Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Love Parents.org.gr? Tell a friend!

Αδιάφορη γιαγιά ενός και μοναδικού εγγονιού!


Recommended Posts

2 ώρες πρίν, λουκουμαδάκι είπε:

Συμφωνώ και της έγραψα ότι ξέρουμε ότι περνάει το παλούκι (πιο κομψά) της γονεϊκότητας και ότι καταλαβαίνουμε ότι άλλο περίμενε και άλλο ήρθε και είναι πολύ κουρασμένη. 

Έπρεπε να την πω κακομοίρα ή να βρίσω την πεθερά για να δείξω ότι καταλαβαίνω και γίνομαι βοηθητική; 🙄

 

 

Εγώ πάντως από όλη αυτή  την συζήτηση έχω καταλάβει πως η θεματοθετρία ήθελε να ακούσει αυτό που λες,να της δώσουμε δίκαιο να πουμε σε τη κακιά πεθερά έχει πέσει που δεν την βοηθάει καθόλου κτλ. Ενώ θα πρέπει να κανει focus σε αυτό που είπαμε οι περισσότεροι δηλαδή να κοιτάξει την οικογένεια της να σταματήσει να ασχολείτε με την πεθερά και να βρει λύση σε όποιο πρόβλημα έχει κάθεται και μας λέει πως δεν απαντάμε με ενσυναισθηση και πως όλοι γύρω έχουνε βοήθεια ενω αυτή οχι.

 

 

 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


39 minutes ago, λουκουμαδάκι said:

Απάντηση Α. Έχεις δίκιο που αισθάνεσαι έτσι έπρεπε να μας σκεφτεί να πάει διακοπές όταν βολεύει εμάς που έχουμε παιδιά έπρεπε να απαιτήσεις κάτι καλύτερο να κάνεις αύριο φασαρία .

Άλλο αυτό και άλλο " Εχεις δίκιο να αισθάνεσαι πιεσμένη και κουρασμένη. Έχεις δίκιο που περίμενες ένα χερί βοηθείας απο τους γονείς σας, σε ώρα ανάγκης έστω, και έχεις δίκιο να αισθάνεσαι πληγωμένη που ενώ μπορούν, δεν το έχεις. Ας δούμε όμως πώς μπορεί να καλυτερεύσει η καθημερινότητα σου με τα δεδομένα που έχεις. 

Link to comment
Share on other sites

Άσχετο, αλλά εγώ θυμάμαι πως τον Νοέμβριο η κοπέλα έλεγε πως όταν χρειάζεται κάτι και ο άντρας της δουλεύει, η  πεθερά πήγαινε για κάποιες ώρες, αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον μέχρι τότε κάτι προσέφερε.

Γενικότερα επειδή θυμάμαι και τα υπόλοιπα θέματα έχω λίγο μπερδευτεί ως προς το τι μπορεί να θεωρεί ''βοήθεια'' η θεματοθέτρια.

 

Τέλος πάντων, προσωπικά είπα την άποψη μου και έδωσα τη συμβουλή μου, αν αυτό σημαίνει πως δεν έχω ενσυναίσθηση τότε δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

15 ώρες πρίν, λουκουμαδάκι είπε:

Καλημέρα! Εσύ έβαλες την βάση δικαιώματα και υποχρεώσεις. Και στα προηγούμενα ποστ και τώρα στο αρχικό η βάση είναι δεν με βοηθάει. Δεν μου καθαρίζει δεν μου μαγειρεύει δεν μου κρατάει το παιδί δεν με ρώτησε για να πάει εκδρομή. Θέλει να βλέπει το παιδί (δικαίωμα) δεν το κρατάει και τα παραπάνω (υποχρέωση). Στο προηγούμενο ποστ σε είχα ρωτήσει και δεν είχες απαντήσει ούτε τότε για το τι σχέση έχετε μεταξύ σας. Είστε δύο οικογένειες πρώτου βαθμού,  αν βγάλουμε το παιδί από την εξίσωση μεταξύ σας τι κάνετε; Έχετε δουλέψει την σχέση σας; Ήσασταν δύο άγνωστες τώρα τι είσαστε; Ποιά η επαφή σας πέρα του έλα να μου κάνεις δουλειές ή έρχομαι να δεις το παιδί; Γιορτές χαρές τι κάνετε; Άλλο να διαβάζουμε προσπάθησα για την σχέση μας βρήκα τοίχο στεναχωριέμαι για το παιδί και άλλο βουρλίζομαι που δεν μου έκανε τα τζάμια και πήγε εκδρομή χωρίς να με ρωτήσει. 

Τρία χρόνια γράφεις δεν ασχολείσαι άλλο and yet here you are να ασχολείσαι ξανά. Και θα ξανασχοληθείς. Γιατί ενδόμυχα θεωρείς ότι για όλα σου τα προβλήματα που δεν βρίσκεις λύση φταίει η πεθερά. Το έβλεπες ότι δεν πρόκειται να κάνει πράξεις προσφοράς. Δεν πρόσφερε στο παιδί της το ίδιο κατά τα λεγόμενα σου. Γιατί στηρίζεσαι τόσο καιρό μετά σε μια βοήθεια που δεν θα έρθει και νευριάζεις; Γιατί δεν φτιάχνεις το πλαίσιο μέσα στην δική σου οικογένεια ώστε να μην απογοητεύεσαι; Αυτή κάνει τη ζωή που επέλεξε. Εσύ; 

Δεν μπορώ να ξέρω σε τι προστατευτική φούσκα ζούσες και δεν γνώρισες/γνωρίζεις οικογένειες που πορεύονται μόνες τους. Ακόμα και μονογονεϊκές. Άνθρωποι που έχουν εν ζωή γονείς αδέρφια και όμως είναι μόνοι. Υπάρχουν και είναι πολλοί. Και για να ξέρεις ότι υπάρχουν και να μη σου κάνουν εντύπωση ή να μην κατακρίνεις κάποιον που δεν το έχει σαν γονέας δεν σημαινει ότι δεν δέχτηκες εσύ ο ίδιος αγάπη ή δεν ξέρεις τι είναι αγάπη και προσφορά. Σου έγραψα ότι δεν θέλω να ρίξω λάδι στη φωτιά. Το να γράψουμε αχ τι περνάς κακόμοιρη τι σε βρήκε έχεις απόλυτο δίκιο και να χαρακτηρίσουμε την πεθερά δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα. Ναι θα μπορούσε να εμπλακεί, ναι το μεγαλύτερο ποσοστό το κάνει ναι καταλαβαίνουμε όλοι μας την κούραση τον εκνευρισμό σου το αλλιώς τα περίμενες και αλλιώς ήρθαν. 

Τώρα; Τι θα κάνεις για αυτό; Σου γράψαμε λύσεις εύχομαι να τις ακολουθήσεις. Να βρείτε μια κοπέλα για να έχετε την άνεση να βγείτε και αργότερα να βοηθάει με το σχολείο και να βρεις και μια δουλειά. Και αν εσύ ξέρεις ότι έχεις κάνει κινήσεις να πλησιάσεις την πεθερά σαν άνθρωπο που θέλεις στη ζωή σου (όχι σαν βοηθό αλλά επειδή απλά την θέλεις) αλλά δεν υπάρχει σημείο επαφής μπορείς να κοιμάσαι και ήσυχη τα βράδια. Δεν χρειάζεται να μου απαντήσεις.  Εύχομαι  γρήγορη αποσυμπίεση και ξεκούραση, γνωρίζουμε όλες καλά ότι διανύεις τα λιγότερο εύκολα χρόνια της γονεϊκότητας. 

 

 

Και κάτι τελευταίο. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πως έζησε η συγκεκριμένη γυναίκα. Τι σχέση είχε με τον άντρα της. Πώς μεγάλωσε. Πώς πέρασε και περνάει στον γάμο της. Τι δουλειά έριξε στη ζωή της. Πώς είναι η ψυχική της υγεία. Τι την ωθεί να κοιτάζει τον εαυτό της τώρα στα 60+ της. Πώς πέρασε την εμμηνόπαυση. Αν της άφησε σωματικούς πόνους.  Πώς της  συμπεριφέρεσαι εσύ πως της  συμπεριφέρεται ο γιος της. Έξω από την εξίσωση εντελώς έχουμε τον σύζυγο σου και τον πεθερό.

Γυναίκα = μόνο μάνα/γιαγιά στα 60 = θυσία. 

Είναι για δεύτερη ανάγνωση φυσικά δεν είμαστε ούτε ψυχολόγοι εδώ ούτε τίποτα. Απλά σαν food for thought. 

Το έγραψα σε προηγούμενο σχόλιο, τότε ήταν λίγους μήνες μετά τον θάνατο της μητέρας μου, δεν είχα ούτε έχω άλλη γυναικεία παρουσία στη ζωή μου, αδελφή, κουνιάδα, συνιφάδα πρώτη ξαδέρφη κλπ. Μ¨ονο δεύτερες ξαδέρφες που οκ συζητάμε τα λέμε αλλά με΄χρι εκεί. Στο μυαλό μου και μέσα στον πόνο μου θεώρησα πως αφού με βλέπει έγκυο που δεν μπορώ να σκύψω, να μην σχολιάζει τα τζάμια (αναφέρω σε εκείνο το ποστ πως αυτή το είπε). απο τη μια μου λέει που έπιασαν λάσπες και ως πιο κοντινό μου άτομο πλέον της είπα αν μπορεί να καθαρίσει το σημείο. Κολλήσατε πολύ σε αυτό και χάσατε την ουσία.
Λοιπόν η σχέση μου με την πεθερά:
Την γνωρίζω απο τότε που πηγαίναμε λύκειο! Είχαμε σχέση με τον γιό της απο τότε! Κοντεύουμε 20ετία μαζί! Είχαμε άριστες σχέσεις, σε σημείο που πάντα εμένα υποστήριζε. ΠΟτε΄δεν εμβαθύναμε στις συζητήσεις, μιλούσαμε πάντα γενικά και αόριστα, όχι σοβαρά οικογενειακά θέματα. Κάναμε πλάκα, την είχα σαν θεία μου και αυτή όπως έλεγε σαν παιδί της! Επειδή είναι πολύ μικρό το διάστημα που πέθανε η μητέρα μου και που έμεινα έγκυος, λίγους μήνες αργότερα δλδ, δεν μπορώ να αντιληφθώ αν άλλαξε η σχέση μετά τον χαμό της μητέρας μου, ή μετά την εγκυμοσύνη, καθώς στα σοβαρά θέματα ήταν πάντα απούσα και το διαπίστωνα κάθε μέρα απο τότε που έχασα τη μητέρα μου. Παντα αυτή ήταν η πεθερά μου, δεν ήθελε υποχρεώσεις, βάρη, δεν ήθελε σοβαρές συζητήσεις μόνο κουτσομπολιά και Τατιάνα με Λαμπίρη αν θυμάστε. ΞΕγυμνώθηκε όλο αυτό απο τότε που έχασα τη μητέρα μου, καθώς με εκείνη συζητούσα σοβαρά, έλεγα το πρόβλημά μου οπότε με την πεθερά όλο χαχαχα και χουχουχου συνέχεια. Στα δύσκολα άρχισε να εξαφανίζεται. Αυτή τη στιγμή που κάνω μια ενδοσκόπηση και αναδρομή στα γεγονότα διαπιστώνω πως ίσως ήθελε να μου ξεκόψει τα πολλά πολλά γιατί θα νόμιζε πως ήθελα να προσκοληθώ επάνω της σαν "αντικαταστάτρια" να πω της μητέρας μου (πράγμα που δεν γίνεται) ΊΣως με τον τρόπο της να μου δείχνει ότι "ξέρεις, τώρα έχασες τη μάνα σου, μην περιμένεις τίποτα απο μένα" απλά το έκανε με τον πιο άκομψο και χειρότερο τρόπο. Η απουσία της έκανε "κρότο" τα τελευταία δύο χρόνια. ΌΣες φορές προσπάθησα να της μιλήσει ΔΕΝ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ! ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ! Κατεβάζει ρολά και λέει για τον καιρό! 
Ο σύζυγός μου πολύ υποστηρικτικός και όταν γέννησα επειδή δεν μπορούσα να κουνηθώ απο τα ράμματα, τον πόνο και ζαλιζόμουν απο τις τεράστιες ποσότητες αίματος, κάθισε 2 μήνες σχεδόν απο τη δουλειά του για να με βοηθήσει, χάσαμε 2 μήνες χωρίς μισθό επειδή απο τότε η πεθερά μου δεν είχε σκοπό να βοηθήσει με κανέναν τρόπο. ΌΠοτε μπορεί ο καημένος και αυτός απο τη δύσκολη και κουραστική δουλειά σχεδόν όλη μέρα, μου πλένει τα πιάτα, βοηθάει βάζει σκούπα, απλώνει τα πλυντήρια! ΜΕ τον πεθερό μου πάλι, απλές τυπικές σχέσεις. Δεν είχα ποτέ παράπονο σε κάτι, ούτε τώρα αν και ένα ταξί θα μπορούσε να πάρει κ αυτός να έρθει να δει το εγγόνι του που έχει να έρθει απο τότε που ήταν 40 ημερών. Κάτι αντιλήφθηκα πως δεν θεωρεί σωστό να του ζητήσουμε να βγάλει τα παπούτσια στο σπίτι και ίσως γι'αυτό το αποφεύγει. Σε μια συζήτηση ότι τελικά θα βγάζουμε τα παπούτσια έξω όταν μπουσουλάει ήταν κατά. Δεν ξέρω και ούτε πρόκειται να μάθω αλλά γενικά τα πάμε καλά. Τη πεθερά μου γενικά τη λέει ότι είναι τεμπέλα και κάθεται όλη μέρα στην τηλεόραση. 

Αυτό που κάνω ήδη είναι να συνειδητοποιήσω πως δεν υπάρχει περίπτωση να βοηθήσει σε κάτι. Ήδη ψάνω να βρω άτομο εμπιστοσύνης για να μου προσέχει το παιδί σε ώρα ανάγκης. Δεν είναι εύκολο, έχουμε τόσα πράγματα σπίτι, μόνο ένα δικό σου άτομο εμπιστεύεσαι με κλειστά μάτια. Πάντα στο μυαλό μου η γιαγιά και ο παππούς ήταν τα άτομα που μετά τους γονείς αγαπάνε τα εγγόνια τους ανιδιοτελώς και θα τα προσέχουν. Μια γνωστή μου πήρε κοπέλα μετά απο συστάσεις και είδε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Έβαλε κάμερα και απλά είδε να κάθεται στο κινητό και την τηλεόραση η κοπέλα που πρόσεχε και το παιδί το είχε παρατημένο. Αυτός είναι και ο λόγος που δυσκολεύομαι να βρω κάποιο αξιόπιστο άτομο. 

Σχεδόν εικοσαετία που κοντεύω μαζί με τον γιό της, τα τελευταία δύο χρόνια μου είπε πολλές λεπτομέρειες που δεν μου είχε πει για τη μάνα του. ΠΩς όταν βρέθηκε σε δ΄συκολη φάση και ήθελε να τα πει κάπου, του απάντησε να πας στο γιατρό αν έχεις πρόβλημα εγώ τι να σε κάνω; Μου το είπε για να μου εξηγήσει πως ήταν πάντα ψυχρή γενικά ακόμη και με τα παιδιά της και όχι μόνο μαζί μου. Μου είπε επίσης πως παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια ενώ δεν ήθελε μόνο και μόνο για να φύγει απο το πατρικό της όπου είχε μια ακριβώς ίδια μάνα, αδιάφορη και ψυχρή που δεν της έδωσε ποτέ αγκαλιά. 

Όσο για το προστατευτική φούσκα που λες, απευθύνεσαι σε ένα άτομο που στην εργασία του συναναστρεφόταν με εκατοντάδες άτομα καθημερινά, με πολλά απο αυτά συζητούσαμε γενικά και για την καθημερινότητά μας. Τώρα τι να σου πω, να επιλέγουν και να λένε ψέματα όλοι αυτοί; Τα άτομα που γνωρίζω όμως καλά βλέπω τι βοήθεια έχουν καθώς έχουμε πιο στενές επαφές. Το να μην βοηθάει ο γονιός το παιδί του για εμένα είναι η εξαίρεση γιατί αυτό ζω, αυτό βλέπω, αυτό διαπιστώνω καθημερινά!

Σε αυτό που θα συμφωνήσω είναι πως αλλιώς τα περίμενα και αλλιώς ήρθαν. Επένδυσα σε μια σχέση που θεωρούσα ιερή! Μάνας παιδιού! Της μάνας του συζύγου μου με τον γιό της, τη βοήθεια που περίμενα στα δύσκολα βλέποντας πως η νύφη της πλέον ολομόναχη παλεύει να προχωρήσει και αντί για αυτό να με ρίχνει ακόμη περισσότερο. Τώρα πλέον όμως δεν επενδύω σε τίποτα. 
 

10 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Άσχετο, αλλά εγώ θυμάμαι πως τον Νοέμβριο η κοπέλα έλεγε πως όταν χρειάζεται κάτι και ο άντρας της δουλεύει, η  πεθερά πήγαινε για κάποιες ώρες, αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον μέχρι τότε κάτι προσέφερε.

Γενικότερα επειδή θυμάμαι και τα υπόλοιπα θέματα έχω λίγο μπερδευτεί ως προς το τι μπορεί να θεωρεί ''βοήθεια'' η θεματοθέτρια.

 

Τέλος πάντων, προσωπικά είπα την άποψη μου και έδωσα τη συμβουλή μου, αν αυτό σημαίνει πως δεν έχω ενσυναίσθηση τότε δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω.

Στο συγκεκριμένο άρθρο έγραψα πως έχει να έρθει απο τον Δεκέμβριο. Άρα σωστά θυμάσαι, δεν είπα κάτι διαφορετικό. Τελευταία φορά ήταν το 2022 δεν θυμάμαι πότε ακριβώς και ερχόταν μόνο για να δει το παιδί όταν οι φίλες της δεν μπορούσαν να πάνε για καφέ. Δεν μου προσέφερε ποτέ καμία βοήθεια. Επισκέπτρια ήταν και μόλις την έπαιρναν οι φίλες της μου έλεγε φεύγω εγώ πάω για καφέ. Αυτό συνέβη. Αλλά αν καθίσω να πω ξανά με κάθε λεπτομέρεια θα γράφω χιλιάδες σελίδες.
Θέλεις και άλλες λεπτομέρειες; Έπαιρνε τηλέφωνο να έρθει όποτε είμασταν και οι δύο εδώ, οπότε δεν είχε σκοπό να κρατήσει κανένα παιδί ή να βοηθήσει. Κάποιες φορές απλά της είπε ο σύζυγος "έλα όταν θα είμαι στη δουλειά για να μην είναι μόνη της, όχι όταν θα είμαι κι εγώ εδώ και αυτό έγινε μετά απο παρότρυνση του γιού της. 

13 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

προσωπικα δ νιωθω οτι μηδενιζουμε το συναισθημα της

ειναι απολυτα λογικο να θελει καποιος απλα να τα πει

κ οι περισσοτεροι λενε αν εχουν βιωσει κτ παρομοιο.ακομη κ οχι,καποια πραγματα φανταζεσαι ποσο δυσκολα ειναι

αλλα παλι εγω σαν βικη,δ θα μπορουσα να πω μονο,καταλαβαινω,δυσκολα περνας,κ τελος.λογικο ειναι να κανεις προτασεις να κανει κτ ο αλλος να βοηθηθει.ειδικα αν εσυ το εχεις κανει στην οικογενεια σου κ δουλεψε

να κατσουμε να λεμε ποσο αδικο εχει η πεθερα πχ;προσωπικα οχι,δ θα το εκανα

@Banoffee αν αρρωστησει ο γιονιος κ δ πας,ειναι αλλη συζητηση.κ εκει το ιδιο θα πω.υποχρεωμενος αν δ το νιωθεις δ εισαι.κ παντα υπαρχουν βαθυτερα αιτια οταν γινεται κτ τετοιο.δ μπορεις να ξερεις πως κατεληξαν ενας γονιος με ενα παιδι ετσι.οι σχεσεις κ οι ανθρωποι φαινονται στα δυσκολα,αλλα κ ολα τα χρονια οι σχεσεις θελουν δουλεια

Διάβασε το τεράστιο κείμενο που έδωσα ως απάντηση πιο πάνω και θα καταλάβεις τι σχέσεις είχα με την πεθερά μου. Σχεδόν 20 χρόνια τη γνωρίζω απο το λύκειο τότε που είχα ακόμη σχέση με τον γιό της. 

14 ώρες πρίν, μαγιοπουλας είπε:

Αν ηβπεθερα ήταν σε όλα αυτά που θα ήθελε παρούσα θα είχαν σκοτωθεί.Σιγουρο αυτό.

17 χρόνια δεν σκοτωθήκαμε, αν με βοηθούσε ίσα ίσα θα γινόταν ακόμη πιο γερή η σχέση μας. Τώρα απλά διαλύθηκε!
Πεθερούλα την είχα στο κινητό. Πάντα έλεγα πόσο καλές σχέσεις έχω με την πεθερά μου. Διαπίστωσα πως πολύ απλά στα εύκολα με όλους καλά τα πας, όλοι σε αγαπάνε και σε θέλουν. Στα δύσκολα όμως, εκεί φαίνεται ποιός πραγματικά σε νοιάζεται και θέλει να σε βοηθήσει. ΌΤαν ήρθαν τα δύσκολα πολύ απλά απομακρύνθηκε.

Link to comment
Share on other sites

Επίσης κάτι πολύ σημαντικό που δεν ανέφερα. Είμαστε (εγώ ήμουν) και οι δύο μεροκαματιάρηδες και έπαιρνα 300 με 400 ευρω τον μήνα Ο σύζυγος 700. Τώρα πλέον ζούμε μόνο με του συζύγου. Καλά τα λέτε αλλά δεν μας φτάνουν να πάρουμε κοπέλα να κρατάει το μικρό και αν πιάσω δουλειά τι να λέει; Όπως θα τον παίρνω θα τον δίνω κατευθείαν στην νταντά. Αυτός είναι κ ο λόγος που στον περίγυρό μου βοηθάνε οι παππούδες τα παιδιά δεν βγαίνουν. Είμαστε στο ενοίκιο και για να βγεί ο.μήνας δίνει κ ο πατέρας μου εκτός απο ότι βοήθεια με το παιδί μπορεί να μου προσφέρει. Ο πατέρας μου είναι ο γονιός που δεν θέλει τα παιδιά του να έχουν απλήρωτο το ενοίκιο κ.να μείνουν στον δρόμο.ή να μην έχουν να φάνε. Δεν τον υποχρέωσε κανείς, μόνος του θέλει κ.βοηθάει δίνοντας κάποιο μικρό συμπλήρωμα. Η πεθερά μου είναι ο γονιός που λέει δε πα να κόψετε το λαιμό σας, τι σας φταίω αν δεν τα βγάζετε πέρα όχι μόνο δεν βοηθάω οικονομικά αλλά ούτε το παιδί κρατάω. Δούλεψε πάρε 600 ευρω και δώστα σε νταντά κατευθείαν. Σαν να μην δούλεψα δηλαδή. 

Και πριν πείτε για παιδικό ανοίγουν απο τις 7 και εγώ έφευγα απο το σπίτι στις 5κ30 καθώς 6 έπιανα δουλειά. Έπρεπε και πάλι να βρω μια κοπέλα για 2 ώρες το πρωί ξημερώματα και να φεύγει που δεν δεχόταν καμία 5 ευρώ την ώρα 10 ευρώ τη μέρα. Και με τα ΣΚ τι γίνεται που δεν είναι ανοιχτοί οι παιδικοί κι εμέίς δεν είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι να καθόμαστε αλλά εργαζόμαστε κανονικά; Τα καλοκαίρια και τον Αύγουστο που πάντα δουλέύαμε; 

Αν δεν έχεις βοήθεια ούτε γι'αυτές τις στιγμές και δεν σε καταλαβαίνει και δεν νοιάζεται η ίδια σου η μάνα (για τον σύζυγο) τι να κάνεις; Πάντα θα τυχάίνει κάτι έκτακτο τι θα κάνουμε; Θα βρίσκουμε άρον άρον άτομο εκέίνη τη στιγμή; Πόσο μεγάλη βοήθεια θα ήταν αν ξέραμε πως σε δύσκολες στιγμές θα είχαμε κάποιον απο πίσω σαν βοήθεια. Τώρα έίμαστε ξεκρέμαστοι. 

Αυτοί που γνωρίζετε ως μονογονεικές που δεν εχουν βοήθεια έχουν κάποιον παππού ή γιαγιά απο πίσω. Δεν γίνεται να εργάζεται ο γονιός σε μονογονεικές και να στηρίζεσαι μονο στον παιδικό η στην νταντά. Ο μισθός της μητέρας πάει εκεί πως θα ζήσει αυτή η μάνα το παιδί της; Εκτός και αν όσες μονογονεικές ή ζευγάρια χωρίς βοήθεια παίρνουν 1500 ευρώ μισθό ο καθένας.Για εξετάστε και τις άλλες παραμέτρους πριν πείτε ότι έίναι φυσιολογικό να μην έχεις στήριγμα.

 

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε πολλά παραπάνω από το έφυγε ένα τριήμερο και δεν με ρώτησε και δεν ήρθε να μου καθαρίσει τα τζάμια ελπίζω να το καταλαβαίνεις και εσύ. Εντελώς ανοιχτά μιλώντας σε βλέπω εγκλωβισμένη. Συνεχίζω να πιστεύω ότι είσαι κουρασμένη και δεν βλέπεις καθαρά και είναι φυσιολογικό. Γράφεις ότι νιώθεις ξεκρέμαστη. Έχασες τη μαμά σου, γέννησες, άφησες την δουλειά σου. Είχες τεράστιες αλλαγές στην ζωή σου σε σύντομο διάστημα και δεν ζεις αυτό που περίμενες να ζήσεις. Άθελά σου έχεις εξιδανικεύσει την βοήθεια της πεθεράς ως το μαγικό ραβδί που θα άλλαζε τις ισορροπίες όσων έζησες και ζεις και η έλλειψη της σου προκαλεί τεράστιο εκνευρισμό στην περίοδο που διένυσες. Θα ήταν ένα λιθαράκι σίγουρα, ένα στήριγμα, μια έξτρα βοήθεια. Είναι όμως αυτή που είναι. Και είναι ανύπαρκτη. 

 

Χρειάζεσαι βοήθεια; Ναι. Την έχεις; Μερικώς από τον πατέρα σου. Μπορείς να βρεις παραπάνω; Ναι. 

 

Θέλουμε να προσπαθήσεις να δεις την θετική πλευρά σε όλα και όχι την αρνητική.  Δεν θα βρω αξιόπιστο άτομο, πως θα δουλέψω που πρέπει να πηγαίνω στις 6, πως θα δίνω το μισθό κλπ. Αναγκαστικά αν νιώθεις ότι θέλεις ή πρέπει να πας για δουλειά, για κάποιο διάστημα θα δουλεύεις για την νταντά ναι. Παράλληλα όμως θα δουλεύεις για τα ένσημα και για τον εαυτό σου για να βγεις από το σπίτι και για να οργανώσεις τη ζωή σου έχοντας ένα παιδί πλέον. Θα βρεις αξιόπιστη κοπέλα θα ψάξεις θα πάρεις συστάσεις και θα βρεις. Και να έχεις στο μυαλό σου ότι , είτε πας για δουλειά/είτε μείνεις σπίτι μέχρι να πάει σχολείο, το παιδί μεγαλώνει οι δυσκολίες σιγά σιγά άλλες ξεπερνιούνται άλλες αλλάζουν μορφή αλλά παίρνει άλλη τροπή η καθημερινότητα από το δύσκολο κομμάτι μέχρι τα δύο έτη. 

Έχεις τον σύζυγο τον πατέρα σου και τον εαυτό σου. Εστίασε εκεί. Άσε την πεθερά εντελώς. Δεν πρόκειται να αλλάξει στάση. Ζει αυτό που επέλεξε. 

Υπάρχουν πάμπολλες οικογένειες σαν και τη δική σου. Πορεύονται μόνοι σαν ζευγάρι ακόμα και γυναίκες (ή και άντρες) εντελώς μόνες πίστεψε με. Και είναι φυσιολογικό με την έννοια ότι υφίστανται. 

Εύχομαι τα καλύτερα και σύντομα να έχετε μόνο αισιοδοξία για τα επόμενα χρόνια! 

  • Like 4

Κράτα το

Κράτα το

Link to comment
Share on other sites

13 ώρες πρίν, Banoffee είπε:

 

Πεθερούλα την είχα στο κινητό. Πάντα έλεγα πόσο καλές σχέσεις έχω με την πεθερά μου. Διαπίστωσα πως πολύ απλά στα εύκολα με όλους καλά τα πας, όλοι σε αγαπάνε και σε θέλουν. Στα δύσκολα όμως, εκεί φαίνεται ποιός πραγματικά σε νοιάζεται και θέλει να σε βοηθήσει. ΌΤαν ήρθαν τα δύσκολα πολύ απλά απομακρύνθηκε.

για μενα αυτο ειναι το ρεζουμε

ενα μωρο διαταρασσει ολες τος σχεσεις

φυσικα οταν πριν εισασταν μονο στα επιφανειακα,κ χαλαρα να σου φαινονται ολα καλα

δ ξερω γτ θεωρησες αυτονοητο οτι θα θελει να βοηθησει

(τελειως πληροφοριακα σε μας οι δημοτικοι παιδικοι κλεινουν μονο αυγουστο,καποιοι ιδιωτικοι καθολου)

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Έχω την αίσθηση ότι νιώθεις κουρασμένη από την καθημερινότητα και τη γονεϊκότητα, που είναι πολύ φυσιολογικό και αναμενόμενο με τόσο μικρό παιδί, και είσαι απογοητευμένη από την πεθερά σου, που ενώ θα μπορούσε να σου δώσει μία λύση σε αυτό δεν βοηθά. Ψάχνεις έναν κοντινό άνθρωπο να στηριχθείς κ σου αρνείται. Και η απογοήτευση σου είναι ακόμη μεγαλύτερη γιατί είχες προσδοκίες και γιατί βλέπεις τους γύρω σου να έχουν τη βοήθεια που θα ήθελες εσύ 

Δεν θέλω να σταθώ στο τι θα μπορούσε να κάνει ή γιατί δεν το κάνει, για μένα δεν έχει νόημα. Πιστεύω ότι πρέπει να το πάρεις ως δεδομένο και να δεις εσύ τι μπορείς να κάνεις. Σταμάτα δηλαδή να ασχολείσαι μαζί της, κάνε ότι δεν υπάρχει και δες πως μπορείς να ρυθμίσεις την καθημερινότητα σου.

 

 

Τα πρώτα χρόνια δεν είχαμε με τον σύζυγο της παραμικρή βοήθεια γιατί απλά δεν είχαμε κανέναν κοντά. Φροντίσαμε να ρυθμίσουμε τη ζωή μας με τα δεδομένα που είχαμε. Δουλεύαμε αναποδες βάρδιες, στείλαμε το παιδί βρεφικό γύρω στα δύο και όταν τύχαινε έκτακτο εξαντλούσαμε άδειες, ρεπό κλπ. Ναι ήταν κουραστικό, ναι τύχαινε να κάνουμε 2 μέρες να μιλήσουμε με τον άντρα μου λόγω αντιθέτων ωραρίων αλλά μια χαρά τα καταφέραμε και καθόλου δεν το μετανιώνω. 

2 φορές ζητήσαμε βοήθεια από τη γιαγιά, μια όταν έπρεπε να πάω μόνη μου με 6 μηνών μωρό σε άλλη πόλη για δουλειά και μια όταν γέννησα το αδερφάκι της. Και εκτιμήσαμε πολύ τη βοήθεια γιατί και τις δύο φορές βρέθηκε πολύ μακριά από το σπίτι της και δεν ήταν υποχρεωμένη να έρθει. Και αν δεν μπορούσε τελικά να έρθει θα βρίσκαμε άλλη λύση  Όλα τα υπόλοιπα, ασθένειες, μετακομίσεις, εγκυμοσύνη, μόνοι μας τα περάσαμε. Αλλά το είχαμε δεδομένο από την αρχή και να σου πω κάτι, καθόλου ακατόρθωτο δεν ήταν. 

Και δεν είμαστε οι μόνοι. Φίλοι πχ που λειτουργούν σαν εμάς,  όταν αρρώστησε το παιδί και δεν μπορούσε κανείς από τους γονείς να λείψει από τη δουλειά, το άφησαν στη γειτόνισσα. Έχουμε πολλά τέτοια ζευγάρια στο περιβάλλον μας που μεγαλώνουν εντελώς μόνοι τα παιδιά τους.

 

Δεν είναι δύσκολο να πάθεις burn out με μωρό ή νήπιο και θα ήταν τέλειο να είχαμε όλοι κοντινούς ανθρώπους να μας βοηθούν. Όταν δεν έχουμε όμως, κάνουμε τα κουμάντα μας. Όση απογοητευμένη και αν νιώθεις με την πεθερά σου,  κάνε ότι δεν υπάρχει και δείτε μόνοι σας με τον άντρα σου τι μπορείτε να κάνετε. Έχετε σκεφτεί να γράψετε το παιδί βρεφικό πχ;

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Διαβάζοντας πολύ γρήγορα το θέμα μου βγήκε εντελώς αυθόρμητα "ρε πάτε με τα καλά σας"; Δεν έχω διαβάσει κάποιο άλλο ποστ της θεματοθετριας ούτε ξέρω για την πεθερά της αλλά ειλικρινά, της τη λέτε που έχει παράπονα από τη μητέρα του άντρα της με όλα αυτά που γράφει; Δεν θα πω καν πεθερά. Η μάνα της μάνας δεν έχει περισσότερες υποχρεώσεις κ δικαιώματα από τη μάνα του πατέρα. Είναι το ίδιο μάνες. Δηλαδή πού είναι το παράλογο να περιμένει να τη βοηθήσει στη βάφτιση του μωρού; Αν δεν βοηθήσει η μία κ μοναδική μάνα που έχει μείνει στην οικογένεια ποιος θα βοηθήσει; Είναι παράλογο να στεναχωριέται που η γυναίκα που την ξέρει 20 χρόνια δεν ενδιαφέρεται για την ίδια κ το παιδί της; Ναι θα έπρεπε κ να πάει να της καθαρίζει όταν δεν μπορούσε κ να της μαγειρεύει για να την ξεκουράσει κ ο,τι άλλο θα έκανε οποιοσδήποτε για κάποιον δικό του άνθρωπο προκειμένου να τον βοηθήσει σε μια δύσκολη συγκυρία. Δηλαδή απορώ! Δεν είπε κανείς ότι έχει υποχρέωση αλλά πραγματικα, πώς θεωρείτε ότι πρέπει να αποδεχτεί ως φυσιολογικό απλά να μη θέλει κ να μη βοηθάει τα παιδιά της όταν το χρειάζονται, δεν το καταλαβαίνω. Δεν είναι φυσιολογικό, δεν είναι αποδεκτό, δεν θα το κάνατε ούτε εσείς ούτε κανένας νορμάλ γονιός. Προφανώς κάποιο θέμα έχει η πεθερά, είναι καλοπερασακιας, βαριέται, έχει ψυχολογικά, δε γουστάρει τη νύφη, δεν ξέρω. Δεν ξέρω τι μπορείς να κάνεις εφόσον δεν υπάρχει οικονομική άνεση για γυναικαυ. Όταν μεγαλώσει λίγο το παιδάκι σου θα είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Μέχρι τότε, λίγο ο μπαμπάς σου λίγο κάποια φίλη σου αν μπορεί για τα έκτακτα.

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

55 minutes ago, Lenia16 said:

Διαβάζοντας πολύ γρήγορα το θέμα μου βγήκε εντελώς αυθόρμητα "ρε πάτε με τα καλά σας"; Δεν έχω διαβάσει κάποιο άλλο ποστ της θεματοθετριας ούτε ξέρω για την πεθερά της αλλά ειλικρινά, της τη λέτε που έχει παράπονα από τη μητέρα του άντρα της με όλα αυτά που γράφει; Δεν θα πω καν πεθερά. Η μάνα της μάνας δεν έχει περισσότερες υποχρεώσεις κ δικαιώματα από τη μάνα του πατέρα. Είναι το ίδιο μάνες. Δηλαδή πού είναι το παράλογο να περιμένει να τη βοηθήσει στη βάφτιση του μωρού; Αν δεν βοηθήσει η μία κ μοναδική μάνα που έχει μείνει στην οικογένεια ποιος θα βοηθήσει; Είναι παράλογο να στεναχωριέται που η γυναίκα που την ξέρει 20 χρόνια δεν ενδιαφέρεται για την ίδια κ το παιδί της; Ναι θα έπρεπε κ να πάει να της καθαρίζει όταν δεν μπορούσε κ να της μαγειρεύει για να την ξεκουράσει κ ο,τι άλλο θα έκανε οποιοσδήποτε για κάποιον δικό του άνθρωπο προκειμένου να τον βοηθήσει σε μια δύσκολη συγκυρία. Δηλαδή απορώ! Δεν είπε κανείς ότι έχει υποχρέωση αλλά πραγματικα, πώς θεωρείτε ότι πρέπει να αποδεχτεί ως φυσιολογικό απλά να μη θέλει κ να μη βοηθάει τα παιδιά της όταν το χρειάζονται, δεν το καταλαβαίνω. Δεν είναι φυσιολογικό, δεν είναι αποδεκτό, δεν θα το κάνατε ούτε εσείς ούτε κανένας νορμάλ γονιός. Προφανώς κάποιο θέμα έχει η πεθερά, είναι καλοπερασακιας, βαριέται, έχει ψυχολογικά, δε γουστάρει τη νύφη, δεν ξέρω. Δεν ξέρω τι μπορείς να κάνεις εφόσον δεν υπάρχει οικονομική άνεση για γυναικαυ. Όταν μεγαλώσει λίγο το παιδάκι σου θα είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Μέχρι τότε, λίγο ο μπαμπάς σου λίγο κάποια φίλη σου αν μπορεί για τα έκτακτα.

Έτσι ακριβώς είναι αλλά αν κάνεις αναδρομή στο φόρουμ, είναι φασόν οι απαντήσεις όταν κάποια τολμήσει να ξεστομίσει ότι θα ήθελε βοήθεια από κάποια γιαγιά . Όταν όμως βγαίνει κάποια και λέει 'έχω 3 παιδιά και πάω για τέταρτο, δεν έχω από πουθενά βοήθεια γιατί οι γονείς μας μεγάλωσαν παιδιά (με βοήθεια από παππούδες φυσικά) οπότε είναι λογικό ούτε ποτήρι νερό να μη μου δώσουν πλέον, πέφτουν τα χειροκροτήματα βροχή. 

  • Like 1
  • Thanks 1
  • Haha 1
  • Confused 1
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

2 hours ago, Yovanna said:

Όχι Βίκυ μου. Δεν είναι θέμα αντίληψης. Δεν είναι τυχαίο που διαβάζοντας το ποστ της κοπέλας , ήξερα ακριβώς τις απαντήσεις που θα πάρει, πριν καν τις γράψουν. 

Διαβάζω εδώ ποστ του στυλ "πήγα μόνη μου και γέννησα, μην ενοχλήσω/ξεβολέψω κανέναν, και γύρισα λεχώνα και έφτιαξα και ένα μουσακά (που λέει ο λόγος), και τα αποθεωτικά σχόλια του τύπου "είσαι είδωλο" κτλ, δίνουν και παίρνουν. Για κάποιο λόγο στο φόρουμ τα  μέλη εκφράζουν απογοήτευση από την αδιαφορία/έλλειψη βοήθειας από τους παππούδες, δέχονται οριακά μπούλινγκ. Το εντελώς αντίθετο όμως , είμαι η σούπερ μαμά που τα κάνω όλα και συμφέρω ( άσχετα αν η πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτό), επιβραβεύεται. 

 

 

Εντάξει, τώρα είσαι άδικη. Και συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Προσωπικά αν είχα γεννήσει με καισαρική και δεν μπορούσε κανείς να έρθει με πάρει, θα έβαζα τα κλάματα. Οπότε όταν η άλλη γράφει ότι σκοπεύει να οδηγήσει απ' το νοσοκομείο μόνη της με το μωρό, ναι είναι είδωλο. Και τη θαυμάζω. Γιατί έχει μια αποφασιστικότητα που εγώ δεν θα είχα, και αυτό το θεωρώ προσόν. Και φυσικά δεν το κρατάω για τον εαυτό μου, της το λέω. Από κάποιον πρέπει να το ακούσει. 

 

Το τι περιμένουμε στην Ελλάδα από τις γυναίκες, για όλη τους τη ζωή, είναι μεγάλη κουβέντα Γιοβάννα. Εσύ μιλάς για γονείς, αλλά αν πρόσεξες το θρεντ μιλάει για μαμά. Πεθερά. Γυναίκα. Γιατί δεν έπλυνε τα τζάμια, δεν έκανε κανένα φαΐ, δεν κρατάει το μωρό, δεν κράτησε τα δώρα στη βάφτιση. Ο πεθερός απών, διακοσμητικός. Εκείνος δεν μπορούσε να κουβαλήσει τα δώρα στη βάφτιση; Σ' αυτόν δεν χρεώνουμε αδιαφορία. Του μεγάλωσε τα παιδιά και τη λέει και τεμπέλα. Δεν ξέρω τι γίνεται στην οικογένεια, αλλά έχω δει αρκετό συστημικό σεξισμό, έχω δει πώς έζησαν η μαμά μου κι η γιαγιά μου κι η θεία μου και η πεθερά μου, για να βγάζω πλέον σπυριά με την αξίωση να μεγαλώνει η γυναίκα τα παιδιά της και μετά να φροντίζει γονείς-σύζυγο-εγγόνια-όλο-τον-κοσμάκη επειδή είναι ΜΑΝΑ. Για όλη της τη ζωή. Και να σου πω και κάτι; Σε ένα κράτος της προκοπής, δεν θα χρειαζόταν να δουλεύει κανείς για να πληρώνει την κοπέλα, ούτε να απαιτεί από ηλικιωμένους να κάνουν μπέιμπι σίτινγκ. Η θεματοθέτρια θα είχε λυμένα τα προβλήματά της και βοήθεια στο σπίτι απ' το ταμείο της όταν είχε ιλίγγους. Εμείς εδώ έχουμε μείνει στους παππούδες που δίνουν λεφτά και προσέχουν παιδιά, και μεταξύ μας, το μεγαλύτερο βάρος το επωμίζεται συνήθως η γιαγιά. Και καθόμαστε και συζητάμε γιατί είναι κακή η γιαγιά που δεν προσφέρει. 

Λοιπόν όχι, δεν κάνουμε μπούλινγκ. Καταλαβαίνω απόλυτα πόσο απογοητευτικό είναι, ειδικά όταν οι άλλοι στον περίγυρό σου έχουν άφθονη βοήθεια. Αλλά δεν μπορώ να τοποθετηθώ ενάντια σε ακόμα μια γυναίκα επειδή δεν κάνει αυτό που περιμένει ο περίγυρός της να κάνει, όταν η βάση για όλες αυτές τις προσδοκίες είναι ότι είναι η γυναίκα/μάνα/γιαγιά και πρέπει να παίξει τον ρόλο που της έχουν φορέσει εσαεί.

Το θέλει; Καλώς, η καθεμία κάνει όπως νομίζει και αισθάνεται. Δεν το θέλει; Πάλι καλώς, η καθεμία κάνει όπως νομίζει και αισθάνεται.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

πρίν από 31 λεπτά , Ilaeira είπε:

 

 

Εντάξει, τώρα είσαι άδικη. Και συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Προσωπικά αν είχα γεννήσει με καισαρική και δεν μπορούσε κανείς να έρθει με πάρει, θα έβαζα τα κλάματα. Οπότε όταν η άλλη γράφει ότι σκοπεύει να οδηγήσει απ' το νοσοκομείο μόνη της με το μωρό, ναι είναι είδωλο. Και τη θαυμάζω. Γιατί έχει μια αποφασιστικότητα που εγώ δεν θα είχα, και αυτό το θεωρώ προσόν. Και φυσικά δεν το κρατάω για τον εαυτό μου, της το λέω. Από κάποιον πρέπει να το ακούσει. 

 

Το τι περιμένουμε στην Ελλάδα από τις γυναίκες, για όλη τους τη ζωή, είναι μεγάλη κουβέντα Γιοβάννα. Εσύ μιλάς για γονείς, αλλά αν πρόσεξες το θρεντ μιλάει για μαμά. Πεθερά. Γυναίκα. Γιατί δεν έπλυνε τα τζάμια, δεν έκανε κανένα φαΐ, δεν κρατάει το μωρό, δεν κράτησε τα δώρα στη βάφτιση. Ο πεθερός απών, διακοσμητικός. Εκείνος δεν μπορούσε να κουβαλήσει τα δώρα στη βάφτιση; Σ' αυτόν δεν χρεώνουμε αδιαφορία. Του μεγάλωσε τα παιδιά και τη λέει και τεμπέλα. Δεν ξέρω τι γίνεται στην οικογένεια, αλλά έχω δει αρκετό συστημικό σεξισμό, έχω δει πώς έζησαν η μαμά μου κι η γιαγιά μου κι η θεία μου και η πεθερά μου, για να βγάζω πλέον σπυριά με την αξίωση να μεγαλώνει η γυναίκα τα παιδιά της και μετά να φροντίζει γονείς-σύζυγο-εγγόνια-όλο-τον-κοσμάκη επειδή είναι ΜΑΝΑ. Για όλη της τη ζωή. Και να σου πω και κάτι; Σε ένα κράτος της προκοπής, δεν θα χρειαζόταν να δουλεύει κανείς για να πληρώνει την κοπέλα, ούτε να απαιτεί από ηλικιωμένους να κάνουν μπέιμπι σίτινγκ. Η θεματοθέτρια θα είχε λυμένα τα προβλήματά της και βοήθεια στο σπίτι απ' το ταμείο της όταν είχε ιλίγγους. Εμείς εδώ έχουμε μείνει στους παππούδες που δίνουν λεφτά και προσέχουν παιδιά, και μεταξύ μας, το μεγαλύτερο βάρος το επωμίζεται συνήθως η γιαγιά. Και καθόμαστε και συζητάμε γιατί είναι κακή η γιαγιά που δεν προσφέρει. 

Λοιπόν όχι, δεν κάνουμε μπούλινγκ. Καταλαβαίνω απόλυτα πόσο απογοητευτικό είναι, ειδικά όταν οι άλλοι στον περίγυρό σου έχουν άφθονη βοήθεια. Αλλά δεν μπορώ να τοποθετηθώ ενάντια σε ακόμα μια γυναίκα επειδή δεν κάνει αυτό που περιμένει ο περίγυρός της να κάνει, όταν η βάση για όλες αυτές τις προσδοκίες είναι ότι είναι η γυναίκα/μάνα/γιαγιά και πρέπει να παίξει τον ρόλο που της έχουν φορέσει εσαεί.

Το θέλει; Καλώς, η καθεμία κάνει όπως νομίζει και αισθάνεται. Δεν το θέλει; Πάλι καλώς, η καθεμία κάνει όπως νομίζει και αισθάνεται.

συμφωνω απολυτα.κ με τοσα που εγραψα ξεχασα αυτο:ο πεθερος ειναι το ιδιο αδιαφορος,παντα ηταν,αλλα παραπονο δ υπαρχει γι αυτον

στο κατω κατω,η πεθερα ουτε τα παιδια της μεγαλωσε,γιαγιαδες τα προσεχαν,τεμπελα ειναι,γτ ζηταμε τη βοηθεια της;

δ μ αρεσει να μιλαω στο τι εχω εγω,κ μανα εχω,κ πεθερα,οχι δ μενουμε κοντα,αλλα σε πριπτωση που καποιος νοσηλευτει,οκ θα παρουν τα παιδια τουλ

στη βαφτιση σε τι να με βοηθουσαν δλδ;να αλλαξουμε το μωρο;γτ χρειαζονται περισσοτερα ατομα;ημουν εγω κ ο μπαμπας του,αλλα ναι,καποιος μου κρατησε την μεγαλη στον μικρο,αλλα κ παλι θα βρισκαμε λυση.βεβαια κ που βοηθανε,κ αυτοι στον κοσμο τους,πηγαν,στρωθηκαν ολοι στο τραπεζι,κ παμε εμεις κ δ ειχε να κατσουμε με του κουμπαρους..βεβαια σ αυτο φταιει κ ο αντρας μου που εκανε μια συνεννοηση με το μαγαζι..ο,τι να ναι

τεσπα,βγηκα απο το θεμα,αλλα πραγματικα εγω πολλα απο αυτα που εχου  ειπωθει δ τα βλεπω.μπορει να εχω εγω το θεμα..

Link to comment
Share on other sites

1 hour ago, Ilaeira said:

Εντάξει, τώρα είσαι άδικη. Και συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Προσωπικά αν είχα γεννήσει με καισαρική και δεν μπορούσε κανείς να έρθει με πάρει, θα έβαζα τα κλάματα. Οπότε όταν η άλλη γράφει ότι σκοπεύει να οδηγήσει απ' το νοσοκομείο μόνη της με το μωρό, ναι είναι είδωλο. Και τη θαυμάζω. Γιατί έχει μια αποφασιστικότητα που εγώ δεν θα είχα, και αυτό το θεωρώ προσόν. Και φυσικά δεν το κρατάω για τον εαυτό μου, της το λέω. Από κάποιον πρέπει να το ακούσει

Είναι άλλο όμως να πας να γεννήσεις μόνη σου γιατί δεν προσφέρεται κανείς (θλιβερό για μένα και μόνο να παρηγορήσω μπορώ και όχι να ζητωκραυγάζω) και άλλο να θες να αποδείξεις ότι μπορείς μόνη σου λες και θα σου δώσουν παράσημο. Τίποτα δεν υπάρχει να θαυμάσω σε αυτό, για όλους τους λόγους που αναφέρεις παρακάτω και με τους οποίους συμφωνώ.

1 hour ago, Ilaeira said:

Το τι περιμένουμε στην Ελλάδα από τις γυναίκες, για όλη τους τη ζωή, είναι μεγάλη κουβέντα Γιοβάννα. Εσύ μιλάς για γονείς, αλλά αν πρόσεξες το θρεντ μιλάει για μαμά. Πεθερά. Γυναίκα. Γιατί δεν έπλυνε τα τζάμια, δεν έκανε κανένα φαΐ, δεν κρατάει το μωρό, δεν κράτησε τα δώρα στη βάφτιση. Ο πεθερός απών, διακοσμητικός. Εκείνος δεν μπορούσε να κουβαλήσει τα δώρα στη βάφτιση; Σ' αυτόν δεν χρεώνουμε αδιαφορία. Του μεγάλωσε τα παιδιά και τη λέει και τεμπέλα. Δεν ξέρω τι γίνεται στην οικογένεια, αλλά έχω δει αρκετό συστημικό σεξισμό, έχω δει πώς έζησαν η μαμά μου κι η γιαγιά μου κι η θεία μου και η πεθερά μου, για να βγάζω πλέον σπυριά με την αξίωση να μεγαλώνει η γυναίκα τα παιδιά της και μετά να φροντίζει γονείς-σύζυγο-εγγόνια-όλο-τον-κοσμάκη επειδή είναι ΜΑΝΑ. Για όλη της τη ζωή. Και να σου πω και κάτι; Σε ένα κράτος της προκοπής, δεν θα χρειαζόταν να δουλεύει κανείς για να πληρώνει την κοπέλα, ούτε να απαιτεί από ηλικιωμένους να κάνουν μπέιμπι σίτινγκ. Η θεματοθέτρια θα είχε λυμένα τα προβλήματά της και βοήθεια στο σπίτι απ' το ταμείο της όταν είχε ιλίγγους. Εμείς εδώ έχουμε μείνει στους παππούδες που δίνουν λεφτά και προσέχουν παιδιά, και μεταξύ μας, το μεγαλύτερο βάρος το επωμίζεται συνήθως η γιαγιά. Και καθόμαστε και συζητάμε γιατί είναι κακή η γιαγιά που δεν προσφέρει. 

Λοιπόν όχι, δεν κάνουμε μπούλινγκ. Καταλαβαίνω απόλυτα πόσο απογοητευτικό είναι, ειδικά όταν οι άλλοι στον περίγυρό σου έχουν άφθονη βοήθεια. Αλλά δεν μπορώ να τοποθετηθώ ενάντια σε ακόμα μια γυναίκα επειδή δεν κάνει αυτό που περιμένει ο περίγυρός της να κάνει, όταν η βάση για όλες αυτές τις προσδοκίες είναι ότι είναι η γυναίκα/μάνα/γιαγιά και πρέπει να παίξει τον ρόλο που της έχουν φορέσει εσαεί.

Το θέλει; Καλώς, η καθεμία κάνει όπως νομίζει και αισθάνεται. Δεν το θέλει; Πάλι καλώς, η καθεμία κάνει όπως νομίζει και αισθάνεται.

Εγώ ξέρω ότι για τους ανθρώπους που αγαπάμε , παιδιά, γονείς, αδέρφια , αδερφικούς φίλους, είμαστε άγρυπνοι φρουροί και παρόντες όταν μας χρειαστούν. Δεν στέκομαι σε ανούσιες για μένα λεπτομέρειες όπως ο λεκές στο τζάμι ή τα δώρα στη βάπτιση. Και μένα με βοήθησε η μαμά μου να ντύσουμε το μωρό στη βάπτιση, οι 3 μας με τον άντρα μου τον ντύσαμε (είμασταν πολύ αγχωμένοι) και αν ζούσε ο μπαμπάς μου θα είχε έρθει και εκείνος. Όταν αγαπάς, είσαι εκεί. Αν πρέπει να θέσεις όρια, τα θέτεις αλλά είσαι εκεί. Όσο μπορείς και αντέχεις. 

Επίσης εστιάζουμε μόνο στη βοήθεια και όχι στο ότι η γιαγιά δεν ενδιαφέρεται καν να βλέπει το εγγόνι. Ούτε ο παππούς προφανώς. Δεν είναι εύκολο να το αποδεχτεί κάποιος αυτό παιδιά. Ακόμη και η χειρότερη νύφη να είναι η θεματοθέτρια, αυτό τα λέει όλα. Αν οι παππούδες γεράσουν όμως και είναι ανήμποροι, όπως ανήμπορη αισθάνεται ενίοτε και η θεματοθέτρια, αναρωτιέμαι τί θα περιμένουν τότε.

Και όχι, δεν θα κρεμάσω μια γυναίκα που της λέμε ακόμη μια φορά ότι θα έπρεπε να είναι η σούπερ μαμά που τα καταφέρνει όλα μόνη της όπως κάνουν τόσες άλλες! Ή όπως λένε ότι κάνουν. 

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

12 ώρες πρίν, Yovanna είπε:

Έτσι ακριβώς είναι αλλά αν κάνεις αναδρομή στο φόρουμ, είναι φασόν οι απαντήσεις όταν κάποια τολμήσει να ξεστομίσει ότι θα ήθελε βοήθεια από κάποια γιαγιά . Όταν όμως βγαίνει κάποια και λέει 'έχω 3 παιδιά και πάω για τέταρτο, δεν έχω από πουθενά βοήθεια γιατί οι γονείς μας μεγάλωσαν παιδιά (με βοήθεια από παππούδες φυσικά) οπότε είναι λογικό ούτε ποτήρι νερό να μη μου δώσουν πλέον, πέφτουν τα χειροκροτήματα βροχή. 

Πόσο συμφωνώ μαζί σου!! 

Εμείς μόνοι μεγαλώσαμε 2 παιδιά και ναι τα έχουμε παίξει κ οι 2!!!!

Θα ήθελα πολύ να έχω βοήθεια, ναι το λέω από τη 1 στιγμή που γέννησα! 

Τέλος να πω ότι συνήθως αυτοί που μας κουνάνε το δάχτυλο είναι αυτοί που από πίσω τους έχουν γιαγιάδες παππούδες, θειες που τους μαγειρεύουν τους καθαρίζουν τους πάνε τα παιδιά σχολείο και δραστηριότητες .

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

On 1/6/2023 at 12:34 ΠΜ, Banoffee είπε:

Καλησπέρα. Το παιδάκι μου είναι 15 μηνών περίπου. Η μητέρα μου δεν ζει, μόνο ο πατέρας μου 66 χρονών και να είναι καλά μόνο αυτός με βοηθάει όσο μπορεί καθώς έχει θέματα υγείας. ΚΡατάεςι μια ωρίτσα το μωρό μέχρι να μαγειρέψω γιατί πλέον τρέχει και περιάζει τα πάντα. Η πεθερά μου 63 ετών. έχει βγει εδώ και μία δεκαετία στη σύνταξη. Δεν με βοήθησε ποτέ! Ούτε στην εγκυμοσύνη ούτε σε κάποια στιγμή ανάγκης που είχα! Πέρασα πολύ δύσκολες στιγμές μόνη μου με το παιδί καθώς ο σύζυγος στη δουλειά. Κ¨αποιες μέρες με έπιανε ίλιγγος με αποτέλεσμα να γυρίζουν όλα και να κάνω υπεράνθρωπη προσπάθεια να μην πέσω μαζί με το παιδί. Ζήτησα ευγενικά βοήθεια αλλά η πεθερά μου δεν θέλει τέτοιες ευθύνες. Θέλει να βγαίνει βόλτες με φίλες και για καφέ! Οκ δικαίωμά της αφού αυτό θέλει! Πηγαίναμε μια φορά τη βδομάδα με το παιδί και το έβλεπαν. Η πεθερά μου έχει να έρθει σπίτι απο τον Δεκέμβριο του 2022. ΤΗς έλεγα πολές φορές να έρθει όποτε θέλει να βλέπει και το παιδί αλλά δεν ήρθε. ΜΑς έπαιρνε τηλέφωνο πάντα και έλεγε γιατί δεν πήγαμε αν κάποια βδομάδα δεν πηγαίναμε. Έφτασε 15 μηνών και είμαι υπερήφανη που κατάφερα ΤΕΛΕΙΩΣ μόνη μου, στα δίσκολα, ακόμη με πυρετό και αδιαθεσίες να φροντίσω το παιδάκι μου! Πλέον νιώθω πως πατάω γερά στα πόδια μου και νιώθω πως τα δύσκολα τα πέρασα. 
Πριν 4 εβδομάδες κάναμε την βάπτιση τυο παιδιού. Η πεθερά μου απλά σαν επισκέπτρια. ΘΑ μου πείτε δεν σε βοήθησε ποτέ ούτε στην εγκυμοσύνη ούτε 15 μήνες τώρα, θα σε βοηθούσε στη βάπτιση; Ε περίμενα τουλάχιστον να προσφερθεί τουλάχιστον να κρατάει τα δώρα, κάτι. Ούτε αυτό έκανε. Έβαλα τον πατέρα μου απο πίσω και του τα φόρτωνα. Σε μια φίλη έδωσα την τσάντα μου. Δεν έχω άλλους κοντινούς συγγενείς γυναίκες δυστυχώς, ούτε αδερφή θείες κλπ. Την ώρα που ντύναμε το παιδί, είπε ο παπάς να πάνε γυναίκες μαζί με τη μαμά εμένα δηλαδή. Ήταν ακριβώς δίπλα μου και δεν έκανε κίνηση ούτε ρώτησε αν θέλω βοήθεια. Φώναξα τον σύζυγο και με βοήθησε αυτός να βγάλουμε, βάλουμε ρουχαλάκια απο βαλίτσα κλπ. ΜΕτά την βά[τιση σηκώθηκε και πήγε στο κέντρο πρώτη απ'όλους χωρίς να ρωτήσει αν θέλουμε κάποια βοήθεια. Άφησα την τσάντα μου σε μια φίλη και αυτή την έδωσε στην πεθερά μου ως "καταλληλότερη" που να το ήξερε. Είχαμε τα κλειδιά του αυτοκινήτου και μείναμε στην εκκλησία μισή ώρα μόνοι μας με το μωρό κάτω απο τον ήλιο καθώς την περιμέναμε να επιστρέψει η πεθερά μου που έφυγε πρώτη απροειδοποίητα.
Πολλοί στην βάπτιση μου είπανε πως κάτι δεν πάει καλά με την πεθερά μου. Τους χτύπησε άσχημα που δεν ήταν πουθενά να βοηθήσει καθώς το μωρό δεν έχει άλλη γιαγιά. 
Λοιπόν απο εκείνη τη μέρα, ενώ έκανα το κορόιδιο και έδινα τόπο στην οργή είπα τέλος! Θέλει να έχει μόνο δικαιώματα, να βλέπει το παιδί και να της το πηγαίνω εγώ. Ε όχι, υπάρχουν και υποχρεώσεις. Δεν γίνεται μόνο να παίρνεις και να μην προσφέρεις ποτέ τίποτα! Για δυο βδομάδες δεν πήρε τηλέφωνο να ρωτήσει τι κάνουμε, πως είναι το παιδί. ΜΕτά απο 15 μέρες με πήρε τηλέφωνο και είπε γιατί δεν πήγαμε απο το σπίτι της. Της είπα πως δεν υπάρχει χρόνος και αν λίγος μου περισσέψει πρέπει να κάνω κάποιες δουλειές να μαγειρέψω να ξεκουραστώ κλπ. Πέρασαν άλλες δύο βδομάδες και περίμενα αν θα φιλοτιμηθεί να πει "θέλω να έρθω να δω το εγγόνι μου"! Τίποτα! Έχω ξενερώσει τόσο πολύ, που πλέον συμφωνήσαμε με τον σύζυγο να μην ξανα πάμε. Μου είπε και ο ίδιος πως η συμπεριφορά της είναι απαράδεκτη και αφού δεν νοιάζονται, (ο πεθερός μου είναι γενικά αδιάφορος), είπαμε πως δεν θα ξανα πάμε. Αν θέλουν ας έρθουν σπίτι 1χλμ απόσταση είναι το σπίτι μας καταλαβαίνετε για πόσο μικρή απόσταση;. Με τα πόδια σε 15 λεπτά είναι σπίτι μας.
Πλέον όμως δεν περιμένω τίποτα, όσο δεν έρχονται και αδιαφορούν τόσο πιο πολύ σκληραίνει η στάση μου! Έριξα τόσο κλάμα με όλη αυτή την ιστορία που νιώθω πως το δάκρυ έγινε πέτρα και πλέον δεν με αγγίζει τίποτα! 
Συγγνώμη για το τεράστιο σεντόνι, ήθελα κάπου να τα πω! 

Καλησπέρα! Είναι πολύ δύσκολο να μην έχεις έναν άνθρωπο σε ώρα ανάγκης. Θα συμφωνήσω με τα κορίτσια και εγώ ξέρω πολλές γυναίκες που μεγαλώνουν μόνες τα παιδάκια τους και χωρίς καν την βοήθεια του άντρα τους λόγο δουλειάς. Εμένα η πεθερά μου εν ώρα ανάγκης θα μου τα κρατήσει τα παιδιά, αν τύχει και έχω γιατρό και δεν μπορεί ο αντρασ Μου κλπ. Αλλά γενικά η πεθερά μου και η μαμά μου έχουν επιλέξει να έρχονται μια φορά την εβδομάδα η να πηγαίνω εγώ μια φορά την εβδομάδα και να πίνουμε ένα καφέ μαζί και έτσι να βλέπουν τα παιδιά. Η μαμά μου στα 4 χρόνια τώρα που έχω παιδιά τα έχει κρατήσει μια φορά. Αλλά μένει μια ώρα μακριά από εμάς και γενικά δεν με βολεύει κιόλας να μου τα κρατάει. Η πεθερά όμως που είναι δίπλα εν ώρα ανάγκης θα τα κρατήσει η πχ μια φορά που αρρώστησα και εγώ και τα παιδιά (έχω τρία παιδάκια ένα 4 , το δεύτερο είναι 2 μισή και ο μικρότερος 15 μηνών σαν το δικό σου) μας είχε μαγειρέψει 3 μέρες συνεχόμενα και μου έφερε φαΐ γιατί ήμουν χάλια. Αυτά από θέμα βοήθειας από μένα. Είναι πολύ νέες γυναίκες , γίνανε γιαγιάδες στα 45 τους. Όποτε δεν θεωρώ ότι είναι θέμα ηλικίας το ότι μια γιαγιά μπορεί να μην θέλει να βοηθάει. Θεωρώ ότι ο κάθε ένας το βλέπει διαφορετικά , εμένα ας πούμε η πεθερά μου θα προσφερθεί περισσότερο δεν σημαίνει ότι η μαμά μου δεν με αγαπάει. Οι δυο αυτές γυναίκες γίνανε μικρές μαμάδες μετά μικρές γιαγιάδες εγώ κατανοώ ότι θέλουν να ζήσουν και λίγο την ζωή τους τώρα που μπορούν. Αν ρωτάς εμένα αν ο γιος μου είχε ανάγκη ναι θα έτρεχα, αλλά δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Επίσης και εγώ έχω καταλάβει από την αρχή ποιος ,τι ρόλο ήθελε να έχει και έχω πορευτεί με αυτό. Μια περίοδο στην ζωή μου η ψυχολογία μου ήταν χάλια , το δούλεψα με τον εαυτό μου και με ψυχολόγο , γιατί δεν είναι εύκολο τα τρία παιδάκια.. κάπου χάνεις τον εαυτό σου και προσπαθείς να τον ξανά βρεις. Μην απελπίζεσαι απλά δέξου την κατάσταση έτσι όπως είναι. Δεν ξέρω την σχέση σου με την πεθερά σου , αν έχεις προσπαθήσει να της επικοινωνήσεις τα όσα νιώθεις η αν απλά τα κρατάς μέσα σου και ξεσπάς μόνη σου. Καλό θα ηταν να πεις τα όσα νιώθεις για να μην σε βαραίνουν. Και από εκεί κι πέρα ας κάνει ο κάθε ένας αυτό που θεωρεί καλύτερο. Και να σου κάνω μια ερώτηση αν ας πούμε σου προκύψει κάτι και την πάρεις τηλέφωνο και της πεις να σου κρατήσει το παιδί 2 ώρες. Θα σου πει όχι ; Αν είναι ανάγκη θα σου πει όχι δεν το κρατάω ; η θα σου βρει δικαιολογία ; 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

On 4/6/2023 at 10:55 ΜΜ, Ilaeira είπε:

 

 

Εντάξει, τώρα είσαι άδικη. Και συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Προσωπικά αν είχα γεννήσει με καισαρική και δεν μπορούσε κανείς να έρθει με πάρει, θα έβαζα τα κλάματα. Οπότε όταν η άλλη γράφει ότι σκοπεύει να οδηγήσει απ' το νοσοκομείο μόνη της με το μωρό, ναι είναι είδωλο. Και τη θαυμάζω. Γιατί έχει μια αποφασιστικότητα που εγώ δεν θα είχα, και αυτό το θεωρώ προσόν. Και φυσικά δεν το κρατάω για τον εαυτό μου, της το λέω. Από κάποιον πρέπει να το ακούσει. 

 

Το τι περιμένουμε στην Ελλάδα από τις γυναίκες, για όλη τους τη ζωή, είναι μεγάλη κουβέντα Γιοβάννα. Εσύ μιλάς για γονείς, αλλά αν πρόσεξες το θρεντ μιλάει για μαμά. Πεθερά. Γυναίκα. Γιατί δεν έπλυνε τα τζάμια, δεν έκανε κανένα φαΐ, δεν κρατάει το μωρό, δεν κράτησε τα δώρα στη βάφτιση. Ο πεθερός απών, διακοσμητικός. Εκείνος δεν μπορούσε να κουβαλήσει τα δώρα στη βάφτιση; Σ' αυτόν δεν χρεώνουμε αδιαφορία. Του μεγάλωσε τα παιδιά και τη λέει και τεμπέλα. Δεν ξέρω τι γίνεται στην οικογένεια, αλλά έχω δει αρκετό συστημικό σεξισμό, έχω δει πώς έζησαν η μαμά μου κι η γιαγιά μου κι η θεία μου και η πεθερά μου, για να βγάζω πλέον σπυριά με την αξίωση να μεγαλώνει η γυναίκα τα παιδιά της και μετά να φροντίζει γονείς-σύζυγο-εγγόνια-όλο-τον-κοσμάκη επειδή είναι ΜΑΝΑ. Για όλη της τη ζωή. Και να σου πω και κάτι; Σε ένα κράτος της προκοπής, δεν θα χρειαζόταν να δουλεύει κανείς για να πληρώνει την κοπέλα, ούτε να απαιτεί από ηλικιωμένους να κάνουν μπέιμπι σίτινγκ. Η θεματοθέτρια θα είχε λυμένα τα προβλήματά της και βοήθεια στο σπίτι απ' το ταμείο της όταν είχε ιλίγγους. Εμείς εδώ έχουμε μείνει στους παππούδες που δίνουν λεφτά και προσέχουν παιδιά, και μεταξύ μας, το μεγαλύτερο βάρος το επωμίζεται συνήθως η γιαγιά. Και καθόμαστε και συζητάμε γιατί είναι κακή η γιαγιά που δεν προσφέρει. 

Λοιπόν όχι, δεν κάνουμε μπούλινγκ. Καταλαβαίνω απόλυτα πόσο απογοητευτικό είναι, ειδικά όταν οι άλλοι στον περίγυρό σου έχουν άφθονη βοήθεια. Αλλά δεν μπορώ να τοποθετηθώ ενάντια σε ακόμα μια γυναίκα επειδή δεν κάνει αυτό που περιμένει ο περίγυρός της να κάνει, όταν η βάση για όλες αυτές τις προσδοκίες είναι ότι είναι η γυναίκα/μάνα/γιαγιά και πρέπει να παίξει τον ρόλο που της έχουν φορέσει εσαεί.

Το θέλει; Καλώς, η καθεμία κάνει όπως νομίζει και αισθάνεται. Δεν το θέλει; Πάλι καλώς, η καθεμία κάνει όπως νομίζει και αισθάνεται.

Ακριβώς επειδή η πεθερά υπέστη όλα αυτά που λες θα έπρεπε να δείχνει ενσυναίσθηση κ να βοηθά. Ναι, θα έπρεπε να μην περιμένουμε από τους παππούδες να κάνουν μπέιμπι σιτινγκ, όμως ζούμε σε αυτή τη χώρα, με αυτά τα δεδομένα κ κάπως πρέπει να πορευτούμε. Κ επιπλέον, η κοπέλα δεν μίλησε για μπέιμπι σιτινγκ σε καθημερινή βάση αλλά για βοήθεια σε ώρα ανάγκης. Για ενδιαφέρον προς τα παιδιά κ το εγγόνι. Εδώ δε συζητάμε να της μεγαλώσει το παιδί αλλά για το ότι δεν πάει καν να το δει. 

Ο πεθερός φυσικά κ δεν βγαίνει από το κάδρο αλλά, καλώς ή κακώς, οι περισσότεροι άνδρες αυτής της γενιάς δεν ασχολήθηκαν με τα δικά τους παιδιά πόσο μάλλον να ασχοληθούν με τα εγγόνια. Γαλουχήθηκαν με άλλη νοοτροπία κ έμαθαν να τους φέρνει η γυναίκα μέχρι κ το νερό. Δεν δίνω άφεση αλλά σίγουρα ένας 70ρης δεν μπορεί να αλλάξει συνήθειες για μια νύφη κ ένα εγγόνι, τη στιγμή μαλιστα που βλέπει ότι η γυναίκα του (που έχει στο μυαλό του ότι είναι δική της δουλειά) δεν ασχολείται καν.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

.

On 3/6/2023 at 12:38 ΜΜ, λουκουμαδάκι είπε:

Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε πολλά παραπάνω από το έφυγε ένα τριήμερο και δεν με ρώτησε και δεν ήρθε να μου καθαρίσει τα τζάμια ελπίζω να το καταλαβαίνεις και εσύ. Εντελώς ανοιχτά μιλώντας σε βλέπω εγκλωβισμένη. Συνεχίζω να πιστεύω ότι είσαι κουρασμένη και δεν βλέπεις καθαρά και είναι φυσιολογικό. Γράφεις ότι νιώθεις ξεκρέμαστη. Έχασες τη μαμά σου, γέννησες, άφησες την δουλειά σου. Είχες τεράστιες αλλαγές στην ζωή σου σε σύντομο διάστημα και δεν ζεις αυτό που περίμενες να ζήσεις. Άθελά σου έχεις εξιδανικεύσει την βοήθεια της πεθεράς ως το μαγικό ραβδί που θα άλλαζε τις ισορροπίες όσων έζησες και ζεις και η έλλειψη της σου προκαλεί τεράστιο εκνευρισμό στην περίοδο που διένυσες. Θα ήταν ένα λιθαράκι σίγουρα, ένα στήριγμα, μια έξτρα βοήθεια. Είναι όμως αυτή που είναι. Και είναι ανύπαρκτη. 

 

Χρειάζεσαι βοήθεια; Ναι. Την έχεις; Μερικώς από τον πατέρα σου. Μπορείς να βρεις παραπάνω; Ναι. 

 

Θέλουμε να προσπαθήσεις να δεις την θετική πλευρά σε όλα και όχι την αρνητική.  Δεν θα βρω αξιόπιστο άτομο, πως θα δουλέψω που πρέπει να πηγαίνω στις 6, πως θα δίνω το μισθό κλπ. Αναγκαστικά αν νιώθεις ότι θέλεις ή πρέπει να πας για δουλειά, για κάποιο διάστημα θα δουλεύεις για την νταντά ναι. Παράλληλα όμως θα δουλεύεις για τα ένσημα και για τον εαυτό σου για να βγεις από το σπίτι και για να οργανώσεις τη ζωή σου έχοντας ένα παιδί πλέον. Θα βρεις αξιόπιστη κοπέλα θα ψάξεις θα πάρεις συστάσεις και θα βρεις. Και να έχεις στο μυαλό σου ότι , είτε πας για δουλειά/είτε μείνεις σπίτι μέχρι να πάει σχολείο, το παιδί μεγαλώνει οι δυσκολίες σιγά σιγά άλλες ξεπερνιούνται άλλες αλλάζουν μορφή αλλά παίρνει άλλη τροπή η καθημερινότητα από το δύσκολο κομμάτι μέχρι τα δύο έτη. 

Έχεις τον σύζυγο τον πατέρα σου και τον εαυτό σου. Εστίασε εκεί. Άσε την πεθερά εντελώς. Δεν πρόκειται να αλλάξει στάση. Ζει αυτό που επέλεξε. 

Υπάρχουν πάμπολλες οικογένειες σαν και τη δική σου. Πορεύονται μόνοι σαν ζευγάρι ακόμα και γυναίκες (ή και άντρες) εντελώς μόνες πίστεψε με. Και είναι φυσιολογικό με την έννοια ότι υφίστανται. 

Εύχομαι τα καλύτερα και σύντομα να έχετε μόνο αισιοδοξία για τα επόμενα χρόνια! 

Αυτά ακριβώς που έχω μαρκάρει νιώθω! Ένιωθα μάλλον. Πλέον το δουλεύω στο μυαλό μου πως είναι κάτι που δεν αλλάζει και νιώθω ήδη καλύτερα που το συνειδητοποιώ. Δεν υπολογίζω πλέον καμία βοήθειά της και νιώθω καλύτερα ποθυ δεν περιμένω τίποτα!

Σ'ευχαριστώ πολύ..

On 3/6/2023 at 3:26 ΜΜ, vicky86 είπε:

για μενα αυτο ειναι το ρεζουμε

ενα μωρο διαταρασσει ολες τος σχεσεις

φυσικα οταν πριν εισασταν μονο στα επιφανειακα,κ χαλαρα να σου φαινονται ολα καλα

δ ξερω γτ θεωρησες αυτονοητο οτι θα θελει να βοηθησει

(τελειως πληροφοριακα σε μας οι δημοτικοι παιδικοι κλεινουν μονο αυγουστο,καποιοι ιδιωτικοι καθολου)

Εκεί φάνηκε στα δύσκολα, σε ένα παιδί και όχι στις εύκολες και χαρούμενες στιγμές.
Δεν ξέρω γιατί θεωρείς αυτονόητο ότι δεν πρέπει να βοηθήσει. Δεν μπορώ να το καταλάβω πραγματικά. ΤΟ ότι είχα προσδοκίες είναι άλλο θέμα. Εκεί το έχασα! ΠΛέον το δουλεύω στο μυαλό μου και μετά τη βάπτιση είμαι πολύ καλύτερα και έχω ηρεμίσει καθώς συνειδητοποιώ πως δεν πρόκειται ποτέ να έχω τη βοήθειά της!
Αλλά το να προσφερθεί να με βοηθήσει είτε στην εγκυμοσύνη είτε στην λοχεία το είχα σίγουρο! Λέω δε μπορεί, μάνα δεν έχω, γυναικεία παρουσία άλλη δεν έχω, νύφη της είμαι, το πρώτο και μοναδικό εγγόνι περιμένει, θα προσφερθεί να μου δώσει ένα ποτήρι νερό που λέμε!
Εδώ ρε παιδιά υπάρχουν οργανώσεις που βοηθάνε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, αγνώστους, πρόσφυγες, ορφανά, φτωχές οικογένεις κλπ. Σε ανθρώπινα πλάισια σκεφτόμουν πως άτομο της οικογενείας είναι, δεν θα προσφερθεί να βοηθήσει μια εγκυμονούσα τον 9ο μήνα; Εδώ στο δρόμο με έβλεπαν και μου έλεγαν να με βοηθήσουν ή να μου δώσουν θέση να καθίσω. Θα χαθεί η ανθρωπιά μας αν σκεφτόμαστε έτσι. Απο εκεί ξεκίνησε όλο το θέμα, απο τον 9ο που δεν είχα την παραμικρή βοήθεια και χρειάστηκα κάποια στιγμή βοήθεια 10 λεπτών και δεν μου την έδωσε.

Η δουλειά που εργαζόμουν, αν επιστρέψω, τον Αύγουστο είναι που είμαστε στα τέρματα και θα λείπω περισσότερες ώρες και περισσότερες ώρες.
 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

On 4/6/2023 at 10:08 ΠΜ, Zuchi είπε:

Έχω την αίσθηση ότι νιώθεις κουρασμένη από την καθημερινότητα και τη γονεϊκότητα, που είναι πολύ φυσιολογικό και αναμενόμενο με τόσο μικρό παιδί, και είσαι απογοητευμένη από την πεθερά σου, που ενώ θα μπορούσε να σου δώσει μία λύση σε αυτό δεν βοηθά. Ψάχνεις έναν κοντινό άνθρωπο να στηριχθείς κ σου αρνείται. Και η απογοήτευση σου είναι ακόμη μεγαλύτερη γιατί είχες προσδοκίες και γιατί βλέπεις τους γύρω σου να έχουν τη βοήθεια που θα ήθελες εσύ 

Δεν θέλω να σταθώ στο τι θα μπορούσε να κάνει ή γιατί δεν το κάνει, για μένα δεν έχει νόημα. Πιστεύω ότι πρέπει να το πάρεις ως δεδομένο και να δεις εσύ τι μπορείς να κάνεις. Σταμάτα δηλαδή να ασχολείσαι μαζί της, κάνε ότι δεν υπάρχει και δες πως μπορείς να ρυθμίσεις την καθημερινότητα σου.

 

 

Τα πρώτα χρόνια δεν είχαμε με τον σύζυγο της παραμικρή βοήθεια γιατί απλά δεν είχαμε κανέναν κοντά. Φροντίσαμε να ρυθμίσουμε τη ζωή μας με τα δεδομένα που είχαμε. Δουλεύαμε αναποδες βάρδιες, στείλαμε το παιδί βρεφικό γύρω στα δύο και όταν τύχαινε έκτακτο εξαντλούσαμε άδειες, ρεπό κλπ. Ναι ήταν κουραστικό, ναι τύχαινε να κάνουμε 2 μέρες να μιλήσουμε με τον άντρα μου λόγω αντιθέτων ωραρίων αλλά μια χαρά τα καταφέραμε και καθόλου δεν το μετανιώνω. 

2 φορές ζητήσαμε βοήθεια από τη γιαγιά, μια όταν έπρεπε να πάω μόνη μου με 6 μηνών μωρό σε άλλη πόλη για δουλειά και μια όταν γέννησα το αδερφάκι της. Και εκτιμήσαμε πολύ τη βοήθεια γιατί και τις δύο φορές βρέθηκε πολύ μακριά από το σπίτι της και δεν ήταν υποχρεωμένη να έρθει. Και αν δεν μπορούσε τελικά να έρθει θα βρίσκαμε άλλη λύση  Όλα τα υπόλοιπα, ασθένειες, μετακομίσεις, εγκυμοσύνη, μόνοι μας τα περάσαμε. Αλλά το είχαμε δεδομένο από την αρχή και να σου πω κάτι, καθόλου ακατόρθωτο δεν ήταν. 

Και δεν είμαστε οι μόνοι. Φίλοι πχ που λειτουργούν σαν εμάς,  όταν αρρώστησε το παιδί και δεν μπορούσε κανείς από τους γονείς να λείψει από τη δουλειά, το άφησαν στη γειτόνισσα. Έχουμε πολλά τέτοια ζευγάρια στο περιβάλλον μας που μεγαλώνουν εντελώς μόνοι τα παιδιά τους.

 

Δεν είναι δύσκολο να πάθεις burn out με μωρό ή νήπιο και θα ήταν τέλειο να είχαμε όλοι κοντινούς ανθρώπους να μας βοηθούν. Όταν δεν έχουμε όμως, κάνουμε τα κουμάντα μας. Όση απογοητευμένη και αν νιώθεις με την πεθερά σου,  κάνε ότι δεν υπάρχει και δείτε μόνοι σας με τον άντρα σου τι μπορείτε να κάνετε. Έχετε σκεφτεί να γράψετε το παιδί βρεφικό πχ;

Αυτά ακριβώς νιώθω!!
Κοίτα, το συζήτησα και με τον σύζυγο αυτό που λες. Θα ήταν διαφορετικό να μην την είχα κοντά, θα το ήξερα, δεν θα περίμενα βοήθεια έτσι κ αλλιώς. Άλλο είναι να την έχεις ούτε 10 λεπτά με τα πόδια 1χλμ μακριά, με αμάξι ή ταξί ούτε ένα λεπτό και να μην μπορείς να στηρηχτείς. Καλύτερα να ήταν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και να ξέρω πως ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ παρά να την έχω δίπλα και να μην ενδιαφέρεται. 
Εδώ έγραψα σε ένα προηγούμενο σχόλιο πως νιώθω περήφανη που κατάφερα και έφτασα 15 μηνών το μωρό μου χωρίς καμια βοήθεια και μου απαντάνε " ε σιγά το κατόρθωμα όλες έτσι μεγαλώνουν παιδιά". Ας σκεφτούν όμως όταν χρειάστηκαν γιατρό ή μια σοβαρή δουλειά το άφησαν ή δεν το άφησαν κάποια στιγμή σε γονείς ή πεθερά;
Ήδη κάναμε αίτηση για βρεφικό απο Σεπτέμβριο αλλά το θέμα δεν ήταν αυτό, είναι ότι φεύγουμε 5κ30 και οι δύο απο το σπίτι όταν είναι και ο σύζυγος πρωινός και δεν έρχεται καμία κοπέλα αξημέρωτο ακόημ και με πληρωμή. Προτιμούν πιο ανθρώπινο ωράριο και βρίσκουν.

On 4/6/2023 at 5:22 ΜΜ, Lenia16 είπε:

Διαβάζοντας πολύ γρήγορα το θέμα μου βγήκε εντελώς αυθόρμητα "ρε πάτε με τα καλά σας"; Δεν έχω διαβάσει κάποιο άλλο ποστ της θεματοθετριας ούτε ξέρω για την πεθερά της αλλά ειλικρινά, της τη λέτε που έχει παράπονα από τη μητέρα του άντρα της με όλα αυτά που γράφει; Δεν θα πω καν πεθερά. Η μάνα της μάνας δεν έχει περισσότερες υποχρεώσεις κ δικαιώματα από τη μάνα του πατέρα. Είναι το ίδιο μάνες. Δηλαδή πού είναι το παράλογο να περιμένει να τη βοηθήσει στη βάφτιση του μωρού; Αν δεν βοηθήσει η μία κ μοναδική μάνα που έχει μείνει στην οικογένεια ποιος θα βοηθήσει; Είναι παράλογο να στεναχωριέται που η γυναίκα που την ξέρει 20 χρόνια δεν ενδιαφέρεται για την ίδια κ το παιδί της; Ναι θα έπρεπε κ να πάει να της καθαρίζει όταν δεν μπορούσε κ να της μαγειρεύει για να την ξεκουράσει κ ο,τι άλλο θα έκανε οποιοσδήποτε για κάποιον δικό του άνθρωπο προκειμένου να τον βοηθήσει σε μια δύσκολη συγκυρία. Δηλαδή απορώ! Δεν είπε κανείς ότι έχει υποχρέωση αλλά πραγματικα, πώς θεωρείτε ότι πρέπει να αποδεχτεί ως φυσιολογικό απλά να μη θέλει κ να μη βοηθάει τα παιδιά της όταν το χρειάζονται, δεν το καταλαβαίνω. Δεν είναι φυσιολογικό, δεν είναι αποδεκτό, δεν θα το κάνατε ούτε εσείς ούτε κανένας νορμάλ γονιός. Προφανώς κάποιο θέμα έχει η πεθερά, είναι καλοπερασακιας, βαριέται, έχει ψυχολογικά, δε γουστάρει τη νύφη, δεν ξέρω. Δεν ξέρω τι μπορείς να κάνεις εφόσον δεν υπάρχει οικονομική άνεση για γυναικαυ. Όταν μεγαλώσει λίγο το παιδάκι σου θα είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Μέχρι τότε, λίγο ο μπαμπάς σου λίγο κάποια φίλη σου αν μπορεί για τα έκτακτα.

Σ'ευχαριστώ πολύ που με νιώθεις.
Για τα έκτακτα ο μπαμπάς μου. Φϊλες ξαδέρφες έχουν όλες μικρά παιδιά. Ποιά θα άφηνε το δικό της;
Έστω και δύσκολα θα τα καταφέρουμε, όπως κάναμε όλους αυτούς τους μήνες.

Link to comment
Share on other sites

On 4/6/2023 at 10:55 ΜΜ, Ilaeira είπε:

 

 

Εντάξει, τώρα είσαι άδικη. Και συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Προσωπικά αν είχα γεννήσει με καισαρική και δεν μπορούσε κανείς να έρθει με πάρει, θα έβαζα τα κλάματα. Οπότε όταν η άλλη γράφει ότι σκοπεύει να οδηγήσει απ' το νοσοκομείο μόνη της με το μωρό, ναι είναι είδωλο. Και τη θαυμάζω. Γιατί έχει μια αποφασιστικότητα που εγώ δεν θα είχα, και αυτό το θεωρώ προσόν. Και φυσικά δεν το κρατάω για τον εαυτό μου, της το λέω. Από κάποιον πρέπει να το ακούσει. 

 

Το τι περιμένουμε στην Ελλάδα από τις γυναίκες, για όλη τους τη ζωή, είναι μεγάλη κουβέντα Γιοβάννα. Εσύ μιλάς για γονείς, αλλά αν πρόσεξες το θρεντ μιλάει για μαμά. Πεθερά. Γυναίκα. Γιατί δεν έπλυνε τα τζάμια, δεν έκανε κανένα φαΐ, δεν κρατάει το μωρό, δεν κράτησε τα δώρα στη βάφτιση. Ο πεθερός απών, διακοσμητικός. Εκείνος δεν μπορούσε να κουβαλήσει τα δώρα στη βάφτιση; Σ' αυτόν δεν χρεώνουμε αδιαφορία. Του μεγάλωσε τα παιδιά και τη λέει και τεμπέλα. Δεν ξέρω τι γίνεται στην οικογένεια, αλλά έχω δει αρκετό συστημικό σεξισμό, έχω δει πώς έζησαν η μαμά μου κι η γιαγιά μου κι η θεία μου και η πεθερά μου, για να βγάζω πλέον σπυριά με την αξίωση να μεγαλώνει η γυναίκα τα παιδιά της και μετά να φροντίζει γονείς-σύζυγο-εγγόνια-όλο-τον-κοσμάκη επειδή είναι ΜΑΝΑ. Για όλη της τη ζωή. Και να σου πω και κάτι; Σε ένα κράτος της προκοπής, δεν θα χρειαζόταν να δουλεύει κανείς για να πληρώνει την κοπέλα, ούτε να απαιτεί από ηλικιωμένους να κάνουν μπέιμπι σίτινγκ. Η θεματοθέτρια θα είχε λυμένα τα προβλήματά της και βοήθεια στο σπίτι απ' το ταμείο της όταν είχε ιλίγγους. Εμείς εδώ έχουμε μείνει στους παππούδες που δίνουν λεφτά και προσέχουν παιδιά, και μεταξύ μας, το μεγαλύτερο βάρος το επωμίζεται συνήθως η γιαγιά. Και καθόμαστε και συζητάμε γιατί είναι κακή η γιαγιά που δεν προσφέρει. 

Λοιπόν όχι, δεν κάνουμε μπούλινγκ. Καταλαβαίνω απόλυτα πόσο απογοητευτικό είναι, ειδικά όταν οι άλλοι στον περίγυρό σου έχουν άφθονη βοήθεια. Αλλά δεν μπορώ να τοποθετηθώ ενάντια σε ακόμα μια γυναίκα επειδή δεν κάνει αυτό που περιμένει ο περίγυρός της να κάνει, όταν η βάση για όλες αυτές τις προσδοκίες είναι ότι είναι η γυναίκα/μάνα/γιαγιά και πρέπει να παίξει τον ρόλο που της έχουν φορέσει εσαεί.

Το θέλει; Καλώς, η καθεμία κάνει όπως νομίζει και αισθάνεται. Δεν το θέλει; Πάλι καλώς, η καθεμία κάνει όπως νομίζει και αισθάνεται.

Ο πεθερός κοντεύει τα 78 μεγάλη διαφορά ηλικίας, που δεν βλέπει και καλά ο άνθρωπος τι αν περιμένω απο έναν γεράκο που ούτε αυτόν βοηθάει η πεθερά μου; Και μην μου πεις α γι'αυτό η πεθερά δεν σε βοηθάει βοηθάει τον άντρα της! Όλο βόλτες και καφέ είναι, καθόλου δεν νοιάζεται!
Μην τα βλέπεις όλα με σεξιστικά γυαλιά! Ως άνθρωπος δεν προσφέρει ποτέ βοήθεια σε κανέναν, είναι απλά καλοπερασάκιας και άντρας να ήταν το ίδιο θα έλεγα, η βοήθεια δεν είναι γυναικεία ή αντρική υπόθεση!

Επίσης ξέρεις τι έξοδα και έσοδα έχουμε στο ταμείο μας και αν μπορούμε να πάρουμε γυναίκα; Είμαστε κι εμείς που παίρνουμε τον βασικό καθαρό 580 και πληρώνουμε ενοίκιο 400. Δεν έχουμε την πολυτέλεια σε κάθε δυσκολία πόσο μάλλον τώρα που έμεινα άνεργη να πληρώνουμε γυναίκα. Μια μέρα που δεν ήμουν καλά, δεν πήγε πολύ απλά ο σύζυγος στη δουλειά του, τη χρεώθηκε απο την άδειά του! Και όποτε υπάρχει ανάγκη αυτό θα γίνεται.

Όταν είσαι άνθρωπος βοηθάς χωρίς αντάλλαγμα και ανιδιοτελώς, δεν λες α είμαι γυναίκα δεν βοηθάω ή είμαι άντρας δεν βοηθάω, δεν βλέπω φύλα, βλέπω ανθρώπους. Όταν τόσες οργανώσεις βοηθάνε άπορα παιδιά, ορφανά, κακοποιημένες γυναίκες, φτωχές οικογένειες, άτομα με αναπηρίες δεν τους ανάγκασε κανείς, το κάνουν επειδή το θέλουν. Μην τη θεοποιούμε ότι έκανε και επανάσταση τώρα η πεθερά μου και τη στήσουμε και άγαλμα που λίγες μέρες πριν γεννήσω με την κοιλιά στο στόμα της ζήτησα 10 λεπτά βοήθεια και δεν μου την έδωσε. ΝΑ της πούμε και μπράβο που έδειξε χαρακτήρα και έδειξε τον δυναμισμό της! Που στο δρόμο με έβλεπαν και ξένοι έλεγαν να με βοηθήσουν και δεν βοήθησε η ίδια η πεθερά σε τίποτα και θέλεις να μας πεις πως είναι το φυσιολογικό; ΜΑ αυτό είναι απάνθρωπο! Άγνωστο να δεις να έχει μείνει στο δρόμο, θα σταματήσεις να τον βοηθήσεις, να παρεις ένα τηλέφωνο. Τόσο αναίσθητοι πρέπει να γίνουμε όλοι μας;

Η ουσία είναι μία. ΜΕτά απο σχεδόν 20 χρόνια που τη ξέρω, δεν φανταζόμουν πως θα ήταν τόσο ψυχρή σε τόσο δύσκολες στιγμές. Είχα προσδοκίες, επένδυσα λάθος. ΠΛέον το συνειδητοποιώ και νιώθω καλύτερα, αλλά σε παρακαλώ μην μου τα μπλέκεις με φύλα άντρες και γυναίκες. 
Αν αύριο έρθει το παιδί σου να σου ζητήσει μια βοήθεια ή μια στήριξη πχ ψυχολογική [ως θα του απαντήσεις; Α όλα απο εμένα τα περιμένετε; Πήγαινε σε σύμβουλο ψυχικής υγείας;" Δεν βοηθάς ποτέ κανέναν επειδή είσαι γυναίκα και σκέφτεσαι πως η οικογένειά σου σε εκμεταλεύεται και ότι σε έχει εντάξει στο ρόλο της μάνας-δούλας; Όταν το παιδί σου είναι άρρωστο σε ποιόν θα τρέξει στον γείτονα ή θα σου πει "άσε μάνα το'χω, μη με βοηθάς, ούτε π[οτήρι νερό μη μου φέρεις διότι η κοινωνία σου έχει φορέσει τον ρόλο της μάνας που πρέπει να είσαι εκεί; ΚΑι αν το πεις στους άλλους θα σου πούνε μπράβο που δεν βοήθησες διότι δεν είσαι υποχρεωμένη;

Η μάνα δεν είναι ρόλος που της έδωσαν, νιώθει μάνα! Αν δεν νιώθει, πολύ απλά ίσως δεν ήταν για οικογένεια και παιδιά.
 

On 6/6/2023 at 4:32 ΜΜ, Super.mum είπε:

Καλησπέρα! Είναι πολύ δύσκολο να μην έχεις έναν άνθρωπο σε ώρα ανάγκης. Θα συμφωνήσω με τα κορίτσια και εγώ ξέρω πολλές γυναίκες που μεγαλώνουν μόνες τα παιδάκια τους και χωρίς καν την βοήθεια του άντρα τους λόγο δουλειάς. Εμένα η πεθερά μου εν ώρα ανάγκης θα μου τα κρατήσει τα παιδιά, αν τύχει και έχω γιατρό και δεν μπορεί ο αντρασ Μου κλπ. Αλλά γενικά η πεθερά μου και η μαμά μου έχουν επιλέξει να έρχονται μια φορά την εβδομάδα η να πηγαίνω εγώ μια φορά την εβδομάδα και να πίνουμε ένα καφέ μαζί και έτσι να βλέπουν τα παιδιά. Η μαμά μου στα 4 χρόνια τώρα που έχω παιδιά τα έχει κρατήσει μια φορά. Αλλά μένει μια ώρα μακριά από εμάς και γενικά δεν με βολεύει κιόλας να μου τα κρατάει. Η πεθερά όμως που είναι δίπλα εν ώρα ανάγκης θα τα κρατήσει η πχ μια φορά που αρρώστησα και εγώ και τα παιδιά (έχω τρία παιδάκια ένα 4 , το δεύτερο είναι 2 μισή και ο μικρότερος 15 μηνών σαν το δικό σου) μας είχε μαγειρέψει 3 μέρες συνεχόμενα και μου έφερε φαΐ γιατί ήμουν χάλια. Αυτά από θέμα βοήθειας από μένα. Είναι πολύ νέες γυναίκες , γίνανε γιαγιάδες στα 45 τους. Όποτε δεν θεωρώ ότι είναι θέμα ηλικίας το ότι μια γιαγιά μπορεί να μην θέλει να βοηθάει. Θεωρώ ότι ο κάθε ένας το βλέπει διαφορετικά , εμένα ας πούμε η πεθερά μου θα προσφερθεί περισσότερο δεν σημαίνει ότι η μαμά μου δεν με αγαπάει. Οι δυο αυτές γυναίκες γίνανε μικρές μαμάδες μετά μικρές γιαγιάδες εγώ κατανοώ ότι θέλουν να ζήσουν και λίγο την ζωή τους τώρα που μπορούν. Αν ρωτάς εμένα αν ο γιος μου είχε ανάγκη ναι θα έτρεχα, αλλά δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Επίσης και εγώ έχω καταλάβει από την αρχή ποιος ,τι ρόλο ήθελε να έχει και έχω πορευτεί με αυτό. Μια περίοδο στην ζωή μου η ψυχολογία μου ήταν χάλια , το δούλεψα με τον εαυτό μου και με ψυχολόγο , γιατί δεν είναι εύκολο τα τρία παιδάκια.. κάπου χάνεις τον εαυτό σου και προσπαθείς να τον ξανά βρεις. Μην απελπίζεσαι απλά δέξου την κατάσταση έτσι όπως είναι. Δεν ξέρω την σχέση σου με την πεθερά σου , αν έχεις προσπαθήσει να της επικοινωνήσεις τα όσα νιώθεις η αν απλά τα κρατάς μέσα σου και ξεσπάς μόνη σου. Καλό θα ηταν να πεις τα όσα νιώθεις για να μην σε βαραίνουν. Και από εκεί κι πέρα ας κάνει ο κάθε ένας αυτό που θεωρεί καλύτερο. Και να σου κάνω μια ερώτηση αν ας πούμε σου προκύψει κάτι και την πάρεις τηλέφωνο και της πεις να σου κρατήσει το παιδί 2 ώρες. Θα σου πει όχι ; Αν είναι ανάγκη θα σου πει όχι δεν το κρατάω ; η θα σου βρει δικαιολογία ; 

Άλλο να μην έχεις κάποιο λόγω απόστασης, δουλειά κλπ και άλλο να είναι δίπλα με ελευ΄θερο χρόνο και να μην θέλει να βοηθήσει. Αν εργαζόταν θα ήξερα πως δεν γίνεται οπότε δεν θα υπήρχε θέμα.
Της τα έχω πει τον τελευταίο καιρό, το πως νιώθω και δεν με ακούει, υπάρχει τοίχος, αλλάζει θέμα και λέει για τον καιρό. Αυτό με νευριάζει περισσότερο. 

Έχει τύχει να την πάρω σε έκτακτη ανάγκη και έλεγε, να τώρα θες; Κανόνισα για καφέ, θα βρέξει, μόλις έφαγα και διάφορες δικαιολογίες οπότε δεν της το ξανα ζήτησα ποτέ. Παίρνω το μωρό παντού μαζί μου και όταν λέω παντού το εννοώ παντού! Ακόμη και για συνέντευξη εργασίας πήγα με το μωρό επάνω στον διευθυντή διότι μου έκλεισαν το ραντεβού ώρα που ο σύζυγος ήταν στη δουλειά. 

On 8/6/2023 at 9:23 ΠΜ, Lenia16 είπε:

Ακριβώς επειδή η πεθερά υπέστη όλα αυτά που λες θα έπρεπε να δείχνει ενσυναίσθηση κ να βοηθά. Ναι, θα έπρεπε να μην περιμένουμε από τους παππούδες να κάνουν μπέιμπι σιτινγκ, όμως ζούμε σε αυτή τη χώρα, με αυτά τα δεδομένα κ κάπως πρέπει να πορευτούμε. Κ επιπλέον, η κοπέλα δεν μίλησε για μπέιμπι σιτινγκ σε καθημερινή βάση αλλά για βοήθεια σε ώρα ανάγκης. Για ενδιαφέρον προς τα παιδιά κ το εγγόνι. Εδώ δε συζητάμε να της μεγαλώσει το παιδί αλλά για το ότι δεν πάει καν να το δει. 

Ο πεθερός φυσικά κ δεν βγαίνει από το κάδρο αλλά, καλώς ή κακώς, οι περισσότεροι άνδρες αυτής της γενιάς δεν ασχολήθηκαν με τα δικά τους παιδιά πόσο μάλλον να ασχοληθούν με τα εγγόνια. Γαλουχήθηκαν με άλλη νοοτροπία κ έμαθαν να τους φέρνει η γυναίκα μέχρι κ το νερό. Δεν δίνω άφεση αλλά σίγουρα ένας 70ρης δεν μπορεί να αλλάξει συνήθειες για μια νύφη κ ένα εγγόνι, τη στιγμή μαλιστα που βλέπει ότι η γυναίκα του (που έχει στο μυαλό του ότι είναι δική της δουλειά) δεν ασχολείται καν.

Να σου πω μια λεπτομέρεια; Ο πεθερός μου είναι 78 ετών ,μεγάλη διαφορά ηλικίας, αυτός μεγάλωσε τα παιδιά, αυτός μαγείρευε αυτός τα καθάριζε, έπλενε κλπ. Τώρα μαθαίνω λεπτομέρειες που δεν γνώριζα και καταλαβαίνω πως δεν υπήρχε περίπτωση να με βοηθήσει ένα άτομο που δεν βοήθησε ποτέ τα ίδια της παιδιά να μεγαλώσουν ούτε την οικογένειά της βοήθησε ποτέ. Σε αυτή τη περίπτωση όχι μόνο νερό δεν φέρνει στα παιδιά ή στον σύζυγο αλλά όλη μέρα κάθεται στον καναπέ και την τηλεόραση και της τα φέρνουν έτοιμα στο χέρι. Τουλάχιστον να υπάρχει αλληλοβοήθεια. 
 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

γραφεις οτι θεωρω αυτονοητο οτι δεν πρεπει να βοηθησει

οχι ακριβως.γραφω οτι οταν κανουμε ενα παιδι δ σκεφτομαστε οτι θα μας βοηθησει καποιος

πρεπει να βασιζομαστε σε μας αυτοι που πηραμε την αποφαση να το κανουμε

δ φανταζομαι να πηρατε την αποφαση με την πεθερα

κ μην πιασουμε παλι τη συζητηση με την ενσυναισθηση.καποιοι δ την εχουν.το διαπιστωσες με τον ασχημο τροπο

κ δ εισαι η μονη.κ δ το λεω σε στυλ,κ αλλοι το κανουν,μην μιλας.αλλα για να δεις οτι δ εισαι μονη

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

18 ώρες πρίν, Banoffee είπε:

Ο πεθερός κοντεύει τα 78 μεγάλη διαφορά ηλικίας, που δεν βλέπει και καλά ο άνθρωπος τι αν περιμένω απο έναν γεράκο που ούτε αυτόν βοηθάει η πεθερά μου; Και μην μου πεις α γι'αυτό η πεθερά δεν σε βοηθάει βοηθάει τον άντρα της! Όλο βόλτες και καφέ είναι, καθόλου δεν νοιάζεται!
Μην τα βλέπεις όλα με σεξιστικά γυαλιά! Ως άνθρωπος δεν προσφέρει ποτέ βοήθεια σε κανέναν, είναι απλά καλοπερασάκιας και άντρας να ήταν το ίδιο θα έλεγα, η βοήθεια δεν είναι γυναικεία ή αντρική υπόθεση!

Επίσης ξέρεις τι έξοδα και έσοδα έχουμε στο ταμείο μας και αν μπορούμε να πάρουμε γυναίκα; Είμαστε κι εμείς που παίρνουμε τον βασικό καθαρό 580 και πληρώνουμε ενοίκιο 400. Δεν έχουμε την πολυτέλεια σε κάθε δυσκολία πόσο μάλλον τώρα που έμεινα άνεργη να πληρώνουμε γυναίκα. Μια μέρα που δεν ήμουν καλά, δεν πήγε πολύ απλά ο σύζυγος στη δουλειά του, τη χρεώθηκε απο την άδειά του! Και όποτε υπάρχει ανάγκη αυτό θα γίνεται.

Όταν είσαι άνθρωπος βοηθάς χωρίς αντάλλαγμα και ανιδιοτελώς, δεν λες α είμαι γυναίκα δεν βοηθάω ή είμαι άντρας δεν βοηθάω, δεν βλέπω φύλα, βλέπω ανθρώπους. Όταν τόσες οργανώσεις βοηθάνε άπορα παιδιά, ορφανά, κακοποιημένες γυναίκες, φτωχές οικογένειες, άτομα με αναπηρίες δεν τους ανάγκασε κανείς, το κάνουν επειδή το θέλουν. Μην τη θεοποιούμε ότι έκανε και επανάσταση τώρα η πεθερά μου και τη στήσουμε και άγαλμα που λίγες μέρες πριν γεννήσω με την κοιλιά στο στόμα της ζήτησα 10 λεπτά βοήθεια και δεν μου την έδωσε. ΝΑ της πούμε και μπράβο που έδειξε χαρακτήρα και έδειξε τον δυναμισμό της! Που στο δρόμο με έβλεπαν και ξένοι έλεγαν να με βοηθήσουν και δεν βοήθησε η ίδια η πεθερά σε τίποτα και θέλεις να μας πεις πως είναι το φυσιολογικό; ΜΑ αυτό είναι απάνθρωπο! Άγνωστο να δεις να έχει μείνει στο δρόμο, θα σταματήσεις να τον βοηθήσεις, να παρεις ένα τηλέφωνο. Τόσο αναίσθητοι πρέπει να γίνουμε όλοι μας;

Η ουσία είναι μία. ΜΕτά απο σχεδόν 20 χρόνια που τη ξέρω, δεν φανταζόμουν πως θα ήταν τόσο ψυχρή σε τόσο δύσκολες στιγμές. Είχα προσδοκίες, επένδυσα λάθος. ΠΛέον το συνειδητοποιώ και νιώθω καλύτερα, αλλά σε παρακαλώ μην μου τα μπλέκεις με φύλα άντρες και γυναίκες. 
Αν αύριο έρθει το παιδί σου να σου ζητήσει μια βοήθεια ή μια στήριξη πχ ψυχολογική [ως θα του απαντήσεις; Α όλα απο εμένα τα περιμένετε; Πήγαινε σε σύμβουλο ψυχικής υγείας;" Δεν βοηθάς ποτέ κανέναν επειδή είσαι γυναίκα και σκέφτεσαι πως η οικογένειά σου σε εκμεταλεύεται και ότι σε έχει εντάξει στο ρόλο της μάνας-δούλας; Όταν το παιδί σου είναι άρρωστο σε ποιόν θα τρέξει στον γείτονα ή θα σου πει "άσε μάνα το'χω, μη με βοηθάς, ούτε π[οτήρι νερό μη μου φέρεις διότι η κοινωνία σου έχει φορέσει τον ρόλο της μάνας που πρέπει να είσαι εκεί; ΚΑι αν το πεις στους άλλους θα σου πούνε μπράβο που δεν βοήθησες διότι δεν είσαι υποχρεωμένη;

Η μάνα δεν είναι ρόλος που της έδωσαν, νιώθει μάνα! Αν δεν νιώθει, πολύ απλά ίσως δεν ήταν για οικογένεια και παιδιά.
 

Άλλο να μην έχεις κάποιο λόγω απόστασης, δουλειά κλπ και άλλο να είναι δίπλα με ελευ΄θερο χρόνο και να μην θέλει να βοηθήσει. Αν εργαζόταν θα ήξερα πως δεν γίνεται οπότε δεν θα υπήρχε θέμα.
Της τα έχω πει τον τελευταίο καιρό, το πως νιώθω και δεν με ακούει, υπάρχει τοίχος, αλλάζει θέμα και λέει για τον καιρό. Αυτό με νευριάζει περισσότερο. 

Έχει τύχει να την πάρω σε έκτακτη ανάγκη και έλεγε, να τώρα θες; Κανόνισα για καφέ, θα βρέξει, μόλις έφαγα και διάφορες δικαιολογίες οπότε δεν της το ξανα ζήτησα ποτέ. Παίρνω το μωρό παντού μαζί μου και όταν λέω παντού το εννοώ παντού! Ακόμη και για συνέντευξη εργασίας πήγα με το μωρό επάνω στον διευθυντή διότι μου έκλεισαν το ραντεβού ώρα που ο σύζυγος ήταν στη δουλειά. 

Να σου πω μια λεπτομέρεια; Ο πεθερός μου είναι 78 ετών ,μεγάλη διαφορά ηλικίας, αυτός μεγάλωσε τα παιδιά, αυτός μαγείρευε αυτός τα καθάριζε, έπλενε κλπ. Τώρα μαθαίνω λεπτομέρειες που δεν γνώριζα και καταλαβαίνω πως δεν υπήρχε περίπτωση να με βοηθήσει ένα άτομο που δεν βοήθησε ποτέ τα ίδια της παιδιά να μεγαλώσουν ούτε την οικογένειά της βοήθησε ποτέ. Σε αυτή τη περίπτωση όχι μόνο νερό δεν φέρνει στα παιδιά ή στον σύζυγο αλλά όλη μέρα κάθεται στον καναπέ και την τηλεόραση και της τα φέρνουν έτοιμα στο χέρι. Τουλάχιστον να υπάρχει αλληλοβοήθεια. 
 

Από αυτά που γράφεις φαίνεται ότι σου έχει δώσει να καταλάβεις ότι δεν πρόκειται να σε βοηθάει με το παιδί ..ούτε καν σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Δείχνει έναν άνθρωπο γενικά αδιάφορο όχι μόνο για το εγγόνι αλλά και γενικά για τους γύρο του. Εγώ στην θέση σου θα έκανα το εξής..όσο και αν είχα πικραθεί με την συμπεριφορά της θα το αφηνα πίσω μου και θα ξεκίναγα από την αρχή την σχέση μου με το συγκεκριμένο άτομο χωρίς προσδοκίες και χωρίς να περιμένω το παραμικρό. Δεν θα την ξανά υπολόγιζα ούτε σε έκτακτες ανάγκες και θα κουβάλαγα το παιδί μαζί μου. Είναι πολύ δύσκολο το ξέρω σε νιώθω. Ξεκίνησα και εγώ δουλειά σε οικογενειακή επιχείρηση ..δεν έχω που να αφήνω τα παιδιά… τα κουβαλάω μαζί μου. Βασίσουμε στις δυνάμεις σου και στου άντρα σου. Μην προσπαθείς να την αλλάξεις και απόδέξου ότι αυτος είναι ο ρόλος που θέλει να έχει στην ζωή σας ..το μια φορά την εβδομάδα να πας για ένα καφέ. Δεν μπορείς κάποια εβδομάδα να πας ; Δεν πας! Όπως δεν θέλει εκείνη να είναι υποχρεωμένη να έρθει η να κρατήσει μια ώρα το παιδί, έτσι δεν είσαι κ εσυ υποχρεωμένη να πας. Αλλά εγώ στην θέση σου τουλάχιστον ανα δυο εβδομάδες θα πήγαινα. Δεν θα το έκανα για εκείνη ..θα το έκανα για το παιδί μου. Για να μάθει λίγο τι θα πει αγάπη διαφορετική ..αγάπη απο μια γιαγιά. Μια έχει και το παιδακι σου γιαγιά ..προσπάθησε να κρατήσεις την επαφή …έστω και αυτό το λίγο. Κάνε το και για εσένα ..για την ψυχική σου υγεία. Δέξου την κατάσταση και το τι άνθρωπος είναι και προχώρα χωρίς να την υπολογίσεις κάπου.  

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Έχω παρακολουθήσει τη συζήτηση με ενδιαφέρον καθώς είμαστε παρόμοια περίπτωση. Το πιο σημαντικό δώρο που μπορείς αυτή τη στιγμή να κάνεις στον εαυτό σου είναι να αποδεχθείς την κατάσταση, όπως σου έχουν απαντήσει ήδη τα κορίτσια. Συμβιβάσου, πάρε το ως δεδομένο. Και γενικά. Μην περιμένεις τίποτα από κανέναν. Μη βασίζεσαι πουθενά. Πορευσου σε αυτό το δύσκολο αλλά όμορφο ταξίδι της μητρότητας μαζί με τον σύζυγο και το παιδί σου. 

Έζησα την απογοήτευση από τις ίδιες τις αδερφές μου. Που δεν κατάλαβαν ποτέ τις ανάγκες μου. Έχω κι εγώ ένα παιδάκι 14 μηνών και έχω χάσει και τους δύο γονείς μου. Η πεθερά μου θέλει να εμπλέκεται, αλλά μου είναι έτσι κι αλλιώς άνθρωπος αντιπαθής που με έχει πληγώσει βαθιά και δεν θέλω να έχει μερίδιο στην ανατροφή του παιδιού μου. Αν της δώσεις λίγο χώρο, θα απλωθεί και δεν το θέλω. Έχω ζοριστεί απίστευτα ψυχολογικά και σωματικά αυτούς τους μήνες, νιώθω τις ευθύνες σαν ένα τεράστιο βράχο στην πλάτη μου, αλλά τουλάχιστον έχω την ηρεμία μου. Ούτε κι εγώ δουλεύω, ούτε την οικονομικη δυνατότητα έχουμε, ώστε να προσλάβουμε κάποια κοπέλα για βοήθεια. Καταστρωνουμε τα πάντα με τον σύζυγο, για να πάμε σούπερ μάρκετ, γιατρό, για να γίνουν οι δουλειές στο σπίτι. Με τόση κούραση δυστυχώς δεν έχουμε κοινωνική ζωή. Κάνουμε υπομονή μέχρι να μεγαλώσει λίγο ο μικρός  και να πάει στο σχολείο ή να κάνουμε οι τρεις μας κάποια πράγματα. Ούτε για ψυχολογική υποστήριξη έχω την οικονομική δυνατότητα. Πριν γεννήσω με είχαν βοηθήσει κάποια βιβλία και βιντεάκια αυτοβοηθειας στο διαδίκτυο. Έτσι το πήρα απόφαση ότι μόνη μου θα σταθώ και μόνη μου θα προχωρήσω. Και ένιωσα τόσο δυνατή και περήφανη. Πέφτω βέβαια πολύ συχνά, η κούραση δεν βοηθάει, θέλω να κάνω πολλά πράγματα και για τον εαυτό μου, αλλά δεν μπορώ. Το παιδί φέρνει χαρά αλλά και ανατρέπει όλη την προηγούμενη ζωή. Νιώθω κι εγώ εγκλωβισμένη, παγιδευμένη μέσα σε ένα σωρό από ευθύνες. Αλλά κάνω υπομονή. Θα τα καταφέρουμε θα δεις. Μεγαλώνουν τόσο γρήγορα και σιγά σιγά θα φτιάξει η κατάσταση. Ως τότε ας μη χάνουμε αυτές τις πολύτιμες στιγμές με τα παιδάκια μας και ας μην αφήνουμε χώρο μέσα μας για ανθρώπους και καταστάσεις που μας στενοχωρουν. 

  • Thanks 1
Link to comment
Share on other sites

18 hours ago, RedVelvet said:

 Ούτε για ψυχολογική υποστήριξη έχω την οικονομική δυνατότητα.

Πολλοί δήμοι πλέον έχουν κέντρα υποστήριξης, παρέχουν υπηρεσίες χωρίς κάποια χρέωση . Αν έχεις χρόνο μπορείς να ψάξεις αν ο δήμος σας υποστηρίζει κάτι τέτοιο .

Το αναφέρω επειδή πολλοί δεν γνωρίζουν πως υπάρχει αυτή η δυνατότητα.  Το να φροντίσεις την ψυχική σου υγειά μόνο καλό θα σου κάνει.

Να σας ζήσει το μωράκι.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.
Note: Your post will require moderator approval before it will be visible.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Create New...