ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ

[maryp]

a! ok!

 

 

Εγώ αυτή την αγκαλιά την χρησιμοποίησα όταν ήταν γύρω στα 2 ο μεγάλος μου. Και ναι, ήταν ΑΓΚΑΛΙΑ. Ζεστή και τρυφερή. οχι αγκαλιά ακινητοποίησης. Είναι βέβαια και στο κάθε παιδί... άλλο θέλει τρυφεράδα, άλλο θέλει ακινητοποίηση... πάντως δεν πιστεύω ότι κανένα θέλει ξύλο (έστω κι αν μερικές φορές είναι σαν να σε παρακαλάνε με τη συμπεριφορά τους )

[dora]

Ο δικος μου βιαιοπραγει παντως μονος του..

Σημερα το μεσημερι καθομασταν στον καναπε στις μαμας μου το σπιτι ειχε φερει μαξιλαρια και κουβερτες και ηθελε να κοιμηθει εκει..

Εγω ηθελα να φυγουμε..

Αυτος ηθελε να μεινει.. Η μαμα μου ηθελε να κοιμηθει.. Προσπαθουσα λοιπον να τον παρω να φυγουμε αυτος δεν ηθελε.. Μια ξαπλωνε (νυσταζε κιολας αλλα δεν βολευοταν) μια σηκωνοταν.. Εγω διπλα του..

Σε καποια φαση αρχιζει να μου τραβαει τη μυτη (το εχει βρει παιχνιδι και γελαει, εγω κανω οτι κλαιω γιατι ποναω αυτος ερχεται να με αγκαλιασει, σταματαω και ερχεται να κανει "κουτουλιτσα" (ο πατερας του του την εχει μαθει αυτη τη βλακεια) και μου δινει μια πανω στα δοντια κοντεψε να μου ματωνει το κατω χειλος μου, και τα δοντια μου εμειναν πανω στο μαγουλο του και ελαφρα κατω απο το ματι του.. βαζει τα κλαμματα ερχεται η μανα μου και λεει.."Καλα μωρη το δαγκωσες το παιδι????" Δεν ντρεπεσαι.. ελα εδω παιδακι μου που σε δερνει η μανα σου που δεν κοιμασαι... (σμαιλις να τσιριζει εχουμε????)

[Μαρια Στυλιανακη]

απίστευτο χεχε....

 

ένα εχω να προσθέσω.

 

όσοι δεν βρίσκετε άλλο τρόπο και αναγκάζεστε να χρησιμοποιήσετε τον φόβο, έστω και σε μικρό βαθμό,

σκεφτείτε μήπως αυτό σας φαίνεται φυσιολογικό και ακίνδυνο, ακριβώς επειδή έτσι σας αντιμετώπισαν και εσας?.

αυτό σημαίνει, ότι στην ουσία δεν είχατε την εμπειρία και του διαφορετικού.

εγώ να πω οτι και εγώ ανήκω σε αυτή την περίπτωση-! στρατιωτικός μπαμπάς και μαμά γερμανίδα! ( ο νοών νοείτω !) αλλά όχι με σωματική τιμωρία περισσότερο συναισθηματικά ή και με φωνή, σπάνια όμως.

Ο φόβος όμως, υπήρχε, μεγάλος - χωρίς καν να υπάρχει η σωματική τιμωρία!

εμένα έτυχε και με ακολούθησε αυτό στην ζωή μου περεταίρω.. σε όλα τα επίπεδα.

 

δεν θα ήθελα με τίποτα να μεταδώσω έτσι (με φόβο) στο παιδί μου αυτό που θέλω να του δείξω.

 

πιστεύω ότι την στιγμή που ο γονιός , δεν ξέρει τι να κάνει,

και αναγκάζεται να προβεί σε πράξεις που θα φοβίσουν το παιδί του, απλώς για να υπακούσει, ίσως είναι καλή στιγμή για να αναρωτηθεί, τι θα τον βοηθούσε και να αναζητήσει συμβουλές, έτσι ώστε να μπορέσει να βρεί άλλους τρόπους για να κανει το παιδί του να υπακούσει.

 

 

Εγώ πιστεύω ότι το να μαθαίνει το παιδί απο τα λάθη του και με επιπτώσεις

που δεν εμπεριέχουν το συναίσθημα του φόβου,

θα το κάνει πιο έξυπνο κ θα του οξύνει την αντίληψη.

Η λογική μου?

τότε θα χρειαστεί να σκεφτεί περισσότερο και να αναρωτηθεί.

Ενώ, με τον φόβο, έστω και μικρός να είναι, απλώς θα παγώσει ότι συμβαίνει, και θα υπακούσει τυφλά. ο εγκέφαλος δεν θα χρειαστεί να λειτουργήσει περεταίρω.

 

δεν το διάβασα κάπου ξεκαθαρίζω ότι ειναι δική μου θεωρία.

 

σε αυτό το τόπικ πρέπει να έχω γράψει και την θεωρία μου οσον αφορά το πατ πατ στην πανα - που μπορεί να μην πονάει, αλλά κάνει το παιδί να συνδέει, την διορθωση της όποιας συμπεριφοράς με σωματική επαφή.

 

αργότερα, θα αισθάνεται ότι αυτός ειναι ο τρόπος με τον οποίο θα του γίνεται η επίπτωση. με ένα πατ πατ στο πωπο ή στο χέρι.

και εξαιτίας αυτού, μπορεί αυτός να είναι και ο μόνος τρόπος που θα πετυχαίνει η οριοθέτηση στο μέλλον.

Μπορεί να πιστεύει οτι, α αφου δεν μου έκανε πατ πατ, είναι οκ αυτό που έκανα.

κάποια στιγμή που το πατ πατ δεν θα είναι πλέον αρκετό ή το παιδί θα είναι μεγαλύτερο 4-5-6 ετών, το πατ πατ, ίσως θα χρειαστεί να γίνει πιο δυνατό. ή και να αναγκαστεί ο γονέας να τραβήξει το χέρι του παιδιού.

μετά, καθώς μεγαλώνει και το τραβηγμα του χεριού, να μην φοβίζει το παιδί, (7 - 8 -9 ετών)

τότε μπορεί το μόνο που να πετυχάινει να είναι ένα ταρακούνημα απο τους ώμους.

μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο και έχοντας σωματική δυναμη, το παιδί

θα μπορεί να ξεφυγει απο το ταρακούνημα.

εκεί θα χρειάζονται άλλες πιο άμεσες μεθόδοι όπως το χαστούκι.

 

Η επικοινωνία όμως πλέον, δεν θα είναι δυνατή με άλλο τρόπο τότε.

Η εφηβεία θα έχει φτάσει, και ο έφηβος, θα θυμώνει με κάθε διόρθωση του γονέα.

Έχοντας μαθει όχι στον διάλογο αλλά στην επίλυση των διαφωνιών με σωματικό τρόπο, ούτε και ο ίδιος θα συζητάει.

 

η σχέση του γονεα με το παιδί του, θα μείνει σε επιφανειακό επίπεδο,

τα λόγια του γονέα, θα βρίσκουν στο κενό, αφού μέχρι τότε, δεν εχει εκμεταλλευτεί τον διάλογο σαν μεσο επικοινωνίας και επίλυσης των προβλημάτων.

 

ένα πιθανό σενάριο, που σκέφτηκα.

 

επίσης όσο και να ακούγεται αστείο,

υπάρχει εφαρμογή αυτής της θεωρίας και στην εκπαίδευση σκύλων.

θελεις ο σκυλος να μαθει να κάθεται? ή να μη νκάνει κάτι?

αν πιέσεις το σκύλο να κατσει με το χέρι, πιέζοντας τον προς τα κατω, και μαθει να το κανει έτσι,

οταν δεν το κάνεις,

δεν θα καθεται απο μόνος του. θα ξέρει ότι μονο όταν τον πιεζεις προς τα κάτω θα καθεται. το ίδιο και αν του φωνάξεις.

αν συνέχεια του φωνάζεις, θα ξέρει ότι μόνο αν του φωνάξεις θα ισχύει η εντολή να κάτσει. αν του μιλήσεις ήρεμα, δεν θα έχει τιποτα να κανει η εντολή αυτή, θα είναι άκυρη.

 

υπάρχει σε αυτή τη περιπτωση ο σωστός τρόπος:

του μαθαίνεις να καθεται χωρίς να τον πιέζεις να κατσει με το χέρι.

έτσι ακόμα και αν εισαι μακριά και του πεις την εντολή, κάθεται. δεν χρειάζεται να είσαι απο πάνω του για να κάνει αυτό που θέλεις.

στην εκμάθηση εντολών, του τις μαθαίνεις λέγοντάς τις πάντα μια φορά, και με ήρεμο τρόπο. έτσι όταν χρειαστεί, και τις πεις με ηρεμία, θα υπακούσει κανονικότατα.

 

όλα αυτά, είναι τρίκ.

είναι εκμάθηση.

 

απλώς ανήκουμε σε μια γενια οπως πολύ σωστά κάποιο μέλος παράθεσε σε μια δηλωση κάποιου επιστήμονα,

που δεν εχουμε συνηθίσει ή μάθει, στο πώς μπορούν να λειτουργήσουν όλα αυτά,

χωρίς φωνές, ή χωρίς σωματική επαφή/τιμωρία κατά την διόρθωση μιας συμπεριφοράς.

 

είναι μια πολύ μεγάλη πρόκληση.

[mata]

Υπέροχα όσα μας έγραψες Μαρία!!!!!!!!

[vera]

Τι ειναι το πατ πατ στην πανα?

[yogini]

Τι ειναι το πατ πατ στην πανα?

 

Οι ξυλίτσες οι απαλές καλέ στον πωπακο πάνω απο την πάνα!!!!!

Ρε Βέρα ακόμα κι εγω το ξέρω αυτό!

[MARGIO]

Μια παιδοψυχολόγος κάποτε στον παιδικό σταθμό μας είχε συμβουλεύσει να μη βάζουμε ποτέ το παιδί τιμωρία, αλλά να το βάζουμε σε μία ήσυχη γωνία του σπιτιού (όποια θεωρούμε εμείς καλύτερη) για να "σκεφτεί" αυτό που έκανε αν ήταν σωστό ή όχι. Τα λεπτά που έπρεπε να κάτσει το παιδί για να σκεφτεί ήταν ανάλογα της ηλικίας του, δλδ 3 χρόνων - 3 λεπτά, 4 χρ 4 λεπτά κ.ο.κ.

Μάλιστα χρησιμοποίησε κι ένα λογοπαίγνιο για να μας δώσει να καταλάβουμε μερικά πράγματα: "τιμωρία??? Τί μωρία!!!!!!!!!!!"

 

κορίτσια, συγνώμη για να καταλάβω,όταν ένα παιδί χτυπιέται κάτω και φωνάζει με όλη του την δύναμη, όταν επαναλαμβάνει επίμονα και με πείσμα μια επικίνδυνη κίνηση, είναι εκτός ελέγχου και χτυπάει από τα νεύρα όποιον είναι μπροστά του,

αυτό το παιδί θα ''κάτσει στην καρέκλα'' ήρεμα και θα΄''σκεφτεί το τι έκανε'';;

Οι ειδικοί σαν να ζούνε σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν...

 

Σε αυτή την περίπτωση (την έχω ζήσει) μου είχε συστήσει να τον πάρω αγκαλίτσα μόλις το κάνει αυτό. Ε! Με την πρώτη το έκοψε! Μαχαίρι!

Σε μενα γιατι δεν πιανει αυτο,και με σπρωχνει και μου φωναζει φυγε,φυγε! Τι κανω λάθος ρε κοριτσια?

[katd]

Αυτα που εγραψε η Μαρια Στυλιαννακη ειναι παρα πολυ σωστα. Ειναι και ειδικη (αν και εγω σαν πιο καινουρια δεν ξερω την ειδικοτητα της) οποτε ξερει κατι παραπανω. Θελω λοιπον να την ρωτησω αν μπορει να διαβασει το ποστ μου με το παραδειγμα της κουζινας και να μου δωσει συμβουλη!!

 

Εχθες εγινε παλι το ιδιο. Πηγε στην κουζινα και του ειπα κακο, αρχισε να κλαιει και να με στπρωχνει απο μπροστα για να την πιασει, τιποτα εγω εκει του ελεγα κακο, θα καεις ειναι τζιζ, τιποτα στριγκλαγε....εγω ακινητη και να λεω το ιδιο πραγμα(ειχα γονατησει και προσπαθουσα να τον ηρεμησω και να του εξηγησω)...Αφου λοιπον δεν σταματουσε χτυπαω την παντοφλα αλλα αυτος απτοητος....ΕΕΕΕΕ τι αλλο πια να κανω!!!???

[Serba]

Σε μενα γιατι δεν πιανει αυτο,και με σπρωχνει και μου φωναζει φυγε,φυγε! Τι κανω λάθος ρε κοριτσια?

 

MARGIO, εμένα εκτός από αυτά που περιγράφεις με χτυπάει με όλη του την δύναμη, και με τσιμπάει και με δαγκώνει...τόση δύναμη,τόσα νεύρα γιατί δεν έγινε το δικό τους...

 

Μαρία Στ., πραγματικά πολύ μεγάλη η πρόκληση...

και πάλι

Τι κανω λάθος ρε κοριτσια

[Ekabn]

Κι εγώ το'χω αυτό που λες αλλά με την κατάψυξη (γιατί στο φούρνο της κουζίνας είχε ασφάλεια, μήπως να ρωτήσεις σε καταστήματα ηλεκτρικών αν μπορείς να βάλεις μία. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να πατήσεις την παντόφλα ρε συ.

Το βλέπεις να πλησιάζει. Του λες όχι. Σε γράφει και πάει και το ανοίγει. Σηκώνεσαι και πας εκεί και στέκεσαι μπροστά , πιέζοντας με το πόδι σου την πόρτα για να μη μπορεί να την ανοίγει. Αυτό κλαίει, φωνάζει, χτυπιέται, ουρλιάζει, σε κοπανάει κλπ κλπ. Εσύ εκεί. Με ήρεμη φωνή του μιλάς και του λες δε μπορώ να σε αφήσω να το ανοίξεις αυτό γιατί θα καείς/θα χαλάσει το φαγητό μας και δε θα έχουμε να φάμε. Όση ώρα πάρει. Εμένα δεν παίρνει και πολλή ώρα πια, βαριέται. Ε, αν δεις ότι δεν υποχωρεί ίσως αν του βρεις κάτι άλλο, μια κατσαρόλα να κοπανήσει;

 

Μου φαίνεται ότι ο δικός μου υποχωρεί σύντομα στα όχι επειδή έχει όλο το σπίτι δικό του. Ανοίγει όλα τα συρτάρια εκτός από δυο τρία, όλες τις ντουλάπες, τα πάντα. Τα κάνει όλα χάλια και κανείς δε λέει τίποτα. Αλλά σε μερικά πράγματα δεν επιτρέπεται. Στις μπρίζες, στην κατάψυξη, στη λεκάνη της τουαλέτας, κάποια ντουλάπια με καθαριστικά τα έχουμε ασφαλισμένα, ε, αυτά πάνω κάτω. Οπότε, όταν του κλείνεις με το πόδι την κατάψυξη και ξέρει ότι δε θα υποχωρήσεις, ε, πάει λίγο πιο δίπλα στα τάπερ και τους δίνει και καταλαβαίνουνε.

[katd]

Ekabh μου αυτο ακριβως ελεγα και εγω!!Θα βαρεθει και θα σταματησει!!Θα ασχοληθει με κατι αλλο!!Τοσα πραγματα μπορει να κανει και τοσα ντουλαπια μπορει να ανοιξει πρεπει να κολλαει στην κουζινα και να χτυπιεται??Αλλα οτι και να του δωσω το πεταει απο τα νευρα του......Φαντασου οτι εχθες εγινε το περιστατικο οταν ειμασταν οι δυο μας και κρατησε κανα 15λεπτο, εγω να του εξηγω και εκεινος να τσιριζει μεχρι που σταματησε μονο με την δευτερη φορα που χτυπησα την παντοφλα στην κουζινα πια και του φωναξα "κακο, πολυ κακο, τζιζ" αλλα μολις μετα απο καμια ωρα ηρθε ο αντρας μου ΞΑΝΑ εκει ο σπορος!!Του λεει τα ιδια ο αντρας μου και απο το πεισμα και τα νευρα του ειχε κατσει στο κεντρο της κουζινας και τσιριζε τοσο δυνατα και εκλαιγε που η μαμα μου που μενει απο κακο με πηρε τηλ!!Μολις της ειπα για την κουζινα μου λεει "α καταλαβα"!!

Σκεφτηκα αν και το εχω ξανακανειαυτο που ειχε πει η Jean) να τον ξανααφησω να ακουμπησει οταν καιει η κουζινα? Οχι οτι την προηγουμενη φορα επιασε!!!

 

Βασικα αυτο που με προβληματιζει ειναι οτι οσο ημουν στο σπιτι ειμασταν πολυ καλα μαζι και δεν ειχαμε τετοια προβληματα....Οταν ξεκινησα την δουλεια μετα απο ενα διαστημα αρχισαν τα δυσκολα....Σιγουρα η γυναικα που τον κρατουσε τον επηρεασε γιατι οτι ηθελε του το εκανε αλλα εγω τι μπορω να κανω τωρα? Πως θα τον επαναφερω στα φυσιολογικα του? Δεν μου αρεσει να τσιριζει και να χτυπιεται...θελω να καταλαβαινει γιατι κατι ειναι κακο....Σε μια βδομαδα σταματαω την δουλεια και θα ηθελα καποια συμβουλη....

Εχω μεγαλωσει με το διαλογο και ειμαι υπερ αλλα νομιζω οτι εχω ηδη αποτυχει...Νιωθω τυψεις που γυρισα στην δουλεια!!!

[Ekabn]

Βρε συ, δίκιο έχεις, είναι πιο επίμονος ο δικός σου... αν και δεν έχω την εμπειρία, νομίζω ότι δε μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο από υπομονή και επιμονή στη στρατηγική σου. Όσο για τη σύσταση της Jean, εγώ προσωπικά θα τον άφηνα να καεί, με προσοχή, από κοντά, αλλά να καεί. Το ψιλοκάνω σε κάποιες περιπτώσεις, τον αφήνω να πέσει και να χτυπήσει και είναι δίπλα και τον παίρνω αγκαλιά. Βέβαια ο δικός μου είναι κλανιάρης, όταν χτυπήσει μετά προσέχει. Να τον δεις με τί προσοχή κατεβαίνει απ'τον καναπέ...εξπέρ της κατάβασης. Ο δικός σου είναι σκληρό καρύδι.

 

Αλλά αφού σταματάς την άλλη βδομάδα θα έχεις την ευκαιρία να το εξασκίσεις περισσότερο και πιστεύω θα τα καταφέρεις, αφού και την άλλη φορά τα κατάφερες. Τυχερούλααααααα, άντε θα κάνετε τα καλύτερα Χριστούγενναααααα

[Μαρια Στυλιανακη]

σε αυτή την ηλικία ακόμα που είναι, καλά κάνει η γυναίκα και τον αφήνει να κάνει πράγματα,

 

δε μπορεί ακόμα να μιλήσει, ή να συνεννοηθεί!

αν πετάει πραγματα,

τον πηγαινεις στα μαξιλαράκια και στις μπάλες αν έχεις ή φτιαχνεις μπαλλες απο χαρτί εφημερίδας

και πας εκεί για να τα πετάει μεσα σε κάτι.

 

ή πάνω σε κατι, ή να τα ρίχνει.

 

οι αταξίες, είναι όλες θέμα αναπτυξιακό,

και για να ηρεμείτε, θα βρίσκετε πάντα εναλλακτική λύση.

 

σε αυτή την ηλικία δεν υπάρχει νόημα στο να απαγορεύεις κάτι ή να τιμωρείς με οποιονδήποτε τρόπο,

 

απλως δείχνεις το επιθυμητό πράγμα.

 

δείτε εδω

 

http://parents.org.gr/psych/a183

 

ΒΑΣΙΚΟΤΑΤΟ - δεν παίρνουμε το παιδί απότομα, απο εκεί που είναι με φόρα ή θυμό, ή σηκωτό για να το πάμε αλλού.

το πιάνουμε αγκαλιά και πάμε στο άλλο σημείο όπου μπορεί να κανει αυτό που θέλει.

 

ΑΥΤΟ που γραφω, ακόμα και αν δεν πει τιποτα η μαμα και δεν δείξει θυμό

και με το δείξει με αγανακτισμένο πιάσιμο του παιδιού

 

περνάει κανονικότατα στο παιδί που ξαφνικά αισθάνεται κάποιον να τον γραπώνει, φυσικά θα αρχίσει να κλαίει και να χτυπιέται.

 

είναι δυστυχώς κάτι που βλέπω συχνά, και δεν γνωρίζω αν ειναι συνειδητό στους γονείς, ή αν δεν είναι, το πόσο αυτό παίζει πολύ μεγάλο ρόλο,

στο να δεχτεί ένα παιδάκι την παρέμβαση του γονέα.

 

παίζει τεράστιο ρόλο παρόλο που είναι κάτι πολύ μικρό και φαινομενικά, λεπτομέρεια.

[mata]

Katd σου εύχομαι καλή επιτυχία στην προσπάθεια σου!!!Φαντάζομαι πόσο κουράστηκες, αλλά πού θα πάει.....κάποια στιγμή θα ξεπεραστεί....ΚΟυράγιο και συνέχισετην προσπάθεια!

 

Εγώ είμαι έξαλλη!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Χθές το βράδυ, ενώ έκανα κάποιες δουλειές, από το πάνω διαμέρισμα, γινόταν χαμός!!! Η ώρα ήταν περίπου 11.30 και η όλη υπόθεση συνεχίστηκε για μισάωρο και παραπάνω. Ακουγόταν τρεξίματα, φωνές, ουρλιαχτά. Ο λόγος είναι ότι δύο άνθρωποι, η γυναίκα δασκάλα και ο άντρας καθηγητής, δεν μπορούν εδώ και τόσα χρόνια (από ότι μου έχει πεί και η ίδια) να πειθαρχησουν το παιδί τους, το οποίο είναι περίπου 9 χρονών. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν για να το πειθαρχήσουν, είναι είτε ξύλο, είτε φωνές και βρισιές ή οτιδήποτε άλλο, εκτός από πάντως από τις σωστές μεθόδους. Αυτή δεν ξέρω αν το δέρνει, πάντως από το αυτί το έχει τραβήξει και μπροστά μου και τον έχει σύρει μέχρι το ασανσέρ έτσι

Οι δύο αυτοί άνθρωποι, είναι υποτίθεται άνθρωποι που ένα παραπάνω και λόγω επαγγέλματος, θα έπρεπε να ξέρουν πώς να χειριστούν ένα παιδί. Τις προάλλες άκουγα αυτόν, να αποκαλεί το παιδί βλάκα και αλήτη!!!!! Είναι δυνατόν;;;;;;;;;;;;;;

Κάθε φορά είμαι στο παραπέντε να ανέβω και να δείρω και τους 2!!!!Έχουν κι ακόμα ένα αγοράκι, που το διαχωρίζουν εντονα και διαρκώς λένε πόσο δύσκολο είναι το μεγάλο τους το παιδί και πόσο διαφορετικό είναι το μικρό.

Όποτε με βλέπει αυτή, με ρωτάει αν κάνει κάποιον θόρυβο και με ενοχλεί. Γενικώς ειναι πολύ ευγενική και δεν δίνει δικαίωμα. Όταν με ρώτησε πριν από καιρό, της είπα ότι δεν ακούω το παιδί(επίτηδες βέβαια το είπα αυτό), αλλά ακούω τον πατέρα που βρίζει και φωνάζει. Εσένα, της λέω δεν σ'ακούω και πολύ. Ευτυχώς θα τους ανεχτώ μέχρι τον Δεκέμβριο ακόμα, γιατί μετακομίζουν. Λόγω όμως του χθεσινόύ περιστατικού, είμαι αποφασισμένη να εκτυπώσω μια σελίδα περί σωματικής κακοποίησης και να την αναρτήσω ΚΑΙ στην είσοδο της πολυκατοικίας αλλά και στον πίνακα ανακοινώσεων. Ο άντρας μου, μου είπε ότι αυτοί, έχουν τόσα χρόνια την ίδια τακτική. Από τη σελίδα θα αλλάξουν; εγώ όμως νοιώθω άσχημα που είμαι απλός ακροατής και δεν κάνω τίποτα. Ειλικρινά, χθές μου ήρθε να ανέβω επάνω. Ενας Θεός ξέρει πώς κατάφερα και κρατήθηκα. Τον άντρα μου σκέφτηκα, γιατί μετά θα είχαμε καυγάδες και θα μου έλεγε ότι δεν είχα εγώ καμιά δουλειά να ανακατευτώ. (Τί άποψη κι αυτή;;;;;Αλλά τέλος πάντων)Αν ήμουν μόνη μου, σιγουρα θα πήγαινα!

Τη σελίδα θα την αναρτήσω ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!Μπορεί και το παιδί να τη διαβάσει και να τους την κοπανήσει στα μούτρα!Εγώ θεώρώ ότι ΟΦΕΙΛΩ να το κάνω!

 

Το αποτέλεσμα από αυτή τη συμπεριφορά είναι το παιδί να θέλει να τους εκδικείται με οποιονδήποτε τρόπο και να εκδηλώνει αντιδραστικότητα!

Έλειπε με τους παππούδες του διακοπές, και όταν γύρισε τους είπε: ΔΕΝ ΠΕΘΥΜΗΣΑ ΕΣΑΣ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΜΟΥ ΠΕΘΥΜΗΣΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μάλλον αυτό όμως είναι που τους αξίζει!!!!

[saxpa]

Το καημένο το παιδάκι....ΚΡΙΜΑ ---πόσες ζημιές μπορεί να κάνει ένα 9χρονο παιδάκι...????....καλά το οτι οι γονείς του είναι μορφωμένοι άνθρωποι εμένα δεν μου λέει και πολλά.Πολλές φορές απο τις πιο χάλια οικογένειες βγαίνουν τα καλύτερα παιδιά.Και θα δείς αυτά που βιώνει το παιδί αυτό mata μου θα γίνει ένας πολύ ευσεινήδητος άνθρωπος και στα παιδιά του θα υπάρξει ο καλύτερος πατέρας .Δυστηχώς όμως θα πρέπει να το ξεπεράσει μόνος του αυτό το τραύμα που περνάει...και αργότερα θα αγαπάει τους γονείς του και παράλληλα θα τους μίσει παράφορα για τα παιδικά χρόνια που δεν τον άφησαν να ζήσει όπως είχε το δικαίωμα γιατί δικαιώματα πιστεύω έχουμε όλοι ..ακόμα και ένα βρέφος...δηλώνεται ώς μέλος της κοινωνίας!!!τελευταία πόνεσα πολύ με μια περίπτωση μιας κοπέλας απο τους βιασμούς του πατέρα της..στην Ιταλία νομίζω έβγαλε και βιβλίο και θα έβγαινε και στην ελληνική έκδοση Βέβαια εγώ θα τον σκότωνα ως μητέρα !!είμαστε στο 2008 και είναι κρίμα να ακούμε τέτοιες περιπτώσεις , είναι ντροπή , ντροπή που ύπαρχουν τέτοιοι γονείς και εξεφτελίζουν την κοινώνια μας και την κάνουνε τιποτένια και βρώμικια!!!

[gavrias]

http://www.coe.int/t/transversalprojects/children/Source/Video/Handsape_English.WMV

 

«Σηκώστε το χέρι σας κατά της σωματικής τιμωρίας των παιδιών»

«Τα χέρια σας πρέπει να φροντίζουν και όχι να τιμωρούν».

 

 

Έως σήμερα 18 ευρωπαϊκές χώρες έχουν απαγορεύσει με νόμο τη χρήση σωματικής

τιμωρίας στα παιδιά. Σύμφωνα με ερευνητικά στοιχεία του Συμβουλίου της Ευρώπης, σε

ευρωπαϊκό επίπεδο, η σωματική τιμωρία χρησιμοποιείται ακόμη ευρέως στην οικογένεια: 47%

- 84% των γονέων παραδέχονται ότι έχουν κάνει χρήση της σωματικής τιμωρίας στα παιδιά

τους και 53% - 93% των ερωτηθέντων παιδιών και νέων αναφέρουν ότι έχουν υποστεί

σωματική τιμωρία. Όσον αφορά στην αποδοχή της σωματικής τιμωρίας από την κοινή γνώμη,

δυστυχώς ακόμη το 70% - 90% των ενηλίκων θεωρούν αποδεκτό και δικαιολογούν το ξύλο

στα παιδιά.

Στην Ελλάδα, η σωματική τιμωρία δεν περιλαμβάνεται στα επιτρεπόμενα μέσα

σωφρονισμού των παιδιών στο πλαίσιο της ανατροφής τους (ν.3500/2006, άρθρο 4). 0στόσο,

η αντίληψη «το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» δεν έχει ξεπεραστεί: σύμφωνα με ερευνητικά

δεδομένα, δύο στους τρεις γονείς χρησιμοποιούν τη σωματική τιμωρία στα παιδιά τους και

1,2% των παιδιών έχουν υποστεί σοβαρό τραυματισμό από αυτήν.

Ο Συνήγορος του Παιδιού συμμετέχει στην εκστρατεία του Συμβουλίου της Ευρώπης,

καθώς είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη και συντονίζει το Ελληνικό «)ίκτυο για την Πρόληψη

και Καταπολέμηση της Σωματικής Τιμωρίας στα Παιδιά», στο οποίο συμμετέχουν Υπουργεία,

δημόσιοι φορείς και μη κυβερνητικές οργανώσεις. Το )ίκτυο προσπαθεί μέσα από ποικίλες

δράσεις ευαισθητοποίησης των πολιτών (σεμινάρια, διακίνηση εντύπων, παραγωγή

τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών μηνυμάτων) να πείσει μικρούς και μεγάλους ότι το ξύλο, όπως

και η χρήση βίας γενικότερα, δεν κάνει καλό στα παιδιά. Αναλυτικές πληροφορίες για τη

δράση του )ικτύου στο www.somatikitimoria.gr.

 

 

To video που είναι το τηλεοπτικό σπότ σε πανευροπαϊκό επίπεδο και είναι απίστευτα όμορφο!!!

[yogini]

Είπα στη μαμά μου και στη θεία μου οτι το πατ-πατ στον πωπο ειναι νομικά κακοποίηση και με κοιτάγαν καλά καλά

Τους εξήγησα το γιατί αλλα βάλε τώρα 50 χρονων συνήθεια και με τόσα παιδιά που εχουν δει να μεγαλώνουν να το βγάλεις απο το μυαλό.

Αρκεί που το καταλαβαίνουμε εμείς και εμείς θα γαλουχήσουμε τις επόμενες γενιές βεβαίως.

[Athena]

Είπα στη μαμά μου και στη θεία μου οτι το πατ-πατ στον πωπο ειναι νομικά κακοποίηση και με κοιτάγαν καλά καλά

Τους εξήγησα το γιατί αλλα βάλε τώρα 50 χρονων συνήθεια και με τόσα παιδιά που εχουν δει να μεγαλώνουν να το βγάλεις απο το μυαλό.

Αρκεί που το καταλαβαίνουμε εμείς και εμείς θα γαλουχήσουμε τις επόμενες γενιές βεβαίως.

βεβαιως-βεβαιως

[RENAH]

Θ σας πω ενα περιστατικο όταν ήμουν πρώτη δημοτικού.Να σημειώσω εδώ οτι ποτε δεν εχω φάει ξύλο απο τους γονείς-ουτε καν μια στον πωπο που λεμε.

Η γιαγια μου ηταν στο νοσοκομειο ,η μητερα μου δίπλα της και ο λόγω της όλησ αναστάτωσης αργησε ο πατερας μου να με ξυπνήσει για το σχολείο.Οταν με ξυπνησε του λέω΄'δεν παω εγώ σχολειο σήμερα'''''γιατι παιδι μου;;'' ''γιατι τα παιδια που αργουν τα παιρνει ο δασκαλος στο γραφειο και τα δερνει με τη βεργα''Τρελενεται ο μπμπας μου''Σηκω να φυγουμε ,δεν προκειται να σε πειραξει κανεις!!!!!!!!!!!''Παμε στο σχολειο ολα οκ,αλλα αυτο που δεν θα ξεχασω ειναι το δασκαλο που με πιανει στο διαλλειμμα απο τον καρπο με σφιγγει και μου λειι''Την γλυτωσες αυτη τη φορα ,την απομενη ομως.......'''

Τι θελω να πω;;;;Οτι δεν φοβηθηκα,γιατι ηξερα οτι δεν θα με πειραξει κανεις.......

Ετσι θελω να μεγαλωσω και γω το παιδακι μου...χωρις ξύλο και χωρίς φοβο.

[mata]

Ετσι θελω να μεγαλωσω και γω το παιδακι μου...χωρις ξύλο και χωρίς φοβο.

 

Αυτο το λέει όλα!!!!!Έτσι πρέπει να μεγαλώνουν όλα τα παιδιά!

 

Παράδειγμα λεκτικής βίας:

 

Ήμαστε στην συνέλευση του σχολείου. Ανεβαίνουμε στην τάξη και συζητάμε με τη δασκάλα. Καθίσαμε στα καρεκλάκια. Μια μαμά που ήταν μπροστά μου, λέει στη δασκάλα:

μαμ:Ο δικός μου δεν είναι καθόλου τακτικός.

δασκάλα: ναι!τον βλέπω. Τα αραδιάζει όλα επάνω στο θρανίο.

μαμ: Ο μπαμπάς του όμως του είπε, αν έρθεις καμία μέρα σπίτι και έχεις ξεχάσει βιβλίο ή τετράδιο, δεν σε θέλω. Να μην έρθεις!!!!

 

Τα παιδιά, όπως όλοι ξέρουμε στην ηλικία των 6 ετών υπάρχουν πολλές φορές που μπερδεύουν την κυριολεξία με την μεταφορά. Το παιδί αυτό, θα ξέρει ότι ο μπαμπάς του, δεν το εννοούσε πραγματικά αυτό που είπε; Αραγε, πόσο φόβο θα αισθανθεί αν κάποια φορά, ξεχάσει το βιβλίο ή το τετράδιο; Έτσι καταφέρνουμε να κάνουμε ένα παιδί να είναι επιμελές και τακτικό;Εγώ πάντως όταν νοιώθω αρνητικά αισθήματα όπως φόβο ή αγωνία ή οτιδήποτε άλλο, δεν μπορώ να λειτουργήσω!Τα χάνω! Με τέτοιες κουβέντες, καταφέρνουν κάποιοι γονείς να μετατρέψουν ένα παιδί που απλά δεν είναι τακτικό σε παιδί φοβισμένο..... Μα τί λογική είναι αυτή τέλος πάντων;;;;;;;

[maira07]

Γενικά έχω προβληματιστεί πολύ με το θέμα και ψάχνοντας έχω βρει πολύ πληροφόρηση σχετική με τη σωματική τιμωρία αλλά ελάχιστη εώς καθόλου για την λεκτική-ψυχολογική. Σχετικά με τη σωματική τιμωρία όσα διάβασα στο τόπικ ήταν πολύ χρήσιμα και μπράβο στις μαμάδες που κάνουν σωστή χρήση και κυρ'ιως που ενημερώνουν όλους εμάς. Όσον όμως αφορά στην άλλη μορφή βίας, που πιστεύω αφήνει μόνιμα σημάδια, δεν είναι τόσο σημαντική ή απλά το γεγονός και μόνο ότι δεν αποδεικνύεται και άρα δεν μπορεί να απαγορευτεί βάση νόμου την κάνει λιγότερο άξια λόγου; ΄Η μήπως εγώ απλά δεν έχω κάνει σωστή έρευνα;

[maira07]

mata Μάλλον έγραφα τυτόχρονα

[maira07]

Μου επιτρέπετε να το κάνω λίγο προσωπικό; Αλλιώς αγνοήστε το συγκεκριμένο μου ποστ

Δεν ξέρω αν θα έπρεπε ν΄ανοίξω νέο θέμα, αλλά είμαι πολύ αγχωμένη με τη σωστή διαπαιδαγώγηση και φοβάμαι πως έχω ξεκινήσει πολύ λάθος.

Διαβάζοντας όλες τις δημοσιεύσεις σας με πολύ ενδιαφέρον, συμφωνώ κατ' αρχάς απόλυτα με την ΜΗ χρήση σωματικής βίας. Και εκεί είναι που φοβάμαι ότι έχω χάσει τον έλεγχο εντελώς.

Ο μπουμπούκος μου έχει πολύ ενέργεια και εγώ γενικά δεν του χαλάω χατήρι αλλά πλέον ανησυχώ πολύ γιατί δεν μπορώ να κάνω τα αυτονόητα. Δεν μπορώ να του κόψω τα νύχια, να του καθαρίσω τ' αυτιά, να πάμε βόλτα με το αυτοκίνητο, ή με το καροτσάκι, μάλλον να γυρίσουμε, να του δώσω οποιοδήποτε φάρμακο, να του αλλάξω πάνα κλπ. ΄Ο,τι μπορώ να αποφύγω το αποφεύγω αλλά κάποια πράγματα, ε πως να το κάνουνε... Πήγαμε στο γιατρό και από το πολύ κλάμα τον πήρα και φύγαμε άρον άρον και τον έντυσα στο αμάξι αφού ηρέμησε λίγο. Πόλεμος για το κάθε τι. Τί κάνουμε σ αυτές τις περιπτώσεις; Εγώ γιατί πανικοβάλομαι;

Νομίζω είναι σωματική βία το να ακινητοποιούμε το μωράκι ακόμα και για τον φυσιολογικό ορό που αναφέρατε πιο πάνω, ή να το βάζουμε με το ζόρι να καθήσει κάπου όπου δεν θέλει. Πλέον δεν κάθεται ούτε στο καρεκλάκι για φαγητό και αν δεν του βάλω μια μπουκιά με το ζόρι δεν τρώει καθόλου. Και πριν 2 εβδομάδες έλεγα τι τυχερή είμαι που κατεβάζει 500 γρμ το μεσημέρι.

Με συγχωρείτε για το μεγάλο ποστ και κυρίως που το έκανα προσωπικό. Αν κριθεί άσχετο με το θέμα πειτε μου να το μεταφέρω αλλού, απλά θεώρησα ότι ίσως είναι μορφή σωματικής βίας και γι' αυτό έπρεπε να συμπριληφθεί στο τόπικ.

[Συντονιστής Περιεχομένου]

Γειά σας,

για το θέμα που ζητάτε μπορούμε να σας παραπέμψουμε εδώ

 

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ λεκτική αδιαφορία απορριψη εκφοβισμός

 

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=8876&highlight=%EB%E5%EA%F4%E9%EA%DE+%F3%F5%ED%E1%E9%F3%E8%E7%EC%E1%F4%E9%EA%DE+%EA%E1%EA%E1%F0%EF%DF%E7%F3%E7

[thessalonikia]

η προσωπικη μου αποψη ειναι οτι δεν ασκεις σωματικη βια στο παιδι σου με αυτα που γραφεις αλλα καθε μανα ξερει πως πρεπει να συμπεριφερθει στο δικο της παιδι και καθε παιδι περναει αυτη την φαση της αρνησης ανεξαρτητοποιησης και ο δικος μου γιος ενα φεγγαρι απο πολυ ησυχο παιδακι με χτυπουσε συνεχεια μου ελεγε φυγε και δεν καθοταν με τιποτα να του αλλαξω πανα να καθαρισω αφτια κτλ και ακομα τα κανει με τις μερες του

 

νομιζω οτι μεγαλωνοντας μεγαλωνει και η δυναμη τους το καταλαβαινουν και με αυτο τον τροπο το δηλωνουν δεν ειναι παντα ευκολο και δεν ειναι παντα βατο να του μιλας ηρεμα και να του εξηγεις στο κατω κατω ανθρωποι ημαστε και προσπαθουμε συνεχως να βρουμε σωστες λυσεις στην αντιμετωπιση των παιδιων μας η καθε μια με τον τροπο της

 

οποτε μην αγχωνεσαι καθολου πολυ φυσιολογικα ολα οσα γραφεις