ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΠΝΟΥ(κοιμήσου παιδί μου)

[theano]

Επίσης οι περισσότερες σχολές ψυχολογίας θεωρούν ότι το μωρό δυσκολεύεται και αργεί πολύ περισσότερο να δει τον εαυτό του ως ξεχωριστή οντότητα όταν υπάρχει τόσο μεγάλη προσκόλληση με τη μητέρα.

 

Ποιες ειναι αυτες? Γιατι εγω ξερω ακριβως το αντιθετο! Πες μας ολα τα συγκεκριμενα ονοματα, να δουμε αν εχεις δικιο κι οσα ξερουμε εμεις τα ξερουμε λαθος ή μηπως τελικα δεν ειναι ετσι οπως τα ηξερες εσυ.

 

tasuki μου εδώ δεν είναι δικαστήριο. ούτε εγώ είμαι ένοχη επειδή έχω τη γνώμη μου και χρειάζεται να σου επισυναψω τεκμήρια για να αποδείξω το δίκιο μου!!!!

Εσύ ξέρεις αυτά που ξέρεις και καλά κάνεις. Για μένα και τα ξέρεις και τα καταλαβαίνεις λάθος. Μπορεί και για σένα να ισχύει το ίδιο για την περίπτωσή μου. Εγώ αυτά που ξέρω τα ξέρω επειδή τυχαίνει να συγκατοικώ με επαγγελματία ψυχολόγο που λόγω επαγγέλματος και μόνο θεωρώ ότι έχει μια πιο σφαιρική εικόνα για το θέμα των σχολών ψυχολογίας και του τι πρεσβεύουν απο ότι εγώ και εσύ.Και προφανώς δεν θα μπω στη διαδικασία να του ζητήσω να μου συγκεντρώσει τεκμήρια για να σου αποδείξω το οτιδήποτε Θα με πάρει με τις πέτρες και με το δίκιο του δηλαδή

έχεις internet, αυτό είναι κάτι που μπορείς να το κάνεις και μονη σου αν νομίζεις ότι έτσι θα μπορέσεις να αποδείξεις τα λεγόμενά σου. Εγώ δεν θεωρώ ότι έχω ανάγκη κάτι τέτοιο γιατί δεν είμαι κάτω απο καθεστώς δίκης και δεν είμαι και στο πανεπιστήμιο για να κάνω εργασία και να ανατρέχω σε βιβλιογραφίες. Αυτά τα χω περάσει προ πολλού

 

Δεν προσπαθώ να σου κάνω την έξυπνη προς Θεού και ούτε σου επιτίθεμαι. Κουβέντα κάνουμε και δεν συντρέχει κανένας λόγος εκνευρισμού

 

Άσε που αυτό είναι ένα τελείως αλλο θέμα και νομίζω ότι απο το θέμα της συγκεκριμένης συζήτησης έχουμε ξεφύγει αρκετές συζητήσεις πίσω. Αν θες άνοιξε το αλλού και το συζητάμε εκεί

[Sophia D]

Sharing a bed with your baby

A guide for breastfeeding mothers

 

Breastfeeding is best for your baby's health and your own health. The longer you breastfeed, the greater the health benefits for you both.

It is recommended that your baby shares a room with you for at least

the first 6 months, as this helps with breastfeeding and protects babies

against cot death. Bringing your baby into bed with you means that you can breastfeed in

comfort. This may be why mothers who share a bed with their baby tend t

breastfeed for longer than those who don't.

As it is easy to fall asleep while breastfeeding, especially when lying down,

there are some important points to consider before taking your baby into

bed with you.

In particular, adult beds are not designed with infant safety in mind. Babies can die if they get trapped or wedged in the bed or if a parent lies on them.

So the safest place for a baby to sleep is in a cot by your bed.

However, you can reduce the risk of accidents and, because bed sharing helps with breastfeeding, you may find this leaflet useful.

 

Important - when not to sleep with your baby

Smoking increases the risk of cot death. You should make sure that you

don't fall asleep with your baby in your bed if you (or any other person in the bed) are a smoker, even if you never smoke in bed.

Never sleep with your baby on a sofa or armchair.

Falling asleep with your baby is also dangerous if you (or any other person in the bed) might find it hard to respond to the baby, For example f you:

􀀠 have drunk alcohol

􀀠 have taken any drug (legal or illegal) which could make you extra sleepy

􀀠 have any illness or condition which affects your awareness of your baby

􀀠 are otherwise unusually tired to a point where you would find it difficult

to respond to your baby.

It also may be safest not to bed share in the early months if your baby was born preterm, was small at birth or if he has a high temperature.

 

Reduce the risk of accidents and overheating

Sofas are very dangerous for babies as they can become trapped down the sides or in the cushions. Never lie down or fall asleep with your baby on a sofa or armchair.

Adult beds are not designed for babies. To prevent your baby overheating,

suffocating or becoming trapped:

􀀠 The mattress must be firm and flat - waterbeds, bean bags and sagging

mattresses are not suitable;

􀀠 Make sure that your baby can’t fall out of bed or get stuck between the

mattress and the wall;

􀀠 The room must not be too hot (16-18oC is ideal);

􀀠 Your baby should not be overdressed - he should not wear any more clothes than you would wear in bed yourself;

􀀠 The covers must not overheat the baby or cover the baby’s head;

􀀠 Your baby must not be left alone in or on the bed as even very young babies can wriggle into dangerous positions;

􀀠 Your partner should know if your baby is in the bed;

􀀠 If an older child is also sharing your bed, you or your partner should sleep between the child and the baby;

􀀠 Pets should not share a bed with your baby If you have any questions, your midwife or health visitor will be able to advise you.

 

Your sleeping position

 

If you are bed sharing, it is important to make sure that your baby cannot go under the covers or into the pillow.

Most mothers who are breastfeeding automatically sleep facing their baby

with their body in a position which protects the baby by stopping him moving up or down the bed (see picture).

Your baby will usually lie on his side to breastfeed. When not actually feeding, he should be put on his back to sleep, never on his front or side.

If you are bottle feeding the safest place for your baby to sleep is in a

cot by your bed.

 

[

 

 

Aglaia ego sumfono me ola ta parapano alla polu amfibalo oti ola ta parapano metra lambanonte apo tous goneis pou koimounte me ta paidia tous. Eimai sigouri oti an ginei kapoia ereuna oute to 50% twn gonivn lambanoun ta parapano metra ! Exo dei polles files mou na exoun ta paidia tous sto krebati tous kai sigoura auta pou paratheteis edo den ta exoune katholou upopsi tous. Eidika tora ton xeimona exo dei na ta skepazoune me to paploma pou oi goneis skepazonte...den einai duskolo na gurisei to paploma kai na skepasei to prosopaki tou mwrou!

[theano]

Επίσης οι περισσότερες σχολές ψυχολογίας θεωρούν ότι το μωρό δυσκολεύεται και αργεί πολύ περισσότερο να δει τον εαυτό του ως ξεχωριστή οντότητα όταν υπάρχει τόσο μεγάλη προσκόλληση με τη μητέρα.

 

Ποιες ειναι αυτες? Γιατι εγω ξερω ακριβως το αντιθετο! Πες μας ολα τα συγκεκριμενα ονοματα, να δουμε αν εχεις δικιο κι οσα ξερουμε εμεις τα ξερουμε λαθος ή μηπως τελικα δεν ειναι ετσι οπως τα ηξερες εσυ.

 

tasuki μου εδώ δεν είναι δικαστήριο. ούτε εγώ είμαι ένοχη επειδή έχω τη γνώμη μου και χρειάζεται να σου επισυναψω τεκμήρια για να αποδείξω το δίκιο μου!!!!

Εσύ ξέρεις αυτά που ξέρεις και καλά κάνεις. Για μένα και τα ξέρεις και τα καταλαβαίνεις λάθος. Μπορεί και για σένα να ισχύει το ίδιο για την περίπτωσή μου. Εγώ αυτά που ξέρω τα ξέρω επειδή τυχαίνει να συγκατοικώ με επαγγελματία ψυχολόγο που λόγω επαγγέλματος και μόνο θεωρώ ότι έχει μια πιο σφαιρική εικόνα για το θέμα των σχολών ψυχολογίας και του τι πρεσβεύουν απο ότι εγώ και εσύ.Και προφανώς δεν θα μπω στη διαδικασία να του ζητήσω να μου συγκεντρώσει τεκμήρια για να σου αποδείξω το οτιδήποτε Θα με πάρει με τις πέτρες και με το δίκιο του δηλαδή

έχεις internet, αυτό είναι κάτι που μπορείς να το κάνεις και μονη σου αν νομίζεις ότι έτσι θα μπορέσεις να αποδείξεις τα λεγόμενά σου. Εγώ δεν θεωρώ ότι έχω ανάγκη κάτι τέτοιο γιατί δεν είμαι κάτω απο καθεστώς δίκης και δεν είμαι και στο πανεπιστήμιο για να κάνω εργασία και να ανατρέχω σε βιβλιογραφίες. Αυτά τα χω περάσει προ πολλού

 

Δεν προσπαθώ να σου κάνω την έξυπνη προς Θεού και ούτε σου επιτίθεμαι. Κουβέντα κάνουμε και δεν συντρέχει κανένας λόγος εκνευρισμού

 

Άσε που αυτό είναι ένα τελείως αλλο θέμα και νομίζω ότι απο το θέμα της συγκεκριμένης συζήτησης έχουμε ξεφύγει αρκετές συζητήσεις πίσω. Αν θες άνοιξε το αλλού και το συζητάμε εκεί

[nnm004]

κορτισια καλημερες ,

Δεν ειχα καταλαβει ακριβως περι τηνος συζητατε χθες , ομως ετσι οπως το διαβαζω σημερα θα συμφωνησω οτι τα παιδια ειναιθ καλυτερα να κοιμουνται στο δικο τους κρεββατι , ειτε το κρεββατι αυτο ειναι στο δωματιο του μπαμπα και της μαμας ειτε ειναι σε δικο τους χωρο . Εγω μιλησα για υπνο μαζι καποιες πρωινες ωρες (καλη ωρα σαν εμας που ξυπναει 6.30 και τον περνουμε στο κρεββατι μας μεχρι να παει 7.00 να φαει ή καποιο μεσημερι επειδη δυσκολευετε να κοιμηθει ) .Ποτε δεν σκεφτικα να κοιμηθουμε μαζι με τον πιτσιρικο στο ιδιο κρεββατι , τον ειχαμε στο δωματιο μας το πρωτο διμηνο και μετα τον μεταφεραμε στο ακριβως διπλα δωματιο , αμα θηλλαζα θα τον κρατουσαμε και αλλο στο δικο μας δωματιο . Αλλα και ακομα να θηλλαζεις οπως ειπε και η κοπελα ποιο πανω οτι καλυτερα να ξυπνας καλα καλα να θηλλαζεις το μικρο και να ρευεται μετα για να μην κινδινευει να βγαλει γουλιες και πνηγει . Μα και μενα αδιαφορη με αφινουνε οι ερευνες , δεν θα μεγαλωσω τα παιδια μου συμφωνα με ερευνες θα τα μεγαλωσω συμφωνα με αυτο που θεωρω οτι ειναι καλυτερο για εκεινα . Δεν νομιζω οτι ο μικρος μας στερειτε αγαπης σε συγκριση με ενα παιδακι οπου κοιμοτανε με τη μαμα του στο ιδιο κρεββατι . Η δαιφορα μας με τα αλλα θηλλαστικα ειναι οτι εμεις εχουμε νοημον σκεψη ενο η μαμα γατα δεν εχει , αρα μπορουμε να κρινουμε και καλυτερα . Σε φασεις που Ο Κωνστνατινος μας εβγαζε δοντι και πονουσε ή ειχε γριπη και δεν μπορουθσε να παρει καλη αναπνοη , τον βαλαμε στο δωματιο μας στο παρκοκρεββατο για να τον προσεχουμε και να ειμαστε βεβαιοι οτι ειναι καλα .Στο κρεββατι μας ομως τοσες πολλες ωρες δεν θα τον επερνα , και επειδη το παιδι εχει συνηθησει και θελει την απλα του , να γυρησει , να τεντωθει και οντως γιατι φοβαμαι την καταπλακοση . Δεν υπαρχει λογος για τετοιου ειδους ρισκα . Αλλα ο καθενας μεγαλωνει τα παιδια του οπως εκεινος κρινει σωστα και αυτο νομιζω οτι πρεπει να ειναι το σωστο . 2 γνωμες λεμε εδω μεσα , μια συζητηση κανουμε , οχι ομως να προσπαθουμε να επιβαλουμε τη γνωμη μας σε κανενα.

[renik]

έχετε σκεφτεί να μην τον πάρετε χαμπάρι την ώρα που θα κοιμάστε και να βρεθεί ο μικρός κάτω απο το κρεβάτι?εμενα την πρώτη φορά που είχε πέσει είχε κάνει τέτοιο σημάδι στο κεφάλι και στην μυτούλα που έχουν περάσει 3 μήνες και είναι ακόμα σημαδεμένος!!!και σήμερα το πρωί μου έπεσε για δεύτερη φορά!δεν τον κοιμίζουμε μαζι (από τις αρχές γενάρη αν θυμάμαι καλά), αλλά εχθές μας πήρε ο ύπνος όλους μαζί καθώς παίζαμε στο κρεβάτι

 

Μα γι'αυτο ακριβως επεσε: επειδη δεν κανετε co-sleeping, το κρεβατι δεν ηταν διαμορφωμενο ετσι ωστε να προφυλασσει το μωρο. Εμεις που καναμε co-sleeping απο τον 3ο μεχρι τον 13ο μηνα, δεν επεσε ουτε μια φορα. Ποτε δε θα τολμουσα να κοιμηθω με μωρο σε κρεβατι χωρις ειδικο καγκελο! Αυτο που κανατε εσεις ηταν πολυ επικινδυνο (οπως διαπιστωσες και μονη σου απο το σημαδι που απεκτησε!).

 

tasuki έχω κάγκελα και από τις δύο πλευρές του κρεβατιού!Kαι πολλές φορές που καθόμαστε στο κρεβάτι και παίζουμε πάντα έχω τα κάγκελα, τα κατεβάζω μόνο για να στρώσω το κρεβάτι ή γιατί είναι ψηλό και αλλάζω εκεί τον μικρό για να μην πιάνεται η μέση μου.όλες τις άλλες ώρες το κρεβάτι έχει κάγκελα.Ο μικρός επειδή κάνει πολύ άσχημο ύπνο (γυρνάει σαν σβούρα, σηκώνεται, ξανακάθεται, ξαπλώνει), την μια φορά που έπαθε το γερό στραπάτσο στη μούρη μάλλον είχε σηκωθεί και έπεσε από τα κάγκελα (και να σημειώσουμε ότι έχω και αρκετά μαλακά και πλούσια χαλιά-κάτι που είναι σαν φλοκάτες αλλά πολύ μαλακές)κάτω από το κρεβάτι οπότε γλίτωσε από το να πέσει κατευθείαν στα πλακάκια και να έχουμε χειρότερα ,και χθες δεν ξέρω πως αλλά έπεσε από τα κατωπόδαρα του κρεβατιού, ευτυχώς που πριν κοιμηθούμε κλωτσάγαμε την κουβέρτα και την ρίχναμε κάτω από τα κρεβάτι καθώς παίζαμε και δεν την είχα μαζέψει!με έσωσε η τεμπελιά μου!

Και κάτι άλλο, όπως έγραψα προηγουμένος το πως μεγαλώνει η κάθε μάνα το παιδί της εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, καλό θα είναι να εκφράζουμε την γνώμη μας αλλά να μην κατακρίνουμε με τον τρόπο μας αυτούς που έχουν διαφορετική άποψη από εμας, δεν αναφέρομαι σε καμία κοπέλα συγκεκριμένα απλά με ενοχλεί να προσπαθούμε να επιβάλουμε την γνώμη μας , έχουμε δημοκρατία ο καθένας μπορεί να εκφράσει ελεύθερα αυτό που πιστεύει αλλά και να επιλέξει ότι θεωρεί καλύτερο για τον εαυτό του.φιλικά πάντα και χωρίς καμία πρόθεση για παρεξήγηση.

[Μαρια Στυλιανακη]

η δική μου άποψη σαν μη μαμά, είναι ότι κάθε μαμά πράττει βλεποντας και κάνοντας -

έχει καποιες αρχικές ιδέες, ή έχει ακούσει διάφορα πράγματα ,και μετά αποφασίζει και διαλέγει το τι κάνει.

 

κυριο λογο εχει και το παιδί - τα παιδιά γεννιούνται με διαφορετικό χαρακτήρα, καποια κοιμουνται όλη την ώρα όπου και να τα βάλεις.

ενώ καποια άλλα όχι.

 

Επίσης παίζει ρόλο το αν κατά τη διάρκεια της ημέρας το μωρό έχει χορτάσει την μητέρα του.

Δεν γνωρίζω αν για παράδειγμα η χρήση του babywearing, στην οποία το παιδί έχει μεγάλη σωματική επαφή με την μητέρα για πολλές ώρες,

και αυτό ας πουμε αναπληρώνει την εγγύτητα που δεν έχει το βράδυ?

ή ανάποδα δηλαδή εάν ένα μωρό που παίρνει για τόσες ώρες την σωματική εγγύτητα της μαμάς του,

το βράδυ δεν την έχει τόσο ανάγκη?

Αυτή η έρευνα πχ θα ήταν πολύ ενδιαφέρον. Κατά πόσο δηλαδή τα παιδιά που παίρνουν λιγότερη εγγύτητα σωματική κατά την διάρκεια της ημέρας, πιθανόν να έχουν μεγαλύτερη ανάγκη το cosleeping. ?

 

κάποτε με είχε ρωτήσει μια μητέρα, και μου είχε πει για το παιδί της που ήταν 5 ετών, ότι ήθελε να κοιμαται στο κρεβάτι τους.

Ρώτησα πόση ώρα το βλέπετε μου λέει, καθόλου, γυρναω κατά τις 10 το βράδυ.

Ε, μα καποια πράγματα είναι λογικά, με την μαθηματική έννοια,

εγώ πχ δεν χρειάζομαι καμια έρευνα να μου πει ότι υπάρχει ένα συγκεκριμενο ποσοστό ωριαίο κάθε μέρα

που κάθε παιδί έχει ανάγκη να έχει

σωματική επαφή

πνευματική επαφή

συναισθηματική επαφή με τους γονείς του.

και αν δεν καλυφθεί αυτό την ημέρα, το ίδιο το παιδί θα επιδιώξει να το καλύψει το βράδυ...

και σε κάθε παιδί αυτό το ποσοστό, διαφέρει μεν - αλλά όμως υπάρχει και σε αρκετά παιδιά αυτό το ποσοστό είναι μεγάλο !

 

Νομίζω ότι αποκλείεται στα παιδιά η μέρα και η νύχτα, όπως και σε μας τους ενήλικες να μην είναι συγκοινωνούντα δοχεία, δηλαδή να παίζει ρόλο το τι γίνεται την ημέρα, για το τι γίνεται την νύχτα, και τι ανάγκες υπάρχουν.

 

εγώ θα έπραττα ανάλογα με αυτό που θα μου πει το παιδί μου πρώτα,

έχοντας υποψιν τις συνθήκες της καθημερινότητας της οποίας μπορώ να του προσφέρω και μαζί και τις έρευνες, αλλά σε αυτή τη σειρά.

 

ακούω συχνώ, ότι το ένα παιδί μπορεί να θέλει το βραδυ την εγγύτητα και να μην το ενδιαφέρει η εγγύτητα την ημέρα. ενώ το άλλο παιδί μπορεί να την θέλει την ημέρα και το βράδυ να κοιμαται καλου καιρού στο κρεβατάκι του.

θα ήταν ενδιαφερον να γράψουν οι μητέρες για το εάν υπάρχουν τέτοιες προτιμήσεις στα παιδιά τους, ή το αν τα παιδιά προτιμούν και τα δύο, καποιες μέρες ενώ καποιες άλλες μέρες λιγότερο. δεν ξέρω αν έχει γίνει σχετική έρευνα που θα είχε καλό ενημερωτικό σκοπό, και ειδικα΄εάν συμπεριλαμβανόταν σε αυτό η σχέση με τον ύπνο.

θέλω να το σκεφτώ πως θα γραφτεί και ίσως ανοίξουμε ψηφοφορία για αυτο, θα είναι χρήσιμο, και να είναι σε νέο τόπικ για να μη χαθεί στις πολλές σελίδες.

[tasuki]

Εγώ αυτά που ξέρω τα ξέρω επειδή τυχαίνει να συγκατοικώ με επαγγελματία ψυχολόγο που λόγω επαγγέλματος και μόνο θεωρώ ότι έχει μια πιο σφαιρική εικόνα για το θέμα των σχολών ψυχολογίας και του τι πρεσβεύουν απο ότι εγώ και εσύ.Και προφανώς δεν θα μπω στη διαδικασία να του ζητήσω να μου συγκεντρώσει τεκμήρια για να σου αποδείξω το οτιδήποτε

 

Το θεμα ειναι οτι αν ισχυριζεσαι κατι που ειναι κοινως αποδεκτο οτι δεν ισχυει (προσοχη: ειπες "το μωρο", οχι "το παιδι" με το οποιο δε θα ειχα λογο να διαφωνησω), καλο ειναι να μπορεις να το υποστηριξεις με στοιχεια, γιατι αλλιως ειναι σα αν λεμε οτι το αλκοολ κανει καλο και το ξερουμε επειδη ο συζυγος ειναι ιατρος - μπορει ομως ο συζυγος που ειναι ιατρος να μην υποστηριξε ποτε οτι το αλκοολ κανει καλο, αλλά "ενα ποτηρακι κρασι" κι ο ακροατης να καταλαβε λαθος. Η μεγαλη προσκολληση του μωρου στη μητερα ειναι κοινως αποδεκτο οτι το βοηθαει να γινει ενα ανεξαρτητο παιδι κι ενηλικας στο μελλον κι αυτο η Ψυχολογια το εξηγει βασει της καλυψης των αναγκων: οι αναγκες του ατομου που δεν καλυπτονται του αφηνουν απωθημενα που το κατατρεχουν μελλοντικα. Γι'αυτο βλεπουμε τα μωρα που βρισκονταν συνεχεια στην αγκαλια της μητερας τους να μεγαλωνουν και να γινονται πολυ ανεξαρτητα παιδια - κι αυτο μπορουν να το επιβεβαιωσουν ολες οι μανουλες μεγαλυτερων παιδιων που ειχαν εφαρμοσει το babywearing απο τη γεννηση τους ή τα ειχαν αγκαλια 24 ωρες το 24ωρο.

 

γνωμες λεμε εδω μεσα , μια συζητηση κανουμε , οχι ομως να προσπαθουμε να επιβαλουμε τη γνωμη μας σε κανενα.

 

Συμφωνω. Εγω δεν ειδα την πλευρα που ειναι υπερ του co-sleeping να προσπαθει να επιβαλει τη γνωμη της σε κανεναν, ουτε να αναρτα κανενα πανώ: "Οφειλετε να κοιμαστε μαζι με τα παιδια σας!" Συζητηση κανουμε, αλλά τεκμηριωμενη συζητηση, οχι να εμφανιζουμε τη γνωμη μας ως κατι που υποστηριζει η πλειοψηφια της επιστημονικης κοινοτητας και μετα να μην μπορουμε να το τεκμηριωσουμε.

[euapap]

Καποιος που πιστεύει κάτι καλό είναι να ψάχνει την επιστήμη να δει αν αυτό που πιστεύει τεκμηριώνεται. ειναι πολύ ευκολο να έχουμε γνώμη για όλα, αλλα πολύ επικίνδυνο αν αυτή η γνώμη μας αφορά τα παιδιά μας.

Πόσο μάλλον όταν κάποιος θέλει να πείσει τους άλλους ότι αυτό που κάνουν είναι λάθος.

Αν η επιστήμη έχει καταληξει δε ένα συμπέρασμα, δεν εξαρτάται από την υποκειμενική άποψη και φιλοσοφία του καθενός για το άν είναι σωστό.

[Μαρια Στυλιανακη]

θα συμφωνήσω με την eyapap

 

το πρόβλημα όμως έγκειται και στο γεγονός ότι η επιστήμη δεν βασίζεται και μόνο σε μια ερευνα για να στηρίξει απόψεις και καποιες φορές οι απόψεις δεν είναι παράλληλες.

 

έτσι θέλω να επιστήσω προσοχή στα εξής

 

έτσι όπως η ψυχολογία μιλάει για ασφαλή προσκόλληση, υπάρχει και κάτι άλλο που ονομάζεται προστατευτικότητα -

η υπερπροστατευτικότητα και η υποπροστατευτικότητα.

είναι όμως διαφορετικά πράγματα, πολύ ενδιαφέρον - έχουν άμεση σχέση, αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα.

 

theano έγραψε:

Επίσης οι περισσότερες σχολές ψυχολογίας θεωρούν ότι το μωρό δυσκολεύεται και αργεί πολύ περισσότερο να δει τον εαυτό του ως ξεχωριστή οντότητα όταν υπάρχει τόσο μεγάλη προσκόλληση με τη μητέρα.

 

για παραδειγμα εγώ σαν ο χ αναγνώστης που δεν εχω το χρόνο να ασχοληθώ και να ψάξω, δεν κατάλαβα τι σημαίνει απο αυτό που έγραψες,

νομίζω ότι θα ήταν ενδιαφέρον να βρείς theano τα στοιχεία για αυτό το πράγμα έτσι ώστε να δουμε πως αυτό συνδέεται με άλλες θεωρίες που κυκλοφορούν, ή να ρωτήσεις τον σύζυγό σου, νομίζω μόνο καλό θα είναι για τους αναγνώστες να ενημερωθούν καλύτερα γιατί αυτό που έγραψες είναι ασαφές έτσι όπως είναι διατυπωμένο....

 

πχ

τι εννοείς όταν γράφεις " το μωρό δυσκολεύεται και αργεί ..."?

σε τι βοηθάει να δει το μωρό νωρίτερα ότι είναι ξεχωριστή οντότητα?

εννοείς ότι ξεκινάει το στάδιο της προσκόλλησης νωρίτερα?

 

τι κερδίζει ένα μωρό αν καταλάβει νωρίτερα απο ότι άλλα παιδιά ότι είναι ξεχωριστή οντότητα απο την μητέρα ?

τι χάνει ένα παιδί αν καταλάβει πιο μετά απο άλλα παιδιά ότι είναι ξεχωριστή οντότητα απο την μητέρα?

και πόσο πιο μετά είναι αυτό? μιλάμε για μήνα? μιλάμε για χρόνο?

μαθαίνει κατι γρηγορότερα? αισθάνεται καλύτερα? σε τί του κάνει καλό?

 

γιατί δηλαδή είναι καλύτερα να καταλάβει νωρίτερα οτι είναι ξεχωριστή οντότητα?

 

όταν λες

" όταν υπάρχει τόσο μεγάλη προσκόλληση με τη μητέρα"

μήπως εννοείς την υπερπροστατευτικότητα? γιατί είναι κάτι εντελώς διαφορετικό αν εννοείς αυτό.

 

Αυτό που ξέρω εγώ και έχω διαβάσει είναι ότι η ανάγκη του μωρού για προσκόλληση

(με την έννοια που αυτή χρησιμοποιείται για να δείξει την εμμονή του μωρού στο πρόσωπο της μητέρας και την ανησυχία του με κάθε αποχωρισμό απο αυτή, σε αντίθεση με το προηγούμενο διάστημα όπου αυτό δεν εκδηλωνοταν τόσο πολύ εώς ελάχιστα)

ξεκινά αυτή καθ αυτή οταν το μωρό ήδη έχει συνειδητοποιήσει ότι είναι ξεχωριστή οντότητα.

 

πριν σύμφωνα τουλάχιστον με όσα γνωρίζω εγώ αλλά και τόσες μητέρες μαρτυρουν δεν υπάρχει η ανάγκη του μωρού για προσκόλληση τόσο μεγάλη, έτσι όπως την εννοεί τέλος πάντων η ψυχολογία.

 

την έννοια προσκόλληση την καθιέρωσε ο Bowlby (1969) και υποστήριζει ότι ξεκινά τον 7ο μήνα. Απο τον 2ο μήνα μέχρι τον 6ο μήνα υπάρχει η ανάπτυξή της σε αρχικά στάδια.

 

"ο όρος προσκόλληση αναφέρεται στον δυνατό συναισθηματικό δεσμό που αναπτύσσεται μεταξύ του βρέφους και της μητέρας του ή και άλλων άτόμων του στενού περιβάλλοντος κατά το πρώτο έτος της ζωής του. Η στενή αυτή σχέση χαρακτηρίζετια απο αμοιβαία στοργή και τη μεγάλη επιθμία των ατόμων να βρίσκονται μαζί. "

 

η Αιnsworth (1936) έδειξε πως υπάρχει ανασφαλής (insecure attachment) και ασφαλής προσκόλληση ( secure attachment)

to 70 % στο δείγμα παιδιών, είχε ασφαλή προσκόλληση και το 30% ανασφαλή.

στο 70 τις εκατό της ασφαλής προσκόλλησης,

"Χαρακτηριστικά τα βρέφη αυτά έδειχναν πολλές θετικές συμπεριφορές απέναντι στη μητέρα, δηλαδή έπαιζαν χαρούμενα κοντά στη μηετέρα τους ή απομακρύνοντας να πο κον΄τα της για να εξερευνήσουν καλύτερα το χώρο, έστρεφαν το βλέμμα τους πάνω της, της χαμογελούσαν κι όταν ήταν κοντά της συχνά έτειναν τα χέρια για να τα πάρει αγκαλιά. Όταν το άγνωστο πρόσωπο έμπαινε στο χώρο δεν έδειχναν έντονες αρνητικές αντιδράσεις, ορισμένα μάλιστα προσπαθούσαν να δημιουργήσουν επαφή μαζί του. Εκείνα τα οποία ιδαμρτύρονταν/έκλαιγαν όταν η μητέρα τα άφηνε για λίγο μόνα ή με τον άγνωστο μόλις επέστρεφε έτρεχαν κοντά της και φώλιαζαν στην αγκαλιά της, Μπορούσε να τα παρηγορήσει με μεγάλη ευκολία και σύνομα να ξαναγυρίσουν πίσω στο παιχνίδι τους.

 

Ανασφαλής πρόσκόλληση - περίπου το 30% των βρεφών είχαν ανασφαλή προσκόλληση προς τη μητέρα και με τις διάφορές τους συμπεριφορές έδειχναν ότι η μητέρα του δεν αποτελούσε για αυτά μια ασφαλή βάση για την εξερεύνηση του περιβάλλοντος. Γενικά τα βρέφη αυτά ήταν αναστατωμένα είτε τα κρατούσε η μητέρα τους είτε όχι, απαιτούσαν συνεχώς την προσοχή της και δεν απομακρύνονταν απο κοντά της για να εξερευνήσουν το χώρο. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιώντας ώς κριτήριο τη συμπεριφορά του βρέφους όταν η μητέρα μετά απο ολιγόλεπτη απουσία επέστρεφε στο χώρο, οι ερευνητές διέκριναν αρχικά δύο τύπους ανασφαλούς προσκόλλησης, 1)προσκόλληση με άγχος και αποφυγή, 2)

προσκόλληση με άγχος και αντίσταση. "

 

Erikson

(το βιβλίο γράφτηκε το 50 και μεταφράστηκε στην ελλαδα το 75... 25 χρόνια αργότερα..... ) στάδια της ανάπτυξης

"1) εμπιστοσύνη - δυσπιστία

Το στάδιο αυτό καλύπτει το πρώτο έτος της ηλικίας όπου το βρέφος βρίσκεται σε πλήρη εξάρτηση απο τα πρόσωπα του άμεσου περιβάλλοντός του και ίδιως απο η μητέρα του. Αν το βρέφος νιώθει ότι οι ανάγκες του ικανοποιούνται άμεσα και περιβάλλεται απο την αγάπη τη στοργή και τη φροντίδα των γονιών του τότε αναπτύσσει το αίσθημα της βασικής εμπιστοσυνης όχι μόνο προς το άμεσό του περιβάλλον αλλά αποκτά γενικότερα ένα αίσθημα ασφάλειας προς τον κόσμο γύρω του. Αν όμως νιώθει παρεμελημένο τότε αναπτύσσει το αίσθημα τη δυσπιστίας και το φόβο της εγκατάλειψης με πάντοτε μειωμένη την εμπιστοσύνη προς το περιβάλλον. Η απόκτηση βασικής εμπιστοσύνης είναι μεγάλης σημασίας για να μπορέσει το άτομο να προχωρήσει με επιτυχία στα επόμενα στάδιο και να αντιμετωπίσει της προκλήσεις τους.

2)αυτονομία αμφισβήτηση (2-3)

3) πρωτοβουλία ενοχή (3 - 6)

4) επιδεξιότητα συναίσθημα κατωτερότητας (6-12) "

 

οι συνέπειες στην κοινωνικωποίηση των ΄παιδιών όσον αφορά την ασφαλή ή ανασφαλή προσκόλληση, είναι αρκετά μεγάλες.

 

Η ασφαλής προσκόλληση, βοηθάει την ομαλή κοινωνικοποίηση του παιδιού και τα παιδιά με ασφαλή προσκόλληση εμφανίζουν ηγετικές τάσεις, πρωτοβουλία, ενσυναίσθηση, αυτοπεποίηση και αυτοέλεγχο, είναι πιο δημοφιλή κτλ (Waters, Cohn, Harter, Pipp, Sroufe σε έρευνες απο το 79' - 92')

ακόμα και εάν μέχρι κάποιο στάδιο δεν υπήρχε ασφαλή προσκόλληση, μπορεί αν αλλάξουν οι συνθήκες, να δημιουργηθεί εκ των υστέρων κατά την διάρκεια της προσχολικής ηλικίας.

 

΄Οτι είναι σε εισαγωγικά είναι απο το εξής βιβλίο

"Τα 6 πρώτα χρόνια της ζωής" Λουκία Δημητρίου Χατζηνεοφύτου Dr.Rer.Nat.Ψυχολόγος εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

960 393 844Χ το ISBN..

 

(δεν τα γράφω όλα αυτά για να υποστηρίξω το cosleeping ή το μή co sleeping, αλλά για την καλύτερη ενημέρωση των αναγνωστών όσον αφορά το τι είναι η προσκόλληση και τι θεωρίες υπαρχον που περιγράφουν αυτό το στάδιο, υπάρχουν φυσικά πάρα πολλές και δεν τις γράφω εδώ όλες)

 

theano το ότι έχει ο σύζυγός σου σφαιρική εικόνα λόγω επαγγέλματος, είναι κάτι πολύ ευχάριστο, αλλά δυστυχώς όταν δεν είναι ο ίδιος που τα γράφει είναι εύκολο να υπάρξει λαθος διατύπωση με αποτέλεσμα την λαθος ενημερωση.

θέλει λίγο προσοχή όλο αυτό, πιστεύω, ελπίζω να συμφωνείς, ελπίζω να βρείς τις λεπτομέρειες που γράφω πιο πάνω και να τις παραθέσεις, για να εχει η συζήτηση και στήριξη επάνω σε επιστημονικές βάσεις (που να καταλαβαίνουν οι υπόλοιποι που δεν έχουν διαβάσει αυτά που έχεις διαβάσει /ακούσει εσύ μέσω του συζύγου).

 

φιλικά

Μαρία

[vasso]

Η μικρή μου από 4 μηνών κοιμότανε στην κούνια της στο δικό της δωμάτιο,αλλά μόλις χρόνισε αποφάσισε πως θέλει να κοιμόμαστε όλοι μαζί.Δοκίμασα κάθε ασφαλή για την ψυχολογία της μέθοδο,μέχρι που αναγκάστηκα να την αφήσω μέσα στην κούνια μόνη της ώσπου να κουραστεί και να το πάρει απόφαση.Το αποτέλεσμα ήταν να πηδήξει από την κούνια(14 μηνών) και να έρθει μόνη της στο δωμάτιο μας...Τσέκαρα τον τρόπο που βγήκε και ειλικρινά ευχαριστώ το Θεό που ζει το παιδί μου.Έκανε τουμπα στον αέρα και έπεσε με το κεφάλι...Τώρα είναι 20 μηνών και όλο αυτό το διάστημα κοιμόμαστε όλοι μαζί.Το πρόβλημα όμως πλέον είναι άλλο:δεν θα πάει για ύπνο αν δεν ξαπλώσω κι εγώ(12:00-1:00)και εννοείται πως δεν εργάζομαι και όλη την μέρα την περνάμε μαζί....Τί να κάνω;

[vasso]

Η μικρή μου από 4 μηνών κοιμότανε στην κούνια της.Στην ηλικία του 1 έτους αποφάσισε να αλλάξει αυτή της τη συνήθεια και ήθελε να κοιμάται μαζί μας.Δοκίμασα αρκετούς τρόπους να την κοιμίζω μέχρι που αποφάσισα να την αφήσω μόνη της στην κούνια να κλάψει ώσπου να κοιμηθεί.Αποτέλεσμα:έπεσε απο την κούνια με το κεφάλι κάνοντας τούμπα στον αέρα και ήρθε στο κρεββάτι να μας βρει.Ευχαριστώ το Θεό που δεν έσπασε τίποτα και από τότε την κοιμίζουμε μαζί μας.Το πρόβλημά μου πλέον είναι πως δεν θα κοιμηθεί αν δεν ξαπλώσω κι εγώ,ότι ώρα κι αν είναι οπότε κοιμάται πολύ αργά.....Εννοείται πως δεν εργάζομαι και πως όλη την ημέρα είμαστε μαζί.Αν κάποιος ζει το ίδιο δράμα ας βοηθήσει....

[evita]

Κατά καιρούς έχω γράψει σε διάφορα τόπικ τις δυσκολίες που έχουμε περάσει με τον ύπνο. Τους τελευταίους δύο μήνες όμως διανύουμε μια περίοδο ευδαιμονίας

Το μεσημέρι κοιμόμαστε και οι τρεις μαζί (χωρίς πλέον να καταβάλλουμε καμία ιδιαίτερη προσπάθεια για να κοιμίσουμε το μικρό).

Το βράδυ αφού πιει το γάλα του, τον αφήνω στην κούνια, του διαβάζω για 5 λεπτά και φεύγω φιλώντας τον για καληνύχτα. Θα στριφογυρίσει για κανένα 20άλεπτο και θα κοιμηθεί (σπάνια θα γκρινιάξει κιόλας λίγο). Ενδιάμεσα βέβαια πηγαίνω και τον βλέπω. Το εντυπωσιακό είναι ότι αυτό το υπέροχο σκηνικό με το βραδυνό ύπνο ξεκίνησε περίπου ταυτόχρονο με την καθιέρωση του κοινού μεσημεριανού ύπνου.

[erica]

Το εντυπωσιακό είναι ότι αυτό το υπέροχο σκηνικό με το βραδυνό ύπνο ξεκίνησε περίπου ταυτόχρονο με την καθιέρωση του κοινού μεσημεριανού ύπνου.

 

Πω πω, εντυπωσιακό!!!! Μπράβο, εύχομαι να συνεχίσετε έτσι!!!!

Το είχα σκεφτεί και εγώ ότι κάτι τέτοιο θα βοηθούσε στην περίπτωσή μας, αλλά δυστυχώς δουλεύουμε και οι δύο πολλές ώρες (εγώ γυρνάω σπίτι 6, 6μισι,και ο άντρας μου αργότερα) αλλά είχα παρατηρήσει ότι όταν τα σαββατοκύριακα, τύχαινε να κοιμηθούμε όλοι μαζί το μεσημέρι, η Μάγια κοιμόταν σερί τη νύχτα (μιλάμε για ηλικία 10 μηνών)....

 

Η Μάγια δεν είναι παιδί του ύπνου....Εχω ταλαιπωρηθεί αρκετά, αλλά ήταν επιλογή μου να μην την αφήσω ποτέ να κλάψει για να μάθει (απο την αλλη βεβαια...έχω περάσει εφιαλτικές νύχτες, που το μόνο που μου κράταγε το ηθικό ήταν η φατσούλα της και η υπογράμμιση της επιλογής μου να κάνω όλα αυτά που κάνω...). Τον τελευταίο μήνα κοιμάται σερί από τις 11 έως τις 8μισι ή κάνει και ένα ξύπνημα για να έρθει στο κρεβάτι μας γύρω στις 6 το πρωί.

Πλεόν μπορώ να πω ότι κοιμάται τη νύχτα και χαίρομαι που τελικά τα κατάφερε τόσο καλά μόνη της, χωρίς να της αλλάξω συνήθειες και χωρίς να κάνω τίποτα "ειδικό"! Πιθανότατα, αυτό μπορεί να ξαναλλάξει, αλλά τώρα πια ξέρω, ότι και να αλλάξει θα τα καταφέρει ξανά!

 

Για όσες μανούλες φοβούνται να ακολουθήσουν κάποια μέθοδο, υπάρχει και η φυσική οδος!

Κάποια στιγμή, όταν το κάθε παιδάκι είναι έτοιμο, θα γίνει και απο μόνο του το θαύμα! Αν ανηκετε σε αυτή την κατηγορία γονέων, κάντε λίγη υπομονή , βρείτε λύσεις όχι για το παιδί σας αλλά για τον δικό σας ύπνο (λύσεις που δεν επηρρεάζουν τις συνηθειες του παιδιου) και κάποια ανυποψίαστη στιγμή, θα σταματήσει να υπάρχει το πρόβλημα!

 

Καλή τύχη και καλούς ύπνους σε όλους!

[Αντιγόνη]

Θα συμφωνήσω με το αγαπητό μέλος erica!

Και μέχρι το πρόβλημα να ξεπεραστεί είναι καλό να υπάρχουν βάρδιες τις νύχτες στο ζευγάρι αν γίνεται. Δλδ ένα βράδυ αναλαμβάνει ο μπαμπάς ένα η μαμά. Για να μην είναι ταυτόχρονα το ζευγάρι κουρασμένο ή μόνο η μαμά (ως συνήθως... )..

[evita]

 

Για όσες μανούλες φοβούνται να ακολουθήσουν κάποια μέθοδο, υπάρχει και η φυσική οδος!

Κάποια στιγμή, όταν το κάθε παιδάκι είναι έτοιμο, θα γίνει και απο μόνο του το θαύμα! Αν ανηκετε σε αυτή την κατηγορία γονέων, κάντε λίγη υπομονή , βρείτε λύσεις όχι για το παιδί σας αλλά για τον δικό σας ύπνο (λύσεις που δεν επηρρεάζουν τις συνηθειες του παιδιου) και κάποια ανυποψίαστη στιγμή, θα σταματήσει να υπάρχει το πρόβλημα!

 

Το ίδιο πιστεύω και εγώ από τη μέχρι τώρα εμπειρία μου. Και μιλάμε για ένα παιδί που μέχρι 5 μηνών περίπου δεν κοιμόταν πουθενά αλλού εκτός από την αγκαλιά μου και με ατέλειωτο κούνημα (με εξαίρεση το καρότσι).

Βέβαια το θαύμα δεν έγινε από τη μία μέρα στην άλλη αλλά όταν ξεκινάς από τα δύσκολα το κάθε βήμα που γίνεται σου φαίνεται άθλος, ειδικά όταν έχεις την τύχη να το καταφέρεις χωρίς να περάσεις την ψυχοφθόρα διαδικασία να ακούς το παιδί σου να σπαράζει.

[kiriaki]

Αγαπητή Όλγα καλημέρα. Για πρώτη φορά σήμερα μπήκα στο site parents.gr το οποίο βρήκα σαν link στο βιβλίο "Κοιμήσου παιδί μου". Σχετικά με την ερώτηση σου. Ναι, εγώ και άλλοι 6 φίλοι, εφαρμόσαμε την μέθοδο του βιβλίο και είχε επιτυχία 100% σε 4 μόλις μέρες! Εγώ ήμουν μία μητέρα που είχα 15 μήνες να κοιμηθώ. Κοιμόμουν καθημερινά 2 ώρες το απόγευμα, 7-9, όπου άρχιζε το ξενύχτι. Σημειώνεται ότι το πρωί πήγαινα για δουλειά. Ώσπου έφτασα στο σημείο να λιποθυμώ και να έχω μείνει πετσί και κόκαλο. Όπως καταλαβαίνεις είμαι μία μητέρα που δεν αντέχω να ακούω το μωρό μου να κλαίει, το αποδεικνύουν αυτό άλλωστε 15 μήνες! Όταν έφτασα στα όρια μου, αποφάσισα να κάνω κάτι. Μία συνάδελφος μου σύστησε το βιβλίο. Το αγόρασα και το εφάρμοσα την επόμενη κιόλας ημέρα. Σε 4 ημέρες!!!!!! το πρόβλημα έληξε. Την πρώτη νύχτα χρειάστηκε να μπω στο δωμάτιο μόνο 2 φορές , την 2η μία φορά, την 3η μία φορά και την 4η 3 φορές. Έκτοτε κοιμάται από τις 8:45 έως τις 07:00 και από τις 13:30 έως τις 17:00 καθημερινά. Δεν συμφωνώ με την περιγραφή "σαδιστική μέθοδος" που διάβασα. Δεν εγκαταλείπεις το παιδί αφηνοντάς το να κλαίει συνεχόμενα αφού κατά διαστήματα μπαίνεις στο δωμάτιο και του μιλάς. Ξέρει οτι είσαι εκεί αφού σε βλέπει και σε ακούει. Αυτά από εμένα. Ελπίζω να βρείς τη δύναμη να εφαρμόσεις αυτή ή όποια άλλη τεχνική θεωρείς εσύ καλύτερη για εσένα και το παιδί σου. Στη διάθεση σου για όποια άλλη πληροφορία σχετικά με τη μέθοδο του βιβλίο θέλεις.

[kiriaki]

Αγαπητή Όλγα καλημέρα. Για πρώτη φορά σήμερα μπήκα στο site parents.gr το οποίο βρήκα σαν link στο βιβλίο "Κοιμήσου παιδί μου". Σχετικά με την ερώτηση σου. Ναι, εγώ και άλλοι 6 φίλοι, εφαρμόσαμε την μέθοδο του βιβλίο και είχε επιτυχία 100% σε 4 μόλις μέρες! Εγώ ήμουν μία μητέρα που είχα 15 μήνες να κοιμηθώ. Κοιμόμουν καθημερινά 2 ώρες το απόγευμα, 7-9, όπου άρχιζε το ξενύχτι. Σημειώνεται ότι το πρωί πήγαινα για δουλειά. Ώσπου έφτασα στο σημείο να λιποθυμώ και να έχω μείνει πετσί και κόκαλο. Όπως καταλαβαίνεις είμαι μία μητέρα που δεν αντέχω να ακούω το μωρό μου να κλαίει, το αποδεικνύουν αυτό άλλωστε 15 μήνες! Όταν έφτασα στα όρια μου, αποφάσισα να κάνω κάτι. Μία συνάδελφος μου σύστησε το βιβλίο. Το αγόρασα και το εφάρμοσα την επόμενη κιόλας ημέρα. Σε 4 ημέρες!!!!!! το πρόβλημα έληξε. Την πρώτη νύχτα χρειάστηκε να μπω στο δωμάτιο μόνο 2 φορές , την 2η μία φορά, την 3η μία φορά και την 4η 3 φορές. Έκτοτε κοιμάται από τις 8:45 έως τις 07:00 και από τις 13:30 έως τις 17:00 καθημερινά. Δεν συμφωνώ με την περιγραφή "σαδιστική μέθοδος" που διάβασα. Δεν εγκαταλείπεις το παιδί αφηνοντάς το να κλαίει συνεχόμενα αφού κατά διαστήματα μπαίνεις στο δωμάτιο και του μιλάς. Ξέρει οτι είσαι εκεί αφού σε βλέπει και σε ακούει. Αυτά από εμένα. Ελπίζω να βρείς τη δύναμη να εφαρμόσεις αυτή ή όποια άλλη τεχνική θεωρείς εσύ καλύτερη για εσένα και το παιδί σου. Στη διάθεση σου για όποια άλλη πληροφορία σχετικά με τη μέθοδο του βιβλίο θέλεις.

[novpal]

Olg@, είχα & εγώ ενδοιασμούς για τη μέθοδο του βιβλιου & αρχικά το είχα απορρίψει. Όντας όμως άυπνοι για σχεδόν ένα χρόνο είπαμε με τον άντρα μου να δοκιμάσουμε. Για να σε προετοιμάσω -αν τελικά αποφασίσεις να την εφαρμόσεις- θα περάσετε όλοι ένα δράμα! Ο γιός μου που είχε συνηθίσει να κοιμάται παντού εκτός απο το κρεβάτι του (βλ. καρότσι, χέρια κ.α.)έκανε σαν να τον σφάζουν! Για να καταλάβεις, σε όλη αυτήν τη διαδικασία εγώ ήμουν έξω από το δωμάτιο & έκλαιγα & ο αντρας μου με κρατούσε για να μη μπώ μέσα! Αυτό κράτησε όσο λέει η kiriaki, δηλαδή 4 μέρες με φθίνουσα ένταση. Τώρα ο μικρός, 3 μήνες μετά, με σπρώχνει για να τον βάλω στο κρεβατάκι του. Παίρνει αγκαλιά το αρκουδάκι του, τον σκεπάζω, του λέω καληνύχτα & τα ξαναλέμε μετά απο 12 ώρες!

[Iωάννα]

Έρχομαι κι εγώ να προσθέσω την εμπειρία (και την ικανοποίησή μου) απο την εφαρμογή της μεθόδου του βιβλίου "Κοιμήσου παιδί μου". Στενοχωρήθηκα όταν διάβασα κάποια όχι κολακευτικά σχόλια για το βιβλίο, τα οποία δεν θα παραθέσω, ούτε θα μπώ στον κόπο να κακολογήσω κι εγω άλλες μεθόδους και γονείς που τις προτιμούν...

Η μικρή μου απο τριών μηνών κοιμόταν όλη νύχτα, χωρίς πρόβλημα, στο δωμάτιό της και μάλιστα μόνη της, αφού την άφηνα με ένα μικρό φωτάκι και το μουσικό περιστρεφόμενο. Γύρω στους οκτώ μήνες όμως αρχίσαμε να έχουμε προβλήματα -έκανα τουλάχιστον μια ώρα για να την κοιμήσω με δυσκολία, ξυπνούσε 3 με 5 το πρωί και δεν ησύχαζε με τίποτα-και αφού δοκιμάσαμε τα πάντα, είπαμε να κάνουμε και μια προσπάθεια σύμφωνα με το βιβλίο...

Την πρώτη μέρα της πήρε μισή ώρα, την δεύτερη και την τρίτη 20 λεπτά και την τέταρτη 10 λεπτά. (Την ίδια μέθοδο εφαρμόσαμε και για τους ημερήσιους υπνάκους.) Σήμερα, σχεδόν ενάμιση μήνα μετά, την παιρνει πια ο ύπνος είτε καθώς της διαβάζω παραμύθι το βράδυ, είτε λίγο αργότερα, αδιαμαρτύρητα κατά τη διάρκεια της μέρας.

Με τον ερχομό ενός δεύτερου μωρού τόσο σύντομα δεν θα άντεχα να έχω το πρώτο ξάγρυπνο και ανήσυχο...(αυτή ήταν και η αφορμή για να πάρουμε δραστικά μέτρα), ελπίζω όμως να συνεχίσει να είναι έτσι, γιατί οι ώρες που το παιδί κοιμάται στο δωμάτιό του ήσυχα, είναι τελικά και οι μόνες ώρες που μπορούμε να περάσουμε με τον άντρα μου οι δυο μας.

[annastasia]

Καλούς ύπνους τώρα "γειτόνισσα" Ιωάννα!!!

[tasuki]

Μα δεν ειπε καμια οτι αυτη η μεθοδος δε θα δουλεψει - οποιονδηποτε ανθρωπο τον αφησεις να σπαραζει καθημερινα μεχρι να διαπιστωσει οτι δεν του κανεις αυτο που σου ζηταει, εννοειται οτι τελικα θα σταματησει να στο ζηταει! Κι εσεις το ιδιο θα κανατε αν ξυπναγατε μες στη νυχτα ζητωντας τον αντρα σας κι εκεινος δεν ανταποκρινοταν στο καλεσμα σας - την πρωτη μερα θα τον φωναζατε ταραγμενες για πολλη ωρα, χωρις να καταλαβαινετε γιατι δε σας δινει αυτο που του ζητατε, τις επομενες μερες για λιγοτερη ωρα, και τελικα θα σταματουσατε να τον φωναζετε, οταν συνειδητοποιουσατε οτι οσο και να του ζητατε την αγκαλια του, εκεινος δε θα σας τη δωσει μεσα στη νυχτα. Δικαιωμα του να μη θελει να διακοπτει τον υπνο του για να σας αγκαλιαζει, αλλά δε θα μπορουσε να σας το μαθει αυτο με καλυτερο τροπο αντι να σας αφησει να σπαραζετε ταραγμενες για τοσες μερες?

 

Αυτο που ειπαμε ειναι οτι υπαρχει κι αλλη μεθοδος με τα ιδια αποτελεσματα, αλλά χωρις το μωρο να χυσει ουτε ενα δακρυ.

[annastasia]

Την εμπειρία της μοιράστηκε η κοπέλα...

[Iωάννα]

Σ' ευχαριστώ annastasia!!! Παραλίγο και νόμιζα πως πρέπει τώρα να πάω οικειοθελώς για μαστίγωμα!!!!

Εύχομαι σε όλες τις μανούλες ποτέ τα παιδάκια τους να μην χύσουν ούτε ένα δάκρυ! ...κι εγώ θα προτιμούσα να μην χρειαστεί να ακούσω τη μικρή μου να κλαίει -δεν είναι αυτονόητο;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;-, αλλά μετά απο όλες τις ατελέσφορες προσπάθειες που έκανα για να καταφέρω να την κοιμίζω, έτυχε να μάθω και γι' αυτό το βιβλίο...

...είναι τόσο απλό... δεν ήξερα ότι υπάρχει και άλλος τρόπος...

[annastasia]

Είναι αυτό που λέω και εγώ συχνά όταν αναφέρομαι στη μέθοδο αυτή... αν έχετε εξαντλήσει τα ΠΑΝΤΑ και όλες τις άλλες μεθόδους (που λέει ο λόγος) και υπάρχει ΣΟΒΑΡΟ πρόβλημα ύπνου ΜΟΝΟ τότε να την επιχειρήσει κανείς!

[kiriaki]

Αγαπητή Tasuki, καλημέρα. Όπως ανέφερα σε προηγούμενη απάντηση εγώ εφάρμοσα την τακτική του βιβλίου "Κοιμήσου παιδί μου". Ήταν το μόνο βιβλίο που βρήκα τότε, την τεχνική που αναφέρεις δεν την γνώριζα. Η μικρή μου έκλαψε maximum 2 λεπτά όλες τις ημέρες που εφάρμοσα την τακτική του βιβλίου αυτού. Πραγματικά δεν ένιωσα "να σπαράζει" καμία ημέρα. Βέβαια αυτό μπορεί να διαφέρει από παιδί σε παιδί. Θελω να σημειώσω πως πιστεύω ότι κανένας γονιός δεν είναι "βάρβαρος" για να θέλει να βλέπει το παιδί του να "σπαράζει", απλώς όταν φτάσεις τα όρια σου, εκεί λες ότι δεν πάει άλλο. Tasuki, θα ήθελα να σε ρωτήσω εάν το δικό σου παιδάκι (sorry αλλά δεν γνωρίζω εάν έχεις ένα ή δύο) είχε πρόβλημα με τον ύπνο του? Εάν ναι, για πόσο καιρό?