ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΝΟΥ(κοιμήσου παιδί μου)

[BabyCute]

Αν και με τα περισσότερα από τα υπόλοιπα συμφωνώ σε γενικές γραμμές, με αυτό διαφωνώ εντελώς. Όχι τα παιδιά της συγκοίμησης συνήθως δε φεύγουν με κλάματα. Μπορεί να φύγουν στα 3 ή στα 4, φεύγουν όμως κατά κανόνα με αυτοπεποίθηση. Μπορεί τον πρώτο καιρό να ξυπνήσουν καμιά φορά (κυρίως για τουαλέτα ή νερό ή από όνειρο, φυσιολογικά πράγματα), αλλά είναι πια και δική τους ανάγκη το δικό τους κρεβάτι. Κι αυτό γιατί και ικανοποιείται η ανάγκη τους για ασφάλεια και επαφή κατά τον ύπνο τον πρώτο καιρό και γίνεται σεβαστή η ετοιμότητά τους για μετάβαση και ταυτόχρονα χτίζεται καθημερινά η ανεξαρτησία τους μέσα από άλλες δραστηριότητες (π.χ. ανάληψη ευθυνών κατάλληλων για την ηλικία)

 

Επίσης εγώ προσωπικά δε θεωρώ ότι η μαμά είναι το αφεντικό. Στις σχέσεις των ανθρώπων δε χωράνε αφεντικά, εκτός κι αν μιλάμε για τον εργοδότη. Μπορείς να αφήσεις το μωρό για λίγο και να του τραγουδάς για να ακούει τη φωνή σου και να νιώθει καλά και να απομακρυνθείς σταδιακά μιλώντας και τραγουδώντας. Αυτό χτίζεται μέρα με την ημέρα και είναι στηριγμένο στην εμπιστοσύνη και το δεσμό ασφάλειας με τη μητέρα.

Εχω δει τοοοοσα παιδια να τα στέλνουνε στο κρεβάτι τους οχι με κλάματα αλλα με ουρλιαχτά!! Και τότε ειναι που αρχίζει το ελεγχόμενο κλάμα κανονικότατα! Εννοείται αν εχεις την πολυτέλεια να κοιμάσαι με τη παιδι σου μέχρι να ειναι δέκα, σχεδον έφηβος δηλαδή, τότε εννοείται θα βαρεθεί θα ανεξαρτητοποιηθεί και θα θελει να φύγει μόνος του!

Για μένα και για παααααααααρα πολλες άλλες που δεν δεν μπορούμε να κοιμηθούμε με τα παιδια μας μέχρι τα δέκα α) γιατι το μωρο μεσα ξυπνάει δέκα φορές και θηλάζει (προτείνεις να το φέρω και αυτο στο κρεβάτι; ) και αν σηκωθώ ο μεγάλος μπορει να ξυπνήσει στην μέση της νύχτας και να πανικοβληθεί που δεν ειμαι εκεί! β) γιατι δουλεύουμε δέκα ώρες καθε μέρα και χρειαζόμαστε ύπνο χωρις κλωτσους κλπ γ) γιατι μπορει να θελουμε να κοιμηθούμε με τον άντρα μας και για ενα σωρο άλλους λόγους

 

Οσο για το αφεντικό , αν καταφέρεις να μανατζαρεις δυο παιδια με μικρη διαφορα ηλικίας (δεν μιλάω για 6 χρονια ανάμεσα τους που κυριολεκτικά το πρώτο μπορει να μαγειρέψει φαγητό για την οικογένεια!), να τα ικανοποιείς να τα εχεις χαρούμενα , εννοείται χωρις φωνές και χωρις τηλεόραση ολη μέρα και ολα αυτά χωρις να εχεις την ανάγκη κάποια στιγμή να δείξεις οτι εισαι αφεντικό...τότε πραγματικά σου βγάζω το καπέλο! Δεν εισαι ομως σε αυτη την κατάσταση οποτε μιλάς εκ του ασφαλούς .. Σορυ

[mkcm]

Πάντως κι εγώ συμφωνώ με την Baby Cute. Παρόλο που θηλάζω και θήλαζα και τη μεγάλη δε με βόλεψε ποτέ να κοιμάμαι μαζί με το παιδί, προτιμώ να σηκώνομαι όσες φορές χρειαστεί μέσα στη νύχτα και να επιστρέψω στο κρεβάτι μου κι εκείνο στο δικό του. Ταυτόχρονα, έχω 4 περιπτώσεις φιλικών προσώπων που κοιμόντουσαν μαζί με τα παιδιά τους και οι 2 συνεχίζουν (τα παιδιά πλέον είναι 6 και 8 χρονών αντίστοιχα), ενώ στις άλλες 2 όντως με κλάματα πήγαν τελικά τα παιδιά στα κρεβάτια τους και 3 - 4 νύχτες την εβδομάδα θα τρυπώσουν μέσα στη νύχτα στο κρεβάτι των γονιών. Βέβαια, αν εκείνους δεν τους πειράζει δεν υπάρχει πρόβλημα, εμένα όμως κάτι τέτοιο δε θα με ευχαριστούσε.

Τώρα για το θέμα του αφεντικού. Σε ένα σπίτι πρέπει να υπάρχουν κανόνες και τους κανόνες αυτούς καλώς ή κακώς οι γονείς τους θέτουν και όχι τα παιδιά. Δεν έχει να κάνει με ζητήματα εξουσίας ή ιεραρχίας, αλλά με το αντικειμενικό του πράγματος, ότι αν δεν υπάρχουν κανόνες δεν μπορείς να λειτουργήσεις. Αυτό ισχύει για όλα τα περιβάλλοντα. Κι εφόσον υπάρχουν κανόνες πρέπει να τηρούνται... Ε, ο γονιός θα το εξασφαλίσει αυτό.

Έχω, πάντως, την αίσθηση και με βάση τα όσα έχω διαβάσει, ότι είναι πολύ σημαντική η ύπαρξη κανόνων, προκειμένου τα παιδιά να νιώθουν ασφαλή.

[miriki]

Δε διαφωνώ καθόλου με τα όρια και τους κανόνες, υπάρχουν όμως πολλοί τρόποι για να προκύψουν. Πολλές φορές το πώς παρουσιάζεις και το πώς προβάλλεις κάτι προκαλεί και σε σένα τον ίδιο μια σειρά από αντιδράσεις. Αν θεωρείς ότι το παιδί προσπαθεί να έχει το πάνω χέρι, τότε χρειάζεσαι να του δείξεις ποιος είναι το αφεντικό. Αν θεωρείς ότι μαθαίνει και παλεύει να βγάλει νόημα, τότε το καθοδηγείς.

 

Το μωρό ναι πιστεύω ότι είναι πιο λειτουργικό να είναι κοντά στο κρεββάτι σου και όχι δε χρειάζεται να πάει 10 χρονών για να φύγει από εκεί γίνεται και νωρίτερα και πολύ πιο ήπια.

Το τι ταιριάζει σε κάθε οικογένεια είναι πολύ ιδιαίτερο, οπότε ας μη γενικεύουμε.

 

Λυπάμαι πολύ που το σχόλιό μου σε ζόρισε τοσο πολύ ώστε να καταφύγεις σε προσωπική επίθεση. Κάποια στιγμή που θα νιώθεις καλυτερα μπορουμε να το ξανασυζητήσουμε.

[BabyCute]

Το τι ταιριάζει σε κάθε οικογένεια είναι πολύ ιδιαίτερο, οπότε ας μη γενικεύουμε.

 

Α μπράβο αυτο ειναι!

 

Αν μιλάς για μένα miriki μου δεν με ζόριςε το σχόλιο σου αλλα όντως με πρόσβαλε. Απευθύνεσαι σε μάνες που πασχίζουν να κάνουν το παν για τα παιδια τους, να τα αναπτύξουν να τα κάνουν σωστούς ανθρώπους, χωρις φωνές, ξύλο και αηδίες και το να υπόνοεις οτι μαλλον κατι δεν κάνουμε καλα γιατι δεν χρειάζεται να δείχνουμε σε ενα παιδι ποιος ειναι το αφεντικό , το μονο που πρεπει να κάνουμε ειναι να τους μιλάμε και αυτο ειναι όλο νομίζεις οτι θα κατςει καλα.... Πραγματικά πιστεύει οτι ολα τα παιδια κάθονται ακούνε τι τους λες οσο ωραία και να τους το περιγραφεις;και ας ειναι 2,5 και εσύ κρατας το ενος μηνός στο άλλο χέρι και προσπαθείς να το θηλασεις;

 

Ας μην κρίνουμε ρε κοριτςια τι κάνουν οι άλλες , αλίμονο , δεν ειναι ολα αςπρο μαύρο, είμαστε εδω να υποστηρίξουμε η μια την αλλη και οχι να την υποβιβάζουμε!

 

Τεσπα.. Peace!

[mkcm]

Σε αυτό που λέει η Baby Cute συμφωνώ απόλυτα. Προφανώς και οι περισσότερς από μας προσπαθούμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με σεβασμό στην προσωπικότητά τους, χωρίς φωνές, ξύλο, κλπ. Αλλά, πραγματικά, αν βρω έστω και μια μάνα που με δυο μωρά παιδιά, όπου μια δεδομένη στιγμή το ένα βρίσκεται σε αλλόφρονη κατάσταση ενώ η ίδια προσπαθεί να αλλάξει, ταΐσει, πλύνει, κοιμήσει, κλπ. το άλλο που δεν έχει προσπαθήσει να δείξει πιο είναι το "αφεντικό" ή δεν έχει υψώσει τη φωνή της όχι απλά θα της βγάλω το καπέλο, αλλά θα την πληρώσω να μου κάνει ιδιαίτερα....

[BabyCute]

αλλά θα την πληρώσω να μου κάνει ιδιαίτερα....

Χαχα καλο!! Να σου πω μοιραζόμαστε το κόστος; Χρειάζομαι και εγω ιδιαίτερο!

 

Υ.Γ παντα έλεγα οτι ΠΟΤΕ δεν θα βάλω το παιδι μου στο καρέκλακι σκέψης , ήμουν εντελώς αντίθετη.... Μέχρι που έκανα το δεύτερο!

[miriki]

Γιαυτό λοιπόν είπα πιστεύω και θεωρώ και η προσωπική μου άποψη κλπ. Γιατί δεν πρόκειται για θέσφατα, αλλά για προσωπικές αντιλήψεις. Επίσης γιαυτό δεν κάνω προσωπικές επιθέσεις. Γιατί δεν ξέρεις τι ζόρια τραβάει ο άλλος κάθε φορά, ούτε που θα βρεθείς σε δεδομένη στιγμή.

 

Διαφώνησα με την άποψη ότι ΟΛΑ τα παιδιά της συγκοίμησης φεύγουν με κλάματα ή στην εφηβεία, κυρίως επειδή το έθεσες ως δεδομένο σε μια άλλη μαμά. Επίσης είπα ότι δε μου ταιριάζει ως νοοτροπία η έννοια του αφεντικου.

 

Αλλάζουμε, μαθαίνουμε, προχωράμε, αλλά όχι όταν ταμπουρωνόμαστε πίσω από αυτό που κάνουμε. Επίσης το ότι κάποιος άλλος λέει κάτι διαφορετικό από εμάς δε σημαίνει ούτε ότι βάλλεται εναντίον μας, ούτε ότι τα κάνει ΟΛΑ τέλεια και σωστά...

[Foteinina]

Τελικά δεν είσαι ακομψη. Είσαι απλα κομπλεξικη και κακιασμενη. Και για να πεσω στο επιπεδο σου, λυπαμαι τα παιδακια σου που μεγαλωνουν με μια τετοια μανα.

 

 

Αντιθετως, εγω πιστευω οτι τα παιδακια της nafsikaki ( το ενα δεν εχει γεννηθει ακομα απ` ο, τι καταλαβα-[ με το καλο!!!]) ειναι ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΑ που εχουν μια τοσο στοργικη μανα οπως ειναι η Nafsikaki.

[nafsikaki]

Εχω δει τοοοοσα παιδια να τα στέλνουνε στο κρεβάτι τους οχι με κλάματα αλλα με ουρλιαχτά!! Και τότε ειναι που αρχίζει το ελεγχόμενο κλάμα κανονικότατα! Εννοείται αν εχεις την πολυτέλεια να κοιμάσαι με τη παιδι σου μέχρι να ειναι δέκα, σχεδον έφηβος δηλαδή, τότε εννοείται θα βαρεθεί θα ανεξαρτητοποιηθεί και θα θελει να φύγει μόνος του!

Για μένα και για παααααααααρα πολλες άλλες που δεν δεν μπορούμε να κοιμηθούμε με τα παιδια μας μέχρι τα δέκα α) γιατι το μωρο μεσα ξυπνάει δέκα φορές και θηλάζει (προτείνεις να το φέρω και αυτο στο κρεβάτι; ) και αν σηκωθώ ο μεγάλος μπορει να ξυπνήσει στην μέση της νύχτας και να πανικοβληθεί που δεν ειμαι εκεί! β) γιατι δουλεύουμε δέκα ώρες καθε μέρα και χρειαζόμαστε ύπνο χωρις κλωτσους κλπ γ) γιατι μπορει να θελουμε να κοιμηθούμε με τον άντρα μας και για ενα σωρο άλλους λόγους

 

Οσο για το αφεντικό , αν καταφέρεις να μανατζαρεις δυο παιδια με μικρη διαφορα ηλικίας (δεν μιλάω για 6 χρονια ανάμεσα τους που κυριολεκτικά το πρώτο μπορει να μαγειρέψει φαγητό για την οικογένεια!), να τα ικανοποιείς να τα εχεις χαρούμενα , εννοείται χωρις φωνές και χωρις τηλεόραση ολη μέρα και ολα αυτά χωρις να εχεις την ανάγκη κάποια στιγμή να δείξεις οτι εισαι αφεντικό...τότε πραγματικά σου βγάζω το καπέλο! Δεν εισαι ομως σε αυτη την κατάσταση οποτε μιλάς εκ του ασφαλούς .. Σορυ

 

εχω τελειως διαφορετικη αποψη για το θεμα συγκοιμησης. αν ενα παιδακι θελει να κοιμαται μεχρι τα 10 του με τους γονεις κατι αλλο φταιει και οχι η συγκοιμηση. καποια αλλη συναισθηματικη ελλειψη πρεπει να εχει. εγω κοιμομουν με την μαμα μου και μια χαρα πηγα στο κρεβατι μου και μονη μου μαλιστα. βεβαια αυτη ειναι η γνωμη η δικη μου μην παρεξηγηθω παλι. αν μια μαμα θελει και μπορει να κοιμαται με τα παιδια της ας το κανει.αν παλι δεν μπορει και δεν εχει αυτη την ''πολυτελεια'' μια χαρα κοιμουνται και στην κουνια τους.κανεις δεν το κρινει αυτο... το θεμα ειναι να ειναι ευτυχισμοενο πρωτα το παιδι και μετα εμεις ειτε με συγκοιμηση ειτε οχι.

[nafsikaki]

Αντιθετως, εγω πιστευω οτι τα παιδακια της nafsikaki ( το ενα δεν εχει γεννηθει ακομα απ` ο, τι καταλαβα-[ με το καλο!!!]) ειναι ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΑ που εχουν μια τοσο στοργικη μανα οπως ειναι η Nafsikaki.

 

ναι περιμενω το δευτερο παιδακι μου! σε ευχαριστω πολυ!

[ΜΑΙΡΗ Χ.]

Γεια σας μανούλες.

Δεν ξέρω αν απευθύνομαι στο σωστό post, ελπίζω όμως να μου πείτε την γνώμη σας.

Και επειδή δεν θέλω να πολυλογώ και να σας πω το ιστορικό της μικρής μου θα φτάσω στο κυρίως θέμα.

Στον ύπνο γενικά δεν ήταν δύσκολο μωρό, Κοιμόταν (αφού σταματησα τον θηλασμό και μετά) συνεχόμενα 10 με 11 ώρες και μόνη της με λίγο χάδι για κανένα 10 λεπτό.

Εδώ και 2 βδομάδες με το που βγαίνω από το δωμάτιο ουρλιάζει και ζητάει την αγκαλιά μου με το που ξαναπάω κοντά της. Καταφέραμε με μουσική να την ηρεμούμε και την παίρνει ο ύπνος. Όμως μου ξυπνάει τα βράδια 2 και 3 φορες ουρλιάζοντας και ξανακοιμάται μετά από πολύ ώρα και μόνο αφού ξαναπιει γάλα.

Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί να συμβαίνει αυτό? Περνάει φάση και θα περάσει ή μήπως είναι τα δοντάκια της που τώρα πλεον 13 μηνών να πονάει περισσότερο και για αυτό μας ξυπνάει και κλαίει???

[Μαρία τικι τικι]

Άκου κοιμισου παιδι μου...θα σου πει τρίτος πως θα κοιμισεις το παιδί ΣΟΥ;; τόσο άσχετη μανα είσαι;;

[smak]

Άκου κοιμισου παιδι μου...θα σου πει τρίτος πως θα κοιμισεις το παιδί ΣΟΥ;; τόσο άσχετη μανα είσαι;;

 

Μαρια.... "τακα τακα τακα τακα τα...."...

[poulxeria]

http://www.contributoria.com/issue/2015-02/5491891fb7f1d3ee4200000b/

[Deena]

http://www.contributoria.com/issue/2015-02/5491891fb7f1d3ee4200000b/

 

:lol::lol::lol::lol:

[Anastasia.V]

και εμενα με καλυψε απολυτα το ποστ της κοπελας!!παρτε αγκαλιτσα τα παιδια σας και απολαυστε τα...οπως και εγω απολαυσα τον υπνο αγκαλια με τη δικη μου μαμα(την εχω χασει δυστυχως) ετσι κανω και με το μωρακι μου και δε το αλλαζω με τιποτα...χερακια και γελακια που με ξυπνουν καθε πρωι..

 

Παλιό το ποστ αλλα κ εγώ μάζι σας

Mado πολυ ωραίο ποστ συμφωνώ με ολα σχεδόν.

[vivien9]

http://www.contributoria.com/issue/2015-02/5491891fb7f1d3ee4200000b/

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ κορυφαίο!

 

 

 

• 
  

[ilpapado]

Αν και με τα περισσότερα από τα υπόλοιπα συμφωνώ σε γενικές γραμμές, με αυτό διαφωνώ εντελώς. Όχι τα παιδιά της συγκοίμησης συνήθως δε φεύγουν με κλάματα. Μπορεί να φύγουν στα 3 ή στα 4, φεύγουν όμως κατά κανόνα με αυτοπεποίθηση. Μπορεί τον πρώτο καιρό να ξυπνήσουν καμιά φορά (κυρίως για τουαλέτα ή νερό ή από όνειρο, φυσιολογικά πράγματα), αλλά είναι πια και δική τους ανάγκη το δικό τους κρεβάτι. Κι αυτό γιατί και ικανοποιείται η ανάγκη τους για ασφάλεια και επαφή κατά τον ύπνο τον πρώτο καιρό και γίνεται σεβαστή η ετοιμότητά τους για μετάβαση και ταυτόχρονα χτίζεται καθημερινά η ανεξαρτησία τους μέσα από άλλες δραστηριότητες (π.χ. ανάληψη ευθυνών κατάλληλων για την ηλικία)

 

Επίσης εγώ προσωπικά δε θεωρώ ότι η μαμά είναι το αφεντικό. Στις σχέσεις των ανθρώπων δε χωράνε αφεντικά, εκτός κι αν μιλάμε για τον εργοδότη. Μπορείς να αφήσεις το μωρό για λίγο και να του τραγουδάς για να ακούει τη φωνή σου και να νιώθει καλά και να απομακρυνθείς σταδιακά μιλώντας και τραγουδώντας. Αυτό χτίζεται μέρα με την ημέρα και είναι στηριγμένο στην εμπιστοσύνη και το δεσμό ασφάλειας με τη μητέρα.

 

Ταυτίστηκα τόσο πολύ με αυτά που γράφεις! Συμφωνώ απόλυτα σε όλα. Καθημερινά διαπιστώνω τα οφέλη του κοινού ύπνου, του σεβαςμου στις ανάγκες του παιδιού και την επίδραση όλης αυτής της αντιμετωπιςης στην προσωπικότητα του μικρού. Το έθεσες πολύ όμορφα το θεμα. Χαίρομαι πολύ όταν συναντώ γονείς που υιοθετούν αυτούς τους τρόπους ανατροφής των παιδιών τους. Συγχαρητήρια!

[myfavouritelullaby]

Γεια σας κορίτσια..να καταθέσω κι εγώ την εμπειρία μου.

Μέχρι και πριν έναν χρόνο θα σας έλεγα οτι είμαι κι εγώ εντελώς ΚΑΤΑ αυτής της μεθόδου.Αλλά έχοντας να κοιμηθώ πάνω απο 4 χρόνια,και με 2 πλέον παιδιά που έχουν πρησμενα μάτια απο την αυπνία,θεωρώ όλο αυτό με τη συγκοίμηση μεγάλη παγίδα.

Θεωρώ οτι την ασφάλεια και την αγάπη δεν την παίρνει το παιδί απο τον κοινό ύπνο.Αλλά απο τον τρόπο μας,τα λόγια μας και τα όρια!Αν είσαι μονίμως κουρασμένη και άυπνη δεν θα μιλάς απότομα?Θα μπορείς να έχεις πρόγραμμα στη μέρα σου?'Οχι.Εννοείται οτι θα ανταποκριθείς στο κλάμα απο εφιάλτη/πόνο/αρρώστια.Αλλά τις υπόλοιπες το παιδί πρέπει να ξέρει πώς να κοιμηθεί μόνο του.'Εστω απο το 1ο έτος και μετά (συμφωνώ οτι σαν βρεφάκι έχει άλλες ανάγκες)

Η υπερπροστατευτικότητα μόνο κακό κάνει.Εμένα η μεγάλη την έχει δει οτι κοιμάται όποτε θέλει.Μου έχει χαλάσει και τον ύπνο της μικρής.Πάει 2 και 3 η ώρα να κοιμηθούν.Προσωπικά σφίγγεται η καρδιά μου που τη βλέπω με μαύρους κυκλους κι όχι να τη δω να κλαίει λίγο πριν κοιμηθεί.Θα το αγοράσω το βιβλίο,το είχα πάρει παλιά αλλά δεν το βρίσκω.Είχα διαβάσει τα σχόλια εδώ και το έβαλα κατευθείαν στην άκρη.

Και κάτι άλλο..έχω τρομερή μνήμη τον εαυτό μου όταν ήμουν παιδί.Λοιπόν η μαμά μου μας είχε πάντα πρόγραμμα.Τάδε ώρα θα φας τάδε θα κοιμηθείς..Δεν θυμάμαι ποτέ να με ενοχλούσε,ίσα ίσα μου άρεσε κι ένιωθα ασφάλεια με αυτό.Μου άρεσε που είχα το κρεββατάκι μου,με το πάπλωμα με τη μίνυ μάους.Το μόνο που θυμάμαι με παράπονο είναι οτι δεν έπαιζε πολύ μαζί μας.Αυτά τα ολίγα απο μία άυπνη...

[Deena]

Γεια σας κορίτσια..να καταθέσω κι εγώ την εμπειρία μου.

Μέχρι και πριν έναν χρόνο θα σας έλεγα οτι είμαι κι εγώ εντελώς ΚΑΤΑ αυτής της μεθόδου.Αλλά έχοντας να κοιμηθώ πάνω απο 4 χρόνια,και με 2 πλέον παιδιά που έχουν πρησμενα μάτια απο την αυπνία,θεωρώ όλο αυτό με τη συγκοίμηση μεγάλη παγίδα.

Θεωρώ οτι την ασφάλεια και την αγάπη δεν την παίρνει το παιδί απο τον κοινό ύπνο.Αλλά απο τον τρόπο μας,τα λόγια μας και τα όρια!Αν είσαι μονίμως κουρασμένη και άυπνη δεν θα μιλάς απότομα?Θα μπορείς να έχεις πρόγραμμα στη μέρα σου?'Οχι.Εννοείται οτι θα ανταποκριθείς στο κλάμα απο εφιάλτη/πόνο/αρρώστια.Αλλά τις υπόλοιπες το παιδί πρέπει να ξέρει πώς να κοιμηθεί μόνο του.'Εστω απο το 1ο έτος και μετά (συμφωνώ οτι σαν βρεφάκι έχει άλλες ανάγκες)

Η υπερπροστατευτικότητα μόνο κακό κάνει.Εμένα η μεγάλη την έχει δει οτι κοιμάται όποτε θέλει.Μου έχει χαλάσει και τον ύπνο της μικρής.Πάει 2 και 3 η ώρα να κοιμηθούν.Προσωπικά σφίγγεται η καρδιά μου που τη βλέπω με μαύρους κυκλους κι όχι να τη δω να κλαίει λίγο πριν κοιμηθεί.Θα το αγοράσω το βιβλίο,το είχα πάρει παλιά αλλά δεν το βρίσκω.Είχα διαβάσει τα σχόλια εδώ και το έβαλα κατευθείαν στην άκρη.

Και κάτι άλλο..έχω τρομερή μνήμη τον εαυτό μου όταν ήμουν παιδί.Λοιπόν η μαμά μου μας είχε πάντα πρόγραμμα.Τάδε ώρα θα φας τάδε θα κοιμηθείς..Δεν θυμάμαι ποτέ να με ενοχλούσε,ίσα ίσα μου άρεσε κι ένιωθα ασφάλεια με αυτό.Μου άρεσε που είχα το κρεββατάκι μου,με το πάπλωμα με τη μίνυ μάους.Το μόνο που θυμάμαι με παράπονο είναι οτι δεν έπαιζε πολύ μαζί μας.Αυτά τα ολίγα απο μία άυπνη...

 

Κορίτσι υπομονή και καλή επιτυχία!

 

Μια από τις βασικότερες ενστάσεις μου απέναντι στις έρευνες που έχουν βγάλει πορίσματα σχετικά με την συσχέτιση ελεγχόμενου κλάματος - αυξημένου στρες του παιδιού είναι ότι δεν έχουν λάβει υπ' όψιν και δεν έχουν συνυπολογίσει την "προϊστορία" της οικογένειας, κυρίως τις βάσεις της σχέσης με τους γονείς (κυρίως με την μαμά) που χτίζεται κατά την διάρκεια της ημέρας. Το να παίρνεις 10-15 μωρά και να τα βάζεις σε ένα μη οικείο δωμάτιο σε ένα νοσοκομείο, χωρίς την οποιαδήποτε προετοιμασία αφήνοντάς τα να κλαίνε χωρίς να επιτρέπεις στον γονιό να παρέμβει για να τα καθησυχάσει και μετά να βγάζεις πόρισμα ότι τα μωρά υπέφεραν από στρες (σώπα!!!) εμένα μου κλοτσάει έντονα στην λογική μου!!!

 

Μyfavouritelullaby πρέπει να οπλιστείς με υπομονή, γιατί με το μεγάλο παιδάκι λογικά θα δυσκολευτείς αρκετά. Κρίσιμο είναι να φτιάξεις και να τηρήσεις ευλαβικά μια ρουτίνα που θα ξεκινά αρκετά νωρίτερα από την επιθυμητή ώρα ύπνου και να αποφύγεις την υπερκούραση (αν το μεγάλο παιδί κοιμάται το μεσημέρι, ίσως θα βοηθούσε ο ύπνος να περιοριστεί ή και να κοπεί).

 

Θα χαρώ πολύ να σε βοηθήσω, αν το θες!

 

Καλή επιτυχία και πάλι!

[myfavouritelullaby]

Ναι!!Θέλω!!

Δεν κοιμάται μες τη μέρα καθόλου αλλά ξυπνάει πολύ αργά το πρωί.Αν προσπαθησω να την ξυπνήσω δεν ξυπνάει με τίποτε (αφού έχει κοιμηθεί 3!!!) γίνεται ο χαμός,βασικά είναι σε λήθαργο.Ξεκινάω τη ρουτίνα και συνέχεια "κάτι ξέχασε να μου πει","διψάει" ή "κάτι θέλει να πει στον μπαμπά.Δοκίμασα να της βάλω τηλερόραση στο δωμάτιο με μίκυ μάους.'Επιασε για λίγο αλλά μετά πάλι τα ίδια.

Τώρα επιμένει οτι μόνο στο κρεββάτι μου θέλει να κοιμάται,αγκαλιά.Όμως μια περίοδο κοιμόταν στο δικό της..Μετά απο μία ίωση ξανακυλήσαμε.Βέβαια,πάντα αργά.Το λάθος μας ήταν,λόγω συγκοίμησης,οτι της πέρασε πωως μπορεί να έχει το ίδιο πρόγραμμα με εμάς.Δηλ αν με νιώθει ξύπνια να είναι ξύπνια κ εκείνη,όπως και το οτι μπορεί να αποφασίζει εκείνη πότε θα κοιμηθεί.Φυσικά,το πρόβλημα έχει προεκτάσεις αφού 1)χάνει γεύματα,αφού κοιμάται τις ώρες που θα έπρεπε να τρώει 2)δεν μπορούμε να πάμε πουθενά με το σύζηγο (μικρότερο κακό,αλλά έχουμε να βγούμε ραντεβού 4 χρόνια..!)

Το θέμα μου είναι οτι εφόσον πρέπει να μάθω σε 2 παιδιά,το ένα μωρό κι έχουν κρεββατάκια στο ίδιο δωμάτιο πώς θα το κάνω??

[Deena]

Ναι!!Θέλω!!

Δεν κοιμάται μες τη μέρα καθόλου αλλά ξυπνάει πολύ αργά το πρωί.Αν προσπαθησω να την ξυπνήσω δεν ξυπνάει με τίποτε (αφού έχει κοιμηθεί 3!!!) γίνεται ο χαμός,βασικά είναι σε λήθαργο.Ξεκινάω τη ρουτίνα και συνέχεια "κάτι ξέχασε να μου πει","διψάει" ή "κάτι θέλει να πει στον μπαμπά.Δοκίμασα να της βάλω τηλερόραση στο δωμάτιο με μίκυ μάους.'Επιασε για λίγο αλλά μετά πάλι τα ίδια.

Τώρα επιμένει οτι μόνο στο κρεββάτι μου θέλει να κοιμάται,αγκαλιά.Όμως μια περίοδο κοιμόταν στο δικό της..Μετά απο μία ίωση ξανακυλήσαμε.Βέβαια,πάντα αργά.Το λάθος μας ήταν,λόγω συγκοίμησης,οτι της πέρασε πωως μπορεί να έχει το ίδιο πρόγραμμα με εμάς.Δηλ αν με νιώθει ξύπνια να είναι ξύπνια κ εκείνη,όπως και το οτι μπορεί να αποφασίζει εκείνη πότε θα κοιμηθεί.Φυσικά,το πρόβλημα έχει προεκτάσεις αφού 1)χάνει γεύματα,αφού κοιμάται τις ώρες που θα έπρεπε να τρώει 2)δεν μπορούμε να πάμε πουθενά με το σύζηγο (μικρότερο κακό,αλλά έχουμε να βγούμε ραντεβού 4 χρόνια..!)

Το θέμα μου είναι οτι εφόσον πρέπει να μάθω σε 2 παιδιά,το ένα μωρό κι έχουν κρεββατάκια στο ίδιο δωμάτιο πώς θα το κάνω??

 

Το μωρό πόσο είναι?

Τί ύπνους κάνει μέσα στην ημέρα?

 

Καταρχήν, θα πρέπει να κάνεις το βάρβαρο βήμα να την ξυπνάς κάθε μέρα όλο και νωρίτερα, μεταφέροντας όλο και νωρίτερα και την βραδυνή ρουτίνα. Να υποθέσω ότι δεν πάει σχολείο για να κοιμάται ως αργά. Μια λύση θα ήταν να την στείλεις παιδικό, θα την βοηθήσει και στην οριοθέτηση και στο να αντιληφθεί ότι δεν αποφασίζει η ίδια για τα πάντα.

 

Επίσης, αναγκαστικά όλο το σπίτι θα μπαίνει σε mode ύπνου από νωρίς με κλειστά πατζούρια και με συγκεκριμένα σημεία αναφοράς που θα επαναλαμβάνονται κάθε μέρα.

 

Για παράδειγμα, στις 19.00 κλείνετε τα πατζούρια και παίζετε για λίγο έτσι. Κατά τις 19.30 θα βάλεις ώρα βραδυνού φαγητού και μετά λίγα παιδικά. Από νωρίς το απόγευμα θα λες "Σε λίγο νυχτώνει, όταν γίνει τελείως νύχτα θα φάμε, μετά θα δούμε το τάδε παιδικό και μετά θα πάμε όλοι για μπάνιο και ύπνο".

 

Εννοείται ότι ο τόνος σου πρέπει να είναι ήρεμος μεν, αλλά σταθερός και αδιαπραγμάτευτος. Θα τολμήσω να σου πω ότι το γεγονός ότι είναι στο ίδιο δωμάτιο μάλλον σε βολεύει γιατί θα χρειαστεί όλα να τα κάνεις μια φορά.

 

Μετά το μπάνιο τους, καθίστε όλοι μαζί στο δωμάτιό τους να πιουν το γάλα τους μαζί σε ησυχία, διαβάστε παραμύθια και μετά ύπνο.

 

Από εκεί και πέρα, μπορείς να δοκιμάσεις διάφορα και να πας βλέποντας και κάνοντας. Μπορείς να τους πεις ότι αν είναι ήσυχες και δεν μιλάνε θα κάτσεις μαζί τους μέχρι να κοιμηθούν ή ότι πας να κοιμηθείς κι εσύ και ότι αν κάνουν ησυχία θα αφήσεις ανοιχτή την πόρτα τους, αλλά αν κάνουν φασαρία η πόρτα θα κλείσει κ.λπ. Το σημαντικότερο είναι να καταλάβουν (η μεγάλη δηλαδή περισσότερο) ότι δεν θα κάνεις πίσω ο κόσμος να χαλάσει.

 

Θα περάσεις δύσκολα, αυτό είναι το μόνο σίγουρο, αλλά με υπομονή είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρεις. Βασικότατο είναι πάντως να τις ξυπνάς νωρίς το πρωί, για να ρυθμιστεί το εσωτερικό τους ρολόι στα νέα δεδομένα.

[vtgian]

Ειδικά στο θέμα της ρουτίνας θα συμφωνήσω με την Deena. Επίσης, για τουλάχιστον δύωρο πριν την επιθυμητή ώρα ύπνου φρόντισε να μην υπάρχει έκθεση των παιδιών σε οθόνες (τηλεόραση/tablet/κινητό) και επίσης τα φώτα να μην είναι σε ψυχρό φάσμα. Ιδανικά, δε θα πρέπει στο υπνοδωμάτιο να υπάρχει τεχνητός φωτισμός όσο κοιμούνται, αλλά αν χρειάζονται φως να είναι σε χρώμα κόκκινο, πορτοκαλί ή κίτρινο.

Επίσης θα σε βοηθήσει πολύ τα παιδιά έχουν φυσική εκτόνωση της ενέργειάς τους. Να έχουν βγει δηλαδή το απόγευμα σε εξωτερικό χώρο, να τρέξουν, να κινηθούν, να κουραστούν. Προσοχή όμως, όχι σε σημείο εξάντλησης. Γενικά προσπάθησε να αναγνωρίσεις τα σημάδια κόπωσης, πριν αυτά γίνουν εξάντληση που μετά οδηγεί σε υπερένταση και επιμηκύνει το διάστημα στο οποίο μπορούν να κοιμηθούν ήρεμα.

 

Αν και είμαι οπαδός της συγκοίμησης, καταλαβαίνω ότι σε κάποιες οικογένειες δεν γίνεται να λειτουργήσει. Επίσης κάποια παιδιά δεν το θέλουν.

 

Θα τονίσω μόνο ότι η συγκοίμηση δεν οδηγεί σε κακομαθημένα ή εξαρτημένα παιδιά. Οι περιπτώσεις στις οποίες παιδιά 4 - 5 - 6 ετών εξακολουθούν να κοιμούνται με τους γονείς τους, συνήθως δείχνουν ότι υπάρχει άλλο πρόβλημα (εξαρτημένοι γονείς, ανασφαλές γονεϊκό πλαίσιο, κ.α.) που μπλοκάρει την ανεξαρτητοποίηση. Δεν είναι η συγκοίμηση αυτή καθ'αυτή που είναι το πρόβλημα.

[myfavouritelullaby]

το μωρό είναι 16 μηνών.Ξυπνάει 11 με 12.Μες τη μερα κάνει άλλους δύο ύπνους απο 1 ώρα τη φορά.Το νωρίτερο που θα κοιμηθεί είναι 12.

Η μεγάλη έχει κ άστατο ωράριο στο φαγητό,κάτι που συντελεί κατα τη γνώμη μου και στον ύπνο και στη νευρικοτητα.Αυτή τη στιγμή που σας γράφω βλέπει μίκυ μάους για να "χαλαρώσει" και να κοιμηθεί.Της ετοιμάζω και το γάλα της.Αν δεν της έβαζα μίκυ μάους θα πηδούσε πάνω κάτω σαν το κατσικάκι.

[mkcm]

το μωρό είναι 16 μηνών.Ξυπνάει 11 με 12.Μες τη μερα κάνει άλλους δύο ύπνους απο 1 ώρα τη φορά.Το νωρίτερο που θα κοιμηθεί είναι 12.

Η μεγάλη έχει κ άστατο ωράριο στο φαγητό,κάτι που συντελεί κατα τη γνώμη μου και στον ύπνο και στη νευρικοτητα.Αυτή τη στιγμή που σας γράφω βλέπει μίκυ μάους για να "χαλαρώσει" και να κοιμηθεί.Της ετοιμάζω και το γάλα της.Αν δεν της έβαζα μίκυ μάους θα πηδούσε πάνω κάτω σαν το κατσικάκι.

 

Από την προσωπική μου εμπειρία έχω να σου πω, ότι οι οθόνες γενικά (τάμπλετ, κινητό, τιβι) δημιουργούν μια τρομερή νευρικότητα στα παιδιά. Εμάς στο σπίτι μας καθημερινές δεν ανάβει ΚΑΘΟΛΟΥ, σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις και αν το παιδί είναι άρρωστο π.χ. και όλη μέρα στο σπίτι, μπορεί να ανάψει για καμιά ώρα προς το μεσημεράκι και το Σ/Κ το πρωί (όχι πάντα) καμιά ωρίτσα και το μεσημέρι και αυτό είναι.

Όποτε άναβε, έστω και για λίγο, το απόγευμα, μετά η κόρη μου ήταν σε έξαλλη κατάσταση, δυσκολευόταν να ηρεμήσει, ήταν ανήσυχη κατά τη ρουτίνα του ύπνου και είχε πολύ μεγάλη υπερένταση.

Βασικά, νομίζω, ότι πρωταρχικά θα πρέπει να στοχεύσεις στα εξής:

1) να υπάρξει ένα πρόγραμμα μέσα στη μέρα σε ό,τι αφορά τα γεύματα

2) να μεταφερθεί πολύ νωρίτερα ο βραδυνός ύπνος, καθώς η ορμόνη ανάπτυξης εκκρίγνυται κατά τις ώρες 9μμ - 12μμ. Αυτό το κομμάτι θα είναι αρκετά δύσκολο, με δεδομένο, ότι κοιμάται η μεγάλη υπερβολικά αργά, αλλά μπορείς να το παλέψεις βάζοντάς της κάθε μέρα 15' νωρίτερα για ύπνο και ξυπνόντας την αντίστοιχα και νωρίτερα μτο πρωί.