Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Κουραση...και καθολου χρονος για εμενα!


santoulini

Recommended Posts

Τελικα σε ποια ηλικια ειναι πιο ξεκουραστα τα παιδια...ειμαστε 2,5 χρονων και 7μηνων......και τα εχω δει ολα! Κουραση , Αυπνια, ολα μαζι! Κουραγιο για τιποτα πλεων.......ο σύζυγός ο καημένος δουλεια σπιτι παιδια.....κοιμόμαστε πολυ λιγες ωρες...δηλ.που να χαμε και διδυμακια! ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΟΚ! Αποθηλασαμε τον μεγαλο και ειναι μες στην γκρίνια. .ηταν που ηταν...το κεφάλι μου παντα το νιωθω τοσοοοο βαρυ! Πειτε εμπειριες........κοιμουνται τα ζουζουνια αργα το βραδυ και μεχρι το πρωι ξυπναν εκατο φορες!Δηλ.πρωσοπικη ζωη μηδεν.......:(

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Τελικα σε ποια ηλικια ειναι πιο ξεκουραστα τα παιδια...ειμαστε 2,5 χρονων και 7μηνων......και τα εχω δει ολα! Κουραση , Αυπνια, ολα μαζι! Κουραγιο για τιποτα πλεων.......ο σύζυγός ο καημένος δουλεια σπιτι παιδια.....κοιμόμαστε πολυ λιγες ωρες...δηλ.που να χαμε και διδυμακια! ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΟΚ! Αποθηλασαμε τον μεγαλο και ειναι μες στην γκρίνια. .ηταν που ηταν...το κεφάλι μου παντα το νιωθω τοσοοοο βαρυ! Πειτε εμπειριες........κοιμουνται τα ζουζουνια αργα το βραδυ και μεχρι το πρωι ξυπναν εκατο φορες!Δηλ.πρωσοπικη ζωη μηδεν.......:(

 

Οι γιοι μου εχουν 20 μηνες διαφορα οποτε οπως καταλαβαινεις εχω υπαρξει στη θεση σου.Μου ειναι πολυ προσφατα ολα αυτα...οπως ακριβως τα περιγραφεις.Εγω φετος που και ο μικρος εκλεισε τα 3 κοιμαμαι επιτελους ολη νυχτα σαν ανθρωπος.Εχεις παντως περασει τα πιο δυσκολα...απο δω και περα σιγα σιγα ολα θα γινονται πιο ευκολα.Ειδικα στο μεγαλο παιδακι νομιζω θα δεις διαφορα συντομα...τουλαχιστον στα δικα μου απο τα 2,5 και μετα ειδα...ανεξαρτητοποιηθηκαν περισσοτερο, αρχισαν να παιζουν μονα τους.Τωρα που ειναι καλοκαιρι οσο μπορεις κουρασε τον...κι αυτος θα περναει καλα και θα κοιμαται καλυτερα.Βγαινετε εξω οι τρεις σας συχνα? Οσο περισσοτερο βγαινετε φοσο καλυτερα θα εισΣτε.

Link to comment
Share on other sites

Οι γιοι μου εχουν 20 μηνες διαφορα οποτε οπως καταλαβαινεις εχω υπαρξει στη θεση σου.Μου ειναι πολυ προσφατα ολα αυτα...οπως ακριβως τα περιγραφεις.Εγω φετος που και ο μικρος εκλεισε τα 3 κοιμαμαι επιτελους ολη νυχτα σαν ανθρωπος.Εχεις παντως περασει τα πιο δυσκολα...απο δω και περα σιγα σιγα ολα θα γινονται πιο ευκολα.Ειδικα στο μεγαλο παιδακι νομιζω θα δεις διαφορα συντομα...τουλαχιστον στα δικα μου απο τα 2,5 και μετα ειδα...ανεξαρτητοποιηθηκαν περισσοτερο, αρχισαν να παιζουν μονα τους.Τωρα που ειναι καλοκαιρι οσο μπορεις κουρασε τον...κι αυτος θα περναει καλα και θα κοιμαται καλυτερα.Βγαινετε εξω οι τρεις σας συχνα? Οσο περισσοτερο βγαινετε φοσο καλυτερα θα εισΣτε.

 

santoulini, θα συμφωνήσω. Είμαστε κ εμείς στους 18 μήνες διαφορά κ κάπως έτσι ήταν τα πράγματα.

Θα προσθέσω σε όσα λέει η Niki81 και το κόψιμο της πάνας του μεγαλύτερου παιδιού εννοείται. Μεγάλο βήμα κ μεγάλη απελευθέρωση χρόνου. Άλλο 2 παιδιά με pampers και άλλο 1 παιδί με pampers.

Θα δεις. Αλλά πρέπει όντως να κουράζεται ο μεγάλος - αφού το μικρό είναι 7 μηνών, θα είναι σε καρότσι οπότε μπορείς να τα πας κ παιδική χαρά άνετα.

Εμείς ανασάναμε όταν το μικρό πήγε 1,5 έτους κ το μεγάλο 3.

Link to comment
Share on other sites

Δηλαδή κορίτσια τι να πειτε και εσεις με τοση μικρη διάφορα ηλικιας ! Ελπίζω, οταν μεγαλώσει ο μικρος να κοιμηθουμε σαν ανθρωποι! Γιατι ο υπνος μας λείπει! Αυτη η καθημερινοτητα ξυπνα -αλλαξε πανες -ντυσε παιδια -ταισε τα -(παντα με ρον μικρο αγκαλια γιατι εχουμε αλλεργια στο παρκο) απασχολησε τον μεγαλο..ωχ περναει η ωρα πρεπει να κοιμησεις τον μικρο...να λες τον μεγαλο ο οποίος θελει παιχνίδι να κανει ησυχία. .. (και με το δικιο του το παιδι) αχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχευχαριστω .....περνω δυναμη απο της απαντησης σας♡.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Σιγουρα σε ενα χρονο θα ειναι καλυτερα.εγω στα διδυμα που πραγματικα κουράστηκα πολυ η μονη λυση που βρηκα ηταν το εξω και οι δραστηριοτητες.πχ το απογευμα να παρει ο μπαμπας τον μεγαλο να παει στην παιδικη χαρα και εσυ μείνε στο σπιτι με το μωρο,βάλε τον και λιγο στο ρηλαξ αν δεν εχει εκει αλλεργια και κανε της δουλιες σου,ξεκουραςου.αλλη στιγμη ασχολησου με χειροτεχνίες με τον μεγαλο και ζωγραφική,παρε μια μικρη φουσκωτή πισινα στο μπαλκονι και αστον να κανει τον χαμό του..γενικα βρειτε ασχολίες που θα τον κουρασουν.σιγα σιγα θα φτιαξουν τα πραγματα αν και απο σεπτεμβρη παει παιδικο.εγω τα ξενυχτια τα εκοψα απο 3,5 χρ περιπου οταν τους αλλαξα δωματιο και δεν γταν μαζι..

Link to comment
Share on other sites

  • 4 χρόνια μετά...

Καλησπέρα κορίτσια! Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το πρόβλημα μου. Δεν έχω καθόλου χρόνο για εμένα. Έχω ένα αγοράκι 15 μηνών και τον άλλο μήνα περιμένω άλλο ένα.  Ειδικά το τελευταίο διάστημα που ο μικρός άρχισε να περπατάει και να διεκδικεί έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμένα τα πράγματα. Εκτός του ότι έχει παρά πολύ ενέργεια και ξέρω φυσικά ότι αυτό είναι φυσιολογικό για ένα μωράκι 15 μηνών αλλά δεν καταλαβαίνω πως θα μπορούσα να βρω λίγο χρόνο για μένα. Μέσα στην μέρα είναι πολύ δύσκολος στον ύπνο και από τις 7 το πρωί που ξυπναει μέχρι το βράδυ το πολύ να κοιμηθεί καμία ώρα. Δεν είναι πολύ του ύπνου μέσα στην μέρα . Και αυτό το διάστημα που θα κοιμηθεί μέσα στην μέρα εγώ δεν έχω την δυνατότητα να κάνω δουλειές γιατί αν ακούσει την παραμικρή φασαρία ξυπναει αμέσως. Όποτε αν κοιμηθεί καμία ώρα αυτό που θα κάνω είναι η να ξαπλώσω κ εγώ δίπλα του η σιγά σιγά να τακτοποιήσω κάποια ρούχα η κάνω καμία δουλειά. (Πχ δεν μπορώ ούτε να καθαρίσω κουζίνα πιάτα που κάνουν θόρυβο , ούτε τα παιχνίδια του να τακτοποιήσω) θα μπορέσω να τα κάνω όλα αυτά μετά τις 9 το βράδυ που θα κοιμάται πιο βαριά και να κάνω και ένα μπάνιο. Δηλαδή τελειώνω κατά τις 11:30 και εκεί έρχεται ο άντρας μου από την δουλειά όποτε τρώμε κάτι, τα λέμε (γιατί λείπει από το πρωί μέχρι το βράδυ) και πάμε για ύπνο 12:30 με 01:00. Μετά εγώ ξυπνάω σίγουρα μια φορά μέσα στην νύχτα γιατί ο μικρός θα θέλει η χάδια η νερό και τώρα με την εγκυμοσύνη ξυπνάω σίγουρα άλλες 3 φορές να πάω τουαλέτα και να μην μπορώ μετά να ξανά κοιμηθώ. Όποτε και ο ύπνος μου είναι χάλια απλά μαρτύριο. Το πρωί που ξυπναει ο μικρός αρχίζουμε την μέρα μας. Μόνο την μούρη μου προλαβαίνω να πλύνω. Απορώ πραγματικά .. κουράζομαι τόσο πολύ με την εγκυμοσύνη και ένα μικρό μωρό και κοιτάω και τον εαυτό μου στο καθρέφτη και αυτό που βλέπω δεν μου αρέσει. Έχω παραμελήσει τον εαυτό μου. Φαίνομαι χάλια , μονιμος άβαφη και με λερωμένα ρούχα. Και δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται αφού από το πρωί κάνω δουλειές στο τέλος της μέρας να έχω κ άλλες. Καταλαβαίνω ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Όλα αυτά έχουν αρχίσει και επηρεάζουν παρά πολύ την ψυχολογία μου και οι ορμόνες μου είναι χάλια και θα έπρεπε να είμαι ήρεμη για να υποδεχτώ το νέο μέλος αλλά εγώ συνέχεια με το παραμικρό τσατίζομε. Να προσθέσω ότι δεν έχω βοήθεια από κανέναν και ούτε μπορεί αυτό να αλλάξει και ξαφνικά να έχω. Όποτε τουλάχιστον κορίτσια πείτε μου εσείς πως τα βγάζατε πέρα η ακόμα κ αν δεν τα βγαζατε τόσο καλά τουλάχιστον να δω ότι δεν είμαι η μόνη :( 

Link to comment
Share on other sites

Δεν είσαι η μόνη. Ο ύπνος είναι μεγάλο πρόβλημα και με ταλαιπωρεί κι εμένα - όταν το παιδί κοιμάται δυσκολα και λίγο, νιώθεις ότι δεν μπορείς να πάρεις ανάσα.

 

Το μόνο που έχω να σου προτείνω είναι, εφόσον υπάρχει η δυνατότητα, να πληρώνεις για βοήθεια. Βοήθεια με τις δουλειές, βοήθεια με το μωρό, βοήθεια με το μεγάλο, ό,τι σε εξυπηρετεί καλύτερα. 

 

Αγωνιστικούς χαιρετισμούς.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Super.mum είπε:

Καλησπέρα κορίτσια! Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το πρόβλημα μου. Δεν έχω καθόλου χρόνο για εμένα. Έχω ένα αγοράκι 15 μηνών και τον άλλο μήνα περιμένω άλλο ένα.  Ειδικά το τελευταίο διάστημα που ο μικρός άρχισε να περπατάει και να διεκδικεί έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμένα τα πράγματα. Εκτός του ότι έχει παρά πολύ ενέργεια και ξέρω φυσικά ότι αυτό είναι φυσιολογικό για ένα μωράκι 15 μηνών αλλά δεν καταλαβαίνω πως θα μπορούσα να βρω λίγο χρόνο για μένα. Μέσα στην μέρα είναι πολύ δύσκολος στον ύπνο και από τις 7 το πρωί που ξυπναει μέχρι το βράδυ το πολύ να κοιμηθεί καμία ώρα. Δεν είναι πολύ του ύπνου μέσα στην μέρα . Και αυτό το διάστημα που θα κοιμηθεί μέσα στην μέρα εγώ δεν έχω την δυνατότητα να κάνω δουλειές γιατί αν ακούσει την παραμικρή φασαρία ξυπναει αμέσως. Όποτε αν κοιμηθεί καμία ώρα αυτό που θα κάνω είναι η να ξαπλώσω κ εγώ δίπλα του η σιγά σιγά να τακτοποιήσω κάποια ρούχα η κάνω καμία δουλειά. (Πχ δεν μπορώ ούτε να καθαρίσω κουζίνα πιάτα που κάνουν θόρυβο , ούτε τα παιχνίδια του να τακτοποιήσω) θα μπορέσω να τα κάνω όλα αυτά μετά τις 9 το βράδυ που θα κοιμάται πιο βαριά και να κάνω και ένα μπάνιο. Δηλαδή τελειώνω κατά τις 11:30 και εκεί έρχεται ο άντρας μου από την δουλειά όποτε τρώμε κάτι, τα λέμε (γιατί λείπει από το πρωί μέχρι το βράδυ) και πάμε για ύπνο 12:30 με 01:00. Μετά εγώ ξυπνάω σίγουρα μια φορά μέσα στην νύχτα γιατί ο μικρός θα θέλει η χάδια η νερό και τώρα με την εγκυμοσύνη ξυπνάω σίγουρα άλλες 3 φορές να πάω τουαλέτα και να μην μπορώ μετά να ξανά κοιμηθώ. Όποτε και ο ύπνος μου είναι χάλια απλά μαρτύριο. Το πρωί που ξυπναει ο μικρός αρχίζουμε την μέρα μας. Μόνο την μούρη μου προλαβαίνω να πλύνω. Απορώ πραγματικά .. κουράζομαι τόσο πολύ με την εγκυμοσύνη και ένα μικρό μωρό και κοιτάω και τον εαυτό μου στο καθρέφτη και αυτό που βλέπω δεν μου αρέσει. Έχω παραμελήσει τον εαυτό μου. Φαίνομαι χάλια , μονιμος άβαφη και με λερωμένα ρούχα. Και δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται αφού από το πρωί κάνω δουλειές στο τέλος της μέρας να έχω κ άλλες. Καταλαβαίνω ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Όλα αυτά έχουν αρχίσει και επηρεάζουν παρά πολύ την ψυχολογία μου και οι ορμόνες μου είναι χάλια και θα έπρεπε να είμαι ήρεμη για να υποδεχτώ το νέο μέλος αλλά εγώ συνέχεια με το παραμικρό τσατίζομε. Να προσθέσω ότι δεν έχω βοήθεια από κανέναν και ούτε μπορεί αυτό να αλλάξει και ξαφνικά να έχω. Όποτε τουλάχιστον κορίτσια πείτε μου εσείς πως τα βγάζατε πέρα η ακόμα κ αν δεν τα βγαζατε τόσο καλά τουλάχιστον να δω ότι δεν είμαι η μόνη :( 

παρε μια γυναικα για βοηθεια γιατι θα τρελαθεις. οταν ερθει το δευτερο με το καλο(μεγαλη αποφαση να θες δευτερο με τοσο μικρο μωρο πραγματικα σε θαυμαζω απορω πως το αποφασισες) θα φρικαρεις δεν υπαρχει περιπτωση. 

δεν χρειαζετε να εχεις την γυναικα καθε μερα δυο φορες την εβδομαδα να σου καθαριζει να σιδερωνει  να προσεχει το μικρο μεχρι να μαγειρεψεις κ να κανεις ενα μπανιο. αυτες τις δυο μερες μπορεις να φτιαχνεις φαγητο για ολη την εβδομαδα κ να βγαινεις εξω μια βολτα εστω για μιση ωρα . 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Super.mum είπε:

Καλησπέρα κορίτσια! Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το πρόβλημα μου. Δεν έχω καθόλου χρόνο για εμένα. Έχω ένα αγοράκι 15 μηνών και τον άλλο μήνα περιμένω άλλο ένα.  Ειδικά το τελευταίο διάστημα που ο μικρός άρχισε να περπατάει και να διεκδικεί έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμένα τα πράγματα. Εκτός του ότι έχει παρά πολύ ενέργεια και ξέρω φυσικά ότι αυτό είναι φυσιολογικό για ένα μωράκι 15 μηνών αλλά δεν καταλαβαίνω πως θα μπορούσα να βρω λίγο χρόνο για μένα. Μέσα στην μέρα είναι πολύ δύσκολος στον ύπνο και από τις 7 το πρωί που ξυπναει μέχρι το βράδυ το πολύ να κοιμηθεί καμία ώρα. Δεν είναι πολύ του ύπνου μέσα στην μέρα . Και αυτό το διάστημα που θα κοιμηθεί μέσα στην μέρα εγώ δεν έχω την δυνατότητα να κάνω δουλειές γιατί αν ακούσει την παραμικρή φασαρία ξυπναει αμέσως. Όποτε αν κοιμηθεί καμία ώρα αυτό που θα κάνω είναι η να ξαπλώσω κ εγώ δίπλα του η σιγά σιγά να τακτοποιήσω κάποια ρούχα η κάνω καμία δουλειά. (Πχ δεν μπορώ ούτε να καθαρίσω κουζίνα πιάτα που κάνουν θόρυβο , ούτε τα παιχνίδια του να τακτοποιήσω) θα μπορέσω να τα κάνω όλα αυτά μετά τις 9 το βράδυ που θα κοιμάται πιο βαριά και να κάνω και ένα μπάνιο. Δηλαδή τελειώνω κατά τις 11:30 και εκεί έρχεται ο άντρας μου από την δουλειά όποτε τρώμε κάτι, τα λέμε (γιατί λείπει από το πρωί μέχρι το βράδυ) και πάμε για ύπνο 12:30 με 01:00. Μετά εγώ ξυπνάω σίγουρα μια φορά μέσα στην νύχτα γιατί ο μικρός θα θέλει η χάδια η νερό και τώρα με την εγκυμοσύνη ξυπνάω σίγουρα άλλες 3 φορές να πάω τουαλέτα και να μην μπορώ μετά να ξανά κοιμηθώ. Όποτε και ο ύπνος μου είναι χάλια απλά μαρτύριο. Το πρωί που ξυπναει ο μικρός αρχίζουμε την μέρα μας. Μόνο την μούρη μου προλαβαίνω να πλύνω. Απορώ πραγματικά .. κουράζομαι τόσο πολύ με την εγκυμοσύνη και ένα μικρό μωρό και κοιτάω και τον εαυτό μου στο καθρέφτη και αυτό που βλέπω δεν μου αρέσει. Έχω παραμελήσει τον εαυτό μου. Φαίνομαι χάλια , μονιμος άβαφη και με λερωμένα ρούχα. Και δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται αφού από το πρωί κάνω δουλειές στο τέλος της μέρας να έχω κ άλλες. Καταλαβαίνω ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Όλα αυτά έχουν αρχίσει και επηρεάζουν παρά πολύ την ψυχολογία μου και οι ορμόνες μου είναι χάλια και θα έπρεπε να είμαι ήρεμη για να υποδεχτώ το νέο μέλος αλλά εγώ συνέχεια με το παραμικρό τσατίζομε. Να προσθέσω ότι δεν έχω βοήθεια από κανέναν και ούτε μπορεί αυτό να αλλάξει και ξαφνικά να έχω. Όποτε τουλάχιστον κορίτσια πείτε μου εσείς πως τα βγάζατε πέρα η ακόμα κ αν δεν τα βγαζατε τόσο καλά τουλάχιστον να δω ότι δεν είμαι η μόνη :( 

 

Η μόνη ρεαλιστική λύση θα έλεγα ότι είναι να αναλάβει όλες τις δουλειές ο άντρας σου. Συν να αναλάβει τη βραδυνή ρουτίνα του "μεγάλου" (ή την πρωινή αν δουλεύει απόγευμα). Μην πεις δεν μπορεί γιατί εργάζεται, εκτός αν είναι ξέρω γω ναυτικός και λείπει εντελώς για μήνες. Μετά τη δουλειά του ή νωρίς το πρωί, κάνει τις δουλειές του σπιτιού. Έτσι κι αλλιώς με 2 μωρά τόσο κοντά σε ηλικία, είναι αστείο να σκέφτεσαι ότι τουλάχιστον για ένα εξάμηνο θα κάνεις οτιδήποτε. Δύο γονείς είστε, είναι ιδιαίτερες συνθήκες, δεν μπορείς, αναλαμβάνει ο μπαμπάς για ένα διάστημα το μεγαλύτερο βάρος. 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Γειά σου, συμπασχουσα και εγώ. 20 μηνες διάφορες έχουν εμένα τα παιδιά μου. Εντάξει, χρόνο για τον εαυτό μου δεν ειχα και δεν έχω ποτέ και δεν νομίζω ότι θα έχω και για τα επόμενα 4 χρόνια (περιμένω και τρίτο τώρα). Αυτό που έχω να σου πω ότι αν ζορίζεσαι τώρα που έχεις "μόνο" το ένα, δεν φαντάζεσαι πως θα γίνει όταν έρθει και το μωρό, ειδικά τους πρώτους 6 μηνες - 1 χρόνο. Ποιες δουλειές; το σπίτι μου ήταν μονίμως χάος στην αρχή. Γι αυτό, πάρε βοήθεια. Ακόμη κι αν νομίζεις ότι δεν βγαίνετε οικονομικά (δεν το ανέφερες, απλά το λέω) δεν βγαίνει αλλιώς, ή τουλάχιστον βγαίνει αλλά πολύ πολύ δύσκολα. Εμένα η μεγάλη μου πήγαινε παιδικό και έτσι τα κατάφερα. Θα επιβιώσετε όπως και να χει, αλλά το θέμα είναι να είσαι εσυ όσο το δυνατόν καλύτερα γίνεται. 2 μωρά στο σπίτι με καμία βοήθεια είναι πολύ πολύ δύσκολο. Όσο για τον ύπνο.. Δεν έχω πια λόγια! 3 χρόνια τρελής αϋπνίας και συνεχίζουμε, συνήθισα βεβαια πια. Δεν είσαι μόνη λοιπόν :)

Link to comment
Share on other sites

2 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

Καλησπέρα κορίτσια! Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το πρόβλημα μου. Δεν έχω καθόλου χρόνο για εμένα. Έχω ένα αγοράκι 15 μηνών και τον άλλο μήνα περιμένω άλλο ένα.  Ειδικά το τελευταίο διάστημα που ο μικρός άρχισε να περπατάει και να διεκδικεί έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμένα τα πράγματα. Εκτός του ότι έχει παρά πολύ ενέργεια και ξέρω φυσικά ότι αυτό είναι φυσιολογικό για ένα μωράκι 15 μηνών αλλά δεν καταλαβαίνω πως θα μπορούσα να βρω λίγο χρόνο για μένα. Μέσα στην μέρα είναι πολύ δύσκολος στον ύπνο και από τις 7 το πρωί που ξυπναει μέχρι το βράδυ το πολύ να κοιμηθεί καμία ώρα. Δεν είναι πολύ του ύπνου μέσα στην μέρα . Και αυτό το διάστημα που θα κοιμηθεί μέσα στην μέρα εγώ δεν έχω την δυνατότητα να κάνω δουλειές γιατί αν ακούσει την παραμικρή φασαρία ξυπναει αμέσως. Όποτε αν κοιμηθεί καμία ώρα αυτό που θα κάνω είναι η να ξαπλώσω κ εγώ δίπλα του η σιγά σιγά να τακτοποιήσω κάποια ρούχα η κάνω καμία δουλειά. (Πχ δεν μπορώ ούτε να καθαρίσω κουζίνα πιάτα που κάνουν θόρυβο , ούτε τα παιχνίδια του να τακτοποιήσω) θα μπορέσω να τα κάνω όλα αυτά μετά τις 9 το βράδυ που θα κοιμάται πιο βαριά και να κάνω και ένα μπάνιο. Δηλαδή τελειώνω κατά τις 11:30 και εκεί έρχεται ο άντρας μου από την δουλειά όποτε τρώμε κάτι, τα λέμε (γιατί λείπει από το πρωί μέχρι το βράδυ) και πάμε για ύπνο 12:30 με 01:00. Μετά εγώ ξυπνάω σίγουρα μια φορά μέσα στην νύχτα γιατί ο μικρός θα θέλει η χάδια η νερό και τώρα με την εγκυμοσύνη ξυπνάω σίγουρα άλλες 3 φορές να πάω τουαλέτα και να μην μπορώ μετά να ξανά κοιμηθώ. Όποτε και ο ύπνος μου είναι χάλια απλά μαρτύριο. Το πρωί που ξυπναει ο μικρός αρχίζουμε την μέρα μας. Μόνο την μούρη μου προλαβαίνω να πλύνω. Απορώ πραγματικά .. κουράζομαι τόσο πολύ με την εγκυμοσύνη και ένα μικρό μωρό και κοιτάω και τον εαυτό μου στο καθρέφτη και αυτό που βλέπω δεν μου αρέσει. Έχω παραμελήσει τον εαυτό μου. Φαίνομαι χάλια , μονιμος άβαφη και με λερωμένα ρούχα. Και δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται αφού από το πρωί κάνω δουλειές στο τέλος της μέρας να έχω κ άλλες. Καταλαβαίνω ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Όλα αυτά έχουν αρχίσει και επηρεάζουν παρά πολύ την ψυχολογία μου και οι ορμόνες μου είναι χάλια και θα έπρεπε να είμαι ήρεμη για να υποδεχτώ το νέο μέλος αλλά εγώ συνέχεια με το παραμικρό τσατίζομε. Να προσθέσω ότι δεν έχω βοήθεια από κανέναν και ούτε μπορεί αυτό να αλλάξει και ξαφνικά να έχω. Όποτε τουλάχιστον κορίτσια πείτε μου εσείς πως τα βγάζατε πέρα η ακόμα κ αν δεν τα βγαζατε τόσο καλά τουλάχιστον να δω ότι δεν είμαι η μόνη :( 

Αν υπάρχει η δυνατότητα να έρχεται έστω για λίγη ώρα καθημερινά να απασχολεί δημιουργικά το παιδί μια κοπέλα νομίζω οτι θα σε βοήθησε εσένα πρακτικά αλλα και ψυχολογικα . Κάποιες φορές επιβάλλεται να παίρνουμε βοηθάει ακομα και αν δυσκολευομαστε οικονομικά και ακόμα και αν δεν μας αρεσει η αισθηση ενός ξενου ανθρωπου  μεσα στο σπιτι μας.

 

Πιστεύω ότι και να μην υπάρχει χρόνος αν πραγματικά το θέλουμε μπορούμε και να τον δημιουργήσουμε. Έστω και λίγα λεπτά την ημέρα μπορούν να κάνουν την διαφορά και να μας προσφέρουν μια ανάσα. 

Αυτό που κάνω εγώ είναι πχ την ώρα που μαγειρεύω να έχω στο ένα χέρι το βιβλίο μου και να διαβάζω μια σελίδα. Στην τουαλέτα πάλι το ίδιο.. Όταν πλένω πιάτα και κάνω το μπάνιο μου πριν κοιμηθώ η την ώρα που οδηγω είναι η ώρα που σκέφτομαι κάτι που με απασχολεί. Τα λεπτά μέσα στην ημέρα βρίσκονται αρκεί να υπάρχει διαθεση. 

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 45 λεπτά , Super.mum είπε:

Καλησπέρα κορίτσια! Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το πρόβλημα μου. Δεν έχω καθόλου χρόνο για εμένα. Έχω ένα αγοράκι 15 μηνών και τον άλλο μήνα περιμένω άλλο ένα.  Ειδικά το τελευταίο διάστημα που ο μικρός άρχισε να περπατάει και να διεκδικεί έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμένα τα πράγματα. Εκτός του ότι έχει παρά πολύ ενέργεια και ξέρω φυσικά ότι αυτό είναι φυσιολογικό για ένα μωράκι 15 μηνών αλλά δεν καταλαβαίνω πως θα μπορούσα να βρω λίγο χρόνο για μένα. Μέσα στην μέρα είναι πολύ δύσκολος στον ύπνο και από τις 7 το πρωί που ξυπναει μέχρι το βράδυ το πολύ να κοιμηθεί καμία ώρα. Δεν είναι πολύ του ύπνου μέσα στην μέρα . Και αυτό το διάστημα που θα κοιμηθεί μέσα στην μέρα εγώ δεν έχω την δυνατότητα να κάνω δουλειές γιατί αν ακούσει την παραμικρή φασαρία ξυπναει αμέσως. Όποτε αν κοιμηθεί καμία ώρα αυτό που θα κάνω είναι η να ξαπλώσω κ εγώ δίπλα του η σιγά σιγά να τακτοποιήσω κάποια ρούχα η κάνω καμία δουλειά. (Πχ δεν μπορώ ούτε να καθαρίσω κουζίνα πιάτα που κάνουν θόρυβο , ούτε τα παιχνίδια του να τακτοποιήσω) θα μπορέσω να τα κάνω όλα αυτά μετά τις 9 το βράδυ που θα κοιμάται πιο βαριά και να κάνω και ένα μπάνιο. Δηλαδή τελειώνω κατά τις 11:30 και εκεί έρχεται ο άντρας μου από την δουλειά όποτε τρώμε κάτι, τα λέμε (γιατί λείπει από το πρωί μέχρι το βράδυ) και πάμε για ύπνο 12:30 με 01:00. Μετά εγώ ξυπνάω σίγουρα μια φορά μέσα στην νύχτα γιατί ο μικρός θα θέλει η χάδια η νερό και τώρα με την εγκυμοσύνη ξυπνάω σίγουρα άλλες 3 φορές να πάω τουαλέτα και να μην μπορώ μετά να ξανά κοιμηθώ. Όποτε και ο ύπνος μου είναι χάλια απλά μαρτύριο. Το πρωί που ξυπναει ο μικρός αρχίζουμε την μέρα μας. Μόνο την μούρη μου προλαβαίνω να πλύνω. Απορώ πραγματικά .. κουράζομαι τόσο πολύ με την εγκυμοσύνη και ένα μικρό μωρό και κοιτάω και τον εαυτό μου στο καθρέφτη και αυτό που βλέπω δεν μου αρέσει. Έχω παραμελήσει τον εαυτό μου. Φαίνομαι χάλια , μονιμος άβαφη και με λερωμένα ρούχα. Και δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται αφού από το πρωί κάνω δουλειές στο τέλος της μέρας να έχω κ άλλες. Καταλαβαίνω ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Όλα αυτά έχουν αρχίσει και επηρεάζουν παρά πολύ την ψυχολογία μου και οι ορμόνες μου είναι χάλια και θα έπρεπε να είμαι ήρεμη για να υποδεχτώ το νέο μέλος αλλά εγώ συνέχεια με το παραμικρό τσατίζομε. Να προσθέσω ότι δεν έχω βοήθεια από κανέναν και ούτε μπορεί αυτό να αλλάξει και ξαφνικά να έχω. Όποτε τουλάχιστον κορίτσια πείτε μου εσείς πως τα βγάζατε πέρα η ακόμα κ αν δεν τα βγαζατε τόσο καλά τουλάχιστον να δω ότι δεν είμαι η μόνη :( 

Με το καλό να έρθει το νέο μέλος στην οικογένεια σας.!!!!

Τωρα κουραζεσε πολύ λόγο της εγκυμοσύνης κ νιώθεις έτσι λόγο των ορμονών, όταν με το καλό γεννήσεις το σώμα σου θα το νιώθεις ποιο ελεύθερο κ θα μπορείς να κίνησε πιο άνετα κ να είσαι πιο γρήγορη οι ορμόνες θα μείνουν για λίγο καιρό αλλά σιγά σιγά θα σταθεροποιηθουν., σίγουρα όμως θα τα καταφέρεις..!!! 

Εγώ δε θα σου πω αν είναι δύσκολο η εύκολο γιατί κάτι που φαντάζει δύσκολο για εμένα για εσένα μπορεί να είναι αστείο η και το αντίθετό.. Τις πρώτες μέρες θα ζοριστείς λίγο μέχρι να βρεις τους ρυθμούς σας... 

Σκέψου τι αντοχές σου κ τι μπορείς να κάνεις ώστε να βρεις χρόνο για εσένα αν χρειαστεί ζητά βοήθεια όπως είπαν κ τα κορίτσια πάρα πάνω ανάλογα τις ανάγκες τις οικογένεια σου κ στο να είσαι εσύ καλά κ όσο γίνεται πιο ηρεμη... 

Σίγουρα δεν είσαι η μόνη, όλες μας περάσαμε από αυτό το στάδιο.. Η μητρότητα μας αλλάζει αλλάζουν κ οι αντοχές μας είτε έχεις ένα δύο ή τέσσερα παιδιά.... 

Απόλαυσε τις τελευταίες μέρες της εγκυμοσύνης σου σκέψου όσο πιο θετικά μπορείς κ όλα θα  πάρουν τον δρόμο τους.... :)

Link to comment
Share on other sites

Εγω άρχισα να ησυχαζω οταν πήγαν σχολείο και τα δυο. Φετος δηλαδη.. εχω χρονο το πρωί να κανω ησυχα τις δουλειές μου και πιο ξεκούραστα. Ετσι το βράδυ ειμαι ας πουμε λιγότερο τσιτωμενη. Με το συζυγο βρισκομαστε αργα το βράδυ δυστυχως. Μόνο στις διακοπές ειχαμε παραπανω χρονο που ήμασταν συνέχεια μαζι.

Μη Περιμένεις προσωπικο χρονο αν δε μεγαλωσουν λιγο και αυτονομηθουν καπως..

 

Σε αλλο ποστ απαντησα παλι? :!

2 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

Καλησπέρα κορίτσια! Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το πρόβλημα μου. Δεν έχω καθόλου χρόνο για εμένα. Έχω ένα αγοράκι 15 μηνών και τον άλλο μήνα περιμένω άλλο ένα.  Ειδικά το τελευταίο διάστημα που ο μικρός άρχισε να περπατάει και να διεκδικεί έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμένα τα πράγματα. Εκτός του ότι έχει παρά πολύ ενέργεια και ξέρω φυσικά ότι αυτό είναι φυσιολογικό για ένα μωράκι 15 μηνών αλλά δεν καταλαβαίνω πως θα μπορούσα να βρω λίγο χρόνο για μένα. Μέσα στην μέρα είναι πολύ δύσκολος στον ύπνο και από τις 7 το πρωί που ξυπναει μέχρι το βράδυ το πολύ να κοιμηθεί καμία ώρα. Δεν είναι πολύ του ύπνου μέσα στην μέρα . Και αυτό το διάστημα που θα κοιμηθεί μέσα στην μέρα εγώ δεν έχω την δυνατότητα να κάνω δουλειές γιατί αν ακούσει την παραμικρή φασαρία ξυπναει αμέσως. Όποτε αν κοιμηθεί καμία ώρα αυτό που θα κάνω είναι η να ξαπλώσω κ εγώ δίπλα του η σιγά σιγά να τακτοποιήσω κάποια ρούχα η κάνω καμία δουλειά. (Πχ δεν μπορώ ούτε να καθαρίσω κουζίνα πιάτα που κάνουν θόρυβο , ούτε τα παιχνίδια του να τακτοποιήσω) θα μπορέσω να τα κάνω όλα αυτά μετά τις 9 το βράδυ που θα κοιμάται πιο βαριά και να κάνω και ένα μπάνιο. Δηλαδή τελειώνω κατά τις 11:30 και εκεί έρχεται ο άντρας μου από την δουλειά όποτε τρώμε κάτι, τα λέμε (γιατί λείπει από το πρωί μέχρι το βράδυ) και πάμε για ύπνο 12:30 με 01:00. Μετά εγώ ξυπνάω σίγουρα μια φορά μέσα στην νύχτα γιατί ο μικρός θα θέλει η χάδια η νερό και τώρα με την εγκυμοσύνη ξυπνάω σίγουρα άλλες 3 φορές να πάω τουαλέτα και να μην μπορώ μετά να ξανά κοιμηθώ. Όποτε και ο ύπνος μου είναι χάλια απλά μαρτύριο. Το πρωί που ξυπναει ο μικρός αρχίζουμε την μέρα μας. Μόνο την μούρη μου προλαβαίνω να πλύνω. Απορώ πραγματικά .. κουράζομαι τόσο πολύ με την εγκυμοσύνη και ένα μικρό μωρό και κοιτάω και τον εαυτό μου στο καθρέφτη και αυτό που βλέπω δεν μου αρέσει. Έχω παραμελήσει τον εαυτό μου. Φαίνομαι χάλια , μονιμος άβαφη και με λερωμένα ρούχα. Και δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται αφού από το πρωί κάνω δουλειές στο τέλος της μέρας να έχω κ άλλες. Καταλαβαίνω ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Όλα αυτά έχουν αρχίσει και επηρεάζουν παρά πολύ την ψυχολογία μου και οι ορμόνες μου είναι χάλια και θα έπρεπε να είμαι ήρεμη για να υποδεχτώ το νέο μέλος αλλά εγώ συνέχεια με το παραμικρό τσατίζομε. Να προσθέσω ότι δεν έχω βοήθεια από κανέναν και ούτε μπορεί αυτό να αλλάξει και ξαφνικά να έχω. Όποτε τουλάχιστον κορίτσια πείτε μου εσείς πως τα βγάζατε πέρα η ακόμα κ αν δεν τα βγαζατε τόσο καλά τουλάχιστον να δω ότι δεν είμαι η μόνη :( 

Οχι δεν εισαι η μονη.. κι εγώ το εζησα αυτο.  Εμενα με έσωσε η δουλειά (δούλευα μεχρι τελ μερα) και οτι ειχα βοήθεια μια κυρια καθε 10 μερες με τα του σπιτιου.. τους παπουδες και τον αντρα μου να κρατανε το μεγαλο παιδι. Σίγουρα το βάρος η μαμα το περνάει ολο αλλα οταν υπαρχει βοήθεια μια ανασα την παιρνεις. Εγω παντως και βοήθεια να ειχα αν δε δούλευα θα ειχα σαλτάρει. Με τη δουλειά ξεφεύγεις αλλαζεις παραστάσεις ντύνεσαι ετοιμαζεσαι κοκ

Δεν ξερω αλλα εγω οταν εμενα μεσα πανω απο μερικες μερες ολη μερα με τα μωρά , ακομα κι αν καποιος τα είχε για λιγες ωρες, αν ήμουν σπιτι δηλαδη και παλι καπου κολλαγε ο εγκέφαλος μου δεν άντεχα..

Δουλειά δουλεια και παλι δουλεια 

Γιατι και πες ότι βγαίνεις. Ποσο πια να βγεις και σε λιγο καιρο θα φουσκώσεις θα κάνει κρύο που θα βολοδερνεις.. δε γινεται.. αν δε μπορείς να εργαστείς, τοτε αναγκαστικά η μονη λυση ειναι να αναλαμβανουν κάποιοι κατι

Link to comment
Share on other sites

1 ώρα πρίν, ninaki80 είπε:

παρε μια γυναικα για βοηθεια γιατι θα τρελαθεις. οταν ερθει το δευτερο με το καλο(μεγαλη αποφαση να θες δευτερο με τοσο μικρο μωρο πραγματικα σε θαυμαζω απορω πως το αποφασισες) θα φρικαρεις δεν υπαρχει περιπτωση. 

δεν χρειαζετε να εχεις την γυναικα καθε μερα δυο φορες την εβδομαδα να σου καθαριζει να σιδερωνει  να προσεχει το μικρο μεχρι να μαγειρεψεις κ να κανεις ενα μπανιο. αυτες τις δυο μερες μπορεις να φτιαχνεις φαγητο για ολη την εβδομαδα κ να βγαινεις εξω μια βολτα εστω για μιση ωρα . 

Ευχαριστώ παρά πολύ για την απάντηση! Θα το ψάξω ... η αλήθεια είναι ότι οκ δεν θα ήθελα να δώσω λεφτά έτσι ...όχι ότι πιεζόμαστε τόσο πολύ αλλά οκ θα προτιμούσα ας πούμε αυτό το ποσό να το αποταμιεύσω .. αλλά πραγματικά έτσι όπως έχουν τα πράγματα νομίζω θα αναγκαστώ να καταλήξω να πάρω κοπέλα. Δεν βρίσκω κάποια άλλη λύση .. φαντάσου ακόμα και στο σούπερ μάρκετ που πάω τώρα με τον μικρό ... είναι ο εφιάλτης μου ... ο μικρός θέλει να κατέβει από το καρότσι , αν τον αφήσω να κατέβει όλο το σούπερ μάρκετ θα το βομβαρδίσει στην κυριολεξία όποτε τον κρατάω στο καρότσι αυτός τσιρίζει γιατί θέλει να κατέβει και εγώ στο τέλος πάω σαν την τρελή με όλα τα ψώνια μέχρι το αμάξι και τα ξεφορτώνω κ στο σπίτι με την κοιλιά. Και έχω και πόνους τώρα προς το τέλος και στην μέση και από κάτω στην ευαίσθητη Περιοχή σαν πίεση και τσιμπήματα. Μέσα στην μέρα με πιάνουν τα κλάματα 2 φορές σίγουρα. Φοβάμαι μην πάθω καμία κατάθλιψη στο τέλος 

1 ώρα πρίν, ΑΡΓΚ είπε:

 

Η μόνη ρεαλιστική λύση θα έλεγα ότι είναι να αναλάβει όλες τις δουλειές ο άντρας σου. Συν να αναλάβει τη βραδυνή ρουτίνα του "μεγάλου" (ή την πρωινή αν δουλεύει απόγευμα). Μην πεις δεν μπορεί γιατί εργάζεται, εκτός αν είναι ξέρω γω ναυτικός και λείπει εντελώς για μήνες. Μετά τη δουλειά του ή νωρίς το πρωί, κάνει τις δουλειές του σπιτιού. Έτσι κι αλλιώς με 2 μωρά τόσο κοντά σε ηλικία, είναι αστείο να σκέφτεσαι ότι τουλάχιστον για ένα εξάμηνο θα κάνεις οτιδήποτε. Δύο γονείς είστε, είναι ιδιαίτερες συνθήκες, δεν μπορείς, αναλαμβάνει ο μπαμπάς για ένα διάστημα το μεγαλύτερο βάρος. 

Το ξέρω ότι είμαστε δυο γονείς έχεις δίκιο αλλά αυτό που λες δεν μπορεί να γίνει γιατί από τότε με τον ιό που κλείσαμε καραντίνα η δικιά του δουλειά απαιτούσε να είναι συνέχεια εκεί. Από τότε δουλεύει 6 το πρωί και γυρνάει σπίτι κατά τις 11:30. Για αυτό αλλιώς και αυτός όταν ήταν πιο χαλαρά με βοηθαγε όταν τον είχα τα απογεύματα ένιωθα πολύ τυχερή :,( τώρα όμως δεν γίνεται ... ένα ρεπο έχει τώρα τις Κυριακές. Που ασχολείται αρκετά με το μωρό και βοηθάει και μπάνιο μπορώ να κάνω και να μαγειρέψω με την ησυχία μου. Όμως όταν ο άνθρωπος κοιμάται το πολύ 5 ώρες την μέρα εγώ δεν μπορώ να απαιτήσω τίποτα παραπάνω. 

πρίν από 57 λεπτά , Chrysoum είπε:

Γειά σου, συμπασχουσα και εγώ. 20 μηνες διάφορες έχουν εμένα τα παιδιά μου. Εντάξει, χρόνο για τον εαυτό μου δεν ειχα και δεν έχω ποτέ και δεν νομίζω ότι θα έχω και για τα επόμενα 4 χρόνια (περιμένω και τρίτο τώρα). Αυτό που έχω να σου πω ότι αν ζορίζεσαι τώρα που έχεις "μόνο" το ένα, δεν φαντάζεσαι πως θα γίνει όταν έρθει και το μωρό, ειδικά τους πρώτους 6 μηνες - 1 χρόνο. Ποιες δουλειές; το σπίτι μου ήταν μονίμως χάος στην αρχή. Γι αυτό, πάρε βοήθεια. Ακόμη κι αν νομίζεις ότι δεν βγαίνετε οικονομικά (δεν το ανέφερες, απλά το λέω) δεν βγαίνει αλλιώς, ή τουλάχιστον βγαίνει αλλά πολύ πολύ δύσκολα. Εμένα η μεγάλη μου πήγαινε παιδικό και έτσι τα κατάφερα. Θα επιβιώσετε όπως και να χει, αλλά το θέμα είναι να είσαι εσυ όσο το δυνατόν καλύτερα γίνεται. 2 μωρά στο σπίτι με καμία βοήθεια είναι πολύ πολύ δύσκολο. Όσο για τον ύπνο.. Δεν έχω πια λόγια! 3 χρόνια τρελής αϋπνίας και συνεχίζουμε, συνήθισα βεβαια πια. Δεν είσαι μόνη λοιπόν :)

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση! Με καθησυχάζει απλά που δεν είμαι η μόνη και νιώθω κάποια ανακούφιση όπως κ να έχει. Να σε ρωτήσω την μικρή σου από ποτε την έστειλες παιδικό ; 

πρίν από 46 λεπτά , student είπε:

Αν υπάρχει η δυνατότητα να έρχεται έστω για λίγη ώρα καθημερινά να απασχολεί δημιουργικά το παιδί μια κοπέλα νομίζω οτι θα σε βοήθησε εσένα πρακτικά αλλα και ψυχολογικα . Κάποιες φορές επιβάλλεται να παίρνουμε βοηθάει ακομα και αν δυσκολευομαστε οικονομικά και ακόμα και αν δεν μας αρεσει η αισθηση ενός ξενου ανθρωπου  μεσα στο σπιτι μας.

Είναι και αυτό μια αλήθεια. Μια ξένη γυναίκα στο σπίτι εδώ μαζί μας. Πως θα την εμπιστευτώ ; 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Just now, Super.mum είπε:

Ευχαριστώ παρά πολύ για την απάντηση! Θα το ψάξω ... η αλήθεια είναι ότι οκ δεν θα ήθελα να δώσω λεφτά έτσι ...όχι ότι πιεζόμαστε τόσο πολύ αλλά οκ θα προτιμούσα ας πούμε αυτό το ποσό να το αποταμιεύσω .. αλλά πραγματικά έτσι όπως έχουν τα πράγματα νομίζω θα αναγκαστώ να καταλήξω να πάρω κοπέλα. Δεν βρίσκω κάποια άλλη λύση .. φαντάσου ακόμα και στο σούπερ μάρκετ που πάω τώρα με τον μικρό ... είναι ο εφιάλτης μου ... ο μικρός θέλει να κατέβει από το καρότσι , αν τον αφήσω να κατέβει όλο το σούπερ μάρκετ θα το βομβαρδίσει στην κυριολεξία όποτε τον κρατάω στο καρότσι αυτός τσιρίζει γιατί θέλει να κατέβει και εγώ στο τέλος πάω σαν την τρελή με όλα τα ψώνια μέχρι το αμάξι και τα ξεφορτώνω κ στο σπίτι με την κοιλιά. Και έχω και πόνους τώρα προς το τέλος και στην μέση και από κάτω στην ευαίσθητη Περιοχή σαν πίεση και τσιμπήματα. Μέσα στην μέρα με πιάνουν τα κλάματα 2 φορές σίγουρα. Φοβάμαι μην πάθω καμία κατάθλιψη στο τέλος 

Το ξέρω ότι είμαστε δυο γονείς έχεις δίκιο αλλά αυτό που λες δεν μπορεί να γίνει γιατί από τότε με τον ιό που κλείσαμε καραντίνα η δικιά του δουλειά απαιτούσε να είναι συνέχεια εκεί. Από τότε δουλεύει 6 το πρωί και γυρνάει σπίτι κατά τις 11:30. Για αυτό αλλιώς και αυτός όταν ήταν πιο χαλαρά με βοηθαγε όταν τον είχα τα απογεύματα ένιωθα πολύ τυχερή :,( τώρα όμως δεν γίνεται ... ένα ρεπο έχει τώρα τις Κυριακές. Που ασχολείται αρκετά με το μωρό και βοηθάει και μπάνιο μπορώ να κάνω και να μαγειρέψω με την ησυχία μου. Όμως όταν ο άνθρωπος κοιμάται το πολύ 5 ώρες την μέρα εγώ δεν μπορώ να απαιτήσω τίποτα παραπάνω. 

Πιστεύω ότι υπάρχει χρόνος αν πραγματικά το θέλουμε μπορούμε και να τον δημιουργήσουμε. Δεν είναι πάντα αντιληπτό αλλά όταν υπάρχει ανάγκη για προσωπικό χρόνο οφείλουμε να μας φροντίσουμε. Έστω και λίγα λεπτά την ημέρα μπορούν να κάνουν την διαφορά και να μας προσφέρουν μια ανάσα. 

Αυτό που κάνω εγώ είναι πχ την ώρα που μαγειρεύω να έχω στο ένα χέρι το βιβλίο μου και να διαβάζω μια σελίδα. Στην τουαλέτα πάλι το ίδιο.. Όταν πλένω πιάτα και κάνω το μπάνιο μου πριν κοιμηθώ η την ώρα που οδηγω είναι η ώρα που σκέφτομαι κάτι που με απασχολεί. Τα λεπτά μέσα στην ημέρα βρίσκονται αρκεί να υπάρχει διαθεση. Στο τηλέφωνο μιλάω ελάχιστα, μόνο αν υπάρχει πραγματική ανάγκη γιατί έχω θέσει άλλες προτεραιότητες και ο ελάχιστος χρόνος μου επιτρέπει να είμαι επιλεκτική με ότι είναι ωφέλιμο και λειτουργικό για εμένα και την οικογένειά μου. 

Link to comment
Share on other sites

Just now, student είπε:

Πιστεύω ότι υπάρχει χρόνος αν πραγματικά το θέλουμε μπορούμε και να τον δημιουργήσουμε. Δεν είναι πάντα αντιληπτό αλλά όταν υπάρχει ανάγκη για προσωπικό χρόνο οφείλουμε να μας φροντίσουμε. Έστω και λίγα λεπτά την ημέρα μπορούν να κάνουν την διαφορά και να μας προσφέρουν μια ανάσα. 

Αυτό που κάνω εγώ είναι πχ την ώρα που μαγειρεύω να έχω στο ένα χέρι το βιβλίο μου και να διαβάζω μια σελίδα. Στην τουαλέτα πάλι το ίδιο.. Όταν πλένω πιάτα και κάνω το μπάνιο μου πριν κοιμηθώ η την ώρα που οδηγω είναι η ώρα που σκέφτομαι κάτι που με απασχολεί. Τα λεπτά μέσα στην ημέρα βρίσκονται αρκεί να υπάρχει διαθεση. Στο τηλέφωνο μιλάω ελάχιστα, μόνο αν υπάρχει πραγματική ανάγκη γιατί έχω θέσει άλλες προτεραιότητες και ο ελάχιστος χρόνος μου επιτρέπει να είμαι επιλεκτική με ότι είναι ωφέλιμο και λειτουργικό για εμένα και την οικογένειά μου. 

Τα λες τοσο ωραια... δεν ξερω εγώ μια εποχη δεν εβρισκα καθολου αυτο που λες αισθανομουν πεθαμενη. Παρολο που δούλευα κιολας. Μόνο εκει ξεχνιομουν καπως δηλαδη. Θυμάμαι καθε μερα να αγκομαχαω να πέφτω να κοιμηθώ και να υποφέρω. Αλλα ευτυχως ηταν για λιγο. Ενας σοβαρός λογος απο τους πολλούς ακομα που δε θα άντεχα να κανω και τρίτο παιδι.

Πάντως είναι ωραίο,  ωραιο το εννοω διαφορετικά,  που τελικα βλεπω πως όλες μας τα περναμε αυτα λιγο πολυ. Οταν τα ζεις πρωτη φορα χωρις εμπειρία η συζήτηση νομιζεις εισαι η μονη αλλα τελικα δεν εισαι καθόλου η μονη. Βαρεα ανθυγιεινά επρεπε να μας κολλουσε το κράτος!!!

Αυτο που το χω καημό και θα μου μείνει απορια ειναι μακαρι να εμπαιναν και αντρες εδω να μας τα αναλύσουν να δούμε κι εκεινη την πλευρά μπας και την καταννοησουμε καλυτερα αλλα το μπιρι μπιρι ειναι γυναικεία υποθεση δυστυχως. Θαθελα ονωςαναλυση κι απο μπαμπάδες!!!

Link to comment
Share on other sites

Just now, diane2020 είπε:

Εγω άρχισα να ησυχαζω οταν πήγαν σχολείο και τα δυο. Φετος δηλαδη.. εχω χρονο το πρωί να κανω ησυχα τις δουλειές μου και πιο ξεκούραστα. Ετσι το βράδυ ειμαι ας πουμε λιγότερο τσιτωμενη. Με το συζυγο βρισκομαστε αργα το βράδυ δυστυχως. Μόνο στις διακοπές ειχαμε παραπανω χρονο που ήμασταν συνέχεια μαζι.

Μη Περιμένεις προσωπικο χρονο αν δε μεγαλωσουν λιγο και αυτονομηθουν καπως..

 

Σε αλλο ποστ απαντησα παλι? :!

Οχι δεν εισαι η μονη.. κι εγώ το εζησα αυτο.  Εμενα με έσωσε η δουλειά (δούλευα μεχρι τελ μερα) και οτι ειχα βοήθεια μια κυρια καθε 10 μερες με τα του σπιτιου.. τους παπουδες και τον αντρα μου να κρατανε το μεγαλο παιδι. Σίγουρα το βάρος η μαμα το περνάει ολο αλλα οταν υπαρχει βοήθεια μια ανασα την παιρνεις. Εγω παντως και βοήθεια να ειχα αν δε δούλευα θα ειχα σαλτάρει. Με τη δουλειά ξεφεύγεις αλλαζεις παραστάσεις ντύνεσαι ετοιμαζεσαι κοκ

Δεν ξερω αλλα εγω οταν εμενα μεσα πανω απο μερικες μερες ολη μερα με τα μωρά , ακομα κι αν καποιος τα είχε για λιγες ωρες, αν ήμουν σπιτι δηλαδη και παλι καπου κολλαγε ο εγκέφαλος μου δεν άντεχα..

Δουλειά δουλεια και παλι δουλεια 

Γιατι και πες ότι βγαίνεις. Ποσο πια να βγεις και σε λιγο καιρο θα φουσκώσεις θα κάνει κρύο που θα βολοδερνεις.. δε γινεται.. αν δε μπορείς να εργαστείς, τοτε αναγκαστικά η μονη λυση ειναι να αναλαμβανουν κάποιοι κατι

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση με βοηθάει πολύ να ξέρεις!! Το θέμα είναι ότι έχω φουσκώσει από τώρα :p τον άλλο μήνα θα γεννήσω όποτε καταλαβαίνεις την κούραση ... αν και τον πάω όσο μπορώ και στην παιδική χαρά και βόλτα να εκτονώνει την τόση ενέργεια που έχει και πάλι είναι δύσκολο ... να τον σηκώσω από εδώ ... να τον σηκώσω από εκεί. Μερικές μέρες πραγματικά το μόνο που θέλω είναι να μην πάμε πουθενά απλά να ξαπλώσω ... αλλά το μωρό θέλει να βγει όλη την ώρα λέει ατααα ατααα ατα .. και πάει και κοπανάει την πόρτα :p 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Super.mum είπε:

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση με βοηθάει πολύ να ξέρεις!! Το θέμα είναι ότι έχω φουσκώσει από τώρα :p τον άλλο μήνα θα γεννήσω όποτε καταλαβαίνεις την κούραση ... αν και τον πάω όσο μπορώ και στην παιδική χαρά και βόλτα να εκτονώνει την τόση ενέργεια που έχει και πάλι είναι δύσκολο ... να τον σηκώσω από εδώ ... να τον σηκώσω από εκεί. Μερικές μέρες πραγματικά το μόνο που θέλω είναι να μην πάμε πουθενά απλά να ξαπλώσω ... αλλά το μωρό θέλει να βγει όλη την ώρα λέει ατααα ατααα ατα .. και πάει και κοπανάει την πόρτα :p 

Έχει δικιο κι αυτο, εχεις δικιο κι εσυ

.. Υπομονη και ο ουρανός θα γίνει πιο Γαλανός!!! Με το καλο και με εναν πονο!!!:)

Link to comment
Share on other sites

Just now, diane2020 είπε:

Τα λες τοσο ωραια... δεν ξερω εγώ μια εποχη δεν εβρισκα καθολου αυτο που λες αισθανομουν πεθαμενη. Παρολο που δούλευα κιολας. Μόνο εκει ξεχνιομουν καπως δηλαδη. Θυμάμαι καθε μερα να αγκομαχαω να πέφτω να κοιμηθώ και να υποφέρω. Αλλα ευτυχως ηταν για λιγο. Ενας σοβαρός λογος απο τους πολλούς ακομα που δε θα άντεχα να κανω και τρίτο παιδι.

Πάντως είναι ωραίο,  ωραιο το εννοω διαφορετικά,  που τελικα βλεπω πως όλες μας τα περναμε αυτα λιγο πολυ. Οταν τα ζεις πρωτη φορα χωρις εμπειρία η συζήτηση νομιζεις εισαι η μονη αλλα τελικα δεν εισαι καθόλου η μονη. Βαρεα ανθυγιεινά επρεπε να μας κολλουσε το κράτος!!!

Αυτο που το χω καημό και θα μου μείνει απορια ειναι μακαρι να εμπαιναν και αντρες εδω να μας τα αναλύσουν να δούμε κι εκεινη την πλευρά μπας και την καταννοησουμε καλυτερα αλλα το μπιρι μπιρι ειναι γυναικεία υποθεση δυστυχως. Θαθελα ονωςαναλυση κι απο μπαμπάδες!!!

Οι μπαμπάδες είναι φοβεροί δεν λέω αλλά σαν την μαμά κορίτσια ... δεν ξέρω αλλιώς τα ζούμε εμείς αλλιώς εκείνοι 

Just now, Super.mum είπε:

Οι μπαμπάδες είναι φοβεροί δεν λέω αλλά σαν την μαμά κορίτσια ... δεν ξέρω αλλιώς τα ζούμε εμείς αλλιώς εκείνοι 

Εμένα ας πούμε ο σύζυγος μου με θεωρεί υπερβολική σε κάποια θέματα. Βέβαια αν έρχεσαι στο τέλος της μέρας και είναι όλα καθαρά και ωραία και το μωρό κοιμάται ... του φαίνεται ότι υπερβάλω .. αλλά δεν υπερβάλω ούτε σταλιά ... απλά δεν είναι εδώ για να τα ζήσει και να τα δει με τα μάτια του 

Just now, diane2020 είπε:

Έχει δικιο κι αυτο, εχεις δικιο κι εσυ

.. Υπομονη και ο ουρανός θα γίνει πιο Γαλανός!!! Με το καλο και με εναν πονο!!!:)

Ευχαριστώ πολύ !!! :)))

Link to comment
Share on other sites

Εμενα με καταλαβε οταν επρεπε στην καραντινα να μένει με τα μωρα ενα 8ωρο σιγουρα γτ εγω δούλευα τρελά εκεινη την εποχη κι εκείνος ηταν σπιτι.  Οι γιαγιαδες δεν έρχονταν αρα επεσε πανω του ολο. Απο τοτε με φωναζει "ηρωα". Αλλα τι να το κάνεις.. η καραντινα τελείωσε! 

Link to comment
Share on other sites

Just now, Super.mum said:

Οι μπαμπάδες είναι φοβεροί δεν λέω αλλά σαν την μαμά κορίτσια ... δεν ξέρω αλλιώς τα ζούμε εμείς αλλιώς εκείνοι 

Εμένα ας πούμε ο σύζυγος μου με θεωρεί υπερβολική σε κάποια θέματα. Βέβαια αν έρχεσαι στο τέλος της μέρας και είναι όλα καθαρά και ωραία και το μωρό κοιμάται ... του φαίνεται ότι υπερβάλω .. αλλά δεν υπερβάλω ούτε σταλιά ... απλά δεν είναι εδώ για να τα ζήσει και να τα δει με τα μάτια του 

Ευχαριστώ πολύ !!! :)))

 

Από την πλευρά του μπαμπά έχω να πω οτι όσο δεν αλλάζει δραματικά η καθημερινότητά σου, είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις τι γίνεται στο σπίτι όσο λείπεις, ειδικά όταν η σύζυγος, μέσα σε όλα που περνάει δεν θέλει ή δεν έχει διάθεση να τα κουβεντιάσει. Εγώ π.χ. δεν είχα άδεια πατρότητας, συνεπώς η μισή μου μέρα δεν άλλαξε σε τίποτα.....κατάλαβα αρκετά αργότερα τη δυσκολία που υπήρχε στο σπίτι....

 

Κι επίσης υπάρχει και το θέμα οτι και για μας είναι μια τεράστια ψυχολογική αλλαγή (τουλάχιστον για όσους το βλέπουν έτσι), αλλά για διάφορους εσωτερικούς και εξωτερικούς λόγους οι περισσότεροι το προσπερνάμε....ειδικά από τις παλαιότερες γενιές, περισσότερο θυμάμαι σχόλια του τύπου για τις δουλειές που θα πρέπει να αναλάβω, παρά για το πως βιώνω την καινούρια κατάσταση.....

 

Καλή υπομονή γιατί θα τη χρειαστείτε! Η μικρή μου είναι στην ίδια ηλικία και φάση...δε μπορώ να φανταστώ καν πως θα ήταν να έρχεται τώρα και δεύτερο. Αλλά περναει γρηγορα ο καιρός και στρώνουν όλα...!

Link to comment
Share on other sites

πρίν από 8 λεπτά , Super.mum είπε:

Ευχαριστώ παρά πολύ για την απάντηση! Θα το ψάξω ... η αλήθεια είναι ότι οκ δεν θα ήθελα να δώσω λεφτά έτσι ...όχι ότι πιεζόμαστε τόσο πολύ αλλά οκ θα προτιμούσα ας πούμε αυτό το ποσό να το αποταμιεύσω .. αλλά πραγματικά έτσι όπως έχουν τα πράγματα νομίζω θα αναγκαστώ να καταλήξω να πάρω κοπέλα. Δεν βρίσκω κάποια άλλη λύση .. φαντάσου ακόμα και στο σούπερ μάρκετ που πάω τώρα με τον μικρό ... είναι ο εφιάλτης μου ... ο μικρός θέλει να κατέβει από το καρότσι , αν τον αφήσω να κατέβει όλο το σούπερ μάρκετ θα το βομβαρδίσει στην κυριολεξία όποτε τον κρατάω στο καρότσι αυτός τσιρίζει γιατί θέλει να κατέβει και εγώ στο τέλος πάω σαν την τρελή με όλα τα ψώνια μέχρι το αμάξι και τα ξεφορτώνω κ στο σπίτι με την κοιλιά. Και έχω και πόνους τώρα προς το τέλος και στην μέση και από κάτω στην ευαίσθητη Περιοχή σαν πίεση και τσιμπήματα. Μέσα στην μέρα με πιάνουν τα κλάματα 2 φορές σίγουρα. Φοβάμαι μην πάθω καμία κατάθλιψη στο τέλος 

Το ξέρω ότι είμαστε δυο γονείς έχεις δίκιο αλλά αυτό που λες δεν μπορεί να γίνει γιατί από τότε με τον ιό που κλείσαμε καραντίνα η δικιά του δουλειά απαιτούσε να είναι συνέχεια εκεί. Από τότε δουλεύει 6 το πρωί και γυρνάει σπίτι κατά τις 11:30. Για αυτό αλλιώς και αυτός όταν ήταν πιο χαλαρά με βοηθαγε όταν τον είχα τα απογεύματα ένιωθα πολύ τυχερή :,( τώρα όμως δεν γίνεται ... ένα ρεπο έχει τώρα τις Κυριακές. Που ασχολείται αρκετά με το μωρό και βοηθάει και μπάνιο μπορώ να κάνω και να μαγειρέψω με την ησυχία μου. Όμως όταν ο άνθρωπος κοιμάται το πολύ 5 ώρες την μέρα εγώ δεν μπορώ να απαιτήσω τίποτα παραπάνω. 

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση! Με καθησυχάζει απλά που δεν είμαι η μόνη και νιώθω κάποια ανακούφιση όπως κ να έχει. Να σε ρωτήσω την μικρή σου από ποτε την έστειλες παιδικό ; 

Είναι και αυτό μια αλήθεια. Μια ξένη γυναίκα στο σπίτι εδώ μαζί μας. Πως θα την εμπιστευτώ ; 

σε καταλαβαινω απολυτα! εμενα ο συζηγος λειπει οι γονεις ειναι μακρια οποτε καταλαβαινεις οτι ζουμε μεγαλες στιγμες με το μικρο ολη μερα. πρεπει να βρεις μια γυναικα αφου θα εισαι σπιτι δεν εχεις να φοβηθεις τιποτα εξαλλου μπορει να στην συστησουν γνωστοι . υπαρχει κ site που μπορεις να βρεις με τα στοιχεια της κ διαλεγεις . για ενα χρονο ακομα μετα θα μεγαλωσει το πρωτο θα συννενοησε καλητερα 

Link to comment
Share on other sites

6 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

Ευχαριστώ παρά πολύ για την απάντηση! Θα το ψάξω ... η αλήθεια είναι ότι οκ δεν θα ήθελα να δώσω λεφτά έτσι ...όχι ότι πιεζόμαστε τόσο πολύ αλλά οκ θα προτιμούσα ας πούμε αυτό το ποσό να το αποταμιεύσω .. αλλά πραγματικά έτσι όπως έχουν τα πράγματα νομίζω θα αναγκαστώ να καταλήξω να πάρω κοπέλα. Δεν βρίσκω κάποια άλλη λύση .. φαντάσου ακόμα και στο σούπερ μάρκετ που πάω τώρα με τον μικρό ... είναι ο εφιάλτης μου ... ο μικρός θέλει να κατέβει από το καρότσι , αν τον αφήσω να κατέβει όλο το σούπερ μάρκετ θα το βομβαρδίσει στην κυριολεξία όποτε τον κρατάω στο καρότσι αυτός τσιρίζει γιατί θέλει να κατέβει και εγώ στο τέλος πάω σαν την τρελή με όλα τα ψώνια μέχρι το αμάξι και τα ξεφορτώνω κ στο σπίτι με την κοιλιά. Και έχω και πόνους τώρα προς το τέλος και στην μέση και από κάτω στην ευαίσθητη Περιοχή σαν πίεση και τσιμπήματα. Μέσα στην μέρα με πιάνουν τα κλάματα 2 φορές σίγουρα. Φοβάμαι μην πάθω καμία κατάθλιψη στο τέλος 

Το ξέρω ότι είμαστε δυο γονείς έχεις δίκιο αλλά αυτό που λες δεν μπορεί να γίνει γιατί από τότε με τον ιό που κλείσαμε καραντίνα η δικιά του δουλειά απαιτούσε να είναι συνέχεια εκεί. Από τότε δουλεύει 6 το πρωί και γυρνάει σπίτι κατά τις 11:30. Για αυτό αλλιώς και αυτός όταν ήταν πιο χαλαρά με βοηθαγε όταν τον είχα τα απογεύματα ένιωθα πολύ τυχερή :,( τώρα όμως δεν γίνεται ... ένα ρεπο έχει τώρα τις Κυριακές. Που ασχολείται αρκετά με το μωρό και βοηθάει και μπάνιο μπορώ να κάνω και να μαγειρέψω με την ησυχία μου. Όμως όταν ο άνθρωπος κοιμάται το πολύ 5 ώρες την μέρα εγώ δεν μπορώ να απαιτήσω τίποτα παραπάνω. 

Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση! Με καθησυχάζει απλά που δεν είμαι η μόνη και νιώθω κάποια ανακούφιση όπως κ να έχει. Να σε ρωτήσω την μικρή σου από ποτε την έστειλες παιδικό ; 

Είναι και αυτό μια αλήθεια. Μια ξένη γυναίκα στο σπίτι εδώ μαζί μας. Πως θα την εμπιστευτώ ; 

 

Aν είναι οι συνθήκες τόσο ιδιαίτερες και είσαι εντελώς μόνη, ή βρίσκεις βοήθεια (ναι, ξένη γυναίκα) ή καταλήγεις στην "παραδοσιακή" σχολή, που βλέπεις σε ταινίες εποχής με κάτι μωρά να τσιρίζουν στο πάτωμα μόνα και μια μάνα να ουρλιάζει "Σκαστε" ενώ μαγειρεύει. Χρειάστηκε να αφήσω την μεγάλη μου κόρη όταν ήταν 3-4 μηνών σε ξένη γυναίκα και μάλιστα τότε πλήρες ωράριο, δε λέω ότι είναι πάντα η καλύτερη λύση, αλλά αν δεν έχεις εναλλακτική και το έχεις ψάξει πολύ, τι άλλο να κάνεις; Εξάλλου εσύ είσαι στο σπίτι, δεν είναι καν ότι θα αφήσεις παιδιά και θα φύγεις. Απλώς μια κυρία να έρχεται ξέρω γω ένα δίωρο τη μέρα να καθαρίζει θες, ή αν προτιμάς να παίρνει το παιδί να το πάει μια βόλτα. Στην πρώτη περίπτωση είναι πολύ πιο εύκολο, και απο αγγελία βρίσεις χωρίς άγχος, στη δεύτερη, θέλει λίγο πιο προσοχή, να το ψάξεις λίγο, να δεις συστάσεις, να δεις αν ταιριάζει με το παιδί. Ρώτα και στη γειτονιά, πολλές φοιτήτριες ψάχνουν ολιγόωρη απασχόληση. 

Link to comment
Share on other sites

6 hours ago, Super.mum said:

 Να σε ρωτήσω την μικρή σου από ποτε την έστειλες παιδικό ; 

Από 1 έτους, όταν δηλαδή τελείωσε η άδεια μητρότητας και έπρεπε να επιστρεψω στην δουλειά. Δεν σου λέω να τον πας παιδικό, απλά σου λέω τι είδους βοήθεια είχα εγώ, γιατί για εμένα ήταν μεγάλη βοήθεια να μπορώ να έχω κάποιες ώρες μέσα στην ημέρα μονο με το μωρό και όχι και με τα 2 μαζί. 

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...