ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ

[Σοφία Τ.]

Χαιρομαι που συμφωνω ολο και περισσοτερο μαζι σου!!!

 

Κι εγω...

[Ursa Major]

Τελευταία φορά που ξαναδιάβασα τον "Πατούχα" του Κονδυλάκη ήμουν ήδη μητέρα, οπότε η φράση του Σαϊτονικολή στο δάσκαλο την πρώτη μέρα που παρέδωσε το γιό του στο σχολείο "δάσκαλε τα κόκκαλα δικά μου το κρέας δικό σου" απέκτησε ξαφνικά άλλο νόημα.

 

Δεν είναι πολύ μακρινή η εποχή αυτή, σκέφτομαι σήμερα

 

πολυ ποιητικο και ομορφο αλλα ασχετο. η τουλαχιστον υπερβολικο...

αναρωτιεμαι γιατι πρεπει να τραβαμε κατι απο τα μαλλια? η μηπως η συζητηση δεν εχει καποια ροη και οι απαντησεις δεν αφορουν τα προηγουμενα posts? γιατι αν κατι το λεμε φιλολογικα οκ! η επειδη μας αρεσε (οπως το παραπανω) τοτε παλι οκ! αλλα αν αυτο ηταν συμπερασμα που βγηκε απο τα λεγομενα μου τοτε νομιζω οτι αυτο αποτελει βια των γραπτων μου!

Σοφία-Νεφέλη δεν ξέρω πώς σου καρφώθηκε η ιδέα οτι απευθύνομαι σε σένα, ειλικρινά απευθυνόμουν στο ευρύτερο κοινό που διαβάζει αυτή τη στιγμή το φόρουμ και -πιθανότατα- γελάει.

 

Απλά σκέφτηκα πόσο αλλάζουν οι παιδαγωγικές μέθοδοι απο γενιά σε γενιά και ίσως αυτό θα 'πρεπε να μας προβληματίσει, πώς ενώ απ'τη μια μεριά η παιδαγωγική γίνεται όλο και πιο ήπια, όλο και πιο ανθρωποκεντρική, απ΄την άλλη ο κόσμος γίνεται όλο και πιο βίαιος ...

[Κυριακή]

Τελευταία φορά που ξαναδιάβασα τον "Πατούχα" του Κονδυλάκη ήμουν ήδη μητέρα, οπότε η φράση του Σαϊτονικολή στο δάσκαλο την πρώτη μέρα που παρέδωσε το γιό του στο σχολείο "δάσκαλε τα κόκκαλα δικά μου το κρέας δικό σου" απέκτησε ξαφνικά άλλο νόημα.

 

Δεν είναι πολύ μακρινή η εποχή αυτή, σκέφτομαι σήμερα

 

πολυ ποιητικο και ομορφο αλλα ασχετο. η τουλαχιστον υπερβολικο...

αναρωτιεμαι γιατι πρεπει να τραβαμε κατι απο τα μαλλια? η μηπως η συζητηση δεν εχει καποια ροη και οι απαντησεις δεν αφορουν τα προηγουμενα posts? γιατι αν κατι το λεμε φιλολογικα οκ! η επειδη μας αρεσε (οπως το παραπανω) τοτε παλι οκ! αλλα αν αυτο ηταν συμπερασμα που βγηκε απο τα λεγομενα μου τοτε νομιζω οτι αυτο αποτελει βια των γραπτων μου!

Σοφία-Νεφέλη δεν ξέρω πώς σου καρφώθηκε η ιδέα οτι απευθύνομαι σε σένα, ειλικρινά απευθυνόμουν στο ευρύτερο κοινό που διαβάζει αυτή τη στιγμή το φόρουμ και -πιθανότατα- γελάει.

 

Απλά σκέφτηκα πόσο αλλάζουν οι παιδαγωγικές μέθοδοι απο γενιά σε γενιά και ίσως αυτό θα 'πρεπε να μας προβληματίσει, πώς ενώ απ'τη μια μεριά η παιδαγωγική γίνεται όλο και πιο ήπια, όλο και πιο ανθρωποκεντρική, απ΄την άλλη ο κόσμος γίνεται όλο και πιο βίαιος ...

Συμφωνώ...με όλα ειδικά στο οτι δεν απευθύνθηκα σε συγκεκριμένο άτομο...

(το κείμενο που έγραψα το είχα συζητήσει μέ μία φίλη μου μέσα απο εδώ...την προηγούμενη εβδομάδα....ούτε που είχα διαβάσει τί γράψατε παραπάνω..(όποιος θέλει το πιστεύει..δεν με νοιάζει..αυτή που της το συζήτησα ξέρει))

έγραψα ότι έγραψα επειδή έτσι νιώθω και δεν αλλάζει..και ούτε θα κάτσω να πώ κάτι παραπάνω...όποιος θέλει ας διορθώσει κάτι στην συμπεριφορά του απέναντι στο παιδί του...http://somatikitimoria.gr/

Και όχι δεν θεωρώ κακό να στερήσεις έξοδο σαν τιμωρία στο παιδί..ίσα ίσα... αν έχει κάνει κάτι πραγματικά κακό...δεν μιλάω να σπάσει κάτι...μιλάω π.χ. να χτυπήσει ένα άλλο παιδί.. δεν θα απαντήσω με ξύλο εγώ σαν μάνα.

Γενικά πιστεύω πώς όταν δέρνεις ένα παιδί "Μάχαιρα έδωσες...μάχαιρα θα λάβεις"

Υ.Γ. Δεν θα συνεχίσω σε αυτό το θέμα γιατί στεναχωρέθηκα με κάποιες απαντήσεις..γειά!!

[sofia_nefeli]

Κυριακη μη παρεγησαι βρε! και η katd θα μπορουσε να ειχε παρεξηγηθει μαζι μου και η ursa και το αντιστροφο και παει λεγοντας...εδω ειμαστε για να τα λεμε και να βγαζουμε κατι καλο...

ursa εχεις απολυτο δικιο σε αυτο! δεν το επιασα! δεν εχω να προσθεσω κατι γιατι αν αρχισω παλι για το που παμε κτλ θα με βρισετε...

κυριακουλα οχι μωρε συγκεκριμενο ατομο.....ελα μου που θυμωσες

[angy]

Σύμφωνα με ενδεικτικές μελέτες σε όλο τον κόσμο, οι γονείς που κακοποιούν τα παιδιά τους μπορεί να αντιμετωπίζουν :

Σοβαρές ψυχικές παθήσεις όπως κατάθλιψη, διαταραχή προσωπικότητας, σπανιότερα ακόμη και ψύχωση.

Περιορισμένες νοητικές ικανότητες.

Μεγάλο βαθμό δυσκολίας ώστε να καταφέρνουν να ελέγχουν επιθετικά τις εκρήξεις θυμού τους.

Αίσθημα βαθιάς ανεπάρκειας για τον εαυτό τους και το ρόλο τους ως γονείς.

Έντονη ανάγκη να αισθάνονται εξάρτηση και προσοχή από τους άλλους με αποτέλεσμα να «βλέπουν» τα παιδιά τους ως πηγή φροντίδας και βαθιάς αφοσίωσης και αναγνώρισης με αποτέλεσμα τα παιδιά τους να υιοθετούν ρόλο γονέα απέναντί τους.

Κακές σχέσεις με τους δικούς τους γονείς ως παιδιά. Οι περισσότεροι γονείς που κακοποιούν έχουν υπάρξει οι ίδιοι θύματα κακοποίησης όταν ήταν παιδιά. Μέσα από την κακοποίηση των παιδιών τους – χωρίς να το καταλαβαίνουν – ελέγχουν και ανακουφίζουν τα δικά τους παιδικά τραύματα. Ένα κακοποιημένο παιδί ενδέχεται να γίνει ένας βίαιος γονιός στο μέλλον.

Οι γονείς που κακοποιούν σπάνια εκδηλώνουν ενθάρρυνση απέναντι στα παιδιά τους. Τα συμβουλεύουν και τα καθοδηγούν λιγότερο συγκριτικά με άλλους γονείς ενώ τους στερούν και αναφαίρετα δικαιώματά τους όπως είναι το παιχνίδι. Από την άλλη πλευρά μπορεί αναφέρονται με άσχημο τρόπο για το παιδί τους και να του αποδίδουν αρνητικούς χαρακτηρισμούς όπως: «δύσκολο», «κακό», «προβληματικό» γεγονός που σημαίνει ότι ασυνείδητα η γνώμη που έχουν για τα παιδιά τους δεν είναι άλλη από αυτή που έχουν για τον εαυτό τους. Πολύ συχνά η κακοποίηση συνυπάρχει με παραμέληση δηλαδή τη στέρηση βασικών αγαθών για την ανάπτυξη του παιδιού, όπως ακατάλληλες συνθήκες σίτισης και στέρηση /απαγόρευση φαγητού, αδιαφορία για τη σχολική του επίδοση κ.α.

Οι επιπτώσεις της σωματικής κακοποίησης κατά τη βρεφική και πρώτη παιδική ηλικία εκδηλώνονται κυρίως με έντονο κλάμα και εκρήξεις έντονου θυμού που δεν κατευνάζεται εύκολα ενώ τα παιδιά εμφανίζονται απαιτητικά και ανυπόμονα. Κατά τη μετέπειτα παιδική και εφηβική ηλικία τα παιδιά που έχουν υποστεί ή υπόκεινται σωματική βία έχουν:

oΦοβισμένη και επιφυλακτική στάση απέναντι στους άλλους. Δείχνουν να αποτραβιούνται στο ενδεχόμενο σωματικής επαφής ή στο άγγιγμα, κυρίως όταν βλέπουν απότομες κινήσεις π.χ σήκωμα χεριού.

oΈντονη ψυχοκινητική ανησυχία και υπερ-κινητικότητα

oΚαταθλιπτικά συμπτώματα όπως χαμηλή αυτό-εκτίμηση, θλίψη, στεναχώρια, απάθεια.

oΧαμηλή σχολική επίδοση ακόμη και μαθησιακές δυσκολίες ως αποτέλεσμα του ψυχικού πόνου που βιώνουν.

oΔιαταραχές συμπεριφοράς. Ο έντονος θυμός και η επιθετικότητα του κακοποιημένου παιδιού μπορεί να εκδηλωθεί με: αντιδραστική είτε επιθετική συμπεριφορά απέναντι στους συνομήλικους ή μεγαλύτερούς του, καταστροφική συμπεριφορά σε παιχνίδια ή άλλα αντικείμενα, αυτο-επιθετική στάση απέναντι στον εαυτό του με απόπειρες αυτοκτονίας, αυτοτραυματισμούς, χρήση ναρκωτικών ουσιών. Επίσης, ο πόνος και η οργή από την κακοποίηση μπορεί να εξωτερικευτεί με αντικοινωνική συμπεριφορά και με παραβίαση ηθικών κανόνων ή και του ίδιου του νομικού πλαισίου. Σε κάποιες περιπτώσεις τα παιδιά μπορεί να εκδηλώσουν ψευτο-ωριμότητα ενώ μπορεί να καταβάλουν υπερβολική προσπάθεια να γίνουν αγαπητά και αποδεκτά από τους άλλους με την κρυφή ελπίδα να τα αποδεχτούν και να τα αγαπήσουν οι γονείς τους. Στην προσπάθειά τους αυτή να γίνουν αγαπητά και ευχάριστα, τα παιδιά δείχνουν υποδειγματική, καταναγκαστική και πειθήνια στάση καθώς και τελειομανία

[Jen.]

Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε ότι η κακοποίηση είναι κακό.

Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι τι ορίζεται ως "κακοποίηση". Εκτός από τα φαινόμενα της άκρατης βίας που όλοι καταλαβαίνουμε ότι είναι φυσικά κακοποίηση αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι αν (1) μια χεριά στον πωπο ή (2) μια λεκτική κατσάδα ή (3) μια ψυχολογική απομόνωση είναι όλα το ίδια? Όλα αυτά είναι κακοποίηση? Και αν όχι ποια δεν είναι και γιατί?

[iro]

αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι αν (1) μια χεριά στον πωπο ή (2) μια λεκτική κατσάδα ή (3) μια ψυχολογική απομόνωση είναι όλα το ίδια? Όλα αυτά είναι κακοποίηση? Και αν όχι ποια δεν είναι και γιατί?

 

Λόγω πάθους και λατρείας προς τα παιδιά κάθε ηλικίας, έχω δουλέψει από τα 18 μου χρόνια σε πολυποίκιλλους χώρους όπου αυτά δραστηριοποιούνται: δημόσιο σχολείο, φροντιστήρια ξένων γλωσσών, ιδιαίτερα μαθήματα, κατασκηνώσεις σε περιόδους καλοκαιριού. Όλα αυτά, πριν κατασταλλάξω στην τωρινή μου καριέρα, έχουν αποτελέσει για μένα το πολυτιμότερο μάθημα ζωής που έχω ποτέ μου εισπράξει και έχουν καταφέρει να με κάνουν έναν καλύτερο άνθρωπο.

 

Jean μου, χρησιμοποιώντας αυτή την εμπειρία και βάζοντας στην κουβέντα και το προσωπικό μου ένστικτο, μπορώ να σου πω το εξής:

Κακοποίηση είναι κάθε μορφή ενσυνείδητης ή ασυνείδητης πράξης (ή / και μη-πράξης) που κάνει το σαγονάκι ενός παιδιού να τρέμει. Κατάλαβα οτι αυτό το τρέμουλο μπορεί να μη φαίνεται πάντα: μπορεί να μεταλλάσσεται σε θυμό, σε αίσθηση εγκατάλειψης, σε δάκρυα.

Όχι, δεν είναι κακό να κλάψει ένα παιδί εξαιτίας μας: κακό είναι να αφήσουμε την κατάσταση μετέωρη, να μην επιστρέψουμε μετά από λίγα λεπτά για να του εξηγήσουμε για ποιούς λόγους φτάσαμε σε αυτό το σημείο, να μην αποκαταστήσουμε τη σχέση μας μαζί του άμεσα εξηγώντας και συμφωνώντας ως προς το τι θα πρέπει να γίνεται από εδώ και πέρα για να μην ξανασυμβεί κάτι αντίστοιχο στο μέλλον.

 

Κακοποίηση είναι να κάνω τον άλλον να κλαίει βουβά και να μην επιστρέφω για να λύσω το πρόβλημα.

 

Και κάτι τελευταίο: κάθε φορά που ένας γονιός χρησιμοποεί το οποιοδήποτε "δεκανίκι" (ξύλο, χαστουκάκι, φωνή, απειλή, παντόφλα, ζώνη, κλπ) ομολογεί απλώς κατά βάθος οτι "δεν είμαι αρκετός - χρειάζομαι κάτι επιπλέον για να επιβληθώ". Είναι μια μορφή επικοινωνιακής ανεπάρκειας που για να φτάσει κάποιος εκεί - με εξαίρεση την περίπτωση της κλινικής διαστροφής - προφανώς έχει απελπιστεί για κατανοητούς λόγους. Είναι όμως μια μορφή ανημποριάς. Και τα παιδιά μας δύσκολα θα μας εμπιστευτούν κάποτε, αν μας θεωρούν ανήμπορους...

 

Αυτό, είναι ένα απο τα πράγματα που με δίδαξαν τα παιδιά.

 

Φιλικά,

Ηρώ

[Athena]

Προσωπικα πιστευω οτι το αν σαν γονιος θα φτασεις να "κακοποιησεις" το παιδι σου,προσβαλεις,υποτιμησεις και οτι αλλο,εχει να κανει με τον τροπο που σου φερθηκαν και οι δικοι σου γονεις.Αναπαραγωγη ρολων γινεται κατα το μεγαλωμα των παιδιων.Το αν θα καταφερουμε να "σπασουμε" αυτες τις συμπεριφορες θελει πολυ κοπο και προσωπικη αναπτυξη.Πολλες φορες ειναι αυτες που μητερες ριχνουν καμμια ή φωναζουν παραπανω και πριν κοιμηθουν απορουν για την συμπεριφορα τους και γεμιζουν ενοχες.Ειναι να το δουν και να το δουλεψουν.Και θα το ξαναπω γιατι ειναι πολυ βοηθητικο.

 

Ας παρατηρησουμε περισσοτερο το παιδι μας και ας φανταστουμε οτι αυτο ειμαστε εμεις,ας του φερθουμε ετσι οπως πραγματικα θα θελαμε να μας ειχαν φερθει σε αναλογη περιπτωση.

[yogini]

Η αλήθεια ειναι οτι η συζήτηση εδω μου φαίνεται πολύ θεωρητική και στην πράξη που πολλοί ρωτάνε τι πρέπει να γίνει σαφής απάντηση δεν γίνεται

 

Κανεις απο εμάς εδω δεν θα κακοποιούσε τα παιδιά του αλλα έτσι όπως το θέτουν μερικοί πρέπει να τα αφήσουμε να κάνουν οτι θέλουν χωρίς ποτέ να πούμε τίποτα γιατι μπορεί να θεωρηθεί σαν κακοποίση....με την ίδια λογική ειμαστε όλοι κακοποιημένοι απο τους γονείς μας και χρειαζομαστε άμεσα ψυχοθεραπεία.

 

Δεν ειναι όλα άσπρα ή ολα μαυρα εγω αυτό ξέρω, θεωρητικά ναι θα κάνεις διάλογο, θα εξηγήσεις στο παιδί κτλ κτλ αλλα βλέπω οτι 1 στα 10 συνετίζεται έτσι (εχω και 4 αδερφάκια μικρά)...οπότε για μένα άτοπο το όλο θέμα.

 

Εγω που δεν εχω γινει γονιος μπορώ να ακολουθησω μια άλφα γραμμή, η κυρία όμως με το κακομαθημένο που τα σπάει τι να κάνει; Σ'αυτήν απαντήστε.

[iro]

Η αλήθεια ειναι οτι η συζήτηση εδω μου φαίνεται πολύ θεωρητική και στην πράξη που πολλοί ρωτάνε τι πρέπει να γίνει σαφής απάντηση δεν γίνεται

 

Κανεις απο εμάς εδω δεν θα κακοποιούσε τα παιδιά του αλλα έτσι όπως το θέτουν μερικοί πρέπει να τα αφήσουμε να κάνουν οτι θέλουν χωρίς ποτέ να πούμε τίποτα γιατι μπορεί να θεωρηθεί σαν κακοποίση....με την ίδια λογική ειμαστε όλοι κακοποιημένοι απο τους γονείς μας και χρειαζομαστε άμεσα ψυχοθεραπεία.

 

Δεν ειναι όλα άσπρα ή ολα μαυρα εγω αυτό ξέρω, θεωρητικά ναι θα κάνεις διάλογο, θα εξηγήσεις στο παιδί κτλ κτλ αλλα βλέπω οτι 1 στα 10 συνετίζεται έτσι (εχω και 4 αδερφάκια μικρά)...οπότε για μένα άτοπο το όλο θέμα.

 

Εγω που δεν εχω γινει γονιος μπορώ να ακολουθησω μια άλφα γραμμή, η κυρία όμως με το κακομαθημένο που τα σπάει τι να κάνει; Σ'αυτήν απαντήστε.

 

Αγαπητή yogini,

 

Μεταξύ του να "μην κάνω τίποτα" / "το αφήνω να τα σπάει" μέχρι τη "σωματική τιμωρία" υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα. Όταν κάποιος δεν το βλέπει μεγάλο, τότε υπάρχει το πρόβλημα: το γεμίζει εύκολα με ο,τι του έρθει στο μυαλό εκείνη τη στιγμή.

Σε αυτό το χάσμα, δεν χωράνε μαγικές συνταγές για να τις μοιραστούμε με την κυρία του κακομαθημένου παιδιού.

 

Αλήθεια, ποιός το κακόμαθε;

[yogini]

Η αλήθεια ειναι οτι η συζήτηση εδω μου φαίνεται πολύ θεωρητική και στην πράξη που πολλοί ρωτάνε τι πρέπει να γίνει σαφής απάντηση δεν γίνεται

 

Κανεις απο εμάς εδω δεν θα κακοποιούσε τα παιδιά του αλλα έτσι όπως το θέτουν μερικοί πρέπει να τα αφήσουμε να κάνουν οτι θέλουν χωρίς ποτέ να πούμε τίποτα γιατι μπορεί να θεωρηθεί σαν κακοποίση....με την ίδια λογική ειμαστε όλοι κακοποιημένοι απο τους γονείς μας και χρειαζομαστε άμεσα ψυχοθεραπεία.

 

Δεν ειναι όλα άσπρα ή ολα μαυρα εγω αυτό ξέρω, θεωρητικά ναι θα κάνεις διάλογο, θα εξηγήσεις στο παιδί κτλ κτλ αλλα βλέπω οτι 1 στα 10 συνετίζεται έτσι (εχω και 4 αδερφάκια μικρά)...οπότε για μένα άτοπο το όλο θέμα.

 

Εγω που δεν εχω γινει γονιος μπορώ να ακολουθησω μια άλφα γραμμή, η κυρία όμως με το κακομαθημένο που τα σπάει τι να κάνει; Σ'αυτήν απαντήστε.

 

Αγαπητή yogini,

 

Μεταξύ του να "μην κάνω τίποτα" / "το αφήνω να τα σπάει" μέχρι τη "σωματική τιμωρία" υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα. Όταν κάποιος δεν το βλέπει μεγάλο, τότε υπάρχει το πρόβλημα: το γεμίζει εύκολα με ο,τι του έρθει στο μυαλό εκείνη τη στιγμή.

Σε αυτό το χάσμα, δεν χωράνε μαγικές συνταγές για να τις μοιραστούμε με την κυρία του κακομαθημένου παιδιού.

 

Αλήθεια, ποιός το κακόμαθε;

 

 

Δεν πιστεύω οτι όλοι κακοποιούν τα παιδιά τους συνειδητά (σύμφωνα με τον ορισμό της κακοποιησης που έχετε δώσει παραπάνω, ξυλιά, φωνή, παντόφλα κτλ) και δεν αναφέρομαι επουδενι σε ακραίες συμπεριφορές όμως επειδή κανείς δεν γεννήθηκε γονιός και οι πράξεις μας βασίζονται σε μεγάλο μερος απο τις προσωπικές μας εμπειρίες θα έπρεπε όλοι να πηγαίνουμε σε σχολες γονέων για να ξέρουμε τι να κάνουμε πριν γίνουμε γονεις ωστε να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε μετά...και το λέω αυτό γιατι ο γείτονας δίπλα που δεν εχει τελειώσει το λύκειο και μεγάλωσε με το φόβο του πατέρα του απο που να γνωρίζει πως πρεπει να αντιδράσει οταν το παιδί του κάνει κάτι; Βιβλια δεν διαβάζει, ιντερνετ δεν εχει.....εκει πρεπει η πολιτεια να παρεμβαίνει σωστά γιατι ολα τα άλλα ειναι θεωριες. Πως μπορούν να γνωρίζουν όλοι τι πρεπει να γίνεται ανα περίπτωση; Πόσοι είμαστε εμεις που διαβάζουμε ρε παιδια και ενημερωνόμαστε....ουτε το 10% του πληθυσμου δεν ειμαστε!

Πως θα μπουν αυτά στην κουτρα του απλού λαού;;;; Αυτο ειναι το πραγματικό πρόβλημα, η σωστή παιδεία και η ενημέρωση του γονιού.

[Αντιγόνη]

Γεια σας κι από μένα!

Βρίσκω όλη την αλήθεια στα λόγια της iro.

Ένα παιδί δεν θα σε σεβαστεί αν δεν το σέβεσαι και του φέρεσαι με φωνές, απειλές και ξύλο στις δύσκολες καταστάσεις. Στα δύσκολα είναι που πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε σωστοί γονείς.

Και πιο γενικά, πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα παιδιά σα να έχουμε μπροστά μας ενήλικα. Με ευγένεια και σεβασμό. Να λέμε ευχαριστώ, παρακαλώ, συγνώμη..

Αγαπητή yogini,

συγχώρα με, μα βρίσκω τα ερωτήματά σου λίγο επιφανειακά.

Με ένα "κακομαθημένο" παιδάκι που σαν παράδειγμα αναφέρεις, με σωστή αντιμετώπιση, ηρεμία, ασφάλεια, αγάπη αφιέρωση προσωπικού χρόνου και τεράστια υπομονή θα καταφέρει κανείς πολλά.

Πρέπει πρώτα να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας και μετά τα παιδιά.

Στα δύσκολα μας θέλω.

[mata]

Μεταξύ άλλων που έχω πεί στο συγκεκριμένο θέμα, θα ήθελα να συμφωνήσω και με την Iro, σε όσα μας έχει αναφέρει!

Πάντως εγώ μετά βίας πλέον συγκρατούμαι, όταν βλέπω σκηνές βίας, με πρωταγωνιστές γονείς και παιδιά, όποιας ηλικίας, στη θάλασσα, στην αγορά, στην καφετέρια, και οπουδήποτε αλλού.

Δεν αντέχω άλλο να ακούω να πέφτουν σφαλιάρες, παιδιά να κρατάνε τα μάγουλα τους και να κλαίνε απαρηγόρητα και οι μάνες να τους λένε καλά να πάθεις και διάφορα άλλα, ή να βλέπω να τραβάνε τα μαλλάκια τους, ή τα αυτιά τους.

Στις διακοπές μας, στο τραπέζι μας από πίσω σε ένα καφέ, έδωσαν μια σφαλιάρα σε ένα παιδάκι (δυνατή τόσο που ακούστηκε παρά την οχλαγωγία και την μουσική)και ο άντρας μου δεν με άφηνε να κοιτάω πίσω, από φόβο μήπως μιλήσω.

Δεν μπορώ άλλο να σιωπώ. Θέλω να μιλάω όταν βλέπω τέτοια περιστατικά. Ξέρω ότι δεν ΄μπορώ εγώ να διορθώσω τον κόσμο... αλλά δεν μπορώ να γίνονται όλα αυτά μπροστά μου και εγώ να συνεχίζω να πίνω τον καφέ μου, παριστάνοντας την αδιάφορη.

Και ποιός θα κάτσει να σ'ακούσει αν του μιλήσεις; Μπορείς σε όλους να το παίζεις ψυχολόγος; Και τί θα αλλάξει; Και μήπως αν τους πείς, γιατί χτυπάτε το παιδί σας, τί θα σου απαντήσουν; Καλά συγγνώμη, δεν θα το ξαναχτυπήσω; Εσύ να κοιτάς τη δουλειά σου, θα σου πούνε.

Και μιλάμε για σφαλιάρες που έχω δεί που πονούσε το δικό μου μάγουλο, ακούγοντας τες.

Κάποτε είχα πεί σε κάποια που έδωσε σφαλιάρα στο δίχρονο κοριτσάκι της, το οποίο από την σφαλιάρα, είχε χάσει την ισοροπία του, ότι είμαι κοινωνική λειτουργός και θα της κάνω καταγγελία.

Και μήπως τί έγινε; Μπορούσα να της κάνω; Στο δρόμο είμασταν. Να της έβαζα χειροπέδες; Να την ανάγκαζα να έβγαζε την ταυτότητα της; Το μόνο που έγινε ήταν να την τρομάξω, να μου απολογηθεί και να πάρει το παιδί και να περπατάει γρήγορα μπροστά. Άλλαξε κάτι;;;;;;;;

Αυτό με τρελάνει αφάνταστα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Που είμαστε ανήμποροι θεατές, τέτοιων περιστατικών!!!!!!!!!!

[katd]

Νομιζω οτι η συζητηση ανακυκλωνεται!!Τα παιδια δεν μπαινουν σε καλουπια!!Δεν ειναι ολα ιδια και σαφως δεν αντιδρουν ολα με τον ιδιο τροπο στις μεθοδους διαπαιδαγωγησης του καθε γονεα(της μητερας κυριως). Οποσδηποτε και πρεπει να ειμαστε παρα πολυ υπομονετικες και να υποστηριζουμε τον διαλογο, να εξηγουμε στο παιδι το καθε τι και γιατι πρεπει να κανει κατι ΑΛΛΑ μην υπερβαλλουμε στο οτι ειναι σωματικη βια η "μια στον πωπω" ή αυτο που κανω π.χ. εγω "χτυπαω την παντοφλα"....Δηλαδη ελεος!!!

Αλλα σε τελικη αναλυση ο καθενας λεει την αποψη του.....

 

mata μου συμφωνω απολυτα με οσα λες!!!θυμαμαι περιστατικο στο πλοιο που ο πατερας χαστουκισε 3-4 φορες το γιο του μπροστα σε ολο τον κοσμο δυνατα!!!Τα πηρα τελειως και αρχισα να φωναζω αλλα ολοι επεσαν πανω μου να με σταματησουν και αυτος μες αγριοκοιταξε!!Το παιδακι το κακομοιρο απο την ντροπη οτυ και μονο ουτε σταγονα δακρυ δεν εβγαλε, ΚΑΙ Η ΑΝΑΙΣΘΗΤΗ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΚΑΘΟΤΑΝ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΑΠΑΘΕΣΤΑΤΗ ΣΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΤΙΠΟΤΑ!!Ποσο ξυλο θα τρωει αυτο το κακομοιρο παιδι....

[nancy14]

Παρακολουθώ τα γραφόμενα εδώ και καιρό..

Πολλά με εξέπληξαν, άλλα με έκαναν και γέλασα, άλλα (τα περισσότερα) με έκαναν να αντριχιάσω και τα άφηνα στη μέση..

Εγώ είμαι κατά, κατηγορηματικά και χωρίς και αν...

Έχω δοκιμαστεί 22 μήνες στο ρόλο της μάνας και σίγουρα είναι νωρρίς αλλά είναι μια βασική και κάθετη άποψη ζωής η διαπαιδαγώγηση των παιδιών μου επομένως από τώρα έχω ξεκάθαρη γνώμη.

Η υπομονή μου εδώ και 6 μήνες έχει δοκιμαστεί 5-6 φορές, αλλά δοξάζω το θεό που έμεινα σταθερή στην άποψη μου και τα αποτελέσματα φαίνονται ήδη στην μικρή..(προσωπική γνώμη κουκουβαγιομάνας..)

Αλλά αυτό το τελευταίο που έγραψε η mata..αυτό για τις εικόνες..αυτό είναι που με τρελαίνει.

Το να ξέρω ότι γίνεται κάτι πίσω από τις κλειστές πόρτες είναι άλλο από το να το βλέπω να γίνεται και μπροστά μου (θα μου πείτε ότι είναι στρουθοκαμιλισμός αυτό και μπορεί να έχετε και δίκιο).

Απλά δεν αντέχω, μου πιάνεται η ψυχή και θέλω να ξεσπάσω όλη αυτή τη συσωρευμένη οργή μου πάνω στον οποιοδήποτε γονιό που βλέπω εκείνη τη στιγμή..Να τον χτυπήσω και εγώ με την ίδια δύναμη, με την ίδια σφαλιάρα, να τον μειώσω μπροστά σε όλους, να του φωνάξω του παλιο$$^$ και να φύγω...

Συγνώμη αλλά τα είπα και ξαλάφρωσα

[mata]

Ασε Katd.....κι εγώ το ίδιο σκέφτομαι γι'αυτά τα κακόμοιρα παιδιά. Κι όλοι να θέλουν να μας σταματήσουν......αντί να πλακώνουμε όλοι μαζί να τους λιντσάρουμε!!!!!!!!!!!

[Jean]

Μεταξύ άλλων που έχω πεί στο συγκεκριμένο θέμα, θα ήθελα να συμφωνήσω και με την Iro, σε όσα μας έχει αναφέρει!

Πάντως εγώ μετά βίας πλέον συγκρατούμαι, όταν βλέπω σκηνές βίας, με πρωταγωνιστές γονείς και παιδιά, όποιας ηλικίας, στη θάλασσα, στην αγορά, στην καφετέρια, και οπουδήποτε αλλού.

Δεν αντέχω άλλο να ακούω να πέφτουν σφαλιάρες, παιδιά να κρατάνε τα μάγουλα τους και να κλαίνε απαρηγόρητα και οι μάνες να τους λένε καλά να πάθεις και διάφορα άλλα, ή να βλέπω να τραβάνε τα μαλλάκια τους, ή τα αυτιά τους.

Στις διακοπές μας, στο τραπέζι μας από πίσω σε ένα καφέ, έδωσαν μια σφαλιάρα σε ένα παιδάκι (δυνατή τόσο που ακούστηκε παρά την οχλαγωγία και την μουσική)και ο άντρας μου δεν με άφηνε να κοιτάω πίσω, από φόβο μήπως μιλήσω.

Δεν μπορώ άλλο να σιωπώ. Θέλω να μιλάω όταν βλέπω τέτοια περιστατικά. Ξέρω ότι δεν ΄μπορώ εγώ να διορθώσω τον κόσμο... αλλά δεν μπορώ να γίνονται όλα αυτά μπροστά μου και εγώ να συνεχίζω να πίνω τον καφέ μου, παριστάνοντας την αδιάφορη.

Και ποιός θα κάτσει να σ'ακούσει αν του μιλήσεις; Μπορείς σε όλους να το παίζεις ψυχολόγος; Και τί θα αλλάξει; Και μήπως αν τους πείς, γιατί χτυπάτε το παιδί σας, τί θα σου απαντήσουν; Καλά συγγνώμη, δεν θα το ξαναχτυπήσω; Εσύ να κοιτάς τη δουλειά σου, θα σου πούνε.

Και μιλάμε για σφαλιάρες που έχω δεί που πονούσε το δικό μου μάγουλο, ακούγοντας τες.

Κάποτε είχα πεί σε κάποια που έδωσε σφαλιάρα στο δίχρονο κοριτσάκι της, το οποίο από την σφαλιάρα, είχε χάσει την ισοροπία του, ότι είμαι κοινωνική λειτουργός και θα της κάνω καταγγελία.

Και μήπως τί έγινε; Μπορούσα να της κάνω; Στο δρόμο είμασταν. Να της έβαζα χειροπέδες; Να την ανάγκαζα να έβγαζε την ταυτότητα της; Το μόνο που έγινε ήταν να την τρομάξω, να μου απολογηθεί και να πάρει το παιδί και να περπατάει γρήγορα μπροστά. Άλλαξε κάτι;;;;;;;;

Αυτό με τρελάνει αφάνταστα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Που είμαστε ανήμποροι θεατές, τέτοιων περιστατικών!!!!!!!!!!

 

Εχω παψει κι εγω απο καιρο πια να ειμαι θεατης σε τετοιες σκηνες... Ανοιγω τη στοματαρα μου και τους κανω ρεζιλι... Κι αυτους και κατι αλλους εγλκληματιες που καθονται 3καβαλο και 4καβαλο στα παπακια με τα παιδια-σαντουιτς αναμεσα τους...

Στο σουπερμαρκετ τις προαλλες μια χοντρελω (και συγνωμη αλλα αυτη ηταν χοντρελο και στη ψυχη) χαστουκισε το παιδι ( 2,5- 3 χρονων)δυνατα επειδη εριξε απο το ραφι ενα κουτι γαλα. Της λεω δυνατα, πολυ δυνατα ομως για να ακουσουν ολοι: Τι κανετε κυρια μου; Πως το χτυπατε ετσι το παιδι; Ουτε σκυλι να ηταν! Και μου απανταει: Και τι να τον κανω; Και τι σε νοιαζει στην τελικη; Και της λεω πολυ απλα: Με νοιαζει και με παρανοιαζει και ξερω και εναν εισαγγελια που τον νοιαζει πιο πολυ απο εμενα... Το βουλωσε... Αλλα δεν θα ειμαι εκει την επομενη φορα που το παιδι θα φαει ξυλο... Το απιστευτο της υποθεσης ειναι πως το παιδι μετα τη δυνατη σφαλιαρα συνεχιζε να παιζει και να της κραταει και το χερι καθως απομακρυνονταν... Εθισμος κανονικος στο ξυλο, το θεωρει κατι φυσικο πλεον...

[Sam]

Χαλίλ Γκιμπράν - Για τα παιδιά

 

Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου

Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.

Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα

Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.

 

Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου

Αφού ιδέες έχουν δικές τους.

Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους

Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο

που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.

Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις

αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα

Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες

 

Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου

ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.

Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο

και κομπάζει ότι με τη δύναμή του

τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.

Άς χαροποιεί τον τοξοτή ο κομπασμός του

Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει

έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο."

 

Χαλίλ Γκιμπράν

Ο Προφήτης

[katd]

Δεν μπορω!!! Τα θυμαμαι και τρελαινομαι!!!!Δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα απο το να συμπεριφερεσε ετσι στο παιδι σου μπροστα στον κοσμο....ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ????Αχ Παναγια μου λυπησου τα κακομοιρα τα παιδακια...αθωες ψυχουλες....

Εγω θυμαμαι η μαμα μου ποτε μα ποτε δεν μας ελεγε τιποτα μπροστα στον κοσμο που θα μπορουσε να μας κανει να νιωσουμε ασχημα...Αν καναμε κατι που δε επρεπε απλα μας κοιτουσε και ελεγε "Κατερινακι" τραγουδιστα (χαχα)...Το πιαναμε το νοημα...

Αυτοι ειναι σκετα κτηνοι τελος!!!

[iro]

mata, jean, nancy 14, katd και δεκάδες άλλες μαμάδες που συμμεριζόμαστε την ίδια αηδία και οργή για τα καθάρματα που χτυπάνε τα παιδάκια δημοσίως (σκέψου τι γίνεται ιδιωτικώς) ακούστε τι σκέφτηκα:

 

Έχω στα χέρια μου το σχέδιο νόμου (ψηφίστηκε τον Οκτώβριο του 2006) που καθιστά παράνομη κάθε χρήση σωματικής βίας σε ανήλικο από γονέα/κηδεμόνα. Μόλις βρω το ρημαδοφύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως που παρουσιάζει το νόμο στο σύνολό του, θα το εκτυπώσω, θα το φωτοτυπήσω και θα βάλω αντίτυπα στην τσάντα μου. Κάθε φορά που θα βλέπω τέτοιου τύπου καταστάσεις, θα πλησιάζω τον γονιό-κάθαρμα, θα του πετάω στα μούτρα το χαρτί και θα απαγγέλω το κάτωθι διάγγελμα:

 

"Με βάση αυτόν εδώ το νόμο είσαι παραβάτης και διώκεσαι ποινικά. Συνοδεύομαι από άτομα που σε είδαν να χτυπάς το παιδί και θα πάω μαζί τους για καταγγελία στον εισαγγελέα. Ελπίζω να έχεις καλό δικηγόρο".

 

Δεν αστειεύομαι καθόλου. Θα το κάνω. Και τότε θα σας έχω νέα...

[Sam]

 

Αν το βρεις δημοσίευσε το γιατί το ψάχνω εδώ και αρκετή ώρα!!!

[nancy14]

Η Ursa νομίζω είναι δικηγόρος.

Μπορεί να μας πει αν αυτό που λέει η iro θα πιάσει;;;

Και κάτι άλλο..αν, λέω εγώ τώρα, δω να χτυπάνε κάποιο παιδί, και εγώ πάω και χτυπήσω την μάνα-πατέρα μπορεί να μου κάνει μήνυση;;;

Εγώ μπορώ να κάνω μήνυση που χτυπούσε το παιδί της/του;;

[mamyb]

εσενα θα σου κανουν μυνηση αν τους χτυπησεις ή εστω αν τους προσβαλεις ή ακομα κ αν τους απειλησεις .... εσυ ομως μπορεις να καταγγειλης το γεγονος ΟΤΙ ΧΤΥΠΗΣΑΝ ΠΧ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥς και μετα θα σου κανουν μυνηση για συκοφαντηκη δυσφημιση χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχ

ΤΑ ΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧ

[nancy14]

βρε aria146 την μηνυση την δικη τους την υποπτευομουν να μου ερχεται αν ομως φωναξω αστυνομια να παμε στο τμημα με μαρτυρες γιατι να μπορω να τους κανω και εγω μηνυση;;;;

γιατι συκοφαντικη δισφιμιση, αφου θα εχω μαρτυρες..

το σαββατο στο mall πχ υπηρχαν καμμια 50αρια ατομα που ειδαν το ιδιο με μενα, κανενας δεν θα καταθεσει σαν μαρτυρας;;;αποκλειεται.

Ασχετο, η αστυνομια έρχεται;;;

[mamyb]

οταν θα ερθει η αστυνομια αυτοι θα εχουν φυγει ....

την μ υνηση που θα σου κανουν για συκοφαντικη δυσφημιση θα ειναι το οπλο τους ως προς την αθωοτητα τους.....δλδ θα πατε στο δικαστηριο και θα σου πουνε ....πειτε μας ..θα πας και 1-3-6 μαρτυρους θα πουνε οκ πειτε και μας εσεις..θ απειτε ολοι μαζι .... και μετα η υπερασπισης ...ψευδη και συκοφαντιες κυριε προεδρε εμεις καταθεσαμε μυνηση ...και θα φερουν κι αλλους 10-20 μαρτυρους να πουνε οτι ειναι καλοι γονεις ......

οσον αφορα τους μαρτυρες που λες οτι θα ερθουν...μη περνεις και ορκο !

τεσπα ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ... το θεμα ειναι να μην γηνει η κακοποιηση απαξ και γηνει ??? το παιδι ειναι χαμενο ... εγω παλι ειμαι της αποψης να φωναξεις τους μπατσους και μυνηση να κανεις ..και απολα..... ΑΥΤΟς Ο ΩΧΑΔΕΡΦΗΣΜΟΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΦΑΕΙ !!!