Ύπνος - προβλήματα με τον υπνο!!!!!

[aglaia]

είναι ο μόνος τρόπος για να μας κάνουν να αντιδράσουμε όπως θέλουν εκείνα.

Το μωρό δεν έχει καν συνείδηση του εαυτού του σε αυτή την ηλικία. Δεν μπορεί να έχει χειριστική συμπεριφορά. Δεν είναι δυνατό να προσπαθεί να χειριστεί τον ενήλικα.

 

Αυτά είναι προβολές αισθημάτων των ενηλίκων στα μωρά.

 

Οι ενήλικες συχνά αποδίδουν δικές τους ιδιότητες στο μωρό (είναι πονηρό, είναι κακό, είναι έξυπνο, είναι χαζό...) παρανοώντας εντελώς τη συμπεριφορά τους.

 

Η ψυχολογία έχει ξεκαθαρίσει αρκετά τις ικανότητες ενός βρέφους για κάθε ηλικία και η χειριστική συμπεριφορά σίγουρα δεν είναι μέσα σε αυτές τους πρώτους μήνες της ζωής τους.

[soniak]

aglaia επειδή το μήνυμα της ΜΠΟΥΚΙΤΣΑΣ αναφέρεται σε εμένα, δεν νιώθω οτι είμαι σε πόλεμο με το παιδί μου, ούτε οτι είναι εχθρός μου και όχι δεν μου φέρθηκαν έτσι ως μωρό. απλώς υπάρχουν στιγμές που τα νεύρα σου φτάνουν σε οριακό σημείο. και δεν θα πιστέψω καμία αν μου πει οτι δεν έχουν σπάσει ποτέ και καθόλου τα νεύρα της και οτι κάθε μέρα βιώνει την απόλυτη χαρά γιατί ή λέει ψέματα ή έχει πάρει κάτι...μην κρίνετε τόσο γρήγορα. ο καθένας έχει την άποψή του και λειτουργεί με βάση τα πιστεύω του.

[soniak]

ευχαριστώ aglaia

[soniak]

Δεν ξερω αν διαβασατε την δημοσιευση μου στο ΒΑΛΤε ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΝΟ. Υπαρχει ένα βιβλίο που θα λύσει όποιο προβλημα υπνου έχετε με τα παιδια σας , εμείς πάντως σωθήκαμε

ΚΟΙΜΗΣΟΥ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ

 

olir καλησπέρα.διάβασα το post σου για το βιβλίο. το έχω αγοράσει εδώ και καιρό και το έχω εφαρμόσει.αλλά θα ήθελα να ρωτήσω κάποια πράγματα και να έχω την άποψη και κάποιου άλλου που το έχει διαβάσει και εφαρμόσει.ευχαριστώ σόνια

[nnm004]

Βρε κοριτσια , οπως ειπαμε τοσες φορες εδω δεν κρινεται καμια για καλη η κακια μαμα , η καθεμια κανει οτι ακριβως θεωρει σωστο για το/τα παιδια της , σιγουρα τα νευρα ολονων εχουν σπασει απο κουραση και εγω τωρα τελευταια πιανω τον εαυτο μου να παραμιλαει μπινελικια πολλες φορες λογω κουρασης .Αλλα την μικρη μου χωρις να υπαρχει λογος , δηλαδη να θελω να παω τουαλετα , να χρειαζεται να ταισω τον μικρο ( αν και την περνω διπλα μαζι μας ) , να ειμαι με σαπουναδες ή αμα πρεπει να μαγειρεψω αμεσα εκεινη τη στιμγη για να μην καει το κρεμμυδακι στο τσιγαρισμα δεν την αφηνω να κλαψει . δεν μου αρεσει να κλαιει , με στεναχωρει και νοιωθω οτι υποφερει . Ουτε τον πιτσιρικα δηλαδη αφηνω να κλαιει, ειναι 26 μηνων και ακομα τον περνω αγκαλια , ακομα τον κανω σουπερ μαν , ακομα μολις ξυπναει ερχεται για αγκαλιτσες , δεν το παιζω τελεια μαμα , ειμαι φωνακλου μαμα , ομως απο τη μια ειμαι ανθρωπος και περνανε ΟΛΑ απο τα χερια μου χωρις ιδιαιτερες βοηθειες , και εγω χανω ευκολα την υπομονη μου και ξεχναω οτι ειναι μικρα πλασματακια που χρειαζονται μονο στοργη και οχι ιδιαιτερα μαλωματα . Το να το παρεις 10 αγκαλιες παραπανω ουτε το κακομαθαινεις ουτε του κανεις τα χατηρια , το να πας του αγοραζεις 1000 παιχνιδια ειναι κακο , οχι να εισαι στοργικη μαζι του . Η μπεμπα δεν πολυκαθεται μονη της , δεν της αρεσει ρε παιδι μου φοβαται , θελει παρεα παντα , πως τωρα εγω θα τολμησω να το αλλαξω αυτο αφου το παιδι δεν θελει , απο τη μια λεμε οτι καταλαβαινουνε τα παντα αλλα απο την αλλη εμεις πρεπει να αγνοοουμε αυτο που θελουνε και να τα "εκπαιδευουμε" ? τα παιδια τα μαθαινεις οτι πρεπει ναειναι καλοι ανθρωποι ,δικαιοι , στοργικοι , υπευθυνοι κτλ κτλ δεν τα μαθαινεις οτι για να κοιμηθουνε πρεπει να πλαντα3ουνε στο κλαμα ή πρεπει να μαθουνε να μενουνε μονα τους ενω φοβουνται . Ο Κωνσταντινος μου απο 11 μηνων και πανω δεν καθοτανε λεπτο μονος , εκλαιγε ακομα και δωματιο να αλλαζα , φοβοτανε πολυ την εγκαταλειψη οπως και καθε νορμαλ παιδακι στην ηλικια του οπου καπου εκει αρχηζει η προσκοληση με τη μαμα , δεν καθοτανε λεπτο μονος , ακομα και στα παιχνιδια του με ηθελε διπλα , οχι οτι με επαιζε απλως ηθελε να με εχει διπλα, κουραστικο αρκετα αλλα υπεροχο συνναμα, το απολαμβανα που ο μικρος μου με αγαπουσε τοσο . Τωρα σταδιακα ηρεμει ολο αυτο , ο Ντινακος μας μεγαλωσε και αρχησε να συνιδιτοποιει οτι οταν αλλαζουμε δωματιο δεν εξαφανιζομαστε αλλα γυρναμε , παιζει μονος του αν και πολλες φορες μας "παρασυρει" στα παιχνιδια του , μεγαλωνει , αμα του ειχα στερησει τοτε εκεινη τη χαρα να με εχει συνεχεια διπλα του τι θα ειχα κερδισει ??? τιποτα , απλβως θα ειχα ενα παιδακι οπου θα ειχε πλαντα3ει στο κλαμα χωρις να 3ερει το λογο , αυτο που θελω να πω οτι ειναι τα παιδακια μεγαλωνουνε τοσο γρηγορα και αναπολεις τοσο τις στιγμες μαζι τους οπου ειναι εντελως κριμα να μην εχεις μονο ομορφες στιγμες να θυμασαι κανεις δεν κατηγορησε κανενα οτι ειναι κακος γονεας ή μαμα , για να μπαινουμε εδβ μεσα και να ενδιαφερομαστε τοσο ολες πολυ καλες ειμαστεγια τα παιδια μας . Ειναι κριμα ομως να φαιρομαστε σκληρα και να τα αντιμετωπιζουμε σαν αντιπαλους , στην τελικη τα φεραμε στον κοσμο για να τα λατρεψουμε οχι για να τα παραταμε να κλαινε χωρις λογο και αιτια . Ταπεινες μου αποψεις ολα αυτα .

[Agapi6]

Αγαπη τα μωρακια περνανε διαφορες φασεις και κατα καιρους εχουν περιοδους αυπνιας κι ανησυχιας......το μωρο σου κλαιει γιατι κατι το ενοχλει (δοντακια, πονακια) κι οχι για να σου σπασει τα νευρα..........σε αυτες τις φασεις το πιο ευκολο ειναι να το παιρνεις μαζι σου και να κοιμασαι ετσι λιγο καλυτερα......κιεμεις το ζουμε κατα διαστηματα......

 

Υπαρχουν και ψυχολογοι που δεν μισουν τα παιδια, κι αυτοι συστηνουν να μην αφηνουμε να κλαιει το μωρο γιατι του δημιουργουνται αισθηματα εγκαταλειψης και αυτα θα αφησουν ιχνη πανω στο χαρακτηρα και την συμπεριφορα του.........οσο κι αν νομιζουν μερικοι ενα μωρακι δεν καταλαβαινει οτι εσυ απλα του δινεις ενα μαθηματακι συμπεριφορας και γι αυτο το αγνοεις (αν ηταν τοσο εξυπνα θα επαιρναν και πτυχιο κεμπριτζ με το που εκλειναν τα 2 ) νομιζει οτι ειναι παρατημενο και δεν ενδιαφερονται οι γονεις του.......το οτι μπορει να "στρωσει" η συμπεριφορα του δεν ειναι ενα θετικο σημαδι, το μωρο παραιτειται και παυει να περιμενει στοργη........αυτο επιδιωκουμε απο το μωρο μας?

 

Λιγα χρονια ειναι αυτα που εχει αναγκη την αμεση ανταποκριση και φροντιδα μας, σε λιγο καιρο ουτε να το αγκαλιασουμε δε θα μας αφηνει (ειδικα αν το "εκπαιδευσουμε" να μη θελει αγκαλιες).......ας το δουμε θετικα κι ας κανουμε λιγη υπομονη.........

 

Ψαξε να δεις τι το ενοχλει τοσο...ακομα κι αν ποναει η αγκαλια της μαμας δρα ανακουφιστικα!!!

 

Το ξέρω ότι κάτι το ενοχλεί και δεν μου αρέσει ότι δεν μπορώ να βρω τι είναι αυτό. Θέλω να το πάρω αγκαλίτσες και όλα αυτά αλλά όταν υπάρχει ένα μεγαλύτερο παιδί και τίθεται θέμα ζήλιας δεν είναι εύκολο.

[vera]

Το να το παρεις 10 αγκαλιες παραπανω ουτε το κακομαθαινεις ουτε του κανεις τα χατηρια , το να πας του αγοραζεις 1000 παιχνιδια ειναι κακο , οχι να εισαι στοργικη μαζι του .

 

τα παιδια τα μαθαινεις οτι πρεπει ναειναι καλοι ανθρωποι ,δικαιοι , στοργικοι , υπευθυνοι κτλ κτλ δεν τα μαθαινεις οτι για να κοιμηθουνε πρεπει να πλαντα3ουνε στο κλαμα ή πρεπει να μαθουνε να μενουνε μονα τους ενω φοβουνται .

 

αυτο που θελω να πω οτι ειναι τα παιδακια μεγαλωνουνε τοσο γρηγορα και αναπολεις τοσο τις στιγμες μαζι τους οπου ειναι εντελως κριμα να μην εχεις μονο ομορφες στιγμες να θυμασαι κανεις δεν κατηγορησε κανενα οτι ειναι κακος γονεας ή μαμα , για να μπαινουμε εδβ μεσα και να ενδιαφερομαστε τοσο ολες πολυ καλες ειμαστεγια τα παιδια μας . Ειναι κριμα ομως να φαιρομαστε σκληρα και να τα αντιμετωπιζουμε σαν αντιπαλους , στην τελικη τα φεραμε στον κοσμο για να τα λατρεψουμε οχι για να τα παραταμε να κλαινε χωρις λογο και αιτια .

 

Πολυ σωστα!!!

[vera]

Αγαπη υπομονη......δεν μπορεις να κανεις κατι αλλο.....θα περασει κι αυτο!

[angela_kgr]

Το μωρό δεν έχει καν συνείδηση του εαυτού του σε αυτή την ηλικία. Δεν μπορεί να έχει χειριστική συμπεριφορά. Δεν είναι δυνατό να προσπαθεί να χειριστεί τον ενήλικα.

 

αυτο νομιζω οτι τα λεει ολα και μπορει να γινει χρησιμος οδηγος της συμπερυφορας και των αντιδρασεων μας απεναντι στα μωρακια μας.

[nnm004]

Το ξέρω ότι κάτι το ενοχλεί και δεν μου αρέσει ότι δεν μπορώ να βρω τι είναι αυτό. Θέλω να το πάρω αγκαλίτσες και όλα αυτά αλλά όταν υπάρχει ένα μεγαλύτερο παιδί και τίθεται θέμα ζήλιας δεν είναι εύκολο.

Καταλαβαινω τι θες να πεις , ετσι λειτουργουσα τον πρωτο μηνα οταν ειχα και τα 2 παιδακια , φοβομουνα μηπως ζηλεψει ο γιος μου και ετσι ημουνα πολυ λητη και τσιγγουνα στις αγκαλιες με την μικρη , και τοτε το ειπα στον ψυχολογο μου ο οποιος με "μαλωσε" και ειπε οτι η αγκαλια μου πρεπει να ειναι ανοιχτη και για τα 2 παιδακια μου , απο τη μια τον ενα απο την αλλη την αλλη και απο τοτε ετσι κανω , σιγουρα ζηλευει και ο Κωνσταντινος αλλα δεν πειραζει ολα τα αδελφια σε μικρη ηλικια ζηλευουνε , και τα 2 παιδακια αγκαλιτσα για να νοιωθουνε τη ζεστασια της μαμας και τα 2 .

[ΜΠΟΥΚΙΤΣΑ]

Καταλαβαινω τι θες να πεις , ετσι λειτουργουσα τον πρωτο μηνα οταν ειχα και τα 2 παιδακια , φοβομουνα μηπως ζηλεψει ο γιος μου και ετσι ημουνα πολυ λητη και τσιγγουνα στις αγκαλιες με την μικρη , και τοτε το ειπα στον ψυχολογο μου ο οποιος με "μαλωσε" και ειπε οτι η αγκαλια μου πρεπει να ειναι ανοιχτη και για τα 2 παιδακια μου , απο τη μια τον ενα απο την αλλη την αλλη και απο τοτε ετσι κανω , σιγουρα ζηλευει και ο Κωνσταντινος αλλα δεν πειραζει ολα τα αδελφια σε μικρη ηλικια ζηλευουνε , και τα 2 παιδακια αγκαλιτσα για να νοιωθουνε τη ζεστασια της μαμας και τα 2 .

 

Αυτο ακριβως.........Και τα 2,3,4,5.................

[Μίκα]

Όταν γινόμαστε γονείς, πέφτουμε με τη μια στα βαθιά (και τα ρημάδια δεν έρχονται με οδηγίες χρήσης!) και -επειδή όλοι έχουμε και από μία γνώμη-πέφτουμε στην παγίδα να ακούμε τις απόψεις όλων και περισσότερο αυτών που είναι ήδη γονείς - άρα ξέρουν-, των γονιών μας - τόσα παιδιά μεγάλωσαν, δεν θα ξέρουν;-,των φίλων μας, των άσχετων στο πάρκο, κλπ.

 

Ας πω τώρα και εγώ ως σχετική (!) την δική μου άποψη.

Το θέμα του ύπνου είναι από τα πιο δύσκολα test για τους γονείς. Περνάς από διάφορες φάσεις. Εγώ ήμουν από τους τυχερούς γονείς. Δεν ξενύχτησα με βρέφος καθόλου (και όχι, ούτε έπαιρνα, ούτε έβαζα κάτι στο γάλα!). Όταν πλησίαζε η μέρα να γεννήσω άρχισαν τα όργανα. Ίσως να φταίω κι εγώ που ζάλισα το παιδί - η μαμά θ ακάνει νινί, θα έχεις αδελφάκι, θα παίζετε μαζί, τώρα θα έρθει, μετά θ αέρθει ώσπου ένα υπε΄ροχο βράδυ απλώς... δεν κοιμήθηκα. Και τώρα τι κάνουνε; Τι ήταν ΄τωρα αυτό; Μαμάααα

 

Το άφησα να κλάψει , εκνευριζόμουν, έσπασαν τα νεύρα μου (ένα lexotanil παρακαλώ!) και των γύρω μου φαντάζομαι και αποτέλεσμα κανένα. Ευτυχώς δεν ξυπνούσε και το άλλο. Άρχισε να ζητάει γάλα και διάφορα. Μετά δεν ήθελε να κοιμηθεί το βράδυ. Άλλος γύρος κλάματος και φωνών. Και τελικά μου ήρθε η επιφοίτηση. "Μην αγχώνεσαι, μην εκνευρίζεσαι, πάρτο αγκαλιά, χαϊδεψε το, ηρέμησέ το. Αυτό που θέλει είναι να νοιώσει άσφάλεια (ζήλια από το μικρό, παιδικός, πολλές ώρες μακριά μας). Και ω! το παιδί είναι μία χαρά. Ε, δεν κοιμάται πλέον από τις 20:30 αλλά μεγάλωσε, μην το ξεχνάμε. Όσο μεγαλώνουν αλλάζει η συμπεριφορά αλλά και οι συνήθειές τους.

 

Γι' αυτό λοιπόν ομοιοπαθούσες και μη υπομονή και φιλάκια και χαδάκια, λέω εγώ και όλα θα στρώσουν.

 

Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Νομίζω πως το ένστικτό μας, μας λέει τι πρέπει να κάνουμε. Ταπεινη μου γνώμη και... συγνώμη για το σεντόνι. (ουπς!έκανα και ρίμα).

[elenir]

Καλημέρα κορίτσια,

για όσες έχουμε ξαναμιλήσει να θυμίσω καταρχάς ότι συμμετείχα στο forum παλαιότερα ως metanastis αλλά για τεχνικούς λόγους έκανα επανεγγραφή ως elenir.

Λοιπόν ήθελα και εγώ να καταθέσω την μικρή μου εμπειρία στο θέμα ύπνος. Το αγγελούδι μας είναι μόνο 4 μηνών. Ήσυχο παιδάκι γενικά ώσπου πριν 10 περίπου μέρες αρχίσαμε το εξής: Ενώ κοιμόταν στην κούνια της από 20 ημερών, μόλις την έβαζα για ύπνο, χωρίς εμφανή λόγο (είχε φάει, δεν είχε κολικούς, νύσταζε ήδη) άρχιζε να γκρινιάζει και να κλαίει και να μην κοιμάται αν δεν την έπαιρνα αγκαλιά! Όταν δε επιχειρούσα να αφήσω το δωμάτιο φώναζε "ΜΑ"!!!!!!!!Αν είναι δυνατόν!Από την μια χαιρόμουνα που το παιδί μου με αναγνώριζε, από την άλλη το παιδάκι ξυπνούσε μέσα στον ύπνο του και επειδή δεν ήμουνα δίπλα της έκλαιγε με λυγμούς ώσπου και πάλι να την πάρω αγκαλιά. Σκεφτόμουνα τι να κάνω και πως να την αντιμετωπίσω...Και αν εγώ κάποια στιγμή λείπω με τον μπαμπά της ή δεν μπορώ εγώ προσωπικά να την βάλω για ύπνο? Επειδή ο καθένας λέει τα δικά του το συζήτησα μόνο με το γιατρό της. Από όσα του είπα για το παιδί, το πρόγραμμα του και την συμπεριφορά του, κατέληξε ότι η μπουμπού έχει αναπτύξει πολύ γρήγορα την μνήμη της και επειδή παίζουμε και ζουζουνίζουμε όλη την ημέρα το βράδυ πιέζει τον εαυτό της να μην κοιμηθεί και χάσει ερεθισματα από την μαμά της! Μου σύστησε την μέθοδο του βιβλίου "ΚΟΙΜΗΣΟΥ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ". Δεν σας λέω ότι δεν ήταν δύσκολο! Ειδικά τα 2 πρώτα βράδια ήταν μαρτυρικά!Έκλαιγα και εγώ μαζί με το παιδί. Τώρα μετά από 5 νύχτες η μπουμπού κοιμάται μετά από 5 λεπτά γκρίνιας στις 10 το βράδυ και ξυπνάει μόνο στις 4.30-5 για πιπίλα και μετά στις 9-9.30 το πρωί. Ξυπνάει με όρεξη με χαμόγελα και αγκαλίτσες! Δεν ξέρω αν εγώ είμαι σκληρή μάνα...μπορεί...Δεν μπορούσα όμως ούτε το παιδί να ακούω να κλαίει και να τρομάζει με το παραμικρό επειδή ξυπνούσε και δεν με έβλεπε δίπλα του, ούτε και εγώ να αντέξω την αυπνία δεδομένου ότι στις 8 παρά είμαι στο πόδι με την δουλειά.

Σίγουρα το μωρό μου θα αλλάξει πρόγραμμα ξανά και ξανά και δεν είναι ρομπότ. Θέλω να πιστεύω όμως ότι καταλαβαίνει πόσο την αγαπώ και τρέμω γι' αυτήν και ότι δεν θα έχει ψυχικά τραύματα επειδή για κάποιες μέρες την άφησα να κλάψει για να μάθει να κοιμάται μόνη της. Και εννοείται ότι και παιχνιδάκια και αγκαλιές κάνουμε κάθε μέρα με το που γυρίσω σπίτι.

Ελπίζω να μην σας κούρασα και πάνω απ' όλα να μην είμαι κακή μαμά... Είναι και μένα το πρώτο μου παιδάκι και δεν θα ήθελα να στηριχτώ σε αυτά που λένε γιαγιάδες κλπ.

[soniak]

elenir δεν είσαι κακή μαμά.καμία δεν είναι. κακές θα είμασταν αν δεν ασχολιόμαστε καθόλου, τα αφήναμε όλη μέρα να κλαίνε, αν δεν τους δίναμε ερεθίσματα, αγάπη, χάδια κλπ.αν είμασταν κακές μαμάδες δεν θα μας απασχολούσε και όλο αυτό το θέμα.θα λέγαμε άστο και ότι γίνει...κάθε άλλο.δεν θα μείνει με ψυχιά τραύματα το παιδί σου, δεν το βασανίζεις.λαμβάνει όλη την αγάπη και την τρυφερότητα απο εσένα μέσα στην μέρα και το βράδυ σιγά σιγά καταλαβαίνει οτι είναι ώρα για ύπνο και όχι παιχνίδια. Και η δικιά μου κάποιες βραδιές το ίδιο έκανε. έχω χρησιμοποιήσει και εγώ το βιβλίο και μου κοιμάται μια χαρά.θα δείς μεγαλώνοντας θα κοιμάται πιο πολύ το βράδυ. μην αγχώνεσαι.αφού βλέπεις οτι μέσα στη μέρα είναι μέσα στην χαρά και την γλύκα. Δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες και πρέπει να το δείξουμε εμείς στα παιδιά μας και όχι να περιμένουμε μέχρι να πάνε 5 χρονών να το καταλάβουν.....γιατί τότε είναι αργά.καλημέρα σε όλες

[vera]

Οταν το μωρακι ειναι τοσο μικρο ειναι φυσιολογικο να θελει την αγκαλια της μαμας του για να ηρεμησει.......το περασαμε κι εμεις......κοιμοταν μονο στην αγκαλια μου και ξυπνουσε μολις τον ακουμπουσα στο κρεββατι.......

 

Ακολουθησα κι εγω καποια στιγμη την μεγαλη εξυπναδα της παιδιατρου να τον αφησω να κλαψει/δεν παθαινει τιποτα, και εκλαιγε επι μιαμισι ωρα σε σημειο υστεριας...δεν σταματησε να κλαιει.......επρεπε προφανως κατα τους υποστηριχτες του βιβλιου αυτου να περιμενω να λιποθυμησει απο την ενταση και να το κανω καθημερινα μεχρι να "μαθει το μαθημα του και να βγαλει το σκασμο"..........ειδα κι επαθα να τον ηρεμησω..........και ΝΑΙ αισθανθηκα πολυ κακη μητερα, καθομουν αραχτη στον καναπε περιμενοντας ποτε θα το βουλωσει το μικρο μου και θα υποταχτει στην θεληση μου.....

 

...ρωτησα και την εξυπνη την παιδιατρο τι επρεπε να κανω και εκανε την παπια, αλιμονο της αν παθαινε κατι ο μικρος μου .......αυτο το "αστο να κλαψει/δεν παθαινει τιποτα" βαζει πολυυυυυυυ νερο απο παντου.......αμα παθει κατι το παιδι της μαμας που παιρνει τετοιου ειδους συμβουλες και τις εφαρμοζει να δω που θα κρυφτει οποιος τις δινει.........εβγαλε κηλη απο το κλαμα το παιδι μιας γνωστης και της απαγορευσε ο γιατρος να το ξαναφησει να κλαψει.......

 

 

..δεν το ξανακανα και δεν χρειαστηκε να παει 5 ετων για να ξεπερασει την αναγκη για υπνο στην αγκαλια, λιγη υπομονη ηταν αρκετη......υπαρχουν πολλοι τροποι να ηρεμησεις ενα μωρο χωρις να το υποβαλεις σε πολυωρα ουρλιαχτα...... πηρα μια θαυμασια κουνια και τον εβαζα μεσα.......μια χαρα την εβρισκε και καθοταν εκει και κοιμοταν χωρις να αποζηταει συνεχεια την αγκαλια μου.......κι αυτος ευχαριστημενος κι εγω μπορουσα να κανω τις δουλειες μου......

[αννα α]

καλησπερα κ απο μενα! εχω κ εγω εναν γιο ο οποιος απο την 2 εβδομαδα ξεκινησε να κλαιει κ να μην κοιμαται,λογω κολικων.γεννησα με καισαρικη κ ημουν πολυ ταλαιπωρημενη κ φυσικα αναστατωθηκα κ φοβηθηκα οταν το μωρο μου αρχισε να κλαιει.ο παιδιατρος μου σε καμμια περιπτωση δεν μου ειπε να τον αφησω να κλαψει.αντιθετα καθε φορα που πηγαινα με οπλιζε με υπομονη.το μωρο μου ειναι 5 1/2 μηνων κ οσο αφορα το θεμα υπνου,αρχισε να κοιμαται σχεδον καλα πριν 2 εβδομαδες περιπου.καμμια μερα δεν τον αφησα να κλαψει.το μονο που μπορεις να κανεις σε ενα "δυσκολο" παιδι ειναι να του δωσεις αγαπη!δεν λεω κ εγω μεσα στην κουραση μου καποιες φορες μπορει να του μιλησα λιγο εντονα,αλλα το μετανιωνα την ιδια στιγμη.ειναι απλα ανθρωπινα πλασματα κ μας χρειαζονται...φανταστειτε να χρειαζομασταν εμεις βοηθεια κ να μας παρατουσαν κλειδωμενους σε ενα δωματιο για να μαθουμε να στεκομαστε μονοι μας στα ποδια μας... με την διαφορα οτι εκεινα κ να θελουν να σταθουν δεν μπορουν! δεν γραφω για να κρινω. καμμια μας δεν ειναι κακη μανα.ολες λατρευουμε τα παιδια μας πιο πολυ απο τον καθενα,απλα μερικες εχουμε λιγοτερη υπομονη κ ισως περισσοτερη κουραση...

[elenir]

Κορίτσια καλημέρα και πάλι,

μετά από 5 μέρες που ακολούθησα την μέθοδο για τον ύπνο ήθελα απλά να σας πω το εξής: κάθε βράδυ η μικρούλα μου ξύπναγε στις 4.30-5 γιατί της έπεφτε η πιπίλα, δεν με έβλεπε και έκλαιγε γοερά. Χθες για πρώτη φορά έγινε το εξής: Ξύπνησε κατά τις 5 παρά (εγώ φυσικά ξύπνια από τις 4.15 από συνήθεια πια) και αντί να κλάψει, την άκουγα να παίζει και να γελάει στα σκυλάκια που κρέμονται από το φωτεινό νανούρισμα. Μέσα σε 10 λεπτά είχε ξανακοιμηθεί χωρίς πιπίλα, χωρίς να κλάψει ή να φοβηθεί που δεν με είδε και το πρωί στις 9 που έφευγα για την δουλειά ξύπνησε χαμογελαστή- χαμογελαστή και με κοιτούσε. Ίσως ήταν τυχαίο γεγονός, αλλά απλά ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας...

Επίσης, ξέχασα να σας πω ότι κάθε μεσημέρι που έρχομαι από την δουλειά κοιμάται στην αγκαλιά μου έτσι όπως την χαιδεύω και της μιλάω και μετά την βάζω στο καρότσι της και κοιμάται 1-2 ωρίτσες. Απλά το βράδυ έχουμε μουσικούλα- μπάνιο- γαλατάκι- φιλάκια και καληνύχτες...

[soniak]

δυστυχώς όλες βγάζετε πολύ εύκολα συμπεράσματα.....

[κωνκων]

Καλημέρα και άπο μένα.

Ο μικρός μου για να κοιμηθεί ήθελε κούνημα στα χέρια. Απ όταν γεννήθηκε ακουλουθούσαμε την ίδια διαδικασία για τον ύπνο. Χαμηλός φωτισμός, μπανάκι, παιχνιδάκι στο ντύσιμο,τάισμα και ύπνος. Έχω διαβάσει και εγω το ''κοιμήσου παιδί μου'' αλλά δεν τα εφάρμοσα όλα. Για να κόψω το κούνημα, τον κουνούσα λίγο του έλεγα τραγουδάκι και τον άφηνα στο κρεβάτι του. Μετά απο λίγο σηκωνώταν και έκλαιγε. Πήγαινα αμέσως τον έκανα αγκαλίτσα του έδινα το αρκουδάκι του και έφευγα. Σε 2 μέρες κοιμόταν χωρίς κούνημα στα χέρια. Αν του πέσει η πιπίλα δεν κλαίει και δεν ξυπνάει. Συνήθως κάνουμε ενα τάισμα για γάλα στις 4-5 το πρωί. Όλα καλά λοιπόν!

Κάτι πήρε το μάτι μου για μια διαφωνία, δεν κατάλαβα αν είναι για το βιβλίο ή για προσωπικές απόψεις, πάντως στο βιβλίο ''κοιμήσου παιδί μου'' δεν λέει πουθενά να αφήνεις να κλαίει το παιδί με τις ώρες.

Ευχομαι όλα τα παιδάκια να είναι καλά στην υγεία τους, να είμαστε και εμείς γερές να τους προσφέρουμε την αγάπη μας και την φροντίδα και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.

[vera]

Μα οταν σου λενε "ασε το παιδι να κλαιει, δεν παθαινει τιποτα, καποια στιγμη θα βαρεθει πρεπει να μαθει τα ορια του κλπ" δεν σου λεει κανεις ποση ωρα μπορει να κλαιει...θεωρουν δεδομενο οτι μετα απο 5-10 λεπτα θα σταματησει........αμα ηταν για 5 λεπτο βρε χαζες ειμαστε εμεις?

 

Η παιδιατρος μας ελεγε απο την αρχη να το αφησουμε να κλαιει γιατι "ειναι ενα πονηρο σατανικο πλασματακι που μας κανει οτι θελει" και την αγνοουσαμε (την ειχα ρωτησει μαλιστα ποσο μπορει να κλαιει και μου λεγε μην ανησυχεις.....)μεχρι που παθαμε παρακρουση καποια στιγμη......εκλαιγε χωρις λογο, ηθελε συνεχεια αγκαλια, δεν κοιμοταν περαν της αγκαλιας μου (μιλαω για τον 1 μηνα)...δεδομενου οτι ειχα λαλησει απο την αυπνια (δεν κοιμομουν πανω απο ενα 2ωρο το 24ωρο, καποια στιγμη τα παιξα, ημουν ετοιμη να πηδηξω απο το μπαλκονι και ειπαμε μηπως εχουμε αδικο και να δοκιμασουμε να τον αφησουμε να κλαψει........μηπως τελικα ειμασταν υπερβολικοι.

 

Οπλιστηκαμε με υπομονη, τον αφησαμε στο κρεββατακι του κι αρχισε ο μαραθωνιος......εκλαιγε κι εκλαιγε κι γκαζωνε οσο περνουσε η ωρα......πηγαινα τον χαιδευα, του γλυκομιλουσα, εβαζα μουσικη, δεν σταματουσε με τιποτα......λεγαμε δεν μπορει θα κουραστει και θα σταματησει........ΠΕΡΑΣΕ 1 ΜΙΣΙ ωρα μεχρι να εμπεδωσουμε οτι δεν λειτουργουσε η εξυπναδα της παιδιατρου.....το παιδι εκλαιγε σπαραχτικα κι ετρεμε...μολις τον πηρα αγκαλια ηρεμησε........

 

Διαβασα και το non cry solution που περιγραφει πολυ παραστατικα πως νιωθει το παιδι οταν καλει την μητερα του κι εκεινη αγνοει τις αναγκες του για στοργη, περιγραφει και τα προβληματα συμπεριφορας που αναπτυσσουν τα παιδια που εγκαταλειπονται να κλαινε συνεχεια και ηρθα στα ισα μου..........εκτοτε ξερω ποτε με παιρνει να δωσω "μαθηματα οριων" στο παιδι μου και ποτε με εχει αναγκη να του δειξω οτι νοιαζομαι και το λατρευω........

 

Οταν ειπα στην παιδιατρο (εκανε ξανα την εξυπνη) για το περιστατικο σηκωσε του ωμους τον ηπιε και παραδεχθηκε οτι πανω απο 20λεπτο δεν πρεπει να κλαινε γιατι μπορει να παθουν ζημια (παιδακι γνωστης οπως ειπα παθαινε ομφαλοκηλη απο το κλαμα)

 

 

Ηδη τα μωρα ριχνουν τοσο κλαψιμο τους πρωτους μηνες που συχνα δεν ειμαστε σε θεση να ανακουφισουμε οσο κι αν προσπαθουμε, κριμα κι αμαρτια ειναι να τα αφηνουμε να υποφερουν οταν η λυση ειναι μια γλυκια αγκαλιτσα.......σιγα πια την κουραση που απαιτειται........λιγος καιρος ειναι και οταν περπατησουν τα κυνηγαμε για να τα αγκαλιασουμε.......

 

Οπως ειπα υπαρχουν τροποι να διασκεδαζει το μωρο και μακρια απο την αγκαλια.......πηραμε μια σουπερ κουνια και την καταβρισκε τελεια ο μικρος.....

[vera]

Παντως καθε φαση κλαμματος ειναι διαφορετικη......ο γιος μου που ναι πολυ ξεροκεφαλος (κατα ομολογια της γιατρου) οταν θελει κατι και δε του το δινω η δεν το επιτρεπω κλαιει για λιγο, ακομα κι εντονα αλλα επειδη ξερει οτι δεν θα ενδωσω στην επιθυμια του μετα απο λιγο θα σταματησει..........οταν ομως ξυπναει απο υπνο και με ψαχνει το κλαμμα ειναι τελειως διαφορετικο....ουρλιαζει και σπαραζει μεχρι να τον αγκαλιασω......τωρα βεβαια μεγαλωσε και σταματει μολις με δει.....ησυχαζει αμεσως γιατι ξερει οτι ειμαι κοντα του.Ειναι μεγαλος και καταλαβαινει.....

 

Αν αργησω για καποιο λογο να παω και να με δει εστω, συνεχιζει το κλαμμα και γινεται σπαραχτικο..........διαβασα καπου οτι τα μωρα εχουν το φοβο της εγκαταλειψης και γι αυτο ζητανε τους γονεις τους......ειδικα οταν ειναι μικρουλια καθε φορα που φευγει η μαμα νομιζουν οτι την χανουν......δεν καταλαβαινουν οτι αυτη εχει και δουλειες η οτι θελει να του δωσει ενα μαθημα η οτι δεν δικαιουνται περα απο Χ αγκαλιες το 24ωρο......εχουν μια αναγκη για επαφη και την επιζητουν με το κλαμμα....ειναι ο μονος τροπος τους για επικοινωνια.....

[Agapi6]

Τελικά ο μικρός από την ημέρα που έγραψα τον "πόνο" μου εδώ δεν ξαναξύπνησε το βράδυ. Αν τυχόν έχει κάποια ανησυχία, κάθομαι κάτω στο πάτωμα δίπλα στην κούνια του και τον χαιδέυω και ηρεμεί. Δεν έχω σκοπό να ταλαιπωρήσω το παιδί γιατί όπως ανέφερε και η Βέρα, τώρα που είναι μικρά μπορούμε να χαρούμε την αγκαλιά τους. Και στεναχωριέμαι που όλα αυτά δεν τα εφάρμοσα στην κόρη μου γιατί είχα το άγχος του "πρέπει".

[beboulix]

το καινουργιο που κανει η δικια μου ειναι να σηκωνεται ορθια κ να κλαιει σπαρακτικα.

βεβαια μολις με δει ηρεμει αλλα μολις φυγω απο το δωματιο ξανα τα ιδια.

οποτα προτιμω να της χαίδεψω λιγο το κεφαλακι παρα μεχρι να ηρεμησει παρα να ουρλιαζει,να την αγνοω κ τα νευρα μου να γινονται κροσια.

[elenir]

Κορίτσια βοήθεια!

Θα αυτοκτονήσω λόγω αυπνίας. Θυμάστε που σας είπα ότι με την μέθοδο "Κοιμήσου παιδί μου" το μικρό μου είχε στρώσει? Ε, πάνε οι λίγες αυτές ευτυχισμένες μέρες ύπνου! Εδώ και λίγες μέρες με έχει ταράξει πάλι. Ξυπνάει κατά τις 4-5 (στάνταρ ώρα) και κλαίει συνέχεια. Σηκώνομαι, βάζω πιπίλα, της μιλάω γλυκά, ησυχάζει κανένα 10λεπτο και μετά πάλι τα ίδια. Αυτό γίνεται τουλάχιστον για καμιά ώρα...Δεν είναι λερωμένη, δεν πεινάει (δοκίμασα να την ταίσω μήπως είναι αυτό), δεν έχει κολικούς (είναι 4 μηνών και παίρνει και infacolic)... Τι να κάνω δεν ξέρω...Από την αυπνία τα νεύρα μου ειναι χάλια και τα βάζω και με τον άντρα μου τον κακομοίρη που δεν μου φταίει σε τίποτα. Αισθάνομαι άχρηστη μάνα που δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλει το μωρό μου. Εντωμεταξύ πριν την ταίσω το βραδυνό της, ακούμε μαζί μουσική, της μιλάω και αφού κάνει μπάνιο, τρώει το γάλα της και την βάζω αμέσως για ύπνο. Κάνω κάτι λάθος στην σειρά??? Σας παρακαλώ βοηθήστε με οι πιο έμπειρες. Έχω πελαγώσει...

[angela_kgr]

elenir η γνωμη μου ειναι να χαλαρωσεις, να αρχισεις να βλέπεις πιο ηρεμα το θέμα του ύπνου και να μην περιμενεις απο το μωρακι σου ότι θα κοιμηθει συγκεκριμένη ώρα ή με συγκεκριμενο τρόπο....

καντε αυτα που κανετε και ασε το να σε οδηγήσει με βαση τις αναγκες του.Πολλές φορές γινόμαστε τόσο φορτικές και πιεστικές στα παιδια μας (χωρίς να έχουμε κακή προθεση...)που τα εκνευρίζουμε και τα δυσκολεύουμε σε απλά καθημερινα πράγματα.

Για να μη κοιμάται καλά(σύμφωνα με τα δικα σου θέλω ) σημαινει ότι κάτι το ενοχλεί ή το προβληματίζει.Αυτο μπορει να ειναι κάτι πρακτικό ή αντικειμενικό ή μπορει να ειναι και κάποιο θέμα της μητέρας που το μεταδίδει στο παιδί της.

Οτι και να συμβαίνει πάντως μην σε πιανει πανικός , προσπάθησε να βοηθησεις τον ευατο σου να ηρεμήσει και θεωρω πως θα βελτιωθούν τα πράγματα.