"Βολεμένοι" παππούδες & γιαγιά "θύμα"

[ekavi_]

εάν ο άλλος δεν αισθάνεται την ανάγκη να το κάνει από μόνος του, όχι γιατί επιβάλλεται αλλά γιατί το θέλει, τότε δεν μπορεί να γίνει τίποτε...

 

Εννοείται. Δεν μπορεί να γίνει τίποτα, ούτε θα το απαιτούσα. Θα με στενοχωρούσε πολύ όμως να μην ένιωθε την ανάγκη...

 

σε μια πραγματικη αναγκη, ολοι θα βοηθησουν. εννοειται.

αλλα καπου εχει χαθει το μετρο...

εχουμε φτασει να θεωρειται απαραιτητο το οτι η γιαγια πρεπει να κρατησει το παιδι 2 βραδια τη βδομαδα για να βγει το ζευγαρι και ενα Σ/Κ το μηνα για να πανε εκδρομη. και οτι ειναι υποχρεωμενη να το κανει. αλλιως παγωνουμε συναισθηματικα μαζι της. στην αντιθετη περιπτωση, παγωνουμε με το συζυγο και φταιει η γιαγια που δεν βοηθησε.... μπρος γκρεμος και πισω ρεμα....

 

όχι όχι. Δεν μιλάω για κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση.. Μιλάω για έναν δικό σου άνθρωπο να μπορείς να του εμπιστευτείς για ένα χρονικό διάστημα το μωρό-εγγόνι του, όταν για λόγους ανωτέρας βίας δεν υπάρχει άλλη λύση. Και να το κάνει με προθυμία χωρίς να νιώθει ότι του χρωστάς κιόλας.

Δεν μπορώ να διανοηθώ να με έχει ανάγκη το παιδί μου και εγώ με τον τρόπο μου να του λέω κόψε το λαιμό σου να βρεις άλλη λύση, γιατί εγώ τα δικά μου μωρά τα μεγάλωσα και τώρα θέλω να ζήσω τη ζωή μου.

 

Βρε κορίτσι; Γιατί να σε πείραζε αν δεν ήθελε να δεσμευτεί για 2-3 ή όσα χρόνια από την ζωή της, που πλέον δεν είναι και στην πρώτη της νιότη;

 

Θα με πείραζε, γιατί σε μία δύσκολη για εμένα περίοδο και ενώ θα μπορούσε να βοηθήσει, θα διάλεγε τον εαυτό της.

 

Μερικοί άνθρωποι το δεν μπορώ-δεν θέλω το λένε με απίστευτη ευκολία. Δεν θα ήθελα να γίνω εγώ ένας τέτοιος άνθρωπος αργότερα όταν θα έχω εγγόνια.Και θα με στενοχωρούσε αν το εισέπραττα από τη μαμά μου.

[ekavi_]

 

Μπορεί λοιπόν πιο σημαντικές από τα εγγόνια της για τη μια γιαγια να είναι οι φίλες της, για την άλλη να μην κάνει τίποτα, για την άλλη να βλέπει τα τούρκικα... Ό,τι και να είναι αυτό, μου φαίνεται όλο και πιο γελοίο και ασήμαντο όσο το σκέφτομαι και εγώ στην ηλικια τους δεν θα σκέφτομαι έτσι.

 

 

Έτσι ακριβώς. Και εγώ σίγουρα δεν θα σκέφτομαι έτσι στην ηλικία τους.

 

Προτεραιότητα για εμένα θα έχουν πάντα τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου και σίγουρα θα υπάρχει άπλετος ελεύθερος χρόνος για έναν συνταξιούχο, να ασχοληθεί και με ό,τι άλλο θέλει τον υπόλοιπο χρόνο. Τα απογεύματα, τα ΣΚ κτλ. Και δεν θα παριστάνω ότι θυσιάζομαι. Είναι κάτι που θα το κάνω με την καρδιά μου στο μέτρο των αντοχών μου.

[ekavi_]

Και να διευκρινήσω δεν τους θεωρώ υποχρεωμένους.

Αλλά θα περίμενα να είναι κάτι που να το θέλουν από μόνοι τους και να μην βλέπουν το εγγόνι σαν μια φασαριόζικη αγγαρεία που δεν θέλουν να ξαναζήσουν...

 

Εμένα ευτυχώς είναι κάτι που το ήθελαν όλοι. Μαμά, μπαμπάς, πεθερός, πεθερά.

Για λόγους ανωτέρας βίας πεθερος και πεθερά δεν ήταν σε θέση να βοηθήσουν με τον οποιοδήποτε τρόπο αλλά είχαν την πρόθεση και την καλή διάθεση.

 

Η οποια βοήθεια δέχτηκα από τους γονείς μου ήταν όταν δεν υπήρχε άλλος τρόπος και πάντα φρόντιζα να περιορίζομαι στην απολύτως απαραίτητη βοήθεια, προσέχοντας πολύ μην καταχραστώ της προθυμίας τους.

[ΑΝΝΑ24]

Εκάβη, είναι σα να γράφω εγώ.

Και όπως είπε και η Αθηνά, άλλο το νόμιμο, άλλο το ηθικό.

Φυσικά και καταλαβαίνω το δικαίωμα του ανθρώπου τα χαρεί τα χρόνια της σύνταξης, ειδικά όσο είναι ακόμα υγιής και αρτιμελής. Άλλωστε είναι τα τελευταία του "καλά" χρόνια.

Όμως, για μένα η μητρότητα δεν έχει ημερομηνία λήξης.

Η σχέση μου με τη μαμά μου, όπως η δική μου με την κόρη μου, είναι σχέση φροντίδας, αγάπης και συμπόρευσης. Θα ένιωθα πολύ παράξενα αν διάλεγε να αποκοπεί από την οικογένειά μου, αν η "ευθύνη" απέναντι στο εγγόνι της ήταν απευκταία για εκείνη.

 

Θεωρώ βέβαια αυτονόητο ότι σε κάθε περίπτωση το ζευγάρι πρέπει να συνυπολογίζει τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τις αντοχές της γιαγιάς.

Μπορεί να βρεθεί μια γυναίκα να συμπληρώνει τις ώρες, ή παιδικός από μικρή ηλικία και να το παίρνει η γιαγιά για 2-3 ώρες...

Λύσεις υπάρχουν. Για μένα η λέξη κλειδί είναι αν η γιαγιά επιλέγει να είναι σύμμαχος σε αυτή την τόσο σημαντική περίοδο της ζωής του παιδιού της.

 

* Συγνώμη αν κάνω λάθος και προσβάλλω κάποια, αλλά έχω την αίσθηση ότι η γιαγιά που ξεπατώθηκε στα νιάτα της με χίλιες δυο στερήσεις και αυταπάρνηση να μεγαλώσει τα παιδιά της και να υποστηρίξει την οικογένεια, και η γιαγιά που λέει "α, με συγχωρείς, εγώ δεν αναλαμβάνω", και πάει εκδρομές, βλέπει Τούρκικα και εξελίσσει τα χόμπυ της, δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος.

Είναι διαφορετικοί προσανατολισμοί ζωής.

[ekavi_]

 

Λύσεις υπάρχουν. Για μένα η λέξη κλειδί είναι αν η γιαγιά επιλέγει να είναι σύμμαχος σε αυτή την τόσο σημαντική περίοδο της ζωής του παιδιού της.

 

* Συγνώμη αν κάνω λάθος και προσβάλλω κάποια, αλλά έχω την αίσθηση ότι η γιαγιά που ξεπατώθηκε στα νιάτα της με χίλιες δυο στερήσεις και αυταπάρνηση να μεγαλώσει τα παιδιά της και να υποστηρίξει την οικογένεια, και η γιαγιά που λέει "α, με συγχωρείς, εγώ δεν αναλαμβάνω", και πάει εκδρομές, βλέπει Τούρκικα και εξελίσσει τα χόμπυ της, δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος.

Είναι διαφορετικοί προσανατολισμοί ζωής.

 

Συμφωνώ. Αυτή είναι η λέξη κλειδί.

 

Όσο για τον αστερίσκο, θα μπορούσε να είναι η ίδια γυναίκα, αν όλα αυτά που περιγράφεις τα έκανε επειδή αναγκάστηκε και όχι επειδή το ήθελε και το πίστευε.

[LA LATINA]

Εγώ πιστεύω πως αν οι γιαγιάδες ήταν σε θέση να μεγαλώνουν βρέφη και μικρά παιδιά, θα είχε προνοήσει η φύση για κάτι τέτοιο.

Κάθε πράγμα στον καιρό του.

Και όσο και να προσφέρονται, δεν ρισκάρω.

Ούτε με τις υπερεκτιμημένες δυνατότητές τους, ούτε με τα αμφιλεγόμενα αντανακλαστικά τους.......ούτε με τις πεπαλαιωμένες μεθόδους τους.

Να είναι καλά, αλλά παιδιά μόνα τους δεν παίρνουν.

Τα παιδιά μου είναι εξαιρετικά ζωηρά, ούτε εμείς δεν τα προλαβαίνουμε, και εν τη παρουσία μας οι παππούδες σε ένα διωράκι είναι γκολ και πάνε για ξάπλες. Τα παιδιά μου είναι ευθύνη δικιά μου.

 

ΥΓ 45χρονη γιαγιά, συγγενής μου, έχει πάθει κατάθλιψη και μάλιστα σοβαρή, επειδή το εγγόνι που νυχθημερόν έχει στο σπίτι της έσπασε το χέρι του......ευχαριστώ, δε θα πάρω.......

[ΑΝΝΑ24]

Γειά σου φιλενάδα!!!

Δίκιο έχεις κι εσύ. Τελικά η καθεμία μας μιλάει για την εμπειρία της.

Θα μπορούσε αυτό το thread να λεγόταν "οι γιαγιάδες κι εγώ".

Προφανώς υπάρχουν τόσες οπτικές γωνίες όσες και οικογένειες.

 

Πάντως, είτε κάνουν babysitting είτε όχι, πιστεύω ότι η ουσιαστική σχέση με τους παππουδογιαγιάδες είναι asset για το παιδί. Μπορούν να το γεμίσουν με τις πιο γλυκές αναμνήσεις, και έχουν να του δώσουν πολλά, μέσα από το δικό τους ρόλο, όχι σαν αναπληρωματικοί των γονιών.

Αρκεί βέβαια να θέλουν και να μπορούν...

[LA LATINA]

Γειά σου φιλενάδα!!!

Δίκιο έχεις κι εσύ. Τελικά η καθεμία μας μιλάει για την εμπειρία της.

Θα μπορούσε αυτό το thread να λεγόταν "οι γιαγιάδες κι εγώ".

Προφανώς υπάρχουν τόσες οπτικές γωνίες όσες και οικογένειες.

 

Πάντως, είτε κάνουν babysitting είτε όχι, πιστεύω ότι η ουσιαστική σχέση με τους παππουδογιαγιάδες είναι asset για το παιδί. Μπορούν να το γεμίσουν με τις πιο γλυκές αναμνήσεις, και έχουν να του δώσουν πολλά, μέσα από το δικό τους ρόλο, όχι σαν αναπληρωματικοί των γονιών.

Αρκεί βέβαια να θέλουν και να μπορούν...

 

Αννούλα μου, μπορούν βέβαια.......μπορούν και το αντίθετο......εμένα η γιαγιά μου ποτέ δε με πήρε ούτε μια αγκαλιά.......σημασία δε μου έδινε........μια χαρά είμαι δεν το έριξα στα ψυχοφάρμακα.......σήμερα αυτή την κουβέντα είχα με την πεθερά μου, παραπονιόταν ότι δεν της τα δίνω για διακοπές (7 χρόνια η ίδια κουβέντα κάθε καλοκαίρι)......4-5 περιστατικά της είπα από τα δεκάδες που έχουν συμβεί και μάλιστα μπροστά στα μάτια μου ενώ τα "είχε" εκείνη , επιμένει ότι μπορεί και ότι "δε θα πάθουν τίποτα"......και οι γειτόνισσες σούσουρο, φάνηκε καθαρά ότι με κατηγοράει........εκεί μπαίνει η λογική. Και η λογική λέει όχι.

[LA LATINA]

μήπως να το ανοίξουμε το "οι γιαγιάδες κι εμείς" γιατί εδώ είμαστε οφφ τοπικ προ πολλού? ή θα μας στείλουν σούμπιτες στο καφέ?

[ΑΝΝΑ24]

Αννούλα μου, μπορούν βέβαια.......μπορούν και το αντίθετο......εμένα η γιαγιά μου ποτέ δε με πήρε ούτε μια αγκαλιά.......σημασία δε μου έδινε........μια χαρά είμαι δεν το έριξα στα ψυχοφάρμακα.......σήμερα αυτή την κουβέντα είχα με την πεθερά μου, παραπονιόταν ότι δεν της τα δίνω για διακοπές (7 χρόνια η ίδια κουβέντα κάθε καλοκαίρι)......4-5 περιστατικά της είπα από τα δεκάδες που έχουν συμβεί και μάλιστα μπροστά στα μάτια μου ενώ τα "είχε" εκείνη , επιμένει ότι μπορεί και ότι "δε θα πάθουν τίποτα"......και οι γειτόνισσες σούσουρο, φάνηκε καθαρά ότι με κατηγοράει........εκεί μπαίνει η λογική. Και η λογική λέει όχι.

 

Καλά, σε αυτό σε καταλαβαίνω 100%. Σιγά μη θέσεις σε κίνδυνο τα παιδιά για να μη λένε οι γειτόνισσες.

Δεν αποκλείεται να επιμένουν και εκ του ασφαλούς, αφού ξέρουν καλά ότι δε θα συμφωνήσεις.

Καταλαβαίνω γιατί βλέπεις την άλλη άποψη, φυσικό είναι.

Θα γίνεις εσύ η γιαγιά θησαυρός όταν θα έρθει η ώρα και θα αλλάξεις το ρου της οικογένειακής ιστορίας.

 

edit: σούμπιτες στο καφέ. Έχω παρατηρήσει ότι μόλις γραφτεί η λέξη "πεθερά" πέφτει αυτόματο κλείδωμα

[free dom]

Καλησπερα κοριτσια.Λοιπον, ακουστε και την οπτικη των γιαγιαδων. Δουλευω σε παιδικο σταθμο και πολλες φορες που ερχονται να παρουν τα εγγονια τους μου λενε τον πονο τους(μαλλον με συμπαθουν).Υπαρχουν οι ακμαιες που κανουν παραπονα γιατι οι γονεις στελνουν τα παιδια σχολειο και δεν τα αφηνουν στις ιδιες, ομως υπαρχουν και οι ταλαιπωρημενες και αγανακτισμενες που μου λενε:το αγαπαω, το λατρευω, αλλα δεν αντεχω να το μεγαλωσω εγω. Η μια εχει τη μεση της, της αλλης δεν ειναι καλα τα νευρα κτλ. Μεχρι που μια μου εκμυστηρευτηκε οτι δε συγκρατηθηκε και εβρισε το παιδι μια φορα, μια αλλη οτι το βαζει στο παρκο ολη την ωρα κι ας κλαιει, γιατι της κανει το σπιτι θερινο, κι εννοειται οτι οι μαμαδες δεν τα μαθαινουν ποτε αυτα. Εκει που θελω να καταληξω, ειναι πως αν η γιαγια δε θελει η νιωθει οτι δεν μπορει, καλυτερα να μην κρατησει παιδι γιατι αυτο το φουκαριαρικο θα τα τραβηξει..Εγω παντως μετα απ αυτα, δεν πιεζω ουτε τη μαμα μου ουτε την πεθερα μου.Προτιμω να πληρωσω μια κοπελα εμπιστοσυνης που θα χει ορεξη και υπομονη, απο μια γιαγια που δεν αντεχει και το κανει με το ζορι..

[LA LATINA]

Κ

edit: σούμπιτες στο καφέ. Έχω παρατηρήσει ότι μόλις γραφτεί η λέξη "πεθερά" πέφτει αυτόματο κλείδωμα

 

ναι γιατί θεωρείται οτι ανήκει στο θέμα "σχέσεις" που έχει μεταφερθεί εκεί...

[LA LATINA]

Καλησπερα κοριτσια.Λοιπον, ακουστε και την οπτικη των γιαγιαδων. Δουλευω σε παιδικο σταθμο και πολλες φορες που ερχονται να παρουν τα εγγονια τους μου λενε τον πονο τους(μαλλον με συμπαθουν).Υπαρχουν οι ακμαιες που κανουν παραπονα γιατι οι γονεις στελνουν τα παιδια σχολειο και δεν τα αφηνουν στις ιδιες, ομως υπαρχουν και οι ταλαιπωρημενες και αγανακτισμενες που μου λενε:το αγαπαω, το λατρευω, αλλα δεν αντεχω να το μεγαλωσω εγω. Η μια εχει τη μεση της, της αλλης δεν ειναι καλα τα νευρα κτλ. Μεχρι που μια μου εκμυστηρευτηκε οτι δε συγκρατηθηκε και εβρισε το παιδι μια φορα, μια αλλη οτι το βαζει στο παρκο ολη την ωρα κι ας κλαιει, γιατι της κανει το σπιτι θερινο, κι εννοειται οτι οι μαμαδες δεν τα μαθαινουν ποτε αυτα. Εκει που θελω να καταληξω, ειναι πως αν η γιαγια δε θελει η νιωθει οτι δεν μπορει, καλυτερα να μην κρατησει παιδι γιατι αυτο το φουκαριαρικο θα τα τραβηξει..Εγω παντως μετα απ αυτα, δεν πιεζω ουτε τη μαμα μου ουτε την πεθερα μου.Προτιμω να πληρωσω μια κοπελα εμπιστοσυνης που θα χει ορεξη και υπομονη, απο μια γιαγια που δεν αντεχει και το κανει με το ζορι..

 

freedom θα σου προσθέσω άλλη μια κατηγορία σε όσα είπες πολύ σωστά.....αυτές που νομίζουν οτι αντέχουν και μπορούν αλλά είναι εμφανέστατο ότι δεν τα καταφέρνουν, πράγμα που για να το αντιληφθείς όπως πολύ σωστά τόνισες πρέπει να είσαι παρούσα.......

[AthinaP]

 

ΥΓ 45χρονη γιαγιά, συγγενής μου, έχει πάθει κατάθλιψη και μάλιστα σοβαρή, επειδή το εγγόνι που νυχθημερόν έχει στο σπίτι της έσπασε το χέρι του......ευχαριστώ, δε θα πάρω.......

 

Τι θες να πεις; Το παιδί έσπασε το χέρι του ενώ το πρόσεχε η γιαγιά; Δηλαδή δεν σπάνε τα χέρια τους τα παιδιά που τα προσέχει άλλος; Τουλάχιστον αν τα προσέχει άλλος εκτός γιαγιάς και μαμάς και πάθουν κάτι άλλο σοβαρό που δεν ειναι εμφανές, δηλαδή κάτι εκτός από σπάσιμο/μελανιά η μαμά δεν θα το μάθει ποτέ...

 

Το ένα το δικό μου το ζωηρό έχει ένα τεράστιο καρούμπαλο μόνιμα στο κεφάλι του και από κάμερες που έχω δει, φαίνεται η νταντά έκανε δουλειές ενώ τα παιδιά ήταν στο σπίτι (ενώ πληρωνόταν για να τις κάνει όταν τα παιδιά ήταν στον παιδικό και τις ώρες που πληρωνόταν για να κάνει δουλειές έκανε ρηλάξ μόνη της στο σπίτι) και το καρούμπαλο έγινε όταν το παιδί τράβηξε το σίδερο από τη σιδερώστρα και έπεσε πάνω του από ύψος... Με άλλα λόγια πρώτη φορά υποψιάστηκα κατι μέρες μετά το συμβάν, όταν έπιασα κατά τύχη το κεφάλι του παιδιού, και μετα σταδιακά τις επόμενες μέρες συμπληρωνα τα κομμάτια του παζλ μονη μου, η γυναίκα όταν τη ρώτησα δεν παραδεχόταν τίποτα. Και το διασταύρωσα από την κάμερα σε προηγούμενες καταγραφές που είχα κρατήσει και που είδα εκ των υστέρων, όπου έβλεπα τη σιδερώστρα ανοιγμένη και το σίδερο εκεί, την ώρα που τα παιδιά ήταν σπίτι. Επίσης γιατί το σίδερο έσπασε σε ένα πλαστικό του τμήμα πέφτοντας στο πάτωμα ενώ το καρούμπαλο εμφανίστηκε κάπου εκείνες τις μέρες που ανακάλυψα το σπασμένο σίδερο σε ένα συρτάρι. Η συγκεκριμένη κρατούσε τα παιδιά κανένα τρίωρο, τα έπαιρνε από το σχολικό, φρόντιζε να φάνε, να πάρουν τον απογευματινό υπνάκο και μετά ερχόμουν εγώ από τη δουλειά. Και όμως κοιτούσε να κάνει ακόμα και έτσι τη βολή της. Δεν ήταν δηλαδή κάτι τρομερά κουραστικό αυτό που έκανε, το είχα προβλέψει να μην την επιβαρύνω πολύ, γιατί όπως έγραψα τα δικά μου παιδιά ήταν ιδιαίτερα ζωηρά. Δεν θεωρώ ότι είναι πρόβλημα του συγκεκριμένου ανθρώπου, αλλά αρκετών ξένων ανθρώπων, που αν βρεθούν μόνοι με ένα παιδί ή πολλά μικρά παιδιά που δεν μπορούν να μεταφέρουν στους γονείς με λεπτομέρειες κάτι (ή που συχνότατα με τη συμπεριφορά τους οι μεγάλοι τους περνάνε ως ασήμαντα τα σημαντικά επομένως πάλι δεν τα μεταφέρουν), τότε κοιτάνε οι μεγάλοι τη βολή τους. Σταδιακά όσο τα παιδιά περνούσαν χρόνο σε παιδικό και νταντά είδα ότι έβλεπαν ως ασήμαντο το χτύπημα στο κεφάλι, γιατί προφανώς αυτό τους είχαν περάσει οι μεγάλοι με τη συμπεριφορά τους. Κάτι τέτοια σαν αυτό με το σίδερο δεν θα συμβούν σε μια νορμαλ γιαγιά που σκέφτεται πρώτα το παιδί και μετά τη βολή της και αν συμβούν θα τα μάθεις.

 

Στον παιδικό εντωματαξύ δύο φορές είδα μεγάλα καρούμπαλα στο μέτωπο στο ένα παιδί που δεν είχε μάθει να βάζει τα χέρια του μπροστά όταν έπεφτε. Τη μια φορά από όσο μπορούσα να συμπεράνω είχε πέσει απο μια τσουλήθρα από ύψος στο χαλίκι και την άλλη ήταν αποτομο φρενάρισμα στο σχολικό, γιατί μου ήρθαν και τα δύο παιδιά με το ίδιο σημάδι στο ίδιο σημείο... Και βέβαια άκρη δεν έβγαλα με τους μεγάλους, δεν παραδέχτηκαν τίποτα...

 

Και η εκ των υστέρων εμπειρία η δική μας δείχνει ότι τα δικά μας παιδάκια θα ήταν καλύτερα με τη γιαγιά, εφόσον είχαμε τέτοια γιαγιά διαθέσιμη... Χώρια το παρκάρισμα που έτρωγαν από τους μεγάλους που έβλεπαν τη δουλειά τους διεκπεραιωτικά ή και τεμπέλικα και που προσπαθουσα να το αναπληρώνω τα απογεύματα με συνεχόμενες δραστηριότητες. Ευτυχώς τότε είχα χρήματα για γυναίκα να μου κάνει τις δουλειές... Αλλιώς τα παιδιά θα είχαν μείνει ΠΟΛΥ πίσω σε σχέση το πού μπορούσαν να βρίσκονται. Ευτυχώς αλλάξαμε παιδικό εγκαίρως και τα παιδιά ισορρόπησαν και ως προς την εξέλιξή τους.

 

Από πρόχειρο δικό μου γκάλοπ σε μικρό δείγμα με οικογένειες με χαρισματικά παιδιά, οι μισές μαμάδες περίπου μεγάλωσαν οι ίδιες τα παιδιά μέχρι κάποια ηλικία, στις άλλες μισές υπήρχαν πολύ ενεργές γιαγιάδες και λίγες ήταν αποτέλεσμα παιδικού. Καμία δεν άκουσα που είχε βασιστεί σε νταντά. Θα μου πεις το "καλό" ξεκίνημα δεν είναι το παν, αλλά γιατί να μην έχει κανείς υπόψη του ποιο μπορεί να είναι το καλο ξεκίνημα και να το επιδιώκει, αν γίνεται;

 

Εξήγησα λοιπόν, για όσες τυχόν δεν έχουν τέτοιες εικόνες, γιατί η γιαγιά που ενδιαφέρεται, σε σχέση με άλλες λύσεις, είναι ασύγκριτη, για τις πολύ μικρές ηλικίες τουλάχιστον. Σκέψου το δίχρονο να περνάει όλη τη μέρα τσουλώντας ένα αυτοκινητάκι πέρα δώθε, χωρίς να του μιλάνε οι μεγάλοι ούτε για τα βασικά και να στο παραδίδουν κάθε απόγευμα στον πανάκριβο παιδικό που πουλάει φύκια ότι το απασχολούσαν δημιουργικά. Αφού το αποτέλεσμα φαίνεται σε βάθος χρόνου. Και ναι, υπάρχουν και γιαγιάδες που μπορεί να κάνουν την ίδια δουλειά με έναν κακό παιδικό σταθμό. Αν και η οικογενεια δεν είναι υποψιασμένοι και κουρασμένοι δεν ανταλάσσουν και πολλές κουβέντες με το παιδί, αυτό το παιδί όχι τυχαία θα τρέχει με ειδικους να καλύψει το χαμένο έδαφος για τα επόμενα χρόνια. Δεν είναι τυχαίο κιόλας ότι λίγοι παιδικοί αναλαμβάνουν παιδάκια κάτω των 2, τουλάχιστον έτσι ήταν τότε στους ιδιωτικούς στην περιοχή μας... Θεωρείται ότι οι γονείς κάποια άλλη λύση θα έχουν μέχρι τότε...

 

Ξαναλέω, οι 60χρονες στο γραφείο δεν παίρνουν υπνάκους και διαχειρίζονται σημαντικά ποσά, συνήθως πολύ σημαντικότερα από τις 20χρονες και τις 30χρονες. Αν κάποιος βάλει τον εαυτό του σε ρυθμό συνταξιούχου, μια χαρά και από τα 20 μπορεί να είναι όλο υπνάκους και χουζούρι.

 

Και στο φινάλε, αρκετές από τις σημερινές 60χρονες δεν εργάστηκαν ποτέ έξω από το σπίτι ή εργάστηκαν 15ετία και επιδοτούνται από τους υπολοιπους, γιατί θεωρείται στην κοινωνία μας ότι θα αναλάμβαναν και τέτοιους ρόλους. Σου λέει σήμερα όμως η κοινωνία "εξελίσσεται" και είναι άλλες οι απαιτήσεις από τη σημερινή εργαζόμενη σε σχέση με τη μανα της. Δεν βαριέσαι, αναγκάστηκαν να εξελιχθούν οι μπαμπάδες τουλάχιστον, πάντως το θέμα του πού θα περνάει το χρόνο του το παιδί της εργαζόμενης οικογένειας, έως τα 2 χρόνια τουλάχιστον παραμένει και λύνεται κατά περίπτωση...

 

Για να είναι γιαγιά που λες 45χρονη, σημαίνει ότι η μαμά είναι 20χρονη και να με συμπαθάς, εγώ βλέπω, εφόσον είναι η γιαγιά ακμαία, πολλούς λόγους να κάνει η μαμά πράγματα της ηλικίας της. Εγώ τώρα η ίδια είμαι κοντά στα 45 και η φύση με έκανε μαμά... Η αλήθεια είναι ότι κουράζομαι πιο εύκολα, αλλά έχω και πιο πολλά εργαλεία και εμπειρίες για να απασχολώ παιδιά εκτός από το να τρέχω από πίσω τους. Σκέψου κιόλας η υπέροχη δασκάλα για την οποία έχεις γράψει είναι και η πιο μεγάλη σε ηλικία...

 

Συνήθως κιόλας σε τέτοιες οικογενειες που έχουν 45χρονες γιαγιάδες πάει και σόι το βασίλειο. Βλέπουν ότι είναι νορμάλ να γίνει μαμά η γυναίκα στα 20 ή και πιο νωρίς, εφόσον βρήκε τον κατάλληλο και βοηθάει η γιαγιά για να ζήσει και τη ζωή της η 20χρονη. Το ίδιο έζησαν και αυτές οι μαμάδες ως παιδιά. Μεταξύ τους μια χαρά δουλεύει το θέμα, συνήθως...

[LA LATINA]

Για να είναι γιαγιά που λες 45χρονη, σημαίνει ότι η μαμά είναι 20χρονη και να με συμπαθάς, εγώ βλέπω, εφόσον είναι η γιαγιά ακμαία, πολλούς λόγους να κάνει η μαμά πράγματα της ηλικίας της. Εγώ τώρα η ίδια είμαι κοντά στα 45 και η φύση με έκανε μαμά... Η αλήθεια είναι ότι κουράζομαι πιο εύκολα, αλλά έχω και πιο πολλά εργαλεία και εμπειρίες για να απασχολώ παιδιά εκτός από το να τρέχω από πίσω τους. Σκέψου κιόλας η υπέροχη δασκάλα για την οποία έχεις γράψει είναι και η πιο μεγάλη σε ηλικία...

 

Συνήθως κιόλας σε τέτοιες οικογενειες που έχουν 45χρονες γιαγιάδες πάει και σόι το βασίλειο. Βλέπουν ότι είναι νορμάλ να γίνει μαμά η γυναίκα στα 20 ή και πιο νωρίς, εφόσον βρήκε τον κατάλληλο και βοηθάει η γιαγιά για να ζήσει και τη ζωή της η 20χρονη. Το ίδιο έζησαν και αυτές οι μαμάδες ως παιδιά. Μεταξύ τους μια χαρά δουλεύει το θέμα, συνήθως...

 

Είναι 25 η κόρη και 45 η γιαγιά.........και τι σημαίνει αυτό ότι επειδή είναι νέα πρέπει να έχει ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ επαναλαμβάνω το εγγόνι????? Τρία παιδιά δικά της μεγάλωσε.......Και εμένα η μαμά μου με έκανε στα 45 της και καταλαβαίνω τι λες περί απασχόλησης και εμπειρίας.........εγώ δεν είμαι υπέρ του παιδικού, αν κάτι τέτοιο διαφάνηκε. Απλά δεν είμαι υπέρ και της όποιας γιαγιάς.

[AthinaP]

Αφού μεταξύ τους τα έχουν βρει τι σε νοιάζει ;

 

Είναι σε άλλο μήκος κύματος από εσένα. Για χιλιάδες χρόνια δούλευε το σύστημα, η γυναίκα να ξεκινάει την οικογένειά της κοντά στη βιολογική ηλικία στην οποία προβλέπεται και η γιαγιά να είναι πολύ ενεργή γιατί και εκείνη δεν την έχουν πάρει τα χρόνια. Και η γιαγιά αυτή που λες με τη σειρά της έζησε τα νιάτα της ικανοποιητικά, γιατί είχε τη δική της μαμά, να "καθαρίζει". Τώρα οι εποχές άλλαξαν ελαφρώς και μπορεί να μην αρκεί ένα εισόδημα, αλλά για αρκετούς ανθρώπους, άντρες και γυναίκες η πορεία τους είναι η γυναίκα να βρει έναν καλό σύζυγο νωρίς και να δέσει το γλυκό. Το να περιμένει μέχρι τα 30, ειδικά αν δεν έχει προοπτική για δικό της εισόδημα, ήταν τελείως εκτός της λογικής αυτής. Επομένως οι νέες γιαγιάδες πάνε πακέτο με το σκηνικό αυτό. Και που δεν έχουν εργαστεί εκτός σπιτιού. Αυτή είναι η απασχόληση που έχουν επιλέξει.

 

Το έχω ακούσει και εγώ αυτό το εξολοκληρου... Τι να πω, δεν θα το επέλεγα... Είναι ο τρόπος που το βλέπουν ακόμα κάποιες οικογένειες, όχι πολλές.

[LA LATINA]

Αφού μεταξύ τους τα έχουν βρει τι σε νοιάζει ;

 

 

Κατ αρχήν, δεν είναι θέμα του τι με νοιάζει, κουβέντα κάνουμε και παρέθεσα παράδειγμα που γνωρίζω καλά. Επίσης το ότι η γυναίκα έπαθε κατάθλιψη σοβαρής μορφής όπως σας είπα επειδή το εγγόνι το έπαθε στα χέρια της, δείχνει ότι δεν τα βρίσκουν, απλά εκμεταλλεύονται τη γιαγιά μέχρι εκεί που δεν πάει, μέχρι και από διακοπές γυρνάνε και δεν το παίρνουνε απο το πρώτο βράδυ "να ξεκουραστούν"........Φυσικά όταν είπε να κάνει και δεύτερο παιδί τη γιαγιά την άκουσε όλο το τετράγωνο!

[AthinaP]

Τι να σου πω...

 

Κατά βάθος τις ζηλεύω τέτοιες οικογένειες... Ας είχα και εγώ τέτοια γιαγιά, τόσο διαθέσιμη και δεν θα την εκμεταλλευόμουν! Ναι, μου έχει λείψει να πάω διακοπές με τον άντρα μου και δεν πρόκειται, γιατί ακόμα και τώρα που μεγάλωσαν τα παιδιά δεν εμπιστεύομαι κατασκηνώσεις και τέτοια σκηνικά...

 

Για τους δικούς σου που λες, γιατί δεν τους εμπιστεύεσαι; Δεν έρχεται κάποια ηλικία που τα παιδιά από μονα τους προστατευονται από τους κινδύνους για το καθετί; Δεν το βλέπεις να έρχεται κάποια στιγμή; Δεν πρέπει ήδη να ξέρουν να κινηθούν στην αυλή του σχολείου πχ χωρίς να κινδυνεύουν κάθε στιγμή;

[mmdad]

καλα η 45χρονη γιαγια δεν δουλευει???? Ή η 50αχρονη?

 

Εμενα η μαμα μου (κοντευει τα 80) και συμμετεχει ενεργα στο μεγαλωμα των παιδιων. Μενει μαζι μας πλεον εδω και 4 χρονια απο οταν αρχισα να (ξανα)δουλευω.

Εγω φυσικα ειμαι κερδισμενη. Ασχολειται με το σπιτι και τα παιδια και ειναι κοντα για να παρακολουθω τι κανει. Η μαμα μου δουλευε σχεδον μεχρι τα 68, μετα απο λιγα χρονια πεθανε ο πατερας μου και εγω εφυγα οποτε εμεινε μονη της. Οταν αρχισα να δουλευω στο Βελγιο ηρθε να κρατησει τον μικρο αλλα και τον μεγαλο που πηγαινε ηδη στον παιδικο.

Καταλαβαινω οτι ειναι μεγαλη γιαυτο και προσπαθω να μην εχει και τα δυο παιδια να ασχοληθει. Γιαυτο και τωρα που τελειωσαν τα σχολεια φροντιζω ωστε ο ενας απο τους δυο να φευγει το πρωι και να γυριζει το βραδυ. Δεν βγαινουμε τα βραδια για να τους αφησουμε μονους με την γιαγια παρα σε ελαχιστες περιπτωσεις (1-2) φορες τον χρονο.

Απο την πλευρα της τωρα και οπως το βλεπω εγω οταν τρεχουν τα παιδια μολισ ξυπνησουν να την αγκαλιασουν (πρωτα εκεινη και μετα απο μενα) δεν ειναι κατι που αξιζει τις ταλαιπωριες που περανει?

[LA LATINA]

όχι δεν δουλεύει η συγκεκριμένη για την οποία μιλάω........

για να ξεκαθαρίσουμε κάτι γιατί μάλλον δεν το ανέφερα, για μένα η χειρότερη γιαγιά είναι πολύ καλύτερη από την μέτρια baby sitter.......AN έχετε αστέρια baby sitter, πάσο.....

[LA LATINA]

Για τους δικούς σου που λες, γιατί δεν τους εμπιστεύεσαι; Δεν έρχεται κάποια ηλικία που τα παιδιά από μονα τους προστατευονται από τους κινδύνους για το καθετί; Δεν το βλέπεις να έρχεται κάποια στιγμή; Δεν πρέπει ήδη να ξέρουν να κινηθούν στην αυλή του σχολείου πχ χωρίς να κινδυνεύουν κάθε στιγμή;

 

Σε μένα το ρωτάς αυτό, δεν κατάλαβα.......?

Ναι αυτή την ηλικία περιμένω κι εγώ Αθηνά μου, αυτή τη στιγμή......η κουβέντα μας δεν έχει να κάνει με το σχολείο πιστεύω......το γιατί δεν εμπιστεύομαι τους δικούς μου έχει χιλιο ειπωθεί σ' αυτό το φόρουμ και δε θέλω να κουράζω.......επιγραμματικά.......τα παιδιά μου εν τη διακριτική παρουσία μου σε ώρα που τα "είχαν αναλάβει" οι παππούδες έχουν πάθει πάρα πολλά παρ' ολίγον για νοσοκομείο πράγματα.......για μένα λήγει εκεί......

Και επίσης δε μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν που σε ένα δύωρο παρατάει τα παιδιά μόνα και πάει για ύπνο επειδή κουράστηκε. ΤΕΛΟΣ.

[Little Monkey]

Είναι σε άλλο μήκος κύματος από εσένα. Για χιλιάδες χρόνια δούλευε το σύστημα, η γυναίκα να ξεκινάει την οικογένειά της κοντά στη βιολογική ηλικία στην οποία προβλέπεται και η γιαγιά να είναι πολύ ενεργή γιατί και εκείνη δεν την έχουν πάρει τα χρόνια. Και η γιαγιά αυτή που λες με τη σειρά της έζησε τα νιάτα της ικανοποιητικά, γιατί είχε τη δική της μαμά, να "καθαρίζει". Τώρα οι εποχές άλλαξαν ελαφρώς και μπορεί να μην αρκεί ένα εισόδημα, αλλά για αρκετούς ανθρώπους, άντρες και γυναίκες η πορεία τους είναι η γυναίκα να βρει έναν καλό σύζυγο νωρίς και να δέσει το γλυκό. Το να περιμένει μέχρι τα 30, ειδικά αν δεν έχει προοπτική για δικό της εισόδημα, ήταν τελείως εκτός της λογικής αυτής. Επομένως οι νέες γιαγιάδες πάνε πακέτο με το σκηνικό αυτό. Και που δεν έχουν εργαστεί εκτός σπιτιού. Αυτή είναι η απασχόληση που έχουν επιλέξει.

Αυτό που περιγράφεις δεν γινόταν "χιλιάδες χρόνια", αλλά συνέβηκε για 20-30 χρόνια και αν, εκεί γύρω στις δεκαετίες του 70-80 που υπήρχε η αντισύλληψη και οι γιαγιάδες έκαναν 2-3 παιδιά η κάθε μία. Πιο παλιά η γιαγιά μπορεί μεν να ξεκινούσε "την οικογένειά της κοντά στη βιολογική ηλικία στην οποία προβλέπεται" αλλά δεν σταματούσε να κάνει παιδιά στα 30. Η δική μου γιαγιά έκανε το τελευταίο της παιδί στην ηλικία των 47 χρόνων και αν κρίνω από άλλες γιαγιάδες της εποχής, δεν ήταν σε καμία περίπτωση η εξαίρεση. Άρα μέχρι να μεγαλώσει και το τελευταίο και να κάνει οικογένεια, ακόμα κι αν έκανε παιδί νωρίς, η γιαγιά ήδη ήταν 70+ και δεν μπορούσε να αναλάβει χρέη ακούραστης νταντάς.

 

Όπως και να 'χει, μην συγκρίνετε τη γιαγιά με μια οποιαδήποτε κυρία που προσέχει τα παιδιά και παράλληλα μαγειρεύει, καθαρίζει, σιδερώνει κλπ. Αυτή αγγαρία κάνει στις περισσότερες περιπτώσεις. Για μένα αν έχεις γυναίκα να προσέχει μικρά παιδιά αξίζει να προσλάβεις πραγματική νταντά, δηλαδή μια κοπέλα με τις απαραίτητες σπουδές, με γνώσεις παροχής πρώτων βοηθειών και με διάθεση να ασχοληθεί με το παιδί και όχι απλά να προσφέρει μια ενήλικη παρουσία στον χώρο.

[argini]

Αυτό που περιγράφεις δεν γινόταν "χιλιάδες χρόνια", αλλά συνέβηκε για 20-30 χρόνια και αν, εκεί γύρω στις δεκαετίες του 70-80 που υπήρχε η αντισύλληψη και οι γιαγιάδες έκαναν 2-3 παιδιά η κάθε μία. Πιο παλιά η γιαγιά μπορεί μεν να ξεκινούσε "την οικογένειά της κοντά στη βιολογική ηλικία στην οποία προβλέπεται" αλλά δεν σταματούσε να κάνει παιδιά στα 30. Η δική μου γιαγιά έκανε το τελευταίο της παιδί στην ηλικία των 47 χρόνων και αν κρίνω από άλλες γιαγιάδες της εποχής, δεν ήταν σε καμία περίπτωση η εξαίρεση. Άρα μέχρι να μεγαλώσει και το τελευταίο και να κάνει οικογένεια, ακόμα κι αν έκανε παιδί νωρίς, η γιαγιά ήδη ήταν 70+ και δεν μπορούσε να αναλάβει χρέη ακούραστης νταντάς.

 

Όπως και να 'χει, μην συγκρίνετε τη γιαγιά με μια οποιαδήποτε κυρία που προσέχει τα παιδιά και παράλληλα μαγειρεύει, καθαρίζει, σιδερώνει κλπ. Αυτή αγγαρία κάνει στις περισσότερες περιπτώσεις. Για μένα αν έχεις γυναίκα να προσέχει μικρά παιδιά αξίζει να προσλάβεις πραγματική νταντά, δηλαδή μια κοπέλα με τις απαραίτητες σπουδές, με γνώσεις παροχής πρώτων βοηθειών και με διάθεση να ασχοληθεί με το παιδί και όχι απλά να προσφέρει μια ενήλικη παρουσία στον χώρο.

 

Το έθεσες πολυυυυ σωστά. Η ,ητερα μου εργαζόταν και μεγάλωσα με διάφορες μεσήλικες κυριες που προσπαθουσαν παραλληλα να ξεκουραστουν ενώ με "προσεχαν". Μερικες ήταν σχετικά υπεύθυνες άλλες ήταν απαράδεκτες. Γρηγορα κατεφυγε η μαμα μου στη λύση του παιδικόυ σταθμου (ευτυχως ήταν καλός για την εποχή του). Γιαγια ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν υπήρχε. Σημερα η μαμα μου βοηθα καθημερινα στην ανατροφή του εγγονιου της με μεγαλη ζωντανια, διαθεση και τρυφερότητα ( αν και 70+ πλεον). Αν , όμως, προκυψει καποιο πρόβλημα και πρέπει να καταφυγω σε "ξενη"βοηθεια πχ για λιγες ώρες εχω τα τηλεφωνα από 2 βρεφονηπιοκόμους. Η μια είναι συγγενης εξ αγχιστείας και η δευτερη εχει δουλεψει σε φιλικη οικογενεια με εξαιρετικες συστασεις. Θα καταφυγω σε αυτές, αν χρειαστεί και όχι σε μια μεσηλικη "ατυχησασα" που μπορεί να κα΄νει αυτην την δουλεια ως "λύση ανάγκης" και η οποια μπορεί στα δικα της εγγονια τα επιδειξη υπομονη και αγαπη που στο δικο μου παιδί μπορεί να μην εκφρασει ποτε...

[free dom]

Όπως και να 'χει, μην συγκρίνετε τη γιαγιά με μια οποιαδήποτε κυρία που προσέχει τα παιδιά και παράλληλα μαγειρεύει, καθαρίζει, σιδερώνει κλπ. Αυτή αγγαρία κάνει στις περισσότερες περιπτώσεις. Για μένα αν έχεις γυναίκα να προσέχει μικρά παιδιά αξίζει να προσλάβεις πραγματική νταντά, δηλαδή μια κοπέλα με τις απαραίτητες σπουδές, με γνώσεις παροχής πρώτων βοηθειών και με διάθεση να ασχοληθεί με το παιδί και όχι απλά να προσφέρει μια ενήλικη παρουσία στον χώρο.

Φευγουμε λιγο απ το θεμα, αλλα μια που αναφερθηκε, η κοπελα εχει απολυτο δικιο. Για μενα δε θα πρεπε να εχει καμια σχεση η γυναικα που κανει δουλειες στο σπιτι με το μεγαλωμα των παιδιων. Εννοειται η νταντα να χει κανει αναλογες σπουδες, και παλι να ειναι συστημενη ποτε μια παντελως αγνωστη..

[LA LATINA]

Είμαστε οφφ τόπικ αλλά συμφωνώ κι εγώ..........