Θέλω παιδί αλλά σκέφτομαι την οικονομική κρίση

[νελλίτσα]

εγώ πάντως που δεν ήθελα 2ο παιδί (ο πρώτος μου μου έχει καλύψει νομίζω όλα τα συναισθήματα της μητρότητας και με γέμισε τόσο πολύ που δνε ένοιωθα την ανάγκη να το ξαναζήσω) όταν έμεινα έγκυος στο 2ο ένοιωσα τύψεις για τον μεγάλο, σαν να τον προδίδω. ανυσηχία με έπιασε όχι τόσο για το οικονομικό (θεωρώ καλό να μάθουν να μοιράζονται πράγματα και ότι τα υλικά αγαθά δεν είναι αυτοσκοπός) όσο γαι τα πρακτικά του θέματος, πως θα μπορώ να κουμαντάρω 2 παιδιά που λόγω διαφορά ηλικίας θσα έχουν διαφορετικές ανάγκες και κατά πόσο είμαι σε θέση να τις καλύψω...

[katerina2]

δεν θελουμε να κανουμε δευτερο παιδι με το συζυγο για να κανει παρεα με το πρωτο, τα παιδια κανουν παρεα με τους φιλους τους

 

Δε συμφωνώ. Πράγματι όταν τα παιδιά είναι παιδιά, για παρέα κυρίως επιλέγουν τους φίλους τους. Όμως όταν ενηλικιωθούν θεωρώ ότι η αδερφική σχέση είναι πολύτιμη.

Προσωπικά έχω 3 κολλητές φίλες, άλλες 10 καλές φίλες, άλλες 10 λίγο πιο μακρινές, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστούν αυτές οι σχέσεις τη σχέση που έχω με τα αδέρφια μου τα τελευταία 15 χρόνια (σήμερα είμαι 388).

Αλλά ακόμα και όταν ήμουν παιδί -τώρα το καταλαβαίνω- η ύπαρξη των 2 αδερφών μου με βοήθησε να κοινωνικοποιηθώ, να μάθω ότι δεν είμαι το κέντρο του κόσμου, ότι πρέπει να μοιράζομαι το χρόνο, τα πράγματα, το χώρο, όλα. Το να έχει αδέρφια κανείς είναι από τα πιο υπέροχα πράγματα που μπορεί να του συμβούν.

[Λαΐδα]

τοσο σοφο αυτο που λες!

ρε θηριο 3 εχεις?

χωρις να το ξερω νομιζω οτι το πιο δυσκολο ειναι να μεγαλωνεις ενα παιδι παρα 2 η 3,,,δεν αναφερομαι προφανως στις λογιστικες παραμετρους αλλα στην ολη δυναμικη μιας οικογενειας

οχι καλε....δυο εχω αλλα θα ηθελα και ενα τριτο....Αλλα δεν γινεται, δυστυχως!

Για τα 3 δεν ξερω αλλα τα 2 ναι. Νομιζω και εω ειναι ευκολοτερο.

Όμως όταν ενηλικιωθούν θεωρώ ότι η αδερφική σχέση είναι πολύτιμη.

ειναι οντως αλλα η πιο σημαντικη σχεση ειναι αυτη γονιου-παιδιου πρωτα και μετα μεταξυ αδελφων ετσι δεν ειναι?

Αυτη η πρωταρχικη σχεση λοιπον μανας-παιδιου , μου αρεσε να δημιουργηθει απο την απολυτη επιθυμια μου να ερθει το παιδι στη ζωη μου.

Τα παιδια αγαπιουνται τελικα....δενονται σιγα σιγα....

[jackrussel]

Δε συμφωνώ. Πράγματι όταν τα παιδιά είναι παιδιά, για παρέα κυρίως επιλέγουν τους φίλους τους. Όμως όταν ενηλικιωθούν θεωρώ ότι η αδερφική σχέση είναι πολύτιμη.

Προσωπικά έχω 3 κολλητές φίλες, άλλες 10 καλές φίλες, άλλες 10 λίγο πιο μακρινές, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστούν αυτές οι σχέσεις τη σχέση που έχω με τα αδέρφια μου τα τελευταία 15 χρόνια (σήμερα είμαι 38).

Αλλά ακόμα και όταν ήμουν παιδί 0-ώρα το καταλαβαίνω- η ύπαρξη των 2 αδερφών μου με βοήθησε να κοινωνικοποιηθώ, να μάθω ότι δεν είμαι το κέντρο του κόσμου, ότι πρέπει να μοιράζομαι το χρόνο, τα πράγματα, το χώρο, όλα. Το να έχει αδέρφια κανείς είναι από τα πιο υπέροχα πράγματα που μπορεί να του συμβούν.

 

μα εχεις δικιο

αυτο λεω οι φιλοι ειναι αλλο πραγμα

δεν κανουμε αρα πολλα παιδια για να γινουν φιλοι μεταξυ τους αλλα για αλλους λογους

 

ευελπιστουμε στο να εχουν ενα αυθεντικο μοναδικο αδερφικο δεσμο που θα τους εχει ψυχικα κοντα σε ολη τους τη ζωη,,,,, αναντικαταστατη σχεση διχως αλλο,,,

 

επισης στην φαση της διαμορφωσης του χαρακτηρα δηλαδη παιδικη ηλικια ειναι προφανως, αναλογως των γονιων φυσικα, θετικο τα παιδια να εχουν αδερφια για ολα οσα ισχυριζεσαι και εσυ στο τελος,,,κοινωνικοποιηση, ενσυναισθηση κλπ

[jackrussel]

οχι καλε....δυο εχω αλλα θα ηθελα και ενα τριτο....Αλλα δεν γινεται, δυστυχως!

Για τα 3 δεν ξερω αλλα τα 2 ναι. Νομιζω και εω ειναι ευκολοτερο.

 

ειναι οντως αλλα η πιο σημαντικη σχεση ειναι αυτη γονιου-παιδιου πρωτα και μετα μεταξυ αδελφων ετσι δεν ειναι?

Αυτη η πρωταρχικη σχεση λοιπον μανας-παιδιου , μου αρεσε να δημιουργηθει απο την απολυτη επιθυμια μου να ερθει το παιδι στη ζωη μου.

Τα παιδια αγαπιουνται τελικα....δενονται σιγα σιγα....

 

εκει νομιζω οτι ειναι η ουσια για μενα

[katerina2]

Ναι, ρε κορίτσια. Κι εγώ έκανα δύο παιδιά επειδή εγώ ήθελα να γίνω η μαμά τους, ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Δηλαδή για καθαρά προσωπικούς λόγους. Και τώρα που επιθυμώ ένα τρίτο (αλλά ξέρω ότι δε μας παίρνει κυρίως οικονομικά), πάλι για μένα κυρίως το θέλω. Ξέρω όμως και ότι είναι ωραίο να υπάρχουν 3 παιδιά στο σπίτι (και εγώ και ο σύζυγος έχουμε από 2 αδέρφια), είναι πιο ισορροπημένο (συμπέρασμα και από την εμπειρία μου και από τα διαβάσματά μου).

 

Από την άλλη πιστεύω ότι ένα ζευγάρι που έχει ένα παιδάκι, είναι καλό να σκέφτεται και για δεύτερο. Και αυτό το υποστηρίζω ακόμα και αν οι γονείς είναι λίγο διστακτικοί για τους δικούς τους προσωπικούς λόγους. Για το παιδί πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να έχει έστω έναν αδερφό ή αδερφή.

[jackrussel]

κοριτσια προσωπικα με φρεναρει ενα θεμα με την υγεια μου που εχει προκυψει, μολις αυτο λυθει θα το τολμησω, η κριση δεν με πτοει αλλα ενα θεμα υγειας που θα ειναι ρισκο για την υγεια μου ναι

[ster]

Tελικά δεν μου απαντήσατε ρε κορίτσια, όσες έχετε μοναχοπαίδι, το παιδί ζητάει αδερφάκι? Μεγαλώνοντας σας έχει πεί ότι είναι δυστυχισμένο μόνο του? Οτι ζηλεύει που τα άλλα παιδάκια έχουν αδέρφια και εκείνο όχι?

[jackrussel]

Tελικά δεν μου απαντήσατε ρε κορίτσια, όσες έχετε μοναχοπαίδι, το παιδί ζητάει αδερφάκι? Μεγαλώνοντας σας έχει πεί ότι είναι δυστυχισμένο μόνο του? Οτι ζηλεύει που τα άλλα παιδάκια έχουν αδέρφια και εκείνο όχι?

 

εμενα ειναι μικρο 2,5 δεν μου εχει πει κατι τεοιο αλλα κι αν μου το ελεγε θα προσεχα πολυ τι θα του απαντουσα πολυ περισσοτερο τι θα εκανα

 

πρωτον γιατι το θεμα παιδι αφορα μονον την μαμα του και τον αντρα της και καλο ειναι να μην ανακατευουμε, πολυ χειροτερο προβαλουμε ενα θεμα αποκλειστικα μαμας και μπαμπα στο παιδι

 

δευτερον γιατι δεν μπορει ο,τι μου ζηταει το παιδι μου εγω να το κανω ποσο μαλλον ενα αδερφακι, αδερφακι για εκεινο ισον παιδι για μενα

 

τριτον γιατι παντα κατι σε ολους μας λειπει και πολλες φορες δεν μπορουμε να αποκτησουμε αυτο που θελουμε οποτε καλο ειναι το παιδι να μαθαινει να χαιρεται τη ζωη με αυτα που μπορει να εχει μεχρι εκεινη τη στιγμη

 

τωρα ενα μοναχοπαιδι που δηλωνει το ιδιο δυστυχισμενο επειδη δεν εχει αδερφακι εμενα θα με ξενιζε,θα το εβρισκα ανησυχητικο και οι λογοι αυτης της δυστυχιας- αγχους θα ηταν αλλοι, γνωμη μου

 

ειναι αλλο να λεει ενα παιδι αχ θελω αδερφακι κι αλλο να ειναι δυστυχισμενο επειδη δεν εχει αδερφακι

 

δεν ειναι καταρα να εισαι μοναχοπαιδι τελειες συνθηκες δεν υπαρχουν, ολα τα σχεδια τα οικογενειακα μπαζουν νερα

 

για μενα οταν το ζευγαρι ισορροπει τα παιδια ειτε 1 ειτε 4 δεν υποφερουν

[babycobra]

μεγάλο θέμα άνοιξες..με έκαιγε τουλάχιστον για τρία χρόνια..η μεγάλη μου έξη..και ζητούσε αδελφάκι, παρόλο που έχει δύο ξαδέλφια της στον κάτω όροφο..το σκεφτομασταν το σκεφτόμασταν..δεν έχουμε θέμα να μήν έχουμε λεφτά για πάνες, αλλα με μειώσεις μισθών είμαστε τσίμα τσίμα..σε όλα..φέτος τα χριστούγεννα θα μας βρουν 4, με τη μπέμπα μας 3,5 μηνών..με τα πανάκριβα γάλατα που διάβασα παραπάνω κλπ..δεν της έχω πάρει ου΄τε ένα καινούριο ρουχαλάκι..της μεγάλης ήταν όλα mothercare και είναι σαν καινούρια..αν με ρωτήσετε. θεωρώ την πιο σωστή κίνηση της ζωής μου..το δεύτερο μωρό στο παρατσάκ , γενννησα στα 42..

αν τίθεται θεμα να πεινάς δεν το συζητώ..αλλα αν βγαίνεις το θεωρώ μονόδρομο..όλα βρίσκονται..αντί μπαλέτο πχ η μεγάλη πάει ρυθμική στον δήμο, με 15 ευρώ / μήνα..και άλλα τέτοια πολλά..

[Χρύσα- Μεσολόγγι]

Η απόκτηση ενός δεύτερου παιδιού αποτελεί μεγάλη μας επιθυμία αλλά εξίσου μας αγχώνει πάρα πολύ...

Μετά την γέννηση του πρώτου μας παιδιού με απέλυσαν και από τα τέλη του 2010 έχουμε μείνει μόνο με την δουλειά του συζύγου. Λόγω των οικονομικών προβλημάτων (έχουμε ένα καταναλωτικό δάνειο για ακόμη 4,5 χρόνια...) δυσκολευόμαστε πάρα πολύ.

Όμως το παιδί μας κοντεύει πια τα 4 και ζητάει αδερφάκι.

Εγώ πάλι στα 35 μου, αγχώνομαι και για την ηλικία που αρχίζει να θέτει περιορισμούς...

Αν κάνω δεύτερο παιδί πριν ξεμπερδέψουμε με το δάνειο, ξέρω ότι τα οικονομικά μας θα μας ζορίσουν ακόμη περισσότερο. Αλλά αν αφήσω να περάσουν 4 ακόμη χρόνια για να τελειώνουμε με τις τράπεζες, και η διαφορά των παιδιών θα είναι μεγάλη και εγώ θα κοντεύω στα 40...

Όλα αυτά έρχονται και μπλέκονται στο μυαλό μου και αλήθεια δεν ξέρω τί να κάνουμε. Να αφεθώ, είναι δύσκολο...Ό,τι είναι να κάνω, θα το κάνω συνειδητά...Γιατί να μην ήταν πιο εύκολα τα πράγματα;

[ioanna81]

εγω παλι ειμαι της αποψης αν δεν υπαρχει οικονομικη δυνατοτητα να μενουμε στο ενα παιδι, δεν θεωρω λογικη του τυπου και στον πολεμο πως τα εβγαλαν περα. Ποσα παιδια πεθαιναν? ποσα ηταν υποχρεωμενα να δουλευουν απο τα 12? αυτο θελουμε και τωρα? αν δυσκολευομαστε με το ενα τοτε με τα δυο θα ειναι χειροτερα αν θελουμε βεβαια να προσφερουμε τα απαραιιτητα που δεν ειναι μονο πανες και γαλα γιατι μετα θα θελουν και παιδικο(δεν γινεται να μην κοινωνικοποιηθουν ουτε να ειναι συνεχεια με μια γιαγια), θελουν υγεια, παιδεια, αυτα δεν μπορεις να τα στερησεις και δεν μιλαω να εχουν ακριβα ρουχα, παιχνιδια, κινητα. Πρεπει ομως να μπορουμε να διατηρουμε τη ζωη μας σ ενα αξιοπρεπες επιπεδο. Τι να το κανω αν εχω 3 παιδια η 2 και δεν μπορω να πληρωσω το ρευμα η το πετρελαιο. Στο κρυο θα τα εχω? κακα τα ψεματα ετσι οπως ειναι η ζωη θα μαθουμε να προχωραμε αλλα δεν ξερω αν πρεπει αντι για μια 3μελης οικογενεια που τα φερνει δυσκολα να γινεται 4μελης και να πεινανε ολοι. Κι εγω θα ηθελα πολυ να κανω δευτερο και σχετικα γρηγορα για να εχουν μικρη διαφορα αλλα με αυτα τα δεδομενα που εχω δεν μπορω να κανω δυστυχισμενα παιδια και να τους στερω τα παντα επειδη εγω ετσι ηθελα

[ster]

εγω παλι ειμαι της αποψης αν δεν υπαρχει οικονομικη δυνατοτητα να μενουμε στο ενα παιδι, δεν θεωρω λογικη του τυπου και στον πολεμο πως τα εβγαλαν περα. Ποσα παιδια πεθαιναν? ποσα ηταν υποχρεωμενα να δουλευουν απο τα 12? αυτο θελουμε και τωρα? αν δυσκολευομαστε με το ενα τοτε με τα δυο θα ειναι χειροτερα αν θελουμε βεβαια να προσφερουμε τα απαραιιτητα που δεν ειναι μονο πανες και γαλα γιατι μετα θα θελουν και παιδικο(δεν γινεται να μην κοινωνικοποιηθουν ουτε να ειναι συνεχεια με μια γιαγια), θελουν υγεια, παιδεια, αυτα δεν μπορεις να τα στερησεις και δεν μιλαω να εχουν ακριβα ρουχα, παιχνιδια, κινητα. Πρεπει ομως να μπορουμε να διατηρουμε τη ζωη μας σ ενα αξιοπρεπες επιπεδο. Τι να το κανω αν εχω 3 παιδια η 2 και δεν μπορω να πληρωσω το ρευμα η το πετρελαιο. Στο κρυο θα τα εχω? κακα τα ψεματα ετσι οπως ειναι η ζωη θα μαθουμε να προχωραμε αλλα δεν ξερω αν πρεπει αντι για μια 3μελης οικογενεια που τα φερνει δυσκολα να γινεται 4μελης και να πεινανε ολοι. Κι εγω θα ηθελα πολυ να κανω δευτερο και σχετικα γρηγορα για να εχουν μικρη διαφορα αλλα με αυτα τα δεδομενα που εχω δεν μπορω να κανω δυστυχισμενα παιδια και να τους στερω τα παντα επειδη εγω ετσι ηθελα

 

 

 

Kαι εγώ συμφωνώ μαζί σου.. οσο και να θέλω ένα δεύτερο, θα μείνω στο ένα και θα φροντίσω να καλυτερέψω την ζωή του όσο μπορώ καλύτερα.

[ΝΙΚΗ-ΑΝΤΩΝΙΑ]

Ποσα απο αυτα, ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ; Σορρυ αλλα το ακουω συχνα σαν επιχειρημα και απορω ποιος -και πως-το σκεφτηκε πρωτος και πως αναπαραγεται...

Εαν τελικα καταληξει η κριση παγκοσμιως σε λιμο, εννοειται πως δεν ειναι συνετη η αποφαση. Αν μιλαμε για το εαν θα στριμωχτουμε ωστε να εχουμε το διλημμα αν θα παρουμε "ακριβες" πανες η του lidl τοτε συμφωνω, δεν αξιζει καν να το σκεφτομαστε. Δεν χρειαζεται να εχεις πολυτελειες για να κανεις παιδι.

 

Εννοείτε πως δεν χρειάζονται πολυτέλειες αλλά δεν μπορώ να διανοηθώ να ζήσουν τα παιδιά μου αν κάνω συνθήκες κατοχής.είμαι μοναχοπαίδι απκ φτωχή οικογένεια κι έτσι δεν θέλω πολυτέλειες αλλά μία αξιοπρεπή ζωή.

[erma79]

Ένα απο τα πιο σημαντικά άτομα της ζωής μου είναι ο αδερφός μου.ότι και να γίνει ξέρω οτι είναι εκει να με προστατέψει,Σαν παιδάκια δεν κάναμε πολύ παρέα αν και είχαμε 20 μήνες διαφορά.Οι γονείς μου στερηθήκαν τα πάντα για να μας μεγαλώσουν.Στις δύσκολες εποχές μας σπούδασαν και τους δύο εκτός Αθήνας σε δό διαφορετικά μέρη.

Αφού τα κατάφεράν οι γονείς μου θα τα καταφέρω και εγώ.

Πιστεύω οτι σχεδόν όλοι εχουμε τα βασικά.

[jackrussel]

Ένα απο τα πιο σημαντικά άτομα της ζωής μου είναι ο αδερφός μου.ότι και να γίνει ξέρω οτι είναι εκει να με προστατέψει,Σαν παιδάκια δεν κάναμε πολύ παρέα αν και είχαμε 20 μήνες διαφορά.Οι γονείς μου στερηθήκαν τα πάντα για να μας μεγαλώσουν.Στις δύσκολες εποχές μας σπούδασαν και τους δύο εκτός Αθήνας σε δό διαφορετικά μέρη.

Αφού τα κατάφεράν οι γονείς μου θα τα καταφέρω και εγώ.

Πιστεύω οτι σχεδόν όλοι εχουμε τα βασικά.

 

τι ωραιο μηνυμα!

[ster]

Ένα απο τα πιο σημαντικά άτομα της ζωής μου είναι ο αδερφός μου.ότι και να γίνει ξέρω οτι είναι εκει να με προστατέψει,Σαν παιδάκια δεν κάναμε πολύ παρέα αν και είχαμε 20 μήνες διαφορά.Οι γονείς μου στερηθήκαν τα πάντα για να μας μεγαλώσουν.Στις δύσκολες εποχές μας σπούδασαν και τους δύο εκτός Αθήνας σε δό διαφορετικά μέρη.

Αφού τα κατάφεράν οι γονείς μου θα τα καταφέρω και εγώ.

Πιστεύω οτι σχεδόν όλοι εχουμε τα βασικά.

 

 

Αυτό που λες ότι σχεδόν όλοι έχουμε τα βασικά, δεν ισχύει. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν όχι μόνο τα βασικά αλλά ούτε και τα στοιχειώδη και αναγκάζονται είτε με δανεικά είτε με την βοήθεια συγγενών να τα βγάζουν πέρα στην καλύτερη περίπτωση.

[Anta1]

Έχω δυο παιδάκια με διαφορά ηλικίας 2 ετών, σαν τη july (χαιρετισμούς συμφορουμίτισσα!) Χωρίς καμία βοήθεια και εργαζόμενοι και οι δυο και με στεγαστικό δάνειο πέραν την δεκαετίας και με έξοδα για παιδικό σταθμό για το γιο μου και κοπελα στο σπίτι για την κόρη μου, είμαστε πολύ στριμωγμένοι, πραγματικά. Αλλά δεν θα άλλαζα με τίποτα τη γέννηση του δεύτερου παιδιού μου! Η κόρη μου φορεσε και φοράει τα ρούχα του αδερφού της, κοιμάται στην κούνια του, έπαιζε και παίζει με τα παιχνίδια του...δεν έχει πάθει τίποτα που πάρα πολλά πράγματά της είναι από δεύτερο χέρι! Και τα παιδιά έχουν το ένα το άλλο παρέα...ακόμα και όταν τσακώνονται και τα μαλώνω και τα δυο...ή όταν με ζητάνε και τα δυο τη νύχτα να τα κοιμήσω ταυτόχρονα...όχι, δεν θα άλλαζα σε τίποτα τη ζωή μου, έστω κι αν η τελευταία φορά που βγήκα ήταν στα βαφτίσια της μικρής πριν 1,5 χρόνια, τελευταία φορά που πήγα σινεμά ήταν πριν τη γέννηση τουγιου μου το 2009 και το τελευταίο ταξιδι μου (εκτός από τα μέρη που μένουν οι γονείς μου και τα πεθερικά μου ) ήταν το 2008!

Χρύσα από Μεσολόγγι, μη το σκεφτεσαι τόσο ! Αν πραγματικά το θέλετε, προχωρήστε το και δεν θα το μετανιωσεις! Χαιρετισμούς στο σύζυγο και φιλιά στη μικρή!

[beba01]

Καλή μου melst κι όσες θέλετε δεύτερο/τρίτο/τέταρτο παιδάκι, μην το αναβάλλετε στιγμή... Μπορεί να βγούμε από την κρίση σε 5/10/20/ χρόνια από τώρα. Είναι λόγος αυτός να μείνουν τα βλαστάρια σας χωρίς αδερφάκι; Πόσα παιδιά γεννήθηκαν κι επιβίωσαν σε δύσκολες εποχές; Πολλά! Τα χρόνια όμως δεν γυρνούν πίσω και ξέρουμε πολύ καλά πως δεν μπορείς να προγραμματίσεις την έλευση ενός παιδιού...

Εμείς είμαστε στις προσπάθειες για το δεύτερο... Δεν το διανοούμαι ν'αφήσω τη μικρή μου χωρίς αδέλφια... Εάν χρειαστεί, θα πεινάσω, δεν θα ξαναβγώ και δεν θα ξαναγοράσω τίποτα για τον εαυτό μου... Μ'ενδιαφέρει η μικρή μου να μην μεγαλώσει μόνη της...

[xazomama2010]

Καλή μου melst κι όσες θέλετε δεύτερο/τρίτο/τέταρτο παιδάκι, μην το αναβάλλετε στιγμή... Μπορεί να βγούμε από την κρίση σε 5/10/20/ χρόνια από τώρα. Είναι λόγος αυτός να μείνουν τα βλαστάρια σας χωρίς αδερφάκι; Πόσα παιδιά γεννήθηκαν κι επιβίωσαν σε δύσκολες εποχές; Πολλά! Τα χρόνια όμως δεν γυρνούν πίσω και ξέρουμε πολύ καλά πως δεν μπορείς να προγραμματίσεις την έλευση ενός παιδιού...

Εμείς είμαστε στις προσπάθειες για το δεύτερο... Δεν το διανοούμαι ν'αφήσω τη μικρή μου χωρίς αδέλφια... Εάν χρειαστεί, θα πεινάσω, δεν θα ξαναβγώ και δεν θα ξαναγοράσω τίποτα για τον εαυτό μου... Μ'ενδιαφέρει η μικρή μου να μην μεγαλώσει μόνη της...

 

Θα συμφωνησω σε ολα. Εμεις λέμε να ξεκινήσουμε για δευτερο παιδι και δεν το ανταλαζω με κανενα παραπανω υλικο αγαθο ουτε και με την κριση. Δουλευουμε και οι δυο αλλα βγαζουμε οσα παλαιοτερα εβγαζε μονο ο ενας. Τι να κανουμε οι χρυσες εποχες τελειωσαν και δεν πρεπει να σταματησουμε τη ζωη μας γι αυτο. Θα αγησει πολυ η μερα που θα βγουμε απο την κριση στην τελικη δεν εχουμε και πολεμο και θα προσαρμοστουμε και θα τα μεγαλώσουμε.

[JimDin]

Με λένε Κωνσταντίνα και είμαι 36,5 και η μαμά ενος υπέροχου αγοριού 3,5 χρονών!Απο την πρώτη στιγμή που γέννησα το γιό μου ήθελα σαν τρελή 2ο παιδάκι...τα οικομονικά κυριώς μας έκαναν να το αναβάλουμε συνέχως...τα χρόνια περνάνε και όπως πάμε δεν βλέπω να το πέρνουμε απόφαση...δεν είμαι άτόμο που τα αφήνω όλα στην τύχη αλλά απο την άλλη θέλω να πιστεύω πως ένας μαγικός τρόπος υπάρχει και κάθε παιδί φέρνει θετικά πράγματα στην ζωή μιάς οικογένειας...το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως έγω είμαι ιδ.υπαλ. με σύμβ.ορισμένου χρόνου που λήγει σε 4 μήνες αυτό σημαίνει πως μένω άμεσα χωρίς δουλειά σε μιά ενδεχόμενη εγκυμοσύνη...ο άντρας ελ.επαγγελμ. με τα πάνω και τα κάτω του...με ενοίκια σε σπίτι και μαγαζί...με άλλες υποχρεώσεις...δεν πεινάμε ίσα ίσα το αντίθετο αλλά όλα αυτά έχουν να κάνουν και με την δουλειά μου που αν υπάρξει εγκυμοσύνη θα πρέπει να σταματήσω...κάθε πέρυσι και χειρότερα λένε και εγώ δεν έχω πολλά περιθώρια ακόμα...αισθάνομαι σαν να παίζω με την φωτία και ένα βήμα κάνω μπροστα και δύο πίσω...νιώθω πολλές φορές πως λείπει ένα κομμάτι απο το παζλ της οικογενειάς μας...και ο άντρας μου είναι τόσο πολύ "μπαμπάς" που είναι κρίμα να μην το ξαναζήσουμε όλο αυτό το υπέροχο ταξίδι απο τη αρχή...Νιώθω πολύ μπερδεμένη και σίγουρα δεν μπορείτε να μου δώσετε εσείς την λύση αλλά ήθελα κάπου να τα πώ...ίσως να ακούσω και κάποιες απόψεις απο μανούλες που βίωνουν κάτι παρόμοιο...

[beba09]

Νομίζω ότι έχει να κάνει καθαρά με το πως νοιώθει κανείς μέσα του αλλά και με το πόσο πολύ δυσκολεύτηκε με το πρώτο παιδί.

[lelaki1980]

γεια σου κωνσταντινα!ειμαι και εγω μια μαμα 33 χρονων με ενα κοριτσακι 2,5 χρονων και απλα ειναι η ζωη μου χωρις υπερβολες.θελω κι εγω πολυ ενα δευτερο παιδακι αλλα ξερω οτι προς το παρον δεν γινετε λογω κακης οικονομικης καταστασης και δεν εννοω λογω λιγων χρηματικων πορων εννοω σχεδον καθολου απο την στιγμη που εγω δεν δουλευω και ο αντρας μου κανει ενα μεροκαματο που και που.(ανασφαλιστοι βεβαιως ολοι κτλ κτλ)τα τελευταια 3 χρονια ο αντρας μου εκλεισε 3 μαγαζια δηλαδη οταν ειμουν εγκυος και το τελευταιο το εκλεισε με το που γεννησα.αυτα τα 2,5 χρονια λοιπον ζουμε πολυ περιορισμενα και λιγο με την βοηθεια της μανας μου οσο γινετε.οποτε καταλαβαινεις οτι απο πρακτικης αποψεως ειναι απλα αδυνατο (γιατρους γεννες μαιευτηρια τουλαχιστον)ομως συμβαινει το εξης.δεν θα παψω ποτε να θελω ενα δευτερο παιδακι οσο και οικονομικο προβλημα να εχω γιατι παντα ελπιζω οτι θα γινει κατι καλο και οτι για τα παιδια μου θα κανω τα παντα.δεν γινετε να εχω τα παντα στην εντελεια για το παιδι μου τωρα γιατι απλα δεν μπορω αλλα προσπαθουμε με νυχια και με δοντια να κανουμε οτι μπορουμε για αυτο το παιδι!και μιλαμε τωρα για φαγητο και κανα εμβολιο που και που(ανασφαλιστοι ως ειπα και τα πληρωνω απο την τσεπη μου που ουτως ή αλλως εχω μεινει πισω στα εμβολια του)οποτε πιστευω οτι ειμαι σε δυσκολοτερη φαση απο εσας μιας που εχετε ακομα δουλιτσα και τα κουτσοβγαζετε οπως οπως!ΠΑΝΤΑ ΟΜΩΣ ΘΑ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!τα παιδια ειναι απλα ευτυχια και κανεις τα παντα για να τα μεγαλωσεις χωρις να σε νοιαζει τιποτα!αν εισαι λοιπον ενα ατομο το οποιο μπορει να θελει παιδακι αλλα να ξερει οτι καποια στιγμη ισως και να δυσκολευτει να τα βγαλει περα τοτε προχωρα το γιατι εγω ξερω οτι δεν προκειτε ακομα να τα βγαλω περα γιατι ας πουμε και να θελω δεν εχω λεφτα ουτε για τα πρωτα της εγκυμοσυνης.ολες οι οικογενειες-δουλειες εχουν υποστει η καθεμια με τον τροπο της τα παρελκομενα της οικονομικης κρισης.αλλοι χανουν τις δουλειες τους και αλλοι παλι μειωνονται οι μισθοι τους.δεν σημαινει ομως οτι δεν ελπιζουμε σε κατι καλυτερο.βεβαια ακουγα τις προαλλες στην τηλεοραση οτι οι γεννες εχουν μειωθει κατα 45% σε σχεση με περσι.λογικο ειναι αλλα ταυτοχρονα λυπηρο για ζευγαρια που μπορει ακομα να μην εχουνε ουτε ενα παιδακι οπως εμεις.με λιγα λογια επειδη ειναι καθαρα οικογενειακο το θεμα και τι θελει η καθε οικογενεια να προσφερει στο παιδι της με το που θα ερθει στο κοσμο οπως καλα ειπες και εσυ παραπανω μην ψαχνεις λυσεις εδω αλλα στο οικογενειακο σου περιβαλλον με τον αντρουλη σου και το παιδακι σου!!!:-P.εμενα το παιδακι μου ετσι οπως ειναι ειναι τρισευτυχισμενο γιατι δεν καταλαβαινει ας πουμε τα αγχη τα δικα μου(εμβολια,καβατζα χρηματων σε περιπτωση κατι εκτακτου) αλλες μαμαδες ομως μπορει να εχουν αλλες απαιτησεις που στην ουσια δεν ειναι απαιτηση να θελεις να κανεις τα εμβολια του παιδιου σου(λεω εγω τωρα) απλα να θελουν να ειναι ολα ετσι οπως πρεπει!και εγω ετσι θα ηθελα να ηταν να ομως που δεν μπορεσα τελικα.αλλα συνεχιζουμε να προσπαθουμε και να ελπιζουμε με τον αντρα μου οτι ολα θα πανε καλα.απλα το δευτερο παιδακι εμενα απλα αν γινοτανε τωρα εκτος απο απεριοριστη χαρα θα ειχα και απεριοριστο αγχος.οποτε επιλεγω να περιμενω μηπως και...αλλαξει κατι να εχει παρεουλα και το κοριτσακι μου και εγω να νοιωσω 100% τις 100% ολοκληρωμενη και παλι αν δεν ερθει ,το κοριτσακι μου θα με κανει οπως και με κανει παλι ολοκληρωμενη!

[JimDin]

Καλησπέρα Λενάκι.

Εύχομαι πραγματικά όλα να σας έρθουν δεξιά και να καταφέρετε πολύ όμορφα πράγματα στην ζωή σας.Να χαίρεστε το μικράκι σας!

Η δική μας κατάσταση δεν είναι έτσι αλλά αυτό που με φοβίζει είναι οτι στις μέρες που ζούμε τίποτα δε είναι σταθερό...δυστυχώς...αλλά τα χρόνια περνάνε και ακόμα και τώρα που ξέρω οτι το αγόρι μας ήρθε ευκολα στη ζωή μας (στο 2,5 μήνες μετά το γάμου μας)δεν είμαι σίγουρη ο,τι θα τα καταφέρουμε το ίδιο εύκολα...η αλήθεια είναι οτι και εγώ λειτουργούσα πάντα με τη λογική και όταν αποφασισαμε να κάνουμε γάμο και παιδί όλα ήταν σχεδόν αρκετά ιδανικά αλλά τώρα παρόλο που τα πράγματα είναι δύσκολα αισθάνομαι οτι το βιολογικό μου ρολόι χτυπάει έντονα για πρώτη φορά...(στο γίο μου δεν είχα αισθανθεί έτσι)...τα βασικά για ασφάλιση κτλ υπάρχουν όσο για την γέννα δεν το πολυσκέφτομαι γιατί και την 1η φορά απο επιλογή μου γέννησα σε δημόσιο νοσοκομείο και αυτό έχω σκοπό να κάνω και τώρα αν τελικά κάποτε κάνω 2ο παιδάκι...με φοβίζει πλύ η κατάσταση που ζούμε γενικά και πιο πολύ οτι αναγκαστικά θα πρέπει να σταματήσω απο την δουλειά μου...η αλήθεια είναι πως έχω ένα σηματικό χέρι βοήθειας αν χρειαστεί απο το οικογενειακό μου περιβάλον (πεθερικά,αδέρφια) αλλά δεν είμαι άτομο που στιρίζομαι σε άλλους...σε μένα υπάρχει και ένα + οτι έχω τα πάντα απ το 1ο μου παιδάκι και μάλιστα με το παραπάνω...στην θέση σου σίγουρα δεν θα το τολμούσα και εγώ προς το παρόν αλλά εσύ έχεις πολλά περιθώρια ακόμα...

Πραγματικά είναι τόσο δύσκολο να εκφράσω αυτό που συμβαίνει μέσα μου και φυσικά δεν ψάχνω λύσεις εδω το είπα απο το πρώτο μυνημά μου...

[JimDin]

Νομίζω ότι έχει να κάνει καθαρά με το πως νοιώθει κανείς μέσα του αλλά και με το πόσο πολύ δυσκολεύτηκε με το πρώτο παιδί.

Το μέσα μου θέλει όσο τίποτα άλλο στον κόσμο....

Είχα μιά πολύ καλή εγκυμοσύνη,γέννησα το γιό μου φυσιολογικά και ήταν ένα υπέροχο ήσυχο μωράκι....ποτε δεν σκέφτηκα αρνητικά για κάποιο άλλο λόγο εκτός του οικονομικού...