Έτσι θα πάει ο γάμος μου από 'δω και πέρα;

[sternchen]

Να σου ζήσει το θαυματάκι σου!!!

Ο γάμος σου δεν θα πάει έτσι από δω και πέρα, να μην μου ανησυχείς.

Λίγο χρόνο χρειάζεστε μέχρι να βρείτε την σειρά σας.

Μήπως ο άντρας σου αισθάνεται λίγη αμηχανία και νιώθει ότι τον έχεις βάλει σε δεύτερη μοίρα;

Μας έγραψες ότι η ιδέα του παιδιού δεν τον ενθουσίαζε και ιδιαίτερα, οπότε θέλει τον χρόνο του για να δεθεί σιγά σιγά με το μωράκι.

Δυστυχώς και οι άντρες είναι σαν τα μικρά παιδάκια και μερικές φορές είναι σαν κάτι κακομαθημένα παιδάκια, που συμπεριφέρονται έτσι για να τραβήξουν την προσοχή μας ή για να τσεκάρουν το ενδιαφέρον μας.

Προσωπικά δεν βρίσκω κάτι αρνητικό στο ότι σε βοηθάει η μανούλα σου, να ναι καλά η γυναίκα, εξάλλου είναι κάτι προσωρινό και εαν αισθάνεσαι ότι έχεις ανάγκη την βοήθεια της, εξήγησε στον άντρα σου, πως πολύ σύντομα θα φύγει και θα είστε οι 3 σας.

Θετική σκέψη, υπομονή και επιμονή και όλα καλά θα πάνε!!!

[boy'smam]

Ειναι θεμα χαρακτηρα.

 

Η αδερφη μου μολις γεννησε, ειχε τρομερους πονους στα ραμματα. Επι 20 μερες την επαιρνε ο γαμπρος μου στα χερια σηκωτη (στην κυριολεξια!) να παει τουαλετα, την εκανε μπανιο αυτος, η αδερφη μου θηλαζε \

 

Αυτο ειναι και θεμα υγειας...οχι μονο χαρακτηρα!Εχω ηδη ζητησει απο την μαμα μου μολις βγω απο το μαιευτηριο να μεινει 4-5 μερες στο σπιτι να βοηθησει κυριως με τον μεγαλο(εγινε και "μεγαλος" το μωρο μου)!Εκτος αν ο αντρας μου δεν εχει δουλεια(οχι οτι θα ειναι καλο αυτο)και ειναι εκεινος κοντα μας!Ελπιζω να εχω καλη αναρρωση απο την καισαρικη ...και να μην χρειαστει να κατσει παραπανω!

[Elma09]

Καλησπερα κι απο μενα!!

Να σας ζησει το κοριτσακι σας!!!

1) μου ειναι δυσκολο να πιστεψω οτι αυτος ο εντελως αδιαφορος συζυγος, που περιγραφεις, ηταν τερας συντροφικοτητας πριν γεννησεις!! Ειμαι της θεωριας οτι ολα τα κουσουρια υπαρχουν εξαρχης και τα βλεπουμε απο την πρωτη στιγμη(δεν ειναι τυφλος ο ερωτας). Απλα για τον αλφα η βητα λογο δινουμε πιστωση χρονου(ενδεχομενως γιατι προεχει μεσα μας να καλυψουμε καποιες αναγκες μας κι ετσι παρακαμπτουμε τα ελαττωματα).

2) βεβαια εισαι ακομα σε κατασταση λοχειας, πραγμα που σημαινει οτι μπορει, λογω της λοχειας, να μεγενθυνεις τις συμπεριφορες και να τραγικοποιουνται μεσα σου οι καταστασεις(οχι οτι θα απεχουν και πολυ απο την πραγματικοτητα, απλα μπορει στην πραγματικοτητα να ειναι λιγο πιο αμβλυμενες)

3) η βοηθεια της μαμας ηταν πολυτιμη και για μας τις πρωτες 20 μερες. Βεβαια μαμα με μαμα εχει διαφορα: μπορει μια μαμα να ειναι εντελως διακριτικη και αθορυβη και μια αλλη μαμα να ειναι επεμβατικη και συγκεντρωτικη ευνουχιζοντας και την κορη και τον γαμπρο. Εσυ ξερεις τι τυπος ειναι η μαμα σου ή ισως ειναι ευκαιρια να μαθεις τωρα....

4) αυτην την περιοδο προτεραιοτητα εχεις εσυ: εισαι διαταραγμενη ορμονικα, δεν ξερεις τι σου γινεται καλα-καλα με τα νεα δεδομενα της ζωης σου, το σωμα σου μεσα και εξω μερα με τη μερα αλλαζει, εισαι παρα πολυ κουρασμενη και δεν μπορεις καν να ξεκουραστεις, δεν ξερεις ακομα αν τα κανεις σωστα τα πραγματα. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΜΕ ΤΗ ΠΡΩΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΩΣ ΚΑΛΑ. Οι δουλειες του σπιτιου μπορουν να μεινουν παραπισω (απλα μαγειρεματα, καθαριοτητα υποτυπωδη).Πρεπει να καταλαβεις οτι η δουλεια σου τωρα ειναι μια: το νεογεννητο κοριτσακι σου.Ολοι οι αλλοι ρολοι της καλης νοικοκυρας μπορουν να περιμενουν για αργοτερα.

5) ΜΗ ΣΥΣΣΩΡΕΥΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΘΥΜΟ για το προσωπο του.Αυτο θα σας αποξενωσει ακομα περισσοτερο και θα γινει χιονοστιβαδα. Με την πρωτη ευκαιρια πιασ΄τον να μιλησετε. Οταν λεω να μιλησετε, δεν εννοω να τον βαλεις απεναντι και να αρχισεις να τα χωνεις. Θα του περιγραψεις ολα αυτα που νιωθεις με τον ερχομο του παιδιου: τους φοβους σου, τις ανασφαλειες σου, τι χρειαζεσαι παρα πολυ(πχ μια μεγαλη αγκαλια και μια επιβεβαιωση δικη του οτι τα καταφερνεις καλα).Θα του πεις οτι τον αγαπας. Ρωτησε τον κι εσυ πως νιωθει με τα νεα δεδομενα της ζωης σας και τι χρειαζεται πιο πολυ.

6) τελος, σε καποιο σημειο λες οτι δεν θα αντεχες τη μανα του ουτε 2 ωρες. Μηπως σου γυριζει πισω καποια δικη σου απομακρη συμπεριφορα προς τη δικη του μανα(απορριπτεις εσυ τη μανα μου, θα απορριψω κι εγω τη δικη σου). Αφηστε τις μανες εξω απο τη σχεση σας.

Ειστε πλεον οι 3 σας με το κοριτσακι σας και μια νεα ομορφη ζωη ανοιγεται μπροστα σας. Μην τη σπαταλατε σε πνιγμενα και καταχωνιασμενα συναισθηματα. Μιληστε και προχωρηστε μπροστα.......μαζι.....

[newmom2010]

Να σας ζήσει η μπεμπούλα σας ,γερή και τυχερή. Θέλει αρκετό θάρρος να μοιράζεσαι ένα προσωπικό πρόβλημα και να είσαι δεκτική σε τόσες πολλές απόψεις εντελώς διαφορετικές με τη δική σου ιδιοσυγκρασία.

 

Κι εγώ θα συμφωνήσω με την πλειοψηφία. Παίρνεις κάτι χάνεις κάτι. Κι εσύ κι ο άντρας σου βασίζεστε στη βοήθεια από τους γονείς σας και χάνεστε μεταξύ σας. Εγώ είμαι αλλη μία από τις μαμάδες που είναι μόνες τους, ο άντρας μου δουλεύει 12ωρο κι όταν γυρίζει στο σπίτι το βράδυ το μωρό ήδη κοιμάται και όσο αφορά στη σχέση με τις γιαγιάδες και παππούδες, είναι σχεδόν σα να μένουμε σε άλλη χώρα, βλεπόμαστε τις γιορτές κι άμα κάποτε πάω εγώ στη μάνα μου, καποιο απόγευμα μια φορά το μήνα. Μια φορά που ήρθαν να φέρουν κάτι πράγματα όταν ήταν νεογέννητο, τους έκανα εκείνη την ημέρα τραπέζι να τους ευχαριστήσω.

 

Πιστεύω ότι το δύσκολο είναι ότι είστε το ίδιο, κι εσύ κι ο άντρας σου, στη ψυχολογία ακόμα του παιδιού κι όχι του γονέα. Αλλά θα δεις ότι όλα γίνονται. Ό,τι χρειάζεσαι είναι μέσα σου, η φύση μας κάνει εμάς τις μαμάδες πολύ δυνατές. Κι όσο πιο πολύ ποντάρεις στον εαυτό σου τόσο πιο δυνατή γίνεσαι.

[mariaagos]

εγω δεν καταλαβα γιατι ηρθε η μανα σ σπιτι! με ενα μοναχα μωρο δε νομιζω οτι χρειαζοσασταν βοηθεια. παντως κανενας αντρασ δε νιωθει ανετα με την πεθερα σπιτι. κι εμενα οταν ερχεται η μανα μ απο επαρχια 4-5 ωρες καθε διμηνο ο αντρας μ η απομονωνεται η φευγει. και ενω παντα βοηθαει σε ολα, εκεινες τις ωρες δεν κουναει απο τη θεση του....

[Ellemphriem]

Εγω παντως ξεχασα να συμπληρωσω οτι υπαρχει μεγαλη αδικια για τους αντρες. Ναι ναι........για το ΙΔΙΟ ακριβως πραγμα εκει που οι αντρες ειναι 'μαμακιδες' οι γυναικες την γλυτωνουν........ (με καθε καλη διαθεση χιουμορ)........

[sammyj]

Κορίτσια ειλικρινά πέσατε να τη φάτε τη κοπέλα λες και κάνει κανένα έγκλημα που για λίγες μέρες ήρθε η μαμά της να τη βοηθήσει!!Πραγματικά ΕΛΕΟΣ!!Μπράβο σας που όλες σας τα καταφέρατε!!Εντελώς μόνες σας!!Συγχαρητήρια!!Δεν είμαστε όμως όλες ίδιες.Εγώ τουλάχιστον στο περιβάλλον μου σχεδόν όλες οι γνωστές-φίλες-συγγενείς είχαν για κάποιο διάστημα τη βοήθεια της μαμάς!Εντάξει δεν λέω να μείνει στο σπίτι η μαμά αλλά προφανώς είναι απο άλλη πόλη αλλιώς πως γίνετε? και το δικός τη σπίτι ποιός το φροντίζει?Ποιός μαγειρεύει στο μπαμπά της?Τεσπα κοπέλα μου μην ακούς κανέναν!Λίγο υπομονή θα κάνετε όλοι σας!Όταν θα φύγει η μαμά σου θα πάρουν τα πράγματα τη σειρά τους και θα δεις που θα έχεις και τη βοήθεια του άντρα σου.Είναι πολύυυυ νωρίς ακόμα!Δεν 40ντισες καλά-καλά!

Εγω συμφωνω μαζι σου,ειχα τη μητερα μου εξι μηνες μεσα στο σπιτι παρακαλω,για πολλους και διαφορους λογους.Πρωτον για να συνελθω απο την καταθλιψη της κυησης(οχι της λοχειας),δευτερον γιατι εχω μια τρελα με την ταξη και την καθαριοτητα αλλα δυστυχως με 2 χερια δεν θα ηταν ποτε ολα οπως τα ηθελα και τριτον γιατι δεν ηθελα να απομακρυνθω απ τον αντρα μου.Ετσι με τη βοηθεια της μητερας μου και για φαγητο βγαιναμε και για ποτο και γυμναστηριο πηγαινα και κομμωτηριο κι ετσι πραγματικα πηρα τα πανω μου κι ενοιωσα οτι το παιδι δεν σημαινει καταδικη.Μετα η μαμα μου εφυγε αλλα ημουν πια αρκετα δυνατη για να συνεχισω μονη μου.Τωρα ειμαστε και οι τρεις αυτοκολλητοι.Πραγματι δεν εχουμε ολοι τις ιδιες αντοχες ουτε τις ιδιες αναγκες αφου η μαμα της με την καρδια της την βοηθαει να το εκμεταλλευτει (με την καλη εννοια).Γιατι αν γινει τελικα ενα ρακος μαλλον περισσοτερα προβληματα θα φερει αυτο στον γαμο τους.

[viki35]

Εγω παντως ξεχασα να συμπληρωσω οτι υπαρχει μεγαλη αδικια για τους αντρες. Ναι ναι........για το ΙΔΙΟ ακριβως πραγμα εκει που οι αντρες ειναι 'μαμακιδες' οι γυναικες την γλυτωνουν........ (με καθε καλη διαθεση χιουμορ)........

Αυτο ακριβως σκεφτικα και εγω ... , βασικα ρε παιδια ποτε δεν θα πηγαινα ουτε στην κορη μοιυ ουτε στο γιο μου να κατσω κανα μηνα για να μπω αναμεσα στο ζευγαρι και να καθομαι να βοηθαω ετσι τα παιδια μου .

Αν ειναι η μητερα απο μακρια , ε οκ ας παει να κατσει ενα 10ημερο να δει το μωρο , να χαρει την κορη της λιγακι και μετα πισω στον αντρουλη της . Λετε δεν τα καταφερντε χωρις τις μαμαδες σας , λετε για θηλασμο , στο ε3ωτερικο σιγουρα γνωριζουμε ολοι ποσο περισσοτερο θηλαζουνε τα παιδια τους απο μας , δεν εχουμε ακουσει καμια μαμα να εχει εγκατασταθει στο σπιτι της κορης της για να κανει οικιακες δουλειες μεχρι να εδραιωθει ο θηλασμος .

Και γιατι στην τελικη ολα πρεπει να τα κανει η γυναικα ? ο αντρας της εκει μεσα τι ρολο παιζει , διακοσμητικο ? οταν θηλαζει η κοπελα , μπορει ο συζυγος να κανει ενα σωρο δουλειες .

Και ναι εντα3ει το θεωρω λιγο παιδιαρωδες να ερχεται η μαμαγια να βοηθησει και επιπλεων να λενε καποιες κοπελες οτι την εχουνε απολυτη αναγκη και οτι αμα δεν την ειχανε θα τα ειχανε παι3ει , ειτε απο καταθλιψη ειτε απο οτιδηποτε αλλο , δηλαδη παντρευομαστε εναν ανθρωπο για να ειναι εκει για μας και εμεις για εκεινον , δεν παντρευομαστε τη μαμα μας .

Μην με παρεξηγησετε , καταλαβαινετε τι θελω να πω .Και σας τα λεω εγω που ειμαι και μοναχοπαιδι και καλομαθημενη με εναν μπαμπα να τρεχει πισω απο τα ποδια μου μια ζωη .

[babyprince]

Διάβασα μόνο το δικό σου μήνυμα για να μην επηρεαστώ.

Κατά μία πολύ περίεργη γενικευμένη συμπεριφορά είναι παααααααρα πολύ οι άντρες που έχουν αυτή την συμπεριφορά από την αρχή (και εμένα την έιχε) αλλά μετά αλλάζουν, ιδιαίτερα μόλις το μωρό αρχίζει και γίνεται 3 μηνών... που μπορούν να παίξουν, να το δουν να γελάει ή να το πάρουν άφοβα μία αγκαλιά. Επίσης, αισθάνονται έξω από το παιχνίδι γιατί το μωρό έχει σε αυτό το στάδιο ανάγκη κυρίως τη μαμά του. Κάνε υπομονή για κανένα χρόνο, μη δίνεις σημασία. Αν δίνουμε σε όλα σημασία, και δεν συμβουλεύουμε η μία την άλλη για υπομονή, οι ορμόνες μας θα μας οδηγοιύν σε διαζύγια.

Αν η συμπεριφορά του συνεχιστεί και μετά, που δεν το νομίζω, τότε βλέπεις.

 

Ωστόσο, ξέρω πόσο πολύτιμη είναι η μαμά σου ... Αφάνταστα, αλλά αν μένει κοντά μπορεί το βράδυ να γυρίζει σπίτι της για να μένεις το βράδυ με τον σύζυγο και το πρωί ας έρχεται, αν πάλι δεν γίνεται κράτα την ακόμα 1/2 μήνα και μετά μπορείς να τα βγάλεις πέρα και μόνη σου.

[sammyj]

Αυτο ακριβως σκεφτικα και εγω ... , βασικα ρε παιδια ποτε δεν θα πηγαινα ουτε στην κορη μοιυ ουτε στο γιο μου να κατσω κανα μηνα για να μπω αναμεσα στο ζευγαρι και να καθομαι να βοηθαω ετσι τα παιδια μου .

Αν ειναι η μητερα απο μακρια , ε οκ ας παει να κατσει ενα 10ημερο να δει το μωρο , να χαρει την κορη της λιγακι και μετα πισω στον αντρουλη της . Λετε δεν τα καταφερντε χωρις τις μαμαδες σας , λετε για θηλασμο , στο ε3ωτερικο σιγουρα γνωριζουμε ολοι ποσο περισσοτερο θηλαζουνε τα παιδια τους απο μας , δεν εχουμε ακουσει καμια μαμα να εχει εγκατασταθει στο σπιτι της κορης της για να κανει οικιακες δουλειες μεχρι να εδραιωθει ο θηλασμος .

Και γιατι στην τελικη ολα πρεπει να τα κανει η γυναικα ? ο αντρας της εκει μεσα τι ρολο παιζει , διακοσμητικο ? οταν θηλαζει η κοπελα , μπορει ο συζυγος να κανει ενα σωρο δουλειες .

Και ναι εντα3ει το θεωρω λιγο παιδιαρωδες να ερχεται η μαμαγια να βοηθησει και επιπλεων να λενε καποιες κοπελες οτι την εχουνε απολυτη αναγκη και οτι αμα δεν την ειχανε θα τα ειχανε παι3ει , ειτε απο καταθλιψη ειτε απο οτιδηποτε αλλο , δηλαδη παντρευομαστε εναν ανθρωπο για να ειναι εκει για μας και εμεις για εκεινον , δεν παντρευομαστε τη μαμα μας .

Μην με παρεξηγησετε , καταλαβαινετε τι θελω να πω .Και σας τα λεω εγω που ειμαι και μοναχοπαιδι και καλομαθημενη με εναν μπαμπα να τρεχει πισω απο τα ποδια μου μια ζωη .

Σε θεωρητικο επιπεδο ειναι πολυ σωστα αυτα που λες.Αυτη ηταν και η αποψη της πεθερας μου οτι δεν ηθελε να χωθει στη ζωη μας ηταν δε τοσο διακριτικη που με προσχημα οτι ηταν σε αλλη πολη ειδε το παιδι πρωτη φορα οταν ηταν 4 μηνων.Εφαρμοσε αυτη τη θεωρια και στη κουνιαδα μου(την κορη της),η οποια κλειδωμενη μερα νυχτα με ενα μωρο,και φτανοντας στο σημειο ουτε μπανιο να μην μπορει να κανει και καταθλιψη επαθε,και το σπιτι ηταν σε μια κατασταση χαλια,γιατι πως γινεται να θηλαζεις και ταυτοχρονα να σφουγγαριζεις και να πλενεις το μπανιο με τη χλωρινη πχ?Και ο αντρας της τι να πρωτοκανει οταν μετα απο δωδεκα ωρες δουλειας γυρνουσε σπιτι?Αλλα η πεθερα μου βραχος,θα της κοστιζε πολυ να παει και να τους μαγειρεψει ενα ζεστο φαγητο η να βαλει τα πλυντηρια και να ριξει κι ενα σφουγγαρισμα?τελος παντων φτασανε απο τα νευρα και την αυπνια και την εξαντληση στην διασταση....θα μου πεις δεν χωριζουν ολοι.Τυπικα ναι δεν χωριζουν ολοι,ουσιαστικα χωριζουν πολλοι...Και στο εξωτερικο μια χαρα τρεχουν οι μαναδες αν ειναι πραγματικες μαμαδες.Η κουμπαρα μου ειναι Αυστριακη κι η μαμα της εχει εγκατασταθει σπιτι της απο την 1 Ιουλιου.Ειπαμε αναλογα με τις αναγκες και τις επιθυμιες σου πας

[χουρχουρίνι]

Συμφωνώ κι εγώ με τη σειρά μου με τις κοπέλες που υποστηρίζουν ότι "στους 2 τρίτος δεν χωρεί"!! ΟΚ να μας βοηθάνε οι γονείς μας αλλά διακριτικά όχι να μπουν στο σπίτι μας επί καθημερινης βάσης και στο κρεβάτι μας (που λεει ο λόγος). Όχι βρε κοριτσάκι μου, αυτό είναι υπερβολή! Κακώς που τη φώναξες να εγκατασταθεί και κακώς που κι εκείνη δέχτηκε να έρθει να μείνει μαζί με το ζευγάρι. Συγνώμη, αλλά έτσι είναι. Αλήθεια τον άντρα σου τον ρώτησες για τη συγκατοίκηση και δέχτηκε;

Νομίζω επίσης ότι είναι άδικο για τον άντρα σου γιατί λόγω της κατάστασης δεν του δίνεις την ευκαιρία να αναλάβει το ρόλο του πατερα. Πώς να το κάνει άλλωστε όταν ο χριστιανός δεν νιώθει άνετα μέσα στο ίδιο του το σπίτι;

Ποτέ δεν είναι αργά όμως να αλλάξουν τα πράγματα.. όλα στο μυαλό σου είναι...θα δεις με τον καιρό ότι και μόνη σου -και με τη βοήθεια του άντρα σου- μπορείς να κάνεις τα πάντα!!

Συμφωνώ, συμφωνώ, συμφωνώ..... Τον έχεις αφήσει έξω από όλη τη διαδικασία και έχεις και παράπονα; Το πόσο ανάγκη έχει κι αυτός να νιώσει ότι δεν είναι παρείσακτος το έχεις σκεφτεί; Λοιπόν, διώχνεις τη μάνα σου, όχι σήμερα...χτες για να μη σου πω προχτές, αναλαμβάνεις το ρόλο σου, παίρνεις εσύ αγκαλιά τον άντρα σου και του λες πως τον αγαπάς πολύ πολύ που σου χάρισε το πολυτιμότερο δώρο, το μωρό σας και φυσικά, γλυκά γλυκά του λες πως χρειάζεσαι τη βοήθειά του και τη συμπαράστασή του για να τα καταφέρετε αυτό το διάστημα. Για κάντα αυτά και θα δεις!!!

[Dimitra_83]

Εγω παντως ξεχασα να συμπληρωσω οτι υπαρχει μεγαλη αδικια για τους αντρες. Ναι ναι........για το ΙΔΙΟ ακριβως πραγμα εκει που οι αντρες ειναι 'μαμακιδες' οι γυναικες την γλυτωνουν........ (με καθε καλη διαθεση χιουμορ)........

χαχαχα ναι οντως!αν φερνει ο αντρας την μανα του για κανα μηνα ολες λενε οτι ειναι μαμακιας κ δε ξεκολαει κ δεν μπορουν με την πεθερα μεσα στο σπιτι.αντιθετα η μαμα της γυναικας ειναι παντα ηκαλη που δε φαιρνει προβληματα κ ειναι κ διακριτικη γιαυτο μπορει ανετα να κατσει πχ ολο το χειμωνα

[fenaki]

καλημέρα και απο μένα.....εγω θα σου πω την δική μου ιστορια για να δεις πως αν δεν κάνεις κάτι όλα θα πανε στραφι....και όλα τα κοριτσια εχουν δικιο...να μεινετε οι 3 σας....

Λοιπον εγω συζουσα με τον άντρα μου βέβαια απο πάνω μας έμενε η πεθερα μου...γενικά δεν τα πηγαιναμε καλά διοτι χωνέται πολυ και θέλει να γινεται πάντα το δικο της....μενω έγκυος χωρις να το προγραμματισουμε....σε 1,5 μηνα καναμε τον γάμο....ειχα πολυ άσχημη εγκυμοσυνη....δεν με βοήθησε ποτέ....ερχοταν και καλά να δει τον γιοκα της....κι μου έλεγε θες βοήθεια δεν θες ε.....δεν έφερε στο παιδι της όχι σε μένα ουτε ένα πιάτο φαι.....και ο άντρας μου τοτε δουλευε μαζι τους....γενικά όλα αυτα τα χρονια στη σχεση μας και αργοτερα στο γαμο μας υπήρχε μεγάλη ένταση.....πάντα λέγαμε να χωρισουμε εφοσον δεν τα πηγαιναμε καλά.....αλλά πάντα κάτι μας κραταγε και τους 2.....

η μανα του στη δουλεια πάντα του γκρινιαζε και ειχε έναν τροπο να τον πειθει ότι κοινός δεν ειμαι η σωστη...το ίδιο έκανε και σε εμενα....μου έλεγε να αφησω τον γιο της γιατι με τυρανναει..... όταν γεννησα...η σχεση μας έγινε ακομη χειροτερη.....έδειχνε λιγο ενδιαφερον και συνεχεια μαλωναμε.....κάποια στιγμη καναμε ένα τρικουβερτο καβγα και του ειπα όλα οσα μου έκανε η μανα του και εγω δεν μιλαγα....παρά μόνο την άφηνα να λεει βλακειες.....όταν του ειπα πως θα φυγω με το παιδι...γιατι αυτο σκεφτομουν.....και αυτο ένιωθα....άρχισε μια μικρη βέβαια αλλαγη...αλλά για πολλά πράγματα πειστηκε όταν τα άκουσε κιολας....

το καλυτερο έγινε αργοτερα βεβαια....όταν η πεθερα μετακομισε....και άλλαξε και ο άντρας μου δουλεια.....όλα ως δια μαγειας έφτιαξαν....πιο κοντά στο παιδι πιο χαρουμενος μαζι μου....με υπολογιζει με ρωτάει.....πρωτα ειμασταν μπ.........λο.....ο καθενας έμαπενε και έβγαινε ότι ώρα ηθελε....οι αδερφες του ο πατερας του η μανα του,,,,δεν τους έννοιαζε.....

φαντάσου το σαββατο κρατησε η μανα του το παιδι για να πάμε στην πίτα της εταιρειας μου και όταν η κόρη μας του έκανε παράπονα να μην αφησουμε ξανα με την γιαγια Ρηνα γιατι ειναι κακια και δεν περναει καλά.......δεν μπορεις να φανταστεις τι άκουσε την επόμενη μέρα η πεθερά.....απο τον άντρα μου......βέβαια είχε δικιο γιατι μας κατηγορησε στο παιδι.....και φυσικά η αποφαση να μην την ξανακρατησει η μανα του για βραδυ ήταν δική του..........

[Niki81]

Συμφωνώ, συμφωνώ, συμφωνώ..... Τον έχεις αφήσει έξω από όλη τη διαδικασία και έχεις και παράπονα; Το πόσο ανάγκη έχει κι αυτός να νιώσει ότι δεν είναι παρείσακτος το έχεις σκεφτεί; Λοιπόν, διώχνεις τη μάνα σου, όχι σήμερα...χτες για να μη σου πω προχτές, αναλαμβάνεις το ρόλο σου, παίρνεις εσύ αγκαλιά τον άντρα σου και του λες πως τον αγαπάς πολύ πολύ που σου χάρισε το πολυτιμότερο δώρο, το μωρό σας και φυσικά, γλυκά γλυκά του λες πως χρειάζεσαι τη βοήθειά του και τη συμπαράστασή του για να τα καταφέρετε αυτό το διάστημα. Για κάντα αυτά και θα δεις!!!

 

 

Ετσι ακριβως ειναι...διωξε τη μανα σου και αναλαβετε τις ευθυνες σας εσυ κι ο αντας σου.

Οπως θα δεις απο το τικερακι μου ο γιος μου ειναι μολις 43 ημερων...η μανα μου εμεινε μαζι μου μονο τις μερες που ημουνα στο μαιευτηριο.ΜΕτα ευγενικα ευγενικα εφυγε γιατι ηξερα οτι αν εμενε θα ειχα τα προβληματα που περιγραφεις εσυ τωρα .Αυτες τις 43 μερες εμθα να σκουπιζωσφουγγαριζω πλενω,μαγειρευω,παω τουαλετα,κανω μπανιο...κλπ με το παιδι στα χερια.Και πιστεψε με ο γιος μου ειναι δυσκολο παιδακι...ειναι μονιμως στα χερια μου...ουτε να κοιμηθει δεν καθεται κατω κι αυτο στα χερια μου το κανει.Και τη νυχτα το ξενυχτι συννφο...αλλα μια χαρα τα καταφερνω.Και μαλιστα τις πρωτες 15 μερες με τρελλους ονους απο τα ραμματα.

 

Ετσι κι αλλιως καποια στιγμη θα πρεπει να αναλαβεις τα πραγματα μονη σου...ε μηπως ηρθε αυτη η ωρα??

 

Επισης εχε στο νου σου οτι χρειαζεται και λιγο χρονος να συνηθισετε και οι δυο τους νεους ρολους.Κι εμεις εχουμε εντασεις πολλες...ειναι και η κουραση η δικη μου...εχουμε κλειστει καιμεσα λογω κρυου(εχω 43 μερες να βγω απο το σπιτι)...εχω και τα θεματα μου με την πεθερουλα μου (μου φαινεται θα ανοιξω δικο μου θεμα γι'αυτο να τα πω να ξεσπασω)...εχουμε και τοπαιδι με κολικους να σπαραζει στο κλαμα καθε βραδυ και εχουν γινει τα νευτα μας τσαταλια και των 2....δωσε χρονο.

 

Και μη τον συγκρινεις με αλλους.Κι εμενα ο αντρας μου δεν ειχε επαφες με μωρα...δεν ξερει πως να φερθει στο παιδι.Κλαιει και αρκετα αυτο οταν το παιρνει αγκαλια και απογοητευεται οτι δεν τον θελει.Ε προσπαθω σιγα σιγα να χτιζω αυτη τη σχεση αναμεσα στον αντρα μου και το γιο μου...του ζηταω συνεχως τη βοηθεια του...τον βαζω εγω στο παιχνιδι.Και καθε τοσο του φτιαχνω κατι ωραιο να φαει...κανενα γλυκακι.το πρωι φταχνω πρωινο(με το μωρο στα χερια ολα αυτα) να νιωθει οτι ασχολουμαι και μαζι του.

[PEPI1979]

Και εγώ πιστεύω ότι η πρώτη περίοδος προσαρμογής ε'ιναι δύσκολη , η μαμά έχει δια΄φορες ψυχολογικές μεταπ΄τωσεις λόγω των ορμονών και όλα είναι βουνο .. αλλά θα συμφωνήσω ότι μόνοι σας θα βάλετε τα πράγματα σε σειρά . Τώρα ο άντρας σου έχει επαναπαυτεί .. βλέπει ότι έχεις την μαμά σου . Δεύτερον έχει πάθει και αυτός σοκ ...για αυτό λείπει συνέχεια . Θα στρώσουν όλα ..τωρα σου φαινιονται βουνό ...

[katerina2]

Εγώ πάλι κατανοώ απόλυτα να θέλεις τη μαμά σου δίπλα σου. Αν για σένα πρωταρχική σημασία αυτή τη στιγμή έχουν οι ανασφάλειές σου σε σχέση με τη φροντίδα του μωρού και του σπιτιού, τότε βάλε λίγο στο πίσω μέρος του μυαλού σου όλες τις άλλες ανησυχίες μέχρι να νιώσεις αυτοπεποίθηση σχετικά με αυτά τα θέματα. Όταν τα βρεις αυτά, τότε σκέψου και το τι θα γίνει με το σύζυγο-πατέρα. Στο μεταξύ όμως συζήτησε όλες αυτές τις ανησυχίες σου μαζί του. Να είναι ενήμερος. Να μη νιώθει απ' εξω.

Επίσης, αν το μωρό σου είναι "δύσκολο" στο θηλασμό καταλαβαίνω ακόμα παραπάνω την ανάγκη παρουσίας της μητέρας σου. Άλλες μπορεί να τα κατάφεραν μόνες και μπράβο τους. Δεν είμαστε όλες ίδιες. Ούτε όλα τα μωρά είναι ίδια. Όσο για τις τρυφερές στιγμές με τον άντρα σου, τι να πω..... είναι πολύ νωρίς ακόμα. Αν όμως υπάρχει χρόνος να δείτε μία ολόκληρη ταινία στο dvd, αυτό σημαίνει ότι τα πράγματα πηγαίνουν πάρα πολύ καλά με το μωρό!

Χαλάρωσε όσο μπορείς, εκμεταλλεύσου την παρουσία της μητέρας σου, αλλά σιγά σιγά πάρε πρωτοβουλίες για το μωρό και για το σπίτι, ώστε να μην πελαγώσεις όταν θα φύγει η μαμά σου. Πριν φύγει ζήτησέ της να σου μαγειρέψει φαγητά για τουλάχιστον μία εβδομάδα ώστε να μπορέσεις να μπεις σε μια σειρά όταν θα έρθει η ώρα. Επίσης βάλε το σύζυγο με χαλαρούς ρυθμούς στο παιχνίδι "η οικογένειά μου είναι η σύζυγός μου και το μωρό μας".

Αυτά από εμένα.

[mmaria]

Η μητέρα μου δεν ασχολείται τόσο με το μωρό όσο με τις οικιακές δουλειές που εγώ δεν μπορώ να κάνω γιατι είμαι συνέχεια με τη μπέμπα.

 

μα αφου βλεπει μια ακομα γυναικα δηλ τη μαμα σου μεσα στο σπιτι, πως να σκεφτει να βοηθησει σε δουλειες σπιτιου. αλλωστε δεν καθεται ολη μερα, δουλευει. κι εγω αν ειχα τετοια επιλογη, να εχω μια μαμα μεσα στο σπιτι να κανει τις δουλειες, μαλλον τιποτα δεν θα εκανα! μην κοροιδευομαστε!

αν μεινετε μονοι (να ερχετε η μαμα λιγες ωρες τη μερα), θα "αναγκαστει" να συμμετεχει, ειτε στη φροντιδα του μωρου, ειτε στη φροντιδα του σπιτιου. μην τον αποκοβεις. μην του πεις δεν τα εκανες καλα.

και να θυμασαι οτι την περιοδο της λοχειας τα βλεπουμε λιγο στραβα...

[peony]

Oύτε εγώ είχα τη μαμά μου δίπλα μου... γιατί την έχω χάσει...

Αν ζούσε, εννοείται ότι θα την ήθελα δίπλα μου για τις πρώτες ημέρες ή και μήνες. Οποιαδήποτε βοήθεια είναι πολύτιμη, άλλο ότι αν αυτή δεν υπάρχει, μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα και μόνη μας.

 

Η άποψή μου είναι ότι δεν δημιουργεί η παρουσία της μητέρας σου το πρόβλημα, απλώς ο σύζυγος θέλει το χρόνο του για να συνηθίσει τη νέα κατάσταση, όπως όλοι μας άλλωστε.

Κατα τα άλλα συμφωνώ απόλυτα με την katerina2. Και τέλος, θα πρότεινα να μιλήσεις στο σύζυγο οπωσδήποτε για τις ανησυχίες σου.

[malecon]

εγω δεν καταλαβα γιατι ηρθε η μανα σ σπιτι! με ενα μοναχα μωρο δε νομιζω οτι χρειαζοσασταν βοηθεια. παντως κανενας αντρασ δε νιωθει ανετα με την πεθερα σπιτι. κι εμενα οταν ερχεται η μανα μ απο επαρχια 4-5 ωρες καθε διμηνο ο αντρας μ η απομονωνεται η φευγει. και ενω παντα βοηθαει σε ολα, εκεινες τις ωρες δεν κουναει απο τη θεση του....

 

Και εγώ είχα μόνο ένα μωρό αλλά ήθελα να είναι η μητέρα μου μαζί μου τον πρώτο καιρό. Για βοήθεια αλλά και για ψυχολογικούς κυρίως λόγους. Επειδή είμαι απο επαρχία έμεινε μαζί μας 1 μήνα. Δεν το θεωρώ και τόσο τραγικό, άλλωστε ειναι λογικό να μας πιάνει ένας πανικός με την άφιξη ενός μωρού και μέχρι να το μάθουμε και να προσαρμοστούμε στα νέα μας καθήκοντα να θέλουμε την υποστήριξη μιας πιο έμπειρης μαμάς. Αυτή την κάπως δύσκολη θέση θα πρέπει να την καταλαβαίνουν και οι άντρες μας και να είναι λίγο ανεκτικοί. Λογικό είναι να προτιμάμε την μητέρα μας από την πεθερά μας, και μάλιστα το έχω ακούσει και από σύζυγο ο οποίος "φορτώθηκε" την πεθερά του όταν έγινε μπαμπάς. Οι 23 ημέρες που μένει η πεθερά στο σπίτι δεν είναι και τόσο πολλές, αρκεί να μην τραβήξει αυτή η κατάσταση σε χρόνο. Και φυσικά οι άντρες επαναπαύονται και όταν αναλαμβάνουμε εμείς εξ'ολοκλήρου το μωρό, πόσο μάλλον όταν υπάρχουν 2 να τρέξουν πριν από αυτούς. Ίσως μια πιο ναζιάρικη προσέγγιση, που θα τους κάνει να αισθανθούν ότι αυτοί είναι ικανοί και δυνατοί, να βοηθήσει να αναλάβουν και αυτοί κάποια πράγματα

[DALIA]

να διευκρινήσω ότι δεν πρόλαβα να διαβάσω όλες τις απαντήσεις, οπότε ζητάω συγνώμι εάν επαναλαμβάνομαι....

Θεωρώ ότι η μαμά σου δεν έχει καμία δουλειά να μένει στο σπίτι σας...

Όπως πορευτήκαμε πολλές με νεογέννητα έτσι πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις και εσύ.....βάλε τον εαυτό σου στη θέση του και σκέψου, η μάμά του 24ώρες το 24ώρο στο σπίτι σας....

ΠΙΕΣΤΙΚΟ κάργα...

Από κει και πέρα τι εννοείς όπως κάνουν οι άλλοι μπαμπάδες ? ο καθένας είναι ξεχωριστός και μοναδικός...και ο δικός μου σύζηγος όσο ήταν μωρούλι το θεωρούσε "εύθραυστο" και φοβόταν καλά καλά να τον πιάσει...μπάνιο μόνος του δεν το έκανε ποτέ...

είναι πολύ νωρίς ακόμη, "διώξε" τη μαμά από το σπίτι και πίστεψε με θα προσαρμοστείτε..

[ravT]

Εχμ... Συγνώμη αλλά το πρόβλημα δεν είναι με τον άνδρα σου, είναι με τον εαυτό σου... Ο άνθρωπος έγινε 1η φορά πατέρας και από τότε που του συνέβη έχει μες το σπίτι του την πεθερά του. Έχεις σκεφτεί ότι με εκείνη μες το σπίτι δε μπορεί να ναι τρυφερός ούτε με εσένα αλλά ούτε και με το μωρό?

Εν πάση περιπτώσει, όπως είπαν κ άλλες κοπέλες, πρέπει η μαμά να πάει στο σπίτι της και αν επιμένεις ότι χρειάζεσαι βοήθεια ας έρχεται όταν ο άνδρας σου είναι στη δουλειά. Αν δεν μπορεί, ας μοιράζετε τις δουλειές με τον άνδρα σου. Τόσα και τόσα ζευγάρια είναι όχι απλά μόνα τους αλλά έχουν και μεγαλύτερα παιδιά στο σπίτι και τα μύρια όσα προβλήματα...

[viki35]

Κοιτα3τε η καθεμια εχει δικαιωμα να αισθανεται οπως νοιωθει . Απλως ρε κοριστια φερνοντας τη μαμα μεσα στο σπιτι ουσιαστικα κλεινει μια πορτα στον αντρα της , δηλαδη σαν να εχει αναγκη μονο τη μητερα της και οχι τον ανθρωπο με τον οποιο εκανε το μωρο .Γιατι να εχει αναγκη τη μαμα και οχι τον συζυγο της και πατερα του παιδιου ? με τη μητερα της το εκανε ?

[aleca]

Γιατι να εχει αναγκη τη μαμα και οχι τον συζυγο της και πατερα του παιδιου ? με τη μητερα της το εκανε ?

;

ένας απειρος πατερας δεν θα της δωσει την ιδια στηριξη και βοηθεια που θα της δωσει η μαμα της και μιλαω για το πρακτικο του θεματος.....Το αν δεν του δινει την δυνατοτητα να το κανει βεβαια, για εμενα δεν εχει να κανει με την αφιξη της μαμας αλλα με την συμμετοχη του πατερα.

Δεν ειναι απαραιτητο κατα τη γνωμη μου το ενα (γιαγια) να αναιρει το αλλο (μπαμπας), αν το ζευγαρι εχει λυσει τα 'ψυχολογικα' του....Και τα λεω αυτα παρ' ολο που η δικη μου η μαμα δεν ηρθε οταν γεννησα. Δεν τη χρειαζομουν....αλλα αυτο δεν κανει εμενα καλυτερη μαμα η ανθρωπο απο την κοπελια που εχει το θεμα..... Και για εμενα αφου τη χρειαζεται το θεωρω λογικο να ειναι εκει....

Για τον μπαμπα δεν θεωρω λογικο να φευγει απο το σπιτι ....εκεινος δεν κουραστηκε σωματικα εννεα μηνες, δεν κουραστηκε απο καμια γεννα, δεν εχει τα 'ορμονικα' του....καλο θα ηταν να μην κοιταει να ξεκουραζεται αυτος αλλα να ξεκουραζει τη μαμα του παιδιου του που οντως περασε τα παραπανω!

Βεβαια δεχομαι ότι ψυχολογικα μπορει να εχει πιεστει....και να μην μπορει ο ιδιος να ειναι καλο στηριγμα.....αλλα δεν νομιζω να προσπαθει να ειναι μια που χρησιμοποιει τη φυγη.

[ELISAVET]

Στην αρχή όλες τα βρήκαμε μπαστούνια.Στο πρώτο παιδί δεν ξέρεις τί να περιμένεις και αισθάνεσαι πελαγωμένη.Όλες τα κεταφέρνουμε λίγο πολύ και τα μικρούλια μας μεγαλώνουν, και οι κολικού περνάνε και τα δοντάκια βγαίνουν.....

Γνώμη μου είναι να μείνεις με τον άντρα σου στο σπίτι σας σαν οικογένεια, χωρίς τρίτους.Δώστου το χρόνο του και θα δεις πόσο θα δεθεί με το παιδί.

Στην αρχή ειδικά οι μπαμπάδες νιώθουν άχρηστοι γιατί δεν θηλάζουν και γενικά το απιδί δεν τους ανταποκρίνεται σε τίποτα.

Μόλις σκάσει το πρώτο χαμόγελο τότε θα δεις....

[mousmoulitsa]

Συμφωνω με τις περισσότερες και του δίνω ένα μικρό δίκιο ...να βοηθήσει που ; αφού βοηθάει η μαμά , τρυφερές στιγμές πώς ; με την μαμά στο διπλανό καναπέ ή δωμάτιο ; Αυτός πρέπει να νιώθει παραγκωνισμένος και άσχημα οχι εσύ . Σκέψου να χρειαζόταν αυτός πχ μια βοήθεια που θα μπορούσες να του την δώσεις και να είχε φέρει την μαμά του να μένει μαζί σας για να τον βοηθήσει πως θα αισθανόσουν ;

Ο πρώτος καιρός με το μωρο είναι δύσκολος όλες το ξέρουμε και ξενυχτια και κουραση και νευρα και ορμονες που παιζούν τρελα αλλά δεν είναι ακατόρθωτο για ένα ζευγάρι . Εγω προσωπικά πάντως δεν άντεχα ουτε στην ιδέα να έρθει η μαμά μου παρόλο που είχα γεννήσει με καισαρική δεν ήθελα κανενάν μεσα στα πόδια μου να μου λεει αυτό έτσι , αυτό αλλιώς , εκτιμουσα που κάποιες μέρες μου έφερνε πχ φαγητό ή μου σιδέρωνε αλλά μεχρι εκει. Οσο για το σπίτι ναι γινοταν χαμος δεν πάθαμε και τίποτα σιγα σιγα όλα μπήκαν σε ρυθμο .