ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

[chrisdior]

Να ξέρατε πόσο κουράγιο μου δίνετε.... Είμαι μια μάνα που βρίσκομαι στην πιο δύσκολη ίσως φάση της ζωής μου... Έχω δύο υγιέστατα αγοράκια (4½ και 2½ χρόνων) και περιμένω το τρίτο μου παιδάκι (κοριτσάκι όπως φάνηκε) με τρισωμία 21 όπως διαγνώστηκε (μετά από τροφοβλάστη στη 13η εβδομάδα μετά από 8χιλ. αυχενική διαφάνεια).... Τώρα είμαι στη 17η εβδομάδα και αποφασίσαμε να κρατήσουμε το μωρό και ότι θέλει ο θεός... Δεν σας κρύβω ότι και εγώ εύχομαι και ελπίζω σε ένα θαύμα να γεννηθεί το κοριτσάκι μου καλά (αυτό τουλάχιστον παρακαλώ καθημερινά την μεγαλόχαρη μας) και προσπαθώ φυσικά να προετοιμάστω για τα δύσκολα που έπονται.... Πολλοί μου είπαν έχεις το δικαίωμα να γεννήσεις αυτό το μωρό και να βασανίζεται μια ζωή, ή όταν θα φύγω να φορτώσω τα άλλα μου μωρά με αυτό το βάρος και άλλα πολλά.... Κάποτε με παίρνει από κάτω και σκέφτομαι αν αυτό που κάνω είναι το σωστό αλλά από την άλλη δεν μπορώ να με τίποτα να σκοτώσω (διακοπή κύησης) το αγγελούδι μου.... Πέρασα τον πιο δύσκολο μήνα της ζωής μου και με τρομάζουν οι επόμενες επισκέψεις στο γιατρό, η Β επιπέδου που θα φανεί αν το μωρό θα έχει καρδιολογικά προβλήματα ή πνευμονικά....

[vasdeli]

Να ξέρατε πόσο κουράγιο μου δίνετε.... Είμαι μια μάνα που βρίσκομαι στην πιο δύσκολη ίσως φάση της ζωής μου... Έχω δύο υγιέστατα αγοράκια (4½ και 2½ χρόνων) και περιμένω το τρίτο μου παιδάκι (κοριτσάκι όπως φάνηκε) με τρισωμία 21 όπως διαγνώστηκε (μετά από τροφοβλάστη στη 13η εβδομάδα μετά από 8χιλ. αυχενική διαφάνεια).... Τώρα είμαι στη 17η εβδομάδα και αποφασίσαμε να κρατήσουμε το μωρό και ότι θέλει ο θεός... Δεν σας κρύβω ότι και εγώ εύχομαι και ελπίζω σε ένα θαύμα να γεννηθεί το κοριτσάκι μου καλά (αυτό τουλάχιστον παρακαλώ καθημερινά την μεγαλόχαρη μας) και προσπαθώ φυσικά να προετοιμάστω για τα δύσκολα που έπονται.... Πολλοί μου είπαν έχεις το δικαίωμα να γεννήσεις αυτό το μωρό και να βασανίζεται μια ζωή, ή όταν θα φύγω να φορτώσω τα άλλα μου μωρά με αυτό το βάρος και άλλα πολλά.... Κάποτε με παίρνει από κάτω και σκέφτομαι αν αυτό που κάνω είναι το σωστό αλλά από την άλλη δεν μπορώ να με τίποτα να σκοτώσω (διακοπή κύησης) το αγγελούδι μου.... Πέρασα τον πιο δύσκολο μήνα της ζωής μου και με τρομάζουν οι επόμενες επισκέψεις στο γιατρό, η Β επιπέδου που θα φανεί αν το μωρό θα έχει καρδιολογικά προβλήματα ή πνευμονικά....

Γλυκιά μου!!!!

καταρχήν σε ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας την ιστορία σου...υποκλίνομαι στο μεγαλείο της ψυχής σου, το δικό σου και του συζύγου σου...είναι μεγάλη αυτή η απόφαση που πήρατε αλλά θα το δεις...η ευλογία,το πιστεύω ακράδαντα, έχει από τώρα μπει στο σπίτι σας!!! Ξέρω περίπτωση φίλης που έμεινε έγκυος μετά από βαρύτατο σχήμα χημειοθεραπείας και ενώ όλοι της λέγανε ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να συμβεί...και όταν έκανε την αυχενική αυτή έβγαλε σύνδρομο down. Το κράτησε με πόνο ψυχής και ω! Του θαύματος γεννήθηκε ένα υγιέστατο κοριτσάκι!!! Οι γιατροί δεν είναι θεοί...και ναι πιστεύω στα θαύματα...αλλά ακόμη και το θαύμα να μη συμβεί εσείς θα κερδίσετε πολλά δια της στενής οδού...εύχομαι όλα να πάνε κατευχή και περιμένω νέα σου! Σε φιλώ!

[chrisdior]

Γλυκιά μου!!!!

καταρχήν σε ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας την ιστορία σου...υποκλίνομαι στο μεγαλείο της ψυχής σου, το δικό σου και του συζύγου σου...είναι μεγάλη αυτή η απόφαση που πήρατε αλλά θα το δεις...η ευλογία,το πιστεύω ακράδαντα, έχει από τώρα μπει στο σπίτι σας!!! Ξέρω περίπτωση φίλης που έμεινε έγκυος μετά από βαρύτατο σχήμα χημειοθεραπείας και ενώ όλοι της λέγανε ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να συμβεί...και όταν έκανε την αυχενική αυτή έβγαλε σύνδρομο down. Το κράτησε με πόνο ψυχής και ω! Του θαύματος γεννήθηκε ένα υγιέστατο κοριτσάκι!!! Οι γιατροί δεν είναι θεοί...και ναι πιστεύω στα θαύματα...αλλά ακόμη και το θαύμα να μη συμβεί εσείς θα κερδίσετε πολλά δια της στενής οδού...εύχομαι όλα να πάνε κατευχή και περιμένω νέα σου! Σε φιλώ!

 

Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια..... δεν μου ήταν εύκολο να το γράψω αλλά μετά από αυτά που διάβασα για τη μαμά του Σπυρίδωνα (ο θεός να την έχει καλά αυτήν και το σύζυγο της να φροντίζουν το αγγελούδι τους και εύχομαι ολόψυχα ό,τι καλύτερο γι' αυτή την ψυχούλα) και αυτά που έγραψαν κάποιες από εσάς ξαφνικά ένοιωσα την ανάγκη να το μοιραστώ μαζί σας...

[vasdeli]

Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια..... δεν μου ήταν εύκολο να το γράψω αλλά μετά από αυτά που διάβασα για τη μαμά του Σπυρίδωνα (ο θεός να την έχει καλά αυτήν και το σύζυγο της να φροντίζουν το αγγελούδι τους και εύχομαι ολόψυχα ό,τι καλύτερο γι' αυτή την ψυχούλα) και αυτά που έγραψαν κάποιες από εσάς ξαφνικά ένοιωσα την ανάγκη να το μοιραστώ μαζί σας...

Αν ήξερες πόσο κουράγιο μου δίνεις εσύ με τα λόγια σου και κυρίως με την απόφασή σου...και όλα αυτά τώρα που περνάω μια δύσκολη 4η εγκυμοσύνη για την οποία ο πρώτος γιατρός μου είπε να την τερματίσω....αλλά όχι, ούτε εγώ μπορώ να σκοτώσω το μωρό μου και ας κινδυνεύει αμεσα η υγεία μου....

[Mytwinsroses]

ΜΑΝΟΥΛΕΣ chrisdior, vasdeli και όλες εσείς οι άξια λεγόμενες μάνες, που διαγνώστηκαν τα αγγελάκια σας με κάποιο πρόβλημα, αυτό που ο Θεός θέλησε σε εσάς να στείλει για να σας δοκιμάσει, και περάσατε αυτή την δοκιμασία με επιτυχία και βρήκατε τη δύναμη να πείτε θα κρατήσω το μωρό μου, να ξέρετε ότι κάποια στιγμή, με τον α ή β τρόπο θα ανταμειφθείτε. Είστε ευλογημένες, αυτό πιστεύω για σας, πραγματικά. Αυτούς που αγαπά ο Θεός δοκιμάζει. Όλοι μας κουβαλάμε ένα σταυρό. Άλλοι μικρό άλλοι μεγάλο.. Όσο μεγάλος κι αν είναι, τον κουβαλάτε γιατί πρίν σας τον στείλει ο πάνσοφος, τον ζύγισε καλά με τα στοργικά του χέρια, μην τυχόν και πέσει βαρύτερος απ'όσο μπορείτε να σηκώσετε, και αφού υπολόγισε το θάρρος σας, τον ευλόγησε και τον απίθωσε στους ώμους σας. Μπορείτε να τον σηκώσετε! Κρατήστε τον και ανεβαίνετε από τον Γολγοθά πρός την Ανάσταση! (Απόσπασμα από τα λόγια του Απ. Παύλου).. Κορίτσια μου, κουράγιο, σας εύχομαι τα καλύτερα μέσα από την ψυχή μου. Μην χάσετε την πίστη σας, ουδεμία στιγμή. Να θυμάστε, πώς θαύματα θα γίνονται, όσο υπάρχουν άνθρωποι σ'αυτή την πλάση. Ο Θεός είναι μεγάλος. Πήρατε την μεγαλύτερη και σωστότερη απόφαση της ζωής σας. Μπράβο σας. Θεέ μου ας μην ξανατύχει σε καμμιά κοπέλα να μπεί σε έτσι δίλημμα.... Μα Θεέ μου ας γίνεται το θέλημα σου...μόνο δίνε μας δύναμη να ανταπεξέλθουμε στο θέλημα σας. Εγώ που γέννησα τις κόρες μου στις 29 εβδομάδες, μείναν στην εντατική 2 μήνες. Η Μαρίνα μου τα πήγε πολύ καλά. Η Μαρία μου κόντεψε ένα βήμα πρίν από το θάνατο... Μέχρι και εγκεφαλική αιμορραγία έπαθε... Ήμουν παρών όταν σταμάτησε να αναπνέει... Τρέξαν πάνω της οι γιατροί.. Κανείς δεν μου έλεγε τι συμβαίνει... Έφυγα τρέχοντας από το δωματιάκι, και πήγα στο εκκλησάκι του νοσοκομείου.. Γονάτισα μπροστά στον Εσταυρωμένο, και έκλαψα με όλην μου την ψυχή. Ζήτησα ένα θαύμα, κι ας μην μου άξιζε... Γύρισα... Η Μαρία μου ανάπνεε... Και πάλι έκλαψα... Ποτέ δεν έχασα την πίστη μου... Ακόμα και νοητικά στερημένο μου είπαν ότι θα είναι... Ίσως παράλυτο... Λόγω αιμορραγίας... Δεν είναι τίποτα απ'αυτά όμως... Σας στέλνω όλη μου την αγάπη και όλη μου τη θετική σκέψη και ενέργεια... Ήδη νομίζω κερδίσατε επάξια μια θέση στον Παράδεισο, μέσα απο αυτήν σας την απόφαση. Χρόνια Πολλά και ευλογημένα!

[fragoula]

Είναι εγωιστικό που μια μανα αγαπά τόσο πολύ το εμβρυακι της και ας είναι αρρωστο, που το δέχεται όπως είναι με τα προβλήματα του; Είναι εγωιστικό που μια μανα δέχεται να χάσει την ανεμελιΑ της κ να αφιέρωσει την ζωή της στο παιδί στα νοσοκομεία κ στους γιατρούς, είναι εγωιστικό να αναλαμβάνει την ευθύνη της αφού είναι κομμάτι δικό της κ να μην θέλει να το σκοτώσει; Είναι εγωιστικό που αυτή η μαμά χάνει τον ύπνο της τη χαρά της εγκυμοσύνης που πνίγεται στην σκέψη τι θα αντιμετωπίσει μετά την γέννα; Είναι εγωιστικό που αγαπά την ζωή κ ελπίζει κ δεν την έχει βάλει σε καλούπια;

Τότε ας με συγχωρέσει ο Θεός και το παιδί μου που ήμουν τόσο πολύ εγωιστρια κ συνέχισα την εγκυμοσύνη κ γέννησα το αγγελούδι μου.. Βεβαίως ο Θεός είχε αλλα σχέδια από μενΑ που φανταζόμουν το μωρό μου να μεγαλώνει με τα αλλα του αδέρφια ύστερα από λίγες μέρες τον έκανε άγγελο κ μένα μια μανα που έμαθα να βλέπω τις πραγματικές αξίες της ζωής.

[Sofiade]

Είναι εγωιστικό που μια μανα αγαπά τόσο πολύ το εμβρυακι της και ας είναι αρρωστο, που το δέχεται όπως είναι με τα προβλήματα του; Είναι εγωιστικό που μια μανα δέχεται να χάσει την ανεμελιΑ της κ να αφιέρωσει την ζωή της στο παιδί στα νοσοκομεία κ στους γιατρούς, είναι εγωιστικό να αναλαμβάνει την ευθύνη της αφού είναι κομμάτι δικό της κ να μην θέλει να το σκοτώσει; Είναι εγωιστικό που αυτή η μαμά χάνει τον ύπνο της τη χαρά της εγκυμοσύνης που πνίγεται στην σκέψη τι θα αντιμετωπίσει μετά την γέννα; Είναι εγωιστικό που αγαπά την ζωή κ ελπίζει κ δεν την έχει βάλει σε καλούπια;

Σε αυτά τα πράγματα υπάρχουν πολλές διαφορετικές απόψεις και δεν μπορείς να πεις με σιγουριά ποια είναι εγωϊστική και ποια όχι. Δεν μετράει μόνο το πώς νιώθει η μάνα αλλά και το πώς θα ζήσει το παιδί. Και καλά τα πρώτα χρόνια που η μάνα θα είναι από κοντά να το προσέχει, να το κρατάει αγκαλιά. Τι γίνεται αν η μάνα πάθει κάτι και δεν μπορεί να το φροντίσει; Τι γίνεται αν η αρρώστεια του παιδιού είναι τέτοια που το ταλαιπωρεί μια ζωή; Τι γίνεται αν καταλήξει σε ίδρυμα; Έχω δει σε άλλες συζητήσεις με άτομα που πάσχουν από ασθένειες όπως Μεσογειακές αναιμίες που είναι εντελώς υπέρ του να μην συνεχίζει μια κύηση με άρρωστο έμβρυο για να μην γεννηθεί ένα παιδί με πρώιμη "ημερομηνία λήξεως" (το λέω χοντρά γι' αυτό το βάζω σε εισαγωγικά). Η ζωή είναι δύσκολη για τους υγιείς, πολύ περισσότερο για αυτούς που γεννιούνται άρρωστοι...

 

Ξαναλέω ότι δεν θέλω να κρίνω και δεν κρίνω κανέναν, αλλά σε αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να μετράει μόνο το πώς αισθάνεται η μάνα. Πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα και από την πλευρά των παιδιών (του αγέννητου εμβρύου αλλά και αυτών που έχουμε ήδη γεννήσει και τα οποία πρέπει να μπορούμε να φροντίσουμε).

[vasdeli]

Mytwinroses πόσο όμορφα τα λόγια σου...με εκφράζουν απόλυτα!!!

Στην δική μου περίπτωση το μωρό που κυοφορώ είναι καλά,οι εξετάσεις βγήκανε άριστες. Το πρόβλημά είναι άλλο...έχω πρόσθιο επιπωματικό πλακούντα. Και συν τοις άλλοις η εμφύτευση έγινε πολύ χαμηλά,ουσιαστικά το μωρό μεγαλώνει στον ισθμό της μήτρας....

fragoula, με συγκίνησες...ο Θεός να σας δίνει δύναμη...

[mariaVdr]

Το να αποκτήσεις ένα παιδί που μπορεί να έχει κάποια ιδιαιτερότητα, που μπορεί να πηγαινοέρχεσαι στα νοσοκομεία μια ζωή ...δεν είναι έγκλημα, δεν είναι τιμωρία, δεν είναι εμπόδιο αλλά μια δοκιμασία.Ολα τα παιδιά εχουν δικαίωμα να έρθουν στην ζωή άσχετα με τις δικιές μας αποφάσεις.Και στο πίσω μέρος του κεφαλιού όλων των γυναικών υπάρχει η ελπιδα ότι τελικα μπορεί να πάνε και καλά τα πράγματα.Τετοιοι άνθρωποι είναι αυτοί που δίνουν αξία στο είδος μας και μας κάνουν να γινόμαστε και εμείς καλυτεροι γονείς και άνθρωποι.

[Mytwinsroses]

Σε αυτά τα πράγματα υπάρχουν πολλές διαφορετικές απόψεις και δεν μπορείς να πεις με σιγουριά ποια είναι εγωϊστική και ποια όχι. Δεν μετράει μόνο το πώς νιώθει η μάνα αλλά και το πώς θα ζήσει το παιδί. Και καλά τα πρώτα χρόνια που η μάνα θα είναι από κοντά να το προσέχει, να το κρατάει αγκαλιά. Τι γίνεται αν η μάνα πάθει κάτι και δεν μπορεί να το φροντίσει; Τι γίνεται αν η αρρώστεια του παιδιού είναι τέτοια που το ταλαιπωρεί μια ζωή; Τι γίνεται αν καταλήξει σε ίδρυμα; Έχω δει σε άλλες συζητήσεις με άτομα που πάσχουν από ασθένειες όπως Μεσογειακές αναιμίες που είναι εντελώς υπέρ του να μην συνεχίζει μια κύηση με άρρωστο έμβρυο για να μην γεννηθεί ένα παιδί με πρώιμη "ημερομηνία λήξεως" (το λέω χοντρά γι' αυτό το βάζω σε εισαγωγικά). Η ζωή είναι δύσκολη για τους υγιείς, πολύ περισσότερο για αυτούς που γεννιούνται άρρωστοι...

 

Ξαναλέω ότι δεν θέλω να κρίνω και δεν κρίνω κανέναν, αλλά σε αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να μετράει μόνο το πώς αισθάνεται η μάνα. Πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα και από την πλευρά των παιδιών (του αγέννητου εμβρύου αλλά και αυτών που έχουμε ήδη γεννήσει και τα οποία πρέπει να μπορούμε να φροντίσουμε).

 

Sofiade μου γειά σου. Η άποψη σου είναι απόλυτα σεβαστή. Και το καταλαμβαίνω πώς ταλαιπωρούνται κάποια μωράκια που γεννιούνται με βαριά προβλήματα, αλλα θα ησυχάσει ποτέ η ψυχή μιας γυναίκας/μάνας που ακολουθεί τον δρόμο της διακοπής μιας επιθυμητής εγκυμοσύνης λόγω κάποιου προβλήματος του εμβρύου; Δεν θα νιώθει ένα βάρος σε όλη της τη ζωή; Δεν είναι προτιμότερο να γίνει αγγελάκι το μωρό της όταν θελήσει ο Θεός παρά να νιώθει πώς το σκότωσε η ίδια; Επειδή εγώ έτσι θα ένιωθα. Και θα προτιμούσα να πεθάνω εγώ. Ίσως εγώ να σκέφτομαι λάθος, δεν ξέρω. Αλλά δεν σημαίνει πώς επειδή δεν γεννήθηκε, δεν υπάρχει ή δεν θα πονέσει κατά την έκτρωση. Είναι κρίμα, στεναχωριέμαι πραγματικά πολύ. Δεν μπορώ να σκέφτομαι τις εκτρώσεις ή τις διακοπές εγκυμοσύνων για τον α χ ψ λόγο. Και πρίν να γίνω μαμμά ίσως να μην σκεφτόμουν έτσι. Όμως για να τα στέλλει ο Θεός αυτά τα άτομα, κάτι περισσότερο γνωρίζει από μας.

[alcyon]

Σε αυτά τα πράγματα υπάρχουν πολλές διαφορετικές απόψεις και δεν μπορείς να πεις με σιγουριά ποια είναι εγωϊστική και ποια όχι. Δεν μετράει μόνο το πώς νιώθει η μάνα αλλά και το πώς θα ζήσει το παιδί. Και καλά τα πρώτα χρόνια που η μάνα θα είναι από κοντά να το προσέχει, να το κρατάει αγκαλιά. Τι γίνεται αν η μάνα πάθει κάτι και δεν μπορεί να το φροντίσει; Τι γίνεται αν η αρρώστεια του παιδιού είναι τέτοια που το ταλαιπωρεί μια ζωή; Τι γίνεται αν καταλήξει σε ίδρυμα; Έχω δει σε άλλες συζητήσεις με άτομα που πάσχουν από ασθένειες όπως Μεσογειακές αναιμίες που είναι εντελώς υπέρ του να μην συνεχίζει μια κύηση με άρρωστο έμβρυο για να μην γεννηθεί ένα παιδί με πρώιμη "ημερομηνία λήξεως" (το λέω χοντρά γι' αυτό το βάζω σε εισαγωγικά). Η ζωή είναι δύσκολη για τους υγιείς, πολύ περισσότερο για αυτούς που γεννιούνται άρρωστοι...

 

Ξαναλέω ότι δεν θέλω να κρίνω και δεν κρίνω κανέναν, αλλά σε αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να μετράει μόνο το πώς αισθάνεται η μάνα. Πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα και από την πλευρά των παιδιών (του αγέννητου εμβρύου αλλά και αυτών που έχουμε ήδη γεννήσει και τα οποία πρέπει να μπορούμε να φροντίσουμε).

 

Πόσο εύστοχο!!

[Mytwinsroses]

Mytwinroses πόσο όμορφα τα λόγια σου...με εκφράζουν απόλυτα!!!

Στην δική μου περίπτωση το μωρό που κυοφορώ είναι καλά,οι εξετάσεις βγήκανε άριστες. Το πρόβλημά είναι άλλο...έχω πρόσθιο επιπωματικό πλακούντα. Και συν τοις άλλοις η εμφύτευση έγινε πολύ χαμηλά,ουσιαστικά το μωρό μεγαλώνει στον ισθμό της μήτρας....

fragoula, με συγκίνησες...ο Θεός να σας δίνει δύναμη...

 

Vasdeli μου, δεν γνωρίζω για την κατάσταση σου, τι σημαίνει επιπωματικός πλακούντας, μόνο εύχομαι να σου πάνε όλα καλα κορίτσι μου. Υπομονή να έχεις. Πόσων εβδομάδων είσαι; Να υποθέσω ότι πρέπει να είσαι σε ακινησία; Μακάρι όλα να πάνε καλά. Έχεις κι άλλα μωράκια;

[Mytwinsroses]

Το να αποκτήσεις ένα παιδί που μπορεί να έχει κάποια ιδιαιτερότητα, που μπορεί να πηγαινοέρχεσαι στα νοσοκομεία μια ζωή ...δεν είναι έγκλημα, δεν είναι τιμωρία, δεν είναι εμπόδιο αλλά μια δοκιμασία.Ολα τα παιδιά εχουν δικαίωμα να έρθουν στην ζωή άσχετα με τις δικιές μας αποφάσεις.Και στο πίσω μέρος του κεφαλιού όλων των γυναικών υπάρχει η ελπιδα ότι τελικα μπορεί να πάνε και καλά τα πράγματα.Τετοιοι άνθρωποι είναι αυτοί που δίνουν αξία στο είδος μας και μας κάνουν να γινόμαστε και εμείς καλυτεροι γονείς και άνθρωποι.

 

Συμφωνώ απόλυτα. Αυτός που δίνει τη ζωή, Αυτός κρίνει και πότε θα την πάρει... Και όχι εμείς.

[alcyon]

 

Sofiade μου γειά σου. Η άποψη σου είναι απόλυτα σεβαστή. Και το καταλαμβαίνω πώς ταλαιπωρούνται κάποια μωράκια που γεννιούνται με βαριά προβλήματα, αλλα θα ησυχάσει ποτέ η ψυχή μιας γυναίκας/μάνας που ακολουθεί τον δρόμο της διακοπής μιας επιθυμητής εγκυμοσύνης λόγω κάποιου προβλήματος του εμβρύου; Δεν θα νιώθει ένα βάρος σε όλη της τη ζωή; Δεν είναι προτιμότερο να γίνει αγγελάκι το μωρό της όταν θελήσει ο Θεός παρά να νιώθει πώς το σκότωσε η ίδια; Επειδή εγώ έτσι θα ένιωθα. ........

........ Όμως για να τα στέλλει ο Θεός αυτά τα άτομα, κάτι περισσότερο γνωρίζει από μας.

 

Γιατί εμπιστευόμαστε το Θεό στα μισά πράγματα;

Η απόφαση για μια διακοπή κύησης δε μπορεί να πηγάζει από το Θεό;

 

Με τον ίδιο τρόπο που επιτρέπεται ο πόνος, η δυστυχία και ο θάνατος σε όλη τη γη, ως απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο μέρος του έργου του Θεού, γιατί δε μπορεί να υπάρξει αντίστοιχα μια τέτοια απόφαση για διακοπή κύησης με τη "συνδρομή" του Θεού;

 

Όταν κρατάμε με μηχανική υποστήριξη κάποιον στη ζωή παρατείνοντας τον πόνο και την αγωνία του, γιατί τότε δεν αφήνουμε τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους; Δεν παρεμβαίνουμε τότε στο θέλημα του Θεού;

 

 

Αυτό που θέλω να πω είναι πως... συχνά το όνομα του Θεού, χρησιμοποιείται επιλεκτικά. Δε θεωρώ πως μία γυναίκα που πήρε απόφαση για διακοπή κύησης λόγω προβλήματος του εμβρύου, πηγαίνει ενάντια στο θέλημα του Θεού.

Αρκετό βάρος νιώθει για αυτή την απόφαση, δε θα έπρεπε να φορτώνεται και τύψεις για κάτι που μερικοί θέλουν να το κατηγοριοποιούν ως "ενάντια στο θέλημα του Θεού".

[Sofiade]

Και το καταλαμβαίνω πώς ταλαιπωρούνται κάποια μωράκια που γεννιούνται με βαριά προβλήματα, αλλα θα ησυχάσει ποτέ η ψυχή μιας γυναίκας/μάνας που ακολουθεί τον δρόμο της διακοπής μιας επιθυμητής εγκυμοσύνης λόγω κάποιου προβλήματος του εμβρύου; Δεν θα νιώθει ένα βάρος σε όλη της τη ζωή; Δεν είναι προτιμότερο να γίνει αγγελάκι το μωρό της όταν θελήσει ο Θεός παρά να νιώθει πώς το σκότωσε η ίδια;

Ίσως η ψυχή της μάνας να μην ησυχάσει ποτέ. Αλλά από τη στιγμή που αποφασίζεις να γίνεις μάνα θα πρέπει να είσαι έτοιμη για όλα.

 

Η μητέρα μου έκανε έκτρωση όταν έμεινε κατά λάθος έγκυος λίγο καιρό μετά τη γέννησή μου. Είχε κάνει καισαρική και τότε η καισαρική ήταν μεγάλη εγχείρηση, όχι η "ξεπέτα" που είναι τώρα (κάθετη τομή, ολική νάρκωση κλπ). Οι γιατροί της σύστησαν να κάνει έκτρωση γιατί κινδύνευε η υγεία της. Ποτέ δεν έχει μιλήσει για πόνο ή για βάρος. Αν το νιώθει, δεν το έχει μοιραστεί μαζί μας. Ίσως να το έχει πάρει με το έξω μυαλό, ίσως να πονάει και να μην μας το λέει. Πάντως εγώ την ευγνωμονώ που δεν πήρε το ρίσκο γιατί έζησε και με μεγάλωσε και μου χάρησε αργότερα έναν αδερφό, και είναι ακόμα εδώ μαζί μας και μεγαλώνει τα εγγόνια της. Αν τότε είχε πάθει κάτι, πιστεύω πως θα δυσκολευόμουν να τη συγχωρέσω.

 

Δεν λέω ότι όλοι πρέπει να σκέφτονται έτσι. Αλλά εγώ, ως το παιδί μιας μάνας που η ζωή της ήταν σε κίνδυνο, χαίρομαι που σκέφτηκε εμένα και όχι την ηρεμία της ψυχής της.

 

Γιατί εμπιστευόμαστε το Θεό στα μισά πράγματα;

Η απόφαση για μια διακοπή κύησης δε μπορεί να πηγάζει από το Θεό;

Συμφωνώ με όλο το ποστ, αλλά και ειδικά με αυτό.

[mariaVdr]

Ουτε και εγώ νομίζω ότι πηγαίνει ενάντια στο θελημα του Θεού...Και αυτή η αποφαση δύναμη θέλει.Συνειδησιακό είναι το θέμα.Και σκέφτεσαι...αν πάρω την λάθος απόφαση? αν τελικά δεν είναι έτσι όπως τα λένε οι γιατροί ? Δεν έχουμε ακουσει και λιγες περιπτωσεις που τελικά παιδάκια με σοβάρες ασθενειες τα έχουν καταφέρει.Κρατάμε στην ζωή κάποιον με μηχανική υποστηριξη γιατί δεν μπορούμε να τραβήξουμε την πριζα.Γιατί περιμένουμε να συμβεί κατι.

[vasdeli]

Γιατί εμπιστευόμαστε το Θεό στα μισά πράγματα;

Η απόφαση για μια διακοπή κύησης δε μπορεί να πηγάζει από το Θεό;

Όχι,γιατί η καταστροφή μιας ζωής δεν μπορεί να πηγάζει εκ Θεού.

Με τον ίδιο τρόπο που επιτρέπεται ο πόνος, η δυστυχία και ο θάνατος σε όλη τη γη, ως απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο μέρος του έργου του Θεού, γιατί δε μπορεί να υπάρξει αντίστοιχα μια τέτοια απόφαση για διακοπή κύησης με τη "συνδρομή" του Θεού;

 

Όταν κρατάμε με μηχανική υποστήριξη κάποιον στη ζωή παρατείνοντας τον πόνο και την αγωνία του, γιατί τότε δεν αφήνουμε τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους; Δεν παρεμβαίνουμε τότε στο θέλημα του Θεού;

Με το ίδιο σκεπτικό κανείς καρκινοπαθής πχ δεν θα έπρεπε να υποβάλλεται σε χημειοθεραπεία...

 

Αυτό που θέλω να πω είναι πως... συχνά το όνομα του Θεού, χρησιμοποιείται επιλεκτικά. Δε θεωρώ πως μία γυναίκα που πήρε απόφαση για διακοπή κύησης λόγω προβλήματος του εμβρύου, πηγαίνει ενάντια στο θέλημα του Θεού.

Διαφωνώ, alcyon μου. Εσύ αν ήξερες ότι θα γεννήσεις ένα παιδί το οποίο θα είναι υγιές ως τα 10 του και μετά θα ασθενήσει με ανίατη ασθένεια θα προχωρούσες εξαρχής σε διακοπή;

Αρκετό βάρος νιώθει για αυτή την απόφαση, δε θα έπρεπε να φορτώνεται και τύψεις για κάτι που μερικοί θέλουν να το κατηγοριοποιούν ως "ενάντια στο θέλημα του Θεού".

Κανείς δε φορτώνει με τύψεις μια τέτοια γυναίκα. Την προσωπική άποψη του καθενός παραθέτουμε εδώ.

[Mytwinsroses]

Γιατί εμπιστευόμαστε το Θεό στα μισά πράγματα;

Η απόφαση για μια διακοπή κύησης δε μπορεί να πηγάζει από το Θεό;

 

Με τον ίδιο τρόπο που επιτρέπεται ο πόνος, η δυστυχία και ο θάνατος σε όλη τη γη, ως απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο μέρος του έργου του Θεού, γιατί δε μπορεί να υπάρξει αντίστοιχα μια τέτοια απόφαση για διακοπή κύησης με τη "συνδρομή" του Θεού;

 

Όταν κρατάμε με μηχανική υποστήριξη κάποιον στη ζωή παρατείνοντας τον πόνο και την αγωνία του, γιατί τότε δεν αφήνουμε τα πράγματα να πάρουν το δρόμο τους; Δεν παρεμβαίνουμε τότε στο θέλημα του Θεού;

 

 

Αυτό που θέλω να πω είναι πως... συχνά το όνομα του Θεού, χρησιμοποιείται επιλεκτικά. Δε θεωρώ πως μία γυναίκα που πήρε απόφαση για διακοπή κύησης λόγω προβλήματος του εμβρύου, πηγαίνει ενάντια στο θέλημα του Θεού.

Αρκετό βάρος νιώθει για αυτή την απόφαση, δε θα έπρεπε να φορτώνεται και τύψεις για κάτι που μερικοί θέλουν να το κατηγοριοποιούν ως "ενάντια στο θέλημα του Θεού".

Γενικά για τον θάνατο και όχι για την έκτρωση. Αν δεν ήταν ο θάνατος κάποιου άλλου, αιτία εσύ ο θάνατος του, ενάντια στο θέλημα του Θεού, τότε γιατί όταν σκοτώσεις κάποιον λέγεται φόνος; Γιατί είναι μια από τις 10 εντολές το "ου φονεύσεις"; Από τη στιγμή που ακόμα δεν γεννήθηκε, δεν μπορείς να γνωρίζεις αν θα χρειάζεται μηχανική υποστήριξη ή δεν ξέρω και γω τι άλλο.. Και δεν κρίναμε ούτε κατηγορήσαμε καμμία μανούλα σε αυτό το θέμα που ανοίξαμε, πώς επέλεξε την διακοπή γιατί της είπαν θα έχει το τάδε και το τάδε πρόβλημα το παιδί. Δεν έχουμε όλοι τεράστια ψυχική δύναμη να πάρουμε τέτοια απόφαση... Δεν μπορείς να ξέρεις τι θα συμβεί μετά τη γέννηση. Μπορεί να είναι καλά, κάποιον έμβρυο που θεωρείτο ξεγραμμένο. Εγώ άνοιξα το θέμα με τον Σπυρίδωνα, για να πάρουν την δύναμη κι άλλοι γονείς που είναι σε τέτοια κατάσταση, σε τέτοιο δίλημμα, ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτό που έστειλε ο Θεός σ'αυτούς... Κι αν πάλι επέλεξαν τον άλλον δρόμο, είναι αυτό που είπα, ότι χρειάζεσαι τεράστια ψυχική δύναμη να πάρεις την απόφαση να το κρατήσεις είτε κινδυνεύει αυτό, είτε εσύ.. Ας με συγχωρέσουν οι μανούλες που ακούστηκε κάτι αρνητικό σ'αυτές.

[alcyon]

Πόσες φορές δεν λέμε ο "Θεός μας δοκιμάζει"; Οι δοκιμασίες του δεν πηγάζουν από το θέλημά του; Με τον ίδιο τρόπο, θεωρώ πως μπορεί να πηγάζει και αυτό από εκείνον.

 

Δεν θεωρώ την ασθένεια κάτι κακό. Είναι όμως ανεπιθύμητο. Από τη στιγμή που υπάρχει σε αυτό τον κόσμο μπορεί να μας τύχει. Επομένως δε βλέπω το λόγο να μη χρησιμοποιήσουμε την κρίση μας (καθοδηγούμενη από το Θεό, αν το θες) η οποία να κλίνει υπέρ της μίας ή και της άλλης απόφασης, χωρίς αυτό να είναι μεμπτό!

 

 

Αυτό ακριβώς λέω (με τη χημειοθεραπεία που αναφέρεις)! Στα λόγια μου έρχεσαι!

Όπως λοιπόν εμείς αποφασίζουμε να παρέμβουμε με "ανθρώπινα" ( ; ) μέσα για έναν καρκινοπαθή, όπως αποφασίζουμε να παρέμβουμε με ανθρώπινα μέσα σε έναν με ένα εγκεφαλικό... και δεν αισθανόμαστε ούτε ενοχές, ούτε τύψεις για αυτή μας την παρέμβαση... το ίδιο θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε και τις διακοπές κύησης όταν αφορούν ιατρικούς λόγους. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, δεν αφήνουμε τον "ασθενή" στη μοίρα του. Στις πρώτες προσπαθούμε να τον ανακουφίσουμε ή να τον απαλλάξουμε από την ασθένειά του. Το ίδιο και στην τελευταία: κι εκεί η διακοπή γίνεται για να απαλλαγεί από το φορτίο της ανίατης ασθένειάς του.

 

 

Στο παράδειγμά σου δε μπορώ να απαντήσω. Είναι εντελώς υποθετικό. Δε μπορώ να προδικάσω τι απόφαση θα έπαιρνα "ΑΝ...". Σίγουρα όμως δε μπορώ να καταδικάσω κανέναν που οδηγείται σε διακοπή κύησης.

[vasdeli]

Πόσες φορές δεν λέμε ο "Θεός μας δοκιμάζει"; Οι δοκιμασίες του δεν πηγάζουν από το θέλημά του; Με τον ίδιο τρόπο, θεωρώ πως μπορεί να πηγάζει και αυτό από εκείνον.

Σαφώς και οι δοκιμασίες Του πηγάζουν από το θέλημά Του...όμως επαναλαμβάνω...μια καταστροφή ζωής, σε όποια μορφή και αν είναι αυτή δεν μπορεί να πηγάζει εκ Θεού. Μήπως έχει υπόψιν σου την ιστορία του Νικ Βούισιτς; Μήπως έχεις διαβάσει το βιβλίο του ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ; Αν όχι σε προτρέπω να το κάνεις. Σε παρακαλώ να γκουγκλάρεις το όνομα και θα γνωρίσεις την ιστορία του και το πόσο έχει βοηθήσει χιλιάδες ανθρώπους με την ζωή του και το παράδειγμά του. Δες τα βιντεάκια του στο YouTube επίσης...ποιος μπορεί να πει ότι αυτός ήταν ένα έκτρωμα της φύσης; θα έπρεπε η μάνα του να τον είχε καταδικάσει; και αν το είχε κάνει θα ήταν για δικό του καλό; ή για να αποφύγει εκείνη την όποια ταλαιπωρία της; Τα πράγματα δεν είναι απλά.

Επαναλαμβάνω: Για να πάρεις μια τέτοια απόφαση θα πρέπει να έχεις μια βαθειά θεολογική προσέγγιση του όλου θέματος...διαφορετικά διαλέγεις την εύκολη λύση...η οποίας κατά κύριο λόγο κατά την ταπεινή προσωπική μου άποψη απαλύνει τον δικό μας πόνο...ελάχιστα σκεφτόμαστε το καλό του παιδιού....

Δεν θεωρώ την ασθένεια κάτι κακό. Είναι όμως ανεπιθύμητο. Από τη στιγμή που υπάρχει σε αυτό τον κόσμο μπορεί να μας τύχει. Επομένως δε βλέπω το λόγο να μη χρησιμοποιήσουμε την κρίση μας (καθοδηγούμενη από το Θεό, αν το θες) η οποία να κλίνει υπέρ της μίας ή και της άλλης απόφασης, χωρίς αυτό να είναι μεμπτό!

Η ασθένεια είναι πάντα δοκιμασία...και αναλόγως πώς θα την χειριστούμε θα κερδίσουμε στέφανο νίκης ή όχι...κάποτε ο π. Παΐσιος είχε πει ότι από τότε που ο καρκίνος μαστίζει την ανθρωπότητα χιλιάδες άνθρωποι είχαν την ευκαιρία να κερδίσουν μια θέση στο παράδεισο...Το πιστεύω ακράδαντα...

 

Αυτό ακριβώς λέω (με τη χημειοθεραπεία που αναφέρεις)! Στα λόγια μου έρχεσαι!

Όχι, δεν έρχομαι στα λόγια σου γιατί πολύ απλά πιστεύω ότι με το να παρατείνεις καθημερινά την ζωή ενός καρκινοπαθούς π.χ. του παρατείνεις και την περίοδο για μετάνοια. Η παράταση ζωής εν ασθενεία καιι η προσφορά μιας καλής ποιότητας ζωής σε βάζει σε άλλα κανάλια σκέψης...κάνεις ενδοσκόπηση της ματαιότητας της ζωής, σκέφτεσαι το πραγματικό νόημα της ζωής και όχι την καλοπέραση και την μετάθεση ευθυνών...μια διακοπή κύησης απλά σου αφαιρεί αυτό το δικαίωμα και σου εξασφαλίζει την άνετη ζωή, ΤΗΝ ΔΙκη ΣΟΥ ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ.

Όπως λοιπόν εμείς αποφασίζουμε να παρέμβουμε με "ανθρώπινα" ( ; ) μέσα για έναν καρκινοπαθή, όπως αποφασίζουμε να παρέμβουμε με ανθρώπινα μέσα σε έναν με ένα εγκεφαλικό... και δεν αισθανόμαστε ούτε ενοχές, ούτε τύψεις για αυτή μας την παρέμβαση... το ίδιο θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε και τις διακοπές κύησης όταν αφορούν ιατρικούς λόγους. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, δεν αφήνουμε τον "ασθενή" στη μοίρα του. Στις πρώτες προσπαθούμε να τον ανακουφίσουμε ή να τον απαλλάξουμε από την ασθένειά του. Το ίδιο και στην τελευταία: κι εκεί η διακοπή γίνεται για να απαλλαγεί από το φορτίο της ανίατης ασθένειάς του.

Προσωπικά πιστεύω πως κατά κύριο λόγο γίνεται για μα εξασφαλίσουμε την δική μας ζωή χωρίς δυσκολίες...

 

Στο παράδειγμά σου δε μπορώ να απαντήσω. Είναι εντελώς υποθετικό. Δε μπορώ να προδικάσω τι απόφαση θα έπαιρνα "ΑΝ...". Σίγουρα όμως δε μπορώ να καταδικάσω κανέναν που οδηγείται σε διακοπή κύησης.

Δεν μπορείς γιατί ίσως ζορίζεσαι λόγω του δεσίματος που έχεις με ένα παιδί που έχεις ζήσει μαζί του 10 ολόκληρα χρόνια...και επαναλαμβάνω: Δεν καταδικάζω καμιά γυναικα που οδηγείται σε διακοπή κύησης...στην πραγματικότητα ζω με αυτόν τον φόβο και για την δική μου περίπτωση...και απεύχομαι και προσεύχομαι να μην με αξιώσει παρά να δώσει μια λύση Εκείνος...

[vasdeli]

Vasdeli μου, δεν γνωρίζω για την κατάσταση σου, τι σημαίνει επιπωματικός πλακούντας, μόνο εύχομαι να σου πάνε όλα καλα κορίτσι μου. Υπομονή να έχεις. Πόσων εβδομάδων είσαι; Να υποθέσω ότι πρέπει να είσαι σε ακινησία; Μακάρι όλα να πάνε καλά. Έχεις κι άλλα μωράκια;

Καλή μου, όπως ίσως βλέπεις στο τικεράκι μου έχω τρία παιδάκια και είμαι έγκυος στο τέταρτο. Έχω περάσει έναν ενδομήτριο θάνατο στην 19η βδομάδα κύησης πριν το τρίτο μου παιδί που με βύθισε σε 6μηνη μελαγχολθα την οποία ευτυχώς ξεπέρασα με τον ερχομό του τρίτου μου παιδιού. Και τώρα αυτή η εγκυμοσύνη, προβληματική από την αρχή αλλά τόσο ευλογημένη...ο επιπωματικός πλακούντας είναι αυτός που καλύπτει πλήρως τον ισθμό της μήτρας ενώ κανονικά θα έπρεπε να ριζώσει στο βάθος της...ευθύνεται για αιμορραγίες κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και υπάρχει φόβος για πλήρη ρήξη πλακούντα με αποτέλεσμα την ακατάσχετη αιμορραγία της μάνας(με ο,τι αυτό συνεπάγεται) και την πιθανή απώλεια του μωρού. ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ωστόσο...και ελπίζω...

[ΑΝΝΑ24]

Free will.

Ο Θεός μας έφτιαξε έτσι ώστε να παίρνουμε αποφάσεις και απ' ότι φαίνεται να κρινόμαστε γι αυτές. Στο δρόμο μας εμφανίζονται άπειρα τραίνα, πλοία και αεροπλάνα. Σε ποιά θα επιβιβαστούμε και ποιά θα αφήσουμε να προσπεράσουν, είναι δική μας απόφαση και δική μας ευθύνη. Του καθενός χωριστά.

Τέλος.

[ΑΝΝΑ24]

Καλή μου, όπως ίσως βλέπεις στο τικεράκι μου έχω τρία παιδάκια και είμαι έγκυος στο τέταρτο. Έχω περάσει έναν ενδομήτριο θάνατο στην 19η βδομάδα κύησης πριν το τρίτο μου παιδί που με βύθισε σε 6μηνη μελαγχολθα την οποία ευτυχώς ξεπέρασα με τον ερχομό του τρίτου μου παιδιού. Και τώρα αυτή η εγκυμοσύνη, προβληματική από την αρχή αλλά τόσο ευλογημένη...ο επιπωματικός πλακούντας είναι αυτός που καλύπτει πλήρως τον ισθμό της μήτρας ενώ κανονικά θα έπρεπε να ριζώσει στο βάθος της...ευθύνεται για αιμορραγίες κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και υπάρχει φόβος για πλήρη ρήξη πλακούντα με αποτέλεσμα την ακατάσχετη αιμορραγία της μάνας(με ο,τι αυτό συνεπάγεται) και την πιθανή απώλεια του μωρού. ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ωστόσο...και ελπίζω...

 

 

Δεν ξέρω αν είναι παρηγοριά, πάντως πρόσφατα γέννησε φίλη μου με ολική ρήξη πλακούντα, έκανε καισαρική και όλα πήγαν τέλεια.

Φαντάζομαι ότι ίσως χρειαστεί να μην περιμένετε μέχρι την 40η εβδομάδα?

[vasdeli]

Δεν ξέρω αν είναι παρηγοριά, πάντως πρόσφατα γέννησε φίλη μου με ολική ρήξη πλακούντα, έκανε καισαρική και όλα πήγαν τέλεια.

Φαντάζομαι ότι ίσως χρειαστεί να μην περιμένετε μέχρι την 40η εβδομάδα?

Σαφώς και έιναι παρηγοριά....

Ναι, μια τέτοια κύηση δεν μπορεί να είναι τελειόμηνη...γιατί έπαθε ρήξη πλακούντα η φίλη σου;

[ΑΝΝΑ24]

Ανεξήγητα, ή τουλάχιστον να πω ότι δεν το περίμεναν.

Θα είσαι υπό παρακολούθηση και στη νωρίτερη δυνατή ημερομηνία θα κάνετε τον τοκετό. Όλα θα πάνε καλά. Αφού ξέρετε την επικινδυνότητα, θα το χειριστείτε μια χαρά. Να είσαι χαρούμενη και ήρεμη.