Όταν γυρίσατε σπίτι μετα το μαιευτήριο...

[Helen@]

Αλήθεια δεν ήξερα σε ποιο θέμα να βάλω την ερωτηση μου κ την έβαλα εδω:roll::roll:....θέλω να σας ρωτήσω, όταν γεννήσατε-ή με το καλό θα γεννήσετε- σας βοήθησε κανένας-γιαγιάδες κλπ- όταν γυρίσατε σπίτι?μόνες δεν τα καταφέρνατε?είναι απαραίτητο να έχετε κάποιον στο σπίτι π.χ. τη μητέρα σας???κ για πόσο καιρό είχατε την βοήθεια?άραγε θα τα καταφέρω μόνη μου??ουφ...:confused::confused:

[alexele]

Eλένη μου καλημέρα και με το καλό να γυρίσεις σπίτι με το μωράκι σου.

Όσον αφορά τις ερωτήσεις σου θα σου πω την άποψή μου. Το καλύτερο είναι να είσαι εσύ με το μωράκι σου και το μπαμπά σας όταν είναι σπίτι, θα βρείτε πολύ καλύτερα και γρηγορότερα τους ρυθμούς σας με το μωρό. Εάν χρειάζεσε κάποια στιγμή βοήθεια καλύτερα να τη φωνάζεις τότε. Δεν είναι ανάγκη να εγκατασταθεί κάποια γιαγιά στο σπίτι. Μπορεί να σου φαίνεται βουνό τώρα, αλλά θεωρώ ότι μόνη σου με το μωρό θα το μάθεις και θα σε μάθει καλύτερα.

Αν δεις όμως ότι δυσκολεύεσε περισσότερο απ'όσο αντέχεις τότε "βλέποντας και κάνοντας".

[dimitra-nikos]

Καλημερα και με το καλό το παιδάκι σου!

Εγώ θα έχω την μητέρα μου για 2 εβδομάδες στο σπίτι. Είναι βέβαια και η πεθερά και ο πεθερός μου κοντά στο σπίτι μας. Πιστεύω ότι όλο και κάποια βοήθεια θα χρειαστώ τον πρώτο καιρό, κυρίως στις δουλειές του σπιτιού και κάποιος να κάνει ένα πιάτο φαί, έτσι ώστε να έχω τον χρόνο να εξοικειωθώ με το μωρό και να αποκτήσω θάρρος και όσο να ναι να επανέλθω και από τον τοκετό.

[kopela]

Αλήθεια δεν ήξερα σε ποιο θέμα να βάλω την ερωτηση μου κ την έβαλα εδω:roll::roll:....θέλω να σας ρωτήσω, όταν γεννήσατε-ή με το καλό θα γεννήσετε- σας βοήθησε κανένας-γιαγιάδες κλπ- όταν γυρίσατε σπίτι?μόνες δεν τα καταφέρνατε?είναι απαραίτητο να έχετε κάποιον στο σπίτι π.χ. τη μητέρα σας???κ για πόσο καιρό είχατε την βοήθεια?άραγε θα τα καταφέρω μόνη μου??ουφ...:confused::confused:

 

Να σου ζήσει το μωράκι σου και με το καλό να επιστρέψετε

Βοήθεια από τους γονείς μου ή του άντρα μου δεν είχαμε διότι δεν τη ζητήσαμε.Προτιμήσαμε σε μία τόσο σημαντική αλλά και προσωπική στιγμή να το ζήσουμε εξολοκλήρου οι τρείς μας και να αποφύγουμε παρεμβάσεις τρίτων που ενδεχομένως να μας έφερναν κι έναν άλφα εκνευρισμό πχ δεν αλλάζεις καλά το παιδί-δεν το πιάνεις καλά-δεν το ταίζεις σωστά και άλλα κουλά που πετάνε οι παππούδες αμφότεροι. Φυσικά αυτό είναι κάτι που επιλέξαμε εμείς, εσείς μπορεί να χρειάζεστε βοήθεια για να νιώσετε μεγαλύτερη ασφάλεια ή αν έχεις κάνει καισαρική (παίζει ρόλο και η φύση του τοκετού) και πονάς, να χρειάζεσαι οπωσδήποτε στήριξη σε περίπτωση μάλιστα που ο άντρας σου πρέπει να γυρίσει στη δουλειά του.Πάντως εμείς μια χαρά τα καταφέραμε και γελάσαμε και πάρα πολύ με την ασχετοσύνη μας, τώρα που τα θυμάμαι ξεκαρδίζομαι με τις βλακείες που κάναμε! Καλή τύχη σε ότι αποφασίσετε και πάλι να σας ζήσει

[max]

Είχα τη βοήθεια της μαμάς μου, αλλά όχι την ψυχραιμία να της θέσω όρια. Έμεινε μαζί μας 1 μήνα στον 1ο μου γιο & 2 εβδομάδες στο 2ο. Έχω την εντύπωση μετά από τόσον καιρό που κοιτάζω πίσω ότι μάλλλον δυσχέρανε την κατάσταση, παρά βοήθησε. Έπρεπε να ισορροπήσω από τις ορμόνες, από τα ξενύχτια, από τη νέα πραγματικότητα που ζούσα & να προσπαθώ να ισορροπήσω & τη μάνα μου που όόόόλη τη μέρα τα είχε με τον άντρα μου! Επειδή δε βοηθάει στα ξενύχτια, επειδή δε μαγειρεύει, επειδή κάνει μπάνιο 100 ώρες & εγώ θήλαζα & άλλα τέτοια τραγελαφικά.

 

Θα τα πας περίφημα, πολλές γνωστές μου δεν είχαν κανένα & διέπρεψαν. Βρήκαν λύσεις & ισορροπίες που μου πήρε μήνες να βρω. Να θυμάσαι πως κάθε μέρα θα γίνεσαι όλο & πιο έμεπιρη, το μωρό όλο & θα μεγαλώνει & προσπάθησε να μην αφήσεις τίποτε (κούραση, ορμόνες, θηλασμό & ξενύχτια) να σου στερήσει τον πρώτο καιρό. Είναι τόσο πολύτιμες αυτές οι στιγμές!

 

(Αν μπορούσα να τις ξαναζήσω, θα έστελνα τη μάνα μου πακέτο στον πατέρα μου, μετά το μαιευτήριο!)

 

Με το καλό να έρθει το μωράκι στις ζωές σας!!

[ioanna81]

οταν γυρισα στο σπιτι με το μωρο με ειχε πιασει πανικος, σκεφτομουνα τωρα τι το κανω? δεν ηθελα κανεναν σπιτι μονο να ειμαι εγω το παιδι και ο μπαμπας του. Σε πληροφορω οτι μπηκαμε πολυ γρηγορα στους ρυθμους μας και κανενας δεν μας βοηθησε με το παιδι. Υπηρξαν μονο καποιες φορες που ελεγα στη μανα μου να μου κανει κανα φαγητο η κανα σιδερο και σπανιως καμμια δουλεια γιατι βοηθαγε πολυ ο αντρας μου. Καλυτερα μονοι σας γιατι αν μπερδευονται πολλοι μονο συγχυση δημιουργητε

[alexele]

Eγώ πάντως έζησα και τα δύο. Στο πρώτο είχα πολύ βοήθεια και δεν έμενε και μαζί μας ενώ στο δεύτερο δεν είχα καθόλου, θεωρώ ότι με το δεύτερο μωρό μου βρήκαμε πιο γρήγορα τους ρυθμούς μας και ταυτόχρονα δεν είχα τόσους εκνευρισμούς όσους με το πρώτο μωρό.

Είναι άτιμες αυτές οι ορμόνες και εάν έχεις κάποιον συνέχεια να επεμβαίνει καλοπροαίρετα θέλοντας να βοηθήσει, εκνευριζεσε συχνά πυκνά.

[jane28]

Εμείς έχουμε τη μαμά μου που μένει ούτος ή άλλος κοντά, είχε έρθει κ η γιαγιά κ έρχονταν 4-5 ώρες την ημέρα για δουλειές!!! Οικιακές βοηθοί δλδ:lol::lol:!!!! για τις πρώτες 2 εβδομάδες. Όλη η βοήθεια νομίζω εκεί έγκειται.. στις @#$^%^ δουλειές του σπιτιού κ όχι στη φροντίδα του μωρού σου.. με το καλό το παιδάκι σου!!!

[maela]

Eγω γεννησα με καισαρικη.. και βοηθεια στο σπιτι δεν ειχα ιδιαιτερη περα απο κανενα 2 ωρο μερα παρα μερα!Να φανταστεις πρωτη φορα αλλαξα το παιδι μου στο σπιτι .. δεν το ειχα ξανακανει στο μαιευτηριο.. και παρακαλουσα το μωρο μου να τα κανει οταν θα ειναι ο αντρας μου γτ φοβομουν να το πιασω και σιχαινομουν κιολας χαχαχαχ!Τεσπα.. καλυτερα που δεν ειχα βοηθεια.. γτ ετσι τα βρηκαμε μονοι μας.. γτ τα νευρα σου ειναι κροσια απο το ξενυχτι και απο τη νεα ζωη.. οποτε οσο πιο ηρεμια τοσο πιο καλα.Καθε συμβουλη που ακουγα εγω την περιμενα ετοιμοπολεμη!!Τεσπα.. μετα απο λιγες μερες εμαθα να αλλαζω τον μπεμπη στον αερα αχαχχαχα!Η γνωμη μου ειναι αν ειναι να εχεις καποιον.. να ερχεται σαν επισκεπτης.. για να βρεις τον ρυθμος σου με το μωρο .. με τον θηλασμο.. με το σπιτι κλπ κλπ!Ολα αυτα θελουν το χρονο τους!

[Lucy]

Αλήθεια δεν ήξερα σε ποιο θέμα να βάλω την ερωτηση μου κ την έβαλα εδω:roll::roll:....θέλω να σας ρωτήσω, όταν γεννήσατε-ή με το καλό θα γεννήσετε- σας βοήθησε κανένας-γιαγιάδες κλπ- όταν γυρίσατε σπίτι?μόνες δεν τα καταφέρνατε?είναι απαραίτητο να έχετε κάποιον στο σπίτι π.χ. τη μητέρα σας???κ για πόσο καιρό είχατε την βοήθεια?άραγε θα τα καταφέρω μόνη μου??ουφ...:confused::confused:

 

Εξαρτάται πως ακριβώς εννοείς τη βοήθεια. Σίγουρα θα χρειαστείς τον άντρα σου τουλάχιστον τις πρώτες μέρες (εννοώ αν είναι εφικτό να πάρει άδεια). Απο εκεί και πέρα, όπως είπε και η άλλη κοπέλα, κάθε εξωτερική "βοήθεια" να έρχεται σαν επισκέπτης. Είμαι αντίθετη της λογικής κάποιος να έρθει να μείνει μαζί σας.

Προσωπικά είχα βοήθεια από τον άντρα μου (τις πρώτες μέρες είχε πάρει και άδεια) και στη συνέχεια ερχόταν κάποιες ώρες το πρωί η μαμά μου όταν έλειπε ο άντρας μου στη δουλειά, είτε να φροντίσει λίγο το μωρό ώστε να κοιμηθώ, είτε να με βοηθήσει σε κάποιες δουλειές (είχα κάνει καισαρική). Αυτό κρατησε 2 εβδομάδες περίπου και μετά οι επισκέψεις βοήθειας ελαττώθηκαν. Τα απογεύματα-νύχτες με βοηθούσε ο άντρας μου.

[riniw 1980]

Έλενα μιας και η μαμά μου δεν ζει κι η πεθερά μου μένει απο κάτω θα βασιστώ εκεί..όπως είπε και η jane 28 μάλλον πιο πολύ βοήθεια θέλουν οι μανούλες με τα οικιακά παρά με το μωρό!!ο σύζυγος δυστυχώς δεν ξέρω αν θα καταφέρει να κάτσει λίγες μέρες,εγω το θέλω αλλά δεν εξαρτάται απο εμάς..πιο πολύ σκέφτομαι να της αφήνω το μωρό για να κοιμάμαι αρχικώς..μαγείρεμα οκ,απο τώρα το ξέρω οτι θα το κάνει εκείνη και πλύσιμο-σιδέρωμα...να είναι καλά γιατί δεν παίζει άλλη βοήθεια απο πουθενά!!!

[Dawn]

Αν και ήμουν εντελώς αντίθετη στο να έρθει η μαμά μου, τελικά υποχώρησα γιατί όλοι έλεγαν πως είναι απαραίτητο και πρέπει, και δε θα αντέξω. Τελικά μετά από 20 ημέρες, δεν άντεξα άλλο, πάτησα τις φωνές, γιατί αλλιώς θα έπεφτα από το παράθυρο, και της είπα πως ηρθε η ώρα να πάει σπίτι της, να βάλω σε μια τάξη και εγώ το δικό μου.

 

Και όντως όλα μπήκαν σε τάξη σε μόλις δυο μέρες. Ο άντρας μου έκανε ελάχιστα πράγματα παραπάνω, πήρα γυναίκα μια φορά την εβδομάδα, και εγώ ηρέμισα και μπόρεσα να ταίσω, πλύνω, αλλαξω, παίξω, μιλήσω το παιδί μου, όπως ο άντρας μου και εγώ θέλαμε.

 

Στο δεύτερο (αν ποτέ τα καταφέρουμε) δε θα έρθει παρά μόνο για καφέ, και εκείνο μια φορά.

[Helen@]

ουφ.... ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας!!απλώς οι γονείς μου μένουν μακρυα κ πρέπει να τους έχω-τη μαμα μου-για καμια εβδομάδα συνεχόμενα...αν πάρει ο άντρας μου άδεια δεν θα υπάρχει πρόβλημα, αλλά δεν του δίνουν εύκολα άδεια κ θα είμαι μόνη μου 12 ώρες την ημέρα!!!...τα πεθερικά μου είναι ακόμα πιο μακρυα-Θεσσαλον- κ ευτυχώς βέβαια γιατί μόνο αυτούς δεν θα ήθελα μέσα στα πόδια μου-άσε που έχω μόνο 2 υπνοδωμάτια στο σπίτι ενα δικό μας κ ενα της μπέμπας....άρα στον καναπέ θα τη βγάλουν... καλά κ να έρθει η μάνα μου δεν θα τη παλέψει για πολύ, καμια βδομάδα γιατί κ τα δικά μου νεύρα κρόσσια θα γίνουν μαζί της....αλλά προτιμώ να είμαι μόνη μου!!ουφ....

[piccolo]

Με το καλο να πατε στο σπιτακι σας με το μπεμπακι σας. Εγω δεν ειχα μαμα η πεθερα μεσα στο σπιτι αλλα τον πρωτο καιρο μου εφερναν φαγητο κ η μαμα ειχε αναλαβει σιδερο κ καθαρισμα. Δεν ασχοληθηκαν καθολου με τη φροντιδα του μωρου. Τα ειχαμε ξεκαθαρισει αυτα πριν τη γεννα. Μια χαρα θα τα καταφερετε. Καθε αρχη κ δυσκολη αλλα σιγα σιγα θα βρειτε τους ρυθμους σας. Απλα θα προτεινα σε πρωτη φαση να δεχτεις βοηθεια για τα του σπιτιου για να εχεις το χρονο κ τη δυναμη να ασχολεισαι με το μωρο σου

[sofi@p]

κι εγώ πιστεύω ότι βοήθεια χρειάζεσαι μόνο για τις δουλειές του σπιτιού, ώστε να έχεις χρόνο να ασχοληθείς με το μωρό και να ξεκουράζεσαι όσο το μωρό κοιμάται. κατά τα άλλα, επειδή ο πρώτος καιρός είναι δύσκολος, κυρίως ψυχολογικά, καλό είναι να μην έχεις πολύ κόσμο μέσα στο σπίτι (ακόμη κι επισκέψεις) γιατί ταράζεται η μητέρα και το μωρό και υπάρχει ένταση και νεύρα που όλο και κάπου θα τα ξεσπάσεις.

[DALIA]

Εγώ παρόλλο που υπήρχε προθυμία από τις γιαγιάδες δεv δέχτηκα για τους παρακάτω λόγους και όλα ήρθαv πιο ομαλά και εμείς προγειωθηκαμε καλύτερα ςτα vέα δεδομέvα.

 

 

 

Το καλύτερο είναι να είσαι εσύ με το μωράκι σου και το μπαμπά σας όταν είναι σπίτι, θα βρείτε πολύ καλύτερα και γρηγορότερα τους ρυθμούς σας με το μωρό. Εάν χρειάζεσε κάποια στιγμή βοήθεια καλύτερα να τη φωνάζεις τότε. Δεν είναι ανάγκη να εγκατασταθεί κάποια γιαγιά στο σπίτι. Μπορεί να σου φαίνεται βουνό τώρα, αλλά θεωρώ ότι μόνη σου με το μωρό θα το μάθεις και θα σε μάθει καλύτερα.

Αν δεις όμως ότι δυσκολεύεσε περισσότερο απ'όσο αντέχεις τότε "βλέποντας και κάνοντας".

 

Βοήθεια από τους γονείς μου ή του άντρα μου δεν είχαμε διότι δεν τη ζητήσαμε.Προτιμήσαμε σε μία τόσο σημαντική αλλά και προσωπική στιγμή να το ζήσουμε εξολοκλήρου οι τρείς μας και να αποφύγουμε παρεμβάσεις τρίτων που ενδεχομένως να μας έφερναν κι έναν άλφα εκνευρισμό πχ δεν αλλάζεις καλά το παιδί-δεν το πιάνεις καλά-δεν το ταίζεις σωστά και άλλα κουλά που πετάνε οι παππούδες αμφότεροι. Φυσικά αυτό είναι κάτι που επιλέξαμε εμείς, εσείς μπορεί να χρειάζεστε βοήθεια για να νιώσετε μεγαλύτερη ασφάλεια ή αν έχεις κάνει καισαρική (παίζει ρόλο και η φύση του τοκετού) και πονάς, να χρειάζεσαι οπωσδήποτε στήριξη σε περίπτωση μάλιστα που ο άντρας σου πρέπει να γυρίσει στη δουλειά του.Πάντως εμείς μια χαρά τα καταφέραμε και γελάσαμε και πάρα πολύ με την ασχετοσύνη μας, τώρα που τα θυμάμαι ξεκαρδίζομαι με τις βλακείες που κάναμε! Καλή τύχη σε ότι αποφασίσετε και πάλι να σας ζήσει

[mariamb]

Επειδή όταν γέννησα ο άνδρας μου θα έλειπε για ένα διάστημα...η μαμά μου σχεδόν με έπεισε να έρθει να "βοηθήσει". Είχαμε τρελό πάρτι για δύο ημέρες...κάτι ο θηλασμός να εδραιωθεί(κλαίει γιατί δεν χορταίνει), να βρούμε το ρυθμό μας (πολύ δεν κοιμήθηκε??ξύπνα το), βοήθεια ουσιαστική με το μωρό δεν είχα γιατί φοβόταν να το πιάσει (καλέ αυτό γλυστράει στο μπάνιο...) είχαμε και συνήθειες διαφορετικές (πχ εγώ κοιμάμαι με φως,η μαμά μου με πλήρη συσκότιση)..εξαντληθήκαμε και οι δύο...οποτε την δεύτερη ημέρα επέστρεψε σπίτι της...και αρκέστηκε να στέλνει φαγητο, να κάνει σίδερο κτλ.

Νομίζω ότι στην αρχή χρειάζεσαι λίγο χρόνο με το μωρό σου για να το μάθεις...και συνήθως μαμάδες και πεθερές...λόγω του αγχους του λειτουργούν διασπαστικά. Όσο για την ανασφάλεια που πιθανών να έχεις ως νέα μάμά...αν δεν κάνεις δεν θα μάθεις...οπότε καλύτερα να ασχοληθείς αποκλειστικά εσύ με το μωρό καιοι υπόλοιποι μπορούν να συνεισφέρουν κάνοντας τις υπόλοιπες δουλειές (πχ φαγητο,καθαρισμα κτλ)

[isabell]

κι εμείς δεν θέλαμε βοήθεια από κανέναν τα κάναμε και τα μάθαμε όλα μόνοι μας νομίζω ήταν το καλύτερο. δεν θα άντεχα να είχα κανένα μέσα στα πόδια μου να μου λέει τι να κάνω ειδικά με το θηλασμό που ήταν όλοι εναντίον κι αν τους είχα ακούσει τώρα θα είχα αποθηλάσει. νομίζω καλύτερα μόνοι σας θα βρείτε πιο γρήγορα τους ρυθμούς σας και σιγά ας μείνουν και λίγο πίσω οι δουλειές του σπιτιού σημασία έχει να έχετε την ησυχία σας!

[alcyon]

Με δίδυμα... μόνη μου (=και ο σύζυγος)

 

Όλα γίνονται. Λίγη κούραση παραπάνω βέβαια. Αλλά, μπαίνεις σε ρυθμό και προσαρμόζεσαι γρηγορότερα στις απαιτήσεις του νέου ρόλου. Ιεράρχισε τις υποχρεώσεις... και ας μένει και τίποτα για αργότερα. Φόρτωσέ τα και λίγο στον κόκορα.

 

Καλό κουράγιο.

[AthinaP]

Νομίζω όλα σχετικά είναι... Καταλήγω στο βλέποντας και κάνοντας... Ξεκινάς μόνη σου και βλέπεις... Ωστόσο δεν πιστεύω ότι ωφελούν κανένα να κάνεις ανακοινώσεις ότι θα δεχτείς όταν σαραντίσεις ή κάτι τέτοιο... Θέλει και τρόπο το πώς θα πεις κάτι.

 

Όμως ξεκινώντας με το σκεπτικό να είστε τρεις στο παιχνίδι, χρειάζονται ισορροπίες στο πώς βλέπετε την οικογένειά σας. Εσύ και ο άντρας σου. Πώς βλέπετε πχ το ενδεχόμενο να πάτε στο γυναικολόγο για το δικο σου τσεκ απ και να έχετε και το παιδί δίπλα στο ρηλάξ, αντί να το αφήσετε κάπου... Το ενδεχόμενο να μηδενιστεί ο χρόνος που θα έχετε διαθέσιμο εσύ και ο άντρας σου ως ζευγάρι. Εξαρτάται και πόσο προβλέψιμο παιδί θα σου τύχει. Αν είναι εύκολο και προβλέψιμο και χρόνο για δουλειες στο σπίτι θα έχεις και για αγκαλίτσες με το σύζυγο και απόλα.

 

Και αυτό δεν είναι μια απόφαση που αφορά μόνο τις πρώτες μέρες τελικά. Αν αποκλείσετε τις γιαγιάδες, "με τι μούτρα" αύριο μεθαύριο που θα γυρίσεις στη δουλειά θα την καλείς για να κρατήσει άρρωστο παιδί, όταν δεν θα ξέρει τις συνήθειές του κτλ κτλ...

[jannis]

χμ ...

και γω με διδυμα με τον συζυγο αρκετά ελεύθερο, ηρθε η μαμα μου και εμεινε μαζι μας 40 μερες! και ερχοταν και η μαμα του σχεδον καθε μερα...

Ενταξει δεν ηταν απαραιτητες και τις 40! αλλά σιγουρα θα είχα την αναγκη της μαμας μου τις πρωτες 2 βδομαδες που είναι ζητημα αν εβρισκα 3 ωρες σύνολο να κοιμηθώ...

αλλά ήταν τα μωρα μικρά και τρώγανε αργά και είχα προβλήματα με τον θηλασμό, εβαζα και 3 αποστειρώσεις την μέρα,περνούσαμε 12 ώρες το 24 να τα ταιζουμε στην αρχή (για το καθενα....) και είμουνα και γω υπερβολική με το ολο θέμα καθαριοτητας ρούχων κλπ (ήταν τα πρώτα, τώρα θα είχα απλοποίησει πολλά...), βάζαμε 2 πλύντήρια την ημέρα... οπότε είχαν πολλαπλασιαστεί και οι δουλειές...

Κοιτόντας πίσω θα μπορούσα να έχω απλοποιήσει πολλά αλλά σίγουρα χρειαζόμουν βοήθεια στην αρχή. Παρόλα αυτά εγω ''εδινα εντολές''

 

Δεν είναι ασχημο να ερθει η μαμα σου 1 βδομαδα ειδικά αν θα είσαι εντελώς μόνη σου όλη μερα, θα έχετε πολλά και δεν θα προλαβετε να τσακωθείτε! Εγώ όταν μου ανακοινωσε η δική μου ότι θα μεινει 40 μερες έμεινα κόκαλο αλλά μετά δεν κατάλαβα πότε πέρασε ο χρόνος....

[kounelitsa]

Κορίτσια κακά τα ψέματα χρειάζεται βοήθεια τις πρώτες μέρες. Και από ψυχολογικής πλευράς να έχεις καποιον δίπλα σου. Βέβαια εξαρτάται και από πολλους παράγοντες.

 

-Αν ο συζυγος έχει άδεια (οκ δεν χρειάζεται άλλη βοήθεια, αν βοηθάει...)

-Αν το παιδί έχει κολικούς (τα περάσαμε και δεινοπαθήσαμε)

-Αν η γιαγια είναι παρεμβατική (καλύτερα να κάτσει σπίτι της)

-Αν έχει γίνει καισαρική (εκ των πραγμάτων κάποιος πρέπει να βοηθάει στις δουλειές)

-Αν υπάρχει και άλλο παιδί (μάζεψε γνωστους και φίλους να μείνουν μαζί σας!!!!)

-Και φυσικά απο την ψυχολογία της μαμάς, αν μια μαμα δείξει δείγματα επιλόχειας καλο είναι να έχει ανθρώπους κοντά της μεσα στο σπίτι παρα να μένει μόνη της με το νεογέννητο όλη μέρα.

[viki35]

Εγω παντως κοριτσια ειμαι κατα τετοιων βοηθειων .Βεβαια ποτε δεν ειχα την επιλογη αλλα χαιρομαι που δεν την ειχα . Ο αντρας μου και στα 2 παιδια 2 βδοαδες αδεια ειχε , μετα επεστρεψε στην δουλεια του ,και τα πρωινα την παλευα μονη .Μια χαρα ημασταν και οι 3 ή οι 4 . Δουλειες ? μαζι με τον αντρα μου απογευματα , μαγειρεματα ? μαζι , τα μωρα ? μαζι . Ουτε θα μπορουσα να φανταστω την μητερα μου ή τη μητερα του αντρα μου να μενουνε μαζι μας. Σας πληροφορω οτι μια χαρα μπηκαμε σε ρυθμο πού γρηγορα .Με τη γεννα της μικρης ολοι απορουσανε που δεν αφησα τον πιτσιρικα στο χωριο πολυ καιρο , τους ελεγα δεν υπαρχει κανεναςςς μα κανεναςς λογος , θελω τα παιδια μου μαζι μας .Τωρα με το 3ο κανονισαμε κατι τελειο , ο αντρας μου θα παρει 12 μηνη αδεια οποτε και θα ειμαστε πολυυυ πιο 3εκουραστοι .

[kiker80]

εμείς πάλι αποφασίσαμε να μην έχουμε κανέναν μέσα στα πόδια μας και έτσι έγινε. Συνιθυσμένοι και οι δύο από το νοσοκομέιο που μέναμε όλοι μαζί μια χαρά μας ήρθε η επιστροφή στο σπίτι. Οι δουλειές ποτέ δεν τελειώνουν και ας είναι καλά τα γρήγορα φαγητά και στην τελική και τα ντελιβερι.

[jannis]

-Και φυσικά απο την ψυχολογία της μαμάς, αν μια μαμα δείξει δείγματα επιλόχειας καλο είναι να έχει ανθρπώπους κοντά της μεσα στο σπίτι παρα να μένει μόνη της με το νεογέννητο όλη μέρα.

αυτο είναι κατι σημαντικό αναλογα με τον χαρακτηρα σου. εγω ήθελα ανθρώπους κοντα μου. Οι πολύ καλοί φίλοι /φίλες ήρθαν αμέσως από την πρώτη βδομάδα. Φυσικά καναν μόνοι τους τον καφέ τους και βάζαν και κανένα χεράκι αν χρειαζόταν ...

Αν έχεις συνηθίσει να έχεις ένα ''ανοικτό'' σπιτι δεν χρειάζεται να αλλάξει αυτό αν εχεις ανθρώπους κοντινούς σου που μπορεί να έρθουν τις καθημερινές - όχι για να τους περιποιηθείς - αλλά για να σε δουν.

Και πάλι εξαρτάται απο σενα, αν προτιμάς να είσαι μόνη με το μωρό τότε είναι οκ.

Κάτι άλλο δεν χρειάζεται να κλειστείς μεσα στο σπίτι. Μπορείς να κυκλοφορήσεις με το μωρό από τότε που θα πας σπίτι. (στο εξωτερικό το κάνουν και δεν παθαίνουν τίποτα...)