Απόπειρα απαγωγής ανηλίκου

[alcyon]

Προσωπικά περισσότερο με ανησυχεί το κίνητρο κάποιου που ξεκινά μία είδηση-φήμη (ειδικά όταν είναι ψευδές κατασκεύασμα). Κάποιος που προσπαθεί να διασπείρει τον φόβο, κάπου αποσκοπεί. Ο φόβος πάει πακέτο με τη χειραγώγηση.

Επίσης με προβληματίζει το αίσθημα ευθύνης όσων φέρουν ειδήσεις. Όταν μία είδηση δεν είναι επιβεβαιωμένη, δεν πρέπει να της δίνουμε αξία μεγαλύτερη από αυτή του κουτσομπολιού. Η διασπορά ψευδών ειδήσεων που προκαλούν φόβο, αποτελεί μορφή ηλεκτρονικού εκφοβισμού (bulling). Στο bulling, υπάρχουν τρεις πλευρές ο θύτης, το θύμα και οι θεατές. Πέρα από τη δυναμική σχέση μεταξύ θύτη και θύματος που όλοι λίγο ως πολύ γνωρίζουμε ως ένα βαθμό, υπάρχει και η ευθύνη του θεατή.

Αν λοιπόν θέσω ως θύτη, αυτόν που κατασκευάζει μια ψευδή είδηση με σκοπό να εκφοβίσει, θεωρώ θύμα τον οποιονδήποτε τελικά εκφοβίζεται. Αναπαράγοντας την είδηση χωρίς να ελέγξει την εγκυρότητά της (γιατί ο ίδιος πιστεύει πως προστατεύεται με την "ενημέρωση") τότε μετατρέπεται ο ίδιος σε θύτη, συνεχίζοντας αυτόν τον κύκλο εκφοβισμού.

Έτσι μπορώ να καταλάβω γιατί κάποια μέλη εδώ στη συζήτηση αντιδρούν για τον μη έλεγχο της είδησης. Δε θέλουν να παίζουν το ρόλο του θεατή. Για να βγουν από αυτή τη θέση, οφείλουν να δραστηριοποιηθούν. Οπότε, αντιδρούν στην είδηση-φήμη θέτοντας λογικές διαστάσεις.

Είναι δείγμα υπευθυνότητας.

 

Επεξεργάστηκαν 11 Μαίου,2017 by alcyon

[Niki81]

Το τι συμβαινει με τη συγκεκριμενη ειδηση δε το γνωρίζω...αντε να θεωρήσουμε ότι είναι φημη...μας βολευει ολους αυτό νομιζω.Περα από αυτό δεκα λεπτα να κατσει να δεις ειδήσεις τη μερα ακους του κοσμου τα ανωμαλα ,ανεπίτρεπτα πραγματα τα οποια συμβαινουν σε παιδακια..και τον τελευταιο καιρο ολο και αυξάνονται.Υποθετω ότι αν ένα μηνα πιο πριν λεγαμε για έναν ανωμαλο ο οποιος εδεσε και κακοποιησε 20χρονη μεσα στο Σπιτι του...πολλες θα λεγατε πως αυτά δε γινονται στην Ελλαδα.

Επισης το εχω ξαναπει και στο προηγουμενο θεμα ότι βλεπω ότι πολλες εχετε θεμα με το συναισθημα του φοβου.Ο φοβος είναι ένα απολυτα φυσιολογικο συναισθημα το οποιο τα παιδια μας και εμεις οι ιδιοι θα πρεπει να καταφέρνουμε να διαχειριστούμε.Προφανως είναι λαθος να δημιουργούμε στα παιδια φοβιες αλλα άλλο ο φοβος άλλο η φοβια.Αλλο είναι να λεμε στο τριχρονο πως αν δε φαει το φαγητο του θα ερθει ο γυρφτος να το παρει  και άλλο να εξηγουμε ότι αν δε φορεσει ζωνη στο αυτοκινητο μπορει να τραυματιστεί.

Από κει και περα η καθεμια ακολουθει το δικο της τροπο διαπαιδαγώγησης...προσωπικα τα παιδια μου τα ενημερωνω σταδιακα για τα παντα...θεωρω χρεος μου και δικη μου δουλεια να τα ενημερωσω εγω και όχι καποιος φιλος η η τηλεοραση.Θα με θεωρουσα τουλάχιστον αφελη αν βασιζομουνα ότι σε μια δυσκολη στιγμη το ενστικτο του παιδου μου θα το σωσει.

[Lisbet]

9 ώρες πρίν, alcyon είπε:

Έτσι μπορώ να καταλάβω γιατί κάποια μέλη εδώ στη συζήτηση αντιδρούν για τον μη έλεγχο της είδησης. Δε θέλουν να παίζουν το ρόλο του θεατή. Για να βγουν από αυτή τη θέση, οφείλουν να δραστηριοποιηθούν. Οπότε, αντιδρούν στην είδηση-φήμη θέτοντας λογικές διαστάσεις.

Είναι δείγμα υπευθυνότητας.

 

Για να βγουν από τη θέση του θεατή, μπορούν κάλλιστα να πούνε μία φορά τη γνώμη τους και να πάψουν να είναι θεατές. Δεν τους υποχρέωσε κανείς με το ζόρι να διαβάζουν και να γράφουν συνεχώς τα ίδια σε ένα άκυρο, για αυτούς, θέμα. Ας απευθυνθούν στη διαχείριση, εν πάση περιπτώσει, η οποία, με αυτή τη λογική, είναι εγκληματικά ανεύθυνη, γιατί συμμετέχει στη διασπορά ψευδών ειδήσεων! Αυτό που εσύ λες υπευθυνότητα, εγώ το λέω ανακολουθία και εμμονή να επιβάλω την άποψή μου. Επιπλέον, θεωρώ ότι δε χρειάζονται δικηγόρο, ούτε μάρτυρα υπεράσπισης, για να συνεχίζεται η συζήτηση πάνω σε αυτό το κομμάτι. Τα συγκεκριμένα μέλη υποθέτω ότι το άφησαν, ας το αφήσουμε όλοι επιτέλους.

Επεξεργάστηκαν 12 Μαίου,2017 by Lisbet

[summer wine]

On 10/5/2017 at 0:45 ΜΜ, kine είπε:

..... Δεν έκκρινα την ορθολογική σκέψη ως καλύτερη από την συναισθηματική. Απλώς τις διαχώρισα και επισήμανα ότι η χρήση των ποσοστών εγκληματικότητας και των αριθμών εν γένει, εξυπηρετεί ώστε η εκάστοτε κοινωνία να λαμβάνει τα μέτρα της για την αντιμετώπιση του εγκλήματος, όταν κι εάν χρειαστεί. Η πολιτεία οργανώνεται διαφορετικά και το κάθε άτομο με τη σειρά του, λαμβάνει μέτρα προστασίας όταν μια πράξη (εγκληματική) γίνεται συχνή. 

Οταν μια πράξη είναι σπάνια (παρόλο που έχει υπάρξει), η πιθανότητα να αναπαραχθεί ειναι μηδαμινή, ο κίνδυνος για το κοινωνικό σύνολο είναι ανύπαρκτος κι άρα η εκάστοτε κοινωνία και τα άτομα εντός της, δεν σχηματίζουν προστατευτικούς όρους έναντι μιας απειλής που είναι α-πίθανη να συμβεί. Νιώθουμε ασφαλείς από τον κίνδυνο θανάτου από ασιτία, διότι είναι εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο στον τόπο μας. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν από ασιτία στον τόπο μας.

Αυτα που γραφεις ειναι  παραπλανητικα .  Τα αναγεις ολα σε ψυχoλογικο προβλημα,  παρακαμπτοντας  την πραγματικη κατασταση  . Το  AMBER ALERT HELLAS - επί του παρόντος - λειτουργεί μέσω της σύμπραξης 57 φορέων, κάτι που για πρώτη φορά συμβαίνει στην Ελλάδα. 

Το χαμογελο του παιδιου  αναπτυσσει δρασεις, σε συνεργασια με τα αρμοδια υπουργεια,     προς ενημερωση των γονιων για την προστασια των παιδιων μας  απο κακοποιησεις, αρπαγες, ηλεκτρονικα εγκληματα και , εαν ειναι δυνατον το  μεταθετουμε στο ψυχολογικο,  παρουσιαζοντας ολα τα γεγονοτα σαν τρομολαγνεια.  

Πολυ συχνα ακουμε στην τηλεοραση  για ενα εξαφανισμενο παιδι απο το almpert alert . Ευτυχως που τα περισσοτερα τα ξαναβρισκουν η τα εχει  απαγαγει ο ενας γονιος τους.  Πραγματικα ειναι μεγαλη ανακουφιση να το ακουμε  αυτο. Ομως ακομα και στην περιπτωση  που εχει αισιο τελος η υποθεση, . το ψυχολογικο κοστος μιας απαγωγης για ενα παιδι, ειναι τεραστιο.  Το εχει σημαδεψει εφ ορου ζωης. Δυστυχως  εξακολουθουν να αγνοουνται παιδια -Ελληνοπουλα, ευτυχως ομως  που ακομα δεν εχουμε γινει Μεξικο.

 

Προς ενημερωση σας 

1. Οδηγιες τις αστυνομιας

Απο χρήσιμες συμβουλές για την προφύλαξη και προστασία των παιδιών από πράξεις ασέλγειας ή κακοποίησης

 

Προστασία στο δρόμο:

·         Φρόντισε να είσαι έξω με παρέες και απόφυγε να τριγυρνάς μόνος σου. 

·         Μη μιλάς σε αγνώστους ή άτομα που δεν γνωρίζεις καλά. 

·         Βάλε τις φωνές και τρέξε γρήγορα, αν κάποιος προσπαθήσει να σε παρασύρει κάπου απόμερα ή να σε βάλει σε ένα αυτοκίνητο. 

·         Έχε το νου σου να αρνηθείς, αν είσαι έξω και κάποιος σου προσφέρει χρήματα για να του κάνεις μια χάρη. 

·         Πρόσεχε στις δημόσιες τουαλέτες και πήγαινε με έναν φίλο, αν αυτό είναι δυνατό. Βγες γρήγορα έξω αν σε πλησιάσει κάποιος. 

·         Έχε πάντα χρήματα μαζί σου για να γυρίσεις στο σπίτι και μην ξοδεύεις ποτέ αυτά τα χρήματα.

Οδηγιες που μας ελεγαν οι γονεις μας παντα.

 

2. Πρόληψη και Ευαισθητοποίηση Παιδιών, Εκπαιδευτικών, Γονέων και Κηδεμόνων

«Το Χαμόγελο του Παιδιού» αναγνωρίζοντας τον καθοριστικό ρόλο της σχολικής κοινότητας στην Πρόληψη πραγματοποιεί οργανωμένες διαδραστικές, βιωματικές δράσεις που απευθύνονται στους μαθητές και μαθήτριες, στους εκπαιδευτικούς, στους γονείς και κηδεμόνες. Οι παρεμβάσεις γίνονται από εξειδικευμένη ομάδα Ψυχολόγων του Οργανισμού σε Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια πανελλαδικά.

Βασικοί στόχοι των παρεμβάσεων είναι:

·       η ενημέρωση των παιδιών για τα δικαιώματα τους

·       η ανάπτυξη βασικών κοινωνικών δεξιοτήτων απέναντι σε κινδύνους (κακοποίηση, ενδοσχολική βία και εκφοβισμός, ασφάλεια στο διαδίκτυο, εξαφανίσεις) που πιθανά να αντιμετωπίσει ένα παιδί.

Οι Ψυχολόγοι επικοινωνούν με μαθητές και μαθήτριες, εκπαιδευτικούς, γονείς και κηδεμόνες για τα θέματα που τους απασχολούν, με επικρατέστερα:

·       Βία κατά των Παιδιών

·       Ενδοσχολικός Εκφοβισμός (bullying)

·       Εξαφάνιση

·       Χρήση διαδικτύου

·       Χρήση ηλεκτρονικών παιχνιδιών

Βασικός σκοπός των παρεμβάσεων με απλά και κατανοητά λόγια για τα παιδιά είναι:

·       Η επισήμανση βασικών ενδείξεων για την κακοποίηση

·       Η ουσιαστική κατανόηση του φαινόμενου

·       Η διαχείριση των συναισθημάτων που προκαλούνται

·       Η ανάπτυξη βασικών συμπεριφορών / ασπίδα απέναντι στους κινδύνους

·       Η ενημέρωση για το που και πως μπορούμε να ζητήσουμε βοήθεια

Η ομάδα των Ψυχολόγων μας, με φυσική παρουσία

·       επισκέπτεται σχολεία σε όλη την Ελλάδα και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές καθώς σε κάποιες περιπτώσεις και σε ελληνόφωνα σχολεία στο εξωτερικό.

·       με το Κινητό Εργαστήριο Ενημέρωσης, Εκπαίδευσης & Τεχνολογίας «ΟΔΥΣΣΕΑΣ» επισκέπτεται πόλεις σε όλη την Ελλάδα. Μαθητές και μαθήτριες, εκπαιδευτικοί, γονείς και κηδεμόνες επισκέπτονται τον «Οδυσσέα» όπου πραγματοποιούνται οι παρεμβάσεις.

Η ομάδα των Ψυχολόγων μας, απομακρυσμένα μέσω της Διαδραστικής πλατφόρμας εκπαίδευσης & ενημέρωσης You Learn πραγματοποιεί παρεμβάσεις σε περιοχές όπου για πρακτικούς λόγους δεν μπορούμε στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή να επισκεφθούμε.

Βάσει της ηλικίας των συμμετεχόντων επιλέγονται από τους Ψυχολόγους και τα κατάλληλα μέσα, τα οποία είναι: Κοινωνικές Ιστορίες, Παραμύθια, Ευρωπαϊκό cross media Διαδραστικό Εκπαιδευτικό Εργαλείο, Κουκλοθέατρο, Θέατρο Σκιών, Ντοκιμαντέρ.

Η δράση υλοποιείται από «Το Χαμόγελο του Παιδιού» στο πλαίσιο Συμφώνου Συνεργασίας με το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων από το 2009 και σε συνεργασία με τους Σχολικούς Συμβούλους, τους Υπεύθυνους Αγωγής Υγείας, τις Περιφέρειες και τους Δήμους.

 

 

 

 

3.Δεδομενα της Ελληνικης αστυνομιας για την εγκληματικοτητα στην Ελλαδα το 2015 και 2016. 

Οχι δεν εχω σκοπο να τρομοκρατησω, αλλα δεν ειναι δυνατον να πιστευουμε οτι στην Ελλαδα οι κινδυνοι ειναι αμελητεοι και ολα ειναι ψυχολογικο προβλημα. 

Συγνωμη που σας προσγειωνω στην πραγματικοτητα, αλλα αυτα ειναι απο τα δεδομενα της αστυνομιας. Οποιος εχει χρονο ας ριξει μια ματια και ας βγαλει τα συμπερασμα του. 

ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ	2 0 1 5					2 0 1 6
	ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ			ΔΡΑΣΤΕΣ		ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ			ΔΡΑΣΤΕΣ
	τελ/να	απόπειρες	εξιχνιάσεις	ημεδαποί	αλλοδαποί	τελ/να	απόπειρες	εξιχνιάσεις	ημεδαποί	αλλοδαποί
ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΕΣ	86	169	210	262	93	81	132	183	169	95
ΑΠΑΤΕΣ	3.168	428	1.515	954	235	3.790	1.189	2.066	994	247
ΑΡΧΑΙΟΚΑΠΗΛΕΙΑ	83	2	71	106	6	155	19	174	161	22
ΒΙΑΣΜΟΙ	122	56	121	88	54	155	82	164	102	91
ΕΚΒΙΑΣΕΙΣ	136	24	118	226	46	135	23	89	100	55
ΕΠΑΙΤΕΙΑ	2.609	2	2.526	1.028	1.639	3.115		2.987	1.384	1.814
ΖΩΟΚΛΟΠΗ	648	8	82	86	32	577	7	90	82	23
ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΠΑΡΑΧΑΡΑΓΜΕΝΩΝ	6.476	2	1.129	1.060	153	7.076	2	1.660	1.534	151
ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΙΟ	1.235	13	1.083	602	817	1.425	3	1.262	720	893
Ν περί ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ	10.602	4	10.292	11.045	2.364	10.892	8	10.569	11.237	3.003
Ν περί ΟΠΛΩΝ	4.803	15	4.210	4.050	768	4.596	16	4.105	3.785	722
Ν περί ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ	298		284	184	138	272	2	262	230	42
ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ	2.466	5	2.261	409	2.394	2.361		2.151	463	2.199
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ	304		297	219	333	175		202	128	216
ΚΛΟΠΕΣ - ΔΙΑΡΡΗΞΕΙΣ	73.774	5.326	13.247	9.929	3.603	75.083	5.469	14.798	9.990	3.961
Κλοπές - Διαρρήξεις από ιχε αυτ/τα	15.341	1.463	1.641	946	326	16.766	1.541	1.813	1.063	422
Κλοπές - Διαρρήξεις ιερών ναών	364	65	224	138	47	276	68	149	113	26
Κλοπές - Διαρρήξεις καταστημάτων	8.687	852	3.043	2.537	970	9.191	907	3.474	2.626	1.084
Κλοπές - Διαρρήξεις λοιπές	12.722	499	3.285	3.190	700	11.795	436	3.186	2.797	679
Κλοπές - Διαρρήξεις οικιών	24.022	2.348	3.929	2.490	1.009	23.420	2.419	5.041	2.801	1.142
Κλοπές - Διαρρήξεις σε συγκοινωνιακά μέσα	3.653	16	168	25	162	3.941	13	201	45	182
Κλοπές με αρπαγές τσαντών	1.374	25	176	83	38	1.452	24	154	72	35
Κλοπές σε δημόσιο χώρο-μικροκλοπες	7.611	58	781	520	351	8.242	61	780	473	391
ΚΛΟΠΕΣ ΤΡΟΧΟΦΟΡΩΝ	26.524	673	8.259	1.572	406	26.180	720	8.543	1.405	451
Κλοπές Τροχοφόρων ΙΧΕ αυτ/των	11.347	375	3.177	475	162	11.395	430	3.581	453	148
Κλοπές Τροχοφόρων ΙΧΦ-Λεωφορείων	2.966	82	1.097	216	38	2.692	100	1.089	195	42
Κλοπές Τροχοφόρων Λοιπών οχημάτων	601	14	88	47	15	613	8	95	46	18
Κλοπές Τροχοφόρων Μοτοποδηλάτων	2.468	50	1.039	306	52	2.421	41	952	231	61
Κλοπές Τροχοφόρων Μοτοσυκλετών	9.142	152	2.858	528	139	9.059	141	2.826	480	182
ΛΗΣΤΕΙΕΣ	4.316	338	1.386	1.269	769	4.738	325	1.582	1.295	618
Ληστείες Δ.Ο.Υ.
Ληστείες εντός καταστημάτων	244	26	98	97	65	214	13	90	81	29
Ληστείες εντός οικιών	932	94	239	231	192	816	83	320	312	206
Ληστείες κινητών τηλεφώνων-μικροποσών	1.266	60	381	297	234	1.810	69	467	322	214
Ληστείες λοιπές	1.073	83	415	467	179	733	76	331	347	111
Ληστείες με αρπαγή τσάντας	327	34	87	53	14	501	41	165	92	13
Ληστείες οδηγών ταξί	93	1	18	14	3	173	9	61	43	3
Ληστείες πρατηρίων υγρών καυσίμων	81	6	21	19	7	91	5	28	16	9
Ληστείες σε ΕΛ.ΤΑ.	12		6	14	2	19		3	2	3
Ληστείες σε Μίνι Μάρκετ-κατ/τα ψιλικών	69	7	24	20	10	79	6	26	22	12
Ληστείες σε περίπτερα	59	12	32	17	14	105	9	24	18	3
Ληστείες σε πρακτορεία ΟΠΑΠ	42		13	7	43	31	5	3	3	5
Ληστείες σούπερ μάρκετ	79	7	33	24	5	127	2	50	24	10
Ληστείες ταχυδρομικών διανομέων	8	1	3	2	1	4	3	1	2	0
Ληστείες τραπεζών,ταχ/κών ταμιευτηρίων	19	5	16	7		14	2	12	8	0
Ληστείες χρηματαποστολών	12	2				21	2	1	3	0

 

 

 

Οι κακοποιησεις και σεξουλαικες παρενοχλησεις σε ανηλικα  συμβαινουν κυριως απο ατομα οικεια στο 90%  και μονο το 10% απο αγνωστους για τον απλο λογο οτι οι γονεις με τους αγνωστους ειναι παντα επιφυλακτικοι  και  εχουν υπο την επιβλεψη τους τα παιδια. Οχι οτι οι ανωμαλοι και οι διεστραμενοι ειναι εσωκλειστοι και μονο γνωστοι και   ο κινδυνος στους δρομους ειναι μικρος εως ελαχιστος, οποτε  ας χαλαρωσουμε λιγο εξω στους δρομους και ας ξεπερασουμε τις φοβιες μας. Σχετικα με τις σεξουαλικες  παρενοχλησεις  ειναι ελαχιστες αυτες που αναφερονται στην αστυνομια σε σχεση με τα πραγματικοτητα. 

 

H θεματοθετρια προσπαθησε να αναδειξει το προβλημα , αναφεροντας μας ενα συγκεκριιμενο παραδειγμα. Αντι σαν μητερες να το δουμε σαν μια αφορμη να ανταλλαξουμε πληροφοριες για την καλυτερη προστασια των παιδων μας, εχθες στραφηκαμε εναντιον της που μας παραθεσε μια πληροφορια, αποκαλωντας την εμμεσα φοβικη και συνυπευθυνη στην διασπορα ψευδων ειδησεων. 

 

υγ. kine  δεν κανω ευκολη ψυχαναλυση, , οπως εγραψες σε ενα post.  Eυκολο και ασοβαρο ειναι  να κανει ενα μελος   κρισεις και χαρακτηρισμους, για το πως εχει διανορφωσει αποψη για ενα θεμα ενα αλλο μελος του  forum, οταν εχει αντιθετη αποψη.   Πολλες φορες γραφω βιαστικα γιατι τυγχαινει να ειμαι και εργαζομενη και δεν εχω το χρονο για πολλες φιλοσοφιες και αναλυσεις. Εξαλλου δεν ειναι το θεμα μας η ψυχολογια των μητερων, εσυ το εστρεψες προς τα εκει,  αλλα το γεγονος το ιδιο: Η αρπαγη ανηλικων. 

 

 

Παράθεση

 

 

 

Επεξεργάστηκαν 12 Μαίου,2017 by summer wine

[summer wine]

 

17-01-2007:Εισήγηση του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας στη Συνεδρίαση της Ειδικής Επιτροπής Ισότητας και Δικαιωμάτων των Ανθρώπων

 

 

ΟΜΙΛΙΑ ΑΡΧΗΓΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ   ......................

Ο τρίτος τομέας αφορά την προστασία των ανηλίκων  που  αποτελεί πάγια και διαρκή προτεραιότητα για την Ελληνική Αστυνομία. Στα πλαίσια της Αντεγκληματικής Πολιτικής, αναπτύσσονται και υλοποιούνται συγκεκριμένες δράσεις όπως: έλεγχοι καταστημάτων και χώρων, περιπολίες, συνεργασία με τοπικούς παράγοντες, διοργάνωση εκδηλώσεων με στόχο την ενημέρωση ευαισθητοποίηση, μέτρα για την ασφαλή διακίνηση και διαμονή των μαθητών κατά τις σχολικές εκδρομές.  Λαμβάνονται μέτρα για την ασφάλεια σχολικών χώρων, επιτήρηση αθλητικών χώρων, πλατειών, παιδικών χαρών, φροντιστηρίων και γενικότερα χώρων που συχνάζουν ή παραμένουν ανήλικοι. Στόχος αυτών των δράσεων είναι η αποτελεσματικότερη προστασία των ανηλίκων από τα ενδεχόμενα θυματοποίησής τους (ναρκωτικά, εξαφανίσεις, παρενοχλήσεις, κακοποιήσεις, αποτροπή συμμετοχής τους σε εγκληματικές ομάδες ανηλίκων κ.λπ.

Η παραβατικότητα των ανηλίκων αλλά και η προστασία τους αποτελούν ιδιαίτερο αντικείμενο και στα πλαίσια του 4ετούς ειδικού επιχειρησιακού προγράμματος κατά των ναρκωτικών της Ελληνικής Αστυνομίας.

 

ΕΙΔΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ

 

Αναγνωρίζοντας την αξία της ιδιαίτερης προσοχής που πρέπει να δοθεί στο θέμα, έχουν δημιουργηθεί και λειτουργούν ειδικές Υπηρεσίες Ανηλίκων, σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο. Συνολικά σήμερα η Ελληνική Αστυνομία διαθέτει επτά (7) εξειδικευμένες Υπηρεσίες σε θέματα ανηλίκων 

Επισημαίνεται ότι, στις Υπηρεσίες ανηλίκων τοποθετείται, κατά προτίμηση, προσωπικό, που κατέχει ειδικές γνώσεις και εμπειρία για τους ανηλίκους.

Η Ελληνική Αστυνομία συνεργάζεται ακόμη με τις κατά τόπους επιθεωρήσεις και γραφεία εργασίας προς τον σκοπό της προστασίας των ανηλίκων από τους κινδύνους στους οποίους είναι εκτεθειμένοι.

 

Αξιότιμες και Αξιότιμοι εκπρόσωποι του Ελληνικού Κοινοβουλίου

 

Η διαβεβαίωσή μου απέναντί σας και μέσω εμού ολόκληρης της Ελληνικής Αστυνομίας, είναι ότι το Σώμα λειτουργεί στα πλαίσια του ρόλου και της αποστολής του με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα του πολίτη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η διασφάλιση της ισονομίας των πολιτών σε μία δημοκρατική κοινωνία, αποτελεί και για μας προτεραιότητα και απαρέγκλιτο στόχο.

Αναφέρθηκα ήδη σε μία δέσμη μέτρων που έχουμε λάβει στην κατεύθυνση αυτή και σχεδιάζουμε να λάβουμε και άλλα προσαρμοσμένοι στις απαιτήσεις και τις ανάγκες της εποχής μας και των προβλημάτων της. Δεν εφησυχάζουμε και είμαστε προσανατολισμένοι στην συμβολή της ευημερίας του κοινωνικού συνόλου και των πολιτών.

 

Η Ελληνική Αστυνομία πορεύεται στην πρωτοπορία των εξελίξεων στα πλαίσια του θεσμικού της ρόλου και των αρμοδιοτήτων που της έχουν ανατεθεί από την Πολιτεία με γνώμονα τον άνθρωπο και τη διασφάλιση της έννομης τάξης.

[kine]

summerwine, μελέτησα τα δεδομένα της αστυνομίας όπως τα ανέβασες. Δεν βλέπω αριθμούς συγκεκριμένα για το θέμα μας (της αρπαγής παιδιών). Δεν βλέπω αρπαγές γενικότερα. Μπορείς να μας εξηγήσεις πως ακριβώς σχετίζονται αυτά τα στοιχεία με την όλη κουβέντα;

Αν ο σκοπός σου είναι να αναδείξεις ότι υπάρχει εγκληματικότητα, ευχαριστούμε πολύ, το γνωρίζουμε ήδη, το γνωρίζεις κι εσύ και κανείς δεν συζητά αυτό το ζήτημα.

Επιπλέον, σε όλα τα ανάλογα θέματα που συζητήθηκαν στο πρόσφατο παρελθόν, είχα σαφώς τοποθετηθεί υπέρ της ανάπτυξης μιας υγιούς προσωπικότητας παιδιού, όπου θα μπορεί αν ποτέ του τύχει κάποιο άσχημο περιστατικό, σε αυτό ή κάποιον φίλο/η του, να είναι σε θέση να υπερασπιστεί τον εαυτό του, να μιλήσει γι' αυτό κι ακόμη περισσότερο να μπορέσει να αποφύγει οποιαδήποτε, δυσάρεστη εμπλοκή με κακόβουλο πρόσωπο. 

Αλλά, όλη αυτή η προαγωγή της προσωπικότητας του παιδιού και της κρίσης του, δεν θα πρέπει να βασίζεται πάνω στον εκφοβισμό, ιστορίες περί "κακών ανθρώπων" και την συγκρότηση μιας ανασφαλούς προσωπικότητας που ναι μεν θα "φυλάγεται από παντού" αλλά ταυτόχρονα θα έχει μόνιμο αίσθημα άγχους και αγωνίας.

Αν η ψυχολογική συνεπεια που έχουν οι πράξεις μας, στον ψυχισμό (μας ή των παιδιών μας), θεωρείται αμελητέα κατ' εσέ, σεβαστό, αλλά όχι και αποδεκτό. 

Δεν έκρινα κανένα μέλος και είναι περίεργο να μη μπορείς να διαχωρίσεις τον χαρακτηρισμό μιας πράξης, από τον χαρακτηρισμό ενός προσώπου. Ούτε πρόσωπα κρίνω, ούτε χρήστες, πόσο μάλλον τις οικογένειες τους. Την πρακτική του να αναπαράγεις μια ιστορία, χωρίς να ενδιαφέρεσαι για την εγγυρότητα της κρίνω. Οπως και την πρακτική, να χρησιμοποιείς όρους που δεν κατανοείς ή δεν σε ενδιαφέρουν, προκειμένου να ισχυροποιήσεις μια θέση (όπως η χρήση των πιθανοτήτων και των ποσοστών εγκληματικότητας σε αυτή τη συζήτηση).

Αν δεν υπήρχε τόση ένταση για να αποδειχθεί μία και μόνο ακραία θέση (γίνονται VS δεν γίνονται απόπειρες κατά των παιδιών) θα μπορούσαμε να συζητήσουμε με αφορμή  το συγκεκριμένο δημοσίευμα, για τα μέσα που έχουμε ως γονείς, να προστατέψουμε τα παιδιά μας από τέτοιες απόπειρες. Αλλά η ένταση της συζήτησης εξαντλείται στο κατά πόσο είναι ή δεν είναι πραγματική απειλή η απαγωγή και μάλιστα με επιχείρημα ένα ανεπιβεβαίωτο (προς το παρόν) δημοσίευμα. 

Η αστυνομία οφείλει να δείχνει την εγρήγορση της απέναντι σε οποιοδήποτε έγκλημα, μικρό ή μεγάλο σε αριθμό. Δεν μπορώ να φανταστώ καμιά αστυνομία, κανενός κράτους που θα δήλωνε ότι επειδή έχει να καταγράψει μόνο έναν βιασμό ή μία απαγωγή, δεν θα δώσει την πρέπουσα προσοχή στο συγκεκριμένο γεγονός. 

Οπότε ας μην εθελοτυφλούμε όπως ειπώθηκε αρχικώς: εγκλήματα κατά των παιδιών συμβαίνουν. Αλλά οι αρπαγές είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες και συμβαίνουν από τους γονείς όπως έγραψες κι άρα η προσοχή μας στον άγνωστο απαγωγέα, δεν είναι (κατ' εμέ) μια σημαντική απειλή (στατιστικά μιλώντας), παρόλο που ίσως κάπου κάποτε να συμβαίνει κι αυτό.

8 ώρες πρίν, Niki81 είπε:

Ο φοβος είναι ένα απολυτα φυσιολογικο συναισθημα το οποιο τα παιδια μας και εμεις οι ιδιοι θα πρεπει να καταφέρνουμε να διαχειριστούμε.

Πολύ σωστά. Είναι όμως ένα συναίσθημα το οποίο εύκολα μετατρέπεται σε φοβίες, ψυχώσεις και μας στοιχειώνει μια ζωή, διότι οι καταγραφές των φόβων μας εύκολα καταχωνιάζονται, δύσκολα όμως λύνονται ή ξεπερνιούνται.

Είναι πολύ σωστό να φοβάται ένα παιδί να μείνει μόνο του. Να θέλει τους γονείς του δίπλα του. Είναι πολύ φυσικό να φοβάται το σκοτάδι (μέχρι να το κατανοήσει). Εϊναι πολύ φυσικό να φοβάται όταν κάποιος έρχεται επιθετικά προς το μέρος του. 

Είναι φυσικό να φοβάται επίσης όταν ακούει μια αφήγηση όπου κάποιος (με τον οποίο ταυτίζεται) γίνεται θύμα ένος άγνωστου κακόβουλου ανθρώπου. 

Αν όμως η αφήγηση δεν είναι αληθινή, παρόλα αυτά θα συνεχίσει να φοβάται την πιθανότητα θυματοποίησης, από έναν κίνδυνο μη ελεγχόμενο και απροσδιόριστο.

 

Επεξεργάστηκαν 12 Μαίου,2017 by kine

[Niki81]

kine λυπάμαι αλλα η αποψη μου είναι ότι εισαι υπερβολικη περα για περα.Αν εσυ εχεις στο μυαλο σου ότι οσες λεμε ότι προετοιμάζουμε τα παιδια μας κάθε βραδυ πριν κοιμηθουν τους λεμε ιστοριες για ανθρώπους που σε κλεβουν και σε κακοποιουν τοτε μπορω να κατανοησω την εμμονη σου με τις φοβιες.Μαμαδες ειμαστε ολες μας..μορφωμένες οι περισσοτερες και ξερουμε πολύ καλα πως να μιλησουμε στο παιδι μας και να το προετοιμάσουμε χωρις να του δημιουργήσουμε ουτε φοβιες ουτε ψυχωσεις.Επαναλαμβανεις ξανα και ξανα τα περι εκφοβισμου των παιδιων...κατι το οποιο σου είχαμε εξηγησει και στο προηγουμενο θεμα νομιζω ότι είναι ακυρο.

 

Προετοιμάζω το παιδι μου δε σημαινει ουτε ότι το φοβιζω ,ουτε ότι το αγχωνω,ουτε ότι το κανω να φοβαται το ισκιο του ,να τρεμει τους ανθρώπους και να ζει με ψυχωσεις.Δεν καταλαβαίνω γιατι εχεις αυτά στο μυαλο σου μονίμως...αλλα η εμμονη σου αυτη δυσκολευει ένα τοσο σημαντικο θεμα να εξελιγχθει.

Και όχι ο φοβος δεν μετατρεπεται ετσι ευκολα όπως λες σε ψυχωσεις και φοβιες.Ειναι απολυτα φυσιολογικο ενας ανθρωπος να φοβαται κατι.Η εμπειρια μου με ένα εξαχρονο και ένα τετραχρονο είναι ότι σε αυτές τις ηλικιες είναι πολύ δυσκολο να φοβισεις ένα παιδι...ακριβως επειδή το μυαλο τους είναι τοσο αθωο.Θελει πολύ συζητρηση και πολύ προσπαθεια να τα κανεις να αποφθγουν καποια λαθη.

[kine]

Niki λυπάμαι αλλά δεν βρίσκω για ποιο λόγο πρέπει να αισθάνεται μια μαμά θιγμένη επειδή θεωρώ αυτή την τακτική "προετοιμασίας" ακατάλληλη για αυτό τον σκοπό. Είμαι βέβαιη πως μπορεί κάλλιστα ένας άνθρωπος να χρησιμοποιήσει και ιστορίες και παραμύθια και μύθους, με θετικό αποτέλεσμα και να επικοινωνήσει με έμμεσο τρόπο σε ένα παιδί, κάποιο δίδαγμα.

Εξίσου γνωρίζω πως πολλοί γονείς, αναπαράγουν στερεότυπες αφηγήσεις με σκοπό την καλλιέργεια φόβου, ακριβώς επειδή θεωρούν ότι αυτός ο φόβος είναι μια καλή λύση για να αναγκάσουν ένα παιδί να προφυλαχτεί από τυχόν κινδύνους.

Δεν έχω στο μυαλό μου τίποτα συγκεκριμένο ούτε για εσένα, όυτε για τη Lisbet, ούτε για κανέναν άλλο χρήστη ή τα παιδιά του. Το φόρουμ είναι δημόσιο και προβλέπεται ο διάλογος και ο αντίλογος και φυσικά διαβάζεται από πολλά περισσότερα άτομα απ' όσα μπορεί να συμμετέχουν ενεργά στη συζήτηση. Δεν απευθύνεται σε εσένα ή σε εμένα και δεν είναι τόσο προσωποκεντρικά όλα για να τα στρέφει ο καθένας προς τον εαυτό του, να θίγεται, να εκνευρίζεται ή να επιτίθεται. 

Αν δεν μπορείς να βρεις τίποτα το χρήσιμο στη συνεισφορά μου στην συζήτηση, λυπάμαι όντως. Αν μπορείς να συνεισφέρεις με κάποιον τρόπο εσύ, ώστε να εξελιχθεί η συζήτηση και να μπορέσω κι εγώ να ακολουθήσω αυτή την εξέλιξη, θα με βοηθούσες πολύ.

[Niki81]

Αν θυμαμαι καλα και στο προηγουμενο θεμα ειχα πει καποια πραγματα στα οποια θεωρω οτι μια μαμα πρεπει να εστιαζει οταν μιλαει στο παιδι της.Και η summer εγραψε καποια πραγματα παραπανω.

Οσο για την τακτικη που εσυ θεωρεις ακαταλληλης..το θεμα μας ειναι πως μιλαμε για αλλη τακτικη.Οταν εγω μιλαω για συζητηση και προετοιμασια του παιδιου κι εσυ μιλας για εκφοβισμο και ψυχωσεις προφανως αναφερεσαι σε καποια αλλη τακτικη.Με τον αντιλογο δεν εχω κανενα προβλημα..καθε αλλο.Αλλο πραγμα ομως το διαφωνω με αυτο που λες και αλλο παρερμηνευω αυτο που λες.Τωρα αν θεωρεις πως η συζητηση με ενα παιδι θα το κανει φοβικο,ψυχωτικο κλπ τοτε εννοειται δικαιωμα σου να μην ενημερωνεις το παιδι σου.Εγω με ενα εξαχρονο στο σπιτι..οι ερωτησεις του και οι αποριες του ερχονται σπιτι σε καθημερινη βαση.Ειμαι σιγουρη πως το ιδιο ισχυει με ολα τα παιδακια δημοτικου.Στις αποριες του αυτες,στα οσα βλεπει,ακουει,ρωταει θεωρω χρεος μου να δινω απαντησεις ρεαλιστικες.Το να τον καθυσηχαζω απλα,αποφευγοντας  δυσκολα θεματα απκ τη δικη μου πια φοβια μη τυχος και αποχρωματισω το ροζ συνενεφακι του...το θεωρω για μενα και το δικο μου παιδι λαθος.

Κι επειδη δε βλεπω ετσι κι αλλιως να προχωραει αυτο το θεμα...πραγματικα ευχομαι ολα τα παιδακια να ειναι για παντα ασφαλη και γερα,μακρυα απο κακοτοπιες.

[kine]

Niki δεν έχω πρόθεση να παρερμηνεύσω τίποτε, απλά δεν υπάρχει διάθεση συνομιλίας χωρίς να δημιουργούνται δίπολα και να παίρνει ο καθείς την μια ή την άλλη πλευρά. Το να μην αναπαράγω μια φήμη και να την περάσω και στο παιδί μου ως αληθή, δεν είναι προστασία κάποιου σύννεφου, ροζ ή άλλης απόχρωσης. 

1 hour ago, Niki81 είπε:

Τωρα αν θεωρεις πως η συζητηση με ενα παιδι θα το κανει φοβικο,ψυχωτικο κλπ

Εδώ θα σου παραθέσω τα ίδια σου τα λόγια 

1 hour ago, Niki81 είπε:

Αλλο πραγμα ομως το διαφωνω με αυτο που λες και αλλο παρερμηνευω αυτο που λες.

Μπορείς να διαφωνήσεις χωρίς να τραβάς κάθε μου κουβέντα στην ακρότητα των ψυχιατρικών ερμηνειών. Η συζήτηση(με ένα παιδί)δεν είναι απο μόνη της καλή ή κακή.

Το περιεχόμενο της και ο τρόπος που διεξάγεται την χαρακτηρίζει.

Ευελπιστώ κάθε γονέας να μεταφέρει στο παιδί του, μόνο αληθινές ιστορίες κι όχι φήμες και εικασίες, αστικούς μύθους και άλλα ευτράπελα. Ελπιζω να το κάνει επίσης με γνώμονα το τι θα μάθει από αυτή την ιστορία το παιδί κι όχι απλώς να του αναπαραστήσει μια πιθανή απειλή. 

Τελικά όμως, δεν είπε καμία, σε τι ακριβώς συνεισέφερε η αναπαραγωγή της συγκεκριμένης είδησης; Εστω δηλαδή ότι αληθεύει και επιβεβαιώνεται αύριο, μεθαύριο

 Πως προσθέτει στην γνώση μας για τις αρπαγές ανηλίκων, τι ανέδειξε και τι προσέφερε στην ετοιμότητα του χ γονέα, για μια τέτοια απειλή;

Ποια πρακτική αποτροπής του επικείμενου κινδύνου μάθαμε;     

 Υπάρχει περιεχόμενο, που βοηθά στην προετοιμασία του γονέα ή του παιδιού;

Επεξεργάστηκαν 12 Μαίου,2017 by kine

[belleblue]

7 ώρες πρίν, Niki81 είπε:

 

kine λυπάμαι αλλα η αποψη μου είναι ότι εισαι υπερβολικη περα για περα.Αν εσυ εχεις στο μυαλο σου ότι οσες λεμε ότι προετοιμάζουμε τα παιδια μας κάθε βραδυ πριν κοιμηθουν τους λεμε ιστοριες για ανθρώπους που σε κλεβουν και σε κακοποιουν τοτε μπορω να κατανοησω την εμμονη σου με τις φοβιες.Μαμαδες ειμαστε ολες μας..μορφωμένες οι περισσοτερες και ξερουμε πολύ καλα πως να μιλησουμε στο παιδι μας και να το προετοιμάσουμε χωρις να του δημιουργήσουμε ουτε φοβιες ουτε ψυχωσεις.

 

 ας μου επιτρέψεις να πω, - λογικά δεν θα σου αρέσει, αλλά αυτή είναι η γνώμη της θείας μου (που ρώτησα συγκεκριμένα για αυτό) η οποία είναι εδώ και τρείς δεκαετίες στο τομέα της παιδοψυχολογίας/παιδοψυχιατρικής και νομικά σχετικά με αυτό θέματα: 

ότι οι περισσότερες μητέρες που δημιουργούν πρόβλημα στα παιδιά τους είναι αυτές που λένε/πιστεύουν ότι ξέρουν πολύ καλά τι χρειάζεται να κάνουν για το παιδί τους, ειδικά σε περιπτώσεις που μπορεί να μήν έχουν παρακολουθήσει ούτε ένα σεμινάριο/ βιβλιο για τέτοια θέματα,  για το αντικείμενο της παιδοψυχολογίας (κάποιο υλικό που να εξηγεί πως δημιουργούνται οι φοβίες, ή τα προβλήματα γενικότερα στα παιδιά)
 και έχουν αυτή τη σιγουριά απλώς επειδή είναι μητέρες , είναι μορφωμένες γενικά, αγαπάνε τα παιδιά τους με όλη τους την καρδιά, αλλά κυρίως δεν έχουν καμία απολύτως αμφιβολία για το τι και πως κάνουν. Είναι 100% σίγουρες.

Εάν έχεις παρακολουθήσει κάποιο σχετικό σεμινάριο πάω πάσο.  Εγώ δεν έχω παρακολουθήσει. Ποτέ δεν θα έλεγα ότι επειδή είμαι μορφωμένη και έχω πτυχίο ΑΕΙ ( που έχω, άλλου αντικειμένου πέραν της παιδοψυχολογίας) ότι "ξέρω" πως να μιλήσω στο παιδί μου ή να το προετοιμάσω για κάτι τέτοιο και να γνωρίζω ότι έχει επιτυχία αυτό που κάνω.    Κρατάω μικρό καλάθι, για να μην κάνω λάθη που έκαναν πάνω μου γονείς που είχαν τέτοιο σκεπτικό.

Θεωρώ ότι πάντα είναι καλό να ακούς τι έχει να πεί κάποιος που σχετίζεται με το αντικείμενο, και αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι η kine κάτι ξέρει και το λέει. 

Βασικά για αυτό βρίσκομαι εδώ, για να ακούσω απόψεις που έχουν κάποια επιστημονική βάση από όλες τις πλευρές.  

Εάν η kine βασίζεται σε κάτι που έχει επιστημονική βάση/τεκμηρίωση, πιστεύω ότι θα ήταν καλό να το παραθέσει, γιατί αλλιώς είναι σαν να προσπαθεί να αποδείξει ο ένας στον άλλο κάτι που δε συγκρίνεται, σαν να συγκρίνεις μήλα με τα πορτοκάλια. 

Το ένα είναι προσωπική άποψη, και το άλλο επιστημονικό γεγονός? Άρα,.... τι συζητάμε?

Νωρίτερα είχα γράψει τι θα λέω στο παιδί μου. Προφανώς εννοούσα τις στιγμές που εγώ έχω την ευθύνη. Βεβαίως και όταν έχω εγώ την ευθύνη, τότε εγώ δεν θα το αφήσω να πάει μακριά, και θα απαιτώ και απο εκείνο να μην απομακρύνεται από εμένα, και το θεωρώ αυτό κανόνα χρυσό, που θα κάνει το παιδί μου να ξέρει ότι δεν επιτρέπω να είναι ανέμελο στο θέμα της απόστασης από μένα (θα οριοθετήσω δηλαδή που τις προάλλες έφυγε τρέχοντας έξω από το δημοτικό γυμναστήριο και δεν την έβλεπα) και ότι πάντα θα προσέχω ώστε να μην γίνεται κάτι τέτοιο. 

 Τις άλλες στιγμές, έχει ευθύνη το άτομο που έχει οριστεί  (δασκάλα, μπαμπάς .... )   (πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορει΄κανείς να συμπεράνει από αυτά που έγραψα ότι εννοούσα όλες τις στιγμές... ;).  Αυτό επίσης το έχουμε συζητήσει μαζί της - ότι όταν δεν είμαι εγώ μπροστά τότε είναι η δασκάλα της που είναι σαν να είμαι εγώ εκεί και ότι μπορεί να της πεί τα πάντα σαν να είμαι εγώ και ότι είναι η δουλειά της να την προσέχει κλπ κλπ.   όπως και να έχει, δεν θα είχα ποτέ τέτοια σιγουριά όπως εσύ @Niki81 ... 

Δεν θέλω να σου την πάρω αυτή τη σιγουριά, αλλά θα ήθελα να σου πω ότι δεν βλάπτει να κρατάς μικρό καλάθι για αυτό που κάνεις. Μόνο να κερδίσεις έχεις από αυτό - κατά τη γνώμη μου.  Το λέω έχοντας αντιμετωπίσει γονείς που ήταν κάτα κάποιο τρόπο πολύ σίγουροι για τον εαυτό τους. Δεν αμφισβήτησαν ποτέ το τι έκαναν, δεν ζήτησαν συμβουλές παρότι έξυπνοι, αξιόλογοι και σοβαροί άνθρωποι και οι δύο. Πίστευαν και είχαν την πεποίθηση ότι ήξεραν.  Χωρίς όμως να υπάρχει κάποιο αντίκρυσμα σε αυτό, γιατί δεν ήταν τέλειοι...κανείς δεν είναι τέλειος  + δεν είχαν γνώσεις παιδοψυχολογίας.  Εάν κάτι είχαν διαβάσει , και ρώταγαν κάποιον, ή αμφέβαλλαν λίγο, θα έκαναν πολλά πράγματα διαφορετικά.

Όσον αφορά τα δεδομένα/στοιχεία αστυνομίας/χαμόγελου άλλων φορέων έχω να πω ότι δείχνουν ότι υπάρχει διαρκής επικινδυνότητα γενικότερα. Δεν θα σταματήσει αυτό. Ποτέ των ποτών δεν θα άφηνα την κόρη μου να πηγαίνει μόνη της με τα πόδια σχολείο, έστω και για 1 χιλιόμετρο, μόνη της και ας είναι 15, 16. Θα προσπαθήσω να της εξηγήσω ότι εάν θέλεις να είσαι ασφαλής, θα ακολουθείς κάποιους κανόνες.

Ποτέ μόνη σου, μακριά από πολύ κόσμο, σε σκοτάδι, ερημικά τοπία, κλπ. Όταν μεγαλώσει θα δώ ίσως κάποια εκπαιδευτική ταινία μαζί της σχετικά με αυτό εάν υπάρχει/αν βρώ. 

Στην περίπτωση μου μπορώ να μετρήσω εύκολα 15 περιπτώσεις στις οποίες για παράδειγμα κανείς δεν με είχε προειδοποιήσει και εάν κάποιος μου το είχε πει - θα ήξερα να μην βρεθώ σε αυτές. Δεν θα περιγράψω σε τι κινδύνους βρέθηκα για λόγους συντομίας. 

Συμφωνώ με το να υπάρχει προετοιμασία, με ένα τρόπο συγκεκριμένο ανά κάθε ηλικία. Άλλα είναι τα σενάρια που συζητάς με ένα παιδί 5 ετών, άλλα όταν είναι 10 και άλλα όταν είναι 16+ για μένα. 

Το ερώτημα είναι, υπάρχει κάποιος χρυσός κανόνας?   Υπάρχουν πολλά άρθρα/σύνδεσμοι, εγώ εμπιστεύομαι αυτά που έχουν βιβλιογραφία και έχουν γραφτεί από ειδικούς  - εάν υπάρχουν έρευνες τότε θα ακούσω φυσικά και αυτές.

Γιατί να μην τα βάλουμε εδώ στην σειρά, όποια ξέρει ο καθένας...

@kine θα με ενδιέφερε  να περιγράψεις ενα παράδειγμα σεναρίου ανά ηλικία  (βλέπε πάνω) όπως πιστεύεις εσύ ότι θα ήταν καλό να γίνει η όποια συζήτηση γονέα παιδιού, και όπως έγραψα πιο πάνω αν μπορείς να παραθέσεις κάποιο άρθρο/έρευνα που ενδεχομένως να περιγράφουν τα όσα σημειώνεις. 

 

Επεξεργάστηκαν 12 Μαίου,2017 by belleblue

[Niki81]

7 hours ago, belleblue said:

 

Όσον αφορά τα δεδομένα/στοιχεία αστυνομίας/χαμόγελου άλλων φορέων έχω να πω ότι δείχνουν ότι υπάρχει διαρκής επικινδυνότητα γενικότερα. Δεν θα σταματήσει αυτό. Ποτέ των ποτών δεν θα άφηνα την κόρη μου να πηγαίνει μόνη της με τα πόδια σχολείο, έστω και για 1 χιλιόμετρο, μόνη της και ας είναι 15, 16. Θα προσπαθήσω να της εξηγήσω ότι εάν θέλεις να είσαι ασφαλής, θα ακολουθείς κάποιους κανόνες.

Ποτέ μόνη σου, μακριά από πολύ κόσμο, σε σκοτάδι, ερημικά τοπία, κλπ. Όταν μεγαλώσει θα δώ ίσως κάποια εκπαιδευτική ταινία μαζί της σχετικά με αυτό εάν υπάρχει/αν βρώ. 

Στην περίπτωση μου μπορώ να μετρήσω εύκολα 15 περιπτώσεις στις οποίες για παράδειγμα κανείς δεν με είχε προειδοποιήσει και εάν κάποιος μου το είχε πει - θα ήξερα να μην βρεθώ σε αυτές. Δεν θα περιγράψω σε τι κινδύνους βρέθηκα για λόγους συντομίας. 

Συμφωνώ με το να υπάρχει προετοιμασία, με ένα τρόπο συγκεκριμένο ανά κάθε ηλικία. Άλλα είναι τα σενάρια που συζητάς με ένα παιδί 5 ετών, άλλα όταν είναι 10 και άλλα όταν είναι 16+ για μένα. 

Το ερώτημα είναι, υπάρχει κάποιος χρυσός κανόνας?   Υπάρχουν πολλά άρθρα/σύνδεσμοι, εγώ εμπιστεύομαι αυτά που έχουν βιβλιογραφία και έχουν γραφτεί από ειδικούς  - εάν υπάρχουν έρευνες τότε θα ακούσω φυσικά και αυτές.

Γιατί να μην τα βάλουμε εδώ στην σειρά, όποια ξέρει ο καθένας...

@kine θα με ενδιέφερε  να περιγράψεις ενα παράδειγμα σεναρίου ανά ηλικία  (βλέπε πάνω) όπως πιστεύεις εσύ ότι θα ήταν καλό να γίνει η όποια συζήτηση γονέα παιδιού, και όπως έγραψα πιο πάνω αν μπορείς να παραθέσεις κάποιο άρθρο/έρευνα που ενδεχομένως να περιγράφουν τα όσα σημειώνεις. 

 

Μα και μονη σου αναφέρεις καποια πραγματα που λες η σκοπευεις να πεις στο παιδι σου για να το προετοιμασεις.Το να εξηγήσεις στο παιδι σου ότι δεν απομακρυνόμαστε μονοι μας από την παρεα μας θα κανει το παιδι σου ψωχωτικο?πρεπει να παρεις την εγκριση παιδοψυχολογου για να θεσεις καποιους κανονες ασφαλειας στο παιδι σου?

Όχι δε θεωρω ότι τα ξερω όλα και προφανως εχω κανει και λαθη στην ανατροφη των παιδιων μου.Ουτε όμως αισθάνομαι και την αναγκη κάθε μου συμπεριφορά προς τα παιδια μου να την περναω από την εγκριση παιδοψυχολογου.

Οσο για τους παιδοψυχολόγους ακομα και αυτοι διαχωριζουν την κάθε συμπεριφορά αναλογα με την ηλικια του παιδιου.Προφανως στο τριχρονο που το εχεις ολη τη μερα διπλα σου δε χρειαζονται πολλες εξηγήσεις...το παιδι δημοτικου όμως που παει σχολειο,παει εκδρομες,συναστρεφεται με ανθρώπους χωρις να εισαι εσυ παρων οφείλεις να εξηγήσεις καποια πραγματα. 

[kine]

Φίλη μου, προσπαθούσε να με αποτρέψει να γεννησώ σε νοσοκομείο για οποιονδήποτε λόγο, διότι στα νοσοκομεία, οι γύφτισες κλέβουν τα παιδιά. Την πρώτη φορά που το είπε, θεώρησα ότι αστειεύεται. Οταν συνέχισε να το επαναλαμβάνει σαν να αναφέρεται σε μια δεδομένη αλήθεια, που όλοι ασπαζόμαστε και γνωρίζουμε, την ρώτησα από που έχει εξάγει αυτό το συμπέρασμα. Και μου απάντησε με φυσικότητα ότι απλά το ξέρει, ότι το ξέρει και η μαμά της και ότι το ξέρουν όλοι αυτό. Σε καμία περίπτωση δεν αμφισβήτησε την "αλήθεια" αυτή που κάποτε της αναπαρήγαγε η μαμά της (δεν ξέρω για ποιο λόγο και με ποια κίνητρα). Πιθανότατα να το πιστεύει και η μαμά της! 

Το ζήτημα όμως είναι, πως σήμερα, μια ενήλικη, μορφωμένη γυναίκα, θεωρεί πως στα δημόσια νοσοκομεία, οι γύφτισες συγκεκριμένα, κόβουν βόλτες με κακό σκοπό και με σημαντικότερό όλων κίνητρο, να κλέβουν (μαζικά) τα παιδιά που γεννιούνται εκεί! Εχει συμβεί ποτέ περιστατικό που να επιβεβαιώνει την αφήγηση αυτή; Ισως, δεν το γνωρίζω, αλλά μπορεί και να έχει συμβεί. Είναι όμως δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι διαχρονικά, συστηματικά, καθημερινά και ανά πάσα στιγμή, όποιος βρεθεί να γεννά σε δημόσιο νοσοκομείο, κινδυνεύει να του απαγάγουν το μωρό του; Κι όμως η συγκεκριμένη το πιστεύει.

Κατά τον ίδιο τρόπο, μπορεί να συμβαίνουν ενίοτε και απόπειρες απαγωγής, αλλά δεν είναι δυνατόν να μεγαλώνει κανείς με την πεποίθηση πως ανά πάσα στιγμή, όταν βρεθεί μόνος του, πιθανότατα να πέσει θύμα απαγωγής. Η όποια προετοιμασία λοιπόν, πρέπει να μπορεί να λαμβάνει υπόψιν, τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της, όχι μόνο σε επίπεδο αποτροπής κακόβουλων ανθρώπων, αλλά και σε επίπεδο ανάπτυξης υγιούς προσωπικότητας, τώρα και στο μέλλον. Μια από αυτές τις προεκτάσεις υγιούς ανάπτυξης, είναι η ικανότητα να αντιλαμβάνεσαι ρεαλιστικά τους κινδύνους και να δίνεις αντίστοιχη προσοχή στο κάθε τι. Να μη μεγαλοποιείς πράγματα ασήμαντα και να μην υποτιμάς άλλα. 

Η επαναλαμβανόμενη ας πούμε προετοιμασία του τύπου "όταν βγαίνουμε από το σπίτι κάνουμε αυτό κι αυτό / αν βρεθείς μόνος κάνεις αυτό κι αυτό / αν σου μιλήσει ενήλικας κάνεις έτσι κι έτσι...." μπορεί να έχει πολύ σωστές συμβουλές και να γίνεται με πολύ ήρεμο και μεστό τρόπο, ώστε να τα εμπεδώσει το παιδί και να ανταποκριθεί και κατάλληλα ΑΛΛΑ η προετοιμασία αυτή, δεν προβλέπει, πόσο ισχυρά εντυπώνεται στη σκέψη του παιδιού η αναπαράσταση ενός κόσμου που ενέχει μονίμως κινδύνους. 

 

Θα αναφέρω επίσης ένα άλλο παράδειγμα, επίσης πραγματικό επίσης σε ενήλικη κοπέλα: Φοιτήτρια, επιστρέφει από μαγαζί με φίλη της, κατά τις 10μισή το βράδυ. Αντρας πετάγεται από μια γωνιά του δρόμου και πάει να αρπάξει την μία. Αντανακλαστικά τα κορίτσια τραβιούνται. Ο άντρας πιάνει την μία από το μπουφάν της και η άλλη φίλη πιάνει την φίλη της από το χέρι και την τραβά προς την δική της μεριά προσπαθώντας να την αποσπάσει από τον άντρα. Σε λίγα δευτερόλεπτα εξελίσσεται μια σκηνή περίεργης παρωδίας όπου αυτός τραβά την κοπέλα και η ίδια προσπαθεί να του ξεφύγει, πιασμένη από την φίλη της, που με τη σειρά της έχει πιαστεί από μια κολόνα για να κρατάει αντίσταση! Τελικά οι φίλες υπερισχύουν και ο άντρας φεύγει από το στενό που ήρθε.

Ο δρόμος ήταν πολυσύχναστος, ειδικά εκείνες τις ώρες, αλλά όχι εκείνη την στιγμή. Τα κορίτσια ήταν ενήλικα και κυκλοφορούσαν παρέα, όχι μία μόνη της, μοναχικά. Η ώρα ήταν κατάλληλη, ειδικά για φοιτήτριες σε φοιτητική περιοχή μες τα μαγαζιά και τον κόσμο, σάββατο βράδυ. Κι όμως, βρέθηκε ένας περίεργος, να προσπαθεί να αρπάξει ένα κορίτσι, χωρίς να βγάζει νόημα η συμπεριφορά του (πού θα την πήγαινε πεζός; και τι θα έκανε; που; στην πιλοτή κάποιας πολυκατοικίας; ήθελε να την κλέψει μήπως;) και  ο μόνος λόγος που απετράπει το οτιδήποτε είχε πρόθεση να κάνει αυτός, ήταν επειδή αυτές αμύνθηκαν όπως όπως.

Αυτό που θέλω να πω είναι πως, δεν μπορεί να βασίζεται ο γονέας στην παρακολούθηση του παιδιού του, στην συστηματική παρουσία του (πόσο μάλλον και στην εφηβεία όπως αναφέρθηκε), στις οδηγίες του και στην "ενημέρωση" ότι χίλια μύρια κακά συμβαίνουν και "να προσέχεις". Διότι το 10χρονο γίνεται 15χρονο και ενηλικιώνεται και γίνεται γυναίκα/αντρας. Δεν παύει να είναι ποτέ το παιδί σου και δεν παύει να είναι ποτέ ευάλωτο, στις προθέσεις ενός περίεργου, ασταθή ανθρώπου. Οπως και ο καθένας μας τελικά.

Και για να επανέλθω στην αρχική κουβέντα, οι μικρές λεπτομέρειες (του τι λεμέ, πως, πότε και με ποιον τρόπο) είναι σημαντικές και μπορεί μια φαινομενικά ίδια προσέγγιση, δυο διαφορετικών γονέων : "ενημερώνω το παιδί μου και συζητώ", να έχει τελείως διαφορετικά αποτελέσματα τόσο στη συμπεριφορά του παιδιού, όσο και στον ψυχισμό του.

Ο λόγος που ανέφερα δυο παραδείγμα με ενήλικους πρωταγωνιστές, είναι για να κάνω εμφανές πως α) οι συνέπειες των λόγων μας σε ένα παιδί, θα μείνουν εκεί για πάντα. Οχι μόνο στο παιδί αλλά και στον ενήλικα αργότερα. β) η προστασία μας δεν μπορεί να εξαντλείται στην επίβλεψη του παιδιού από μας ή άλλους ενήλικες, διότι τα χρόνια περνούν γρήγορα και το παιδί εκ των πραγμάτων θα βρεθεί μόνο κάπου κάπως κάποτε και τότε θα κριθεί η ετοιμότητα του να αντιμετωπίσει κινδύνους, χωρίς την μαμά και τον μπαμπά.

 

[ΑΝΝΑ24]

Κορίτσια, διάβασα 60 πόντους κείμενο και δεν έχω καταλάβει τελικά τι υποστηρίζετε, πραγματικά. Επειδή δεν έχω ανασφάλειες για τη νοητική μου πληρότητα (ακόμα τουλάχιστον) μάλλον κάπου λείπει ένα "δια ταύτα".

Επεξεργάστηκαν 13 Μαίου,2017 by ΑΝΝΑ24

[Lisbet]

@belleblue ζήτησες από την @kine επιστημονική τεκμηρίωση των λεγομένων της, με την πεποίθηση μάλιστα ότι την έχει, "κάτι ξέρει και το λέει",  και η απάντησή της ήταν για τη φίλη της που πιστεύει ότι οι γύφτισσες κλέβουν τα νεογέννητα από τα δημόσια μαιευτήρια. Αν βασίζει τα συμπεράσματά της περί δημιουργίας φοβιών και γενικότερων ψυχολογικών προβλημάτων στα παιδιά από γονείς τέτοιων νοοτροπιών, να την καταλάβω, γιατί, γενικά δεν την καταλαβαίνω, το ομολογώ. Βρίσκω ότι τραβάει τα λόγια των άλλων από τα μαλλιά, για να τα χωρέσει στα στερεότυπα που έχει στο κεφάλι της για τους γονείς που χρησιμοποιούν άλλες τακτικές και μεθόδους από τη δική της. Επίσης, ότι τους χαρακτηρίζει εμμέσως πλην σαφώς, διατεινόμενη ότι χαρακτηρίζει "την πράξη κι όχι τα ίδια τα άτομα".  

Πχ @kine λες κάπου: "Οταν μια πράξη είναι σπάνια (παρόλο που έχει υπάρξει), η πιθανότητα να αναπαραχθεί ειναι μηδαμινή, ο κίνδυνος για το κοινωνικό σύνολο είναι ανύπαρκτος κι άρα η εκάστοτε κοινωνία και τα άτομα εντός της, δεν σχηματίζουν προστατευτικούς όρους έναντι μιας απειλής που είναι α-πίθανη να συμβεί."

Ποιος ορίζει αυτόν τον νόμο των πιθανοτήτων; Εσύ; Βασιζόμενη πού;

Επίσης, αλλού έγραψες: "Οταν κάποιος λέει ότι δεν ενδιαφέρεται για το αν είναι το α ή το β έγκλημα αυτό που συζητάμε, αν έχει διαπραχθεί ή όχι, αν είναι συχνό ή όχι, αν το επιβεβαιώνει η αστυνομία ή όχι και γενικά ότι δεν ενδιαφέρεται για τη μικρή πιθανότητα της απειλής ή για οποιοδήποτε άλλο δεδομένο μπορεί να συνδράμει σε μια τέτοια συζήτηση, τότε φυσικά μιλάμε για φοβίες και ανασφάλειες. Οχι επειδή δεν μπορεί να επιβεβαιωθούν με κάποια πράξη απαγωγής στο μέλλον, αλλά γιατί και να μην επιβεβαιωθούν ποτέ, οι γονείς που αισθάνονται απειλή, θα συνεχίζουν να αισθάνονται απειλή."

Αναφέρεσαι εδώ σε μένα ή όχι; Με χαρακτηρίζεις φοβική κι ανασφαλή ή όχι; Διαστρεβλώνοντας μάλιστα τα λεγόμενά μου! Πού είδες να λέω όλα αυτά που αραδιάζεις; Έγραψα, πάρα πολύ συγκεκριμένα, και βασικά πιάστηκε το χέρι μου να το γράφω, ότι εφόσον η συγκεκριμένη είδηση έχει δημοσιευτεί σε πανελλήνιας εμβέλειας ΜΜΕ εδώ και μία εβδομάδα χωρίς να υπάρξει διάψευση από την αστυνομία, εγώ την κρίνω πραγματική και ότι στους αστυνομικούς "δεν τους επιτρέπεται να ανακοινώσουν οτιδήποτε σχετικό στα ΜΜΕ"(για λόγους που γνωρίζει μόνο η υπηρεσία τους). 

Λες αλλού:"Είμαι βέβαιη πως μπορεί κάλλιστα ένας άνθρωπος να χρησιμοποιήσει και ιστορίες και παραμύθια και μύθους, με θετικό αποτέλεσμα και να επικοινωνήσει με έμμεσο τρόπο σε ένα παιδί, κάποιο δίδαγμα." 

Και μέχρι ποια ηλικία πιστεύεις πως θα είναι επαρκείς οι ιστορίες, τα παραμύθια και οι μύθοι; (να διευκρινίσω πως, ούτως ή άλλως, το κάναμε αυτό σε προσχολική ηλικία) Όταν όμως θα φτάσει το παιδί στο δημοτικό, όταν θα πάει κατασκήνωση, όταν θα πάει με τους παππούδες μόνο στο χωριό, όταν θα αρχίσει να βγαίνει με τους φίλους του έξω, θα του πεις κάτι πέρα από τα παραμύθια, ναι ή ου; Ας απαντηθεί πρώτα αυτή η ερώτηση, για να μιλάμε με ρεαλιστικά σενάρια, αντί να γενικολογούμε και να αμπελοφιλοσοφούμε, μπας και αποκτήσει κάποια χρησιμότητα αυτή η συζήτηση.

Μια ακόμα διευκρίνηση, αν και το είπε ήδη η @Niki81 , αν έχετε την εντύπωση ότι μόλις διαβάζουμε κάτι, τρέχουμε να το αναπαράγουμε στα παιδιά μας, σε στυλ "ξέρεις τι έγινε εκεί; αυτό κι αυτό κι αυτό! είδες που στα λέω εγώ; τα μάτια σου τεσσερα, μην έτσι μην αλλιώς" κλπ κλπ κλπ, πέφτετε πολύ έξω και τζάμπα ξοδεύουμε όλοι τη φαιά ουσία μας. Α και κάτι ακόμα που θέλω να ρωτήσω, πώς ακριβώς νομίζετε ότι μιλάμε στα παιδιά μας και κινδυνεύουμε να τα κάνουμε ψυχωσικά; Τι τους λέμε δλδ; Έτσι για να μας λυθεί κι εμάς η απορία.

ΥΓ παρατήρησα ότι εξαφανίστηκαν εντελώς δύο δικές μου απάντησεις και μία της kine, που γράφτηκαν την Πέμπτη, έχει παρέμβει στο θέμα η διαχείριση; 

 

 

Επεξεργάστηκαν 13 Μαίου,2017 by Lisbet

[kine]

Lisbet, αναζητάς κάποια προσωπική αντιπαράθεση, την οποία δεν πρόκειται να ενισχύσω. Αν Ενδιαφέρεσαι να συνδράμουμε συλλογικά στο θέμα της πρόληψης-προφύλαξης παιδιών από πιθανούς κακόβουλους ανθρώπους, έχεις την δυνατότητα να το κάνεις, παραθέτωντας συγκεκριμένα παραδείγματα ή συλλογισμό με τα συμπεράσματα σου.  Αν αποσκοπείς στο να επιβεβαιωθείς ή να ακυρώσεις άλλους, δεν μπορώ να σε ακολουθήσω.

Οι μητέρες που έχουν μεγαλύτερα παιδιά, είναι καταλληλότερες για να καταγράψουν παραδείγματα όπου επικοινώνησαν στο παιδί τους μια τέτοια πληροφορία. Με ποιο τρόπο, με ποια αφορμή και αν θεωρούν ότι έχει αποτέλεσμα, υπό την έννοια ότι έχει καλλιεργήσει στο παιδί κάποια συνείδηση του κινδύνου για τον οποίο συζήτησαν.

Εγώ από την άλλη, δεν θα μπορούσα να γράψω πιθανά σενάρια τέτοιας κουβέντας, πρώτων γιατί αμφισβητώ την προσέγγιση αυτή (παρόλο που υπό συνθήκη μπορεί να φανεί χρήσιμη) και δεύτερον διότι κάθε παιδί, κάθε γονέας, κάθε ηλικία, κάθε συμβάν, είναι διαφορετικό και λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο για κάθε άνθρωπο και κάθε οικογένεια. Διαφωνώ με την κατηγοριοποίηση των παιδιών βάσει εξωτερικών χαρακτηριστικών όπως η ηλικία κ.α. . Μια πιθανή κουβέντα με ένα 5 χρονο, μπορεί να είναι πρόωρη και ακατάλληλη για ένα άλλο, ακόμα κι όταν μιλάμε για αδέρφια μέσα στην ίδια οικογένεια κι αντιστρόφως μια συζήτηση με ένα 12 χρονο μπορεί να έχει έρθει πολύ καθυστερημένα, ενώ να είναι πολύ ουσιαστική για ένα άλλο 12χρονο. Οπότε μια τέτοια κατηγοριοποίηση-παραδειγματοποίηση είναι εσφαλμένη εν τη γενέσει, κατ' εμε.

Αντί να αποζητάς από μένα να σου πω τί φαντάζομαι ότι λες στα παιδιά σου, μπορείς να ενισχύσεις την κουβέντα, καταγράφοντας, πώς ακριβώς θα χρησιμοποιήσεις το συγκεκριμένο συμβάν ή κάποιο αντίστοιχο για να προετοιμάσεις τα παιδιά σου, ώστε να αποφύγουν μια απόπειρα απαγωγής. Εσύ και οποιαδήποτε άλλη έχει νήπια ή μεγαλύτερα παιδιά και βρίσκει χρήσιμη αυτή την είδηδη-φήμη.

Εγώ προσωπικά, δεν κρίνω χρήσιμη αυτή την φήμη-είδηση (ακόμη κι αν είναι αληθινή) και δεν μπορώ να φανταστώ πως θα την αξιοποιήσει κανείς.

On 5/13/2017 at 7:23 ΜΜ, Lisbet είπε:

Ποιος ορίζει αυτόν τον νόμο των πιθανοτήτων; Εσύ; Βασιζόμενη πού;

Τα στατιστικά της αστυνομίας και η εγκληματολογική μελέτη και έρευνα που τα συνοδεύει. 

Επεξεργάστηκαν 14 Μαίου,2017 by kine

[Niki81]

7 hours ago, kine said:

 

Οι μητέρες που έχουν μεγαλύτερα παιδιά, είναι καταλληλότερες για να καταγράψουν παραδείγματα όπου επικοινώνησαν στο παιδί τους μια τέτοια πληροφορία. Με ποιο τρόπο, με ποια αφορμή και αν θεωρούν ότι έχει αποτέλεσμα, υπό την έννοια ότι έχει καλλιεργήσει στο παιδί κάποια συνείδηση του κινδύνου για τον οποίο συζήτησαν.

Η πληροφορια...η οποια πληροφορια είναι για να ενημερωθεί ο γονιος...όχι για να ενημερωθεί το πενταχρονο προφανως...αρα δεν υπαρχει κανενας λογος να μεταφερθεί η πληροφορια στο παιδι.Απορω που χρειαζεται να το εξηγήσουμε αυτό.Οι αφορμες δεκάδες.κατι που το παιδι ειδε,ακουσε,συζητησαν στο σχολειο.Αφρμες για συζητηση με το παιδι ,όχι για να του μεταφερεις το δελτιο ειδήσεων προφανως.

Εγώ από την άλλη, δεν θα μπορούσα να γράψω πιθανά σενάρια τέτοιας κουβέντας, πρώτων γιατί αμφισβητώ την προσέγγιση αυτή (παρόλο που υπό συνθήκη μπορεί να φανεί χρήσιμη) και δεύτερον διότι κάθε παιδί, κάθε γονέας, κάθε ηλικία, κάθε συμβάν, είναι διαφορετικό και λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο για κάθε άνθρωπο και κάθε οικογένεια. Διαφωνώ με την κατηγοριοποίηση των παιδιών βάσει εξωτερικών χαρακτηριστικών όπως η ηλικία κ.α. . Μια πιθανή κουβέντα με ένα 5 χρονο, μπορεί να είναι πρόωρη και ακατάλληλη για ένα άλλο, ακόμα κι όταν μιλάμε για αδέρφια μέσα στην ίδια οικογένεια κι αντιστρόφως μια συζήτηση με ένα 12 χρονο μπορεί να έχει έρθει πολύ καθυστερημένα, ενώ να είναι πολύ ουσιαστική για ένα άλλο 12χρονο. Οπότε μια τέτοια κατηγοριοποίηση-παραδειγματοποίηση είναι εσφαλμένη εν τη γενέσει, κατ' εμε.

Πρωτων η ηλικια δεν αποτελει εξωτερικο χαρακτηριστικο...δευτερον είναι αυτονοητο νομιζω ότι μιλαμε με βαση ένα μεσο ορο.Καθε μαμα είναι υπευθυνη να κρινει ποτε είναι το παιδι της ετοιμο για να συζητησει μαζι του για πιθανους κινδυνους,για το σεξ κλπ.Μην αναλυουμε και τα αυτονόητα.

7 hours ago, kine said:

 

 

[Lisbet]

@kine να σου δώσω μια συμβουλή; Αν δεν σου αρέσουν οι προσωπικές αντιπαραθέσεις, τότε μην τις προκαλείς. Δε μπορείς να χαρακτηρίζεις, να ακυρώνεις, να πιθανολογείς πρόκληση ψυχώσεων και άλλων ευτράπελων στα παιδιά των άλλων, χωρίς να τα στηρίζεις πουθενά κι όταν σου το επισημαίνουν, να εμφανιζεσαι έκπληκτη και υπεράνω και να μην απαντάς σε τίποτα, υπεκφεύγοντας και παραποιώντας την έννοια των λόγων του άλλου. Δεν έχεις καταθέσει τίποτα περισσότερο από τις προσωπικές σου απόψεις (ούτε καν εμπειρίες, μια που το παιδί σου είναι ακόμα βρέφος, αν θυμάμαι καλά), όπως οι περισσότερές μας άλλωστε, επομένως θα σου συνιστούσα λίγη περισσότερη περίσκεψη στα μηνύματά σου.

Δεν έχω κανέναν σκοπό αυτοεπιβεβαίωσης, σιγά μην την έψαχνα στο ίντερνετ, αν τη χρειαζόμουν. Ούτε ακύρωσης όσων συμμετέχουν καλοπροαίρετα σε ένα θέμα. Αλλά δεν είδα τέτοια διάθεση από κανέναν από όσους διαφωνούν, το ακριβώς αντίθετο, μάλιστα. 

Σας παραθέτω ανακοίνωση από τη σελίδα του φβ του 16ου  Δημοτικού και 25ου Νηπιαγωγείου Κατερίνης

Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η. Θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή σε όλους τους γονείς της περιοχής μας, γιατί σήμερα Σάββατο 13/05/2017 το μεσημέρι, έγινε απόπειρα αρπαγής ανηλίκου, συγκεκριμένα μαθητή του σχολείου μας από τα Θρακιώτικα. Πρόκειται για ένα κίτρινο παλιό αυτοκίνητο με επιβαίνοντες δύο άντρες. Έχει ήδη ενημερωθεί για το συμβάν η Ασφάλεια Κατερίνης.

https://www.facebook.com/sgk16katerini/?hc_ref=PAGES_TIMELINE&fref=nf

http://pieriasport.blogspot.gr/2017/05/2_13.html

http://vimapress.gr/prosochi-apopira-arpagis-pediou-stin-katerini-kitrino-aftokinito-2-antres/

 

Η είδηση για τη σχετική καταγγελία είναι επιβεβαιωμένη.

Αφού τα μηνύματα που περιέχουν λινκ, περνάνε πρώτα από την εγκριση των διαχειριστών, θα τους παρακαλούσα να κάνουν τον κόπο να την επιβεβαιώσουν και οι ίδιοι στην Ασφάλεια Κατερίνης, για να αποφύγουμε τις ίδιες αντιπαραθέσεις.

Επεξεργάστηκαν 15 Μαίου,2017 by Lisbet

[ferby]

11 ώρες πρίν, kine είπε:

, μπορείς να ενισχύσεις την κουβέντα, καταγράφοντας, πώς ακριβώς θα χρησιμοποιήσεις το συγκεκριμένο συμβάν ή κάποιο αντίστοιχο για να προετοιμάσεις τα παιδιά σου, ώστε να αποφύγουν μια απόπειρα απαγωγής. Εσύ και οποιαδήποτε άλλη έχει νήπια ή μεγαλύτερα παιδιά και βρίσκει χρήσιμη αυτή την είδηδη-φήμη.

 

Νομίζω πως αυτό ακριβώς  ήταν και το θέμα για το οποίο ανοίχτηκε το Thread και  νομίζαμε ότι θα έχουμε την ευκαιρία να συμμετέχουμε. 

------------------------------------------------------------------------------------------------------ 

Πραγματικά δεν βλέπω να επιτρέπετε να γίνει ανάπτυξη αυτού του θέματος ή  ομοίου . Με προβληματίζει έντονα αυτό το γεγονός .Το βρίσκω ιδιαίτερα  κουραστικό όχι μόνο για μας που αναφέραμε ήδη κάποια προσωπικά κρούσματα , αλλά και για τα ίδια τα παιδιά που πιθανόν να  βρέθηκαν  σε μια άσχημη κατάσταση ανεξάρτητα αν είχε καλό τέλος. Θα ήθελα να αναπτυχθεί μια φορά το θέμα σωστά γιατί  θα εκπλαγούμε σε βάθος χρόνου απο καταγραφές συμβάντων  και θα  φανεί πάρα πολύ χρήσιμο μια μέρα. Όταν απο τα πρώτα μηνύματα ακυρώνουμε την αξία του θέματος πρακτικά φιμώνουμε όσους θα θέλανε να αναφέρουν κάτι. Το ίδιο που συμβαίνει δηλαδή και στην πραγματική ζωή και δυστυχώς δεν αλλάζει ποτέ τίποτα και κανένας νόμος.Κρίμα. 

[Συντονιστής Περιεχομένου]

Γειά σας. 

 Επιχειρήματα θα πρέπει να αναπτύσσονται αποκλειστικά χωρίς εριστικό ή προσβλητικό λόγο/με χαρακτηρισμούς, ειρωνίες. 

Οι συζητήσεις υπάρχουν για να υπάρξει ανταλλαγή απόψεων. Ο καθένας έχει δυνατότητα να έχει όποια άποψη επιθυμεί, αρκεί να μην προσβάλλει την άποψη του άλλου. 

Είναι πολύ απλός στόχος, εάν προσέχει κάποιος το τί και πως γράφει, έτσι ώστε ο γραπτός λόγος να μην παρεξηγείται και να οδηγεί σε χρήσιμο παραγωγικό διάλογο. 

Θα απομακρυνθούν εντός της ημέρας αναγκαστικά ΟΛΕΣ οι δημοσιεύσεις που προσβάλλουν ή μειώνουν τις απόψεις των άλλων και το θέμα θα ξανα-ανοίξει.