Φοβάται τα πάντα!

[ΜΑΡΥ.Τ]

ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.

DALIA είναι αρκετά παρήγορο να ξέρεις ότι και άλλες μαμάδες έχουν περίπου τις ίδιες εμπειρίες.

 

elenasteraki, είναι πολύτιμες οι πληροφορίες σου θα προσπαθήσω να τις εφαρμόσω αλλά το φωτάκι στο δωμάτιο του είναι μόνιμα αναμένο, παρόλα αυτά φοβάτε.

 

Αντιγόνη και εγω τον παίρνω στο κρεβάτι ή ξαπλώνω μαζί του στο δικό του....αλλά απο εκεί και πέρα τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να το ξεπεράσουν. Ποιός είναι ο ποιο σωστός τρόπος για να τους κάνουμε κουβέντα και τι πρέπει να τους πούμε.....αυτά και άλλα πολλά είναι τα ερωτήματα μου

[elenasteraki]

ΜΑΡΥ.Τ το θέμα δεν είναι το φωτάκι αλλά να νιώθει ότι ελέγχει το ίδιο τον φόβο του γι' αυτό και προτείνει το φακό. Ο φόβος είναι φυσιολογικός στην ηλικία του, εκτός και αν μιλάμε για πολύ σοβαρές διαταραχές του ύπνου που νομίζω ότι μας το είπε ''νυχτερινός τρόμος''. Πιστεύω ότι ότι και να του πείς δεν μπορείς να εκλογικεύσεις το φόβο του γιατί αυτός είναι και ο ορισμός του φόβου δηλ. δεν στηρίζεται στη λογική, άρα αυτό που μπορείς να του προσφέρεις είναι πράγματα για να τον αντιμετωπίσει. Τουλάχιστον αυτά ειπώθηκαν στη συνάντηση που σου ανέφερα....

[Αντιγόνη]

ΜΑΡΥ.Τ το θέμα δεν είναι το φωτάκι αλλά να νιώθει ότι ελέγχει το ίδιο τον φόβο του γι' αυτό και προτείνει το φακό. Ο φόβος είναι φυσιολογικός στην ηλικία του, εκτός και αν μιλάμε για πολύ σοβαρές διαταραχές του ύπνου που νομίζω ότι μας το είπε ''νυχτερινός τρόμος''. Πιστεύω ότι ότι και να του πείς δεν μπορείς να εκλογικεύσεις το φόβο του γιατί αυτός είναι και ο ορισμός του φόβου δηλ. δεν στηρίζεται στη λογική, άρα αυτό που μπορείς να του προσφέρεις είναι πράγματα για να τον αντιμετωπίσει. Τουλάχιστον αυτά ειπώθηκαν στη συνάντηση που σου ανέφερα....

Έτσι είναι. Έχω προσπαθήσει πάρα πολλές φορές μέσω συζήτησης και διαφόρων.. "τεχνασμάτων" να το λύσουμε, και ενώ δείχνει ότι καταννοεί κάποια πράγματα όταν έρχεται η ώρα να κοιμηθεί (και με φωτάκι πάντα αναμένο) κοιμάται κανένα 2ωρο μόνη της και μετά ζητάει εμένα. Μιλάμε για ένα παιδί που μέχρι το φθινόπωτο την έβαζα στο κρεβάτι της, την φίλαγα καληνύχτα και κοιμόταν. Τώρα παρουσιάστηκε αυτό.

Διάβαζα σε ένα βιβλίο για τις φοβίες των παιδιών, πως καλύτερα σε αυτή τη φάση ο γονιός να συμπαρασταθεί στο παιδί, και να το κάνει να νοιώσει ότι τον έχει πάντα πλάι του, ότι καταλαβαίνει τις φοβίες του και το προστατεύει, ούτως ώστε το παιδί κάποια στιγμή που θα νοιώσει σίγουρο και ασφαλές να μπορέσει να επιστρέψει στην παλιά του ρουτίνα. Να του δίνουμε δηλαδή στη παρούσα φάση αυτό που ζητάει.

Επίσης στο βιβλίο ανέφερε να μην περιγελούμε τους φόβους του. Αλλά με ενδιαφέρον να ρωτάμε το παιδί λεπτομέρειες και να βρίσκουμε κοινούς τρόπους αντιμετώπισης.

Αντί δηλαδή να λέμε "...έλα τώρα που φοβάσαι μια χαζοσκιά..." να λέμε π.χ. "..και που ακριβώς είναι η σκιά? Θες να μου δείξεις που εμφανίζεται? Και τι σχήμα έχει? Απόψε θα βάλουμε όλα τα αρκουδάκια σου στη σειρά να φυλάνε το κρεβατάκι σου να μην έρθει..." Λέω χοντρικά ένα παράδειγμα.

Το παιδί έχει ανάγκη να νοιώσει ότι μας έχει σύμμαχο.

[ΜΑΡΥ.Τ]

Αντιγόνη, elenasteraki, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας.

Διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον τις απόψεις σας.

Ποτέ δεν περιγέλασα με τους φόβους του και συγκεκριμένα εχθές τον ρώτησα αν θέλει να έχει μαζί του το τιγρακι του ( λούτρινο), ώστε να τον προσέχει το βράδυ και μου λέει τι λές ρε μαμά!! το τιγράκι είναι παιχνίδι δεν μιλάει πως να με προσέχει??

Σήμερα θα δοκιμάσω αυτό με το φακό, και φυσικά έχει το ελέυθερο να με φωνάζει ή να έρθει στο κρεβάτι μας.

 

Θυμάμαι όταν είμουν μικρή φοβόμουν και εγω πάρα πολύ και επιδή με μαλώναν οι γονείς μου δεν τους φώναζα...μια νύχτα λοιπόν ήθελα να πάω τουαλέτα για πιπί αλλά φοβόμουν να σηκωθώ, όμως φοβόμουν να φωνάξω και τους γονείς .....μέχρι που τα έκανα πάνω μου και είχα ντραπεί πάρα παρα πολύ.

Δεν θα ήθελά ποτέ να περάσει ο Αναστάσης κάτι παρόμοιο, γιαυτό και ψάχνω την καλύτερη δυνατή συμπεριφορά.

[Αντιγόνη]

Ποτέ δεν περιγέλασα με τους φόβους του και συγκεκριμένα εχθές τον ρώτησα αν θέλει να έχει μαζί του το τιγρακι του ( λούτρινο), ώστε να τον προσέχει το βράδυ και μου λέει τι λές ρε μαμά!! το τιγράκι είναι παιχνίδι δεν μιλάει πως να με προσέχει??

 

Ωχ!! Ο δικός σου είναι και δύσκολη περίπτωση! Δε μασάει!! :lol:

[ΜΑΡΥ.Τ]

Ποτέ δεν περιγέλασα με τους φόβους του και συγκεκριμένα εχθές τον ρώτησα αν θέλει να έχει μαζί του το τιγρακι του ( λούτρινο), ώστε να τον προσέχει το βράδυ και μου λέει τι λές ρε μαμά!! το τιγράκι είναι παιχνίδι δεν μιλάει πως να με προσέχει??

 

Ωχ!! Ο δικός σου είναι και δύσκολη περίπτωση! Δε μασάει!! :lol:

άστα να πάνε

[drosostalia]

καλυτερα παντως να της μαθαινατε οτι δεν ειναι οι λυκοι κακοι και κανενα αλλο ζωακι,συνηθως εμεις οι ιδιοι δημιουργουμε τις φοβιες στα παιδια...εχω ακουσει πολλες φορες μαναδες οτι θα σε φαει ο σκυλος ή φαε γιατι θα φωναξω τον λυκο να σε φαι ήδιαφορα τετοια...

 

kala les kai nomizo oti etsi ta fobizoume pio poli eno de ha prepe. kai go to akouo sihna na to lene sta mikra.

[drosostalia]

Mαρία μου και εγω στη θεση σου το ιδιο εκανα δεν τον αφησα να γινουν πιο εντονοι οι φοβοι του.Εμείς το είχαμε περασει πριν λιγο καιρό αυτό αλλά για κανα δυο μερες.Στον ύπνο του μέσα φοβοταν τις μυγες

Πιστευω πάντως οτι είναι φάση και θα περασει !

Αν συνεχιστει για πολυ καιρο συμβουλεψω παιδοψυχολογο, κέρδος εχεις χάσιμο σιγουρα όχι.

 

ego pali ha sou po to exeis de koitas sto pediko mipos kapia daskala ton fobizei gia na kahete isihos? to leo giati merikes daskales to kanoun autpo apla piase ti daskala exigise tis ti ginete gia na stamatisi na to tromokrati. apopsi mou panta

[kleiw]

Ξανανοίγω αυτό το θέμα με την ελπίδα κάποια μαμά να έχει αντιμετωπίσει κάτι παρόμοιο. Θα ήταν πολύ παρήγορο για μένα. Όλες οι ιστορίες που διάβασα σε αυτό το θέμα αφορούσαν παιδάκια μεγαλύτερης ηλικίας. Ο δικός μου είναι τώρα 2 χρονών. Απο την μέρα που γεννήθηκε είχα δώσει ρητή εντολή σε όλους γιαγιάδες παππούδες θειους κλπ να μην φοβίζουν το παιδι με τίποτα πχ μουμος, κακος λύκος κλπ και επειδή δεν αφήνω πολλά περιθώρια σε κανέναν το τηρήσανε ευλαβικά το ίδιο και εγώ με τον άντρα μου. Παρόλα αυτα ο μικρός άρχισε να έχει φοβίες με διάφορα πράγματα αλλά αυτό έχει γίνει τώρα που έκλεισε τα δύο ακόμα πιο έντονο. Από μικρός που ήταν γενικά ήταν πολύ σιχασιάρης πχ δεν ήθελε να λερώνονται τα χέρια του έτρεχε να του τα σκουπίσω, αν έπεφτε κάτω μου έδειχνε τα χεράκια του και γενικά προσπαθούσε να μην τα ακουμπήσει στο πάτωμα να μην λερωθεί. Όταν όλα τα ξαδερφάκια του παίζανε με την άμμο αυτός σηκώνονταν γιατί λερώνονταν το παντελόνι του και τα χέρια του και αυτό ήταν το χειρότερό του. Αυτά εντάξει δεν είναι ακριβώς φοβίες αλλα ήθελα να τα αναφέρω για να δείτε πως ξεκίνησε. Ο πρώτος του εκδηλωμένος φόβος ήταν για την γιαγιά μου την οποία είχε γνωρίσει στο χωριό. Μόλις την έβλεπε ξεσπούσε σε κλάμματα γραπωνόταν απο πάνω μου και δεν ηρεμούσε αν δεν τον απομάκρυνα και δεν χανοταν απο το οπτικο του πεδιο. Την φοβόταν τόσο που δεν ξαναπηγαμε στο χωριο. Από την μέρα που έκλεισε τα δύο και λίγο πιο μπροστά άρχισε να φοβάται με τις αστραπές, τις βροντές, τους δυνατούς κρότους και θορύβους και το σκοτάδι. Αν έχει καταιγίδα και ειδικά αν είναι νύχτα θέλει και εμένα και τον μπαμπά του δίπλα του και πάλι κλαίει. Τί του έχω μιλήσει τί του εξηγώ τί ότι θέλετε λέει ενα ναι και μετά πάλι τα ίδια. Επίσης αυτή την εβδομάδα που είχαμε άδεια και εγώ και ο σύζυγος είμασταν συνέχεια όλη την μέρα μαζί. Ισως γιαυτο εκει τουλαχιστον το αποδίδω εγώ φοβάται με του που παει να απομακρυνθει ο ένας απο τους δύο αρχίζει και κλαίει και τον αναζητά. Καταλαβαίνω ότι ίσως φοβάται ότι θα πάμε για δουλειά και θα τον αφήσουμε εκει το αποδίδω αλλά πάλι σε τέτοιο βαθμό? Αφού αυτες τις δύο μερες που επιστρέψαμε απο διακοπές για να κάνει κάποιος μια δουλειά πχ να πάει για ψώνια στο σούπερ μάρκετ ή κάτι παρόμοιο πηγαίνουμε και οι τρεις πακετο. Πείτε μου σας παρακαλώ την άποψή σας γιατί έχω προβληματιστεί και ανησυχήσει πάρα πολύ. Συγνώμη για το μεγάλο ποστ.

[asteraki]

κορίτσια από χθες το βράδυ αντιμετωπίζουμε και εμείς την "φοβία του βραδιού", όπου χθες ξύπνησε και ήθελε να έρθει να κοιμηθεί μαζί μας και φυσικα΄την άφησα και σήμερα τώρα που σας γράφω δεν ήθελε να κοιμηθεί με τίποτα μόνη της, αφού πήρε και μία κούκλα μαζί της και την hello kitty αλλά τώρα προσπαθεί να κοιμηθεί με τον μπαμπά της αγκαλία΄στον καναπέ...

Πολύ χρήσιμες οι απόψεις σας και οι πληροφορίες - ειδικά αυτό με τον φακό- ευχαριστούμε elenasteraki. Είχα ακούσει και εγώ ότι στην ηλικία αυτή των 3-4 τα παιδάκια μπορεί να εμφανίσουν τέτοιες φοβίες για διάφορα θέματα και κυρίως για το σκοτάδι... θα ήθελα να σας παρακαλέσω αν γνωρίζετε κάποιο σχετικό βιβλίο να το γράψετε εδώ για να βοηθηθώ... ευχαριστώ

[katriniw]

θα ήθελα να σας παρακαλέσω αν γνωρίζετε κάποιο σχετικό βιβλίο να το γράψετε εδώ για να βοηθηθώ... ευχαριστώ

 

Για σένα:

 

"Θα αφήσεις το φως αναμμένο;" της Μπάουμ, Εκδόσεις Θυμάρι

 

 

 

"Τι και γιατί φοβούνται τα παιδιά μας" των Κρότι και Κρότι, Εκδόσεις Lector

 

 

 

"Τι φοβούνται τα παιδιά του κόσμου;" Εκδόσεις Σαββάλας

 

 

Για το παιδί:

 

 

 

Είναι και ένα παραμυθάκι "Το τέρας που έτρωγε τα σκοτάδια" του Ντουμπαρ, Εκδόσεις Πατάκης

 

 

Κι άλλο "Φόβοι και συνήθειες των παιδιών: το αστροποντικάκι και το σκοτάδι" των Μπάρμπελ και Σουζάν από εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί.

 

 

 

Από τους Μοντέρνους Καιρούς είναι και το "Δεν φοβάμαι .... το σκοτάδι" της Κατερίνας Γιαννίκου.

 

 

Από μια σειρά βιβλίων της Μάρως Λοΐζου με τον κύριο Αόρατο είναι "Η Κατερίνα και ο Αόρατος στο σκοτάκι", παλιό βιβλίο, εκδόσεις Πατάκη.

 

 

 

(Αν θέλεις για σένα κάτι πιο εξειδικευμένο μπορώ να σου προτείνω κάποια στην αγγλική γλώσσα)

[asteraki]

katriniw, thanks a lot!!!

το πρώτο βιβλίο νομίζω ότι το έχω ξανακούσει και αν θυμάμαι καλά είναι πολύ καλό...

Θα τα ψάξω και σίγουρα κάτι θα βρω που θα με βοηθήσει .. ευχαριστώ πολύ

[katesps]

Μανούλες, καλησπέρα!!!

Θα ήθελα, χωρίς να θέλω να κουράσω, να μιλήσω για ένα πρόβλημα ή καλύτερα για μία φοβία, η οποία παρουσιάστηκε στην κόρη μου (έκλεισε τα 3 πριν από λίγες ημέρες) το τελευταίο καιρό, αλλά νομίζω ότι τώρα έγινε έντονη. Εδώ και δύο ή τρεις μήνες, άρχισε σιγά σιγά να παραπονιέται ότι φοβάται το σκοτάδι, θέλει συνέχεια φως αναμμένο και το βράδυ ξυπνάει και κλαίει, ενώ ζητάει γάλα, πιστεύω όχι τόσο ότι πεινάει, αλλά για παρηγοριά ή δικαιολογία για το ότι ξύπνησε. Ασφαλώς και στο δωμάτιό της έχει ανοικτό φωτάκι όλο το βράδυ, εμείς κοιμόμαστε στο διπλανό δωμάτιο και πάντα έχουμε το νου μας στο παιδί, δηλαδή το βράδυ θα δούμε τι κάνει. Τις τελευταίες δύο περίπου εβδομάδες, όμως, νομίζω ότι η κατάσταση έχει γίνει αρκετά ανησυχητική. Μάλιστα, είναι φορές που την "πιάνω" να θέλει να ανοίξει το φως ακόμη και την ημέρα με τη δικαιολογία ότι είναι σκοτάδι και φοβάται. Προσπαθώ να της εξηγήσω ότι τώρα που είναι μέρα δεν χρειάζεται φως γιατί ξύπνιος ο ήλιος και μας φωτίζει, ενώ το βράδυ έχουμε το φως του φεγγαριού. Διστάζω να ρωτήσω τι ακριβώς φοβάται, δηλαδή το σκοτάδι γενικά-όπως λέει-ή κάτι συγκεκριμένο μήπως της δημιουργήσω καινούργιες φοβίες. Βλέπω, όμως, ότι η κατάσταση δεν βελτιώνεται.

Σήμερα, θα αγοράσω τα βιβλία που προτείνετε και θα κάνω το κόλπο με το φακό. Να δω τι θα καταφέρω. Σκέφθομαι να απευθυνθώ και σε παιδοψυχολόγο.

Εσείς τι λέτε; Είναι κάτι περαστικό, λόγω ηλικίας; Μήπως αρχίσει να έχει μόνιμες φοβίες ή αναπτύξει κι άλλες. Τελικά, εσείς πώς το αντιμετωπίσατε;;;

Ευχαριστώ πολύ και συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο.

[kleiw]

katesps ο δικος μου ειναι 2 χρονων και απο τοτε που τα κλεισαμε εχουμε ακριβώς το ίδιο πρόβλημα. Και εγω του εχω φωτάκι και εμείς κοιμόμαστε στο διπλανό δωματιο. Εγώ δεν μπόρεσα να κάνω το κόλπο με τον φακό γιατί είναι μικρός ακομα. Βέβαια εμείς είχαμε τις φοβίες σε συνδυασμό τωρα πια με το αγχος αποχωρισμού. Οποτε αρχίσαμε και εμείς τα πολλά ξυπνήματα με κλάμματα την νύχτα αρνειται να παει στην κούνια του για ύπνο και γενικα η κατασταση ειναι απελπιστική. Και εγω σκεφτομαι να παω σε παιδοψυχολογο να μου δωσει καποιες συμβουλες πως να το αντιμετωπισω. Αν εχεις καποιο αποτελεσμα ή αν πας τελικα και εσυ σε παιδοψυχολογο πες μου τι σου ειπε θα ήθελα πολυ να μάθω μήπως βοηθηθώ και εγώ.

[katesps]

kleiw, καλησπέρα!!! Λοιπόν, σε εμάς το κολπάκι με το φακό "δεν έπιασε". Μάλλον, γιατί το κοριτσάκι μου κάνει πολύ άστατο ύπνο. Για παιδοψυχολόγο θα περιμένω μέχρι την άλλη εβδομάδα όπου θα επιστρέψει η παιδίατρος της για να μιλήσω μαζί της και να δω τι θα μου προτείνει. Μόλις έχω κάτι θα σε ενημερώσω.

Τα βιβλιαράκια δεν κατάφερα ακόμη να τα αγοράσω. Ελπίζω με την πρώτη ευκαιρία.

[max13]

φιλεσ μου καλησπερα ενα διαστημα μου το εκανε και μενα ο γιοσ μου ειναι 28 μηνων σηκωνοταν τα βραδια που κοιμοταν μονοσ στο δωματιο του και ξεσπαγε σε κλαματα και μολισ πηγενα κοντα του μου ελεγε φοβατε φοβατε και τετοια

ισωσ εβλεπε και καποια ονειρα η αληθεια ειναι οτι σαν παιδι ειναι πολυ ζωηροσ και πολλεσ φορεσ τον αγριευα γιατι το κανεισ αυτο και τετια αντε και καμια φωνη παραπανω οταν ομωσ μετα απο αυτα μολισ τον αγριευα παρατιρουσα οτι μου ελεγε μαμα φοωατε και το κοψα και εγω.παιρνω την παιδιατρο και τισ τα λεω και μου ειπε να κοιμαμαι για μερικα βραδυα μαζι του για να νιωθει σιγουραι και ασφαλεια γιατι μαλλον ενιωθε ανασφαλησ.μετα μου ειπε να μην τον μαλωνω καθολου παντα με το μαλακο να ειμαι διπλα του σε οσα κανει και να του εξηγω το σωστο και το λαθος......και μου εκοψε τισ φοβιεσ του αλλιωσ μου ειχε πει αν το συνεχισει πρεπει να πασ σε παιδοψυχολογο.και εκεινο το διαστημα που μου το εκενε ο μικροσ ειχαμε καποιουσ τσακωμουσ με τον συζυγο αθελα μασ μπροστα στο παιδι οχι εντονα πραγματα απλα ισωσ το φοβισαν το κημενο και ετσι τα κοψαμε και μεισ αυτα με τον συζυγο μου.και μου ειχε πει η παιδιατροσ αν τον μαλωνουν αλλα πεδακια ενω παιζουν.εγω δεν τον π[αω σταθμο ειμαι σπιτι προσ το παρον αλλα οταν τον παω να παιξει με αλλα παιδακια και πανε να τον μαλωσουν καμια φορα μου λεει μαμα φοβαται και δεν θελει να πεξει με το συγκεκριμενο παιδι με αλλα που ειναι οκ παιζει κανενα προβλημα .τωρα οσο για την περιπτωση σασ που το πατε σταθμο ψαξτε το με τη δασκαλα μηπωσ τα μαλωνουν η εκει μπορει να το μαλωνουν αλλα παιδακια και να φοβαται το μικρο σασ μην το αφηνετε ετσι γιατι χαλαει ο ψυχικοσ τουσ κοσμοσ δυστυχωσ περιμενω με αγωνια απαντησεισ σασ πιστευω να πανε ολα καλα .......υπομονη και ηρεμια

[max13]

αααααααααααα και κατι αλλο που ξεχασα να σασ πω κοιμηθειτε για λιγο διαστημα η οσο παρει μαζι με το μικρο σασ εμενα το αρχισε πιο πολυ οταν τον αφηνα να κοιμηθει μονοσ του και επειδη δεν ηθελε εκλεγε απαρηγορητα και φωναζε φοβαται φοβαται.......κοντευε να του γινει εμμονη και τωρα αναγκαστηκα εδω και αρκετο καιρο κοιμομαστε μαζι στο δωματιο του τι να κανω και εγω φοβομουν...:grin::grin:

[katesps]

Μανούλες, καλησπέρα!!!

Μετά από αρκετό καιρό -από το καλοκαίρι-, έχω να ενημερώσω.

Λοιπόν, τελικά δεν χρειάστηκε παιδοψυχολόγος, εφόσον η παιδίατρος μας είπε ότι πολλά παιδάκια έχουν πρόβλημα με το σκοτάδι κι ότι συνήθως είναι από κάποιο όνειρο που βλέπουν, το οποίο, μάλλον, τα τρομάζει και τα ξυπνάει.

Αυτό που μας βοήθησε ήταν το βιβλίο "Το τέρας που έτρωγε τα σκοτάδια" του Ντουμπαρ, Εκδόσεις Πατάκης, που πρότεινε η katriniw. Το διαβάζαμε και συνεχίζουμε να το διαβάζουμε κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε, το έχουμε μάθει απέξω. Έτσι καταλάβαμε ότι το σκοτάδι είναι απαραίτητο για να κοιμηθούμε, να ξεκουραστούμε και να καλωσορίσουμε τον ήλιο και την καινούργια ημέρα για νέα παιχνίδια.

Το καλύτερο είναι ότι εάν έρθει κάποιο παιδάκι στο σπίτι, του το διαβάζει και του εξηγεί πόσο ανάγκη έχουμε το σκοτάδι.

[eleni - myrsini]

Και εμενα δυστυχως ξεκινησε να λεει οτι φοβαται τα παντα,τωρα που της ειπαμε οτι θα κανουμε μωρο.Και το χειροτερο ειναι το βραδυνο.Ηταν ενα παιδακι που ειχαμε παρεα στο σπιτι,ελεγε καληνυχτα και πηγαινε στο κραβατι της μονη της και την ξαναβλεπαμε το πρωι.Τωρα καθε βραδυ την ωρα που ειναι να παει για υπνο πρεπει να παει καποιος μαζι της γιατι λεει οτι φοβαται μονη της.Και τη νυχτα,εκει που δεν ξυπνουσε ποτε απο οταν ηταν 2 μηνων,

ξυπναι και κλαιει και φωναζει οτι φοβαται.Τι μπορει να φοβαται?

Ενα βραδυ κοιμηθηκα στο δωματιο της μπας και αλ\κουγεται κανενας θορυβος,βλεπει καμια σκια,κανενα φως,αλλα τιποτα...Και εγω τωρα που ειμαι εγκυος ειμαι πολυ κουρασμενη και δεν εχω την αντοχη να ακουω κλαματα τα βραδια.Ειδικα οταν ειχα συνηθισει με ενα παιδι που ηταν τελειως διαφορετικο.

Τι να φοβαται?

Και οταν την ρωταω μου λεει απλα ¨μαμα φοβαμαι,φοβαμαι¨.

[ANDEDANTINOS]

Εδω και 1 εβδομαδα τα παιδακια μου ( διδυμακια ) τα αφηνω καθε πρωι στην πεθερα μου και στον πεθερο μου για να παω για δουλεια ( τα κρατουσαν οι γονεις μου αλλα πηγανε διακοπες για να ξεκουραστουνε λιγο ).Ενω μεχρι τωρα ο γιος μου και η κορη μου 2,5 ετων με χαιρετουσανε καθε πρωι για να παω σρην δουλεια μου λεγοντας μου << μαμα φυγεις πας δουλεια φερεις τσουγκρανα ο γιος μου και αντιστοιχα φερεισ κουκλα η κορη μου >> τωρα στα πεθερικα μου καθε πρωι ο γιος μου σπαραζει στο γλαμα λεγοντας μου << μαμα φυγω εγω παρεις μαζι σου παμε σπιτι μας >> . Επιπλεον εχει αρχισει φοβιες με τα αυτοκινητα με εναν κυριο που ειχε δει στην αυλη και εκτοτε λεει οτι ο κυριος ο κακος ειναι παντου . Η κορη μου δεν μενει μονη της σε δωματιο γιατι ερχεται η γατα ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΒΛΕΠΩ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΙΑ ΝΕΥΡΙΚΟΤΗΤΑ ΚΙΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΒΙΕΣ

 

SOS Τι να κανω ??????????????

[natty26]

Εδω και 1 εβδομαδα τα παιδακια μου ( διδυμακια ) τα αφηνω καθε πρωι στην πεθερα μου και στον πεθερο μου για να παω για δουλεια ( τα κρατουσαν οι γονεις μου αλλα πηγανε διακοπες για να ξεκουραστουνε λιγο ).Ενω μεχρι τωρα ο γιος μου και η κορη μου 2,5 ετων με χαιρετουσανε καθε πρωι για να παω σρην δουλεια μου λεγοντας μου << μαμα φυγεις πας δουλεια φερεις τσουγκρανα ο γιος μου και αντιστοιχα φερεισ κουκλα η κορη μου >> τωρα στα πεθερικα μου καθε πρωι ο γιος μου σπαραζει στο γλαμα λεγοντας μου << μαμα φυγω εγω παρεις μαζι σου παμε σπιτι μας >> . Επιπλεον εχει αρχισει φοβιες με τα αυτοκινητα με εναν κυριο που ειχε δει στην αυλη και εκτοτε λεει οτι ο κυριος ο κακος ειναι παντου . Η κορη μου δεν μενει μονη της σε δωματιο γιατι ερχεται η γατα ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΒΛΕΠΩ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΙΑ ΝΕΥΡΙΚΟΤΗΤΑ ΚΙΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΒΙΕΣ

 

SOS Τι να κανω ??????????????

 

Μιλησε με τα πεθερικά σου! Μαλλον κατι λάθος κανουν! Ειναι βεβαια και η περιοδος προσαρμογης, αλλα φροντισε να τους εξηγησεις τι ακριβως θελεις και τι δεν θελεις να κανουν στα παιδάκια. Πχ να μην τα φοβιζουν για κανενα λογο, λεγοντας θα ερθει ο παλιατζης, ο σκυλος κλπ ή οτι αλλο νομιζεις πως δεν συμβαδιζει με αυτά που θέλεις.

[αγγελακια]

πω πω κοπελα μου

δεν βαζουν μυαλο οι παππουδες κ ο γιαγιαδες τελικα

σιγουρα κατι κανου κ τα φοβιζουν κ τα πειδια θα ειχαν μαθει σε ενα πιιο ηρεμο περιβαλον κ ολο αυτο τα εχει αναστατωσει μιλα τους ξεκαθαρα..θα τους διμιουργηθουν φοβιες.

ενα διαστημα κ εγω τις φοβιζα τις διδυμουλες μου με χτυπους στην πορτα για να κοιμηθουν...να εβλεπες πως εκαναν οτα καποιοςχτυπουσε την πορτα η το κουδουνι...σαν τρελλα....εκτοτε το εκοψα

 

μιλα στα πεθερικα σου

[STELLINI2]

Λοιπόν, όπως όλα τα παιδιά έχουν διάφορους φόβους έτσι και τα δικά μου. Να σημειώσω όμως ότι ποτέ δεν τα φόβισα με οτιδήποτε, μιας και μου φαινόταν και μου φαίνεται βλακεία.

Πάντως, ο γιος μου στην ηλικία περίπου των 3 φοβόταν μία απροσδιόριστη μορφή (την έλεγε μαμούνα) από μία κυρία που έβαλε ανάποδα το καπέλο της και έκανε με φοβιστική φωνή: "ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΜΑΜΟΥΝΑ"...... Ένα απόγευμα τον ρώτησα πως είναι η μαμούνα που φοβάται και αν ήθελε να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε τη μορφή της. Πήραμε διάφορα υλικά και ράψαμε μια μορφή -σαν κουκλοθέατρου- και την πετάξαμε μακριά από το μπαλκόνι μας. Έπειτα κατεβήκαμε, την βρήκαμε από τον δρόμο και την πετάξαμε στα σκουπίδια.

 

Η κόρη μου άκουσε μια φορά την μητέρα μου να λέει ότι κάποιοι κλέφτες ανέβηκαν στον 3ο όροφο ενός διαμερίσματος για να κλέψουν και είδαμε και πάθαμε να την καλμάρουμε, αφενός διότι υπάρχουν κλέφτες και αφετέρου διότι δεν αισθανόταν πλέον ασφαλής. Οπότε αυτό που κάναμε ήταν να της επαναλαμβάνουμε συνεχώς ότι οι γονείς είναι στο σπίτι και ότι δεν έχει να φοβάται τίποτα, όταν είναι με τη μαμά ή τον μπαμπά.

[ANDEDANTINOS]

Μιλησε με τα πεθερικά σου! Μαλλον κατι λάθος κανουν! Ειναι βεβαια και η περιοδος προσαρμογης, αλλα φροντισε να τους εξηγησεις τι ακριβως θελεις και τι δεν θελεις να κανουν στα παιδάκια. Πχ να μην τα φοβιζουν για κανενα λογο, λεγοντας θα ερθει ο παλιατζης, ο σκυλος κλπ ή οτι αλλο νομιζεις πως δεν συμβαδιζει με αυτά που θέλεις.

 

 

Σε ευχαριστω για την ανταποκριση σου δυστυχως τα πεθερικα μου δεν καταλαβαινουν

Οτι και να τους πεις και οτι οδηγιες και να τος δωσεις η απαντηση τους ειναι τωρα ειναι σε εμενα και κανω εγω οτι θελω .Επιπλεον μας θεωρουν υπερβολικους σαν γονεις πχ επειδη τα παιδια κοιμουνται ορισμενη ωρα , κανουν καθε βραδυ μπανιο , ειναι 2 ετων και 4 μηνων και κοψαμε τα τσισα και τα κακα ( με λιγα ατυχηματακια ) και μας λενε οτι τα πιεζουμε και οταν κανουν επανω τους τσισα ( που το τελευταιο διαστημα που τα κρατανε συμβαινει αρκετα συχνα ) η πεθερα μου λεει στα παιδια : δεν πειραζει και η γιαγαι κανει επανω της τσιτα.Μας θεωρουν υπερβολικους γιατι προσπαθουμε να τους κοψουμε την πιπιλα και αλλα τετοια......................................

[ANDEDANTINOS]

πω πω κοπελα μου

δεν βαζουν μυαλο οι παππουδες κ ο γιαγιαδες τελικα

σιγουρα κατι κανου κ τα φοβιζουν κ τα πειδια θα ειχαν μαθει σε ενα πιιο ηρεμο περιβαλον κ ολο αυτο τα εχει αναστατωσει μιλα τους ξεκαθαρα..θα τους διμιουργηθουν φοβιες.

ενα διαστημα κ εγω τις φοβιζα τις διδυμουλες μου με χτυπους στην πορτα για να κοιμηθουν...να εβλεπες πως εκαναν οτα καποιοςχτυπουσε την πορτα η το κουδουνι...σαν τρελλα....εκτοτε το εκοψα

 

μιλα στα πεθερικα σου

 

 

Σιγα μην καταλαβουν ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,και ακομα εαν δειξουν οτι καταλαβαν τι λεω και τι θελω αποκλειεται να τα εφαρμοσουν Το πολυ πολυ να μου λεει ψεματα οπωσ κανει και τωρα

Μου λεει οτι τα παιδια σε αυτην κανουν κακα και τσισα παντα στο γιο γιο ενω οταν εγω τα παιρνω σπιτι το απογευμα τις τελευταιες μερες εχω πανατα ατυχηματα

Πωσ γινεται αυτο δεν ξερω !