Δεύτερο Παιδί & Προβληματισμοί

[rkt]

Αυτες οι εκφρασεις μου τι δεινουνε και μενα , ειχα μια φιλη που λεει "αμα εχεις 2-3 παιδια και να πεθανει το ενα εχεις τα αλλα " :shock: oh my god δηλαδη .

:shock:Ελα Χριστός και η Παναγία! Μεγαλύτερη μα@ακία δεν πρέπει να έχω ακούσει.

 

Ε ναι πια, αυτό έχει κατανήσει αηδία... Οπως και το άλλο "Ενα ίσον κανένα" που πλεον μου κουρελιάζει το νευρικό μου σύστημα. .

Το ένα ίσον κανένα, δεν σημαίνει ότι άμα έχεις ένα παιδί δεν μετράει ή δεν είσαι καλός γονιός ή δεν ξέρω και γω τι. Αυτό που θέλει να πει ο ποιητής, νομίζω, είναι ότι είναι τελείως διαφορετικα όταν τα παιδιά είναι περισσότερα του ενός και σαφέστατα πιο δύσκολα, καθώς υπάρχουν θέματα που πρέπει να αντιμετωπίσεις, όπως ζήλιες, ανταγωνισμούς, τσακωμούς κλπ, που δεν τα έχει όταν το παιδί είναι μόνο του.

Σε κάθε περίπτωση, καταλαβαίνω πως είναι ενοχλητικό να το ακούει ένας γονιός.

 

Το Σάββατο μου λεει μια μαμά (γύρω στα 37) με δίδυμα κοριτσάκια "Μην αφήσεις το παιδάκι σου χωρίς αδελφάκι, θα το καταστρέψεις το παιδί". Πρέπει να έπαθα ένα mini εγκεφαλικό εκείνη τη στιγμή αλλά κρατήθηκα να μη το δείξω... Ολοι γνωρίζουμε πόσο καλό είναι τα παιδιά μας να έχουν αδελφάκι, αλλά δε δέχομαι απο κανέναν να μου πει οτι θα καταστρέψω το παιδί μου αν δε του κάνω αδελφάκι. Ουτε το μοναχοπαίδι = κακομαθημένο το δέχομαι. .

Ε, καλά τώρα. Αυτά είναι βλακείες. Δεν καταστρέφεται ένα παιδί επειδή δεν έχει αδέλφια. Άλλα το καταστρέφουν. Δηλαδή αν εγώ δεν κατάφερα να κάνω δεύτερο, πάει? Το κατέστρεψα. Χιλιάδες μοναχοπαίδια γύρω μας υπάρχουν και μόνο κατεστραμμένα δεν τα βλέπω.

 

Μη φτάνουμε στα άκρα, γιατί και τα άκρα είναι δυο. Και το άλλο άκρο είναι αυτό που έβλεπα μες στο ΣΚ σε μια απο αυτές τις εκπομπές που φτιάχνουν σπίτια. Σε μια τρόγλη λοιπόν (κυριολεκτικά) λίγων τετραγωνικών ζούσε μια οικογένεια με 5 παιδιά. Κοιμόντουσαν το ένα πάνω στο άλλο, το σπίτι ήταν μες την υγρασία, χωρίς θέρμανση, χωρίς τα απαραίτητα για τα παιδιά. Η μάνα έλεγε οτι συχνά μαλώνει με τον άντρα της γιατί δεν έχουν χρήματα ούτε για το σούπερ μάρκετ. Ηθελαν όμως μεγάλη οικογένεια, και την έκαναν. Για το πώς θα μεγαλώσουν αυτά τα παιδιά, ποιός θα ενδιαφερθεί? Ο Alpha? Το Μega?

 

Τα παιδιά είναι ευτυχία, αλλά οφείλουμε να τους προσφέρουμε τουλάχιστον μια αξιοπρεπή ζωή. Οταν σήμερα με τα τόσα προβλήματα που έχει η κοινωνία ακούω ζευγάρια να λένε οτι δεν μπορούν να αποκτήσουν δεύτερο παιδί, καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που λένε. Και φυσικά πιστεύω οτι το παιδί αυτό μπορεί να μεγαλώσει πολύ ευτυχισμένα, και ισορροπημένα.

Απόλυτα σύμφωνη με βρίσκεις όμως.

[boy'smam]

http://www.infokids.gr/2010/03/%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%87%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B9%E2%80%A6-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AF-%CF%83%CE%B1%CF%82-%CE%BA/

Eνα πολυ ωραιο αθρο!

[mmaria]

επιτελους απενοχοιηση!

[ΤΙΓΡΑΚΙ]

http://www.infokids.gr/2010/03/%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%87%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B9%E2%80%A6-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AF-%CF%83%CE%B1%CF%82-%CE%BA/

Eνα πολυ ωραιο αθρο!

 

υπεροχο αρθρο πραγματικα!!!!

 

 

επιτελους απενοχοιηση!

 

 

ποσο δικιο εχεις...

[anastasiaspil]

Υπέροχο άρθρο, και σημαντικές συμβουλές για τις μητέρες με μοναχοπαίδια.

[elenik]

κακα τα ψεματα τα πολλα παιδια γίνονται καλύτερα παιδια ...σε όλα τους συνήθως, όταν βέβαια ειναι και οι γονεις δίπλα τους ...αλλα δεν είναι κακομαθημένα , μαθαίνουν να έχουνε υπομονή και περισότερο κατανόηση ....γίνονται γρήγορα ανεξάρτητα και πιο δυναμικά ...απο ότι ένα μοναχοπαίδι ...και ετσι έκλεισα τα ματια και το έκανα χωρίς να το πολυσκεφτό ...

 

1. Οταν το 1ο εχει αποσταση απο το 2ο ...μεγαλωνει σαν μοναχοπαιδι αν το ψαξεις λιγο.

 

2. Εγω παντως και 4 να μεγαλωνα "κακομαθημενα" θα τα εβγαζα :lol: (ειμαι ο κ. Πρεσβης :lol:)

[anastasiaspil]

1. Οταν το 1ο εχει αποσταση απο το 2ο ...μεγαλωνει σαν μοναχοπαιδι αν το ψαξεις λιγο.

 

2. Εγω παντως και 4 να μεγαλωνα "κακομαθημενα" θα τα εβγαζα :lol: (ειμαι ο κ. Πρεσβης :lol:)

 

 

Συμφωνώ και εγώ. Δεν παίζει ρόλο πόσα παιδιά έχεις για να τα κάνεις κακομαθημένα. Η κουνιάδα μου με δυο αγόρια στην εφηβεία και τα έχει όχι απλώς κακομαθημένα, αλλά κάτι παραπάνω. Είναι θέμα χαρακτήρα των γονιών, αλλά και του παιδιού.

[kounelitsa]

Προσωπικά το θεωρώ μεγάααλη μ...α το να λες σε μια μάνα "άντε πότε θα κάνεις το δεύτερο"......

1ον δεν ξέρεις αν υπάρχει πρόβλημα και αν μπορεί να κάνει δεύτερο

2ον δεν ξέρεις τα οικονομικά τους

3ον δεν ξέρεις αν τα πάει καλά με το σύζυγο

4ον δεν ξέρεις αν θέλει να ξαναπεράσει αυτή τη διαδικασία κλπ κλπ

Το δεύτερο παιδί δεν έρχεται σαν "αποκούμπι" για το πρώτο, ή για τον γονέα..υποτίθεται ότι έρχεται γιατί νιώθουμε την ανάγκη να το κάνουμε...

Σαν μοναχοπαίδι δεν ήθελα αλλο αδελφάκι, ήμουν απόλυτα καλυμμένη. Σαν γονιός νιώθω την ανάγκη να κάνω δεύτερο παιδί, την ίδια ανάγκη και λαχτάρα που ένιωθα και για το πρώτο. Μακάρι να μας αξιώσει ο Θεος να κάνουμε κι αλλο.

 

ΥΓ το "ένα ισον κανένα" είναι η πιο βλακώδης έκφραση του αιώνα!!!!

[ριτα79]

ειχα μια φιλη που λεει "αμα εχεις 2-3 παιδια και να πεθανει το ενα εχεις τα αλλα " :shock: oh my god δηλαδη .

 

Μαλλον την ιδια φιλη θα εχουμε...δεν εξηγειτε διαφορετικα....ειναι φοβερο να πιστεψω οτι υπαρχουν παραπανω απο ενας ανθρωπος που το πιστευει αυτο....

Α πα πα ...

Οταν το πρωτοακουσαμε φριξαμε...της λεει ο ανδρας μου(εγω ειχα μεινε αφωνη) '' και τι ειναι καλε το παιδι ''ρεζερβα'';

[bobonela]

Ευτυχέστερα τα μοναχοπαίδια

 

 

15 Νοεμβρίου 2010

[/url]

 

 

Αν και οι περισσότεροι γονείς θεωρούν ότι «ένα αδελφάκι» θα προσφέρει χαρά στο παιδί τους, συντροφιά στα παιχνίδια και μακροπρόθεσμα στήριγμα για τις δυσκολίες της ζωής, έρευνα δείχνει ότι αυτό αποτελεί μάλλον μύθο και ότι στην πραγματικότητα τα μοναχοπαίδια είναι ευτυχέστερα από τα παιδιά που έχουν αδέλφια.

 

Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο λόγος είναι ότι το μοναχοπαίδι δεν χρειάζεται να δίνει καθημερινές μάχες για να διεκδικεί τα πρωτεία στην προσοχή των γονιών, αλλά ούτε και αντιμετωπίζει τις ενοχλητικές συμπεριφορές της αδελφής ή του αδελφού του -το 54% των παιδιών στην έρευνα δηλώνει δυστυχισμένο επειδή το δέρνει ο αδελφός ή η αδελφή του. Επίσης, πολλά παιδιά δηλώνουν δυστυχισμένα επειδή ο αδελφός ή η αδελφή τα βρίζει καθημερινά –πρόβλημα που δηλώνεται από το 29,5% των παιδιών. Τέλος, άλλη συχνή πηγή δυστυχίας των παιδιών (το δηλώνουν σε ποσοστό 17%), είναι ότι τα αδέλφια τους «κλέβουν» δικά τους πράγματα ή τους τα αρπάζουν και τα χρησιμοποιούν ή «βάζουν τους γονείς στη μέση» για να τα διεκδικήσουν πιεστικά

 

Η έρευνα που αποκαλύπτει τα προβλήματα των αδελφών μελέτησε περίπου 40.000 βρετανικά νοικοκυριά και θα δημοσιευτεί σε λίγες ημέρες στην επιθεώρηση της επιτροπής «Economic and Social Research Council» της Βρετανίας. Ερωτήθηκαν σχετικά με το θέμα, επίσης, «με αναλυτικό και διόλου επιφανειακό ερωτηματολόγιο» όπως δηλώνουν οι ερευνητές, περίπου 2.500 παιδιά και έφηβοι.

 

Σύμφωνα με τα ευρήματα, όσο περισσότερα αδέλφια έχει ένα παιδί, τόσο λιγότερο ικανοποιημένο δηλώνει από τη ζωή του και πιο ευτυχισμένα ή πολύ ικανοποιημένα σε υψηλό ποσοστό δηλώνουν κυρίως τα μοναχοπαίδια.

 

Απο το περιοδικό VITA

[giordi]

Κορίτσια διαβάζω όλα αυτά που γράφεται για το πόσο όμορφο είναι να αποκτάς και ένα δεύτερο παιδί και κοντεύω να σκάσω.Έχω ένα κορίτσάκι 11 μηνών και πριν μια εβδομάδα έμαθα πως είμαι έγκυος!

Λατρέυω τη μικρή μου και πολύ θέλω ένα παιδάκι ακόμα, ίσως και δύο.Το κακό της υπόθεσης είναι ότι ο σύζυγος, μένει Αθήνα λογω δουλειάς και έρχεται κάθε δεύτερο Σ/Κ.Δουλευω κι εγώ (στον ιδιωτικό τομέα!)και δεν μπορώ να πάω.Η μόνη βοήθεια που έχω είναι απο τα πεθερικά μου, που κρατάνε και τη μικρή.Η μαμά μου είναι και αυτή μακριά και δεν μπορει να έρχεται συχνά.

Και ενω θα έπρεπε να πετάω από την χαρά μου για την δεύτερη εγκυμοσύνη ειμαι τόσο αγχωμένη.ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΑΡΑΓΕ?ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΟΛΥ!!

[LA LATINA]

με το καλο ψυχη μου

και φυσικα θα τα καταφερεις οπως τα καταφερνει ολος ο κοσμος και με ενα και με δυο και με τρια και ισως με περισσοτερα παιδια.....εχεις τα πεθερικα, θα κανουν κατι και για το δευτερο, τον πρωτο καιρο ισως να μπορει να ερθει και η μανουλα σου, ο συζυγος ολο και καμια αδεια θα παρει, την υγεια σας να εχετε ολοι και ολα γινονται

εγω περασα μια ολοκληρη χρονια ξαφνικα στα καλα καθουμενα αναπηρη με ενα 3χρονο και ενα 1 χρονω.....και δε χαθηκα

ο θεος κανεναν δεν αφηνει με το καλο να υποδεχτεις το μπουμπουκακι σου

αλλες κοπελες δεν εχουν κανεναν και δουλευουν και τα δινουν στις ντανταδες

ολα καλα θα πανε θα δεις

[giordi]

boyboom σ'ευχαριστώ πολύ, με συγκίνησες!!!

να 'σαι καλά και να χαίρεσαι την οικογένειά σου!!!

[erma79]

Καλησπέρα σας

Είμαι και εγώ εγκύος στο δεύτερο. το έμαθα πριν λίγες μέρες και ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει!!!!Είμαι χαρούμενη μιας και το ήθελα. ο μικρός είναι 15 μηνών. δύσκολά τα πράγματα θα είναι αλλά πιστεύω εαν εισαι αισιόδοξος όλα πάνε καλά.

Δεν εχω πάει ακόμα στο γιατρό να ακούσω την καρδούλα του και δεν το΄έχω πεί σε κανένα.

Αύτο που με προβληματίζει είναι οτι δεν έχω χάσει τα κιλά τις πρώτης εγκυμοσυνης αλλά τι κάνουμε πιστεύω οτι θα προσέχω !!!

Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα απο τα παιδιά!!!

[Niki81]

Κοριτσια καλημερα...μολις πριν λιγες μερες χρονισε ο γιος μουκαι...νομιζω οτι ειμαι εγκυος.Λεω νομιζω γιατι απο το αγχος μου δεν τολμαω να παω να κανω τεστ εγκυμοσυνης.Δοξα το Θεο το πρωτο παιδακι μας ηρθε πολυ ευκολα...χωρις καν να προσπαθουμε.Τωρα αυτο το μηνα δεν πολυπροσεχαμε με τον αντρα μου και εχω βασιμες υποψιες πως εχω νινι.Δεν ου εχω πει τπτ ακομα.Τα εχω ψιλοπαιξει η αληθεια ειναι...δεν ξερω γιατι.Ο γιος μυ ειναι μικρος ακομα και ζωη να'χει ειναι πολυ απαιτητικο παιδι.

 

 

Υπαρχει καμια με παιδακια σε κοντινη ηλικια μπα και μου δωσει λιγο κουραγιο???

[Marakious]

Σαν μοναχοπαίδι και εγώ έχω φέρει πολλές φορές σε άσχημη θέση τους γονείς μου επειδή δεν μου έκαναν αδελφάκι.

Έτσι και εγώ πριν κάνω την κόρη μου έλεγα ότι δεν θα μείνω με ένα παιδί !!!

Δουλεύω 10 ώρες την ημέρα, ο σύζυγος δεν έχει σταθερή βάρδια οι γονείς μας είναι 500χμλ μακριά μας και δεν έχω κανένα να μου κρατήσει το παιδί έστω και για μισή ώρα ( ακόμα και στον γυναικολόγο μου πηγαίνω με την μικρή)

Τα ¾ του μισθού μου τα παίρνει η γυναίκα που μου κρατάει το παιδί, και τα υπόλοιπα είναι πλέον κρατήσεις μιας και έπεσε το αφορολόγητο και θεωρούμε και υψηλόμισθη :/

Όσο και να το θέλω πως θα μπω στην διαδικασία να κάνω και δεύτερο παιδί ??? όταν μας έχουν καταντήσει να κόβουμε και από το φαγητό πλέον..

Και πως θα μπω αργότερα στην διαδικασία να ξεχωρίσω τα παιδιά μου όταν θα ζητούν τα ίδια πράγματα (αθλητισμός / χόμπι ) και να μην μπορώ να τα προσφέρω .

[goody]

Κοριτσια καλημερα...μολις πριν λιγες μερες χρονισε ο γιος μουκαι...νομιζω οτι ειμαι εγκυος.Λεω νομιζω γιατι απο το αγχος μου δεν τολμαω να παω να κανω τεστ εγκυμοσυνης.Δοξα το Θεο το πρωτο παιδακι μας ηρθε πολυ ευκολα...χωρις καν να προσπαθουμε.Τωρα αυτο το μηνα δεν πολυπροσεχαμε με τον αντρα μου και εχω βασιμες υποψιες πως εχω νινι.Δεν ου εχω πει τπτ ακομα.Τα εχω ψιλοπαιξει η αληθεια ειναι...δεν ξερω γιατι.Ο γιος μυ ειναι μικρος ακομα και ζωη να'χει ειναι πολυ απαιτητικο παιδι.

 

 

Υπαρχει καμια με παιδακια σε κοντινη ηλικια μπα και μου δωσει λιγο κουραγιο???

 

Καταρχην κανε ενα τεστ για να σιγουρευτεις, μην αγχωνεσαι αδικα. Αν τελικα εισαι εγκυος, συγχαρητηρια!!

Αντικειμενικα ειναι δυσκολο να μεγαλωνεις δυο παιδακια τοσο μικρα αλλα μεχρι να γεννησεις με το καλο ο μικρος σου θα ειναι 21 μηνων και θα συνενοειστε πολυ καλυτερα! Δεν θα βγαλει και πολυ μεγαλη ζηλεια γιατι ειναι μικρουλης και θα ξεχασει γρηγορα την εποχη που ηταν μοναχοπαιδι (ετσι λενε τουλαχιστον), εσυ παλι τα εχεις ολα προσφατα και θα φροντιζεις με μεγαλυτερη ανεση το νεογεννητο, γενικα νομιζω οτι ολα καλα θα πανε!

Κανε ενα τεστ και παρε μια βαθια ανασα, μην πανικοβαλεσαι, να σκεφτεσαι οτι αφου τα καταφερνουν με διδυμα και τριδυμα ε τοτε θα τα καταφερεις και εσυ!! Ευχομαι τα καλυτερα!

[alexele]

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι εξαρτάται από τους γονείς, το πως θα μεγαλώσουν 1, ή 2 ή 3 παιδιά, πόσο κακομαθημένα θα είναι ή πόσο αγαπημένα μεταξύ τους κλπ.

Εγώ προέρχομαι από πολύτεκνη οικογένεια και δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα καταδικάσω το μεγάλο μου γιο να ζήσει μόνος του΄, έχοντας ζήσει με αδέλφια και έχοντας βιώσει μόνο πλεονεκτήματα. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τις αδελφές μου.

Κυρίως στις δυσκολίες της ζωής θέλεις έναν δικό σου άνθρωπο "να ακουμπήσεις" και κακά τα ψέματα δεν είναι ούτε τα ξαδέλφια ούτε τα ανήψια αυτός ο άνθρωπος!

Άλλωστε η αγάπη όταν μοιράζεται πολλαπλασιάζεται, δεν περιορίζεται!

Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από ένα σπίτι γεμάτο παιδικές φωνές. Δε λέω είναι λίγο ζόρικα στο μεγάλωμά τους ειδικά για εμάς τις εργαζόμενες αλλά τα παιδιά σου δίνουν ζωή.

Δυστυχώς που λόγω πολλών συνθηκών πλέον πολλοί αναγκαζόμαστε και μένουμε στο ένα παιδάκι!

[zwaki28]

Πραγματικά δε ξέρω τι θέλω πια. Και θέλω και δε θέλω 2ο παιδάκι. Είμαι παιδί πολύτεκνης οικ/ας και αν και δεν πέρασα εύκολα χρόνια εύχομαι να ήταν κατάλληλες οι συνθήκες για να μπορούμε να κάνουμε παιδιά ευτιχισμένα που είναι το αποτέλεσμα ευτυχισμένων γονέων. Η οικονομική κατάσταση της χώρας που μας οδηγεί σε αδιέξοδα, η εγκληματικότητα το χάλι μας το μαύρο στο τομέα της εργασίας της εκπαίδευσης της υγείας... Τι κάνουμε ρε παιδιά;;; που πάμε;; Τελευταία μαθαίνω για γεννήσεις παιδιών με down που δεν διαγνώστηκαν απο τον μεγάλο υπέρηχο. Πόσο έγκυρη είναι η παρακολούθηση της εγκύου; Ποιός μπορεί να σε βεβαιώσει οτι το παιδί σου δε θα έχει αυτισμό ή κάποια διαταραχή του φάσματος που έχουν αυξηθεί ραγδαία τα περιστατικά! Έχουμε και κληρονομικότητα σε καταθλίψεις απο την οικογένεια και οι πιθανότητες αυξάνονται. Πέρασα και το τρελό άγχος με το μικρούλη μου που ακόμα δεν μιλάει καλά (τώρα άρχισε να μιλάει) και πέσαμε σε γιατρούς που μας δυσκόλεψαν τρελά τη ζωή αναφέροντας τις λέξεις 'αυτιστικά στοιχεία'. Ευτυχώς προς το παρόν όλα δείχνουν οτι δεν έχουμε κάποια ιδιαιτερότητα. Σκέφτομαι είμαι άραγε τόσο δυνατή να περάσω για ακόμα μια φορά κάτι τέτοιο. Να πεθάνω και να ξαναγεννηθώ με το φόβο της οποιαδήποτε ταλαιπωρίας που θα περάσει το αγγελούδι μου. ? Η ίδια μου τα λέω και η ίδια μου απαντάω. Δεν είμαστε Θεοί να ορίζουμε τη μοίρα μας. Όλα αυτά τα ξερει μόνο ο θεός και έχει τους λόγους του που τα επιτρέπει να έρθουν στη ζωή μας. Απλά πραγματικά φοβάμαι για το άυριο του παιδιού μου και προκαταβολικά αυτού του παιδιού που αν και κάθε μήνα η ψυχούλα μου περιμένει δεν έρχεται.

Κάποιες σκέψεις κάνω σήμερα που ενώ έχω ακόμα 10 μέρες που θα μου έρθει η κόκκινη Κυρά απο χθές βλέπω καφετιά υγρά.

[Sunshine8]

Καλημέρα σε όλους,

 

Μέσα από την προσωπική μου εμπειρία, επαναφέρω ένα πολυσυζητημένο και κοινό θέμα που πιστεύω πως έχει απασχολήσει όλες τις μητέρες.

 

Έχω διαβάσει πάρα πολλά post γύρω από αυτό με πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις και επιχειρήματα και για τις δύο συνθήκες, δηλ. την απόκτηση ή μη δεύτερου παιδιού.

 

Θα έλεγα ότι κι εγώ και ο άντρας μου ποτέ δεν ήμασταν στην κατηγορία των ανθρώπων που όνειρό τους είναι τα πολλά παιδιά, αλλά ούτε και στην κατηγορία (μειοψηφία θα έλεγα) των ανθρώπων που συνειδητοποιημένα δεν θέλουν παιδιά.

 

Κάπως έτσι και βλέποντας τον καιρό να περνά πριν 2 χρόνια ήρθε ο γιος μας. Δεν είχαμε συζητήσει ποτέ το ενδεχόμενο δεύτερου παιδιού και ειδικά τον πρώτο καιρό που έρχονται τα πάνω κάτω στην ισορροπία μιας οικογένειας, η έλευση ενος δεύτερου παιδιού μου έμοιαζε επιστημονική φαντασία.

 

Το τελευταίο εξάμηνο παρολαυτα συνέχεια τριγυρίζει στο μυαλό μου όλο και πιο πολύ. Κάτι ότι βλέπω τον μικρό μόνο του και να αναζητά συνέχεια συντροφιά άλλων παιδιών, κάτι η πίεση του χρόνου που γίνεται λίγο πιο ασφυκτική (είμαι σχεδόν 39), με έχουν κάνει να σκέφτομαι πολύ σοβαρά, να μην πω αποφασίσει από την πλευρά μου, την απόκτηση δεύτερου παιδιού. Ο φόβος και η ανασφάλεια είναι όλα ίδια με την πρώτη φορά αλλά νομίζω όπως και την πρώτη φορά, δε θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο.

 

Άρχισα λοιπόν μεταξύ αστείου και σοβαρού να συζητώ το θέμα με τον σύζυγο και κάποια στιγμή το συζητήσαμε πλέον αρκετά διεξοδικά: Εκείνος για την ώρα δεν νιώθει έτοιμος διότι νοιώθει ήδη πολύ κουρασμένος με το ένα, θέλει να αλλάξει δουλειά, θεωρεί ότι υπάρχει μεγάλη ανασφάλεια και δεν θα μπορέσουμε πχ να τα σπουδάσουμε και τα δύο, πως θα διαχειριζόμαστε τους τσακωμούς, πως δεν θα αδικήσουμε κανένα  κλπ κλπ. Επίσης να πω πως οι προσωπικές μας σχέσεις και των δύο με τα αδέρφια μας δεν ήταν ποτέ οι καλύτερες και λειτουργεί και αυτό ανασταλτικά.  Δεν διαφωνώ πως υπάρχουν άπειρα επιχειρήματα για να μην κάνεις δεύτερο παιδί, ούτε καν πρώτο, ειδικά εν μέσω οικονομικής κρίσης, αλλά το όφελος του ότι θα είναι δύο παιδιά μαζί δεν το αντισταθμίζω με όλα τα υπόλοιπα. Επιπλέον πιστεύω πως τα μοναχοπαίδια γίνονται πιο μοναχικοί άνθρωποι.. Πιστεύω πως αν στριμωχτούμε λίγο τα πρώτα χρόνια θα μπορέσουμε να τα καταφέρουμε εάν υπάρχει θέληση, αρκεί να υπάρχει και για τους δύο. Επίσης προσπαθώ να του εξηγήσω πως το βιολογικό ρολόι δεν μπορεί να περιμένει για πάντα και θα είναι πολύ πιο εύκολο τώρα για μένα παρά αν το αποφασίσουμε πχ σε 2-3 χρόνια.

 

Είχε καμία άλλη παρόμοια εμπειρία και υπάρχει πιστεύετε κάτι να κάνω? Φυσικά δεν έχω σκοπό να τον πιέσω διότι η πίεση πάντα φέρνει άσχημα αποτελέσματα – πόσο μάλλον σε ένα τέτοιο θέμα – αλλά από την άλλη με πιάνει το παράπονο και αυτό λέω και σε εκείνον – σε 3-4 χρόνια μπορεί να θελήσουμε και οι δύο αλλά να μην μπορούμε ή να ταλαιπωρηθούμε πολύ με το θέμα σύλληψη-εγκυμοσύνη…

 

 

 

 

[Sunshine8]

.

[MagdaP]

Sunshine8 σε καταλαβαίνω απόλυτα! Είχα ακριβώς το ίδιο θέμα με τον συζυγο με τη μόνη διαφορά ότι εγώ από την αρχή ήμουν σίγουρη ότι θέλω δεύτερο παιδί και δεν με αγχωνε καθόλου το θέμα. Ίσως να έπαιξε ρόλο ότι ο γιος μου από τη στιγμή που γεννήθηκε ήταν πολύ βολικό μωρό. Και κατευθείαν να έμενα έγκυος δεν είχα κανένα θέμα. 

Προσπαθούσα να τον πείσω αλλά τίποτα. Έλεγε ότι δεν ένιωθε έτοιμος... Σίγουρα σε τέτοια θέματα δεν χωράει πίεση αλλά προσπαθούσα με ωραίο τρόπο να του εξηγήσω πόσο πολύ το ήθελα και πόσο καλό θα ήταν για τον γιο μας. Συνήθως καταλήγαμε σε καυγά... Πολλές φορές προσευχομουν να αλλάξει γνώμη.

Ωσπου, ως εκ θαύματος, μια μέρα ήρθαμε σε επαφή χωρίς προφυλαξη! Από ότι κατάλαβα αργότερα το έκανε χωρίς να είναι 100% σίγουρος ότι το θέλει και μάλλον με την σιγουριά ότι δεν θα προκύψει με την πρώτη καθώς δυσκολευτηκαμε για το πρώτο. Κι όμως έμεινα έγκυος αλλά ήταν εξωμητριο... ΣΟΚ!!! Ότι πιο δύσκολο έχω αντιμετωπίσει. Το αποτέλεσμα: αφαίρεση σαλπιγγας και η άλλη με συμφυσεις λόγω ανοιχτού χειρουργειου. 

Μετά από αυτό αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε για δεύτερο παιδί αλλά μετά από έναν χρόνο προσπαθειών και με όλα αυτά τα προβλήματα και λόγω της ηλικίας μου (39 τότε με χαμηλή ΑΜΗ) προχωρησαμε σε εξωσωματική.

Καναμε δύο αποτυχημένες προσπάθειες και τέλος. Δεν υπήρχαν ούτε χρήματα αλλά ούτε και ψυχικά αποθέματα για άλλες προσπάθειες. Εγώ ήμουν χάλια και προσπαθούσα να το πάρω απόφαση ότι θα έχω μόνο ένα παιδί. Δε λέω ότι είναι λίγο... Ίσα ίσα που είναι το μεγαλύτερο δώρο! Ξέρω ότι υπάρχουν γυναίκες που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδί. Δεν θέλω να είμαι αχαριστη απλώς από μικρή ονειρευομουν πολλα παιδιά. 

Άρχισα να συμφιλιωνομαι με την ιδέα του ενός παιδιού αλλά δεν έπαψα ποτέ να ελπίζω και να προσευχομαι. Ώσπου, εννέα μήνες μετά την τελευταία εξωσωματική, τον περασμένο Σεπτέμβριο, έμεινα έγκυος φυσιολογικά!!! Θαύμα είπα! Τρελάθηκα από τη χαρά μου αλλά η χαρα δεν κράτησε πολύ... Λίγο πριν μπω στην 8η εβδομάδα κι ενώ είχαμε ακούσει καρδιά, σταμάτησε... ΣΟΚ!!! Φυσικά είμαι πολύ απογοητευμένη, δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα, αλλά ελπίζω... Δεν έχω αυταπατες... Πλέον ο γιος μου είναι 4,5 κι εγώ είμαι 40 και με όλο το ιστορικό ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο αλλά ελπίζω... 

 

Συγγνώμη για το μεγάλο μήνυμα αλλά ήθελα να σου διηγηθω την ιστορία μου για να σου πω ότι μερικές φορές πρέπει να τολμαμε να πάμε παρακάτω γιατί η ζωή προχωράει και μπορεί χωρίς να το καταλάβουμε να χάσουμε το τρένο... Ποτέ οι συνθήκες και τα οικονομικά δεν θα είναι ιδανικά αλλά αν υπάρχει θέληση και αγάπη στην οικογένεια όλα γίνονται. Σου εύχομαι να αποκτήσεις το παιδάκι που επιθυμείς! 

[ΑΡΓΚ]

On 8/1/2019 at 10:01 ΠΜ, Sunshine8 είπε:

Καλημέρα σε όλους,

 

 

 

Μέσα από την προσωπική μου εμπειρία, επαναφέρω ένα πολυσυζητημένο και κοινό θέμα που πιστεύω πως έχει απασχολήσει όλες τις μητέρες.

 

 

 

Έχω διαβάσει πάρα πολλά post γύρω από αυτό με πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις και επιχειρήματα και για τις δύο συνθήκες, δηλ. την απόκτηση ή μη δεύτερου παιδιού.

 

 

 

Θα έλεγα ότι κι εγώ και ο άντρας μου ποτέ δεν ήμασταν στην κατηγορία των ανθρώπων που όνειρό τους είναι τα πολλά παιδιά, αλλά ούτε και στην κατηγορία (μειοψηφία θα έλεγα) των ανθρώπων που συνειδητοποιημένα δεν θέλουν παιδιά.

 

 

 

Κάπως έτσι και βλέποντας τον καιρό να περνά πριν 2 χρόνια ήρθε ο γιος μας. Δεν είχαμε συζητήσει ποτέ το ενδεχόμενο δεύτερου παιδιού και ειδικά τον πρώτο καιρό που έρχονται τα πάνω κάτω στην ισορροπία μιας οικογένειας, η έλευση ενος δεύτερου παιδιού μου έμοιαζε επιστημονική φαντασία.

 

 

 

Το τελευταίο εξάμηνο παρολαυτα συνέχεια τριγυρίζει στο μυαλό μου όλο και πιο πολύ. Κάτι ότι βλέπω τον μικρό μόνο του και να αναζητά συνέχεια συντροφιά άλλων παιδιών, κάτι η πίεση του χρόνου που γίνεται λίγο πιο ασφυκτική (είμαι σχεδόν 39), με έχουν κάνει να σκέφτομαι πολύ σοβαρά, να μην πω αποφασίσει από την πλευρά μου, την απόκτηση δεύτερου παιδιού. Ο φόβος και η ανασφάλεια είναι όλα ίδια με την πρώτη φορά αλλά νομίζω όπως και την πρώτη φορά, δε θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο.

 

 

 

Άρχισα λοιπόν μεταξύ αστείου και σοβαρού να συζητώ το θέμα με τον σύζυγο και κάποια στιγμή το συζητήσαμε πλέον αρκετά διεξοδικά: Εκείνος για την ώρα δεν νιώθει έτοιμος διότι νοιώθει ήδη πολύ κουρασμένος με το ένα, θέλει να αλλάξει δουλειά, θεωρεί ότι υπάρχει μεγάλη ανασφάλεια και δεν θα μπορέσουμε πχ να τα σπουδάσουμε και τα δύο, πως θα διαχειριζόμαστε τους τσακωμούς, πως δεν θα αδικήσουμε κανένα  κλπ κλπ. Επίσης να πω πως οι προσωπικές μας σχέσεις και των δύο με τα αδέρφια μας δεν ήταν ποτέ οι καλύτερες και λειτουργεί και αυτό ανασταλτικά.  Δεν διαφωνώ πως υπάρχουν άπειρα επιχειρήματα για να μην κάνεις δεύτερο παιδί, ούτε καν πρώτο, ειδικά εν μέσω οικονομικής κρίσης, αλλά το όφελος του ότι θα είναι δύο παιδιά μαζί δεν το αντισταθμίζω με όλα τα υπόλοιπα. Επιπλέον πιστεύω πως τα μοναχοπαίδια γίνονται πιο μοναχικοί άνθρωποι.. Πιστεύω πως αν στριμωχτούμε λίγο τα πρώτα χρόνια θα μπορέσουμε να τα καταφέρουμε εάν υπάρχει θέληση, αρκεί να υπάρχει και για τους δύο. Επίσης προσπαθώ να του εξηγήσω πως το βιολογικό ρολόι δεν μπορεί να περιμένει για πάντα και θα είναι πολύ πιο εύκολο τώρα για μένα παρά αν το αποφασίσουμε πχ σε 2-3 χρόνια.

 

 

 

Είχε καμία άλλη παρόμοια εμπειρία και υπάρχει πιστεύετε κάτι να κάνω? Φυσικά δεν έχω σκοπό να τον πιέσω διότι η πίεση πάντα φέρνει άσχημα αποτελέσματα – πόσο μάλλον σε ένα τέτοιο θέμα – αλλά από την άλλη με πιάνει το παράπονο και αυτό λέω και σε εκείνον – σε 3-4 χρόνια μπορεί να θελήσουμε και οι δύο αλλά να μην μπορούμε ή να ταλαιπωρηθούμε πολύ με το θέμα σύλληψη-εγκυμοσύνη…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να νιώσει έτοιμος για παιδιά. Το συζητήσατε, εξηγήσατε από όσο καταλαβαίνω και οι δύο τη θέση σας, και σε αυτό το θέμα, ή υπάρχουν δύο Ναι χωρίς σοβαρές επιφυλάξεις, ή δεν το προχωράτε. Το ξέρω ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά αν δε θέλει, δε θέλει, και δεν μπορείς να τον πιέσεις.

[Sunshine8]

Συμφωνώ, η πιεση φέρνει αντίθετα αποτέλεσμα. Το θεμα ειναι οτι δεν μου το ξεκόβει και τελείως, αφήνει ενα παραθυράκι . Πιστεύω οτι θελει απλα φοβάται. Προσπαθώ να του εξηγήσω ότι αν ειναι πρεπει να το παρει απόφαση λόγω της ηλικίας μου. Αλλα δε θα συνεχίσω την πίεση. Αν το αποφασίσει μόνος του, που πιστεύω πως ειναι πιθανον αν σταματησω να το συζητάω (γιατι νομίζω σχεδον μου εχει γινει εμμονή)  εχει καλώς. Αλλιως δε θα τα βάψω και μαύρα, με ενδιαφέρει να είμαι αγαπημένη με την οικογένεια μου απο όσα μελη κι αν αποτελείται αυτη. 

[Evouni]

7 ώρες πρίν, Sunshine8 είπε:

Συμφωνώ, η πιεση φέρνει αντίθετα αποτέλεσμα. Το θεμα ειναι οτι δεν μου το ξεκόβει και τελείως, αφήνει ενα παραθυράκι . Πιστεύω οτι θελει απλα φοβάται. Προσπαθώ να του εξηγήσω ότι αν ειναι πρεπει να το παρει απόφαση λόγω της ηλικίας μου. Αλλα δε θα συνεχίσω την πίεση. Αν το αποφασίσει μόνος του, που πιστεύω πως ειναι πιθανον αν σταματησω να το συζητάω (γιατι νομίζω σχεδον μου εχει γινει εμμονή)  εχει καλώς. Αλλιως δε θα τα βάψω και μαύρα, με ενδιαφέρει να είμαι αγαπημένη με την οικογένεια μου απο όσα μελη κι αν αποτελείται αυτη. 

Σε καταλαβαίνω κι εγώ στην ίδια φάση είμαι ..εμένα θέλει αλλά μου προφασίζεται οικονομικούς λόγους οι οποίοι και τον κάνουν αρνητικό στο ενδεχόμενο . Εγώ είμαι 36 και με αγχώνουν τα χρόνια που περνάνε από την άλλη το θέλω σαν τρελή ένα δεύτερο παιδάκι (έχω ένα μικρούλη 7 μηνών ) . Το μόνο που φοβάμαι είναι μην μου μείνει απωθημένο και μετά από κάποια χρόνια τον βλέπω και τον θεωρώ υπεύθυνο που δεν μου χάρισε ένα δεύτερο μωρό . Αυτό δεν ξέρω πως θα λειτουργήσει αργότερα στην σχέση μας . Είναι ένας υπέροχος σύζυγος αλλά με πολλές ανασφάλειες σε οικονομικά θέματα και αυτό πολλές φορές μας πάει πίσω . Έχω δει ότι όσες συζητήσεις και να κάνω δεν έχουν αποτέλεσμα . Ελπίζω κάποια στιγμή να αλλάξει γνώμη και το ίδιο εύχομαι και ο δικός σου