ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ

[Λέγκω]

Δεν κατάφερα να διαβάσω όλο το ποστ γιατί με έχει πιάσει η ευσυγκινησία μου.

Όταν ήμουνα τετάρτη δημοτικού μου αφήνανε να φυλάω ένα μωρό ενός χρονού... το τι ξύλο του έδινα δεν λέγετε, θυμάμαι με φρίκη την ικανοποίηση που ένοιωθα όταν το βάραγα κι αυτό έκλαιγε γιατί επιτέλους έβρισκα κάποιον πιο αδύναμο από μένα.

Θέλω να πιστεύω οτι δεν θα σηκώσω ποτέ χέρι στο παιδί μου αν ποτέ το κάνω έχω πει στον σύντροφό μου απλά να με ξαποστείλει απ'το σπίτι.

Νοιώθω πολύ μελοδραματική γιαυτό σταματάω... πολύ βραδινή ευσυγκινησία...

[Λέγκω]

Νομίζω ότι δεν έχει μπει εδώ στο ποστ... Λοιπόν ένα ενδιαφέρον βιβλίο είναι το Πειθαρχία χωρίς ξύλο και φωνες. Οδηγός επιβίωσης με παιδιά προσχολικής ηλικίας, Jerry Wyckoff, Barbara C. Unell. Είναι αρκετά ενδιαφέρον!

[mata]

Και τώρα εγώ ρωτώ ήταν αντιμέτωπιση αυτή στο παιδί?

Αντί να το πάρει αγκαλιά και να το καθυσηχάσει από το τρόμο που έζησε το μωρό μένοντας μόνο του του έδωσε και μια σφαλιάρα?

Δηλαδή προκαλούμε τρόμο πάνω σε τρόμο?

Πίστεψε δηλαδή οτί το μωρό κατάλαβε οτι δεν πρέπει να απομακρύνεται από τη μαμά του?

 

Και επειδή αναφέρονται μητέρες με παιδιά ζωηρά και ατίθασα και είμαι κι εγώ μία από αυτές θέλω να πω οτι ο κάθε γονιός γνωρίζει πολύ καλά το παιδί του και μέχρι που μπορεί να φτάσει έτσι και πράττει ανάλογα δίνοντας την προσοχή που απαιτείται.

 

Φυσικά προσπαθεί με πείσματα και καμώματα να περάσει το δικό της αλλά εγώ χρησιμοποιώ μια τεχνική που πιάνει πάντα και έτσι περνάει και η ώρα μας ευχαριστα χωρίς φωνές και άγχος. Την απασχολώ συνέχεια δηλ. λέμε τραγουδάκια αναγνωρίζουμε χρώματα, σχήματα σε ότι βλέπουμε οταν περπατάμε, συζητάμε λέμε παραμύθια κ.α.Δηλαδή τι θα κατάφερνα με το να της δώσω και μια στο πωπώ ή να της φωνάξω???Να πεισμώνει περισσότερο και να ουρλιάζει κάτι που θα μου έκανε τα νεύρα κρόσια και η μία στον πωπώ θα γινόταν δύο και οι φωνές που θα της έβαζα θα γινόταν όλο και πιο έντονες κ.ο.κ

Έτσι για να το ξαναπώ είμαι κατά της βίας στο παιδί ακόμη και αν υπάρχει έκτακτη ανάγκη και δεν μιλάω εκ του ασφαλούς έχοντας ένα ήσυχο παιδί αλλά ένα πολύ ζωηρό παιδί που θέλει διαρκή παρακολούθηση και προσοχή.

Το κάθε παιδί έχει το δικό του τρόπο επικοινωνίας και ο κάθε γονιός οφείλει να τον γνωρίζει.Αλοίμονο αν περιμένουμε εμείς να μας πλησιάσουν πρώτα τα παιδιά μας..τότε θα περιμένουμε πάρα πολύ!!

 

Κικνάκι, συγγνώμη που "κουτσούρεψα" τα λόγια σου. Κράτησα τα σημαντικά για να μας μείνουν τυπωμενα στη μνήμη μας!!!!!!

Αυτή είναι η "μαγκιά" του να λέγεσαι σωστός γονιός!!!!

Να μπαίνεις στον κοπο να ψυχολογείς το παιδί σου, και να βρίσκεις τις καλυτερες δυνατές λύσεις για να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες!!!!

Ένα μπράβο από μένα κορίτσι μου, αν και η μεγαλύτερη επιβράβευση είναι αυτή που θα σου έρθει σε λίγα χρόνια!!και θα είναι η πιο σημαντική!!!!

[gavrias]

Και τώρα εγώ ρωτώ ήταν αντιμέτωπιση αυτή στο παιδί?

Αντί να το πάρει αγκαλιά και να το καθυσηχάσει από το τρόμο που έζησε το μωρό μένοντας μόνο του του έδωσε και μια σφαλιάρα?

Δηλαδή προκαλούμε τρόμο πάνω σε τρόμο?

Πίστεψε δηλαδή οτί το μωρό κατάλαβε οτι δεν πρέπει να απομακρύνεται από τη μαμά του?

 

Και επειδή αναφέρονται μητέρες με παιδιά ζωηρά και ατίθασα και είμαι κι εγώ μία από αυτές θέλω να πω οτι ο κάθε γονιός γνωρίζει πολύ καλά το παιδί του και μέχρι που μπορεί να φτάσει έτσι και πράττει ανάλογα δίνοντας την προσοχή που απαιτείται.

 

Φυσικά προσπαθεί με πείσματα και καμώματα να περάσει το δικό της αλλά εγώ χρησιμοποιώ μια τεχνική που πιάνει πάντα και έτσι περνάει και η ώρα μας ευχαριστα χωρίς φωνές και άγχος. Την απασχολώ συνέχεια δηλ. λέμε τραγουδάκια αναγνωρίζουμε χρώματα, σχήματα σε ότι βλέπουμε οταν περπατάμε, συζητάμε λέμε παραμύθια κ.α.Δηλαδή τι θα κατάφερνα με το να της δώσω και μια στο πωπώ ή να της φωνάξω???Να πεισμώνει περισσότερο και να ουρλιάζει κάτι που θα μου έκανε τα νεύρα κρόσια και η μία στον πωπώ θα γινόταν δύο και οι φωνές που θα της έβαζα θα γινόταν όλο και πιο έντονες κ.ο.κ

Έτσι για να το ξαναπώ είμαι κατά της βίας στο παιδί ακόμη και αν υπάρχει έκτακτη ανάγκη και δεν μιλάω εκ του ασφαλούς έχοντας ένα ήσυχο παιδί αλλά ένα πολύ ζωηρό παιδί που θέλει διαρκή παρακολούθηση και προσοχή.

Το κάθε παιδί έχει το δικό του τρόπο επικοινωνίας και ο κάθε γονιός οφείλει να τον γνωρίζει.Αλοίμονο αν περιμένουμε εμείς να μας πλησιάσουν πρώτα τα παιδιά μας..τότε θα περιμένουμε πάρα πολύ!!

 

Κικνάκι, συγγνώμη που "κουτσούρεψα" τα λόγια σου. Κράτησα τα σημαντικά για να μας μείνουν τυπωμενα στη μνήμη μας!!!!!!

Αυτή είναι η "μαγκιά" του να λέγεσαι σωστός γονιός!!!!

Να μπαίνεις στον κοπο να ψυχολογείς το παιδί σου, και να βρίσκεις τις καλυτερες δυνατές λύσεις για να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες!!!!

Ένα μπράβο από μένα κορίτσι μου, αν και η μεγαλύτερη επιβράβευση είναι αυτή που θα σου έρθει σε λίγα χρόνια!!και θα είναι η πιο σημαντική!!!!

 

Κι απο μένα ΜΠΡΑΒΟ.

[nora]

Παντως εχω να προσθεσω οτι εγω θεωρω κακοποιηση και τον φυσιολογικο ορο στη μυτη!!!!!!!!!! Θεε μου, ποσο ενοχλητικο πρεπει να ειναι! Σπαραζει το πουλακι μου κι αισθανομαι σαν τους Ναζι στο Αουσβιτς!!

 

 

απο το στομα μου το πηρες !! και το περναω εντονα αυτο το διαστημα μιας και ειμαστε αρρωστουλες,

 

παντως η αληθεια ειναι οτι θυμαμαι παρα πολυ εντονα τη 1 σφαλιαρα που εφαγα απο τον πατερα μου, γιατι πανω στα νευρα μου που δεν μπορουσα να τον νικησω σε παιχνιδι παλης αρχισα να τον βαραω κλοτσιες σε ηλικα 8-9 καπου, και πανω εκει μου εδωσε μια σφαλιαρα,

θυμαμαι ακομα βεβαια το απολογητικο υφος και τις προσπαθειες που εκανε για να με προσεγγισει οταν επι μια βδομαδα του κραταγα μουτρα και δεν του μιλαγα.

 

Δεν ξερω αν ποτε θα "χτυπησω " το παιδι μου , δηλ αν θα του ριξω μια στον πωπο η στα χερακια, ελπιζω οτι δεν θα το κανω ποτε , Θεωρω οτι πρεπει να εχεις πολυ μεγαλη υπομονη και να ελεγχεις τον εαυτο σου για να καταφερεις να σταθεις σε μια κατασταση που θα σε φερει εκτος οριων και να μη φωναξεις στο παιδι, μπραβο σε οσες το εχουν καταφερει, θα προσπαθησω και εγω να το καταφερω.

Μεχρι στιγμης παντως εχω ερθει αρκετες φορες στα ορια και για να ειμαι ειλικρινης υψωσα λιιιιγο τον τονο της φωνης μου κανα 2 φορες

 

ειμαι κατα της βιας, το θεωρω αυτονοητο για μενα, θεωρω οτι το καθε παιδι θελει το κουμπι του για να καταλαβει αυτα που πρεπει.

εχω φαει ξυλο απο τη μανα μου οπως και οι αδερφες μου, οχι σε σημειο που να εχω σημαδια, αλλα σφαλιαρες , τραβηγμα μαλλιων και απειρες φωνες τα εχω υποστει. Επισης εχω φαει σφαλιαρα και απο δασκαλο και τραβηγμα μαλλιων, Ηταν πολυ της μοδας τοτε αυτη η διαπαιδαγωγηση...

 

 

Στην εποχη μας παντως θεωρω οτι θα επρεπε να ειναι πολυ λιγα τα περιστατικα βιας, διοτι τα περισσοτερα παιδια ερχονται στην πληοψηφια ηθελημενα και κατω απο ωριμη σκεψη και οχι γιατι ετσι πρεπει να γινει ή ετυχε.

Δυστυχως ομως υπαρχει ακομα,

[sofia_nefeli]

Πώς συμβιβάζεται η καταδίκη και άρνηση της βίας με το κυνήγι;

 

για μένα δεν συμβιβάζεται , και το ψάρεμα που πηγαίνει ο άντρας μου με ενοχλεί.

μα τι υποκρισια...

αφροδιτη μου μια χαρα τα μαγειρευεις ομως τα ψαρακια που φερνει ο αντρας σου...

αυτο και τιποτα αλλο...

[mamyb]

sofia nefeli μου ...καμαρι ...μην τοκανεις αυτο καλο μου ....δεν ειπε κανεις το οτι οποιος ειναι κατα της σωματικης και ψυχολογικης βίας πρπει να ειναι χορτοφαγος ....και στην τελικη ψαρευει ... δεν ειπε οτι ειναι ανθρωποφαγος ο ανθρωπος....(αν κυνηγουσε θα τον μαλωνα εγω μην νομιζεις ...εχω ρηξει εγω καυγαδες για το κυνηγιιιιιιι οοοοοου οοοοοοου.....)

ελα καλο μου μην τσακωθουμε βρε πρωι πρωι ....

αντε καλημερα ...

[Σοφία Τ.]

Νομιζω οτι τα λεγομενα της yogini και της sofia_nefeli ειναι αυτα που συνοψίζουν στη συζητηση και τη δικη μου γνωμη.Εχω κι εγω κορη ζωηρη,πολυ κινητικη και ανεξαρτητη.Εχω τους τροπους να την κανω να με ακουσει χωρις βια.ΑΛΛΑ δεν θα ριξω στον Καιαδα την ταδε μαμα που καποια στιγμη θα φτασει στο σημειο να "ριξει" μια-μην κρινετε ινα μην κριθητε...Δεν ξερω τι μπορει να εχει συμβει,δεν ειμαι στη θεση της,δεν εχω το δικο της παιδι-δειχνω κατανοηση στην δυσκολια που περναει εστω και για ενα κλασμα του δευτερολεπτου και ξερω οτι μετα θα κλαψει για αυτο που εκανε.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ (δικο μου φυσικα) ΜΗΝ ΕΙΣΤΕ ΑΠΟΛΥΤΟΙ-Καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη και δεν ειναι παντα περιπτωση ακραια.Αυτο λεω μονο και συνεχιζω να παρακολουθω την ολο και περισσοτερο ενδιαφερουσα συζητηση...

[mamyb]

παιδια σορι ... επιδη εχω κι ενα κολληαμ με την νομοθεσια και με τους νομους γενικοτερα ...και με την δικαιωσηνη ...αυτο θα πω και μετα φατεμε ....ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΨΗ Η ΜΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟς.... δεν ειναι κυνημα που εχει ςτην επιλογη ή μη να το ακολουθησεις...ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟς .... η λογικη που εκφαζετε με την ελφρωτητας της καμια φορα ειναι και η λογικη ελα μωρε δεν φοραω ζωνη ...ελα μωρε προβληματα εχει ...ελε μωρε ας περασω το στοπ ....ελα μωρε .. ελα μωρε και ωχ αδερφε κι ωχ αδερφε πως κανεις ετσι ...

παιδια σορι αλλα δεν με βρίσκει συμφωνη η ολη ιστορια..

κι εγω δεν θελω να ειμαι απολυτη, κι εγω θελω το καλυτερο κι εγω εχω κατανοηση ...κι εγω εχω νευρα , κι εγω εχω προβληματα ...ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΠΕΡΝΑΜΕ Ως ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΝ ΣΦΑΛΙΑΡΑ κι ως επιλογη τιμωριας την παντοφλα και τον εκφοβισμο ή σαν προνομιο των ιντελεκτουελ ατομων της ελλαδιτσας και των ευρωπαικης φιλοσοφιας ατομων ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟς Η ΜΗ ΧΡΗΣΗ ΣΩΜΑΤΙΚΗς ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗς ΒΙΑς ... παιδια... πλίζ ...ΤΩΡΑ ΦΑΤΕΜΕ ...χαχαχαχαχαχαχ

[Σοφία Τ.]

Σε ποιο ΦΕΚ αναφερεται οτι μια στον πωπο ενος παιδιου ειναι ποινικο αδικημα...? (Αληθεια θελω να ξερω...)

[mamyb]

http://www.ministryofjustice.gr/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=699

το πανω ειναι η παρουσιαση του νομου

το κατω ειναι απο την εφημεριδα της Κυβερνησεως

http://www.isotita.gr/var/uploads/NOMOTHESIA/N.%203500.pdf

σελιδα 11 πρωτη δημοσιευση ...

ναι βρε δεν ειπα οτι μου την επεσες να με φας.... (βεβαια ο νομος δεν κανει λογο για παντοφλα συγγαικρημενα ετσι χαχαχαχαχαχ αλλα με λιγη προσοχη αν τον διαβασεις οτι ειναι ενα ειδος εκφοβισμου και η χρηση της παντοφλας σαν απειλη ....κατα συνεπεια και ψυχολογικης βιας...)

[yogini]

παιδια σορι ... επιδη εχω κι ενα κολληαμ με την νομοθεσια και με τους νομους γενικοτερα ...και με την δικαιωσηνη ...αυτο θα πω και μετα φατεμε ....ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΨΗ Η ΜΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟς.... δεν ειναι κυνημα που εχει ςτην επιλογη ή μη να το ακολουθησεις...ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟς .... η λογικη που εκφαζετε με την ελφρωτητας της καμια φορα ειναι και η λογικη ελα μωρε δεν φοραω ζωνη ...ελα μωρε προβληματα εχει ...ελε μωρε ας περασω το στοπ ....ελα μωρε .. ελα μωρε και ωχ αδερφε κι ωχ αδερφε πως κανεις ετσι ...

παιδια σορι αλλα δεν με βρίσκει συμφωνη η ολη ιστορια..

κι εγω δεν θελω να ειμαι απολυτη, κι εγω θελω το καλυτερο κι εγω εχω κατανοηση ...κι εγω εχω νευρα , κι εγω εχω προβληματα ...ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΠΕΡΝΑΜΕ Ως ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΝ ΣΦΑΛΙΑΡΑ κι ως επιλογη τιμωριας την παντοφλα και τον εκφοβισμο ή σαν προνομιο των ιντελεκτουελ ατομων της ελλαδιτσας και των ευρωπαικης φιλοσοφιας ατομων ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟς Η ΜΗ ΧΡΗΣΗ ΣΩΜΑΤΙΚΗς ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗς ΒΙΑς ... παιδια... πλίζ ...ΤΩΡΑ ΦΑΤΕΜΕ ...χαχαχαχαχαχαχ

 

 

ΟΥΦΟ ΣΕ ΠΥΡΟΒΟΛΩ ΜΕ ΛΕΙΖΕΡ 15ης ΓΕΝΙΑΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ

 

ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΑΝΑΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΟΝ ΠΛΑΚΩΣΩ ΣΤΟ ΞΥΛΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[mamyb]

ΟΥΦΟ ΣΕ ΠΥΡΟΒΟΛΩ ΜΕ ΛΕΙΖΕΡ 15ης ΓΕΝΙΑΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ

ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΑΝΑΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΟΝ ΠΛΑΚΩΣΩ ΣΤΟ ΞΥΛΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

xaaaaaaaaaaxaxaxaxaxaxax

φαντασου και καλα τωρα ε και καλα μια μανα μεσα στο ζεν και την γιοκγα και μολις τελειωνει τα σεσιον να πλακωνει τις σφαλαρες το παιδι της χααααααααχαχαχαχααχαχαχαχαχαχαχαχαχαχ

(ειπα κι εγω μολις τελειωσει την γιοκγα της το καλο μου γιογκινακι θα παρει το καλασνικοφ χαχαχαχαχαχαχαχ )

[katd]

Καλημερα σε ολες. Εχασα πολλα απο εχθες....

Καταρχην Jean σε καταλαβαινω περισσοτερο απο οσο φανταζεσαι (δεν θα αναλυσω τα δικα μου τωρα) και ξερω πολυ καλα τι νιωθεις..Και θα σου κανω μια ερωτηση χωρις απαραιτητα να πρεπει να απαντησεις (ειναι ερωτηση και απορια μαζι)...μετα απο ολα αυτα που περασες και τον φοβο που νιωθεις για το παιδακι σου δεν θα εκανες τα παντα να το προστατευσεις??Θα εκανες..Αν λοιπον εκανε κατι κακο για τον εαυτο του, του εξηγουσες (οχι 3 αλλα 13 φορες) και συνεχιζε, το εβαζες "τιμωρια" (π.χ. 5 λεπτα στο παρκο που δεν του αρεσει) αλλα εκεινο συνεχιζε και ηξερες οτι την αλλη μερα που εσυ δεν θα εισαι εκει και θα εισαι στη δουλεια θα το ξανακανει και μπορει να παθει κατι κακο δεν θα προσπαθουσες να βρεις εναν τροπο να το φοβισεις ετσι ωστε να μην το ξακανει?

Πανω σε τετοια παραδειγματα που η καθε μανα εχει εξαντλησει ολες τις αλλες μεθοδους (διαλογο, επεξηγηση, τιμωρια) και ΔΕΝ υπαρχει αποτελεσμα, θα ηθελα να μην ειμαι (εγω τουλαχιστον) απολυτη και να μην την κατακρινω αν εχει βρει εναν τροπο να φοβισει το μικρο της για να το προστατεψει.

Και κατι που για μενα ειναι σημαντικο....Θεωρω οτι τα παιδακια απο μια ηληκια και μετα (5 χρονων περιπου δεν ειμαι συγουρη) καταλαβαινουν και συνηδειτοποιουν καλυτερα τον διαλογο και την τιμωρια και δεν χρειαζεται τιποτα αλλο παρα πολυ υπομονη.

Ποτε μα ποτε δεν φτανουμε στις φωνες ή στις "ξυλιες" απο τα δικα μας νευρα!!Πρωτα εξαντλουμε ολες τις αλλες μεθοδους!!!

Συγνωμη κοριτσια αλλα (καλως ή κακως) εζησα δυσκολες στιγμες με το μωρο μου τους πρωτους μηνες της ζωης του και μπορει γιαυτο να ειναι "καλομαθημενος" και να μην με ακουει....δεν θα σταματησω να προσπαθω αλλα ουτε θα σταματησω να τον προστατευω ακομα και αν καποιες φορες χρειαστει να τον φοβισω....

[Ekabn]

Δεν κατάφερα να διαβάσω όλο το ποστ γιατί με έχει πιάσει η ευσυγκινησία μου.

Όταν ήμουνα τετάρτη δημοτικού μου αφήνανε να φυλάω ένα μωρό ενός χρονού... το τι ξύλο του έδινα δεν λέγετε, θυμάμαι με φρίκη την ικανοποίηση που ένοιωθα όταν το βάραγα κι αυτό έκλαιγε γιατί επιτέλους έβρισκα κάποιον πιο αδύναμο από μένα.

Θέλω να πιστεύω οτι δεν θα σηκώσω ποτέ χέρι στο παιδί μου αν ποτέ το κάνω έχω πει στον σύντροφό μου απλά να με ξαποστείλει απ'το σπίτι.

Νοιώθω πολύ μελοδραματική γιαυτό σταματάω... πολύ βραδινή ευσυγκινησία...

 

Βρε συ, μη στενοχωριέσαι, παιδάκι ήσουνα κι εσύ. καλά, γιατί σε άφηναν τόσο μικρή με το μωρό;;;;

[Ursa Major]

Εμείς όταν είμαστε μικρά δεν μας βαράγανε, αντίθετα κάναμε συμβούλια, κάτι σαν Λαϊκό Δικαστήριο και μοιράζαμε ποινές και λέγαμε, λέγαμε, (έ ρε εποχές) και γενικά οι γονείς μου έκαναν διάφορα τέτοια σοσιαλιστικά κι έτσι τη βγάλαμε καθαρή τα αδέρφια

 

Ομως όταν πήγαινα δημοτικό όλοι οι δάσκαλοι είχαν μια μακριά βέργα, είχανε τρόπο οι κερατάδες να σου τεντώνουν την παλάμη ώστε να νοιώθεις την ξυλιά μέχρι το μεδούλι.

Ασε που τραβάγανε τ'αυτί βάζοντας και το νύχι στο λοβό του αυτιού να τσιμπάει πιο πολύ.

Είναι τέχνη η άσκηση βίας.

Υπήρξα τυχερή γιατι ήμουν άριστη μαθήτρια αλλά δεν γλίτωνα τις τιμωρίες γιατι ήμουν και ζιζάνιο.

 

Ετσι σήμερα κι εγώ με τη σειρά μου, κατά τις θεωρίες ωρισμένων, γαλουχημένη με τέτοιες ιδέες και αφού έχω υποστεί βία στο σχολικό περιβάλλον, χρησιμοποιώ βία στα παιδιά μου και μάλιστα το γκλομπ το χειρίζομαι μπατσικά και δεν αφήνει σημάδια, μη με τρέχουν οι γειτόνισσες στον Εισαγγελέα;

 

Δεν μου αρέσουν οι απόλυτες θέσεις.

Η βία είναι μέρος της ζωής μας, το να το αρνούμαστε είναι άσκοπο, το να μάθουμε όμως τα αίτια και τους μηχανισμούς της βίας μας βοηθάει να την αποφύγουμε πιστεύω.

[Αντιγόνη]

Δεν συμφωνώ με τις κοπέλες που μας θεωρούν απόλυτες.

Για μένα υπάρχουν δύο επιλογές: Nα σηκώσω χέρι και να μην σηκώσω χέρι. Επιλέγω προσωπικά το δεύτερο πάντα. Τι το απόλυτο σε αυτό? Συμφωνώ ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Πιστεύω όμως, πως ο σεβασμός η ευγένεια και το φιλότιμο, αργά ή γρήγορα θα πιάσει σε ΟΛΑ τα παιδιά.

Και επαναλαμβάνω. Από τη στιγμή που σηκώνουμε το χέρι στον αέρα και προσγειώνεται είτε σε μία επιπόλαιη στον πωπό είτε σε ένα δυνατό σκαμπίλι, παιδιά η κίνηση του χεριού είναι η ίδια.. Το αποτέλεσμα κλάμα-φόβος είναι το ίδιο.

[Σοφία Τ.]

Δεν συμφωνώ με τις κοπέλες που μας θεωρούν απόλυτες.

Για μένα υπάρχουν δύο επιλογές: Nα σηκώσω χέρι και να μην σηκώσω χέρι. Επιλέγω προσωπικά το δεύτερο πάντα. Τι το απόλυτο σε αυτό?

 

Μα αυτο και απο μονο του ειναι απολυτη θεση (χωρις παρεξηγηση!)

[yogini]

Μπλεξαμε τα μπούτια μας λεω εγω!

[Αντιγόνη]

Μπλεξαμε τα μπούτια μας λεω εγω!

 

it's ok.

[Serba]

Καλημέρα και από εμένα!

πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση!

Πιστεύω πως οι γονείς που δίνουν έστω και μία στον ποπό--για μένα είναι της ίδιας βαρύτητας με μία πολύ δυνατή σφαλιάρα--

δεν είναι γονείς που δεν θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους, ούτε είναι γονείς που δεν πονέσανε για να τα φέρουν στον κόσμο,

ούτε είναι γονείς που δεν ματώνουν πάνω από το κρεβάτι του νοσοκομείου και επουδενή δεν είναι γονείς που δεν αγαπούν τα παιδιά τους...

Νομίζω ότι αντιδρούν με μικρή ή μεγάλη βία γιατί δεν έχουν διαπαιδαγωγηθεί ώστε να έχουν έλεγχο στις δύσκολες,

ξεφεύγουν γιατί δεν κοντρολάρουν ουσιαστικά τον εαυτό τους (κάποις δεν τους δίδαξε τα περιβόητα ''όρια''

Υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι, πιο δύσβατοι, ναι, αλλά πιο ειρηνικοί--δεν λέω πιο αποτελεσματικοί, γιατί όλοι οι τρόποι έχουν '' αποτέλεσμα''.

[Jean]

Και θα σου κανω μια ερωτηση χωρις απαραιτητα να πρεπει να απαντησεις (ειναι ερωτηση και απορια μαζι)...μετα απο ολα αυτα που περασες και τον φοβο που νιωθεις για το παιδακι σου δεν θα εκανες τα παντα να το προστατευσεις??Θα εκανες..Αν λοιπον εκανε κατι κακο για τον εαυτο του, του εξηγουσες (οχι 3 αλλα 13 φορες) και συνεχιζε, το εβαζες "τιμωρια" (π.χ. 5 λεπτα στο παρκο που δεν του αρεσει) αλλα εκεινο συνεχιζε και ηξερες οτι την αλλη μερα που εσυ δεν θα εισαι εκει και θα εισαι στη δουλεια θα το ξανακανει και μπορει να παθει κατι κακο δεν θα προσπαθουσες να βρεις εναν τροπο να το φοβισεις ετσι ωστε να μην το ξακανει?

.

 

Δεν θα σηκωνα ποτε χερι πανω στο παιδι μου επουδενι λογο και δεν το εχω κανει μεχρι σημερα. Εχει κανει πραγματα επικινδυνα για τον εαυτο της, οπου μπορεσα να το αποτρεψω το απετρεψα, οπου δεν μπορεσα χτυπησε αλλα δεν βλεπω καμια απολυτως λογικη στο να την "χτυπησω" για να μην χτυπησει...Ουτε και να την εκφοβισω. Νομιζω οτι τα "επικινδυνα" πραγματα εκφοβιζουν απο μονα τους... Π.χ εμενα εχει ενα κολλημα με την καφετιερα και θελει να ανεβαινει στον παγκο της κουζινας και να βλεπει τον καφε να πεφτει... Την ανεβαζω διπλα μου ενω ετοιμαζω πρωινο αλλα την προειδοποιησα πολλες φορες οτι η καφετιερα καιει... Πολλες φορες απλωνει τα χερακια κι εγω απλα της τα τραβαω... Προχθες λοιπον σε μια στιγμη αφηρημαδας δικης μου ακουμπησε την καφετιερα σε πολυ ζεστη σημειο και φυσικα σπαραξε στο κλαμα. Της περιποιηθηκα το δαχτυλακι, την αγκαλιασα, την παρηγορησα, της ειπα αλλη μια φορα οτι η καφετιερα καιει... Νομιζω πηρε το μαθημα της γιατι σημερα που την ανεβασα την κοιταζε απο μακρια και μου ελεγε "καιει, καιει..."

[Afroditi D]

Πώς συμβιβάζεται η καταδίκη και άρνηση της βίας με το κυνήγι;

 

για μένα δεν συμβιβάζεται , και το ψάρεμα που πηγαίνει ο άντρας μου με ενοχλεί.

μα τι υποκρισια...

αφροδιτη μου μια χαρα τα μαγειρευεις ομως τα ψαρακια που φερνει ο αντρας σου...

αυτο και τιποτα αλλο...

 

δεν τα μαγειρεύω εγω , ο ίδιος τα ψηνει πάντα.

[Olg@]

Συμφωνώ ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Πιστεύω όμως, πως ο σεβασμός η ευγένεια και το φιλότιμο, αργά ή γρήγορα θα πιάσει σε ΟΛΑ τα παιδιά.

 

Συμφωνώ απόλυτα με αυτό .... και όχι μόνο συμφωνώ αλλά το βλέπω και στην πράξη καθημερινά στο σχολείο, απλά άλλα παιδάκια θέλουν περισσότερο και άλλα λιγότερο χρόνο.

Ξέρετε πόσο αοκαριστικό είναι όταν φωνάζεις δίπλα σου ένα παιδάκι που έχει κάνει σκανταλιά για να του μιλήσεις, να το πάρεις με το καλο και να του εξηγήσεις και όταν πας να το χαιδέψεις αυτό σηκώνει το χέρι του να αμυνθεί από συνήθεια .... είναι τόσο σίγουρο οτι θα το δείρεις ... σε κοιτάει με κάτι μάτια γεμάτα απορία ... η βία έχει γίνει δεύτερη φύση του ...

Προσωπικά έχω φάει ελαφριές ξυλιές από τους γονείς μου, μετρημένες μεν φορές και για "σημαντικούς λόγους" , μπορεί να μην έπαθα ψυχολογικά προβλήματα αλλά ότι ακόμα τις θυμάμαι κάτι λέει αυτό ... ακόμα θυμάμαι την προσβολη που ένιωθα όταν συνέβαινε αυτό. Ηξέρα ότι είχαν δίκαιο σε αυτό που έλεγαν αλλα σίγουρα θα μπορούσαν να μου το πούνε με διαφορετικό τρόπο, σίγουρα θα το καταλάβαινα .... εκείνες τις στιγμές παντως ήταν που ορκιζόμουνα ότι εγώ δεν θα το κάνω αυτό ποτέ στα παιδιά μου... είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρω. Κάθε φορά που φτάνω στα όρια μου, απομακρύνομαι για μια στιγμή, μετράω ως το είκοσι παίρνω βαθιά ανάσα και συνεχίζω ... βοηθάει πολύ αυτό ....

[Αντιγόνη]

Και θα σου κανω μια ερωτηση χωρις απαραιτητα να πρεπει να απαντησεις (ειναι ερωτηση και απορια μαζι)...μετα απο ολα αυτα που περασες και τον φοβο που νιωθεις για το παιδακι σου δεν θα εκανες τα παντα να το προστατευσεις??Θα εκανες..Αν λοιπον εκανε κατι κακο για τον εαυτο του, του εξηγουσες (οχι 3 αλλα 13 φορες) και συνεχιζε, το εβαζες "τιμωρια" (π.χ. 5 λεπτα στο παρκο που δεν του αρεσει) αλλα εκεινο συνεχιζε και ηξερες οτι την αλλη μερα που εσυ δεν θα εισαι εκει και θα εισαι στη δουλεια θα το ξανακανει και μπορει να παθει κατι κακο δεν θα προσπαθουσες να βρεις εναν τροπο να το φοβισεις ετσι ωστε να μην το ξακανει?

.

 

Και απάντηση σε αυτό είναι η σφαλιάρα?

Συνήθως όταν μου συμβαίνει κάτι τέτοιο τρομάζει πρώτα με την δική μου τρομάρα. Κατεβαίνω στο ύψος της την πιάνω από τα μπρατσάκια (μόνο την πιάνω όμως) την κοιτώ έντονα στα μάτια και της λέω με αυστηρό και τρομαγμένο ύφος να μην το ξανακάνει γιατί... κ.λπ. Αυτό πάντα πιάνει. Με κοιτά έντρομη που εγώ τρόμαξα τόσο.