Να παρατήσω τη δουλειά??

[γιαννα!]

Εντάξει ξεφύγαμε από το θέμα παλι.... κορίτσια πάμε μια τελευταία Γιατί έχω να τιγανισω κ καλαμαρακι να είναι ζεστά ζεστά Όταν έρθει ο άντρας μου! (Πλάκα κανω έτσι...) ΔΕΝ δουλεύω ειμαι σπίτι κ μ'αρέσει αυτό που κάνω...ιδανικά θα ήθελα κ να δουλεύω αλλά είναι Μικρά τα παιδιά κόμη κ δεν υπάρχει κάποιος να τα κρατήσει για τόσες ώρες κ κάθε μέρα. Εφοσων δεν δουλεύω λοιπόν μ'αρέσει να φτιάχνω το σπίτι μ να μαγειρεύω να φτιάχνω γλυκά να παίζω με τα παιδιά μου...μ'αρέσει να προσέχω ον άντρα μου έχοντας του φαγητό.φτιάχνοντας του καφε...Μην τρελενεστε...αρκετές φορές τα πρωινά φτιάχνει μόνος του καφε..απλά το κάνω κ εγώ γιατ μ'αρέσει.... με ευχαριστεί να τον φροντίζω...Έτσι νιώθω τι να κάνω τώρα? Και αυτός όμως δεν μου χαλάει σχεδόν ΠΠΟΤΕ χατίρι σε ότι θέλω....

 

Και επειδή κάποια με ρώτησε αν εγώ θεωρώ τεμπελιά τον εαυτό μου επειδή καθομαο σπίτι θα απαντήσω.. αν δεν είχα δουλειά κ καθόμουν όλη μέρα κ κοιμομομουν μέχρι της 12 φυσικά θα με θεωρούσα τεμπελιά..Είναι πολλές που το κάνουν το ξέρω... Τώρα όμως δεν με θεωρώ τεμπελα. Κ κάτι ακόμη.....Η γυναίκα είναι από την φύση της να κάθεται σπίτι κ ο άντρας να δουλεύει..Όχι για πΆντα μην παρεξηγηθώ πάλι δηλαδή... εννοώ γι'αυτό ο ΘΕΟΣ επελεξε την γυναίκα να γεννήσει κ να θηλάσει... Αλλιώς θα έδινε γάλα και στον αντρα να πάμε εμείς για δουλειά και να κάθετε σπίτι κ να θηλάζει Ο άντρας...Μην το παρεξηγήσετε παλι αυτο ειληκρινα το λέω όπως το νιώθω..Και δεν μιλάω μια ζωή η γυναίκα να είναι σπίτι κ ο άντρας για δουλειά...αλλά μην ξεχνάτε όχι έχω 2 παιδιά κάτω από 3 και τα δυο...Όταν μεγαλώσουν ούτε να σκεφτώ θέλω πως εγώ θα είμαι όλη μέρα σπίτι... Κ έχω κ αλλά ενδιαφέροντα..... πάω για περπάτημα...πάω χορό! Πήγαινα φιλαρμονική τελείωσα πληροφορική..Μετά επειδή δεν μπορούσα να κάθομαι πήγα τελείωσα κ Ιατρική πληροφορική....Μετά επειδή κ πάλι δεν μπορούσα να κάθομαι πήγα κομματική..Μετά ακόμη δεν είχα κάνει παιδί πήγα έμαθα νύχια...Γενικά δεν έχω μάθει να κάθομαι.. πήγαινα σε εργοστάσιο δουλευα από μικρή 15+ χρόνων ολο το καλοκαιρι για να έχω τα δικά μου χρηματα να επερνα την τσάντα που ήθελα πχ όταν άνοιγαν τα σχολεία....Η για να βγάλω το δίπλωμα μου δούλευα όλο ο καλοκαιρι ενώ οι φίλες μ 18 χρόνων έβγαιναν όλο το καλοκαιρι....

Τέλος πάντων ονκαθενας όπως νιώθει.. Ένα είναι το σίγουρο ότι όλες ήμαστε οι καλύτερες μανούλες για τα παιδιά μας!!!!!

[mama_3]

xaxaxa κι επιστρέφουμε στο αρχικό μας θέμα, ότι δεν αφήνουμε την εργασία μας για κα καθήσουμε στο σπιτι γιατί τα νεύρα μας θα τα πληρώσει ο σύζυγος και θα πάμε για διαζύγιο.:lol:

 

ήμουν η πρώτη που είπα ότι εφόσον ένα ζευγάρι συμφωνεί στο τί μοντέλο οικογένειας θέλει να δημιουργήσει, μπορεί να το κάνει. δεν είμαστε όλοι ίδιοι για να συμφωνούμε.

το θέμα είναι να το αποφασίσουν πριν το γάμο γιατί διαφορετικά θα αρχίσουν οι τσακωμοι κι αυτό είναι που οδηγεί στο διαζύγιο. ότι τη διαφορετική νοοτροπία δεν την καταλάβαμε από την αρχή ή, εσφαλμένα, πιστέψαμε ότι θα αλλάξουμε τον άλλο μετά το γάμο!!

 

πριν το γάμο καλέ είναι τα σορόπια, η παντόφλα (από όποια πλευρά και εάν προέρχεται είναι μετά) :p

πλάκα κάνω, δεν νομίζω ότι κάποιος, ειδικά άμα παντρευτεί και σε μικρή ηλικία μπορεί να προβλέψει κάποια πράγματα..οκ ο χαρακτήρας λίγο πολύ φαίνεται αλλά κανείς δεν νομίζω ότι μπορεί να ξέρει τι τον περιμένει!! δηλ. τα μωρά νομίζω ότι τα φανταζόμαστε εκείνα τα ροζ που κοιμούνται όλη την ώρα.. νομίζω ότι μόλις έρθουν τα παιδιά ταράζεται η ισορροπία, δύσκολα να δεις ζευγάρι χωρίς παιδιά να χωρίσει...

[Dragonfly]

ήμουν η πρώτη που είπα ότι εφόσον ένα ζευγάρι συμφωνεί στο τί μοντέλο οικογένειας θέλει να δημιουργήσει, μπορεί να το κάνει. δεν είμαστε όλοι ίδιοι για να συμφωνούμε.

 

Μα το μοντέλο που περιγράφεται παραπάνω δεν βασίζεται σε αμοιβαία συμφωνία μεταξύ ισότιμων εταίρων... Μήπως κάποιος βρίσκει μια κατάσταση και προσαρμόζεται μην τυχόν και διαλύσει το γάμο;

[Dragonfly]

Γιάννα μου μακάρι να είναι όπως τα λες και μόλις μεγαλώσουν λίγο τα παιδάκια σου να επιστρέψεις στην ενεργό δράση και να ξαναπιάσεις δουλειά όπως επιθυμείς.

Μην επιτρέψεις όμως σε κανέναν να σε υποχρεώσει να μην δουλέψεις ή να μην βγάζεις περισσότερα από τον άντρα σου.

Και όταν θα επιστρέψεις στη δουλειά σου, μην αφήσεις κανέναν να σου λέει ότι είσαι υποχρεωμένη να κάνεις όλα τα υπόλοιπα μόνη σου γιατί είσαι γυναίκα και αυτός είναι ο ρόλος σου.

[mama_3]

Εντάξει ξεφύγαμε από το θέμα παλι.... κορίτσια πάμε μια τελευταία Γιατί έχω να τιγανισω κ καλαμαρακι να είναι ζεστά ζεστά Όταν έρθει ο άντρας μου! (Πλάκα κανω έτσι...) ΔΕΝ δουλεύω ειμαι σπίτι κ μ'αρέσει αυτό που κάνω...ιδανικά θα ήθελα κ να δουλεύω αλλά είναι Μικρά τα παιδιά κόμη κ δεν υπάρχει κάποιος να τα κρατήσει για τόσες ώρες κ κάθε μέρα. Εφοσων δεν δουλεύω λοιπόν μ'αρέσει να φτιάχνω το σπίτι μ να μαγειρεύω να φτιάχνω γλυκά να παίζω με τα παιδιά μου...μ'αρέσει να προσέχω ον άντρα μου έχοντας του φαγητό.φτιάχνοντας του καφε...Μην τρελενεστε...αρκετές φορές τα πρωινά φτιάχνει μόνος του καφε..απλά το κάνω κ εγώ γιατ μ'αρέσει.... με ευχαριστεί να τον φροντίζω...Έτσι νιώθω τι να κάνω τώρα? Και αυτός όμως δεν μου χαλάει σχεδόν ΠΠΟΤΕ χατίρι σε ότι θέλω....

 

Και επειδή κάποια με ρώτησε αν εγώ θεωρώ τεμπελιά τον εαυτό μου επειδή καθομαο σπίτι θα απαντήσω.. αν δεν είχα δουλειά κ καθόμουν όλη μέρα κ κοιμομομουν μέχρι της 12 φυσικά θα με θεωρούσα τεμπελιά..Είναι πολλές που το κάνουν το ξέρω... Τώρα όμως δεν με θεωρώ τεμπελα. Κ κάτι ακόμη.....Η γυναίκα είναι από την φύση της να κάθεται σπίτι κ ο άντρας να δουλεύει..Όχι για πΆντα μην παρεξηγηθώ πάλι δηλαδή... εννοώ γι'αυτό ο ΘΕΟΣ επελεξε την γυναίκα να γεννήσει κ να θηλάσει... Αλλιώς θα έδινε γάλα και στον αντρα να πάμε εμείς για δουλειά και να κάθετε σπίτι κ να θηλάζει Ο άντρας...Μην το παρεξηγήσετε παλι αυτο ειληκρινα το λέω όπως το νιώθω..Και δεν μιλάω μια ζωή η γυναίκα να είναι σπίτι κ ο άντρας για δουλειά...αλλά μην ξεχνάτε όχι έχω 2 παιδιά κάτω από 3 και τα δυο...Όταν μεγαλώσουν ούτε να σκεφτώ θέλω πως εγώ θα είμαι όλη μέρα σπίτι... Κ έχω κ αλλά ενδιαφέροντα..... πάω για περπάτημα...πάω χορό! Πήγαινα φιλαρμονική τελείωσα πληροφορική..Μετά επειδή δεν μπορούσα να κάθομαι πήγα τελείωσα κ Ιατρική πληροφορική....Μετά επειδή κ πάλι δεν μπορούσα να κάθομαι πήγα κομματική..Μετά ακόμη δεν είχα κάνει παιδί πήγα έμαθα νύχια...Γενικά δεν έχω μάθει να κάθομαι.. πήγαινα σε εργοστάσιο δουλευα από μικρή 15+ χρόνων ολο το καλοκαιρι για να έχω τα δικά μου χρηματα να επερνα την τσάντα που ήθελα πχ όταν άνοιγαν τα σχολεία....Η για να βγάλω το δίπλωμα μου δούλευα όλο ο καλοκαιρι ενώ οι φίλες μ 18 χρόνων έβγαιναν όλο το καλοκαιρι....

Τέλος πάντων ονκαθενας όπως νιώθει.. Ένα είναι το σίγουρο ότι όλες ήμαστε οι καλύτερες μανούλες για τα παιδιά μας!!!!!

 

τι είναι η κομματική?

[sofi@p]

Μα το μοντέλο που περιγράφεται παραπάνω δεν βασίζεται σε αμοιβαία συμφωνία μεταξύ ισότιμων εταίρων... Μήπως κάποιος βρίσκει μια κατάσταση και προσαρμόζεται μην τυχόν και διαλύσει το γάμο;

μιλάς για τη Γιάννα? γιατί μια χαρά τα έχει βρει με το σύζυγο. γουστάρουν τρελλά και οι 2.

εννοείται βέβαια ότι πολλοί μαθαίνουν να ζουν σε μια κατάσταση και τη θεωρούν δεδομένη χωρίς όμως ουσιαστικά να την έχουν επιλέξει ή να τους ευχαριστεί. απλά δεν ξεβολεύονται γιατί δεν έχουν τί άλλο να κάνουν, φοβούνται το άγνωστο ή την κατακραυγή. κι έτσι κάθονται και υπομένουν.

[AMD080911]

Εγω σε ΚΑΜΙΑ περιπτωση δεν θα ήθελα να δω τον άντρα ΜΟΥ να σφουγγαριζει πλένει πιάτα απλώνει ρούχα κλπ.....με τίποτα όμως.. να ασχοληθεί με τα παιδιά Ναι να τα πάει παιδική χαρά ή σε δραστηριότητες κλπ...Αλλά όχι να κάνει δουλειές σπιτιού......φυσικά εγώ θα του βάλω να φάει εγώ θα τα μαζέψω...Κ αυτό μ'αρέσει. Μ'αρέσει να τον προσέχω... Έτσι κ τον δω με σκούπα στο χέρι ξενερωσα με την μια.....

 

 

Γιατι να μην κανει κι εκεινος ο,τι μπορει στο σπιτι; Θα παθει κατι η θα χασει κατι απο τον ανδρισμο του; Στην περιπτωση μου οι ρολοι ειναι μοιρασμενοι: ο συζυγος δουλευει χωρις συγκεκριμενο ωραριο ΠΟΛΛΕΣ ωρες εκτος σπιτιου κι εγω εχω αναλαβει παιδια και σπιτι. Ομως, οποτε χρειαστει, βαζει πλυντηριο πιατων-ρουχων, στεγνωτηριο, ηλεκτρικη σκουπα και εχει απλωσει ρουχα αρκετες φορες. Τον θαυμαζω που σκεφτεται οποτε δεν μπορω εγω να αναλαμβανει εκεινος...ισως εχει να κανει και με το γεγονος οτι εχει μεινει στο εξωτερικο για χρονια κι εχει μαθει να ειναι αυτονομος...εννοειται πως δεν ξενερωνω, αντιθετα τον συγχαιρω γιατι αποτελει και υγιες προτυπο για τα παιδια...

[sofi@p]

τι είναι η κομματική?

ή κομμωτική ή σχολή του Καρανίκα:lol:

[Dragonfly]

μιλάς για τη Γιάννα? γιατί μια χαρά τα έχει βρει με το σύζυγο. γουστάρουν τρελλά και οι 2.

εννοείται βέβαια ότι πολλοί μαθαίνουν να ζουν σε μια κατάσταση και τη θεωρούν δεδομένη χωρίς όμως ουσιαστικά να την έχουν επιλέξει ή να τους ευχαριστεί. απλά δεν ξεβολεύονται γιατί δεν έχουν τί άλλο να κάνουν, φοβούνται το άγνωστο ή την κατακραυγή. κι έτσι κάθονται και υπομένουν.

 

Εγώ νομίζω ότι όταν κάποιος βρίσκει μια δεδομένη κατάσταση που δεν του αρέσει, είτε αντιδρά, είτε πείθει τον εαυτό του ότι του αρέσει φοβούμενος τις συνέπειες της αντίδρασης... Και μετά συνηθίζει...

[mama_3]

ή κομμωτική ή σχολή του Καρανίκα:lol:

 

:p:p

[osin]

Τώρα θα γίνει και ύμνος στην ισότητα των δύο φύλων, γιατί προφανώς δεν θεωρείται παντού δεδομένη!

Γιατί, πού θεωρείται δεδομένη; Πες μου έναν τομέα της ζωής σου (πέρα από το σπίτι σου που θεωρητικά μπορείς να έχεις φτιάξεις τις συνθήκες που θες) που να νιώθεις ότι σε θεωρούν ίση με τους άντρες;

Στα ΜΜΕ; Στη δουλειά σου; Στις συναναστροφές σου με τους γύρω σου;

Επειδή έχω ασχοληθεί και σε επιστημονικό επίπεδο με το φεμινισμό, να σου πω πως παλιότερα μαινόμουν εναντίον όλων, ώσπου κατάλαβα ότι δε μπορώ να αλλάξω μόνη μου τον κόσμο. Τώρα απλώς όταν βλέπω κάτι που δε μου αρέσει το προσπερνώ, εκτός αν είναι κραυγαλέο που θα αρπαχτώ. Αλλά, επειδή θα έπρεπε να καταλήγω καθημερινά στο νοσοκομείο με νευρική κρίση, τελικά έγινα πιο αναίσθητη. Δεν ξέρω αν θα ζήσουμε ποτέ την απόλυτη ισότητα.

[γιαννα!]

Χαχα κομμωτικη ηθελα να γράψω... απλά το έγραψα για να σας πω ότι μέχρι να κάνω παιδιά έχω κάνει αρκετά πράγματα...Δεν θεωρώ καμία δουλειά υποτιμητική.

[mama_3]

Χαχα κομμωτικη ηθελα να γράψω... απλά το έγραψα για να σας πω ότι μέχρι να κάνω παιδιά έχω κάνει αρκετά πράγματα...Δεν θεωρώ καμία δουλειά υποτιμητική.

 

καλέ μην μασάς.. και εσύ που δεν δουλεύεις και εμείς που δουλεύουμε προς το παρόν χαζολογάμε όλες μαζί στο ίντερνετ :p

[mama_3]

Γιατί, πού θεωρείται δεδομένη; Πες μου έναν τομέα της ζωής σου (πέρα από το σπίτι σου που θεωρητικά μπορείς να έχεις φτιάξεις τις συνθήκες που θες) που να νιώθεις ότι σε θεωρούν ίση με τους άντρες;

Στα ΜΜΕ; Στη δουλειά σου; Στις συναναστροφές σου με τους γύρω σου;

Επειδή έχω ασχοληθεί και σε επιστημονικό επίπεδο με το φεμινισμό, να σου πω πως παλιότερα μαινόμουν εναντίον όλων, ώσπου κατάλαβα ότι δε μπορώ να αλλάξω μόνη μου τον κόσμο. Τώρα απλώς όταν βλέπω κάτι που δε μου αρέσει το προσπερνώ, εκτός αν είναι κραυγαλέο που θα αρπαχτώ. Αλλά, επειδή θα έπρεπε να καταλήγω καθημερινά στο νοσοκομείο με νευρική κρίση, τελικά έγινα πιο αναίσθητη. Δεν ξέρω αν θα ζήσουμε ποτέ την απόλυτη ισότητα.

 

Συμφωνώ, δυστυχώς οι πιο πολλές δουλειές είναι ανδροκρατούμενες ακόμη! πιο πολλές ευκαιρίες θα δοθούν στους άντρες μόνο και μόνο γιατί είναι άντρες...

[sofi@p]

Συμφωνώ, δυστυχώς οι πιο πολλές δουλειές είναι ανδροκρατούμενες ακόμη! πιο πολλές ευκαιρίες θα δοθούν στους άντρες μόνο και μόνο γιατί είναι άντρες...

μισό λεπτό....

γιατί εδώ μέσα, διαβάσαμε πάρα πολλά μηνύματα από πολλές κοπέλες, που είτε άφησαν τη δουλειά τους για να αφιερωθούν στην οικογένεια, είτε έριξαν τους ρυθμούς τους γνωρίζοντας ότι δε θα πάρουν προαγωγή για να έχουν περισσότερο χρόνο για να ασχοληθούν με τα παιδιά τους, είτε πήραν άδειες 1-2 χρόνια (ακόμη και άνευ αποδοχών) για να αφοσιωθούν στα παιδιά τους.

ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑΝ, αφού αυτό ήθελαν και έκριναν ως σημαντικότερο. αυτό όμως δείχνει ότι οι γυναίκες (οι περισσότερες) θεωρούν σημαντικότερη την οικογένεια και βάζουν τη δουλειά σε 2η μοίρα. τί σημαίνει αυτό για τον εργοδότη??? ότι στη δίλημμα εργασία ή οικογένεια η γυναίκα (οι περισσότερες) θα επιλέξουν την οικογένεια και θα τον "κρεμάσουν". άρα, γιατι να μην προτιμήσουν τους άντρες, ως υπαλλήλους? έχετε ακούσει ποτέ άντρα να λέει ότι θα σταματήσει τη δουλειά ή δε θα πάρει προαγωγή για να αχοληθεί με τα παιδιά?? δε φταίει λοιπόν ο εργοδότης αν επιλέξει άντρα αλλά οι επιλογές των γυναικών, διαχρονικά (υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις).

κακά τα ψέμματα, σε μία θέση, αν εμφανιστούν 2 υποψήφιοι, ένας άντρας και μία γυναίκα, με τα ίδια τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, θα προτιμηθεί 95% ο άντρας (ειδικά αν η γυναίκα είναι σε ηλικία γάμου ή έχει μωρά) που θεωρείται πιο αξιόπιστος εργασιακά.

[alex1979]

Πολυ ενδιαφερον θεμα mama3! Ως προς το αρχικο ερωτημα που τεθηκε, εγω δε θα αφηνα τη δουλεια μου ακομα κι αν ημασταν οικονομικα πολυ καλα. Πρωτον γιατι κανεις δεν ξερει τι του επιφυλασσει το μελλον και δευτερον γιατι η δουλεια μου με ικανοποιει, ειναι σημαντικο κομματι της ζωης μου. Οσο για το δευτερο θεμα που προεκυψε, ο συζυγος κι εγω μοιραζομαστε τις δουλειες και υποχρεωσεις του σπιτιου και τις δραστηριοτητες των παιδιων, γιατι πολυ απλα δε βγαινει αλλιως. Ακομα και οταν ημουν σε αδεια ανατροφης με βοηθουσε γιατι με δυο μικρα παιδια στο σπιτι ηταν αδυνατο να κανω τα παντα μονη μου κι εκεινος να ερχεται απο τη δουλεια και να αραζει στον καναπε ως το βραδυ. Βεβαια απο 18 χρονων εζησε μακρια απο τους γονεις του λογω σπουδων, δουλειας, αρα εμαθε να αναλαμβανει τις ευθυνες του.

[christina77]

Ωχωχ κορίτσια ήρεμα...περάστε πάνω μου...καταρχήν 2 αγοράκια έχω. .3 χρόνων ο ένας κ 20 μηνών ο άλλος..... ΔΕΝ είπα ΠΟΤΕ ότι του μαζεύω το σώβρακο..........έλεος...Η πατάει τις κάλτσες του την μια στο σαλόνι κ την αλλη στην βεράντα κ πάω από πισο τις μαζεύω...είπαμε να υπάρχει ένας σεβασμός......... φυσικά κ με σέβετΑι κ δεν κάνει τέτοια κ δεν θα ανεχομουν κιόλας τετοιΑ.. Όσο για τους γιους μου ΦΥΣΙΚΑ και πρέπει να μάθουν να μαζεύουν το δωμάτιο τους η Ν μην πετάνε τα παπούτσια τους από εδώ κ απο εκεί....φυσικά όταν πάω να απλώσω ρούχα ερ ονται κ μ δίνουν μανταλάκια..φυσικά μαζεύουν τα παιχνίδια τους (μαζί με τον μπαμπά πάντα αυτο) φυσικά όταν ρίχνουν κάτι κάτω το ρουφαμε με το σκουπακι.. Μέχρι εκεί όμως.ούτε μεγαλώνοντας δεν θα ηθελα να μου σκορπίσουν την σκάλα πχ.θα ξέρουν όμως πως αν πέσει κάτι κάτω το μαζεύουμε......Ναι θα ασχοληθούν με το κήπο μαζί με τον άντρα μ να σκαλίζουν πχ.. Όμως όταν εγώ δεν δουλεύω γιατί είμαι σπίτι κ μεγαλώνω τα Μικρά μου (είναι ακόμη μικρα) δεν μ αρέσει να αφήνω δουλειές για τον αντρ....Κ Ναι με ξημερώνει Δεν ο αντέχω σαν συνείδηση να ξέρω τι τραβάει στη δουλειά να έρχεστε λιώμα και να έχει κ κάτι σπίτι να κάνει...Κ εγώ τι? Θα κάθομαι με ένα τσιγαρο (το έχω κόψει 5 μήνες..εντάξει εδώ τουλάχιστον θέλω μπράβο!!πλάκα κανω) να κάθομαι λοιπόν με ένα τσιγαρο όλη μέρα κ έναν καφέ στο χέρι οκλαδόν μπροστά στην τηλεόραση και το σπίτι να βρωμάει??? Όχι δεν το μπορώ αυτό... Όταν θα έρθει ο άντρας μου το σπίτι θα μυρίζει καθαριοτητα κ φαγητο μαγειρεμένο...όποτε όλο το απόγευμα έχουνε χρόνο να κάνουμε πράγμΑτα που μας ευχαριστούν όλοι μαζί.....

 

Ε, έτσι μάλιστα βρε Γιάννα μου! Να μην κάνει δουλειές του σπιτιού ο άντρας σου επειδή εσύ δεν δουλεύεις, εννοείται! Αφού αυτή την ευθύνη την έχεις αναλάβει εσύ, αυτή είναι η "δουλειά" σου και μάλιστα πολύ δύσκολη, υπεύθυνη και απαιτητική.

 

Άλλο όμως αυτό και άλλο να λες ξενερώνεις αν τον δεις να κάνει δουλειές (τώρα διευκρίνισες ότι ξενερώνεις επειδή είναι κουρασμένος και όχι σαν νοοτροπία) ή αν τύχει και κάνεις μια δουλειά με μεγαλύτερες απολαβές. Κι εμένα λίγο με ξενίζει η νοοτροπία "ο άντρας είναι άντρας και η γυναίκα γυναίκα". Τι θα πει αυτό;

 

Κατά τα άλλα είναι αυτονόητο ότι αφού μένεις σπίτι φροντίζεις να είναι όλα - παιδιά και σπίτι - έτοιμα και τακτοποιημένα και μπράβο σου γι΄αυτό!

[osin]

sofi@p, δεν είναι απλώς και μόνο το θέμα τι έχει παγιωθεί σχετικά με το αν οι γυναίκες αφήνουν τη δουλειά για την οικογένεια. Θα σου πω για τη δική μου τη δουλειά, που είμαι μηχανικός. Στη σχολή όταν μπήκα ήμασταν 80% κορίτσια και 20% αγόρια. Στη δουλειά έξω το ποσοστό αντιστρέφεται. Ειλικρινά δεν ξέρω που εξαφανίζονται τόσες γυναίκες (ίσως επιλέγουν οικογένεια). Αλλά υπάρχει κι επιμέρους καταμερισμός στον επαγγελματικό τομέα για όσες έχουμε απομείνει και εργαζόμαστε: οι γυναίκες μηχανικοί στα γραφεία για σχεδιασμό κλπ. και οι άντρες στα εργοτάξια. Στο γραφείο που ήμουν παλαιότερα πήγαινα γιαπί, και η αντιμετώπιση από τους εργάτες ποίκιλε. Από απαξίωση λόγω φύλου, μέχρι ντροπή (ω, ναι, με ντρέπονταν την ώρα που ήταν να αλλάξουν κι έπρεπε απλά να εξαφανιστώ). Και φυσικά δε συζητώ για τις πολεοδομίες, βλέπεις κατά βάση άνδρες. Σε θεωρητικό επίπεδο (στις μεταπτυχιακές μου σπουδές, αλλά και τις διδακτορικές που κάνω τώρα) έχω ασχοληθεί με το φεμινισμό στον τομέα μου, αλλά ειλικρινά από ένα σημείο κι έπειτα αν τα εφάρμοζα στην καθημερινή πραγματικότητά μου ένιωθα γραφική. Πράγματα που για τους άνδρες είναι αυτονόητα, αν τα διεκδικήσουμε ή τα απαιτήσουμε εμείς είμαστε υστερικές, λυσσασμένες και πολλά άλλα. Ο κόσμος που θα υπάρχει απόλυτη ισότητα στην Ελλάδα (γιατί σε βορειοευρωπαϊκές χώρες τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα) θα αργήσει παααααααααάρα πολύ.

 

 

Υ.Γ. Γιάννα, η φύση, ναι, μας έχει καταστήσει να γεννάμε, και να θηλάζουμε, αλλά όπως το είπες και μόνη σου, αυτό δεν κρατάει για πάντα. Οπότε δεν υπάρχει καμία φύση που να μας λέει ότι πρέπει να μείνουμε σπίτι, και αντίστοιχα να βγαίνουν οι άντρες έξω για δουλειά, ο πολιτισμός μας μας τα "επιβάλλει" αυτά. Η διεκδίκηση του δημοσίου χώρου, του χώρου εργασίας των γυναικών κ.α., άλλωστε, για δημόσιο θηλασμό είναι μία απάντηση σε αυτό τον "επιβεβλημένο αποκλεισμό" των γυναικών σπίτι.

[christina77]

μισό λεπτό....

γιατί εδώ μέσα, διαβάσαμε πάρα πολλά μηνύματα από πολλές κοπέλες, που είτε άφησαν τη δουλειά τους για να αφιερωθούν στην οικογένεια, είτε έριξαν τους ρυθμούς τους γνωρίζοντας ότι δε θα πάρουν προαγωγή για να έχουν περισσότερο χρόνο για να ασχοληθούν με τα παιδιά τους, είτε πήραν άδειες 1-2 χρόνια (ακόμη και άνευ αποδοχών) για να αφοσιωθούν στα παιδιά τους.

ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΑΝ, αφού αυτό ήθελαν και έκριναν ως σημαντικότερο. αυτό όμως δείχνει ότι οι γυναίκες (οι περισσότερες) θεωρούν σημαντικότερη την οικογένεια και βάζουν τη δουλειά σε 2η μοίρα. τί σημαίνει αυτό για τον εργοδότη??? ότι στη δίλημμα εργασία ή οικογένεια η γυναίκα (οι περισσότερες) θα επιλέξουν την οικογένεια και θα τον "κρεμάσουν". άρα, γιατι να μην προτιμήσουν τους άντρες, ως υπαλλήλους? έχετε ακούσει ποτέ άντρα να λέει ότι θα σταματήσει τη δουλειά ή δε θα πάρει προαγωγή για να αχοληθεί με τα παιδιά?? δε φταίει λοιπόν ο εργοδότης αν επιλέξει άντρα αλλά οι επιλογές των γυναικών, διαχρονικά (υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις).

κακά τα ψέμματα, σε μία θέση, αν εμφανιστούν 2 υποψήφιοι, ένας άντρας και μία γυναίκα, με τα ίδια τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, θα προτιμηθεί 95% ο άντρας (ειδικά αν η γυναίκα είναι σε ηλικία γάμου ή έχει μωρά) που θεωρείται πιο αξιόπιστος εργασιακά.

 

Μπράβο Σόφη, πολύ σωστή παρατήρηση, δεν μπορούμε να έχουμε και τον σκύλο χορτάτο (διαρκώς κοντά στα παιδιά) και την πίτα ολόκληρη (υψηλές αποδοχές). Απλά η γνώμη μου είναι ότι αυτό είναι θέμα που έχει να κάνει με τον κάθε ένα προσωπικά, ανεξαρτήτως φύλου. Κι εγώ όπως εξήγησα και παραπάνω έκανα με μεγάλη μου χαρά και χωρίς στιγμή να το έχω μετανιώσει πίσω στην επαγγελματική μου εξέλιξη (με τις αντίστοιχες μειωμένες αποδοχές βεβαίως βεβαίως), το ίδιο όμως ακριβώς έκανε και ο σύζυγός μου για να μπορεί κι αυτός να είναι δίπλα στην οικογένειά του όσο το δυνατόν περισσότερο. Κι αυτό είναι κάτι το οποίο καθόλου δεν θεωρώ ότι του στερεί οτιδήποτε από τον ανδρισμό του.

[sofi@p]

Μπράβο Σόφη, πολύ σωστή παρατήρηση, δεν μπορούμε να έχουμε και τον σκύλο χορτάτο (διαρκώς κοντά στα παιδιά) και την πίτα ολόκληρη (υψηλές αποδοχές). Απλά η γνώμη μου είναι ότι αυτό είναι θέμα που έχει να κάνει με τον κάθε ένα προσωπικά, ανεξαρτήτως φύλου. Κι εγώ όπως εξήγησα και παραπάνω έκανα με μεγάλη μου χαρά και χωρίς στιγμή να το έχω μετανιώσει πίσω στην επαγγελματική μου εξέλιξη (με τις αντίστοιχες μειωμένες αποδοχές βεβαίως βεβαίως), το ίδιο όμως ακριβώς έκανε και ο σύζυγός μου για να μπορεί κι αυτός να είναι δίπλα στην οικογένειά του όσο το δυνατόν περισσότερο. Κι αυτό είναι κάτι το οποίο καθόλου δεν θεωρώ ότι του στερεί οτιδήποτε από τον ανδρισμό του.

εννοείται!! ο καθένας όπως νομίζει πράττει αλλά όλες οι επιλογές έχουν συνέπειες.

[AthinaP]

sofi@p, δεν είναι απλώς και μόνο το θέμα τι έχει παγιωθεί σχετικά με το αν οι γυναίκες αφήνουν τη δουλειά για την οικογένεια. Θα σου πω για τη δική μου τη δουλειά, που είμαι μηχανικός. Στη σχολή όταν μπήκα ήμασταν 80% κορίτσια και 20% αγόρια. Στη δουλειά έξω το ποσοστό αντιστρέφεται. Ειλικρινά δεν ξέρω που εξαφανίζονται τόσες γυναίκες (ίσως επιλέγουν οικογένεια). Αλλά υπάρχει κι επιμέρους καταμερισμός στον επαγγελματικό τομέα για όσες έχουμε απομείνει και εργαζόμαστε: οι γυναίκες μηχανικοί στα γραφεία για σχεδιασμό κλπ. και οι άντρες στα εργοτάξια. Στο γραφείο που ήμουν παλαιότερα πήγαινα γιαπί, και η αντιμετώπιση από τους εργάτες ποίκιλε. Από απαξίωση λόγω φύλου, μέχρι ντροπή (ω, ναι, με ντρέπονταν την ώρα που ήταν να αλλάξουν κι έπρεπε απλά να εξαφανιστώ). Και φυσικά δε συζητώ για τις πολεοδομίες, βλέπεις κατά βάση άνδρες. Σε θεωρητικό επίπεδο (στις μεταπτυχιακές μου σπουδές, αλλά και τις διδακτορικές που κάνω τώρα) έχω ασχοληθεί με το φεμινισμό στον τομέα μου, αλλά ειλικρινά από ένα σημείο κι έπειτα αν τα εφάρμοζα στην καθημερινή πραγματικότητά μου ένιωθα γραφική. Πράγματα που για τους άνδρες είναι αυτονόητα, αν τα διεκδικήσουμε ή τα απαιτήσουμε εμείς είμαστε υστερικές, λυσσασμένες και πολλά άλλα. Ο κόσμος που θα υπάρχει απόλυτη ισότητα στην Ελλάδα (γιατί σε βορειοευρωπαϊκές χώρες τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα) θα αργήσει παααααααααάρα πολύ.

 

 

Υ.Γ. Γιάννα, η φύση, ναι, μας έχει καταστήσει να γεννάμε, και να θηλάζουμε, αλλά όπως το είπες και μόνη σου, αυτό δεν κρατάει για πάντα. Οπότε δεν υπάρχει καμία φύση που να μας λέει ότι πρέπει να μείνουμε σπίτι, και αντίστοιχα να βγαίνουν οι άντρες έξω για δουλειά, ο πολιτισμός μας μας τα "επιβάλλει" αυτά. Η διεκδίκηση του δημοσίου χώρου, του χώρου εργασίας των γυναικών κ.α., άλλωστε, για δημόσιο θηλασμό είναι μία απάντηση σε αυτό τον "επιβεβλημένο αποκλεισμό" των γυναικών σπίτι.

 

 

Και αναρωτιόμουν τι κλάδο να έχεις υπόψη σου για να είσαι έτσι απόλυτη. Σε άλλους κλάδους οι γυναίκες εκπροσωπούνται καλύτερα, πχ στις θέσεις ευθύνης στην εκπαίδευση, γιατί ήδη υπάρχουν εκεί πολλές γυναίκες.

 

Μηχανικούς έχω ακούσει από όλα τα σενάρια. Δεν ξέρω και τι γενιά είσαι. Από τις σημερινές 40ρες, όντως συμβαίνει να τα παρατάνε, αν δε έχουν και σύζυγο μηχανικό που έχει καλό εισόδημα κτλ, συμβαίνει. Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις που ετεροαπασχολούνται, από την αρχή της καριέρας τους, όταν το πτυχίο μηχανικού είναι ένα πρόσθετο προσόν.

 

Δεν είναι το ίδιο ποσοστό των γυναικών που εξελίσσονται τελικά από κλάδο σε κλάδο, αλλά μερικοί κλάδοι είναι πιο ευνοημένοι, να το πούμε έτσι.

[AthinaP]

κοίτα, όπως εχω πει και σε άλλο θέμα παλιότερα, αν δεν εργαζόμουν σαφώς και δε θα είχα την απαίτηση από τον άντρα μου να κάνει οποιαδήποτε δουλειά μέσα στο σπίτι. θα τα έκανα όλα μόνη μου, αφού αυτή θα θεωρούνταν η δουλειά μου. θα απαιτούσα όμως να σεβαστεί τον κόπο μου και να μην τα κάνει μπάχαλο. όπως εγώ, αν πήγαινα στη δουλειά του, δε θα άνοιγα τα τακτοποιημένα ντοσιέ να πετάω τα φύλλα κάτω, έτσι κι αυτός θα έπρεπε να παίρνει κάνα πιατάκι για να μην κάνει ψίχουλα ή να μη ρίχνει νερά στο μπάνιο (ή να τα μαζεύει) κλπ.

επίσης θα απαιτούσα να ασχολείται με τα παιδιά, δηλαδή να παίζουν, συζητούν κλπ.

.

Τώρα αυτούς τους άντρες ποιος τους έμαθε ότι αυτή η συμπεριφορά είναι νορμάλ; Μήπως η πεθερούλα που δεν δούλευε και δεν της κόστιζε πολύ να τα μαζεύει; Ξεμαθαίνουν, αλλά είναι μια αργή διαδικασία, ειδικά αν το σκεφτεί κανείς εκ των υστέρων, αφού στις πρώτες γλύκες δείξει κατανόηση.

 

Και εγώ τα καμάρια μου άργησα να τα μάθω και ακόμα το πληρώνω. Το πιάτο χρησιμεύει για πέφτουν ΜΕΣΑ του τα ψίχουλα λέμε!

 

Πιστεύω όμως ότι ζευγάρια σαν τη Γιάννα μπορούν να είναι μια χαρά για πολλά πολλά χρόνια, γιατί στην τελική τα έχουν βρει, τα έχουν ισορροπήσει. Επίσης μου αρέσει να κάνω παρέα με γυναίκες που δεν εργάζονται, έχουν άλλους ρυθμούς, με χαλαρώνουν. Και προσπαθώ να με φανταστώ κάποιες λίγες φορές, σε άδειες, όπως η θεματοθέτριες, για λίγες μερες το ζω ευχάριστα. Καθημερινά όμως και για πολύ καιρό, είναι αλλιώς. Όταν είχα εγώ μωρά οι φίλες μου δουλεύανε και δεν είχα ενήλικες παρέες τα πρωϊνά. Αυτό θα μου έλειπε περισσότερο νομίζω.

[osin]

AthinaP, επειδή κ ο άντρας μου είναι μηχανικος, εχω να σου πω πως τα οικονομικά μεγαλεία που περιγράφεις δεν υπάρχουν πια,λογω κρίσης. Κ δεν το λεω κρίνοντας μονο απο εμας, όλοι οι συνάδελφοι εχουμε τα ιδια θέματα...

Όντως στην εκπαίδευση, κ κυρίως την πρωτοβάθμια υπάρχουν περισσότερες γυναίκες (προέκταση του ρόλου της μητέρας, γαρ) αν κ στις διευθυντικές θέσεις...από τη δική μου εμπειρία (δεν εχω γενικα στατιστικά στοιχεία) υπάρχουν περισσότεροι άνδρες. Τελος παντων, τι προσπαθώ να αποδείξω; τα αυτονόητα;

Anyway εχεις δίκιο,παντως, σε αυτο που επισημανες

[mkcm]

Κορίτσια, τα περί ισοτιμίας των φύλων είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση, πολιτική κι οικονομική, και δεν έχει να κάνει με επιλογές, αλλά κύρια με τι δομές προσφέρει το σημερινό κοινωνικό κράτος στα πλαίσια της προστασίας της μητρότητας (που δεν προσφέρει δηλαδή).

Όπως και να έχει όμως, κατά τη γνώμη μου η φύση της γυναίκας δεν είναι να κάθεται στο σπίτι και να φροντίζει οικογένεια και παιδιά. Η εργασία είναι αυτό που διαφοροποιεί τον άνθρωπο από το ζώο, για να μιλήσουμε επιστημονικά δηλαδή, οπότε αποτελεί κοινωνική ανάγκη για τον άνθρωπο στα πλαίσια της δημιουργικής προσφοράς, κλπ. Το γεγονός, ότι αναγκαζόμαστε να συμβιβαζόμαστε με δουλειές που δεν μας καλύπτουν δημιουργικά προκειμένου να επιβιώσουμε οικονομικά είναι πάλι μια άλλη θεωρητική συζήτηση που δεν μπορεί να εξαντληθεί σε λίγες γραμμές. Δεν αναιρείται όμως το γεγονός, ότι η εργασία αποτελεί ανάγκη.

[Niki81]

Κορίτσια, τα περί ισοτιμίας των φύλων είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση, πολιτική κι οικονομική, και δεν έχει να κάνει με επιλογές, αλλά κύρια με τι δομές προσφέρει το σημερινό κοινωνικό κράτος στα πλαίσια της προστασίας της μητρότητας (που δεν προσφέρει δηλαδή).

Όπως και να έχει όμως, κατά τη γνώμη μου η φύση της γυναίκας δεν είναι να κάθεται στο σπίτι και να φροντίζει οικογένεια και παιδιά. Η εργασία είναι αυτό που διαφοροποιεί τον άνθρωπο από το ζώο, για να μιλήσουμε επιστημονικά δηλαδή, οπότε αποτελεί κοινωνική ανάγκη για τον άνθρωπο στα πλαίσια της δημιουργικής προσφοράς, κλπ. Το γεγονός, ότι αναγκαζόμαστε να συμβιβαζόμαστε με δουλειές που δεν μας καλύπτουν δημιουργικά προκειμένου να επιβιώσουμε οικονομικά είναι πάλι μια άλλη θεωρητική συζήτηση που δεν μπορεί να εξαντληθεί σε λίγες γραμμές. Δεν αναιρείται όμως το γεγονός, ότι η εργασία αποτελεί ανάγκη.

 

Αυτό το πολύ επιστημονικο συμπερασμα ομολογουμένως πρωτη φορα το ακουω.