ΝΙΩΘΩ οτι δεν εχω πια ορεξη....

[new mummy]

Το παιδακι μου ειναι πλεον 2.9ετών,μια χαρα,ΔΟΞΑ τον ΘΕΟ.Δεν εργαζομαι

οποτε ειμαι ολη μερα στο σπιτι,καθε μερα κανω τα ιδια πραγματα,εχω βαρεθει,νιωθω τους τοιχους να με πλακωνουν,στις πλατειες κουραζομαι να πηγαινω καθε μερα αλλα τελικα ειναι η μονη μου διασκεδαση,φιλους δεν εχω,μη με ρωτησετε γιατι-δεν θυμαμαι καν ποτε αρχισε η σταδιακη μου απομονωση-με τον αντρα μου ειμαστε η μερα με τη νυχτα,φιλους ζευγαρια ή ανθρωπους να ερθουν στο σπιτι δεν εχουμε,ο αντρας μου εχει τους φιλους και τα στεκια του δεν ενδιαφερεται ουτε καν δεν καταλαβαινει την δικη μου κλεισουρα...δεν ενδιαφερομαι να φτιαχτω ,δεν ξερω αν ειναι καλο να αναζητησω εργασια και γενικα δεν ξερω τι να κανω,Κλεινω τα ματια μου και αναπολω το πως φανταζόμουν οτι θα ημουν κανοντας οικογενεια και δυστυχως δεν εχει καμια σχεση.Ευτυχως ειμαι περηφανη για το αγορακι μου!!!

[zwaki28]

Πριν λίγο καιρό θα έγραφα και εγώ τα ίδια με τη μόνη διαφορά οτι ο άντρας μου είναι παρόν! είναι μία φάση που όσο θα μεγαλώνει το μικρούλη σου θα αλλάζει και θα σε εκπλήσει καθημερινά. Θα γνωρίζεις κόσμο στις παιδικές χαρές....στο σχολείο.. στις εκδηλώσεις μεχρι που δε θα το πιστεύεις οτι εσύ που γύρναγες μόνη και έρημη και ένιωθες σαν να ήσουν το μοναδικό πλάσμα πάνω στη γή οτι θα έχεις τόσες επιλογές σε παρέες. Μη το βάζεις κάτω! κάποιες μέρες θα είναι καλές και κάποιες όχι αλλά αυτό είναι και το φυσιολογικό. Φτιάξε τον εαυτό σου... περιποιήσουν τον...αν μπορείς σε τέτοιες εποχές να βρείς δουλειά και δε το έχεις ήδη κάνει θα στείλω να σε σαπίσουν στο ξύλο!! η δουλειά δίνει ενέργεια στον άνθρωπο!! βλέπω απο τον εαυτό μου... ώρες ώρες νομίζω οτι στο κεφάλι έχω άχυρα κ οχι μυαλό! όσο για το πως φανταζόμαστε τη ζωή μας μέσα στην οικογέννεια εμείς οι γυναίκες ε... έχουμε ενα κόλλημα με τη ζωή μέσα απο τα παραμύθια... όσο ποιό σύντομα απομυθοποιήσεις αυτή τη ζωή τόσο καλύτερα!!! Γενικά μη μιζεριάζεις!!! πάρε ενα ποδήλατο και κάνε βόλτες! κάνε κάτι που να σε τονώσει να σε ζωντανέψει. ΜΗ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΠΟΛΥ!!! ζήσε απλά τη κάθε στιγμή και ας ακούγεται ηλίθιιο αυτό και κοινότυπο!

[new mummy]

Να ψαξω για δουλεια και ποιος θα μου τον κρατησει?σε παιδικους δεν εχω εμπιστοστνη ασε που ειναι ενα καρο λεφτα.Εχω και πτυχιο σε κορνιζα,ασε κατι τετοια σκεφτομαι.....Γραφτηκα γυμναστηριο,δεν τον κραταει κανεις,μια δυο φορες τον πηρα μαζι και τα γκρεμισε..ποδηλατο δεν ξερω να κανω,το εχω σκεφτει και εγω,αμαξι δεν εχω-θα πηγαιναμε κολυμβητηριο,λεφτα δεν εχω...να σε ρωτησω ομως κατι..ειναι φαση και θα περασει?

[zwaki28]

Όλα αυτά που λες κ γω!όπου πάω και η πορδή μαζί!μας ξέρουν σε όλα τα καφέ με το όνομα σε όλα τα πάρκα και τους παιδότοπους! Με τη διαφορά οτι εγώ ξέρω ποδήλατο Ποτέ δεν είχα κάποιον να μου τον κρατήσει. Και έτσι έμαθα και τον εμαθα και αυτόν να υπάρχει οπου κ εγώ. Εγώ τον ξεκίνησα παιδικό! έτσι παρόλο που ζοριζόμαστε οικονομικά έχω όλο το πρωινο μου ελέυθερο για μένα και για τις γνωριμίες μου. Για δουλειά δεν το συζητάω δεν υπάρχει ούτε για να μοιράζω φυλλάδια! γιατί μόνο πρωινή ε δεν είμαι κ του υπουργού η κόρη για να με πάρουν. Για μένα ναι ήταν μια φάση που ευτυχώς πέρασε! έριξα λίγο τα στάνταρ μου (ξέρεις τις παραξενιές στις παρέες και τις απόλυτα προσωπικές συζητήσεις) και ετσι απέκτησα και ενα κύκλο γνωριμιών και νιώθω οτι είμαι ακόμα στην αρχή! Όταν θα αρχίσει να καταλαβαίνει περισσότερο το μικρό σου και δε θα το κυνηγάς απόλυτα τότε θα νιώσεις οτι μπορείς να πιείς κ ενα καφέ σαν άνθρωπος και να πείς μια κουβέντα ακόμα και μέ έναν ξένο. Είναι δύσκολη φάση αλλά ξέρω πολλές κοπέλες που την περνάνε! Υπόμονή και μη σε παίρνει απο κάτω. Σκέψου οτι είναι θέμα χρόνου απλΆ!!

[lolalu]

Γεια σας,

Υπάρχουν στιγμές που νοιωθω κ εγω ολα να με πλακωνουν να με πνίγουν

Πες γιατι φανταζόμουν τη σχέση μου με τον άντρα μου ιδανική?

Πες γιατι έβλεπα στην ΤV μονο τα θετικά ενος παιδιου

Πες γιατι τα οικονομικά δεν βοηθούν

Πες πες πες..

Πες γιατι εκανα μικρή παιδια( τα λατρευω,τα αγαπώ )

Πες γιατι είμαι όλη μέρα μέσα,χωρίς να μιλήσω σε κανέναν

Πες γιατι η ζωή περνάει κ δεν αντέχω στη σκέψη πως δεν ζω...

Πες γιατι δεν αντέχω τη μοναξιά ,μοναξιά ,μοναξιά....

Κ λέω εγω τωρα πως γίνεται να υπάρχουν τόσες μαμάδες με τις ίδιες σκέψεις προβλήματα,ίδιες ανάγκες για υποστήριξη,κατανόηση,κουβέντα παρέα κτλ.να νοιώθουμε ακόμα μοναξια?

 

" ΜΙΑ ΜΑΜΑ ,ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΜΑΜΆ"

[mariamb]

Έχω περάσει και εγώ από αυτή την φάση...και όποια πει ότι δεν την έχει περάσει θα λέει ψέματα.....και κατά καιρούς την ξαναπερνάω...ΌΜΩΣ για να μην μας παίρνει από κάτω...να το δούμε λίγο διαφορετικά?Σκεφτείτε πώς θα θέλατε να είναι η ζωή σας...και προσπαθείστε βήμα βήμα να πλησιάσετε το ιδανικό...π.χ δεν μπορούμε να πάμε διακοπές λόγω κρίσης ...αν μένετε Αθήνα υπάρχουν πλευρές της πόλης να ανακαλύψετε...μουσεία που δεν έχετε πάει ποτέ....μια βόλτα στην Πλάκα και στην Ακρόπολη μπορεί να σας αλλάξει την διάθεση! Πάρτε τηλ φίλες που έχετε χαθεί...και κανονίστε να βρεθείτε. Κάντε κάτι για τον εαυτό σας...εάν έχετε υπολογιστή...μάθετε μια ξένη γλώσσα.Βάλτε ένα πρόγραμμα δραστηριοτήτων με το παιδί...π.χ μια απλή κατασκευή την ημέρα...Πάρτε φωτογραφική μηχανή και αρχίστε να τραβάτε ό,τι σας κάνει εντύπωση...Διαβάστε ένα βιβλίο έστω και με διαλείμματα...Αρχίστε να σκέφτεστε τον εαυτό σας σαν παιδί που θέλει κανάκεμα...άλλωστε εάν δεν είμαστε εμείς καλά...δεν μπορεί να είναι και η υπόλοιπη οικογένεια...

[eft]

Το παιδακι μου ειναι πλεον 2.9ετών,μια χαρα,ΔΟΞΑ τον ΘΕΟ.Δεν εργαζομαι

οποτε ειμαι ολη μερα στο σπιτι,καθε μερα κανω τα ιδια πραγματα,εχω βαρεθει,νιωθω τους τοιχους να με πλακωνουν,στις πλατειες κουραζομαι να πηγαινω καθε μερα αλλα τελικα ειναι η μονη μου διασκεδαση,φιλους δεν εχω,μη με ρωτησετε γιατι-δεν θυμαμαι καν ποτε αρχισε η σταδιακη μου απομονωση-με τον αντρα μου ειμαστε η μερα με τη νυχτα,φιλους ζευγαρια ή ανθρωπους να ερθουν στο σπιτι δεν εχουμε,ο αντρας μου εχει τους φιλους και τα στεκια του δεν ενδιαφερεται ουτε καν δεν καταλαβαινει την δικη μου κλεισουρα...δεν ενδιαφερομαι να φτιαχτω ,δεν ξερω αν ειναι καλο να αναζητησω εργασια και γενικα δεν ξερω τι να κανω,Κλεινω τα ματια μου και αναπολω το πως φανταζόμουν οτι θα ημουν κανοντας οικογενεια και δυστυχως δεν εχει καμια σχεση.Ευτυχως ειμαι περηφανη για το αγορακι μου!!!

 

 

Άμεσα θα σε βοηθήσουν 2 πράγματα. 1.Εγγραφή σε παιδικό (δημόσιο) ασε τα μη εμπιστοσύνης, να εμπιστευτείς θα βοηθήσει και εσένα και το παιδί σου. 2. Παρέα με άλλες μητέρες που θα γνωρίσεις(σκέψου μόνο τι καλό σου έκανε που έγραψες και μιλάς με μάνες εδώ)

[Cooker]

Καποιο φεγγαρι στην Αθηνα το ειχα νιωσει και εγω πολυ εντονα και για μεγαλο διαστημα.Με την διαφορα οτι ειχα και δουλεια και γνωστους και τον αντρα μου να με στηριζει και να κανει υπομονη και κυριως να προσπαθει.Στραφηκα στην θρησκεια.Βρηκα ενα γεροντα του μιλουσα για οσα με απασχολουσαν και κυριως ζητησα την προσευχη του.Ως ενα βαθμο,βοηθησε,μετα δεν ξερω πως,αλλαξα μεσα μου.Θες το οτι Καλοκαιριαζε και ημουν πιο πολυ εξω στον ηλιο και με επηρεαζε,θες οτι εκοψα καποιες κακιες συνηθιες,κατι και η προσευχη του Γεροντα....

 

Για καιρο παντως,ετρεμα το Φθινοπωρο και το Χειμωνα,γιατι πιστευα οτι "αυτο" θα επιστρεψει!

 

Μλαμε τοτε τα εβλεπα ολα μαυρα,οι γονεις μου μακρια και οι κοντινοι συγγενεις -οπως και οι κολλητοι μου!Ενιωθα απροστατευτη απο ολες τις μεριες,αλλα το παλευα.Πηγαινα και για καφε και για βολτα και σινεμα και απο εδω και απο εκει,δεν ξερω κατα ποσο με βοηθησε αυτο ομως!

 

Ευχομαι να λαμψει γρηγορα ο ηλιος στην καρδια σου!!!

[irene1984]

καλημερα...ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ.καθε μερα που ξυπνας να κοιτας τον καθρεφτη να λες καλημερα και να σκας ενα χαμογελο...λειτουργει.ακομα κι αν ειναι ολα μαυρα κι αραχνα εσυ να χαμογελας.βεβαιως και πρεπει να περιποιησε τον εαυτο σου.οπως φροντιζεις το μωρο σου ετσι να φροντιζεις και τον εαυτο σου,ειναι κομματι σου.θα νιωσεις καλυτερα.νομιζω οτι πρεπει να μιλησεις και με τον αντρα σου,να του εξηγησεις οτι δεν εισαι πολυ καλα,να κρατησει το παιδι να βγεις κι εσυ εξω να ξεσκασεις.καλα σου λενε τα κοριτσια ολο και καποιες κοπελες με παιδια θα γνωρισεις για να κανεις παρεα να πεις μια βλακεια να περασεις καλα.

μην αφηνεις αλλο τον εαυτο σου.ο,τι αφηνουμε μας αφηνει κι αυτο με τη σειρα του.

μην νομιζεις οτι στη δικη μου ζωη ολα ειναι τελεια.σιγουρα δεν ειναι.τα αντιμετωπιζω ομως με αισιοδοξια και προσπαθω να μην χαλιεμαι.

[Χαρά-Μαρία]

new mummy είμαι στη θέση σου εδώ και λίγο καιρό. Λοιπόν να σου πω οτι αισθανόμουν έτσι και χειρότερα όταν εργαζόμουν? Ημουν σε ενα διαρκες τρεξιμο χωρις χρονο για εμενα για ενα κομμωτηριο, εναν καφε με μια φιλη. Ειχα βαρεθει οπως λες, να κανω τα ιδια πραγματα, μετρο-γραφειο-δουλειες-τα ΣΚ σουπερ μαρκετ....σαν ρομποτ αισθανομουν.

 

Για να μην αισθανθω τα ιδια μενοντας στο σπιτι, ξεκινησα ανεξοδα ενδιαφεροντα. Γραφτηκα σε συλλογους στην περιοχη μου, σε δραστηριοτητες του Δημου κλπ και κανω δραστηριοτητες μαζι με το παιδι. Γνωρισα εκει μητερες που δεν εργαζονται και τα πρωινα παμε μαζι (και με τα παιδια) για καφε, ψωνια, σε μουσεια κλπ. Τα απογευματα εφοσον πλεον εχω περισσοτερο χρονο, αφηνω το παιδι λιγο στο συζυγο και βλεπω καμμια φιλη μου που και που.

Βρες τι σε ενδιαφερει, ψαξτο, διαδικτυο εχεις απ ο,τι βλεπω, δες που μπορεις να δραστηριοποιηθεις.

 

Για τον συζυγο μηπως πρεπει να του μιλησεις? Καμμια εκδρομη σαν οικογενεια, δεν πατε? Επισκεψεις σε γνωστους σας δεν κανετε? Για παρε το και απο την αναποδη. Φτιαξου, περιποιησου τον εαυτο σου, και ζητα του να βγειτε ολοι μαζι σε κανενα εστιατοριο πχ.

[Vicky-Elena]

Χρειάζεσαι οπωσδήποτε μερικές ώρες για τον εαυτό σου. Υπάρχει δυνατότητα να πληρώσεις πχ μια κοπέλα (δυστυχώς και ευτυχώς υπάρχουν τόσες άνεργες βρεφονηπιοκόμοι) για 3 ωρούλες 2-3 φορές τη βδομάδα ώστε να πας γυμναστήριο ή έστω μια βόλτα μόνη σου ή κομμωτήριο ή κάτι δικό σου τελοσπάντων? Θα σε βοηθούσε πολύ αυτό!

 

Επίσης πρέπει να βρείς παρέα άλλες μαμάδες με παιδάκια παρόμοιας ηλικίας... πχ στα πάρκα στις παιδικές χαρές στη γειτονιά σε παιδότοπο κτλ.

[χριστινάκι π.]

Να εκμεταλλευτείς τις δραστηριότητες του δήμου σου...Για παράδειγμα γράψου στο γυμναστήριο του δήμου και πήγαινε μαζί με το παιδάκι σου...Και να τα γκρεμίσει όλα τι σε νοιάζει;Δεν θα ντρέπεσαι τόσο, γιατί είναι μόνο γυναικών...(νομίζω αυτό ισχύει σε όλους του δήμους ότι χωρίζονται σε ανδρών-γυναικών, δεν είμαι σίγουρη) και εκεί θα γνωρίσεις ένα σωρό γυναίκες που μένουν κοντά σου και θα κάνεις σιγά σιγά πολύ ωραίες φιλίες...

 

Γενικά εκμεταλλεύσου δραστηριότητες του δήμου...Και πάμφθηνα ή δωρεάν και θα γνωρίσεις κόσμο, κυρίως μαμάδες...

 

Και όπως είπε και μια κοπέλα, μάθε στο παιδί να κυκλοφορεί παντού μαζί σου..Κάποιες φορές δεν θα είναι τέλειο, αλλά μην νομίζεις ότι όλοι κρίνουν τις μαμάδες με τα ''ανήσυχα'' παιδάκια..Ελάχιστοι είναι οι Σκρουτζ αυτού του κόσμου, οι υπόλοιποι απλώς χαμογελάμε όταν κάνουν αταξίες τα βλαστάρια σας...Απενοχοποιήσου, ο κόσμος έξω δεν είναι μόνο για τους σοβαροφανείς που δεν ενοχλούν ποτέ και κανένα, είναι για όλους!

[new mummy]

Ευχαριστώ πολύ κορίτσια,αλήθεια δε περίμενα τέτοια ανταπόκριση,πραγματικά νιώθω πολύ καλύτερα!Αν είναι κάτι που λίγο πολύ όλες το έχετε περάσει,τί να κάνω???Θα το ξεπεράσω και εγώ!!Άλλωστε πέρσι το χειμώνα ήταν πιο δύσκολα και τον προ-προηγουμενο αστα!Μιλάμε για πραγματική κλεισούρα!!Το πρωι τον αφησα λιγο στη μαμα μου ,πηγα στον ΟΑΕΔ-τζίφος-ήπια καφε με μια γνωστή μου και πήρα λίγο ενέργεια!Ευχαριστώ πάντως!Ευχομαι υγεία σε όλα τα παιδάκια και σε μας!!!

[elenip]

Γεια σου και από εμένα... κατ' αρχάς δεν έχει νόημα να σε ρωτήσω γιατί έχετε αποξενωθεί έτσι με τον σύζυγό σου και με τον κοινωνικό περίγυρο γιατί καταλαβαίνω ότι προφανώς υπάρχουν πολλοί λόγοι.... καταλαβαίνω πως νιώθεις και σίγουρα στη ζωή μας υπάρχουν διάφορες φάσεις που έρχονται και φεύγουν... αυτό όμως για το οποίο θα σου επιστήσω την προσοχή είναι το εξής (έχω σπουδάσει παιδοψυχολογία): αυτό που περιγράφεις ως καθημερινότητα είναι λίγο καταθλιπτικό... το παιδί από ότι γράφεις είναι γύρω στα 3 και οι μόνες έξοδοι είναι στην πλατεία ... κόσμος από ότι κατάλαβα δεν έρχεται σπίτι σας (φίλοι / συγγενείς κλπ).. έχω καταλάβει σωστά? εγώ θα έδινα περισσότερη σημασία στην ψυχολογία του παιδιού από την δική σου... μην με παρεξηγήσεις... ξέρω πολύ καλά ότι μία ευτυχισμένη μητέρα έχει και ευτυχισμένα παιδιά... το παιδί πρέπει να είναι με κόσμο / με παιδιά, όχι απομονωμένο σε ένα σπίτι με ένα πατέρα ανύπαρκτο και μία μητέρα μελαγχολική.... δραστηριοποιήσου ΤΩΡΑ!!!!! ψάξε για δουλειά έστω και για ημιαπασχόληση, πήγαινε το παιδάκι παιδικό, προσπάθησε να έρθεις σε επαφή με τους ανθρώπους γύρω σου (δεν μπορεί να μην είχες ποτέ φίλες)... συγγενείς δεν υπάρχουν? σε γιορτές π.χ. στα γενέθλια του παιδιού δεν κάνεις πάρτυ? δεν καλείς κόσμο???? μην απομονώνεσαι.. έχει φοβερό αντίκτυπο και σε σένα και στο παιδί....

[new mummy]

Γεια σου και από εμένα... κατ' αρχάς δεν έχει νόημα να σε ρωτήσω γιατί έχετε αποξενωθεί έτσι με τον σύζυγό σου και με τον κοινωνικό περίγυρο γιατί καταλαβαίνω ότι προφανώς υπάρχουν πολλοί λόγοι.... καταλαβαίνω πως νιώθεις και σίγουρα στη ζωή μας υπάρχουν διάφορες φάσεις που έρχονται και φεύγουν... αυτό όμως για το οποίο θα σου επιστήσω την προσοχή είναι το εξής (έχω σπουδάσει παιδοψυχολογία): αυτό που περιγράφεις ως καθημερινότητα είναι λίγο καταθλιπτικό... το παιδί από ότι γράφεις είναι γύρω στα 3 και οι μόνες έξοδοι είναι στην πλατεία ... κόσμος από ότι κατάλαβα δεν έρχεται σπίτι σας (φίλοι / συγγενείς κλπ).. έχω καταλάβει σωστά? εγώ θα έδινα περισσότερη σημασία στην ψυχολογία του παιδιού από την δική σου... μην με παρεξηγήσεις... ξέρω πολύ καλά ότι μία ευτυχισμένη μητέρα έχει και ευτυχισμένα παιδιά... το παιδί πρέπει να είναι με κόσμο / με παιδιά, όχι απομονωμένο σε ένα σπίτι με ένα πατέρα ανύπαρκτο και μία μητέρα μελαγχολική.... δραστηριοποιήσου ΤΩΡΑ!!!!! ψάξε για δουλειά έστω και για ημιαπασχόληση, πήγαινε το παιδάκι παιδικό, προσπάθησε να έρθεις σε επαφή με τους ανθρώπους γύρω σου (δεν μπορεί να μην είχες ποτέ φίλες)... συγγενείς δεν υπάρχουν? σε γιορτές π.χ. στα γενέθλια του παιδιού δεν κάνεις πάρτυ? δεν καλείς κόσμο???? μην απομονώνεσαι.. έχει φοβερό αντίκτυπο και σε σένα και στο παιδί....

Καταρχην δεν ειμαι μελαγχολικη,το παιδακι μου ειναι πολυ κοινωνικο και γελαστο,κανουμε παρτυ γενεθλιων ,γιορτες,τραπεζια,ερχονται παππουδες γιαγιαδες,θειοι,παιδακια απο τη γειτονια,πηγαινουμε απο πλατειες μεχρι ανοιχτους και κλειστους παιδοτοπους και αλλα πολλα.Εγω ειπα κατι για ΕΜΕΝΑ και που οπως ειδες το εχουνε αντιμετωπισει και αλλες τοσες μαναδες!Δεν ειπα οτι ο αντρας μου ειναι ανυπαρκτος,ισα ισα που ειναι πολυ καλος πατερας και πολυ δεμενος με τον γιο του.Εσυ απο αυτα που διαβασες καταλαβες οτι ειμαι μελαγχολικη και το παιδι μου ειναι κλεισμενο μεσα και ο αντρας μου ειναι ανυπαρκτος...??????Τι να πω ...Δηλαδη στην πλατεια δεν εχει παιδακια και κοσμο??εχεις παει ποτε?συγνωμη κιολας..εσυ εισαι παντα χαρουμενη και με τον αντρα σου ολα τελεια?Του αντρα μου του μιλησα και μου ειπε οτι και αυτος το ιδιο νιωθει,οτι ειμαστε στα πρεπει του παιδιου συνεχεια και δε βρισκομαστε μονοι μας-δεν μας αφηνει λεπτο,παμε να μιλησουμε να κανουμε ενα τσιγαρο και μας χωριζει-βαλαμε τα γελια ηπιαμε απο ενα ουισκι,με τον μικρο αναμεσα μας βεβαια,και καταλαβαμε οτι πρεπει λιγο να μεγαλωσει..σιγα-σιγα θα μαθει.Ερχεται η αδερφη μου για καφε,τσουπ πρωτος και καλυτερος να πανε μεσα να παιξουνε,ερχεται η μητερα μου και αν παμε να μιλησουμε φωναζει για να παιξουμε μαζι του,και οχι να πουμε και καμια κουβεντα εν ωρα παιχνιδιου απαγορευεται..!Γι αυτο και εγω τον αφησα προχθες και ηπια καφε με μια κοπελα,1η ωρα καθαρα για μενα..μπουρου..μπουρου.Και αυτες οι δουλειες του σπιτιου..οσες καθονται στο σπιτι με τα μικρα τους με καταλαβαινουν..Καθε μερα δε γινεται ρε παιδι μου,θα το μπουχτισεις καποια στιγμη!Δουλεια αγαπητη μου δεν υπαρχει ουτε για αστειο,παιδικο δεν τον παω μαζι κανουμε πολλα περισσοτερα,αν δουλευα αναγκαστικα θα πηγαινε!Ο μικρος περναει μια χαρα,εγω πρεπει να σκεφτω και λιγο τον ευατο μου.Αρχισα διαιτα..πρωτοτυπο?????

Υ.Γ οταν εγραψα οτι δεν ερχεται κοσμος στο σπιτι εννοω για εμας,να κατσουμε στο μπαλκονι να πιουμε ενα ποτακι κτλ,οικογενεια και φιλοι του γιου μου ειμαστε φουλ.Δεν εχουμε φιλους ζευγαρια με παιδια να παιξουνε να μας αφησουν λιγο,ποση παρεα να κανω με τον πεθερο μου?ποσα να πουμε για τη συνταξη?Ο αντρας μου ,οπως και οι περισσοτεροι,ειναι στο κοσμο του γιατι εχει τις δικες του διεξοδους,θα δει μπαλα,δουλευει πολλες ωρες ειναι με πολυ κοσμο και βαβουρα,εχει πολλους φιλους που ειναι καλα παιδια δε λεω αλλα ειναι στη δικη τους φαση.Εγω απο την αλλη απομονωθηκα απο τις δικες μου φιλιες για πολλους λογους οπως ειπες,που δεν ειναι της παρουσης ,θα ανοιξουμε αυτο το θεμα αλλη φορα.Εν παση περιπτωση το πρωινο ειναι δυσκολο με ενα μικρο στα ποδια σου να προσπαθεις να κανεις δουλειες ,και να καταληγεις να τις κανετε μαζι,να πρεπει να βγεις γιατι τα παιδια θελουν τη βολτα τους,να ειναι ετοιμο φαι,να γυρισεις να πλυθει ο μικρος και να φαει,αντε να κοιμηθει μπας και μεινει μια ωρα,μετα το απογευμα ξανα μαζεμα γιατι θα εχουν βγει πιατα,ρουχα,κρεβατια αστρωτα,αντε κανα πλυντηριο κοκ,απογευμα βολτα και βραδι φαι,πιατα,συμμαζεμα κτλ.Το ομολογω ειναι φορες που δεν εχω ορεξη!

[balshine]

δεν ξερω σε ποια περιοχη μενεισ αλλα μπες εδω στο φορουμ του παρεντσ καφε

http://parentscafe.gr/forumdisplay.php?f=3

υπαρχουν κι αλλες μαμαδεσ με παιδακια που ψαχνουν για παρεα..βολτουλεσ σε κοντινα παρκα κλπ...

ειναι δυσκολα οταν δεν εχεισ μεταφορικο μεσο,φιλουσ,συγγενεισ κοντα..εγω πχ το πρωι που ξυπναω παντα θα ντυθω,αν κ ξερω οτι δεν θα βγω (ποτε δεν μενω με τισ πυτζαμεσ)..θα πιασω εναν ωραιο κοτσο τα μαλλια..οταν κοιμηθει το παιδι θα πιω ενα καφε στο μπαλκονι και θα χαζεψω λιγο στο ιντερνετ (κ μετα οι δουλειες)..θα παρω κανα τηλ ξαδερφεσ φιλεσ να περασει η ωρα..κ το βραδυ καποια σειρα για να ''χαιρεσαι'' να φτασει η ωρα να τη δεισ η καποιο βιβλιο..ξερω οτι δεν ειναι σημαντικα αυτα που σου γραψα αλλα απ το να μελαγχολησω προτιμω να κανω αυτα τα μικρα πραγματακια για μενα γιατι ολεσ μασ με τη κουραση μασ ξεχναμε να κανουμε κατι για τον εαυτο μασ και χανουμε ολιγον τον λογο που ξυπναμε..γινε παιδι..ζωγραφισε μαζι με το παιδακι σου καποια παιχνιδακια που να συμμετεχεισ κ να σου φτιαχνουν τη διαθεση και που θα κανουν παραλληλα ευτυχισμενο κ το μικρο σου...

επισησ θα συμφωνησω με τισ παραπανω κοπελεσ οτι οι δραστηριοτητεσ του δημου βολευουν..επισησ κ οι παιδικεσ χαρεσ που υπαρχουν παντα καπου κοντα μασ..απο τη μια θα παιζει το παιδακι σου κι απο την αλλη κανεισ κ γνωριμιεσ..

[elenip]

Εσυ απο αυτα που διαβασες καταλαβες οτι ειμαι μελαγχολικη και το παιδι μου ειναι κλεισμενο μεσα και ο αντρας μου ειναι ανυπαρκτος...??????Τι να πω ...

 

Sorry βρε newmummy αλλά στο αρχικό σου μήνυμα έγραφες ότι:

 

Το παιδακι μου ειναι πλεον 2.9ετών,μια χαρα,ΔΟΞΑ τον ΘΕΟ.Δεν εργαζομαι

οποτε ειμαι ολη μερα στο σπιτι,καθε μερα κανω τα ιδια πραγματα,εχω βαρεθει,νιωθω τους τοιχους να με πλακωνουν,στις πλατειες κουραζομαι να πηγαινω καθε μερα αλλα τελικα ειναι η μονη μου διασκεδαση,φιλους δεν εχω,μη με ρωτησετε γιατι-δεν θυμαμαι καν ποτε αρχισε η σταδιακη μου απομονωση-με τον αντρα μου ειμαστε η μερα με τη νυχτα,φιλους ζευγαρια ή ανθρωπους να ερθουν στο σπιτι δεν εχουμε,ο αντρας μου εχει τους φιλους και τα στεκια του δεν ενδιαφερεται ουτε καν δεν καταλαβαινει την δικη μου κλεισουρα...δεν ενδιαφερομαι να φτιαχτω ,δεν ξερω αν ειναι καλο να αναζητησω εργασια και γενικα δεν ξερω τι να κανω,Κλεινω τα ματια μου και αναπολω το πως φανταζόμουν οτι θα ημουν κανοντας οικογενεια και δυστυχως δεν εχει καμια σχεση.Ευτυχως ειμαι περηφανη για το αγορακι μου!!!

 

Λυπάμαι αν παρεξηγήθηκες αλλά από το πρώτο μήνυμά σου εγώ αυτά κατάλαβα, πες με χαζή πες με ξανθιά αλλά εγώ αυτά κατάλαβα... από την μια λες ότι δεν έχεις φίλους και ζευγάρια να έρθουν στο σπίτι, ο άντρας σου δεν ενδιαφέρεται κλπ κλπ.. γι' αυτό σου έκανα όλες αυτές τις ερωτήσεις... έτσι όπως παρουσίασες την κατάσταση νόμιζα ότι όντως πέρα από τις πλατείες δεν υπάρχει άλλη κοινωνική ζωή!!! ούτε είχα σκοπό να θίξω τον άντρα σου .... εάν τα πράγματα είναι έτσι όπως περιγράφεις στο δεύτερο μήνυμά σου νομίζω ότι είσαι σε μία φάση που αρκετές μαμάδες που δεν εργάζονται και μένουν σπίτι την παθαίνουν.... το παιδάκι σου όμως είναι σε μία ηλικία που μπορείς να κάνεις μαζί του πολλές δραστηριότητες, σου έγραψα και στο μήνυμά μου ότι μπορείς να βρεις μία δουλειά έστω και ημιαπασχόληση, εγώ που είμαι εργαζόμενη μητέρα σκέφτομαι πόσα πράγματα θα μπορούσα να κάνω εάν ήμουν σπίτι... θα σου προτείνω (ελπίζω να μην θεωρεί διαφήμιση) αλλά θα σου πω αυτό που εγώ θα ήθελα να κάνω... προσωπικά μιλώντας γιατί δεν ξέρω πως μπορεί να το βλέπει κάποιος άλλος... υπάρχουν πολλές μη κερδοσκοπικές οργανώσεις (για ηλικιωμένους / παιδιά / ζώα κλπ) που ψάχνουν με το κυάλι τους εθελοντές... εγώ προσωπικά θα ήθελα να προσφέρω στην Κιβωτό του κόσμου http://kivotostoukosmou.org/kivotos/content/view/24/58/lang,el/ ... δυστυχώς επειδή εργάζομαι, τον μικρό τον κρατάει κοπέλα, δεν υπάρχει δευτερόλεπτο σε αυτή την φάση που να μπορούσα (πέρα από το οικονομικό που κάνω) να προσφέρω εθελοντική εργασία.. ξέρεις π.χ. πόσα παιδάκια χρειάζονται διάβασμα καθημερινά εκεί? εάν θέλεις να γεμίσεις εποικοδομητικά τον χρόνο σου μπορείς να βρεις άπειρες επιλογές... τι καλύτερο από το να προσφέρεις σε παιδιά ή ηλικιωμένους ή ακόμη και σε ζωάκια φροντίδα και αγάπη που δεν μπόρεσε να τους δοθεί??

[new mummy]

Εσυ απο αυτα που διαβασες καταλαβες οτι ειμαι μελαγχολικη και το παιδι μου ειναι κλεισμενο μεσα και ο αντρας μου ειναι ανυπαρκτος...??????Τι να πω ...

 

Sorry βρε newmummy αλλά στο αρχικό σου μήνυμα έγραφες ότι:

 

Το παιδακι μου ειναι πλεον 2.9ετών,μια χαρα,ΔΟΞΑ τον ΘΕΟ.Δεν εργαζομαι

οποτε ειμαι ολη μερα στο σπιτι,καθε μερα κανω τα ιδια πραγματα,εχω βαρεθει,νιωθω τους τοιχους να με πλακωνουν,στις πλατειες κουραζομαι να πηγαινω καθε μερα αλλα τελικα ειναι η μονη μου διασκεδαση,φιλους δεν εχω,μη με ρωτησετε γιατι-δεν θυμαμαι καν ποτε αρχισε η σταδιακη μου απομονωση-με τον αντρα μου ειμαστε η μερα με τη νυχτα,φιλους ζευγαρια ή ανθρωπους να ερθουν στο σπιτι δεν εχουμε,ο αντρας μου εχει τους φιλους και τα στεκια του δεν ενδιαφερεται ουτε καν δεν καταλαβαινει την δικη μου κλεισουρα...δεν ενδιαφερομαι να φτιαχτω ,δεν ξερω αν ειναι καλο να αναζητησω εργασια και γενικα δεν ξερω τι να κανω,Κλεινω τα ματια μου και αναπολω το πως φανταζόμουν οτι θα ημουν κανοντας οικογενεια και δυστυχως δεν εχει καμια σχεση.Ευτυχως ειμαι περηφανη για το αγορακι μου!!!

 

Λυπάμαι αν παρεξηγήθηκες αλλά από το πρώτο μήνυμά σου εγώ αυτά κατάλαβα, πες με χαζή πες με ξανθιά αλλά εγώ αυτά κατάλαβα... από την μια λες ότι δεν έχεις φίλους και ζευγάρια να έρθουν στο σπίτι, ο άντρας σου δεν ενδιαφέρεται κλπ κλπ.. γι' αυτό σου έκανα όλες αυτές τις ερωτήσεις... έτσι όπως παρουσίασες την κατάσταση νόμιζα ότι όντως πέρα από τις πλατείες δεν υπάρχει άλλη κοινωνική ζωή!!! ούτε είχα σκοπό να θίξω τον άντρα σου .... εάν τα πράγματα είναι έτσι όπως περιγράφεις στο δεύτερο μήνυμά σου νομίζω ότι είσαι σε μία φάση που αρκετές μαμάδες που δεν εργάζονται και μένουν σπίτι την παθαίνουν.... το παιδάκι σου όμως είναι σε μία ηλικία που μπορείς να κάνεις μαζί του πολλές δραστηριότητες, σου έγραψα και στο μήνυμά μου ότι μπορείς να βρεις μία δουλειά έστω και ημιαπασχόληση, εγώ που είμαι εργαζόμενη μητέρα σκέφτομαι πόσα πράγματα θα μπορούσα να κάνω εάν ήμουν σπίτι... θα σου προτείνω (ελπίζω να μην θεωρεί διαφήμιση) αλλά θα σου πω αυτό που εγώ θα ήθελα να κάνω... προσωπικά μιλώντας γιατί δεν ξέρω πως μπορεί να το βλέπει κάποιος άλλος... υπάρχουν πολλές μη κερδοσκοπικές οργανώσεις (για ηλικιωμένους / παιδιά / ζώα κλπ) που ψάχνουν με το κυάλι τους εθελοντές... εγώ προσωπικά θα ήθελα να προσφέρω στην Κιβωτό του κόσμου http://kivotostoukosmou.org/kivotos/content/view/24/58/lang,el/ ... δυστυχώς επειδή εργάζομαι, τον μικρό τον κρατάει κοπέλα, δεν υπάρχει δευτερόλεπτο σε αυτή την φάση που να μπορούσα (πέρα από το οικονομικό που κάνω) να προσφέρω εθελοντική εργασία.. ξέρεις π.χ. πόσα παιδάκια χρειάζονται διάβασμα καθημερινά εκεί? εάν θέλεις να γεμίσεις εποικοδομητικά τον χρόνο σου μπορείς να βρεις άπειρες επιλογές... τι καλύτερο από το να προσφέρεις σε παιδιά ή ηλικιωμένους ή ακόμη και σε ζωάκια φροντίδα και αγάπη που δεν μπόρεσε να τους δοθεί??

Τα ιδια ελεγα και εγω οταν δουλευα,εψαξα για εθελοντικη εργασια και το μονο που θελουν ειναι χρηματα-αν δε με πιστευεις κανε την ερευνα σου.Με τον μικρο παιζουμε ολη μερα,κανουμε κατασκευες,παιζουμε με νερα ,με αυτοκινητα χιλια δυο πραγματα.στο πρωτο μηνυμα ημουν σαφως πιο φορτισμενη,τωρα ειμαι πολυ καλυτερα.Αφου εργαζεσαι και σου κρατανε το παιδι δεν μπορεις να καταλαβεις αυτα που σου λεω.

[elenip]

Τα ιδια ελεγα και εγω οταν δουλευα,εψαξα για εθελοντικη εργασια και το μονο που θελουν ειναι χρηματα-αν δε με πιστευεις κανε την ερευνα σου.Με τον μικρο παιζουμε ολη μερα,κανουμε κατασκευες,παιζουμε με νερα ,με αυτοκινητα χιλια δυο πραγματα.στο πρωτο μηνυμα ημουν σαφως πιο φορτισμενη,τωρα ειμαι πολυ καλυτερα.Αφου εργαζεσαι και σου κρατανε το παιδι δεν μπορεις να καταλαβεις αυτα που σου λεω.

 

Μου κάνει εντύπωση αυτό που λες γιατί ειδικά στην Κιβωτό του κόσμου υπάρχει φίλη μου που βοηθά εθελοντικά και δεν της έχουν ζητήσει ποτέ χρήματα... δεν ξέρω εάν κάποιοι τους ενδιαφέρουν μόνο τα χρήματα αλλά σε διαβεβαιώ ότι υπάρχουν πολλές οργανώσεις που πραγματικά θέλουν μόνο βοήθεια (εννοώ εθελοντική εργασία όχι χρήματα)... anyway... μπορώ να καταλάβω πολύ καλά πως νιώθεις γιατί η κολλητή μου με 2 παιδιά έχει φλιπάρει τελείως και λέει τι καλά να δούλευα.... εδώ έχουν γραφτεί πολλά θέματα για τα υπέρ και κατά του να είσαι σπίτι με παιδιά ή να δουλεύεις.... δεν έχει σημασία να τα αναπτύξουμε γιατί δεν θα μου φτάσει ο χώρος πίστεψέ με όμως ότι και εγώ που δουλεύω και γυρίζω 5,30 σπίτι μου, τις κολλητές μου κάνω πολλές ημέρες να τις δω μην σου πω εβδομάδες.... ο χρόνος μου είναι τόσο περιορισμένος με δουλειά μεχρι 5,30 και μετά ψώνια / φροντιδα - παιχνίδι με μικρό / μαγειρέματα - δουλειές και πάλι από την αρχή.... το Σαββατοκύριακο ακόμη χειρότερα.... αυτό όμως που καταλαβαίνω πολύ καλά είναι ότι η κούραση στις εργαζόμενες μητέρες είναι περισσότερη από την ψυχολογική κούραση των μητέρων που είναι στο σπίτι... λίγο πολύ όμως τα ίδια τραβάμε απλώς του άλλου η κατάσταση μας φαίνεται καλύτερη

[elenip]

ήθελα να γράψω ότι οι εργαζόμενες μητέρες κατ' εμέ κουράζονται περισσότερο σωματικά και λιγότερο ψυχολογικά ενώ οι μητέρες στο σπίτι κουράζονται περισσότερο ψυχολογικά και λιγότερο σωματικά... μην παρεξηγηθώ δεν εννοώ ότι κάθονται αλλά άμα είσαι αδιάθετη π.χ. έχεις την δυνατότητα να ξαπλάρεις και λίγο στον καναπέ ενώ στην δουλειά πρέπει να είσαι κλαρίνο....

[thampelina]

Καταρχην δεν ειμαι μελαγχολικη,το παιδακι μου ειναι πολυ κοινωνικο και γελαστο,κανουμε παρτυ γενεθλιων ,γιορτες,τραπεζια,ερχονται παππουδες γιαγιαδες,θειοι,παιδακια απο τη γειτονια,πηγαινουμε απο πλατειες μεχρι ανοιχτους και κλειστους παιδοτοπους και αλλα πολλα.Εγω ειπα κατι για ΕΜΕΝΑ και που οπως ειδες το εχουνε αντιμετωπισει και αλλες τοσες μαναδες!Δεν ειπα οτι ο αντρας μου ειναι ανυπαρκτος,ισα ισα που ειναι πολυ καλος πατερας και πολυ δεμενος με τον γιο του.Εσυ απο αυτα που διαβασες καταλαβες οτι ειμαι μελαγχολικη και το παιδι μου ειναι κλεισμενο μεσα και ο αντρας μου ειναι ανυπαρκτος...??????Τι να πω ...Δηλαδη στην πλατεια δεν εχει παιδακια και κοσμο??εχεις παει ποτε?συγνωμη κιολας..εσυ εισαι παντα χαρουμενη και με τον αντρα σου ολα τελεια?Του αντρα μου του μιλησα και μου ειπε οτι και αυτος το ιδιο νιωθει,οτι ειμαστε στα πρεπει του παιδιου συνεχεια και δε βρισκομαστε μονοι μας-δεν μας αφηνει λεπτο,παμε να μιλησουμε να κανουμε ενα τσιγαρο και μας χωριζει-βαλαμε τα γελια ηπιαμε απο ενα ουισκι,με τον μικρο αναμεσα μας βεβαια,και καταλαβαμε οτι πρεπει λιγο να μεγαλωσει..σιγα-σιγα θα μαθει.Ερχεται η αδερφη μου για καφε,τσουπ πρωτος και καλυτερος να πανε μεσα να παιξουνε,ερχεται η μητερα μου και αν παμε να μιλησουμε φωναζει για να παιξουμε μαζι του,και οχι να πουμε και καμια κουβεντα εν ωρα παιχνιδιου απαγορευεται..!Γι αυτο και εγω τον αφησα προχθες και ηπια καφε με μια κοπελα,1η ωρα καθαρα για μενα..μπουρου..μπουρου.Και αυτες οι δουλειες του σπιτιου..οσες καθονται στο σπιτι με τα μικρα τους με καταλαβαινουν..Καθε μερα δε γινεται ρε παιδι μου,θα το μπουχτισεις καποια στιγμη!Δουλεια αγαπητη μου δεν υπαρχει ουτε για αστειο,παιδικο δεν τον παω μαζι κανουμε πολλα περισσοτερα,αν δουλευα αναγκαστικα θα πηγαινε!Ο μικρος περναει μια χαρα,εγω πρεπει να σκεφτω και λιγο τον ευατο μου.Αρχισα διαιτα..πρωτοτυπο?????

Υ.Γ οταν εγραψα οτι δεν ερχεται κοσμος στο σπιτι εννοω για εμας,να κατσουμε στο μπαλκονι να πιουμε ενα ποτακι κτλ,οικογενεια και φιλοι του γιου μου ειμαστε φουλ.Δεν εχουμε φιλους ζευγαρια με παιδια να παιξουνε να μας αφησουν λιγο,ποση παρεα να κανω με τον πεθερο μου?ποσα να πουμε για τη συνταξη?Ο αντρας μου ,οπως και οι περισσοτεροι,ειναι στο κοσμο του γιατι εχει τις δικες του διεξοδους,θα δει μπαλα,δουλευει πολλες ωρες ειναι με πολυ κοσμο και βαβουρα,εχει πολλους φιλους που ειναι καλα παιδια δε λεω αλλα ειναι στη δικη τους φαση.Εγω απο την αλλη απομονωθηκα απο τις δικες μου φιλιες για πολλους λογους οπως ειπες,που δεν ειναι της παρουσης ,θα ανοιξουμε αυτο το θεμα αλλη φορα.Εν παση περιπτωση το πρωινο ειναι δυσκολο με ενα μικρο στα ποδια σου να προσπαθεις να κανεις δουλειες ,και να καταληγεις να τις κανετε μαζι,να πρεπει να βγεις γιατι τα παιδια θελουν τη βολτα τους,να ειναι ετοιμο φαι,να γυρισεις να πλυθει ο μικρος και να φαει,αντε να κοιμηθει μπας και μεινει μια ωρα,μετα το απογευμα ξανα μαζεμα γιατι θα εχουν βγει πιατα,ρουχα,κρεβατια αστρωτα,αντε κανα πλυντηριο κοκ,απογευμα βολτα και βραδι φαι,πιατα,συμμαζεμα κτλ.Το ομολογω ειναι φορες που δεν εχω ορεξη!

 

σορυ και γω αυτο καταλαβα οπως η κοπελα που την γραφεις αυτην την απαντηση...ετσι πως το ειπες στην αρχη,φανηκε οτι εισαι ολη μερα μεσα με το παιδι!και με τον ανδρα σου δεν εισαι καλα...καταλαβα και γω..

η κοπελα θελει οπως και οι αλλες να σε βοηθησουν...

[kalima]

New mummy, , και γω μια από τα ίδια είμαι και σε καταλαβαίνω και σκέψου ότι εγώ μένω και εξωτερικό προσωρινά. Ίσως θα βοηθούσε να τον έστελνες τον μικρό σου σε κάποιον παιδικό ή σε άλλη απασχόληση, εγώ έστειλα το γιο μου 2 και την κόρη μου 2,5 για λίγες ώρες την ημέρα, μόνο καλό τους έκανε και μου έκανε.

 

Το καλό είναι ότι όσο μεγαλώνουν, τα πράγματα βελτιώνονται, να εγώ τώρα μετράω μέρες μέχρι να αρχίσει κανονικά νηπιαγωγείο η μικρή και θα έχω επιτέλους μετά από σχεδόν 8 χρόνια από τότε που τότε που απέκτησα παιδί αρκετές ώρες στη διάθεση μου.

[alcyon]

Είναι φάση. Περνά μόνο αν δραστηριοποιηθείς. Ξέρεις τι σου φταίει. Άλλαξέ το.

Κάνε χώρο για τον εαυτό σου. Διάλεξε ΜΙΑ ανάγκη σου και φρόντισέ τη, στο "χώρο" που θα φτιάξεις. Αργότερα, θα έρθουν κι άλλες... σιγά σιγά.

 

Αν περιμένεις να περάσει μόνη της, να ξέρεις θα ξανάρθει... και σιγά σιγά θα σε βουλιάζει.

 

Αυτό που νιώθεις είναι το σήμα πως ήρθε καιρός να κάνεις κάτι διαφορετικό. Μαζί με το παιδί και τις μεταβαλόμενες ανάγκες του, υπάρχουμε και εμείς δίπλα του.

 

Ώρα για κοινωνικό άνοιγμα!

Τα άλλα θα έρθουν μόνα τους.

[eft]

Το παιδί σου είναι στην κατάλληλη ηλικία, δεν κάνετε περισσότερα μαζί, άλλο πράγμα ο παιδικός άλλο η μάνα όσο και να ασχολείται, η επαφή δε με άλλα παιδιά δεν έχει καμία σχέση με την επαφή με τον γονιό. Σκέψου λίγο διαφορετικά μόνο καλό θα κάνει σ'εσένα και το παιδί

[new mummy]

Το παιδί σου είναι στην κατάλληλη ηλικία, δεν κάνετε περισσότερα μαζί, άλλο πράγμα ο παιδικός άλλο η μάνα όσο και να ασχολείται, η επαφή δε με άλλα παιδιά δεν έχει καμία σχέση με την επαφή με τον γονιό. Σκέψου λίγο διαφορετικά μόνο καλό θα κάνει σ'εσένα και το παιδί

 

Είναι φάση. Περνά μόνο αν δραστηριοποιηθείς. Ξέρεις τι σου φταίει. Άλλαξέ το.

Κάνε χώρο για τον εαυτό σου. Διάλεξε ΜΙΑ ανάγκη σου και φρόντισέ τη, στο "χώρο" που θα φτιάξεις. Αργότερα, θα έρθουν κι άλλες... σιγά σιγά.

 

Αν περιμένεις να περάσει μόνη της, να ξέρεις θα ξανάρθει... και σιγά σιγά θα σε βουλιάζει.

 

Αυτό που νιώθεις είναι το σήμα πως ήρθε καιρός να κάνεις κάτι διαφορετικό. Μαζί με το παιδί και τις μεταβαλόμενες ανάγκες του, υπάρχουμε και εμείς δίπλα του.

 

Ώρα για κοινωνικό άνοιγμα!

Τα άλλα θα έρθουν μόνα τους.

Εχεις δικιο,ωρα για κοινωνικο ανοιγμα.Ξεκινησα ηδη..απλα καμια φορα φταιει κατι που μπορει να ειναι και απλο αλλα μεχρι να το εντοπισεις,ξερεις, κανεις την ανασκοπηση σου κτλ.Για το παιδικο ειμαι αντιθετη,εχω παει και ξερω τι κανουν,θα παει προνηπιο και απο 3 ετων υπαρχουν αρκετες αθλητικες δραστηριοτητες.θεωρω τους παιδικους λυσεις αναγκης για εργαζομενες μητερες,αυτη ειναι η αποψη μου.μια μητερα ειναι οτι καλυτερο να μεγαλωνει το παιδι της ,και ας εχει τα πανω και τα κατω της.Μεσα στη ζωη ειναι και αυτα.Το παιδι παιρνει μαθηματα ζωης μεσα απο τη καθημερινοτητα με την οικογενεια που ειναι εξισου σημαντικα.Το παιδι το μαθαινεις και σε μαθαινει.

Επειδη δουλευα απο παντα εκτος απο τα τρια τελευταια χρονια,δεν εχει καμια σχεση η κουραση στο σπιτι απο τη κουραση στη δουλεια.Θα ακουσεις πολλες που δεν δουλευουν να σου πουν μακαρι να πηγαινα στη δουλεια αντι για το σπιτι ενω σπανια εως ποτε δεν θα ακουσεις το αντιστροφο.Υπαρχουν επισης πολλα μηνυματα -στο forum-απο μητερες που λενε αντε να ερθει η δευτερα να παω στη δουλεια να ηρεμησω.

Επισης ξερω περιπτωσεις που μητερες αφηνουν τα /το παιδι ολη μερα στη γιαγια,τρωνε εκει και παιρνουν πακετακι το φαι για το συζυγο,φερνουν καλαθια με τα ασιδερωτα κτλ.Τα παιδια αυτα υποφερουν!ΟΧΙ ο δικος μου.Ο δικος μου ξερει οτι η μαμα ειναι παντα εκει,με τα καλα και τα ασχημα ,αλλωστε ειναι μικρουλης ακομη.Ξερει οτι αυτο ειναι το σπιτι του,ο χωρος του δεν κοιμαται αλλου εκτος αν χρειαστει.Πολλες φορες το προγραμμα της ημερας το φτιαχνουμε μαζι.Μεσα στο σπιτι εχει δικαιωματα και "υποχρεωσεις".δεν ειμαι υστερικια με τη καθαριοτητα,ολοι "λερωνουμε" ολοι μπορει να κανουμε ζημια..

Επισης ξερω περιπτωσεις που παιδια ειναι ολη μερα στους παιδικους,εκει τρωνε εκει κοιμουνται,ερχονται στις 16:00 παιζουν λιγο στο σπιτι τους,κανουν μπανιο κτλ και 20:00 τα κοιμιζουν.Ετσι μεγαλωνεις παιδια?

Εχω φιλη που τελειωσε κ αυτη το ΦΠΨ(φιλολ,παιδαγ,ψυχολ) και ηθελε το χρονο και τους φιλους,τον πηγε παιδικο,καθε πρωι εκλαιγε ο μικρος,αρρωστος σχεδον ολο το χρονο,εχει αποκτησει πολυ χαμηλη αυτοεκτιμηση ,κυνηγαει συνεχεια τη μητερα του και μονιμως απο το παιδικο τις εκαναν συστασεις οτι απομονωνεται κτλ.Ειχες δικιο μου λεει.

Εμενα ο δικος μου θα πιει το φρεσκοστυμμενο χυμο του,το φρεσκο αβγουλακι,θα παιξει στη πλατεια και με αλβανακια και με ρουμανακια,θα βραχει με το λαστιχο πλενοντας το μπαλκονι και αλλα ...

Σιγα σιγα θα κοιταξω και εγω τον ευατο μου,γιατι τον εχω παραμελησει αληθεια ειναι..αλλα εχω χτισει μια σχεση με το παιδι μου.

Νομιζετε πως αν τα παιδια ελεγαν τη γνωμη τους θα διαλεγαν παιδικους και γιαγιαδες ή ντανταδες?????

Τελος ,δεν ταιριαζουμε ολοι με ολους!Με αλλους συμβαδιζει η γνωμη μας ,με αλλους διαφωνουμε!Το οτι ισως προσπαθει καποιος να σε βοηθησει δε του δινει το αυθαιρετο δικαιωμα να λεει οτι θελει!Ειδικα οταν εδω μεσα δεν καλογνωριζομαστε.Λεμε την αποψη μας και τελειωσε.Δεν κανουμε ουτε ιατρικες ουτε ψυχολογικες διαπιστωσεις,ετσι νομιζω και πολυ περισσοτερο δεν επιμενουμε σε αυτο.

Εγω προσωπικα εχω κανει τις επιλογες μου και σεβομαι και τις επιλογες των αλλων,ασχετα αν συμφωνω ή διαφωνω.

Αυτα!Ευχαριστω πολυ.

Υ.Γ κουραστηκαν τα χερια μου να γραφουν!!!Εχω καταναλωσει πολυ "φαια"ουσια!

Φιλια σε ολες και καλο κουραγιο!!!!