Παιδική παχυσαρκία

[motherof2]

Ειλικρινά είμαι σε πολύ δύσκολη θέση με το συγκεκριμένο θέμα και δεν ξέρω πως να χειριστώ την κατάσταση που θα σας εκθέσω.....

Η αδερφή μου έχει 2 κόρες 10 & 12 χρονών. Ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα θερμή ούτε αυτή ούτε ο γαμπρός μου στο θέμα σωστής διατροφής των παιδιών ακόμη και όταν ήταν μικρά.. Εννοείται ότι δεν κρίνω κανέναν όμως το πρόβλημα είναι ότι η μικρή είναι κανονική με κάποια τάση για πάχος στη κοιλιά της, η δε μεγάλη όμως που του χρόνου θα πάει 1η γυμνασίου δυστυχώς έχει ξεφύγει πάρα μα πάρα πολύ... Ειλικρινά δεν ξέρω τί να κάνω γιατί αυτά τα παιδιά τα λατρεύω σαν δικά μου. Χτες που είχαν έρθει μου έλεγε η αδερφή μου ότι δεν ακούει καθόλου η μεγάλη, ότι όλο θέλει να τρώει, δεν γυμνάζεται καθόλου και είναι αντιρησίας σε ό,τι και αν της πει η μητέρα ή ο πατέρας της. Την είχε πάει σε διαιτολόγο αλλά δυστυχώς δεν ακολούθησε το διαιτολόγιο, παρόλο που ήταν πολύ καλό -είχε για πχ κάθε ημέρα 1 σοκοφρέτα για γλυκό. Τώρα επειδή ακριβώς είναι έφηβη πλέον και μάλιστα τρομερά ανεπτυγμένη (μου κάνει εντύπωση που ακόμη δεν της έχει έρθει περίοδος!) δεν δέχεται κουβέντα από τους γονείς της και χτες που ο πατέρας της της είπε ότι έχει παχύνει μουτζούφλιασε και δεν μίλαγε σε κανέναν Εγώ από την άλλη που είμαι κανονική σε βάρος αλλά που όλη τη ζωή μου είμαι σε μια μόνιμη δίαιτα -όπως σχεδόν όλες μας - έχω ένα κακό ή καλό, ανάλογα πως το παίρνει κανείς.... Είμαι ο καλύτερος άνθρωπος για να ακούσω το πρόβλημά σου και να σε συμβουλέψω αν μπορώ, αλλά μόνο εφ'όσον μου το ζητήσεις.. Δεν πρόκειται ποτέ να πιέσω κάποιον να μου ανοίξει την καρδιά του αν δεν θέλει. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορώ να πλησιάσω την ανιψιά μου γιατί όταν πάω να της μιλήσω και την ρωτάω "Μήπως έχεις κάτι ή μήπως θέλεις κάτι να συζητήσουμε?" αυτή μου απαντά χαμογελώντας "Όχι" και με κόβει .... Ειλικρινά δεν ξέρω τί να κάνω ... Είναι ένα παιδί πανέξυπνο με πάρα πολλούς φίλους που την αγαπάνε και βγαίνουνε έξω, πολύ πολύ κοινωνική αλλά επειδή έχω περάσει και εγώ από παρόμοια φάση, από του χρόνου που θα πάει στο γυμνάσιο και μετέπειτα στο λύκειο θα φάει φρίκη Δεν υπάρχει περίπτωση να μην την κοροϊδεύουν κάποια από τα καινούργια παιδιά που θα γνωρίσει -εξάλου μιλάμε για έφηβους πλέον!!- και να μην αναφέρω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσει κανένας να την κοιτάξει (και αυτό σας το λέω σίγουρα γιατί ξέρω πώς είναι)

Πώς να την πλησιάσω και να την βοηθήσω? Η μητέρα της δεν μπορεί και εγώ αισθάνομαι κάθε φορά που την βλέπω να μου σκίζεται η καρδιά

[ssidi]

Θα ξεκινήσω από το τελευταίο που λες,

και να μην αναφέρω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσει κανένας να την κοιτάξει

αυτό πιστεύω είναι λάθος αντιμετώπιση γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και έχει τα προτερήματά του άσχετα με το αν έχει πολλά κιλά ή όχι!

Κατά τ'άλλα θα συμφωνήσω σε όσα λες!

Καταρχάς η ανηψιά σου είναι σε δύσκολη ηλικία, μπαίνει στην εφηβεία και έχει (φαντάζομαι) μια γενική άρνηση και αντίρρηση σε ότι της λένε οι "μεγάλοι". Οπότε είναι δύσκολο να κάνει κάτι αν δεν το πάρει μόνη της απόφαση.

Να σου πω την δική μου ιστορία. Μέχρι τα 13-14 περίπου ήμουν από αδύνατη εώς κανονική στο βάρος μου, ειχα γυμνασμένο σώμα και προοπτική ύψους. Σε εκείνη την ηλικία αλλάξαμε πόλη (πήγαμε σε μεγαλύτερη) με περισσότερους διατροφικούς πειρασμούς (βλέπε φαστ φουντ κλπ). Παράλληλα πήγαινα πλέον γυμνάσιο και είχα διαφορετικές παρέες. Η κακή διατροφή (έξω από το σπίτι) και η υπερκατανάλωση αναψυκτικών τύπου κόλα ήταν η αρχή για την μετέπειτα παχυσαρκία μου, ενώ έμεινε στάσιμο και το ύψος μου και σε αυτό δεν ξέρω αν έπαιξαν ρόλο τα παραπάνω.

Σε εκείνη την ηλικία, ενώ με ενοχλούσαν τα κιλά που έπαιρνα και ντρεπόμουν τα παιδιά γύρω μου, ότι κι αν μου λέγανε εγώ από αντίδραση έκανα το αντίθετο! Πράγμα που εκ των υστέρων βέβαια μετανιώνω.

Δεν έζησα μια φυσιολογική εφηβεία όπως τα κορίτσια της ηλικίας μου, δεν είχα τους έρωτες που ήθελα (και εδώ έρχομαι εν μέρει να συμφωνήσω στην πρώτη κουβεντα που ανέφερα, με σένα) και γενικά είχα αρχίσει να αναπτύσσω πολλά κόμπλεξ εξ αιτίας των κιλών μου, που τότε σημειωτέων ήταν λίγα παραπάνω από τα κανονικά.

Το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει. Με πολλά πλέον παραπάνω κιλά. Πιστεύω πως όλα όσα έζησα θα ήταν διαφορετικά αν είχα φυσιολογικό βάρος. Κατα διαστήματα έχανα κιλά, δεν κατάφερνα όμως να τα διατηρήσω. Το πρόβλημά μου δεν ήταν η ποσότητα του φαγητού, ποτέ δεν έτρωγα πολύ, ήταν η ποιότητα! Εξ αιτίας του τρόπου ζωής, δουλειάς κλπ έτρωγα πάντα "σαβούρες"!

Με τον καιρό άρχισα να συμβιβάζομαι με τον εαυτό μου και να ξεπερνάω τα κόμπλεξ μου, πλεον πηγαίνω σε παραλία με κόσμο, και δεν κρύβομαι για να μην με δουν και με σχολιάσουν...

Θέλω να τα χάσω τα κιλά μου, όχι πλέον για να αρέσω στους γύρω μου, αυτοί που με αγαπούν με αγαπούν όπως ειμαι, θέλω να το κάνω για μένα, για να μην κουράζομαι με το παραμικρό, για να μην φοβάμαι στην επόμενη εγκυμοσύνη γιατί θα έχω ήδη πολλά κιλά, για να μπορώ να ζήσω πιο άνετα.

Είναι πολλά ακόμη αυτά που θα μπορούσα να γράφω, είναι βιώματα μιας ζωής, αλλά πιστεύω πως ήδη έχω κουράσει.

Αν μπορέσεις να την προσεγγίσεις μίλα στην ανηψιά σου, σίγουρα θα την γλιτώσεις από πολλές δυσάρεστες εμπειρίες, αλλά μην βλέπουμε ρατσιστικά τους ανθρώπους που έχουν παραπάνω κιλά.

Φιλικά, Σοφία

[joe]

Motherof2,το θεμα που εθιξες θελει πολυ λεπτο χειρισμο ειδικα απο τη στιγμη που η ανηψια σου βρισκεται στην εφηβεια,που δεν ειναι παιξε-γελασε.

Προσωπικα εχω μεγαλη και οχι ευχαριστη εμπειρια πανω σ΄αυτο το θεμα,καθ΄ο,τι επασχα απο νευρικη ανορεξια χειριστης μορφης απο τα 11 μεχρι τα 16-17 μου.Ημουν ακριβως σαν αυτες τις καχεχτικες κοπελιτσες που δειχνουν στα ρεπορταζ για την ανορεξια,αφου στα 14 μου χρονια ειχα φτασει να ζυγιζω,ειτε το πιστευετε ειτε οχι 23 κιλα!!! Και ξερεις πώς το επαθα; Οταν ημουν γυρω στα 9 με 10,ημουν ενα στρουμπουλο κοριτσακι με μεγαλη αδυναμια στα γλυκα και τα γαριδακια,που ακριβως επειδη η μητερα μου που ειναι γιατρος προσπαθουσε να με κανει να τρωω σωστα και υγιεινα,εγω για να της παω κοντρα (ο γνωστος ανταγωνισμος μανας-κορης) εκανα το ακριβως αντιθετο. Το προβλημα αρχισε οταν οι γυρω μου αρχισαν να μου λενε οτι ειχα αρχισει να παχαινω πολυ και κυριως-αυτο δε θα το ξεχασω ποτε-ενα αγορι που μου αρεσε με ειδε μια μερα που φοραγα ασπρη μπλουζα και φωναξε "Ρε,ο πατατας με τα ασπρα!!!" Ουτε καν "η πατατα με τα ασπρα!!!" Ειχε πει "ο πατατας",που σημαινει οτι εκτος απο το παχος μου,ειχε θιξει,χωρις να το θελει και τη θηλυκοτητα μου-που ουτως ή αλλως ηταν αγουρη ακομη σε εκεινη την ηλικια και αργησε πολυ να ανθισει ακριβως λογω των χρονων που ακολουθησαν. Δε θελω να γινω κουραστικη και να διηγηθω πώς εξελιχθηκε η νευρικη ανορεξια μου καιπώς με ταλαιπωρησε φοβερα για 6 χρονια,αλλα θα σου πω οτι πρεπει να εισαι πολυ πολυ προσεκτικη στον τροπο με τον οποιο θα προσεγγισεις την ανηψια σου γι΄αυτο το θεμα,γιατι υπαρχει ο κινδυνος αθελα σου να τη βλαψεις.Το θεμα της παχυσαρκιας σε μια τοσο δυσκολη ηλικια κανει "τζιζ",και ισως να ειναι ακομη καλυτερα να το χειριστει καποιος ειδικος,για να μην φτασει το κοριτσι στο αντιθετο ακρο χωρις να το καταλαβει ουτε το ιδιο. Αυτη ειναι η δικη μου γνωμη,οχι σαν ειδικος (που δεν ειμαι) αλλα σαν μια πρωην ανορεξικη (που υπηρξα για 6 χρονια).

[motherof2]

Καταρχήν να τονίσω ότι ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ δεν είδα ρατσιστικά κανέναν άνθρωπο, πόσο μάλιστα παχύσαρκο αφού έχω υπάρξει και ξέρω πώς είναι. ssidi μου, εννοείται ότι ο κάθε άνθρωπος αγαπιέται για αυτό που είναι πραγματικά, αλλά όπως τόνισα μιλάμε για ΕΦΗΒΟΥΣ που είναι πολύ πολύ σκληροί με την εξωτερική εμφάνιση... και αυτό το λέω από ΠΕΙΡΑ

Έπειτα, συμφωνώ ότι θέλει πολύ τακτ και διακριτικότητα η όλη προσέγγιση, αλλά πείτε μου πώς να γίνει αυτό που δεν μου αφήνει περιθώρια να της μιλήσω καθόλου... Δηλαδή πώς να ξεκινήσω το θέμα? Σίγουρα δεν θέλω να την πιάσω από τα μούτρα αλλά πείτε μου κάποιον άλλον τρόπο... Επίσης σε τί ειδικό να πάει? σε διαιτολόγο πήγε και δεν έγινε τίποτα... σε ψυχολόγο? και πώς να πας ένα κορίτσι 12 χρονών που κατά τα άλλα έχει πολύ κοινωνική ζωή σε ψυχολόγο? Μήπως θεωρήσει ότι είναι "άρρωστη" και αποχτήσει τότε "πραγματικά ψυχολογικά" προβλήματα και την τρέχουμε????

[demi]

ssidi sorry που θα ειμαι εγω που θα σου πω τα κακα νεα αλλα αυτο ακριβως θα παθει η μικρουλα ..δεν θα γυρναει να την κοιταξει κανεις ακομα και αν ειναι ο καλυτερος ανθρωπος στον κοσμο..θ ατην κοροιδευουν παντα πισω απο την πλατη της για να μην πω και μπροστα της και αυτη η μικρουλα για να εχει εστω εναν ανθρωπο πλαι της θα ειναι εκμεταλευσιμη...

η ανεψια απο την μερια του αντρα μου ειναι 12 χρονων και ειναι 75 κιλα !!!!!!!!!!!!!!!ζει σε μια τραγικη πραγματικοτητα που ολα τ απαιδια την κοροιδευουν και ειναι πολυ ασχημα τ απραγματα...ψυχολογικα αντιδραει και τρωει ολο και πιο πολυ..στον γαμο μου ηθελε να γινει παρανυφακι ΑΛΛΑ εγω ημουν εγκυος και 55 κιλα οποτε μαλλον αυτη θα φαινοταν η νυφη οποτε αποριψαμε την ιδεα ...

πηρα την πρωτοβουλια και πηγαμε σε ψυχολογο..η μικρη με αγαπαει παρα πολυ και με ακολουθει τυφλα..αφου πηγαμε 3 φορες επειτα πηγαμε σε διαιτολογο..εχει χασει ηδη 10 κιλα και προχωραμε!!!!ειμαι υπερηφανη για αυτην και τις υποσχεθηκαν μια ντουλαπα καινουργια ρουχα μολις αδυνατισει..........στην Αθηνα εχει κορυφαιους διαιτολογους ...

παντως μην το αφηνεις το παιδι..θαρθει μερα που θα σε εχει σαν θεο της..

[Jean]

και χτες που ο πατέρας της της είπε ότι έχει παχύνει μουτζούφλιασε και δεν μίλαγε σε κανέναν

Πολυ μα πολυ λάθος χειρισμος απο πλευρας του πατερα της! Για μια εφηβη ενα τετοιο σχολιο και ειδικα απο τον πατερα της μπροστα σε κοσμο (ακομη κι αν προκειται για τη θεια της) ειναι οτι χειροτερο. Θα αισθανθηκε φοβερα αβολα και ασχημα και δικαιολογημενα δεν μιλαγε σε κανεναν.

Εγω θα την επιανα και θα της μιλουσα αρχιζοντας ως εξης:

Ξερω οτιι τα πραγματα δεν ειναι πολυ ευκολα για σενα τον τελευταιο καιρο..Οσο κι αν σου φαινεται παραξενο, καταλαβαινω πως νιωθεις γιατι κι εγω καποτε ειχα λιγα κιλακια παραπανω κι ολοι μου ελεγαν ν' αδυνατισω κι εγω θυμωνα με ολους. Θυμωνα ομως και μ' εμενα και πηγαινα κοντρα κι εκανα τ' αντιθετα. Ειναι δυσκολο να εισαι εφηβος, ετσι δεν ειναι; Θες να μιλησουμε; Αν θες εγω ειμαι εδω για σενα...

[ssidi]

Motherof2 δεν αναφέρθηκα σε σένα λέγοντας για τον ρατσισμό απένταντι στους παχύσαρκους. Δυστυχώς υπάρχει όμως και σε πολύ μεγάλο βαθμό! Από τις σχέσεις, τις φιλίες, την εργασία, την κοινωνία ολόκληρη!

Demi, το ξέρω γιατί το έχω βιώσει! Όχι μόνο οι έφηβοι αλλά και τα παιδιά είναι πολύ σκληρά όχι μόνο απέναντι στα "χοντρά" παιδιά αλλα απέναντι σε όλες τις διαφορετικότητες! Και το κακό (και η συζήτηση) ξεκινάει από αλλού! Από το πως μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και πως τα μαθαίνουμε να φέρονται στους άλλους!

Παρόλα αυτά εγώ είχα και τους φίλους μου και τις σχέσεις μου ίσως γιατί κάποια στιγμή απενοχοποιήθηκα και ξεμπλόκαρα!

Και για να μην παρεξηγηθώ! Δεν λέω ότι είναι μια καλή κατάσταση και το μόνο που μας μένει είναι να το πάρουμε απόφαση και να διώξουμε τα κόμπλεξ κλπ κλπ κλπ. Το καλύτερο είναι να μπορούμε νε την αλλάξουμε την κατάσταση, όταν όμως αυτό για τον Α ή Β λόγο δεν συμβαίνει από το να πάθουμε κατάθλιψη καλύτερα να το αποβάλλουμε!

Θα συμφωνήσω με την Jean.

Επίσης motherof2 ίσως θα ήταν καλύτερα αν έχεις γνωστό ψυχολόγο να μιλήσεις μαζί του για να σε κατευθύνει στο ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να την προσεγγίσεις.

[ΡΟΥΛΑ]

Είναι μεγάλο λάθος να λες σε ένα παιδί είτε είναι στην εφηβεία είτε όχι, ότι είναι "χοντρο", πληγώνεται πάρα πολύ και λαμβάνει λάθος εικόνα για τον εαυτό του, σας τα λέω αυτά γιατί τα έζησα με την μεγάλη μου κόρη. Από κάποια ηλικία και μετά πήρε αρκετά κιλά και ήταν ένα στρομπουλό κορίτσι. Την πήγα σε διατροφολόγο που όμως μου είπε ότι επειδή ήταν μικρή ακόμα πρώτον δεν μπορεί να κάνει διαίτα αλλά και να έκανε δεν θα την ακολουθούσε ειδικά όταν δεν θα είχε την δική μου επίβλεψη, μου έδωσε όμως μια διατροφή όπου την κάναμε όλοι στην οικογένεια και είχε κάποιο αποτέλεσμα για κανένα χρόνο!!!!

Μετά όμως ξέφυγε πάλι, έτσι κάναμε υπομονή και μόλις πήγε στο γυμνάσιο άλλαξε από μόνη της, προσέχει τι θα φάει, έχασε αρκετά κιλά και τώρα είναι μια πολύ όμορφη δεσποινίδα.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι τα παιδιά μόλις πάνε γυμνάσιο αλλάζει η νοοτροπία τους ακριβώς γιατί θέλουν να γίνουν μέλος σε μια ομάδα!!!

[ΜΑΡΙΑΛΟΥ]

Καλησπέρα σε όλους,

 

Έχω ένα γιό 6,5 χρονών με ύψος 1,23 και βάρος 28 κιλά. Το παιδί τρώει φυσιολογικά χωρίς σχεδόν καθόλου Junk food , αθλείται αλλά παρόλα αυτά το βάρος μένει σε υψηλα επίπεδα. Σκεφτόμαστε να απευθυνθούμε στο Τμήμα Μεταβολικών νοσημάτων στο Αγία Σοφία. Εχει κανεις ήδη εμπειρία εκεί? Μήπως υπάρχει και κάτι άλλο που δεν γνωρίζω?

 

Ευχαριστώ

[mesastoura]

έχω και εγώ παρόμοια ανησυχία με τον δικό μου γιο που είναι 9 ετών.

όμως θα έλεγα ότι τρώει παραπάνω από το φυσιολογικό.

[Olympia99]

Kαλησπερα, κι εμενα ο γιος μου ειναι 6 ετων με υψος 1,26 και βαρος 34 κιλα!!!!

Μπορω να πω οτι τρωει λιγο παραπανω αλλα ευτυχως ειναι υπερκινητικος και λετρευει

να κανει ποδηλατο.

Το θεμα ειναι οτι κανενας απο τους γιατρους που τον εξεταζουν δεν εχει κανει παρατηρηση για το βαρος του μαλλον δεν θεωρειται παχυσαρκος.

Λογο της διανοητικης καθηστερησης που εχει τον εξεταζουν καθε 6 μηνες.

Μαλλον αδικα ανησυχητε.

[ΜΑΡΙΑΛΟΥ]

Σας ευχαριστώ και τις δύο. Ελπίζω και εγώ να μην έχει θέμα παχυσαρκίας.

Ολυμπία η ανηψία κούκλα να σας ζήσει!!!

[ΦΩΤΕΙΝΗ ΤΑΣΚΟΥΔΗ]

Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 10 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΥΠΕΡΒΑΡΟΣ (62 κιλα)

Προσπαθούμε να περιορίσουμε τις ποσότητες του φαγητού που τρώει αλλά δεν γίνεται προς το παρόν τίποτα. Πηγαίνει και σε 2 αθλήματα....

[barb3]

φωτεινη μου, σε τρωμε λαχανα....η κορη μου το σεπτεμβρη εκεισε τα 9 και ειναι 70 κιλα. δεν ξερω τι να την κανω. δεν λεω ειμαστε οικογενεια παχυσαρκων αλλά δεν μπορω να καταφερω τιποτε. με το καλο, με το κακο, ολη μερα τρωει, θελει να τρωει και εχει το μυαλο της μονιμως στο φαι. δεν μπορω να το καταλαβω. και να φανταστεις οτι εγω εχασα 18 κιλα για να της αποδειξω οτι μπορει κι αυτη να τα καταφερει. το εχω ψαξει και ορμονολογικα αλλά απο οτι λενε οι γιατροι, δεν υπαρχει τιποτε. το πολυ φαι της φταιει. τι θα κανουμε?

[DALIA]

αυτό που βλέπω εγώ γύρω μου είναι ότι οι γονείς των υπέρβαρων παιδιών εθελοτυφλούν...

θα επανέλθω...

[Μαρια Στυλιανακη]

φωτεινη μου, σε τρωμε λαχανα....η κορη μου το σεπτεμβρη εκεισε τα 9 και ειναι 70 κιλα. δεν ξερω τι να την κανω. δεν λεω ειμαστε οικογενεια παχυσαρκων αλλά δεν μπορω να καταφερω τιποτε. με το καλο, με το κακο, ολη μερα τρωει, θελει να τρωει και εχει το μυαλο της μονιμως στο φαι. δεν μπορω να το καταλαβω. και να φανταστεις οτι εγω εχασα 18 κιλα για να της αποδειξω οτι μπορει κι αυτη να τα καταφερει. το εχω ψαξει και ορμονολογικα αλλά απο οτι λενε οι γιατροι, δεν υπαρχει τιποτε. το πολυ φαι της φταιει. τι θα κανουμε?

 

πάρε τηλέφωνο στην γραμμή σύνδεσμος 801 801 1177,

όπου θα σε κατευθύνουν όσον αφορά σε ποιά κατεύθυνση θα χρειαστεί να στραφείς για να βοηθήσεις το παιδί σου.

Η υπερβολική πρόσληψη φαγητού σε σημείο που υπάρχει κίνδυνος υγείας

ή μή προσληψη φαγητού σε σημείο που υπάρχει κίνδυνος υγείας,

 

ειναι μια μορφή ελέγχου ή καταπίεσης αρνητικών συναισθημάτων

 

σε αυτές τις ηλικίες είναι σοβαρή ένδειξη ότι πρέπει να ασχοληθείτε οπωσδήποτε εκτός του ιατρικού θέματος,

και με την ψυχολογία του παιδιού. Όπωσδήποτε πρίν κάνεις οτιδήποτε, θα συμβουλευτείς και ψυχολόγο και γιατρό.

θα σε βοηθήσουν στο τηλεφωνο αυτό,

[elenik]

Eμας παλι δεν τρωει πολυ . Ενταξει τρωει μερικα γλυκα αλλα οχι τετοια ποσοτητα που να δικαιολογει το οτι παχαινει επικυνδινα πια.(1,18 με 26 κιλα)

Μεσα στην εβδομαδα εχω προγραμματισει εξετασεις για τον θυρεοειδη οι οποιες εχω την εντυπωση οτι θα βγουν θετικες (εχω και εγω και απο μωρο ηθελα να τον ψαξω)

Αντε να δουμε.

[elenik]

Τα γιαουρτια Δελτα advance μας εχουν καψει πιστευω. Τρωει 2 πριν κοιμηθει αντι για γαλα που τον πειραζει την νυχτα και πιστευοντας οτι παιρνει ασβεστιο το αφηνα

[Eleftheria]

barb3, αν ο σύζυγός σου δυσαρεστείται με τη λέξη ‘παιδοψυχολόγος’, χρησιμοποίησε τη λέξη ‘ειδικός’ ή ‘ειδικός παιδικός διατροφολόγος’.

Κάποιοι παιδοψυχολόγοι συνδυάζουν και τη συμβουλευτική γονέων και λύνουν αρκετά θέματα χωρίς τη συνεχή παρουσία των παιδιών.

Όταν ο ένας από τους δύο γονείς αδυνατεί να ανταπεξέλθει, αναλαμβάνει ο άλλος. Και συμβαίνει σε αρκετά ζευγάρια, χωρίς να εννοούμε ότι ο ένας γονιός αγαπάει λιγότερο από τον άλλο.

[CHRISTIE M]

Επαναφέρω τοθέμα γιατί με ενδιαφέρει.Ο γιος μου είναι 6 ετών(θα πάει Α δημοτικού) με ύψος 1.23 και 31 κιλά.Είναι ένα παιδάκι που τρώει αρκετά(φαγητό κυρίως-όχι πολλά γλυκά).Έχει όρεξη , ευτυχώς δεν είναι πολύ του γλυκού(το παγωτό του αρέσει όμως πολύ).Όσο πήγαινε σχολείο , κατάφερα και δεν πήρε ούτε μισό κιλό από πέρσι το καλοκαίρι.Επειδή του έστελνα εγώ το φαγητό του στο ολοήμερο και το απόγευμα τρέχαμε στα εξωσχολικά , έλεγχαμε το θέμα πολύ καλά.Τον άφηνα να τρώει καμιά φορά και καμιά "ανθυγιεινή" λιχουδιά γιατί δεν είμαι υπέρ της στέρησης.Το θέμα είναι πως από 14 Ιούνη που έκλεισαν τα σχολεία και τον κρατάνε το πρωί οι γιαγιάδες εναλλάξ , το παιδί πήρε 1 κιλό.Πάρε μπισκοτάκια ,πάρε παγωτά κλπ.Κι εγώ του δίνω , μην παραξηγηθώ , αλλά όχι καθημερινά.Σταμάτησε και την μπάλα , άστα να πάνε.Τον βγάζω κάθε μέρα σχεδόν βόλτα στο άλσος για παιχνίδι.Εάν μια μέρα δεν πάμε βόλτα γιατί κάποια στιγμή πρέπει να κάνω και τις δουλειές του σπιτιού , πραγματικά το μυαλό του είναι συνέχεια στο φαγητό.Από Σεπτέμβρη σκέφτομαι να κάνουμε και καμιά εξέταση για να αποκλείσω την πιθανότητα κάτι παθολογικού.

Εσείς ρε κορίτσια πως αντιμετωπίζεται το φαγανό παιδάκι σας?

[gavramid]

Επαναφέρω τοθέμα γιατί με ενδιαφέρει.Ο γιος μου είναι 6 ετών(θα πάει Α δημοτικού) με ύψος 1.23 και 31 κιλά.Είναι ένα παιδάκι που τρώει αρκετά(φαγητό κυρίως-όχι πολλά γλυκά).Έχει όρεξη , ευτυχώς δεν είναι πολύ του γλυκού(το παγωτό του αρέσει όμως πολύ).Όσο πήγαινε σχολείο , κατάφερα και δεν πήρε ούτε μισό κιλό από πέρσι το καλοκαίρι.Επειδή του έστελνα εγώ το φαγητό του στο ολοήμερο και το απόγευμα τρέχαμε στα εξωσχολικά , έλεγχαμε το θέμα πολύ καλά.Τον άφηνα να τρώει καμιά φορά και καμιά "ανθυγιεινή" λιχουδιά γιατί δεν είμαι υπέρ της στέρησης.Το θέμα είναι πως από 14 Ιούνη που έκλεισαν τα σχολεία και τον κρατάνε το πρωί οι γιαγιάδες εναλλάξ , το παιδί πήρε 1 κιλό.Πάρε μπισκοτάκια ,πάρε παγωτά κλπ.Κι εγώ του δίνω , μην παραξηγηθώ , αλλά όχι καθημερινά.Σταμάτησε και την μπάλα , άστα να πάνε.Τον βγάζω κάθε μέρα σχεδόν βόλτα στο άλσος για παιχνίδι.Εάν μια μέρα δεν πάμε βόλτα γιατί κάποια στιγμή πρέπει να κάνω και τις δουλειές του σπιτιού , πραγματικά το μυαλό του είναι συνέχεια στο φαγητό.Από Σεπτέμβρη σκέφτομαι να κάνουμε και καμιά εξέταση για να αποκλείσω την πιθανότητα κάτι παθολογικού.

Εσείς ρε κορίτσια πως αντιμετωπίζεται το φαγανό παιδάκι σας?

Φαγανο λοιπον εμενα ειναι το μωρο μου...17 μηνων πια και θελει να τρωει ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!!Οαν βλεπει πιατο ή κουταλι ουρλιαζει.Δεν εχουμε ξεφυγει απο την καμπυλη αλλα ειναι στο οριο...Τι κανω?Τη στουμπωνω στα φρουτα,αγγουρια ντοματες κλπ λαχανικα.Δεν βλεπει πουθενα στο σπιτι γλυκα και παγωτα και οταν τρωει καμια φορα η μεγαλη που θα την ελεγα αδυνατη το τρωει κρυφα.Οκ μωρο ειναι θα μου πεις αλλα αν ξεφυγουμε καηκαμε.

Κι εσενα μικρο ειναι.να ξεκαθαρισεις στις γιαγιαδες να μην δινουν τετοαι πραγματα αλλα οταν πειναει το παιδι να εχουν κατι υγειηνο να δωσουν.ΠΧ αντι για παγωτο-γιαουρτι με μελι.Αντι για μπισκοτα κλπ ροδακινα πεπονια-καλοκαιρι ειναι.Μην ξεφυγει αλλο το παδισι γιατι θα εχει προβλημα στη ζωη ως ενηλικας

εγω το προσεχω απο τωρα με το μωρο γιατι απ οτι βλεπω εχει μοιασει στον μπαμπακα του στο θεμα φαγητο.Ολη η οικογενεια ειναι παχυσαρκη!!!Παλευω απο τωρα μπας και γλιτωσω μετα τις διαιτες