Βοήθεια από γονείς

[Melia13]

Just now, anemoni1989 είπε:

 

Αυτό που προτείνεις δεν παιζει, γιατί καταρχάς θα είμαι η Κάκια που θα στερεί το παιδί από τους παππούδες και γιατί δεν έχει και νόημα. Η βοήθεια, όπως την έχω εγώ στο μυαλό μου είναι κάτι που προσφέρεται όταν ο άλλος την έχει ανάγκη, όχι όταν ο άλλος θέλει να τη δώσει. Είναι θέμα αγάπης και νοιαξιμο. Δεν είναι συμβόλαιο με όρους...

Ειχα την εντυπωση οτι η πολυωρη διαμονη του παιδιου στη μαμα σου και ισως και τη νυχτα ηταν αυτο που ζητουσες, γιατι το αναιρεις?  Εαν δεν συζητησεις-ζητησεις κατι πως θα ξερει ο αλλος τις αναγκες σου? Η αγαπη σιγουρα δεν δινεται με ορους , αλλα δυστυχως  οι απαιτησεις της καθημερινοτητας μας αναγκαζουν και βαζουμε ορια! 

[anemoni1989]

Just now, ninaki80 είπε:

κοιτα γεvικα οι γοvεις χωριζοvται σε διαφορες κατηγοριες ειvαι αυτοι που βοηθαvε χωρις vα ζητησεις κ χωρις αvταλαγματα ειvαι αυτοι που δεv βοηθαvε ειvαι αυτοι που βοηθαvε με προυποθεσεις κ ειvαι κ αυτοι που βοηθαvε με αvταλαγματα. Τους γοvεις σου τους ξερεις γεvικα ποιοι ειvαι γεvικα απο τηv υπολοιπη ζωη σου οποτε ετσι πορευεσε. Κ εμεvα θα με πειραζε αv βαριοvτουσαv vα κρατησουv το μωρο αλλα θα ηταv ετσι γεvικα φαvταζομαι οποτε μαλλοv θα το ειχα παρει χαμπαρι απο πριv οτι δεv. οποτε μαλλοv δεv θα με πειραζε κ πολυ γιατι θα τους ηξερα. 

Μα αυτό λέω, πως άλλα περίμενα και άλλα μου βγήκαν!!!! Ακόμα και η μάνα μου απορεί με τη συμπεριφορά του πατέρα μου και μου το έχει εκφράσει!!! Προφανώς το έχω αποδεχθεί και πορεύομαι μετον άντρα μου (και από τη μια είναι και καλύτερα γιατί δεν θα έχω "υποχρέωση" σε κανέναν, ούτε θα μπορέσει να γυρίσει και να μου πει κανένας τίποτα στο μελλον), αλλά από την άλλη έχω πικρία και απογοήτευση γιατί είχα άλλες προσδοκίες...

Just now, xaroumenh mama είπε:

! Όταν κουράζομαι κ εκνευρίζομαι κ απογοητευομαι αυτά σκέφτομαι κ ήρεμω..!!!!! 

Μωρέ και εμένα μου αρέσει να περνάω χρόνο με τη μικρή.... Αλλά δεν ντρέπομαι να πω πως ώρες ώρες μου λείπει η ησυχία , η ηρεμία και ένα ποτηράκι κρασί ή ουίσκι χωρίς να ακούω μονίμως "μαμααααααα, μαμααααααα, μαμααααααααα"!!!!

Just now, Melia13 είπε:

Ειχα την εντυπωση οτι η πολυωρη διαμονη του παιδιου στη μαμα σου και ισως και τη νυχτα ηταν αυτο που ζητουσες, γιατι το αναιρεις?  Εαν δεν συζητησεις-ζητησεις κατι πως θα ξερει ο αλλος τις αναγκες σου? Η αγαπη σιγουρα δεν δινεται με ορους , αλλα δυστυχως  οι απαιτησεις της καθημερινοτητας μας αναγκαζουν και βαζουμε ορια! 

Δεν το αναιρω... Απλά θεωρώ πως το να κάνω μια συμφωνία ότι αντί για 1-2 ώρες πιο συχνά μέσα στη βδομάδα θέλω να την κρατάτε όλο το Σάββατο πχ, είναι ανούσιο... Θα ήθελα πχνα μπορώ όποτε έχω ανάγκη να την πάω, να την κρατάνε όταν εγώ θα είμαι κουρασμένη και κάνα σ/κ να κάτσουμε με με τον άντρα μου σαν ζευγάρι φυσιολογικό, να μπορέσω να βγω μια βόλτα χωρίς το αγχος ότι θα την έχουν πολύ ώρα και θα κουραστούν... Θα ήθελα αυθορμητισμό δηλαδή και άνεση και όχι να συμπεριφέρομαι με τους γονείς μου λες και έχουμε σχέση εργοδοτη- εργαζόμενου με συγκεκριμένες ώρες και μέρες.

[vicky86]

Θέλουν όμως κ λιγο συνεννόηση αυτά. Δ γινεται έτσι στα ξαφνικά να χτυπάς την πόρτα κ να αφήνεις το παιδι. Η χωρίς να το έχεις εκφράσει πως περιμένεις να σου πουν ένα Σάββατο βράδυ θα την πάρουμε εμείς για ύπνο, καν'τε ότι θελετε

[anemoni1989]

Just now, vicky86 είπε:

Ο καθένας ζει όπως επιλέγει. Το τι είναι καλύτερο για τον καθένα είναι διαφορετικο

@Yovannaδ λεει η κοπέλα ότι δ την ενδιαφέρει, αλλα δ θα περιμένει, κ κυριως δ θα απαιτήσει, βοήθεια από γονείς για να κάνει πράγματα γι αυτην

Εννοείται πως η ζωή μας δ ειναι μονο η φροντίδα των παιδιων, αλλα αυτο δ σημαινει οτι πρεπει να μοιραστούμε τα "βαρη" της φροντίδας των παιδιων με τους παππούδες για να συνεχίζουμε να ζούμε 

(ασε που γενικώς συνεχίζεις να ζεις απλα με άλλα δεδομένα) 

Οταν ένα ζευγάρι αποφασίζει να κάνει παιδί ξέρει ότι θα αλλάξει η ζωή του, γτ πρέπει να αλλάξει κ η ζωή των παππουδων; 

Αρχικά φτιάχνουν ένα πρόγραμμα οι γονεις, εναλλαξ, κ οταν θέλουν χρόνο σαν ζευγάρι κ δ υπαρχει η δυνατότητα για βοηθεια(είτε πρακτικά είτε γτ δ θελει κάποιος) υπάρχουν κ οι ντανταδες

Δε νομίζω πως μίλησε κανένας ότι πρέπει να αλλάξει η ζωή των γονιών... Δεν μιλάμε εδώ πέρα για αλλαγή τρόπου ζωής, να αφήσουν ενδιαφέροντα και ασχολίες για να μεγαλώσουν τα εγγόνια... Αν και το έχουμε δει και αυτό, αλλά προσωπικά διαφωνώ κάθετα... Η βοήθεια θα πρέπει να είναι ανιδιοτελής και να προσφέρεται. Όχι να απαιτείται... Απλά, σαν γονιός πλέον, μου φαίνεται αδιανόητο να μην προσφέρω βοήθεια στο παιδί μου, ενώ ουσιαστικά δεν θα έχω κάτι άλλο να κάνω. Δεν είπαμε να αλλάξουν οι ρολοι, αλλά και πάλι θεωρώ ακραίο να προσλάβω νταντά αν ο παππούς και η γιαγιά είναι κοντά και διαθέσιμοι... Δεν ξέρω... Ίσως εγώ είμαι στενόμυαλη, αλλά γιατί να μείνει το παιδί με κάποιον ξενο, ενώ υπάρχει συγγενής??? (Το ίδιο ισχύει για διαθέσιμους θείους, θείες κλπ... Δηλαδή θα θέλει η αδερφή μου να βγει και θα της πω "βαριέμαι να κρατήσω το μωρό, πάρε νταντά???"??? Προσωπικά δεν θα το έκανα ποτέ. Θα ήμουν γαιδουρα)

[vicky86]

Κ μας μας λείπει κ η ηρεμία κ η ησυχία, άρχισα να έχω χρόνο πολύ όταν πήγαν κ τα δυο σχολειο. Γενικα μεγαλωνοντας είναι πολύ πιο απλό, οποτε κ το κρασάκι μου θα πιω πιο εύκολα είτε μεσημερι είτε βράδυ με τον αντρα μου η κ μονη(στο σπιτι, για έξω δ ειναι πρακτικά τόσο εύκολο) 

[anemoni1989]

Just now, vicky86 είπε:

Θέλουν όμως κ λιγο συνεννόηση αυτά. Δ γινεται έτσι στα ξαφνικά να χτυπάς την πόρτα κ να αφήνεις το παιδι. Η χωρίς να το έχεις εκφράσει πως περιμένεις να σου πουν ένα Σάββατο βράδυ θα την πάρουμε εμείς για ύπνο, καν'τε ότι θελετε

Ε καλά δεν θα χτυπήσεις το κουδούνι και θα αφήσεις το παιδί, αλλά οταν ο άλλος έχει συγκεκριμένη συμπεριφορά, εγώ προσωπικά δεν έχω και τόσο άνεση να πάρω το πρωί και να ζητήσω να μου την κρατησουν το απόγευμα. Ούτε μπορώ να κανονίσω έναν καφέ μια βδομάδα νωρίτερα... Αν ήξερα όμως πως δεν κάνουν τίποτα και κάθονται και ήταν πιο δεκτικός ο πατέρας μου (γτ προφανώς αυτός είναι ο αντιδραστικος της ιστορίας), θα μπορούσα να πάρω και να πω την Παρασκευή πχ "να φέρω την Α αύριο και να την κρατήσετε το σ/κ να πάμε μια εκδρομή???"??? Όπως κάνουν δηλαδή όλα τα ζευγάρια που ξέρω...

[vicky86]

Το δ εχει κτ να κάνει είναι σχετικό γτ ακομη κ αν είναι 50χρ κ ειναι στην σύνταξη, τόσα χρόνια δούλευε, γτ να μην θέλει να περνάει τα πρωινά με τους φίλους του; κ απο την στιγμή που εγω ήθελα παιδι ναι θα παρω νταντά η θα παει παιδικο, δ θα πω καλύτερα να το κρατούσε ο παππους η η γιαγια. (προσωπικά δ θελω συγγενείς γτ δ τα βρίσκουμε σε αυτό το θέμα) 

Τώρα αν μου ελεγε η αδερφη μου να στείλει ένα σ/κ τον γιο της για να βγει με τον αντρα της θα τον κρατουσα με μεγάλη χαρά, ειδικα εχωντας παιδια γτ παίζουν πολύ καλά τα ξαδέρφια. Αλλα δ θα παω από μόνη να της πω, ξέρεις, τωρα που έχεις το νεογεννητο στείλε τον μεγάλο ένα σ/κ, εκείνης ανάγκη είναι, αν το θέλει ας το ζητησει

Γτ εγω στην θέση της δ ηθελα να μενει με άλλους η μεγάλη μου για να μην νιώθει ότι την διωχνω

Είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι, ο καθένας το βλεπει διαφορετικά, αν δ τα συζητάμε λογικο να μένουν πράγματα μετέωρα κ να παρεξηγουμαστε

[anemoni1989]

Just now, vicky86 είπε:

Κ μας μας λείπει κ η ηρεμία κ η ησυχία, άρχισα να έχω χρόνο πολύ όταν πήγαν κ τα δυο σχολειο. Γενικα μεγαλωνοντας είναι πολύ πιο απλό, οποτε κ το κρασάκι μου θα πιω πιο εύκολα είτε μεσημερι είτε βράδυ με τον αντρα μου η κ μονη(στο σπιτι, για έξω δ ειναι πρακτικά τόσο εύκολο) 

Μωρέ ναι και στο σπίτι μια χαρά είναι.. αρκεί να έχει ησυχία!!!! Αχαχαχαχαχχαχ

[vicky86]

Ευτυχως μετά τα 1,5τουλ στον υπνο έχουμε ησυχία. Το βράδυ, γτ όλη μέρα οχι

Καλα να πεις 1-2μερες πριν να σας φέρω την μικρη για σ/κ ειναι κ λιγο τελευταία στιγμή. Θέλουν λίγο οργάνωση όλα αυτα

Ειδικα οταν ο ένας εργάζεται κ ο άλλος δ εμφανίζεται διαθεσιμος

[xaroumenh mama]

Just now, anemoni1989 είπε:

Μα αυτό λέω, πως άλλα περίμενα και άλλα μου βγήκαν!!!! Ακόμα και η μάνα μου απορεί με τη συμπεριφορά του πατέρα μου και μου το έχει εκφράσει!!! Προφανώς το έχω αποδεχθεί και πορεύομαι μετον άντρα μου (και από τη μια είναι και καλύτερα γιατί δεν θα έχω "υποχρέωση" σε κανέναν, ούτε θα μπορέσει να γυρίσει και να μου πει κανένας τίποτα στο μελλον), αλλά από την άλλη έχω πικρία και απογοήτευση γιατί είχα άλλες προσδοκίες...

Μωρέ και εμένα μου αρέσει να περνάω χρόνο με τη μικρή.... Αλλά δεν ντρέπομαι να πω πως ώρες ώρες μου λείπει η ησυχία , η ηρεμία και ένα ποτηράκι κρασί ή ουίσκι χωρίς να ακούω μονίμως "μαμααααααα, μαμααααααα, μαμααααααααα"!!!!

Δεν το αναιρω... Απλά θεωρώ πως το να κάνω μια συμφωνία ότι αντί για 1-2 ώρες πιο συχνά μέσα στη βδομάδα θέλω να την κρατάτε όλο το Σάββατο πχ, είναι ανούσιο... Θα ήθελα πχνα μπορώ όποτε έχω ανάγκη να την πάω, να την κρατάνε όταν εγώ θα είμαι κουρασμένη και κάνα σ/κ να κάτσουμε με με τον άντρα μου σαν ζευγάρι φυσιολογικό, να μπορέσω να βγω μια βόλτα χωρίς το αγχος ότι θα την έχουν πολύ ώρα και θα κουραστούν... Θα ήθελα αυθορμητισμό δηλαδή και άνεση και όχι να συμπεριφέρομαι με τους γονείς μου λες και έχουμε σχέση εργοδοτη- εργαζόμενου με συγκεκριμένες ώρες και μέρες.

αχχχχχχχχ ωραιες απολαυσεις.......... αλλα σιγουρα θα ερθουν και καλυτερες μερες......

[Έσπερος]

Εμείς ως γονείς δεν συμπεριφερόμαστε όλοι με τον ίδιο τροπο, χωρίς να σημαίνει ότι αγαπάμε λιγότερο τα παιδια μας. Αλλες αφηνουν τη δουλεια τους, αλλες μετράμε αναποδα να τελειωσει η αδεια. αλλοι δεν τα αφηνουν ποτε, αλλοι θα θελαμε να τα αφησουμε αλλα δεν μπορουμε, αλλοι τα αφηνουν για διακοπες. αλλος θα αποταμιεσυει, άλλος θα αγοράσει σπίτι, άλλος θα τα επενδύσει σε σπουδές. Γιατί θεωρούμε αυτονόητο ότι εμείς ως γονείς συμπεριφερόμαστε αναλογα με τος διξες μας προτεραιοτητες, κρισεις κ αντοχες, ενω για τους παππουδες συγκρίνουμε ότι του τάδε κάνουν αυτό κ του δεινα το άλλο; θα μας άρεσε να γυρίσουν τα παιδιά μας στο μέλλον να πουν "μας προσφέρατε πολλά αλλά δεν ήταν αυτά που θέλαμε εμείς"; 

[anemoni1989]

Just now, Έσπερος είπε:

θα μας άρεσε να γυρίσουν τα παιδιά μας στο μέλλον να πουν "μας προσφέρατε πολλά αλλά δεν ήταν αυτά που θέλαμε εμείς"; 

Το συζητούσα πρόσφατα με τν άντρα μου αυτο... Να σου πω, τρέμω τη στιγμή που η κόρη μου μπορεί να γυρίσει και να μου το πει, γιατί εγώ σιγουρα το έχω σκεφτεί για τους γονείς μου. Και δεν αφορά υλικά αγαθά... Θα προτιμούσα δηλαδή αντί για αυτό το σπίτι, που δεν αντιλέγω, με πολύ κόπο και βάσανα μας παρείχαν, να μου έχουν δώσει έστω και λίγα μετρητά ή και τίποτα, υποχρέωση άλλωστε δεν είχαν, αλλά να είναι ο παλιός εαυτός του, που δεν αγχωνοταν για το δάνειο, για το πώς θα βγει ο μήνας και αν θα πληρωθεί η δόση και που τώρα στεναχωριεται επειδή θα φύγω και θα το νοικιασω αλλού και που δεν συνεννοούμαι με την αδερφή μου για τις κοινές υποχρεώσεις της πολυκατοικίας κλπ κλπ... Γενικά, δε θεωρώ κακό να παραδεχόμαστε ότι οι συγγενείς μας υστερούν κάπου, ενώ κάποιοι άλλοι είναι καλύτεροι. Ναι, είμαστε όλοι μοναδικοί, ναι ο κάθε ένας έχει το χαρακτήρα του, αλλά όπως σε όλα τα πράγματα, κάποιοι είναι περισσότερο επιτυχημένοι και κάποιοι αποτυγχανουν... Δεν γίνεται να είναι όλοι καλοί.. άσχετα με το συναισθηματικό κομμάτι...

[Maya14]

@anemoni1989 Καταλαβαίνω πολύ καλά πως νιώθεις και να μην έχεις καθόλου τύψεις. Το φόρουμ σου προσφέρει μία ανακούφιση να εκφραστείς ανώνυμα . Έχει να κάνει με τη σχέση κόρη-πατέρα .Πρέπει να αποδεχτείς ότι δυστυχώς κάποια άνθρωποι δυστυχώς δεν "το έχουνε". Δεν μπορούν πολλά, δεν θέλουν πολλά, και με το ζόρι δεν γίνεται. Εγώ ας πούμε τον πατέρα μου τον αγαπώ, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να του εμπιστευτώ το παιδί για κανένα λόγο επειδή ξέρω τον χαρακτήρα του . Τον χαρακτηρίζω σαν "εσπρεσάκι" . Εϊναι πολύ έντονος χαρακτήρας, και στα καλά και στα άσχημα, και θέλει να τον απολαμβάνεις σπάνια και απο λίγο. Θα έρθει μία μέρα που θα φύγει το παράπονο, και στη θέση του θα έρθει η συνειδητοποίηση "μέχρι εκεί μπορεί και είμαι οκ με αυτό" και τέλος. Σε γέρικο σκυλί δεν μαθαίνεις καινούρια κόλπα. 

[little lamb]

Δεν έχω διαβάσει λεπτομερώς τα πάντα, αλλά συμφωνώ με τις περισσότερες κοπέλες. Θεωρώ πως έχεις βοηθεια από τη μαμά σου αφού την κραταει 1-2 ώρες τη μέρα. Και για εμένα βοήθεια είναι όταν υπάρχει ανάγκη να κάνεις κάτι, πχ δουλειά, σπουδές, κάποια υποχρέωση, γιατρός κλπ, όχι για να πιεις κρασί ή να βάψεις νύχια. Αυτά γίνονται και όταν είναι στο σπίτι ο άλλος γονέας. Το να πάω διακοπές μόνο με τον άντρα μου προσωπικά δεν μου αρέσει. Τώρα έχουμε οικογένεια, μόνοι μας πηγαίναμε πριν, το ζήσαμε, και θα ξαναπάμε πιθανότατα σε μερικά χρόνια που τα παιδιά θα είναι έφηβοι. Θα το άφηνα να διανυκτερεύσει ή να πάει διακοπές σε παππούδες σε ηλικία που θα το ήθελε το ίδιο.

Το πιο ακραίο παράδειγμα "βοήθειας" που έχω ακούσει ήταν 2 φίλες της μαμάς μου που δεν ήρθαν στο γάμο μου επειδή κρατούσαν τα εγγόνια για να πάνε τα δικά τους παιδιά σε άλλο γάμο. Το είχα θεωρήσει απαράδεκτο, θα ντρεπόμουν πολύ να στερούνταν οι γονείς μου κάποιο event για να πάω εγώ σε άλλο. Η μαμά μου θεωρούσε ότι καλά έκαναν γιατί προηγείται η διασκέδαση των παιδιών παρά των παππουδων κ διαφορα τέτοια που λέει για να με πείσει ότι τα παιδιά πρέπει να τα κρατάνε οι παππούδες κ οι γονείς να βγαίνουν σαν φοιτητές (που όταν ήμασταν φοιτήτριες δεν είχε τόσο καημό να βγαίνουμε αλλα αυτό είναι άλλο θέμα). Τωρα, εκτός του ότι πράγματι λαχταραει το εγγόνι χωρίς αμφιβολία, τα λέει και στο πλαίσιο του συναγωνισμού με τις φίλες της για το ποια είναι πιο καλή γιαγιά. Γιατι της έχω πει ότι δεν θέλω να αφήνω μωρό να διανυκτερεύει εκεί (αργότερα, τώρα εκ των πραγμάτων δεν γίνεται γιατί θηλάζει) κ μάλλον νιώθει ότι αλλά παιδιά εμπιστεύονται τους παππούδες κι εγώ όχι κ σίγουρα σκεφτεται ότι θα λένε οι φίλες της ότι δεν την εμπιστεύονται τα παιδιά της. Ευτυχώς για εκείνη χρειάστηκε να κρατήσει μέχρι 6 μηνών τη μικρή αρκετές ωρες για να τελειώσω το μεταπτυχιακό μου κι έτσι το ευχαριστήθηκε (στον ίδιο χώρο βέβαια γιατί δεν γινόταν αλλιώς, οπότε δεν διάβαζα και πολύ, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα!)

 

Όσον αφορά τον μπαμπά σου, τον θεωρώ όντως ακραίο. Αν κατάλαβα καλά είναι 50 χρονών, οπότε πώς γίνεται να έχει τόσο παλιές απόψεις; Στα 50 πολλοί έχουν παιδί νηπιακής ηλικίας! 

 

Πάντως κορίτσια αν και δεν θεωρώ υποχρέωσή τους να βοηθούν (όπως κι αν εννοεί τη βοήθεια ο καθένας) το ότι οι γονείς μας τα μεγάλωσαν τα παιδιά τους κλπ δεν πολυισχυει. Οι περισσότεροι είχαν πάρα πολλή βοήθεια από τους δικούς τους γονείς κ δικους μας παππούδες. Προφανώς δεν είναι υποχρέωση τους να το κάνουν και οι ίδιοι, αλλά ότι είχαν βοήθεια είχαν (οι περισσότεροι, όχι όλοι).

 

Τέλος, @anemoni1989, μιας που ρωτουσες στο άλλο θέμα τη γνώμη μας για τη μετακόμιση στην επαρχία, αν είχα φτιάξει σπίτι από τα μπετά και πέρα με το γούστο μου και έξοδα κλπ δεν θα το άφηνα να φύγω... Εκτός αν μπορείς να το νοικιάσεις να επωφεληθείς απ'το νοίκι. Ή αν μείνετε δωρεάν και στο νέο προορισμό.

[anemoni1989]

Just now, Maya14 είπε:

@anemoni1989  Σε γέρικο σκυλί δεν μαθαίνεις καινούρια κόλπα. 

Πολύ μου άρεσε αυτό!!!

[mama16]

Εγώ πάντως καταλαβαίνω πως νιώθεις. Πρώτον να επισημάνω ότι δεν θεωρώ υποχρέωση των παππούδων να κρατάνε τα παιδιά όλη την ημέρα για να είναι οι γονείς χαλαροί. Αλλά μια βοήθεια όταν την χρειάζεσαι θα ήταν καλό να την έχεις κ να το κάνουν απ' την καρδιά τους. Κ εγώ έχω σκεφτεί ότι άλλοι παππούδες τα κρατάνε όλη μέρα (που δεν το θεωρώ βέβαια κ σωστό)... Μέχρι τα 2 χρόνια εμένα στην πόλη που έμενε κ η μαμά μου, δουλεύει βέβαια οπότε ξέρω ότι κουράζεται κ δεν είχα κάποια απαίτηση... Κ πίστεψε με όταν έχεις 1 παιδί μπορείς πολύ πιο εύκολα να τα βγάλεις πέρα! Την μαμά μου παρόλο που μέναμε σε ίδια πόλη την βλέπαμε 1 φορά περίπου στις 2 εβδομάδες κ όταν ερχόταν ήταν για 2-3 ώρες κ όχι για να μου την κρατήσει την μικρή, απλά για να μας δει κ ίσως τότε να έφτιαχνε κανένα φαγητό να φάμε ή σπάνια να μου σιδερωνε κανένα ρούχο (λέω σπάνια γιατί κ εγώ από μόνη μου της έλεγα ότι δεν θέλω για να μην κουράζεται). Την μικρή την έχει κρατήσει 2 η 3 φορές μόνη της. Μια φορά για να πάμε σε ένα γάμο φίλων μας με τον άντρα μου, μια φορά για να πάω σε δοκιμαστικό για δουλειά κ ίσως να την κράτησε για κανέναν λόγο που δεν θυμάμαι καν τώρα. Τώρα που μένουμε πιο μακριά μιλάμε στο τηλ κ λέει ότι στεναχωριέται που δεν είμαστε εκεί κ δεν μπορεί να μας δει συχνά.. βέβαια κ μόνη της λέει ότι όταν μέναμε κοντά δεν ερχόταν.. Ξέρεις όμως κάτι? Μπορεί να το λέω σαν παράπονο αλλά απ' την άλλη την καταλαβαίνω γιατί όταν δουλεύεις σε μεγάλη ηλικία δεν έχεις κ πολλές αντοχές.. Η ψυχή θέλει αλλά το σώμα δεν μπορεί...

 

Η πεθερά μου απ' την άλλη δεν δουλεύει, όταν είχα μόνο το ένα παιδάκι την κρατούσε κ αυτή ελάχιστες φορές (συνήθως όταν χρειαζόταν να πάνε σε γιατρούς όταν ήμουν έγκυος) κ κάνα 2-3 φορές για να βγούμε με τον σύζυγό έξω. Πριν να κάνω το δεύτερο παιδί έψαχνα για δουλειά αλλά η πεθερά μου είχε πει στον άντρα μου ότι δεν θα μπορούσε κάθε μέρα να έρχεται αν δουλεύω, οπότε εψαχνα πολυ συγκεκριμένη δουλειά (τετράωρο απογευματινό για να είναι ο άντρας μου σπίτι). Κ όπως το σκέφτομαι απ' τη μια καταλαβαίνω να μην μπορεί απ' την άλλη όμως σκεφτομουν ότι άλλες γυναίκες έχουν τεράστια βοήθεια. Όταν γέννησα τις πρώτες 20 μέρες έπαιρνε την μεγάλη κάθε μέρα στο σπίτι της για 2-3 ώρες κ ήταν τεράστια βοήθεια εννοείται αλλά αργότερα έγινε 2 φορές την εβδομάδα κ αν.... Που με πείραζε βέβαια γιατί τις ώρες που την έπαιρνε ήταν για να κοιμιζω τον μπέμπη γιατί η μεγάλη όλη μέρα δεν τον άφηνε... Τώρα πλέον βέβαια 2 μήνες έχω συνηθίσει να είμαι όλη την μέρα κ με τα 2 μικρά οπότε δεν θα ξανά "παρακαλάω" για βοήθεια!!! 

 

 Μεγάλο κείμενο έγραψα, ελπίζω να βγάλετε άκρη!!!

[anemoni1989]

Just now, little lamb είπε:

Δεν έχω διαβάσει λεπτομερώς τα πάντα, αλλά συμφωνώ με τις περισσότερες κοπέλες. Θεωρώ πως έχεις βοηθεια από τη μαμά σου αφού την κραταει 1-2 ώρες τη μέρα. Και για εμένα βοήθεια είναι όταν υπάρχει ανάγκη να κάνεις κάτι, πχ δουλειά, σπουδές, κάποια υποχρέωση, γιατρός κλπ, όχι για να πιεις κρασί ή να βάψεις νύχια. Αυτά γίνονται και όταν είναι στο σπίτι ο άλλος γονέας. Το να πάω διακοπές μόνο με τον άντρα μου προσωπικά δεν μου αρέσει. Τώρα έχουμε οικογένεια, μόνοι μας πηγαίναμε πριν, το ζήσαμε, και θα ξαναπάμε πιθανότατα σε μερικά χρόνια που τα παιδιά θα είναι έφηβοι. Θα το άφηνα να διανυκτερεύσει ή να πάει διακοπές σε παππούδες σε ηλικία που θα το ήθελε το ίδιο.

Το πιο ακραίο παράδειγμα "βοήθειας" που έχω ακούσει ήταν 2 φίλες της μαμάς μου που δεν ήρθαν στο γάμο μου επειδή κρατούσαν τα εγγόνια για να πάνε τα δικά τους παιδιά σε άλλο γάμο. Το είχα θεωρήσει απαράδεκτο, θα ντρεπόμουν πολύ να στερούνταν οι γονείς μου κάποιο event για να πάω εγώ σε άλλο. Η μαμά μου θεωρούσε ότι καλά έκαναν γιατί προηγείται η διασκέδαση των παιδιών παρά των παππουδων κ διαφορα τέτοια που λέει για να με πείσει ότι τα παιδιά πρέπει να τα κρατάνε οι παππούδες κ οι γονείς να βγαίνουν σαν φοιτητές (που όταν ήμασταν φοιτήτριες δεν είχε τόσο καημό να βγαίνουμε αλλα αυτό είναι άλλο θέμα). Τωρα, εκτός του ότι πράγματι λαχταραει το εγγόνι χωρίς αμφιβολία, τα λέει και στο πλαίσιο του συναγωνισμού με τις φίλες της για το ποια είναι πιο καλή γιαγιά. Γιατι της έχω πει ότι δεν θέλω να αφήνω μωρό να διανυκτερεύει εκεί (αργότερα, τώρα εκ των πραγμάτων δεν γίνεται γιατί θηλάζει) κ μάλλον νιώθει ότι αλλά παιδιά εμπιστεύονται τους παππούδες κι εγώ όχι κ σίγουρα σκεφτεται ότι θα λένε οι φίλες της ότι δεν την εμπιστεύονται τα παιδιά της. Ευτυχώς για εκείνη χρειάστηκε να κρατήσει μέχρι 6 μηνών τη μικρή αρκετές ωρες για να τελειώσω το μεταπτυχιακό μου κι έτσι το ευχαριστήθηκε (στον ίδιο χώρο βέβαια γιατί δεν γινόταν αλλιώς, οπότε δεν διάβαζα και πολύ, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα!)

 

Όσον αφορά τον μπαμπά σου, τον θεωρώ όντως ακραίο. Αν κατάλαβα καλά είναι 50 χρονών, οπότε πώς γίνεται να έχει τόσο παλιές απόψεις; Στα 50 πολλοί έχουν παιδί νηπιακής ηλικίας! 

 

Πάντως κορίτσια αν και δεν θεωρώ υποχρέωσή τους να βοηθούν (όπως κι αν εννοεί τη βοήθεια ο καθένας) το ότι οι γονείς μας τα μεγάλωσαν τα παιδιά τους κλπ δεν πολυισχυει. Οι περισσότεροι είχαν πάρα πολλή βοήθεια από τους δικούς τους γονείς κ δικους μας παππούδες. Προφανώς δεν είναι υποχρέωση τους να το κάνουν και οι ίδιοι, αλλά ότι είχαν βοήθεια είχαν (οι περισσότεροι, όχι όλοι).

 

Τέλος, @anemoni1989, μιας που ρωτουσες στο άλλο θέμα τη γνώμη μας για τη μετακόμιση στην επαρχία, αν είχα φτιάξει σπίτι από τα μπετά και πέρα με το γούστο μου και έξοδα κλπ δεν θα το άφηνα να φύγω... Εκτός αν μπορείς να το νοικιάσεις να επωφεληθείς απ'το νοίκι. Ή αν μείνετε δωρεάν και στο νέο προορισμό.

60 είναι ο μπαμπάς μου, αλλά και πάλι γενικά τα τελευταία χρόνια το μυαλό του έχει "πιάσει μούχλα" και δε συμβαδίζει με την εποχή... Κάτι που παλαιότερα δεν ίσχυε... Και ειλικρινά ώρες ώρες με προβληματίζει...

Όσον αφορά τις φίλες της μαμάς σου, δε θεωρώ κακό που δεν ήρθαν στο δικό σου γάμο για να πάνε τα παιδιά τους σε γάμο φίλων τους.. αν παντρευόταν η μαμά σου, που είναι φίλη τους, τότε ναι θα το καταλάβαινα να μην κρατήσουν τα εγγόνια, αλλά στο συγκεκριμένο παράδειγμα θεωρώ πιο σημαντικό να πάω και να χαρώ εγώ το γάμο μιας φίλης, παρά η μάνα μου (πεθερά, αδερφή κλπ) να πάει κάπου σε γάμο τρίτου ως απλή καλεσμένη... Αλλά και πάλι είναι σχετικό νομίζω και θέμα οπτικής

[little lamb]

Just now, anemoni1989 είπε:

Όσον αφορά τις φίλες της μαμάς σου, δε θεωρώ κακό που δεν ήρθαν στο δικό σου γάμο για να πάνε τα παιδιά τους σε γάμο φίλων τους.. αν παντρευόταν η μαμά σου, που είναι φίλη τους, τότε ναι θα το καταλάβαινα να μην κρατήσουν τα εγγόνια, αλλά στο συγκεκριμένο παράδειγμα θεωρώ πιο σημαντικό να πάω και να χαρώ εγώ το γάμο μιας φίλης, παρά η μάνα μου (πεθερά, αδερφή κλπ) να πάει κάπου σε γάμο τρίτου ως απλή καλεσμένη... Αλλά και πάλι είναι σχετικό νομίζω και θέμα οπτικής

 

Δεν θεωρώ ότι έπρεπε να μην πάνε τα παιδιά στο γάμο φίλων τους. Αλλά μπορούσαν να πάρουν μαζί τα παιδιά τους ώστε να μη χάσουν και οι παππούδες τη δικια τους έξοδο. Όντως δεν ήταν τοσο στενοί οπότε κ να έχαναν το γάμο δεν πειράζει, αλλά ενα παράδειγμα είναι αυτό, το εφερα επειδή γενικά θεωρώ πως η βοήθεια των παππούδων πρέπει να σταματάει εκεί που αρχίζουν να στερούνται αυτοί πράγματα. Είχα στενοχωρηθεί πολύ τότε (κι ας μην είχα καμιά φαγούρα αν θα έρχονταν οι φίλες της μαμάς μου) απλά μου είχε φανεί γαιδουριά των παιδιών τους που τους στέρησαν την έξοδο για να βγουν εκείνοι. Ακόμα κι αν μου το πρότειναν οι γονείς μου θα έλεγα "όχι, θα πάτε όπου είναι να πάτε" και είτε θα έπαιρνα τα παιδιά μαζί ή θα έβρισκα νταντά, κάτι θα έκανα πάντως για να μην τους αφησω να χάσουν τη δικιά τους έξοδο...

[Deena]

Just now, anemoni1989 είπε:

60 είναι ο μπαμπάς μου, αλλά και πάλι γενικά τα τελευταία χρόνια το μυαλό του έχει "πιάσει μούχλα" και δε συμβαδίζει με την εποχή... Κάτι που παλαιότερα δεν ίσχυε... Και ειλικρινά ώρες ώρες με προβληματίζει...

 

 

Just now, anemoni1989 είπε:

Το συζητούσα πρόσφατα με τν άντρα μου αυτο... Να σου πω, τρέμω τη στιγμή που η κόρη μου μπορεί να γυρίσει και να μου το πει, γιατί εγώ σιγουρα το έχω σκεφτεί για τους γονείς μου. Και δεν αφορά υλικά αγαθά... Θα προτιμούσα δηλαδή αντί για αυτό το σπίτι, που δεν αντιλέγω, με πολύ κόπο και βάσανα μας παρείχαν, να μου έχουν δώσει έστω και λίγα μετρητά ή και τίποτα, υποχρέωση άλλωστε δεν είχαν, αλλά να είναι ο παλιός εαυτός του, που δεν αγχωνοταν για το δάνειο, για το πώς θα βγει ο μήνας και αν θα πληρωθεί η δόση και που τώρα στεναχωριεται επειδή θα φύγω και θα το νοικιασω αλλού και που δεν συνεννοούμαι με την αδερφή μου για τις κοινές υποχρεώσεις της πολυκατοικίας κλπ κλπ... Γενικά, δε θεωρώ κακό να παραδεχόμαστε ότι οι συγγενείς μας υστερούν κάπου, ενώ κάποιοι άλλοι είναι καλύτεροι. Ναι, είμαστε όλοι μοναδικοί, ναι ο κάθε ένας έχει το χαρακτήρα του, αλλά όπως σε όλα τα πράγματα, κάποιοι είναι περισσότερο επιτυχημένοι και κάποιοι αποτυγχανουν... Δεν γίνεται να είναι όλοι καλοί.. άσχετα με το συναισθηματικό κομμάτι...

 

Κορίτσι νομίζω ότι έχεις θέμα γενικότερο με τον μπαμπά σου και δίνεις μεγαλύτερη διάσταση από ότι πρέπει. Πραγματικά, δεν είναι η εξαίρεση οι δικοί σου, οι περισσότεροι πάνω-κάτω έτσι είναι. Εγώ για παράδειγμα θεωρώ ότι έχω βοήθεια από την μαμά μου, αλλά αυτό που μου προσφέρει είναι να τα κρατάει 1-2 ώρες όταν γυρίζουν από το σχολείο μέχρι να γυρίσω από την δουλειά. Για οτιδήποτε παραπάνω, χρειάζεται προγραμματισμός, μια φορά τον χρόνο τα αφήνω για 3 μέρες αλλά το κανονίζω μήνες πριν και φροντίζω να έχει βοήθεια (την νταντά πιο παλιά, κάποια συγγενή ή την άλλη γιαγιά πλέον), αν δούλευε δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να περιμένω ούτε αυτά.

 

Επίσης, έχε υπ' όψιν σου ότι ακόμα και αυτοί οι πλέον αφοσιωμένοι και standby παππουδογιαγιάδες κάποια στιγμή κλατάρουν και είτε αποσύρονται (έτσι έγινε σε μένα ενμέρει με την πεθερά μου όταν γέννησα το δεύτερο παιδί και ταυτοχρόνως απέκτησε και εγγόνια από το άλλο της παιδί), είτε συνεχίζουν γκρινιάζοντας.

[anemoni1989]

Just now, little lamb είπε:

 

Δεν θεωρώ ότι έπρεπε να μην πάνε τα παιδιά στο γάμο φίλων τους. Αλλά μπορούσαν να πάρουν μαζί τα παιδιά τους ώστε να μη χάσουν και οι παππούδες τη δικια τους έξοδο. Όντως δεν ήταν τοσο στενοί οπότε κ να έχαναν το γάμο δεν πειράζει, αλλά ενα παράδειγμα είναι αυτό, το εφερα επειδή γενικά θεωρώ πως η βοήθεια των παππούδων πρέπει να σταματάει εκεί που αρχίζουν να στερούνται αυτοί πράγματα. Είχα στενοχωρηθεί πολύ τότε (κι ας μην είχα καμιά φαγούρα αν θα έρχονταν οι φίλες της μαμάς μου) απλά μου είχε φανεί γαιδουριά των παιδιών τους που τους στέρησαν την έξοδο για να βγουν εκείνοι. Ακόμα κι αν μου το πρότειναν οι γονείς μου θα έλεγα "όχι, θα πάτε όπου είναι να πάτε" και είτε θα έπαιρνα τα παιδιά μαζί ή θα έβρισκα νταντά, κάτι θα έκανα πάντως για να μην τους αφησω να χάσουν τη δικιά τους έξοδο...

Το να βρει κάποιος νταντά δε νομίζω ότι είναι τόσο εύκολο... Οκ τώρα που γνωρίζω την κυρία που κρατάει τη μικρή μου έχω και εγώ εναλλακτική, αλλά πριν από αυτη δεν εμπιστευομουν καμία άσχετη με τα παιδιά μου... Σίγουρα αν ήταν μια έξοδος στην οποία ήθελαν να πάνε ούτε εγώ θα τη στερούσαν και θα έπαιρνα και τα παιδιά μαζί (αν και κακά τα ψέματα, δεν είναι το ίδιο σε θέμα διασκέδασης), αλλά δεν μπορείς να ξέρεις αν οι κυρίες ήθελαν όντως να έρθουν στο γάμο σου και δεν το έβλεπαν ως υποχρέωση... Πάντως και η μαμά μου πιστεύω το ίδιο θα έκανε, αν και δεν με βρίσκει σύμφωνη!!! Βέβαια, αν μου έλεγε "αααα δεν μπορώ να σου κρατήσω το παιδί γιατί θέλω να πάω με τον πατέρα σου για πίτσα" σιγουρα δεν θα τους παρακαλούσα και θα έβρισκα άλλη λύση, αλλά εννοείται θα με πείραζε γιατί προφανώς δεν γίνεται να συγκριθεί από θέμα προτεραιοτήτων το να πάω στο γάμο της φίλης μου με το να πάνε για σουβλάκια πχ, αφού θα μπορούν να το κάνουν κάποια άλλη μερα

Just now, Deena είπε:

 

 

 

Κορίτσι νομίζω ότι έχεις θέμα γενικότερο με τον μπαμπά σου και δίνεις μεγαλύτερη διάσταση από ότι πρέπει. Πραγματικά, δεν είναι η εξαίρεση οι δικοί σου, οι περισσότεροι πάνω-κάτω έτσι είναι. Εγώ για παράδειγμα θεωρώ ότι έχω βοήθεια από την μαμά μου, αλλά αυτό που μου προσφέρει είναι να τα κρατάει 1-2 ώρες όταν γυρίζουν από το σχολείο μέχρι να γυρίσω από την δουλειά. Για οτιδήποτε παραπάνω, χρειάζεται προγραμματισμός, μια φορά τον χρόνο τα αφήνω για 3 μέρες αλλά το κανονίζω μήνες πριν και φροντίζω να έχει βοήθεια (την νταντά πιο παλιά, κάποια συγγενή ή την άλλη γιαγιά πλέον), αν δούλευε δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να περιμένω ούτε αυτά.

 

Επίσης, έχε υπ' όψιν σου ότι ακόμα και αυτοί οι πλέον αφοσιωμένοι και standby παππουδογιαγιάδες κάποια στιγμή κλατάρουν και είτε αποσύρονται (έτσι έγινε σε μένα ενμέρει με την πεθερά μου όταν γέννησα το δεύτερο παιδί και ταυτοχρόνως απέκτησε και εγγόνια από το άλλο της παιδί), είτε συνεχίζουν γκρινιάζοντας.

Εγώ πάντως από φίλους και γνωστούς κάτι αντίστοιχο δεν έχω ακούσει. Πραγματικά, απορώ που ακούω από κοπέλες για νταντάδες αντί για παππούδες, που δεν υπάρχει θέμα και παράπονα που δεν υπάρχει βοήθεια κλπ... Δηλαδή με εξαίρεση εμένα και κάνα 2 κορίτσια ακόμα , όλες οι άλλες είστε πολύ ανεξάρτητες και κουλ που δεν έχετε βοήθεια!!! Και δε το λέω ειρωνικά, απλά μου κάνει τρομερή εντύπωση αφού είναι η 1η φορά που συναντάω κάτι τέτοιο!!!! Δηλαδή, ακόμα και μια ξαδέρφη της μάνας μου, που έκανε 2 παιδιά με εξωσωματική και παρότι δεν ήταν και μικρή (άρα η μάνα της ήταν μεγαλύτερη) προτιμούσε να πηγαίνει τα παιδιά στους γονείς της στο χωριό όλη τη βδομάδα που είχε γραφείο, από το να τα έχει με ξένους, μέχρι να γίνουν 2-3 χρόνων και να τα στέλνει παιδικό... Και δεν ήταν οικονομικοι οι λόγοι!

[little lamb]

Just now, anemoni1989 είπε:

Βέβαια, αν μου έλεγε "αααα δεν μπορώ να σου κρατήσω το παιδί γιατί θέλω να πάω με τον πατέρα σου για πίτσα" σιγουρα δεν θα τους παρακαλούσα και θα έβρισκα άλλη λύση, αλλά εννοείται θα με πείραζε γιατί προφανώς δεν γίνεται να συγκριθεί από θέμα προτεραιοτήτων το να πάω στο γάμο της φίλης μου με το να πάνε για σουβλάκια πχ, αφού θα μπορούν να το κάνουν κάποια άλλη μερα

 

Καλά ναι προφανώς, είχαν γάμο κι αυτοί, οχι κάτι που γίνεται άλλη μέρα. Και δεν το έβλεπαν σαν υποχρέωση γιατί τις ξέρω καλά τις συγκεκριμένες και όλη η παρέα σκίζεται για τα παιδιά των φίλων τους, δώρα στα εγγόνια η μία της άλλης, παρούσες σε γάμους, γεννήσεις, βαφτίσεις, δώρα κι επισκέψεις σε ορκωμοσίες, πανελλήνιες κλπ. Απλά, για να μην λέω απαραιτήτως γαϊδούρια τα παιδιά τους, η αλήθεια είναι ότι τις έχω ικανές να μην είπαν καν στα παιδιά τους ότι είχαν κι εκείνες γάμο, στα πλαίσια πάλι του να μην χαλάσουν την εικόνα της τελειας γιαγιάς που τα παραμερίζει όλα για το εγγόνι.

[Deena]

Just now, anemoni1989 είπε:

Εγώ πάντως από φίλους και γνωστούς κάτι αντίστοιχο δεν έχω ακούσει. Πραγματικά, απορώ που ακούω από κοπέλες για νταντάδες αντί για παππούδες, που δεν υπάρχει θέμα και παράπονα που δεν υπάρχει βοήθεια κλπ... Δηλαδή με εξαίρεση εμένα και κάνα 2 κορίτσια ακόμα , όλες οι άλλες είστε πολύ ανεξάρτητες και κουλ που δεν έχετε βοήθεια!!! Και δε το λέω ειρωνικά, απλά μου κάνει τρομερή εντύπωση αφού είναι η 1η φορά που συναντάω κάτι τέτοιο!!!! Δηλαδή, ακόμα και μια ξαδέρφη της μάνας μου, που έκανε 2 παιδιά με εξωσωματική και παρότι δεν ήταν και μικρή (άρα η μάνα της ήταν μεγαλύτερη) προτιμούσε να πηγαίνει τα παιδιά στους γονείς της στο χωριό όλη τη βδομάδα που είχε γραφείο, από το να τα έχει με ξένους, μέχρι να γίνουν 2-3 χρόνων και να τα στέλνει παιδικό... Και δεν ήταν οικονομικοι οι λόγοι!

 

Εδώ είναι η διαφωνία μας, εγώ θεωρώ ότι έχω βοήθεια και είμαι και ευγνώμων. Βοήθεια δεν θα είχα αν δεν είχα κάνεναν να παραλαμβάνει τα παιδιά από το σχολικό και γυρνούσα σκοτωμένη από την δουλειά για να τα παραλάβω. Όταν κανονίζω την ετήσια εκδρομή μου ευχαρίστως έρχεται στο σπίτι μου και τα προσέχει, αλλά δεν είναι ότι ποτέ θα μου πει "Κάντε μια εκδρομή να ξεσκάσετε κι εγώ είμαι εδώ". Τις περισσότερες φορές μετά την έκδρομή την βρίσκω πολυ κουρασμένη και μπουχτισμένη, λογικό δεν είναι?

[Έσπερος]

Just now, anemoni1989 είπε:

Πραγματικά, απορώ που ακούω από κοπέλες για νταντάδες αντί για παππούδες, που δεν υπάρχει θέμα και παράπονα που δεν υπάρχει βοήθεια κλπ...

Μη σου φαίνεται περίεργο καθόλου. πολλοί το επιλέγουν αυτό για διαφόρους λόγους. πχ στην νταντά κάνεις παρατήρηση, βάζεις όριο κλπ ενώ σε γονείς/πεθερικά δεν το κα΄νεις εύκολα. η νταντά όταν σχολάει φεύγει, ο παππούς έχει πάτημα να ακατατεύεται. Άλλες αντοχές έχει ένας νέος άνθρωπος, άλλες ένας παππούς. οι παππούδες έχουν δικές τους δουλειές, πχ υπηρεσίες, γιατρούς, πότε θα τα κάνουν αυτά αν πρέπει να είναι στο πόδι 9-10 ώρες για το εγγόνι; και για πόσο καιρό θα το κάνουν αυτό; να πεις ότι το κάνουν για κάποιους μήνες, άντε για ένα χρόνο, το κατλαβαίνω. να το κάνουν για 1-2 ώρες από το σχόλασμα του παιδιού μέχρι να γυρίσει ο γονιός, επίσης το καταλαβαίνω. ή για γονείς με πιο ευέλικτο ωράριο που δεν λείπουν πολλές ώρες. Άλλο να είναι από το πρωί μέχρι το μεσημέρι, άλλο από πρωί μέχρι αργά απόγευμα. κι αν υπολογίσεις ότι δεν μιλάμε για ένα εγγόνι συνήθως, πόσο να αντέξουν οι άνθρωποι; 

 

Νομίζω ότι κάπω ςτα βλέπεις μονόπλευρά. Εσύ δλδ σαν νέος γονιός, θες να έχεις κ κάποιες παλιές σου συνήθειες, κ την ησυχία σου, κ τη βόλτα σου, κ τη διασκέδασή σου χωρίς το παιδί, κ γενικά να μην νιώθεις όιτ τελείωσε η ζωή σου κ είσια μόνο μαμά. Όλες τα θέλουμε αυτά πιστεύω, απλώς μας πειράζει λιγότερο ή περισσότερο ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία μας. (δεν σε κρίνω γιατί κ εγώ κάποια πράγματα στη μητρότητα δεν τα περίμενα τόσο δύσκολα). Από την άλλη όμως,, θεωρείς αυτονόητο ότι ο γονιός θα έχει υποχρεώσεις κ θα κάνει υποχωρήσεις ή θυσίες κ όταν το παιδί του είναι ενήλικο. κάπου αυτά δεν συμβαδίζουν. Αν εσύ θες τον προσωπικό σου χώρο κ χρόνο χωρίς την έγνοια του παιδιού σου, για΄τι σου κάνει εντύπωση αν το θέλει και ο μεσήλικας γονιός που το παιδί του έχει μεγαλώσει κ έχει δική του οικογένεια;

Γιατί το βλέπεις σαν υστέρηση όμως; τι είναι αυτό που ορίζει το καλό κ το κακό στη γονεϊκοτγτα; αυτό που είναι αυτονόητο για εσένα όπως πχ το να αφήσεις το παιδι σου για αρκετες ωρες ή κ παραπανω, για άλλους γονείς είναι αδιανόητο από ιδεοκογια. πώς θα σου φαινόταν να σε έκριναν με αυτο  το κριτήριο; ή το ότι πηγες στον βρεφικό πριν κάν χρονίσει; αυτα ειναι πολυ υποκειμενικά. δεν ειναι κακο να επισημάνεις στπυς γονεις σου οτι καποια πραγματα θα μπορούσαν να τα είχαν κάνει διαφορετικά, ολοι εχουμε κανει τετοιες συζητησεις. αλλα να συγκρινεις οτι ο ταδε γονιος ή παππούς εκανε αυτο κ ο δεινά το αλλο, ειναι άσχημο. δεν έχουμε όλοι τις ίδιες αντοχές κ δεν μας ενοχλουν τα ιδια πραγματα. 

[anemoni1989]

Just now, Έσπερος είπε:

Μη σου φαίνεται περίεργο καθόλου. πολλοί το επιλέγουν αυτό για διαφόρους λόγους. πχ στην νταντά κάνεις παρατήρηση, βάζεις όριο κλπ ενώ σε γονείς/πεθερικά δεν το κα΄νεις εύκολα. η νταντά όταν σχολάει φεύγει, ο παππούς έχει πάτημα να ακατατεύεται. Άλλες αντοχές έχει ένας νέος άνθρωπος, άλλες ένας παππούς. οι παππούδες έχουν δικές τους δουλειές, πχ υπηρεσίες, γιατρούς, πότε θα τα κάνουν αυτά αν πρέπει να είναι στο πόδι 9-10 ώρες για το εγγόνι; και για πόσο καιρό θα το κάνουν αυτό; να πεις ότι το κάνουν για κάποιους μήνες, άντε για ένα χρόνο, το κατλαβαίνω. να το κάνουν για 1-2 ώρες από το σχόλασμα του παιδιού μέχρι να γυρίσει ο γονιός, επίσης το καταλαβαίνω. ή για γονείς με πιο ευέλικτο ωράριο που δεν λείπουν πολλές ώρες. Άλλο να είναι από το πρωί μέχρι το μεσημέρι, άλλο από πρωί μέχρι αργά απόγευμα. κι αν υπολογίσεις ότι δεν μιλάμε για ένα εγγόνι συνήθως, πόσο να αντέξουν οι άνθρωποι; 

 

Νομίζω ότι κάπω ςτα βλέπεις μονόπλευρά. Εσύ δλδ σαν νέος γονιός, θες να έχεις κ κάποιες παλιές σου συνήθειες, κ την ησυχία σου, κ τη βόλτα σου, κ τη διασκέδασή σου χωρίς το παιδί, κ γενικά να μην νιώθεις όιτ τελείωσε η ζωή σου κ είσια μόνο μαμά. Όλες τα θέλουμε αυτά πιστεύω, απλώς μας πειράζει λιγότερο ή περισσότερο ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία μας. (δεν σε κρίνω γιατί κ εγώ κάποια πράγματα στη μητρότητα δεν τα περίμενα τόσο δύσκολα). Από την άλλη όμως,, θεωρείς αυτονόητο ότι ο γονιός θα έχει υποχρεώσεις κ θα κάνει υποχωρήσεις ή θυσίες κ όταν το παιδί του είναι ενήλικο. κάπου αυτά δεν συμβαδίζουν. Αν εσύ θες τον προσωπικό σου χώρο κ χρόνο χωρίς την έγνοια του παιδιού σου, για΄τι σου κάνει εντύπωση αν το θέλει και ο μεσήλικας γονιός που το παιδί του έχει μεγαλώσει κ έχει δική του οικογένεια;

Δεν είπα ότι δε συμβαίνει γενικά, είπα πως στον κύκλο μου δεν έχω κανένα τέτοιο παράδειγμα. 

Δεν είπα πως θέλω να ζω όπως πριν τα παιδιά, αλλά δεν θεωρώ κακό να έχω κάποιες διευκολύνσεις, δεδομένου ότι δεν απαιτώ από κάποιον να κάνει κάποιες αλλαγές στη ζωή του (μετακόμιση, αλλαγή πόλης, αλλαγή προγράμματος κλπ) για να βοηθήσει όχι κάποιον ξένο, αλλά το παιδί του. Από την άλλη, να το θέσω και αλλιώς, προφανώς και περιμένω κάποια διαφορετικα πράγματα και δε θα κάτσω να συγκριθεί με το πώς μεγάλωσαν οι γονείς μου εμενα και αν είχαν αυτοί βοήθεια ή όχι... Προφανώς η γενιά μου είναι πιο κακομαθημένη και οι σημερινοί 30ρηδες δεν έχουμε την υπομονή των τότε γονέων (η μάνα μου με έκανε στα 19 πχ, άρα είχε άλλη υπομονή), ούτε τα ίδια θέλω (πάλι η μάνα μου, έφυγε από το χωριό όταν παντρεύτηκε στα 19 της, άρα τι είδους απαιτήσεις θα μπορούσε να έχει??? Προφανώς έχω περισσότερες ανάγκες αφού έχω περισσότερα βιώματα και διαφορετικες συνήθειες). Επιπλέον, πάλι θεωρώ το τι έχει ανάγκη η κάθε μητέρα εξαρτάται από πολλά: πχ η κουνιάδα μου που έκανε παιδί μετά από εξωσωματική και πολλά χρόνια προσπαθειών, θεωρεί πως η ζωή της όλη είναι το παιδί της και τα τελευταία χρόνια είναι αυτοκόλλητοι με το γιο τους αυτή και ο άντρας της. Όπως αντίστοιχα και μια γνωστή μας, στην ηλικία της μάνας μου που έκανε παιδί τον ίδιο καιρό με εμένα, στα 48 της. Ε προφανώς η συγκεκριμένη δεν έχει τις ίδιες ανάγκες και θέλω με εμένα που είμαι 30 και με εξαίρεση μια αποβολή δε δυσκολεύτηκα καθολου. Ναι αγαπώ την κόρη μου, ναι περνάω καλά μαζί της, αλλά ταυτόχρονα βαριέμαι πολλές φορές και έχω ανάγκη να διαβάσω ένα βιβλίο, να πιω ένα κρασί, να κάτσω και να κοιτάω το ταβάνι βρε αδερφέ... Προφανώς δεν θα γίνεται συνέχεια, αφού δεν θα φορτώσω το μεγάλωμα του παιδιού μου αλλού, αλλά δε θεωρώ κακό να έχω αυτή την ανάγκη και ίσως και διευκόλυνση, αφού ξαναλέω είναι δίπλα...

[Deena]

Αυτά τα έχεις βρε Ανεμώνη, έτσι δεν είναι; Ισως χρειάζεται προγραμματισμός ή ισως να μην πετάνε και την σκούφια τους οι παππούδες αλλά τα έχεις.

 

Ξεχνα την καραντίνα, υπό φυσιολογικές συνθήκες έχεις ΕΝΑ παιδί που πάει παιδικό, εσυ δεν δουλεύεις και η γιαγιά εργάζεται. Και δεν θεωρείς βοήθεια ότι μπορεί να την πάρει το απόγευμα για 2 ώρες αν το ζητήσεις;