ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ "ΛΟΥΛΟΥΔΟΧΩΡΑ"

[patousaki]

Ουφ, τελειώνει η πρώτη μας σχολική χρονιά και μου φαίνεται σα χθες που παρέδιδα το 8 μηνών κοριτσάκι μας στην αγκαλιά της Μιμής.

 

Πότε κιόλας? Εμείς στείλαμε ένα βρεφάκι και τώρα μας παραδίδουν ένα κοριτσάκι, ένα σχεδόν αυτόνομο ανθρωπάκι, που σε ξαφνιάζει με τις συμπεριφορές του, τις αντιδράσεις του, με τον τρόπο που δουλεύει το μυαλουδάκι του.

Και για όλα αυτά, μόνος υπεύθυνος, ο μόνος που οφείλει να πάρει τα εύσημα, είναι το σχολείο!

 

Όπως είχα γράψει και τότε που αρχίζαμε, δεν είχα καμιά αμφιβολία ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Μόνο που πήγαν τέλεια. Από όλες τις απόψεις, το λέω και το ξαναλέω… δεν το μετανιώσαμε ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Μακαρίζουμε τους εαυτούς μας για την απόφασή μας, για την καλή μας τύχη, για αυτό το σχολείο και αυτή τη Δασκάλα. Και εύχομαι να μην παρεξηγηθώ που δεν αναφέρομαι στις υπόλοιπες δασκάλες, στο προσωπικό που δεν έτυχε να γνωρίσω, απλά εμπεριέχονται στην έννοια του «σχολείου».

 

Μας φύλαξε και ο Θεούλης βέβαια! Ούτε αρρώστιες, ούτε αλλεπάλληλες ιώσεις μας ταράξανε. Περάσαμε ανώδυνα αυτή την πρώτη μας χρονιά, καθώς ο ένας πυρετούλης και η φίλη και αδελφή μύξα που μας κράτησε συντροφιά δεν ήταν τίποτα. Πταίσμα!

 

Τί να πρωτογράψω λοιπόν για τη «Λουλουδοχώρα»? Πώς να χωρέσουν οι λέξεις την ευγνωμοσύνη μας για όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που αγκάλιασαν το παιδάκι μας σα να ήταν δικό τους? Τί μπορώ να πω και πώς να περιγράψω αυτήν την Δασκάλα, την κυρία Μιμή?

 

Να γράψω για την πρώτη μας επίσκεψη, τότε που στις αρχές του Οκτώβρη ψάχναμε όλο αγωνία να βρούμε τους ανθρώπους για να εμπιστευτούμε το βλασταράκι μας.

Που δε μας έφτανε η δική μας αγωνία, η δική μας στεναχώρια (και περισσότερο δική μου που δε μπορούσα να ανταπεξέλθω στις ανάγκες του σημαντικότερου ρόλου της ζωής μου, αυτόν της μητέρας, και να καθίσω σπίτι να την μεγαλώσω), είχαμε και όλους τους τριγύρω (φίλους, συγγενείς…) να ρωτάνε όλο απορία και δέος…

«Σε βρεφονηπιακό? Τόσο μικρό? Πώς το μπορείτε?» …

Λες και είχαμε επιλογές, αλλά είπαμε να το «διώξουμε» το παιδάκι μας από το σπίτι του… Λες και έχουμε τη μοναδικότητα σε αυτό. Λες και άλλοι γονείς δεν άφησαν τα μωρούλια τους σχεδόν νεογέννητα…

 

Φτάσαμε στη «Λουλουδοχώρα» με λίγο σφιγμένο στομάχι, με την σκέψη «τί θα συναντήσουμε και εδώ?»…

 

Δε θα άντεχα άλλη μια φορά να μην ακούω τίποτα από τα χείλη της Διεύθυνσης σχετικά με το παιδί, σχετικά με τις δραστηριότητες, αλλά αντʼ αυτού να αναλώνεται στην ασφάλεια και ξανά στην ασφάλεια, και αν σας είπα για την ασφάλεια, α! και το φαγητό… Και δε λέω… Σαφώς και η ασφάλεια παίζει τον σημαντικότερο ρόλο, αλλά μόνο αυτό είναι? Δηλαδή τα βρέφη, δεν έχουν ανάγκη από ερεθίσματα?

 

Δε θα άντεχα άλλη μια φορά να μη γυρίσουν να κοιτάξουν το παιδί (ντυμένο από την κορυφή ως τα νύχια με ροζ)… και να σε ρωτούν στην πόρτα όταν φεύγεις… «αγόρι ή κορίτσι είναι το παιδί?»

 

Μόλις μπήκαμε στην αυλή του σχολείου, μας πλησίασε η Μιμή, γλυκιά και εγκάρδια, σαν άγγελος, με ξανθά μαλλιά και μπλε ειλικρινή μάτια. Μας συστήθηκε ευγενικά, και κάπου εκεί πάψαμε για λίγο να υπάρχουμε… Ρώτησε το όνομα της Νικολέττας, την πήρε αγκαλίτσα, την παρατηρούσε, της έδωσε την ευκαιρία να την παρατηρήσει… ΜΑΣ ΡΩΤΟΥΣΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ! ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Σχολίασε την θετικότητα του να την φοράω σε μάρσιπο (ΑΧ! ΣΤΕΛΛΙΤΣΑ sstamoul)… Μας είπε για το πρόγραμμα του σχολείου. Την ασφάλεια και τον πρωταρχικό της ρόλο, αλλά και για τα ερεθίσματα που θα πρέπει το παιδί να πάρει σε αυτή την ηλικία… χρώματα, ήχοι, κινήσεις… Μας έδειξε αμέσως ότι ξέρει τη δουλειά της άριστα, και ότι την κάνει με αγάπη, όχι από ανάγκη. Μας έδειξε αυτό το «δεν έχω να σας κρύψω κάτι» που μας έκανε να νιώσουμε την ασφάλεια που θέλαμε για να πάρουμε την απόφαση.

 

Από εκεί και πέρα, όλα είναι ιστορία…

 

Ίσως να είναι αρκετό να γράψω την αντίδραση της Νικολέττας κάθε πρωί που βλέπει το σχολικό να στρίβει στη γωνία μας για να έρθει να την πάρει! Ξεχνάει ό,τι γκρίνια έχει από το πρωινό της –βεβιασμένο- ξύπνημα, και ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στα μάτια της, στην καρδιά της! Συνοδεύεται από χαχανητά γεμάτα πονηριά, και σφίγγεται από χαρά. Απλώνει τα χέρια πριν ακόμη σταματήσει μπροστά μας και δε βλέπει την ώρα να ανοίξει η πόρτα για τον δικό της, ολοκληρωτικά δικό της, παράδεισο! (η είσοδος σε γονείς ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ!). Γελάει στη Μιμή που την λιώνει στα φιλιά, και τον Πέτρο, τον υπέροχο οδηγό του σχολικού που διαβάζεις στα μάτια του «έχω στους ώμους μου την ευθύνη του να μεταφέρω έναν θησαυρό». Που λατρεύει τα παιδάκια του σχολείου, και που τον λατρεύουν και αυτά…

 

Στις 13 του μηνός πραγματοποιήθηκε η σχολική γιορτούλα που σημαίνει και τη λήξη της χρονιάς. Οι γονείς και οι υπόλοιποι συγγενείς και φίλοι των παιδιών είχαν τη δυνατότητα να απολαύσουν τα παιδάκια τους στη σκηνή. Η δική μας λόγω ηλικίας (όπως και οι λοιποί συμμαθητές και συμμαθήτριές της) δεν συμμετείχε. Ίσως καλύτερα για ʽμένα και τον καλό μου, καθώς δεν το γλιτώναμε το λιποθυμικό επεισόδιο από τη συγκίνηση… Βγήκαν τα μικρούλια στη σκηνή και ενώ γελούσα με τις γλυκές τους και ξαφνιασμένες φατσούλες, ένιωθα τα δάκρυα να κυλάνε αβίαστα, χωρίς να το καταλαβαίνω, παρά μόνο όταν δυσκολευόμουν να πάρω ανάσα από τους λυγμούς! Υπερβολική? Καλά, καλά,… αν δεν το ζήσετε δεν το καταλαβαίνετε! Δεν έχω ιδέα τι ήταν πιο συγκινητικό? Η δουλειά που είχε κάνει όλη η ομάδα (από δασκάλες μέχρι μαθητές), τα ματάκια, που άλλα έλαμπαν από ενθουσιασμό, και άλλα τα είχαν χαμένα από τα φώτα και τον κόσμο, οι θεατές-γονείς που καρδιοχτυπούσαν (σχεδόν άκουγες τον ήχο της καρδιάς τους) και αποσβολωμένοι είχαν αφήσει μηχανές και κάμερες και κοιτούσαν…

Το τελειωτικό χτύπημα η αποφοίτηση του νηπιαγωγείου… Τα παιδάκια που μεγαλώνουν, που περνούν σε άλλο επίπεδο. Που ένα-ένα έπαιρνε το απολυτήριό του, και χανόταν στην αγκαλιά της Δασκάλας, που με κάθε παιδί και κάθε αγκαλιά κατάπινε άλλο έναν κόμπο από το λαιμό της… (εδώ κατάπινα εγώ!) Ο Δημήτρης προσπαθούσε να με επαναφέρει στη «τάξη»… «Σταμάτα πια να κλαις! Θα πάθεις τίποτα!»

Κι εγώ, εκεί. Να σκέφτομαι αυτόν το χρόνο που πέρασε, το βρεφάκι που έγινε νήπιο…

Να σκέφτομαι ότι το μπουσούλημα έγινε βήμα και το βήμα, τρεχαλητό. Εκεί. Στη «Λουλουδοχώρα». Εκεί που έμαθε να χτυπάει παλαμάκια, και να στέλνει φιλιά, να χορεύει και να σε σφίγγει στην αγκαλιά της, να κάνει φίλους και να λέει «μαμά»! Μα πριν πει «μαμά» είπε «Μιμή»… Και ίσως κάπου μέσα μου να με ενοχλεί, να πληγώνει τον εγωισμό της μητέρας… Όμως, την ίδια στιγμή μου αποδεικνύει ότι η Μιμή είναι η μαμά τις ώρες που εγώ δεν είμαι κοντά της. Ότι αυτή θα την αγκαλιάσει και θα την φιλήσει, θα την παρηγορήσει και θα την νανουρίσει, θα της διαβάσει και θα της τραγουδήσει… Θα κάνει αυτά που εύχομαι να είχα τη δυνατότητα να έκανα. Αυτά που στερούμαι και μου λείπουν. Που αναπληρώνω τις ώρες που είμαι μαζί της. Μου φτάνει όμως -και νιώθω ευτυχισμένη- που δεν τα στερείται η Νικολέττα. Είναι ευλογία που υπάρχει αυτός ο άνθρωπος να της τα προσφέρει από την ΚΑΡΔΙΑ του.

 

Δε θέλω να σκέφτομαι τη χρονιά που έρχεται χωρίς «Λουλουδοχώρα», που θα είμαστε στο εξωτερικό χωρίς Μιμή και χωρίς όλα αυτά που αντιπροσωπεύει η Μιμή για όλους μας. Ξέρω, ότι θα είναι ένα τηλέφωνο μακριά μας. Ότι σαν καλή μανούλα θα μας στηρίξει, θα μας συμβουλεύσει, και θα μας στείλει την αγάπη της.

 

 

ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΑΣ,

 

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ «ΛΟΥΛΟΥΔΟΧΩΡΑ» ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΤΟ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΑΚΙ ΜΑΣ ΝΑ ΑΝΘΙΣΕΙ!

[nea mamaka]

Συγκινηθηκα ........ μπραβο σε εσας ..... μπραβο στην Μιμή ....... ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ στην Νικολλέτα σας .........

[souzy]

:smile:

Πόσο σημαντικό και ανακουφιστικό για μια μανούλα που αναγκάζεται να αποχωριστεί το μονακριβάκι της για πολλές ώρες τη μέρα να ξέρει ότι το εμπιστεύεται σε καλά χέρια!!!!

Ακόμα και τόσο μικρά μωράκια σου λένε με τον τρόπο τους πόσο καλά περνάνε τις ώρες μακριά σου! Δεν χρειάζεται να μιλάνε...

Μπράβο στις δασκάλες που νοιάζονται πραγματικά για τα παιδιά μας!

Μπράβο στη Νικόλ σου, πατουσάκι! Σαν τώρα θυμάμαι πόσο προβληματισμένη ήσουν που θα την πήγαινες παιδικό από τόσο μικρούλα! Να μου τη φιλήσεις!

[vickygirl79]

Συγκινηθηκα ........ μπραβο σε εσας ..... μπραβο στην Μιμή ....... ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ στην Νικολλέτα σας .........

kai apo emas mpravo polu suginitiko

[ΠΗΝΕΛΟΠΗ Κ]

Μαμά της Νικολέτας καλημέρα. Ελπίζω να περνάτε καλά στο εξωτερικό. Εγώ είμαι η μαμά της Παυλίνας και του Απόλλωνα. Τα παιδιά μου πάνε και αυτά στην ΛΟΥΛΟΥΔΟΧΩΡΑ από την προηγούμενη σχολική χρονιά και θα συνεχίσουνε και φέτος. Μάλιστα ο Απόλλωνας ήταν στην ίδια τάξη με την Νικολέτα σου, η οποία είναι ένα γλυκύτατο μωρό. Όλα αυτά που γράφεις για την ΛΟΥΛΟΥΔΟΧΩΡΑ είναι σα να γράφονται από το δικό μου χέρι. Με την ίδια αγωνία και άγχος πήγαμε και εμείς στο πρώτο ραντεβού μας με την κα Μιμή όταν πέρυσι το Σεπτέμβρίο βρεθήκαμε ξαφνικά να ψάχνουμε παιδικό σταθμό για τα παιδιά. Το ίδιο χαμόγελο της Μιμής, η ίδια διάχυτη αγάπη της για τα παιδιά, η ίδια αίσθηση του "δεν έχω να σας κρύψω τίποτα" μας κέρδισε και εμάς. Και δεν σου κρύβω ότι οι αναστολές μας και η αγωνία μας για να βρούμε παιδικό σταθμό ήταν ίδιες με τις δικές σου που εμπιστεύθηκες στην Μιμή το 8 μηνών μωρό σου, και ας ήταν τα παιδιά μου μεγαλύτερα. Αλλα τόσα και πιο πολλά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ θέλω και εγώ να πω στην κα Μιμή και σε όλες τις δασκάλες και στον κ. Πέτρο γιατί τα παιδιά μου έναν ολόκληρο χρόνο πήγαιναν με απίστευτη χαρά στο σχολείο, γυρνάγανε με ακόμα μεγαλύτερη χαρα και τις πρώτες μέρες των καλοκαιρινών μας διακοπών ο Απόλλωνας ετοιμαζόταν για το σχολείο. Ειναι πολύ σημαντικό να βλέπεις ανθρώπους χαμογελαστούς και στη ΛΟΥΛΟΥΔΟΧΩΡΑ είναι όλοι χαμογελαστοί. Είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά σου να ανυπομονούν να πάνε σχολείο.

Για όλους αυτούς τους λόγους θέλω να πω ευχαριστώ για άλλη μια φορά στην Μιμή, στην Κατερίνα, στην Ελένη, στην Γαλήνη, στην Ελένη των Αγγλικών, στην Μαργαρίτα, στον Πέτρο. Εμείς θα συνεχίσουμε και αυτή τη σχολική χρονιά να "ανθίζουμε" στην ΛΟΥΛΟΥΔΟΧΩΡΑ. Πάντως εγώ αυτό τον παιδικό σταθμό τον ΣΥΣΤΗΝΩ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ......

 

Ευχαριστουμε ΛΟΥΛΟΥΔΟΧΩΡΑ. Καλή χρονιά

[rike]

Δ/νση και τηλέφωνο του σταθμού?

[RMARY]

αυτος ειναι ο σταθμος? http://www.louloudohora.gr/site/programma.html

 

εμενα μου πεφτει λιγο μακρια.λογω δουλειας θα πρεπει να καταφυγω κ εγω σε τετοια λυση αν γνωριζει καποια εναν βρεφονηπιακο με αναλογα προσοντα στο χαιδαρι πολυ θα με υποχρεωνε!

[Smouts]

αν και λιγο παλιο το θεμα, μπηκα να γραψω κι εγω την αποψη μου, καθως ειμαι κι εγω σε αναζητηση βρεφονηπιακου για το μωρο μου που θα ειναι 9 μηνων οταν επιστρεψω στη δουλεια.

Τον συγκεκριμενο σταθμο δεν τον ηξερα. ψαχνοντας στο φορουμ, για γνωμες για παιδικους σταθμους, επεσα και σε αυτο εδω το ποστ. Και αποφασισα, μιας και μενω στο χαλανδρι κι εγω, να τον επισκεφτω, μονο και μονο επειδη διαβασα το γραμμα αυτο.

Κι ενω πηγα εχοντας σχεδον καταληξει σε εναν παιδικο σταθμο, γνωριζοντας την κυρια Μιμη, εμεινα κι εγω ενθουσιασμενη (περισσοτερο απο την ιδια, παρα απο οτιδηποτε αλλο), μιας και ο σταθμος δεν λειτουργουσε την ωρα που πηγα.

Και τωρα ειμαι σε διλλημα. 

Εξακολουθω να κλεινω προς τα εκει, περισσοτερο για πρακτικους λογους (διπλα στη δουλεια μου, και πολυ πιο κοντα στο σπιτι μου), αλλα ελα που η Μιμη μου αρεσει πολυ και ξεροντας οτι η κορη μου θα ειναι στην ταξη της, το ξανασκεφτομαι...

[Daphne-]

Αν και ειναι σχετικά παλιό το ποστ αυτό, μπήκα κι εγω να γραψω τη γνώμη μου για το συγκεκριμένο σταθμό μιας και τον επισκεφτήκαμε χθες....

 

Καταρχήν να πω οτι τωρα την κρατάει μια εξαιρετική κοπέλλα η οποία θα σταματήσει και επειδή μας ειναι δυσκολο να γνωρισουμε και εμπιστευτουμε κάποια αλλη το διάστημα αυτο, σκεφτήκαμε τη λυση του βρεφονηπιακού.

 

Το προγραμμα που ακολουθουνν για τα παιδάκια της ηλικίας της κόρης μου (19 μηνων) ειναι να ειναι κλεισμένα σε ενα δωμάτιο με μοκέτα και να βγαίνουν μόνο για μιση ωρα σε μια μικρη αυλη (η μικρη μου βγαινει εξω απο 40 ημερων πρωι και απόγευμα...Φανταστειτε....)

 

Αντιστοιχουν δυο ατομα σε 10 παιδάκια (δηλ καποια δασκαλα που δεν γνωρισα στο ραντεβου και η ιδιοκτητρια που λογικα θα μοιραζει τις ωρες της σε διαφορα τμηματα.)

Για τις τιμες δεν το συζητω....ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΥΨΗΛΕΣ.

Τελος δεν μου φανηκε η ιδιοκτητρια ανθρωπος που αγαπαει τα παιδια και καθολου ζεστη.

Η δε κορη μου αντεδρασε με στριγγλιες οταν της μιλησε...(τυχαιο?..δε νομιζω...)

 

Δεν θα εγραφα το παιδι μου εκει ακομα και να με πληρωναν!!!!!

Συγνωμη που ειμαι τοσο απότομη αλλα μου κάνει εντυπωση που διαβαζω θετικα σχολια.

 

Ποιο ειναι το θετικο δηλ για ενα παιδάκι 19 μηνων να περνάει τις ωρες του μεσα σε ενα δωμάτιο ολη την ημερα? Ημαρτον ....Στην ηλικια αυτη χρειαζεται παιχνίδι, εξερευνηση με λιγα λογια οπως μας ειπε κι ο παιδιατρος: EΞΩ ΕΞΩ! Δοξα το θεο σε ωραια περιοχη μενω παρκα εχουμε πολλα....

[Jarett]

Ποιο ειναι το θετικο δηλ για ενα παιδάκι 19 μηνων να περνάει τις ωρες του μεσα σε ενα δωμάτιο ολη την ημερα? Ημαρτον ....Στην ηλικια αυτη χρειαζεται παιχνίδι, εξερευνηση με λιγα λογια οπως μας ειπε κι ο παιδιατρος: EΞΩ ΕΞΩ! Δοξα το θεο σε ωραια περιοχη μενω παρκα εχουμε πολλα....

 

Πέραν των προσωπικών σου εκτιμήσεων για τις οποίες δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη αφού δεν γνωρίζω τον συγκεκριμένο σταθμό, θέλω να σε ρωτήσω το εξής:

Εσύ το παιδάκι σου το έχεις όλη μέρα στο πάρκο (τουλάχιστον την άνοιξη και το καλοκαίρι)?

 

Στο δωμάτιο με μοκέτα που περιέγραψες είναι κλεισμένα τα παιδάκια χωρίς να κάνουν κάτι? Δραστηριότητες κλπ.

 

Γιατί απ όσο ξέρω ΟΛΟΙ οι σταθμοί, δημόσιοι και ιδιωτικοί κάπως έτσι λειτουργούν.

Είναι τα παιδάκια σε έχω χώρο/δωμάτιο και κάνουν δραστηριότητες/μάθημα ανάλογα την ηλικία τους, πάνε για φαγητό και βγαίνουν και για διάλλειμα στην αυλή όταν είναι καλός ο καιρός.

 

Εσύ τι ακριβώς περιμένεις από ένα σταθμό?

Έχεις βρεις κάποιο σταθμό που να έχει όλη μέρα τα παιδιά έξω?

[Daphne-]

Πέραν των προσωπικών σου εκτιμήσεων για τις οποίες δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη αφού δεν γνωρίζω τον συγκεκριμένο σταθμό, θέλω να σε ρωτήσω το εξής:

Εσύ το παιδάκι σου το έχεις όλη μέρα στο πάρκο (τουλάχιστον την άνοιξη και το καλοκαίρι)?

 

Σχεδόν ολη μέρα και το χειμώνα εκτός από τις μερες που βρέχει. Εχει αρωστήσει μεχρι στιγμής μόνο με συνάχι.

 

 

Στο δωμάτιο με μοκέτα που περιέγραψες είναι κλεισμένα τα παιδάκια χωρίς να κάνουν κάτι? Δραστηριότητες κλπ.

 

Γιατί απ όσο ξέρω ΟΛΟΙ οι σταθμοί, δημόσιοι και ιδιωτικοί κάπως έτσι λειτουργούν.

Είναι τα παιδάκια σε έχω χώρο/δωμάτιο και κάνουν δραστηριότητες/μάθημα ανάλογα την ηλικία τους, πάνε για φαγητό και βγαίνουν και για διάλλειμα στην αυλή όταν είναι καλός ο καιρός.

 

Εσύ τι ακριβώς περιμένεις από ένα σταθμό?

Έχεις βρεις κάποιο σταθμό που να έχει όλη μέρα τα παιδιά έξω?

Η αληθεια ειναι οτι δεν εχω βρει κανενα σταθμο που να εχει ολη μερα τα παιδια εξω (δεν ζηταω κατι τετοιο αλλωστε. Πως ειναι δυνατον?). Οσον αφορα τις δρατηριότητες δεν αρκει ενα ατομο* (*διοτι οι ωρες της διευθυντριας μοιραζονται κι αλλου) για 10 παιδάκια ειδικα αυτης της ηλικιας που θελουν αποκλειστικοτητα και συνεχη απασχοληση.

 

Αυτο που θα περιμενα απο εναν σταθμο ειναι να συμβαδιζουν οι τιμες του με το μεγεθος την καταρτιση του προσωπικου και τους χωρους του.

[Jarett]

Το μέγεθος δεν έχει καμία σημασία, πίστεψέ με.

Επίσης μπορεί να έχει 5 δασκάλες για 10 παιδάκια και να μην γίνεται τίποτε απολύτως, απλά να κάθονται να τα προσέχουν.

Ή να υπάρχει 1 δασκάλα που να προσφέρει τόσα πολλά σε αυτά τα 10 παιδάκια, που να βάζει κάτω τις υπόλοιπες 5.

 

Σε γενικές γραμμές τα λεω αυτά.

Μπορείς να δεις ένα σχολείο που να μη σου γεμίζει καθόλου το ματι και όμως να γίνεται εξαιρετική δουλειά εκεί μέσα, ή να δεις τις καλύτερες εγκατστάσεις του κόσμου και να πεις ουαουυυυ!!! και να κακομεταχειρίζονται το παιδί σου.

[demi]

Το μέγεθος δεν έχει καμία σημασία, πίστεψέ με.

Επίσης μπορεί να έχει 5 δασκάλες για 10 παιδάκια και να μην γίνεται τίποτε απολύτως, απλά να κάθονται να τα προσέχουν.

Ή να υπάρχει 1 δασκάλα που να προσφέρει τόσα πολλά σε αυτά τα 10 παιδάκια, που να βάζει κάτω τις υπόλοιπες 5.

 

Σε γενικές γραμμές τα λεω αυτά.

Μπορείς να δεις ένα σχολείο που να μη σου γεμίζει καθόλου το ματι και όμως να γίνεται εξαιρετική δουλειά εκεί μέσα, ή να δεις τις καλύτερες εγκατστάσεις του κόσμου και να πεις ουαουυυυ!!! και να κακομεταχειρίζονται το παιδί σου.

 

 

 

θα συμφωνησω και θα υπενθυμισω οτι εστελνα τον γιο μου 2,5 ετων τοτε(πως περασαν τα χρονια βρε παιδια τωρα ειναι 5,5)στον καλυτερο παιδικο της θεσσαλονικης και πληρωνα 430 παρακαλω και το παιδι εζησε ενα δραμα...τα εχω χιλιοπει αλλα ακομα με καιει το θεμα..

περισσοτερο το γεγονος οτι δεν ακουσα το παιδι μου οταν ελεγε οτι ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΛΑ και ελεγα οτι ειναι μαμαδοχτυπημενο και δεν μπορει να προσαρμοστει..οταν εκανα ΝΤΟΥ και ειδα τι γινετε τρελλαθηκα..

[AthinaP]

Άσε, οι σταθμοί είναι λαχείο...

 

Πιο πολύ παίζει ρόλο η διασκάλα και πόση όρεξη έχει. Ομολογώ είχα εντυπωσιαστεί από την κοπέλα που άνοιξε το τόπικ, γιατί ακούγεται ονειρικό, αυτό που θα έπρεπε να προσφέρουν όλοι οι σταθμοί σε αυτές τις ηλικίες.

 

Δυστυχώς όμως αρκετοί είναι κυρίως βιτρίνα.

 

Στο συγκεκριμένο δεν μου ενέπνευσαν εμπιστοσύνη γιατί επέμεναν τα ραντεβού με τους γονείς να είναι εκτός ωραρίου λειτουργίας του σχολείου. Στο κάτω κάτω θα μπορούσαν να οργανώνουν επισκέψεις μια φορά την εβδομάδα ή μια φορά το μήνα. Τους απέρριψα για αυτό το λόγο, ό,τι και να έλεγαν. Δεν μας εξυπηρετούσε και η περιοχή ιδιαίτερα.

 

Μπορεί και να είναι πολύ καλοί... Δεν ξέρω... Αλλά για την ηλικία που ήταν τότε τα μικρά μου, ήθελα να έβλεπα τα πράγματα όχι τόσο κλειστά.

 

Συμφωνώ ότι το παιδί σε πολύ μικρές ηλικίες δεν είναι καλό να περνάει όλη μέρα σε ένα δωμάτιο! Ειδικά το χειμώνα που οι γονείς επιστρέφουν αργά στο σπίτι. Στο τέλος βέβαια "θα προσαρμοστεί"... Βέβαια στα 2,5 όλο και κάτι δημιουργικό θα μπορεί να κάνει, ενώ τα πιο μικρά μόνο να σέρνονται άσκοπα όλη μέρα τα αφήνουν... Έχω ακούσει για σταθμό με υπέροχο κήπο, που τα παιδιά από μαρτυρίες των γειτόνων δεν έβγαιναν έξω ΠΟΤΕ... Για να είναι "βιτρίνα" σε αυτό το θέμα ποιος ξέρει τι άλλο γίνεται εκεί μέσα...

 

Θέλει καλό ψάξιμο για καλό παιδικό... Οι περισσότεροι είναι φύλαξη. Και δήθεν χειροτεχνίες που κάνουν τα παιδιά ενώ είναι φανερό ότι ούτε το ψαλίδι ούτε το μαρκαδόρο ξέρουν να πιάνουν... Κοροϊδία και από πάνω, δηλαδή. Θέλει ψάξιμο... Και λίγη τύχη.

[Daphne-]

Στο συγκεκριμένο δεν μου ενέπνευσαν εμπιστοσύνη γιατί επέμεναν τα ραντεβού με τους γονείς να είναι εκτός ωραρίου λειτουργίας του σχολείου. Στο κάτω κάτω θα μπορούσαν να οργανώνουν επισκέψεις μια φορά την εβδομάδα ή μια φορά το μήνα. Τους απέρριψα για αυτό το λόγο, ό,τι και να έλεγαν. Δεν μας εξυπηρετούσε και η περιοχή ιδιαίτερα.

Αυτό κι αν ειναι ύποπτο.... Οσον αφορά δε την περιοχή εμείς επιλέξαμε να δουμε αυτον γιατί ειναι ο πιο κοντινός.

Τελικά καταλήξαμε να μην πάει ακόμα σε κανένα βρεφονηπιακό διότι οπως ειπε και η Ηarlow πιο πάνω "Γιατί απ όσο ξέρω ΟΛΟΙ οι σταθμοί, δημόσιοι και ιδιωτικοί κάπως έτσι λειτουργούν.

Είναι τα παιδάκια σε έχω χώρο/δωμάτιο και κάνουν δραστηριότητες/μάθημα ανάλογα την ηλικία τους, πάνε για φαγητό και βγαίνουν και για διάλλειμα στην αυλή όταν είναι καλός ο καιρός."

Με την μόνη και σημαντική διαφορά ότι ειναι διαφορετικό για ένα παιδάκι να πηγαίνει σχολείο στην ηλικία των τριών ετων, οπου ειναι έτοιμο να δημιουργήσει φιλίες και διαφορετικό για ένα παιδάκι 19 μηνών που ουσιαστικά το στέλνουμε εκει για φύλαξη.

Αναγκαστικά θα καταλήξω πάλι σε κοπέλλα όπου κι εκει ειναι θέμα τυχης και καλου ψαξίματος.

Μεχρι στιγμής ημουν τυχερή ελπίζω και τωρα.....

[patousaki]

Αν και οι απόψεις κάθε μητέρας είναι απόλυτα σεβαστές, ενίοτε δε ιερές, σε ό,τι αφορά στο μεγάλωμα των παιδιών της και στους ποιους ανθρώπους η ίδια κρίνει καταλληλότερους να φροντίσουν το παιδί της...

 

...βρίσκω -το λιγότερο- αγενές και μικρό το να χρησιμοποιείται σα βήμα το συγκεκριμένο thread, που γράφτηκε προκειμένου να ευχαριστήσω από καρδιάς ανθρώπους που αισθάνομαι σαν οικογένειά μου.

 

Αν ήθελε οποιοσδήποτε να παραθέσει την εικόνα που έχει, το συναίσθημά του και τις απόψεις του, υπάρχει μια εντελώς διαφορετική ενότητα που αφορά παιδικούς σταθμούς...

 

Λυπάμαι που είναι τόσο δύσκολο να σεβαστούμε την ιδιαίτερη έκφραση ενός "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" μιας μητέρας...

 

Και για την ιστορία... Για εμάς, την οικογένεια της Νικολέττας, ακόμη και μετά από 2 χρόνια στην Αγγλία, ακόμη και μετά από ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς με "excellent" χαρακτηρισμούς από το OFSTED, η άποψή μας δεν αλλάζει, ούτε η ευγνωμοσύνη μας "ξεθώριασε" επειδή πέρασε καιρός. Και -δόξα τω Θεώ- θεωρώ ότι κάτι ξέρω, κάτι μπορώ να κρίνω, κάτι έχω διαβάσει κι εγώ. Κι αν όχι με την ιδιότητα της μάνας, με την ιδιότητα του παιδιάτρου τουλάχιστον...

[Lilly V]

καλησπέρα, σκεφτόμαστε να στείλουμε το παιδάκι μας στην Λουλουδοχώρα. Επισκεφτήκαμε τον σταθμό και μας έκανε πολύ καλή εντύπωση, τόσο οι χώροι όσο και η ιδιοκτήτρια. Προσεγμένοι, καθαροί εσωτερικοι και εξωτερικοι χώροι. Όσον αφορά την ιδιοκτήτρια, ευγενική, χαμογελαστή, με διάθεση να μας ξεναγήσει και να συζητήσουμε σχετικά με την φιλοσοφία τους και φυσικά τις απορίες μας. Μία συζήτηση που μας έκανε να νιώσουμε ότι υπάρχει η εμπειρία, το κέφι για ένα ήρεμο, ευχάριστο και ζεστό περιβάλλον να εμπιστευτούμε το παιδί μας. Πήγαμε με ραντεβού αλλά και όσους σταθμούς επισκεφτήκαμε ήταν κατόπιν ραντεβού. Όσο για τους κήπους, από ότι είδα πάνω κάτω όλοι μικρούς είχαν. Προσωπικά έδωσα βαρύτητα στο πως ένιωσα μετά από κάθε συνάντηση και για να είμαι ειλικρινής είναι σημαντικο για μένα ο εσωτερικός χώρος. Ωστόσο είμαι πολύ προβληματισμένη αφού διάβασα τις εμπειρίες σας και η αλήθεια έιναι ότι δεν έχω κανέναν γνωστό να πηγαίνει εκεί το παιδί του. Μήπως έχει κάποιος πιο πρόσφατη εμπειρία? ή κάποιο σχόλιο? έχουν περάσει χρόνια από τα μηνύματα σας και αναρωτιέμαι μήπως υπάρχει κάτι διαφορετικό. Καλοδεχούμενο όποιο σχόλιο, ευχαριστώ