Έχω νευριάσει με την μητέρα μου!!!

[Macgyver]

Just now, elenip είπε:

Σαφώς και είναι και σεβαστή η άποψη του καθενός, όπως επίσης και το δικαίωμα του καθενός να συμφωνεί ή διαφωνεί με αυτή την άποψη, γιατί το βλέπεις δικαστικά το θέμα?

Δεν το βλέπω καθόλου δικαστικά. Οι πολλές φωνές και οι πολλές απόψεις είναι πιο χρήσιμες, κατ' εμέ. Πχ εσύ δήλωσες ότι αυτό που λέω "δεν ισχύει" σε έναν άνθρωπο που πράττει ακριβώς έτσι όμως  Νομίζω ότι καταλαβαίνεις τι εννοώ. 

Αν όμως κάποιος ζητάει βοήθεια, είναι ωραίο να τη δίνεις με "μούτρα" και "εγωισμούς" ή με "πίεση" και εκνευρισμό; 

Στην τελική μπορείς να πεις "δεν είμαι καλά ούτε εγώ" και τουλάχιστον ο άλλος να το ξέρει. 

Είναι τουλάχιστον άδικο να έχει ο άλλος χίλια δύο προβλήματα, να ζητάει βοήθεια, να τη δίνεις, και τελικά να του δημιουργείς ΚΑΙ ΑΛΛΑ προβλήματα. 

Χωρίς ειλικρίνεια, οι σχέσεις δεν οδηγούνται πουθενά, απλά "σιγοβράζουν" στο ζουμί τους μέχρι να γίνει η έκρηξη.

@erin0000 καταλαβαίνω τι λες, αλλά το "περνάω δύσκολα" μπορούμε να το λέμε με τη γλώσσα μας και όχι με τα μούτρα μας  

[elenip]

Just now, Macgyver said:

Δεν το βλέπω καθόλου δικαστικά. Οι πολλές φωνές και οι πολλές απόψεις είναι πιο χρήσιμες, κατ' εμέ. Πχ εσύ δήλωσες ότι αυτό που λέω "δεν ισχύει" σε έναν άνθρωπο που πράττει ακριβώς έτσι όμως  Νομίζω ότι καταλαβαίνεις τι εννοώ. 

Αν όμως κάποιος ζητάει βοήθεια, είναι ωραίο να τη δίνεις με "μούτρα" και "εγωισμούς" ή με "πίεση" και εκνευρισμό; 

Στην τελική μπορείς να πεις "δεν είμαι καλά ούτε εγώ" και τουλάχιστον ο άλλος να το ξέρει. 

Είναι τουλάχιστον άδικο να έχει ο άλλος χίλια δύο προβλήματα, να ζητάει βοήθεια, να τη δίνεις, και τελικά να του δημιουργείς ΚΑΙ ΑΛΛΑ προβλήματα. 

Χωρίς ειλικρίνεια, οι σχέσεις δεν οδηγούνται πουθενά, απλά "σιγοβράζουν" στο ζουμί τους μέχρι να γίνει η έκρηξη.

@erin0000 καταλαβαίνω τι λες, αλλά το "περνάω δύσκολα" μπορούμε να το λέμε με τη γλώσσα μας και όχι με τα μούτρα μας  

 

To θέμα είναι ότι εδώ έχουμε την μία άποψη, την άποψη της κοπέλας και όχι της γιαγιάς

Από τα δύο παραδείγματα που έφερε η κοπέλα εγώ δεν βρήκα κάτι μεμπτό για να νευριάσει με την μητέρα της. Π.χ. τι πάει να πει μην ενοχλείς τον άντρα μου με το μωρό γιατί θα πάει για συνέντευξη? τι ενόχληση δηλαδή θα έκανε? όπως και με το αρκουδάκι τοποθετήθηκα.

Από δύο μεμονωμένα παραδείγματα φυσικά και δεν μπορείς να έχεις ολοκληρωμένη εικόνα, από τα δύο βέβαια που παρατέθησαν εγώ δεν βρήκα κάπου φάουλ την γιαγιά!

Εν πάσει περιπτώσει, προσωπικά θεωρώ πως σε έναν ονειρικά πλασμένο κόσμο, ζητάς βοήθεια και ο άλλος έρχεται και κάνει και κωλοτούμπες.

Θεωρώ (ίσως και να κάνω λάθος) πως αυτό στην πραγματικότητα είναι δύσκολο να εφαρμοστεί και θέλει υποχωρήσεις και από τις δύο πλευρές.

[Macgyver]

Just now, elenip είπε:

 

To θέμα είναι ότι εδώ έχουμε την μία άποψη, την άποψη της κοπέλας και όχι της γιαγιάς

Από τα δύο παραδείγματα που έφερε η κοπέλα εγώ δεν βρήκα κάτι μεμπτό για να νευριάσει με την μητέρα της. Π.χ. τι πάει να πει μην ενοχλείς τον άντρα μου με το μωρό γιατί θα πάει για συνέντευξη? τι ενόχληση δηλαδή θα έκανε? όπως και με το αρκουδάκι τοποθετήθηκα.

Από δύο μεμονωμένα παραδείγματα φυσικά και δεν μπορείς να έχεις ολοκληρωμένη εικόνα, από τα δύο βέβαια που παρατέθησαν εγώ δεν βρήκα κάπου φάουλ την γιαγιά!

Εν πάσει περιπτώσει, προσωπικά θεωρώ πως σε έναν ονειρικά πλασμένο κόσμο, ζητάς βοήθεια και ο άλλος έρχεται και κάνει και κωλοτούμπες.

Θεωρώ (ίσως και να κάνω λάθος) πως αυτό στην πραγματικότητα είναι δύσκολο να εφαρμοστεί και θέλει υποχωρήσεις και από τις δύο πλευρές.

Πάντα το "μονομερώς" δημιουργεί επιφυλάξεις. 

Αλλά το "μην ενοχλείς" δεν το θεωρώ αρνητική έκφραση. Εξυπακούεται ότι το ύφος είναι που προσδίδει αυτόματα θετική ή αρνητική χροιά σε οτιδήποτε πούμε. 

Άλλο βέβαια το "κωλοτούμπες" άλλο γίνομαι "παρεξηγιάρης και κρατάω μούτρα" χαχαχα. 

Από πρακτικής άποψης ( βιωματικής δυστυχώς ), έχω βρεθεί σε πολύ χειρότερη κατάσταση από το να χάσω τη δουλειά μου και η βοήθεια που είχα δεχτεί ήταν αυτή που περιγράφω και αυτή που δίνω κι εγώ. Αλλά και ποτέ δεν θύμωσα/παρεξηγήθηκα με κάποιον που σήμαινε κάτι για μένα, χωρίς να κάτσω να διατυπώσω τις αντιρρήσεις μου, ώστε να μην "κρυώσει η πληγή". Όπως και να έχει, έξω από το χορό, εύκολα μιλάμε όλοι. Το βασικό είναι να πάνε όλα καλά στην κοπέλα, να στρώσουν και τα οικονομικά τους και οι μεταξύ τους σχέσεις και να έχουν την υγειά τους. Είναι μεγάλο κρίμα να στεναχωριόμαστε για πράγματα που λύνονται με συζήτηση και αγάπη.

[erin0000]

Just now, Macgyver είπε:

 

@erin0000 καταλαβαίνω τι λες, αλλά το "περνάω δύσκολα" μπορούμε να το λέμε με τη γλώσσα μας και όχι με τα μούτρα μας  

 

Με τα μούτρα ούτε εγώ συμφωνώ... Αλλά μπορεί ο άλλος να νομίζει ότι του κρατάμε μούτρα και εμείς απλώς να είμαστε στενοχωρημένοι, αγχωμένοι κτλ.

[Anna3011]

πρίν από 21 λεπτά , erin0000 είπε:

 

Με τα μούτρα ούτε εγώ συμφωνώ... Αλλά μπορεί ο άλλος να νομίζει ότι του κρατάμε μούτρα και εμείς απλώς να είμαστε στενοχωρημένοι, αγχωμένοι κτλ.

Γενικά μπορεί να συμβεί, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση μου φαίνεται λίγο δύσκολο να μη μπορεί να ξεχωρίσει η θεματοθέτρια τα μούτρα από το άγχος ή τη στεναχώρια, ειδικά εφόσον προηγείται καυγάς και ακόμα περισσότερο όταν πρόκειται για τη μητέρα σου που υποτίθεται ότι γνωρίζεις καλά της αντιδράσεις της. Τέλοσπάντων αλλού είναι το θέμα.

 

Προφανώς και δε μπορούμε εμείς από εδώ να βγάλουμε συμπέρασμα για το ποιά ευθύνεται περισσότερο και νομίζω ότι δε μας ζητήθηκε κιόλας. Προφανώς και υπάρχει πίεση, προφανώς και οι συγκατοικήσεις αυτής της μορφής συνήθως έχουν δυσκολίες, προφανώς η έλευση του μωού, η ανεργία του συζύγου και η συμπεριφορά της μητέρας της φέρνουν νεύρα στην κοπέλα και από την άλλη και η μαμά σίγουρα ξεβολεύτηκε, πιέστηκε, ζορίστηκε. Το θέμα είναι τι κάνουμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση και να κάνουμε λίγο υποφερτή την κατάσταση. Εγώ θα συνεχίσω να πιστεύω στο διάλογο, με ηρεμία και διάθεση για συμβιβασμό. Γι αυτό πρότεινα στη θεματοθέτρια, να κάνει εκείνη μια προσπάθεια, να ευχαριστήσει τη μαμά της για ότι της προσφέρει αλλά γλυκά και τρυφερά να κάνει και το παραπονάκι της. Αν δε γίνει τίποτα ας δεχτεί ότι δεν είναι εφικτό πάντα να συνεννοούμαστε με τους ανθρώπους (ακόμα και αν πρόκειται για τη μαμά μας) και ας κάνει υπομονή μέχρι το παιδί να πάει παιδικό.

[Gummy Bear]

Είμαι άνθρωπος που δεν μου αρέσουν οι φωνές. Πάντα μπαίνω πρώτα στη θέση του άλλου και μετά στη δική μου. Θα ήταν τουλάχιστον αγενές να ζητήσω κάτι από τη μητέρα μου με φωνές από τη στιγμή που έχει προσφερθεί και έχει έρθει να με βοηθήσει. Οπότε σαφώς και δεν τα λέω με φωνές, είμαι συγκρατημένη και ήρεμη με τους ανθρώπους. Φυσικά και δεν είμαι τέλεια, αλλά το ότι περνάω εγώ με την οικογένεια μου μια πολύ δύσκολη περίοδο, σε σημαίνει ότι μου δίνει τον δικαίωμα να μιλάω απότομα ή αγενές σε άλλους ανθρώπους πόσο μάλλον στη μητέρα μού. 

Αλλά εκείνη έχει μάθει μια ζωή να αντιδράει σε οτιδήποτε αφορά κάποια υπόδειξη με μούτρα. Συμφωνώ ότι ο διάλογος λύνει πολλά θέματα, αλλά πρέπει να και οι δύο μεριές να είναι έτοιμες να ακούσουν αλήθειες, και όχι μόνο η μία. Από εκείνη και πέρα, θεωρώ ότι όταν υπάρχει μια μπόρα (δηλαδή μιας δύσκολη περίοδος για κάποιον), μία βοήθεια συμπεριλαμβάνει και να κάνω λίγο πέρα τον εγωισμό μου και ειδικά από την στιγμή που δεν έχει γίνει κάτι... 

[tzenaki1982]

Εχω διαβασει αρκετα μην κ συμφωνω με πολλα απο αυτα που λενε τα κοριτσια..

Εγω θα μιλησω για την δικη μου κατασταση για να το φερω σαν παραδειγμα..

Εχω ενα κοριτσακι 23 μηνων κ περιμενω κ το 2ο σε λιγεσ μερεσ.

Η μητερα μου δουλευει στο μαγαζι μασ κ μ αυτο τον τροπο μασ βοηθαει..δεν θα μπορουσα να τησ ζηυησω κ κατι παραπανω..τουσ μηνεσ του χειμωνα που δεν δουλευουμε δεν θελω να τησ φορτωσω κ το μωρο..θελω μονο να ξεκουρασει το σωμα τησ..

Τα πεθερικα μου απο την αλλη ενω θελουν πολυ ,εξναι κ μεγαλησ ηλικιασ , απλα δεν μπορουν..προσπαθω μονο να τουσ παω την μεγαλη κ να τουσ την αφηνω το πολυ ενα διωρο οταν υπαρζει πραγματικα αναγκη..Ακομη κ μ αυτο που κανουν αισθανομαι πραγματικα ευγνομων..δεν ειναι υποχρωμενοσ κανεισ μασ τα μεγαλωσει οποιεσ κ αν ειναι οι δυσκολιεσ μασ..θεωρω οτι καναν το χρεοσ τουσ..αν απο εκει κ περα προσφερονται ειναι μεγαλο δωρο που θα πρεπει να εκτιμαμαι..κ απλα ειμαι τησ αποψησ πωσ αν δεν ειναι νταντα που πληρωνεισ για να τησ πεισ πωσ θα συμπεριφερθεο με το παιδι ειναι πολυ ασχημο να κανεισ υποδειξεισ στα πεθερικα..ακομη κ στη μανα μου εγω παλι με τροπο θα μιλουσα..το βλεπω κ εγω πωσ κανουν λαθη..αλλα πωσ θα μπορουσα να τουσ χαλασω τη χαρα τουσ που εχουβ το εγγονι? Κ απο τη στιγμη που ζηταω την βοηθεια τουσ θα το κανουν με τον τροπο που αυτοι ξερουν..δεν θα τουσ μαθω εγω τωρα στα 70κ   κ ενω εχουν μεγαλωσει 4 παιδια κ αλλα 4 εγγονια( πλην απο το δικο μου).

[Nefeli2014]

7 ώρες πρίν, Gummy Bear είπε:

Να κάνω λίγο πέρα τον εγωισμό μου και ειδικά από την στιγμή που δεν έχει γίνει κάτι... 

Έδωσες μόνη σου τελικά την απάντηση στο πρόβλημα σου... Και σου έκανε καλό που το συζητησες πιστεύω. 

Να προσθέσω εδώ ότι τα χειρότερα "ψυχολογικά εγκλήματα" έχουν γίνει εξαιτίας αυτού του κακού εγωισμού.. 

Αναφερομαι σε όλες τις σχέσεις όποιουδηποτε επιπέδου... Όταν υπάρχει εγωισμός και προκατάληψη, δεν αφηνεσαι ώστε να προχωρήσεις και παρακάτω σχεσιακα. Κι αν ειναι στο χαρακτήρα σου δυσκολεύεσαι ακόμα περισσότερο για να το διώξεις από πάνω σου. Μόλις το διώξεις απελευθερωνεσαι.. Επίσης διαπιστώνεις πως το να δίνεις τελικά σου δίνει μεγαλύτερη χαρά από το να παίρνεις. 

Ασχετο εδώ αλλά διαβάστε στα παιδιά σας το δώρο της παπλωματους, περνάει φοβερα μηνύματα. 

[Nefeli2014]

Just now, tzenaki1982 είπε:

Εχω διαβασει αρκετα μην κ συμφωνω με πολλα απο αυτα που λενε τα κοριτσια..

Εγω θα μιλησω για την δικη μου κατασταση για να το φερω σαν παραδειγμα..

Εχω ενα κοριτσακι 23 μηνων κ περιμενω κ το 2ο σε λιγεσ μερεσ.

Η μητερα μου δουλευει στο μαγαζι μασ κ μ αυτο τον τροπο μασ βοηθαει..δεν θα μπορουσα να τησ ζηυησω κ κατι παραπανω..τουσ μηνεσ του χειμωνα που δεν δουλευουμε δεν θελω να τησ φορτωσω κ το μωρο..θελω μονο να ξεκουρασει το σωμα τησ..

Τα πεθερικα μου απο την αλλη ενω θελουν πολυ ,εξναι κ μεγαλησ ηλικιασ , απλα δεν μπορουν..προσπαθω μονο να τουσ παω την μεγαλη κ να τουσ την αφηνω το πολυ ενα διωρο οταν υπαρζει πραγματικα αναγκη..Ακομη κ μ αυτο που κανουν αισθανομαι πραγματικα ευγνομων..δεν ειναι υποχρωμενοσ κανεισ μασ τα μεγαλωσει οποιεσ κ αν ειναι οι δυσκολιεσ μασ..θεωρω οτι καναν το χρεοσ τουσ..αν απο εκει κ περα προσφερονται ειναι μεγαλο δωρο που θα πρεπει να εκτιμαμαι..κ απλα ειμαι τησ αποψησ πωσ αν δεν ειναι νταντα που πληρωνεισ για να τησ πεισ πωσ θα συμπεριφερθεο με το παιδι ειναι πολυ ασχημο να κανεισ υποδειξεισ στα πεθερικα..ακομη κ στη μανα μου εγω παλι με τροπο θα μιλουσα..το βλεπω κ εγω πωσ κανουν λαθη..αλλα πωσ θα μπορουσα να τουσ χαλασω τη χαρα τουσ που εχουβ το εγγονι? Κ απο τη στιγμη που ζηταω την βοηθεια τουσ θα το κανουν με τον τροπο που αυτοι ξερουν..δεν θα τουσ μαθω εγω τωρα στα 70κ   κ ενω εχουν μεγαλωσει 4 παιδια κ αλλα 4 εγγονια( πλην απο το δικο μου).

Συμφωνώ απόλυτα με όλα όσα γράφεις. Κάποτε η μητέρα μου όταν είχα ένα μωρό κι ερχοταν να το κρατήσει μου έκανε και δουλειές στο σπίτι. Τώρα με τα δύο καταρρέει κάθε φορά και γυρνάω και βλέπω απλωμένα, πιάτα ακόμα στο πληντυριο, πράγματα που δεν τα βλεπα πριν. Με πιάνει κρίση μέσα μου αλλά δεν τολμάω να πω το παραμικρό πάρα να επανδρωθω και να αρχίσω να μαζεύω. 

Αντ αυτού της έκανα δώρο ένα ταξίδι να φύγει το 3ημερο να ξελαμπικαρει. Είναι το λιγότερο που μπορώ να της κάνω. Ναι, θα γκρινιάξει, θα πει, αλλά θα το βουλωσω. Έχει κουραστεί πολύ στη ζωή της και τώρα θα έπρεπε αυτές τις ώρες που πήζει μεσα στο σπίτι και τρέχει κ σηκώνει ενώ έχει τη μέση της και κουράζεται εύκολα, να ειναι ξεγνοιαστη και να ξεκουράζεται.. Αντ αυτού είναι εδώ σε εμας και προσπαθεί να τα φέρει βόλτα σε όλα τα επίπεδα και να παραμελει τον μπαμπά μου για εμένα αλλά και τον εαυτό της. Το ταξίδι το λιγότερο. Η σωστή συμπεριφορά το καλύτερο. Κι ενώ παθαίνω εντάσεις μέσα μου ξαναμετραω από μέσα μου και της δίνω ένα φιλί. Δεν κάνω υποδείξεις και την αφήνω να χειρίζεται κάποια θέματα μόνη της κι ας μη μου αρέσουν.. Αν κάτι είναι χοντρό και διαφωνώ εντελώς της μιλάω σε ήρεμη στιγμή. Οι τσακωμοι μας όμως έχουν σταματήσει γιατί δεν έβγαιναν πουθενά. Και Όλα καλά... Άλλωστε την εμπιστεύομαι απόλυτα. Κι επίσης καλό είναι τα παιδιά να ζουν και το διαφορετικό.. Δεν είμαστε όλοι οι ίδιοι. Σε θέματα ανατροφής συμφωνούμε γενικά κι αν διαφωνούμε επανεξεταζω γιατί συνήθως έχει δίκιο. 

Επεξεργάστηκαν 12 Οκτωβρίου,2019 by Nefeli2014

[Melia13]

8 ώρες πρίν, Gummy Bear είπε:

Είμαι άνθρωπος που δεν μου αρέσουν οι φωνές. Πάντα μπαίνω πρώτα στη θέση του άλλου και μετά στη δική μου. Θα ήταν τουλάχιστον αγενές να ζητήσω κάτι από τη μητέρα μου με φωνές από τη στιγμή που έχει προσφερθεί και έχει έρθει να με βοηθήσει. Οπότε σαφώς και δεν τα λέω με φωνές, είμαι συγκρατημένη και ήρεμη με τους ανθρώπους. Φυσικά και δεν είμαι τέλεια, αλλά το ότι περνάω εγώ με την οικογένεια μου μια πολύ δύσκολη περίοδο, σε σημαίνει ότι μου δίνει τον δικαίωμα να μιλάω απότομα ή αγενές σε άλλους ανθρώπους πόσο μάλλον στη μητέρα μού. 

Αλλά εκείνη έχει μάθει μια ζωή να αντιδράει σε οτιδήποτε αφορά κάποια υπόδειξη με μούτρα. Συμφωνώ ότι ο διάλογος λύνει πολλά θέματα, αλλά πρέπει να και οι δύο μεριές να είναι έτοιμες να ακούσουν αλήθειες, και όχι μόνο η μία. Από εκείνη και πέρα, θεωρώ ότι όταν υπάρχει μια μπόρα (δηλαδή μιας δύσκολη περίοδος για κάποιον), μία βοήθεια συμπεριλαμβάνει και να κάνω λίγο πέρα τον εγωισμό μου και ειδικά από την στιγμή που δεν έχει γίνει κάτι... 

  Αφου την ηξερες κι απο πριν , γιατι σου κανει εντυπωση τωρα? Παντα ετσι αντιδρουσε δεν θ αλλαξει τωρα που βρισκεται στρεσσαρισμενη!

[Νένα 27]

9 ώρες πρίν, Gummy Bear είπε:

Είμαι άνθρωπος που δεν μου αρέσουν οι φωνές. Πάντα μπαίνω πρώτα στη θέση του άλλου και μετά στη δική μου. Θα ήταν τουλάχιστον αγενές να ζητήσω κάτι από τη μητέρα μου με φωνές από τη στιγμή που έχει προσφερθεί και έχει έρθει να με βοηθήσει. Οπότε σαφώς και δεν τα λέω με φωνές, είμαι συγκρατημένη και ήρεμη με τους ανθρώπους. Φυσικά και δεν είμαι τέλεια, αλλά το ότι περνάω εγώ με την οικογένεια μου μια πολύ δύσκολη περίοδο, σε σημαίνει ότι μου δίνει τον δικαίωμα να μιλάω απότομα ή αγενές σε άλλους ανθρώπους πόσο μάλλον στη μητέρα μού. 

Αλλά εκείνη έχει μάθει μια ζωή να αντιδράει σε οτιδήποτε αφορά κάποια υπόδειξη με μούτρα. Συμφωνώ ότι ο διάλογος λύνει πολλά θέματα, αλλά πρέπει να και οι δύο μεριές να είναι έτοιμες να ακούσουν αλήθειες, και όχι μόνο η μία. Από εκείνη και πέρα, θεωρώ ότι όταν υπάρχει μια μπόρα (δηλαδή μιας δύσκολη περίοδος για κάποιον), μία βοήθεια συμπεριλαμβάνει και να κάνω λίγο πέρα τον εγωισμό μου και ειδικά από την στιγμή που δεν έχει γίνει κάτι... 

Θα σου δώσω μια συμβουλή που μου είχε δώσει πριν καιρό η ψυχολόγος μου...Και αν το καταφέρεις έχει καλός (Γιατί εγώ το παλεύω ακομα) !Επειδή λοιπόν είχα και έχω και γω θέματα με την μάνα μου και μπορώ να πω ακόμα πιο σοβαρά όπως καταλαβαίνεις δεν μπορούσα να το διαχειριστώ με τίποτα...Ο λόγος που της μιλάω ακόμα είναι επειδή έχω χάσει τον πατέρα μου και ξέρω πλέον ότι δεν θα τους έχουμε για πάντα όπως νόμιζα,έτσι λοιπόν κάνω την υπέρβαση και καταπίνω...κάποια στιγμή λοιπόν είχα μιλήσει με την ψυχολόγο μου για το συγκεκριμένο θέμα και μου είχε πει 'αφού βλέπεις πως η σχέση μάνας με κόρης δεν λειτουργεί σωστά ούτε στην μια ούτε στην άλλη, κάντο φιλικά ' να την προσέγγιζω δηλαδή φιλικά κυρίως σε συζητήσεις που ήθελα να της κάνω...Όταν λοιπόν το προσπάθησα είδα ότι έπιασε...Για προσπάθησε λοιπόν και συ να δεις αν όλα αυτά που θες να της πεις μπορείς να της τα πεις σαν να τα έλεγες στην κολλητή σου!

[Macgyver]

9 ώρες πρίν, Gummy Bear είπε:

Είμαι άνθρωπος που δεν μου αρέσουν οι φωνές. Πάντα μπαίνω πρώτα στη θέση του άλλου και μετά στη δική μου. Θα ήταν τουλάχιστον αγενές να ζητήσω κάτι από τη μητέρα μου με φωνές από τη στιγμή που έχει προσφερθεί και έχει έρθει να με βοηθήσει. Οπότε σαφώς και δεν τα λέω με φωνές, είμαι συγκρατημένη και ήρεμη με τους ανθρώπους. Φυσικά και δεν είμαι τέλεια, αλλά το ότι περνάω εγώ με την οικογένεια μου μια πολύ δύσκολη περίοδο, σε σημαίνει ότι μου δίνει τον δικαίωμα να μιλάω απότομα ή αγενές σε άλλους ανθρώπους πόσο μάλλον στη μητέρα μού. 

Αλλά εκείνη έχει μάθει μια ζωή να αντιδράει σε οτιδήποτε αφορά κάποια υπόδειξη με μούτρα. Συμφωνώ ότι ο διάλογος λύνει πολλά θέματα, αλλά πρέπει να και οι δύο μεριές να είναι έτοιμες να ακούσουν αλήθειες, και όχι μόνο η μία. Από εκείνη και πέρα, θεωρώ ότι όταν υπάρχει μια μπόρα (δηλαδή μιας δύσκολη περίοδος για κάποιον), μία βοήθεια συμπεριλαμβάνει και να κάνω λίγο πέρα τον εγωισμό μου και ειδικά από την στιγμή που δεν έχει γίνει κάτι... 

Αυτό ακριβώς θεωρώ κι εγώ . Οποίος κρατάει μούτρα σε υποδείξεις , είναι αυτος που πρέπει να βελτιωθεί κιολας. Διότι βοήθεια χωρίς υπόδειξη δεν νοειται κιολας, πρακτικά τουλάχιστον .