Υπάρχει νόμος για την πρωινή προσευχή ;;

[miriki]

όταν όλοι γύρω σου είναι/ κάνουν κάτι κι εσύ δεν είσαι/κάνεις (ό,τι κι αν είναι αυτό) αυτομάτως είσαι εκτός ομάδας, εκτός κι αν οι επικοινωνιακές και κοινωνικές σου δεξιότητες είναι τέτοιες που σου επιτρέπουν να διαχειριστείς την ομάδα αποτελεσματικά ώστε να μην αποκλειστείς.

 

Αν όμως κάτι δεν είναι γνήσιο και πάλι είσαι εκτός γιατί η ομάδα το νιώθει. Οι διαμάχες των κοινοτήτων είναι ένας τρόπος να μπουν τα όρια στην ταυτότητα κι εκεί είναι και η παγίδα της. Γιατί μπορείς να έχεις ταυτότητα προσδιορίζοντας το τι είσαι εσύ ότι τι είναι ή τι δεν είναι οι άλλοι.

 

Ένα πλαίσιο που εμπνέει σεβασμό και αποδοχή σε βοηθάει να βρει το ποιος είσαι εσύ, να το συνειδητοποιήσεις και να το εκτιμήσεις, οπότε ό,τι κι αν γίνεται γύρω σου εσύ νιώθεις και ξέρεις ότι είσαι σημαντικός.

 

Για τη θρησκευτική ταυτότητα δεν ξερω τι θέλω και δεν εχω καταλήξει ακόμα με αποτέλεσμα να κάνω μπούρδες με το δικό μου παιδί.Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και ο άντρας μου. Μιλάω π.χ. για το θεό, έχουμε πάει κάποιες φορές στην εκκλησία, του έδειξα πώς να κάνει το σταυρό του, αλλά δεν τον έχω κοινωνήσει ούτε τον έχω πάει να παρακολουθήσει λειτουργία. Άρα το παιδί μου δεν είναι Χ.Ο. κι ας είναι βαπτισμένο. Νομίζω ότι θα περιμένω τις ερωτήσεις του και θα πράξω ανάλογα.

[miriki]

Α, καλά τώρα κατάλαβα ότι το θέμα έχει ήδη μεταφερθεί.... θέλω να διδάξω και παιδιά τρομάρα μου.....

 

Harlow σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ίσως να τα περιγράφω καλυτερα από ό,τι τα κάνω αλλά ο γενικός μου προσανατολισμός είναι αυτός. Είναι πολλοί οι εκπαιδευτικοί της γενιάς μου πάντως που είναι σ' αυτό το στυλ.

[peony]

ναι αλλά αρκετά κράτη έχουν πχ: αγγλία, κύπροσ, ελλάδα, δανία κτλ

δεν καταλαβαίνω γιατί κόπτεστε τόσο να είμαστε όλοι ίδιοι (αφού η αμερική δεν έχει επίσημη θρησκεία να μην έχουμε και μεις σόνη και ντε)

δεν πρεσβέβετε την πολιπολιτισμικότητα;

ορίστε μια ευκαιρία... να μην είμαστε όλοι ίδιοι, να κρατά ο καθένας την παράδοση του (είτε σας αρέσει είτε όχι η ορθοδοξη πίστη είναι στενά συνδεδεμένη με την ελλάδα γιατί;;;; να το αλάξουμε αυτό; γιατί έτσι κάνουν οι άλλοι

 

Δεν κόπτομαι να γίνουμε όλοι ίδιοι, είπε κάποιος παραπάνω ότι όλοι έχουν επίσημη θρησκεία κι είπα ότι δεν έιναι έτσι

 

Διατύπωσα παραπάνω τη θέση μου, βασικά δηλαδή συμφώνησα με αυτήν της kyras. Δεν θα ήθελα το κράτος να εμπλέκεται με την Εκκλησία. Τότε θα δινόταν ίσως και μια ευκαιρία στον καθένα να κρατάει τις παραδόσεις ή την πίστη του επί ίσοις όροις. Δεν έχει σημασία αν είμαι χ.ο., μουσουλμάνα, βουδίστρια ή άθεη (γιατί από τον τρόπο που γράφεις φαίνεται να είσαι πεπεισμένη ότι δεν είμαι χ.ο. ή ότι κάτι έχω με αυτή την πίστη). Και πιστεύω ότι αυτός ο διαχωρισμός θα ευνοούσε την πολυπολιτισμικότητα, την οποία προφανώς και θεωρώ επιθυμητή. Η αλήθεια είναι ότι είναι σχετικά καινούριο φαινόμενο στην Ελλάδα και τώρα μόλις αρχίζουμε να προσαρμοζόμαστε (ενδεικτική αυτή εδώ η συζήτηση).

 

Τεσπα, μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε

[moon child]

λοιπόν, επειδή υπάρχω για να αμφιβάλλω, και ποτέ δεν είμαι σίγουρη 100% για τις αποφάσεις που παίρνω, τα παιδιά μου γεννούν τεράστια διλλήματα, τριλλήματα τετραλλήματα κτλ...

 

το θέμα με τις ομάδες, και όχι μόνο τις θρησκευτικές, με απασχολούσε από πάντα, γιατί εγώ ποτέ δεν ένιωσα μέλος και μου στοίχιζε ως το λύκειο, αλλά τώρα μου επιτρέπει να κάνω ότι γουστάρω και να μήν δίνω λογαριασμό σε κανέναν... είναι δίκοπο μαχαίρι, και πιστέυω οτι εξαρτάται πολύ και από την ιδιοσυγκρασία του καθενός... όπως όλα δλδ, πάλι δεν ξέρω πως θα το χειριστώ...

 

για τα θεία όπως έγραψα και χθες πιο πάνω ξηγήθηκα, αφού βέβαια την πρώτη φορά που είδε παπά η κόρη μου στην ηλικία των 2,5 με ρώτησε γιατί φοράει φούστα, μπροστά του, της είπα επειδή είναι παπάς, για να το σώσω, και μετά με ρώτησε τί ειναι παπάς, και μετά κατάλαβα οτι αυτό ήταν, την πάτησα την μπανανποφλουδα, οι επόμενες ερωτήσεις θα ήταν τί είναι εκκλησία και τί είναι θεός (μωρέ μήπως έπρεπε να κάτσω εκεί και να αφήσω τον πάτερ να καθαρίσει?) και την άρπαξα και εξαφανίστηκα... και μετά στον παιδικό με τις προσευχές καλή τους ώρα και το μουσουλμανάκι της είπα οτι της είπα τελοςπάντων, οτι υπάρχουν πολλοί θεούληδες, και ο θεός βοηθός να τα είπα σωστά!

[moon child]

και αν και ξέρω οτι τώρα θα φλυαρήσω, θα το πω, να απαντήσω και σε κάπιοες κυρίες που αναρωτήθηκαν και για τα πιστεύω μου παραπάνω, όταν ο παπάς της πόλης μου με χαιρέτησε κάποια στιγμή και μου είπε Χριστός Ανέστη, ξαφνιάστηκα, και του απάντησα "το ξέρω..." μετά από χρόνια, όταν πήγα να κάνω τα χαρτιά της βάφτισης της κόρης μου μου είπε χαριτολογώντας, "αφού ξέρεις οτι ο Χριστός αναστήθηκε, τα ξέρεις όλα, θα σου το βαφτισω το παιδί!"

 

ωραίος ο πάτερ...

[yasemi]

Παντως νομιζω οτι το τι θα πιστευει καθε παιδι δεν πρεπει να συνδεετε με το την προσευχητ ου σχολειου,,,(εγω θυμαμαι ολοι να ειμαστε αγουροξυπνημενοι και να μην συμμετεχουμε ενεργα σε αυτο,,,,,μαλιστα οι περισσοτεροι ποτε δε βγαινανε μπροστα να τη πουμε στο μικροφωνο μονο αν γουσταραμε κανενα τοτε εχμ,,,πηγαιναμε να δειχτουμε,,,οποτε νομιζω η γενια μου στο λυκειο ειναι τρανταχτο παραδειγμα οτι ποτε δε προσυτηλιστηκαμε απο αυτη τη διαδικασια,,,,

 

πιο πολυ νομιζω υπαρχει προβλημα απο τους παπουδες γιαγιαδες( δηλ γονεις μας και πεθερικα μας ) γιατι αυτοι μαθημενοι αλλιως αρχιζουν την κατηχηση και μας κραζουν,,,,γιατι δε κοινωνας το παιδι και θα σου μπλεξει με σατανιστικες οργανωσεις και θα το χασεις κλπ κλπ κπλ κπ,,,,οποτε εκει πρεπει κανεις να κανει τον αγωνα του πρωτα,,,,και ναι μπορει εγω να λεω στο παιδι μου οτι ο θεος των χριστιανων και των εβραιων και των μουσουλμανων ειναι ο ιδιος και διαφωνουμε στο ποιος ειναι ο γιος και προφητης κλπ (ναι η μεγαλη μου εχιε και τετοιες αποριες ) αλλα απο την αλλη θα ακουει οι μουσουλμανοι που αυτο εκεινο το αλλο,,,,οποτε αντι να τρωγομαστε με τοσχολειο που απο οτι καταλαβαιω κατι προσπαθει να αλλαξει και εχει πιο ανοκτο μυαλο ας κοιταξουμε πρωτα γυρω μας τι γινεται

[Λαΐδα]

χαχαχαχα moon child...πλακα εχεις!!!! Εγω δεν πηγαινω τα παιδια μου στην εκκλησια, δεν τα κοινωνω, δεν πιστευω στην ορθοδοξια (σε καμια θρησκεια) οποτε στο σχολειο τα παιδια μου ηταν τα μονα που δεν ηξεραν να κανουν τον σταυρο τους.

Οταν με ρωτουν, τους μιλω για τον Θεό και ότι υπαρχουν διαφορες θρησκειες, που ειναι ομαδες ανθρωπων οι οποιες δινουν οδηγιες για το πως πρεπει να ερχομαστε σε επαφη με τον Θεό. Τετοιες ομαδες, εξηγω, ειναι πολλες σε ολον τον κοσμο.

Με ρωτησε λοιπον μια φορα 'γιατι εμεις δεν ειμαστε σε καποια ομαδα?' Του απαντησα επειδη δεν ειμαστε σιγουροι ποια ομαδα γνωριζει την αληθεια και επισης οτι ο Θεος αγαπαει ολον τον κοσμο και οχι αυτον που ειναι στην 'ομαδα' του.

Γενικα αποφευγω να τους λεω οτι ο Θεος 'θελει', νευριαζει', μας ζηταει', μας παρακολουθει' και αλλα τετοια ωραια...Τα θεματα ηθικης τα παρουσιαζω σαν θεματα κοινωνικα και μονο. 'Αυτο πρεπει για να ζουμε αρμονικα ολοι οι ανθρωποι...αυτο ειναι το σωστο', και απο εκει και περα τιποτα αλλο.

Τα δικα μου τα παιδια δεν θα ηθελα να μπουν σε καποια όμαδα οσον αφορα την θρησκευτικοτητα τους, αλλα αυτο δεν πιστευω να εχει να κανει τοσο με το σχολειο, γιατι εγω αν και υπηρξα λοιπον σε αναλογη ομαδα, δεν ακολουθησα τις παραδοσεις γιατι αμφισβητω πολλα απο αυτα που πρεσβευει η συγκεκριμενη θρησκεια.

Και επειδη συμφωνω για τα οσα ειπες περι διαμαχης, προς τα εκει παω και την κουβεντα....οταν μου δινεται η ευκαιρια....Τους λεω οτι στον Θεό δεν πιστευω οτι αρεσει τελικα η ομαδοποιηση, γιατι αυτη φερνει πολλες διαμαχες.

Αυτο μου δινει την ευκαιρια να προχωρησω προς τον σεβασμο στα πιστευω του αλλου κλπ.

[jannis]

Είπα αρνείται πεισματικά. Δηλαδή ζήτησα μία φορά να σηκωθεί όρθιος όπως όλα τα άλλα παιδιά. Δεν αντέδρασε. Σκέφτηκα ότι ίσως δεν κατάλαβε, γιατί δε μιλάει καλά τη γλώσσα μας. Το ξαναζήτησα δείχνοντάς του τι θέλω. Και μου είπε όχι, πολύ θυμωμένα. Τότε του εξήγησα ότι είναι ένδειξη σεβασμού και του εξήγησα απλά τι ήθελα να κάνει. Και το δέχτηκε με χαρά.

 

Δεν μπορώ να τον βάλω να ζωγρφίσει γιατί είναι μικρά και όλα θα θέλουν να πάνε να ζωγραφίσουν. Επίσης αφόσον είναι μέλος στην ομάδα την ώρα που είναι συγκεντρωμένη η ομάδα θα συμμετέχει ως εκεί που τον παίρνει. Τέλος αν εγώ η χριστιανή (ο θεός να με κάνει) βρεθώ σε τζαμί δε θα κάτσω να πλέξω τσιγκελάκι στη γωνία, θα σταθώ όρθια εκεί που θα μου υποδείξουν και θα σεβαστώ την κατάνυξη των άλλων.

 

Για μένα είναι ακριβώς όπως ο εθνικός ύμνος. Δε γίνεται να τρώω ήσυχα ήσυχα το σουβλάκι μου και να ακούγεται ο εθνικός ύμνος μιας άλλης χώρας, ούτε και να παρακολουθώ την προσευχή του διπλανού μου πίνοντας ήσυχα τη μπιρίτσα μου.

 

Στο τμήμα που περιέψα πριν έπεσε πολλή δουλειά για να σταματήσουν να τσακώνονται για το πώς να προσεύχονται. Σημειώστε ότι οι κόπτες και οι μουσουλμάνοι που είχα ήταν από την ίδια περιοχή και είχαν μεγάλη κόντρα μεταξύ τους.

 

Να ζητήσουμε από έναν διαχειριστή να μεταφέρει τη συζήτηση; Γιατί κυλάει πολύ καλά.

 

OK πεισματικά. Απο την στιγμή που αρνείτε θα έπρεπε να γίνει σεβαστό. το παιδί ήρθε σε τάξη, δεν ''βρέθηκε'' σε εκκλησία, ναι αν βρισκόταν σε εκκλησία καλά θα έκανε να μην τρώει σουβλάκι.

Θεωρώ το παράδειγμα με τον εθνικό ύμνο άσχετο και την σύγκριση του παιδιού που κάθετε ήσυχο με σουβλάκι /μπύρα /καφέ ατυχή.

Το να το βάζεις να στέκεται για να μην ζηλέψουν τα άλλα που θέλουν / πρέπει να προσευχηθούν, σημαίνει ότι πρώτα από πόλλα δεν το σέβεσαι και δεύτερο ότι δεν μαθαίνεις τα υπόλοιπα παιδιά που προσεύχονται να το σέβονται. Δεν μπορούν να δεκτούν ότι είναι διαφορετικό δεν μοιράζεται μαζί τους την προσευχή.

Όταν σηκώνεσται όρθιοι να πείτε προσευχή, το κάνεται για να εκφράσετε την πίστη σας. Το να υποχρεωθεί κάποιος να σηκωθεί όρθιος μαζί σας και να ''συμμέχει'' όσο γίνεται στην ομάδα την στιγμή που αυτό δεν εκφράζει ή είναι αντίθετο με τα πιστεύω του είναι καταπίεση. Ακόμη και μια ουδέτερη προς θρησκεία/δόγμα προσευχή θα ήταν καταπίεση για ένα άθεο.

Είναι και κάτι παραπάνω, γιατί δεν δημιουργείται το φιλικό προς την διαφορετικότητα περιβάλλον.

Καταλαμβαίνω ότι υπάρχουν πρακτικές δυσκολίες αλλά αυτές δεν μπορούν να μπαίνουν πάνω από τον σεβασμό στα παιδιά, ιδιαίτερα στα παιδιά που ήδη ''υποφέρουν'' λόγω διαφορετικότητας.

Και στην τελική αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι πως μπορεί να είναι υποχρεωτική η προσευχή για το όποιοδηποτε παιδί, είναι κάπως οξύμωρο και αντιπαιδαγωγικό, αν η προσευχή είναι κάτι που έρχεται από μέσα σου τότε μόνο εθελοντίκα μπορεί να γίνει ακόμα και για τους βαφτισμένους ΧΟ.

[alcyon]

Εγώ πάλι... νομίζω πως γίνεται πολύς χαμός για το τίποτα. Μερικές μάχες είναι δικές μας, και άθελά μας νομίζουμε πως είναι των παιδιών μας. Ίσως δε μας αρέσουν κάποια πράγματα και προσπαθούμε να τα προστατέψουμε αποκλείοντάς τα και δημιουργώντας ένα αδιαπέραστο κέλυφος. Ενώ στην πραγματικότητα τα κάνουμε, μακροπρόθεσμα, πιο ευάλωτα. Πιστεύω πως η ισχυροποίηση και η διαπαιδαγώγιση ενός παιδιού θα πρέπει να στηρίζεται σε πληθώρα ερεθισμάτων για να μάθει να διαχειρίζεται το "ξένο" και το "καινούριο".

 

Σίγουρα οι γονείς έχουν κάθε δικαίωμα να φροντίζουν για το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουν τα παιδιά και καλώς πράττουν. Όμως αν αφαιρούν στοιχεία παράδοσης και πολιτισμού, τα οποία έχουν τη σημασία τους -όχι πάντα την προφανή- τότε στη θέση τους πρέπει να προτείνουν και να τα αντικαθιστούν με αντίστοιχα στοιχεία που θα προσφέρουν αντίστοιχα πλεονεκτήματα και ταυτόχρονα λιγότερα μειονεκτήματα.

 

Το να αποκαθηλώνεται κάτι... χωρίς να μπαίνει στη θέση του κάτι καινούριο... είναι επίφοβο. Είναι σα να διαγράφεται η μνήμη και η παράδοση ενός λαού. Το οποίο έχει επιπτώσεις σαφώς στην πορεία του. Όσοι μάχονται για την κατάργησή του, ας προσέξουν να βάλουν κάτι άλλο στη θέση του... για να μη γίνουμε μια άχρωμη και άγευστη... κουλτούρα.

[moon child]

γεια σου αλκυόνη... και εγώ κάτι τέτοιο σκεφτόμουν και ρώτησα πιο πάνω την μιρίκι για το αν η θρησκευτική ταυτότηα είναι χρήσιμη για τον αυτοπροσδιορισμό των παιδιών σε ένα σύνολο... αλλά

 

εμείς που αν το αφήσουμε και δεν το αποκαθηλώσουμε όπως λες, θα είναι ψέματα, και δεν θα μπορούμε να το υποστηρίξουμε ουσιαστικά,

 

και αν το αποκαθηλώουσμε, πραγματικά τί αλλο να προτείνουμε για την θέση αυτή, δεν μπορώ να φανταστώ... τί πρέπει να κάνουμε?

 

πως έλεγε ο μπενίνι στο η ζωή είναι ωραία, "μισώ τους βισιγότθους" εμείς να λέμε "πιστέυω στα πόσουμ?

[alcyon]

Μια και το θέμα το ξεχειλώσαμε κομματάκι, αλλά αφού κυλά ήρεμα, θα πάρω το θάρρος να σου απαντήσω. Να πω επίσης πως από τα ποστ που γράφεις, κάποιες φράσεις σου, με εκφράζουν απόλυτα και ορισμένες φορές χρησιμοποιείς και τις ίδιες φράσεις, με αυτές που έχω στο νου μου.

 

 

Στο ερώτημά σου τώρα...

στα παιδιά δεν έχω πάει να πω περί θεού και θρησκευτικών συνηθειών, τρόπους και τόπους λατρείας. ΟΜΩΣ!! Αν εκείνα ρωτήσουν τους εξηγώ το γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν, πώς λατρεύουν το θεό, πού κτλ... Εντάξει, έχω και το αντίστοιχο background και μπορώ να εξηγήσω σε όσο μήκος και πλάτος θέλω ορισμένα πράγματα. Και από εκει και πέρα, να πω και ποια είναι η δική μου γνώμη/άποψη, και να αφήνω προεκτάσεις για το ... κανένας δεν είναι σίγουρος για το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει θεός. Και πως οι άνθρωποι κάνουν αυτό που τους εκφράζει. Και πως στο τέλος μόνα τους θα απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα, όπου και όπως θέλουν.

 

Ούτε με ενόχλησε που οι δασκάλες στον παιδικό, στο νήπιο και στο δημοτικό, τους έμαθαν προσευχούλες, τους παροτρύνουν να εύχονται και να προσεύχονται στο θεό και τους έδειξαν να κάνουν το σταυρό τους. Δεν είναι κακό να αντιλαμβάνονται πώς λειτουργεί αυτή η "ομάδα". Και βλέπουν πως όταν βρεθώ στο πλαίσιό της ομάδας αυτής, λειτουργώ κι εγώ ομαλά. Δεν ξεχωρίζω τον εαυτό μου, αλλά μπαίνω στην ομάδα. Γιατί όχι;

 

Πιστεύω πως τους δίνεται η ευκαιρία να δουν, να μάθουν, να κρίνουν και κάποτε ίσως αποφασίσουν, όχι με βάση του τι είδαν ή τι πιστεύω εγώ... αλλά ανάλογα με τις δικές τους ανάγκες.

 

Και γιατί δε μπορούμε να το υποστηρίξουμε;

Τα παιδιά μου, παρόλο που γνωρίζουν τη δική μου άποψη, έρχονται στιγμές (και μάλιστα τελευταία συχνά) που μου ζητάνε εκκλησιασμό. ΟΚ. Αφού το θέλουν τα βοηθάω να το πετύχουν. Φυσικά, ό,τι βλέπουν και ό,τι ακούν, το συζητάμε και προσωπικά το θέτω πάντα σε μια διάσταση κοινωνική και (όχι θεολογική), αλλά παράλληλα εξηγώ και ποια είναι η θεολογική του πλευρά (προσαρμοσμένο στην ηλικία τους).

 

Ουσιαστικά τα πιστεύω μου είναι η "ανεξιθρησκεία". Και αυτή νομίζω πως την υποστηρίζω καλά, αφού δε βλέπω κάποια δυσαρέσκεια μέσα στην οικογένεια.

 

Πού αισθάνεσαι πως δε μπορούμε να το "υποστηρίξουμε";

 

 

 

Για το σχολείο...

ως φορέας κουλτούρας... κάνει γιορτές, εκδηλώσεις θρησκευτικές, εθνικές και συχνά εμπλέκεται σε πολιτιστικά δρώμενα. Αν προσπαθήσεις να αφαιρέσεις εντελώς τις θρησκευτικές αναφορές, θα αφαιρεθεί και ένα μεγάλο κομμάτι της κουλτούρας, γιατί καλώς ή κακώς έχει ενσωματωθεί σε αυτή.

 

Με τι θα αντικατασταθεί; Δεν ξέρω. Δεν είμαι εγώ που θέλω την κατάργηση. Δεν το έχω σκεφτεί.

[alcyon]

...αν η θρησκευτική ταυτότητα είναι χρήσιμη για τον αυτοπροσδιορισμό των παιδιών σε ένα σύνολο... ...

 

Δεν είναι χρήσιμη μόνο στα παιδιά, αλλά και σε πολλούς ενήλικες. Πολλοί αυτοπροσδιορίζονται και μέσω της θρησκείας.

 

Είναι θα έλεγα -κατά τη γνώμη μου- τρόπος αντίληψης της ζωής και γενικότερα τρόπος λειτουργίας.

[yasemi]

Δεν είναι χρήσιμη μόνο στα παιδιά, αλλά και σε πολλούς ενήλικες. Πολλοί αυτοπροσδιορίζονται και μέσω της θρησκείας.

 

Είναι θα έλεγα -κατά τη γνώμη μου- τρόπος αντίληψης της ζωής και γενικότερα τρόπος λειτουργίας.

 

 

επειδη εγω δε τα λεω και τοσο ομορφα και δε τα πιανω και καλα τι εννοειται οταν λετε οτι αυτοπροσδιοριζομαι μεσω της θρησκειας??

 

εννοειται να ακολουθουνε συνειδητα και απο επιλογη προσωπικη τους τους κανονες της εκκλησιας πχ νηστεια,θεια κοινωνια,διδαχες του χριστου κλπ???

[Λαΐδα]

Δεν είναι χρήσιμη μόνο στα παιδιά, αλλά και σε πολλούς ενήλικες. Πολλοί αυτοπροσδιορίζονται και μέσω της θρησκείας.

αυτο ειναι προσωπικα που δεν θα ηθελα .

Στο μυαλο μου διαχωριζω την παραδοση και την θρησκεια, και θα ηθελα εν καιρω να μπορουν να την διαχωρισουν και τα παιδια μου.

Και παλι ομως το βλεπω πολυ 'χαλαρα' το ολο θεμα. Προσπαθω αυτο που θα ηθελα αλλα ειμαι ετοιμη να αντιμετωπισω και κατι διαφορετικο απο τα παιδια μου.

Σχετικα με το " Όμως αν αφαιρούν στοιχεία παράδοσης και πολιτισμού, τα οποία έχουν τη σημασία τους -όχι πάντα την προφανή- τότε στη θέση τους πρέπει να προτείνουν και να τα αντικαθιστούν με αντίστοιχα στοιχεία που θα προσφέρουν αντίστοιχα πλεονεκτήματα και ταυτόχρονα λιγότερα μειονεκτήματα." συμφωνω και αυτος ειναι ο λογος που θεωρω οτι δεν ειμαστε ετοιμοι για τετοια βηματα.

[real thing]

θα μπορουσε κανεις να πει οτι ειναι λαθος να επιβαλλεται η προσευχη στα νηπιαγωγεια και γενικα στα σχολεια ειδικα και τα τελευταια χρονια που τα σχολεια μοας εχουν τεραστια συμμετοχη απο παιδακια αλλων χωρων με αλλη θρησκεια συνεπως.θυμαμαι δε στο δικο μο σχολειο παιδακια μη χριστιανα ορθοδοξα απλα την ωρα της προσευχης δεν συμμετειχαν η ερχονταν αμεσως μετα.αυτη ειναι μια λυση.αλλα δυστυχως σε μια χωρα που υπαρχει ακομα το μαθημα των θρησκευτικων σε μορφη ορθοδοξης χριστιανικης αγωγης αλλα με αλλο ονομα(θρησκευτικα)δηλαδη δε μπορεις να περιμενεις πολλα.και αυτο που θα διδαχθει το παιδι σου στο δημοτικο απο το συγκεκριμενο μαθημα πρεπει να σε αποασχολει περισσοτερο απο την προσευχη.στο κατω κατω η προσευχη ειναι σαν στιχοι ενος παραμυθιου και δεν πετυχαινει προσυλητισμο η κατι αλλο.

[real thing]

και το παραλογο της ιστοριας...τελευταια παρασκευη πριν τις αποκριες,στο σχολειο δεν γινεται μαθημα αλλα παρτυ στις ταξεις με στολες και αμφιεσεις.κατι που η θρησκεια μας δεν το δεχεται.θεωρει τις αμφιεσεις παγανιστικα καταλοιπα,αλλα παρολα αυτα τα παιδακια λενε το πατερ ημων ντυμενα κλοουν,μαγισσες κτλ

[moon child]

Στο ερώτημά σου τώρα...

στα παιδιά δεν έχω πάει να πω περί θεού και θρησκευτικών συνηθειών, τρόπους και τόπους λατρείας. ΟΜΩΣ!! Αν εκείνα ρωτήσουν τους εξηγώ το γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν, πώς λατρεύουν το θεό, πού κτλ... Εντάξει, έχω και το αντίστοιχο background και μπορώ να εξηγήσω σε όσο μήκος και πλάτος θέλω ορισμένα πράγματα. Και από εκει και πέρα, να πω και ποια είναι η δική μου γνώμη/άποψη, και να αφήνω προεκτάσεις για το ... κανένας δεν είναι σίγουρος για το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει θεός. Και πως οι άνθρωποι κάνουν αυτό που τους εκφράζει. Και πως στο τέλος μόνα τους θα απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα, όπου και όπως θέλουν.

 

σε ζηλεύω, ξέρεις τι θα πεις, και ξέρεις και πως θα το πεις...

 

χμμ, να μιλήσω πρακτικά, για να βγάλουμε και άκρη, δεν έχω το background που περιγράφεις, για να μιλήσω στα παιδιά μου για την αγία τριάδα πχ πρέπει πρώτα να μάθω εγώ (αχ με φαντάστηκα να διαβάζω βιβλίο θρησκευτκών και να ψάχνω απαντήσεις αν το κάνω και αυτό, τι να πω!) φοβάμαι οτι θα σπέρνω αμφιβολίες και σε ερωτήσεις τύπου τί κάνει ο θεός, θα λέω δεν γνωρίζω/δεν απαντώ... φοβάμαι οτι ίσως πω κάτι που μετά στο σχολειο τους το πουνε αλιώς και τα συχγίσουν, δεν νιώθω δηλαδή οτι μπορώ να υποστηρίξω ένα θέμα για το οποίο ξέρω τόσα λίγα... πίστεψε με, δεν μου φαίνεται καθόλου εύκολο για μένα....

 

αλήθεια, από off topic σε off topic παω βέβαια, έχει σκεφτεί κανείς να γράψει ένα βιβλίο με απαντήσεις πχ προς νήπια, που να έχουν μέσα όλα τα σοσάκια, όπως πως γίνονται τα παιδιά, τί είναι το sex, τί κάνει ο Θεός κτλ?

[yasemi]

Στο ερώτημά σου τώρα...

στα παιδιά δεν έχω πάει να πω περί θεού και θρησκευτικών συνηθειών, τρόπους και τόπους λατρείας. ΟΜΩΣ!! Αν εκείνα ρωτήσουν τους εξηγώ το γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν, πώς λατρεύουν το θεό, πού κτλ... Εντάξει, έχω και το αντίστοιχο background και μπορώ να εξηγήσω σε όσο μήκος και πλάτος θέλω ορισμένα πράγματα. Και από εκει και πέρα, να πω και ποια είναι η δική μου γνώμη/άποψη, και να αφήνω προεκτάσεις για το ... κανένας δεν είναι σίγουρος για το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει θεός. Και πως οι άνθρωποι κάνουν αυτό που τους εκφράζει. Και πως στο τέλος μόνα τους θα απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα, όπου και όπως θέλουν.

 

σε ζηλεύω, ξέρεις τι θα πεις, και ξέρεις και πως θα το πεις...

 

χμμ, να μιλήσω πρακτικά, για να βγάλουμε και άκρη, δεν έχω το background που περιγράφεις, για να μιλήσω στα παιδιά μου για την αγία τριάδα πχ πρέπει πρώτα να μάθω εγώ (αχ με φαντάστηκα να διαβάζω βιβλίο θρησκευτκών και να ψάχνω απαντήσεις αν το κάνω και αυτό, τι να πω!) φοβάμαι οτι θα σπέρνω αμφιβολίες και σε ερωτήσεις τύπου τί κάνει ο θεός, θα λέω δεν γνωρίζω/δεν απαντώ... φοβάμαι οτι ίσως πω κάτι που μετά στο σχολειο τους το πουνε αλιώς και τα συχγίσουν, δεν νιώθω δηλαδή οτι μπορώ να υποστηρίξω ένα θέμα για το οποίο ξέρω τόσα λίγα... πίστεψε με, δεν μου φαίνεται καθόλου εύκολο για μένα....

 

αλήθεια, από off topic σε off topic παω βέβαια, έχει σκεφτεί κανείς να γράψει ένα βιβλίο με απαντήσεις πχ προς νήπια, που να έχουν μέσα όλα τα σοσάκια, όπως πως γίνονται τα παιδιά, τί είναι το sex, τί κάνει ο Θεός κτλ?

 

 

χα χα χααχα συγνωμη που γελαω αλλα ετσι οπως τα περιγραφεις μου θυμιζεις εμενα και την αγωνια μου να απαντησω στις ερωτησεις της κορης μου οπως μαμα τι τρωνε οι αστροναυτες (κατσε και ψαξε μανα καημενη) ή μαμα η γη γιατι δε πεφτει και απο που κρατιεται,,,,,γενικα ομως να σου πω τι κανω εγω ,,,,οταν δε ξερω να απαντησω της το λεω,,,δηλαδη ξερεις ελενη μου δε ξερω τι τρωνε οι αστροναυτες πολυ καλη η ερωτηση σου θελεις να το βρουμε μαζι????δε νομιζω οτι χρειζεται να το παιζουμε παντογνωστες στα παιδια τουλαχιστον αποψη μου παντα ετσι,,,,καλυτερα νομιζω ειναι να πεις δε ξερω ελα να το ψαξουμε μαζι παρα να πεις κατι που δεν ισχυει,,,,,οσο για τα βιβλια που λες εχει πεσει στο ματι μου σε πολλα βιβλια που εξηγουνε τι εστι σεξ μας μαθαινουν το σωμα μας πως γινονται τα παιδια αλλα για μενα αυτο πρεπει να ειναι συμπληρωματικο στο τι λεμε στο παιδι,,,δηλαδη ναι καλο ειναι να το διαβασουμε αλλα θα πρεπει και εμεις μετα να το συζητησουμε,,,,,οποτε αν αυτο που διαβαζουμε δεν συναδει με αυτα που πιθανως σκεφτομαστε ή θελουμε να περασουμε καποια στοιχεια ηθικης ειναι δωρο αδωρο,,,,

 

τελος επειδη το θεμα θεος χριστος θρησκεια εχει πεσει πολλες φορες με τη 5χρονη κορη μου για εξεταση ε αναλογα με το τι ρωταει αναλογα και εγω απανταω οπως μπορω και για την ηλικια της και προσπαθω παντα να μη την κατευθυνω και πολυ,,,,,τωρα αν με ρωτησει τι ειναι η αγια τριαδα σωθηκε γιατι ακομη και εγω με τον καθηγητη στο λυκειο τσακωνομουνα γιατι ειχαμε διαφορετικες αποψεις επι αυτο και δε μπορουσα να καταλαβω αυτο που μου ελεγε ,,,εδω σε ερωτηση μα καλα οι παπαδες μαμα τι γλωσσα μιλανε καταλάβαινεις τιποτα??και να της εξηγω μια ωρα τα αρχαια τα νεα κλπ΄μου λεει ε ενταξει τοτε τι να πηγαινουμε μαμα εκκλησια αμα ειναι να μη καταλαβαινουμε εμεις τα παιδια τιποτα ε???ασε τ αλεω και στο σπιτι μου μαμα καλυτερα θα με καταλαβει η παναγιτσα,,,,:rolleyes:

[miriki]

Jannis μίλησα για σεβασμό στη διαδικασία που είναι υποχρεωτική από το νόμο, όχι δική μου επιλογή. Αλλά βεβαιώθηκα τώρα ότι απλώς διαφωνούμε δεν είναι θέμα παρανόησης δικής σου ή δικής μου επομένως το κλείνω εδώ.

 

Για την ιστορία αν ήταν δική μου επιλογή θα φρόντιζα να υπάρχει ένα τραγούδι/ ποιηματάκι έναρξης που να δίνει το σύνθημα στα παιδιά ότι εμείς είμαστε ομάδα και ότι η ομάδα μας τώρα ξεκινά τη μέρα της. Αυτό κάνω με τη λήξη του μαθήματος, γιατί αρνούμε πεισματικά να πούμε.... "Δι' ευχών"

 

Σε ένα νηπιαγωγείο ρωτάνε δυο παιδάκια τη δασκάλα

"Κυρία υπάρχει Θεός;"

Δ: Κάποιοι άνθρωποι λένε ότι υπάρχει και κάποιοι άλλοι ότι δεν υπάρχει.

Π: Τελικά υπάρχει ή δεν υπάρχει;

Δ: Κάποιοι άνθρωποι λένε ότι υπάρχει και κάποιοι άλλοι ότι δεν υπάρχει.

 

Δε χρειάζεται να δίνουμε τελεσίδικες αποφάσεις. Θα του αφήσουμε να έχουν και μερικά ερωτηματικά για να ψαχτούν μεγαλώνοντας και να αποφασίσουν αν θέλουν και σε ποια ομάδα θέλουν να ανήκουν.

 

Γιασεμί θα άφηνα τον παπά να τα βγάλει πέρα μόνος του και μετά θα συζητούσα με τη μικρή να φέρω τις απαντήσεις στα μέτρα μας.

 

Το βιβλίο με τα σοσ το έχει η Αλκυόν εδώ και πολύ καιρό. Περιμένω και περιμένω να το εκδόσει αλλά πουυυυυ; Αν είχα περισσότερο χρόνο θα αλλίευα της ατάκες της φόρουμ μα το Θεό (ουπσ....σε ποια ομάδα ανήκω).

[jannis]

miriki σύμφωνοι - το ορολόγιο λέει ότι υπάρχει προσευχή στο πρόγραμμα υποχρεωτικά κανεις δεν το αμφισβητεί. Το θέμα είναι

1) τι γίνεται με τα παιδιά που οι γονείς τους δεν θέλουν να συμμετέχουν

Σύμφωνα με την εγκύκλιο που βρήκα εδώ

http://www.aspe.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=494&Itemid=2

λέει ότι μπορείς να ζητήσεις το παιδί σου να απαλλαγεί και από την προσευχή.

 

επίσης εδώ http://thriskeftika.blogspot.gr/2009/03/1.html

λέει ότι για τους ετερόδοξους (φαντάζομαι και άθεους) ''Οι παραπάνω μαθητές, εφόσον προσέρχονται στο σχολείο πριν γίνει η πρωινή προσευχή, παρευρίσκονται με το τμήμα που ανήκουν στο χώρο της συγκέντρωσης χωρίς να συμμετέχουν στην προσευχή, τηρώντας απόλυτη ησυχία, σεβόμενοι τους δασκάλους και τους συμμαθητές τους που προσεύχονται. ''

 

αρα αυτό που εισηγούμαι το να κάθονται κάπου ήσυχοι σεβόμενοι τους άλλους είναι σύμφωνο και με τον νόμο (σε αντίθεση με το να τους υποχρεώσεις να στέκονται και να συμμετέχουν όσο πιο πολύ γίνεται στην ομάδα)

 

Τι μαθαίνουν τα παιδιά: είναι μια εκδηλωση της ομάδας στην οποία συνειδητά και εκ πεποιθήσεως δικής σου (η καλύτερα των γονιών σου) δεν συμμετέχεις, έχεις το δικαιώμα να μην συμμετέχεις, αλλά οφείλεις να σεβαστείς - όπως και η ομάδα οφείλει να σεβαστεί ότι δεν συμμετέχεις.

 

2) τι γινεται με τις απόψεις των παιδιών - είτε οι γονείς τους ζήτησαν να μην συμμετέχουν είτε υποχρεούνται -by default. Αυτές σίγουρα δεν γινόνται σεβαστές. Πραγματικά θα ήθελα να παρουσιάζεται σαν επιλογή στα παιδιά και αυτά θέλουν να συμμετέχουν να το κάνουν. Φαντάζομαι ότι για να νιώσεις την δύναμη την αξία της ομαδικής προσευχής (προσωπικά ποτέ δεν ένιωσα τίποτα) θα πρέπει να νιώσεις την δύναμη / αξία της ατομικής.

 

Δεν θα εμπόδιζα τα παιδιά μου να το νιώσουν αυτό - αν το επιθυμούσαν. Θα ήθελα όμως να το νιώσουν ως πραγματική επιλογή τους και να το διαλέξουν, όχι ώς κάτι διαδικαστικό και επιβεβλημένο.

 

Alcyon εχεις δίκαιο ότι οι μάχες είναι δικές μας και όχι των παιδιών -

αλλά σαν γονιός που προσπαθώ να μάθω στο παιδί να σέβεται τις διαφορετικές θρησκείες και τον αθεισμό (ο οποίος είναι περισσότερο κατακριτέος) θέλω και το σχολικό περιβάλλον να δείξει τον στοιχειώδη σεβασμό σε αυτά. Πραγματικά δεν προσπαθώ να τους επειρεάσω, αλλά δεν θέλω ούτε άλλοι να τους επειρεάζουν με ''κατήχηση''.

 

Miriki δεν απαντάνε όλες οι δασκάλες /δάσκαλοι όπως εσύ δυστυχώς στις ερωτήσεις των παιδιών...

[alcyon]

...

 

Σε ένα νηπιαγωγείο ρωτάνε δυο παιδάκια τη δασκάλα

"Κυρία υπάρχει Θεός;"

Δ: Κάποιοι άνθρωποι λένε ότι υπάρχει και κάποιοι άλλοι ότι δεν υπάρχει.

Π: Τελικά υπάρχει ή δεν υπάρχει;

Δ: Κάποιοι άνθρωποι λένε ότι υπάρχει και κάποιοι άλλοι ότι δεν υπάρχει.

.....

 

Είσαι μέσα στη ζωή μου! Αυτή η ατάκα έχει παιχτεί ως εξής:

 

Μέσα στο αυτοκίνητο ρωτάνε τέσσερα παιδάκια τη μαμά (δια στόματος ενός 5 χρονου).

"Μαμά, υπάρχει Θεός;"

Μ: Κάποιοι άνθρωποι λένε ότι υπάρχει και κάποιοι άλλοι ότι δεν υπάρχει.

Π: Τελικά υπάρχει ή δεν υπάρχει;

Μ: Κάποιοι άνθρωποι λένε ότι υπάρχει και κάποιοι άλλοι ότι δεν υπάρχει.

(μα η δική μου, δεν τελείωσε εκεί.... )

Π: Αμάν ρε μαμάααα ΠΕΣ ΜΑΣ!!

Μ: Κοίτα, κανείς δεν τον έχει δει. Κάποιοι λένε πως όλα όσα υπάρχουν στον κόσμο τα έφτιαξε ο Θεός. Κάποιοι άλλοι λένε πως οι άνθρωποι φαντάστηκαν το Θεό, λόγω της άγνοιας και της δυσκολίας τους να εξηγήσουν τον κόσμο.

Π: Ναι, αλλά τελικά; Ποιο είναι σωστό;

Μ: Κανείς δεν ξέρει.

Π: Εμείς τι πιστεύουμε μαμά;

Μ: ....... Εσύ τι νομίζεις; Υπάρχει;

Π: Εγώ δεν ξέρω, αφού εγώ σε ρωτάω!

Μ: ............

Π: Έεεεελααααααα πεεεεεεςςςςςςς ΜΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ!!!

Μ: ..... ΦΤΟΥΥΥΥ!!!! Χάσαμε τη στροφή!! (Αγκρρρρ)

 

Και ξέφυγα για 10 λεπτά. Μετά, όταν φτάσαμε σπίτι, επανήλθε στο ερώτημα. Οπότε, απαντάμε, όσο πιο ειλικρινά γίνεται και αφήνουμε πάντα χώρο για το διαφορετικό.

 

Η δική μου ανησυχία σε αυτή την αντιμετώπιση ήταν... μήπως θα έπρεπε να πάρω ξεκάθαρη θέση από τη μια ή την άλλη πλευρά, από το να αφήσω τα παιδιά με μια σχετική αμφιβολία ή ασάφεια......

 

 

 

@jannis

Κοίτα, κι εγώ δεν έχω πρόβλημα με την πρωινή προσευχή. Αλλά αν π.χ. ο δάσκαλος/καθηγητής κτλ έρθει με περιοδικά ή με όρεξη "στρατολόγησης"... εκεί σαφώς και θα αντιδράσω. Άλλο η επαφή με την πολιτιστική κληρονομιά... κι άλλο ο προσυλητισμός.

Επίσης άλλο να δείξει ένας δάσκαλος στο παιδί πώς να κάνει το σταυρό του, κι άλλο να το υποχρεώσει να τον κάνει. Το πρώτο δε θα με ενοχλούσε, σε αντίθεση με το δεύτερο.

 

 

moon child, πολλές φορές παροτρύνω τα παιδιά να απευθύνουν τις ερωτήσεις τους άμεσα σε όποιον θέλουν, αντί να ρωτάνε εμένα. Έτσι, ακόμα κι αν έχω γνώση σε κάποιο θέμα, τους λέω να πάνε και να ρωτήσουν αυτό που θέλουν. π.χ. Η κόρη μου είδε τον παπά του χωριού και αναρωτήθηκε γιατί οι ιερείς φοράνε πάντα μαύρα. Και γιατί φοράνε μακριά φορέματα. Μπορούσα να απαντήσω, μα της είπα, γιατί δεν τον ρωτάς; Και έπειτα αφού συλλέξει την απάντησή της, μπορούμε να το συζητήσουμε και να το αναλύσουμε περισσότερο.

[miriki]

Να ζητήσω συγγνώμη από τη Γιασεμί που της απέδωσα το περιστατικό με τον παπά και τη φούστα. Εκ παραδρομής εντελώς χωρίς πρόθεση....

 

Θα ήθελα πολύ η στιχομυθία αυτή να ήταν ανάμεσα σ' εμένα και σε παιδιά μου, αλλά είναι από βιβλίο για την κοινωνική/ ηθική ανάπτυξη των παιδιών. Παρόλα αυτά μου έδειξε το δρόμο και έτσι πορεύομαι κι εγώ πλέον.

 

 

Κατά τα λοιπά. Η ομαδική προσευχή στα παλαιότερα χρόνια εξυπηρετούσε την ανάγκη του ελέγχου και της επιβολής της κουλτούρας του κράτους. Ενός κράτους που πάσχιζε να φτιάξει μια ταυτότητα τέτοια που να μπορεί να μας έχει πρόβατα ώστε να μην πολυκοντράρουμε (το τρίπτυχο Πατρις- Θρησκεία- Οικογένεια, ξέρουμε καλά πώς έχει χρησιμοποιηθεί). Όχι την υπαγωγή (αίσθημα του "ανήκειν") στην ομάδα. Ήταν ο τρόπος να βάλει το κράτος σε καλούπια τους πολίτες του. Εκ πεποιθήσεως είμαι αντίθετη σε αυτή τη λογική, αν και κατανοώ το γιατί γινόταν. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι μπορώ να το χρησιμοποιήσω για να εξυπηρετηθούν οι σκοποί της ομάδας και μακροπρόθεσμα να καλλιεργηθούν οι αρχές της δημοκρατίας.

 

jannis καταλαβαίνω τι εννοείς. Προσωπικά δεν μπορώ να το διαχειριστώ (τουλάχιστον όχι ακόμη) με τα νήπια θέλει πολλή δουλειά για να φτάσουμε να καταλάβουμε γιατί ο τάδε απέχει κι εμείς όχι. Σε πρώτη φάση θα μιλήσω με τους κηδεμόνες του παιδιού, θα τους δείξω την προσευχή που λέμε και θα τους ζητήσω να μου πουν τι θέλουν/ έχουν ανάγκη. Από εκεί και πέρα θα χαράξουμε κοινή γραμμή. Επίσης πραγματικά δε βλέπω τρομερή διαφορά σε αυτό που ορίζει η εγκύκλιος με αυτό που κάνω. Ίσως έχω τις δικές μου παρωπίδες τι να πω.

 

Αλκυόν, εγώ θα έλεγα ότι δεν ξέρω αν υπάρχει όντως, αλλά θα ήθελα να υπάρχει. Γιατί έτσι μπορώ καλύτερα να εξηγήσω τα πράγματα και θα νιώθω ότι και κάποιος ακόμη (εκτός από εσάς) θα μπορεί να με υποστηρίξει στη δυσκολία μου και να χαρεί με τη χαρά μου.

[alcyon]

.....

Αλκυόν, εγώ θα έλεγα ότι δεν ξέρω αν υπάρχει όντως, αλλά θα ήθελα να υπάρχει. Γιατί έτσι μπορώ καλύτερα να εξηγήσω τα πράγματα και θα νιώθω ότι και κάποιος ακόμη (εκτός από εσάς) θα μπορεί να με υποστηρίξει στη δυσκολία μου και να χαρεί με τη χαρά μου.

 

Προσπαθώ στα παιδιά να τα βάζω να σκέφτονται και να αναζητούν τις απαντήσεις τους στις επιστήμες (πώς εξηγείται ένα φαινόμενο κτλ), την κοινωνική δομή (αιτιολόγηση ομαδικών συμπεριφορών) και γενικά θέλω να αιτιολογούν όσα βλέπουν γύρω τους χωρίς να χάνουν λογικά βήματα.

 

Το αν μπορεί κάποιος να μας υποστηρίξει στα δύσκολα... χμμμμ... έχω άποψη, μα θα βγουμε πλήρως από το θέμα (όχι πως είμαστε μέσα δηλαδή... αλλά λέμε... ). Είμαι πιο πολύ του "συν Αθηνά και χείρα κίνει", γιατί αν περιμένουμε από την Αθηνά..... μπαίνουμε στα χωράφια του απροσδιόριστου, και του χρονικά (αν)εφικτου ( ; )

[alcyon]

... τι εννοειται οταν λετε οτι αυτοπροσδιοριζομαι μεσω της θρησκειας??

 

εννοειται να ακολουθουνε συνειδητα και απο επιλογη προσωπικη τους τους κανονες της εκκλησιας πχ νηστεια,θεια κοινωνια,διδαχες του χριστου κλπ???

 

Εννοούμε πως αντιλαμβάνονται το ποιοι είναι, τι κάνουν, πού πηγαίνουν, τι θέλουν από τη ζωή τους μέσω της θρησκείας και της συμμετοχής στη θρησκευτική λατρεία. Αντιλαμβάνονται αν κάνουν "καλά" ή όχι, και μεταβάλλουν τη ζωή τους για να εναρμονιστούν με το "καλό" (τουλάχιστον έχουν αυτή την πρόθεση).

[emmaki]

Τέλος μαθαίνοντας να σέβεται μια διαδικασία (π.χ. την προσευχή) αρχίζει να βλέπει ότι οι άνθρωποι όταν φτιάχνουν ομάδες, φτιάχνουν και ρουτίνες, κανόνες κλπ που ακολουθούν για να εντάσσονται στις ομάδες αυτές. Ταυτόχρονα μαθαίνουν πώς να διαχειρίζονται την πραγματικότητά τους όταν είτε δε θέλουν να ενταχθούν στη συγκεκριμένη ομάδα είτε κάποιος άλλος θέλει να απέχει.

 

Τα νήπια δεν μπορούν να μείνουν εκτός τάξης μόνα τους. Συνεπώς το δε συμμετέχω στην προσευχή σημαίνει για τη δική μου τάξη απλά σηκώνομαι όρθιο μαζί με τους άλλους και δεν ενοχλώ όταν προσεύχονται οι άλλοι (ένδειξη σεβασμού όπως όταν παίζει ο εθνικός ύμνος οποιασδήποτε χώρας π.χ.) και δε λέω τα λόγια και δεν μπαίνω στη διαδικασία να προσευχηθώ.

 

Τα υπόλοιπα δεν τα έχω διαβάσει ακόμη θα επανέλθω.

 

Ακριβώς αυτό γίνεται μέσα στις τάξεις.

Στο δημοτικό μπορεί (ίσως) ο μαθητής να μην μπει στο μάθημα ή να έρθει στο σχολείο 5 λεπτά αργότερα ώστε να έχει τελειώσει η προσευχή.

Στο νηπιαγωγείο αυτό είναι απλά αδύνατο. Δεν μπορεί ένα παιδί να βγαίνει έξω αλλά ούτε και να έρχεται αργότερα, μιας και η προσευχή δεν είναι το πρώτο πράγμα που γίνεται αλλά ακολουθεί τις ελέυθερες δραστηριότητες.

 

Για την ιστορία, εγώ και μια συνάδελφος είχαμε πολύ μεγάλο πρόβλημα στο νηπιαγωγείο με την προσευχή (μέχρι και με απόλυση απειληθήκαμε).

Εγώ, γιατί σε μια τάξη 18 παιδιών είχα μόνο 2 Χ.Ο. (ακόμα δηλωνόταν το θρήσκευμα), οπότε θεώρησα ότι καλύτερα να λέγαμε ένα τραγουδάκι για καλημέρα, παρά μια προσευχή. Βρήκα, όμως, απέναντι μου όλα τα σόγια των Χ.Ο. που με κόλλησαν στον τοίχο (κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά) και ούρλιαζαν ότι όσοι δεν είναι Χ.Ο. να πάνε στη χώρα τους! Παρενέβη ο προϊστάμενος, που μου έδωσε εντολή να γίνεται προσευχή με τα 2 παιδιά και τα υπόλοιπα απλά να στέκονται προσοχή. Έκανα την πρόταση να γίνεται ατομική προσευχή για όλα τα παιδιά (ο καθενας ανάλογα με τη θρησκεία του) και μου δώθηκε γραπτή απάντηση ότι στη χώρα μας η κυρίαρχη θρησκεία είναι Χ.Ο. οπότε δεν συζητάμε τίποτα άλλο......

 

Δεύτερο περιστατικό με συνάδελφο. Μέσα στην τάξη γινόταν η προσευχή,αλλά η ίδια δεν προσευχόταν (σηκωνόταν όρθια και καθόταν προσοχή). Απειλήθηκε με απόλυση από τον (ίδιο) προϊστάμενο. Παρενέβησαν σύλλογοι για τα ανθρώπινα δικαιώματα (δικαίωμα στην ανεξιθρησκεία) και ο προϊστάμενος εγγράφως της ζήτησε συγνώμη και της "επέτρεψε" να μην προσεύχεται, αρκεί να γινόταν προσευχή στην τάξη.

 

Μαζί βρήκαμε (γράψαμε) 3 προσευχές που δεν είχαν αναφορά σε καμία θρησκεία και λέγαμε αυτές στο σχολείο (δυστυχώς πλέον δεν τις θυμάμαι).