Δεν έχω υπομονη!

[λιλουμ]

Κορίτσια δεν έχω υπομονη. Ο μικρός μου θέλει να περπατάει συνεχώς! Οπότε όταν κάθεται γιατί θέλω να μαγειρέψω να απλώσω ρούχα κ να κάνω κ άλλες δουλειές τον ακούω να τσιρίζει. Κατά αρχήν περπατάει πολύ. Δεν είναι ότι το παιδί κάθεται κ τσιρίζει γιατί κουράστηκε να κάθεται. Κ πολλές δουλειές πάνε πάρα πίσω για να περπατάμε αλλά δεν βλέπω διάφορα! Και

Δεν μπορώ όμως ρε παιδιά να ακούω να τσιρίζει. Τσιρίζει συνεχώς.  

Κάνω γαλα τσιρίζει, αλλάζουμε πάνα τσιρίζει, βγάζουμε ρούχα τσιρίζει βάζουμε ρούχα τσιρίζει. Συνεχώς! ! ! Έχω συνεχώς μια τσιριδα στο αυτί μου!

Αυτό το βιολί έχει καιρό. Πίστευα ότι το πράγμα θα στρώσει αλλά τίποτα. 

Τι να κάνω;;;;;;

Σήμερα ούρλιαζε γιατί ήθελε να παίξει με την πόρτα. Βρε καλό μου βρε χρυσό μου αυτό δεν είναι παιχνίδι μπορεί να χτυπήσουμε... τίποτα. Τσιρίζει.... Κ επειδή δεν τον αφήνω κλαίει. 

 

[February17]

Την τελευταία εβδομάδα είμαστε κ εμείς κάπως έτσι.. Κ νομίζω πως θα κρατήσει για καιρό γτ είμαστε κ μικροί εμείς.. ο γιος μου είναι 9 μηνών.. εχει μάθει κ μπούσουλαει κ σηκώνεται κ θέλει μετά χέρια για να πάει παρακάτω κ όλο τσιρίζει κ φωνάζει.. κ που λογις για να κατσει για λιγο εστω στο καρεκλακι φαγητου.. πραγματικά δεν ξέρω ούτε εγώ τι να κάνω.. Ίσως κάποια μαμά που έχει εμπειρία  μπορεί να μας βοηθήσει.. Πάντως ούτε εγώ έχω υπομονή.. 

να πω ότι γράφω πρώτη φορά αλλά διαβάζω το forum 1μιση χρονο τωρα κ εχω μαθει πολλα..!

[Mary1976]

Κορίτσια λυπάμαι που σας το λέω αλλά πάντα έτσι θα είναι, απλά θα αλλάξει και από τσιρίδα θα είναι φωνή και ατελείωτο μπίρι – μπίρι! Και μένα ο μικρός που είναι σχεδόν 4 όλη μέρα, καλά να είναι το ζουζούνι, δεν βάζει κώλο κάτω και η γλώσσα πάει ροδάνι. Εννοείται ότι συνέχεια αποζητάει την προσοχή μου. Δυστυχώς ή ευτυχώς τα μικράκια μας θέλουν συνεχώς απασχόληση. Θα πρέπει να το πάρετε απόφαση να ασχολείστε συνέχεια μαζί τους  και να αφήνεται τις δουλειές για όταν κοιμούνται ή για όταν τα απασχολεί άλλος (μπαμπάς, γιαγιά κτλ). Έτσι και αυτά δεν θα γκρινιάζουν και εσείς θα κάνετε γρηγορότερα τις δουλειές και χωρίς εκνευρισμούς.  

 

Επίσης όσο το δυνατόν περισσότερες βόλτες και εξόδους για να εκτονώνονται και να γεμίζει η μέρα τους και η δική σας. Είναι καλό να βρείτε άλλες μαμάδες στην ίδια φάση με εσάς και να αρχίσετε να κάνετε παρέα. Πιάστε κουβέντα με γειτόνισσες που έχουν παιδιά σε κοντινή ηλικία ή με μαμάδες στις παιδικές χαρές. Θα διαπιστώσετε ότι οι περισσότερες διψάνε για παρέα! Κοινωνικοποίηση και για τους δύο δηλαδή!

 

Δεν ξέρω επίσης αν δουλεύετε γιατί η αλήθεια είναι ότι είναι δυσκολότερο να κάθεσαι όλη μέρα σπίτι με ένα μωρό / νήπιο. Τρελαίνεσαι μετά από λίγο.

 

Μετά τα 3 θα είναι λίγο καλύτερα γιατί πρώτον θα αρχίσουν να παίζουν μόνα τους περισσότερη ώρα, θα μπορούν να συνεργάζονται στο παιχνίδι με άλλα παιδάκια, θα πάνε παιδικό και θα εκτονώνονται λίγο και γενικά θα αρχίσουν να έχουν μια κάποια κοινωνική ζωή και να αυτονομούνται. Επίσης θα μπορούν να σας βοηθάνε (σαν παιχνίδι φυσικά ) στις δουλειές.

 

Κουράγιο, απλά πάρτε το απόφαση και όσο είναι δυνατό μην εκνευρίζεστε μαζί τους γιατί κάνει τα πράγματα χειρότερα.  Ξέρω οι συμβουλές είναι εύκολες και η πράξη δύσκολη αλλά τι να κάνουμε!

 

Επίσης χωρίς να θέλω να σας απελπίσω, όλοι μα όλοι μου λένε ότι η ηλικία που είναι μωρά και νήπια είναι η πιο εύκολη!!! Οπότε καταλαβαίνεται τι μας περιμένει!

 

[λιλουμ]

Εγώ γενικά είμαι άνθρωπος της υπομονής! Κ οι οικογένεια μου το λέει κ οι οικογένεια του άντρα μου κ στη δουλειά μου το λένε! 

Αυτό όμως με τον μικρό δεν παίζεται! 

Συνεχώς τσιρίζει. Γίνεται να τον αφήσω να παίξει με την κουρτίνα;;; ε, όχι. Ούτε μπορώ να τον αφήνω να παίζει με όλα τα πράγματα του σπιτιού αλλά ούτε μπορώ κ να τα κρύψω. Κρύβεται καρέκλα;;;; οι έξω πόρτα;;; το χαλί;;;; θέλει να παίξει με όλα τα πράγματα που δεν πρέπει κ όχι με τα παιχνίδια του. 

 

Εγώ δουλεύω. Κ ναι μπορώ να πω ότι είναι πιο εύκολα τα πράγματα!!! Δεν περίμενα να το πω αλλά έτσι είναι. Ξεφεύγω για λίγο κ είμαι πιο δυνατή! Όσο καθόμουν τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα! ! ! 

Απλά δεν ξέρω πότε πλέον να κάνω δουλειές... 

 

[Mary1976]

Λιλουμ εγώ τον άφηνα (και τον αφήνω) να παίζει με τα πάντα. Δηλαδή να ανοιγοκλείνει πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια, να κρύβετε στις κουρτίνες, να παίζει με τα κουζινικά (τάπερ, κουτάλες, πιρούνια) κτλ. Απλά προσέχω την ασφάλειά του και αυτό όχι με υπερβολές πχ δεν με νοιάζει αν πιάσει στο συρτάρι το δάχτυλό του ή αν τρυπηθεί με το πιρούνι. Μία – δυο φορές έγινε και μετά έμαθε να είναι προσεχτικός. Θεωρώ ότι είναι λογικό να θέλει να εξερευνήσει τα πράγματα του σπιτιού. Έτσι μαθαίνει σταδιακά και πώς να τα χρησιμοποιεί με ασφάλεια.

 

Πάντως και εμένα αντιδρούσε στα πάντα σχεδόν, άλλαγμα, ντύσιμο, λήψη φαρμάκων κτλ. Για να ετοιμαστούμε πχ να πάμε βόλτα έκαιγα 500 θερμίδες από το κυνηγητό. Στο τέλος ήμουν κουρέλι. Τώρα έχει βελτιωθεί η κατάσταση γιατί καταλαβαίνει καλύτερα και γιατί έχω και εγώ μάθει τα κουμπιά του. Συνήθως ξεκινάω με αστεία, το γυρνάω στα παρακάλια και μετά  όταν δεν πιάσουν και αυτά αρχίζω τις απειλές για τιμωρία. Μερικές φορές καταφεύγω στο θα φύγω μόνη μου, κάτσε εσύ εδώ! Τότε τρέχει να ετοιμαστεί σίγουρα. Οκ ξέρω δεν είναι σωστό να τον απειλώ αλλά τι να κάνω η γυναίκα!

[kine]

@λιλουμ κι εγώ δεν την αντέχω καθόλου αυτή την τσιρίδα. Εχουν πάθει κυριολεκτικά τα αυτιά μου, ακούω εμβοές, πονούν, με πιάνουν πονοκέφαλοι κ.α. αλλά μάλλον δεν έχει και πολλά που μπορείς να κάνεις.

 

Εμείς είμαστε σχεδόν όλες τις ώρες που είναι ξύπνια, στις βόλτες. Κι όχι απλώς παιδική χαρά. Περπάτημα, τρέξιμο (αυτή προτιμά να τρέχει πλέον) σ' όλα τα μέρη. Κουραζόμαστε εμείς με τόση πεζοπορία. Χιλιόμετρα κάνουμε κάθε μέρα. Αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός, πως μόλις συμβαίνει κάτι που δεν μπορεί να διαχειριστεί καλά, αρχίζει να τσιρίζει. 

 

Αυτό που κάνω εγώ, είναι να της ζητώ να μιλάει, αντί να φωνάζει. Τι ρωτώ γιατί φωνάζει, την καλμάρω, κατεβαίνω στο ύψος της και προσπαθώ να συννενοηθούμε. Φυσικά την επόμενη φορά πάλι θα φωνάξει αντί να έρθει να ζητήσει κάτι, αλλά δεν πειράζει. Πάλι από την αρχή. ΕΠιπλέον, μπορεί να παίζει με όλα, εκτός από τα επικίνδυνα. Καρέκλες, πόρτες, κουρτνίνες, σεντόνια, συρτάρια, ντουλάπια, ταπερ ή ότι άλλο. Και μόνο τα δευτερόλεπτα που ξοδεύει για να απασχοληθεί με όλα αυτά τα αντικείμενα του σπιτιού, είναι θησαυρός ηρεμίας. Συγκεντρώνεται σε αυτά για λίγο και έπειτα πάει στο επόμενο. Μην περιμένεις να παίζει με τα παιχνίδια. Είναι παντελώς άχρηστα. Τα παιχνίδια έχουν ενδιαφέρον, στην καλύτερη περίπτωση όταν τα παίζεται μαζί.

 

Για τις δουλειές, κάνω δουλειές μαζί της. Της λέω τι θα κάνουμε και αρχίζω σιγά σιγά κι αυτή ακολουθεί, μέχρι να το βαρεθεί. Βάζω ηλεκτρική, το κάνουμε μαζί. Σφουγγαρίζω, έρχεται και αυτή και της δίνω να σύρει λίγο την σκούπα, την παίρνω πάλι πίσω, κάνω άλλο ένα τετραγωνικό, κάνει κι αυτή κάτι, ξανά πίσω κτλ. Ξεσκονίζω, της δίνω κι αυτής ένα βρεγμένο πανί ή κάτι αντίστοιχο και την αφήνω να κάνει δίπλα μου τα δικά της. Απλώνω ρούχα, έρχεται έξω μαζί μου, παίζει λίγο στα πόδια μου, της ζητώ να μου δώσει κανένα μανταλάκι, παίρνει ίσως και καμιά βρεγμένη κάλτσα από το καλάθι και την περιφέρει, αλλά τέλοσπάντων, κάνουμε μαζί το μέγιστο των εργασιών, χωρίς να πρέπει να την αφήσω κάπου. Απλώς τα κάνω πιο αργά και πιο φιλικά προς αυτήν, ώστε να συμμετέχει και να το αισθάνεται και λίγο παιχνίδι. Στον πάγκο της κουζίνας, βάζω μια καρέκλα δίπλα μου και είναι κι αυτή εκεί. Μαζεύω τα επικίνδυνα και της αφήνω μπροστά της πράγματα που μπορεί να διαχειριστεί, ενώ εγώ κάνω τη δουλειά μου, με μαχαίρι πχ. λίγο πιο διπλα και προσεκτικά να μην με φτάνει σε περίπτωση που απλωθεί απότομα προς το μέρος μου.

 

Γενικά από τη στιγμή που χαλάρωσα και άρχισα να ακολουθώ τους ρυθμούς της, ενώ ταυτόχρονα κάνω όσα πρέπει  να κάνω στο σπίτι, τα πράγματα πάνε πολύ καλύτερα γιατί και εγώ τελειώνω αρκετές δουλειές και αυτή δεν βαριέται. Αντί να παίζω εγώ με τα παιχνίδια της, παίζει αυτή με τα δικά μου .

Επεξεργάστηκαν 15 Νοεμβρίου,2017 by kine

[vicky86]

Οπως τα λενε η μαιρη κ η κινε.απλα οταν μεγαλωσουν σταματαει η τσιριδα κ αρχιζει το μπιρι μπιρι.γτ να μην παιξει με την κουρτινα η το χαλι;ειναι μικρος ο δικος σου κ δ μπορεις να κανεις αυτο που λεει η κινε με την ομιλια η τις δουλειες,αλλα αυτο περιμενω κ γω.να περπαταει για να τα κανουμε παρεα.μεχρι τοτε δουλειες οσο κοιμαται η τον απασχολει αλλος

Το μονο που εζω γλιτωσει ειναι οτι παει οπου θελει μονος,ειτε μπουσουλωντας ειτε πιανεται απο επιπλα κ αλωνιζει.κ φυσικα παει οπου δ πρεπει.κ συμφωνει

[Sentir...natureza]

Yπομονη και ψυχραιμια @λιλουμ Ειστε στη φαση που θελει να εξερευνησει το περιβαλλον του, να αλληλεπιδρασει με τα αντικειμενα ωστε να επελθει η μαθηση. Το καλυτερο που μπορεις να κανεις σε αυτη την ηλικια ειναι να μαζεψεις οτι ειναι επικινδυνο ή δεν θελεις να πιανει και να τον αφησεις να αλωνιζει ελευθερος και να απασχολειται με οτι θελει. Οι απαγορευσεις φερνουν αντιδρασεις και πρεπει να ειναι λιγες και σοβαρες. Δεν καταλαβαινω γιατι να μην παιζει με την καρεκλα ή την πορτα ή το χαλι. Δεν ειναι επικινδυνα, αλλα ακομη κι αν φοβασαι κατι μεινε διπλα του και καθοδηγησε τον μιλωντας του. Πολλες φορες ο τροπος που μεγαλωσαμε μας κανουν να μιλαμε αυθορμητα χωρις να σκεφτομαστε αν υπαρχει πραγματικο νοημα. Αυτο που εκανα εγω προσωπικα για να το αποφυγω αυτο ηταν : καθε φορα που ημουν ετοιμη να του πω "Αστο αυτο" (δηλαδη να πω μια απαγορευση), σταματουσα πριν μιλησω και αναρωτιομουν "Γιατι να μην το παρει;". Αν η απαντηση ειχε να κανει με σοβαρο ατυχημα απλα του το επαιρνα ή επεμενα. Αλλα αν ειχε να κανει με ακαταστασια ή φασαρια ή κατι που ειχε να κανει με την βολεψη μου, απλα τον αφηνα. Ετσι, μπορουσε ακομη να σκαρφαλωσει στο επιπλο της τηλεορασης και να την περπαταει γυρω-γυρω (ετσι κι αλλιως δεν την ανοιγουμε οποτε βρεθηκε μια καλυτερη χρηση της ) ή να αδειαζει τα ντουλαπια της κουζινας εξερευνωντας ολα αυτα τα παραξενα ενδιαφεροντα αντικειμενα! Οταν μεγαλωσετε λιγο θα μπορειτε να κανετε αυτα που λεει η @kine. Μπορει να σου παρει παραπανω ωρα το σφουγγαρισμα, αλλα αυτο που παιρνει το παιδακι σου ειναι ανεκτιμητο. Οσο μπορεις να το εμπλεξεις σε αυτα που κανεις, να τον αφηνεις να απασχοληθει με οτι θελει και λιγες απαγορευσεις. Τα πολλα "μη" μπλοκαρουν την αυθορμητη δημιουργικοτητα των παιδιων. Επιπλεον, να ξερεις οτι οσο πιο πολυ του απαγορευεις κατι τοσο περισσοτερο θα σε προκαλει και θα πηγαινει να το παρει/πιασει. Επισης, να εισαι ηρεμη οταν απαγορευεις κατι, μην ωρυεσαι και δειχνεις οτι νευριαζεις γιατι θα βρει τροπους να κανει την μαμα του να ξαναφωναξει μιας που εχει πλακα! Να μιλας, εξηγησε γιατι δεν πρεπει να κανει κατι. Ακομη κι αν δεν καταλαβαινει καλα τι του λες, αντιλαμβανεται οτι τον σεβεσαι. 

 

Επεξεργάστηκαν 15 Νοεμβρίου,2017 by Sentir...natureza

[marakiz]

Όσο το αντιμετωπίζεις ήρεμα, τόσο θα ανταποκρίνεται πιο ήρεμα κι αυτό με τον καιρό. Είναι σε ηλικία που ανακαλύπτει, άστο να πιάνει, εξερευνά, παίζει με το οτιδήποτε που δεν είναι επικίνδυνο όπως σου είπαν τα κορίτσια. Όταν δεν το αφήνεις γιατί κάτι είναι πραγματικά επικίνδυνο εξήγησε του με ήρεμο τρόπο και δώσε του εναλλακτική. Αχ μωρέ δες την λίγο αλλιώς! Καταλαβαίνω ότι είναι κουραστικό πολλές φορές, όλες τα περνάμε, αλλά περνάνε τόσο γρήγορα οι στιγμές που σύντομα θα νοσταλγούμε τα παιδιά μας ως μωράκια.

 

Τι ωραία που τα λες @Sentir...natureza 

[ΑΡΓΚ]

To παιδί σε αυτή την ηλικία χρειάζεται χώρους όπου μπορεί να παίξει ελεύθερα. Το δωμάτιό του π.χ. πρέπει να είναι ασφαλές, χωρίς Μη. Από εκεί και πέρα, οι χώροι του σπιτιού πρέπει να προσαρμοζονται στις ανάγκες όλων όσων μένουν εκεί και αυτο περιλαμβάνει και το παιδί. Τα μπιμπελό μπορούν να πάνε σε ψηλά ράφια, οι μπρίζες να κλείσουν, οι κουρτίνες να δεθούν κλπ. Με την καρέκλα και το χαλί ή την πόρτα δεν καταλαβαινω γιατί να μην ασχοληθεί. Αν έχει απαγόρευση να ακουμπά τα καθημερινά αντικείμενα θα τρελαθεί και παιδί και γονείς!

[kotsifikos]

αχ @Sentir...natureza πραγματικά πόσο ωραία καιι πόσο σωστά είναι αυτά που λες.

 

[λιλουμ]

 Εμένα τώρα είναι 10 μηνών. Στο δωμάτιο του σχεδόν δεν θέλει να είναι!!!! Δεν έχει ενδιαφέρον... γιατί έχει μόνο παιχνίδια! 

Τον δίνω κουτάλες ταπερ κ ότι άλλο μπορεί να είναι ακίνδυνο, αλλά η χαρά μας κρατάει λίγο. Δεν μπουσουλαει, περπατάει με την βοήθεια μου οπότε είμαστε συνεχώς όρθιοι με το χέρι σηκωμένο έτοιμο να πιάσουμε ότι βρούμε.  

Ξέρω ότι από την στιγμή που περπάτησε θα θέλει να εξερευνήσει τα πάντα.

Αλλά βρε παιδί μου να μην καθόμαστε καθόλου;;;!!! Να τσιριζει συνέχεια.... έλεος!!!

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 5 λεπτά , λιλουμ είπε:

 Εμένα τώρα είναι 10 μηνών. Στο δωμάτιο του σχεδόν δεν θέλει να είναι!!!! Δεν έχει ενδιαφέρον... γιατί έχει μόνο παιχνίδια! 

Τον δίνω κουτάλες ταπερ κ ότι άλλο μπορεί να είναι ακίνδυνο, αλλά η χαρά μας κρατάει λίγο. Δεν μπουσουλαει, περπατάει με την βοήθεια μου οπότε είμαστε συνεχώς όρθιοι με το χέρι σηκωμένο έτοιμο να πιάσουμε ότι βρούμε.  

Ξέρω ότι από την στιγμή που περπάτησε θα θέλει να εξερευνήσει τα πάντα.

Αλλά βρε παιδί μου να μην καθόμαστε καθόλου;;;!!! Να τσιριζει συνέχεια.... έλεος!!!

 

Toν αφήνεις δίπλα σε καναπέδες, καρέκλες και λοιπά επιπλα να σηκωθεί μόνος; Αν όχι, ξεκινηστε από εκεί. Βοηθά να έχεις σπίτι χαλί ή μοκέτα, και φυσικά να απομακρύνεις μπιμπελό, πορτατίφ κλπ από τραπεζάκια. Αν έχεις ασταθή έπιπλα, σπρωξε τα σε μία άκρη.

Στην κουζίνα, άδειασε ένα ντουλάπι χαμηλό από εύθραυστα πράγματα και άσε τον να παίζει εκεί.

Βοηθά αν έχετε ανοιχτούς χώρους να πάρετε baby gate να αποκόψετε πρόσβαση όπου δε θες να πάει.

Και φυσικά από τη στιγμή που κινείται, πολύ παιχνίδι έξω. Και ένα περπάτημα κρατώντας τον από το χέρι γύρω γύρω το τεράγωνο είναι τεράστια περιπέτεια σε αυτή την ηλικία.

 

[xaroumenh mama]

5 ώρες πρίν, λιλουμ είπε:

Εγώ γενικά είμαι άνθρωπος της υπομονής! Κ οι οικογένεια μου το λέει κ οι οικογένεια του άντρα μου κ στη δουλειά μου το λένε! 

Αυτό όμως με τον μικρό δεν παίζεται! 

Συνεχώς τσιρίζει. Γίνεται να τον αφήσω να παίξει με την κουρτίνα;;; ε, όχι. Ούτε μπορώ να τον αφήνω να παίζει με όλα τα πράγματα του σπιτιού αλλά ούτε μπορώ κ να τα κρύψω. Κρύβεται καρέκλα;;;; οι έξω πόρτα;;; το χαλί;;;; θέλει να παίξει με όλα τα πράγματα που δεν πρέπει κ όχι με τα παιχνίδια του. 

 

Εγώ δουλεύω. Κ ναι μπορώ να πω ότι είναι πιο εύκολα τα πράγματα!!! Δεν περίμενα να το πω αλλά έτσι είναι. Ξεφεύγω για λίγο κ είμαι πιο δυνατή! Όσο καθόμουν τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα! ! ! 

Απλά δεν ξέρω πότε πλέον να κάνω δουλειές... 

 

σε λιγο καιρο με το που θα βαζεις και ηλεκτρικη σκουπα θα σε ακολουθαει απο πισω και θα τη σπρωχνει και θα τσατιζετε αν πηγενει η σκουπα σε αλη κατευθυνση απο εκει που την παει αυτος... εγω τον μικρο και με την κουρτινα τον αφηνα να παιζει και με τις καρεκλες και με το χαλι ειδικα με το χαλακι τι θα παθει το παιδι..!!!ο γιος μου βγαζει ολα τα τσικαλια απο το ντουλαπι ακομα και τα βαρια τα παει σε ενα μερος οπου του αρεσει και καθετε και ανοιγοκληνει τα καπακια περνει και κουταλες τις χτυπαει μεσα στα τσικαλια και μετα μας ταιζει κιολας...!!τα παιδια σε αυτες τις ηλικιες θελουν να εξερευνουν οι απογορευσεις μονο κακο μπορουν να τους κανουν....!!!! οι δουλειες τωρα καθε μερα θα υπαρχουν......

[λιλουμ]

πρίν από 54 λεπτά , xaroumenh mama είπε:

και μετα μας ταιζει κιολας...!!

Χα χα χα να σαι καλά με έκανες κ γέλασα! 

 

Μωρέ ξέρετε τι φοβάμαι ότι αν του δίνω τα πάντα δεν θα μάθει ποτέ οτι κάποια πράγματα δεν είναι δικά του ότι δεν πρέπει να τα πειράζει κ κυρίως φοβάμαι να μην χτυπήσει! 

 

Όσο για της δουλείες σίγουρα πάνε πάρα πίσω. Τόσο πίσω που κάποιες φορές δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Κ τι να κάνω μέσα σε μία ώρα που κοιμάται;;;; κ πόσα να κάνω το βράδυ;;; 

Αχχχχχ υπομονή! ! !

Το λέω πολλές φορές. Υπομονή... υπομονή... αλλα οταν ακούω την τσιριδα.....παναγια μου....

Δεν με ενδιαφέρει που κουράζομαι στη δουλειά κ που θα πάω σπίτι κ θα πρέπει να παίξω μαζί του. Δεν μπορώ απλά την τσιριδα. Σαν την τρελή πάω στην τουαλέτα..

 

[ΑΡΓΚ]

πρίν από 44 λεπτά , λιλουμ είπε:

Χα χα χα να σαι καλά με έκανες κ γέλασα! 

 

Μωρέ ξέρετε τι φοβάμαι ότι αν του δίνω τα πάντα δεν θα μάθει ποτέ οτι κάποια πράγματα δεν είναι δικά του ότι δεν πρέπει να τα πειράζει κ κυρίως φοβάμαι να μην χτυπήσει! 

 

Όσο για της δουλείες σίγουρα πάνε πάρα πίσω. Τόσο πίσω που κάποιες φορές δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Κ τι να κάνω μέσα σε μία ώρα που κοιμάται;;;; κ πόσα να κάνω το βράδυ;;; 

Αχχχχχ υπομονή! ! !

Το λέω πολλές φορές. Υπομονή... υπομονή... αλλα οταν ακούω την τσιριδα.....παναγια μου....

Δεν με ενδιαφέρει που κουράζομαι στη δουλειά κ που θα πάω σπίτι κ θα πρέπει να παίξω μαζί του. Δεν μπορώ απλά την τσιριδα. Σαν την τρελή πάω στην τουαλέτα..

 

Αν η τσιρίδα έχει τέτοιο αποτέλεσμα επάνω σου, του διδάσκεις καθημερινά ότι έτσι πρέπει να διεκδικεί. 

[Αννα 35]

Θα συμφωνήσω με τις τοποθετήσεις που αναφέρουν ότι ο χώρος πρέπει να προσαρμοστεί στις ανάγκες του παιδιού, με τον τρόπο αυτό περιορίζονται κατά πολυ οι απαγορεύσεις που υποδηλώνουν κίνδυνο.

Είναι, κατά τη γνώμη μου, πολυ υγιές το ότι το παιδί προσπαθεί να εξερευνήσει το χώρο και να ασχοληθεί με αντικείμενα πέραν των παιχνιδιών του.

Π.χ. η πόρτα για μας έχει μια δεδομένη λειτουργία και χρησιμότητα. Για το μωρο των 10 μηνών το ότι αυτό το θεόρατο πράγμα που μισοκρεμεται από τον τοίχο πηγαινοέρχεται αποτελεί ανακάλυψη, την οποία προσπαθεί να κατανοήσει.

Οι τσιριδες είναι ο τρόπος του να εκφράσει τα συναισθήματα του. Εμείς με τη στάση μας δείχνουμε το σωστό τρόπο να εξωτερικευτούν. Θέλει περισσή υπομονή και ηρεμία τη στιγμή του εκνευρισμού να επιδείξουμε ψυχραιμία, προκειμένου το παιδί να υιοθετήσει αυτή ακριβώς τη συμπεριφορά. Κι εμένα τα δίδυμα σε αυτή την ηλικία είχαν τα πρώτα τους ξεσπάσματα που υποχώρησαν σχετικά σύντομα και πλέον αποτελούν μεμονωμένες στιγμές.

Ένα τελευταίο σχόλιο γενικό - δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα στη θεματοθετρια, πιθανά να μην την αφορά. Έχω παρατηρήσει ότι τα παιδιά που παρουσιάζουν "νεύρα" κι ένταση συχνά μεγαλώνουν σε αντίστοιχο περιβάλλον. Δεν εννοώ απαραίτητα αψιμαχίες μεταξύ των ενηλίκων, αν και δεν τις αποκλείω, αλλά γενικά θορυβώδες περιβάλλον, μεγάλη ένταση στη φωνή, ήχοι διαρκείς είτε από τηλεόραση είτε από ηχοσυστημα, είτε από άλλες συσκευές που πάντα υπάρχουν στο παρασκήνιο, έντονες, αγχώδεις κινήσεις, βιασύνη. Όλα αυτά θεωρώ πως συμβάλλουν στο να παρουσιάζονται εξάρσεις.

[krakenaki]

Την τσιρίδα σ'αυτήν την ηλικία δεν μπορείς να την αποφύγεις είναι τρόπος επικοινωνίας του μωρού να σου πει τι θέλει και σιγά σιγά με τον καιρό εξασθενεί. Εκτός από το να διαμορφώσεις το σπίτι σου ως baby friendly κοινώς ωραιότατο ιαπωνικό σπίτι, πρέπει να σταματήσεις να περπατάς το παιδί (θυμάμαι ότι το έχεις ξαναγράψει στο παρελθόν). Το περπάτημα είναι αναπτυξιακό στάδιο το οποίο κατακτά το ίδιο το παιδί μόνο του χωρίς τη βοήθειά μας. Αν δεν το αφήσεις να το καταφέρει μόνο του δεν θα μπορέσει να αναπτύξει τα αντανακλαστικά που χρειάζεται ώστε να μπορεί να στέκεται στα πόδια του, να ξέρει πως να πέφτει, πόση δύναμη να βάλει και που να στηριχτεί. Μια ιδέα είναι να κάτσεις κάτω δίπλα του να παίξεις μαζί του και όταν θα θέλει να το σηκώσεις για να περπατήσει να συμπεριφερθείς και εσύ σαν μωρό, να αρχίσεις να μπουσουλάς να στηρίζεσαι στα έπιπλα με σκοπό σιγά σιγά να σε μιμείται. Όσο για τις δουλειές περιορίσου στα απολύτως απαραίτητα, μαγείρεμα, πιάτα, τα υπόλοιπα όταν κοιμάται και κυρίως σαβ/κα. Πάντως τα καλύτερα έρχονται όταν θα περπατάει κανονικά και θα αρχίσει να εξερευνεί όλο το σπίτι με αποτέλεσμα να είναι μονίμως ένα βομβαρδισμένο τοπίο όπου έχει παγώσει ο χρόνος και δεν λέει με τίποτα να ξεκολλήσει! 

[kine]

18 ώρες πρίν, λιλουμ είπε:

Μωρέ ξέρετε τι φοβάμαι ότι αν του δίνω τα πάντα δεν θα μάθει ποτέ οτι κάποια πράγματα δεν είναι δικά του ότι δεν πρέπει να τα πειράζει κ κυρίως φοβάμαι να μην χτυπήσει! 

 

 

Αυτές τις σκέψεις τις είχα κι εγώ. Δεν ήξερα δηλαδή, πότε είναι η ώρα, να αρχίσω να λέω κάποια όχι, πότε τα καταλαβαίνει και έχει νόημα να τα επαναλαμβάνω. Τελικά, αφέθηκα λίγο καιρό ακόμη και όταν άρχισε να μπουσουλάει, αρχισα να μαζεύω πράγματα που είναι στο ύψος της και ήθελα να προστατεύσω και να βάζω στα ίδια σημεία, πράγματα που μπορούσε να περιεργαστεί και την ενδιέφεραν, αλλά όχι παιχίδια, αντικείμενα του σπιτιού. Ταυτόχρονα, όταν έπαιρνε κάτι που δεν ήθελα ή δεν μπορούσε να μετακινηθεί, την έλεγα ότι αυτό δεν θέλω να το πειράζει ή ότι θα χτυπήσει ή οτιδήποτε. Αλλά μέχρι εκεί. Με τον καιρό, άρχισε να ανταποκρίνεται και μάλιστα να πηγαίνει στα σημεία αυτά και να λέει μόνη της "οχι αυτό!", με εκφράσεις και χειρονομίες .

 

Τελοσπάντων, όσο μεγαλώνει, τόσο καλύτερα καταλαβαίνει και μπορεί να ακολουθήσει μια οδηγία, μια παρατήρηση. Αλλά αυτό έχει νόημα όταν είναι μια δυο παρατηρήσεις μέσα στη μέρα, με σωστό τρόπο. Αν είσαι συνέχεια, μη αυτό, όχι εκείνο, είναι σαν να μη τα λες καθόλου, αφού ότι κάνει το παιδί είναι απαγορευμένο. Το παιδικό δωμάτιο, είναι ενδιαφέρον όταν έχει και ανθρώπους μέσα να παίξουν. Ο χώρος όμως που είσαι εσύ και τα πράγματα που κάνεις εσύ είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα και πέραν αυτού, το παιδί θέλει να μοιραστεί την ζωή της μαμά του, όχι να πάει να απομονωθεί σε έναν χώρο με άψυχα αντικείμενα. Αυτά στην εφηβεία 

 

Και η δική μας κόρη, δεν καθόταν ούτε βρεφάκι. Τσίριζε ώστε να μην καθόμαστε εμείς όταν την έχουμε αγκαλιά, αλλά να την περιφέρουμε από δω κι από κει και να της δείχνουμε πράγματα. Οπότε το να μπουσουλίσει και να περπατήσει, είναι ανακούφιση γιατί τουλάχιστον, κάνει τις διαδρομές μόνη της και εξερευνά μόνη της. Εμείς είμαστε από δίπλα και συγοντάρουμε ή προστατεύουμε, αλλά με ελεύθερα χέρια και ξεκούραστη μέση 

[ΑΡΓΚ]

Τώρα θυμηθηκα την ιστορία. Το μωρό σου έχει μάθει να μην κάνει πράγματα μόνο του και να κάνετε γι αυτό πράγματα για τα οποία δεν είναι έτοιμο, όπως να παριστάνει ότι περπατά . Ενα μωρό πρέπει να μάθει να σηκώνεται μόνο, να κινείται μόνο. Να βαριέται και να το έχει σαν κίνητρο να μπουσουλήσει, να σκαρφαλώσει, να φτάσει πι ψηλά και πιο πέρα. Αλλο αν μετά βοηθά λίγο και η μαμά, π.χ. να περπατήσουν από το χεράκι. Στη δική σας περίπτωση, το μωρό χρειάζεται να μάθει να εξασκεί τις ικανότητές του. Από όσα περιγράφεις, από μηνών έχει μάθει να τσιρίζει για να το σηκώνετε και όσο βλέπει ότι περνά αυτό απλά θα τσιρίζει περισσότερο. Καταλαβαίνω πόσο εκνευριστικό είναι, αλλά άθελά σας το καλλιεργείτε. Δεν είναι περίεργο αυτό που ζεις,απλά αυτό που ήταν χαριτωμένο στους 3-4 μήνες, είναι εκνευριστικό στους 10 και πού να δεις πώς θα το νιώθεις στα 2 χρόνια   Καθήστε στο πάτωμα και παίξτε με το παιδί. Να μάθει ότι δε χρειάζεται τσιρίδα για να παίξετε και να μάθει να εξερευνεί τον κόσμο του μόνο του, με ενθάρρυνση, να έχει κίνητρο να δοκιμάζει τις δυνατότητές του, χώρο να τις εξασκήσει και ενθάρρυνση από εσάς να κάνει πραγματάκια βασιζόμενο στις δυνάμεις του και όχι να τα κάνει η μαμά γι αυτόν επειδή δεν άντεχε το ουρλιαχτό.

 

[λιλουμ]

Δεν φωνάζουμε στο σπίτι. Είμαι άνθρωπος που δεν αντέχω της φωνές κ τους καυγάδες. Το όποιο πρόβλημα υπάρχει προσπαθώ να το λύσω με διάλογο. Κ μπορώ να πω ότι τα καταφέρνω πολύ καλά. Κ όταν τσιρίζει του μιλάμε ηρεμα.

Οπότε το αποκλείω να το έχει μάθει από εμάς. 

Ούτε τηλεόραση υπάρχει ανοιχτή. Όχι μόνο όταν το παιδί είναι ξύπνιο αλλά κ όταν κοιμάται. Δεν είμαστε πολύ της τηλεόρασης κ τώρα με το μωρό όσο μπορώ το αποφεύγω. 

Οπότε ούτε από την τηλεόραση έχει μάθει να τσιριζει.

Μουσική βάζουμε αλλά παιδικά τραγούδια.

Όταν ήμουν στη πεθερά(μείναμε μαζί αρκετό χρονικό  διάστημα) είχα θέμα με την τηλεόραση ήταν αρκετά συχνά ανοιχτή χωρίς όμως να βλέπει το παιδί! Είχε πει ο άντρας μου ότι την θέλουμε κλειστή αλλά....

Κ πολλές φορές ο πεθερός μιλούσε έντονα στο παιδί. Δηλαδή: όταν το μωρό δεν ετρωγε κ φώναζε, φώναζε κ ο πεθερός κ έλεγε τι είναι ρε φάε εκεί κ φωνή μη βγάζεις.

Του είχε πει ο άντρας μου να μην φωνάζει κ να προσέχει πως μιλάει αλλά κράτησε λίγο.

Είναι τα ωραία κ τα καλά να μένεις με άλλους!!!!!!

Δεν ξέρω εάν φταίει αυτό. Εάν δηλαδη η συμπεριφορά του μωρού οφείλεται στον πεθερό.

 

[marakiz]

Η συμπεριφορά του μωρού σου είναι απόλυτα φυσιολογική, όσο πιο γρήγορα και εύκολα την αποδεχτείτε τόσο πιο εύκολα θα είναι για όλους σας στο σπίτι.

[λιλουμ]

2 ώρες πρίν, marakiz είπε:

Η συμπεριφορά του μωρού σου είναι απόλυτα φυσιολογική, όσο πιο γρήγορα και εύκολα την αποδεχτείτε τόσο πιο εύκολα θα είναι για όλους σας στο σπίτι.

Το φανταζόμουν ότι είναι κάτι το φυσιολογικό. Αλλά παιδιά είναι πιο ηρεμα κ αλλά πιο ζωηρά.

 

2 ώρες πρίν, λιλουμ είπε:

Δεν φωνάζουμε στο σπίτι. Είμαι άνθρωπος που δεν αντέχω της φωνές κ τους καυγάδες. Το όποιο πρόβλημα υπάρχει προσπαθώ να το λύσω με διάλογο. Κ μπορώ να πω ότι τα καταφέρνω πολύ καλά. Κ όταν τσιρίζει του μιλάμε ηρεμα.

Οπότε το αποκλείω να το έχει μάθει από εμάς. 

Ούτε τηλεόραση υπάρχει ανοιχτή. Όχι μόνο όταν το παιδί είναι ξύπνιο αλλά κ όταν κοιμάται. Δεν είμαστε πολύ της τηλεόρασης κ τώρα με το μωρό όσο μπορώ το αποφεύγω. 

Οπότε ούτε από την τηλεόραση έχει μάθει να τσιριζει.

Μουσική βάζουμε αλλά παιδικά τραγούδια.

Όταν ήμουν στη πεθερά(μείναμε μαζί αρκετό χρονικό  διάστημα) είχα θέμα με την τηλεόραση ήταν αρκετά συχνά ανοιχτή χωρίς όμως να βλέπει το παιδί! Είχε πει ο άντρας μου ότι την θέλουμε κλειστή αλλά....

Κ πολλές φορές ο πεθερός μιλούσε έντονα στο παιδί. Δηλαδή: όταν το μωρό δεν ετρωγε κ φώναζε, φώναζε κ ο πεθερός κ έλεγε τι είναι ρε φάε εκεί κ φωνή μη βγάζεις.

Του είχε πει ο άντρας μου να μην φωνάζει κ να προσέχει πως μιλάει αλλά κράτησε λίγο.

Είναι τα ωραία κ τα καλά να μένεις με άλλους!!!!!!

Δεν ξέρω εάν φταίει αυτό. Εάν δηλαδη η συμπεριφορά του μωρού οφείλεται στον πεθερό.

 

Αυτά τα είπα γιατί κάποια άλλη κοπέλα μου είπε ότι ίσως να φταίμε κ εμείς για την συμπεριφορά του μωρού στην περίπτωση που υπάρχουν εντάσεις στο σπίτι.

[belleblue]

Εννοει η αργκ οτι ίσως το τσιριγμα δεν μαθατε ποτε πως μπορειτε να το "οριοθετησετε" και απλως συνεχιστηκε απο δικη σας απειρια, οχι οτι του το μαθατε εσεις. 

 

Το τσιριγμα ειναι κατι πολυ ενοχλητικο, και οταν αντιδραμε σε αυτο με προσοχη, ειναι μι επιβραβευση στην τσιριδα. Το παιδι ξερει οτι τσιριζοντας ολοι θα ασχοληθουν μαζι του κ βρηκε ενα πανισχυρο χειριστικο κόλπο!!!

τωρα... μένει μονο να διαβασεις τι σημαινει θετικη/αρνητικη ενισχυση κ με το σωστο τροπο να το επιβραβευεις με προσοχη οταν ΔΕΝ τσιριζει κι τοτε να εχει πολλα πολλα προνομια, ενω οταν τσιριζει ολα να γινονται βαρετα.

παραλληλα να του μαθεις να κανει θορυβο με μουσικα οργανα για να δει ποτε ειναι επιθυμητη/οκ η τσιριδα(όταν διασκεδαζουμε, χορευουμε)

Δοκιμασε το εξης. Οταν αρχιζει να τσιριζει θα γυρνας τη πλατη(χωρις γκριματσες) . Για αυτη την ηλικια ειναι και μια αρνητικη επιπτωση που πολυ γρηγορα καταλαβαινουν οτι εχασαν την προσοχη σου ( χωρις αυτο να ειναι μια ανωδυνη τιμωρια).θα το κανεις χωρις να λες τιποτα, αμέσως μολις ξεκινα. 

Να μην βλεπει το προσωπο σου. 

Θα κοιτας το ταβανι, με απλανες βλεμμα. Οταν σταματα θα γυρνας σαν να μη εγινε τιποτα και θα συνεχιζεις ανευ σχολιου, αυτο που κανατε πριν, -αμέσως με το που σταματά.

Θα μαθει πολυ γρηγορα οτι χανει τη προσοχη σου οταν τσιριζει κ θα σταματησει να το κανει. 

 

 

Επεξεργάστηκαν 16 Νοεμβρίου,2017 by belleblue

[λιλουμ]

12 ώρες πρίν, belleblue είπε:

Εννοει η αργκ οτι ίσως το τσιριγμα δεν μαθατε ποτε πως μπορειτε να το "οριοθετησετε" και απλως συνεχιστηκε απο δικη σας απειρια, οχι οτι του το μαθατε εσεις. 

 

Το τσιριγμα ειναι κατι πολυ ενοχλητικο, και οταν αντιδραμε σε αυτο με προσοχη, ειναι μι επιβραβευση στην τσιριδα. Το παιδι ξερει οτι τσιριζοντας ολοι θα ασχοληθουν μαζι του κ βρηκε ενα πανισχυρο χειριστικο κόλπο!!!

τωρα... μένει μονο να διαβασεις τι σημαινει θετικη/αρνητικη ενισχυση κ με το σωστο τροπο να το επιβραβευεις με προσοχη οταν ΔΕΝ τσιριζει κι τοτε να εχει πολλα πολλα προνομια, ενω οταν τσιριζει ολα να γινονται βαρετα.

παραλληλα να του μαθεις να κανει θορυβο με μουσικα οργανα για να δει ποτε ειναι επιθυμητη/οκ η τσιριδα(όταν διασκεδαζουμε, χορευουμε)

Δοκιμασε το εξης. Οταν αρχιζει να τσιριζει θα γυρνας τη πλατη(χωρις γκριματσες) . Για αυτη την ηλικια ειναι και μια αρνητικη επιπτωση που πολυ γρηγορα καταλαβαινουν οτι εχασαν την προσοχη σου ( χωρις αυτο να ειναι μια ανωδυνη τιμωρια).θα το κανεις χωρις να λες τιποτα, αμέσως μολις ξεκινα. 

Να μην βλεπει το προσωπο σου. 

Θα κοιτας το ταβανι, με απλανες βλεμμα. Οταν σταματα θα γυρνας σαν να μη εγινε τιποτα και θα συνεχιζεις ανευ σχολιου, αυτο που κανατε πριν, -αμέσως με το που σταματά.

Θα μαθει πολυ γρηγορα οτι χανει τη προσοχη σου οταν τσιριζει κ θα σταματησει να το κανει. 

 

 

Σε ευχαριστώ πολύ για της πληροφορίες που μου έδωσες. 

Τα βρήκα όλα όσα μου λες πολύ ενδιαφέρον! 

Θα προσπαθήσω να εφαρμόσω αυτά που μου λες. Γιατί είναι αρκετά κουραστικό να τον ακούς να τσιριζει συνεχώς. Χωρίς καμία μα καμία παύση! Κ αν ηρεμήσει ίσως να κάθεται κ λίγο να παίζει. 

 

Επεξεργάστηκαν 17 Νοεμβρίου,2017 by λιλουμ