Δημόσιο Σχολείο ή Ιδιωτικό και γιατί

[novpal]

Για να μην κουράζω θεωρώ πολύ δύσκολη απόφαση το που θα στείλεις το παιδί σου γιατί το σχολείο για ένα παιδί είναι οτι η δουλειά για μας, δεν είναι μόνο η γνώση, αφιερώνει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του εκεί!!!! Άρα πρέπει να ανοίγει η ψυχούλα του και όχι να κλείνει!!!!

 

 

Πόσο δίκιο έχεις! Σε μια τάξη του γυμνασίου, τη βγάλαμε στριμωγμένα 35 παιδιά (η χρονιά μας είχε 7 τμήματα & 35 παιδιά σε κάθε τμήμα) σε μια αίθουσα υπόγεια με κάτι μίζερα παραθυράκια πάνω πάνω με κάγκελα, ίσα για να παίρνουμε αέρα. Αν θυμάμαι καλά, οι αίθουσες αυτές προορίζονταν αρχικά για αποθηκευτικοί χώροι! Α, και πρωί-απόγευμα! Πρέπει όμως να έχει καταργηθεί αυτό τώρα...

[MARIAEVA]

Πόσο δίκιο έχεις! Σε μια τάξη του γυμνασίου, τη βγάλαμε στριμωγμένα 35 παιδιά (η χρονιά μας είχε 7 τμήματα & 35 παιδιά σε κάθε τμήμα) σε μια αίθουσα υπόγεια με κάτι μίζερα παραθυράκια πάνω πάνω με κάγκελα, ίσα για να παίρνουμε αέρα. Αν θυμάμαι καλά, οι αίθουσες αυτές προορίζονταν αρχικά για αποθηκευτικοί χώροι! Α, και πρωί-απόγευμα! Πρέπει όμως να έχει καταργηθεί αυτό τώρα...

 

Αχ, Novpal, αξέχαστες αυτές οι αίθουσες του υπογείου...Τι μου θύμισες τώρα...)))

[tarshou]

Κι εγώ υπέρ του δημοσιου είμαι. Αν εξαιρέσουμε το οικονομικό που μπορεί να είναι δυσβάστακτο για πολλές οικογένειες, δεν είδα ποτέ ουσιαστική διαφορά μεταξύ του δημοσιου και του ιδιωτικού. Συμφωνώ για τις κτηριακές εγκαταστάσεις, συμφωνώ για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές που τα δημόσια σχολεία θα κάνουν μαύρα μάτια να τους δούνε στις αίθουσές τους, συμφωνώ με όλα τα υπέρ του ιδιωτικού. Αυτό που έχω δει όμως, επίσης, είναι τα ποσοστά εισαγωγής στα Πανεπιστήμια από μαθητές που αποφοίτησαν από ιδιωτικά σχολεία να είναι μεν αυξημένα, αλλά γιατί οι γονείς τους ως επί τω πλείστον είναι εύποροι άνθρωποι οι οποίοι παρέχουν στα παιδιά τους τη δυνατότητα των ιδιαίτερων. Και μάλιστα από πολύ κοντινά μου παραδείγματα, ο ένας καθηγητής να μπαίνει και ο άλλος να βγαίνει. Ε, συγγνώμη, αλλά αυτή την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο δεν μπορώ να την χρεώσω στο σχολείο (είτε δημόσιο είναι αυτό, είτε ιδιωτικό), αλλά στην οικονομική κατάσταση των γονιών. Όσο για τα μουσεία και τις εξωσχολικές δραστηριότητες του παιδιού, δεν χρειάζεται να περιμένω από κανένα σχολείο για να τα παρέχει στα παιδιά μου. Αν θέλω και μπορώ, θα τα πάρω από μόνη μου να πάμε να δούμε την τάδε θεατρική παράσταση ή τη δείνα συναυλία. Όταν το σκέφτομαι, ειλικρινά, δε θεωρώ ότι υπάρχει διαφορά δημόσιου ή ιδιωτικού, αλλά διαφορά επαγγέλματος των γονιών και μηνιαίου εισοδήματος.

 

Για τις κοπάνες... αποτελούν λατρευτές αναμνήσεις. Για μένα... όχι για τους καθηγητές που μας ψάχνανε Κι εδώ θέλω να πω για τη διαφορά αντιμετώπισης του παιδιού όταν αυτό κάνει κοπάνες (όχι απαραίτητα συνέχεια και κατ'εξακολούθηση, αλλά τις κάνει κάπου-κάπου). Η μητέρα μου φώναζε όταν της το έλεγα. Γι'αυτό κι εγώ απλά απέφευγα να της το πω. Ο πατερας μου, από την άλλη, εκεί που καθόμασταν μου έκλεινε το μάτι και γελώντας με ρώταγε "Τι έγινε, ρε μπόμπο; Καμιά κοπάνα τώρα τελευταία; Ρε, εγώ ότνα ήμουν στην ηλικία σας, τάξη δεν με είχε δει. Πήγαινα..." και συνέχιζε. Ενθουσιασμένη κι εγώ που κι εκείνος έκανε το ίδιο, ένιωθα ασφαλής για να του πω για τις δικές μου. Και του τις έλεγα. Αλλά πάντα μου έκανε εντύπωση πόσο χαλαρός ήταν στο θέμα. Μέχρι που μεγάλωσα και κατάλαβα. Δεν ήταν καθόλου χαλαρός. Ήταν ο τρόπος του να μπορεί να τις ελέγχει

[katerinak]

Όσο για τα μουσεία και τις εξωσχολικές δραστηριότητες του παιδιού, δεν χρειάζεται να περιμένω από κανένα σχολείο για να τα παρέχει στα παιδιά μου. Αν θέλω και μπορώ, θα τα πάρω από μόνη μου να πάμε να δούμε την τάδε θεατρική παράσταση ή τη δείνα συναυλία.

 

συμφωνω κ για να ευλογησω τα γενια μας...!στο νηπιαγωγειο μια φορα το μηνα παμε εκδρομη.να δεις παραστασεις στο ηρωδειο τον ιουνιο...!

[BOBOLINOS]

γεια σας,εχω καιρο να μπω στο site και χαθηκα λιγο.προσωπικα πιστευω τα ιδιωτικα σχολεια ειναι καλυτερα.Επειδη ειναι καθαρα επιχειρηση θελουν την καλυτερη διαφημιση και ποια ειναι ??η επιτυχια των μαθητων της στα διαφορα πανεπιστημια της χωρας σε μεγαλο ποσοστο κιολας.Με τους δασκαλους και τους καθηγητες δεν εχει αστεια οποιος δεν κανει καλα τη δουλεια του φευγει οχι οπως το δημοσιο(πιασαμε τη θεση και δεν μας κουναει κανεις μεχρι την συνταξη.).Για μενα η μορφωση των παιδιων δεν ειναι ενα φαγητο που αν δεν πετυχει μια φορα δεν τρεχει και τιποτα το πετας και φτιαχνεις αλλο,αν μια χρονια αποκτησει το παιδι κενα μαζεμενα καηκε μετα θα ειναι παντα μια μετριοτητα γιατι αυτα θα συσσωρευονται και απο που ν'αρχισεις υστερα γι'αυτο τωρα φυτρωσαν και τα μελετητηρια.

Θυμαμαι ενα περιστατικο στο γυμνασιο που πηγαινα με μια καθηγητρια που χρωστουσε της μιχαλους και μας την εφεραν για να μας κανει μαθημα ειχε διοριστει λογω της επετειρηδας τοτε τι να σας πω μονο μαθημα δεν καναμε, μου φαινοταν πολυ ωραια αλλα τωρα αν ο μικρος πεσει σε καμια τετοια τι γινεται?χαμενες ωρες μαθηματος για ποιο λογο επειδη το κρατος δεν μπορει να ελεγξει το προσωπικο του????αν εσεις δεν κανατε καλα τη δουλεια σας υπαρχει περιπτωση να σας κρατησει ο εργοδοτης σας και να σας πληρωνει??δε νομιζω ας μην ξεχναμε οι δασκαλοι και οι καθηγητες του δημοσιου απο εμας πληρωνονται και απαιτουμαι να κανουν καλα την δουλεια τους αφου ειμαστε οι εργοδοτες τους.γιατι δλδ να θεωρειται θεμα τυχης αν θα πεσεις σε καλο δασκαλο πρεπει να ειναι δεδομενο και οποιος δεν μπορει σπιτι του.

Στο ιδιωτικο ειναι οταν το παιδι αρρωστησει τα μαθηματα του τα φερνουν στο σπιτι καθε μερα και δεν χανει την σειρα του.Υπαρχει η καλυτερη παρακολουθηση απο ψυχολογους,λογοθεραπευτες και τοσους αλλους επιστημονες που μπορουν να σου διαγνωσουν και διαφορα προβληματα και να τα προλαβεις ή να βοηθησεις το παιδι στο δημοσιο τι υπαρχει απ'αυτα τιποτα.

οι κτιριακες υποδομες που το πατε???ο ανιψιος(15) του αντρα μου(42) παει στο γυμνασιο που πηγαινε και εκεινος και δεν εχει αλλαξει τιποτα μονο κατι isobox προσθεσανε για extra αιθουσες που τα παιδια δεν μπορουν να κατσουν μεσα απο την ασχημη μυρωδια.Ουτε τα wc δεν εχουν ανακαινισει να πεις οτι κατι εγινε .το μαθημα της χημειας ακομα γινεται θεωρητικα ειναι δυνατον να μην υπαρχει μια αιθουσα αποκλειστικα γι'αυτο, αν δεν το δεις πως θα το καταλαβεις δεν εχουν ολοι την ιδια φαντασια.και ποσα αλλα ακομα υπαρχουν για να πεις δεν φτανουν μερες.το θεμα ειναι οτι την παιδεια την πληρωνουμε 2 κ 3 φορες μεσω της φορολογιας και αποτελεσματα δεν υπαρχουν.ο καθα πολιτικος κανει πειραματα πανω στη μορφωση των παιδιων μας γι'αυτο αυτοι τα στελνουν στο εξωτερικο. μηπως δεν μπορουν να αντιγραψουν το συστημα εκπαιδευσης της γερμανιας ή της κυπρου ή της αγγλιας μπορουν αλλα δεν θελουν και την πληρωνουμε εμεις με την παραπαιδεια που ζει και βασιλευει.

αυτα και αλλα τοσα εχω πιστευω να μη σας κουρασα.......

[tarshou]

Συμφωνώ απόλυτα με τη διαφορά κτηριακών εγκαταστάσεων μεταξύ ιδιωτικών - δημόσιων. Για την απουσία εργαστηρίων φυσικής - χημείας. Για την παλαιότητα των κτιρίων των δημόσιων σχολείων και τις απαράδεκτες, σε πολλές περιπτώσεις, συνθήκες κάτω από τις οποίες διδάσκονται τα παιδιά μας. Αυτό όμως που αρνούμαι να δεχτώ είναι η γνωστή καραμέλα των καλών καθηγητών στα ιδιωτικά vs. των κακών καθηγητών στα δημόσια και των στατιστικών εισαγωγής μαθητών ιδιωτικών σχολείων σε ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα. θα το δεχόμουνα, αν και μόνο αν οι μαθητές των ιδιωτικών σχολείων δεν κάνανε φροντιστήρια, και πάλι είχαμε τα ίδια αποτελέσματα στις στατιστικές. Αλλά απ'τη στιγμή που ιδιωτικό ή δημόσιο, πάλι στην παρα-παιδεία καταλήγουμε, συγγνώμη αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτές οι στατιστικές, είτε μιλάμε για τους μεν είτε για τους δε, δεν οφείλονται στους καταπληκτικούς ή όχι καθηγητές, αλλά στα καταπληκτικά φροντιστήρια και την οικονομική δυνατότητα των γονιών να πληρώνουν ιδιαίτερα.

[katerinak]

στο δημοσιο η επιτυχια στο πανεπιστημιο ειναι μεγαλυτερη

[bp-IOLH]

Εγώ πάντως συνεχίζω να αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν στην επαρχία (και κυρίως σε κάτι μικρά χωριά, όπως το δικό μου) οι μαθητές με ελάχιστα φροντιστήρια να έχουν τεράστια επιτυχία στις πανελλαδικές και να εισάγονται σε σχολές αξιώσεων.

Θυμάμαι ότι στο σχολείο μου (δημόσιο στην Αθήνα) πολλά παιδιά κάναμε φροντιστήρια και λίγα παιδιά εισαχθήκαμε στο Πανεπιστήμιο.

Την ίδια περίοδο στο χωριό μου τα παιδιά πήγαιναν σχολείο στο διπλανό χωριό, έκαναν κάθε πρωί 15 χιλιόμετρα (με το λεωφορείο), φοιτούσαν σε δημόσιο σχολείο, έκαναν ελάχιστα ή και καθόλου φροντιστήρια και παρόλα αυτά είχαν τεράστια επιτυχία στις Πανελλαδικές, σπούδασαν γιατροί, δικηγόροι, δάσκαλοι, αρχιτέκτονες, φιλόλογοι, θεολόγοι, γυμναστές, νηπιαγωγοί, οικονομολόγοι, μηχανικοί.

Σε ένα χωριό 300 ατόμων αυτό το ποσοστό είναι τεράστια επιτυχία.

Από εκεί και πέρα ό,τι και να λέγεται για δημόσια και ιδιωτικά σχολεία (που κάθε τι έχει και θετικά και αρνητικά), προσωπική μου άποψη είναι ότι, αν θέλει ο μαθητής να διαβάσει και να προχωρήσει στη ζωή του, θα τα καταφέρει.

Εγώ προσωπικά φοίτησα σε δυο διαφορετικά σχολεία (γυμνάσιο-λύκειο) σε μια φτωχική συνοικία της Αθήνας. Είχαμε και καλούς και κακούς καθηγητές. Όσοι δεν ήθελαν να σπουδάσουν, δεν πήγαν καν φροντιστήριο. Οι υπόλοιποι που θέλαμε να σπουδάσουμε πηγαίναμε στο φροντιστήριο της γειτονιάς ή το πολύ πολύ σε μεγάλο φροντιστήριο στο κέντρο της Αθήνας (για ιδιαίτερα ούτε λόγος φυσικά) και στην πλειονότητά μας εισαχθήκαμε σε πολύ καλές πανεπιστημιακές σχολές.

Πέρσι ο γιος μιας φίλης μου, ο οποίος φοίτησε στο δημόσιο σχολείο της γειτονιάς και πήγε σε φροντιστήριο της περιοχής (χωρίς ούτε ένα ιδιαίτερο), έγραψε στις πανελλαδικές στα περισσότερα μαθήματα 20, σε δύο 19 και σε ένα 16 και εισήχθη στο Πολυτεχνείο.

Η αδελφή του συζύγου μου ζούσε σε ένα μικρό χωριό και καθημερινά πήγαινε σχολείο στο διπλανό χωριό που απείχε 20 χιλιόμετρα, δεν έκανε ούτε ένα φροντιστήριο και πέρασε σε ένα πολύ καλό ΤΕΙ. Ήρθε στην Αθήνα να σπουδάσει χωρίς μια δραχμή στην τσέπη και, για να πληρώσει το νοίκι και τα έξοδά της το πρωί φοιτούσε και το βράδυ έπλενε πιάτα. Όταν πήρε το πτυχίο, βρήκε δουλειά στο αντικείμενό της και έδωσε κατατακτήριες και πέρασε στο Πανεπιστήμιο. Όταν πήρε το πτυχίο του Πανεπιστημίου, έκανε μεταπτυχιακό. Ήρθε από το χωριό της χωρίς να ξέρει ούτε μια λέξη αγγλικά και ξεκίνησε τα αγγλικά 20 χρονών και έφτασε μέχρι Proficiensy και μετά έμαθε άλλες δυο γλώσσες. Και όλα αυτά τα έκανε χωρίς οικονομική υποστήριξη από το σπίτι της.

Όλα αυτά που αναφέρω δεν είναι μεμονωμένα παραδείγματα αλλά αντιπροσωπεύουν μια ολόκληρη γενιά μαθητών που σπούδασαν και πρόκοψαν έχοντας φοιτήσει σε δημόσια σχολεία και με ελάχιστα φροντιστήρια.

Φυσικά, για να γίνει κανείς βιομήχανος, πολιτικός, εφοπλιστής ή κάτι άλλο πρέπει να σπουδάσει και σε ιδιωτικά σχολεία και στο εξωτερικό και να κάνει μεταπτυχιακά κτλ και να έχει λεφτά. Εγώ εκφράζω τις απόψεις μου για τη μέση έως φτωχή τάξη.

Με όλα αυτά δεν θέλω να υποστηρίξω ότι τα ιδιωτικά σχολεία δεν είναι καλά, κάθε άλλο, πιστεύω πως παρέχουν άριστες υπηρεσίες.

Και θέλω να διευκρινίσω ότι εγώ δεν έχω παιδιά και μιλάω εκ του ασφαλούς. Πιστεύω πως θα τα στείλω σε δημόσιο σχολείο και θα τα βοηθήσω με κάποια φροντιστήρια να σπουδάσουν. Δεν ξέρω όμως, όταν έρθει εκείνη η ώρα, αν θα πράξω αυτά που πιστεύω σήμερα ή, λόγω των συνθηκών που θα έχουν διαμορφωθεί ως τότε, αν θα ξεπουληθώ, για να τα στείλω σε ιδιωτικό σχολείο και να τους κάνω και του κόσμου τα ιδιαίτερα.

[vaw]

Καλημέρα,

τα παιδιά απο τις επαρχιακές πόλεις, προς τιμήν τους, πάντα έχουν μεγαλύτερα ποσοστά επιτυχίας στις πανελλήνιες εξετάσεις. Αυτό λένε κάποιοι ειδικοί οφείλεται στο γεγονός οτι το πανεπιστήμιο αποτελέι ή άποτελούσε το μόνο τρόπο για να "ξεφύγουν" ( η έκφραση δεν αποδίδει ακριβώς αυτό που θέλω να πω) απο τον τρόπο ζωής της επαρχιακής πόλης/ χωριού οπου διέμεναν.

Πάντως, όπως ανέφερα και την προηγούμενη φορά που έγραψα στο θέμα, αν είναι ένα παιδί να έχει επιτυχία στις εξετάσεις θα την έχει όπου και αν πάει σχολείο, αρκεί να το επιθυμεί! Απλά δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι το Πανεπιστήμιο δεν αποτελεί τη μόνη διέξοδο στη ζωή (και το λέω αυτό έχοντας φτάσει ως το τέρμα των σπουδών)! Επίσης, δεν πάμε σχολείο μονο για να περάσουμε στο Πανεπιστήμιο, ο ρόλος του σχολείου είναι πολυδιάστατος!

Τέλος περισσότερο απο τη γνώση (την οποία πλέον μπορούμε να αποκτήσουμε και με άλλους τροπους πέραν του παραδοσιακού σχολείου) πρέπει να μας ενδιαφέρει η ευτυχία και καλή συναισθηματική και ψυχολογική κατάσταση των παιδιών μας!!!!!Άρα για να μην κουράζω σε ένα σχολείο ας μην κοιτάμε μόνο την επιτυχία στις εξετάσεις!

Καλά Χριστούγεννα σε όλους και όλες!

[mariazil]

Εγώ πάντως συνεχίζω να αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν στην επαρχία (και κυρίως σε κάτι μικρά χωριά, όπως το δικό μου) οι μαθητές με ελάχιστα φροντιστήρια να έχουν τεράστια επιτυχία στις πανελλαδικές και να εισάγονται σε σχολές αξιώσεων.

Θυμάμαι ότι στο σχολείο μου (δημόσιο στην Αθήνα) πολλά παιδιά κάναμε φροντιστήρια και λίγα παιδιά εισαχθήκαμε στο Πανεπιστήμιο.

Την ίδια περίοδο στο χωριό μου τα παιδιά πήγαιναν σχολείο στο διπλανό χωριό, έκαναν κάθε πρωί 15 χιλιόμετρα (με το λεωφορείο), φοιτούσαν σε δημόσιο σχολείο, έκαναν ελάχιστα ή και καθόλου φροντιστήρια και παρόλα αυτά είχαν τεράστια επιτυχία στις Πανελλαδικές, σπούδασαν γιατροί, δικηγόροι, δάσκαλοι, αρχιτέκτονες, φιλόλογοι, θεολόγοι, γυμναστές, νηπιαγωγοί, οικονομολόγοι, μηχανικοί.

Σε ένα χωριό 300 ατόμων αυτό το ποσοστό είναι τεράστια επιτυχία.

Από εκεί και πέρα ό,τι και να λέγεται για δημόσια και ιδιωτικά σχολεία (που κάθε τι έχει και θετικά και αρνητικά), προσωπική μου άποψη είναι ότι, αν θέλει ο μαθητής να διαβάσει και να προχωρήσει στη ζωή του, θα τα καταφέρει.

Εγώ προσωπικά φοίτησα σε δυο διαφορετικά σχολεία (γυμνάσιο-λύκειο) σε μια φτωχική συνοικία της Αθήνας. Είχαμε και καλούς και κακούς καθηγητές. Όσοι δεν ήθελαν να σπουδάσουν, δεν πήγαν καν φροντιστήριο. Οι υπόλοιποι που θέλαμε να σπουδάσουμε πηγαίναμε στο φροντιστήριο της γειτονιάς ή το πολύ πολύ σε μεγάλο φροντιστήριο στο κέντρο της Αθήνας (για ιδιαίτερα ούτε λόγος φυσικά) και στην πλειονότητά μας εισαχθήκαμε σε πολύ καλές πανεπιστημιακές σχολές.

Πέρσι ο γιος μιας φίλης μου, ο οποίος φοίτησε στο δημόσιο σχολείο της γειτονιάς και πήγε σε φροντιστήριο της περιοχής (χωρίς ούτε ένα ιδιαίτερο), έγραψε στις πανελλαδικές στα περισσότερα μαθήματα 20, σε δύο 19 και σε ένα 16 και εισήχθη στο Πολυτεχνείο.

Η αδελφή του συζύγου μου ζούσε σε ένα μικρό χωριό και καθημερινά πήγαινε σχολείο στο διπλανό χωριό που απείχε 20 χιλιόμετρα, δεν έκανε ούτε ένα φροντιστήριο και πέρασε σε ένα πολύ καλό ΤΕΙ. Ήρθε στην Αθήνα να σπουδάσει χωρίς μια δραχμή στην τσέπη και, για να πληρώσει το νοίκι και τα έξοδά της το πρωί φοιτούσε και το βράδυ έπλενε πιάτα. Όταν πήρε το πτυχίο, βρήκε δουλειά στο αντικείμενό της και έδωσε κατατακτήριες και πέρασε στο Πανεπιστήμιο. Όταν πήρε το πτυχίο του Πανεπιστημίου, έκανε μεταπτυχιακό. Ήρθε από το χωριό της χωρίς να ξέρει ούτε μια λέξη αγγλικά και ξεκίνησε τα αγγλικά 20 χρονών και έφτασε μέχρι Proficiensy και μετά έμαθε άλλες δυο γλώσσες. Και όλα αυτά τα έκανε χωρίς οικονομική υποστήριξη από το σπίτι της.

Όλα αυτά που αναφέρω δεν είναι μεμονωμένα παραδείγματα αλλά αντιπροσωπεύουν μια ολόκληρη γενιά μαθητών που σπούδασαν και πρόκοψαν έχοντας φοιτήσει σε δημόσια σχολεία και με ελάχιστα φροντιστήρια.

Φυσικά, για να γίνει κανείς βιομήχανος, πολιτικός, εφοπλιστής ή κάτι άλλο πρέπει να σπουδάσει και σε ιδιωτικά σχολεία και στο εξωτερικό και να κάνει μεταπτυχιακά κτλ και να έχει λεφτά. Εγώ εκφράζω τις απόψεις μου για τη μέση έως φτωχή τάξη.

Με όλα αυτά δεν θέλω να υποστηρίξω ότι τα ιδιωτικά σχολεία δεν είναι καλά, κάθε άλλο, πιστεύω πως παρέχουν άριστες υπηρεσίες.

Και θέλω να διευκρινίσω ότι εγώ δεν έχω παιδιά και μιλάω εκ του ασφαλούς. Πιστεύω πως θα τα στείλω σε δημόσιο σχολείο και θα τα βοηθήσω με κάποια φροντιστήρια να σπουδάσουν. Δεν ξέρω όμως, όταν έρθει εκείνη η ώρα, αν θα πράξω αυτά που πιστεύω σήμερα ή, λόγω των συνθηκών που θα έχουν διαμορφωθεί ως τότε, αν θα ξεπουληθώ, για να τα στείλω σε ιδιωτικό σχολείο και να τους κάνω και του κόσμου τα ιδιαίτερα.

 

Απολύτως σύμφωνη!!!

[bp-IOLH]

Καλημέρα,

τα παιδιά απο τις επαρχιακές πόλεις, προς τιμήν τους, πάντα έχουν μεγαλύτερα ποσοστά επιτυχίας στις πανελλήνιες εξετάσεις. Αυτό λένε κάποιοι ειδικοί οφείλεται στο γεγονός οτι το πανεπιστήμιο αποτελέι ή άποτελούσε το μόνο τρόπο για να "ξεφύγουν" ( η έκφραση δεν αποδίδει ακριβώς αυτό που θέλω να πω) απο τον τρόπο ζωής της επαρχιακής πόλης/ χωριού οπου διέμεναν.

Πάντως, όπως ανέφερα και την προηγούμενη φορά που έγραψα στο θέμα, αν είναι ένα παιδί να έχει επιτυχία στις εξετάσεις θα την έχει όπου και αν πάει σχολείο, αρκεί να το επιθυμεί! Απλά δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι το Πανεπιστήμιο δεν αποτελεί τη μόνη διέξοδο στη ζωή (και το λέω αυτό έχοντας φτάσει ως το τέρμα των σπουδών)! Επίσης, δεν πάμε σχολείο μονο για να περάσουμε στο Πανεπιστήμιο, ο ρόλος του σχολείου είναι πολυδιάστατος!

Τέλος περισσότερο απο τη γνώση (την οποία πλέον μπορούμε να αποκτήσουμε και με άλλους τροπους πέραν του παραδοσιακού σχολείου) πρέπει να μας ενδιαφέρει η ευτυχία και καλή συναισθηματική και ψυχολογική κατάσταση των παιδιών μας!!!!!Άρα για να μην κουράζω σε ένα σχολείο ας μην κοιτάμε μόνο την επιτυχία στις εξετάσεις!

Καλά Χριστούγεννα σε όλους και όλες!

 

Συμφωνώ απόλυτα με όλα όσα γράφεις. Τα παιδιά από το χωριό μου, όπως και η αδελφή του συζύγου μου, ήθελαν να ξεφύγουν από τα χωράφια και τα πρόβατα και συνειδητοποίησαν πολύ νωρίς ότι οι σπουδές είναι ο μόνος τρόπος να το πετύχουν.

Η κουνιάδα μου διάβαζε με λάμπα πετρελαίου, γιατί δεν είχαν ρεύμα στο σπίτι.

Η ξαδέλφη μου στο χωριό διάβαζε την ώρα που βοσκούσε τα πρόβατα και ένας άλλος μου ξάδελφος σηκωνόταν χαράματα, πολύ πριν ξεκινήσει για το σχολείο, για να βοηθήσει τον πατέρα του στο άρμεγμα.

Την ίδια εποχή εμείς στην Αθήνα κοιμόμαστε στα ζεστά μας κρεβατάκια και παρόλο που οι γονείς μας δεν είχαν οικονομική άνεση, ωστόσο μας πήγαιναν μια φορά το μήνα θέατρο ή σινεμά και γενικά είχαμε μια ανέμελη ζωή.

Εγώ δεν πέρασα με την πρώτη, γιατί ήμουν λίγο τεμπέλα. Τη δεύτερη χρονιά αποφάσισα να ξαναδώσω αλλά πάλι τεμπέλιαζα. Κάποια στιγμή γύρω στο Μάρτιο έκανα έναν απολογισμό και συνειδητοποίησα ότι, αν δεν περνούσα σε κάποιο πανεπιστήμιο, θα με στέλνανε να δουλέψω στο εργοστάσιο ή ως πωλήτρια σε μαγαζί. Μου ξεκαθάρισαν οι γονείς μου ότι δεν πρόκειται να με στείλουν ούτε στο εξωτερικό, ούτε σε κάποια ιδιωτική σχολή και μάλιστα μου τόνισαν ότι πρέπει να περάσω Αθήνα, γιατί ο πατέρας μου ήταν άνεργος και δεν είχαν δυνατότητα να με στείλουν να σπουδάσω ούτε στην επαρχία. Δεν θέλω να πω ότι η δουλειά είναι ντροπή αλλά από τις περιγραφές των γονιών μου έτρεμα στην ιδέα ότι θα δουλέψω ως εργάτρια στο εργοστάσιο και θα ξυπνάω από τις 5.00 το πρωί, ότι θα δουλεύω με βάρδιες και θα είμαι σε ένα χώρο κρύο με μηχανήματα.

Οι σπουδές στον Πανεπιστήμιο βέβαια δεν είναι πανάκεια. Βρέθηκα με τους παλιούς συμμαθητές μου 20 χρόνια μετά και όσοι δεν ειχαν σπουδάσει, φυσικά δεν πήγαν χαμένοι αλλά εργάστηκαν σκληρά, άλλαξαν πολλές δουλειές και πολλά αφεντικά και με το πέρασμα των χρόνων κατάφεραν να πετύχουν πολλά πράγματα.

Το σχολείο έχει πολυδιάστατο ρόλο και δεν αποτελεί μόνο τον προθάλαμο του Πανεπιστημίου. Έχουμε πλέον πήξει στους πτυχιούχους μεν, άνεργους δε. Υπάρχουν πολλά επαγγέλματα πολύ προσοδοφόρα και ενδιαφέροντα, αρκεί κάποιος να ανακαλύψει τα ταλέντα του και να καλλιεργήσει τις δεξιότητές του και πάνω απ' όλα να δουλέψει σκληρά.

Κι εμένα θα με ενδιέφερε να έχω ευτυχισμένα και ισορροπημένα παιδιά που να είναι καλοί και χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία. Η παιδεία και η γενικότερη μόρφωση δεν επιτυγχάνεται μόνο με τη φοίτηση στο Πανεπιστήμιο. Γνωρίζω αγρότες που έχουν παιδεία και την έχουν καλλιεργήσει μόνοι τους.

Το παν είναι να είναι κανείς σκεπτόμενος, ώριμος, δυναμικός, εργατικός και να έχει καλοσύνη και συμπάθεια.

[ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13]

Καλημέρα,

τα παιδιά απο τις επαρχιακές πόλεις, προς τιμήν τους, πάντα έχουν μεγαλύτερα ποσοστά επιτυχίας στις πανελλήνιες εξετάσεις. Αυτό λένε κάποιοι ειδικοί οφείλεται στο γεγονός οτι το πανεπιστήμιο αποτελέι ή άποτελούσε το μόνο τρόπο για να "ξεφύγουν" ( η έκφραση δεν αποδίδει ακριβώς αυτό που θέλω να πω) απο τον τρόπο ζωής της επαρχιακής πόλης/ χωριού οπου διέμεναν.

Πάντως, όπως ανέφερα και την προηγούμενη φορά που έγραψα στο θέμα, αν είναι ένα παιδί να έχει επιτυχία στις εξετάσεις θα την έχει όπου και αν πάει σχολείο, αρκεί να το επιθυμεί! Απλά δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι το Πανεπιστήμιο δεν αποτελεί τη μόνη διέξοδο στη ζωή (και το λέω αυτό έχοντας φτάσει ως το τέρμα των σπουδών)! Επίσης, δεν πάμε σχολείο μονο για να περάσουμε στο Πανεπιστήμιο, ο ρόλος του σχολείου είναι πολυδιάστατος!

Τέλος περισσότερο απο τη γνώση (την οποία πλέον μπορούμε να αποκτήσουμε και με άλλους τροπους πέραν του παραδοσιακού σχολείου) πρέπει να μας ενδιαφέρει η ευτυχία και καλή συναισθηματική και ψυχολογική κατάσταση των παιδιών μας!!!!!Άρα για να μην κουράζω σε ένα σχολείο ας μην κοιτάμε μόνο την επιτυχία στις εξετάσεις!

Καλά Χριστούγεννα σε όλους και όλες!

 

Είναι τρομερό το πόσο συμφωνώ μαζί σου! Αυτά ακριβώς που τονίζεις στις 3 παραγράφους σου ήθελα να τονίσω και εγώ!

[vaw]

Χαίρομαι που βρίσκω ανθρώπους που σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο!!! Καλό απογευματάκι!

[alan]

Απλά δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι το Πανεπιστήμιο δεν αποτελεί τη μόνη διέξοδο στη ζωή (και το λέω αυτό έχοντας φτάσει ως το τέρμα των σπουδών)! Επίσης, δεν πάμε σχολείο μονο για να περάσουμε στο Πανεπιστήμιο, ο ρόλος του σχολείου είναι πολυδιάστατος!

Τέλος περισσότερο απο τη γνώση (την οποία πλέον μπορούμε να αποκτήσουμε και με άλλους τροπους πέραν του παραδοσιακού σχολείου) πρέπει να μας ενδιαφέρει η ευτυχία και καλή συναισθηματική και ψυχολογική κατάσταση των παιδιών μας!!!!!Άρα για να μην κουράζω σε ένα σχολείο ας μην κοιτάμε μόνο την επιτυχία στις εξετάσεις!

Καλά Χριστούγεννα σε όλους και όλες!

 

Καλά Χριστούγεννα και σε εσένα

Συμφωνώ μαζι σου, το Πανεπιστημιο δεν είναι ο μονος στόχος και επισης δεν είναι απαραίτητα διέξοδος για την δουλειά, σε εναν ιδεώδη κόσμο θα επρεπε να είναι μέσο καλλιέργειας.(χαχαχα λεω και καμια μακακία να περάσει η ώρα)

 

Θα ήθελα όμως ολοι μας να θέσουμε την εξης ερώτηση στον εαυτό μας:

 

Εαν θα θέλαμε τις παροχές του ιδιωτικού να τις έχουμε στο δημόσιο?

 

'η να το πω αλλιώς

 

Εαν θα θέλαμε τα δημοσια μας να είναι σαν της Σουηδίας?

 

 

Σε οτι αφορά τα ιδιαίτερα και γενικά τα φροντηστήρια παιδιών που φοιτουν σε ιδιωτικό σας λέω απο την προσωπική μου πείρα οτι ο σκοπός τους δεν είναι μονο το Πανεπιστήμιο αλλα να ανταπεξέλθουν στις μεγάλες απαιτήσεις του σχολείου: μιλάμε για ανταγωνισμό, είναι βλέπεις και τα μεγάλα ΕΓΩ των επιτυχημένων γονέων στην μέση ...., οι ετοιμες επιτυχημένες επιχειρήσεις και ...δουλειές των γονιών που οπως είπε αλλη συμφορουμιώτισσα για να τις χουλαντρησεις θες και τα μεταπτυχιακά σου και τα ντοκτορά σου και ολο το πακετάκι για να είσαι αξιος συνεχιστής του περιφημου γονιου σου.

[bp-IOLH]

Καλά Χριστούγεννα και σε εσένα

Συμφωνώ μαζι σου, το Πανεπιστημιο δεν είναι ο μονος στόχος και επισης δεν είναι απαραίτητα διέξοδος για την δουλειά, σε εναν ιδεώδη κόσμο θα επρεπε να είναι μέσο καλλιέργειας.(χαχαχα λεω και καμια μακακία να περάσει η ώρα)

 

Θα ήθελα όμως ολοι μας να θέσουμε την εξης ερώτηση στον εαυτό μας:

 

Εαν θα θέλαμε τις παροχές του ιδιωτικού να τις έχουμε στο δημόσιο?

 

'η να το πω αλλιώς

 

Εαν θα θέλαμε τα δημοσια μας να είναι σαν της Σουηδίας?

 

 

Σε οτι αφορά τα ιδιαίτερα και γενικά τα φροντηστήρια παιδιών που φοιτουν σε ιδιωτικό σας λέω απο την προσωπική μου πείρα οτι ο σκοπός τους δεν είναι μονο το Πανεπιστήμιο αλλα να ανταπεξέλθουν στις μεγάλες απαιτήσεις του σχολείου: μιλάμε για ανταγωνισμό, είναι βλέπεις και τα μεγάλα ΕΓΩ των επιτυχημένων γονέων στην μέση ...., οι ετοιμες επιτυχημένες επιχειρήσεις και ...δουλειές των γονιών που οπως είπε αλλη συμφορουμιώτισσα για να τις χουλαντρησεις θες και τα μεταπτυχιακά σου και τα ντοκτορά σου και ολο το πακετάκι για να είσαι αξιος συνεχιστής του περιφημου γονιου σου.

 

Δε χωράει καμία αμφιβολία ότι όλοι θέλουμε στο δημόσιο σχολείο τις παροχές του ιδιωτικού και οπωσδήποτε θέλουμε τα δημόσια σχολεία μας να γίνουν όπως της Σουηδίας. Ποιος τυφλός δεν θέλει το φως του?

Δε λες μα......ς, το Πανεπιστήμιο σε έναν ιδεώδη κόσμο θα έπρεπε να αποτελεί μέσο καλλιέργειας, απλώς αφού ο κόσμος δεν είναι ιδεώδης, έχει μετατραπεί σε μέσο εξεύρεσης καλύτερης? εργασίας. Προσωπικά παραδέχτηκα ότι με τρόμαζε η σκέψη να γίνω εργάτρια. Θα μπορούσα όμως να γίνω π.χ. μια επιτυχημένη hair stylist, όχι όμως έπρεπε να σπουδάσω, γιατί στην κοινωνική τάξη στην οποία ανήκω το πτυχίο Πανεπιστημίου ήταν και δείγμα υπεροχής κατά κάποιο τρόπο.

Κι αφού πήραμε και το πτυχίο, θέλαμε να μπούμε και στο δημόσιο, να τρουπώσουμε σε μια θεσούλα να έχουμε τη σιγουριά.

Κι αφού μπήκαμε και στο δημόσιο, τώρα αποφασίζουμε να ξανασπουδάσουμε, να κάνουμε ένα μεταπτυχιακό ή μια άλλη ξένη γλώσσα ή ακόμη κοιτάμε να μάθουμε κάτι χρήσιμο που ξέραν οι μαμάδες μας, όπως π.χ. ραπτική, για να φτιάχνουμε τα ρουχαλάκια μας, μιας και ο μισθός του δημοσίου δεν μας φτάνει (επιλογή μου ήταν φυσικά, ας είχα τα κότσια να κάνω αλλιώς).

(Μη μου δίνετε σημασία, μόνη μου μιλάω, συνεχίστε και συγγνώμη που ξέφυγα:D)

[BOBOLINOS]

Για να μην υπαρχουν παρεξηγησεις αυτο που θελω να πω για τα ιδιωτικα ειτε για τον τροπο παραδοσης των μαθηματων ειτε για το διδακτικο προσωπικο ειναι οτι δεν παιζουν και δεν κανουν πειραματα εχουν ενα συγκεκριμενο προγραμμα που αποδιδει και αυτο ακολουθουν δεν υπαρχει αυτη η ελαστικοτητα στη συμπεριφορα των μαθητων τους.Αν καποιος δεν θελει να μαθει δε θα μαθει οσα λεφτα και αν εχει ο μπαμπας.Αυτο δε σημαινει ομως οτι τα υπολοιπα παιδια θα ακολουθησουν τους δικου του αργους ρυθμους στο δημοσιο ισχυει κατι τετοιο και το γνωριζω γιατι η μητερα μου δουλευει σε δημοσιο σχολειο και τα βλεπει ολα εκ των εσω.

Για το διδακτικο προσωπικο να το θεσω διαφορετικα οπως εμεις βαριομαστε καμια φορα στην δουλεια μας ετσι βαριουνται και οι ιδιοι αλλα με την μορφωση δεν παιζουμε.

Το ζητουμενο ειναι να απαιτησουμε καλυτερα σχολεια απο την εκαστοτε κυβερνηση και αξιολογηση του προσωπικου τους ανα τακτα χρονικα διαστηματα για να μην μπαινουμε στα διλημματα αυτα,αφου τα πληρωμουμε που τα πληρωνουμε.

Να ρωτησω και κατι αλλο?νομιζετε οτι σε ολα τα σχολεια υπαρχουν οι προδιαγραφες για να γινονται τα ολοημερα δλδ με την τραπεζαρια τους το ζεστο φαγακι των παιδιων κτλ???????ΟΧΙ.

αυτα χτυπαει το ιδιωτικο σχολειο και λεμε ναι, γιατι πλεον οι περισσοτερες οικογενεις στελνουν τα παιδια τους σε φροντιστηρια και τα εξοδα ειναι λιγο πολυ τα ιδια.

Ποσοι απο εμας ειχαμε ξενη γλωσσα στο γυμνασιο και στο λυκειο???ΟΛΟΙ!!!!!ποσοι ομως την εμαθαν απο το σχολειο ?αν κρινω απο το δικο μου το τμημα κανεις, μονο τα παιδια που εκαναν φροντιστηριο γιατι τα γαλλικα(αυτα ειχαμε) ηταν η ωρα του παιδιου και με μία καθηγητρια που δεν μπορουσε να επιβληθει και να ηθελες να μαθεις δεν μπορουσες.!!!!!!

και δεν νομιζω οτι αν εστελνα το παιδι σε ιδιωτικο θα γινοταν σνομπ αυτα πιστευω ειναι καταλοιπα δικα μας και κομπλεξ γιατι οποιο παιδι φοιτουσε σε ιδιωτικο εμεις το κοιτουσαμε καπως.

[annina]

Εγω είμαι της αποψης οτι αν το παιδί θέλει να μαθει θα μάθει έιτε παει σε ιδιωτικό η σε δημόσιο σχολείο.Αλλα και τα ιδιωτικά βρε παιδί μου εχουν ανεβάσει παρα πολύ τις τιμές τους.

[Jelena]

Αν και δεν κατάφερα να διαβάσω όλες τις απόψεις γιατί άρχισα να ζαλίζομαι από ένα σημείο και μετά, θα πώ τη δική μου εμπειρία όσον αφορά τα σχολεία που τελείωσα τα οποία ήταν και τα δυο ιδιωτικά. Και πιο συγκεκριμένα θρησκευτικά: παπάδες στο δημοτικό, καλόγριες στο γυμνάσιο-λύκειο.

Η δική μου εμπειρία ευτυχώς ήταν πολύ καλή, έχω να θυμάμαι πολύ όμορφες στιγμές. Οι καθηγητές άψογοι, οι καλόγριες κάποιες πιο αυστηρές, αλλά οι περισσότερες αρκετά μοντέρνες και μέσα στα πράγματα και κυρίως πολύ κοντά μας... Οργανώναμε πάρτυ, εκδρομές και ένα σωρό άλλες δραστηριότητες και περνούσαμε τέλεια. Ο έλεγχος ήταν αυστηρός φυσικά στο τι θα φορέσουμε και γενικά πως θα συμπεριφερθούμε χωρίς όμως αυτό να μας καταπιέζει και να μας πνίγει. Είχε κι αυτό την ομορφιά του. Φυσικά δεν επιτρεπόταν να καπνίζουμε και ιδιαίτερα μπροστά στους καθηγητές μας, όμως υπήρχε ένα μέρος πίσω στην αυλή που κρυφά κάποιοι άναβαν κανένα τσιγαράκι...Οι καθηγητές μάλλον το ήξεραν και δεν ερχόντουσαν πάντα. Κάπου διάβασα οτι στα ιδιωτικά τα παιδιά κοιτάζουν αφ'υψηλού κάποια άλλα...Συμφωνώ πως σε κάποια ιδιωτικά μπορεί και να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Στο δικό μου σχολείο όμως ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΟΤΕ τέτοιου είδους συμπεριφορά γιατί πολύ απλά οι καλόγριες μας μάθαιναν το δρόμο του Θεού...σεβασμό για τις ανθρωπινες αξίες, το πόσο ανούσια είναι τα υλικά αγαθά κλπ, κλπ μην πολυλογώ κιόλας. Ο άντρας μου τελείωσε το δημόσιο Γλυφάδας...Ε, σας πληροφορώ οτι από τις ιστορίες που μου έλεγε εκεί κυκλοφορούσαν τα πιο μεγάλα ψώνια κι έκαναν κλίκες στις οποίες αν το παιδί δεν διέθετε πισίνα σπίτι του δεν το έκαναν παρέα!!!

Το συμπέρασμα? Ολα είναι σχετικά. Υπάρχουν πολλών ειδών δημόσια και ιδιωτικά. Τα καλά και τα κακά. Και δεν πρέπει να είμαστε προκατειλημμένοι με κανένα.

Κι όσο για τους βαθμούς...όντως προσπαθούσαμε πάρα πολύ για να πάρουμε καλό βαθμό και σίγουρα ΔΕΝ πληρώναμε γι αυτό! Μάθαμε και μια ξένη γλώσσα με ανώτατο πτυχίο κάτι που στα δημόσια δυστυχώς δε γίνεται...

Τώρα όσον αφορά τα ποσοστά επιτυχίας στις ανώτερες σχολές μην ξεχνάμε κι οτι στα περισσότερα ιδιωτικά τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται να σπουδάσουν στην Ελλάδα αλλά στο εξωτερικό. Είτε επειδή εκεί σπούδασαν και οι γονείς τους, είτε επειδή εκεί μένουν συγγενείς τους, είτε επειδή ούτως ή άλλως εκεί θα καταλήξουν για μεταπτυχιακά...

Οπως και να'χει τα πάντα έχουν να κάνουν με το τι θέλει το ίδιο το παιδί. Αν θέλει να σπουδάσει θα το κάνει και θα πετύχει σε όποιο σχολείο και να πάει. Το βασικότερο είναι να έχει γερές βάσεις από την οικογένειά του πρώτα για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις όποιες δυσκολίες στη ζωή του, οι οποίες δυστυχώς όσο πάνε και αυξάνονται...

[ΗΛΙΟΣ]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΕΣ & ΣΕ ΟΛΟΥΣ

 

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ (ΑΝ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ) ΘΑ ΕΠΕΛΕΓΑ ΕΝΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΥΠΟ ΤΙΣ ΕΞΗΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ:

ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΩΝ ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΩΝ (ΟΧΙ ΜΕ ΕΛΙΚΟΔΡΟΜΙΑ & ΠΙΣΙΝΕΣ), ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ, ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΩ ΟΛΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ & ΝΑ ΕΧΩ ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΥΣ, ΝΑ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΑΠΟ ΤΙΠΟΤΑ ΟΣΟ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ή ΣΕ ΣΧΟΛΙΚΕΣ (ΕΚΤΟΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ) ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ, ΝΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΕΙΔΗ & ΤΡΟΠΟΥΣ ΜΑΘΗΣΗΣ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΤΡΙΜΜΕΝΑ & ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΠ ΣΧΟΛΙΚΟ 3 ΩΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ & ΤΟ ΤΡΩΕΙ Η ΚΙΝΗΣΗ.

 

ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΣΦΑΛΗΣ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΧΩΡΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΘΑ ΑΝΘΙΣΕΙ & ΔΕ ΘΑ ΠΝΙΓΕΙ ΣΤΟ ΣΤΥΛ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ (ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΡΩ ΑΠΟ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΠΙΑΝΟ & ΑΠΟ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ) ΑΥΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΠΑΓΑΛΙΣΕΙΣ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΔΕ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ & ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΜΙΑ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΠΙΕΣΗΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΣΚΕΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΤΗΝ ΤΟΣΟ ΠΛΕΟΝ ΔΥΣΚΟΛΗ & ΠΕΡΙΠΛΟΚΗ ΥΛΗ ΣΕ ΤΟΣΟ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ

 

ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΛΟΓΙΑ, ΑΛΛΑ ΤΡΑΒΑΩ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΩ & ΜΕ ΤΗ ΒΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΜΕΣΑ ή ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ:-x:-x

[kinkajoujou]

Φίλη μου τελείωσε πολύ γνωστό και χάι κλας ιδιωτικό της Αθήνας (κόλλημα του παπού της που το πλήρωνε) και μου είχε πει ότι ναι, υπάρχουν κάποιες διαφορές, όπως: στα δημόσια τα παιδιά κάνουν χασίς, στο ιδιωτικό που πήγαινε κοκαΐνη... κάποιοι συμμαθητές της, γόνοι πλούσιας οικογένειας από τις μεγαλύτερες της χώρας μαχαίρωσαν συμμαθητή τους στις τουαλέτες για την πλάκα τους, και απλά οι καθηγητές ζήτησαν από το μαχαιρωμένο να αλλάξει σχολείο, για να μην επαναληφθεί το περιστατικό

 

επίσης, η εργοδότρια μου έστειλε και τις δύο κόρες της σε άλλο πολύυυ γνωστό ιδιωτικό της Αθήνας, γιατί όπως μου είπε ήθελε να αφοσιωθεί στην καριέρα της και δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί με τα παιδιά, ήθελε να τα αναλάβει όλα το σχολείο (δεν συμφωνώ αλλά ο καθένας αποφασίζει όπως θέλει για τα παιδιά του)... τα ίδια τα παιδιά της γύρισαν και της είπαν "καλά, πώς μας έστελνες εκεί πέρα;;;;;", όπου οι φιλενάδες τους έπαιρναν επίσης κοκαΐνη γιατί κόβει την όρεξη και δεν παχαίνεις, το σεξ στις τουαλέτες ήταν στην ημερήσια διάταξη και γενικότερα επικρατούσε μια άποψη ότι κάνουμε ό,τι θέλουμε γιατί με τα λεφτά μας τα αγοράζουμε όλα...

 

ξέρω ότι είναι λίγο ακραία τα παραδείγματα αυτά που αναφέρω, αλλά γενικά τα ιδιωτικά μου δίνουν την αίσθηση ότι είναι το πάρκινγκ των παιδιών που οι γονείς δεν θέλουν να ασχοληθούν, ούτε να διαβάσουν το παιδί οι ίδιοι, ούτε να του δείξουν διάφορες δραστηριότητες και εμπειρίες, ούτε να περάσουν ουσιαστικό χρόνο μαζί του... προσωπικά δεν περιμένω από το σχολείο να μάθει στο παιδί μου τι εστί ο κόσμος γύρω του, θέλω να το φροντίσω εγώ πρώτη αυτό το θέμα... ούτε σκοπεύω να περιοριστώ στις βασικές γνώσεις του σχολείου...

 

από την άλλη δέχομαι και τα θετικά των υποδομών, του ωραρίου κλπ, αλλά για μένα το πιο σημαντικό είναι να καταλάβει το παιδί ότι το σχολείο είναι μόνο η αρχή και ότι η επιθυμία για γνώση είναι κάτι που πρέπει να το έχει μέχρι τα βαθιά γεράματα από μόνο του, κι όχι γιατί κάποιοι του λένε να το κάνει...

[Jelena]

Φίλη μου τελείωσε πολύ γνωστό και χάι κλας ιδιωτικό της Αθήνας (κόλλημα του παπού της που το πλήρωνε) και μου είχε πει ότι ναι, υπάρχουν κάποιες διαφορές, όπως: στα δημόσια τα παιδιά κάνουν χασίς, στο ιδιωτικό που πήγαινε κοκαΐνη... κάποιοι συμμαθητές της, γόνοι πλούσιας οικογένειας από τις μεγαλύτερες της χώρας μαχαίρωσαν συμμαθητή τους στις τουαλέτες για την πλάκα τους, και απλά οι καθηγητές ζήτησαν από το μαχαιρωμένο να αλλάξει σχολείο, για να μην επαναληφθεί το περιστατικό

 

επίσης, η εργοδότρια μου έστειλε και τις δύο κόρες της σε άλλο πολύυυ γνωστό ιδιωτικό της Αθήνας, γιατί όπως μου είπε ήθελε να αφοσιωθεί στην καριέρα της και δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί με τα παιδιά, ήθελε να τα αναλάβει όλα το σχολείο (δεν συμφωνώ αλλά ο καθένας αποφασίζει όπως θέλει για τα παιδιά του)... τα ίδια τα παιδιά της γύρισαν και της είπαν "καλά, πώς μας έστελνες εκεί πέρα;;;;;", όπου οι φιλενάδες τους έπαιρναν επίσης κοκαΐνη γιατί κόβει την όρεξη και δεν παχαίνεις, το σεξ στις τουαλέτες ήταν στην ημερήσια διάταξη και γενικότερα επικρατούσε μια άποψη ότι κάνουμε ό,τι θέλουμε γιατί με τα λεφτά μας τα αγοράζουμε όλα...

 

ξέρω ότι είναι λίγο ακραία τα παραδείγματα αυτά που αναφέρω, αλλά γενικά τα ιδιωτικά μου δίνουν την αίσθηση ότι είναι το πάρκινγκ των παιδιών που οι γονείς δεν θέλουν να ασχοληθούν, ούτε να διαβάσουν το παιδί οι ίδιοι, ούτε να του δείξουν διάφορες δραστηριότητες και εμπειρίες, ούτε να περάσουν ουσιαστικό χρόνο μαζί του... προσωπικά δεν περιμένω από το σχολείο να μάθει στο παιδί μου τι εστί ο κόσμος γύρω του, θέλω να το φροντίσω εγώ πρώτη αυτό το θέμα... ούτε σκοπεύω να περιοριστώ στις βασικές γνώσεις του σχολείου...

 

από την άλλη δέχομαι και τα θετικά των υποδομών, του ωραρίου κλπ, αλλά για μένα το πιο σημαντικό είναι να καταλάβει το παιδί ότι το σχολείο είναι μόνο η αρχή και ότι η επιθυμία για γνώση είναι κάτι που πρέπει να το έχει μέχρι τα βαθιά γεράματα από μόνο του, κι όχι γιατί κάποιοι του λένε να το κάνει...

 

kikajoujou μου μήπως είσαι λιγάκι απόλυτη σε αυτά που λές? Κι εγώ σε ιδιωτικό σχολείο τελείωσα και πίστεψέ με οι γονείς μου και με διάβαζαν και ουσιαστικό χρόνο περνούσαν μαζί μου και ήταν και είναι δίπλα μου σε όλη μου τη ζωή...δεν ένιωσα ποτέ οτι με "πάρκαραν" κάπου. Το έχω ξαναπεί και θα το ξαναπώ σημασία πάνω απ'όλα έχει η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Σε όποιο σχολείο και να πάει ένα παιδί αν οι ίδιοι οι γονείς δεν είναι σωστοί και δεν ασχολούνται συνεχώς μαζί του τα αποτελέσματα θα είναι τα ίδια. Οσο για τα ναρκωτικά τι θα πεί στο δημόσιο παίρνουν χασίσι και στο ιδιωτικό κοκαϊνη? Πιστέυεις οτι έχει διαφορά? Το χασίσι εύκολα φέρνει την κοκαϊνη...Δεν είναι όλα τα ιδιωτικά το ίδιο όπως επίσης και τα δημόσια. Στο σχολείο που πήγαινα εγώ τουλάχιστον, όχι κοκαϊνη, ούτε τσιγάρο δεν τολμούσαμε να ανάψουμε! Κι οσο για τα παιδιά πλούσιων και γνωστών οικογενειών υπάρχουν κάποια που είναι σωστά διαμάντια και άλλα που ούτε να τα φτύσεις!!! Εχω προσωπική εμεπιρία και από τα δύο! Το ίδιο το παιδί όμως αν έχει τις σωστές βάσεις από την οικογένειά του θα επιλέξει τα άτομα που του ταιριάζουν περισσότερο. Αλλωστε το σχολείο δεν είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας που θα ζήσει ένα παιδί ως ενήλικας? Πιστεύεις πως στα δημόσια, σε κάποια τουλάχιστον (Βούλα, Γλυφάδα, Εκάλη...) δεν υπάρχουν παιδιά πλούσιων οικογενειών που συμπεριφέρονται με τον πιο άσχημο τρόπο? Δεν υπάρχουν ψώνια εκεί? Το ξέρεις οτι η κόρη μιας γνωστής μας από την Αλβανία, έχει βιαστεί στις τουαλέτες του δημόσιου σχολείου και φυσικά οι καθηγητές και όλοι την απείλησαν πως αν μιλήσει θα της κάνουν τη ζωή δύσκολη? Που ήταν οι καθηγητές εκείνη την ώρα? Τι έλεγχος υπάρχει? Η κοπέλα διαρκώς παραπονιόταν στη διέυθυνση για παρενόχληση αλλά δεν της έδινε κανένας σημασία...Τι λέμε τώρα...

Δεν είμαι υπέρ ή κατά του δημόσιου ή του ιδιωτικού σχολείου. Είμαι της γνώμης οτι σημαντικό ρόλο παίζουν πρώτα απ'όλα η οικογένεια κι έπειτα οι καθηγητες και κατα πόσο σοβαρά έχουν πάρει το ρόλο τους...

[kiknaki]

...Το έχω ξαναπεί και θα το ξαναπώ σημασία πάνω απ'όλα έχει η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Σε όποιο σχολείο και να πάει ένα παιδί αν οι ίδιοι οι γονείς δεν είναι σωστοί και δεν ασχολούνται συνεχώς μαζί του τα αποτελέσματα θα είναι τα ίδια.

 

Συμφωνώ.

Υπάρχουν γονείς που θεωρούν οτι η ουσιαστική ενασχόληση με τα παιδιά τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την σωστή διαπαιδάγωγηση και διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών τους.

Και επίσης υπάρχουν και γονείς που πιστεύουν οτι πέρα από την κάλυψη των βασικών αναγκών των παιδιών τους δεν είναι απαραίτητο τίποτα άλλο.

Και στις δύο κατηγορίες ανήκουν γονείς με την οικονομική δυνατότητα της επιλογής ενός ιδιωτικού σχολείου και γονείς βιοπαλαιστές που δεν έχουν άλλο δρόμο στην εκπαίδευση των παιδιών τους από το δημόσιο σχολείο.

Συμπερασματικά συνετό είναι να μην βάζουμε ταμπέλες και να βιαζόμαστε να χαρακτήρισουμε εξαιτίας μεμονωμένων περιστατικών που έτυχε να ακούσουμε ή και να ζήσουμε σαν θεατές.

[kinkajoujou]

Απόλυτη δεν είναι η άποψή μου σε καμία περίπτωση, λέω κάποια περιστατικά που άκουσα και μου έκαναν εντύπωση, και τι έχω δει στο περιβάλλον μου, χωρίς να σημαίνει ότι με βάση αυτά γενικεύω και λέω όλοι έτσι είναι... δεν είμαι κι ο Μωϋσής με τις πέτρινες πλάκες απλά δεν αναφέρθηκα στα στραβά των δημόσιων σχολείων γιατί τα ξέρουμε όλοι νομίζω, αλλά τα ιδιωτικά ακούω πολλές φορές να τα εκθειάζουν... η βασική μου ιδέα είναι ότι δεν πρέπει να σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και να τα περιμένουμε όλα από το σχολείο για να μορφωθεί πραγματικά το παιδί μας, κι όχι απλά να μαζέψει γνώσεις...τώρα αν το σχολείο θα είναι ιδιωτικό ή δημόσιο μικρή σημασία έχει.

 

και για την ιστορία, κι ο πατέρας μου δάσκαλος σε δημοτικό ήταν και έχει δει παιδιά να του λένε "δεν με νοιάζει τι θα γίνω όταν μεγαλώσω, γιατί ο μπαμπάς μου έχει λεφτά" αλλά έχει δει και παιδιά να ξέρουν περισσότερα από αυτόν για την αστρονομία, γιατί ο μπαμπάς τους τους αγόρασε τηλεσκόπιο να κοιτάνε τα άστρα...

[Ellemphriem]

Περασα απο 3 χαι κλας ιδιωτικα που δεν ονομαζω αλλα τα ξερει ολος ο κοσμος, και η κουτση μαρια. Το δευτερο στο οποιο πηγα δημοτικο-γυμνασιο ηταν οτι χειροτερο περασα στην ζωη μου. Τα λεφτα ηταν πανω απο ολα και αγοραν ανθρωπους, παρεες και συνειδησεις απο ΠΟΛΥ νωρις. Το τριτο που πηγα λυκειο ηταν πολυ καλυτερο και εχω ωραιες εμπειριες οπως και το πρωτο που πηγα νηπειο - προνηπειο ηταν πολυ νωρις και ημουν νινι....Δεν εχω αποψη για τα Δημοσια, αλλα την μικρη σε δημοσιο θα την στειλουμε γιατι δεν εχουμε λεφτα για πεταμα στα ιδιωτικα που στην ουσια γνωσεις προσφερουν οπως και ολα τα υπολοιπα σχολεια, δεν προσφερουν ΤΙΠΟΤΑ παραπανω εκτος και αν γουσταρεις γηπεδα ποδοσφαιρου ολυμπιακων διαστασεων και πισινες κλειστες και ανοιχτες.....δεν τα γουσταρω αυτα για το παιδι μου, γιατι μεγαλωσα μεσα σε αυτα και ειδα ΤΙ παιδια βγαινουν απο εκει......οχι......ισως να προτιμησουμε καποιο πειραματικο δεν ξερω.....θα δουμε.....εχουμε και αυτη την επιλογη. Οποτε ψηφιζω Δημοσιο ΔΑΓΚΩΤΟ........

[Jelena]

"...η βασική μου ιδέα είναι ότι δεν πρέπει να σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και να τα περιμένουμε όλα από το σχολείο για να μορφωθεί πραγματικά το παιδί μας, κι όχι απλά να μαζέψει γνώσεις...τώρα αν το σχολείο θα είναι ιδιωτικό ή δημόσιο μικρή σημασία έχει."

 

kinkajoujou δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο! Ερχεσαι στα λόγια μου. Οσο για κάποια παιδάκια που κρύβονται πίσω από τα λεφτά του μπαμπά τους τα έχω ζήσει από πρώτο χέρι και ξέρω πολύ καλά τι εννοείς. Ομως δε φταίνε εκείνα. Οταν π.χ ο καθηγητης κάνει μια παρατήρηση και μετα έρχεται η μαμα ή ο μπαμπας ψώνιο και κατσαδιάζει τον καθηγητή, μπροστά στο παιδί και του λέει πως τόλμησε να μιλήσει έτσι στο "βλάστάρι" του που είναι ο τάδε...τι να σου κάνει το παιδάκι? Αυτά βλέπει, αυτά κάνει...Ομως εκεί που πήγαινα εγώ δεν περνούσαν αυτά. Η διέυθυνση έλεγε αυτή είναι η πολιτική του σχολείου μας, αν δε σας αρέσει φεύγετε! Κι ελπίζω να συνεχίζουν ακόμα την ίδια τακτική γιατί εκεί έχω σκοπό να στείλω και το δικό μου το παιδί...

Φυσικά γνωρίζω και κάποια άλλα ιδιωτικά που θεωρούνται από τα τοπ και είναι για κλωτσιές...Σε ένα από αυτά πήγαινε αδερφικός μου φίλος. Στην αρχη πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο και μετά άλλαξε. Ε, λοιπόν μαζί με αυτό άλλαξε εντελώς και η συμπεριφορά του και έγινε το μεγαλύτερο ψώνιο που έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου!!! Βέβαια δεν έφταιγε απόλυτα το σχολείο, η ίδια του η μάνα είναι για τα βουνά, πήγε κι εκεί, ε τι να σου κάνει μετά? Του τη βάρεσε κανονικά και ζήταγε να πηγαίνει σχολείο με λιμουζίνα!!! Στο ίδιο όμως πηγαίνουν και τα ξαδερφια μου. Καμία σχέση! Είναι πολύ καλά και μαζεμένα παιδιά, αριστούχοι και οι δύο μπήκαν από τους πρώτους στο Πανεπιστήμιο...Ομως οι θείοι μου είναι λογικοί άνθρωποι και τα μεγάλωσαν με αρχές...

Γι αυτο σου λέω, πρώτα η οικογένεια και δεν τα βάζουμε όλα στο ίδιο καζάνι. Κάνουμε την έρευνά μας, πολύ προσεκτικά, ζυγίζουμε τα υπέρ και τα κατά κι ύστερα αποφασίζουμε. Και φυσικά ένα από τα μειονεκτήματα των ιδιωτικών είναι τα χρήματα όμως πολύ σωστά είπε και η Ellemphriem.