κλαίει, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, αργότερα δεν ξέρω τι θα κάνω. Τώρα πια όταν θέλει να θηλάσει την παίρνω στο κρεβάτι και κοιμόμαστε μαζί....

 

Από την άλλη έχω παρατηρήσει ότι η επαφή με γιαγιάδες, πεθερές και γενικά ξένους που το βλέπουν το μωρό μία στο τόσο γενικά μας αποδιωργανώνει, η μαμά μου πχ την βάζει και ξεραίνεται στον ύπνο την ημέρα με αποτέλεσμα να μην κοιμάται έυκολα τη νύχτα. Χτες για παράδειγμα αντίθετα η μικρή δεν κοιμήθηκε από τις 14 και μετά με αποτέλεσμα στις 21.30 μετά το μπανάκι και την ώρα που τη θήλαζα να κοιμηθεί στο άψε σβήσε

[Marilena]

Χαζομαμα συγγνωμη αν δεν θα σου αρεσουν τα λογια μου, αλλα εχει ξαναγινει θεμα και μαλιστα ασχημο για το συγκεκριμενο βιβλίο... Δεν το εχω διαβασει αλλά απο οσα ειπώθηκαν τοτε στο ποστ πρεπει να ειναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ !!!

Θεωρω οτι χειροτερο να αφηνουμε το παιδι να κλαιει... δεν δεχομαι οτι σπαραζε η καρδια σου κι εκλαιγες με λυγμους αλλά το αφηνες...

Για να μπορεις να το κανεις αυτο, κατα την ταπεινη μου γνωμη, πρεπει να εισαι πολυ σκληρος ανθρωπος!!!

 

Εχω ξαναπει οτι θεωρω την πιεση το χειροτερο μεσο ... Εμας το κοριτσακι μας κοιμοταν μαζι μας μεχρι πριν 15 μερες... 3 ετων... δεν την πιεσαμε ποτε ομως και δεν την αφησαμε να κλαιει κλπ και αποφασισε μονη της τοτε να παει να κοιμαται στο κρεββατι της, στο δωματιο της κι ετσι κι εγινε...

Αλλα και τωρα, αν καποια φορα θελησει να κοιμηθει μαζι μας την αφηνω και ας εχω μεσα μου τον φοβο οτι μπορει να κυλησει πισω το παιδι... Ο μπεμπης βεβαια ακομα κοιμαται διπλα μας... στο λικνο του !

[rena]

Πολυ δυσκολη νυχτα περασες χθες...Ευχομαι οι επομενες να ειναι η ανταμοιβη και να πανε ολα καλυτερα!

 

Κι εμεις ειχαμε το ιδιο προβλημα,υπνο μονο με αγκαλια και βολτα μαζι στις χειροτερες περιπτωσεις. Εγω το βιβλιο δεν το εχω αλλα διαβασα εδω στο forum πολλα.Προσπαθησα να εφαρμοσω το συστημα "το αφηνω να κλαιει" αλλα δεν αντεξα με τιποτα ουτε 2 λεπτα...Το εκανα 1-2 φορες και αποφασισα οτι επειδη δεν μπορω να το εφαρμοσω δεν θα το ξανακανω.Εκανα αρκετες φορες με επιτυχια το εξης ομως:Ξαπλωνα κι εγω στο δωματιο του μικρου που εχουμε ενα μονο κρεβατι και εκανα πως κοιμομουν ή μπορει να του τραγουδουσα κι ολας και αυτος αφου παλευε αρκετη ωρα τον επαιρνε τελικα ο υπνος.Δεν ειχε παντα επιτυχια βεβαια...

 

Εχει εδω και μια βδομαδα που μας συμβαινει κατι απιστευτο.Ξαφνικα εντελως αρχισε να κοιμαται μονος του.Την ημερα παιζοντας με τα παιχνιδια του τον επαιρνε ο υπνος σε διαφορα σημεια του πατωματος και τα βραδια ξυπνουσε μισομουρμουριζε και ξανακοιμοταν.Δεν ξερω τι εγινε.Ισως ηρθε η ωρα του να κοιμαται μονος του,τι να πω...Δεν ξερω και για ποσο θα κρατησει βεβαια...

 

Καλη επιτυχια οτι κι αν γινει.Υπομονη και εφαρμοσε αυτο που μπορεις να αντεξεις πιο πολυ.Να τον παιρνεις συνεχεια αγκαλια ή να τον αφησεις να κλαψει...Ο καθενας ξερει τις αντοχες του

[ssidi]

Μπορεί ο γιος μου να έχει βαρύνει μπορεί να είναι άσχημο που κοιμάται στο κρεβάτι μας μετά το ατύχημα αλλά εγώ προσωπικά δεν τον αφήνει να κλαίει πιστεύω πως σιγά σιγά θα ζητήσει να ανεξαρτοποιηθεί μόνος του ......

Μην το πάρετε ως κατηγορία ο γραπτός λόγος συχνά είναι παρεξηγήσιμος δεν διαφωνώ μ΄αυτούς που εφαρμόζουν αυτή τη μέθοδο απλώς κάθε παιδί είναι διαφορετικό κι εγώ δεν θέλω να ενισχύσω τις ανασφάλειες του

Αυτά ακριβώς θα έλεγα κι εγώ. Με την διαφορά ότι εμείς δεν είχαμε κάποια δυσάρεστη εμπειρία.

Το βιβλίο το πήρα κι εγώ πριν αρκετούς μήνες γιατί τα'χα παίξει από το να ξυπνάω συνέχεια. Διάβασα μόνο την πρώτη σελίδα και το παράτησα.

Σίγουρα δεν κατακρίνω τους γονείς που εφαρμόζουν όσα γράφει, απλά αυτή η μέθοδος δεν είναι για εμάς.

[evita]

Τελικά μου φαίνεται αυτό το βιβλίο θα το πάρω από περιέργεια με τόσα που έχουν γραφτεί!!!

 

Το δικό μου το ζουζούνι δεν έχει κοιμηθεί ποτέ μέχρι τώρα μόνος του χωρίς αγκαλιά. Ποτέ δεν τον άφησα να κλαίει, πρώτον γιατί δεν το αντέχω με τίποτα (όταν νυστάζει το κλάμα του είναι σπαρακτικό) και δεύτερον όσο περισσότερο κλάψει τόσο περισσότερο θα εκνευριστεί και μετά είναι πολύ πιο δύσκολο να ηρεμήσει και να κοιμηθεί.

 

 

Σιγά-σιγά η αγκαλιά έγινε καρότσι γιατί το βάρος του παιδιού ανέβαινε και μαζί αυξάνονταν τα προβλήματα πλάτης και μέσης μας.

 

Και γω δεν ξέρω πόσες φορές βρέθηκα ένα βήμα προτού χρησιμοποιήσω το καρότσι, σκεφτόμουν όμως μήπως το συνηθίσει κι αυτό και χάσουμε και την τελευταία καβάτζα . Επειδή και ο δικός μου είναι βαρύ παιδί και είχα ήδη αρχίσει να παίρνω κλίση , έπρεπε κάτι να κάνω. Έτσι προσπάθησα να τον καταφέρω να κοιμάται μεν στην αγκαλιά μου αλλά να είμαστε καθιστοί. Χρειάστηκε αρκετή προσπάθεια για να ξεσυνηθίσει το πέρα-δώθε αλλά μάλλον τα έχουμε καταφέρει, με κούνημα πάντα βέβαια και την ανάλογη μουσική υπόκρουση (άλλο ένα κατάλοιπο της εποχής των κολικών).

 

Τώρα όσο για τα ξυπνήματα τη νύχτα, η μόνη νύχτα που δεν ξύπνησε ήταν την πρωτοχρονιά. Είπα και εγώ καλά μας μπήκε ο χρόνος αλλά από την επόμενη τα ίδια και χειρότερα. Και ενώ μέχρι πρόσφατα δοκίμαζα να τον πάρω στο κρεβάτι μας (η νύστα υπερίσχυε του όποιου διλήμματος και δεν πολυπίστευα ότι μπορεί να του γίνει συνήθεια) αλλά δεν καθόταν με τίποτα, εδώ και μια βδομάδα φαίνεται ότι έχει αρχίσει να του αρέσει. Πάλι βέβαια χάλια ύπνο κάνω γιατί φοβάμαι μην το λιώσουμε το παιδί οπότε τώρα πρέπει να βρούμε και γι'αυτό εναλλακτική! Από τη μία εξάρτηση στην άλλη πηγαίνουμε!

[dora]

Εγω θα ηθελα να παρακαλεσω μονο για ενα πραγμα...

Το βιβλιο αυτο δεν το εχω διαβασει αλλα αν καποιες ακολουθησατε τις οδηγιες με επιτυχια.. μην το γραφετε...

Οχι για κανενα αλλο λογο αλλα προσφατα γραφτηκε και ο αντρας μου στο φορουμ και θα το διαβασει και θα πλακωθουμε γιατι θα θελει να εφαρμοσει τη μεθοδο στο παιδι, πραγμα που αποκλειεται να δεκτω..

Ηδη εχουμε μεγαλη διαφωνια στο συγκεκριμενο θεμα....

[Marilena]

Δωρα ... χαχα !!! ΘΑΝΑΣΟΥΛΗ ξεχασε το αυτο !!!

Στον γαμπρό τον δικό μου βασανιστήρια δεν θα κάνεις !!!

[Lia]

Α, πα πα.... Μου είναι αδύνατον να κάνω κάτι τέτοιο όση επιτυχία και αν έχει. Προτιμώ να γκρινιάξω που θα με ξυπνάει τη νύχτα για αγκαλιές παρά να πλαντάξει στο κλάμα και γω μαζί της για να μάθει να κοιμάται μόνη της.....

Όσο λάθος και αν είναι αυτό που κάνω, δεν έχω το κουράγιο και τη δύναμη να αντέξω το κλάμα και το βλέμα της όταν θα θέλει αγκαλιά και εγώ απλά θα της λέω "κοιμήσου"....

 

Εδώ δάκρυσα όταν την ακινητοποίησα -αναγκαστικά- για να τις βάλω σταγονίτσες στη μυτούλα και μετά είχε ένα βλέμα σαν να έλεγε "ό,τι θέλετε με κάνετε επειδή είμαι μικρή"......

[elena73]

κοριτσια καλημερα!!πως λεγεται το βιβλιο????...........το χρειαζομαι μαλλον.....εχω διδυμα -9 μηνων...αγορακια......τωρα ειμαστε στη φαση του να μαθουμε τον δευτερο! να κοιμαται μονος του....αρκει να σας πω οτι 5 μηνες δεν ηξερα τι θα πει υπνος!!ξυπναγα καθε 1 ωρα-αν κοιμομουν!!και ταιζα , κανακευα, αλλαζα ολο το βραδυ!!......και φυσικα τα ιδια ολη την ημερα!!ο συζυγος δουλευε την ημερα, το βραδυ κοιμοταν κανονικα , και μεχρι τις 6-7 που ερχοταν εγω μονη, σπιτι, μπιμπερο, θηλασμος, πλυντηρια ....της τρελης γενικοτερα....λοιπον απο τον σεπτεμβρη που γυρισα στην δουλεια....ο πρωτος επαιρνε την πιπιλα του γυριζε πλευρο και καληνυχτα!! ο δευτερος ομως στριγγλια και κλαμα λες και το εσφαζες!!ε απο τον σεπτεμβρη-5 μηνων- μας ξεκινησε μια ιστορια να τον εχουμε πασα στο σαλονι για να μην ξυπνησει τον πρωτο, με χαμηλο φωτισμο , με ηρεμη κλασσικη μουσικη , να μην κανουμε τιποτε και του τραβαμε την προσοχη!!!!!σε σημειο που επαιρνε εμας ο υπνος και μας πηγαινε ετσι μεχρι 10 και 11...και μετα εμεις να μαγειρεψουμε, να ξεσκονισω , να κανω ολο το σπιτι , μπανιο και την επομενη 6.30 εγερτηριο!!!ε μαρτυριο!!!26 δεκεμβριου ειπα τελος!!ε σας πληροφορω οτι το πρωτο βραδυ εκλαιγε 1.30 ωρα -κι εγω μαζι- απ εξω ......τωρα σχεδον 15 ημερες μετα, κλαιει κανενα μισαωρο το πολυ αλλα μετα υπνος......το μονο που στεναχωριεμαι πολυ ειναι που μετα παω και καθομαι στην κουνια του διπλα και αναστεναζει μεσα στον υπνο του!!!! αν μπορειτε γραψτε μου τον τιτλο του βιβλιου....μηπως με βοηθησει ακομα περισσοτερο......ευχαριστω.....

[Sofia]

Εγώ, όλα αυτά που γράφεις, τα έχω εφαρμόσει ... και μάλιστα χωρίς να διαβάσω το βιβλίο (δεν ήξερα καν ότι υπάρχει.... τώρα τελευταία έπεσε στα χέρια μου)....

Βέβαια, η δικιά μου δεν είχε πρόβλημα με κουνήματα και αγκαλιές κ.τ.λ. γιατί ουδέποτε την μάθαμε έτσι (ούτε εμείς... ούτε γιαγιάδες....)

Συνοπτικά... θα σου γράψω ότι περάσαμε σχεδόν 3 χρόνια άυπνοι μέχρι να καταφέρουμε να μάθουμε στο παιδί μας ότι το βράδυ κοιμόμαστε και δεν γκαρίζουμε με το παραμικρό.....

Ναι... είναι αλήθεια ότι κόντευα κι εγώ να βάλω τα κλάματα όταν την άκουγα να κλαίει.... είναι αλήθεια ότι η κατάσταση αυτή έφερε καυγάδες ανάμεσα σε μένα και τον άντρα μου (η αυπνία είναι φοβερό πράγμα)... είναι αλήθεια ότι γνωστοί, συγγενείς και φίλοι μας κατέκριναν "γιατί αφήνουμε το παιδί να κλαίει" (όπως πιστεύω ότι το κατακρίνουν και πολλές συνφορουμίτισες)..... Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι τώρα το παιδί μου κοιμάται μια χαρά και είναι πολύ πιο ήρεμο.....

Δεν ξέρω αν θα αποφασίσεις να ακολουθήσεις την μέθοδο τελικά..... αλλά συμβουλή : Θέλει γερό στομάχι και γερά νεύρα.... Και φυσικά ό,τι τακτική αποφασίσεις να ακολουθήσεις.... φρόντισε να την επιβάλλεις και σε όλους όσοι κρατάνε το παιδί όταν εσύ λείπεις......

Τέλος να τονίσω ότι θεωρώ ότι το ότι άφηνα το παιδί μου να κλαίει .... δεν με κάνει απαραίτητα σκληρή μάνα.... Μην ξεχνάμαι ότι το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και θέλει και τον ανάλογο χειρισμό....

Σέβομαι τις απόψεις όλων, απλά εμένα αυτό το σύστημα με βοήθησε.... Βέβαια με τον σύζυγο είχαμε κοινή γραμμή πλεύσης....

[ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΦΕΝΙΑ]

ΣΥΓΝΩΜΗ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΑΛΛΑ ΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ. ΔΗΛΑΔΗ ΒΛΕΠΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΘΗΛΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΣΕΡΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΠΙΝΟΥΝ ΞΕΝΟ ΓΑΛΑ ΚΑΙ ΞΥΠΝΑΝΕ. ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ? ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟ ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΟΥ ΘΗΛΑΣΜΟΥ ΑΠΟ ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΗΘΕΙ? ΒΕΒΑΙΑ ΜΕΓΑΛΟ ΡΟΛΟ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΜΩΡΟ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ. ΟΤΑΝ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΡΑΤΑΣ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΦΗΝΕΙΣ ΛΙΓΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΝΑ ΑΝΕΞΑΡΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΛΟΓΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ. ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΟΤΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ ΚΑΙ ΒΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΣΟΥ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΛΛΑ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΑ ΑΤΙΜΑ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΨΟΓΑ. ΤΟ ΛΕΩ ΕΓΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ ΤΗΣ ΝΕΥΡΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΝΑ ΞΥΠΝΑΩ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΓΑΙ ΠΙΠΙΛΕΣ - ΧΑΜΟΜΗΛΙΑ - ΓΑΛΑ ΚΛΠ. ΕΓΩ ΤΗΝ ΕΙΧΑ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΣΤΗΝ ΠΙΠΙΛΑ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΣΗΚΩΝΩΜΟΥΝ ΓΙΑ ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΛΑΞΩ ΠΛΕΥΡΟ ΚΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ (2-3 ΦΟΡΕΣ) ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΧΤΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΑΝΑ. ΕΙΧΑ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΠΡΟΑΙΣΘΗΜΑ ΟΤΙ ΑΙΣΘΑΝΟΤΑΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΕΛΗΞΑ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΥΝΗΘΙΖΕΙ, ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΩ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ.

[IOKASTH]

εγω το διαβασα το βιβλιο κ ο αντρας μου που θελει να το εφαρμοσει.εγω ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΩ !το καθε παιδι ειναι μοναδικο κ διαφορετικο πως μπορει λοιπον ενα βιβλιο μαζικα να αλλαξει ολα τα μωρα αφηνοντας τα να κλαινε αυτο δεν ειναι εκπαιδευση αλλα μαζοχισμος.

[ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΦΕΝΙΑ]

εγω το διαβασα το βιβλιο κ ο αντρας μου που θελει να το εφαρμοσει.εγω ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΩ !το καθε παιδι ειναι μοναδικο κ διαφορετικο πως μπορει λοιπον ενα βιβλιο μαζικα να αλλαξει ολα τα μωρα αφηνοντας τα να κλαινε αυτο δεν ειναι εκπαιδευση αλλα μαζοχισμος.

 

ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΙΟΚΑΣΤΗ ΜΟΝΟ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΙ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ. ΣΥΓΝΩΜΗ ΟΣΟ ΣΚΛΗΡΟ ΚΑΙ ΑΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΑΥΤΟ ΣΕ ΟΣΕΣ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ. ΕΜΕΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΜΟΥ ΛΕΝΕ? ΜΑ ΚΑΛΑ ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΑΓΑΠΑΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΤΟ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΓΑΠΑΜΕ? ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΜΗΝΥΜΑΤΑ.

[eleana]

αχ ποσο σε καταλαβαινω απο την μια να θες να μαθει να κοιμαται μονο του και απο την αλλη να μην αντεχεις το σπαρακτικο του κλαμα μια απο τα ιδια παντος αν εχεις το κουραγιο να συνεχισεις τα μαθηματα μπορει για λιγο καιρο να κλαιει αλλα μετα θαναι ολα μια χαρα καλη επιτυχια

[angelina]

Όπως έχει αναφερθεί πολλές φορές στο φόρουμ κάθε οικογένεια πρέπει να εφαρμόζει αυτό που θεωρεί καλύτερο για την ίδια. Το μόνο που θεωρώ εγώ απαράδεκτο είναι να δίνεται ο χαρακτηρισμός ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ στη συμπεριφορά ενός γονιού που προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για το παιδί του και για τον εαυτό του (και κατ' επέκταση πάλι για το παιδί του). Τη μέθοδο του βιβλίου την ακολουθήσαμε κι εμείς όταν ήταν μικρότερη η κόρη μου και μας πήρε μόνο δύο βράδια - το πρώτο έκλαψε 10 λεπτά (με εμάς να μπαινοβγαίνουμε) και το δεύτερο μόλις 5!

Πρόσφατα που επανέκυψε το θέμα δεν μπόρεσα να το ξαναεφαρμόσω γιατί δεν το ξεπερνούσε τόσο γρήγορα. Παρατήρησα όμως ότι μάλλον δεν πολυνύσταζε πλέον την ώρα που τη βάζαμε για ύπνο οπότε το πρόβλημα λύθηκε από μόνο του μεταθέτοντας κατά μία ώρα το βραδυνό της ύπνο. Αν όμως κι αυτό δεν έπιανε θα προσπαθούσα πάλι με τη μέθοδο του βιβλίου. Μπορεί να είναι πολύ οδυνηρό να ακούς το παιδί σου να κλαίει και να κλαις και συ μαζί του αλλά ανταμοίβεσαι την επόμενη μέρα που είναι όλοι πολύ πιο ξεκούραστοι και χαρούμενοι (γνώμη μου πάντα).

Επαναλαμβάνω όμως ότι ποτέ δεν θα πω εγώ σε κάποιον τι να κάνει με το παιδί του και τι όχι - όσο κι αν διαφωνώ με τη λογική του ή τις μεθόδους του (να μην παρεξηγηθώ, δε μιλάω για ακραίες συμπεριφορές).

[ευδοκία]

angelina συμφωνώ 100% μαζί σου!!!!!!!!!!!!!ό,τι είπες με κάλυψε.

κι εμάς μια από τα ίδια έκανε η μικρή μας αλλά εγώ ποτέ δεν διάβασα κανένα βιβλίο! ούτε ξέρω για ποιο βιβλίο μιλάτε.

σε καμία περίπτωση δεν είμαι ούτε σκληρός άνθρωπος ούτε αγαπώ λιγότερο την κόρη μου από οποιαδήποτε μάνα το παιδί της!!!!

όπως δεν παρεξηγώ κανέναν για τον τρόπο που μεγαλώνει το παιδί του,δεν θέλω να με παρεξηγούν!

το μωρό μου το λατρεύω και όλη την ημερα την φιλάω και την έχω αγκαλιά και στο pouch,γιατί έτσι νιώθω.δεν την αφήνω να κλαίει μόνη στο ριλάξ γιατί θέλω την ησυχία μου.απλά έχει μάθει ότι το βράδυ πάμε για ύπνο χωρίς φασαρίες. αν φοβόμουν μήπως την κακομάθω δεν θα την είχα όλη μέρα "πάνω" μου.το μωρό ξέρει και εισπράττει την αγάπη και την τρυφερότητα που χρειάζεται.γνώμη μου πάντα..

[Μαρια Στυλιανακη]

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=312

 

πληροφορίες για το βιβλίο μπορείτε να βρείτε εδώ.

είναι ένα θέμα που έχει συζητηθεί πολύ θερμά.

 

Είναι κάτι όμως που διεθνώς η απόψεις διίστανται.

μην νομίζετε δηλαδή ότι μόνο εδώ στην Ελλάδα υπάρχουν αυτές οι δύο απόψεις - και διεθνώς, οι απόψεις και των ειδικών για αυτό το θέμα ποικίλλουν.

 

Ο καθένας πράττει όπως θεωρεί ότι ταιριάζει/πως είναι καλύτερα για τον ίδιο κ το παιδί του.

 

Είναι σημαντικό πάντα να προσέχουμε τις εκφράσεις μας για κάτι που κατακρίνουμε - είναι προφανές ότι ειδικά σε αυτό το θέμα, δεν πρόκειται να υπάρξει

μια και μόνο σωστή μέθοδος προσέγγισης η οποία να κάνει για όλους.

[Marilena]

Όπως έχει αναφερθεί πολλές φορές στο φόρουμ κάθε οικογένεια πρέπει να εφαρμόζει αυτό που θεωρεί καλύτερο για την ίδια. Το μόνο που θεωρώ εγώ απαράδεκτο είναι να δίνεται ο χαρακτηρισμός ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ στη συμπεριφορά ενός γονιού που προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για το παιδί του και για τον εαυτό του (και κατ' επέκταση πάλι για το παιδί του).

 

Πιστευω οτι αναφέρεσαι σε εμενα Αντζελίνα, μιας και μονο εγω εχω γραψει την λέξη ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ, απο οτι ειδα στο ποστ... Αρα ισως να μην το διαβσες καλα, εγραψα οτι θεωρω ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ, οχι καποιον γονιο !!! Ποτε δεν θα κρινω καποιον για το τι γονιος ειναι και τι κανει ή τι οχι !!! ΠΟΤΕ !

[rena]

xazomama πως πατε?Καλυτερευσαν τα πραγματα?

[medea]

Πω, πω!! Τι θυμήθηκα! Στιγμές απείρου κάλλους!

 

Ο γιος μου είναι τώρα 3 1/3 χρόνων. Μέχρι την ηλικία των 2, κάθε φορά που ετοιμαζόταν για ύπνο, τον έπαιρνα αγκαλιά και τον κουνούσα! Μπορεί να τον κουνούσα από λίγα λεπτά μέχρι και 1 ώρα σχεδόν.

 

Κάθε φορά που έμπαινε ο άντρας μου σε αυτή τη διαδικασία, έβγαινε από το δωμάτιο του παιδιού λουσμένος στον ιδρώτα!!

 

Ξαφνικά, μια μέρα, κουρασμένη πλέον από αυτό το θέμα, τον φίλησα και τον ακούμπησα στο κρεβάτι του! Από τότε κοιμάται κανονικά, εκτός από κάποιες φορές που ξυπνάει στον ύπνο του και κλαίει.

 

Δε φοβάμαι να τον πάρω στο κρεβάτι μας, αν νιώθει την ανάγκη αυτή. Σπάνια, βέβαια, γίνεται κάτι τέτοιο. Κυρίως όταν είναι άρρωστος!

 

Τον πρώτο καιρό όμως, δοκίμασα κι εγώ παρόμοια μέθοδο με αυτή που προαναφέρθηκε. Αρκετοί μου έλεγαν (μεταξύ των οποίων και φίλος παιδίατρος) να αφήσω το βρεφάκι να κλάψει για να μάθει να κοιμάται μόνο του.

Ομολογώ πως το προσπάθησα αρκετές φορές! Το μωρό μου ούρλιαζε στο κρεβάτι του για πάνω από μισή ώρα κι εγώ περίμενα και περίμενα και περίμενα... Έμπαινα μόνο για να το δροσίσω λιγάκι, να το παρηγορήσω και ξανάβγαινα. Τότε ούρλιαζε ακόμα περισσότερο. Θυμάμαι πως σταματούσε ...έλεγα ότι αυτό ήταν... και μετά ξανάρχιζε. Το καημένο απλά είχε κουραστεί!

Δεν το άντεχα, το κλάμα του με διέλυε! Το μυαλό μου κόντευε να σπάσει!Όμως,... έτσι δεν έπρεπε;!;!

Πολύ γρήγορα αυτό έφερε και ένταση στη σχέση μου με τον άντρα μου.

 

Πάντως, πολύ γρήγορα προτίμησα να τον νανουρίζω!Με έκανε να νιώθω πιο όμορφα με τον εαυτό μου!! και το μωρό μου επίσης ένιωθε όμορφα!

 

Ακόμα και τώρα, ύστερα από 3 1/2 χρόνια, αυτό που θυμάμαι έντονα από τότε είναι το σπαρακτικό του κλάμα... Και με κάνει να νιώθω άσχημα...