Πόσες έχουν βιώσει μια παλίνδρομη κύηση;

[hope79]

ΣΟΥ ΤΟ ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ baby girl...OΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΤΟ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΣΟΥ...

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΛΙΔΡΟΜΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΑΣΧΗΜΗ ΑΛΛΑ ΤΡΑΓΙΚΗ ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΝΤΟΠΙΣΤΕΙ Η ΑΙΤΙΑ...ΣΕ ΠΟΙΑΝΕΙ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΚΑΙ ΦΟΒΟΣ ...ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΞΙΔΙΚΕΥΣΗ ΣΤΟ ΘΕΜΑ...ΕΝΩ ΕΧΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ, ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ ΕΝΤΕΛΩΣ...:cry:

 

marianna? eimai nea sto forum kai den ksero pos paei edo to thema..eimai kai ego pathousa 2 pallindromiseon kai tora paleuo na meino pali egkuos alla den ...

[ριτσα1]

ΤΟ 2004 ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗ ΚΥΗΣΗ. Η ΑΙΜΟΡΑΓΙΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΕΝΑ ΠΡΩΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ. ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΠΟΥ ΕΜΕΝΑ ΤΟΤΕ ΜΕ ΠΑΡΕΠΕΜΨΑΝ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. ΞΑΠΛΩΜΕΝΗ ΣΤΟ ΠΙΣΩ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΟΥΡΛΙΑΖΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΔΡΟΜΟ.ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΞΕΣΗ ΜΕ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΑΝ ΣΕ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΕ ΔΥΟ ΛΕΧΩΝΕΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΛΛΟΥ ΧΩΡΟΣ!!ΤΟ 2006 ΕΜΕΙΝΑ ΠΑΛΙ ΕΓΚΥΟΣ. ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΒΛΕΠΑ ΤΟ ΦΥΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ. ΕΝΙΩΣΑ ΝΑ ΧΑΝΩ ΤΗ ΓΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ. ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΝΩ ΕΧΕΙΣ ΜΠΕΙ ΗΔΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΥΟΥ ΞΑΦΝΙΚΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΔΕΙΑ. ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΟΤΑΝ Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΕΛΙΚΑ;Η ΑΠΟΞΕΣΗ ΕΓΙΝΕ ΣΕ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΝΩ ΔΙΠΛΑ ΑΚΟΥΓΟΤΑΝ ΚΛΑΜΑΤΑ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟΥ ΜΩΡΟΥ.ΠΕΡΑΣΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΟΥ ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΠΕΡΑ ΔΩΘΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΗ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΑΡΟ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΞΟΔΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΘΡΟΜΒΟΦΙΛΙΚΗ. ΤΟ 2008 ΓΕΝΝΗΣΑ ΜΕ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΟΥ ΤΑΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ 2011 ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΔΩΡΟ ΤΟ ΝΙΚΟΛΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ. ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΤΕ ΕΧΕΤΕ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ ΑΒΟΗΘΗΤΟ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΤΑΜΕΙΦΘΕΙΤΕ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΖΗΤΑΤΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΠΑΘΟΣ. ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ

[georgia6575]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ.ΗΘΕΛΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΤΗΝ ΔΥΣΑΡΕΣΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΠΑΛΛΙΝΔΡΟΜΗΣ ΚΥΗΣΗΣ ΣΕ ΕΜΕΝΑ ΕΓΙΝΑΝ ΤΟΣΟ ΤΡΑΓΙΚΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΤΥΧΙΕΣ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΤΑ ΕΣΠΡΩΧΝΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ.

ΤΟ 2002 ΓΕΝΑΩ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΓΕΝΝΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΑ .ΠΕΡΥΣΙ ΤΟ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΥΡΟ ΟΧΙ ΤΥΧΑΙΑ ΑΛΛΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ. ΠΗΓΑΙΝΩ ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ(ΙΔΙΩΤΗΣ)ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΕΛΕΓΧΟ ΝΑ ΜΕ ΔΕΙ ΕΦΟΣΟΝ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΕΡΘΕΙ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ ΜΕ ΥΠΕΡΗΧΟ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ 4 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ ΚΑΙ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ ΓΙΑ 10 ΗΜΕΡΕΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΠΑΦΕΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΑ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΠΟΤΕ!!!!!!!!!!

ΤΑ ΤΕΣΤ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΥ ΚΑΙ Β-ΧΟΡΙΑΚΗ ΘΕΤΙΚΑ. ΑΠΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΚΑΛΑ.ΕΝΩ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ.ΜΕΣΑ ΣΕ 4 ΜΕΡΕΣ ΤΑ ΕΙΧΑ ΔΕΙ ΟΛΑ ΠΕΜΠΤΗ ΕΜΑΘΑ ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΕΓΚΥΟΣ 8 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΟΥ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΗΤΑΝ ΑΠΟΚΟΛΗΣΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΑΚΟΥΣΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ(ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΣΑΚΙΣΕ)ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΕΚΑΝΑ ΑΠΟΞΕΣΗ.

ΗΜΟΥΝ ΑΠΟΡΗΓΟΡΗΤΗ ΕΚΛΑΙΓΑ ΟΛΗ ΜΕΡΑ. ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΟΥ ΕΔΙΝΕ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ,Ο ΑΝΔΡΑΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΣΤΗΡΙΞΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΑΝ ΗΤΑΝ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ Η ΕΤΣΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ.

ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΜΜΙΑ ΕΞΕΤΑΣΗ ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΕΜΒΡΥΟ ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΤΥΧΑΙΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΠΑΙΞΕ ΡΟΛΟ Η ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ ΠΟΥ ΠΗΡΑ ΕΓΩ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΑΙ ΑΣ ΤΟ ΛΕΝΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΙ.

ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΕΚΑΝΑ ΑΠΟ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΜΕΓΑΛΟΚΥΤΑΡΟΪΟ ΚΑΙ ΜΥΚΟΠΛΑΣΜΑ. ΜΠΟΡΕΙ Η ΑΙΤΙΑ ΝΑ ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ Η ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ.ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΘΩ ΓΙΑΤΙ ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.

ΜΕ ΠΕΙΡΑΞΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΠΩΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΩ. ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΕΧΩ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΝΕΑ ΕΓΚΥΝΟΣΥΝΗ.ΔΟΞΑΖΩ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑ ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ ΓΙΑΤΙ ΕΑΝ ΜΟΥ ΤΥΧΑΙΝΕ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΑΝ ΕΙΧΑ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΞΑΝΑ.ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΥΝΟΜΟΤΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ.ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

[Μαριάννα 11]

marianna? eimai nea sto forum kai den ksero pos paei edo to thema..eimai kai ego pathousa 2 pallindromiseon kai tora paleuo na meino pali egkuos alla den ...

 

Καλή δύναμη κουκλίτσα μου, από καρδιας σου εύχομαι...

Κάνε τις προληπτικές εξετάσεις που πρέπει και μετά την προσευχή σου!!

Εύχομαι να ΄σου πάνε όλα καλά ...αλλά να κάνεις και την καμπύλη σαγκάρου πριν ξαναπροσπαθησεις...

[Μαριάννα 11]

Γεωργία και Ρίτσα ...σας ευχαριστούμε...!! Σ' αυτά τα θέματα πραγματικά την πρώτη και την τελευταία λέξη την έχει όντως ο Θεός...ας ελεήσει όλες εμάς που αγωνιζόμαστε να γίνουμε μανούλες...

[pink_panther]

Γειά σας κορίτσια. Το Σεπτέμβριο που μας πέρασε μετά από 3 χρόνια προσπαθειών βρέθηκα επειτέλους με θετικό (αχνό) τεστ φαρμακείου κ 4 μέρες καθυστέρηση. Τα ξημερώματα της επόμενης μέρας άρχισαν τα καφέ κ μετά από 1 ώρα το κανονικό αίμα κ φυσικά πήγα στο νοσοκομείο. Εκεί μου έκαναν τεστ κύησης με ούρα το οποίο βγήκε αρνητικό. Η απάντηση της γιατρού ήταν πως είναι η περίοδός μου κ να μην ανυσηχώ κ πως τα τεστ του φαρμακείου πολλές φορές είναι λάθος. Το αίμα κράτησε 6 μέρες (θεώρησα ότι πράγματι είναι περίοδος). Τον επόμενο μήνα είχα σταγονίτσες αίμα που κ που σε άσχετες μέρες αλλά δεν έδωσα σημασία μιας κ ήταν κ οι μέρες ωορρηξίας. Λίγο πριν ξεκινήσει η επόμενη περίοδος (του Οκτώβρη) ξεκίνησα να βλέπω καθημερινά καφέ, πολλά κ πυχτά. Πήγα στο γιατρό μου (ιδιότης) γιατί βασικά φοβήθηκα για πολύποδα. Και εκεί έπαθα εγκεφαλικό. Ήμουν 6-7 εβδομάδων έγκυος.....ξεκίνησα utrogestan κ φυσικά έμεινα ξάπλα.....την επόμενη εβδομάδα όμως στον υπέρηχο είχε ήδη σταματήσει η ανάπτυξη κ ο σάκος δεν μεγάλωνε. Οι χοριακές μου ανέβαιναν αλλά πολύ πολύ λίγο...Δεν έπιανα καν το 60% πόσο μάλλον να διπλασιαστούν. Το επόμενο πρωί μπήκα για απόξεση. Έκανα αμαν κ τι να συνέλθω ψυχολογικά....σωματικά ήμουν μια χαρά. Η πρώτη γιατρός το μόνο που ήξερε να κάνει ήταν να μου προτείνει εξωσωματική.

[noctua]

και εγω στο κλαμπ!

 

εμεινα εγκυος πολύ ευκολα τον αυγουστο του 2010. την μεγαλη χαρα διαδεχθηκε τεραστια λυπη. ειχαμε ακουσει την καρδουλα του μωρου, αλλα στις 8 εβδομάδες η κυηση παλινδρομησε. χρειαστηκε να κανω απόξεση και οι πρωτες μερες μετα απο αυτο ήταν πολύ δυσκολες. ενιωθα άδεια και εκλαιγα συνεχως. ειδικά οταν συνηλθα απο τη ναρκωση στο νοσοκομειο ενιωθα νεκρη....

 

ο γιατρος μου μου ειπε να ξεκινησω πάλι προσπαθειες μετα το τρίμηνο και δεν ζητησε να κανω εξετασεις ή βιοψία. πραγματι στους τρεις μηνες εμεινα πάλι εγκυος και σε λιγες μερες με το καλό περιμενω την μπουμπου μου!!!

 

αυτο που με βοηθησε ειναι οτι επεστρεψα αμεσως στη δουλεια μου μετα την απόξεση και προσπάθησα να απασχολήσω το μυαλό μου με αλλες δραστηριότητες.

 

αυτο που χρειαζεται είναι αισιοδοξία και θετική σκέψη.

ευχομαι σε όσες πονούν σημερα πολύ συντομα να κρατησουν υγιη μωρακια στην αγκαλιά τους!!

[Μαριάννα 11]

ΜΑΚΑΡΙ

[neraida11]

μακαρι!

[eriana]

Καλημέρα και απο μένα! Εγώ έμαθα την Τρίτη για την παλίνδρομή μου (πρώτη εγκυμοσύνη) και αύριο μπαίνω για απόξεση.

Αντίθετα με άλλα κορίτσια από το φορουμ, εγώ ένοιωσα περισσότερο ανακούφιση, παρά λύπη. Από την πρώτη μέρα βέβαια που έμαθα ότι είμαι έγκυος δεν πρόλαβα να χαρώ και καθόλου. Είχα αίμα, έμεινα με αναρρωτικές στο σπίτι, είχα πολύ πόνο και όλοι οι υπέρηχοι φαινόταν "καθυστερημένοι", δηλαδή την 5η εβδομάδα δεν φαινόταν τίποτα, ακούσαμε μόνο 3 χτύπους στον υπέρηχο της 7ης εβδομάδας, την 8η εβδομάδα με τρομερούς πόνους στο νοσοκομείο είδαμε την καρδιά να χτυπά αλλά το έμβρυο ήταν μικρό για την εβδομάδα του και την 8η εβδομάδα αφού οι πόνοι είχαν υποχωρήσει είδαμε ότι δεν υπήρχε καρδιακή λειτουργία και όλα είχαν τελειώσει. Όλα αυτά εν μέσω πόνων, ορμονών, συμπτωμάτων εγκυμοσύνης που ερχόταν και έφευγαν, και ένα μόνιμο ερωτηματικό "τι θα δούμε στον επόμενο υπέρηχο"...

Γενικά, παρόλο που ήθελα να μείνω έγκυος και προσπαθούσαμε ήδη 5 μήνες με τον σύζυγο και χαρήκαμε όταν έκανα το τεστ, από την αρχή είχα την εντύπωση ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι τα πράγματα δεν θα έχουν αίσιο τέλος. Δεν έκανα καν όνειρα, δεν κατάφερα να το ζήσω. Όλες αυτές τις 9 εβδομάδες αν είχα μπροστά μου αυτούς που λένε ότι η εγκυμοσύνη είναι η πιο ευτυχισμένη περίοδος στη ζωή της γυναίκας, θα ήθελα πολύ να τους βαλω στη θέση μου και να τους ρωτήσω μετά αν το πιστεύουν ακόμα. Αλλά ξέρω πια ότι η περίπτωσή μου είναι απλά μία από τις πολλές, και ελπίζω η επόμενη να είναι επιτυχής και πιο....γλυκιά.

Ξέρω ότι για κάποιες κοπέλες η απώλεια αυτή είναι βαριά. Αλλά εγώ επέλεξα να μη το σκεφτώ παρά σαν ένα τυχαίο γεγονός. Το ίδιο μου είπε και ο γιατρός μου. Και δεν ξέρω αν θα κανουν καν βιοψία μετά την επέμβαση για να δούνε αν κάτι φταίει. Το μόνο που ανατριχιάζω λίγο είναι η ιδέα της επέμβασης. Δεν έχω ξανακάνει ποτέ. Αλλά ελπίζω να είναι η τελευταία.

Το πότε θα ξαναπροσπαθήσω για παιδί είναι ένα άλλο θέμα και αυτό. Δεν νομίζω ότι θα το κάνω σύντομα, τουλάχιστον μέχρι να ξεχάσω λίγο την εμπειρία των συμπτωμάτων και των ορμονών.... Προς το παρόν θέλω να τελειώνω, να μπορέσω να βγώ ξανά έξω, να γυρίσω στη δουλειά μου και να ξανασυνηθίσω να κάνω ότι δεν μπορούσα να κάνω τόσες εβδομάδες.

[Μαριάννα 11]

Δείτε μια καταπληκτική μελέτη για το Σάγχαρο ως αιτία των καθ' εξιν αποβολών...

 

 

http://panacea.med.uoa.gr/topic.aspx?id=426

[Χριστιανακ]

Καλημερα κ απο μενα. Εγω εμεινα εγκυο 8 μηνες αφου γεννησα το γιο μου. Ειχαμε ακουσει την καρδουλα του μωρου μας αρκετες φορες λογο δικερης μητρας και καθε φορα ηταν δυνατη. Μολις μπηκα στη 12η εβδομαδα και 4 μερες πριν την αυχενικη πηγα για ενα τελευταιο υπερηχο καο εχασε τη γη κατω Απο τα ποδια μου. Πρωταπριλια ηταν και μου φενοταν σα κακογουστο αστειο.εκανα κι εγω αποξεση και μαζεψα τα κομματια μου.εμεινα εγκυος ξανα 3 μηνες αργοτερα μονο για να ξαναχασω το μωρακι μου αυτη τη φορα στις 7 εβδομαδες. 1.5 μηνα μετα κρατουσα αλλο ενα θετικο τεστ. Αυτη τη στιγμη ειμαι 14εβδομαδες και 4 μερες και αυστηρα κραββατομενη!

[sofi@p]

κι εγώ έχω βιώσει την παλλίνδρομη 2 φορές...

το 2008 γέννησα το γιο μου μετά από μια πολύ καλή εγκυμοσύνη.

11 μήνες μετά αποφασίσαμε για 2ο παιδάκι και μένω αμέσως έγκυος. χαρά, όνειρα, σχέδια για το μέλλον. ακούσαμε και την καρδούλα του, όλα καλά. στο ραντεβού της 10ης εβδομάδας ο άντρας μου βαριόταν να έρθει, παραλίγο να πάω μόνη μου. περίμενα να δω με αγωνία στον υπέρηχο το σποράκι μου να κουνιέται και είδα ένα μπαλάκι ακίνητο. ο γιατρός μου είπε: ετοιμάσου για κολπικό υπέρηχο, δεν βλέπω καλά... έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, παρακαλούσα το Θεό, έλεγα ότι δε μπορεί να συμβαίνει σε μένα. κι όμως συνέβη, δεν είχα καθόλου συμπτώματα, απλά είχε πεθάνει το μωράκι μου. το πώς γύρισα σπίτι και το τί κλάμμα έριξα όταν είδα το γιόκα μου, δεν περιγράφεται. έκανα εξετάσεις, μάλλον θρομβοφιλία είπε ο γιατρός και συνέστησε να πάρω αγωγή και σε 3 μήνες να ξαναπροσπαθήσω.

σε 4 μήνες ξαναμένω έγκυος, συγκρατημένα αισιόδοξη αφού πίστευα ότι είχαμε βρει την αιτία της παλλίνδρομης. η χοριακή όμως δεν ανέβαινε καλά, ακούσαμε βέβαια την καρδούλα αλλά έβλεπα ότι κι αυτή τη φορά δε θα πάει καλά το πράγμα. κι ενώ είχα πει στον μαλ..κα το γιατρό να ψαχτούμε για τα πάντα πριν ξαναμείνω έγκυος, αυτός γυρνάει και μου λέει: αντιπατρικά κάναμε?? ΌΧΙ ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ!!!!!!! και αφού κάνω και τον έλεγχο των αντιπατρικών και βγαίνει ότι είναι παθολογικά, ξεκίνησε και η αιμορραγία, πάει κι αυτό το μωράκι (παραμονές Χριστουγέννων ήταν).

Άλλαξα βέβαια γιατρό, ήγα σε κα΄ποιον που θεωρείται ειδικός στις καθέξιν αποβολές, μου έγραψε 1 κάρο εξατάσεις, έκανα και θεραπεία για αντιπατρικά και μόλις μου έδωσε το ΟΚ ξανάμεινα έγκυος. αυτή τη φορά δεν το είπα σε κανέναν μέχρι να φτάσω στον 5ο μήνα. όλοι γύρω γέλαγαν κι εγώ μόνιμα συγκρατημένη. δεν τη χάρηκα την εγκυμοσύνη μου. ευτυχώς όλα πήγαν καλά και τώρα έχω ένα μωράκι 7 μηνών.

ποτέ όμως δε θα ξεχάσω τα αγγελούδια που έχασα. ακόμη κλαίω όταν τα θυμάμαι. δεν τους δόθηκε η ευκαιρία στη ζωή....

[ριτσα1]

ΑΓΑΠΗΤΗ sofi@p ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ.ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΦΑΝΕΙ ΧΑΖΟ ΑΛΛΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΜΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΔΥΟ ΑΠΟΒΟΛΕΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΣΑΝ ΔΥΟ ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΗΡΘΑΝ ΑΡΓΟΤΕΡΑ.ΚΟΥΛΟ Ε;ΜΕ ΒΟΗΘΑΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΜΗ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΜΑΙ

[sofi@p]

ΑΓΑΠΗΤΗ sofi@p ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ.ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΦΑΝΕΙ ΧΑΖΟ ΑΛΛΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΜΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΔΥΟ ΑΠΟΒΟΛΕΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΣΑΝ ΔΥΟ ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΑΛΛΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΗΡΘΑΝ ΑΡΓΟΤΕΡΑ.ΚΟΥΛΟ Ε;ΜΕ ΒΟΗΘΑΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΜΗ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΜΑΙ

εγώ πάλι σκέφτομαι ότι υπάρχουν και πολύ χειρότερα. μόνο έτσι παρηγοριέμαι...

[γουεντι]

κοριτσια δυστυχως στις 20/1 μπηκα και γω στο κλαμπ.αρχες του μηνα ανακαλυψα οτι ειμαι εγκυος, αλλα ηδη ειχα τα πρωτα συμπτωματα οτι δεν πηγαινε καλα-ροζ και καφε υγρα.πηρα τα χαπακια μου αλλα τιποτα δεν εγινε. ο ενας γιατρος μου ειπε οτι θα καθαρισω μονη μου-ημουνα στην 5η εβδομαδα- ο αλλος ειδε οτι δεν κατεβαινε απο 150 η χοριακη και προτεινε να κανω αποξεση.τον ακουσα και την εκανα, αλλα τωρα, 11 μερες μετα , εχω ακομη λιγο αιμα.εσεις για ποσες μερες ειχατε αιμα μετα την αποξεση και ποτε ειχατε περιοδο?

[adnihor1]

γουεντι λυπαμαι πολυ το αιμα συμαινει οτι ακομα καθαριζεις εγω δεν ειχα αιμα καθολου απο την αρχη λιγο για 10 μερες

η πρωτη μου αποβολη ηταν αυγουστος του 09 πρωτη εγκυμοσυνη μετα απο χρονια προσπαθειας η δευτερη 4 μηνες μετα παλινδρομη κ εκανα αποξεση στην τριτη εγκυμοσυνη ειχα δυο σακους το ενα μωρακι δεν αναπτυχθηκε κ επεσε το αλο κοιμαται στην κουνια αυτη την στιγμη

[γουεντι]

να σου ζησει το γλυκουλι σου!κι εγω βλεπω το γιο μου που ειναι πια μεγαλος(7 χρονων) και παρηγοριεμαι.απλα θελω να τελειωσει η αιμοραγια για να το αφησω πισω και να ξαναπροσπαθησω!ειμαι και σε νησι και αυτο δεν κανει ευκολες τις μετακινησεις για εξετασεις.

[oresmy]

Τον Ιούνιο του 2010 έκανα και εγώ μια απόξεση... ήταν η χειρότερη εμπειρία της ζωής μου...Πήγα στον γιατρό μια μέρα για τον κλασικό υπέρυχο και είχα πολύ κακή ψυχολογία λες και το περίμενα... πάμε στο μηχάνημα και βλέπουμε 2 έμβρυα δύδιμα... πάμε να ακούσουμε και την καρδούλα τους και τίποτα....

Ευτυχώς όμως ο καλός Θεούλης μου έδωσε ένα μωράκι ένα χρόνο μετά και τώρα είναι 5 μηνών!

[ntinaki2]

καλησπερα κ απο μενα κ εγω εκανα αποξεση πριν απο τεσσερισ μηνεσ κ πριν εναμιση χρονο γεννησα ενα προωρο παιδακι το οποιο δεν τα καταφερε ομωσ ειναι οτι χειροτερο εχω περασει αλλα δεν το βαζω κατω τωρα εχουμε αρχισει παλι προσπαθειεσ κ ελπιζω αυτη την φορα να ειμαι ποιο τυχερη

[γουεντι]

Λυπαμαι πολυ κοριτσια!η αληθεια ειναι οτι κι εγω ειχα απο την αρχη κακη ψυχολογια, σαν να ηξερα οτι κατι δεν πηγαινε καλα.εσας ομως ποσο κρατησε το αιμα?

[ntinaki2]

το αιμα εμενα με κρατησε μια βδομαδα

[dora s]

Μία παλίνδρομη κύηση περίπου στις 7 εβδομάδες. Ο γιατρός μου αποφάσισε τότε να μην κάνω απόξεση και να πέσει φυσιολογικά. Αν και ήταν ταλαιπωρία γιατί είχα αίμα για πολλές ημέρες τώρα που το σκέφτομαι δεν το μετανοιώνω γιατί ξέρω ότι η εμπειρία της απόξεσης και του νοσοκομείου δεν είναι και το καλύτερο. Μετά από ενάμιση χρόνων προσπαθειών έρχεται ο γιός μου. Από την αρχή της εγκυμοσύνης όλα πήγαν μια χαρά. Παίδαρος ο μικρός. Μετά από ένα χρόνο και άλλη παλίνδρομη, πριν ένα μήνα. Θα ήθελα να πω σε όλα τα κορίτσια ότι όσο δυσάρεστη εμπειρία και αν είναι μια παλίνδρομη κύηση πρέπει να σκέφτεστε ότι έτσι λειτουργει ο νόμος της φύσης. Είναι ένας μηχανισμός που οδηγεί στο να γεννιούνται τελικά υγιή μωρά. Ξέρω πόσο πονάει και ξέρω ότι και εγώ αν και θα το επιθυμούσα τρελά έχω συμβιβαστεί λίγο με την ιδέα ότι ίσως δεν θα αποκτήσω και δεύτερο παιδάκι. Όλα είναι θέμα της φύσης

[sofi@p]

Μία παλίνδρομη κύηση περίπου στις 7 εβδομάδες. Ο γιατρός μου αποφάσισε τότε να μην κάνω απόξεση και να πέσει φυσιολογικά. Αν και ήταν ταλαιπωρία γιατί είχα αίμα για πολλές ημέρες τώρα που το σκέφτομαι δεν το μετανοιώνω γιατί ξέρω ότι η εμπειρία της απόξεσης και του νοσοκομείου δεν είναι και το καλύτερο. Μετά από ενάμιση χρόνων προσπαθειών έρχεται ο γιός μου. Από την αρχή της εγκυμοσύνης όλα πήγαν μια χαρά. Παίδαρος ο μικρός. Μετά από ένα χρόνο και άλλη παλίνδρομη, πριν ένα μήνα. Θα ήθελα να πω σε όλα τα κορίτσια ότι όσο δυσάρεστη εμπειρία και αν είναι μια παλίνδρομη κύηση πρέπει να σκέφτεστε ότι έτσι λειτουργει ο νόμος της φύσης. Είναι ένας μηχανισμός που οδηγεί στο να γεννιούνται τελικά υγιή μωρά. Ξέρω πόσο πονάει και ξέρω ότι και εγώ αν και θα το επιθυμούσα τρελά έχω συμβιβαστεί λίγο με την ιδέα ότι ίσως δεν θα αποκτήσω και δεύτερο παιδάκι. Όλα είναι θέμα της φύσης

καταρχήν λυπάμαι για όσα πέρασες και να σου ζήσει ο γιος σου. αλλά η παλλίνδρομη δεν είναι πάντα αποτέλεσμα επιλογής της φύσης. τις περισσότερες φορές οφείλεται σε αιτίες που αν κανείς ψάξει και τις βρει, αντιμετωπίζονται και έτσι μπορεί να αποκτήσει παιδιά που αλλιώς δε θα μπορούσε. δεν είναι πάντα "τυχαίο" γεγονός...

[monicaa]

καλησπέρα κορίτσια,παλίνδρομη κύηση είχα και εγώ πριν ενάμιση χρόνο στην 7 εβδομάδα.Δεν έκανα απόξεση είχα και εγώ αρκετό αίμα αλλά δεν το μετάνιωσα καλύτερα που δεν έκανα απόξεση.Έκανα εξετάσεις και βρέθηκε ότι έχω θρομβοφιλία και μόλις με το καλό ξαναμείνω έγκυος θα κάνω ενέσεις.