Μεγαλώνοντας χωρίς μαμά

[xara_2]

Έχω ένα βαπτιστικό (αγοράκι ) που είναι σχεδόν 5 χρονών. Όταν ο μικρός ήταν 3 έφυγε από το σπίτι η μητέρα του και άφησε τα τρία της παιδιά στον πατέρας τους (θα παρακαλούσα να μην σχολιαστεί η πράξη της μητέρας γιατί δεν είναι αυτός ο λόγος του θέματος). Τα αδέρφια του είναι αρκετά μεγαλύτερα (18 και 16 χρονών) και επειδή ο μικρός είναι κοντά σε ηλικία με τα δικά μου (και για να ξεκουράζω όσο μπορώ τον πατέρα του που δεν έχει βοήθεια από αλλού) τον παίρνω κάποια απογεύματα στο σπίτι μου ή σε κάποιο παιδότοπο όταν πηγαίνω και τα δικά μου παιδιά.

 

Τον τελευταίο καιρό ο μικρός έχει αρχίσει να ακούει τα σχόλια τον άλλων (μένουμε και σε μικρή πόλη).

 

Είμαστε σε ένα αποκριάτικο χορό και ο μικρός είναι στην αγκαλιά μου γιατί έχει φύγει ένα κουμπί από τη στολή του και προσπαθώ να το φτιάξω έρχεται τότε ένας φίλος του από το σχολείο και του λέει «αυτή είναι η μαμά σου ? Α ξέχασα εσύ δεν έχεις μαμά» Έχεις μαμά του είπα εγώ απλά δεν μένει μαζί σας (να σημειώσω εδώ ότι ο μικρός δεν βλέπει πολύ συχνά τη μαμά του)

 

Τις προάλλες ήρθε και μου είπε "εμένα η μαμά μου πέθανε" (το είχε ακούσει στην παιδική χαρά από άλλο παιδάκι). Η απάντηση μου ήταν και πάλι η ίδια

 

Το Σ/Κ τον είχα σπίτι μου γιατί ο πατέρας του (αδερφός της μαμάς μου ) έλλειπε για δουλειά. Εκεί που ήμαστε στον κήπο και παίζουμε όλοι μαζί μου λέει : «Νονά? Να σε λέω κι εγώ μαμά? Πάγωσα δεν ήξερα τι να απαντήσω ……….. (εκείνη τη στιγμή ο μικρός μου, μου ζήτησε να πάει τουαλέτα κι έτσι δεν έδωσα απάντηση)

 

Αν όμως μου το ξαναπεί τι να απαντήσω?

Θα ήθελα πολύ να ακούσω την άποψη σας

 

 

 

[Jean]

Ενστικτωδως θα του ελεγα" Αγαπη μου, εχεις κι εσυ μαμα, αλλα για καποιους λογους που δεν μπορεις ακομη να καταλαβεις, δεν μπορει να ειναι συνεχεια μαζι σου. Αυτο δεν σημαινει οτι δεν σε αγαπαει. Εγω ειμαι η νονα σου κατι που ειναι σχεδον σαν τη μαμα αν και σε αγαπαω σαν δικο μου παιδι. Εμεις αγαπιομαστε ως τον ουρανο και πισω και δεν εχει σημασια πως με φωναζεις, αλλα οτι μ΄αγαπας και 'σαγαπω".

[NTINAT]

Θα συμφωνησω με την Jean με απλα λογια κ με

οση φυσικοτητα μπορεις να εχεις γιατι τα 5 χρονα ειναι

τρομερα πανεξυπνα κ τα αντιλαμβανονται ολα (ξερω απο

το γιο μου) να του εξηγησεις οτι τον αγαπας παρα πολυ

κ οτι κ η μανουλα του τον αγαπαει παρα πολυ κ ας μην ειναι

παντα κοντα του....κ οτι ειναι τυχερος που εχει διπλα του

ανθρωπους που τον αγαπουν κ τον φροντιζουν γιατι υπαρχουν

κ παιδακια που δεν εχουν ουτε καν αυτο.

[DALIA]

θα συμφωνήσω με την jean και θα πρόσθετα...μπορεις εσύ ή πατερας του παιδιου να έρθετε σε επαφή με τη μητερα και να της πειτε ολους τους προβληματισμούς του παιδιού ?

Μπράβο σου, τετοιες συμπεριφορες με κάνουν και λέω τελικά ο κοσμος δεν ειναι τοσο σκάρτος...

[nicole23]

Για να σου ζητήσει να σε φωνάζει μαμά σημαίνει ότι το έχει ανάγκη. Δε το βρίσκω κακό. Το παιδί είναι μεγάλο και καταλαβαίνει, δεν υπάρχει περίπτωση να δημιουργηθεί μέσα του σύγχυση. Απλά έχει ανάγκη να προφέρει τη λέξη μαμα... Δεν είμαι ψυχολόγος και δεν ξέρω αν έχω δίκιο, πάντως η γνώμη μου είναι να τον αφήσεις να σε φωνάζει όπως θέλει.

[elachl]

Για να σου ζητήσει να σε φωνάζει μαμά σημαίνει ότι το έχει ανάγκη. Δε το βρίσκω κακό. Το παιδί είναι μεγάλο και καταλαβαίνει, δεν υπάρχει περίπτωση να δημιουργηθεί μέσα του σύγχυση. Απλά έχει ανάγκη να προφέρει τη λέξη μαμα... Δεν είμαι ψυχολόγος και δεν ξέρω αν έχω δίκιο, πάντως η γνώμη μου είναι να τον αφήσεις να σε φωνάζει όπως θέλει.

[DALIA]

παιδιά εγω πιστεύω ότι όσο σκαρτη και να ειναι μία μάνα δυστυχώς μάνα είναι μόνο μία...

[Jean]

Ψυχολογοι δεν ειμαστε φυσικα αλλα νομιζω οτι στα παιδια πρεπει παντα να λεμε την αληθεια, με ωραιο τροπο και με πολλη αγαπη.

[Γλύκα]

κι εγώ θα του έλεγα με πολλή πολλή αγάπη ότι η μαμά του είναι μία και μοναδκή και ότι κι εγώ ως νονά του τον λατρεύω..γιατί είναι ένα γλυκύτατο παιδί...

Πάντως μπράβο σου για τη στάση που κρατάς και για την τρυφερότητα που δίνεις σ' αυτό το παιδάκι..καθώς δε βλέπει συχνά τη μαμά του, μπορείς να γίνει ένα πολύ γλυκό πρότυπο "μητέρας", που σε αυτή την ηλικία έχει τόσο ανάγκη ο μικρός..

Μπράβο σου και πάλι!!!

[daffy]

Εγώ πάντως θα σου έλεγα να πάρεις ένα τηλέφωνο στη «Γραμμή-Σύνδεσμος 801-801-1177» της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε).

 

http://parents.org.gr/news/a233

[maryp]

Εγώ πάντως θα σου έλεγα να πάρεις ένα τηλέφωνο στη «Γραμμή-Σύνδεσμος 801-801-1177» της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε).

 

http://parents.org.gr/news/a233

 

κι εγώ αυτό θα σου πρότεινα...

[BIRD]

επειδή ειχα και εγω προσωπικη εμπειρια με παρομοιο προβλημα (το

βαφτιστηρι μου για καμποσο διαστημα δεν ειχε τη μητερα του κοντα του) ,

και απο την στιγμη που τον φροντιζα εγω ήθελε να με φωνάζει μαμά , του απάντησα ότι εγω ως νονά του ειμαι η δεύτερη μαμά του και θα τον αγαπάω για παντα σαν να είναι δικο μου παιδί .

 

Βεβαια στην περίπτωση τη δικιά μου ειχε εξαφανιστεί η μητέρα του και δεν είχε καμμια επαφή για αρκετο διάστημα. Οπότε όπως ειναι φυσικό του έλειπε η φροντίδα και η αγάπη της μαμάς του .

[nicole23]

Εγώ πάντως θα σου έλεγα να πάρεις ένα τηλέφωνο στη «Γραμμή-Σύνδεσμος 801-801-1177» της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε).

 

http://parents.org.gr/news/a233

 

Συμφωνώ. Είναι σοβαρό θέμα και καλύτερα να ζητήσεις επαγγελματική βοήθεια.

[alcyon]

Κάποτε (22 ετών τότε) έκανα μάθημα σε ένα παιδάκι 7 ετών. Ήταν δευτέρα δημοτικού και η δασκάλα του, είχε ζητήσει από τους γονείς του να το βοηθήσουν οι ίδιοι ή με κάποια δασκάλα στο σπίτι για τα μαθήματα γιατί θα αναγκαζόταν να το αφήσει στην ίδια τάξη!!

Ήμουν φοιτήτρια και τους είπα πως μπορώ να το αναλάβω να το διαβάζω στα μαθήματά του κάθε μέρα. Κάναμε 2 ώρες και στη μέση ένα διάλλειμα.

Λίγο καιρό μετά.... πάνω στο παιχνίδι γύρισε το παιδάκι και μου είπε.... "θα ήθελα να είσαι η μαμά μου!!"

Κόλλησα.... στο μυαλό μου ραγδαία ήρθαν διάφορες σκέψεις....

.... το παιδάκι έτρωγε ξύλο με το παραμικρό (πολλές φορές μου έλεγε "αν δε το πω σωστά θα μου δώσεις μια μπάτσα... εντάξει;; )

.... Οι γονείς του ήταν χαμηλού εκπαιδευτικού επιπέδου...

.... Το παιδάκι είχε νιώσει άνετα μαζί μου...

.... Κολλακεύτηκα από τα λόγια του γιατί έτσι μου έδειχνε πως με συμπαθεί... μα ταυτόχρονα σοκαρίστικα γιατί ήθελε να με βάλει σε μια θέση που δεν ήταν δική μου.

 

Στάθηκα μια στιγμή, την πήρα αγκαλίτσα και της εξήγησα πως εγώ την αγαπώ και θα παίζουμε για όσο θέλει και θα τις μαθαίνω πραγματάκια. Πως η μαμά της την αγαπάει και πως μπορεί να μας έχει και τις δύο χωρίς να χρειάζεται να με φωνάζει μαμά (ούτε για παιχνίδι όπως είχε προτείνει).

 

Καταλαβαίνω τη θέση σου Χαρά. Ίσως αν του εξηγούσες με πολύ πολύ αγάπη.... (αφού πρώτα συμβουλευόσουν κάποιον ειδικό καλύτερα)... πως μπορεί να σε έχει για την καλή νονά (τη "καλή νονά νεράιδα" που λένε και τα παιδάκια μου...) και θα περνάτε μαζί όμορφα κτλ κτλ. Ίσως να μην είναι θεμιτό να μπερδέψει το ρόλο της μητέρας με τον δικό σου. Σίγουρα προσπαθεί να τον αναπληρώσει με όποιον μπορεί.

 

Πρόσεξε όμως πολύ στο τι θα του πεις... να μη νιώσει πως έκανε "γκάφα" με αυτό που σου ζήτησε... γιατί θα μαζευτεί στον εαυτό του. Δεν υπάρχει λόγος να νιώσει άσχημα.

 

Ελπίζω να βοήθησα....

[νεφελη]

Αυτο το μανα ειναι μονο μια ... Για μενα μανα ειναι αυτη που αγαπαει το παιδακι, που το μεγαλωνει, που ειναι στο πλαι του οτι χρειαστει, που κανει το παιδι να νιωθει ασφαλεια κ αγαπη, οχι αυτη που το γενναει μονο.

Δεν ειμαι ψυχολογος, αλλα αν το παιδακι ενιωθε καλυτερα να με λεει μαμα εγω μαλλον θα το αφηνα. Φυσικα κ πρεπει να ξερει τι συμβαινει κ εφοσον βλεπει τη μαμα του εστω κ λιγο πιστευω οτι καταλαβαινει τη διαφορα. Απλα μπορει να θελει να αισθανεται λιγο πιο καλα σε σχεση με τα αλλα παιδακια που εχουν τη μαμα τους συνεχεια διπλα. Σε αυτην την ηλικια τα παιδια ειναι σκληρα μεταξυ τους κ αν καποια το κοροιδευουν μηπως θελει να τους δειξει οτι εχει μαμα?

Παντως μπραβο σου που το βοηθας!!

[Maya]

Νομίζω ότι του να το επιτρέψεις να σε λέει μαμά, είναι μία μικρή ... απάτη για το παιδί. Η σκληρή πραγματικότητα είναι διαφορετική, δεν είσαι η μαμά του και αυτό θα το καταλαβαίνει συνέχεια και θα τον πληγώνει περισσότερο. Για τα παιδιά το 'να σε φωνάζει μαμά' δεν είναι ακριβώς σαφές. Δεν είναι απλά μία πρσφώνηση. Σε θέλει για πραγματική μαμά του και αυτό είναι δικαιολογημένο μεν, όμως δεν μπορεί να γίνει. Οπότε νομίζω ότι πρέπει να του εξηγήσεις, και μάλιστα πριν σου το ξανααναφέρει. Να ανοίξεις την συζήτηση μόνη σου, όταν θα είσαι έτοιμη, γιατί τα παιδιά φοβούνται όταν μας βλέπουν αμήχανους....

[liana03]

Νομίζω ότι του να το επιτρέψεις να σε λέει μαμά, είναι μία μικρή ... απάτη για το παιδί. Η σκληρή πραγματικότητα είναι διαφορετική, δεν είσαι η μαμά του και αυτό θα το καταλαβαίνει συνέχεια και θα τον πληγώνει περισσότερο. Για τα παιδιά το 'να σε φωνάζει μαμά' δεν είναι ακριβώς σαφές. Δεν είναι απλά μία πρσφώνηση. Σε θέλει για πραγματική μαμά του και αυτό είναι δικαιολογημένο μεν, όμως δεν μπορεί να γίνει. Οπότε νομίζω ότι πρέπει να του εξηγήσεις, και μάλιστα πριν σου το ξανααναφέρει. Να ανοίξεις την συζήτηση μόνη σου, όταν θα είσαι έτοιμη, γιατί τα παιδιά φοβούνται όταν μας βλέπουν αμήχανους....

 

Συμφωνώ με την Maya το παιδάκι θέλει να έχει την μαμά του πίσω και αυτό δυστυχώς δεν γίνεται ή ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον θα γίνει, ότιδήποτε άλλο θα ήταν "υποκατάστατο" δεν θα έφερνε την μαμά του πίσω, οπότε Χαρά εσύ κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς να κάνεις γι αυτό το παιδί και δεν μπορείς να γίνεις κάτι περισσότερο από την νονά του, την πνευματική του μητέρα

Το καλύτερο είναι στα παιδιά να δίνουμε αγάπη και να τους λέμε την αλήθεια!

[betty]

Εγώ θα στεκόμουν με μεγάλη περίσκεψη, πάντως, στον λόγο απουσίας της μαμάς από τη ζωή του και θα πρότεινα να το βοηθήσεις να αποδεχθεί την πραγματικότητα, όποια κι αν είναι αυτή. Πιστεύω ακράδαντα ότι μόνο η αλήθεια μπορεί να δώσει απαντήσεις, σε αντίθεση με το ψέμα που (ακόμα κι αν ειπωθεί με τις καλύτερες προθέσεις) περιπλέκει τα προβλήματα, καθιστώντας πολλές φορές αδύνατη την επίλυσή τους. Θέλω να πω ότι είναι άλλο πράγμα η μαμά να πεθάνει, άλλο να αρρωστήσει και άλλο να το απορρίψει. Και αυτό πρέπει να το μάθει το παιδί (φυσικά καθ΄ υπόδειξιν και με τη βοήθεια ειδικού και πάντοτε με γνώμονα τη βιολογική, συναισθηματική και νοητική του ηλικία) διότι το αφορά ΑΜΕΣΑ.

Και χρέος νομίζω όλων όσων βρίσκονται δίπλα του είναι να το βοηθήσουν να αντιμετωπίσει τη νέα του πραγματικότητα και να το θωρακίσουν με την αγάπη τους (αγάπη που τουλάχιστον σε ό, τι αφορά εσένα θεωρώ δεδομένη).

Και κάτι τελευταίο, αν μου επιτρέπεις. Εζησα για πολλά χρόνια με το παιδί του άντρα μου από τον πρώτο του γάμο (η μαμά του πέθανε) και κατέληξα στο συμπέρασμα πως το τραύμα αυτό, παρότι δεν επουλώνεται ποτέ, εν τούτοις δεν εμποδίζει τη δημιουργία σχέσης στέρεης και πολύτιμης και με τρίτο πρόσωπο, που με τη μία ή την άλλη ιδιότητα (της γυναίκας που παντρεύτηκε τον μπαμπά μου ή της γυναίκας που με βάφτισε και με επέλεξε για πνευματικό της παιδί), συνδέθηκαν μαζί του. Φυσικά, εάν υπάρχει αγάπη και αίσθημα δικαίου. Και ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι στη θέση κάθε παιδιού (ή ενηλίκου) που δοκιμάζεται θα μπορούσε να βρίσκεται το δικό μας παιδί...

[xara_2]

Καλημέρα και σας ευχαριστώ όλες πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας. (αν και άργησα κάπως να απαντήσω γιατί έλλειπα από τη δουλειά και στο σπίτι δεν έχω Η/Υ)

 

Κατʼ αρχάς να ευχαριστήσω τη daffy για το σύνδεσμο που μου πρότεινε. Θα επικοινωνήσω (μόλις χαλαρώσω λίγο από τη δουλειά) με τη Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας

 

Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου να αφήσω τον μικρό να με φωνάζει μαμά για δύο λόγους:

 

1.Γιατί όσο και να το θέλει η μαμά του δεν είμαι. Μπορώ να δώσω απλόχερα το χάδι και την αγκαλιά που τόσο πολύ του λείπει αλλά δεν μπορώ να είμαι η μαμά του.

 

2. Η μικρή μου έχει μια συνήθεια όταν αγκαλιάζω κάποιο άλλο παιδάκι (όχι μόνο το βαφτιστικό μου) να λέει «αυτή είναι η δικιά μου μαμά». Αν εγώ επιτρέψω στον μικρό να με λέει μαμά και πετάξει η μικρή μου την παραπάνω ατάκα τότε τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα ………

 

 

...μπορεις εσύ ή πατερας του παιδιου να έρθετε σε επαφή με τη μητερα και να της πειτε ολους τους προβληματισμούς του παιδιού ?

 

Δυστυχώς αυτό το ενδεχόμενο δεν υπάρχει. Η μητέρα του έχει δει το παιδί 2 φορές από τότε που έφυγε (2 χρόνια) και την τελευταία φορά έγινε μετά από παράκληση του θείου μου (ο οποίος δεν είναι διατεθειμένος να το ξανακάνει και εγώ πιστεύω ότι δεν έχω κανένα δικαίωμα να ανακατευθώ)

Εγώ θα στεκόμουν με μεγάλη περίσκεψη, πάντως, στον λόγο απουσίας της μαμάς από τη ζωή του και θα πρότεινα να το βοηθήσεις να αποδεχθεί την πραγματικότητα, όποια κι αν είναι αυτή. Πιστεύω ακράδαντα ότι μόνο η αλήθεια μπορεί να δώσει απαντήσεις, σε αντίθεση με το ψέμα που (ακόμα κι αν ειπωθεί με τις καλύτερες προθέσεις) περιπλέκει τα προβλήματα, καθιστώντας πολλές φορές αδύνατη την επίλυσή τους. Θέλω να πω ότι είναι άλλο πράγμα η μαμά να πεθάνει, άλλο να αρρωστήσει και άλλο να το απορρίψει. Και αυτό πρέπει να το μάθει το παιδί (φυσικά καθ΄ υπόδειξιν και με τη βοήθεια ειδικού και πάντοτε με γνώμονα τη βιολογική, συναισθηματική και νοητική του ηλικία) διότι το αφορά ΑΜΕΣΑ.

Και χρέος νομίζω όλων όσων βρίσκονται δίπλα του είναι να το βοηθήσουν να αντιμετωπίσει τη νέα του πραγματικότητα και να το θωρακίσουν με την αγάπη τους (αγάπη που τουλάχιστον σε ό, τι αφορά εσένα θεωρώ δεδομένη).

 

Πώς να εξηγήσεις ρε γμτ σε ένα γλυκήτατο παιδάκι 5 χρονών που σε κοιτάει μες στα μάτια ότι η μητέρα του τον απέρριψε (γιατί δυστυχώς αυτό συνέβη )

 

Και ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι στη θέση κάθε παιδιού (ή ενηλίκου) που δοκιμάζεται θα μπορούσε να βρίσκεται το δικό μας παιδί...

Αυτό ακριβώς……….

 

 

ΥΓ: Ευχαριστώ για τα μπράβο κορίτσια αλλά ειλικρινά θεωρώ τόσο αυτονόητη τη στάση μου που νομίζω ότι δεν μου αξίζουν

[elachl]

ρε παιδια τι μανες ειναι αυτες?συγνωμη ειποες να μην σχολιαστει αλλα τι μανες ειναι αυτες!και μενα μια φιλη μου μου ειπε οτι του αντρα της ο αδερφος χωρισε γιατι βρηκε την γυναικα του στο κρεβατι με αλλον και οτι αυτη δεν ηθελε τα παιδι της και στο δικαστηριο εδωσε την επιμελεια στον πατερα τους και ουσιαστικα τωρα εχει την ευθυνη η πεθερα της που συμπαραστεκεται στο γιο της οπως μπορει!

[betty]

@ xara2:

 

Εάν η μητέρα του το απέρριψε είναι επειδή την είχαν απορρίψει και οι δικοί της γονείς, η ιστορία επαναλμβάνεται και δυστυχώς όχι σαν φάρσα (όπως είχε πει ο Μάρξ)... Από το περίσσευμα δίνεις, ποτέ από το έλλειμμα.

 

Συνεπώς πολύ σωστή η απόφασή σου να συμβουλευθείς ειδικούς. Εκείνοι θα σε βοηθήσουν να μπορέσεις να προσεγγίσεις σωστά και βαθμηδόν το παιδί και, βεβαίως, να βοηθήσεις και τον πατέρα του να το στηρίξει συναισθηματικά.

 

Καλή δύναμη λοιπόν!

[greek.mother]

H ΝΙΚΟLΕ23 έγραψε :Για να σου ζητήσει να σε φωνάζει μαμά σημαίνει ότι το έχει ανάγκη. Δε το βρίσκω κακό. Το παιδί είναι μεγάλο και καταλαβαίνει, δεν υπάρχει περίπτωση να δημιουργηθεί μέσα του σύγχυση. Απλά έχει ανάγκη να προφέρει τη λέξη μαμα... Δεν είμαι ψυχολόγος και δεν ξέρω αν έχω δίκιο, πάντως η γνώμη μου είναι να τον αφήσεις να σε φωνάζει όπως θέλει.

Θα συμφωνήσω με την Νικολ23, λλά θα δεχτώ και την άλλη άποψη ότι μάνα είναι μόνο μία.

Μια άλλη πρόταση που έχω να προτείνω είναι να του πείς, ότι ούτως ή άλλως, αφού είσαι νονά του, είσαι η πνευματική του μητέρα.

Και για να μην δημιουργηθούν παρεξηγήσεις με την μητέρα του, ας της εξηγήσεις την ανάγκη του παιδιού να λέει τη λέξη "μαμά".

Νομίζω πως η ηλικία του παιδιού είναι κατάλληλη για να ξεχωρίσει τις 2 έννοιες και τη σημασία τους.

[elenik]

Εγώ πάντως θα σου έλεγα να πάρεις ένα τηλέφωνο στη «Γραμμή-Σύνδεσμος 801-801-1177» της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε).

 

http://parents.org.gr/news/a233

 

Ειναι κατι που θα συμβουλευομουνα ειδικο. Μπραβο σου παντως

[xara_2]

επικοινώνησα εχθές με την εταιρεία ψυχοκοινωνικής υγείας του παιδιού και του εφήβου

 

η συμβουλή που μου έδωσαν είναι να μην αφήσω τον μικρό να με φωνάζει μαμά γιατί αυτό είναι κάτι που θα τον μπερδέψει περισσότερο. για το δικό του μυαλό είναι λίγο δύσκολο να κατανοήσει ότι η μαμά του έχει φύγει.

 

εγώ θα πρέπει να του τονίσω ότι έχει μαμά που τον αγαπάει πολύ και ότι εγώ είμαι η νονά του δίνοντας έμφαση στο πόσο σημαντικός και μοναδικός είναι και ο ρόλος της νονάς (πράγμα που τα 5 του χρόνια του επιτρέπουν να κατανοήσει). πολύ σημαντικό είναι να μην τον κάνω να αισθανθεί άσχημα γι΄ αυτό που μου ζήτησε.

 

θα πρέπει (τόσο εγώ όσο και η οικογένεια του) να του τονίζουμε ότι δεν φταίει αυτός που έφυγε η μαμά του αλλά η μαμά έφυγε για δικούς της λόγους (χωρίς φυσικά να κατηγορήσουμε ή να μιλήσουμε άσχημα για τη μαμά του) και να του δώσουμε ελπίδα ότι η μαμά του όταν μπορέσει θα έρθει να τον δει (χωρίς να είμαστε συγκεκριμένοι σε χρόνο για να μην απογοητευθεί )

 

τέλος μου τόνισε να συνεχίσω να είμαι κοντά στο παιδί γιατί το γεγονός ότι μου ζήτησε να με λέει μαμά δείχνει πόσο σημαντική είμαι στη ζωή του. να του δίνω όσο περισσότερη αγάπη μπορώ (ευτυχώς πάντα υπάρχει απόθεμα) και να τον γεμίζω με φιλιά και χάδια (εύκολα πράγματα δηλαδή )

[saxpa]

ερε το άμοιρο το μωρό να μην εχει την αγάπη της μανούλας του!!!!..όταν κάποια παιδάκια ζητάνε το scooteraki του spiderman για σκέψου κάποια άλλα ζητάνε ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΤΟΥΣ...ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ ΔΗΛΑΔΗ...

 

 

:evil: