Μωρο 11 μηνων-προσωπικος χρονος 0

[newbie G]

Εσεις εχετε καποια κλιση;

πες μας μηπως να παρουμε ιδεες;

 

Του αρέσει ο,τιδήποτε έχει να κάνει με μουσική. πχ του βάζω ροκ στο ράδιο και χορεύουμε, ενώ εγώ παράλληλα σφουγγαρίζω κιόλας. Κάνω τη σφουγγαρίστρα μικρόφωνο και γελάμε. Του πήρα παιχνίδια με μουσική, που μπορεί να πατάει πλήκτρα και συγχρόνως τραγουδάμε. Γενικώς το μουσικοχορευτικό το 'χουμε. Και παραμύθια με ήχους, που πατάει κουμπιά και ακούμε φωνές ζώων και μετά κάνουμε κι εμείς το προβατάκι, το αλογάκι κ.ά. Του αρέσουν και τα παιχνίδια τύπου βάλε το μικρό μέσα στο μεγαλύτερο, τουβλάκια κλπ. Ιδιαίτερη αδυναμία έχει στο λάπτοπ, οπότε του δώσαμε ένα χαλασμένο πληκτρολόγιο και πατάει κλικ κλικ και χαίρεται. Κι όταν βαριόμαστε απελπιστικά, του βάζω κάνα 10λεπτο "In the night garden" στο you tube, είναι πρόγραμμα του BBC ειδικά γι αυτές τις ηλικίες.

[Koalaki]

Ax βρε κοριτσια, κι εγω με το μαρσιπο την ειχα μεχρι τωρα και τα κουτσοκαταφερναμε, αλλα τωρα πια μεγαλωσε δεν πολυθελει, ασε που ειναι και για μενα πιο δυσκολο.Πανω στον παγκο την βαζω για να της φτιαξω φουτοκρεμα ή για να πλυνω τα πιατα -εκτος απο δυσκολο ειναι και ριψοκινδυνο βεβαια. Την τελευταια φορα βουτηξε τη σπατουλα του καφε κι εγλειφε τον εσπρεσσο.

Στρατα, κουνια κι αλλα τετοια περιοριστικα δεν τα χρησιμοποιησαμε ποτε. Στο πατωμα ελευθερη την αφηνω να πηγαιοερχεται να μπουσουλαει και να ανοιγει ντουλαπια, δεν της φτανει να την επιβλεπω απο ψηλα, θελει να τα κανουμε μαζι.Εν τω μεταξυ θελει εμενα οχι κανεναν αλλο. Και βεβαια οσο κι αν εχω διαμορφωσει το χωρο για να ειναι ασφαλης παλι κατι θα κανει που θα πρεει να τρεξω.

Το πηρα απο την αρχη αποφαση οτι αλλαξε η ζωη μου αλλα ενα φαγητο εχω την απαιτηση να το μαγειρευουμε εστω και μαζι και μετα να μπορω να φαω ενα πιατο-ε, πολλες φορες ειναι δυσκολο κι αυτο. Το βραδυ κοιμομαστε μαζι κι ομως ξυπναει καθε μια ωρα, οκ μωρο ειναι.

 

Κι αναρρωτιεμαι ειναι φαση και θα περασει, ή ετσι ειναι κι οσο παει θα χειροτερευει και θα γραφω σε 2 χρονια θεμα με τιτλο "βοηθεια πολυ ζωηρο παιδι", φταιει το αγχος αποχωρισμου;τι να κανω για να την ηρεμησω λιγο;

 

Κοαλακι οταν μπουσουλαει σε ολο το σπιτι την ακολουθεις σε καθε δωματιο;

 

Καλησπερα,....

Οχι βεβαια δεν την ακολουθω το αντιθετο γινεται αυτη με ακολουθει....χιχιχι

Απλα εχω μαζεψει οοοοοοολα τα επικυνδυνα πραγματα και εχω σφραγισει τα παντα απο θεματα ασφαλειας και κανει οτι θελει χωρις να κινδυνευει.....

[ΣΤΕΛΛΙ]

Και εμεις μπουρμπουρ μου ειμαστε περιπου σαν κ εσας...η μπεμπα μας εκλεισε τους 10 μηνες προχθες!,,,μπουσουλημα????οχι!!!εμεις θελουμε να περπαταμε με βοηθεια βεβαια...στηριζεται στα επιπλα κ κανει γυρω γυρω...αρα πρεπει να ειναι καποιος μαζι της!!!τη βαζω στο παρκο να παιξει για να κανω καμια δουλεια..καθεται λιγο αλλα τωρα σηκωνεται κ ορθια κ θελει να βγει εξω να περπατησει....τη βαζω κ σε στρατα--κατοπιν συμφωνιας γιατρου---κανει τρελες βολτες,,,εχω κλεισει κ ολες τις πορτες στο σπιτι κ δεν μπαινει σε αλλο δωματιο εκτος του δικου της αν εγω ειμαι στην κουζινα...αν απλωνω ρουχα, την βαζω εξω μαζι μου στο καρεκλακι φαγητου...αλλα μη νομιζεις οτι θακατσει με τις ωρες,,,κανω γρηγορα τις δουλειες μου γιατι γκρινιαζει κ θελει απασχοληση...εγω δουλευω μεσημερι ως βραδυ γιατι ειμαι δασκαλα αγγλικων κ ετσι το πρωι το περναμε μαζι...παιζουμε συνεχεια κ οταν κοιμαται βρισκω αφορμη κ κανω κ κανα σιδερο...δεν το συζητω για να παω τουαλετα,,,μαζι μου με το καρεκλακι φαγητου ωστε να μην περπατησει κ παει αλλου μονη της....ΠΟΤΕ στο κρεβατι μου με μαξιλαρια γιατι τωρα τα υπερπηδα κ προχωρα ακαθεκτη!!!Δεν υπαρχει προσωπικος χρονος...κανω μπανιο το βραδυ που ειναι κ ο αντρας μου σπιτι...κατα τις 11 το βραδυ...με βοηθανε κ οι γονεις μου βεβαια οταν δουλευω την κρατανε ή αμα θελω να παω εξω σε μια δουλεια αλλα στις καθημερινες οικοκυρικες δουλειες ειμαστε μαζι!!!Σημερα σφουγγαριζα παρεα με την μπεμπα στην στρατα!!!Και ομως γινεται!!!Στο ενα χερι η σφουγγαριστρα κ με το αλλο την εσπρωχνα σε αλλη θεση να μην μου πατησει τα βρεγμενα γιατι μεσα στο παρκο εκλαιγε!!!Θελει να περπατησει κ να ειμαστε μαζι!!!Οπως λεει κ η μαμα μου--που ετρεχε για τα παντα κ ακομα τρεχει---"εμεις οι μαμαδες ειμαστε σαν τα πουμα παντος καιρου!!¨"...τωρα την καταλαβαινω απολυτα!!!υπομονη!!!

[ΣΤΕΛΛΙ]

Δεν συζητω για παιχνιδια με μουσικη κλπ, βεβαια παιζει λιγο κ μετα με αναζητα!!....τωρα μας αρεσει η διαφημιση του βιταμ με το κοριτσακι,,,λαπτοπ κ youtube λοιπον για να φαμε!!!Κανουμε τους κλοουν με στεκες περιεργες στα μαλλια για να τραβανε την προσοχη!!

[Μπουρμπουρ1]

Απασχολειται για ωρα μονο αν της δωσω να μασουλησει ψωμι ΄η κρεμμυδι(!) αλλα δεν μπορω να της δινω ολη την ωρα γιατι φοβαμαι μη της κοβει την ορεξη απο τα γευματα- ουτως ή αλλως τρωει ελαχιστα.

 

Για το απλωμα των ρουχων την βαζω στο καροτσι και την παιρνω μαζι κι ας γρινιαζει, στο μαζεμα με "βοηθαει" τραβαει τα μανταλακια απο το σχοινι και τα πεταμε στο καλαθακι τους.Σφουγγαριζουμε αγκαλια, προχτες την εβαλα στο μαρσιπο γιατι πονεσε το χερι μου και εκλαιγε μαλλον γιατι κρατωντας μπροστα της τη σφουγγαριστρα τα χερια μου της εκοβαν τη θεα... Με το μαρσιπο δεν μπορω να κανω δουλεια πλεον πχ γιατι αν ειναι μπροστα στον παγκο της κουζινας τον κλωτσαει και με σπρωχνει πισω. Και γενικα εχει βαρεθει τις δουλειες.

 

Κοαλακι λες να το κανω κι εγω ετσι; μεχρι τωρα επιτηδες καθομουν πολλη ωρα σε καθε δωματιο για το μωρο, θα το βρει πιο ενδιαφερον αν την ταραξω στο πηγαιν'ελα ε; Εχτες την πηγα μπουσουλωντας και στην τουαλετα-ειχα μολις σφουγγαρησει.

[Koalaki]

Απασχολειται για ωρα μονο αν της δωσω να μασουλησει ψωμι ΄η κρεμμυδι(!) αλλα δεν μπορω να της δινω ολη την ωρα γιατι φοβαμαι μη της κοβει την ορεξη απο τα γευματα- ουτως ή αλλως τρωει ελαχιστα.

 

Για το απλωμα των ρουχων την βαζω στο καροτσι και την παιρνω μαζι κι ας γρινιαζει, στο μαζεμα με "βοηθαει" τραβαει τα μανταλακια απο το σχοινι και τα πεταμε στο καλαθακι τους.Σφουγγαριζουμε αγκαλια, προχτες την εβαλα στο μαρσιπο γιατι πονεσε το χερι μου και εκλαιγε μαλλον γιατι κρατωντας μπροστα της τη σφουγγαριστρα τα χερια μου της εκοβαν τη θεα... Με το μαρσιπο δεν μπορω να κανω δουλεια πλεον πχ γιατι αν ειναι μπροστα στον παγκο της κουζινας τον κλωτσαει και με σπρωχνει πισω. Και γενικα εχει βαρεθει τις δουλειες.

 

Κοαλακι λες να το κανω κι εγω ετσι; μεχρι τωρα επιτηδες καθομουν πολλη ωρα σε καθε δωματιο για το μωρο, θα το βρει πιο ενδιαφερον αν την ταραξω στο πηγαιν'ελα ε; Εχτες την πηγα μπουσουλωντας και στην τουαλετα-ειχα μολις σφουγγαρησει.

 

Δεν υπαρχει λογος να εισαι μαζι της....αφου ολα τα εχεις τακτοποιησει πρωτα για να μην υοαρχει κινδυνος να χτυπησει....

Αστην να σε αναζητησει.....να εξερευνησει....κατι θα υοαρχει που να την κανει να κολλησει....και να ασχολειται....αστην να ανεξαρτητοποιηθει οσο μικρη και να ειναι....με λιγα λογια αστην ελευθερη......θα το πιασει το νοημα.....ειναι πανεξυπνα....

[Μπουρμπουρ1]

Δεν υπαρχει λογος να εισαι μαζι της....αφου ολα τα εχεις τακτοποιησει πρωτα για να μην υοαρχει κινδυνος να χτυπησει....

Αστην να σε αναζητησει.....να εξερευνησει....κατι θα υοαρχει που να την κανει να κολλησει....και να ασχολειται....αστην να ανεξαρτητοποιηθει οσο μικρη και να ειναι....με λιγα λογια αστην ελευθερη......θα το πιασει το νοημα.....ειναι πανεξυπνα....

ma de fobasai mh peseiq mh xtyphsei?

οσες προφυλαξεις κι αν εχεις παρει, αν πεσει και χτυπησει το κεφαλι στα πλακακια;?????

[newbie G]

ma de fobasai mh peseiq mh xtyphsei?

οσες προφυλαξεις κι αν εχεις παρει, αν πεσει και χτυπησει το κεφαλι στα πλακακια;?????

 

To πολύ πολύ να κάνει καρούμπαλο. Και δίπλα της να είσαι, μόλις κάνει τα πρώτα βήματα μόνη της και πάλι κάποια στιγμή θα πέσει, δεν μπορείς να το αποφύγεις.

[Koalaki]

To πολύ πολύ να κάνει καρούμπαλο. Και δίπλα της να είσαι, μόλις κάνει τα πρώτα βήματα μόνη της και πάλι κάποια στιγμή θα πέσει, δεν μπορείς να το αποφύγεις.

 

Συμφωνω....

Επεφτε αλλα πλεον στηριζεται πολυ καλα και ελλατωθει οι τουμπες κατα πολυ συν του οτι εχω χαλι χοντρο παντου ακομα οποτε και να πεσει σπανια πλεον χτυπαει στο χαλι....και οχι στα πλακακια.....

Εξαλου δες το και σας εξασκηση....εαν δεν πεσει δεν θα σηκωθει....φυσικα οχι να χτυπησει αλλα θα συμβει και αυτο......

Απλα πρεπει να περασει αυτο το σταδιο του πεσιματος για να μπορει μετα να στεκεται καλυτερα......

[AthinaP]

Νομίζω πρέπει να βρείτε τρόπο να μην είστε σπίτι συνέχεια. Πότε βγαίνετε; Είναι πολύ πιο εύκολο να απασχοληθεί τέτοιο παιδί έξω. Στη θέση σου θα επεδίωκα παραλία. Ακούγεται δύσκολο και ως σκέψη, όμως όταν βρεθείς τελικά εκεί ο χρόνος περνάει υπέροχα για όλους. Πρέπει να βρεις σχετικά καθαρή παραλία και καλή σκιά.

 

Έχετε όλη την σχολική ηλικία μπροστά σας για να μπαίνετε σε προγράμματα και σε "πρέπει". Τώρα που έχεις ένα μικρό παιδάκι είναι ευκαιρία να κάνετε ενδιαφέροντα πράγματα μαζί, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο πρόγραμμα να σας πιέζει.

 

Τέλος πάντων, εμείς ήμασταν πιο τυχεροί και ήταν χειμώνας, μπορούσαμε να βγούμε οποιαδήποτε ώρα αρκεί να μην έβρεχε. Το πρωί έκανα τις αγγαρείες που τα παιδιά ήταν πιο ξεκούραστα και το βράδυ μας μάζευε ο άντρας μου και επιστρέφαμε μαζί.

 

Στο σπίτι να περάσουν κανα-δυο ώρες δημιουργικά, να μάθουμε τα χρώματα, κανένα τραγουδάκι, να κουβεντιάσουμε, να παίξουμε με τουβλακια... Κάποια στιγμή εξαντλούνται αυτά. Περισσεύει μπόλικη ώρα για βόλτες. Στο σπίτι έχετε μέλλον για να περνάει το παιδί ουσιαστικό χρόνο μόνο του χωρίς να τον "σκοτώνει". Σε εμάς ήταν μετά τα 2,5, που μπορούσαν να παίξουν για ώρες μόνα τους με πλαστελίνες, μαρκαδόρους, ε, άρχισαν να μπαίνουν και ντιβιντί με ολόκληρη πλοκή που κρατούσε μιάμιση ώρα...

 

Αν είσαι προς τα νότια, κάνε μια μονοήμερη από το πρωί, καθημερινή όμως, στο Balux, με τον παιδότοπο πάνω στην άμμο, κατά προτίμηση με μια φίλη σου. Δεν είναι η πλέον οικονομική λύση, αλλά σιγά σιγά θα πάρεις το κολάι και θα μπορείς να βγαίνεις και σε λιγότερο οργανωμένα μέρη.

 

Μην σκέφτεσαι να κρατάς δυνάμεις για τυχόν δεύτερο παιδί. Τυχόν δεύτερο παιδί θα βλέπει το μεγάλο και δεν θα εξαρτάται μόνο από εσένα. Όση δουλειά κάνεις τώρα, θα υπάρχει και για το πρώτο και για το δεύτερο. Βέβαια όλα τα παιδιά δεν είναι ίδια και σου έτυχε το ζόρικο μοντέλο. Μόνο όποιος το έχει ζήσει σπίτι του το καταλαβαίνει, γιατί τέτοια παιδιά είναι μια χαρά έξω και οι γύρω που τα βλέπουν μόνο έξω θεωρούν τη μαμά υπερβολική που περιγράφει τη ζωηράδα τους.

[ΣΤΕΛΛΙ]

Eμεις παμε καθε μερα βολτα...μετα πεφτει ξερη για υπνο!!Στανταρ η μια ωρα υπνου..κ αν παμε τα σαββατοκυριακα καπου πιο μακρια με το αυτοκινητο κ κουραστει κοιμαται ξερη μετα!!!Στο σπιτι...μουσικη, χοροι, κανω το γαιδαρακο ντει ντει, περπαταμε κ τη βαζω στη στρατα κ εξερευνα μονη της τα αλλα δωματια,,,οταν υπαρχει απολυτη ησυχια παω χωρις να με δει να δω τι κανει...επιβλεπω δηλαδη χωρις να με βλεπει παντα....αλλα υπαρχουν φορες που με θελει εκει διπλα της...παντως οσο μεγαλωνει νομιζω θελει να ειναι κ μονη της...πριν κανα 2 μηνο που δεν στηριζοταν ακομα σε παρκο κ κουνια ενιωθε ανασφαλεια...αλλα με τη στρατα νιωθει απολυτη ελευθερια!!!τρεχει με 100χλμ την ωρα!!!και παιζουμε κ κυνηγητο!

[Μπουρμπουρ1]

Νομίζω πρέπει να βρείτε τρόπο να μην είστε σπίτι συνέχεια. Πότε βγαίνετε;

Δεν υπαρχει μωρο που να εχει παει περισσοτερες βολτες απο αυτο.Απο τον πρωτο μηνα καθε μερα εξω- τυχαινε και τρεις φορες τη μερα πηγαιναμε βολτα/για δουλειες κτλ. Και παραλια εχει παει.Απο το πασχα δυστυχως ειμαστε κι οι δυο αρρωστες κι ο καιρος πολυ αστατος (οταν φυσαει δεν τη βγαζω) και κλειστηκαμε μεσα.

 

Στο σπίτι να περάσουν κανα-δυο ώρες δημιουργικά, να μάθουμε τα χρώματα, κανένα τραγουδάκι, να κουβεντιάσουμε, να παίξουμε με τουβλακια... Κάποια στιγμή εξαντλούνται αυτά. Περισσεύει μπόλικη ώρα για βόλτες. Στο σπίτι έχετε μέλλον για να περνάει το παιδί ουσιαστικό χρόνο μόνο του χωρίς να τον "σκοτώνει". Σε εμάς ήταν μετά τα 2,5, που μπορούσαν να παίξουν για ώρες μόνα τους με πλαστελίνες, μαρκαδόρους, ε, άρχισαν να μπαίνουν και ντιβιντί με ολόκληρη πλοκή που κρατούσε μιάμιση ώρα...

Μακαρι, ανησυχω πολυ για το μελλον γιατι την βλεπω πολυ κινητικη. Μακαρι να μου εγγυοταν καποιος οτι στο μελλον θα μπορουμε να συνεργαζομαστε αρμονικα

 

Μην σκέφτεσαι να κρατάς δυνάμεις για τυχόν δεύτερο παιδί. Τυχόν δεύτερο παιδί θα βλέπει το μεγάλο και δεν θα εξαρτάται μόνο από εσένα. Όση δουλειά κάνεις τώρα, θα υπάρχει και για το πρώτο και για το δεύτερο.

:shock: Πλεον θεωρω τρελους αυτους που κανουν δευτερο παιδι

Βέβαια όλα τα παιδιά δεν είναι ίδια και σου έτυχε το ζόρικο μοντέλο. Μόνο όποιος το έχει ζήσει σπίτι του το καταλαβαίνει, γιατί τέτοια παιδιά είναι μια χαρά έξω και οι γύρω που τα βλέπουν μόνο έξω θεωρούν τη μαμά υπερβολική που περιγράφει τη ζωηράδα τους.

Ακριβως ετσι, ολοι μου λενε τι ησυχο μωρακι.

Θες να πεις οτι και τα δικα σου ηταν ετσι ζωηρα και απο μια ηλικια και μετα ηρεμησαν;

[Μπουρμπουρ1]

Νομίζω πρέπει να βρείτε τρόπο να μην είστε σπίτι συνέχεια. Πότε βγαίνετε;

Δεν υπαρχει μωρο που να εχει παει περισσοτερες βολτες απο αυτο.Απο τον πρωτο μηνα καθε μερα εξω- τυχαινε και τρεις φορες τη μερα πηγαιναμε βολτα/για δουλειες κτλ. Και παραλια εχει παει.Απο το πασχα δυστυχως ειμαστε κι οι δυο αρρωστες κι ο καιρος πολυ αστατος (οταν φυσαει δεν τη βγαζω) και κλειστηκαμε μεσα.

 

Στο σπίτι να περάσουν κανα-δυο ώρες δημιουργικά, να μάθουμε τα χρώματα, κανένα τραγουδάκι, να κουβεντιάσουμε, να παίξουμε με τουβλακια... Κάποια στιγμή εξαντλούνται αυτά. Περισσεύει μπόλικη ώρα για βόλτες. Στο σπίτι έχετε μέλλον για να περνάει το παιδί ουσιαστικό χρόνο μόνο του χωρίς να τον "σκοτώνει". Σε εμάς ήταν μετά τα 2,5, που μπορούσαν να παίξουν για ώρες μόνα τους με πλαστελίνες, μαρκαδόρους, ε, άρχισαν να μπαίνουν και ντιβιντί με ολόκληρη πλοκή που κρατούσε μιάμιση ώρα...

Μακαρι, ανησυχω πολυ για το μελλον γιατι την βλεπω πολυ κινητικη. Μακαρι να μου εγγυοταν καποιος οτι στο μελλον θα μπορουμε να συνεργαζομαστε αρμονικα

 

Μην σκέφτεσαι να κρατάς δυνάμεις για τυχόν δεύτερο παιδί. Τυχόν δεύτερο παιδί θα βλέπει το μεγάλο και δεν θα εξαρτάται μόνο από εσένα. Όση δουλειά κάνεις τώρα, θα υπάρχει και για το πρώτο και για το δεύτερο.

:shock: Πλεον θεωρω τρελους αυτους που κανουν δευτερο παιδι

Βέβαια όλα τα παιδιά δεν είναι ίδια και σου έτυχε το ζόρικο μοντέλο. Μόνο όποιος το έχει ζήσει σπίτι του το καταλαβαίνει, γιατί τέτοια παιδιά είναι μια χαρά έξω και οι γύρω που τα βλέπουν μόνο έξω θεωρούν τη μαμά υπερβολική που περιγράφει τη ζωηράδα τους.

Ακριβως ετσι, ολοι μου λενε τι ησυχο μωρακι.

Θες να πεις οτι και τα δικα σου ηταν ετσι ζωηρα και απο μια ηλικια και μετα ηρεμησαν;

[AthinaP]

Θες να πεις οτι και τα δικα σου ηταν ετσι ζωηρα και απο μια ηλικια και μετα ηρεμησαν;

 

Από τα διδυμάκια μου, το ένα ήταν σαν το δικό σου και το άλλο ήταν από τα άλλα παιδιά που μπορούν να κάθονται να κοιτάνε, για την ακρίβεια του αρέσει να κάθεται να κοιτάει, ήταν το μωρό του ρηλάξ. Δηλαδή δεν μπορεί να πει κανείς ότι ήταν θέμα δικής μου συμπεριφοράς, ή αν πήρα ή δεν πήρα φάρμακα στην εγκυμοσύνη ή οποισδήποτε εξωγενής παράγοντας. Ήταν έτσι από την κούνια. Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσα να είχα "επιβάλει" το ρηλάξ ή το πάρκο, αλλά αυτό θα ήταν για το παιδί άδικο και βασανιστικό, πιστεύω έτσι να το έχεις ζήσει και εσύ. Δεν μπορούσε να απασχολήσει τον εαυτό του, βαριόταν, να το πω έτσι και ούρλιαζε από τη βαρεμάρα, από νεογέννητο.

 

Δεν θα πω ψέματα, δυσκολεύτηκε λίγο το παιδί στο προνήπιο και στο νήπιο να καταλάβει τι να κάνει ή τι να μην κάνει σε μια τάξη, αλλά τώρα είμαστε αρκετά καλά. Όσο μεγαλώνουν μπορούν απλά να σκεφτούν και να διαλογιστούν και να μείνουν καθιστά, όσο είναι μικρά τέτοια παιδιά νομίζω είναι άδικο να το απαιτούμε αυτό. Θέλουν να μαθαίνουν συνεχώς και ο τρόπος που το κάνουν είναι να ζουζουνίζουν, ενώ άλλα παιδιά από ιδιοσυγκρασία είναι ευχαριστημένα να παρακολουθούν. Φαντάζομαι το βλέπεις, ότι το παιδί μαθαίνει γρήγορα και για αυτό βαριέται. Το να το κάνεις να μαθαίνει πιο αργά, δεν ξέρω... έχει προφανή πλεονεκτήματα και προφανή μειονεκτήματα. Καλά, από 2,5 ετών, σου είπα, καθόταν ακίνητος και έβλεπε ταινίες, οπότε αν είχε κάτι ενδιαφέρον, καθόταν μια χαρά.

 

Με τις εξόδους μαθαίνουν καινούργιες έννοιες και λεξιλόγιο και διάφορα άλλα πράγματα που μας φαίνονται απλά, όπως το πώς να μιλάνε με άλλα παιδιά, αλλά είναι και αυτά χρήσιμα.

 

Έχεις δίκιο, και εγώ λέω στον άντρα μου που ξεκίνησε θέλοντας τρία παιδιά, ότι είναι τυχερός που κάναμε δίδυμα, γιατί διαφορετικά αν τα κάναμε ένα-ένα, αν το πρώτο ήταν ήσυχο όπως το ένα διδυμάκι θα πηγαίναμε για δεύτερο σίγουρα, αλλά με τις αντοχές και τις υποχρεώσεις που έχουμε, για δεύτερο δεν θα με έπειθε αν η εμπειρία μας ήταν μόνο από το ζωηρό παιδί. Πάντως το πιστεύω, ακόμα και το ζωηρό δεν κρέμεται μόνο από τη μαμά όταν υπάρχει και μεγαλύτερο παιδί στο σπίτι, δηλαδή ακόμα και στο ρηλάξ θα κάθεται να χαζεύει το αδερφάκι να κάνει η μαμά κάτι άλλο σε άλλο δωμάτιο! Εννοείται η παραδοχή είναι ότι και το ζωηρό σιγά σιγά βρίσκει εναλλακτικούς τρόπους να απασχολείται και να δίνει και το καλό παράδειγμα στο μικρότερο.

 

Πάντως να ξέρεις, σε τέτοια παιδιά η οποιαδήποτε ενόχληση τους βγαίνει σε υπερένταση, εκτός από το να βαριούνται, μπορεί να είναι κουρασμένα, να νυστάζουν, να ζεσταίνονται, να διψάνε, να πεινάνε, οτιδήποτε και δεν ξέρουν να το πουν... Τα κορίτσια έχουν δίκιο στο να μην μάθεις το παιδί με τον τρόπο σου ότι είσαι ο σούπερ άνθρωπος που δεν κουράζεσαι εσύ. Δεν είναι και εύκολο αν δεν ξέρει κανείς τον άλλο να προτείνει κάτι αποτελεσματικό και δίκαιο για το παιδί, γιατί τώρα έχει μάθει αλλιώς... Αλλά δεν υπάρχουν και σίγουρες λύσεις, γιατί δεν είμαστε ρομποτ! Ειδικά τέτοια παιδιά.

[nadia agoromana]

Μην σκέφτεσαι να κρατάς δυνάμεις για τυχόν δεύτερο παιδί. Τυχόν δεύτερο παιδί θα βλέπει το μεγάλο και δεν θα εξαρτάται μόνο από εσένα. Όση δουλειά κάνεις τώρα, θα υπάρχει και για το πρώτο και για το δεύτερο. Βέβαια όλα τα παιδιά δεν είναι ίδια και σου έτυχε το ζόρικο μοντέλο. Μόνο όποιος το έχει ζήσει σπίτι του το καταλαβαίνει, γιατί τέτοια παιδιά είναι μια χαρά έξω και οι γύρω που τα βλέπουν μόνο έξω θεωρούν τη μαμά υπερβολική που περιγράφει τη ζωηράδα τους.

 

 

:roll::roll::roll::roll::roll::roll::roll: το ιδιο εχουμε και εμεις!!!!!!!!!!!!! οταν ειναι εξω ειναι το καλυτερο παιδι στο σπιτι ??????????? πανικος!!!!!!!!!!! και οταν ακουω ........ μα τι λετε το παιδι ειναι ησυχο!!!!!!!!!!!! :evil::evil: με πιανουν τα νευρα μου!!!!!!!!!! ελπιζω μεγαλωνοντας να ηρεμισουν τα παιδακια μας. υπομονη!!!

[alexele]

Πιο εύκολα γίνονται τα πράγματα όταν το πάρει απόφαση ο γονιός, ότι πλέον έχει αλλάξει η ζωή του, ο προσωπικός χρόνος είναι δυσεύρετος και ότι προτεραιότητα έχουν τα μικρά μας και η εκπλήρωση των αναγκών τους.

 

Τότε θα αλλάξουν τα πράγματα για σένα και θα είναι πιο εύκολα. Όταν προσαρμοστείς δηλαδή στις νέες συνθήκες της ζωής σου.

 

Ήμουν ελεύθερη, έμενα με τους γονείς μου και όταν παντρεύτηκα μου φαινόταν βουνό να δουλεύω και να έχω και το σπίτι να φροντίζω... Υποτίθεται δεν προλάβαινα τίποτα.

 

Μένω έγκυος, λέω αχ τι χαζή που ήμουνα και παραπονιόμουν. Τουλάχιστον πριν δεν είχα και τις αδιαθεσίες της εγκυμοσύνης επιπρόσθετα...

 

Κάνω το πρώτο παιδάκι και ξαφνικά όλα τα προηγούμενα μου φαίνονταν παιχνιδάκι. Αχ λέω τώρα είναι τα ζόρια...

 

Μένω έγκυος στο δεύτερο, δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου από τις αδιαθεσίες, είχα το σπίτι, τη δουλειά και το πρώτο παιδάκι να προσέχω-διασκεδάζω κτλ...

 

Κάνω και το δεύτερο και εκεί παθαίνω ένα σοκ... Ένιωθα τελείως χαζή για όλα τα παράπονα που είχα κάνει μέχρι εκείνη τη στιγμή...

 

Τώρα πλέον δεν παραπονιέμαι... Έχω προσαρμοστεί, έχω βρει λύσεις να τα συνδυάζω όλα και δεν με φοβίζει τίποτα.

Σταμάτα λοιπόν να ελπίζεις ότι όλα θα γίνουν πιο εύκολα. Δεν θα γίνουν- κάθε στάδιο της ανάπτυξης του παιδιού θα φέρνει άλλες δυσκολίες- αλλά πρέπει εσύ να προσαρμοστείς... Όταν προσαρμοστείς θα τα βλέπεις όλα με άλλο μάτι.

 

Συμφωνώ από τη πρώτη μέχρι τη τελευταία σου λέξη!!!

[ΣΤΕΛΛΙ]

Καποιος μου ειπε..."Ολα αλλαζουν στη ζωη μας απο τη στιγμη που θα ανοιξει τα ματια του το παιδι μας μεζρι τη στιγμη που θα κλεισουμε εμεις τα ματια μας"!!!Και συμφωνω με τις προλαλησασες....αλλαζει η ζωη με το παιδι αλλα για να το κανω εγω προσωπικα ηξερα οτι δεν θα ημουν χαλαρη στο κρεβατι μου μετα τη δουλεια,,,,τωρα κ θα φαμε στο ποδι, κ θα ετοιμαστουμε για βολτες στο λεπτο---παλια ηθελα μονο μιση ωρα να βαφτω...με το πασο μου!!!!----κ θα κανουμε μπανιο τα μεσανυχτα!!!Δεν αλλαζω ομως την καλοπεραση μου με την ξανθομαλλουσα πριγκιπισσα μου!!!Οπως κ καθε μαμα εδω μεσα αλλωστε!!Ε τωρα κανα παραπονακι του στυλ "γκρινιαζει ολη μερα" θα κανουμε...φανταστειτε ομως εχω φιλη που μου ελεγε οτι της γκρινιαζε--για τα δικα του θεματα κ με τον δικο του τροπο φυσικα--ο 15χρονος γιος της, μια ολοκληρη μερα για θεμα φαγητου!!!!Αυτα δεν θα σταματησουν ποτε..!!!

[newbie G]

Καποιος μου ειπε..."Ολα αλλαζουν στη ζωη μας απο τη στιγμη που θα ανοιξει τα ματια του το παιδι μας μεζρι τη στιγμη που θα κλεισουμε εμεις τα ματια μας"!!!Και συμφωνω με τις προλαλησασες....αλλαζει η ζωη με το παιδι αλλα για να το κανω εγω προσωπικα ηξερα οτι δεν θα ημουν χαλαρη στο κρεβατι μου μετα τη δουλεια,,,,τωρα κ θα φαμε στο ποδι, κ θα ετοιμαστουμε για βολτες στο λεπτο---παλια ηθελα μονο μιση ωρα να βαφτω...με το πασο μου!!!!----κ θα κανουμε μπανιο τα μεσανυχτα!!!Δεν αλλαζω ομως την καλοπεραση μου με την ξανθομαλλουσα πριγκιπισσα μου!!!Οπως κ καθε μαμα εδω μεσα αλλωστε!!Ε τωρα κανα παραπονακι του στυλ "γκρινιαζει ολη μερα" θα κανουμε...φανταστειτε ομως εχω φιλη που μου ελεγε οτι της γκρινιαζε--για τα δικα του θεματα κ με τον δικο του τροπο φυσικα--ο 15χρονος γιος της, μια ολοκληρη μερα για θεμα φαγητου!!!!Αυτα δεν θα σταματησουν ποτε..!!!

 

Άχαχαχαχα τι μου θύμισες τώρα!!! Από πλήρες make-up που έκανα για να πάω στη δουλειά το πρωί, τώρα αρκούμαι σε κονσήλερ, ρουζ, λιπ γκλος στις εξόδους μας και πολύ μου είναι. Σκουλαρίκια, κολιέ κομμένα, γιατί τα τραβάει και κινδυνεύεις να μείνεις με σχισμένο αυτί. Μαλλιά κοντά γιατί στεγνώνουν στο πεντάλεπτο και ντουζ στα γρήγορα. Παλιά γέμιζα και τη μπανιέρα κι έπαιρνα και κρασί μαζί. Εννοείται πως έχω προσαρμοστεί και δεν με πειράζει καθόλου. Το μόνο που με πειράζει είναι που δεν κοιμάται κάθε μεσημέρι κι ο μεσημεριανός ύπνος μου έχει λείψει πάααρα πολύ. Τουλάχιστον κοιμάται συνεχόμενο 8ωρο τα βράδια.

[mariazerta]

χαχαχα, όχι καλέ. Το κάνει για να σου τραβήξει την προσοχή και να ενδώσεις...

 

Εσύ βεβαιώσου ότι δεν κινδυνεύει και συνέχισε απτόητη. Είναι κλασσικά αυτά τα ξεσπάσματα.

 

Η δικιά μου έπεφτε στο πάτωμα (πρόσεχε όμως πως θα πέσει για να μην χτυπήσει) και κυλιόταν με ένα δραματικό τρόπο... Μιλάμε για παράσταση για όσκαρ. Εγώ πήγαινα σε άλλο δωμάτιο αδιάφορη, ερχόταν από πίσω, βεβαιωνόταν ότι κοιτάω και ξαναέκανε το ίδιο

αυτο ακριβως κανει καμια φορα η δικα μου Μαρθα Βουρτση!! :lol:!!!!!!!

[mariazerta]

εχω κ εγω ενα πολυ απαιτητικο κοριτσακι..εμενα βεβαια περπατησε πολυ νωρις,9 μηνων κ τοσο που κρατηθηκε απορω γιατι ειναι πολυ περιεργη με τα παντα!!!! εγω την αφηνα να μπουσουλαει κ αν επεφτε so what??? μηπως ειναι το πρωτο η΄το τελευταιο παιδακι του κοσμου??? δουλειες ακομα κανουμε μαζι,βαζουμε μαζι πλυντηριο,εκεινη παταει τα κουμπια,βγαζει μαζι μου τα ρουχα στην λεκανη κ στο απλωμα δινει τα μανταλακια κ μιλαει με τις γατες απο κατω!!!!! με βαζει να σφουγγαριζουμε με το ζορι κ αλλα τετοια ομορφα!!! να ξερεις παντως οτι οσο παει καλυτερευει η κατασταση,εγω τουλαχιστον ετσι νιωθω αλλα 2ο ακομα δεν κανω ουυυυυυτε με σφαιρες!!!!!!

[ekavi_]

αυτο ακριβως κανει καμια φορα η δικα μου Μαρθα Βουρτση!! :lol:!!!!!!!

 

:lol::lol::lol::lol:

[ΣΤΕΛΛΙ]

χαχαχα!!!επρεπε να δειτε την δικια μου σημερα...αφου φαγαμε, ηταν στο καρεκλακι φαγητου κ γκρινιαζε..εγω επρεπε να καθαρισω κ να συμμαζεψω τα συμπρακαλα του φαγητου....ξαφνικα κλαιει πολυ, την αγνοω κ γυρναω να δω τι επαθε μετα απο ενα λεπτο...εκεινη τοτε ειχε το υφοσ "για να δω,,θα γυρισει να με δει που κλαιω????"...ειχε γουρλωσει τα ματια κ με κοιταγε με πλαγιο βλεμμα ολο περιεργεια αν θα γυρισω...εγω γυρισα αποτομα και την ξαφνιασα κ τοτε σταματησε...ειχε το υφος "αμαν, γρηγορα γυρισε το κεφαλι της η μαμα να με δει!!""".....η περιγραφη μου δεν αρκει να σας λεω......τι ψευτοκλαμα θεε μου!!!!πρωτη φορα τοσο εντονα ψευτικο!!!

[AthinaP]

Υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές εκτός από τις εξόδους, για τα ζωηρά παιδιά. Υπάρχει μια άλλη λύση β' επιλογής, αλλά είναι και αυτό μια λύση, προκειμένου να μην είναι η μαμά ο άνθρωπος-ορχήστρα.

 

Μπορεί κάποιος άλλος να κάνει τις δουλειές όσο η μαμά παίζει με το παιδί. Δεν είναι τρομερό κόστος, έστω μια φορά στις 15, πόσο χρόνο χρειάζεται μια μαμά για να κάνει λίγες λίγες τις δουλειές που μπορεί να κάνει μια άλλη γυναίκα μία στις 15; Βέβαια αυτό έχει ένα τίμημα, εκτός από το χρηματικό, ότι μπαίνει άλλος άνθρωπος σπίτι και έχει και αυτό τα ρίσκα του.

 

Οι περισσότερες από εμάς έδωσαν μια μικρή περιουσία στο μαιευτήριο και μια γιατρίνα μου είπε επί λέξει όταν θέλησα να κάνω αναβάθμιση κατηγορίας: κράτα κορίτσι μου τα χρήματα για να πάρεις μια γυναίκα για αργότερα, για το σπίτι, που σκέφτεσαι να τα σκάσεις έτσι για 3 μέρες όλες και όλες!

 

Εγώ ήξερα ότι σε μικρό διάστημα θα επέστρεφα στη δουλειά και θα είχα το χρόνο για παιδί-σπίτι σύζυγο μείον 9 ώρες ημερησίως και 5 ημέρες την εβδομάδα. Και το θεωρούσα αμαρτία για όσο διάστημα είχαμε μαζί με τα παιδιά να περνάμε έτσι και έτσι, μεγάλοι και μικροί, αντί να περνάμε καλά! Οπότε τελείως απροβλημάτιστα και απενοχοποιημένα ανακοίνωσα μια μέρα στον άντρα μου ότι παίρναμε γυναίκα. Το έβλεπε και εκείνος ότι είχα κάνει ό,τι ήταν δυνατόν αλλά δεν έφτανε. Για τον απλό λόγο ότι κανένα ανθρώπινο πλάσμα δεν θα έφτανε να τα κάνει όλα σωστά. Κάτι θα έμενε πίσω. Είτε θα ήταν τα παιδιά είτε το σπίτι είτε η ηρεμία ολονών και των παιδιών μαζί!

 

Εξάλλου, το να μένει μια μαμά με ένα παιδί σπίτι είναι μια κατάσταση που έγινε "νορμάλ" μόλις τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι νορμάλ αυτό για το ανθρώπινο είδος. Το νορμάλ είναι να ζει το κύτταρο της οικογένειας σε μια γειτονιά, κάπου που να μπορεί κάποιος να πει μια κουβέντα, τέλος πάντων και όπου τα παιδιά παίρνουν άλλου είδους ερεθίσματα. Στο κλείσιμο κάποια παιδιά προσαρμόζονται εύκολα σχετικά, αλλά δεν σημαίνει ότι είναι και το καλύτερο πράγμα. Αν είναι μόνα με τη μαμά, δεν ακούνε καταρχήν πώς είναι ο νορμάλ ανθρώπινος διάλογος μεταξύ ενηλίκων. Αντί για αυτό μπορεί να ακούνε μια μαμά να "παραμιλάει" όλη μέρα.

 

Υπάρχει και το γνωστό:

 

"It takes a village to raise a child" που ισχύει κυρίως για τα πολύ ζωηρά παιδιά. Τα άλλα, κάπως προσαρμόζονται.

[newbie G]

 

Μπορεί κάποιος άλλος να κάνει τις δουλειές όσο η μαμά παίζει με το παιδί. Δεν είναι τρομερό κόστος, έστω μια φορά στις 15, πόσο χρόνο χρειάζεται μια μαμά για να κάνει λίγες λίγες τις δουλειές που μπορεί να κάνει μια άλλη γυναίκα μία στις 15; Βέβαια αυτό έχει ένα τίμημα, εκτός από το χρηματικό, ότι μπαίνει άλλος άνθρωπος σπίτι και έχει και αυτό τα ρίσκα του.

 

Το "πρόβλημα" (σε εισαγωγικά, γιατί εγώ δεν το θεωρώ πρόβλημα) δεν είναι οι δουλειές. Είναι η έλλειψη ελεύθερου χρόνου. Τουλάχιστον εγώ έτσι το αντιλαμβάνομαι. Προσωπικά δεν θα μου έφτανε μια γυναίκα που θα μου κρατάει το μωρό μια φορά στις 15, γιατί έχω ανάγκη για προσωπικό χρόνο πιο συχνά. Γυναίκα για να μου καθαρίζει, παίρνω όσο πιο συχνά μπορώ. Προσπαθώ να ξεκλέβω χρόνο και να κάνω πράγματα για μένα τα απογεύματα, καθώς συμμετέχει κι ο σύζυγος στην ανατροφή του παιδιού. Δεν τα κάναμε μόνες μας τα παιδιά, ας αναλάβουν κι αυτοί τις ευθύνες τους.

[AthinaP]

Ναι, αν και δεν το έθεσε έτσι ακριβώς η θεματοθέτρια. Και για αυτό υπάρχει λύση, θεωρητικά, να αφήσεις απλά το παιδί σε κάποιον, οποιονδήποτε. Το γιατί δεν το κάνει κάποιος μπορεί να είναι περίπλοκο. Προσωπικά το ζωηρό παιδί δεν το άφηνα ούτε κατά διάνοια όσο ήταν μικρό σε οποιονδήποτε ξένο, ούτε στη γυναίκα που είχαμε βοηθό για να πάω σε άλλο δωμάτιο και στον πατέρα του ακόμα το άφησα για να λείψω από το σπίτι μετά που χρόνισετο παιδί και είχε ηρεμήσει κάπως! Ο άντρας μου είναι αρνί, και συμμετείχε σχεδόν όσο και εγώ στην ανατροφή των παιδιών, όσο του επέτρεπε τότε η δουλειά, αλλά έδειχνε ότι μπορεί να έχει ξεσπάσματα και δεν νομίζω ότι πολλά πράγματα μπορούν να φέρουν τον άλλο στα όριά του όσο ένα παιδί εκτός ελέγχου ή ιδιαίτερα κουραστικό, έστω και για λίγο, έστω και για μια στο τόσο.

 

Οπότε η μαμά του ζωηρού παιδιού μπορεί να έχει διπλή δοκιμασία, αφενός την κουραστική καθημερινότητα και αφετέρου το ότι μπορεί να έχει λιγότερες ευκαιρίες να έχει χρόνο για τον εαυτό της λόγω του ότι μπορεί να μη θέλει-εμπιστεύεται να αφήσει το συγκεκριμένο ζωηρό παιδί. Για το παιδί μαμ-κακά και νάνι νομίζω κανείς μπορεί να μην του περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να συμβεί κάτι παράξενο-κακό ακόμα και χωρίς τη μαμά.

 

Εν πάσει περιπτώσει, αν τα πράγματα δυσκολεύουν για τη μαμά, μπορεί να προσλάβει βοήθεια και να κάνει πράγματα για εκείνη όσο η "νταντά" είναι κάπου εκεί κοντά. Ή τέλος πάντων να το πάρει απόφαση και να αφήσει το παιδί για ένα διάστημα εντελώς. Ε, γύρω στους 18 μήνες περπατάνε καλά, είναι λίγο πιο ήρεμα, δεν φοβάται κανείς τόσο πολύ για ατυχήματα, κάπως υπάρχει μια μίνιμουμ συνεννόηση. Το πότε νιώθει κανείς άνετα είναι πολύ σχετικό. Εγώ τα είχα αφήσει στους 18 μήνες αναγκαστικά, σε συνδυασμό παιδικού-νταντάς για να πάω για δουλειά. Μόνο νταντά για τόσες ώρες κάθε μέρα δεν ήθελα στο σπίτι, γιατί ήταν φανερό ότι ούτε μόνο με τη μαμά ήταν η κατάσταση υποφερτή για τόσες συνεχόμενες ώρες στο σπίτι με μόνο προαυλισμό τις επισκέψεις στην παιδική χαρά της γειτονιάς! Βαρεμάρα και για τη μαμά και για το παιδί. Άλλοι αναγκάζονται να τα αφήσουν σε κάποιον αρκετά νωρίτερα... Οπότε όλα σχετικά είναι και έχουν το τίμημά τους.

 

Τέλος πάντων ήθελα να πω ότι όσο επιτρέπει η κατάσταση του καθενός, μπορεί η μαμά να μη θεωρήσει ότι όλα στο σπίτι και στο παιδί είναι δική της δουλειά, μπορεί να είναι εν μέρει του συζύγου ή και κάποιου τρίτου, τουλάχιστον για τα ζόρικα διαστήματα. Οι περισσότεροι σημερινοί σύζυγοι το καταλαβαίνουν χωρίς πολλές κουβέντες αυτό, αν και υπάρχουν ορισμένοι πιο παραδοσιακοί. Δεν έχουν κάποιο "πρόβλημα", αυτοί, όμως δεν είναι όλες οι λύσεις για όλους το ίδιο αυτονόητες.