Υποκειμενικό και αντικειμενικό

[katia 28]

Καλημέρα σε όλες ασχέτως ιδεολογικού υποβαθρου!

 

Νομίζω οτι ξεφύγατε λίγο απο το θέμα και καταλήξατε να σχολιάζετε ή να απαντάτε βάσει των ιδεών και της στάσης ζωής της Θεοδώρας !

 

Βασικά δεν θα συμφωνήσω με το ότι η Θεοδώρα υποβίβασε πουθενά το γυναικείο φύλο , εγώ αυτό που κατάλαβα είναι οτι το εξύψωσε, μιλώντας για προσόντα και ιδιότητες που υπερέχουν κατα πολύ σε σχέση με του άντρα!

 

Επίσης το οτι η Θεοδώρα έχει κάποια ιδιαίτερη σχέση με τον ορθόδοξο χριστιανισμό και η στάση της βασίζεται σις βασικές αρχές του (που κατ'εμε είναι καθ'ολα σωστές)δε σημαίνει οτι θα πρέπει να σταθούμε σε αυτό και να κρίνουμε το πως ζει κάποιος και ποιο δρόμο έχει διαλέξει. Εγώ προσωπικά θαυμάζω όσους καταφεραν μεσω πνευματικών αναζητησεων να βρουν τελικά το δρόμο τους..

 

Εγω ακόμη δεν τον έχω βρεί για αυτό και θα αποφύγω να μιλήσω συγκεκριμένα..

 

Το μόνο που έχω να πω με απόλυτα φιλική διάθεση είναι οτι η υπερβολή δε βοηθάει πουθενά Θεοδώρα μου...επειδή εσύ κατανοείς με άλλο τρόπο τη ζωή και οτι υπάρχει μέσα της μέσω της γενικότερης στάσης σου κοντά στον Θεό, δε σημάινει οτι θα πρέπει οπωσδήποτε να το κατανοήσουν και οι άλλοι! Στην προσπάθεια σου να υπεραμυνθείς της ορθότητας της στάσης σου , χάνεις λιγάκι την αίσθηση της πραγαμτικότητας!και η πραγαμτικότητα απέχει πολύ απο τις γραφές...αιώνων πριν! ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΛΑ ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΡΕΤΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ αλλά η συγχρονη ζωή δε μπορεί με τόσο έυκολο τροπο να ενσωματωθεί στον απλό, ταπεινό, λιτό και αυταπαρνητικό τρόπο που προωθεί ο χριστιανισμός.

 

Ναι όντως έχει παραγίνει το θέμα με την ισότητα των φύλων...ναι υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στη μάνα και τον πατέρα, στον άνδρα και στη γυναίκα...Αλλά να που με την εξέλιξη αρχίζουμε και γινόμαστε όλοι ίδιοι..Καμια μας δεν το επιθυμεί (νομιζω) να βλέπει τον άνδρα της με το τσεμπέρι και τη σφουγγαριστρα και στη συνέχεια να τον αποκαλεί την κολώνα του σπιτιού της...!Είναι δυο εικόνες αντιφατικές...Αλλά δυστυχως έτσι καταληγουμε όλοι....

Πόσες δεν έχετε αναρωτηθεί "ΚΑΛΑ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΦΕΡΝΕ ΟΛΑ? ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΚΟΥΡΑΖΟΝΤΑΝ ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ??"

Η δική μας γενιά είναι αποδεδειγμένα καλομαθημένη γενιά...που δεν αντέχει και πολλά ..με τις πρώτες δυσκολίες θέλουμε να ουρλιάξουμε...θέλουμε ο άντρας μας (αφου δε βγαζει 3,000 ευρω να πλενει κιολας...αν εβγαζε όμως 3,000 θα ήταν διαφορετικά..) .

 

Εμένα προσωπικά οι άντρες του σήμερα έτσι όπως εμείς τους κάναμε δε μου αρεσουν!

 

Αλλα προτυπα οικογενειακά είχα, τα οποία όσο κι αν προσπάθησα δεν καταφερα να εφαρμόσω... Η μαμά αν και δουλευε είχε ορεξη και να μαγειρεψει και δευτερο φαγητο το βραδυ Εγω δεν εχω ορεξη ουτε για το πρώτο...ή αν τη βρω θα το διατυμπανίζω ΠΟΥ ΕΓΩ ΕΚΑΝΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ...και εσύ τι έκανες...?

Αυτα τα συμπτωματα των καιρων πηγαζουν απο καταλοιπα που τα πληρωνουν οι ανδρες του 21 ου αιώνα..που στο κάτω κάτω δε φταίνε κιολας...!

 

Συμφωνω λοιπον με τη Θεοδώρα οτι η μάνα, η γυναικα είναι τα πάντα στην οικογένεια..! Χαίρομαι που πια οι άνδρες έχουν ενεργό ρόλο στη διαπαιδαγωγηση των παιδιών...αλλα δεν πιστευω οτι μπορουν να αναπληρωσουν τη μανα! Πρέπει και οφείλουν να είναι κοντα στα παιδιά τους αλλά δε μπορούν να νιώσουν ποτέ αυτο το κάνω τα πάντα για το παιδί μου!!! Απόδειξη οτι αν ανηλικιωθουν τα παιδιά αποσύρονται ενω η μανα ειναι παντα εκεί για κεινη " Tο Παιδί " δεν εχει ηλικια!

 

Μερικές φορές κρυβόμαστε πίσω απο το δάχτυλο μας όλες μας νομίζω έχουμε πει οτι ο αντρας μας λειτουργεί παιδιάστικα...οτι σκέφτεται ανωριμα...οτι σκεφτεται όχι με το μυαλό του αλλά με κάτι άλλο χιχιχι! ότι λίγα πραγματα κάνει σωστά...οτι είναι αφελής επιρρεπης και παει λεγοντας...ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΣΥΣΗΤΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΟΜΑΣΤΕ???

Ναι να βοηθούν ναι να συμμετέχουν αλλά δυστυχως μέχρι ένα βαθμό μπορούν...!και εμείς ζητάμε ολοένα και περισσότερο!!!!αυτο με στεναχωρεί οτι πάντα ζηταμε κι άλλα...

 

Εγω για να μην παρεξηγηθω ειμαι μια απο αυτες...που κάνω οτι δεν βλεπω και με το ζορι παω να κανω κατι που δεν γινεται απο τη φυση του βρε παιδί μου!!!!!!!!

 

Μακάρι να βρω τον τροπο και να καταφερω να μπουν ολα στο δρόμο τους...είμαι κοντά πάντως!

[Ευάκι]

Εγώ προσωπικά δε έχω κανένα πρόβλημα να δω τον τον άντρα μου με σφουγγαρόπανο. Ειδικά το τσεμπέρι θα είναι ένα φοβερό θέαμα ακόμα και για τον ίδιο

[katia 28]

Χαίρομαι που δεν έχεις ουτε εσύ, ούτε εκείνος πρόβλημα..!!

Δεν είπα όμως αυτό ακριβώς!αν έχω πρόβλημα να τον δω-και θα τον δω και θα γελάσω. Είπα οτι δε μου αρέσει η εικόνα κατα βαθος και θα προτιμούσα να μη το δώ.. ..Προσωπικά η εικόνα ενός ανδρα με τσεμπέρι δε με εμπνέει !!!!!για τίποτα!ευτυχώς η μνήμη μου δεν είναι καλή και αποβάλλει γρηγορα εικόνες που δεν μου αρεσουν...

χιχιχι!γιατι και ο δικός μου σφουγγαρίζει...χωρίς τσεμπέρι...όμως...

 

Αυτα είναι γουστα ευάκι μου ....

[Sofia]

Μπορεί να είμαι εκτός θέματος, αλλά κάπου είδα κάτι και θέλω να το σχολιάσω.

Και εννοώ, αυτό με τις εργαζόμενες μαμάδες που αισθάνονται τύψεις.

Και θα μιλήσω για μένα φυσικά, γιατί δεν ξέρω για τις υπόλοιπες.

Είμαι μία από τις εργαζόμενες μαμάδες και μάλιστα μεγάλωσα κι εγώ με εργαζόμενη μαμά.

Καταρχήν την μαμά μου δεν ένιωσα ποτέ ότι την στερήθηκα. Πάντα ήταν και είναι δίπλα μου. Και εννοώ ουσιαστικά και διακριτικά. Το ίδιο σκοπεύω και κάνω κι εγώ για τα παιδιά μου.

Μέσα από την δουλειά μου, αισθάνομαι καλύτερα και μου δίνει απίστευτη ενέργεια. Έτσι μπορώ να είμαι καλύτερη σύζυγος αλλά και μητέρα.

Έτσι το βλέπω εγώ. Δεν θα μπορούσα να διανοηθώ τον εαυτό μου να μην δουλεύει.

 

Όσο για τους ρόλους, φυσικά και αλλάζουν όσο προχωράει η κοινωνία.

 

Και φυσικά (πάλι κάπου το διάβασα αυτό) δεν θα πείραζε αν ο άντρας μου έβγαζε λιγότερα χρήματα από εμένα. Η συμπεριφορά του ενός προς τον άλλον και η άποψη που έχεις γι' αυτόν δεν διαμορφώνεται από το οικονομικό του εισόδημα.

Φυσικά και άντρας μου είναι η κολώνα του σπιτιού μου, αλλά η μία από τις δύο. Η άλλη είμαι εγώ. Και όπως στηρίζει εκείνος την οικογένεια, έτσι την στηρίζω κι εγώ.

 

Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητή.... Πάντως εγώ έτσι τα βλέπω τα πράγματα...

[katia 28]

Για να μην παρερμηνευθούν τα γραφόμενα...

Το παραδειγμα με τα 3,000 ευρώ..Έχω ακούσει πάμπολλές φορές απο μαμαδες και συζυγους ...τη φραση κλισε...8 ωρες δουλευει ουτε 1000 ευρω δεν φερνει ας κάνει και καμια δουλειά τι άλλο κάνει???Ή ακόμη και το αντιθετο Δουλευει πολύ δε λέω αλλά δεν πρεπει να με βοηθαει και εμενα...Αυτα ισχυουν ειτε δουλευει η συζυγος ειτε όχι...

Αν όμως ο σύζυγος με τη δουλεια του φερνει πάνω απο 3,000 ευρω καμια δεν απαιτεί τιποτα ...ίσως γιατι μπορούν να προσλάβουν γυναικα και όλα λυνονται ...είτε γιατι απλά δεν τις παίρνει...γιατι αυτος που βγαζει + 3,000 ευρω ενδεχομενως η συζυγος δεν θα δουλευει..αρα τα κανει όλα μόνη της ..

Σε όλα αυτα ΠΑΝΤΑ υπαρχουν οι εξαιρεσεις και ΠΟΤΕ δεν είναι το ίδιο σε καμια οικογενεια ...μιλάω για αυτα που ακούω αφουγκραζομενη τους γυρω μου και τα προβληματα τους...και πολλές φορές απο δικές μου λαθος θεσεις για το τι πρεπει και δεν πρεπει...

 

όσο για την κολώνα του σπιτιού ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ οτι οι κολώνες είναι οι ίδιες και το ίδιο σημαντικές για την οικογένεια ...απλά μεχρι πριν λιγα χρονια η εκφραση Κολώνα του σπιτιού είχε να κάνει με τον ανδρα της οικογενειας που υπηρχε για να στηριζει, να προστατευει, να συντηρεί και να παρεχει ...!Ολα τα υπόλοιπα (που είναι πολλά) τα κάναν οι μαμαδες...!

Και αυτη η εποχή δεν είναι πολύ πίσω...!

[θεοδώρα3]

Εάν προσπαθούσα να πείσω κάποιον θα έγραφα με τρόπο κολακευτικό και ευχάριστο. Δεν το κάνω. Απλά συμμετέχω σε μία συζήτηση εκθέτοντας τη γνώμη μου και τα σχετικά επιχειρήματα τα οποία τη στηρίζουν. Δεν θα αλλάξω ούτε το πρώτο ούτε το δεύτερο απλά γιατί δεν αρέσουν σε κάποιον ή κάποιους.

[alcyon]

Αχ καλές μου κοπέλες....

 

Πραγματικά η συζήτηση έχει ενδιαφέρον, αλλά γιατί.... γιατί υποτιμάτε τους άντρες και πιθανών τους συζύγους σας; Γιατί τους θεωρείτε λιγότερο ικανούς από εσάς στο να νιώσουν; Γιατί τους θεωρείτε λιγότερο ικανούς στο να διαπαιδαγωγίσουν τα παιδιά; Γιατί τους θεωρείτε παιδιά και ανώριμους; Πώς όλη αυτή η εικόνα ταιρίαζει με την "κολόνα" του σπιτιού; Εμένα δε μου μοιάζει πως ένα άτομο που υστερεί τόσο πολύ σε αυτές τις δεξιότητες μπορεί να γίνει κολόνα!

 

Κι επειδή κατά τη γνώμη μου πραγματικά οι άντρες σύζυγοι ΜΠΟΡΟΥΝ να κάνουν ΟΛΑ τα παραπάνω και μάλιστα ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΟΤΑΤΑ, νομίζω πως κάποιες γυναίκες έχουν απλά λανθασμένη εντύπωση. Ίσως ακριβώς επειδή κάποιες γυναίκες έχουν αυτή την άποψη για τους συζύγους τους, δεν τους αφήνουν το περιθόριο να ασχοληθούν σε βάθος με όλα ετούτα (που εκείνες θεωρούν "γυναικεία") και εκ των πραγμάτων χάνουν ή μειώνονται οι δεξιότητές τους στους αντίστοιχους τομείς. Όπως και να έχει.... οι ΑΝΤΡΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ! ... και ΜΠΡΑΒΟ τους!

 

Έχετε δει τους μπαμπάδες που αναλαμβάνουν όλους αυτούς τους ρόλους που θεωρείτε (όσες το θεωρείτε) "γυναικείους"; Έχετε δει τη λάμψη στα μάτια τους γιατί ξέρουν πως έτσι κρατιέται καλύτερα η ισορροπία και δεν ισοπεδώνεται η σύζυγος που πρέπει να είναι ... μάνα, καθαρίστρια, παιδαγωγός, τροφός, σύζυγος-γυναίκα, εργαζόμενη κτλ κτλ Έχετε δει τα μάτια αυτών των ανθρώπων που με τσεμπέρι ή χωρίς... (αλήθεια γιατί το τονίζετε το τσεμπέρι; Είναι υποτιμιτικό; Δηλώνει υποδούλωση;Σημαίνει υποταγή; ) σκύβουν στα προβλήματα των παιδιών τους και καταστρώνουν παιδαγωγικές μεθόδους παράλληλα με τη σύζυγο.. για να είναι αποτελεσματικότεροι; Έχετε δει τα μάτια αυτών των ανθρώπων για να καταλάβετε το πόσο πιο υγιή βιώνουν την οικογενειακή ζωή και την οικογενειακή πραγματικότητα;

 

Δεν είναι θέμα θρησκείας, δεν είναι θέμα προτύπων. Είναι απλά θέμα... ανθρωπιάς και ευαισθησίας.

Οι άντρες δεν είναι λιγότερο άνθρωποι.

Έχουν δικαίωμα στα συναισθήματα και την έκφρασή τους.

Έχουν δικαίωμα στα παιδιά τους, στην αγάπη και στην καρδιά τους.

Έχουν δικαίωμα στη σύζυγό τους.

 

Γιατί αυτά τα δικαιώματα ... τους τα αφαιρούμε; Επειδή γίνονταν παλιά; Δεν είναι κριτήριο!

 

Είμαι υπέρ της ισότητας, είμαι υπέρ της επιλογής των ρόλων μέσα στην οικογένεια. Μια επιλογή που σέβεται τις ανάγκες και τις προσωπικότητες.

[katia 28]

alcyon μου,

Πρωτίστως να πω οτι εκτιμώ και βρίσκω πάντα μια ουσία στις τοποθετήσεις σου .

Συμφωνώ με το γενικότερο νόημα της απάντησης σου ΑΥΤΟ ΕΛΕΙΠΕ να μιλάμε για κατώτερα και ανώτερα όντα..Εγώ προσωπικά βρίσκω το ίδιο σπουδαίο οποιοδήποτε όν ζει και υπάρχει πάνω στον πλανήτη ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΜΟΥ χιχιχιχιχι! και πατέρα του παιδιού μας!

 

Το οτι το πατρικό ένστικτο έχει ουσιαστικές διαφορές απο το μητρικό νομίζω δεν θα έπρεπε καμιά μας να το αμφισβητεί...! Απλά αυτό αναφέρω...Αλλος ο ρόλος της μαμάς άλλος του μπαμπά πως να το κάνουμε δηλαδή? Εξίσου σημαντικός δε λέω..αλλά ...

 

Όσο για τις δουλειές και το τσεμπέρι απο πλάκα ξεκίνησε δε συμβολίζει απολύτως τίποτε!!!!!!!!!!!!!!!!!να είσαι σίγουρη...!Με ή άνευ αυτού, οι άνδρες μια χαρά σφουγγαρίζουν ....Τώρα αν το κάνουν καλύτερα ??μπορεί!κάποιο άνδρες έχουν πραγματικά ταλέντο σε αυτές τις δουλειές..!

 

Εγω έχω γιο, αν και μικρούλης...μόλις 2 ήδη ξέρει οτι μαζεύουμε οτι κάνουμε...και προσέχουμε τον χώρο που ζούμε..Εννοείται δεν ξέρει γιατί (θα αναρωτιεται γιατι κανει ετσι αυτη και μου λεει να τα μαζέψω) αλλά έχει μάθει ότι αν κατι πεσει ή το ρίξει θα το μαζέψει μόνο εκείνος...!

Δίνω αυτο το παράδειγμα για να μην θεωρησετε οτι πιστευω οτι οι ανδρες δεν πρεπει να κανουν τιποτα ή ειναι ανικανοι να κάνουν...

 

Απλά θεωρώ οτι το έχουμε παρακάνει με το θέμα να βοηθουν οι άντρες...υπάρχουν άνδρες πλέον που είναι καλύτεροι και απο την μάνα μου 30 χρόνια νοικοκυρά...

Εμενα δε μου αρέσει αυτο!Εχει αρχίσει και χάνεται αυτο το σπιτικό η μαμά που προσφερει για να ευχαριστησει το μπαμπά ή τα παιδιά (για τα παιδιά ΟΛΩΣ ΠΕΡΙΕΡΓΩΣ ΠΑΝΤΑ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΧΡΟΝΟ !!!)

! Τωρα όλοι ειμαστε ΕΣΥ ΤΙ ΕΚΑΝΕς ? ΕΓΩ ΘΑ ΚΑΝΩ ΑΥΤΟ! ΑΥΤΟ ΚΑΝΤΟ ΕΣΥ! ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ , ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΩ!!!!!

Ολα βάσει οτι δωσεις θα λαβεις...!

Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις !Δεν κάνουμε τίποτα χωρίς να ζητησουμε κάτι πίσω ...!πάντα κάτι μας φταίει ...είμαστε λιγακι καλομαθημένες! ίσως γιατι μεγαλώσαμε με τη μαμά που ελεγε σπουδασε να μην γινεις σαν και εμενα που ολη μερα καθαριζω και μαγειρευω...εσυ να γινεις σπουδαία ...λες και το σπουδαία είναι μόνο ...η καλή δουλειά που στο κάτω πάλι κάποιους υπηρετείς...!

Ετσι καταληξαμε να εχουμε άλλα ονειρα...να θεωρουμε οτι δεν ειμαστε μονο για να καθαριζουμε..ή να μαγειρευουμε ..αλλά για καλύτερα πράγματα...(η πλύση της μαμας για χρόνια έχει κάνει δουλειά)

 

Δε μπορεί καμιά σας να μη συμφωνεί μαζί μου!!!!!!

 

τεσπα μεγάλη συζητηση αυτή...και ξεφυγα!!!!!!!

[fraoulopoulitsa]

Το οτι το πατρικό ένστικτο έχει ουσιαστικές διαφορές απο το μητρικό νομίζω δεν θα έπρεπε καμιά μας να το αμφισβητεί...! Απλά αυτό αναφέρω...Αλλος ο ρόλος της μαμάς άλλος του μπαμπά πως να το κάνουμε δηλαδή? Εξίσου σημαντικός δε λέω..αλλά ...

 

Συμφωνώ και επαυξάνω ότι σίγουρα άλλος ο ρόλος του μπαμπά και άλλος της μαμάς στην διαπαιδαγώγηση και στη διαμόρφωση χαρακτήρα ενός παιδιού. Για να αλλάξουμε όμως μία πάνα ή να κάνουμε μπάνιο το παιδάκι μας ή ακόμη καλύτερα να του διαβάσουμε ένα παραμύθι για να κοιμηθεί , δεν νομίζω ότι το κάνει διαφορετικά ο μπαμπάς από τη μαμά.

 

! Τωρα όλοι ειμαστε ΕΣΥ ΤΙ ΕΚΑΝΕς ? ΕΓΩ ΘΑ ΚΑΝΩ ΑΥΤΟ! ΑΥΤΟ ΚΑΝΤΟ ΕΣΥ! ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ , ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΩ!!!!!

Ολα βάσει οτι δωσεις θα λαβεις...!

 

Και γιατί να μην είμαστε? όταν και οι ίδιοι οι σύζυγοι κάθε λίγο και λιγάκι αναφέρουν ότι εγώ φέρνω τα χ χρήματα στο σπίτι ενώ εσύ φέρνεις τόσα... Γιατί αν το δούμε με βάση αυτή τη λογική τότε θα έπρεπε να μην τίθεται θέμα του πόσα βάζει ο καθένας μέσα στο σπίτι, και τι ανάγκες καλύπτει.

 

Ετσι καταληξαμε να εχουμε άλλα ονειρα...να θεωρουμε οτι δεν ειμαστε μονο για να καθαριζουμε..ή να μαγειρευουμε ..αλλά για καλύτερα πράγματα...(η πλύση της μαμας για χρόνια έχει κάνει δουλειά)

 

Προφανώς η μαμά μας επειδή είχε ζήσει την καταπίεση του νοικοκυριού μέσα στο σπίτι δεν ήθελε και τα παιδιά της να πάθουν το ίδιο.

 

Τέλος πάντων πάλι που το γυρνάμε και που το φέρνουμε πάλι στη "μάχη των φύλων" το γυρίζουμε, ενώ το θέμα μας από αλλού ξεκίνησε , αλλού μεταφέρθηκε και αλλού καταλήγει.Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι προσωπικά θαυμάζω τους άντρες που ασχολούνται με το σπίτι τους και είναι νοικοκύρηδες όπως και με τα παιδιά τους, και δεν μου προκαλεί κανένα συναίσθημα ότι μειονεκτούν από τους υπόλοιπους που θεωρούν τον εαυτό τους πολύ macho για να ασχοληθούν με΄τέτοια ευτελή πράγματα, και εύχομαι και οι υπόλοιποι να μπορούσαν να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους, άσχετα από ταμπελάκια που διαχωρίζουν γυναίκα-άντρα, λιγότερο ή περισσότερο επιτυχημένο επαγγελματικά κλπ. Τότε σίγουρα θα είχαμε πιο ευτυχισμένες συζύγους και ακόμη πιο ευτυχισμένα παιδιά.

[Πάνος Β]

Καλημέρα σε όλες,

 

μια συζήτηση είναι σαν ένας μπουφές από εδέσματα. Εμείς που συζητάμε, είμαστε όλοι σεφ και έχουμε προσφέρει στον μπουφέ κάποιες από τις συνταγές μας, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Όπως κάθε σεφ στην πραγματική ζωή, οι συνταγές μας έχουν κάποια προσωπική χροιά. Άλλος χρησιμοποιεί περισσότερο αλάτι, άλλος δίνει βάση στις πρώτες ύλες, άλλος είναι άτολμος και οι γεύσεις του κινούνται πάντα μέσα σε συγκεκριμένα πλαίσια. Όλοι μας έχουμε έρθει στον μπουφέ της συζήτησης προκειμένου να δοκιμάσουμε και κάτι διαφορετικό, να δούμε μια άλλη συνταγή και όχι να προωθήσουμε την δική μας. Σίγουρα, αν μας ρωτήσουν εμείς θα παινέψουμε την συνταγή μας γιατί την ξέρουμε και την αγαπάμε, είναι η δική μας συνταγή, είναι το μεράκι μας. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε τον αρχικό μας σκοπό, ότι δηλαδή ήρθαμε στον μπουφέ όχι μονάχα να προσφέρουμε τις δοκιμασμένες συνταγές μας αλλά και να δοκιμάσουμε κάτι καινούργιο. Ποιος ξέρει, μπορεί και να μας αρέσει. Μπορεί και να πάρουμε κάποιες ιδέες. Μπορεί να αφομοιώσουμε κάποιες τεχνικές και να βελτιστοποιήσουμε τις δικές μας.

 

Η συζήτηση έχει παρεκτραπεί από το αρχικό της θέμα αλλά αυτό δεν πειράζει. Μια συζήτηση είναι δυναμική, όπως η ζωή, και προσπαθώντας να την ελέγξουμε πολλές φορές απομυζούμε την ζωή από μέσα της. Επειδή μέχρι τώρα είμαι ο μόνος άντρας στην συζήτηση θα ήθελα να φωτίσω κάποιες πλευρές από την αντρική μεριά.

 

Κάποιες από εσάς απολαμβάνετε τον άντρα σας να πέφτει με τα μούτρα στις ενδοοικογενειακές, νοικοκυρικές υποχρεώσεις, μάλιστα κάπου αναφέρθηκε κι ένα τσεμπέρι. Μέχρις ενός σημείου έχετε δίκιο γιατί αυτό απαιτούν οι καιροί, μην ξεχνάτε όμως ότι ένας άντρας πρέπει πρώτα να είναι άντρας με την παραδοσιακή έννοια και μετά να είναι με την σύγχρονη. Ο άνθρωπος γενικά είναι το άθροισμα των πράξεων του. Αν οι πράξεις του είναι από τσεμπέρι, τότε κι αυτός θα είναι από τσεμπέρι. Δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό, όμως αν έρθει η στιγμή που απαιτεί τον άντρα μαχητή, τον άντρα ήρωα, τότε αυτός δεν θα υπάρχει πουθενά. Θα τον έχει καταπιεί το τσεμπέρι. Ένας άντρας δεν μπορεί να υπερασπίζεται το σπιτικό του και την οικογένεια του όταν αναλώνεται καθημερινά στις δουλειές του σπιτιού. Όποιος ζει με το τσεμπέρι, πεθαίνει και με το τσεμπέρι. Φυσικά, σήμερα δεν χρειάζεται η προστασία του σπιτικού διότι ζούμε σε αστυνομοκρατούμενη κοινωνία. Επειδή όμως είμαστε όντα βίαια και διεκδικητικά, κάποιες φορές θα μας αδικήσουν στο δρόμο, στην δουλειά, στο σούπερ μάρκετ. Κάποιες φορές θα μας βρίσουν, θα μας υποβιβάσουν, θα μας επιβληθούν. Τότε, είναι καλό να ξέρουμε και κάτι άλλο εκτός από το τσεμπέρι.

 

Η προσήλωση μου στο τσεμπέρι είναι καθαρά για λόγους επιδεικτικούς. Μου άρεσε σαν έκφραση κι έτσι το χρησιμοποιώ στον λόγο μου. Αν και δεν το έχω φορέσει ποτέ, ούτε και η γυναίκα μου, δεν έχω τίποτα εναντίον του. Απλά προσπαθώ να πω σε σας τις γυναίκες να μην παρασύρεστε από τους καιρούς και τις νοοτροπίες. Δεν μπορείτε να έχετε και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο. Αν θέλετε ευαίσθητο, τρυφερό άντρα, τότε όταν σας παίρνουν την θέση στο πάρκινγκ, όταν σας βρίζουν στο δρόμο ή και κάτι ακόμα χειρότερο, ο άντρας σας θα είναι αυτό που ξέρει να είναι: ευαίσθητος και τρυφερός. Από την άλλη μεριά, εγώ δεν έχω κανένα παραδοσιακό ή ιστορικό κατάλοιπο. Αν πιστεύετε ότι εσείς σαν γυναίκα μπορείτε να ανταπεξέλθετε σε όλες αυτές τις καταστάσεις και διεξάγετε άψογα τον ρόλο του προστάτη της οικογενείας, τότε όλα βαίνουν καλώς. Ακούτε όμως και την Θεοδώρα γιατί πίσω από το χριστιανικό της πέπλο, που τόσο σας ενοχλεί, λέει διαμάντια. Σίγουρα κάθε γυναίκα μπορεί να εξασκηθεί και να γίνει λιοντάρι για την οικογένεια της, μπορεί να πλακωθεί στο δρόμο με τον ανάγωγο ταξιτζή, να κυνηγήσει την εταιρία που ξεγέλασε την οικογένεια της μέχρι τα δικαστήρια, να αποφασίσει άμεσα για οποιονδήποτε κίνδυνο απειλεί την οικογένεια της. Όμως ο άντρας το κάνει πιο εύκολα γιατί έχει μεγαλώσει γι' αυτό. Τα ένστικτα του είναι έτοιμα. Όσο δύσκολο μου είναι εμένα να δείχνω υπομονή στίς ατασθαλίες των μικρών μου παιδιών, άλλο τόσο δύσκολο είναι για την γυναίκα μου να βγει έξω από το αυτοκίνητο και να βάλει στην θέση του τον ανάγωγο και τον αλήτη. Και πιστέψτε με, είναι απίστευτα δύσκολο για μένα να έχω την καρτερικότητα και την υπομονή που απαιτεί ένα παιδί μικρότερο των τριών ετών (πόσο μάλλον δύο!)

 

Φιλικά,

 

Πάνος

[alcyon]

Σεβαστά τα όσα λες Πάνο....

 

Αυτό που λες όμως είναι η μία όψη.

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Υπήρχαν -ανεξαρτήτως εποχής- άντρες ευαίσθητοι, άντρες μαχητές, άντρες υπομονετικοί, άντρες ανυπόμονοι κτλ.... Το ίδιο και οι γυναίκες.

 

Δε νομίζω πως η μαχητικότητα έχει να κάνει με το φύλο. Έχεις δει γυναίκα να διεκδικεί το δίκιο της; Για να το ελαφρύνω και λίγο.... έχεις δει γυναικείο μαλλιοτράβηγμα; Τι θέλω να πω...... Οκ... οι άντρες έχουν κατά μέσο όρο, περισσότερη μυική δύναμη από το γυναικείο μέσο όρο. (Και λέω για μέσους όρους, γιατι όλοι μας έχουμε δει και άντρες "σαμιαμίδια" και γυναίκες "νταρντάνες" ).

 

Ένα ερώτημα που μου γεννήθηκε από τα λεγόμενά σου. Θεωρείς πως είναι ασύμβατος ένας τρυφερός άντρας στο σπίτι και ένας μαχητής όπου και όταν χρειαστεί; Γιατί αυτός ο συνδυασμός ρόλων είναι περισσότερο αναμενόμενος σε μια γυναίκα;

 

Όλοι είμαστε νομίζω οικείοι με την εικόνα της άγρυπνης και έτοιμης για πόλεμο μαμάς, σε περίπτωση που τη χρειαστεί το παιδί της. Ούτε την άδεια του άντρα κάθεται να πάρει, ούτε χάνει την τρυφερότητά της. Αυτό γιατί θεωρείται πιο φυσιολογικό;

 

 

Για να μη σας κουράσω....

κατά τη γνώμη μου, όλα αυτά πηγάζουν από τις εκάστοτε εποχές και τις ανάγκες τους. Οι εποχές δημιουργούν ανάγκες. Οι ανάγκες δημιουργούν τους ρόλους. Και κατά την άποψή μου οι ρόλοι αναλαμβάνονται ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία των ατόμων. Και φυσικά.... κανένας δεν περιμένει να είναι ζευγάρι με τον/την superman

[Πάνος Β]

Αλκυών,

 

Αυτό που λες όμως είναι η μία όψη.

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Υπήρχαν -ανεξαρτήτως εποχής- άντρες ευαίσθητοι, άντρες μαχητές, άντρες υπομονετικοί, άντρες ανυπόμονοι κτλ.... Το ίδιο και οι γυναίκες.

 

Ναι, πράγματι, είναι η μία όψη. Μιας και η άλλη όψη όμως φωτίστηκε σε προηγούμενα ποστ, σκέφτηκα να φωτίσω εγώ αυτήν. Σαν άνθρωπος, αντιλαμβάνομαι και τις δύο όψεις και στην πράξη μου συμβουλεύομαι εκατέρωθεν πριν αποφασίσω.

 

Ξέρεις Αλκυών, καμιά φορά όταν προσπαθούμε να φωτίσουμε μια πλευρά, την μεγενθύνουμε με αποτέλεσμα, σε σύγκριση με την πραγματική ζωή, να μοιάζει εξωπραγματική. Όμως δεν πρέπει να συγκριθεί με την πραγματική ζωή διότι η μεγένθυση της έγινε μονάχα για λόγους επικοινωνίας και κατανόησης. Κάθε φορά που αναλύουμε υπερβάλλουμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι στην ζωή μας είμαστε υπερβολικοί. Απλά, προς χάριν της ανάλυσης, υπερβάλλαμε σε μια συγκεκριμένη όψη της αλήθειας και τις υπόλοιπες τις αφήσαμε στο σκοτάδι.

 

Δε νομίζω πως η μαχητικότητα έχει να κάνει με το φύλο. Έχεις δει γυναίκα να διεκδικεί το δίκιο της; Για να το ελαφρύνω και λίγο.... έχεις δει γυναικείο μαλλιοτράβηγμα; Τι θέλω να πω...... Οκ... οι άντρες έχουν κατά μέσο όρο, περισσότερη μυική δύναμη από το γυναικείο μέσο όρο. (Και λέω για μέσους όρους, γιατι όλοι μας έχουμε δει και άντρες "σαμιαμίδια" και γυναίκες "νταρντάνες" ).

 

Η διαφορά στην μυϊκή δύναμη είναι που διαφοροποίησε με τα χρόνια τα δύο φύλα, σε συνδυασμό με την κυοφορία της γυναίκας. Σήμερα η μυϊκή δύναμη του άντρα δεν πολυχρειάζεται όμως τα ένστικτα και οι νοοτροπίες υπάρχουν. Πιθανότατα αυτό που λες θα ισχύει στο μέλλον, όταν πια η χειραφέτηση της γυναίκας θα μετράει μερικές εκατοντάδες χρόνια. Όμως ακόμα η αλλαγή στους ρόλους είναι πολύ φρέσκια και δεν έχει ακόμα ενστερνιστεί μέσα στην ταυτότητα και την ιδιοσυγκρασία των φύλων.

 

Ένα ερώτημα που μου γεννήθηκε από τα λεγόμενά σου. Θεωρείς πως είναι ασύμβατος ένας τρυφερός άντρας στο σπίτι και ένας μαχητής όπου και όταν χρειαστεί; Γιατί αυτός ο συνδυασμός ρόλων είναι περισσότερο αναμενόμενος σε μια γυναίκα;

 

Είμαι ο προσωποποίηση της ασυμβατότητας που αναφέρεις Νομίζω ότι μετά το ποίημα "Να μ' αγαπάς" κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ευαισθησία μου και την τρυφερότητα μου Όσο για τη μαχητική πλευρά μου, θα πρέπει απλά να με πιστέψεις

 

Ο άντρας μπορεί να είναι τρυφερός, αφού πρώτα είναι μαχητής. Και αυτό δεν ισχύει για όλους τους άντρες, ισχύει για τον μέσο άντρα (όποιος κι αν είναι αυτός). Σήμερα υπάρχουν ζευγάρια όπου η γυναίκα είναι προμηθευτής και προστάτης τους σπιτιού κι ο άντρας ζεστός και τρυφερός. Σήμερα έχουμε την πολυτέλεια να επιλέγουμε τους ρόλους μας στο σπιτικό, οπότε αν το ζευγάρι είναι ευτυχισμένο με την κατανομή των ρόλων, τότε όλα είναι ωραία.

 

Η ουσία βρίσκεται στην ρήση της Θεοδώρας: ότι, κατά μέσο όρο, είναι πιο εύκολο για τον άντρα να είναι μαχητής. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι άντρες πρέπει να είναι μαχητές. Οι απαιτήσεις προκύπτουν από την πραγματικότητα μας. Αν η γυναίκα είναι κέρβερος τότε σαφώς ο άντρας δεν απαιτείται να είναι μαχητής.

 

Όλοι είμαστε νομίζω οικείοι με την εικόνα της άγρυπνης και έτοιμης για πόλεμο μαμάς, σε περίπτωση που τη χρειαστεί το παιδί της. Ούτε την άδεια του άντρα κάθεται να πάρει, ούτε χάνει την τρυφερότητά της. Αυτό γιατί θεωρείται πιο φυσιολογικό;

 

Υπάρχει μια λεπτή διαφορά εδώ. Η μαμά είναι ετοιμοπόλεμη εξαιτίας του μητρικού της ένστικτου. Ο μπαμπάς είναι ετοιμοπόλεμος εξαιτίας του μαχητικού του ένστικτου. Η μαμά δεν είναι ετοιμοπόλεμη σε κάθε περίσταση, είναι ετοιμοπόλεμη όπου κινδυνεύει το παιδί της. Ο μπαμπάς είναι (θεωρητικά τουλάχιστον) ετοιμοπόλεμος πάντα.

 

Έπειτα, η μαμά απεχθάνεται την μάχη, γι' αυτό και την εκπληρώνει με μοναδικό στόχο να νικήσει με όποιο τρόπο μπορεί, όσο πιο γρήγορα γίνεται και όσο πιο τελειωτικά. Ο άντρας απολαμβάνει την μάχη και από μια άποψη θα παρατηρήσεις ότι μπορεί και να καθυστερεί. Κάθεται και λογοφέρνει με τις ώρες αντί να τον ρεζιλέψει μια και καλή. Κάθεται και σπρώχνει ή γρονθοκοπάει αντί να ξαπλώσει τον άλλον με ένα χτύπημα. Δεν έχω δει γυναίκα να δέρνει αλλά αν παρατηρήσεις την λογομαχία μιας γυναίκας θα δεις ότι είναι τσουχτερή, ακριβής και θανάσιμη. Γιατί; Γιατί η γυναίκα θέλει να τελειώνει με ένα χτύπημα. Σε αυτό εμείς οι άντρες έχουμε ένα μάθημα να πάρουμε από τις γυναίκες, καθώς οι τελευταίες όταν παλεύουν, παλεύουν ολοκληρωτικά, ενώ εμείς οι άντρες φλυαρούμε λίγο

[θεοδώρα3]

Η αναζήτηση της αλήθειας από την ανθρώπινη ψυχή είναι κάτι που δεν τον εγκαταλείπει στη ζωή του, ακόμα και αν αυτό το καταπιέσει ο ίδιος ο άνθρωπος.

Ας φύγουμε από την βρεφική ηλικία και το ντάντεμα του μωρού και ας πάμε στην παιδική και την εφηβική ηλικία.

Κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας ο άνθρωπος παίρνει εικόνες, εμπειρίες, οι οποίες του επιτρέπουν να αρχίσει να σκεφτεται με αφηρημένο τρόπο ώσπου σιγά σιγά να δημιουργήσει τη δική του αυτόνομη κρίση. Αναζητά την αλήθεια πρώτα πρώτα από αυτούς που τον έφεραν στον κόσμο. Παίρνει απαντήσεις για όλα τα θέματα, είτε οι γονείς το θέλουν είτε όχι, αφού το παιδί είναι άγρυπνος παρατηρητής των ενεργειών και των αντιδράσεων των γονέων του.

Η ανάπτυξή του συνεχίζεται και μπαίνει στην εφηβεία. Τότε η πηγή των ερεθισμάτων παύει να είναι κυρίως η οικογένεια, και το μυαλό σκεφτεται το τι κάνουν οι άλλοι. Η υπόλοιπη κοινωνία. Οι συνομίλικοί του και οι άλλοι "μεγάλοι". Και αρχίζει η πάλη μέσα του για να ξεκαθαρίσει τι θα κρατήσει και τι όχι. Αμφισβητεί έντονα αυτά που έχει ήδη γνωρίσει. Ψάχνει να βρεί τι από αυτά που του δόθηκαν είναι υποκειμενικό και τι αντικειμενικό. Είναι σαν να παλεύει μέσα του η εικόνα της οικογένειάς του, με την εικόνα που έχει από την κοινωνία. Η επαφή με την κοινωνία για τους σημερινούς Έλληνες εφήβους έχει απαγορευτεί. Όχι εργασία μέχρι τα δεκαοκτώ, διάβασμα κάθε μέρα μέχρι τελικής πτώσεως, ακόμα και Κυριακές και αργίες, όχι επαφή με συγγενείς, αφού έτσι είναι η ζωή της πόλης. Η επαφή με την κοινωνία γίνεται μέσω της τηλεόρασης, του διαδικτύου, τα βιβλία, τα περιοδικά. Αν λάβουμε υπόψιν πόσο κατευθυνόμενα είναι όλα αυτά , θα καταλάβουμε ότι η εικόνα της κοινωνίας που μπορεί να σχηματίσει κάποιος δεν είναι και πολύ αντικειμενική. Οι έφηβοι επηρεάζονται από αυτά τα μέσα και αλληλοεπηρεάζονται στις παρέες που έχουν.

Οι γονείς πολλές φορές, αν όχι πάντα, καλούνται να αποδείξουν στα παιδιά τους, που είναι έφηβοι , αυτά που θεωρούν οι ίδιοι αυτονόητα. Παρουσιάζονται προβλήματα. Η ψυχή του παιδιου όμως αν δεν έχει πάρει στέρεα οικογενειακά πρότυπα, τότε κλονίζεται η εμπιστοσύνη του σε αυτήν και διαλέγει το αντίπαλο στρατόπεδο. Ένα παιδί αισθάνεται σιγουριά όταν οι γονείς του εφαρμόζουν κάποιες ηθικές αρχες, αλλά πάνω από όλα όταν έχουν μεταξύ τους αδιάσπαστη ενότητα.

Πιστεύω ότι η σημερινή τάση της γυναικείας άποψης και ικανότητας να θεωρείται ως αυθεντία δεν βοηθά σε αυτή την ενότητα. Επίσης η τάση για μονογονεϊκότητα δεν στηρίζει ψυχικά τα παιδια.Αναφέρομαι σε αυτό γιατί τελευταία γίνεται εσκεμμένα συχνά και όχι αθέλητα). Ως γονείς δεχόμαστε αμφισβήτηση από τα παιδιά που είναι στην εφηβεία. Άλλοτε περισσότερο η μητέρα, άλλοτε περισσότερο ο πατέρας, αναλόγως το ρόλο που έχει παίξει ο καθένας στη ζωή του παιδιού του έως τότε. Εκείνη τη στιγμή το παιδί έχει ανάγκη τον άλλο γονιό, να του μιλήσει, να επικοινωνήσει, να ακουμπήσει πάνω του τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς του, να τον εμπιστευτεί, για να μη μετεωρίζεται ο λογισμός του μεταξύ του γλυκού πειρασμού που του εμφανίζεται και της αυστηρής λογικής του ενός γονιού που σίγουρα και αυτός επιθυμεί το καλό για το παιδί του.Αυτό απαιτεί συνεργασία από τους γονείς και αλληλοαναγνώριση της αξίας τους.

[fraoulopoulitsa]

Η επαφή με την κοινωνία για τους σημερινούς Έλληνες εφήβους έχει απαγορευτεί. Όχι εργασία μέχρι τα δεκαοκτώ, διάβασμα κάθε μέρα μέχρι τελικής πτώσεως, ακόμα και Κυριακές και αργίες, όχι επαφή με συγγενείς, αφού έτσι είναι η ζωή της πόλης. Η επαφή με την κοινωνία γίνεται μέσω της τηλεόρασης, του διαδικτύου, τα βιβλία, τα περιοδικά. Αν λάβουμε υπόψιν πόσο κατευθυνόμενα είναι όλα αυτά , θα καταλάβουμε ότι η εικόνα της κοινωνίας που μπορεί να σχηματίσει κάποιος δεν είναι και πολύ αντικειμενική. Οι έφηβοι επηρεάζονται από αυτά τα μέσα και αλληλοεπηρεάζονται στις παρέες που έχουν.

Οι γονείς πολλές φορές, αν όχι πάντα, καλούνται να αποδείξουν στα παιδιά τους, που είναι έφηβοι , αυτά που θεωρούν οι ίδιοι αυτονόητα. .

 

Πιστεύω και πάντα πίστευα ότι αυτό που διαχωρίζει τις σημερινές μας θέσεις σαν γονείς από εκείνες που είχαμε σαν έφηβοι είναι ότι ως ενήλικες καλούμαστε να συμβιβαστούμε με πρόσωπα και καταστάσεις. Θεωρώ ότι οι σημερινοί έφηβοι σαφώς και έχουν μία πιο υγιή άποψη σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στην σημερινή κοινωνία από ότι εμείς. Και βεβαίως όταν φτάσουν τα παιδιά μου σε αυτή την ηλικία δεν πρόκειται να βιαστώ να τα ενημερώσω για το πόσους συμβιβασμούς πρέπει να κάνουν. Κατά την εφηβεία οι φίλοι είναι η κύρια επιρροή και όχι η τηλεόραση (αυτή επηρρεάζει όλους μας σε όλα τα στάδια της ζωής μας). Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων οι έφηβοι έχουν καταφέρει να σκέφτονται ευέλικτα στο στάδιο της αφαιρετικής σκέψης και μπορούν να φανταστούν πολλές πιθανότητες για τη ζωή τους. Το νέο επίπεδο αφηρημένης σκέψης χαρακτηρίζεται συχνά από μία έντονη περίοδο αμφισβήτησης , αναζήτησης και επανάστασης. Ο έφηβος αρχίζει και βλέπει ότι υπάρχουν πολλές πιθανές επιλογές στην ζωή , επιλογές σταδιοδρομίας, τρόπου ζωής, ταυτότητας. Στο κατώφλι της ενήλικης ζωής οι έφηβοι τη φαντάζονται ιδανική- η εμπειρία αναπόφευκτα , επηρεάζει κάπως τον ιδεαλισμό. Επειδή οι έφηβοι δεν μπορούν να συμφιλιωθουν με το γεγονός ότι οι γονείς τους δεν είναι ιδανικοί, η εφηβεία συνήθως είναι μία δύσκολη εποχή τόσο για τους γονείς όσο και για τα παιδιά.

Οι έφηβοι γίνονται ιδεαλιστές επειδή για πρώτη φορά μπορούν να φανταστούν πως θα μπορούσε να είναι ένας ιδανικός κόσμος και μία ιδανική κοινωνία.

Όσον αφορά τώρα τη διατύπωσή σου ότι τα άτομα κάτω των 18 δεν εργάζονται , σαφώς και η θέση τους είναι να μην εργάζονται. Είναι άλλες οι ανάγκες που θα πρέπει να καλύψουν σε αυτή την ηλικία,και όχι το να βγάλουν τα προς το ζην (τουλάχιστον αυτά τα παιδιά που έχουν τη δυνατότητα αυτή , γιατί υπάρχουν παιδιά που εργάζονται και από τα 12).

Σε αυτή την ηλικία αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να ασχοληθούν με την μόρφωσή τους , με τη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους, και προπάντων με τη σύγκρουση με τους γύρω τους, προκειμένου να βρουν σε ποιο χώρο θα ενταχθούν και με ποιο τρόπο.

[θεοδώρα3]

Σαν παρένθεση στο θέμα, αναφέρω κάτι που εδώ και μερικά χρόνια γνωρίζω ότι υπάρχει, ίσως και παλαιότερα, ίσως και πάντα.

Είναι τα λεγόμενα RPG (Role Playing Games). Τα παιχνίδια αυτά μπορεί να τα κάνει οποιοσδήποτε, σε οποιαδήποτε ηλικία, κοινωνική τάξη, κλπκλπ. Μπορεί να το φτιάξει ένας ή περισσότεροι. Μπορεί αυτός ή αυτοί που το φτιάχνουν να βάλουν τους δικούς τους κανόνες όποιοι και αν είναι αυτοί. Οι συμμετέχοντες μπορεί να είναι πρόσωπα, καταστάσεις, πράγματα, οτιδήποτε αποφασίσει αυτός που το φτιάχνει. Μπορεί να συμμετέχει σε ένα τέτοιο παιχνίδι παίρνοντας ένα ρόλο κάποιος με τη θέλησή του ή και χωρίς τη θέλησή του, ακόμα και χωρίς να το γνωρίζει. Οι κανόνες μπορεί να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή. Τέτοια παιχνίδια δημιουργούν μία μοναδική πραγματικότητα, όπως το παιδικό παιχνίδι είναι ένας ολόκληρος κόσμος για ένα παιδί. Όμως για έναν μεγάλο ίσως είναι πιο δύσκολο να σταματήσει να παίζει από οτι ένα παιδί το παιχνίδι του.

 

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι και οι κοινωνικές, ακόμα και οι οικογενειακές μας σχέσεις είναι ένα RPG. Πολλοί άνθρωποι παίζουν κάποιο ρόλο στη ζωή τους για να είναι αρεστοί ή αποδεκτοί, χωρίς η συμπεριφορά τους να είναι αυθόρμητη και ειλικρινής, γιατί κάποιοι κανόνες έχουν θεσμοθετηθεί από τις επιθυμίες ή τον εγωισμό του άλλου. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, ειδικά στις γυναίκες, να στήνουν σχέδια στο μυαλό τους, τα οποία πρέπει να υλοποιηθούν από τους άλλους ανθρώπους, την υπόλοιπη οικογένεια, τους συνεργάτες στη δουλειά, χωρίς αυτοί να το πάρουν πρέφα. (Το θέμα "βία και πονηριά" είναι κάτι που ανήκει σε άλλο topic.)

 

Όπως καταλαβαίνουμε γενικά από αυτά η έννοια της ηθικής δεν έχει καμία θέση σε τέτοια πράγματα. Δεν υπάρχει αντικειμενικό και υποκειμενικό, αφού ως πραγματικότητα καθίσταται η μοναδική και διαφορετική πραγματικότητα του συγκεκριμένου παιχνιδιού. Ούτε κάν του συγκεκριμένου ανθρώπου που το στήνει, αφου μπορεί ανα πάσα στιγμή να το διαφοροποιήσει.

 

Κλείνω την παρένθεση.

[gavrias]

Δήλώνω λάτρης των RPG ,αλλά δεν κατάλαβα με το κομμάτι ότι μπορεί να τα φτιάξει ο οποιοσδήποτε,ενοέις ότι μπορεί να τα πάιξει ο οποιοσδήποτε?

Πάντως γενικά υπάρχει μια ιστορία στην οποία βασίζεται το παιχνίδι και ο πάικτης μπορεί να επιλέξει το χαρακτήρα τον οποίο θα έχει αλλά και επιμέρους ιδιότητες του χαρακτήρα του αν θα είναι ευγενικός,αν θα έχει ικανότητα διαπραγμάτευσης,αν χρησιμοποιεί περισσότερο το μυαλό ή τη σωματική του δύναμη κλπ.

[marandnik]

Δήλώνω λάτρης των RPG ,αλλά δεν κατάλαβα με το κομμάτι ότι μπορεί να τα φτιάξει ο οποιοσδήποτε,ενοέις ότι μπορεί να τα πάιξει ο οποιοσδήποτε?

Πάντως γενικά υπάρχει μια ιστορία στην οποία βασίζεται το παιχνίδι και ο πάικτης μπορεί να επιλέξει το χαρακτήρα τον οποίο θα έχει αλλά και επιμέρους ιδιότητες του χαρακτήρα του αν θα είναι ευγενικός,αν θα έχει ικανότητα διαπραγμάτευσης,αν χρησιμοποιεί περισσότερο το μυαλό ή τη σωματική του δύναμη κλπ.

 

Τα RPG τα γνωρίζουν οι περισσότεροι από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Δεν ξεκίνησαν όμως έτσι. Υπήρχαν και πριν τους υπολογιστές, ως παρεϊστικα παιχνίδια με κάρτες. Την ιστορία σ' αυτά τα παιχνίδια και τους κανόνες μπορεί να τα φτιάξει ο καθένας .

[marandnik]

Αλκυών,

 

 

 

Η διαφορά στην μυϊκή δύναμη είναι που διαφοροποίησε με τα χρόνια τα δύο φύλα, σε συνδυασμό με την κυοφορία της γυναίκας. Σήμερα η μυϊκή δύναμη του άντρα δεν πολυχρειάζεται όμως τα ένστικτα και οι νοοτροπίες υπάρχουν. Πιθανότατα αυτό που λες θα ισχύει στο μέλλον, όταν πια η χειραφέτηση της γυναίκας θα μετράει μερικές εκατοντάδες χρόνια. Όμως ακόμα η αλλαγή στους ρόλους είναι πολύ φρέσκια και δεν έχει ακόμα ενστερνιστεί μέσα στην ταυτότητα και την ιδιοσυγκρασία των φύλων.

 

Ο άντρας μπορεί να είναι τρυφερός, αφού πρώτα είναι μαχητής. Και αυτό δεν ισχύει για όλους τους άντρες, ισχύει για τον μέσο άντρα (όποιος κι αν είναι αυτός). Σήμερα υπάρχουν ζευγάρια όπου η γυναίκα είναι προμηθευτής και προστάτης τους σπιτιού κι ο άντρας ζεστός και τρυφερός. Σήμερα έχουμε την πολυτέλεια να επιλέγουμε τους ρόλους μας στο σπιτικό, οπότε αν το ζευγάρι είναι ευτυχισμένο με την κατανομή των ρόλων, τότε όλα είναι ωραία.

 

Η ουσία βρίσκεται στην ρήση της Θεοδώρας: ότι, κατά μέσο όρο, είναι πιο εύκολο για τον άντρα να είναι μαχητής. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι άντρες πρέπει να είναι μαχητές. Οι απαιτήσεις προκύπτουν από την πραγματικότητα μας. Αν η γυναίκα είναι κέρβερος τότε σαφώς ο άντρας δεν απαιτείται να είναι μαχητής.

 

Υπάρχει μια λεπτή διαφορά εδώ. Η μαμά είναι ετοιμοπόλεμη εξαιτίας του μητρικού της ένστικτου. Ο μπαμπάς είναι ετοιμοπόλεμος εξαιτίας του μαχητικού του ένστικτου. Η μαμά δεν είναι ετοιμοπόλεμη σε κάθε περίσταση, είναι ετοιμοπόλεμη όπου κινδυνεύει το παιδί της. Ο μπαμπάς είναι (θεωρητικά τουλάχιστον) ετοιμοπόλεμος πάντα.

 

Έπειτα, η μαμά απεχθάνεται την μάχη, γι' αυτό και την εκπληρώνει με μοναδικό στόχο να νικήσει με όποιο τρόπο μπορεί, όσο πιο γρήγορα γίνεται και όσο πιο τελειωτικά. Ο άντρας απολαμβάνει την μάχη και από μια άποψη θα παρατηρήσεις ότι μπορεί και να καθυστερεί. Κάθεται και λογοφέρνει με τις ώρες αντί να τον ρεζιλέψει μια και καλή. Κάθεται και σπρώχνει ή γρονθοκοπάει αντί να ξαπλώσει τον άλλον με ένα χτύπημα. Δεν έχω δει γυναίκα να δέρνει αλλά αν παρατηρήσεις την λογομαχία μιας γυναίκας θα δεις ότι είναι τσουχτερή, ακριβής και θανάσιμη. Γιατί; Γιατί η γυναίκα θέλει να τελειώνει με ένα χτύπημα. Σε αυτό εμείς οι άντρες έχουμε ένα μάθημα να πάρουμε από τις γυναίκες, καθώς οι τελευταίες όταν παλεύουν, παλεύουν ολοκληρωτικά, ενώ εμείς οι άντρες φλυαρούμε λίγο

 

Πολύ κλισέ σ' όλη αυτή την τοποθέτηση

Απ' αρχής της ανθρώπινης ιστορίας ο άντρας δεν ήταν και ούτε είναι πάντοτε μαχητής. Οι άντρες αναλαμβάνουν διάφορους ρόλους στην κοινωνία, ο μαχητής είναι ο λιγότερο σοφιστικέ και ο περισσότερο αναλώσιμος.

Οι ανώτεροι κοινωνικά ρόλοι περιλαμβάνουν:

- τον άντρα διανοούμενο (ο οποίος επίσης δεν θα πλακωθεί για τη θέση πάρκινγκ χωρίς να χάσει ίχνος από το κύρος του) που στηρίζεται στη δύναμη του μυαλού του. Γιατροί, επιστήμονες, εφευρέτες....

- τον άντρα με πολιτική εξουσία (πολιτικός, ηγέτης, κλπ), ο οποίος επίσης θα βρει άλλους, περισσότερο "έξυπνους" τρόπους να λύσει τις διαμάχες του.

 

Ωστόσο είναι γνωστή κλισέ τοποθέτηση τα περί αντρός μαχητή που χάνει κάτι από τον αντρισμό του αν βάλει το τσεμπέρι. Από την άλλη αν όντως ίσχυε αυτό, γιατί δεν χάνει και η γυναίκα κάτι από τη θηλυκότητά της όταν κάνει το ίδιο; Δηλαδή, με το ίδιο σκεπτικό, πώς μπορεί μια γυναίκα να σφουγγαρίζει με το τσεμπέρι και μετά να απαιτεί η κοινωνία από αυτή να είναι και "κυρία", να είναι και όμορφη και καλλιεργημένη και περιποιημένη και, και, και.....

[Ευάκι]

Η συζήτηση όσο πάει και πιο ενδιαφέρουσα γίνεται.

Αυτό που βλέπω πάντως είναι πως όλοι μας έχουμε στερεότυπα. Ίσως και η ερώτηση να θέλει να καταδείξει κάτι τέτοιο. Ο άντρας είναι αυτό, σκέφτεται έτσι και πράττει έτσι, η γυναίκα είναι το άλλο, σκέφτεται αλλιώς και πράττει αλλιώς.

Πρέπει να είναι έτσι; Θέλω να πιστεύω πως σιγά σιγά ξεπερνάμε αυτό το στάδιο. Υπάρχουν χώρες που αυτά τα έχουν ξεπεράσει εδώ και καιρό.

 

Παλαιότερα οι άντρες ένιωθαν άσχημα να σπρώχνουν το καρότσι των παιδιών τους. Τώρα ούτε το παρατηρούμε, γιατί είναι εντελώς φυσιολογικό.

Υπάρχουν άτομα που αντιδρούν στις καθημερινές προκλήσεις με επίθεση και άλλοι με άμυνα, άλλοι με το μυαλό και άλλοι με την μυική τους δύναμη.

Δε νομίζω πως έχει να κάνει τόσο με το φύλο, όσο με την προσωπικότητα του ατόμου. Κάποιοι ίσως πουν πως ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος έτσι και είναι η φύση του. Το ζήτημα είναι πως η φύση έχει αλλάξει και ο άνθρωπος ακολουθεί αυτήν την αλλαγή. Αυτό δεν σημαίνει πως ο άντρας ή η γυναίκα χάνουν κάτι από τις ικανότητες ή τη δημιουργία τους. Απλά εμπλουτίζονται, δυναμώνουν και προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες.

 

Πιστεύω πως όλα είναι στο μυαλό μας και στο ένστικτό μας. Αν τα εμπιστευτούμε και δεν αντιδράσουμε λόγω στερεοτύπων ή άλλων λόγων, η κοινωνία μας και κυρίως οι νέοι (που σημειωτέον είναι πολύ πιο συνειδητοποιημένοι από εμάς) θα τραβήξει το δρόμο της προς την δικαιοσύνη,την ισορροπία και την πρόοδο της ανθρωπότητας.

[Πάνος Β]

Καλημέρα σε όλες,

 

εισαγωγικά θα ήθελα να σας θυμίσω ότι οι τοποθετήσεις εδώ πέρα δεν προσδιορίζουν απαραίτητα ένα άτομο, απλά και μόνο επειδή χρειάζεται πολύ περισσότερο από μερικά ποστ για να εκφραστεί το τεράστιο φάσμα της προσωπικότητας ενός ατόμου.

 

Marandnik,

 

Πολύ κλισέ σ' όλη αυτή την τοποθέτηση

 

μιας και έκρινες την τοποθέτηση μου, μπορώ να κάνω κι εγώ το ίδιο για την δική σου;

 

Πολύ ...σύγχρονη βρίσκω λοιπόν την τοποθέτηση σου. Πολύς κόσμος, και δει γυναίκες, σκέφτονται κατά πως περιγράφεις. Οι καιροί υποστηρίζουν την πεποίθηση αυτή και πράγματι, σήμερα, τουλάχιστον στις δυτικές κοινωνίες, ο άντρας διανοούμενος είναι πολύ πιο χρήσιμος από τον άντρα μαχητή.

 

Απ' αρχής της ανθρώπινης ιστορίας ο άντρας δεν ήταν και ούτε είναι πάντοτε μαχητής. Οι άντρες αναλαμβάνουν διάφορους ρόλους στην κοινωνία, ο μαχητής είναι ο λιγότερο σοφιστικέ και ο περισσότερο αναλώσιμος.

 

Αυτό που γράφεις δεν λέει τίποτα. Εγώ δεν είπα πουθενά πάντοτε. Το πάντοτε δεν ισχύει στην ζωή γιατί η ζωή είναι γεμάτη εξαιρέσεις. Για την ακρίβεια, ο μόνος χώρος που ισχύει το πάντοτε είναι οι εξαιρέσεις, δηλαδή πάντοτε υπάρχουν εξαιρέσεις στη ζωή

 

Από την άλλη μεριά, φυσικά και οι άντρες - όπως και οι γυναίκες - αναλαμβάνουν τους ρόλους που απαιτήθηκε να αναλάβουν. Ποιος είπε ότι οι άντρες είναι μονάχα μαχητές και τίποτα άλλο;

 

Ωστόσο είναι γνωστή κλισέ τοποθέτηση τα περί αντρός μαχητή που χάνει κάτι από τον αντρισμό του αν βάλει το τσεμπέρι.

 

Πάλι, αναφέρεσαι σε κάτι που εγώ δεν είπα. Μήπως κάνεις αυτήν την συζήτηση με κάποιον άλλον στο κεφάλι σου;

 

Να σε ρωτήσω, όταν λες κλισέ τι εννοείς;

 

Ευάκι,

 

τι ωραίο όνομα! (η κόρη μου λέγεται Εύα και από τότε που γεννήθηκε - η γυναίκα μου την ονομάτισε μόλις την είδε - θαυμάζω και χαίρομαι το όνομα της όπου κι αν το συναντήσω)

 

Αυτό που βλέπω πάντως είναι πως όλοι μας έχουμε στερεότυπα. Ίσως και η ερώτηση να θέλει να καταδείξει κάτι τέτοιο. Ο άντρας είναι αυτό, σκέφτεται έτσι και πράττει έτσι, η γυναίκα είναι το άλλο, σκέφτεται αλλιώς και πράττει αλλιώς.

Πρέπει να είναι έτσι; Θέλω να πιστεύω πως σιγά σιγά ξεπερνάμε αυτό το στάδιο. Υπάρχουν χώρες που αυτά τα έχουν ξεπεράσει εδώ και καιρό.

 

Η πρώτη ερώτηση που έρχεται στο μυαλό μου είναι: γιατί θέλεις να πιστεύεις ότι ξεπερνάμε το στάδιο αυτό;

 

Τα στερεότυπα δεν είναι απαραίτητα κακά. Είναι κακά μονάχα όταν λειτουργούν σαν βάρος, σαν άγκυρες που δεν μας αφήνουν να εξελιχθούμε. Όσο όμως μας δίνουν χώρο για να κινούμαστε, μην ξεχνάς ότι μας προσφέρουν μια ασφάλεια, μια καθοδήγηση, μια οριοθέτηση.

 

Ο άνθρωπος είναι ένα σκυλί με λουρί. Όσο πιο κοντό το λουρί του, τόσο πιο πολύ πνίγεται από αυτό. Όσο πιο άνετο, τόσο πιο άνετη κι η ζωή του. Αν δεν είχε λουρί, αν δεν είχε οριοθέτηση, θα ζούσε σε μια κατάσταση πανικού και απόγνωσης. Ο άνθρωπος δεν την αντέχει την άκρατη, πλήρη ελευθερία. Χρειάζεται σχέσεις, χρειάζεται όρια, χρειάζεται συνήθειες και ρουτίνες. Από την άλλη μεριά, το κολλητό λουρί είναι μια φυλακή, δεν έχει που να πάει. Καταπιέζει την προσωπικότητα του και καταστρέφει την εξέλιξη του, που είναι απαραίτητη

 

Έτσι λοιπόν και το στερεότυπο είναι το λουρί μας. Αν μας αφήνει χώρο να ακολουθήσουμε τις αλλαγές των καιρών, τότε είναι ένα καλό λουρί.

 

Υπάρχουν άτομα που αντιδρούν στις καθημερινές προκλήσεις με επίθεση και άλλοι με άμυνα, άλλοι με το μυαλό και άλλοι με την μυική τους δύναμη.

Δε νομίζω πως έχει να κάνει τόσο με το φύλο, όσο με την προσωπικότητα του ατόμου. Κάποιοι ίσως πουν πως ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος έτσι και είναι η φύση του. Το ζήτημα είναι πως η φύση έχει αλλάξει και ο άνθρωπος ακολουθεί αυτήν την αλλαγή. Αυτό δεν σημαίνει πως ο άντρας ή η γυναίκα χάνουν κάτι από τις ικανότητες ή τη δημιουργία τους. Απλά εμπλουτίζονται, δυναμώνουν και προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες.

 

Αυτή, σε γενικές γραμμές, είναι μια πολύ υγιής τοποθέτηση. Έχεις δίκιο σε όλα. Το μόνο πράγμα που εγώ θα σου θύμιζα να ελέγξεις είναι ο χρονισμός της τοποθέτησης σου. Πράγματι η φύση αλλάζει και πράγματι ο άνθρωπος ακολουθεί, αναπότρεπτα, την αλλαγή. Όμως το "στερεότυπο" στο οποίο αναφέρεσαι έχει εκατοντάδες αιώνες υποστήριξης πίσω του ενώ οι σύγχρονοι ρόλοι μερικές δεκάδες χρόνια. Δεν έχουν ακόμα ενστερνιστεί μέσα στην φύση μας γιατί η φύση μας μετράει με γενεές. Η σύγχρονη κατανομή ρόλων στην κοινωνία είναι πολύ φρέσκια ακόμα για να ξέρουμε αν θα επιβιώσει σε αυτή την μορφή.

 

Αν με ρωτήσεις, εγώ προτιμώ την σύγχρονη κατανομή των ρόλων. Θα μπορούσα να είμαι ο στοργικός πατέρας που θέλω να είμαι πριν από 50 χρόνια; Όχι βέβαια. Σήμερα όμως έχω την ελευθερία (έχω την άνεση στο λουρί μου ) να διαλέξω. Αν θέλω, και συμφωνεί φυσικά και το έτερον ήμισυ, γίνομαι άντρας παραδοσιακός και χτυπάω το χέρι στο τραπέζι: ο άρχοντας γύρισε, που είναι το φαΐ μου; Αν θέλω, νανουρίζω τα μωρά μου με τραγουδάκια κι αγκαλίτσες όλη νύχτα.

 

Όμως μην φτάνουμε στο άλλο άκρο. Μην πετάμε το λουρί τελείως. Τα ένστικτα υπάρχουν και ακριβώς επειδή είμαι ο πιο αφοσιωμένος και τρυφερός πατέρας που ξέρω, τα έχω βρει μπροστά μου αμέτρητες φορές με τα παιδιά μου (είναι γιος 2,5 και κόρη 1,5 παρεπιπτόντως).

[alcyon]

Φαντάσου βάση στερεοτύπων.... τι συνέβαινε πριν 50 (και παραπάνω) χρόνια... σε ένα ζευγάρι που ο άντρας ήταν ήπιος αλλά αναγκαζόταν να βγαίνει έξω και να έρχεται αντιμέτωπος με τα χίλια-δυο και η γυναίκα δραστήρια και μαχητική που πνιγόταν μέσα στην κλειστή κοινωνία του σπιτιού της..... Γιατί.... "έτσι".

 

Έχει έρθει η εποχή κατάρριψης των στερεοτύπων γιατί τώρα πια είναι όριμη η ανθρωπότητα (όπου αυτό συμβαίνει, γιατί δυστυχώς δε συμβαίνει παγκοσμίως) για να αντιληφθεί τις πραγματικές ανάγκες του ατόμου. Έχει αναθεωρήσει τα δεδομένα της ανθρώπινης φύσης και έχει μετατοπιστεί το ενδιαφέρον από το άντρας-γυναίκα σε ρόλους που ταιριάζουν σε ανθρώπους. Τώρα πια είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε καλύτερα την ψυχολογία, την ψυχοσύνθεση, το χαρακτήρα, τις συναισθηματικές μας εκφράσεις και πώς όλα αυτά λειτουργούν ως εργαλεία για την καθημερινότητά μας.

 

Παλαιότερα ήταν δεδομένη και η σωματική τιμωρία, η συναισθηματική κακοποίηση, η σεξουαλική κακοποίηση (ενδοοικογενειακά) και πολλά "κακά της μοίρας". Το γεγονός πως συνέβαιναν έτσι τόσα χρόνια... εκατοντάδες χρόνια... δε σημαίνει πως ήταν και ορθά.

 

Το ότι οποιαδήποτε συμπεριφορά επαναλλαμβανόταν για χρόνια, αυτό δεν τη δικαιώνει ούτε την απενοχοποιεί. .... Έτσι.... για να αναλαμβάνουμε και καμιά ευθύνη πότε-πότε... (το λέω για όλους... μην παρεξηγηθώ... κι εγώ μέσα).

[θεοδώρα3]

 

Έχει έρθει η εποχή κατάρριψης των στερεοτύπων γιατί τώρα πια είναι όριμη η ανθρωπότητα (όπου αυτό συμβαίνει, γιατί δυστυχώς δε συμβαίνει παγκοσμίως) για να αντιληφθεί τις πραγματικές ανάγκες του ατόμου. Έχει αναθεωρήσει τα δεδομένα της ανθρώπινης φύσης και έχει μετατοπιστεί το ενδιαφέρον από το άντρας-γυναίκα σε ρόλους που ταιριάζουν σε ανθρώπους. Τώρα πια είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε καλύτερα την ψυχολογία, την ψυχοσύνθεση, το χαρακτήρα, τις συναισθηματικές μας εκφράσεις και πώς όλα αυτά λειτουργούν ως εργαλεία για την καθημερινότητά μας.

 

 

Κι όμως τα στερεότυπα υπάρχουν και θα υπάρχουν για αρκετό καιρό ακόμα, αφού οι φορείς του εκπαιδευτικού συστήματος τα μεταλαμπαδεύουν αδιάκριτα στη νέα γενιά που θα έρθει στο προσκήνιο σε λίγα χρόνια. Τα αρνητικά στερεότυπα δεν προβλέπεται ότι θα εκλείψουν από την ερχόμενη γενιά. Τα θετικά στερεότυπα είναι που εκλείπουν. Για παράδειγμα υπάρχει εγκατάλειψη της ορθής γνωσης της ελληνικής γλώσσας και της ορθογραφίας της. Η απλούστευση των εκφράσεων και της ορθογραφίας η οποία είναι γέννημα του μεγάλου ελληνικού πολιτισμού και της νόησης . Κατ΄αυτόν τον τρόπο φτωχαίνει ο τρόπος διαλογισμού του ανθρώπου από συνήθεια.

 

Παραθέτω απόσπασμα από άρθρο το οποίο θα βρείτε ολόκληρο στο θέμα homeschooling: http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=40177&page=6

 

 

"- β) οι εκπαιδευτικοί μέσω της εκπαιδευτικής διαδικασίας παρατηρούν και διαμορφώνουν τις κρίσεις και τις αντιλήψεις τους για την ικανότητα των μαθητών, στηριζόμενοι στις στερεοτυπικές αντιλήψεις τους σχετικά με τα χαρακτηριστικά του “καλού” ή του “κακού” μαθητή. Οι κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών δεν είναι ουδέτερες και δεν βασίζονται σε αντικειμενικά κριτήρια, αλλά είναι συνάρτηση των κοινών αντιλήψεων των εκπαιδευτικών για τη μαθησιακή συμπεριφορά των μαθητών."

[alcyon]

Τα βάζεις όλα σε ένα τσουβάλι... και δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Υπάρχουν πολλά είδη εκπαιδευτικών. Πιστεύω πολλοί εκπαιδευτικοί είναι με ευαισθησίες. Φυσικά υπάρχουν και άλλοι πιο αυταρχικοί ή πιο στενόμυαλοι, κι άλλοι χαλαροί και "πέρα-βρέχει".

Εξακολουθώ όμως να πιστεύω πως δεν είναι όλοι έτσι. Και για αυτό ΗΔΗ αλλάζουν τα στερεότυπα.

 

Κι όμως... υπάρχει καλύτερο μελλον... όσο κι αν κάποιοι εμμένουν να μη το βλέπουν.

[alcyon]

Παντως η θα πετυχεις ως γονιος και θα αποτυχεις ως εκπαιδευτικος,η θα αποτυχεις ως εκπαιδευτικος και θα πετυχεις και ως συζυγος..

 

 

Πού είναι το ασυμβίβαστο;

Γιατί αν πετύχεις ως γονιός προδικάζεις αποτυχία ως εκπαιδευτικός; Και πού κολλάει η επιτυχία/αποτυχία ως σύζυγος;

 

Αχταρμας...............(είναι η εικόνα που λαμβάνω μέσα από τα δικά σου μάτια)

 

 

Κατά την κρίση μου:

Το θέμα παιδιά-εκπαίδευση-οικογένεια βασίζεται σε παρόμοιες δεξιότητες. Άρα κάθε άλλο παρά ασυμβίβαστα είναι. Ένας καλός γονιός που έχει βρει διαύλους επικοινωνίας με το παιδί του και σέβεται την προσωπικότητά των μελών της οικογένειάς του, πιστεύω ακράδαντα πως θα είναι ένας άξιος εκπαιδευτικός.

 

 

Γενικά ο ισορροπημένος άνθρωπος.... ισορροπημένα κρίνει και δρα. Οι υπόλοιποι..... αντιστοίχως.... Αυτό ισχύει για όλους τους τομείς της ζωής μας.

 

Ακόμα και η εικόνα που έχουμε για την κοινωνία εξαρτάται από αυτή ακριβώς την ισορροπία μας. Το πόσο αποδεχόμαστε τους άλλους γύρω μας και το πόσο απαραίτητη κρίνουμε και την "άλλη άποψη". Η πολυφωνία κάνει καλό σε μια κοινωνία. Έτσι καλώς υπάρχουν πολλά ήδη εκπαιδευτικών, καλώς υπάρχουν πολλά είδη γιατρών, κτλ κτλ. Δε θα ήμασταν κοινωνία αν συμφωνούσαμε όλοι σε όλα. Θα ήμασταν βιομηχανία... κονσέρβας.

[Πάνος Β]

Καλησπέρα σε όλες και σε όλους,

 

δεν είμαι σίγουρος τι ακριβώς έγινε εδώ πέρα αλλά από ότι βλέπω το θέμα είναι πάλι ελεύθερο.

 

Έχετε αντίρρηση να συνεχίσουμε;

 

Αλκυών,

 

είσαι δεινός συζητητής και οι απόψεις σου είναι τόσο καθαρές όσο και εμπεριστατωμένες. My hat's off to you

 

Θα ήθελα να γυρίσω πίσω λίγο την συζήτηση, στο σημείο που σε ρώτησα για τον επαναπροσδιορισμό των ρόλων. Δεν είναι ερώτηση παγίδα (), για την ακρίβεια είναι ένα θέμα το οποίο προσωπικά με ενδιαφέρει μιας και εγώ είμαι παράδειγμα των λεγομένων σου, ήτοι είμαι ένας πολύ σύγχρονος άντρας που κάνει όλες τις εργασίες του σπιτιού και όλη την φροντίδα των μωρών - πλην του θηλασμού βεβαίως βεβαίως και πάντα σε συνδυασμό με την γυναίκα μου που επίσης κάνει τα πάντα!

 

Όταν οι ρόλοι στο σπιτικό είναι ανοιχτοί προς κάθε κατεύθυνση, πως νομίζεις θα πρέπει να γίνεται η κατανομή;