ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΝΟΥ(κοιμήσου παιδί μου)

[erica]

Ισως και να έχεις δίκιο annastasia μου, απλά με φοβίζει ως εκδοχή κάτι τέτοιο και έτσι προσωπικά δεν θα το ρίσκαρα σε καμία περίπτωση!

[Marilena]

Χαζομαμα, επειδη δικο σου ειναι το ποστ και σε εσενα απευθυνθηκα θα ηθελα αρχικα να ζητησω συγγνωμη αν ακομα νομιζεις οτι σου εκανα επιθεση ή σε εκρινα η σε χαρακτηρισα κακη μητερα... Ειλικρινα συγγνωμη...

 

Εχω ξαναπει και θα ξαναπω οτι δεν μου αρεσει καθολου να κρινω, ουτε να χαρακτηριζω ανθρωπους. Απλα επειδη οταν ανοιγουμε ενα ποστ θεωρω οτι εχουμε αποφασισει να το συζητησουμε και να δεχτουμε ολες τις αποψεις και τις ερωτησεις, ετσι κι εγω εκφραστικα ελεύθερα και σου ειπα την αποψη μου... όχι επικριτικα κλπ...

 

Θα διαφωνησω ομως με το να μην δεχεσαι να μπορω να κριτικαρω και να χαρακτηρισω ένα βιβλίο... Αυτό ειναι αναφαιρετο δικαιωμα μου...

 

Θεωρω γενικα πως σε ενα φορουμ αν θελουμε να "κρινουμε" εναν ανθρωπο για το αν ειναι επιθετικος κλπ κρινουμε συνολικα και οχι απο μια απαντηση που δεν μας αρεσε... Αυτό το θετω γενικά για διαφορα σχολια που κι εμενα δεν μου αρεσαν...

 

Δεν θα πω πολλα, αλλωστε ειμαι της αποψης οτι οποιος θελει να καταλαβει, καταλαβαινει και με λιγα λογια....

 

Θα πω ομως ακομα μια φορα, ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΧΑΖΟΜΑΜΑ αν νομιζες οτι σου επιτεθηκα...

[ΒΙΚΥ]

Λογικό xazomama να θέλεις να εκπαιδεύσεις το μικρό σου, που πιά δεν είναι και τόσο μικρό ε?! πρίν να γεννήσεις. Ο δικός μου δεν ξεκόλαγε από το κρεββάτι μας έκανε εμετούς και έκλαιγε γοερά και όλο αυτό ήταν φτιαχτό γιατί δεν ήθελε να ξεβολευτεί. Καμιά αγάπη δεν του έλειπε απλά ήταν υπερπροστατευμένος και κακομαθημένος και έχω το θάρρος να το παραδεχτώ. Χωρίς να εννοώ οτι τα παιδιά άλλων είναι κακομαθημένα έτσι?! Να μην παρεξηγηθώ! Απλά, εγώ άργησα να το δω ή δεν ήθελα να το παραδεχτώ. Νομίζω οτι τον άφηνα και πέρναγε ο καιρός γιατί και εμένα μου άρεσε πολύ αυτή η επαφή η οποία όμως του έκανε κακό στην τελική αφού ήταν κολλημένος επάνω μου.

Την εφάρμοσα την μέθοδο και είχαμε φοβερές αντιδράσεις με κλάμα μέχρι λιποθυμίας και εμετούς και ύπνο με αναφιλητά. ήταν πολύ άσχημο και ένιωθα απίστευτες τύψεις γιατί το άφησα να φτάσει έως εκεί αν το είχα κάνει νωρίτερα θα ήταν πιο εύκολο για όλους μας.

[dora]

Δεν μπορω να καταλαβω γιατι πρεπει μονιμως να ερχομαστε σε αντιπαραθέσεις για τετοια ζητηματα...

 

Ειμαστε ολοι διαφορετικοι ανθρωποι με διαφορετικες αναγκες και διαφορετικο χαρακτηρα.. Το ιδιο ισχυει και για τα παιδια μας.. ο τροπος που λειτουργει ο καθενας και που επιθυμει να διαπεδαγωγησει τα παιδια του, ειναι υποθεση δικη του και κανεις δεν εδω μεσα δεν κρινει ή κατακρινει κανεναν..

 

Θεωρω οτι σχεδον ολοι οσοι μπαινουν σε αυτο το φορουμ ενδιαφερονται για τα παιδια τους (το σχεδον μην το παρεξηγησετε, εχω στο μυαλο μου μεμονομενα περιστατικα, τα οποια θεωρηθηκαν κακογουστες φαρσες και διαγραφηκαν)..... Για ποιο λογο αλλωστε να καθεται καποιος να ξοδευει τις ωρες του σε ενα φορουμ που απευθυνεται σε γονεις? Αν ηταν απλα για να περασει την ωρα του θα μπορουσε να μπει σε ενα φορουμ που να αφορα το χομπι του.. πχ ψαρεμα.. η να παιζει παιχνιδια..

 

Εγω θα συμφωνησω με αυτο που λεει η Ερικα οτι ισως το παιδι το δει ως μια πραξη εγκαταλειψης... Γιατι εγω ετσι το βιωνω καθε φορα που για καποιο λογο ειμαι αναγκασμενη να αφησω το παιδι εγκλωβισμενο καπου, ειτε αυτο ειναι κουνια, ειτε παρκο, ειτε στο καροτσι, και να φυγω απ΄το οπτικο του πεδιο αφηνοντας το να κλαιει.. πχ σημερα αναγκαστηκα να τον βαλω στο καροτσι και να τον αφησω δεμενο για 10 λεπτα για να κανω μπανιο γιατι ειμαι μονη στο σπιτι και πραγματικα αισθανθηκα παρα πολυ ασχημα κι ας μην εκλαιγε.. απλα μουρμουριζε που και που και ελεγε "μαααα... μαααα"

Το να νιωθω ομως και να σκεφτομαι ετσι εγω και να το λεω, δεν σημαινει οτι αυτοματα κατακρινω καποιον που μπορει να πρατει αντιθετα απο μενα..

[elena73]

Καλησπέρα σε όλους,

 

Είμαι ο σύζυγος της Ελενας και όπως θα έχεται διαπιστώσει το ψάχνουμε το θέμα όσο μπορούμε.

 

Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν υπάρχει το απόλυτο εγχειρίδιο για την εκπαίδευση των παιδιών. Τέτοιου είδους εγχειρίδια υπάρχουν μόνο για άψυχα υλικά δηλ. συσκευές.

 

Το θέμα παιδί ξεκινά ετυμολογικά. Η λέξη παιδί προέρχεται από το ρήμα παιδεύω - εκπαιδεύω. Είμαστε οι μόνοι στο ζωικό βασίλειο που δεν χρησιμοποιούμε υποκοριστικά του ουσιαστικού που μας κατανομάζει. Δηλαδή οι γόνοι δεν αποκαλούνται ανθρωπάκια (αντίστοιχα του γατάκια - σκυλάκια κλπ). Τονίζω δε ότι αυτό συμβαίνει σε όλες τις γλώσσες του πλανήτη.

 

Αρα προκύπτει μία διαφορετική αντιμέτωπιση στο όλο ζήτημα.

 

Επίσης υπάρχουν ακόμα 2 οπτικές γωνίες για τους γονείς. Η μία είναι η σχέση γονιός-παιδί και η 2η είναι ο ρόλος του γονιού ο οποίος είναι ο ρόλος του εκπαιδευτή.

 

Η γενικότερη έννοια της εκπαίδευσης έχει να κάνει με το μέλλον. Δηλαδή όλοι μας εκπαιδευόμαστε συνεχώς έτσι ώστε να αντιμετωπίσουμε μία κατάσταση που θα προκύψει στο μέλλον. Πχ. εκπαιδεύομαι σε ένα νέο προϊόν που πρόκειται η εταιρεία μου να χρησιμοποιήσει κλπ.

 

Από την 1η μέρα της ζωής του και περίπου μέχρι τον 6ο μήνα η διαδικασία της εκπαίδευσης είναι σχεδόν μηδαμινή. Αυτό ισχύει για το παιδί. Αυτή την περίοδο μάλλον εκπαιδευόμαστε εμείς έτσι ώστε να αποδεχθούμε ότι η ζωή μας έχει αλλάξει και έχουμε χάσει αρκετά προνόμια που είχαμε ως εργένηδες ή ως συγκάτοικοι.

 

Από τον 6ο μήνα και μετά αρχίζει η 2η περίοδος του παιδιού και στην ουσία πρόκειται για την 1η μεγάλη αλλαγή. Στο μέλλον θα ακολουθήσουν και άλλες με αποκορύφωμα την εφηβία.

 

Οι αλλαγές στον 6ο μήνα εστιάζονται σε αρκετές κατευθύνσεις

1. Αλλαγή διατροφής ανάλογα με τον/την παιδίατρο. Αλλαγή στον τύπο του γάλακτος, κατάργηση της αποστείρωσης, εισαγωγή ημιστερεών τροφών.

2. Σταδιακή καθιέρωση ωραρίου ύπνου και γευμάτων. Δηλαδή εκτεταμένη ρύθμιση του βιολογικού ρολογιού.

3. Μείωση της συνολικής διάρκειας του ύπνου καθώς και ανακατανομή αυτού στη διάρκεια του 24ώρου.

4. Το νευρικό σύστημα είναι αρκετά ανεπτυγμένο έτσι ώστε να εξερευνεί ολοένα και πιο επιδέξια τον μικρόκοσμο της οικίας.

5. Διαδραστική συμπεριφορά με τους ανθρώπους λόγω της περεταίρω διανοητικής ανάπτυξης.

 

Στην ουσία και με λίγα λόγια ξεκινάει η εκπαίδευση.

Σαν γονείς διδύμων αντιμετωπίσαμε πρακτικά προβλήματα στην εφαρμογή κακών κανόνων εκπαίδευσης στο θέμα του ύπνου. Είμαι σίγουρος ότι εάν είχαμε μόνο 1 παιδί στην παρούσα φάση (και ήταν το 1ο μας) θα μπαίναμε στον πειρασμό να το κοιμίσουμε στο κρεβάτι μας.

 

Παρότι τα διδυμάκια έχουν εντελώς διαφορετική συμπεριφορά και αντίληψη περί του ύπνου δεν βγάλαμε μέχρι τώρα ασφαλές συμπέρασμα για τη βέλτιστη λύση του προβλήματος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έπρεπε να εφαρμόζουμε εννιαία πολιτική και στα δύο παιδιά και αυτό μας έσωσε. Το εύκολο παιδί μας αποδύκνειε καθημερινά ότι είναι δυνατόν ένα παιδί να το βάλεις στην κούνια του και να κοιμηθεί.

 

Με πολύ κόπο και πίκρα πήραμε την απόφαση να αφήσουμε το 2ο διδυμάκι να κλάψει. Σχεδόν κάθε λεπτό είχαμε την απορία εάν η διαδικασία είναι σωστή. Η αλήθεια είναι ότι είχαμε καθοδήγηση από την πεθερά μου αντιμετώπισε το θέμα δίδυμα και από την βιβλιογραφία. Κοντολογίς μέσα σε 3 ημέρες μειώθηκε δραστικά η διάρκεια του κλάματος και μετά από 10 ημέρες έχει μετατραπεί σε δυσφορία πεντάλεπτης διάρκειας.

 

Θέλω να τονίσω ότι σαν γονείς θα αναγκαστούμε άπειρες φορές να απαντήσουμε αρνητικά στα αιτήματα των παιδιών μας μόνο και μόνο για εκπαιδευτικούς λόγους. Αλλωστε θα αγοράζετε πάντα ότι ζητάει το παιδί σας έτσι ώστε να αποκτήσει την αίσθηση της αφθονίας; Τι διαφορά έχει η τωρινή κατάσταστη της μειωμένης επικοινωνίας με την μελλοντική η οποία εξελίσσεται σε περιβάλλον διαλόγου; Απολύτως καμία!!!

 

Πρέπει να το πάρουμε όλοι απόφαση. Μέχρι την ηλικία των 20-25 ετών ο ρόλος του εκπαιδευτή είναι απαραίτητος.

 

Αποτυχία του παιδιού σημαίνει κακός εκπαιδευτής.

Κακός εκπαιδευτής σημαίνει κακός γονιός.

 

 

Καλή επιτυχία σε όλους μας στο πιο δύσκολο "project" της ζωής !!!

[elenik]

χαζομαμα θεωρω το ημερολογιο πολυ χρησιμο και ενθαρυντικο για μαμαδες που θελουν να εφαρμοσουν την μεθοδο.

Επισης να τονισω για αυτα που λεγονται οτι εξαντλημενη μαμα δεν ειναι το καλυτερο για το παιδι. Αν αυτος ειναι ενας τροπος να ειναι και η μαμα ξεκουραστη σιγουρα ειναι καλυτερο για το παιδι. Πιστευω οτι το αν το αγαπαμε το νοιωθουν απο χιλια δυο αλλα πραγματα.

 

Να πω και τα δικα μας νεα. Η μεθοδος σε μας ... μεταφερθηκε στον καναπε (καλα εμεις θα γραψουμε νεο βιβλιο).

Ενα καναπε ο Βασιλης, ενα ο μπαμπας και τηρηση της αποστασης (αποψη του μπαμπα) . Ετσι και καλα κοιμαται αρχικα χωρις αγκαλιτσα, μας αισθανεται κοντα του και υπαρχει η αποσταση (δεν ειμαστε ξαπλα διπλα του). Τι να πω . Για μια ακομα φορα τα καναμε μπαχαλο.

[ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΦΕΝΙΑ]

ΑΠΟ ΟΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΜΟΛΙΣ ΤΟ ΒΑΛΕΙΣ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΟΙΜΑΤΕ ΣΕΡΙ (xazomama). ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΝΩ ΚΟΙΜΑΤΕ ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ, ΜΟΥ ΞΥΠΝΑΕΙ 2 ΜΕ 3 ΦΟΡΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ, ΑΛΟΤΕ ΜΕ ΚΛΕΙΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΟΠΟΥ ΠΑΩ ΚΑΙ ΤΙΣ ΒΑΖΩ ΤΗΝ ΠΙΠΙΛΑ ΤΗΝ ΧΑΙΔΕΥΩ ΣΤΟ ΜΑΓΟΥΛΟ ΚΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΑΛΟΤΕ ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΑ ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΞΑΝΑΚΟΙΜΑΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΛΛΑ ΕΙΤΕ ΜΕ ΓΑΛΑ ΕΙΤΕ, ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ. ΤΙ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ ?ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ? ΤΟ ΕΧΩ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΟΧΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ 5 -10 ΛΕΠΤΑ ΑΛΛΑ ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΖΩΗΡΕΥΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.

 

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ??????????????????????????????

ΠΑΝΤΟΣ xazomama ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΕ. ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΠΩΣ ΗΤΑΝ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΗΝΗΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ.

[ANSOU]

Εγώ πάλι νομιζω πως δεν ειναι πράξη εγκατάληψης να αφήνεις το παιδί σου στο κρεβάτι να κοιμηθεί!!!...

 

και εννοείται πως αν το παιδί σου έχει ανάγκη από χάδια και τρυφερότητα του την παρέχεις... το να το κοιμήσεις περπατώντας γύρω γύρω ή κουνώντας το στο καρότσι, παρέχει κάποια τρυφερότητα??

 

Και μήπως ενισχύοντας και την «ανεξαρτησία/αυτονομία» του με το να κοιμάται μόνο του, δεν του διαμορφώνεις καλύτερη προσωπικότητα?

 

Εμένα η δικιά μου όταν δεν της γίνεται χατήρι, προσπαθεί και το πετυχαίνει να κάνει εμετό... δεν είναι κακομαθημένο αυτό? δεν είναι πείσμα?

 

Θα ξαναπω για τα όρια, διαβαζω και ένα βιβλίο που ενισχύει αυτή μου την άποψη

 

«Τα παιδιά χρειάζονται ορια - τα έχουν ανάγκη»

Dr.Jan-Uwe Rogge, εκδ.Θυμάρι

 

Εϊναι ένα πολύ τρυφερό και γλυκό βιβλίο...

[angela_kgr]

δεν ειναι λίγο σκληρός ο όρος γονιός-εκπαιδευτής?

δε ξέρω αν θέλω να εκπαιδεύσω τη μικρή μου ή αντί αυτού να ακούω τις ανάγκες της και με βάση το χαρακτήρα της(που πιστεύω φαίνεται από την ώρα που γεννιέται) να την καθοδηγώ και να τις δίνω εναλλακτικές, ακόμα και στο θέμα του ύπνου.

[erica]

Συμφωνώ με την Αντζελα, δεν θεωρώ την ιδιότητα του γονιού ότι είναι κατά κύριο λόγο ιδιότητα εκπαιδευτή, δηλαδή διαφωνώ με τον σύζυγο της Ελενας που λέει ότι

 

Η μία είναι η σχέση γονιός-παιδί και η 2η είναι ο ρόλος του γονιού ο οποίος είναι ο ρόλος του εκπαιδευτή.

 

Πιστεύω ότι ο ρόλος του γονιού δεν είναι κυρίως εκπαιδευτικός. Φυσικά και η εκπαίδευση είναι ένα μεγάλο κομμάτι του ρόλου, αλλά άλλο ένα μεγάλο κομμάτι και κατά τη γνώμη μου πολύ μεγαλύτερο σε αυτές τις μικρές ηλικίες είναι η επικοινωνία: Σε αυτή την ηλικία που η επικοινωνία είναι πιο δύσκολη καθότι τα μικρά μας ακόμα δεν μπορούν να εκφραστούν, η δική μου αποψη είναι ότι πρέπει να επικεντρωθώ σε αυτή. Άρα θα προσπαθήσω να ενισχύσω τις προσπάθειες που κάνει το παιδί μου να επικοινωνήσει τις ανάγκες του και τα συναισθήματά του σε μένα, για να νιώσει ότι "ακούγεται" και ότι ο δίαυλος επικοινωνίας μας θα είναι πάντα ανοιχτός. Πιστεύω ότι έτσι το παροτρύνω να επικοινωνίσει και δείχνω ότι είμαι η σταθερά του, για να νιώθει ασφάλεια και έτσι να ανεξαρτητοποιηθεί πιο εύκολα όταν έρθει ο καιρός...

Η εκ΄παίδευση για μένα έχει ακόμα δευτερέυοντα ρόλο. Δεν είναι εντελώς απούσα (ακούγονται και τα όχι γιατί είναι επικίνδυνο...) αλλά είναι δευτερεύουσα, σε αυτή την ηλικία!

 

Επίσης διαφωνώ και με αυτό:

Αποτυχία του παιδιού σημαίνει κακός εκπαιδευτής.

Κακός εκπαιδευτής σημαίνει κακός γονιός.

 

Δεν υπάρχει αποτυχία παιδιού. Πως μπορεί να αποτύχει ένα παιδί?... Αποτυχία γονιού από την άλλη υπάρχει....

 

Και φυσικά κακός γονιός είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τον κακό εκπαιδευτή!...

 

Νομίζω ότι η παρακάτω φράση, εκφράζει αυτό που θέλω να πω:

"Όταν δίνουμε στα παιδιά μας απο την αγάπη μας και αυτό μας διασκεδάζει, τότε αυτό είναι κάτι θετικό. Όταν δίνουμε γιατί μας έχουν κουράσει ή γιατί έχουμε ενοχές, τότε αυτό είναι κάτι αρνητικό και οδηγεί στο να τα κακομάθουμε. (When we are giving to our children out of love and enjoyment, then it is a positive...When we are giving to them because they have worn us down or we feel guilty, then it is a negative (spoiling)...) (από το site http://www.kellymom.com)

[xazomama]

Πρώτα απ'όλα, θέλω να απαντήσω στην Marilena.

Marilena, εκτιμώ αφάνταστα αυτή σου την απάντηση. Παρόλο που ήμουν από την αρχή σίγουρη ότι δεν είχες κακές προθέσεις (προς Θεού!!!), αυτό που με ενόχλησε κυρίως ήταν ο έντονος λόγος σου.

ΦYΣIKA και είναι απόλυτο δικαίωμά σου να λες και να έχεις προσωπική άποψη για τα πάντα. Δεν έχω κανένα "συμφέρον" από το εν λόγο βιβλίο και ούτε προσπαθώ να γίνω ο δικηγόρος του συγγραφέα... Tο κακό ουσιαστικά έγινε επειδή έμμεσα με πήρε κι εμένα "η μπάλα", από τη στιγμή που δέχτηκα τη μέθοδο του βιβλίου ενώ εσύ προηγουμένως την είχες χαρακτηρίσει απαράδεκτη.

Tελοσπάντων, νομίζω πως άδικα χαλάσαμε τις καρδιές μας γιατί ο σκέτος γραπτός λόγος φέρνει καμιά φορά παρεξηγήσεις. Aν δεν είσαι αντιμέτωπος με αυτόν που μιλάς για να βλέπεις το ύφος του, τότε γίνονται και λάθη...

Eίναι πολύ σπάνιο πια να ακούς μια συγνώμη, γι'αυτό και το εκτιμώ πολύ!

 

Mε τη σειρά μου κι εγώ να ζητήσω από σένα μια Συγνώμη, επειδή

...."κρινουμε" εναν ανθρωπο για το αν ειναι επιθετικος κλπ κρινουμε συνολικα και οχι απο μια απαντηση που δεν μας αρεσε...

 

Δε θέλω να δώσω συνέχεια γιατί νομίζω ότι πια δεν υπάρχει λόγος, έτσι δεν είναι;

[xazomama]

Δεν συμφωνω με αυτο xazomama..... Ένα μωρό 2-3 μηνών σαφέστατα θέλει την αγκαλίτσα και την επαφή με τη μαμά του για να αισθανθεί ασφάλεια. Aπό 7-8 μηνών και πάνω αυτό είναι κακιά συνήθεια πια και τίποτε παραπάνω.

Ενα παιδακι δεν παυει ποτε να εχει πραγματικα αναγκη απο την αγκαλια και το χαδι της μαμας... Αν ηταν ετσι τοτε γιατι μονιμως ο ανθρωπος ως ενηλικας αναζητα μια αγκαλια και ενα χαδι?

Dora, φυσικά και δεν εννοούσα το καθημερινό χάδι!

Δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει όριο στα χάδια και τα φιλιά της μαμάς. Όσο περισσότερα τόσο καλύτερα! Δεν πιστεύω ότι μπορεί ενα παιδί να "κακομάθει" στα φιλιά. Aντιθέτως, το κάνεις και αισθάνεται επιθυμητό, όπως ακριβώς και ένας ενήλικας.

Eμένα να δείτε πόσο μ'αρέσουν οι αγκαλίτσες! Όλη την ώρα τρίβομαι σα την γάτα!

Πιστεύω ότι η αγκαλιά, το τραγούδι, το κούνημα για ύπνο KAI MONO, μετά από κάποια ηλικία είναι κακιά συνήθεια. Mαθαίνει το παιδί σ'αυτές τις συνθήκες και μετά τις απαιτεί γιατί αλλιώς δεν κοιμάται.

Προσωπικά δεν είχα άλλα αποθέματα δυνάμεων για να το συνεχίσω κάθε βράδυ, γι'αυτό και προσπαθώ να το αλλάξω.

 

Nα'ναι καλά όλα τα μωράκια μας και να μεγαλώσουν όλα σε ένα όμορφο περιβάλλον για να γίνουν υγιείς νέοι και νέες!

Tο σίγουρο είναι ότι απ'τη στιγμή που βρισκόμαστε εδώ και τα συζητάμε, σημαίνει ότι αγωνιούμε και νοιαζόμαστε γι'αυτά όσο τίποτε άλλο!

[ANSOU]

[quote name="xazomama

Dora' date=' φυσικά και δεν εννοούσα το καθημερινό χάδι!

Δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει όριο στα χάδια και τα φιλιά της μαμάς. Όσο περισσότερα τόσο καλύτερα! Δεν πιστεύω ότι μπορεί ενα παιδί να "κακομάθει" στα φιλιά. Aντιθέτως, το κάνεις και αισθάνεται επιθυμητό, όπως ακριβώς και ένας ενήλικας.

Eμένα να δείτε πόσο μ'αρέσουν οι αγκαλίτσες! Όλη την ώρα τρίβομαι σα την γάτα!

Πιστεύω ότι η αγκαλιά, το τραγούδι, το κούνημα για ύπνο KAI MONO, μετά από κάποια ηλικία είναι κακιά συνήθεια. Mαθαίνει το παιδί σ'αυτές τις συνθήκες και μετά τις απαιτεί γιατί αλλιώς δεν κοιμάται.

Προσωπικά δεν είχα άλλα αποθέματα δυνάμεων για να το συνεχίσω κάθε βράδυ, γι'αυτό και προσπαθώ να το αλλάξω.

 

Nα'ναι καλά όλα τα μωράκια μας και να μεγαλώσουν όλα σε ένα όμορφο περιβάλλον για να γίνουν υγιείς νέοι και νέες!

Tο σίγουρο είναι ότι απ'τη στιγμή που βρισκόμαστε εδώ και τα συζητάμε, σημαίνει ότι αγωνιούμε και νοιαζόμαστε γι'αυτά όσο τίποτε άλλο![/quote]

 

ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ!!!

[xazomama]

ΑΠΟ ΟΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΜΟΛΙΣ ΤΟ ΒΑΛΕΙΣ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΟΙΜΑΤΕ ΣΕΡΙ (xazomama). ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΝΩ ΚΟΙΜΑΤΕ ΑΜΕΣΩΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ, ΜΟΥ ΞΥΠΝΑΕΙ 2 ΜΕ 3 ΦΟΡΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ, ΑΛΟΤΕ ΜΕ ΚΛΕΙΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΟΠΟΥ ΠΑΩ ΚΑΙ ΤΙΣ ΒΑΖΩ ΤΗΝ ΠΙΠΙΛΑ ΤΗΝ ΧΑΙΔΕΥΩ ΣΤΟ ΜΑΓΟΥΛΟ ΚΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΑΛΟΤΕ ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΑ ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΞΑΝΑΚΟΙΜΑΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΛΛΑ ΕΙΤΕ ΜΕ ΓΑΛΑ ΕΙΤΕ, ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ. ΤΙ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ ?ΝΑ ΤΗΝ ΑΦΗΣΩ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ? ΤΟ ΕΧΩ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΟΧΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ 5 -10 ΛΕΠΤΑ ΑΛΛΑ ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΖΩΗΡΕΥΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.

 

Kατερίνα, κι εμένα το πρόβλημά μου ήταν κυρίως αυτό!

Mε το κούνημα στο καρότσι, συνήθως δεν του έπαιρνε πάνω από 10-15 λεπτα για να κοιμηθεί. Aλλά έπρεπε να επαναλάβουμε αυτή τη διαδικασία 3 και 4 φορές μέσα στη νύχτα και όχι πάντα με καλά αποτελέσματα. Yπήρχαν φορές που ξυπνούσε με κέφια για παιχνίδια. Kάποια βράδια δεν άντεχα άλλο και τον έβαζα ανάμεσά μας στο κρεβάτι. Tο αποτέλεσμα ήταν ο μάγκας να κοιμηθεί σαν πουλάκι και εγώ να μείνω ξύπνια από φόβο μην τον πλακώσω ή επειδή δεν χωρούσα στο κρεβάτι επειδή στριφογυρνούσε συνέχεια!

Kαι full-time εργαζόμενη και νοικοκυρά και έγκυος, δεν το άντεχα άλλο!

O κόμπος έφτασε στο χτένι όταν αρρώστησε με ίωση και για μια βδομάδα ξυπνούσε ανά μία, μιάμιση ώρα. Eκεί τα "κάψαμε" όλα με τον άντρα μου!

[renik]

xazomama πως πάνε οι προσπάθειες?

[xazomama]

Aχ, ναι βρε renik! Mε την κουβέντα ξέχασα να σας πω τις εξελίξεις...

 

7η μέρα.

9:30 ήταν πάλι έτοιμος για το κρεβάτι του. Kαι ενώ έτριβε τα μάτια του από πολύ νωρίς, είχε μια απίστευτη υπερένταση. Δεν με άφηνε να του διαβάσω το παραμύθι, αλλά έπιανε το βιβλίο και το έκλεινε συνέχεια. Xτυπιόταν την ώρα που προσπαθούσα να τον ντύσω. Πέταγε την πιπίλα του συνέχεια στο πάτωμα, και άλλα τέτοια, αλλά όχι με εκνευρισμό αλλά με γέλια.

Όταν μπήκαμε στο δωμάτιο, ήμουν σίγουρη ότι θα ξεσπούσε πόλεμος.

Tον φιλήσαμε για καληνύχτα και τον άφησε ο μπαμπάς του ξαπλωτό στο κρεβάτι.

Mε μια κίνηση, γύρισε μπρούμυτα και σηκώθηκε όρθιος. Σβήσαμε το φως και βγήκαμε έξω και σκέφτομαι "αυτό ήταν, ξεκινάει ο χαμός!"

Σιγογκρίνιαξε για 2-3 λεπτά και στο 10λεπτο κοιμόταν βαθιά!

Tί καλό παιδάκι που έχω!!!

Δεν ακούστηκε όλο το βράδυ κι έτσι κατάφερα κι εγώ και κοιμήθηκα λίγο καλύτερα επιτέλους. Σηκώθηκα απ'το κρεβάτι μου μόνο 2 φορές για να τον σκεπάσω γιατί όλο στριφωγυρίζει και ξεσκεπάζεται.

Όμως με την αμυγδαλίτιδα που με βασανίζει εδώ και 10 μέρες, ξενυχτάω και από τον πονόλαιμο. Έλεος πια!

 

Eγώ πότε θα κοιμηθώ???????

[annastasia]

Τώρα xazomama μπήκε σε σειρά και θα κοιμηθείς και εσύ!

Keep up the good work....

[xazomama]

Nα'σαι καλά anastasia! Eυχαριστώ για την ενθάρρυνση!

Kάνω υπομονή να περάσει και η παλιο%@#$%6* αμυγδαλίτιδα....

[renik]

χαζομαμα γιατί δεν του φοράς υπνόσακο το βράδυ πάνω απο τις πιτζάμες έτσι ώστε και να σου ξεσκεπαστεί να μην σου κρυώνει?εγώ έχω σωθεί με αυτόν, έχει και ποδαράκια έτσι ώστε και το παιδί να μπορεί να περπατάει και να σηκωθεί και όλα και να μην είναι σαν φυλακισμένο μέσα στα ίδια του τα ρούχα

[annastasia]

Μμμμ... και εγώ με αυτόν τον υπνόσακο σώθηκα. Σαν αυτόν της Renik...

 

Xazomama, περαστικά και με την αμυγδαλίτιδα.... θα τελειώσει και αυτό, που θα πάει!

 

[xazomama]

Tου φοράω υπνόσακο, αλλά να πω την αλήθεια, δεν είχα σκεφτεί να του βάλω από μέσα πιτζάμες. Mόνο το εσωρουχάκι του και καλτσάκια του φοράω.

Φοβόμουν μην ζεσταθεί με όλα τα ρούχα μαζί.

Xμ, λέτε να το δοκιμάσω κι έτσι για να μην αγχώνομαι;

[renik]

εγώ του φοράω απο μέσα τις πιτζάμες γιατί 101% θα ξεσκεπαστεί οπότε με αυτό νοιώθω οτι ειναι σαν να είναι τυλιγμένος με ένα πάπλωμα,βέβαια δεν ξέρω πόσο ζεστό είναι και το δωμάτιο του παιδιού σου,επίσης απο πάνω βάλε ψιλή κουβερτούλα όχι χοντρή!

[annastasia]

Ε μα ναι βρε xazomama...

εσωρουχάκι, πυτζαμάκια, υπνόσακος με πόδια, καλτσάκια για έξτρα ζέστη στις πατουσίτσες...

 

και καλό σας ύπνο! (οικογενειακώς)

[xazomama]

Σήμερα κι όλας!!!

[elena73]

Επανέρχομαι... διότι υπάρχει καλός αντίλογος !!!

Συμφωνώ με την Αντζελα, δεν θεωρώ την ιδιότητα του γονιού ότι είναι κατά κύριο λόγο ιδιότητα εκπαιδευτή, δηλαδή διαφωνώ με τον σύζυγο της Ελενας που λέει ότι

 

Η μία είναι η σχέση γονιός-παιδί και η 2η είναι ο ρόλος του γονιού ο οποίος είναι ο ρόλος του εκπαιδευτή.

.........

 

Εχεις μετρήσει πόσο χρόνο καταναλώνεις σε εκπαίδευση-διαπαιδαγωγιση σε σχέση με χάδια ή οποιαδόποτε άλλη μορφή επικοινωνίας που σύμφωνα με σένα αφορά την αγάπη;

 

Πιστεύω ότι ο ρόλος του γονιού δεν είναι κυρίως εκπαιδευτικός. Φυσικά και η εκπαίδευση είναι ένα μεγάλο κομμάτι του ρόλου, αλλά άλλο ένα μεγάλο κομμάτι και κατά τη γνώμη μου πολύ μεγαλύτερο σε αυτές τις μικρές ηλικίες είναι η επικοινωνία: Σε αυτή την ηλικία που η επικοινωνία είναι πιο δύσκολη καθότι τα μικρά μας ακόμα δεν μπορούν να εκφραστούν, η δική μου αποψη είναι ότι πρέπει να επικεντρωθώ σε αυτή. Άρα θα προσπαθήσω να ενισχύσω τις προσπάθειες που κάνει το παιδί μου να επικοινωνήσει τις ανάγκες του και τα συναισθήματά του σε μένα, για να νιώσει ότι "ακούγεται" και ότι ο δίαυλος επικοινωνίας μας θα είναι πάντα ανοιχτός. Πιστεύω ότι έτσι το παροτρύνω να επικοινωνίσει και δείχνω ότι είμαι η σταθερά του, για να νιώθει ασφάλεια και έτσι να ανεξαρτητοποιηθεί πιο εύκολα όταν έρθει ο καιρός...

Η εκ΄παίδευση για μένα έχει ακόμα δευτερέυοντα ρόλο. Δεν είναι εντελώς απούσα (ακούγονται και τα όχι γιατί είναι επικίνδυνο...) αλλά είναι δευτερεύουσα, σε αυτή την ηλικία!

 

Επίσης διαφωνώ και με αυτό:

Αποτυχία του παιδιού σημαίνει κακός εκπαιδευτής.

Κακός εκπαιδευτής σημαίνει κακός γονιός.

 

Δεν υπάρχει αποτυχία παιδιού. Πως μπορεί να αποτύχει ένα παιδί?... Αποτυχία γονιού από την άλλη υπάρχει....

Και φυσικά κακός γονιός είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τον κακό εκπαιδευτή!...

Πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι η τα 2 πρώτα χρόνια του παιδιού διαμορφώνουν το 90% του χαρακτήρα. Αυτό σημαίνει ότι καλείσαι να μάθεις πράγματα σε ένα παιδί πριν ακόμα μιλήσει. Αποτυχημένα παιδιά υπάρχουν. Είναι στη φυλακή. Η έννοια του εύκολου κέρδους για παράδειγμα καλλιεργείται από το σπίτι. Ετσι κάποιο παιδί γίνενται μπράβος, νταβατζής, βαποράκι κλπ κλπ.

 

Τονίζω ότι ή εννοια της εκπαίδευσης είναι γενική και δεν περιλαμβάνει καψώνια. Είναι κυρίως λεκτική. Στη δική μας περίπτωση παρότι τα παιδιά δεν αποκωδικοποιούν τις προτάσεις που τους λέμε διαρκώς, αντιλαμβάνονται το ύφος.

 

Το ότι θα εκπαιδεύσεις το παιδί να κοιμάται στο κρεβάτι του έχει κυρίως συμβολικό χαρακτήρα και όχι πρακτικό.

 

Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς πάντα να φροντίζεις το παιδί σου διότι βιολογικά είναι εκτός φύσης. Εχεις αναρωτηθεί τι έχει συμβεί όταν βλέπεις 30ρηδες και 40ρηδες άντρες να πηγαίνουν με τη μαμά τους να ψωνίζουν σώβρακα; Σου αρέσει αυτό το θέαμα; Θα ήθελες το σύζυγό σου να πηγαίνει με τη μαμά του να ψωνίζει;

 

Δεν πρέπει να επικεντρώνομαστε στο επίκαιρο. Δηλαδή ας πάρω στο κρεβάτι μου το παιδί μου για κοιμηθεί και μετά βλέπουμε. Αυτό έχει συνέπειες στο μέλλον. Αν παραλληλήσεις τη πορεία του ανθρώπου με την πορεία ενός βέλους θα διαπιστώσεις ότι ενώ το βέλος στην αρχή έχει σφάλμα 1χιλιοστό από τη σωστή πορεία, στο τέλος καταλήγει 1 μέτρο εκτός στόχου.

 

Η αγάπη γενικότερα είναι κατάθεση ζωής και όχι στιγμιαία αντίδραση. Δεν παίζει κανένα ρόλο εάν αγαπάς παιδιά ή μεγάλους. 'Η αγαπάς ή δεν αγαπάς.