φυσιολογικός τοκετος μετά από καισαρική? vaginal birth after cesarian

[Zaxarenia]

Καλησπέρα nanis και καλωσήρθες σε αυτή την μεγάλη παρέα!

 

Στην 1η εβδομάδα περίπου του 9ου μήνα μέσα σε 3 μέρες η κοιλιά κόντευε να εκραγεί!!! Πολυαμνιο σπάνια περίπτωση να δημιουργηθεί εντός τόσον λίγων ημερών.

 

Αυτό για το πολυαμνιο που λες τι είναι;

 

Πήγα να τον χάσω 9 μηνών γιατί δεν μπορούσα να τον γεννήσω!!! Δεν μπορώ να το ξεπεράσω!!!

 

Μην το βλέπεις έτσι, σημασία έχει ότι δεν τον έχασες και ότι είστε καλά και οι δύο. Μόνο αυτό να κρατήσεις... Κάνατε το καλύτερο δυνατό και ευτυχώς όλα πήγαν καλά!

 

Δε μπορώ να σε βοηθήσω ιδιαίτερα, μιας και εγώ το ψάχνω για vbac ακόμα, αλλά γι' αυτο είμαστε εδώ. Παίρνουμε πληροφορίες, κουράγιο ώστε την επόμενη φορά να προσπαθήσουμε για έναν φυσιολογικό τοκετό!

 

Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει όλες τις σελίδες του θέματος, θα βρεις πολλές πληροφορίες.

Προσωπικά θα μελετήσω και βιβλία που προτείνουν κάποιες κοπέλες εδώ.

 

Σου εύχομαι ολόψυχα να τα καταφέρεις στο επόμενο και να χαίρεσαι το παιδάκι σου!!!!!

[yogamama]

συγχωρεσέ με γιογκαμάμα αλλά θεωρώ τον τοκετό ένα φυσιολογικό γεγονός της ζωής της γυναίκας

κάθε φυσιολογικό γεγονός μετριέται και μελετάται

 

Ενταξει Μαριαλ μου ειναι αυτο που λεμε καθεμια τα θεωρει αλλιως και καλα κανει γιατι αμα ημασταν και ολοι ιδιοι θα βαριομασταν. Για μενα το λεει η λεξη η φυση δεν μετριεται και δεν μελεταται(δηλ με δειγμα κλπ) .Δεν συμφωνω κ εγω σε ολα με τον Λε ομως σε αυτο πιστευω δαγκωτο.Εχω δει απειρα χειρουργεια κ σε καποια που ο ασθενης κατεληξε δεν ειχε παει τιποτα στραβα απο αποψη τεχνικης.Απλα ο ασθενης κατεληξε. Εχω γνωρισει φυσικους σε διαφορα συνεδρια γιογκα που μετα απο χρονια μελετων σηκωσαν τα χερια ψηλα γιατι ειδαν οτι η αληθεια της ζωης και το νοημα της δε μπαινει σε μετρησεις κ μελετες και χημεια . Δεν ειναι τυχαιο γεγονος που ενας φυσικος κ ενας αστρονομος μιλανε σε εκμπομπη στην ΅Ερτ " για τεταρτες διαστασεις κλπ κλπ.Επιστημονες ανθρωποι κ στρεφονται εκει που κοροιδευαν

Μακρυγορω και σορρυ. Τωρα που ξαναφερνω στο μυαλο μου τον τοκετο μου, κρινω οτι θα τα ειχαμε παει πολυ καλυτερα αν εμενα μονη κ συγκεντρωνομουν στον εαυτο μου. Η μονη στιγμη που το μωρο ανεβασε παλμους ηταν οταν μπηκαν οι επισκληριδιοι κ οι τεχνικες και μαζευτηκαν ατομα γυρω μου κ συζητησαμε για καισαρικη.Το σωμα μας ειμαστε εμεις. Τα οργανα μας ειμαστε εμεις.Μεσω της αναπνοης συνδεουμε το σωμα με το πνευμα μας.Εχουμε ηδη απομακρυνθει πολυ απο το να μας ακουμε φαντασου τι γινεται οταν βαζουμε κ μηχανηματα κ τριτους.Σε ολη τη διαρκεια της εγκυμοσυνης εστελνα βαθιες γιογκικες αναπνοες στο μωρο οραματιζοντας οτι δημιουργω ενα ενα τα οργανα του στην εντελεια. Ο γιατρος μου ελεγε οτι δεν εχει ξανακουσει τοσο βροντερη καρδια σε μωρο. Και φυσικα η καρδια του μας εσωσε και απο την καισαρικη γιατι μου εδωσε χρονο να παλεψω χωρις να αλλιωθουν οι παλμοι.

[yogamama]

Θα ήθελα να μοιραστώ κι εγώ

Νανις μου ας μην ξεχναμε την εγκυουλα που κηδευτηκε σημερα και το παραδειγμα της. Ειμαι σιγουρη οτι θα ανταλλασε την καθε Καισαρικη με την ασφυξια που υπεστη μαζι με το μωρο της και ετρεχε να βρει μια χαραμαδα ζωης.Ας ειμαστε πανω απο ολα ευγνωμονες με οσα μας δινει η ζωη και τα αλλα ερχονται μονα τους.Εμεινα εγκυος οταν εβαλα στη ζωη μου το Θεο, την προσευχη και το " attitude of gratitude" (που διδασκαν στους δασκαλους γιογκα).Και εννοειται παρατησα δουλεια και ας ειμαι πιο φτωχη.Νομιζω οτι θα καταφερεις με φτ το δευτερο μωρακι σου ΜΟΝΟ ΑΝ ΠΙΣΤΕΨΕΙς ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ Κ ΣΤΟ ΜΩΡΟ.Απο ιατρικης αποψης ο γιατρος σου τι λεει?

[Aspa]

Ζαχαρένια θα σου δώσω ένα απλό παράδειγμα: από τον καιρό που θυμάμαι η μαμά μου πάντα μου περιέγραφε τη γέννα ως κάτι το υπερβολικά οδυνηρό, αβάστακτο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μας είπε ότι όταν γεννηθήκαμε (δύο κοριτσάκια έχει η μαμά μου) σκέφτηκε αμέσως ότι θα πρέπει να περάσουμε κι εμείς αυτό το μαρτύριο κάποτε και στεναχωρέθηκε!

Όταν ήτανε να πάω να γεννήσω ήτανε μαζί μου (αν και δεν ήθελα, αλλά έσπασαν τα νερά και ο άντρας μου ήτανε στη δουλειά) και ακόμη και στο ταξί μου έλεγε ότι θα πονέσω πολύ! Εγώ πραγματικά προετοιμάστηκα πάρα πολύ για την πρώτη μου γέννα με γιόγκα, αυτοσυγκέντρωση και πολύ διάβασμα, αλλά όπως και να χει είμαι σίγουρη ότι στο υποσυνείδητό μου έχουνε καταγραφεί για μια ζωή τα μηνύματα που μου έδωσε η μαμά μου για τον πόνο του τοκετού και γι' αυτό πιστεύω (ανάμεσα σ' άλλους παράγοντες) έκανα 15 ώρες να γεννήσω παρόλο που το μωρό δεν θα μπορούσε να ήτανε σε καλύτερη θέση και το σώμα μου πιο έτοιμο!

 

Τα μωράκια επίσης συνήθως μένουνε ψηλά στη μήτρα μιας γυναίκας γιατί για κάποιο λόγο φοβούνται, νιώθουνε ανασφάλεια κτλ και γι' αυτό θέλουνε να είναι κοντά στην καρδιά της μανούλας τους για να ακούνε τους κτύπους της και να παρηγοριούνται.

Στην πρώτη μου εγκυμοσύνη ο γιος μου ήτανε από την αρχή πολύ χαμηλά, θυμάμαι είχα πάει στον 7ο μήνα και η κοιλιά μου δεν είχε φουσκώσει πάνω από τον ομφαλό μου! Αντίθετα στην εγκυμοσύνη αυτή η κόρη μου κάθησε απ' την αρχή πολύ ψηλά και με δυσκόλευε πολύ στις κινήσεις μου. Πιστεύω ότι ο βασικός λόγος ήτανε γιατί απ' την αρχή έλεγα ότι ήθελα αγοράκι και όταν μάθαμε με τον άντρα μου ότι είχαμε κοριτσάκι στεναχωρηθήκαμε, έτσι το μωρό ένιωσε μεγάλη ανασφάλεια. Αντιμετώπισα λίγο το θέμα με τη δασκάλα της γιόγκα μου και το μωράκι τις τελευταίες δύο βδομάδες κατέβηκε πολύ και γύρισε! Γνωρίζω βέβαια ότι έχω αρκετό δρόμο μπροστά μου γιατί ακόμη δεν είμαι 100% χαρούμενη με την προοπτική ενός κοριτσιού, οπότε είναι άγνωστο τι άλλα προβλήματα μπορεί να προκύψουν...

 

Η παρουσία του συζύγου (και οποιουδήποτε άλλου άντρα γενικά) αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για μια γυναίκα στον τοκετό γιατί δεν αισθάνεται ελεύθερη να θέσει σε λειτουργία τα πρωτόγονα ένστικτά της τα οποία θα την βοηθήσουν να γεννήσει εύκολα και γρήγορα, ακόμη και να φθάσει σε οργασμό (orgasmic birth).

Αν σκεφτείς όλα τα ζώα στη φύση γεννούνε μόνα τους, απομονωμένα, συνήθως το βράδυ. Γιατί μια γυναίκα να είναι διαφορετική και να πρέπει να γεννάει σ' ένα κρύο μαιευτήριο με φωταγώγηση στο φουλ και με τον κάθε άσχετο να μπαινοβγαίνει στο δωματιάκι των οδινών και να λέει τα χαζά του; Κάτω απ' αυτές τις προϋποθέσεις θεωρώ ότι είναι αξιοθαύμαστο που καταφέρνουμε να γεννάμε φυσιολογικά τελικά. Ο πόνος δεν αντέχεται και ζητάμε επισκληρίδιο γιατί μ' όλο αυτό το σκηνικό και τις παρεμβάσεις το σώμα μας δεν αφήνεται ελεύθερο να εκκρίνει τις απαραίτητες ορμόνες που θα καταλαγιάσουν τους πόνους και θα συντομεύσουν τον τοκετό.

Το γνωρίζεις ότι μελέτες έδειξαν ότι όταν γίνει επισκληρίδιο στα ζώα (ή οποιαδήποτε άλλη παρέμβαση για την ανακούφιση από τον πόνο, πχ με αιθέρα) αυτά αγνοούνε και εγκαταλείπουνε τα μικρά τους μετά τη γέννα; Φυσικά στον άνθρωπο δεν συμβαίνει αυτό γιατί πέρα από το ένστικτο έχουμε και λογική, οπότε γνωρίζουμε ότι αυτό είναι το αβοήθητο μωρό μας και πρέπει να το φροντίσουμε. Απλά αναφέρω το γεγονός με τα ζώα για να τονίσω πόσο ζημιογόνες είναι οι παρεμβάσεις στον τοκετό!

 

Έχω να προτείνω εξαιρετικά βιβλία που ασχολούνται με τα θέματα που συζητάμε (με επιστημονικά τεκμηριωμένες απόψεις και όχι λόγια του αέρα) αλλά είναι όλα στα αγγλικά. Η yogamama πρότεινε μερικά πολύ καλά βιβλία στα ελληνικά.

 

Θα με ενδιεφερε πολυ αν μου προτεινες βιβλια ας ειναι και στα αγγλικα που μιλανε για την ψυχολογια του εμβρυου(φοβερο αυτο που ειπες οτι τα μωρακια που ειναι ψηλα στην κοιλια αισθανονται ανασφαλεια)και για τις επιπτωσεις παρεμβασεων κατα τη διαρκεια του τοκετου(επισληριδειος για παραδειγμα).

[Zaxarenia]

Rosie μου....

 

:cry:

 

Η παρουσία του συζύγου (και οποιουδήποτε άλλου άντρα γενικά) αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για μια γυναίκα στον τοκετό γιατί δεν αισθάνεται ελεύθερη να θέσει σε λειτουργία τα πρωτόγονα ένστικτά της τα οποία θα την βοηθήσουν να γεννήσει εύκολα και γρήγορα, ακόμη και να φθάσει σε οργασμό (orgasmic birth).

Αν σκεφτείς όλα τα ζώα στη φύση γεννούνε μόνα τους, απομονωμένα, συνήθως το βράδυ. Γιατί μια γυναίκα να είναι διαφορετική και να πρέπει να γεννάει σ' ένα κρύο μαιευτήριο με φωταγώγηση στο φουλ και με τον κάθε άσχετο να μπαινοβγαίνει στο δωματιάκι των οδινών και να λέει τα χαζά του; Κάτω απ' αυτές τις προϋποθέσεις θεωρώ ότι είναι αξιοθαύμαστο που καταφέρνουμε να γεννάμε φυσιολογικά τελικά. Ο πόνος δεν αντέχεται και ζητάμε επισκληρίδιο γιατί μ' όλο αυτό το σκηνικό και τις παρεμβάσεις το σώμα μας δεν αφήνεται ελεύθερο να εκκρίνει τις απαραίτητες ορμόνες που θα καταλαγιάσουν τους πόνους και θα συντομεύσουν τον τοκετό.

 

Πολύ σωστά...πως να γεννήσεις όταν έχεις τον καθένα πάνω από το κεφάλι σου; Αυτό με τα ζώα όντως ισχύει, και η δικιά μας βράδυ γέννησε, μόνη της.

 

Το γνωρίζεις ότι μελέτες έδειξαν ότι όταν γίνει επισκληρίδιο στα ζώα (ή οποιαδήποτε άλλη παρέμβαση για την ανακούφιση από τον πόνο, πχ με αιθέρα) αυτά αγνοούνε και εγκαταλείπουνε τα μικρά τους μετά τη γέννα;

 

Αυτο δεν το ήξερα...φοβερό όμως να συμβαίνει κάτι τέτοιο (φοβερό με την κακή έννοια...τι προκαλεί άνθρωπος...)

 

Φυσικά στον άνθρωπο δεν συμβαίνει αυτό γιατί πέρα από το ένστικτο έχουμε και λογική, οπότε γνωρίζουμε ότι αυτό είναι το αβοήθητο μωρό μας και πρέπει να το φροντίσουμε.

 

Σε αυτό το σημείο ''κολλάνε'' τα κλάμματα που έχω βάλει στην αρχή.

Γιατί, πιστεύω ότι αν ήμουν ζώο θα είχα παρατήσει κι εγώ το μωρό μου...

Θέλω να πω, όταν με ''άδειασαν'' και μετά μου έφεραν το μωρό και για πολύ καιρό, ένιωθα ότι μου είχαν πάρει την ψυχή μου, τ μωρό μου και μου έφεραν ένα μωρο που επρεπε να το φροντίζω γιατί ήταν δικό μου.

Μπορεί να ακούγεται ακραίο, ψυχρό, δεν ξέρω πως να το πω...και παράλληλα να αισθάνομαι τύψεις...

Και δεν είναι ότι δεν αγάπησα το μωρό μου...και δεν είναι ότι δεν το φρόντισα.Αχ....7 μήνες έκανα να ''ξυπνήσω'', πόσο με πονάει αυτή η εμπειρία δε λέγεται. Και δε θέλω να το περάσω πάλι. Θέλω να προετοιμαστώ ψυχολογικά-σωματικά-πνευματικά για να τα καταφέρω!

 

Έχω να προτείνω εξαιρετικά βιβλία που ασχολούνται με τα θέματα που συζητάμε (με επιστημονικά τεκμηριωμένες απόψεις και όχι λόγια του αέρα) αλλά είναι όλα στα αγγλικά. Η yogamama πρότεινε μερικά πολύ καλά βιβλία στα ελληνικά.

 

Πρότεινε τα παρακαλώ και αν και τα Αγγλικά μου δεν είναι σε καλή κατάσταση θα το προσπαθήσω. Θα κανω και εξάσκηση!

Από αυτά που είπε η yogamama έχω παραγγείλει το ''φυσικός τοκετός'' του Λεμπουαγιέ. Για αρχή!

 

Όταν ήτανε να πάω να γεννήσω ήτανε μαζί μου (αν και δεν ήθελα, αλλά έσπασαν τα νερά και ο άντρας μου ήτανε στη δουλειά) και ακόμη και στο ταξί μου έλεγε ότι θα πονέσω πολύ!

 

Αν ήταν η μαμά μου θα την είχα στείλει για καφέ! Αχ αυτές οι μάνες...και δεν κ΄νει να λέω και πολλά γιατί κι εγώ είμαι πλέον..

 

Τα μωράκια επίσης συνήθως μένουνε ψηλά στη μήτρα μιας γυναίκας γιατί για κάποιο λόγο φοβούνται, νιώθουνε ανασφάλεια κτλ και γι' αυτό θέλουνε να είναι κοντά στην καρδιά της μανούλας τους για να ακούνε τους κτύπους της και να παρηγοριούνται.

 

Η μικρή μου δεν ήταν ψηλά σε όλη την εγκυμοσύνη, αλλά όταν μπήκα στο χειρουργείο και μάλλον επειδή φοβόμουν απίστευτα την ένιωθα και όλο ανέβαινε. Αφού όταν με άνοιξαν την ένιωθα στα πνευμόνια μου, αντιστεκόταν, δεν ήθελε να βγει. Θυμάμαι ότι ο γιατρός μου το σχολίαζε με την βοηθό του. Πέραν του ότι ήταν λωροδεμένη και κρατούσε το λώρο και δεν τον άφηνε!

Και βρε κορίτσια, το πιστεύετε ότι της έχει μείνει χούι; Αν βρει σκοινί, καλώδιο, μαντήλι το βάζει γύρω γύρω από το λαιμό της συν του ότι θέλει πάντα να κρατιέται από κάτι... Δεν ξέρω αν το έχουν αυτό και άλλα μωρά,αλλά πιστεύω ότι της έμεινε ψυχολογικό.

 

Πιστεύω ότι ο βασικός λόγος ήτανε γιατί απ' την αρχή έλεγα ότι ήθελα αγοράκι και όταν μάθαμε με τον άντρα μου ότι είχαμε κοριτσάκι στεναχωρηθήκαμε, έτσι το μωρό ένιωσε μεγάλη ανασφάλεια. Αντιμετώπισα λίγο το θέμα με τη δασκάλα της γιόγκα μου και το μωράκι τις τελευταίες δύο βδομάδες κατέβηκε πολύ και γύρισε! Γνωρίζω βέβαια ότι έχω αρκετό δρόμο μπροστά μου γιατί ακόμη δεν είμαι 100% χαρούμενη με την προοπτική ενός κοριτσιού, οπότε είναι άγνωστο τι άλλα προβλήματα μπορεί να προκύψουν...

 

Όσο γι' αυτό, δεν ξέρω γιατί προτιμάς τα αγόρια, όμως έχω να σου πω ότι άλλο πράγμα τα κορίτσια! Βασικά το κάθε φύλο έχει τα καλά και τα κακά του(αν μπορώ να το πω έτσι).

Νομίζω ότι είσαι πολύ τυχερή που θα έχεις και από τα δύο! Αυτο που μπορώ να ευχηθώ ειναι να γεννήσεις με το καλό ένα υγιέστατο κοριτσάκι!!!

[yogamama]

Καλησπέρα!

 

 

Οι άντρες μας γιατί θεωρούνται ανασταλτικός παράγοντας όταν παρευρίσκονται στον τοκετό; Νόμιζα ότι βοηθάνε ψυχολογικά τη γυναίκα...

 

Γει αχαρανταν ! Ζαχαρενια μου δεν ειναι ολοι οι τοκετοι κ αντρες το ιδιο. Εγω δεν μπορουσα να φανταστω τη γεννηση χωρις το Δημητρη και φυσικα ουτε κιαυτος. Μας ενωσε παρα πολυ αυτη η εμπειρια κλαιγαμε με το μωρο στην αγκαλια να μας κοιταει μολις βγηκε. Δεν εκλαιγε μονο μας κοιταζε. Και το βραδυ που τον ειχαμε αναμεσα μας στο κρεββατι δε σου λεω...

 

Αφου σε ενδιαφερουν αυτες οι αποψεις εχω να σου προτεινω ακομα πιο δυνατο Λεμπουαγιε. λεγεται "ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΕΝΝΑ ΔΙΧΩΣ ΒΙΑ" . Θα κλαις! Εισαι και εγκυος ουυυυυυυ με μαυρο δακρυ.Αλλαξε σε μια μερα ΟΛΗ Η ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΜΟΥ κ φυσικα η σχεση που ειχα με το μωρο .Επισης στα Λειξιαρχεια εχουν κατι βιβλιαρακια προγεννετικης αγωγης που λενε παρα πολυ σημαντικα πραγματα για τη σημασια του να μιλας στο μωρο κλπ κλπ

 

Ασχετο Ευχαριστω για το μπλογκ Βερα μου . Μου δινετε κουραγιο να συνεχιζω γιατι ριχνω πολυ ξενυχτι...

 

Σορρυ αν σας κουρασα . Αστα λα μανιανα αμιγκας!

[Zaxarenia]

yogamama σ' ευχαριστώ για το βιβλίο που προτείνεις, αλλά γράφεις:

Θα κλαις! Εισαι και εγκυος ουυυυυυυ με μαυρο δακρυ.

 

δεν είμαι έγκυος! Εκτός και αν ξέρεις εσύ κάτι παραπάνω από μένα!!!!!!

Ήθελες μήπωςνα γράψεις κάτι άλλο;

 

Εγω δεν μπορουσα να φανταστω τη γεννηση χωρις το Δημητρη και φυσικα ουτε κιαυτος. Μας ενωσε παρα πολυ αυτη η εμπειρια κλαιγαμε με το μωρο στην αγκαλια να μας κοιταει μολις βγηκε. Δεν εκλαιγε μονο μας κοιταζε. Και το βραδυ που τον ειχαμε αναμεσα μας στο κρεββατι δε σου λεω...

 

Αχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Αυτό θα ήθελα κι εγώ!

 

Επισης στα Λειξιαρχεια εχουν κατι βιβλιαρακια προγεννετικης αγωγης που λενε παρα πολυ σημαντικα πραγματα για τη σημασια του να μιλας στο μωρο κλπ κλπ

 

Δηλαδή, μπορώ να πάω στο ληξιαρχειο και να το ζητήσω έτσι απλά και να το πάρω;

[arleta]

εγω ρε παιδιά γιατί τα βλέπω ολα μαγικα;;;;

εχω ενα γιο 1 χρονων κι ειμαι εγκυος στο πεμπτο μηνα.... γενησσα με καισαρική (δε ξερω αν ηταν απαραιτητη, αν κι υπηρχε προβλημα με την εγκυμοσυνη)....

ολα φανταζουν στο μυαλο μου τελεια, ιδανικα....

νιωθω μια παραξενη ευτυχια να με πλυμμηριζει και δε με νοιαζει καθολου που δεν εζησα το φυσιολογικο τοκετο αν και το ηθελα πολυ, παρολο που ειχαν φροντισει οι γυρω μου να με τρομαξουν....

[Aspa]

Γει αχαρανταν ! Ζαχαρενια μου δεν ειναι ολοι οι τοκετοι κ αντρες το ιδιο. Εγω δεν μπορουσα να φανταστω τη γεννηση χωρις το Δημητρη και φυσικα ουτε κιαυτος. Μας ενωσε παρα πολυ αυτη η εμπειρια κλαιγαμε με το μωρο στην αγκαλια να μας κοιταει μολις βγηκε. Δεν εκλαιγε μονο μας κοιταζε. Και το βραδυ που τον ειχαμε αναμεσα μας στο κρεββατι δε σου λεω...

 

Αφου σε ενδιαφερουν αυτες οι αποψεις εχω να σου προτεινω ακομα πιο δυνατο Λεμπουαγιε. λεγεται "ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΕΝΝΑ ΔΙΧΩΣ ΒΙΑ" . Θα κλαις! Εισαι και εγκυος ουυυυυυυ με μαυρο δακρυ.Αλλαξε σε μια μερα ΟΛΗ Η ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΜΟΥ κ φυσικα η σχεση που ειχα με το μωρο .Επισης στα Λειξιαρχεια εχουν κατι βιβλιαρακια προγεννετικης αγωγης που λενε παρα πολυ σημαντικα πραγματα για τη σημασια του να μιλας στο μωρο κλπ κλπ

 

Ασχετο Ευχαριστω για το μπλογκ Βερα μου . Μου δινετε κουραγιο να συνεχιζω γιατι ριχνω πολυ ξενυχτι...

 

Σορρυ αν σας κουρασα . Αστα λα μανιανα αμιγκας!

 

Μπορεις να πεις πολυ περιληπτικα γιατι το βιβλιο αυτο αλλαξε τη σχεση σου με το μωρακι σου?Μιλαει κυριως για το τι θα μπορουσαμε να κανουμε κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης μας ωστε να περιορισουμε πιθανοτητες καισαρικης η εχει και ψυχολογικες αναφορες?

[yogamama]

yogamama σ' ευχαριστώ για το βιβλίο που προτείνεις, αλλά γράφεις:

 

δεν είμαι έγκυος! Εκτός και αν ξέρεις εσύ κάτι παραπάνω από μένα!!!!!!

Ήθελες μήπωςνα γράψεις κάτι άλλο;

 

 

 

Αχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Αυτό θα ήθελα κι εγώ!

 

 

 

Δηλαδή, μπορώ να πάω στο ληξιαρχειο και να το ζητήσω έτσι απλά και να το πάρω;

 

χεχε σορυ μπερδευτηκα με τις εγκυουλες εδω μεσα .Δεν το εχουν ολα τα ληξιαρχεια νομιζω. Οχι δεν το ζητας το εχουν σαν εντυπο ετσι παραπεταμενο σε καμια θηκη. Ασε να το ψαξω αυριο στο νετ οταν με αφησει ο μουτρακος μου. Ωραιο θεμα για το μπλογκ χμμ

[Zaxarenia]

ΟΚ, θα περιμένω. Καλό βράδυ!

[Rosie]

Κι εμένα ήτανε ο άντρας μου μαζί μου στη γέννα, απ' την αρχή μέχρι και τον πρώτο θηλασμό αμέσως μετά τον τοκετό. Με βοήθησε αφάνταστα, κάναμε και μαζί και ένα σωρό σεμινάρια προγεννητικής αγωγής και τοκετού στο κέντρο γιόγκας που πήγαινα τότε.

 

Αλλά διαβάζοντας τώρα καλύτερα, βλέπω ότι ίσως τελικά η παρουσία του να ήτανε για μένα (υποσυνείδητα) ανασταλτικός παράγοντας, γι' αυτό δεν είμαι σίγουρη αν τον θέλω μαζί μου και σ' αυτό τον τοκετό. Φυσικά τώρα έχουμε και ένα άλλο μωράκι (Ζαχαρένια δηλώνω απίστευτα ερωτευμένη με το αγοράκι μου και με ξενίζει να έχω ένα μωράκι το ίδιο φύλο με μένα, τι να πω, δυσκολεύομαι πάρα πολύ να το δεκτώ!) να σκεφτούμε οπότε πιστεύω ότι θα ήτανε καλύτερα να μείνει με το γιο μας παρά μαζί μου, αυτός θα τον έχει μεγαλύτερη ανάγκη.

 

Έχω μια υπέροχη ομιλία του Odent, μάλιστα μεταφρασμένη και στα ελληνικά από τη γυναικολόγο μου, που καλύπτει πολλά από τα θέματα που συζητάμε εδώ αλλά δυστυχώς δεν την έχω σε ηλεκτρονική μορφή

 

Γενικά η γυναικολόγος μου μου έδωσε πολλά σχετικά άρθρα (και ποιήματα!) στην πρώτη μου εγκυμοσύνη που με βοηθήσανε πολύ (πχ σχετικά πως το ξεκαθάρισμα του παρελθέντος μας κατά την εγκυμόσύνη θα μας βοηθήσει να έχουμε μια όμορφη και ήρεμη γέννα) αλλά και πάλι τα έχω όλα σε έντυπη μορφή.

 

Εγώ για την ώρα προτείνω ένα εξαιρετικό βιβλίο που κι εγώ ακόμη διαβάζω ακόμη, Gentle Birth, Gentle Mothering: A Doctor's Guide to Natural Childbirth and Gentle Early Parenting Choices.

Αν ενδιαφέρει κάποια να το πάρει, συστείνω το www.play.com που δεν έχει μεταφορικά.

[Aspa]

Κι εμένα ήτανε ο άντρας μου μαζί μου στη γέννα, απ' την αρχή μέχρι και τον πρώτο θηλασμό αμέσως μετά τον τοκετό. Με βοήθησε αφάνταστα, κάναμε και μαζί και ένα σωρό σεμινάρια προγεννητικής αγωγής και τοκετού στο κέντρο γιόγκας που πήγαινα τότε.

 

Αλλά διαβάζοντας τώρα καλύτερα, βλέπω ότι ίσως τελικά η παρουσία του να ήτανε για μένα (υποσυνείδητα) ανασταλτικός παράγοντας, γι' αυτό δεν είμαι σίγουρη αν τον θέλω μαζί μου και σ' αυτό τον τοκετό. Φυσικά τώρα έχουμε και ένα άλλο μωράκι (Ζαχαρένια δηλώνω απίστευτα ερωτευμένη με το αγοράκι μου και με ξενίζει να έχω ένα μωράκι το ίδιο φύλο με μένα, τι να πω, δυσκολεύομαι πάρα πολύ να το δεκτώ!) να σκεφτούμε οπότε πιστεύω ότι θα ήτανε καλύτερα να μείνει με το γιο μας παρά μαζί μου, αυτός θα τον έχει μεγαλύτερη ανάγκη.

 

Έχω μια υπέροχη ομιλία του Odent, μάλιστα μεταφρασμένη και στα ελληνικά από τη γυναικολόγο μου, που καλύπτει πολλά από τα θέματα που συζητάμε εδώ αλλά δυστυχώς δεν την έχω σε ηλεκτρονική μορφή

 

Γενικά η γυναικολόγος μου μου έδωσε πολλά σχετικά άρθρα (και ποιήματα!) στην πρώτη μου εγκυμοσύνη που με βοηθήσανε πολύ (πχ σχετικά πως το ξεκαθάρισμα του παρελθέντος μας κατά την εγκυμόσύνη θα μας βοηθήσει να έχουμε μια όμορφη και ήρεμη γέννα) αλλά και πάλι τα έχω όλα σε έντυπη μορφή.

 

Εγώ για την ώρα προτείνω ένα εξαιρετικό βιβλίο που κι εγώ ακόμη διαβάζω ακόμη, Gentle Birth, Gentle Mothering: A Doctor's Guide to Natural Childbirth and Gentle Early Parenting Choices.

Αν ενδιαφέρει κάποια να το πάρει, συστείνω το www.play.com που δεν έχει μεταφορικά.

 

Ευχαριστω πολυ για την αμεση απαντηση σου.

[ilonka19]

Όλα αυτά που έχουν ήδη αναφερθεί, οτι η γυναίκα πρέπει να ταπεινωθεί, για να γεννήσει , οτι πρέπει να έρθει σε επαφή με το σώμα της και την ψυχή της, οτι τα ζώα γεννά μόνα του κλπ είναι πολύ ωραία, αλλά η κοινή λογική λέει ότι το άλφα και το ωμέγα, για να γίνει μία επιτυχημένη προσπάθεια vbca είναι ο γιατρός που έχει την κατάλληλη θεωρητική κατάρτισή και πείρα. Αν ο γιατρός δεν έχει προηγούμενη εμπειρία, δεν είναι σε θέση να αξιολόγησή σωστά, δεν έχει ιδέα αν πρέπει να χορηγήσει ή όχι οκυτοκίνη ή επισκληρήδιο στη γυναίκα.

Και δυστυχώς απ΄οτι έχω καταλάβει οι γιατροί που είναι σε θέση να το αναλάβουν υπεύθυνα στην Ελλάδα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, όλοι οι υπόλοιποι λένε ότι θα το προσπαθήσουν, αλλά δεν έχουν ιδέα.

[Rosie]

"Ευγονία" ονομάζεται το βιβλιαράκι στο οποίο αναφέρθηκε η yogamama.

Υπάρχει όντως στα ληξιαρχεία, αλλά και στις δύο εγκυμοσύνες μου το πήρα από κέντρα γιόγκας, οπότε αν έχετε κάποιο κοντά στο σπίτι σας ψάξτε το, αξίζει τον κόπο, είναι πολύ όμορφα γραμμένο!

[Rosie]

Και δυστυχώς απ΄οτι έχω καταλάβει οι γιατροί που είναι σε θέση να το αναλάβουν υπεύθυνα στην Ελλάδα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, όλοι οι υπόλοιποι λένε ότι θα το προσπαθήσουν, αλλά δεν έχουν ιδέα.

 

Στην Ελλάδα ακόμη και οι γιατροί που μπορούνε να κάνουνε ένα όμορφο, μη-παρεμβατικό φυσικό τοκετό είναι μετρημένοι στα δάκτυλα!

 

Μέχρι τον 5ο μήνα της πρώτης μου εγκυμοσύνης δεν είχα γυναικολόγο, απλά επισκεπτόμουνα διάφορους και πάντα γύριζα στο σπίτι κλαίγοντας και έλεγα ότι θα προτιμάω να γεννήσω μόνη στο σπίτι τελικά παρά μ' ένα απ' αυτούς! Μου έλεγαν του κόσμου τις αρλούμπες και τελικά με κατηγορούσανε ότι ήμουνα παράξενη και ανεύθυνη μητέρα (ένας μάλιστα είχε το θράσος να γυρίσει και να πει στο σύζυγό μου ή να με συνεφέρει ή να μ' αφήσει γιατί δεν ήθελα να κάνω την αυχενική διαφάνεια κια θα του κατέστρεφα την ζωή αν έκανα παιδάκι με σύνδρομο Down!!!).

[nanis]

Καλησπέρα nanis και καλωσήρθες σε αυτή την μεγάλη παρέα!

 

 

 

Αυτό για το πολυαμνιο που λες τι είναι;

 

 

Γεια σου Ζαχαρενια!!!

Πολυάμνιο καλείται η υπερβολική ποσότητα αμνιακού υγρού. Συνδέεται συχνότατα με οισοφαγική ή δωδεκαδακτυλική ατρησία, ανωμαλίες του κεντρικού νευρικού σωλήνα, όπως ανεγκεφαλία και υδροκεφαλία, βλάβες που όπως είναι ευνόητο παρεμβάλλονται στην διαδικασία της κατάποσης.

Αυτo ειναι το πολυαμνιο, στη δικη μου περιπτωση ομως, οπου οσο και αν το ψαχνω δεν μπορω να βρω αιτια αυτου σε εμφανiση τοσο λιγων ημερων!!! Σε οσους γιατρους και αν πηγα επειδη κανοντας χιλλιες εξετασεις δεν εχω ζαχαρο η ασθενεια που να το προκαλει το αποδiδουν σε παθολογικα πιθανα αιτια ( δηλαδη οτι το δημιουργησε ο οργανισμος μου και δεν μπορουσε να το αποβαλλει οπως ειναι το φυσιολογικο, το πως κ το γιατι σε τοσο μικρο χρονικο διαστημα το ψαχνουμε ακομα απαντηση δε βρισκουμε!!)

Δεν ειμαι καλη με τους υπολογιστες θα προσπαθησω ομως να σου βαλω μια φωτογραφια για να δεις την μεγαλη μεγαλη κοιλιτσα μου την μερα που με βαλανε για την καισαρικη!!!

Η κοιλια μου οπως ολοι ειπαν ηταν σαν μια μεγαλη πισινα οπου ο Γιαννης δυσκολευοταν να <<κολυμπησει>> και <<να βγει στην επιφανεια!!>>

[peony]

Nanis, επειδή κι εγώ είχα αυξημένο αμνιακό και το είχα ψάξει, 66% των περιπτώσεων είναι ιδιοπαθείς, δηλαδή δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος.

[nanis]

Νανις μου ας μην ξεχναμε την εγκυουλα που κηδευτηκε σημερα και το παραδειγμα της. Ειμαι σιγουρη οτι θα ανταλλασε την καθε Καισαρικη με την ασφυξια που υπεστη μαζι με το μωρο της και ετρεχε να βρει μια χαραμαδα ζωης.Ας ειμαστε πανω απο ολα ευγνωμονες με οσα μας δινει η ζωη και τα αλλα ερχονται μονα τους.Εμεινα εγκυος οταν εβαλα στη ζωη μου το Θεο, την προσευχη και το " attitude of gratitude" (που διδασκαν στους δασκαλους γιογκα).Και εννοειται παρατησα δουλεια και ας ειμαι πιο φτωχη.Νομιζω οτι θα καταφερεις με φτ το δευτερο μωρακι σου ΜΟΝΟ ΑΝ ΠΙΣΤΕΨΕΙς ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ Κ ΣΤΟ ΜΩΡΟ.Απο ιατρικης αποψης ο γιατρος σου τι λεει?

 

Καλη μου yogamama ,

δεν ειμαι αγνώμων απεναντι στον Γιαννη μου, και απο τη μυτη να μου τον βγαζανε αρκει να ηταν γερος θα το δεχομουν!!! Αυτο που δεν μπορω να συγχωρεσω στον εαυτο μου ηταν οτι το παιδι μου κινδύνευε και αδυνατουσα να το βοησω οσο και αν το ηθελα!! Υπεγραψα χαρτις μεθης για να μπω για καισαρικη!! Δεν ηταν το ευκολοτερο, αλλα ηταν το καλυτερο και αμεσα δυνατο!!!

 

Σε συγχαίρω για την επιλογη σου να μεινεις μαζι με το παιδακι σου κ να το μεγαλωσεις, μακαρι να μπορουσα να το κανω κι εγω!! Δυστυχως για τη δικη μου περιπτωση ειναι πολλες οι υποχρεωσεις (ευχαριστες και δυσσαρεστες) που πρεπει να φερουμε σε περας και πρεπει να δουλευουμε και οι δυο.

 

Ο γιατρος που τον εκτιμω αφανταστα, μου ειπε να μην βιαζομαι!! Να μεινω με το καλο εγκυος και παρακολουθωντας την τοτε εγκυμοσυνη μου εαν ειναι εφικτο θα παμε μαζι για φυσιολογικο!! Θα είναι εφικτο, ποιος ξερει??!!

 

Η εγκυουλα που με τοση τρυφεροτητα αναφερεις εφερε μεγαλο πονο και θλιψη!! και ευχομαι εκει ψηλα που ειναι με το αγγελουδι της να εκπληρωσει ολα αυτα που ονειρευοταν και δεν της επιτρεψαν σε αυτο τον κοσμο!!

 

Αυτο που ηθελα να ρωτησω με το πρωτο μεγαλο μου μηνυμα ειναι εαν εσεις εχετε ακουσει καμια τετοια περιπτωση πολυαμνιου????!!!

[nanis]

Ειχες απο την αρχη της εγκυμοσυνης σου πολυαμνιο??

Τι σου ειπε ο γιατρος σου για αυτο?

Με ποιον τροπο γεννησες??

Να χαιρεσαι το παιδακι σου!!

[nanis]

peony γεια σου!!

Συγγνωμη για τις πολλες ερωτησεις ξεσυνδέθηκα και εχασα την αρχη απο το κειμενο!

[yogamama]

 

Η εγκυουλα που με τοση τρυφεροτητα αναφερεις εφερε μεγαλο πονο και θλιψη!! και ευχομαι εκει ψηλα που ειναι με το αγγελουδι της να εκπληρωσει ολα αυτα που ονειρευοταν και δεν της επιτρεψαν σε αυτο τον κοσμο!!

 

Αυτο που ηθελα να ρωτησω με το πρωτο μεγαλο μου μηνυμα ειναι εαν εσεις εχετε ακουσει καμια τετοια περιπτωση πολυαμνιου????!!!

 

 

Νανις μου εχω πληρη αγνοια επι του θεματος αλλα σου ευχομαι οτι καλυτερο με πολυ αγαπη

[spyni]

λογω υψηλου κινδυνου στην πρωτη κυηση επισκεπτομασταν συχνα -κυριως προς το τελος - εναν υπερηχογραφιστη-γυναικολογο και μου ειχε πει τοτε οτι η υπαρξη του αμνιακου υγρου ειναι αρκετα μυστηριωδης, οτι δηλ. δεν γνωριζουμε πως δημιουργειται ουτε πως αυτο διοχετευεται και κυκλοφορει μεσα μας...μαλιστα εγω σε εναν υπερηχο ειχα το αντιθετο απο εσενα-ολιγοαμνια- και μετα απο καποιες ημερες επανηλθε στα φυσιολογικα επιπεδα, διχως να κανω κατι εγω...αυτα γνωριζω δυστυχως...σε ενα μονο βιβλιο ειχα διαβασει για μια περιπτωση που καθε τοσο εκαναν παρακεντηση στην εγκυο και αφαιρουσαν λιγο απο το περισσο υγρο...η κοιλιτσα της ηταν οντως τρααααστια...παρολαυτα το μωρακι υγιεστατο!!

σου ευχομαι τα καλυτερα!!!

[evelina_1983]

Γεια σας κοριτσάκια μου! Τί κάνετε;

Εγώ μετά από όλα αυτά που χω διαβάσει, αποφάσισα να αρχίσω γυμναστήριο. Διάβασα ότι το γυμνασμένο σωμα είναι πιο δυνατό και αυτό παίζει σπουδαίο ρόλο στο να ανταπεξέλθει το σωμα καλύτερα στον τοκετό! Νομίζω ότι και εδώ εχει αναφερθεί αυτό. Να χάσω δε χρειάζομαι.. (μάζεψα παραπάνω απ 'οτι ηθελα μετα τη γεννα...δεν ξερω γιατι... μια χαρα τρωω) να σφιξω θελω. .

Επίσης, λέω να επισκευτώ κάποιον γυναικολόγο από τη λίστα μας . Θέλω να κάνω έναν υπέρυχο μητρας γιατί στο 40ημερο ο γιατρος μου μόνο παπ και εξέταση με το χερι μου εκανε και με την ευκαιρία να μιλήσω για το αν με αναλαμβάνει κλπ..

Ποιον μου προτείνετε εσείς βρε κορίτσια; Δεν έχω αποφασίσει ούτε αν θα πάω δε ιδιωτικο ή δημόσιο την επομενη. Το μονο για το οποίο είμαι σιγουρη είναι ότι δε θα ξαναπατήσω στο ΙΑΣΩ!

Επίσης, θέλω να ψάξω για το θέμα της γιογκα... Δεν ξέρω τίποτα αλλά εχω ακούσει ότι βοηθάει! Αν αποφασίσω να αρχίσω αρκεί στο γυμναστήριο να κάνω (υπάρχουν τμήματα) ή πρέπει να παω στην ευτοκία σε συγκεκριμενο τμημα για τον τοκετο; Μπορεί να ειναι και αστεία η ερώτηση αλλά δε γνωρίζω και πολλά ... γι' αυτό και ρωτάω άλλωστε

 

φιλιά!

[vera]

λογω υψηλου κινδυνου στην πρωτη κυηση επισκεπτομασταν συχνα -κυριως προς το τελος - εναν υπερηχογραφιστη-γυναικολογο και μου ειχε πει τοτε οτι η υπαρξη του αμνιακου υγρου ειναι αρκετα μυστηριωδης, οτι δηλ. δεν γνωριζουμε πως δημιουργειται ουτε πως αυτο διοχετευεται και κυκλοφορει μεσα μας...μαλιστα εγω σε εναν υπερηχο ειχα το αντιθετο απο εσενα-ολιγοαμνια- και μετα απο καποιες ημερες επανηλθε στα φυσιολογικα επιπεδα, διχως να κανω κατι εγω...αυτα γνωριζω δυστυχως...σε ενα μονο βιβλιο ειχα διαβασει για μια περιπτωση που καθε τοσο εκαναν παρακεντηση στην εγκυο και αφαιρουσαν λιγο απο το περισσο υγρο...η κοιλιτσα της ηταν οντως τρααααστια...παρολαυτα το μωρακι υγιεστατο!!

σου ευχομαι τα καλυτερα!!!

 

 

Σχετικα με το λιγο αμνιακο υγρο, νομιζω ειχα διαβασει ενα αρθρο, το οποιο ελεγε οτι διορθωνεται η κατασταση απλα, αν η γυναικα πιει περισσοτερα υγρα....

 

Αν δεν κανω λαθος αυτο ελεγε, δεν εδωσα και πολλη σημασια.......αν το βρω θα το βαλω....