Φόβάμαι τη δεύτερη γέννα

[lenaki24]

Γεια σας και από μένα. Είμαι έγκυος στο δεύτερο παιδάκι μου μετά από εννιά χρόνια. Φοβάμαι πάρα πολύ να γεννήσω κορίτσια και αυτός ήταν ο λόγος που το καθυστέρησα τόσα χρόνια. Το πρώτο παιδί το γέννησα σε ιδιωτικό μαιευτήριο στη πόλη μου και η εμπειρία ήταν απογοητευτική! Γέννησα με τεχνητούς πόνους,και εκεί που η διαστολή ήταν στο 1 και περίμεναν όλοι να γεννήσω τα μεσάνυχτα έκανα στα ξαφνικά φουλ διαστολή και γέννησα μέσα σε σχεδόν δυο ώρες. Την ώρα που ξεκίνησε ο αναισθησιολόγος να μου βάλει την επισκληριδιο, εγώ φώναζα θέλω να κάνω κακά (έβγαινε το παιδί και τσάμπα την έκανα θεωρώ ) ,κατευθείαν με βάλανε χειρουργείο και με δυο σπρωξιές βγήκε το κοριτσάκι μου. Οι πόνοι όμως ήταν φριχτοί και ακανόνιστοι. Και γενικά δεν είμαι φοβιτσιάρα και είμαι πολύ ανθεκτική στο πόνο. Είχε κάποια παρόμοια εμπειρία; 

[Sentir...natureza]

Πρεπει να ταλαιπωρηθηκες πολυ...λογικο να φοβασαι. Μηπως να σκεφτοσουν να κανεις φυσικο τοκετο; Εννοω να μην σου βαλουν τεχνητους πονους, γιατι δεν αντεχονται...Αφου αντεξες τους τεχνητους, οι φυσικοι θα σου φαινονται πιο ηπιοι...ειναι και δευετερο παιδακι..ολα ειναι συνηθως ευκολοτερα. 

[Lenia16]

Αααχ εγώ είχα παρομοια εμπειρία δυστυχώς... Μου βάλανε τους τεχνητούς πόνους αφού μου σπασανε τις φλέβες μέχρι κ στην εξωτερική πλευρά της παλάμης και να πετάγεται το αίμα σαν πίδακας.. Δεν έκανα διαστολή ούτε εγώ, ήμουν απτό βράδυ στο 1, ο γιατρός με άφησε με διαστολή 4 να πάει να κάνει καισαρική κ σε μισή ώρα ήρθε τρέχοντας απτό χειρουργείο γιατί εγώ φώναζα μου έρχεται να σπρώξω κ έτσι ήρθαν κ με κοίταξαν οι μαίες, τόση ώρα δε με πίστευαν! Σε 2 ώρες είχα γεννήσει και εννοείται χωρίς επισκληριδιο... Εγώ ειχα πάθει για αρκετό καιρό σοκ αλλά τώρα που τα ξανασκέφτομαι λέω ευτυχώς που έγινε έτσι κ δεν έκανα 20 ώρες όπως άλλες πρωτότοκες. Αφού λέω στον άντρα μου την επόμενη φορά με το που περάσω την πόρτα του νοσοκομείου θα ζητήσω να μου βάλουν την αναισθησία! Σε καταλαβαίνω αλλά μη φοβάσαι, λογικά στο δεύτερο θα πάνε όλα καλύτερα και είσαι και πιο υποψιασμένη. Κ ο,τι είναι να γίνει θα γίνει! Καλή τύχη όλα θα πάνε καλά!

[kine]

Οι τεχνητοί πόνοι και η όλη μεταχείριση το κάνει ανυπόφορο. Περισσότερο απ' όσο θα ήταν. Δες λίγο την ΕΥΤΟΚΙΑ, διάβασε λίγο για φυσικό τοκετό. Θα σε βοηθήσει πιστεύω. Μια  καλή προετοιμασία, θα σε βοηθήσει και ψυχολογικά και πρακτικά εκείνη την ώρα, ειδικά τώρα που έχεις εμπειρία από την πρώτη γέννα και γνωρίζεις τι θα συμβεί. Μια απλή συμβουλή και πολύ χρήσιμη (εφόσον περιμένεις να γεννήσεις όταν έρθει η ώρα κι όχι με ραντεβού), είναι να πας στο μαιευτήριο όσο πιο καθυστερημένα μπορείς. Η παραμονή στο μαιευτήριο δε βοηθά τις διαστολές. Βρες μια μαία να σε καθοδηγήσει και να σε συνοδεύσει αν θες, ώστε να σε ανακουφίζει και να σε φροντίζει πριν και κατά την διάρκεια της γέννας. Μοιάζουν μικρής σημασίας όλα αυτά, αλλά στην πράξη παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο.

 

 

[lenaki24]

Εννοείτε και δεν πάω με τεχνητούς πόνους ξανα!!! Το έχω ξεκαθαρίσει στο γιατρο! Οσό πλησιαζει ο καιρός αγχώνομαι πάρα πολυ κορίτσια

[iouliana]

Κι εγω τη δευτερη φορα πολυπιο φοβισμενη. Λογικο είναι, στην πρωτη εχεις αγνοια. Τελικα όλα πηγαν καλα και γεννησα πιο γρηγορα. Αν και είμαι υπερ της πρόκλησης (για τον εαυτο μου μιλαω), οι πονοι είναι οντως πολυ πιο βίαιοι οποτε αφου τους αντεξες δεν εχεις να φοβηθείς τιποτε.

 

Με το καλο! 

[Niki81]

Εγω παντως στον πρωτο μου γιο που πηγα με φυσιολογικο τοκετο πονεσα πολύ περισσοτερο από ότι στον δευτερο που πηγα με τεχνιτους.Βεβαια στον πρωτο αργησα πολύ να κανω την επισκληριο και ισως γι αυτό να πονεσα τοσο.Παντως ο δευτερος τοκετος με τους τεχνιτους ηταν πολύ καλυτερος και πολύ πιο χαλαρος από τον πρωτο.

[Δωρα]

Να πω και εγω την δηκη μου εμπειρια. Γενησα με φυσιολογικο τοκετο χωρις επισκληριδιο η οποιαδηποτε παυσιπονο και χωρις τεχνιτους πονους. Ξεκηνησα να εχω διαστολη απο την 37η εβδομαδα μεχρη στα 41η εβδομαδα ειχα φτασει στα 3 εκ (αισθανομουμ μονο κολικους και πετρωματα). Ξεκηνησε φυσικα το τοκετο μεχρη να φτασω στο μαευτηριο ημουν στα 4-5 εκ (δυσκολευομουν πια να περπαταω), 3 ωρες αργοτερα εχω γεννησει. Τα νερα τα εσπασε η γυναικολογο οταν ημουν στα 10 εκ ισως αυτο επηρεασε την ενταση. Γενηκως με τις αναπνοες το αντεχα το πονο. Το χειροτερο σημειο ηταν στα 10 εκ και οταν βγηκε το κεφαλακι το ψηλοκλαψουρηζα λιγο αλλα αυτο ηταν ολλο.

Δεν χρειαζεται να φοβασαι κανε πολυ περπατιμα και ολλα καλα θα πανε.

[Josephine]

Θα σου γράψω κι εγώ την εμπειρία μου, δεν είναι όλοι οι τοκετοί τραυματικοί. Πρώτο παιδάκι, πρωτοτόκος και επομένως πολύ πολύ πολύ αργή εξέλιξη τοκετού. Έσπασαν τα νερά μερικώς μόνα τους, ξεκίνησαν οι πόνοι σιγά σιγά (και όντως πονούσα πολύ πραγματικά), με εξέτασε ο γιατρός μου και με έστειλε σπίτι μου όπου την έβγαζα με καυτά ντουζ αλλά και πάλι πονούσα κι ένιωθα ότι φτάνω στα όριά μου. (χαχα, δεν ήξερα το μετά). Μετά από 24 ώρες ο τράχηλος είχε εξαλειφθεί, η διαστολή όμως δεν είχε καν ξεκινήσει ακόμα. Αυτός ο χρόνος όμως στο σπίτι βοήθησε το σώμα μου να προχωρήσει με τον τοκετό με τους ρυθμούς που ήθελε (με την τακτική παρακολούθηση του γιατρού μου στο ιατρείο). Κάναμε εισαγωγή 24 ώρες μετά, όπου και με διαστολή 0 και τράχηλο πλήρως εξαλειμμένο, μου χορήγησε λίγη ωκυτοκίνη για τεχνητούς. Έμεινα έτσι 3 ώρες, μέχρι που η διαστολή έφτασε στο 3. Οι πόνοι όπως τους αισθανόμουν ήταν ακριβώς το ίδιο με αυτούς στο σπίτι. Δεν ξέρω γιατί, αλλά για κάποιον λόγο οι πόνοι που είχα απ' την αρχή των ωδινών στο σπίτι ήταν το ίδιο δυνατοί. Στη διαστολή 3 μου χορήγησαν επισκληρίδιο (για την οποία παρακαλούσα εδώ και ώρες βέβαια, αλλά ο γιατρός δεν ήθελε από τόσο νωρίς), χαλάρωσα κι εγώ και οι παλμοί του μωρού μου, κοιμήθηκα και σε 3 ώρες η διαστολή ήταν πλήρης και γέννησα με 3 εξωθήσεις, χωρίς περινεοτομή. Η ανάκαμψη ήταν ταχύτατη, σε 2 ώρες δεν ένιωθα τίποτα πια και έκοβα βόλτες στο διάδρομο. Είχα μεγάλη εξάντληση λόγω του ότι κράτησε πολλές ώρες ο τοκετός, αλλά επειδή ήμουν σπίτι και μπορούσα να κάνω ντουζ, ν' αλλάζω στάσεις, να τρώω δεν ήταν τραγικό (αν εξαιρέσεις ότι πονούσα). Επίσης, ακόμα και με την επισκληρίδιο, που ήταν μία δόση και μικρή, σηκωνόμουν και καθόμουν στη μπάλα και γενικώς βοηθούσα την εξέλιξη του τοκετού και την άνεσή μου. Αυτά! Θήλασα αμέσως το μωράκι μου με το που γεννήθηκε και τον ακούμπησαν στην κοιλιά μου και γενικώς ήταν συγκινητική εμπειρία και θα την ξαναζούσα έτσι ακριβώς και αύριο, αλλά φυσικά αυτά κανείς δεν τα ξέρει.

 

Με το καλό σου εύχομαι ο τοκετός σου λοιπόν, είναι τόσο μα τόσο διαφορετική η κάθε γέννα ακόμα και από το ίδιο σώμα, οπότε να πας με αισιοδοξία και ξέροντας τι θέλεις και έχοντας έναν καλό γιατρό όλα θα πάνε καλά. Να μη σου πω τον οδοντίατρο θα τον φοβόμουν περισσότερο! Εδώ θα έχεις τόση ευτυχία που θα σε αποζημιώνει, οποιαδήποτε στιγμή μπορείς να κάνεις επισκληρίδιο παρά τα όσα λέγονται, στην πραγματικότητα ακόμα και αργά στον τοκετό μπορείς μια μικρή δόση και οι παρεμβάσεις όταν είναι ιατρικώς επιβεβλημένες είναι σωτήριες. Στην περίπτωσή μου για παράδειγμα (παρά το ότι παρακαλούσα για επισκληρίδιο πολύ νωρίς και ο γιατρός το απέκλειε) τη στιγμή που έγινε ήταν μια παρέμβαση για να πέσουν οι παλμοί του μωρού και οι δικοί μου λόγω του φόβου. Και είχα κάνει και ανώδινο τοκετό και γενικώς παρακολουθήσει και διαβάσει άπειρα σεμινάρια και σχετικά άρθρα. Είχα δουλέψει τις αναπνοές κ.λπ. Παρ' όλα αυτά φοβόμουν και φυσικά η επισκληρίδιος με χαλάρωσε, ενώ η εναλλακτική παρέμβαση στους υψηλούς παλμούς θα ήταν μια καισαρική. Συνεπώς, όλα είναι σχετικά, αρκεί ο γιατρός να είναι έμπιστος και να ξέρει πότε θα παρέμβει και γιατί.

Επεξεργάστηκαν 12 Σεπτεμβρίου,2017 by Josephine