κρισεις πανικου

[Niki81]

Καλησπερα.Ειμαι καινουρια στο forum.Δεν ειμαι μανουλα ακομα. Παθαινω κι εγω κρισεις πανικου και πολυ εντονες μαλιστα. Μενω Αθηνα και ψαχνω να βρω καποιον ειδικο ψυχολογο να με βοηθησει γιατι με ταλαιπωρουν αρκετα.Μηπως γνωριζετε καποιον γιατρο - ψυχοθεραπευτη που να αξιζει και να σας βοηθησε με τις κρισεις πανικου?

[ZOYZOYNITSA]

καλησπερα!!ειμαι καινουργια στο forum.,εγω πριν μεινω εγκυος δεν ειχα παθει ποτε κριση πανικου...μετα το πρωτο τριμηνο κυησεως αρχισα να παθαινω μονο ομως τα βραδια,υπαρχει περιπτωση η εγκυμοσυνη κι ολες οι ορμονες της να δημιουργησουν κατι τετοιο??μηπως ειναι μονο και μονο της εγκυμοσυνης??

[Aketo]

Κοίτα και τον θυροειδή σου....

Έχω ακούσει ότι οι ορμόνες καταστέλλουν τις κρίσεις. Τι να πω ηρέμησε και σκέψου το μπεμπέ σου. Προσωπικά τις αντιμετωπίζω με ομοιοπαθητική καθώς υποφέρω από αυτές κατά διαστήματα και ειδικά όταν έρχεται το βράδυ ή σε περιόδους που θα έπρεπε να χαλαρώνω.

[Rasputin]

Προφανώς δεν έχω υπάρξει έγκυος αλλά έχω πάθει κρίση πανικού 2-3 φορές και πιστεύω έχω βρει τη φόρμουλα να το αντιμετωπίζω. Βασικά εγώ δεν καταλαβαίνω πότε έχω άγχος με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να μαζεύεται (φαίνεται λειτουργεί προσθετικά) και να νιώθω αριθμίες/ταχυπαλμία, αίσθηση θανάτου γενικώς ενα χάλι. Την τελευταία φορά μάλιστα ήρθε ασθενοφόρο και με πήρε από τη δουλειά μου.

 

Αφου με ξεψαχνισαν μήπως έχω τίποτα στην καρδιά (μάλλον για να με καθησυχάσουν το έκαναν) μου είπαν πως μπορεί να νιώθω μια αδιαθεσία και γίνεται χειρότερα καθαρά από φοβία ή τέλος πάντων από το συνδυασμό άγχους και φοβίας γίνεται πολύ χειρότερα. Μου είπαν να προσπαθώ να σκέφτομαι κάτι ευχάριστο.

 

λίγους μήνες μετά το συμβάν αυτό, με πιασε το ίδιο, αλλά από τη γέννεσή του άρχισα αμέσως να σκέφτομαι ευχαριστα πράγματα (ξερετε ενας αχταρμας από την κόρη μου και μετά τα γνωστα γουρουνοειδη των αντρων ) και έφυγε.

 

Προτείνω να είσαι ψύχραιμη λοιπόν (αυτά σε περίπτωση που άντρες και γυναίκες λειτουργούμε το ίδιο γιατί εχω αρχίσει να αμφιβάλω )

[hopa]

εμένα με βοηθησε η ομοιπαθητική αλλά θέλει και πολυ δουλειά με το μυαλό και ψυχραιμία (όσο γίνεται) όταν σε πιάνει . . εγώ έιχα τρελες φοβίες νομιζα οτι θα ανατιναχτει ο φουρνος μικροκυμματών το ψυγείο κτλ και το χειρότρεο ήταν οτι σχεδόν πάντα συνοδευοταν απο ίλιγγο .. δλδ ούτε στον εχθρο μου τέτοιο πραγμα . .

[ZOYZOYNITSA]

Ευχαριστω πολυ κοριτσια!!!!και σιγουρα θα κοιταξω και το θυρεοειδη μου ,ισως ειναι και απο αυτο!!θα δειξει!!!

[debbie31]

ΚΟΡΙΤΣΙΑ!!!Ειμαι καινουρια εδω!ζητω τα φωτα σας!!!Με επιασε κριση πανικου πριν καμια ωρα....νομιζα πως θα πεθανω...και οτι θα βλαψω το εμβρυο μου...σε 10 μερες μπαινω στον 5ο μηνα...Εμφανιστηκαν οι κρισεις για πρωτη φορα πριν απο 5 χρονια...15 μερες μετα αφου γεννησα το πρωτο μου παιδακι...εκανα ομοιοπαθητικη και ολα οκ...περασε βεβαια παραπανω απο χρονος για να το ξεπερασω...αποψε εμφανιστηκε ξανα..και ενω ειμαι ηδη εγγυος....Γιατι Χριστε μου????.....Ειναι απαισιο το συναισθημα....εκεινη την στιγμη νιωθω πως η πιεση φτανει 20,οι σφυγμοι 180 και καιω ολοκληρη λες και εχω 40 πυρετο...μετα απο καποια λέπτα σταματαει...και με πιανει κρυος ιδρωτας και αρχιζω να τρεμω....και συνεχιζει με συχνοουρια απιστευτη(ισως λογω αδρεναλινης)....Ουτε στον εχθρο μου τετοιο πραγμα....Κοριτσια βοηθηστε με!!!!

[foulaki]

Kαλημερα Debbie ελπιζω να κοιμηθηκες λιγακι κ αυτο να σε βοηθησε να νιωσεις καλυτερα, δεν εχω προσωπικη εμπειρια στο θεμα κ σιγουρα αλλες κοπελες θα σε βοηθησουν περισσοτερο αλλα ειμαι πρωινη πρωινη εδω κ ισως κατι κανω κι εγω με το μηνυμα μου σκεψου οτι μπορει να ηταν ενα τυχαιο γεγονος επειδη ισως αγχωθηκες για κατι (πολλοι μπορει να ειναι οι λογοι) κ μην αφηνεις να σε καταβαλλει το αγχος περιμενοντας την επομενη κριση που μπορει να μην ερθει κ ποτε..κι αν ακομα ερθει - που το απευχομαι - να σκεφτεσαι τα μωρα σου,αυτο που εχεις αγκαλια κι αυτο που εχεις στην κοιλιτσα σου, να παιρνεις βαθιες ανασουλες κ να αντλεις δυναμη απο αυτα προσπαθωντας να κανεις ομορφες σκεψεις..φιλια

[bellaki]

καλημερα, debbie. κι εγω υποφερω απο κρισεις πανικου και πολλες αλλες κοπελες. εχουμε ανοιξει αρκετα θεματα σε σχεση με αυτο. αυτο που μπορω να σου πω ειναι να μην ανησυχεις, το μωρο δεν παθαινει τιποτα ουτε κι εσυ βεβαια. ειναι εξαιρετικα ασχημο αισθημα, ομως οχι επικινδυνο και δεν το λεω εγω αυτο, το λενε οι γιατροι. εγω υπεφερα και πριν την εγκυμοσυνη, αλλα τωρα εχει παραγινει το κακο, ισως γιατι εχω πολυ αγχος και νιωθω πιο ευαλωτη. και πανικος να μη με πιασει, εχω το φοβο μηπως με πιασει. βλεπω και ειδικο. αντε, κουραγιο. ολα θα πανε καλα για ολες μας.

[debbie31]

KOΡΙΤΣΙΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!Οπως βλεπετε παλι περιεργη ωρα εδω...ομως σημερα το αντιμετωπισα καλυτερα!Το επιασα εγω στα πρασα και δεν προλαβε να εκδηλωθει....προσπαθησα να σκεφτομαι θετικα,ανοιξα τιβι και πισι και να΄μαι!Ομως αυπνοια και υπερενταση στο φουλ!

Μιλησα κι εγω με τον γιατρο μου και μου ειπε ακριβως αυτο,πως δεν παθαινει κατι το μωρο και πως ο μισος πληθυσμος ΕΧΕΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ??!!!!!

Αν συνεχισει εντονα παντως θα επισκεφτω ξανα τον ομοιοπαθητικο μου!...

[kelly_mad]

Γεια σας και απο μενα.Εχω ανοιξει θεμα για τις κρισεις πανικου και την καταθλιψη κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης οποτε δε θα μπω σε λεπτομερειες για το τι νιωθω γιατι λιγο πολυ ολες οι κοπελες που το παθαινουμε εχουμε τα ιδια.Το θεμα ειναι πως το αντιλαμβανετε η καθεμια μας και πως το αντιμετωπιζει και το κυριοτερα να κατανοησει τι την αγχωνει τι την φοβιζει.Εχω παλεψει παρα πολυ με τον εαυτο μου να μη με παρει απο κατω τουλαχιστον μεχρι να γεννησω αν και εχω δρομο ακομα.Εχω αγχωθει υπερβολικα με το πως θα τα καταφερω μετα με το μωρο και πανικοβαλομαι με το παραμικρο αλλα με διαφορους τροπους το "ξεγελαω".Ευχομαι σε ολες τις μανουλες που αντιμετωπιζουν αυτο το προβλημα μολις γεννηθουν τα μωρακια μας να ειμαστε ολες καλα.:D:D:D:D:D

[jackrussel]

Γεια σας και απο μενα.Εχω ανοιξει θεμα για τις κρισεις πανικου και την καταθλιψη κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης οποτε δε θα μπω σε λεπτομερειες για το τι νιωθω γιατι λιγο πολυ ολες οι κοπελες που το παθαινουμε εχουμε τα ιδια.Το θεμα ειναι πως το αντιλαμβανετε η καθεμια μας και πως το αντιμετωπιζει και το κυριοτερα να κατανοησει τι την αγχωνει τι την φοβιζει.Εχω παλεψει παρα πολυ με τον εαυτο μου να μη με παρει απο κατω τουλαχιστον μεχρι να γεννησω αν και εχω δρομο ακομα.Εχω αγχωθει υπερβολικα με το πως θα τα καταφερω μετα με το μωρο και πανικοβαλομαι με το παραμικρο αλλα με διαφορους τροπους το "ξεγελαω".Ευχομαι σε ολες τις μανουλες που αντιμετωπιζουν αυτο το προβλημα μολις γεννηθουν τα μωρακια μας να ειμαστε ολες καλα.:D:D:D:D:D

 

κοπελα μου με το καλο το μωρακι εγω τα αντιμετωπισα με ψυχαναλυση, χρονια, και σε εντονες κριση αγχους με λεξοτανιλακι,,,,,εχω παντα στο πορτοφολι μου

η ψυχοθεραπειαο μως με βοηθησε το χαπι ειναι οταν δεν το ελεγχω με τιποτα,,,τωρα πια εχω δει οτι μπορει να το παρω μεσα σε ενα χρονο 3 φορες

 

ρυθμισα βεβαια και τον θυροειδη μου που ηταν ξεχαρβαλομενος χρονια,,,,οσες εχετε θεματα να κοιτατε παντα τον θυροειδη γιατι περιπλεκει τα πραγματα

 

στην εγκυμοσυνη δεν ειχα θεμα, ειχα προηγηθει η ψυχοθεραπεια

 

θα σε συμβουλευα σε αυτην την τοσο ευαισθητη φαση της ζωης σου παρεα με τον γυναικολογο σου να εχεις κι εναν ψυχολογο κι αν χρειαζεται θα παρεις και τα φαρμακακια σου κι ολα θα πανε καλα

[kelly_mad]

Σ ευχαριστω πολυ.Πηγαινα σε ψυχολογο πριν την εγκυμοσυνη και για οικονομικους λογους σταματησα απο τον 4ο μηνα της εγκυμοσυνης μου ξανααρχισα παλι συνεδριες.Κανω οτι μπορω για να μη με παρει απο κατω...

[m.monkey]

Γεια σας, έχω ένα θέμα που με απασχολεί και θα ήθελα να το συζητήσω μαζί σας και να ακούσω την άποψή σας. Εδώ και 4 χρόνια υποφέρω από κρίσεις πανικού, οι οποίες κατά διαστήματα περνάνε και συνήθως από την άνοιξη εμφανίζονται με αποκορύφωμα το καλοκαίρι που είναι πιο έντονες. Αυτό που με απασχολεί είναι το εξής: Το Μάιο αναγκάστηκα να κάνω διακοπή κύησης στον 7ο μήνα λόγω προβλήματος του μωρού το οποίο και γέννησα νεκρό. Όλο αυτό μου πυροδότησε πολύ έντονα σωματικά συμπτώματα από τον Ιούλιο μέχρι και τώρα σε σημείο που να μην μπορώ να πάω πουθενά μόνη μου γιατί ζαλίζομαι συνεχώς, τρέμω, έχω αδυναμία κτλ. και φοβάμαι πάρα πολύ. Θέλουμε να κάνουμε ξανά προσπάθειες για νέα εγκυμοσύνη και αυτός είναι ο λόγος που δεν θέλω να πάρω φάρμακα για τα οποία έτσι κι αλλιώς είμαι αντίθετη. Όμως με όσους ψυχολόγους έχω μιλήσει και πριν την εγκυμοσύνη και τώρα πάντα μου λένε "θεωρείς ότι έχοντας αυτό το πρόβλημα θα μπορέσεις να αναλάβεις την ευθύνη ενός παιδιού"? Και ρωτάω εγώ τώρα, αυτό το λένε γιατί θεωρούν ως εύκολη λύση να σε φορτώσουν με φάρμακα και μία εγκυμοσύνη τους το μπλοκάρει αυτό ή είναι όντως έτσι? Να σημειώσω ότι όσο καιρό ήμουν έγκυος δεν είχα κρίσεις και κανένα σωματικό σύμπτωμα ούτε καν από τα φυσιολογικά της εγκυμοσύνης, ίσως το μυαλό μου ήταν συνέχεια στο μωρό μου. Ποια η άποψή σας για το θέμα?

[kelly_mad]

Γεια σας, έχω ένα θέμα που με απασχολεί και θα ήθελα να το συζητήσω μαζί σας και να ακούσω την άποψή σας. Εδώ και 4 χρόνια υποφέρω από κρίσεις πανικού, οι οποίες κατά διαστήματα περνάνε και συνήθως από την άνοιξη εμφανίζονται με αποκορύφωμα το καλοκαίρι που είναι πιο έντονες. Αυτό που με απασχολεί είναι το εξής: Το Μάιο αναγκάστηκα να κάνω διακοπή κύησης στον 7ο μήνα λόγω προβλήματος του μωρού το οποίο και γέννησα νεκρό. Όλο αυτό μου πυροδότησε πολύ έντονα σωματικά συμπτώματα από τον Ιούλιο μέχρι και τώρα σε σημείο που να μην μπορώ να πάω πουθενά μόνη μου γιατί ζαλίζομαι συνεχώς, τρέμω, έχω αδυναμία κτλ. και φοβάμαι πάρα πολύ. Θέλουμε να κάνουμε ξανά προσπάθειες για νέα εγκυμοσύνη και αυτός είναι ο λόγος που δεν θέλω να πάρω φάρμακα για τα οποία έτσι κι αλλιώς είμαι αντίθετη. Όμως με όσους ψυχολόγους έχω μιλήσει και πριν την εγκυμοσύνη και τώρα πάντα μου λένε "θεωρείς ότι έχοντας αυτό το πρόβλημα θα μπορέσεις να αναλάβεις την ευθύνη ενός παιδιού"? Και ρωτάω εγώ τώρα, αυτό το λένε γιατί θεωρούν ως εύκολη λύση να σε φορτώσουν με φάρμακα και μία εγκυμοσύνη τους το μπλοκάρει αυτό ή είναι όντως έτσι? Να σημειώσω ότι όσο καιρό ήμουν έγκυος δεν είχα κρίσεις και κανένα σωματικό σύμπτωμα ούτε καν από τα φυσιολογικά της εγκυμοσύνης, ίσως το μυαλό μου ήταν συνέχεια στο μωρό μου. Ποια η άποψή σας για το θέμα?

 

Αυτοι που στα λενε ειναι απαραδεκτοι...Αν ειναι δυνατον ο ψυχολογος αντι να σε στηριξη να σου λεει τετοια πραγματα.Μηπως ειναι ψυχιατροι και οχι ψυχολογοι γιατι υπαρχει διαφορα.Συνηθως οι ανθρωποι που παθαινουν κρισεις πανικου και εχουν φοβιες ειναι ατομα ευαισθητα και με καποια βιωματα που κουβαλαν δε πιστευω οτι δε μπορεις να χαρεις την μητροτητα και ενας καλος ψυχολογος πριν ξεκινησεις προσπαθειες θα μπορουσε να σε βοηθησει.

[m.monkey]

Μου το έχει πει και ψυχολόγος και ψυχίατρος και πριν μείνω έγκυος και σήμερα που πήγα σε κέντρο ψυχικής υγείας για συνέντευξη για να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία. Την έχω πολύ ανάγκη αλλά αν είναι να μου αρχίσουν πάλι για τα φάρμακα κτλ. και δεν με βοηθήσουν να ξεπεράσω τη σωματοποίηση του άγχους μου με ψυχοθεραπεία θα απογοητευτώ και θα σταματήσω και δεν ξέρω από κει και πέρα τι θα γίνει. Θέλω πάρα πολύ ένα παιδί και γι'αυτό το βάζω σαν προτεραιότητα, γιατί κατά την άποψή τους η θεραπεία με φάρμακα διαρκεί τουλάχιστον 6 μήνες και απ'ότι ξέρω πρέπει να περάσει και καιρός μετά για να αποβάλλει ο οργανισμός τα φάρμακα πριν μείνεις έγκυος. Οπότε μιλάμε για χρόνο το λιγότερο.

[kelly_mad]

Ειλικρινα μου κανει παρα πολυ εντυπωση γιατι ειχα κρισεις πανικου πριν μεινω εγκυος και στην εγκυμσυνη εχω και ποτε μα ποτε δε μου ειπε η ψυχολογος να παρω φαρμακα για να μπορεσω να κανω παιδι.Καταρχην δεν υπαρχουν φαρμακα για την κριση πανικου δινουν αγχολυτικα σε συνδιασμο με αντικαταθληπτικα αναλογα με την περιπτωση θεωρω οτι μια καλη ψυχοθεραπεια θα σε βοηθησει και αν χρειαστεις να παρεις καποιο αγχολυτικο θα το καταλαβεις και μονη σου.Εγω οταν επαθα κριση πανικου στην εγκυμοσυνη επι 1 μηνα ειμουν σε αθλια ψυχοσωματικη κατασταση δε την παλευα με τιποτα και τοτε μου ειπε η ψυχολογος αν νιωθεις οτι δε μπορεις να το διαχειριστεις να μιλησεις με καποιο ψυχιατρο για αγχολυτικο αν και αν το παλεψετε μονη σας θα το καταφερετε μου ειπε και αυτο εκανα το παλεψα μονη μου με την στηριξη της.Οταν ειχα παθει κρισεις πανικου στο παρελθον ηταν καθετι να μην αρχισω ψυχοφαρμακα τωρα στην εγκυμοσυνη μου το προτεινε για να μη πιεζομαι και πιεζω και το μωρο αλλα τεκικα δε χρειαστηκα.Δε ξερω μετα την γεννα τι θα γινει και φυσικα καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη,ουτε εγω ηθελα και θελω φαρμακα γιατι θεωρω οτι ολο αυτο εχει να κανει με τον εαυτο μου και οτι ειναιστο χερι μου να το αλλαξω τα φαρμακα απο μονα τους δε κανουν τιποτα.

[m.monkey]

Ειλικρινα μου κανει παρα πολυ εντυπωση γιατι ειχα κρισεις πανικου πριν μεινω εγκυος και στην εγκυμσυνη εχω και ποτε μα ποτε δε μου ειπε η ψυχολογος να παρω φαρμακα για να μπορεσω να κανω παιδι.Καταρχην δεν υπαρχουν φαρμακα για την κριση πανικου δινουν αγχολυτικα σε συνδιασμο με αντικαταθληπτικα αναλογα με την περιπτωση θεωρω οτι μια καλη ψυχοθεραπεια θα σε βοηθησει και αν χρειαστεις να παρεις καποιο αγχολυτικο θα το καταλαβεις και μονη σου.Εγω οταν επαθα κριση πανικου στην εγκυμοσυνη επι 1 μηνα ειμουν σε αθλια ψυχοσωματικη κατασταση δε την παλευα με τιποτα και τοτε μου ειπε η ψυχολογος αν νιωθεις οτι δε μπορεις να το διαχειριστεις να μιλησεις με καποιο ψυχιατρο για αγχολυτικο αν και αν το παλεψετε μονη σας θα το καταφερετε μου ειπε και αυτο εκανα το παλεψα μονη μου με την στηριξη της.Οταν ειχα παθει κρισεις πανικου στο παρελθον ηταν καθετι να μην αρχισω ψυχοφαρμακα τωρα στην εγκυμοσυνη μου το προτεινε για να μη πιεζομαι και πιεζω και το μωρο αλλα τεκικα δε χρειαστηκα.Δε ξερω μετα την γεννα τι θα γινει και φυσικα καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη,ουτε εγω ηθελα και θελω φαρμακα γιατι θεωρω οτι ολο αυτο εχει να κανει με τον εαυτο μου και οτι ειναιστο χερι μου να το αλλαξω τα φαρμακα απο μονα τους δε κανουν τιποτα.

Συμφωνώ μαζί σου. Τα φάρμακα απλώς κατευνάζουν τα συμπτώματα και όταν τα σταματήσεις υποτροπιάζεις ξανά. Το θέμα είναι να βρεις τον κατάλληλο ειδικό που θα σε βοηθήσει να βρεις τον τρόπο να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα το οποίο όντως είναι στο μυαλό μας και εμείς είμαστε αυτοί που μπορούμε να το αποβάλλουμε, αλλά δεν ξέρουμε πως.

[kelly_mad]

Θελει υπομονη και επιμονη μεγαλη.Βρες εναν καλο ψυχολογο και προσπαθησε να το παλεψεις..

[m.monkey]

Θελει υπομονη και επιμονη μεγαλη.Βρες εναν καλο ψυχολογο και προσπαθησε να το παλεψεις..

Το ξέρω και αυτό προσπαθώ να κάνω. Πήγα σε δημόσιο ΚΨΥ ελλείψει χρημάτων και περιμένω να μου πουν αν θα με αναλάβει κάποιος. Ελπίζω κάτι να γίνει γιατί δεν πάει άλλο...

[kelly_mad]

Το ξέρω και αυτό προσπαθώ να κάνω. Πήγα σε δημόσιο ΚΨΥ ελλείψει χρημάτων και περιμένω να μου πουν αν θα με αναλάβει κάποιος. Ελπίζω κάτι να γίνει γιατί δεν πάει άλλο...

Καλα εκανες και γω εψαχνα οταν το πρωτο επαθα αλλα δε βρηκα καποιο κοντα μου..ευχομαι ολα να σου πανε καλα και συντομα να γινεις μανουλα

[m.monkey]

Καλα εκανες και γω εψαχνα οταν το πρωτο επαθα αλλα δε βρηκα καποιο κοντα μου..ευχομαι ολα να σου πανε καλα και συντομα να γινεις μανουλα

Σ'ευχαριστώ πολύ, εύχομαι και σε σένα με το καλό να γεννηθεί το μωράκι σου και όλα να πάνε καλά!

[kelly_mad]

Να σαι καλα ευχαριστω την Δευτερα θα μπω να γεννησω με καισαρικη

[kyrkal]

Πάντως υπάρχει θεραπεία για της κρίσης πανικού απλά πρέπει να το ψάξεις καλά γιατί αλλιως όντος γίνετε δύσκολο και για σένα και προπαντός για τους άλλους http://www.behaviortreatment.gr/2014/12/diataraxh-panikou-me-agorafovia.html αλλά πρέπει να κατανοήσεις νομίζω και από που πηγάζει παντως αυτό το forum είναι θησαυρός όσο ψάχνεις μαθαίνεις