Δημόσιο Σχολείο ή Ιδιωτικό και γιατί

[ζώπυρον]

Πάντως εγώ δεν διαφωνώ με ένα σύστημα που 'βλέπει' τις φυσικές κλίσεις του παιδιού και το ενθαρρύνει σε αυτές.

Συμφωνώ. Αλλά από την Α' Δημοτικού?

 

Εγώ πάντως, που έχω χρόνο, προτιμώ να τον αφιερώνω διαφορετικά στα παιδιά μου. Να κάνουμε βόλτες στη φύση, να πηγαίνουμε σινεμά, να συζητάμε, να βλέπουμε φίλους.

Δεν είναι ότι δεν σκοπεύω να ασχοληθώ με την εκπαίδευσή τους αλλά νομίζω ότι το σχολείο πρέπει να φροντίζει να αφήνει χρόνο στους γονείς να 'ζουν' με τα παιδιά τους. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι από τις 4 ώρες που πρακτικά θα βλέπω τα παιδιά μου το απόγευμα, -αν υποθέσουμε ότι από τις 8 και μετά ετοιμαζόμαστε για ύπνο,- τις 3+ θα τα επιβλέπω στο διάβασμα. Πότε θα .... 'γνωριστούμε'?

Αααχ... Άλλο τι θέλουμε/πρέπει κι άλλο τι γίνεται...

[kyra]

Συμφωνώ. Αλλά από την Α' Δημοτικού?

 

Όχι βέβαια, αλλά έτσι κι αλλιώς θεωρητικά το συζητάμε, δεν έχω εμπειρία από το ολλανδικό σύστημα. Αντίθετα από το γερμανικό που έχω εμπειρία, το παιδί από την πρώτη γυμνασίου, με ανάλογα μαθήματα επιλογής, καταλήγει σε προτίμηση ανάλογα με τις κλίσεις του, και, μετά τις τελικές εξετάσεις (Abitur) γράφεται σε όποια σχεδόν σχολη θέλει, ανάμεσα στις οποίες είναι και πολύ ενδιαφέρουσες τεχνικές σχολές (λίγες πανεπιστημιακές σχολές έχουν κλειστό αριθμό φοιτητών). Φανταστείτε τί θα γίνονταν στην ελλάδα, αν έλεγαν στις μαμάδες, ότι μπορούν να γράψουν τα καμάρια τους όπου θέλουν.

 

Αααχ... Άλλο τι θέλουμε/πρέπει κι άλλο τι γίνεται...

 

Άσε με να .... ελπίζω:lol::lol:. Έχω λίγους μήνες ακόμα!

[jannis]

Πάντως εγώ δεν διαφωνώ με ένα σύστημα που 'βλέπει' τις φυσικές κλίσεις του παιδιού και το ενθαρρύνει σε αυτές. Αυτό σημαίνει

α) ότι το παιδί θα είναι πιο ευτυχισμένο γιατί θα κάνει κάτι που του αρέσει

β) ότι θα είναι πιο εύκολο για το παιδί να επιτύχει στη ζωή του

γ) ότι το παιδί δεν θα 'χάσει χρόνο' προσπαθώντας να ικανοποιήσει τα 'θέλω' των γονιών του

δ) το παιδί θα γίνει χρήσιμος και στον εαυτό του και στην κοινωνία, γιατί θα καλύψει ένα 'κενό' και δεν θα είναι άλλος ένας πτυχιούχος

 

Μην ξεχνάμε ότι στις περισσότερες χώρες της ευρώπης, η πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση είναι πιο εύκολο από ό,τι στην ελλάδα. Αυτό γίνεται γιατί τα παιδιά επιλέγουν με άλλα κριτήρια τί θα κάνουν στη ζωή τους και το πτυχίο δεν είναι αυτοσκοπός.

Υπάρχει σεβασμός (και αυτοσεβασμός) για όλα τα επαγγέλματα.

 

εγώ πάλι πιστεύω ότι είναι πολύ επικίνδυνο ένα τέτοιο σύστημα στο να προκαταβάλει το μέλλον του παιδιού με βάση τις "επιδόσεις" που έχει τα πρώτα χρόνια - οι οποίες δεν είναι μόνο θέμα κλίσης /ταλέντου είναι και θέμα ανάπτυξης και περιβάλλοντος. Δεν είμαι καθόλου υπερ του να πιέζεις τα παιδιά για "υψηλές επιδόσεις" αλλά θεωρώ ότι όλα πρέπει να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες στην μάθηση και στην επιλογή του μέλλοντος τους χωρίς καθοδήγηση / χειραγώγιση . Συμφωνώ στο να μήν επιβάλλουν οι γονείς τα θέλω τους αλλά πρέπει να δωθεί η ευκαιρία στα παιδιά να βρούν τα δικά τους χωρίς να τους κόβουμε τα φτερά πριν ακόμα ξεκινήσουν. Στο κάτω κάτω τι και αν ένα παιδί θέλει να κάνει ένα επάγγελμα σε κάτι που δεν είναι το ταλέντο του? Και παρόλαυτά αυτό τον κάνει ευτυχισμένο. Συγνώμη που θα το πω αλλά το σύστημα που αναφέρθηκε πιο πάνω μου θυμίζει λίγο "να ξεχωρίσουμε την άρια φυλή" ή άλλες καταστάσεις π.χ. πρώην Σοβιετική Ένωση. Ενδεχομένως ένα τέτοιο σύστημα να παράξει μια πιο αποδιτική μηχανή - μια πιο παραγωγική κοινωνία αλλά δεν νομίζω απαραίτητα να κάνει τα παιδιά περισσότερο ευτυχισμένα.

[Rea_1971]

1η γυμνασίου ήμουν σκράπα στα μαθηματικά. 2α αλλάξαμε αθηγητή και απογειώθηκα. Μιλάμε για το απόλυτο 20 μέχρι την 3η λυκείου.

Αν κάποιος στη 1η λυκείου έπρεπε να αποφασίσει για τις κλίσεις μου τι θα γινόταν;;;

[Rea_1971]

Ψήφισα ιδιωτικό. Όχι γιατί πιστεύω οτι ειναι καλύτερη η εκπαίδευση ή οι καθηγητλες στα ιδιωτικά, ίσα ίσα το αντιθετο, αλλά γιατί έτσι όπως δεν λειτουργούν σήμερα (καταλήψεις απεργίες στο 40% του χρονου) δεν έχουν να προσφέρουν τα δημόσια τίποτε.

[kyra]

Στο κάτω κάτω τι και αν ένα παιδί θέλει να κάνει ένα επάγγελμα σε κάτι που δεν είναι το ταλέντο του? Και παρόλαυτά αυτό τον κάνει ευτυχισμένο. Συγνώμη που θα το πω αλλά το σύστημα που αναφέρθηκε πιο πάνω μου θυμίζει λίγο "να ξεχωρίσουμε την άρια φυλή".

 

Νομίζω ότι σπάνια ένα παιδί θέλει να κάνει κάτι για το οποίο δεν έχει κλίση. Εμείς, με τον τρόπο μας το αναγκάζουμε. Και αν θέλει, ευκαιρία να το υποστηρίξει.

Τα περί αρίας φυλής είναι ακριβώς η ουσία του προβλήματος, γιατί οι κοινωνίες αυτές δεν θεωρούν αρία φυλή, τους απόφοιτους πανεπιστημίου. Γι αυτό σε εμάς ένα τέτοιο σύστημα θα είχε αποτυχία, γιατι θα θεωρούσαμε ότι ΔΕΝ δίνει στο παιδί ευκαιρία, ενώ εκείνοι θεωρούν ότι το βοηθάνε να κάνει κάτι που αγαπάει, χωρίς να πιέζεται.

Φανταστείτε δηλαδή ένα σχολείο που, όσες ώρες έκανε μαθηματικά, έκανε και μουσική ή μαγειρική ή θεάτρο. Ή είχε ως επιλογή μάθημα την οινοποιία. Ή την τυροκομία. Δεν θα έδινε ευκαιρία στο παιδί να 'δει' και άλλα πράγματα πριν επιλέξει να γίνει ... γιατρός?

Γιατί να έχουμε ΑΥΤΑ τα βασικά μαθήματα και όχι και άλλα. Γιατί να κάνουμε 5 ώρες αρχαία και ψυχία φιλοσοφίας πχ? Τί είναι πιο χρήσιμο (για τη ζωή μας, όχι για τις πανελλήνιες)? Γιατί τα στοιχεία του πολίτη,- που είναι ΤΟ ΠΟΙΟ ΧΡΗΣΙΜΟ μάθημα στη ζωή μας, ακόμα και άν δεν σπουδάσουμε τίποτα,- δεν διδάσκεται όσο πρέπει και με τον τρόπο που πρέπει στα σχολεία?

Το εκπαιδευτικό μας σύστημα επιλέγει να μας ετοιμάσει για τα πανεπιστήμια, και όποιος δεν το κάνει θεωρείται χμ, αποτυχημένος από την κοινωνία. Βλέπετε ότι κι εδώ ως καλά σχολεία θεωρούνται αυτά που έχουν επιτυχίες στις πανελλήνιες.

Ε, σε άλλες χώρες δεν ισχύει αυτό. Το σχολείο δίνει πιο γενική μόρφωση και το παιδί ενισχύεται από το σχολείο να κάνει και άλλα πράγματα. Δε νομίζω να 'ξεχωρίζει' κανείς τα παιδιά από το δημοτικό. Μάλιστα στην γερμανία, που τυγχάνει να ξέρω, μπορείς να αλλάξεις την απόφασή σου όποια στιγμή θέλεις, ακόμα και μέσα στο πανεπιστήμιο. Έχω δεν παραδείγματα να μπαίνουν σε σχολή, και μέχρι στα χριστούγεννα να επιλέγουν και να αλλάζουν σχολή, γιατί δεν τους άρεσε.

Έγραψα πολλά, όμως τελικά, αν σκεφτούμε σοβαρά σε ποιο σύστημα έχει το παιδί περισσότερες επιλογές, θα δούμε ότι στο δικό μας είναι ο μονόδρομος.

[jannis]

kyra συμφωνω στις πιο πολλές επιλογές και ερεθίσματα και στο να μην εστιάζεις την προσοχή και τις προσπάθειες μόνο για το πανεπιστήμιο. Και ναι το Ελληνικό σύστημα υστερεί αφάνταστα σε αυτό τα παιδιά δεν έρχονται καθόλου σε επαφή με τον πραγματικό κόσμο.

Αυτό που δεν μου αρέσει στα συστήματα που αναφέρθηκαν είναι η καθοδήγηση και η επιλογή ταλέντων / κλίσεων από τους εκπαιδευτικούς.Κάθε φορά που καθοδηγείς προς μια κατεύθυνση αποκόβεις από κάποιες επιλογές. Για μένα ένα σωστό εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να αφήνει επιλογές μέχρι τα παιδιά να τελιώσουν την μέση εκπαίδευση (πχ "τα καλά" Αμερικάνικα)

 

Επίσης δεν συμφωνώ ότι τα παιδιά είναι ευτυχισμένα όταν κάνουν αυτό που έχουν κλίση. Βλέπω πολλές φορές τα παιδιά μου να εστιάζουν την προσοχή τους σε πράγματα που κάθε άλλο παρα κλίση έχουν - απλώς του ενδιαφέρουν.

Και αμα καταφέρουν να κάνουν κάτι που τους είναι πιο δύσκολο χαίρονται περισσότερο.

Ξέρω επίσης κόσμο με ταλέντο που επέλεξαν να κρατήσουν το ταλεντο τους για τον ελέυθερο τους χρόνο (και έτσι είναι περισσότερο ευτυχισμένοι)

[kyra]

Για μένα ένα σωστό εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να αφήνει επιλογές μέχρι τα παιδιά να τελιώσουν την μέση εκπαίδευση (πχ "τα καλά" Αμερικάνικα)

 

)

 

Συμφωνώ απολύτως. Όσο πιο αργά αποφασίσει το παιδί τόσο το καλύτερο. Νομίζω όμως ότι αυτό ακριβώς είπα. Απλά εμείς θεωρούμε καθοδήγηση να ενισχύουμε τα ταλέντα του παιδιού και δεν θεωρούμε καθοδήγηση το να το 'αποκλείουμε' από γνώσεις, που μπορεί και να του αρέσουν.

 

Η επιλογή ταλέντων δεν γίνεται πουθενά (μιλάω για σήμερα και για δημοκρατικές χώρες) κατά πιο άγριο και απάνθρωπο τρόπο από την Ελλάδα. Εδώ δεν τολμάς να πας το παιδί κολυμβητήριο, μετά τα 7-8 είτε θα είναι ταλέντο και θα το βάζουν να κάνει προπόνηση κάθε μέρα, είτε θα το διώξουν. Στο σχολείο? Αν είναι καλός στα μαθματικά και στη φυσική, είναι σίγουρο ότι θα δώσει για ιατρική, άντε πολυτεχνείο.

Είναι καλός στην ιστορία, σίγουρα νομική και μετά φιλολογία.

Ε, αν αυτό δεν είναι καθοδήγηση σύμφωνα με το ταλέντο του παιδιού όχι όμως σύμφωνα με τα θέλω του, δεν μπορώ να καταλάβω τί είναι.

Για να μη μιλήσω για κόντρα στο ταλέντο, που τα έχουμε βιώσει όλοι. Βλ. ιδιαίτερα. Το ότι στις χώρες αυτές δεν κάνουν ιδιαίτερα στα παιδιά τους, δεν οφείλεται στο ότι έχουν καλύτερα σχολεία. Οφείλεται και στο ότι δεν θέλουν όλοι να τα δουν στο πανεπιστήμιο. Όχι γιατί δεν αγαπάνε τα παιδιά τους, αλλα γιατί δεν το θεωρούν σημαντικό για την ευτυχία τους.

[sofi@p]

εγώ πάλι πιστεύω ότι είναι πολύ επικίνδυνο ένα τέτοιο σύστημα στο να προκαταβάλει το μέλλον του παιδιού με βάση τις "επιδόσεις" που έχει τα πρώτα χρόνια - οι οποίες δεν είναι μόνο θέμα κλίσης /ταλέντου είναι και θέμα ανάπτυξης και περιβάλλοντος. Δεν είμαι καθόλου υπερ του να πιέζεις τα παιδιά για "υψηλές επιδόσεις" αλλά θεωρώ ότι όλα πρέπει να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες στην μάθηση και στην επιλογή του μέλλοντος τους χωρίς καθοδήγηση / χειραγώγιση . Συμφωνώ στο να μήν επιβάλλουν οι γονείς τα θέλω τους αλλά πρέπει να δωθεί η ευκαιρία στα παιδιά να βρούν τα δικά τους χωρίς να τους κόβουμε τα φτερά πριν ακόμα ξεκινήσουν. Στο κάτω κάτω τι και αν ένα παιδί θέλει να κάνει ένα επάγγελμα σε κάτι που δεν είναι το ταλέντο του? Και παρόλαυτά αυτό τον κάνει ευτυχισμένο. Συγνώμη που θα το πω αλλά το σύστημα που αναφέρθηκε πιο πάνω μου θυμίζει λίγο "να ξεχωρίσουμε την άρια φυλή" ή άλλες καταστάσεις π.χ. πρώην Σοβιετική Ένωση. Ενδεχομένως ένα τέτοιο σύστημα να παράξει μια πιο αποδιτική μηχανή - μια πιο παραγωγική κοινωνία αλλά δεν νομίζω απαραίτητα να κάνει τα παιδιά περισσότερο ευτυχισμένα.

 

συμφωνώ απόλυτα!!!

[jackrussel]

Συμφωνώ απολύτως. Όσο πιο αργά αποφασίσει το παιδί τόσο το καλύτερο. Νομίζω όμως ότι αυτό ακριβώς είπα. Απλά εμείς θεωρούμε καθοδήγηση να ενισχύουμε τα ταλέντα του παιδιού και δεν θεωρούμε καθοδήγηση το να το 'αποκλείουμε' από γνώσεις, που μπορεί και να του αρέσουν.

 

Η επιλογή ταλέντων δεν γίνεται πουθενά (μιλάω για σήμερα και για δημοκρατικές χώρες) κατά πιο άγριο και απάνθρωπο τρόπο από την Ελλάδα. Εδώ δεν τολμάς να πας το παιδί κολυμβητήριο, μετά τα 7-8 είτε θα είναι ταλέντο και θα το βάζουν να κάνει προπόνηση κάθε μέρα, είτε θα το διώξουν. Στο σχολείο? Αν είναι καλός στα μαθματικά και στη φυσική, είναι σίγουρο ότι θα δώσει για ιατρική, άντε πολυτεχνείο.

Είναι καλός στην ιστορία, σίγουρα νομική και μετά φιλολογία.

Ε, αν αυτό δεν είναι καθοδήγηση σύμφωνα με το ταλέντο του παιδιού όχι όμως σύμφωνα με τα θέλω του, δεν μπορώ να καταλάβω τί είναι.

Για να μη μιλήσω για κόντρα στο ταλέντο, που τα έχουμε βιώσει όλοι. Βλ. ιδιαίτερα. Το ότι στις χώρες αυτές δεν κάνουν ιδιαίτερα στα παιδιά τους, δεν οφείλεται στο ότι έχουν καλύτερα σχολεία. Οφείλεται και στο ότι δεν θέλουν όλοι να τα δουν στο πανεπιστήμιο. Όχι γιατί δεν αγαπάνε τα παιδιά τους, αλλα γιατί δεν το θεωρούν σημαντικό για την ευτυχία τους.

 

συμφωνω συμφωνω! δεν φταιει το σχολειο δημοσιο η ιδιωτικο αλλα ο κάλος των κομπλεξικων ανταγωνιστικων κρετινων μικροψυχων γονιων,,,η κοινωνια μας μας γαλουχησε με εναν χ τροπο, κατα την γνωμη μου αποτυχημενο σε πολλα, εμεις λοιπον οι νεοι γονεις αντι να πεταξουμε απο πανω μας μαλακιες ετων απλα τις διαιωνιζουμε και επιλεγουμε να αφησουν την αδιεξοδη μιζερη σταμπα τους και στις επομενες γενιες,,,να μας χαιρομαστε λοιπον!

αυτογνωσια, υπερβαση, ρηξη του κατεστημενου, δημιουργικοτητα, αλληλεγγυη, οποιος γονιος αντεχει δημιουργει νεες συνειδησεις οποιος δεν μπορει θα εγλωβιστει σε δοκιμασμενες αυτοκαταστροφικες επιλογες/διλληματα κλπ

ελπιζω για καλο μου να μην ειμαι απο αυτους τους γονεις/πολιτες που θα επιβαλουν στο παιδι τους τη γνωριμη αποτυχημενη οδο, θελω να εχω τα κοτσια για την αλλαγη και σε αυτο το πνευμα να γαλουχηθει το παιδι μου, οι μαθητες μου κλπ ελπιζω να εχω τα ΚΟΤΣΙΑ

 

δημοσιο η ιδιωτικο λοιπον δεν ειναι αυτο το θεμα αλλου ειναι η ουσια αλλου ειναι το προβλημα

[Ellemphriem]

Κοίτα η λέξη δεν πειράζει κανέναν...ούτε υποβαθμίζει περισσότερο ούτε λιγότερο....μπορώ να το πω περιφραστικά και όχι να το ονομάσω από τη στιγμή μάλιστα που έχουν την ίδια σημασία?

Ναι, μπορεί η πλειοψηφία να πηγαίνει φροντιστήριο, αλλά αυτό ήταν συνέπεια πολύ συγκεκριμένων πραγμάτων και όχι μόδα........

Όσους ξέρω εγώ να πήγαν ή να πηγαίνουν ιδιωτικά δεν πάνε φροντιστήριο..........

Ίσως οι γονείς που τα στέλνουν και ιδιωτικό και φροντιστήριο να είχαν πράγματι πολλά λεφτά και θέλουν να το σιγουρέψουν από παντού...........

 

Πηγαινα εγω και ΟΛΕΣ μου οι φιλες που πηγαιναμε ιδιωτικα. Και οχι μονο φροντιστηριο, μας πλαγιαζανε οι καθηγητες ΚΑΙ για ιδιαιτερα. Συγκεκριμενα εκανα ολοημερο 8 με 4, γυρναγα πηγαινα φροντιστηριο, και μετα ιδιαιτερα........

[Ellemphriem]

Το ότι στις χώρες αυτές δεν κάνουν ιδιαίτερα στα παιδιά τους, δεν οφείλεται στο ότι έχουν καλύτερα σχολεία. Οφείλεται και στο ότι δεν θέλουν όλοι να τα δουν στο πανεπιστήμιο. Όχι γιατί δεν αγαπάνε τα παιδιά τους, αλλα γιατί δεν το θεωρούν σημαντικό για την ευτυχία τους.

 

Συμφωνω 1000%, και ειναι κατι που ουτε εμενα με ενδιαφερει. Γιαυτο και ελπιδοφορω οτι το παιδι θα παει δημοσιο μαζι με τον 'λαο' και θα δει ΟΛΕΣ τις καστες μαζεμενες και οχι μονο την ελιτ (οπως εκαναν σε μενα), οπως επισης οτι ΔΕΝ θα παει φροντιστηριο και οτι αν ΔΕΝ θελει δεν θα παει ουτε πανεπιστημιο. ΔΕΝ με ενδιαφερει να παιρνει 10 στο δημοτικο και 19 στο γυμνασιο και στο λυκειο. ΔΕΝ με ενδιαφερει να ειναι αριστη, ΔΕΝ με ενδιαφερει να σκοτωνεται στο διαβασμα, ΔΕΝ με ενδιαφερει αν θα μπει καπου αν εκεινη δεν το θελει......μου αρκει να βρει αυτο που αγαπαει και με αυτο να πορευτει........Γιαυτο και δεν καιγομαι για την ιδιωτικη ή την δημοσια παιδεια της. Γιατι ετσι και αλλιως την 'ουσιαστικη παιδεια' της θα την παρει ΜΟΝΗ της....οχι απο το σχολειο.

[jackrussel]

Συμφωνω 1000%, και ειναι κατι που ουτε εμενα με ενδιαφερει. Γιαυτο και ελπιδοφορω οτι το παιδι θα παει δημοσιο μαζι με τον 'λαο' και θα δει ΟΛΕΣ τις καστες μαζεμενες και οχι μονο την ελιτ (οπως εκαναν σε μενα), οπως επισης οτι ΔΕΝ θα παει φροντιστηριο και οτι αν ΔΕΝ θελει δεν θα παει ουτε πανεπιστημιο. ΔΕΝ με ενδιαφερει να παιρνει 10 στο δημοτικο και 19 στο γυμνασιο και στο λυκειο. ΔΕΝ με ενδιαφερει να ειναι αριστη, ΔΕΝ με ενδιαφερει να σκοτωνεται στο διαβασμα, ΔΕΝ με ενδιαφερει αν θα μπει καπου αν εκεινη δεν το θελει......μου αρκει να βρει αυτο που αγαπαει και με αυτο να πορευτει........Γιαυτο και δεν καιγομαι για την ιδιωτικη ή την δημοσια παιδεια της. Γιατι ετσι και αλλιως την 'ουσιαστικη παιδεια' της θα την παρει ΜΟΝΗ της....οχι απο το σχολειο.

 

συμπληρωνεις εξαιρετικα το πνευμα και τη θεση του ποστ μου 460

[nancy14]

Συμφωνω 1000%, και ειναι κατι που ουτε εμενα με ενδιαφερει. Γιαυτο και ελπιδοφορω οτι το παιδι θα παει δημοσιο μαζι με τον 'λαο' και θα δει ΟΛΕΣ τις καστες μαζεμενες και οχι μονο την ελιτ (οπως εκαναν σε μενα), οπως επισης οτι ΔΕΝ θα παει φροντιστηριο και οτι αν ΔΕΝ θελει δεν θα παει ουτε πανεπιστημιο. ΔΕΝ με ενδιαφερει να παιρνει 10 στο δημοτικο και 19 στο γυμνασιο και στο λυκειο. ΔΕΝ με ενδιαφερει να ειναι αριστη, ΔΕΝ με ενδιαφερει να σκοτωνεται στο διαβασμα, ΔΕΝ με ενδιαφερει αν θα μπει καπου αν εκεινη δεν το θελει......μου αρκει να βρει αυτο που αγαπαει και με αυτο να πορευτει........Γιαυτο και δεν καιγομαι για την ιδιωτικη ή την δημοσια παιδεια της. Γιατι ετσι και αλλιως την 'ουσιαστικη παιδεια' της θα την παρει ΜΟΝΗ της....οχι απο το σχολειο.

 

 

:roll::roll:

μια αλλη οπτικη....

τελειωσα δημόσιο και περασα σε "καλο" ελληνικό πανεπιστήμιο..εχω μια πολυ καλη δουλειά που μου δίνει την δυνατοτητα να παω το παιδι μου ήδη σε ιδιωτικο σχολείο. Το παιδί ειναι ευτυχισμένο, αγαπάει το σχολείο του, προσαρμόστηκε ανετότατα, οποιαδήποτε πρόβλημα το αντιμετωπίζω σε άψογη συνεργασία με την δασκάλα του...Μαθαίνει πολλά..και αξιόλογα επιτρεψέ μου να πω...για την ανακύκλωση...πως να φυτεύει μαρούλια..πως να μαζεύει χρήματα για παιδιά που δεν έχουν ....έχει δανειστική βιβλιοθήκη..πάει σε γκαλερί σε μουσεία σε θέατρα...αυτό δεν είναι ποιοτική παιδεία;;;αυτό μπορεί να παρασχεθεί απο το οποιοδήποτε δημόσιο στην παρούσα φάση;;;;΄

λες ότι δεν θες να παει το παιδί πανεπιστήμιο...σαφώς και δεν είναι μονόδρομος...όμως..εγω θα ήθελα να πάει..γιατί και εκεί υπάρχει παιδεία...και εκεί ανοίγουν τα μάτια..και κοιτάς και λίγο παραπάνω ...και γνωρίζεις και άλλες οπτικές...όχι μόνο στην επιστήμη σου..αλλά όσο περισότερο εκτείθεσαι τόσο πιο πολίτης του κόσμου γίνεσαι...και τόσο έχεις και περισότερες εναλλακτίκες...δεν θα την πιέσω...αλλά με τον τρόπο μου θα την κατευθύνω...όχι για να γίνει εγκεφαλοχειρούργος...αλλα για να αγαπήσει την μάθηση και να θελήσει να μορφωθεί..σε ότι και αν επιλέξει...και όλα αυτα τα προσφέρει πιστεύω ένα σχολείο που σέβεται τους μαθητές και την γνώση..και τώρα πια στην ελλάδα μας τέτοια δημόσια σχολεία είναι μάλλον η εξαίρεση...

επίσης...δεν είναι φίρμα το σχολείο μας..και 2 χρόνια τώρα δεν έχω γνωρίσει τρελαμένουςς γονείς..ολοι μοχθούν και τα δίνουν εκεί...αλλά χωρίς υπερβολές..δεν είναι ιδιαίτερη κάστα..δεν ξέρω μπορεί να είμαι τυχερή...

όσο για την παιδεία που την αποκτάμε μόνοι μας...είσαι σίγουρη;;;γιατί αν δεν είχες εκτεθεί στην τεράστια βιβλιοθήκη του κολεγίου ίσως να μην είχες αγαπήσει το διάβασμα...εγώ από την άλλη στο δημόσιο επειδή δεν μπορούσα να αγόράσω βιβλία λόγω οικονομικής δυσκολίας προσπάθησα να κάνω δανειστική βιβλιοθήκη μεταξύ των παιδιών...αλλα με σαμποτάριζαν πολλοί...ποτέ δεν είχα την δυνατότητα να διαβάσω όσα εξωσχολικά ήθελα..εσύ πάλι την είχες...δεν ξέρω να με καταλαβαίνετε...διαβάζω το θέμα καιρό..σας καταλαβαίνω εν μέρει..αλλά ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα....

[ψαράκι]

Μαρούλια μπορώ να φυτέψω εγώ μαζί με τα παιδιά μου στο χωριό και στη βεράντα μας, σε μουσεία/γκαλερί/θέατρο/λυρική τα πάω κι εγώ (αλλά και το σχολείο το δημόσιο), δανειστική βιβλιοθήκη έχει ο δήμος μας και από κει δανειζόμουν εγώ σαν μαθήτρια (επιπλέον η αγάπη για τα βιβλία ξεκινάει από το σπίτι), ανακύκλωση κάνουμε σαν οικογένεια (και στο δημόσιο σχολείο τα μαθαίνουν να κάνουν), τον μεγάλο μου γιο τον πάω στον Κεραμεικό στη στέγη αστέγων (Κωνσταντινουπόλεως 30, για όποιον ενδιαφέρεται) και δίνουμε τρόφιμα και ρούχα στους άστεγους, γιατί τους βλέπουμε με τα ίδια μας τα μάτια να κοιμούνται στην είσοδο του μετρό.

Όλα αυτά μια οικογένεια μπορεί να τα κάνει με τα παιδιά της!

Μέσα από την οικογένεια θα αγαπήσει το παιδί τη φύση, τα βιβλία, τη φιλομάθεια, θα μάθει την αλληλοβοήθεια και την αλληλεγγύη!

Δεν λέω και το σχολείο παίζει ΜΕΓΑΛΟ ρόλο, όμως πάνω απ' όλα οι γονείς πρέπει να είναι κοντά στα παιδιά και φυσικά ένας καλός εκπαιδευτικός (νηπιαγωγείο-δημοτικό)! Τυχεροί όσοι είχαν και έχουν βγει στον δρόμο τους καλούς εκπαιδευτικούς σε ιδιωτικά ή δημόσια!!!

[nancy14]

ψαρακι σαφώς και όλα όσα αναφέρω μπορεί να τα κάνει μια οικογένεια στα παιδιά...και σαφώς πια αρκετοί δήμοι προσφέρουν του κόσμου τις δραστηριότητες (όχι στα χρόνια μου) ΑΛΛΑ σαφώς επίσης κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι όσο το παιδί εκτείθεται σε όλα αυτά τα ερεθίσματα και από την οικογένεια αλλά και από το σχολείο ειναι ακόμα μεγαλύτερο το όφελος...εκτός και αν φτάσουμε να θεωρούμε ότι το μόνο που θα πρέπει να παράσχει το σχολείο είναι γραφή και ανάγνωση...Από την άλλη η οικογένεια είναι δίπλα στα παιδιά αλλά δεν είναι νομίζω εφικτό στους περισότερους μέσα στο καθημερινό περιορισμένο μας χρόνο να τρέχουμε σε όλες αυτές τις δραστηριότητες..΄στην δική μου περίπτωση πολλές τις προσφέρει το σχολείο και έτσι το σκ έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε άλλα πράγματα σαν οικογένεια...Τέσπα ..δεν λέω σε καμία περίπτωση ότι το σχολείο υποκαθιστά την οικογένεια απλά λέω ότι ένα κάλό ιδιωτικό σχολείο εκθέτει τα παιδιά σε πλήθος ερεθισμάτων και γνώσεων και κάνει την καθημερινότητα των γονιών λιγάκι πιο εύκολη...

[Ellemphriem]

:roll::roll:

μια αλλη οπτικη....

τελειωσα δημόσιο και περασα σε "καλο" ελληνικό πανεπιστήμιο..εχω μια πολυ καλη δουλειά που μου δίνει την δυνατοτητα να παω το παιδι μου ήδη σε ιδιωτικο σχολείο. Το παιδί ειναι ευτυχισμένο, αγαπάει το σχολείο του, προσαρμόστηκε ανετότατα, οποιαδήποτε πρόβλημα το αντιμετωπίζω σε άψογη συνεργασία με την δασκάλα του...Μαθαίνει πολλά..και αξιόλογα επιτρεψέ μου να πω...για την ανακύκλωση...πως να φυτεύει μαρούλια..πως να μαζεύει χρήματα για παιδιά που δεν έχουν ....έχει δανειστική βιβλιοθήκη..πάει σε γκαλερί σε μουσεία σε θέατρα...αυτό δεν είναι ποιοτική παιδεία;;;αυτό μπορεί να παρασχεθεί απο το οποιοδήποτε δημόσιο στην παρούσα φάση;;;;΄

λες ότι δεν θες να παει το παιδί πανεπιστήμιο...σαφώς και δεν είναι μονόδρομος...όμως..εγω θα ήθελα να πάει..γιατί και εκεί υπάρχει παιδεία...και εκεί ανοίγουν τα μάτια..και κοιτάς και λίγο παραπάνω ...και γνωρίζεις και άλλες οπτικές...όχι μόνο στην επιστήμη σου..αλλά όσο περισότερο εκτείθεσαι τόσο πιο πολίτης του κόσμου γίνεσαι...και τόσο έχεις και περισότερες εναλλακτίκες...δεν θα την πιέσω...αλλά με τον τρόπο μου θα την κατευθύνω...όχι για να γίνει εγκεφαλοχειρούργος...αλλα για να αγαπήσει την μάθηση και να θελήσει να μορφωθεί..σε ότι και αν επιλέξει...και όλα αυτα τα προσφέρει πιστεύω ένα σχολείο που σέβεται τους μαθητές και την γνώση..και τώρα πια στην ελλάδα μας τέτοια δημόσια σχολεία είναι μάλλον η εξαίρεση...

επίσης...δεν είναι φίρμα το σχολείο μας..και 2 χρόνια τώρα δεν έχω γνωρίσει τρελαμένουςς γονείς..ολοι μοχθούν και τα δίνουν εκεί...αλλά χωρίς υπερβολές..δεν είναι ιδιαίτερη κάστα..δεν ξέρω μπορεί να είμαι τυχερή...

όσο για την παιδεία που την αποκτάμε μόνοι μας...είσαι σίγουρη;;;γιατί αν δεν είχες εκτεθεί στην τεράστια βιβλιοθήκη του κολεγίου ίσως να μην είχες αγαπήσει το διάβασμα...εγώ από την άλλη στο δημόσιο επειδή δεν μπορούσα να αγόράσω βιβλία λόγω οικονομικής δυσκολίας προσπάθησα να κάνω δανειστική βιβλιοθήκη μεταξύ των παιδιών...αλλα με σαμποτάριζαν πολλοί...ποτέ δεν είχα την δυνατότητα να διαβάσω όσα εξωσχολικά ήθελα..εσύ πάλι την είχες...δεν ξέρω να με καταλαβαίνετε...διαβάζω το θέμα καιρό..σας καταλαβαίνω εν μέρει..αλλά ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα....

 

Ειδες οτι εδω μεσα ο καθενας διαβαζει αυτο που ΘΕΛΕΙ και οχι αυτο που γραφει ο αλλος? Ειπα οτι θελω οτι θελει ΕΚΕΙΝΗ. Αν θελει πανεπιστημιο ας παει, αν οχι ας μην παει. Ειπα οτι για μενα δεν ειναι σημαντικο. Αν ειναι για εκεινη ας το κανει. Και πιστεψε με αν εχει τα κοτσια και την ικανοτητα και πραγματικα το ΘΕΛΕΙ θα παει πανεπιστημιο ακομα και αν παει δημοσιο σχολειο.......και δεν θα χρειαστει ουτε ιδιαιτερα ουτε φροντιστηρια.......οσο για τα ιδιωτικα τα ξερω ΠΟΛΥ καλα εκ των εσω.....το εχω γραψει και αλλου. Πηγα σε 3 απο τα καλυτερα της Αθηνας......δεν πηρα τπτ παραπανω απο οσα νομιζεις. Τα ενδιαφεροντα μου τα πραγματικα τα απεκτησα μονη μου.....οσο για το παραδειγμα της βιβλιοθηκες ναι αν δεν ειχα παει κολλεγιο παλι θα διαβαζα οσο διαβαζω. Γιατι με επηρεασε το περιβαλλον μου περισσοτερο απο οτιδηποτε αλλο γυρω μου. Πχ η μανα μου καλη της ωρα και καλες οι μπουρδες της ειχε μια λοξα με τα βιβλια. Αποτελεσμα αυτου και λογω της διγλωσσιας μου, με εσπρωχνε πολυ στην λογοτεχνια απο πολυ μικρη. Τελικο αποτελεσμα να διαβαζω Δουμα-Μαυρη τουλιπα στα 10 στα Αγγλικα και στα 13 Σαιξπηρ. Αυτο εγινε οχι επειδη ειχα δανειστικη βιβλιοθηκη αλλα επειδη η μανα μου με πηγαινε σε βιβλιοθηκες αντι σε αλλες δραστηριοτητες που εκαναν αλλα παιδια της ηλικιας μου...........Επισης αν δεν το εχεις το μικροβιο δεν σε σωζει οχι το Κολλεγιο αλλα ουτε η Νασα χαρα μου.....

 

ΥΓ: Ενα τελευταιο σχολιο....το τι θεωρεις ΕΣΥ σημαντικο ποσως σημαντικο μπορει να ειναι για το παιδι σου, αν με εννοεις. Αυτο ειπα και παραπανω. Εσυ θεωρεις σημαντικο να παει πανεπιστημιο για καποιους λογους. Αν την αφησεις ελευθερη να αποφασισει πραγματικα και δεν της κανεις πλυση εγκεφαλου με το τι θεωρεις σημαντικο ισως σε εκπληξει λεγοντας σου οτι το ονειρο το δικο της ειναι να γινει κηπουρος......εγω αυτο θελω να προσπαθησω να κανω στην μικρη μου. Να την αφησω να αποφασισει.......

[kyra]

Για να μην παρεξηγηθώ nancy14, δεν είπα ότι δεν είναι καλό να πάει το παιδί πανεπιστήμιο. Και είναι, και το θέλω, και θα το βοηθήσω όσο μπορώ. Απλά Ellemphriem δεν αισθάνομαι ικανή να αναλάβω την εκπαίδευσή του, ούτε να υποκαταστήσω το σχολείο. Θα το στείλω σε ένα σχολείο που θα το μάθει να δουλεύει μεθοδικά, σε ομάδα, να μπαινοβγαίνει σε βιβλιοθήκες, να οργανώνει τη δουλειά του, να ασκεί κριτική στους μεγαλύτερους, να μιλάει με ελευθερία, να λέει όχι χωρίς να φοβάται. Εγώ θα χρησιμοποιήσω το χρόνο μου μαζί του, που, όπως έγραψα σε άλλο θέμα, είναι 3-4 ώρες την ημέρα, για να μιλάμε και να γνωριζόμαστε συνέχεια. Αλλά και σε δημόσιο σχολείο να πάει ή να βρεθεί το παιδί μου, πάλι από το σχολείο θα περιμένω να τα κάνει αυτά.

Γιατί είναι άλλο να διαβάζεις βιβλία που σου αγοράζει η μαμά και άλλο να χρησιμοποιείς λειτουργικά μία βιβλιοθήκη

Είναι άλλο να γράφεις μία εργασία και άλλο να δουλεύεις σε ομάδα

Είναι άλλο να πηγαίνει σε ένα μουσείο με τη μαμά και το μπαμπά και άλλο με το σχολείο και μετά να πρέπει να δουλέψεις πάνω σε αυτό

Μπορώ να σου δώσω 1000 παραδείγματα για να σου αποδείξω ότι το σχολείο δεν μπορεί να αντικατασταθεί από την οικογένεια. Αν βέβαια το σχολείο δεν τα παρέχει αυτά, η οικογένεια καλείται να κάνει μέρος της δουλειάς, όχι όμως την ίδια τη δουλειά...

[kyra]

ΥΓ: Ενα τελευταιο σχολιο....το τι θεωρεις ΕΣΥ σημαντικο ποσως σημαντικο μπορει να ειναι για το παιδι σου, αν με εννοεις. Αυτο ειπα και παραπανω. Εσυ θεωρεις σημαντικο να παει πανεπιστημιο για καποιους λογους. Αν την αφησεις ελευθερη να αποφασισει πραγματικα και δεν της κανεις πλυση εγκεφαλου με το τι θεωρεις σημαντικο ισως σε εκπληξει λεγοντας σου οτι το ονειρο το δικο της ειναι να γινει κηπουρος......εγω αυτο θελω να προσπαθησω να κανω στην μικρη μου. Να την αφησω να αποφασισει.......

 

Τα παιδιά ποτέ δεν αποφασίζουν μόνα τους. Είναι αστείο να το πιστεύουμε αυτό. Το καλύτερο που μπορεί να γίνει είναι να τους επιτρέψουμε να αποφασίσουν ελεύθερα ανάμεσα στις πολλές επιλογές που όμως θα έχουμε προεπιλέξει εμείς, χωρίς να το καταλαβαίνουμε καν.

Πώς να γίνει κηπουρός, αν δεν της το 'γνωρίσεις' με τρόπο θετικό? Πού ξέρεις ότι δεν θα θέλει να γίνει μελισσοκόμος, αν δεν έρθει σε επαφή με το επάγγελμα? Επίσης, γιατί να μην μάθει όμποε και να δουλέψει σε ορχίστρα? Από τα χιλλιάδες πράγματα που μπορούμε να κάνουμε, θα περιοριστεί σε αυτά που θα της δείξεις εσύ, που θα της τα κάνεις εύκολα, προσβάσιμα.

Ο άντρας μίας φίλης μου είναι πιλότος και ο γιος τους είναι ήδη σε προσομοιωτή και κάνει προσγειώσεις. Ο δικός μου ζει σε ένα σπίτι ανάμεσα σε βιβλία. Το θεωρώ απίθανο να θελήσει ο γιος μου να γίνει πιλότος και να κάνει κάτι γι αυτό (αν το κάνει, μπράβο του). Θεωρώ απίθανο ο γιος της φίλης μου να γίνει ξυλουργός. Κάπως, κάπου, κάποτε, με κάποιο τρόπο, κατευθύνουμε τα παιδιά μας και δεν πρέπει να αισθανόμαστε ενοχές γι αυτό....

[jannis]

μερικές φορές διαλέγουν και από τις επιλογές που δεν υπάρχουν...

Η κόρη μου δήλωσε ότι ή μόνη δουλειά που θέλει να κάνει είναι πριγκίπισσα και θα πάει σε κάποιο σχολείο για να το μάθει. Λέω να μην την αποτρέψω προς το παρον... (Είδαμε και τα δικά μας χάλια που χάσαμε χρόνια πολλά σε "δύσκολες" σπουδές). Ξέρετε κανένα?

[jackrussel]

Τα παιδιά ποτέ δεν αποφασίζουν μόνα τους. Είναι αστείο να το πιστεύουμε αυτό. Το καλύτερο που μπορεί να γίνει είναι να τους επιτρέψουμε να αποφασίσουν ελεύθερα ανάμεσα στις πολλές επιλογές που όμως θα έχουμε προεπιλέξει εμείς, χωρίς να το καταλαβαίνουμε καν.

Πώς να γίνει κηπουρός, αν δεν της το 'γνωρίσεις' με τρόπο θετικό? Πού ξέρεις ότι δεν θα θέλει να γίνει μελισσοκόμος, αν δεν έρθει σε επαφή με το επάγγελμα? Επίσης, γιατί να μην μάθει όμποε και να δουλέψει σε ορχίστρα? Από τα χιλλιάδες πράγματα που μπορούμε να κάνουμε, θα περιοριστεί σε αυτά που θα της δείξεις εσύ, που θα της τα κάνεις εύκολα, προσβάσιμα.

Ο άντρας μίας φίλης μου είναι πιλότος και ο γιος τους είναι ήδη σε προσομοιωτή και κάνει προσγειώσεις. Ο δικός μου ζει σε ένα σπίτι ανάμεσα σε βιβλία. Το θεωρώ απίθανο να θελήσει ο γιος μου να γίνει πιλότος και να κάνει κάτι γι αυτό (αν το κάνει, μπράβο του). Θεωρώ απίθανο ο γιος της φίλης μου να γίνει ξυλουργός. Κάπως, κάπου, κάποτε, με κάποιο τρόπο, κατευθύνουμε τα παιδιά μας και δεν πρέπει να αισθανόμαστε ενοχές γι αυτό....

 

μην το λες μην το λες, εχουν τη δικη τους βουληση, τις προσλαμβανουσες του περιβαλλοντος τους μπορει απλα να τις φτυσουν, να γαλουχηθουν μεσα σε αυτες να παρουν οτι θετικο η αρνητικο εχουν αυτες και στο τελος να χαραξουν μια πορεια δικια τους που ουτε που σου περναει απο το μυαλο

 

επηρεαζονται απο εμας αλλα εχουν μια υποκειμενικοτητα που αν την αφησουμε να εκφραστει θα μας εκπληξουν!

[jackrussel]

kyra τα παιδια λες δεν αποφασιζουν μονα τους, ναι αλλα αυτο πρεπει να μαθουν να κανουν,,,οποτε στην εφηβεια σιγα σιγα αφηνουμε χωρο για επιλεξουν μονα τους και ενηλικα πρεπει να μας εχουν κανονικα χ,,,ους, το επιλεγω σημαινει αναληψη ευθυνης και αποκλεισμο απο αλλες επιλογες, δηλαδη μαθαινω οτι δεν μπορω να τα εχω ολα και να κανω οτι γουσταρω,,,η επιλογη εχει συνεπειες και πρεπει να μαθουν να τις κανουν μονοι τους,,,αλλιως μεγαλωνοντας θα τους φταει η μονα τους οι πολιτικοι το συστημα ποτε οι ιδιοι

 

στα παιδια καταθετουμε εμπειριες δεν προβαλουμε δικες μας προσδοκιες

 

εγω αναρωτιεμαι θελουμε τα παιδια μας να μεγαλωσουν ακριβως οπως εμεις??

να λαβουν την εκπαιδευση παιδεια που πηραμε εμεις?

δεν υπαρχει κατι που να απορριπτουμε? τα ιδια θα εφαρμοσουμε στα παιδια μας δηλαδη? τοσο πετυχημενη η ευτυχισμενοι ειμαστε ως γενεια?

[kyra]

kyra τα παιδια λες δεν αποφασιζουν μονα τους, ναι αλλα αυτο πρεπει να μαθουν να κανουν

 

Δεν έγινα κατανοητή. Ήθελα να πω, ότι ακόμα και αν τα αφήσουμε να αποφασίσουν μόνα τους, θα επιλέξουν ανάμεσα στις πεπερασμένες επιλογές που τους έχουμε δώσει. Οπότε ας μην λέμε μεγάλα λόγια για ελευθερία βούλησης. Τί πιθανότητες έχει ένα παιδί της πόλης που έχει δει αγρό μόνο από το αυτοκίνητο, να γίνει αγρότης?

Ξαναλέω ένα τελευταίο παράδειγμα. Εγώ κάνω στο παιδί μου κολύμβηση και του αρέσει. Πηγαίνει ευχάριστα, πρακτικά μου το ζήτησε. Του πρότεινα βέβαια και ένα δύο αθλήματα ακόμα. Δεν έχει δοκιμάσει όμως ιππασία. Μπορεί και να του άρεσε περισσότερο από το κολύμπι. Αν όμως το επιλέξει αργότερα, το κοντινότερο κέντρο ιππασίας είναι μία ώρα από το σπίτι μας, οπότε θα δείξω λιγότερο ενθουσιασμό από το κολύμπι. Παίρνει το παιδί ένα μήνυμα ότι δεν πολυγουστάρω. Από το σημείο αυτό το επιρρεάζω. Είτε θα επιμείνει για να μου πάει κόντρα, είτε θα συμφωνήσει.

Ακόμα όμως και να τον πάω ιππασία, τον προσανατολίζω κάπου, του αποκλείω κάποιες άλλες δυνατότητες που θα είχε, αν πχ. δεν είχαμε καθόλου κέντρο ιππασίας στην πόλη μας.

 

Εμένα η κοσμοθεωρία μου είναι ότι οι γονείς επιρρεάζουν τα παιδιά τους πάντα και είτε το θέλουν είτε όχι, κάνουν επιλογές για αυτά, είτε το θέλουν είτε όχι. Γι αυτό πρέπει να είμαστε προσεκτικοί.

[Ελένη10]

:roll::roll:

μια αλλη οπτικη....

τελειωσα δημόσιο και περασα σε "καλο" ελληνικό πανεπιστήμιο..εχω μια πολυ καλη δουλειά που μου δίνει την δυνατοτητα να παω το παιδι μου ήδη σε ιδιωτικο σχολείο. Το παιδί ειναι ευτυχισμένο, αγαπάει το σχολείο του, προσαρμόστηκε ανετότατα, οποιαδήποτε πρόβλημα το αντιμετωπίζω σε άψογη συνεργασία με την δασκάλα του...Μαθαίνει πολλά..και αξιόλογα επιτρεψέ μου να πω...για την ανακύκλωση...πως να φυτεύει μαρούλια..πως να μαζεύει χρήματα για παιδιά που δεν έχουν ....έχει δανειστική βιβλιοθήκη..πάει σε γκαλερί σε μουσεία σε θέατρα...αυτό δεν είναι ποιοτική παιδεία;;;αυτό μπορεί να παρασχεθεί απο το οποιοδήποτε δημόσιο στην παρούσα φάση;;;;΄

λες ότι δεν θες να παει το παιδί πανεπιστήμιο...σαφώς και δεν είναι μονόδρομος...όμως..εγω θα ήθελα να πάει..γιατί και εκεί υπάρχει παιδεία...και εκεί ανοίγουν τα μάτια..και κοιτάς και λίγο παραπάνω ...και γνωρίζεις και άλλες οπτικές...όχι μόνο στην επιστήμη σου..αλλά όσο περισότερο εκτείθεσαι τόσο πιο πολίτης του κόσμου γίνεσαι...και τόσο έχεις και περισότερες εναλλακτίκες...δεν θα την πιέσω...αλλά με τον τρόπο μου θα την κατευθύνω...όχι για να γίνει εγκεφαλοχειρούργος...αλλα για να αγαπήσει την μάθηση και να θελήσει να μορφωθεί..σε ότι και αν επιλέξει...και όλα αυτα τα προσφέρει πιστεύω ένα σχολείο που σέβεται τους μαθητές και την γνώση..και τώρα πια στην ελλάδα μας τέτοια δημόσια σχολεία είναι μάλλον η εξαίρεση...

επίσης...δεν είναι φίρμα το σχολείο μας..και 2 χρόνια τώρα δεν έχω γνωρίσει τρελαμένουςς γονείς..ολοι μοχθούν και τα δίνουν εκεί...αλλά χωρίς υπερβολές..δεν είναι ιδιαίτερη κάστα..δεν ξέρω μπορεί να είμαι τυχερή...

όσο για την παιδεία που την αποκτάμε μόνοι μας...είσαι σίγουρη;;;γιατί αν δεν είχες εκτεθεί στην τεράστια βιβλιοθήκη του κολεγίου ίσως να μην είχες αγαπήσει το διάβασμα...εγώ από την άλλη στο δημόσιο επειδή δεν μπορούσα να αγόράσω βιβλία λόγω οικονομικής δυσκολίας προσπάθησα να κάνω δανειστική βιβλιοθήκη μεταξύ των παιδιών...αλλα με σαμποτάριζαν πολλοί...ποτέ δεν είχα την δυνατότητα να διαβάσω όσα εξωσχολικά ήθελα..εσύ πάλι την είχες...δεν ξέρω να με καταλαβαίνετε...διαβάζω το θέμα καιρό..σας καταλαβαίνω εν μέρει..αλλά ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα....

 

 

Ακριβώς μην τα ισοπεδώνουμε όλα...

[ψαράκι]

Θέλω να δω σε 1 χρόνο από τώρα πόσοι θα μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους την επιλογή του ιδιωτικού σχολείου...

Οι περισσότεροι από εμάς θα στείλουμε τα παιδιά μας στο δημόσιο και θα ελπίζουμε να συναντήσουν στον δρόμο τους καλούς εκπαιδευτικούς. Προσωπικά θα κάνω κι ότι καλύτερο μπορώ για την επιπλέον επιμόρφωση τους, γιατί χωρίς δουλειά τουλάχιστον ένας γονιός μπορεί να ασχοληθεί με την ανατροφή των παιδιών. Ελπίζω όλες οι οικογένειες να έχουν τουλάχιστον ένα εισόδημα, για να μπορέσουμε να προσφέρουμε τα βασικά στα παιδιά μας.

Απλά έκανα μια σκέψη και την μοιράζομαι μαζί σας... Ζούμε καθημερινά (πολλοί από εμάς) με το άγχος της απόλυσης κι άλλοι βιώνουν την πραγματικότητα αυτή (πολλοί από εμάς επίσης)...

Κάθε μέρα, όλο και περισσότερο, συνειδητοποιώ ότι απλά δεν έχει ακουστεί ακόμα το "μπαμ" γιατί όπως όλοι ξέρουμε ο ήχος έχει και μια καθυστέρηση...

 

Έτσι, μου φαίνεται λίγο άκαιρη συζήτηση, εκτός κι αν απλώς είναι θέμα του στυλ "βουνό ή θάλασσα". Ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ την σκέψη μου αυτή, χωρίς να έχω διάθεση κριτικής απέναντι σε κανέναν από αυτούς που παραθέτουν τις απόψεις τους.

Συγνώμη για το εκτός θέματος...