Τι προσφέρουν οι μπαμπάδες στα νεογέννητα;

[Έσπερος]

Καλησπέρα σε όλες, 

το ερώτημά μου μοιάζει τετριμμένο, αλλά διευκρινίζω ότι δεν πρόκειται για παράπονα για τη συμπεριφορά του άντρα μου μετά τον τοκετό, αλλά για απορία πώς μπορώ να τον βοηθήσω να αποκτήσει με το μωρό μας τη σχέση που έχω εγώ μαζί του.

 

Το μωράκι μας κλείνει ένα μήνα και μέχρι τώρα ο άντρας μου έχει αναλάβει όλο το νοικοκυριό, γιατί δεν έχουμε άλλη βοήθεια. Εγώ κάνω μόνο κανένα περιστασιακό συμμάζεμα και σιδέρωμα. Ακόμα και τις ώρες που είναι σπίτι, δεν θέλει να κάνω δουλειές και να κρατάει αυτός το μωρό, θέλει να είμαι ξεκούραστη από αυτά και αφοσιωμένη στο μωρό. το μωρό σημειωτέον, δεν θηλάζει, πίνει αντλημένο κ λίγο συμπλήρωμα, οπότε δεν εξαρτάται απόλυτα από εμένα. 

 

Εννοείται ότι έχω βοήθεια και σε θέματα του μωρού, αλλά εκεί ο ρόλος του είναι καθαρά δευτερεύων: βοηθάει στο μπάνιο, φέρνει το λεκανάκι με το νερό στην αλλαγή πάνας, βάζει κρεμούλα (δεν έχει αλλάξει πάνα ομως ούτε έχει ντύσει), δίνει μπιμπερό, ετοιμάζει το συμπλήρωμα, κρατάει λίγο αγκαλιά και του μιλάει/τραγουδάει (κυρίως για να φάω ή να αντλήσω). Του έχω προτείνει πολλές φορές τα απογεύματα να τον κρατάει περισσότερο για να κάνω εγώ κάποιες δουλειές στο σπίτι, γιατι αστράφτει μεν από καθαριότητα, αλλά από τακτοποίηση είναι δράμα και με τρελαίνει. Δεν θέλει όμως, πιστεύει ότι ακόμα το μωρό έχει μεγαλύτερη ανάγκη εμένα. εγώ δεν λέω, τρελαίνομαι με τις αγκαλιές, ειδικά όταν κοιμάται πάνω μου, αλλά...

• πιστεύω ότι έτσι μένει πίσω στην εξάςκηςη σε κάποια θέματα της φροντίδας 
• φοβάμαι ότι δεν θα τα βγάλει πέρα αν χρειαστεί να τους αφήσω για λίγο
• φοβάμαι μήπως χάνει το μωρό από την εξοικείωση με τον μπαμπά του και προτιμά εμένα
• βλέπω ότι σε δύσκολες στιγμές όπως τους κολικούς ο άντρας μου κάπως σαν να μπλοκάρει κ ενώ δείχνει ψύχραιμος, δεν ξέρει τι να κάνει κ περιμένει εμένα - λες κι εγώ ξέρω!
• κουράζεται υπερβολικά με πράγματα που δεν του άρεσαν από δουλειές κ τελικά δεν είναι πάντα φρέσκος όταν τον χρειάζομαι στο σπίτι
• θα ηθελα κι εγώ μια εναλλαγή δραστηριοτήτων (οκ θα ήθελα πίσω τα ηνία του νοικοκυριού, ας κρατήσει μόνο το μαγείρεμα που απεχθάνομαι).

 

οι δικοί σας άντρες τι έκαναν με τα μωρά σας; πώς μπορώ να του εξηγήσω ότι θα ήθελα να κάνει περισσότερα, χωρίς να φανεί ότι υποτιμώ την προσφορά του, γιατι σίγουρα δεν τίθεται θέμα παραπόνου;

[Romaina]

10 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Καλησπέρα σε όλες, 

το ερώτημά μου μοιάζει τετριμμένο, αλλά διευκρινίζω ότι δεν πρόκειται για παράπονα για τη συμπεριφορά του άντρα μου μετά τον τοκετό, αλλά για απορία πώς μπορώ να τον βοηθήσω να αποκτήσει με το μωρό μας τη σχέση που έχω εγώ μαζί του.

 

Το μωράκι μας κλείνει ένα μήνα και μέχρι τώρα ο άντρας μου έχει αναλάβει όλο το νοικοκυριό, γιατί δεν έχουμε άλλη βοήθεια. Εγώ κάνω μόνο κανένα περιστασιακό συμμάζεμα και σιδέρωμα. Ακόμα και τις ώρες που είναι σπίτι, δεν θέλει να κάνω δουλειές και να κρατάει αυτός το μωρό, θέλει να είμαι ξεκούραστη από αυτά και αφοσιωμένη στο μωρό. το μωρό σημειωτέον, δεν θηλάζει, πίνει αντλημένο κ λίγο συμπλήρωμα, οπότε δεν εξαρτάται απόλυτα από εμένα. 

 

Εννοείται ότι έχω βοήθεια και σε θέματα του μωρού, αλλά εκεί ο ρόλος του είναι καθαρά δευτερεύων: βοηθάει στο μπάνιο, φέρνει το λεκανάκι με το νερό στην αλλαγή πάνας, βάζει κρεμούλα (δεν έχει αλλάξει πάνα ομως ούτε έχει ντύσει), δίνει μπιμπερό, ετοιμάζει το συμπλήρωμα, κρατάει λίγο αγκαλιά και του μιλάει/τραγουδάει (κυρίως για να φάω ή να αντλήσω). Του έχω προτείνει πολλές φορές τα απογεύματα να τον κρατάει περισσότερο για να κάνω εγώ κάποιες δουλειές στο σπίτι, γιατι αστράφτει μεν από καθαριότητα, αλλά από τακτοποίηση είναι δράμα και με τρελαίνει. Δεν θέλει όμως, πιστεύει ότι ακόμα το μωρό έχει μεγαλύτερη ανάγκη εμένα. εγώ δεν λέω, τρελαίνομαι με τις αγκαλιές, ειδικά όταν κοιμάται πάνω μου, αλλά...

• πιστεύω ότι έτσι μένει πίσω στην εξάςκηςη σε κάποια θέματα της φροντίδας 
• φοβάμαι ότι δεν θα τα βγάλει πέρα αν χρειαστεί να τους αφήσω για λίγο
• φοβάμαι μήπως χάνει το μωρό από την εξοικείωση με τον μπαμπά του και προτιμά εμένα
• βλέπω ότι σε δύσκολες στιγμές όπως τους κολικούς ο άντρας μου κάπως σαν να μπλοκάρει κ ενώ δείχνει ψύχραιμος, δεν ξέρει τι να κάνει κ περιμένει εμένα - λες κι εγώ ξέρω!
• κουράζεται υπερβολικά με πράγματα που δεν του άρεσαν από δουλειές κ τελικά δεν είναι πάντα φρέσκος όταν τον χρειάζομαι στο σπίτι
• θα ηθελα κι εγώ μια εναλλαγή δραστηριοτήτων (οκ θα ήθελα πίσω τα ηνία του νοικοκυριού, ας κρατήσει μόνο το μαγείρεμα που απεχθάνομαι).

 

οι δικοί σας άντρες τι έκαναν με τα μωρά σας; πώς μπορώ να του εξηγήσω ότι θα ήθελα να κάνει περισσότερα, χωρίς να φανεί ότι υποτιμώ την προσφορά του, γιατι σίγουρα δεν τίθεται θέμα παραπόνου;

Ο παιδιατρος που ειδε το νεογεννητο στο σπιτι αμεσως μετα το μαιευτηριο δεν επμεινε περισσοτερο σε κατι απο το οτι "το παιδι πρεπει να μεγαλωνει απ την πρωτη μερα και με τους δυο γονεις". Βιολογικα, και ειδικα οσο υπαρχει θηλασμος ειναι φυσιολογικο ενα βρεφος να προσκολλαται περισσοτερο στη μητερα. Πρεπει ομως απαραιτητα να ξοδευει χρονο και με τον πατερα. Σε εμας οι μαιες εδωσαν την οδηγια καποιες ωρες την ημερα οσο ειναι δυνατον να εχουμε το παιδι επανω μας, σε επαφη δερμα με δερμα, ναι μεν εγω σαν μητερα, γιατι βοηθαει στην εδραιωση του θηλασμου, αλλα και ο πατερας για να αποκτησει το μωρο την επαφη του και το δεσιμο μαζι του. Ο συζυγος μου, του αλλαζε συχνα πανες και ειδικα οσο ημασταν στο μαιευτηριο, τον νανουριζε και τον πηγαινοεφερνε στους διαδρομους το βραδυ. Οταν γυρισαμε στο σπιτι ελαττωσε τη συχνοτητα που τον αλλαζε σταδιακα (δουλευε καθε πρωι φυσικα) αλλα του εδινε σχεδον καθημερινα ενα μπουκαλι αντλημενο γαλα. Στον υπνο ειχα εχω και θα εχω απ οτι φαινεται εγω τα "πρωτεια" καθ οτι ο μικρος ηρεμει πιο ευκολα επανω μου. Απο κει και περα στον ελευθερο χρονο του ηταν με τις ωρες του, αλλες φορες επεφτε για υπνο λογω κουρασης, αλλοτε μπορει να "επαιζε" με το μωρο και αλλοτε μπορει να τον βγαζαμε βολτα μαζι. Πλεον που ειναι ενος, του δινει τουαχιστον ενα γευμα την ημερα και αλλαζει σπανια πανες, αλλα εχουμε χωρισει τη μερα στα τρια, ενα τριτο της μερας παιζει με τον μπαμπα, ενα τριτο της μερας με τη μαμα και το υπολοιπο το ξοδευουμε ολοι μαζι σε βολτα η παιχνιδια στο σπιτι. 

Απ οτι εχω συζητησει παντως και με αλλα ζευγαρια, υπαρχει ο αγραφος κανονας οτι τα νεογεννητα ειναι της μαμας και μεγαλωνοντας ανακαλυπτουν το μπαμπα. Εγω διαφωνω σ αυτο, καποιες φορες ομως προκυπτει αναπαντεχα λογω καθημερινοτητας. 

[kotsifikos]

Kαταρχήν να σας ζήσει το μωράκι σας!!

Εγώ θα σου πω τι έκανε ο άντρας μου όταν γυρίσαμε σπίτι με το νεογέννητο. Μετά την πρώτη εβδομάδα τον κάναμε μπάνιο παρέα,  τον έντυνε  άλλαζε πάνα. Επειδή εμάς ο γιος μας δεν κοιμόταν, την νύχτα κοβαμε χλμ στον διάδρομο για να ηρεμίσει, αυτό ήταν κάτι στο οποίο αρχικά δεν συμμετείχε γιατί είχει πρωινό ξύπνημα λόγω δουλειάς. Σιγά σιγά όμως που περνούσαν οι εβδομάδες και εγώ ήμουν έτοιμη να καταρρεύσω βοηθούσε και σε αυτό. Εγώ θήλαζα αποκλειστικά στην αρχή  οπότε δεν βοηθούσε στο τάισμα, όμως επειδή χρειάστηκε  συμπλήρωμα  σχετικά νωρίς,  εγώ το πήρα λίγο βαριά με αποτέλεσμα να μην θέλω να τον ταίσω με το μπιμπερό και έτσι του έδινε ο άντρας μου το συμπλήρωμα. Στους δύο μήνες τον άφησα μόνο του με το μωρό και τα κατάφερε σχετικά καλά. Αυτό που έκανα πάντα ήταν να τον αφήνω να ασχολείται με το παιδί χωρίς να του κάνω υποδείξεις, τον άφηνα απλά να είναι ο μπαμπάς και να κάνει αυτό που νιώθει, του ζητούσα από μονη μου βοήθεια, γενικότερα, δεν περίμενα να πάει μονος του να τον αλλάξει ή να με βοηθήσει το μπάνιο, του το ζητούσα εγώ.

Πάντως να ξέρεις πως πολλοί μπαμπάδες φοβούνται τους πρώτους μήνες να αναλάβουν την φροντίδα των βρεφών.

[ravT]

Πρώτα πρώτα να σας ζήσει το μωρό σας. 

Δεν θες να κάνει περισσότερα, κάνει ήδη τα πάντα όπως είπες. Θέλεις να ασχοληθεί περισσότερο με το μωρό. Η εξήγηση που ψάχνεις, είναι απλή. Φοβάται να ασχοληθεί παραπάνω με το μωρό. Απλά βοήθησέ τον να καταλάβει πως δεν διαφέρετε. Είστε και οι δυο νέοι γονείς. Κανείς δεν ξέρει περισσότερα. Εξήγησέ του επίσης πως την εναλλαγή δραστηριοτήτων, όπως λες, την χρειάζεσαι. Την έχεις ανάγκη. Όπως εκείνος το παιδί του και το παιδί εκείνον. 

Να πω και κάτι ακόμα. Το πρώτο μου παιδί γεννήθηκε σε ιδιωτικό μαιευτήριο. Δεν υπήρχε rooming in κ.λπ. Το μωρό λοιπόν φροντιζόταν από άλλους κατά κύριο λόγο όσο ήταν εκεί. Άρα επιστρέφοντας στο σπίτι, όλα ήρθαν και έπεσαν μαζεμένα και κυρίως σε εμένα. Στο δεύτερο παιδί, γέννησα σε δημόσιο νοσοκομείο. Εκεί, απ την πρώτη στιγμή το μωρό έπρεπε να φροντιστεί. Από εμένα ήταν αδύνατον. Χειρουργημένη, καθετηριασμένη, ημιναρκωμένη ήταν αδύνατον. Η μαία έδωσε οδηγίες στον μπαμπά και ο σύζυγος μέχρι να σηκωθώ είχε την αποκλειστική φροντίδα. Ακόμα κι όταν σηκώθηκα δηλαδή, μου ζητούσε να ξεκουραστώ. Δε φοβήθηκε, δεν σκέφτηκε. Μπήκε μπροστά γιατί έτσι έπρεπε. 

Αυτό που θέλω να πω είναι πως οι γονείς αν θέλουν, μπορούν να σηκώνουν ισάξια το "βάρος" ενός νεογέννητου, ειδικά απ τη στιγμή που αυτό δεν θηλάζει.

Θα τα βρείτε μια χαρά, δεν ανησυχώ. Απλά συζητήστε!

[ninika84]

Καλημερα!Να σου ζήσει το μωράκι σου.Θα σου πω και εγώ τι κάνει ο άντρας μου σε σχέση με το μωρό.Επειδη δε θηλάζω έχει.αναλαβει την αποστείρωση και την Παρασκευή του γάλακτος.Με βοηθάει όσο γίνεται στις δουλειές του σπιτιού δλδ λίγο σκουπα, άπλωμα ρούχων.Μετα τους 2 μήνες άρχιζε να τον ταιζει και να τον αλλάζει.Οποτε όταν έχω κάποια δουλειά ή θέλω να πάω γυμναστήριο τους αφήνω τα 2 τους.Αγχος θα έχεις την πρωτη φορα που θα τους αφήσεις μόνους αλλά αν δεν το κάνεις δεν θα μάθει ο άντρας σου.Με σωστό προγραμματισμό όλα γίνονται!Ο μπεμπουλης μου είναι 4,5 μηνών και έχω καταφέρει και να κοιμάμαι και να βάλω τη ζωή μας και το νοικοκυριό σε πρόγραμμα!

[erin0000]

17 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

 

οι δικοί σας άντρες τι έκαναν με τα μωρά σας; πώς μπορώ να του εξηγήσω ότι θα ήθελα να κάνει περισσότερα, χωρίς να φανεί ότι υποτιμώ την προσφορά του, γιατι σίγουρα δεν τίθεται θέμα παραπόνου;

Εμένα μπήκε στο παιχνίδι από την πρώτη μέρα. Το ήθελε και ο ίδιος, το ήθελα και εγώ για τους λόγους που είπες. Δηλαδή έκανε εξίσου τα πάντα με εμένα. Δηλαδή και θα το άλλαζε και θα το έκανε μπάνιο και θα το κοίμιζε και έκανε αποστειρώσεις, τα πάντα. 

 

Μπορείς να του εκφράσεις αυτό που είπες και εδώ (αυτά που έγραψες σε bullets). Έτσι κι αλλιώς είσαι εσύ την περισσότερη μερα με το μωρό. Όταν γυρνάει από τη δουλειά του, μπορεί να το αναλαμβάνει εκείνος προκειμένου εσύ να ασχοληθείς με κάτι άλλο.

[xaroumenh mama]

γεια σου και απο εμενα να σου ζησει και το μωρακι σου ...!!!! θα σου γραψω λοιπον και εγω την δικη μας αληθεια για την σχεση μπαμπα και γιου..!!

λοιπων εγω οταν αποφασισα να μεινω εγκυος και να μεγαλωσω την οικογενεια μου το ειχα δεδομενο οτι ο αντρας μου δε θα συνησφερει τοσο στο νεογεννητο γιατι  εετσι  εχω μεγαλωσει και γιαυτο τον λογο δεν ειχα τετοιες απαιτησεις (βασικα εδω στο φορουμ πρωτοδιαβασα ποσο πολυ βοηθανε οι σηζυγοι τις γυναικες τους με τα νεογεννητα )

οταν με το καλο ηρθε το μωρο στο σπιτι μας ο αντρας μου φοβοταν παρα πολυ να τον πιασει οπως και οι γονεις του δλδ οταν ηταν ολοι μαζι στο σπιτι για να σου δωσω να καταλαβεις εκαναν μεταξυ τους σεμιναρια για το πως κρατανε ενα μωρο και ολο αυτο ηταν κατι που δε βοηθουσε και τοσο τον αντρα μου να ξεπερασει τον φοβο του..!!! εγω φροντιζα συνεχεια να του θυμηζω( επειδη γεννησα με καισαρικη και ολικη ναρκωση ) πως το μωρακι μας γνωριζει καλυτερα εσενα επειδη τη δικη σου μυρωδια πηρε πρωτα οταν γεννηθηκε και οχι τη δικη μου και γιαυτο ειναι τοσο υσηχως στην αγκαλια σου...και το αλλο που του ελεγα αχ ποσο ωραια τον κρατας καλυτερα απο εμενα....!!!! για να μη στα πολυλογο πρωτη φορα πανα του αλλαξε μετα που εκλεισε το πρωτο ετος της ζωης του....!!! και μπανιο οχι απλα τον εκανε αλλα ηρθε να δει πως γινετε οταν εκλεισε τα δυο μεχρι τοτε δεν πλησιαζε την μπανιεςρα ο αντρας μου οταν εκανα μπανιο τον μικρο..

γενικα δεν ασχολοταν ιδιαιτερα με τον μικρο περα αποτο να τον παρει λιγο να παιξουνε... οταν ο μικρος εκλεισε περιπου τους 18 μηνες που ανεξαρτητοποιηθηκε καπως μεγαλωσε περπατησε ο αντρας μου αλλαξε τελειως ξεφοβηθηκε και αρχησε να ασχολειτε παρα πολυ με τον μικρο εχουν δεθει αφανταστα πολυ σηκωνετε ποιο νωρις το απογευμα για να προλαβει να πιει τον καφε του ωστε μετα να ασχοληθει με τον μικρο... και πλεον επειδη περιμενουμε και το δευτερο παιδακι μας καναμε μεταβαση απο την κουνια στο μονο κρεβατι εγω ακομα δεν εχω καταφερει να τον κημησω εκει με το που τον παει ο αντρας μου κοιματε κατευθειαν και ο αντρας μου μετα ερχετε καμαρωτος καμαρωτος και μου λεει τον κοιμησα .... και μου λεει και το ωραιο εσενα σου εχει παρει τον αερα και σε κανει οτι θελει...!!!!

δωσε χρονο και σιγα σιγα θα βρειτε τους ρυθμους που βολευουν την οικογενεια σας....!!!!!!!!! και μην ανυσηχεις οτι το μωρο δε θα θελει τον μπαμπα του ....!!!!!!!

[Έσπερος]

Σας ευχαριστώ για τις σπαντήσεις σας! Απ´ ό,τι βλέπω ο δικός μου δεν ασχολείται λιγότερο, απλώς έχει τον ρόλο του βοηθού. Δεν νομίζω ότι φοβάται, δεν είναι τέτοιος τύπος. Σίγουρα όμως η εξοικείωσή του είναι μικρότερη και κάποια πράγματα τον αποσυντονίζουν πιο πολύ, όπως το αδιάκοπο κλάμα. Νομίζω ότι πιο πολύ πιστεύει ότι οι δουλειες που κάνει είναι για να με ξεκουράζουν κ ο περιορισμένος χρόνος με το μωρό έρχεται ως παράπλευρη απώλεια γιατί δεν έχει υπολογίσει την κούραση ή τον χρόνο που του παίρνουν κάποιες δουλειές. Όπως και να χει θα επιδιώξω μια αναδιανομή καθηκόντων. Όχι τίποτα άλλο, άκουσα και το σχόλιο ότι δεν πρέπει καθόλου να παραπονιέμαι που ο δικός μου άντρας κρατάει όλο το σπίτι, γιατί άλλες κακομοίρες (δλδ μία συγκεκριμένη συγγενής...) δεν είχαν τέτοια βοήθεια (από τον άντρα τους. είχαν όμως κάθε μέρα φουλ βάρδια τη μαμά ή την πεθερά κ γυναίκα για το καθάρισμα κ το σίδερο που εγώ δν έχω τιποτα από αυτά...). Λες και φταίω που μένουμε μακριά από γονείς κ που είμαστε ανεξάρτητοι, και κουράζω τον άντρα μου από τεμπελια!

[ΑΡΓΚ]

Σε μωρό που θηλάζει, μοιραία σε αυτή την ηλικία ακόμη ο ρόλος του πατέρα ειναι βοηθητικός. Το νεογέννητο μπορεί να είναι κυριολεκτικά κολλημένο στο στήθος από 10-12 ως και πολύ περισσότερες ώρες τη μέρα, οπότε το βασικό δεσμό τον έχει με τη μαμά. Αν το μωρό δε θηλάζει, δεν υπάρχει καμία διαφορά, το ίδιο καλά μπορούν και οι δύο γονείς να κάνουν τα πάντα από την αρχή. Εχοντας ζήσει και τις δύο εμπειρίες, όταν μεν το μωρό θηλάζει υπάρχει ένας δεσμός με τη μαμά που δεν αντικαθίσταται τους πρώτους μήνες, χωρίς να σημαίνει ότι ο μπαμπας δεν κάνει τίποτα φυσικά Οταν το μωρό δε θηλάζει, δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο στο να είναι απόλυτα μοιρασμένοι οι ρόλοι. Αν τώρα ο μπαμπάς δε νιώθει ο ίδιος την ανάγκη να πάρει το παιδί αγκαλιά, να το παρηγορήσει, να το νανουρίσει κλπ, δεν ξέρω τι να πω. Το έχω ακούσει μεν από γνωστές, ευτυχώς δεν το έχω ζήσει και αν μου είχε συμβεί θα είχε μάλλον αλλάξει εντελώς η σχέση μου με το σύζυγο.

[Έσπερος]

Δεν εννοω οτι δεν νιωθει την αναγκη. Το κανει κ πολλες φορες. Απλως δεν το κανει οταν του ζηταω να μοιρασουμε τις δουλειες του σπιτιου! επισης ισως επειδη εμεινα μια βδομαδα μονη με το μικρο στην αθηνα κ ειμαι κ μονη τα πρωινα, απο κεκτημενη ταχυτητα σπευδω πρωτη κ σημερα μου είε οτι πολλες φορες λεω οτι θα τον ξυπνησω κ μεχρι να το πω τον εχω ηδη αλλαξει πριν εκεινος πλυνει καν τα χερια του, ενω θα ηθελε να το κανει ο ιδιος.

[mama16]

23 ώρες πρίν, Έσπερος είπε:

Σας ευχαριστώ για τις σπαντήσεις σας! Απ´ ό,τι βλέπω ο δικός μου δεν ασχολείται λιγότερο, απλώς έχει τον ρόλο του βοηθού. Δεν νομίζω ότι φοβάται, δεν είναι τέτοιος τύπος. Σίγουρα όμως η εξοικείωσή του είναι μικρότερη και κάποια πράγματα τον αποσυντονίζουν πιο πολύ, όπως το αδιάκοπο κλάμα. Νομίζω ότι πιο πολύ πιστεύει ότι οι δουλειες που κάνει είναι για να με ξεκουράζουν κ ο περιορισμένος χρόνος με το μωρό έρχεται ως παράπλευρη απώλεια γιατί δεν έχει υπολογίσει την κούραση ή τον χρόνο που του παίρνουν κάποιες δουλειές. Όπως και να χει θα επιδιώξω μια αναδιανομή καθηκόντων. Όχι τίποτα άλλο, άκουσα και το σχόλιο ότι δεν πρέπει καθόλου να παραπονιέμαι που ο δικός μου άντρας κρατάει όλο το σπίτι, γιατί άλλες κακομοίρες (δλδ μία συγκεκριμένη συγγενής...) δεν είχαν τέτοια βοήθεια (από τον άντρα τους. είχαν όμως κάθε μέρα φουλ βάρδια τη μαμά ή την πεθερά κ γυναίκα για το καθάρισμα κ το σίδερο που εγώ δν έχω τιποτα από αυτά...). Λες και φταίω που μένουμε μακριά από γονείς κ που είμαστε ανεξάρτητοι, και κουράζω τον άντρα μου από τεμπελια!

Από αυτά που λες βλέπω ένα σύζυγο που σε νοιάζεται κ προσπαθεί να σε βοηθήσει όσο μπορεί. Το ότι κάνει τις δουλειές του σπιτιού είναι πολύ σημαντικό. Απ τη στιγμή όμως που λες ότι δεν φοβάται να πάρει τον μικρούλη (γιατί πολλοί άντρες αγχωνονται με τόσο μικρά πλασματακια) θα μπορούσες να του ανοιξεις εσύ μία συζήτηση ήρεμα κ να του πεις πόσο σημαντική είναι η βοήθεια που σου προσφέρει. Έτσι θα καταλάβει ότι εκτιμας αυτό που κάνει. Σε κάποια άλλη στιγμή της ώρας θα του πεις πόσο εξαντλημένη νιώθεις με το να πρέπει να φροντίζεις το μωρό 24 ώρες το 24ωρο κ αν θα ήθελε για να μπορέσετε να βγείτε λίγο έξω ολοι μαζί να ξεσκασετε όταν γυρίσετε εσύ να βγαλεις με το θηλαστρο κ αυτός να ταισει τον μικρό. Κ γενικά να του λες να τον ταιζει κ αυτός κάποιες φορές ή να του αλλάζει πάνα κ να κάνεις εσύ κάποια άλλη δουλειά γιατί κάνοντας κάτι άλλο πέρα απ το μωρό θα ξεφύγει το μυαλό κ θα χαλαρώσεις κ θα ξεκουραστεις περισσότερο. Εγώ ακόμα κ σήμερα να φανταστεις την μικρή μ δεν την κάνω μόνη μ μπάνιο γιατί με δυσκολεύει το ότι σηκώνεται όρθια κ φοβάμαι να μην πέσει. Ο άντρας μ ρίχνει το νερό κ εγώ την σαπουνιζω. Πιστεύω πάντως ότι δεν θα δυσκολευτεις να τον "πεισεις" να σε βοηθάει με το μωρό γιατί φαίνεται ότι δεν θέλει να κουραζεσαι!

[Έσπερος]

Εκανα μια ανοιχτη συζητηση με τον αντρα μου χθες και του ειπα οτι υποψιαζομαι οτι ζηλευει που εχω τοσες ωρες το μωρο. Μου ειπε οτι οντως ζηλευει αλλα μας βλεπει τοσο δεμενους που νιωθει οτι περισσευει. Το μικρουλι, αν κ δεν θηλαζει, πιπιλαει το στηθος μου για παρηγορια οταν ποναει, οποτε εν μερει εχει την εξαρτηςη ενος θηλαζοντος βρεφους κι αυτο εχει αποθαρρυνει λιγο τον αντρα μου που δοκιμασε κατι κολπα για να του ηρεμει τους κολικους, που σταματγσαν να πιανουν οταν ο μικρος ανακαλυψε το πιπιλισμα. Επισης ο αντρας μου ειναι τυπια με ηγετικες τασεις, του αρεσει να οργανωνει το προγρανμα, να συντονιζει, να εινσι σημειο αναφορς κλπ, οποτε τωρα νιωθει τελειως εξω απο τα νερα του. Με δυο λογια, εχω δυο μπεμπηδες στο σπιτι!

[Sentir...natureza]

 

[Έσπερος]

@Sentir...natureza αυτα που ελεγα για τους αλλους μαλλον τα λουζομαι εγω. Του κακοφαινεται πολυ που ειναι μια κατασταση εκτος του δικου του ελεγχου. Και τι  να πω; Να γκρινιαξω οτι κοιταει την ησυχια του; Οτι ξεκουραζεται και δεν ασχολειται; Οτι τα φορτωσε ολα πανω μου; Δεν ισχυει τιποτα απο αυτα για να γινει θεμα. 

 

 

[kine]

Ο ερχομός ενός νέου μέλους στην οικογένεια, φέρνει αναστάτωση ΚΑΙ υπαρξιακή. Ο καθένας από τους δύο γονείς, που πριν τα ειχαν βρει και ήξεραν το σύντροφο τους και τη σχέση τους, τώρα χάνει λίγο τη γη κάτω από τα πόδια του και προσπαθεί να ξαναβρει πού στέκεται και πώς φέρεται. Δεν είναι τόσο απλό το να γίνετε από δύο, τρεις. Αυτό το νέο πρόσωπο, αναστατώνει τις ισορροπίες και μέχρι να τις ξαναβρεί ο καθένας, αλλά και οι τρεις σύντροφοι αναμεταξύ τους, είναι λίγο περίεργα τα πράγματα. Είναι κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα, όπως και όλα τα υπόλοιπα που έρχονται μαζί με το βρέφος.

 

Παρόλα αυτά, είναι ευκαιρία, από μικρές μικρές αφορμές, να βγαίνει και μια συζήτηση μεταξύ σας, να έρχονται κάποια ζητήματα στην επιφάνεια, να τα μοιράζεστε και να κάνενα ένα βηματάκι παρακάτω. Είναι πολύ γόνιμη περίοδος να ανασυναχτείτε συντροφικά. Εκεί που αισθάνεσαι ότι κάπου τον έχεις χάσει ή σε έχει χάσει ή ότι κάτι λείπει...μια συζήτηση (ενίοτε ξεκινά ως καβγάς ), σας φέρνει λίγο πιο κοντά, όχι μονάχα τον ένα με τον άλλο, αλλά και τους δυο σας, με το παιδί σας.

 

Είναι νωρίς και είναι άγουρα τα πράγματα. Αν είσαι σε εγρήγορση και προσπαθείς με απλότητα και αμεσότητα να τον φέρεις πάλι κοντά σου/σας, γρήγορα θα ξανα βρείτε ισορροπίες - οι οποίες θα διαταράσσονται κάθε τόσο και πάλι θα επανέρχεστε, αλλά πιο σίγουροι κάθε φορά.

 

 

 

 

Τip:    Προσπάθησε να μιλάς για όσα νιώθεις, όπως τα νιώθεις, την ώρα που τα αισθάνεσαι ή έστω στο τέλος της μέρας σας, το βράδυ, μια στιγμή που ησυχάζει το σπίτι. Μην υποτιμάς το πώς νιώθεις, επειδή ο άντρας σου βοηθά στις δουλειές. Στην πραγματικότητα, θέλει να έρθει κοντά σας, να αισθανθεί σίγουρος και δυναμικός στη σχέση των τριών σας. Με το να κρατάς μέσα σου  ή να μην αποκαλύπτεις στην πλήρη τους διάσταση, όσα νιώθεις, του στερείς τη δυνατότητα να έρθει κοντά σου.

          Μιλήστε για τον εαυτό σας και όσα νιώθετε, όχι για τον επιμερισμό των εργασιών στο σπίτι ή τη φροντίδα του παιδιού. 

Edited February 14, 2018 by kine