ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΑΚΙ

[katerina1981]

καλησπέρα σε όλες τις μαμαδες! Δεν ξέρω αν υπάρχει κάπου ξανά αναρτημένο το θέμα μου αλλά δεν το πήρα είδηση!!! Το θέμα που αντιμετωπίζω είναι ότι ο γιος της κολλητης μου είναι ένα περίεργο, παράξενο παιδί κ έντονα επιθετικό. Ο μικρός της με τις λίγες , ελάχιστες γνώσεις που έχω, έχει κάποια αυτιστικά στοιχεία(αν κ δεν είναι δόκιμος ο όρος ) κ πέρα απο αυτό είναι κ πολύ εντονα επιθετικός. Είναι 2,5 χρονών κ έχει ταράξει τα παιδιά μας στο ξύλο. Είτε τα σπρώχνει είτε τους πετάει παιχνίδια στο κεφάλι και πολλές φορες τα τραυματίζει επικίνδυνα. Η φίλη μου το παλεύει κ τον μαλώνει συνεχώς χωρίς κανένα νόημα. Βέβαια τωρα διάβασα ότι δεν πρέπει να δίνουμε την προσοχή μας στο παιδί που έκανε την πράξη αλλά στο θύμα, το οποίο το κάνει αλλά θα δώσει κι αυτουνού πολλή σημασία κ θα ασχοληθεί πολύ με το θέμα κάθε φορά. Αυτό που με κάνει να αγχώνομαι είναι ότι τελικά χτες όταν χτύπησε έντονα το γιο μου , ένα αλλο αγόρι γιος φίλης μας , τον έσπρωξε δυνατα, για να τον απομακρύνει. Κ όλες αναφωνήσαμε "μπράβο μικρε!!!!!!!" κ ένιωσα τοσο ασχημα που ένιωσα ικανοποιηση που κάποιο άλλο παιδακι βρέθηκε να τον χτυπήσει αλλά γενικά νιώθω έντονο θυμο γι αυτο το παιδί γιατι εχει ταράξει το παιδί μου στο ξύλο και όποτε τον βλέπει ο μικρός τρεχει στην αγκαλια μου κ δεν ξαναφευγει μεχρι αυτος να φυγει απο το χώρο. Εχει πάθει σοκ με το συγκεκριμενο παιδί. Κι εγω το ίδιο. Να πω ότι κάποια στιγμή της κάναμε νύξη να συμβουλευτει καποιον ειδικό να τη βοηθησει πώς να τον αντιμετωπίσει κ με προσχήματα έφυγε απο το χώρο για να μη συνεχιστει η συζητηση. Θεωρω ότι έχει απομακρυνθει απο μας λόγω του γιου της και τη βλέπουμε σπάνια λόγω αυτης της κατάστασης. Επίσης σίγουρα ένιωσε άσχημα με την αυθόρμητη αντίδραση μας στο χτύπημα του μικρου κ ενιωσα άσχημα που το έζησε αυτό η φίλη μου! Μήπως έχει καμιά απο σας παρόμοια εμπειρία???? θα θέλατε να σας μιλησουν οι φίλες σας? Τι πρέπει να κάνουμε???? Είμαστε σε ένα μικρό αδιέξοδο στη φιλία μας.

[kerela]

ειναι λεπτο το ζητημα.Θεωρω ομως οτι πρεπει να βρεις το θαρρος να επαναφερεις το θεμα με τακτ..βεβαια εξαρταται και ποσο καλη φιλια εχετε και ποσο δεκτικη ειναι η φιλη σου!

[Maya]

Καλά, η φίλη σου δεν το βλέπει, ότι το παιδί της έχει ταραξει τα άλλα στο ξύλο? (δεν μιλώ για το εάν έχει το παιδάκι πρόβλημα ή όχι, αλλά για το γεγονός αυτό καθαυτό). Καλά έκανε και απομακρύνθηκε η κοπέλα. Κι εμένα ο πρώτος μου γιος ήταν πολύ ζωηρός και χτύπαγε στα 2+ , φρόντιζα οι παρέες του να είναι ελεγχόμενες και μετρημένες, ώστε να ρυθμίσω τη συμπεριφορά του. Όταν τον 'εκπαίδευσα' ξαναβρήκαμε τους φίλους μας. Από παιδάκια που δεν μπορούσαν να τον 'χειριστούν', τον είχα απομακρύνει. Τον έφερνα μόνο σε επαφή με δυναμικά παιδάκια που τον 'κατάφερναν'.

[olympics]

Έχω κι εγώ ένα αντίστοιχο πρόβλημα στο οποίο δεν έχω βρει λύσει ακόμα! Η κόρη μιας φίλης μου (4,5 χρονών) έχει πολύ άσχημη συμπεριφορά όταν έρχεται ή πάμε σπίτι της. Ενώ το πρώτο 20 λεπτο παίζουν ωραία, μετά αρχίζει να συμπεριφέρεται απαράδεκτα κυρίως στο γιό μου (4,5 χρονών) και μετά στην κόρη μου 28 μηνών. Τον σπρώχνει, τον χτυπάει, δεν τον αφήνει να παίζει με τίποτα. Ότι πιάνει αυτός στο χέρι του, του το αρπάζει πολύ απότομα και αρχίζει να του λέει φύγε, άσε με, δεν σε έχω φίλο,κλπ. Ύστερα αρχίζει να του βγάζει την γλώσσα και να τον φτύνει.

Ο γιός μου είναι ένα πολύ ευαίσθητο παιδί που δεν έχει εκδηλώσει μέχρι τώρα βία σε κανένα παιδί όσο και αν τον έχουν χτυπήσει. Ούτε στην μικρότερη αδελφή του που σίγουρα την ζηλεύει. Κάθε φορά έρχεται σ' εμένα για να τον παρηγορήσω και για να μαλώσω το κορίτσι. Εγώ τον αγκαλιάζω, τον φιλάω αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορώ να μαλώσω το κορίτσι από την στιγμή που είναι μπροστά και η μαμά του. Περιμένω λοιπόν κάθε φορά να την μαλώσει, αλλά το μόνο που κάνει είναι να λέει στον γιό μου, ότι η κόρη της το έκανε κατα λάθος. Ο γιος μου ισχυρίζεται ότι δεν το έκανε κατα λάθος, και εκείνη επιμένει στο ίδιο τροπάριο. Την Τελευταία φορά που έγινε πάλι αυτό, ο γιος μου πήγε στο κορίτσι και της είπε 'το είπα στην μαμά σου' και εκείνο απάντησε 'θα σε ξαναχτυπήσω'. Τότε η φίλη μου αφού το άκουσε και πλέον δεν μπορούσε να ισχυριστεί πάλι το ίδιο, φώναξε την μικρή να πάει κοντά της να της μιλήσει, πράγμα που δεν έγινε, διότι η μικρή δεν πήγε φυσικά κοντά της. Πήγε ο μπαμπάς της και άρχισε να τους παίζει για να ξεχαστεί το επεισόδιο. Λίγο μετά όταν πάλι μείναν μόνα τους, το κορίτσι πάλι άρχισε να φωνάζει στον γιό μου και εκεί που εκείνος είχε το χέρι του στην κάσα από ένα ξύλινο σπιτάκι, εκείνη έκλεισε την πόρτα με δύναμη στο χέρι του. Φυσικά ο δικός μου άρχισε να ουρλιάζει και η μάνα της άρχισε πάλι το ίδιο τροπάριο, ότι το έκανε κατα λάθος. Ο μπαμπάς της άρχισε να την μαλώνει και το κορίτσι άρχισε την υστερία, τα κλάματα και τις φωνές. Η μαμά της άρχισε να επιτίθεται στον πατέρα λέγοντάς του 'πιστεύεις ότι το έκανε επίτηδες;' και να του λέει να μην της φωνάζει και ότι είναι χειρότερα έτσι.

Το κορίτσι άρχισε να κλαίει με τσιρίδες χωρίς σταματημό και η μαμά της προσπαθούσε να την ηρεμήσει λέγοντάς της 'αντί να κλαίει ο τάδε που χτύπησε το χέρι του κλαις εσύ;'

Τότε δεν άντεξα και της είπα 'Καλά δεν έχεις καταλάβει γιατί κλαίει;'

'Όχι' μου λέει.

'Κλαίει για να μην την μαλώσεις και να την πάρεις με το καλό' τις λέω.

'Δεν νομίζω' μου λέει εκείνη.

'Αφού κάθε φορά το ίδιο γίνεται όταν τον χτυπάει ή του παίρνει όλα τα παιχνίδια από τα χέρια' της λέω.

'Μάλλον είναι πάλι ματιασμένη' μου λέει.

Το θέμα έκλεισε εκεί.

Αλλά εγώ την επόμενη φορά που θα ξαναγίνει κάτι τέτοιο, θα πάρω τα παιδιά και θα φύγω και ας έχουμε κάτσει μόνο 10-15 λεπτά. Ίσως έτσι καταλάβει η φίλη μου, ότι πρέπει να κάνει κάτι άλλο για να συνετίσει την κόρη της. Όλο αυτό γίνεται από τον Σεπτέμβριο και δεν έχω δει κανένα αποτέλεσμα στην συμπεριφορά του παιδιού της. Δεν μπορώ να το αγνοώ πια, όσο φίλη μου και αν είναι. Πρέπει να υπερασπιστώ κι εγώ τα παιδιά μου.

Η δε μικρή μου έχει άρχισε να φτύνει, να χτυπάει και να κλαίει με την ίδια υστερία όπως του κοριτσιού.

Το ξέρω ότι είναι κακό παράδειγμα για τα παιδιά μου, αλλά να διακόψω την φιλία μου με την φίλη μου;

[Μαρία1982]

Ολυμπικς είναι δύσκολη η κατάσταση, από τη στιγμή που σας δένει μια φιλία. Κια εγώ την επόμενη φορά θα έφευγα κια από κι και πέρα αν δεν το καταλάβαινε θα απομακρυνόμουν για ένα διάστημα μήπως και το έπαιρνε χαμπάρι και μπορούσε να το συζητήσει. Βέβαια, πρώτα απ όλα θα της συζητούσα την κατάσταση με ευγενικό τρόπο και μετά θα τα έκανα όλα αυτά, αλλά στο λέω έτσι γιατί κατάλαβα ότι η φίλη σου δεν παίρνει από λόγια κατάμουτρα και αντί να κάνετε από την αρχή κουβέντα θα παρεξηγούσε τι θα της έλεγες και στο τέλος θα ήταν και θιγμένη.(εννοώ που επιτέθηκε στον πατέρα επειδή μάλωσε το κορίτσι κια στην συμπαριφορά του παιδιού που αντί να την κάνει να καταλάβει το λάθος της, εμέσος πλην σαφώς την δικαιολογεί συνέχεια). Πάντως, όταν το έκανε ο δικός μου και όντως κατα λάθος σε παιδί φίλης μου, τον μάλωσα και του εξήγησα με ωραίο τρόπο το λάθος του και έπειτα το κατάλαβε και δεν το ξαναέκανε. Βέβαια όλα είναι σχετικά με το παιδί και το πως έχει μάθει να μας χειρίζεται αφού εμείς του δίνουμε το ελέυθερο, αλλά είνια άσχημο να συμπεριφέρονται έτσι. Μπορώ να καταλάβω ότι δεν ταιριάζουν και δεν θέλει να παίζει με τα δικά σου, οκ, αλλά η συμπεριφορά της και ειδικά να τον χτυπήσει έτσι δεν επιτρέπετε ούτε δικαιολογείται και ας είναι μικρή. Στην τελική είναι σε ηλικία που πρέπει να αρχίσει να συμπεριφέρεται κόσμια απέναντι σε άλλα παιδιά. Δεν είνα 2 αλλά 4.5. Μην στεναχωριέσαι όμως γιατί πιστεύω ότι λύση θα βρεις. Τουλάχιστον να σκέφτεσαι ότι από την συμπεριφορά των παιδιών σου φαίνεται ότι έχεις κάνει καλή δουλειά.

[spyros78]

Είχε ένα παρόμοιο περιστατικό ο γιος μου στον παιδικό σταθμό. Είναι γύρω στα 3 και υπάρχει στη τάξη του ένα επιθετικό παιδάκι που χτυπάει τα άλλα παιδιά και πετάει παιχνίδια.

Η γυναίκα μου του έλεγε αν τον ξαναπειράξει να το πει αμέσως στην κυρία.

Μία μέρα ήρθε σπίτι με ένα σημάδι στο μάτι.

Από τότε τον προπονώ σπίτι ώστε να μάθει να χτυπάει και να κλωτσάει , πάντα σε άμυνα και μετά από πρόκληση . Για σάκο του μποξ έχει ένα μεγάλο αρκούδο.

Θα σου πω αν πέτυχε αυτή η μέθοδος

[Izaki]

Olympics κατά τη γνώμη μου πρέπει να απομακρυνθείς άμεσα αφού ήδη η μικρή σου έχει αρχίσει να ξεσηκώνει τη συμπεριφορά της κόρης της φίλης σου. Ένας σημαντικός λόγος ύπαρξης των φίλων είναι να περνάμε καλά μαζί τους κάτι που στην προκειμένη περίπτωση δεν γίνεται. Τα παιδιά σου ταλαιπωρούντα και εκτίθενται σε ένα κακό παράδειγμα (αφού το κοριτσάκι κάνει ότι θέλει χωρίς συνέπειες) και εσύ προφανώς είσαι αγχωμένη και έχεις συνέχεια το νου σου περιμένοντας το επόμενο "χτύπημα" της μικρής. Στη φίλη μου θα έλεγα ότι προφανώς τα παιδιά δεν ταιριάζουν οπότε για ένα διάστημα τουλάχιστον καλό θα ήταν να μην κάνουν παρέα και στο μέλλον ξαναδοκιμάζετε να δείτε πώς θα πάει. Αυτό δεν σας εμποδίζει εσάς να πιείτε έναν καφέ ή να πάτε μία βόλτα μόνες σας. Είναι πασιφανές πως υπάρχουν θέματα στην οικογένεια της φίλης σου, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει τα παιδιά σου να είναι τα θύματα.

Spyros78 το δικό σου παράδειγμα είναι διαφορετικό. Στον σταθμό υπεύθυνη είναι η δασκάλα. Εκείνη θα βρει τον τρόπο να συνετίσει το παιδί με την λάθος συμπεριφορά και σε εκείνη θα πρέπει να απευθυνθείς αν δεν το έχεις ήδη κάνει. Όμως σαν εκπαιδευτικός σου λέω ότι αν και συμφωνώ ότι τα παιδιά δεν πρέπει να είναι παθητικά θύματα και να κάθονται να τις τρώνε και ότι και εγώ στο παιδί μου αν υπήρχαν επαναλαμβανόμενα κρούσματα θα του έλεγα να αμυνθεί, σε καμία περίπτωση δεν θα το προπονούσα στο σπίτι βάζοντας το να χτυπάει τα λούτρινα για να "μάθει να χτυπάει και να κλωτσάει" όπως λες. Φοβάμαι ότι ίσως πάρει λάθος μηνύματα (ο μπαμπάς επικροτεί τη βία) και από αμυνόμενος βρεθεί θύτης. Θα σου πρότεινα να του πεις όταν τον χτυπάνε να πηγαίνει κατευθείαν στη δασκάλα, στους μαθητές μου τουλάχιστον αυτό έκανα και έτσι μπορούσα να επέμβω αμέσως αν δεν είχα αντιληφθεί εγώ ή η συνάδελφος το συμβάν.

[ekavi_]

Διάβαζα με προσοχή την ιστορία, μέχρι που έπεσα σε αυτό:

 

'Μάλλον είναι πάλι ματιασμένη' μου λέει.

Το θέμα έκλεισε εκεί.

 

Νομίζω είναι φανερό ότι δεν σκοπεύει να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα η μητέρα.

 

Εγώ θα απομακρυνόμουν. Αν υπήρχε το ίδιο θέμα με μια μητέρα που ήταν από δίπλα και έβαζε κάποια όρια στο παιδί ή τέλοσπάντων χειριζόταν σωστά το θέμα, τότε δεν θα είχα πρόβλημα να παίξουν τα παιδιά μεταξύ τους και ας είναι το ένα επιθετικό. Εφόσον όμως κάτι τέτοιο δεν γίνεται και μάλιστα η μητέρα διαφωνεί και μαλώνει με τον πατέρα μπροστά στα παιδιά, όχι δεν θα κάτσω να προσπαθώ να επιβάλλω τάξη.

[Maya]

Οι χημεία ανάμεσα σε δύο παιδιά είναι σημαντική και έχει φυσικά να κάνει και με την αντίδραση των γονιών. Εμένα το παιδί μου είναι ένα ζωηρό παιδί (προσοχή, όχι επιθετικό, ζωηρό). Είναι το παιδί που, αν τον πειράξεις, θα σε σπρώξει. Εγώ αυτό το θεωρώ κακό και το δουλεύω με το παιδί μου, σιγά σιγά θα το φτιάξουμε. Όμως υπάρχουν παιδάκια με τα οποία παίζει με τις ώρες τέλεια, και άλλα με τα οποία πρέπει να έχω τα μάτια μου πάντα ανοιχτά. Ο λόγος είναι ότι τον προκαλούν (ακόμα και για πλάκα νομίζω) και αυτός ανταποκρίνεται-τσιμπάει. Με το γιο μίας φίλης μου όμως, παρατηρώ ότι μόνο εγώ κάνω παρατηρήσεις. Τον ενοχλεί ο μικρός, αντιδρά ο δικός μου, κάνω παρατήρηση εγώ. Εκείνη καμία αντίδραση, σαν να μην ήταν το παιδί της εκεί. Φτάνουμε δηλαδή στο σημείο ο δικός μου να σηκώνει το βάρος όλου του γεγονότος, σαν να το προκάλεσε μόνος του. Αυτό το βρήκα άδικο για το παιδί μου, χαλάστηκα όμως και με τη φίλη μου. Τι να το κάνω εγώ που το βράδυ, λέει, στο σπίτι του κάνει τις παρατηρήσεις γιατί δεν της αρέσει να του κάνει παρατηρήσεις μπροστά σε άλλους. Και αν δηλαδή κάνω και εγώ το ίδιο? Θα τα αφήσουμε να ξεμαλλιαστούνε?

Θέλω να πω ότι πρέπει να υπάρχει συμβατότητα ΚΑΙ ανάμεσα στα παιδιά ΚΑΙ ανάμεσα στις μαμάδες- γονείς. Αν πχ. εσύ λες στο παιδί σου, ('αν σε δείρει, δείρε κι εσύ'), και εγώ προσπαθώ να του μάθω ακριβώς το αντίθετο ('μην τσιμπάς με τους ανόητους, που χτυπάνε'), πώς θα κάνουμε παρέα κι εμείς και τα παιδιά?

[Maya]

Από τότε τον προπονώ σπίτι ώστε να μάθει να χτυπάει και να κλωτσάει , πάντα σε άμυνα και μετά από πρόκληση . Για σάκο του μποξ έχει ένα μεγάλο αρκούδο.

Θα σου πω αν πέτυχε αυτή η μέθοδος

 

Πώς το δίνεις αυτό στο τρίχρονο να το καταλάβει? Βάζεις τον αρκούδο να .... τον προκαλεί? :lol::lol:?

[spyros78]

Όχι του λέω να κάνει προπόνηση με κλωτσιές και μπουνιές , ενίοτε και με τα δύο χέρια.

Μια χαρά καταλαβαίνει το 3χρονο.

Πέρα από την αρχή που δεν ήθελε να πάει στον παιδικό , υποψιάζομαι ότι τον τελευταίο καιρό δεν ήθελε να πάει επειδή τον πείραζε αυτό το παιδάκι.

Δεν ξέρω αν μου είπε αλήθεια , αλλά μου είπε ότι τον έριξε μία όταν πείραζε ένα άλλο παιδάκι. Γενικά πρόκειται για ένα πολύ επιθετικό παιδάκι που πειράζει όλα τα υπόλοιπα.

@Ιzaki και η μάνα του τα ίδια με σένα λέει. Καλά κάνετε εσείς ως μητέρες.

Κι εγώ όταν μεγαλώσει θα του λέω ότι το καλύτερο είναι να φεύγει και να μην μπλέκει ποτέ σε καυγά.

Αλλά το bullying είναι πιο σοβαρό από ότι νομίζετε.

http://www.newsbomb.gr/diethnh/story/280278/tragiko-9hronos-aytoktonise-giati-ton-ekfovizan-sto-sholeio

Και μεγαλύτερα

http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=257585

 

http://akappatou.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=555%3A-4------&catid=64%3A2010-11-05-15-05-04&Itemid=199

 

Όλα τα παραπάνω συνέβησαν σε σχολεία. Οι εκπαιδευτικοί δε είναι παρόντες παντού.

Θα τον ξεκινήσω με προπόνηση στον αρκούδο και μετά καράτε κτλ....

[Izaki]

Όχι του λέω να κάνει προπόνηση με κλωτσιές και μπουνιές , ενίοτε και με τα δύο χέρια.

Μια χαρά καταλαβαίνει το 3χρονο.

Πέρα από την αρχή που δεν ήθελε να πάει στον παιδικό , υποψιάζομαι ότι τον τελευταίο καιρό δεν ήθελε να πάει επειδή τον πείραζε αυτό το παιδάκι.

Δεν ξέρω αν μου είπε αλήθεια , αλλά μου είπε ότι τον έριξε μία όταν πείραζε ένα άλλο παιδάκι. Γενικά πρόκειται για ένα πολύ επιθετικό παιδάκι που πειράζει όλα τα υπόλοιπα.

@Ιzaki και η μάνα του τα ίδια με σένα λέει. Καλά κάνετε εσείς ως μητέρες.

Κι εγώ όταν μεγαλώσει θα του λέω ότι το καλύτερο είναι να φεύγει και να μην μπλέκει ποτέ σε καυγά.

Αλλά το bulying είναι πιο σοβαρό από ότι νομίζετε.

http://www.newsbomb.gr/diethnh/story/280278/tragiko-9hronos-aytoktonise-giati-ton-ekfovizan-sto-sholeio

Και μεγαλύτερα

http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=257585

 

http://akappatou.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=555%3A-4------&catid=64%3A2010-11-05-15-05-04&Itemid=199

 

Θα τον ξεκινήσω με προπόνηση στον αρκούδο και μετά καράτε κτλ....

 

Ευχαριστώ για τα ταχύρυθμα σχετικά με το bullying αλλά όπως προανέφερα είμαι εκπαιδευτικός και γνωρίζω το θέμα πολύ καλά. Γι'αυτό και επιμένω ότι για να χτυπηθεί το πρόβλημα στη ρίζα πρέπει να επιληφθούν οι δασκάλες. Από κάπου πηγάζει η επιθετικότητα του παιδιού και οφείλουν να το οδηγήσουν προς τη σωστή συμπεριφορά εντοπίζοντας την αιτία, συζητώντας με τους γονείς του και φυσικά μη επιτρέποντας του να ενοχλεί τους άλλους. Η επαναλαμβανόμενη επιθετικότητα και η βίαιη συμπεριφορά κρύβουν βαθιά και σοβαρά προβλήματα τα οποιά δεν λύνονται με τη βία. Σταματάω εδώ επειδή ήδη είμαστε off topic, ελπίζω ειλικρινά να βρείτε την καλύτερη λύση για όλους.

[farfalina 09]

Η επαναλαμβανόμενη επιθετικότητα και η βίαιη συμπεριφορά κρύβουν βαθιά και σοβαρά προβλήματα τα οποιά δεν λύνονται με τη βία.

και να ρωτησω κ εγω με τη σειρα μου που αντιμετωπιζω ακριβως το ιδιο προβλημα απο τον "κολλητο" της κορης μου ο οποιος σε καθε ευκαιρεια της ριχνει κ μια και στην δικη μου και στα υπολοιπα παιδακια της παρεας, τι μπορει να φταιει?

η οικογενεια η οποια ειναι πολυ φιλικη μας, δειχνει καθ'ολα μια χαρα.

γιατι τοση επιθετικοτητα και βια το παιδι το οποιο απο οσο γνωριζω δεν εχει ποτε δεχτει βια?

εγω σαν απαντηση λεω οτι το παιδακι (3,5 ετων)επειδη δεν μιλαει ακομα εκνευριζεται και συμπεριφερεται ετσι.

δεν μπορω να δωσω αλλη εξηγηση....

εσυ Ιzaki σαν εκπαιδευτικος που το αποδιδεις?

[Izaki]

Επειδή δεν ξέρω το παιδάκι δεν μπορώ να βγάλω ασφαλές συμπέρασμα, όμως θα πω γενικά πως ένα παιδί 3,5 ετών το οποίο καταλαβαίνει τα πάντα αλλά δεν μπορεί να εκφραστεί σίγουρα αισθάνεται πολύ πίεση, απογοήτευση και θυμό. Είχα μαθητή μου 3 χρονών που δεν μιλούσε αλλά δάγκωνε τους πάντες... Πραγματικά δεν τον προλαβαίναμε. Δεν το έκανε μόνο όταν πχ ήθελε κάποιο παιχνίδι ή κάποιος του έκανε κάτι που τον ενοχλούσε, μπορεί να καθόμασταν στην παρέα και να τους διάβαζα παραμύθια και στα καλά καθούμενα να δάγκωνε τον διπλανό του. Μετά από απανωτές συναντήσεις με τους γονείς αρχικά μόνοι μας μετά με συμμετοχή της ψυχολόγου του σχολείου πείστηκαν ότι το παιδάκι έπρεπε να αρχίσει λογοθεραπεία για να "πάρει μπρος" στο θέμα της ομιλίας. Μετά από λίγο καιρό άρχισε σιγά-σιγά να μιλάει και μόλις έγινε αυτό δεν ξαναδάγκωσε κανέναν. Μπες στη θέση του μικρού, σκέψου να μην μπορείς να επικοινωνήσεις αυτά που σκέφτεσαι και νιώθεις λογικό δεν είναι να νιώθει πιεσμένος και να θέλει να ξεσπάσει κάπως;

Φυσικά μπορεί να συμβαίνουν και άλλα πράγματα που προκαλούν αυτή τη συμπεριφορά (δεν είναι μόνο τα παιδιά που έχουν δεχθεί σωματική βία αυτά που την ασκούν) πχ γονείς που είναι τελειομανείς και πιέζουν τα παιδιά τους να είναι πάντα τέλεια, γονείς που θεωρούν ότι τα παιδιά τους μπορούν να κάνουν ότι θέλουν χωρίς συνέπειες γιατί "έλα μωρέ παιδάκι είναι" και πολλά άλλα όμως το να μην μιλάει ακόμα ένα παιδάκι σε συτή την ηλικία αρκεί για να το οδηγήσει σε ξεσπάσματα.

[farfalina 09]

σ'ευχαριστω πολυ για την απαντηση. εξηγεις ακριβως αυτο που σκεφτομουν με πολυ ωραιο τροπο

[LouSalome]

υπαρχουν παιδια που ειναι cu traits, αυτο μου φαινεται οτι ειναι η κορη της φιλης της olympics.

[olympics]

Ευχαριστώ πολύ για τις απόψεις σας. Με βοηθήσατε πολύ.

Έχουμε 1 εβδομάδα με την φίλη μου να βρεθούμε λόγω ιώσεων. Είμαι αποφασισμένη να παίρνω τα παιδιά μου και να φεύγω σε οποιαδήποτε κακή συμπεριφορά της κόρης της. Ελπίζω να έχουμε πιο θετικά αποτελέσματα από το να χαλάσουμε την φιλία μας. Αν με ρωτήσει γιατί το κάνω, θα προσπαθήσω ευγενικά να της εξηγήσω το λόγο και θα την ρωτήσω τι θα έκανε εκείνη στην θέση μου. Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί. Θα προσπαθήσω, αν μου αφήσει τα περιθώρια, να βρούμε μαζί μέσα από συζήτηση, γιατί το παιδί συμπεριφέρεται έτσι.

[Βερενίκη]

Μάλλον θα πρέπει να κάνεις την εξήγηση από πριν. Μίλα της εντελώς απλά και φυσικά, ότι πρέπει να συμφωνήσετε τι θα κάνετε σε αυτές τις περιπτώσεις. Μην ξεχνάς ότι κάθε μάνα, ακόμα και η αδερφή μας, θίγεται όταν της κατηγορούν το παιδί της, οπότε, αν μετράει για σένα, να είσαι διακριτική και όσο το δυνατόν ουδέτερη. Μην υποτιμήσεις το πρόβλημα. Αν είναι καλή σου φίλη, αλλά έχει τέτοια στάση στα παιδιά της (δικαιολογεί όλες τους τις σκανταλιές) αυτό θα σε ακολουθεί μία ζωή. Τώρα οι μικροσυμπεριφορές των μωρών, αύριο οι σοβαρότερες των εφήβων. Οπότε καλύτερα να βάλεις τα πράγματα στη θέση τους, για να μην βγεις και τρελή στο τέλος.

[Izaki]

σ'ευχαριστω πολυ για την απαντηση. εξηγεις ακριβως αυτο που σκεφτομουν με πολυ ωραιο τροπο

 

Παρακαλώ!!