Τι γινετε οταν ειμαστε τελειως μονοι μας????

[tazoula82]

Τι γινετε οταν δν εχουμε κανεναν διπλα μας,οταν ο αντρας μας ειναι παρα μα παρα πολλες ωρες στη δουλεια,οταν φιλες σου βαριουνται να ερθουν σπιτι σου κ θελουν να τα λετε μονο απο το τηλ,οταν η μαμα σου βρισκετε 400hm μακρυα κ δν εχεις ενα δικο σου ανθρωπο να τα πεις.......οταν εχεις τν αναγκη να πας μια βολτα ''μονη σου'' χωρις κανεναν κ λες μακαρι να ηταν η μαμα μ εδω κ σκεφτεσαι οτι αν αφησεις το μωρο στην πεθερα ενας θεος ξερει τι μπορει να σκεφτει για τν εξοδο σου......τι γενετε οταν θελεις να δουλεψεις γιατι τρελαινεσαι για τν δουλεια σου κ εννοειται οτι υπαρχει οικονομικη αναγκη κ δν μπορεις να δουλεψεις γιατι δν εχεις κανεναν να αφησεις το μωρακι σου......τι γινετε οταν απλα εχεις κουραστει να καθεσαι συνεχεια στο σπιτι απο το πρωι μεχρι το βραδυ να περιμενεις να ερθει ο αντρας σου κ παλι να καθεστε σπιτι...τι γινετε οταν ο αντρας σου φευγει εκτος πολης για 2-3 μερες κ δν σε παιρνει καν τηλ να ρωτησει αν ζεις η' αν πεθανες......Νοιωθω τοσο μονη μου....ποτε θα στρωσουν κ για μενα τα πραγματα???Ξερω οτι μπορω να παω βολτα με το μωρο(τριγυρω στα μαγαζια,σουπερμαρκετ κτλ,κτλ) ,να παω σε καμια φιλη μου,η'η'η'η' δν ξερω κ γω τι αλλο...... αλλα μεχρι ποτε ολα αυτα???...καθε μερα???Καθομαι στο ''χρυσο'' κλουβι μου κ περιμενω να ερθει η ασπρη μερα κ για μενα.....πραγματικα πριν γεννησω δν πιστευα οτι θα ειναι τοσο δυσκολα τα πραγματα.....:cry::cry:

Κοπελα μου δεν εισαι η μόνη που πάνω κατω μεγαλώνει τα παιδιά της χωρις καμια βοηθεια.Και γω ζω με τον άντρα μου στον Βόλο και οι γονεις μου βρισκονται 300 και βάλε χιλιομετρα μακρια.Η πεθερα μου πάλι ζει πιο εξω σε ενα χωριο που δεν ειναι ευκολο να την εχω κοντα οποτε την χρειαζομαι.Παρολα αυτα τα καταφέρνω με πολύ υπομονή και κουράγιο.Ο αντρας μου δουλευει και αυτος ειδικα τωρα το καλοκαιρι απο το πρωι ως το βραδυ.Είναι φορες που μπορει να μην προλάβει να δει τον 21 μηνών γιο μας και καθόλου.Και γω αυτην την στιγμή βρίσκομαι στον 6ο μήνα της εγκυμοσύνης μου περιμενοντας το δευτερο παιδί μας.Οπως καταλαβαινεις δεν ειμαι και γω στα καλυτερα μου.Ομως προσπαθω να ξεφευγω λίγο ειτε με το να πηγαινω καμια βολτα με το παιδί η οταν τυχει και ειναι καμια μερα σπιτι ο αντρας μου να του αφήσω λίγο τον μικρό και να παρω το αυτοκίνητο και να παω μονη μια βόλτα.Τωρα κιολας που δεν δουλευω θα παω να κατσω κανα 2 βδομάδες στην μαμα μου να ξεκουραστω και λίγο και να δω τις φίλες μου που εχω εκει.Πιστευω πως ετσι θα γεμίσω λίγο τις μπαταρίες γιατι σε 3 μήνες που θα ρθει και το δευτερο παιδί θα ειναι ακομα πιο δύσκολα τα πραγματα.

Ωραιά θα ταν ολες εμεις που βρίσκομαστε σχεδόν στην ιδια κατασταση να μεναμε στην ιδια πολή και να καναμε παρεα απο κοντα ;)

[ria22]

lilianaa ποσο δικιο εχεις πραγματικα....ποσες φορες τα εχω σκεφτει αυτα....εφυγα απο το σπιτι μου,απο τους γονεις μου για να μν ειμαι καλα///???ωρες ωρες πραγματικα καθομαι κ σκεφτομαι αυτο...και λεω γιατι.....αλλα τι να κανω πια πρεπει να παρω τα πανω μου.....μερικες φορες ειμαι πολυ καλα αλλα αλλες που νοιωθω μονη κ πληττω εκει ειναι που με ποιανει παραπονο....

[katerina2]

Δε μπορείς να βρεις μία baby sitter να σου κρατάει το μωρό έστω μία φορά την εβδομάδα για 3 ώρες; Μήπως το αντέχουν τα οικονομικά σας και απλά δεν έχει πάει το μυαλό σου; Για ψάξε το λιγάκι. Δε μπορείς να φανταστείς πόση ανακούφιση θα νιώσεις αν εξασφαλίσεις αυτές τις λίγες ωρίτσες για σένα.

[DALIA]

Για αρχή για να ξελαμπικάρεις λίγο να πεις το σύζηγο να σε πάει στη μαμά σου, στα μέρη σου, στους συγγενείς, στους παλιούς φίλους....

Είναι μια καλή αρχή....

[ria22]

δυστυχως ειμαστε πολυ δυσκολα οικονομικα αλλα κ καλα να ειμασταν δν μπορω να τον αφησω σε ξενο ανθρωπο κ ειδικα να ειναι μονοι τους....προτειμω να μν ειμαι πολυ καλα μεσα μου παρα να τον δωσω σε ξενο τον αγαπαω πιο πολυ απο μενα...-)-).....τωρα ανοιξα ενα θεμα στα νεογνα-μωρα ανπτυξη κτλ..για βρεφονηπιακο....ισως κανω κτ τετοιο του χρονου,γιατι τωρα δν υπαρχει περιπτωση........κ ισως θα μπορεσω επιτελους να ξελασκαρω....

[ria22]

θα ηθελα πολυ να παω στη μαμα μ αλλα σιγα μν τον αφησω μονο του...χαχα...το ειχα κανει πριν 2 χρονια οταν ειχα παει για πρακτικη στη μαμα μ κ αυτο γιατι ηθελα να κανω πρακτικη σε εναν συγκεκριμενο ανθρωπο που ηξερε η μαμα μου...αλλα τωρα σιγα μν τον αφησω μονο του,σν ηταν η μαμα πιο κοντα παει κ ερχετε θα ειμαι 4 ωρες με τ αμαξι μακρυα του κ 8 με λεοφωρειο.....

[katerina2]

.............Δε μπορείς να αφήσεις το μωρό σε ξένο άνθρωπο, δε μπορείς να αφήσεις τον άντρα σου για λίγες μέρες, εεεεεεεεεεεεεεεε, δε μπορούμε να τα έχουμε όλα. Έχεις θέσει τις προτεραιότητές σου, έχεις κάνει τις επιλογές σου, είναι καιρός να τις αποδεχτείς. Έτσι θα είναι η ζωή σου, κοίτα να την απολαμβάνεις όσο γίνεται.

[agentP]

Είναι πολύ μικρό ακόμα το μωρό σου, βάλε ορίζοντα και κάνε τα σχέδιά σου για τον επόμενο χρόνο. Πόσο καιρό θα καθήσεις με το μωρό χωρίς να δουλεύεις; ένα, δύο, πέντε χρόνια ακόμα; Κάντα ν' αξίζουν, βάλε πρόγραμμα στη μέρα σου και μην μιζεριάζεις, προσπάθησε να βρεις μια δυο φίλες στην περιοχή... Αν θέλεις να πας μακριά, μπορείς να καλέσεις ραδιοταξί. Για όλα υπάρχουν λύσεις.

[nastasia]

Εγώ έχω αλλάξει περιοχή, δηλαδή έμενα στην πρωτεύσα του Νομού και τώρα μένω σε κωμόπολη του ίδιου Νομού. Φαινομενικά μπορεί να φαίνεται απλό αλλά δυσκολεύτηκα πάρα πολύ! Ο άντρας μου με βοήθησε πάρα πολύ πάντως! Φίλους καινούργιους έκανα ελάχιστους. Έχω όμως τη ΔΟΥΛΕΙΑ μου και το ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ μου και σώθηκα! Μεγάλη υπόθεση και τα δύο, σου λύνονται τα χέρια. Επίσης τώρα τελευταία ξεκίνησα και γυμναστήριο, και αυτό με βοήθησε πολύ! Πάνω απ' όλα είναι να θες να αλλάξεις τα πράγματα! Εδώ που ζω αντικειμενικά είναι ένα άσχημο μέρος, δεν έχεις τί να κάνεις! Αν δεν έχεις γεννηθείς εδώ, δύσκολα προσαρμόζεσαι! Όταν όμως υπάρχει θέληση, όλα γίνονται! Εγώ κατάφερα και βρήκα κάποια θετικά εδώ πέρα και έχω καταφέρει να είμαι κάλα, δεν το περίμενα ότι θα τα κατάφερνα! Να φανταστείς ούτε παιδική χαρά δεν υπάρχει, κι όμως ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ!

[ria22]

νασταζια εχεις μωρακι//??αν ναι ποιος το κραταει??

[nastasia]

Έχω δύο αγοράκια 4+ και 2,5. Είναι δύσκολα αλλά με βοηθάνε και οι δύο γιαγιάδες! Η πεθερά μου μένει από κάτω και η μαμά έρχεται συχνά! Με την πεθερά μου ύστερα από πολύ προσπάθεια και από τις δύο πλευρές έχουμε βρει τη χρυσή τομή και έχουμε καλή σχέση αν και δεν ταιριάζουμε πιστεύω! Πάντως τα παιδιά τα κρατάει και τα κρατάει καλά! Η σχέση μας στηρίζεται στη φύλαξη των παιδιών απολειστικά! από εκεί κει πέρα υπάρχει ευγένια και σεβασμός! Δική μου επιλογή ήταν αυτό γιατί ελίναι λίγο τύπος ¨δώσε θάρρος στο χωριάτη..¨ και να την έχεις και τόσο κοντα!

[dimmi]

γι'αυτο και απελπιζομαι νομιζω οτι για το υπολοιπο της ζωης μου θα ειμαι ετσι χωρις να κανω τπτ ουσιωδες......-(-(-(........

γιατί βρίσκω αυτό που κάνεις το πιο ουσιαστικό πράγμα στον κόσμο? μεγαλώνεις μια ψυχούλα, έναν άνθρωπο, ένα πλασματάκι! Είσαι μια υπέροχη μανούλα που περνάει κάποιες μαύρες μέρες/σκέψεις, όλα θα γίνουν καλύτερα, θα βρείς εσύ τρόπο, με το να στεναχωριέσαι και να πέφτεις δεν καταφέρνεις και πολλά δυστηχώς

[Μαρια2010]

Γεια σας και απο εμενα ,λοιπον η μαμα μου ειναι 2,5 ωρες απο εδω με το αεροπλανο για ζω γερμανια,δεν εχω φιλες εδω εκτος απο 2 γνωστες που ειναι στην κοσμαρα τους και η μια προσφατα γεννησε το δευτερο,εχω πεθερα η οποια ειναι στο μαγαζι με τον αντρα μου και οταν εχει χρονο παιζει με τον μικρο αλλα ουτε κουβεντα να τον παρει μια βολτα για να κανω καμια δουλεια η να ξαπλωσω για καμια ωρα η να παω για ψωνια,εχω εναν πεθερο ο οποιος ειναι 60 χρονων και δεν μπορει να κανει πολλα με το παιδι γιατι βαριεται μονο να το φιλαει ξερει...ουτε λογος να παει το παιδακι μια βολτιτσα σαν παππους,μια φορα τον πηγε και μου τον εφερε μετα απο 10 λεπτα και την κοπανησε,η δε πεθερα ειναι πρωτη στα γλεντια στους χωρους και στα πανηγυρια αλλα για καμια βολτα με τον εγγονο ειναι κουρασμενη,φανταστειτε την εξης εικονα...ειχε καλεσει ο αντραςμου 10 φιλους νεολεα και ηταν και η κουνιαδα απο ελλαδα εδω,το μικρο ηταν 6 μηνων ειπιανε φαγανε και ετοιμαστηκαν οι κοκονες να βγουν για ποτο με την νεολεα που οι περισσοτεροι ηταν γερμανοι ουτε καν μου ειπε η πεθερα θα κρατησω εγω τον μικρο και πανε εσυ με τα παιδια...πηγε αυτη με την κορουλα της και εγω με τον αντρα μου ειμασταν μεσα με το παιδι και να φανταστειτε μενουμε στο ιδιο σπιτι...καλο ε!οοοοοοολη την ημερα με τον μικρο εγω τον ταιζω εγω τον ποτιζω εγω τον κοιμιζω εγω τον παω βολτιτσες εγω τον παω βπαιδοτοπο αυτοι μονο ξερουν να λενε ποσο τον αγαπανε...δεν με βοηθαει κανεις στις δουλειες...ειμαι μονη συνεχεια σαν τον κουκο και ασε που εδω στο κουτσοχωρι μας δεν εχει και που να πας ολα τα μαγαζια κλεινουν 6 και αν θες να πας καπου ειναι 100χλμ απο εδω μεχρι να ετοιμαστεις και μεχρι να ερθει ο αντρας μου παει η ωρα 10 ε μετα εγω νυσταζω που να παω...τεσπα ηθελα να πω πως υπαρχουν και χειροτερα αλλα τι να κανεις προσπαθω να περναω τελεια με τον γιο και για τα υπολοιπα θα παρω το αιμα μου πισω οταν θα τον στειλω παιδικο...αυτα

[eleniz]

Πάντως κι εγώ που μένω Αθήνα και δεν έχω κοντά ούτε γονείς ούτε πεθερικά (όλοι από 300khm και πάνω) και ο άντρας μου μπορεί να λείπει συχνά πυκνά από 5 μέρες έως και ένα μήνα τρέχω και δε φτάνω. Δουλεύω και στον ιδιωτικό τομέα επομένως φαντάσου το τρέξιμο όταν είμαι μόνη μου. Αλλά η δουλειά είναι μεγάλη ανακούφιση. Βγαίνεις από το σπίτι, αλλάζεις παραστάσεις, βλέπεις κόσμο. Και το απόγευμα βόλτες με τη μικρή (από supermarket μέχρι κολυμβητήριο και κούνιες). Αλλά είμαι και τυχερή γιατί έχω και φίλες που έχουν και αυτές παιδιά στην ίδια ηλικία και κανονίζουμε και βρισκόμαστε συχνά πυκνά.

Καλή διάθεση και όλα γίνονται. Μαθαίνεις και το χρόνο να διαχειρίζεσαι και να βρίσκεις τρόπους να παιρνάς καλά μαζί με το παιδάκι σου (όχι ότι είναι πάντα εύκολο...)

[Thaumataki]

Τι γινετε οταν δν εχουμε κανεναν διπλα μας,οταν ο αντρας μας ειναι παρα μα παρα πολλες ωρες στη δουλεια,οταν φιλες σου βαριουνται να ερθουν σπιτι σου κ θελουν να τα λετε μονο απο το τηλ,οταν η μαμα σου βρισκετε 400hm μακρυα κ δν εχεις ενα δικο σου ανθρωπο να τα πεις.......οταν εχεις τν αναγκη να πας μια βολτα ''μονη σου'' χωρις κανεναν κ λες μακαρι να ηταν η μαμα μ εδω κ σκεφτεσαι οτι αν αφησεις το μωρο στην πεθερα ενας θεος ξερει τι μπορει να σκεφτει για τν εξοδο σου......τι γενετε οταν θελεις να δουλεψεις γιατι τρελαινεσαι για τν δουλεια σου κ εννοειται οτι υπαρχει οικονομικη αναγκη κ δν μπορεις να δουλεψεις γιατι δν εχεις κανεναν να αφησεις το μωρακι σου......τι γινετε οταν απλα εχεις κουραστει να καθεσαι συνεχεια στο σπιτι απο το πρωι μεχρι το βραδυ να περιμενεις να ερθει ο αντρας σου κ παλι να καθεστε σπιτι...τι γινετε οταν ο αντρας σου φευγει εκτος πολης για 2-3 μερες κ δν σε παιρνει καν τηλ να ρωτησει αν ζεις η' αν πεθανες......Νοιωθω τοσο μονη μου....ποτε θα στρωσουν κ για μενα τα πραγματα???Ξερω οτι μπορω να παω βολτα με το μωρο(τριγυρω στα μαγαζια,σουπερμαρκετ κτλ,κτλ) ,να παω σε καμια φιλη μου,η'η'η'η' δν ξερω κ γω τι αλλο...... αλλα μεχρι ποτε ολα αυτα???...καθε μερα???Καθομαι στο ''χρυσο'' κλουβι μου κ περιμενω να ερθει η ασπρη μερα κ για μενα.....πραγματικα πριν γεννησω δν πιστευα οτι θα ειναι τοσο δυσκολα τα πραγματα.....:cry::cry:

Δεν είσαι μόνη.....

Είμαι Ν. Δελχί και θα παραμείνω εδώ για ακόμη 2χρ., γιατί τον στείλανε εδώ τον άντρα μου λόγω δουλειάς. Εγώ πήρα άδεια άνευ αποδοχών για 2χρ. και δε δουλεύω!

Είμαι σε μια χώρα μόνη μου, χωρίς γονείς, χωρίς φίλους, χωρίς συγγενείς. Δε δουλεύω και νιώθω άχρηστη. Έχω ένα μωρό 1 έτους που είναι σε δύσκολη ηλικία και όλο τρέχω από πίσω του. Είμαι έγκυος 2,5 μηνών και είμαι πολύ χάλια με εμετούς, ναυτίες, ζαλάδες, υπνηλίες κι έχω και το μωρό! Ο άντρας μου δουλεύει πολλές ώρες και όλη την ημέρα είμαι μόνη, να φέρω σε πέρας το σπίτι, το μωρό, εμένα.... μόνη μου!

[fenaki]

Δεν είσαι μόνη.....

Είμαι Ν. Δελχί και θα παραμείνω εδώ για ακόμη 2χρ., γιατί τον στείλανε εδώ τον άντρα μου λόγω δουλειάς. Εγώ πήρα άδεια άνευ αποδοχών για 2χρ. και δε δουλεύω!

Είμαι σε μια χώρα μόνη μου, χωρίς γονείς, χωρίς φίλους, χωρίς συγγενείς. Δε δουλεύω και νιώθω άχρηστη. Έχω ένα μωρό 1 έτους που είναι σε δύσκολη ηλικία και όλο τρέχω από πίσω του. Είμαι έγκυος 2,5 μηνών και είμαι πολύ χάλια με εμετούς, ναυτίες, ζαλάδες, υπνηλίες κι έχω και το μωρό! Ο άντρας μου δουλεύει πολλές ώρες και όλη την ημέρα είμαι μόνη, να φέρω σε πέρας το σπίτι, το μωρό, εμένα.... μόνη μου!

 

βρε θαυματάκι......?το έκανες το θαυμα.....σου?μπραβο.............για το νεο μπεμπε...:D:D κουράγιο.........όλες κάτι έχουμε.....απολαυσε το...... το μονο που σε συμπνωνω επειδη ειχα και εγω εμετους στην κάτια απο 3 μηνών μεχρι την στιγμη που γέννησα................σε καταλαβαινω απολυτα.....ευχομαι σε λιγο να στρωσει....

οσο για το θέμα και εγω μονη στην Αθήνα όσες φιλες ηξερα κυριως απο την δουλεια μιλάμε πλεον μονο στο τηλέφωνο διοτι εγω πλεον έχω οικογενεια και εχω περιορισμένες επιλογές....αλλά πάω βολτα με την μικρη μου...κανουμε τα πάντα μαζι...........όταν ο άντρας μου απο το πρωι μεχρι το βραδυ....στην δουλεια ειναι διπλος κόπος για μενα γιατι δεν μπορω να δουλεψω σπίτι εξτρα ώρες....αλλά όταν μπορούμε πάμε οικογενειακως βόλτα......ή καλούμε σπιτι κόσμο...τωρα που η μικρη έχει ανάγκη απο παιδάκια να παιζει λεω να γνωρίσω αυριο στην γιορτη του σχολειου μαμάδες μπας και βελτιωθει η κατάσταση να έρχονται πιστιρικια σπιτι μας να ξεδινει η μικρη....γιατι με βλέπω κρεμασμένη ανάποδα στο τέλος....

[Thaumataki]

Φενάκι, ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου!

Μακάρι να ήμουν Ελλάδα σε μια ξένη πόλη, παρά σε μια ξένη χώρα. Ανα πάσα στιγμή μου την έδινε θα μπορούσα να κατέβαινα στη πόλη μου ή να ερχότανε η μαμά μου σε εμένα. Σε διαδορετικές χώρες, είναι πολύ δύσκολα και πόσο μάλλον σε μια χώρα τελείως διαφορετική από εμάς. Σα να ήρθα από το διάστημα αισθάνομαι....

[kinkajoujou]

κι εγώ σε ξένη χώρα είμαι και εντελώς μόνη, αλλά δεν με ενοχλεί. Κουράζομαι μεν, δυσκολεύομαι κάποιες φορές να έχω αποκλειστικά την ευθύνη του μωρού και να μην μπορώ να την αφήσω κάπου για λίγο, αλλά και στην Ελλάδα να ήμουν δεν θα ήθελα να είναι διαφορετικά. Είναι η δική μου οικογένεια και η δική μου ευθύνη, οπότε προσπαθώ να φτιάχνω και τη ζωή μου ανάλογα, να ασχολούμαι και με τα ενδιαφέροντά μου και να ξεδίνω λίγο. Είναι δύσκολα αλλά το προτιμώ.

[fenaki]

Φενάκι, ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου!

Μακάρι να ήμουν Ελλάδα σε μια ξένη πόλη, παρά σε μια ξένη χώρα. Ανα πάσα στιγμή μου την έδινε θα μπορούσα να κατέβαινα στη πόλη μου ή να ερχότανε η μαμά μου σε εμένα. Σε διαδορετικές χώρες, είναι πολύ δύσκολα και πόσο μάλλον σε μια χώρα τελείως διαφορετική από εμάς. Σα να ήρθα από το διάστημα αισθάνομαι....

 

τι να σου πω δεν το εχω ζήσει αλλά πιστευω θα ειχα θέμα λιγο στην αρχή...γενικά επειδη ειμαι πολυ αυτονομη.....πιστευω δεν θα με ένοιζε όπως και στην Αθήνα....τωρα εσυ εκει εινια λιγο δυσκολο δεν πάει και το μρο σχολειο....τι θα λέγες να πάρεις μια κοπέλα να σε βοηθάει με τον μικρο να την έχεις και παρέα.........οι Ινδοι ειναι πολυ καλοι.....σέβονται πολυ.......α....και μην παρεξηγηθείς αν σε πούνε γκουρου........για αυτους αν εισαι έστω και 25 εισαι μεγάλος....χαχα...

κανένα συνάλδελφος του αντρα σου με οικογένεια?

πες και στην μαμα σου να έρθει έστω μια εβδομάδα.....

[fenaki]

κι εγώ σε ξένη χώρα είμαι και εντελώς μόνη, αλλά δεν με ενοχλεί. Κουράζομαι μεν, δυσκολεύομαι κάποιες φορές να έχω αποκλειστικά την ευθύνη του μωρού και να μην μπορώ να την αφήσω κάπου για λίγο, αλλά και στην Ελλάδα να ήμουν δεν θα ήθελα να είναι διαφορετικά. Είναι η δική μου οικογένεια και η δική μου ευθύνη, οπότε προσπαθώ να φτιάχνω και τη ζωή μου ανάλογα, να ασχολούμαι και με τα ενδιαφέροντά μου και να ξεδίνω λίγο. Είναι δύσκολα αλλά το προτιμώ.

 

ωχ....εσυ καλη μου εισαι σε άλλο πλανητη...φυσικά και ειναι πιο δυσκολα...εκει όμως έχουν καλυτερο συστημα φυλαξης για τα παιδιά.....σε σχολεια....δεν ξερω αλλά έχω ακούσει....

[viki35]

τι παει να πει ρε κορες.. δεν ακουει ο αντρας μου οτι και αν πω και σου λεει τι να κανουμε και αυτες ειναι οι υποχρεωσεις και η ζωη σου εν ολιγοις πια?

δηλαδη ειλικρινα βρε ρια.. σηκωθηκες και εφυγες απ το σπιτι σου για να εισαι σαν φυλακισμενη?

ναι πολυ ωραια που εχεις το παιδι.. αλλα αν δεν αλλαξει κατι θα τα παιξεις εντος ολιγου

 

εγω αν ημουν δε θα δεχομουν οτι .. α δεν γινεται τιποτα επειδη ετσι λεει ο αντρας μου

ουτε που θα εφευγα απ την οικογενεια μου

 

και μενα ο αντρας μου και δουλευε και εμεινα χρονια στην πολη του αλλα με το γαμο πηγαμε στους δικους μου

και μια χαρα δουλευουμε και εδω

 

εισαι 23 χρονων (και εσυ και αλλες απ οτι διαβαζω) και αντι να απαιτησετε να ζειτε καλα κλαιτε τη μοιρα σας

τι θα σου κανει δηλαδη ο συζυγος αμα βγεις? αμα βρεις δουλεια? αμα παρεις το παιδι στη μανα του να το προσεχει και ας κανει μουτρα η κυρια?

 

ειμαι αυστηρη αλλα εκνευριζομαι κυριως μαζι σας διοτι δεν καταλαβαινετε οτι κανενας δεν θα σας κοιταξει αν δεν κοιταξετε τον εαυτο σας και να μην συνεχιζετε νιωθετε θυματα

 

αυτες οι καταστασεις οδηγουν σε καταθλιψεις (εχω περασει καταθλιψη)

και μετα οδηγουν σε τσακωμους και μετα οδηγουν στα θεματα "χωρισμου" και "δεν αντεχω αλλο" και "δεν ειναι αυτος που παντρευτηκα"

Συμφωνω με την κοπελα ... αλλα θα θελα να προσθεσω και μερικα πραγματα ακομα και για νεα αυτα κοριτσια . Ειμαι 35ετων και εντος ολιγου θα τα κλεισω και θα αρχησω να βαδιζω στα 36 . Ειμαι μια γυναικα που εκανα οικογενεια 30 ετων , τοτε χορτασα , τοτε σοβαρευτικα , τοτε ενοιωσα ετοιμη , τοτε ευτυχως βρηκα τον ανθρωπο μου και λεω ευτυχως γιατι ημουνα σε καποια ηλικια που δυσκολα θα παρασυρομουνα απο ενθουσωδη συναισθηματα ουσα τρελλα καψουρα και θα κυνδινευα να πεσω σε παγηδα επιλογης ενος λαθος ανθρωπου για συντροφο μου και πατερα των παιδιων μου , η εμπειρια που μου διδα3αν πολλες μικρες η εφημερες περιπετειες και σχεσεις και 1 μεγαλη σχεση συνεβαλαν στο να μου προσθεσουνε μια καλη ικανοτητα να καταλαβω οτι αυτος ηταν ο ενας και μοναδικος για μενα στα παντα, δεν επεσε ε3ω .Εχω 2 υπεροχα παιδια , τα οποια λατρευω με παθος , θελω να κανω και 3ο , μεγαλωνω τα παιδια μου μονη μαζι με τον αντρα μου , η μητερα μου ειναι εδω Θεσσαλονικη , ομως ειναι 81 ετων , χωρις ευτυχως κανενα πρβλημα υγειας και χωρις καν να δειχνει την ηλικια της , ομως πολυ πολυ πολυ κουρασμενη γιατι πριν απο 1 χρονο χασαμε τον πατερα μου απο μακρυχρονη μαχη με το αλζχαιμερ , τον φροντιζε μονη , δεν ηθελε κανενα πανω απο το κεφαλι της . Δεν ειχε ωρα , δεν ειχε διαθεση ουτε μιση ωρα να κρατησει τα μωρα μου , ουτε της το ζητησα ποτε , την καταλαβαινα και βλεποντας ποσο κουρασμενη ειναι δεν την εμπιστευομουνα και επιπλεον δεν ηθελα να της προσθεσω ε3τρα ευθυνες .Οπου παμε , παντα παμε μαζι με τα παιδια μας , παντου , απο 5 ημερων τα εχουμε ε3ω , ευτυχως εχουμε βοηθεια απο την μητερα του αντρα μου αλλα και εμας ειναι Λαρισα , μακρια δηλαδη ,οπως και σενα η μητερα σου καλο μου κοριτσι . Μας κραταει τα μικρα 3-4 ωρες 1-2 φορες το μηνα που παμε να τους δουμε για να καταφερουμε να βγουμε για εναν καφε οι 2 μας με τον αντρα μου , χωρις να το εχουμε αναγκη παντα . Εδω Θεσσαλονικη , αμα θελω να βγω , κραταει τα παιδια ο αντρας μου οποτε και αν το θελησω , για να παω να περπατησω , να δω βιτρινες , να ψωνησω ή να βγω για καφε με τις φιλες μου ή να παω στον ψυχαναλητη μου . Και εγω επισης κραταω τα παιδια αμα θα θελε εκεινος να παει για καφε με καποιο φιλο του . Η δουλεια του αντρα μου ειναι καλη σε ωραριο , ειναι α3ιωματικος πολεμικης αεροποριας , φευγει πολυ πρωι και γυρναει το αργοτερο 3.00 , ομως καποιες φορες το χρονο εχει ασκησεις , οπερ σημαινει φευγει πρωι γυρηζει βραδυ , εχει 2 φορες το μηνα 24ωρη υπηρεσια που σημαινει οτι λειπει ολη μερα και καποια αλλα . Ευτυχως εχω τη μητερα μου που θα ερθει για ενα 3ωρο το απογευμα να κανουμε λιγο παρεα . Φιλες μενουνε μακρια , και εκεινες παντρεμενες με παιδια και δυσκολο να μετακινηθουνε οποτε το εχω αναγκη εγω .Οπως βλεπεις ολοι εχουμε καποιες δυσκολιες δεν παραπονιεμε ομως , ειμαι πολυ ευτυχισμενη , νοιωθω πολυ καλα που δεν εχω κανενα στα ποδια μου για το μεγαλωμα των παιδιων μας . Τα εχουμε βαλει απολυτα στη ζωη μας και παμε και τα3ιδια στο ε3ωτερικο μαζι τους . Ζουμε απολυτα οικογενειακη ζωη , εχουμε να βγουμε αργα το βραδυ απο την αρχη της σχεσης μας και να σου πω οτι βαριεμε καν στην ιδεα οταν παμε Λαρισα αν και μας προτρεψει πολλες φορες η μητερα του αντρα μου να παμε για διασκεδαση . Το σημαντικοτερο με μας τους 2 ειναι οτι επικοινωνουμε , συζηταμε , σεβομαστε ο ενας τη γνωμη του αλλου , σεβεται απολυτα αυτα που θελω και μεταξυ μας αμα εκανε κατι διαφορετικο απο το να με σεβαστει δεν θα συνεχιζα ουτε στη σχεση ουτε στο γαμο , παντα ηθελα το καλυτερο για μενα , να με σεβονται και να με ακουνε και να σεβονται τις αναγκες μου . Και παρολο που ειναι στρατιωτικος που σημαινει μεταθεσεις και πραγματικα τον λατρευω , αμα επερνε μεταθεση οχι δεν θα πηγαινα μαζι του , μου ειναι αδυνατον να αφησω την πολη που τοσο λατρευω , τη μανα μου σε τοσο μεγαλη ηλικια και την αγαπημενη μου θεια που επισης ειναι μεγαλη . Και εκεινος το σεβεται απολυτα .

Δεν θελω να μακρυγορω , αλλα σε διαβαζω εσενα , ενα νεο κοριτσι 23 ετων και πραγματικα σκεφτομαι γιατι το κανεις αυτο στον εαυτο σου , ειμαι σιγουρη οτι λατρευεις το μωρο σου , ομως πιστευω οτι δεν εισαι προσαρμοσμενη στην οικογενειακη ζωη και τις δυσκολιες που εχει καποιες φορες , λογικο ειναι βρε κουκλα μου εισαι τοσο μικρουλα ακομα . Ομως θα πρεπε γρηγορα να κανεις κατι για αυτο , δεν μπορεις να συνεχισεις να μην ζεις . Κανε μια κουβεντα με τον αντρα σου αλλα μην ζητησεις τπτ , απαιτησε αυτα που θελεις και αμα δεν τα σεβαστει τοτε τι να σου πω θα πρεπει να σεβαστεις εσυ τα νιατα σου και τον εαυτο σου . Δεν ειναι κακο να βγαινεις μονο με το μωρο σου ε3ω , συντομα θα μεγαλωσει και τοτε θα μπορεις να πηγαινεις και σε παιδοτοπους , τωρα ομως μπορεις να δοκιμασεις λιγο τις παιδικες χαρες ισως να βλεπει και εκεινο λιγα παιδακια και να χαιρεται , καποιο καφε σε καποιο εμπορικο κεντρο , λιγο περπατημα . Ισως δεν σου λενε κατι ολα αυτα ομως οταν εχεις παιδακι καλο μου κοριτσι τετοια ειναι η διασκεδαση .Ευχομαι να βρεις τις ισορροπιες σου και συντομα να εισαι πολυ πολυ καλυτερα .

[kinkajoujou]

ωχ....εσυ καλη μου εισαι σε άλλο πλανητη...φυσικά και ειναι πιο δυσκολα...εκει όμως έχουν καλυτερο συστημα φυλαξης για τα παιδιά.....σε σχολεια....δεν ξερω αλλά έχω ακούσει....

 

 

βρε όταν με το καλό πάει σχολείο εγώ θα είμαι άρχοντας! το θέμα είναι τι κάνω τώρα που την έχω συνέχεια στο σπίτι και μόνες μας. Το προτιμώ όμως γιατί έτσι το λόγο τον έχουμε εγώ κι ο άντρας μου για το μωρό και κανείς άλλος. Οι παππουδογιαγιάδες τη βλέπουν για να τη χαίρονται και να την κακομαθαίνουν μόνο

 

πάντως για τα σχολεία που λες, μην φανταστείς ότι είναι πολύ καλύτερα, για να καταφέρεις να βρεις καλό παιδικό μέσα στο Μανχάταν, που να μην έχει και σχέση με κάποιο θρήσκευμα, πρέπει να κάνεις αίτηση από τουλάχιστον 1 χρόνο πριν. Πολλοί κλείνουν θέση για τα παιδιά τους πριν γεννηθούν ακόμη!

[Thaumataki]

τι να σου πω δεν το εχω ζήσει αλλά πιστευω θα ειχα θέμα λιγο στην αρχή...γενικά επειδη ειμαι πολυ αυτονομη.....πιστευω δεν θα με ένοιζε όπως και στην Αθήνα....τωρα εσυ εκει εινια λιγο δυσκολο δεν πάει και το μρο σχολειο....τι θα λέγες να πάρεις μια κοπέλα να σε βοηθάει με τον μικρο να την έχεις και παρέα.........οι Ινδοι ειναι πολυ καλοι.....σέβονται πολυ.......α....και μην παρεξηγηθείς αν σε πούνε γκουρου........για αυτους αν εισαι έστω και 25 εισαι μεγάλος....χαχα...

κανένα συνάλδελφος του αντρα σου με οικογένεια?

πες και στην μαμα σου να έρθει έστω μια εβδομάδα.....

5 Ιουλίου έρχεται η μαμά μου ευτυχώς!!!!!!!!!

Το 'χω σκεφτεί για κοπέλα, αλλά προς το παρόν τα καταφέρνω μόνη, κουτσά-στραβά. Αργότερα ίσως.... Δε νιώθω κι εγώ άνετα...

Είμαι αυτόνομη κι εγώ, είμαι ανεξάρτητη και για 3 -σχεδόν- χρόνια ζούσα μόνη μου στην Αγγλία. Αλλά τότε ήμουν μόνη. Δε μ' ένοιαζε και να μη μαγειρέψω και να μη συγυρίσω. Και είχα και πολλές παρέες από τη σχολή! Εδώ δεν έχω κάτι....

Από τη δουλειά του άντρα μου, έχουμε κανά δυό φιλίες (οικογένειες) και είναι ευρωπαίοι κι εκείνοι. Αλλά δεν έχουμε κολλητηλίκια ακόμη, καθώς είμαστε εδώ μοναχά 3 μήνες.

[revythaki]

Γεια και απο μένα!Κι εγώ δεν έχω κανένα κοντά,οι δικοί μου και τα πεθερικά μου μένουν 900χλμ μακριά απο εμας...Γέννησα με καισαρική και οταν το μωρό ηταν περίπου 12 ημερών έφυγε και η μαμα μου που είχε έρθει απο πριν να γεννήσω για βοηθεια.Εγώ με πόνους να σηκώνω το παιδί και για να σηκωθώ απο την πολυθρόνα θηλασμού έπρεπε να με βοηθήσει ο σύζυγος,να καθαρίζω,να μαγειρεύω,να ξενυχτάω.Αλλά πέρασε κι αυτό.Αναγκάστηκα και παραιτήθηκα απο τη δουλειά μου για να μεγαλώσω το παιδί και ο άντρας μου δουλεύει ακατάστατο ωράριο,κουράζεται και προσπαθώ να τον αφήνω να ξεκουράζεται.Νιώθω κι εγώ ώρες ώρες οτι θα σκάσω(ειδικά το χειμώνα)ολη μέρα μόνη μου να φροντίζω για όλα.Αρρώστησα κάποια στιγμή και παράλληλα το μωρό είχε διάρροια απο τα δόντια.Εκει στεναχωρέθηκα πολύ κ ήθελα κάποιον να μου κρατήσει το παιδί οχι τίποτα άλλο,μην την κολλήσω γρίπη!Αλλά πέρασε και αυτό.

Γνωστούς και άτομα που κάνουμε παρέα έχω αρκετούς αλλά σε μια δύσκολη ώρα δεν θα μπορούσα να φωνάξω κάποιον και επίσης έχουν όλοι υποχρεώσεις και δουλειές.

Λίγο πολύ όλες τα περνάμε,μη στεναχωριέσαι θα βρεις τη ρεγουλα σου,πάνω απο ολα το κάνεις για το παιδάκι σου!

 

ΥΓ Στέλλα σου εύχομαι και εγω υγεία κοπέλα μου,δάκρυσα με την ιστορία σου...

[annia]

και εγω στο κλαμπ...ειμαι στην αθηνα μονη μου και ρια ειμαι 20χρονων,δεν εχω ουτε μια φιλη εδω(Δεν προλαβα να κανω φιλες)..ολοι οι δικοι μου ειναι στον βολο....και ολοι οι δικοι του συγγενεις(του αντρα μου)στην ιδια πολυκατοικια.φαντασου τι ακουω εγω για να βγω μονη μου:twisted:...Η πεθερα μεχρι πρι 5-6μηνες ειμασταν να πνιξει η μια την αλλη,τωρα εχει στρωσει και μου κραταει τα παιδια μια στο 2μηνο να παμε καμια βολτα με τον αντρα μου...ετσι ενιωθα και εγω καποτε οταν ηταν πολυ μικρη η κορη μου μετα ομως αναθεωρησα και σκεφτηκα καποια πραγματα ετσι παιρνω τα παιδια και βουρ σε παιδοτοπους καφετεριες παιδικη χαρα,σιγα μην κατσω να με φαει το σπιτι!!!Και εγω θελω ναβρω δουλεια αλλα η πεθερα δουλευει οποτε το ξεχναω τουλαχιστον μεχρι του χρονου που θα μεγαλωσει και ο μικρος!Οσο για τον νατρα μου δουλευει οτι ωρες να 'ναι οποτε καταλαβαινεις εχω ελαχιστη και μερικες φορες εως καθολου βοηθεια