Αδιάφορη γιαγιά ενός και μοναδικού εγγονιού!

[Banoffee]

Καλησπέρα. Το παιδάκι μου είναι 15 μηνών περίπου. Η μητέρα μου δεν ζει, μόνο ο πατέρας μου 66 χρονών και να είναι καλά μόνο αυτός με βοηθάει όσο μπορεί καθώς έχει θέματα υγείας. ΚΡατάεςι μια ωρίτσα το μωρό μέχρι να μαγειρέψω γιατί πλέον τρέχει και περιάζει τα πάντα. Η πεθερά μου 63 ετών. έχει βγει εδώ και μία δεκαετία στη σύνταξη. Δεν με βοήθησε ποτέ! Ούτε στην εγκυμοσύνη ούτε σε κάποια στιγμή ανάγκης που είχα! Πέρασα πολύ δύσκολες στιγμές μόνη μου με το παιδί καθώς ο σύζυγος στη δουλειά. Κ¨αποιες μέρες με έπιανε ίλιγγος με αποτέλεσμα να γυρίζουν όλα και να κάνω υπεράνθρωπη προσπάθεια να μην πέσω μαζί με το παιδί. Ζήτησα ευγενικά βοήθεια αλλά η πεθερά μου δεν θέλει τέτοιες ευθύνες. Θέλει να βγαίνει βόλτες με φίλες και για καφέ! Οκ δικαίωμά της αφού αυτό θέλει! Πηγαίναμε μια φορά τη βδομάδα με το παιδί και το έβλεπαν. Η πεθερά μου έχει να έρθει σπίτι απο τον Δεκέμβριο του 2022. ΤΗς έλεγα πολές φορές να έρθει όποτε θέλει να βλέπει και το παιδί αλλά δεν ήρθε. ΜΑς έπαιρνε τηλέφωνο πάντα και έλεγε γιατί δεν πήγαμε αν κάποια βδομάδα δεν πηγαίναμε. Έφτασε 15 μηνών και είμαι υπερήφανη που κατάφερα ΤΕΛΕΙΩΣ μόνη μου, στα δίσκολα, ακόμη με πυρετό και αδιαθεσίες να φροντίσω το παιδάκι μου! Πλέον νιώθω πως πατάω γερά στα πόδια μου και νιώθω πως τα δύσκολα τα πέρασα. 
Πριν 4 εβδομάδες κάναμε την βάπτιση τυο παιδιού. Η πεθερά μου απλά σαν επισκέπτρια. ΘΑ μου πείτε δεν σε βοήθησε ποτέ ούτε στην εγκυμοσύνη ούτε 15 μήνες τώρα, θα σε βοηθούσε στη βάπτιση; Ε περίμενα τουλάχιστον να προσφερθεί τουλάχιστον να κρατάει τα δώρα, κάτι. Ούτε αυτό έκανε. Έβαλα τον πατέρα μου απο πίσω και του τα φόρτωνα. Σε μια φίλη έδωσα την τσάντα μου. Δεν έχω άλλους κοντινούς συγγενείς γυναίκες δυστυχώς, ούτε αδερφή θείες κλπ. Την ώρα που ντύναμε το παιδί, είπε ο παπάς να πάνε γυναίκες μαζί με τη μαμά εμένα δηλαδή. Ήταν ακριβώς δίπλα μου και δεν έκανε κίνηση ούτε ρώτησε αν θέλω βοήθεια. Φώναξα τον σύζυγο και με βοήθησε αυτός να βγάλουμε, βάλουμε ρουχαλάκια απο βαλίτσα κλπ. ΜΕτά την βά[τιση σηκώθηκε και πήγε στο κέντρο πρώτη απ'όλους χωρίς να ρωτήσει αν θέλουμε κάποια βοήθεια. Άφησα την τσάντα μου σε μια φίλη και αυτή την έδωσε στην πεθερά μου ως "καταλληλότερη" που να το ήξερε. Είχαμε τα κλειδιά του αυτοκινήτου και μείναμε στην εκκλησία μισή ώρα μόνοι μας με το μωρό κάτω απο τον ήλιο καθώς την περιμέναμε να επιστρέψει η πεθερά μου που έφυγε πρώτη απροειδοποίητα.
Πολλοί στην βάπτιση μου είπανε πως κάτι δεν πάει καλά με την πεθερά μου. Τους χτύπησε άσχημα που δεν ήταν πουθενά να βοηθήσει καθώς το μωρό δεν έχει άλλη γιαγιά. 
Λοιπόν απο εκείνη τη μέρα, ενώ έκανα το κορόιδιο και έδινα τόπο στην οργή είπα τέλος! Θέλει να έχει μόνο δικαιώματα, να βλέπει το παιδί και να της το πηγαίνω εγώ. Ε όχι, υπάρχουν και υποχρεώσεις. Δεν γίνεται μόνο να παίρνεις και να μην προσφέρεις ποτέ τίποτα! Για δυο βδομάδες δεν πήρε τηλέφωνο να ρωτήσει τι κάνουμε, πως είναι το παιδί. ΜΕτά απο 15 μέρες με πήρε τηλέφωνο και είπε γιατί δεν πήγαμε απο το σπίτι της. Της είπα πως δεν υπάρχει χρόνος και αν λίγος μου περισσέψει πρέπει να κάνω κάποιες δουλειές να μαγειρέψω να ξεκουραστώ κλπ. Πέρασαν άλλες δύο βδομάδες και περίμενα αν θα φιλοτιμηθεί να πει "θέλω να έρθω να δω το εγγόνι μου"! Τίποτα! Έχω ξενερώσει τόσο πολύ, που πλέον συμφωνήσαμε με τον σύζυγο να μην ξανα πάμε. Μου είπε και ο ίδιος πως η συμπεριφορά της είναι απαράδεκτη και αφού δεν νοιάζονται, (ο πεθερός μου είναι γενικά αδιάφορος), είπαμε πως δεν θα ξανα πάμε. Αν θέλουν ας έρθουν σπίτι 1χλμ απόσταση είναι το σπίτι μας καταλαβαίνετε για πόσο μικρή απόσταση;. Με τα πόδια σε 15 λεπτά είναι σπίτι μας.
Πλέον όμως δεν περιμένω τίποτα, όσο δεν έρχονται και αδιαφορούν τόσο πιο πολύ σκληραίνει η στάση μου! Έριξα τόσο κλάμα με όλη αυτή την ιστορία που νιώθω πως το δάκρυ έγινε πέτρα και πλέον δεν με αγγίζει τίποτα! 
Συγγνώμη για το τεράστιο σεντόνι, ήθελα κάπου να τα πω! 

[kotsifikos]

Καλημέρα και καλό μήνα!

 

Λίγο πολύ όσες είμαστε εδώ μόνες μας τα καταφέρνουμε, και εδώ που τα λέμε αυτό είναι το σύνηθες. Οι περισσότερες από εμάς τρέχουμε με σπίτι / δουλεία / παιδί ,  το ίδιο κάνουν και οι μπαμπάδες  ( ευτυχώς πλέον έχουν αλλάξει τα πράγματα και οι περισσότεροι συμμετέχουν ενεργά).

Η οικογένεια σας αποτελείται από εσένα τον άντρα σου και το παιδί σας.

Έχεις πει πολλές φορές για την πεθερά που δεν βοηθάει σε τίποτα, δεν λες όμως ο σύζυγος σου τι κάνει? Εφόσον ζορίζεσαι όσο λες  θα πρέπει και εκείνος να προσφέρει στα πρακτικά. Βρείτε ένα πρόγραμμα που θα λειτουργεί και για τους δύο σας ώστε να μη περιμένεις βοήθεια από την γιαγιά.

Έχεις ανοίξει και άλλες φορές θέματα με την πεθερά σου που δεν σε βοηθάει, είτε στην εγκυμοσύνη, είτε μετά την γέννα, είτε τώρα με την βάπτιση, και θα πω ότι και τις άλλες φορές. Δηλαδή, δεν είναι υποχρεωμένη να κάνει όσα εσύ ζητάς, αυτό ίσως πρέπει κάποια στιγμή να το δεχθεί και να σταματήσεις να έχεις προσδοκίες.

[λουκουμαδάκι]

9 ώρες πρίν, Banoffee είπε:

Καλησπέρα. Το παιδάκι μου είναι 15 μηνών περίπου. Η μητέρα μου δεν ζει, μόνο ο πατέρας μου 66 χρονών και να είναι καλά μόνο αυτός με βοηθάει όσο μπορεί καθώς έχει θέματα υγείας. ΚΡατάεςι μια ωρίτσα το μωρό μέχρι να μαγειρέψω γιατί πλέον τρέχει και περιάζει τα πάντα. Η πεθερά μου 63 ετών. έχει βγει εδώ και μία δεκαετία στη σύνταξη. Δεν με βοήθησε ποτέ! Ούτε στην εγκυμοσύνη ούτε σε κάποια στιγμή ανάγκης που είχα! Πέρασα πολύ δύσκολες στιγμές μόνη μου με το παιδί καθώς ο σύζυγος στη δουλειά. Κ¨αποιες μέρες με έπιανε ίλιγγος με αποτέλεσμα να γυρίζουν όλα και να κάνω υπεράνθρωπη προσπάθεια να μην πέσω μαζί με το παιδί. Ζήτησα ευγενικά βοήθεια αλλά η πεθερά μου δεν θέλει τέτοιες ευθύνες. Θέλει να βγαίνει βόλτες με φίλες και για καφέ! Οκ δικαίωμά της αφού αυτό θέλει! Πηγαίναμε μια φορά τη βδομάδα με το παιδί και το έβλεπαν. Η πεθερά μου έχει να έρθει σπίτι απο τον Δεκέμβριο του 2022. ΤΗς έλεγα πολές φορές να έρθει όποτε θέλει να βλέπει και το παιδί αλλά δεν ήρθε. ΜΑς έπαιρνε τηλέφωνο πάντα και έλεγε γιατί δεν πήγαμε αν κάποια βδομάδα δεν πηγαίναμε. Έφτασε 15 μηνών και είμαι υπερήφανη που κατάφερα ΤΕΛΕΙΩΣ μόνη μου, στα δίσκολα, ακόμη με πυρετό και αδιαθεσίες να φροντίσω το παιδάκι μου! Πλέον νιώθω πως πατάω γερά στα πόδια μου και νιώθω πως τα δύσκολα τα πέρασα. 
Πριν 4 εβδομάδες κάναμε την βάπτιση τυο παιδιού. Η πεθερά μου απλά σαν επισκέπτρια. ΘΑ μου πείτε δεν σε βοήθησε ποτέ ούτε στην εγκυμοσύνη ούτε 15 μήνες τώρα, θα σε βοηθούσε στη βάπτιση; Ε περίμενα τουλάχιστον να προσφερθεί τουλάχιστον να κρατάει τα δώρα, κάτι. Ούτε αυτό έκανε. Έβαλα τον πατέρα μου απο πίσω και του τα φόρτωνα. Σε μια φίλη έδωσα την τσάντα μου. Δεν έχω άλλους κοντινούς συγγενείς γυναίκες δυστυχώς, ούτε αδερφή θείες κλπ. Την ώρα που ντύναμε το παιδί, είπε ο παπάς να πάνε γυναίκες μαζί με τη μαμά εμένα δηλαδή. Ήταν ακριβώς δίπλα μου και δεν έκανε κίνηση ούτε ρώτησε αν θέλω βοήθεια. Φώναξα τον σύζυγο και με βοήθησε αυτός να βγάλουμε, βάλουμε ρουχαλάκια απο βαλίτσα κλπ. ΜΕτά την βά[τιση σηκώθηκε και πήγε στο κέντρο πρώτη απ'όλους χωρίς να ρωτήσει αν θέλουμε κάποια βοήθεια. Άφησα την τσάντα μου σε μια φίλη και αυτή την έδωσε στην πεθερά μου ως "καταλληλότερη" που να το ήξερε. Είχαμε τα κλειδιά του αυτοκινήτου και μείναμε στην εκκλησία μισή ώρα μόνοι μας με το μωρό κάτω απο τον ήλιο καθώς την περιμέναμε να επιστρέψει η πεθερά μου που έφυγε πρώτη απροειδοποίητα.
Πολλοί στην βάπτιση μου είπανε πως κάτι δεν πάει καλά με την πεθερά μου. Τους χτύπησε άσχημα που δεν ήταν πουθενά να βοηθήσει καθώς το μωρό δεν έχει άλλη γιαγιά. 
Λοιπόν απο εκείνη τη μέρα, ενώ έκανα το κορόιδιο και έδινα τόπο στην οργή είπα τέλος! Θέλει να έχει μόνο δικαιώματα, να βλέπει το παιδί και να της το πηγαίνω εγώ. Ε όχι, υπάρχουν και υποχρεώσεις. Δεν γίνεται μόνο να παίρνεις και να μην προσφέρεις ποτέ τίποτα! Για δυο βδομάδες δεν πήρε τηλέφωνο να ρωτήσει τι κάνουμε, πως είναι το παιδί. ΜΕτά απο 15 μέρες με πήρε τηλέφωνο και είπε γιατί δεν πήγαμε απο το σπίτι της. Της είπα πως δεν υπάρχει χρόνος και αν λίγος μου περισσέψει πρέπει να κάνω κάποιες δουλειές να μαγειρέψω να ξεκουραστώ κλπ. Πέρασαν άλλες δύο βδομάδες και περίμενα αν θα φιλοτιμηθεί να πει "θέλω να έρθω να δω το εγγόνι μου"! Τίποτα! Έχω ξενερώσει τόσο πολύ, που πλέον συμφωνήσαμε με τον σύζυγο να μην ξανα πάμε. Μου είπε και ο ίδιος πως η συμπεριφορά της είναι απαράδεκτη και αφού δεν νοιάζονται, (ο πεθερός μου είναι γενικά αδιάφορος), είπαμε πως δεν θα ξανα πάμε. Αν θέλουν ας έρθουν σπίτι 1χλμ απόσταση είναι το σπίτι μας καταλαβαίνετε για πόσο μικρή απόσταση;. Με τα πόδια σε 15 λεπτά είναι σπίτι μας.
Πλέον όμως δεν περιμένω τίποτα, όσο δεν έρχονται και αδιαφορούν τόσο πιο πολύ σκληραίνει η στάση μου! Έριξα τόσο κλάμα με όλη αυτή την ιστορία που νιώθω πως το δάκρυ έγινε πέτρα και πλέον δεν με αγγίζει τίποτα! 
Συγγνώμη για το τεράστιο σεντόνι, ήθελα κάπου να τα πω! 

Καλημέρα! Θα στα γράψω όπως θα τα έλεγα σε μια φίλη μου που θα με ένοιαζε όντως να απαλλαγεί από αυτά που την βαραίνουν και όχι να ρίξω λάδι στη φωτιά ή να 'βοηθήσω' ώστε να διαιωνίζεται μια κατάσταση. Η απάντηση μου στηρίζεται μόνο σε όσα έχεις γράψει χωρίς να σε ξέρω χωρίς να την ξέρω χωρίς να ξέρω πως συμπεριφέρεσαι από την γνωριμία σας χωρίς να ξέρω τι σχέση έχεις επιδιώξει να έχεις με την πεθερά σου.

Η γυναίκα είναι 63 ετών. Δεν μπορείς να απαιτείς από έναν άνθρωπο τέτοιας ηλικίας (και εν γένει από κανέναν) να κάνει αυτά που φαντάζεσαι/απαιτείς/θέλεις αν δεν τα θέλει. Δεν δίνουμε ρόλους στους ανθρώπους από μόνοι μας και περιμένουμε να παίξουν στην παράσταση μας. 

Έχει δείξει ότι δεν προτίθεται να εμπλακεί στην ανατροφή του παιδιού εδώ και δύο χρόνια αν βάλω μέσα και την εγκυμοσύνη. Δεν την ξέρω δεν ξέρω τον λόγο αλλά αυτό είναι το δεδομένο. Αυτό που βλέπω είναι ότι θεωρείς ότι η απουσία της ευθύνεται για το τι περνάς εσύ στο σπίτι σου και στην οικογένεια σου. Η απουσία. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος που δεν μπλέκεται δεν ανακατεύεται δεν έχει επαφή να ευθύνεται για τα τόσα σου δάκρυα και νεύρα και εκνευρισμό; Στη βοήθεια; Εκεί καταλήγουμε; Την θεωρείς a priori βοηθό ανατροφής; 

Δεν ξέρω πως περνάς μέσα στο σπίτι σου. Δεν ξέρω αν έχεις προσπαθήσει να βρεις πρακτικές λύσεις για την κούραση σου.  Όταν αποσυμπιέσεις την δική σου κούραση με βοήθεια από το σύζυγο ή κάποιας κυρίας πιστεύω ότι θα βρεις τον εαυτό σου πέρα από την πεθερά και θα σταματήσει το δράμα. 

Η θέση της είναι αυτή, η στάση της είναι αυτή, το δέχεσαι και συνεχίζεις τη ζωή σου. Και όταν βγάλεις από το μυαλό σου την εξίσωση δικαιώματα/υποχρεώσεις θα απελευθερωθείς. 

 

Υ.γ. Για το σκηνικό με την τσάντα σορυ αλλά 'φταίει' η φίλη. Η μάλλον δε φταίει κανένας ήταν μια κακή συνεννόηση. 

 

[Yovanna]

9 hours ago, Banoffee said:

Καλησπέρα. Το παιδάκι μου είναι 15 μηνών περίπου. Η μητέρα μου δεν ζει, μόνο ο πατέρας μου 66 χρονών και να είναι καλά μόνο αυτός με βοηθάει όσο μπορεί καθώς έχει θέματα υγείας. ΚΡατάεςι μια ωρίτσα το μωρό μέχρι να μαγειρέψω γιατί πλέον τρέχει και περιάζει τα πάντα. Η πεθερά μου 63 ετών. έχει βγει εδώ και μία δεκαετία στη σύνταξη. Δεν με βοήθησε ποτέ! Ούτε στην εγκυμοσύνη ούτε σε κάποια στιγμή ανάγκης που είχα! Πέρασα πολύ δύσκολες στιγμές μόνη μου με το παιδί καθώς ο σύζυγος στη δουλειά. Κ¨αποιες μέρες με έπιανε ίλιγγος με αποτέλεσμα να γυρίζουν όλα και να κάνω υπεράνθρωπη προσπάθεια να μην πέσω μαζί με το παιδί. Ζήτησα ευγενικά βοήθεια αλλά η πεθερά μου δεν θέλει τέτοιες ευθύνες. Θέλει να βγαίνει βόλτες με φίλες και για καφέ! Οκ δικαίωμά της αφού αυτό θέλει! Πηγαίναμε μια φορά τη βδομάδα με το παιδί και το έβλεπαν. Η πεθερά μου έχει να έρθει σπίτι απο τον Δεκέμβριο του 2022. ΤΗς έλεγα πολές φορές να έρθει όποτε θέλει να βλέπει και το παιδί αλλά δεν ήρθε. ΜΑς έπαιρνε τηλέφωνο πάντα και έλεγε γιατί δεν πήγαμε αν κάποια βδομάδα δεν πηγαίναμε. Έφτασε 15 μηνών και είμαι υπερήφανη που κατάφερα ΤΕΛΕΙΩΣ μόνη μου, στα δίσκολα, ακόμη με πυρετό και αδιαθεσίες να φροντίσω το παιδάκι μου! Πλέον νιώθω πως πατάω γερά στα πόδια μου και νιώθω πως τα δύσκολα τα πέρασα. 
Πριν 4 εβδομάδες κάναμε την βάπτιση τυο παιδιού. Η πεθερά μου απλά σαν επισκέπτρια. ΘΑ μου πείτε δεν σε βοήθησε ποτέ ούτε στην εγκυμοσύνη ούτε 15 μήνες τώρα, θα σε βοηθούσε στη βάπτιση; Ε περίμενα τουλάχιστον να προσφερθεί τουλάχιστον να κρατάει τα δώρα, κάτι. Ούτε αυτό έκανε. Έβαλα τον πατέρα μου απο πίσω και του τα φόρτωνα. Σε μια φίλη έδωσα την τσάντα μου. Δεν έχω άλλους κοντινούς συγγενείς γυναίκες δυστυχώς, ούτε αδερφή θείες κλπ. Την ώρα που ντύναμε το παιδί, είπε ο παπάς να πάνε γυναίκες μαζί με τη μαμά εμένα δηλαδή. Ήταν ακριβώς δίπλα μου και δεν έκανε κίνηση ούτε ρώτησε αν θέλω βοήθεια. Φώναξα τον σύζυγο και με βοήθησε αυτός να βγάλουμε, βάλουμε ρουχαλάκια απο βαλίτσα κλπ. ΜΕτά την βά[τιση σηκώθηκε και πήγε στο κέντρο πρώτη απ'όλους χωρίς να ρωτήσει αν θέλουμε κάποια βοήθεια. Άφησα την τσάντα μου σε μια φίλη και αυτή την έδωσε στην πεθερά μου ως "καταλληλότερη" που να το ήξερε. Είχαμε τα κλειδιά του αυτοκινήτου και μείναμε στην εκκλησία μισή ώρα μόνοι μας με το μωρό κάτω απο τον ήλιο καθώς την περιμέναμε να επιστρέψει η πεθερά μου που έφυγε πρώτη απροειδοποίητα.
Πολλοί στην βάπτιση μου είπανε πως κάτι δεν πάει καλά με την πεθερά μου. Τους χτύπησε άσχημα που δεν ήταν πουθενά να βοηθήσει καθώς το μωρό δεν έχει άλλη γιαγιά. 
Λοιπόν απο εκείνη τη μέρα, ενώ έκανα το κορόιδιο και έδινα τόπο στην οργή είπα τέλος! Θέλει να έχει μόνο δικαιώματα, να βλέπει το παιδί και να της το πηγαίνω εγώ. Ε όχι, υπάρχουν και υποχρεώσεις. Δεν γίνεται μόνο να παίρνεις και να μην προσφέρεις ποτέ τίποτα! Για δυο βδομάδες δεν πήρε τηλέφωνο να ρωτήσει τι κάνουμε, πως είναι το παιδί. ΜΕτά απο 15 μέρες με πήρε τηλέφωνο και είπε γιατί δεν πήγαμε απο το σπίτι της. Της είπα πως δεν υπάρχει χρόνος και αν λίγος μου περισσέψει πρέπει να κάνω κάποιες δουλειές να μαγειρέψω να ξεκουραστώ κλπ. Πέρασαν άλλες δύο βδομάδες και περίμενα αν θα φιλοτιμηθεί να πει "θέλω να έρθω να δω το εγγόνι μου"! Τίποτα! Έχω ξενερώσει τόσο πολύ, που πλέον συμφωνήσαμε με τον σύζυγο να μην ξανα πάμε. Μου είπε και ο ίδιος πως η συμπεριφορά της είναι απαράδεκτη και αφού δεν νοιάζονται, (ο πεθερός μου είναι γενικά αδιάφορος), είπαμε πως δεν θα ξανα πάμε. Αν θέλουν ας έρθουν σπίτι 1χλμ απόσταση είναι το σπίτι μας καταλαβαίνετε για πόσο μικρή απόσταση;. Με τα πόδια σε 15 λεπτά είναι σπίτι μας.
Πλέον όμως δεν περιμένω τίποτα, όσο δεν έρχονται και αδιαφορούν τόσο πιο πολύ σκληραίνει η στάση μου! Έριξα τόσο κλάμα με όλη αυτή την ιστορία που νιώθω πως το δάκρυ έγινε πέτρα και πλέον δεν με αγγίζει τίποτα! 
Συγγνώμη για το τεράστιο σεντόνι, ήθελα κάπου να τα πω! 

Μπράβο σου που τα έχετε καταφέρει μόνοι σας ως τώρα. Ξέρω πως δεν είναι εύκολο και καταλαβαίνω το παράπονο σου και έχεις δίκιο. Είμαι σίγουρη πως ακούς στον περίγυρο σου πόσο βοηθάνε οι άλλες γιαγιάδες και οι παππούδες και στενοχωριέσαι. Λογικό, όμως για σένα και μόνο , αποδέξου την κατάσταση για να μην απογοητεύεσαι άλλο. Είναι πολύ καλό το ότι ο σύζυγος σε στηρίζει σε αυτό (σκέψου να ήταν "η μανούλα μου" κτλ). Επίσης δεν έχεις απολύτως καμία υποχρέωση να συμπεριλάβεις στην οικογένεια σου έναν τέτοιον  άνθρωπο και σίγουρα δεν έχεις την παραμικρή υποχρέωση απέναντι της. Και σίγουρα δεν έχει κανένα δικαίωμα. Μήπως στη βάφτιση ήταν με μούτρα λόγω  ονόματος? Προσωπικά, εάν ήθελε να έρχεται εκείνη να βλέπει το παιδί, δεν θα αρνιόμουν (θα κανόνιζα εγώ όμως αν και πότε με βολεύει να έρθει), αλλά τίποτα περισσότερο. Ό,τι σπέρνει θα θερίσει. Εσύ όμως μη χαλιέσαι για εκείνη. Να χαίρεσαι το παιδάκι σου

[Mamaloulou]

Εγώ πάντως στην θέση σου θα ήμουνα πολύ χαρούμενη αν η πεθερά μου είχε αυτήν την στάση χαχαχαχαχα. Δικαίωμα της να κάνει ότι θέλει,δεν θέλει να ανακατεύεται δεν θέλει να έχει υποχρεώσεις δεν θέλει να δει το παιδί,δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι'αυτό,το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να μην ασχολείσαι με τέτοια ανούσια πράματα.Όι περισσότεροι που ξερω οι οποίοι έχουνε παιδιά μόνοι τους τα μεγαλώνουνε χωρίς βοήθεια από παππούδες γιαγιάδες. Για να μην νομίζεις πως μιλάω εκ του ασφαλούς να σου πω πως εχω ενα γιο 4 χρονών που λόγο δουλειάς τον μεγαλώνω μόνη με τον σύζυγό χωρίς καμία απολύτως βοήθεια.Όπης επισεις στην βάφτιση ο μόνος που με βοήθησε ήτανε ο σύζυγος μου και η κουμπάρα μου,ήτανε η μέρα μας δεν ανακατεύτηκε ούτε μαμά ούτε πεθερά και καλή πραξανε.

[Yovanna]

6 minutes ago, Mamaloulou said:

Εγώ πάντως στην θέση σου θα ήμουνα πολύ χαρούμενη αν η πεθερά μου είχε αυτήν την στάση χαχαχαχαχα. Δικαίωμα της να κάνει ότι θέλει,δεν θέλει να ανακατεύεται δεν θέλει να έχει υποχρεώσεις δεν θέλει να δει το παιδί,δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι'αυτό,το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να μην ασχολείσαι με τέτοια ανούσια πράματα.Όι περισσότεροι που ξερω οι οποίοι έχουνε παιδιά μόνοι τους τα μεγαλώνουνε χωρίς βοήθεια από παππούδες γιαγιάδες. Για να μην νομίζεις πως μιλάω εκ του ασφαλούς να σου πω πως εχω ενα γιο 4 χρονών που λόγο δουλειάς τον μεγαλώνω μόνη με τον σύζυγό χωρίς καμία απολύτως βοήθεια.Όπης επισεις στην βάφτιση ο μόνος που με βοήθησε ήτανε ο σύζυγος μου και η κουμπάρα μου,ήτανε η μέρα μας δεν ανακατεύτηκε ούτε μαμά ούτε πεθερά και καλή πραξανε.

Εγώ πάντως ελάχιστους ξέρω που δεν τους βοηθάνε οι παππουδογιαγιάδες. Ακόμη και όσοι λένε δεν έχουν βοήθεια, μια χαρά τους κρατάνε τα παιδιά για να βγούν, τα παίρνουν το καλοκαίρι στα εξοχικά, είναι εκέι έστω για μια ώρα ανάγκης. Η θεματοθέτρια δεν έχει ούτε αυτό. Η γιαγιά όχι μόνο δεν βοηθάει αλλά δεν δείχνει να νοιάζεται καν. Προσωπικά μπορώ να κατανοήσω το παράπονο αλλά και τη δυσκολία του να μην έχεις κανέναν για μια ώρα ανάγκης (και όχι δεν είναι το σύνηθες αυτό). Όμως όσο πιο γρήγορα το αποδεχτείς και δεν έχεις προσδοκίες τόσο καλύτερα για όλους.

[kotsifikos]

Από ότι έχω καταλάβει το πρόβλημα εδώ δεν είναι η βοήθεια σε μία ώρα ανάγκης, σε αυτό συμφωνώ απόλυτα μαζί σου @Yovanna, είναι πολύ δύσκολο να μην υπάρχει ένας άνθρωπος για εκείνη τη στιγμή. Είναι πράγματι πρόβλημα να αρρωσταίνει το παιδί και να μην υπάρχει ένας άνθρωπος να το κρατήσει για να πάει η μαμά στην δουλειά της, ή να κλείνουν τα σχολεία για καλοκαίρι και να μη ξέρει  που να αφήσει το παιδί επειδή δουλεύει. Από αυτά που κατάλαβα εγώ εδώ δεν μιλάμε για κάτι τέτοιο. 

Επειδή εγώ είπα ότι αυτό είναι το σύνηθες ,εννοούσα αυτό ακριβώς που περιγράφεις εσύ, έχουμε εμείς εννοείται την καθημερινή φροντίδα του παιδιού μας και αν κάποια στιγμή προκύψει κάτι (πχ να αρρωστήσει το παιδί και να μη μπορούμε να λείψουμε από την δουλειά μας)  τότε να μπορεί να μας βοηθήσει ο άλλος.  Ίσως να έχω καταλάβει λάθος , όμως δεν νομίζω πως εννοεί κάτι τέτοιο η θεματοθέτρια.

 

 

 

Αυτό που έχω εγώ συμπεράνει από τα γραφόμενα και σε άλλα θέματα , είναι πως η θεματοθέτρια έχει γενικότερα προσδοκίες, και ας μου επιτραπεί ή έκφραση ''απαιτήσεις'' από την πεθερά της,  στις οποίες η δεύτερη δεν ανταποκρίνεται και αυτό φέρνει απογοήτευση στην κοπέλα.

Για τον κάθε ένα μας η ''βοήθεια '' είναι κάτι υποκειμενικό, για κάποιους βοήθεια είναι να υπάρχει ένας άνθρωπος να τους κρατήσει το παιδί μία φορά το δίμηνο να βγουν ενώ  για κάποιους άλλους,  βοήθεια είναι  να υπάρχει μόνιμα η παρουσία της γιαγιάς ή του παππού στο σπίτι ώστε να προσφέρει όσο το δυνατό περισσότερα γίνεται.

 

 

[Yovanna]

10 minutes ago, kotsifikos said:

Από ότι έχω καταλάβει το πρόβλημα εδώ δεν είναι η βοήθεια σε μία ώρα ανάγκης, σε αυτό συμφωνώ απόλυτα μαζί σου @Yovanna, είναι πολύ δύσκολο να μην υπάρχει ένας άνθρωπος για εκείνη τη στιγμή. Είναι πράγματι πρόβλημα να αρρωσταίνει το παιδί και να μην υπάρχει ένας άνθρωπος να το κρατήσει για να πάει η μαμά στην δουλειά της, ή να κλείνουν τα σχολεία για καλοκαίρι και να μη ξέρει  που να αφήσει το παιδί επειδή δουλεύει. Από αυτά που κατάλαβα εγώ εδώ δεν μιλάμε για κάτι τέτοιο. 

Επειδή εγώ είπα ότι αυτό είναι το σύνηθες ,εννοούσα αυτό ακριβώς που περιγράφεις εσύ, έχουμε εμείς εννοείται την καθημερινή φροντίδα του παιδιού μας και αν κάποια στιγμή προκύψει κάτι (πχ να αρρωστήσει το παιδί και να μη μπορούμε να λείψουμε από την δουλειά μας)  τότε να μπορεί να μας βοηθήσει ο άλλος.  Ίσως να έχω καταλάβει λάθος , όμως δεν νομίζω πως εννοεί κάτι τέτοιο η θεματοθέτρια.

 

 

 

Αυτό που έχω εγώ συμπεράνει από τα γραφόμενα και σε άλλα θέματα , είναι πως η θεματοθέτρια έχει γενικότερα προσδοκίες, και ας μου επιτραπεί ή έκφραση ''απαιτήσεις'' από την πεθερά της,  στις οποίες η δεύτερη δεν ανταποκρίνεται και αυτό φέρνει απογοήτευση στην κοπέλα.

Για τον κάθε ένα μας η ''βοήθεια '' είναι κάτι υποκειμενικό, για κάποιους βοήθεια είναι να υπάρχει ένας άνθρωπος να τους κρατήσει το παιδί μία φορά το δίμηνο να βγουν ενώ  για κάποιους άλλους,  βοήθεια είναι  να υπάρχει μόνιμα η παρουσία της γιαγιάς ή του παππού στο σπίτι ώστε να προσφέρει όσο το δυνατό περισσότερα γίνεται.

 

 

Διαβάζοντας την ανάρτηση της θεματοθέτριας, είναι ξεκάθαρο για μένα οτι δεν μπορεί να βασιστεί στην πεθερά της ούτε για μια ώρα ανάγκης. Εδώ δεν τη βοήθησε με τους Ιλίγγους. Δεν πηγαίνει ούτε μια απλή επίσκεψη να δει το μοναδικό της εγγόνι. Αν τη βοηθούσε σε όλα τα παραπάνω που αναφέρεις, νομίζω η κοπέλα θα μας έγραφε τί τυχερή που είναι. Ας με διορθώσει αν έχω καταλάβει λάθος. Και μιλάμε για μια γυναίκα 60 χρονών, όχι 80! Επίσης κατάλαβα οτι πέρα απο την ανάγκη για ένα χέρι βοηθείας σε ώρα ανάγκης, η θεματοθέτρια στενοχωριέται από την αδιαφορία που δείχνει η γιαγιά για το εγγόνι της. Από την έλλειψη λαχτάρας, στοργής και όλα αυτά τα όμορφα που εισπράττουν τα παιδιά μας απο τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Και αυτό λογικό το βρίσκω. 

Γενικά δεν είναι εύκολο βρε παιδιά να μεγαλώνεις παιδιά ολομόναχος χωρίς έναν άνθρωπο να σε βοηθάει να πάρεις μια ανάσα πού και πού. It takes a village to raise a child λέγανε και κάτι ξέρανε. Προσωπικά ακούω το παράπονο της κοπέλας , κατανοώ το συναίσθημα της αλλά συμβουλεύω να μην ασχοληθεί άλλο γιατί για κάτι που δεν αλλάζει, δεν ωφελεί να επιμένεις, ούτε να χαλιέσαι.
 

[Mamaloulou]

1 hour ago, Yovanna είπε:

Εγώ πάντως ελάχιστους ξέρω που δεν τους βοηθάνε οι παππουδογιαγιάδες. Ακόμη και όσοι λένε δεν έχουν βοήθεια, μια χαρά τους κρατάνε τα παιδιά για να βγούν, τα παίρνουν το καλοκαίρι στα εξοχικά, είναι εκέι έστω για μια ώρα ανάγκης. Η θεματοθέτρια δεν έχει ούτε αυτό. Η γιαγιά όχι μόνο δεν βοηθάει αλλά δεν δείχνει να νοιάζεται καν. Προσωπικά μπορώ να κατανοήσω το παράπονο αλλά και τη δυσκολία του να μην έχεις κανέναν για μια ώρα ανάγκης (και όχι δεν είναι το σύνηθες αυτό). Όμως όσο πιο γρήγορα το αποδεχτείς και δεν έχεις προσδοκίες τόσο καλύτερα για όλους.

Ίσως λόγο δουλειάς(μεταθέσεων σε νησιά και πόλεις μακριά από την δική μου )κατά 90% οι  συνάδελφοι και οι φίλοι ζούνε μακριά από τις οικογένειές τους κατ'επέκταση μακριά από οποία βοήθεια από συγγενείς σε σχέση με τα παιδιά γι'αυτό και είπα πως δεν γνωρίζω άτομα που να έχουνε βοήθεια από γιαγιαδες.Πιστεψε με τον να μην έχεις κάποιον σε μια ώρα ανάγκης είναι πολύ σύνηθες απλά δεν περιμένεις να φτάσει η ώρα ανάγκης για να βρεις τη λύση την βρίσκεις νωρίτερα όπως πχ έχεις μια φίλη η μια κοπέλα που την ειδοποιεί αν χρειαστεί και δεν προσδοκέις τίποτα από την πεθερά από την στιγμή που έχει δείξει άπειρες φορές τις προθέσεις της 

[vicky86]

αν πραγματι το πηρες αποφαση κ σταματησεις να στεναχωριεσαι,μονο δικο σου καλο θα κανεις κ του παιδιου σου

δ αξιζει να χαλιεσαι

δες τι αλλο μπορεις να κανεις για να εισαι καλα,η πεθερα ειναι εκτος εξισωσης

εγω ξερω περιπτωσεις σε ολα τα ακρα

η μη βοηθεια,ειτε αναγκης,ειτε καθημερινη ναι μεν δυσκολη,αλλα κατανοητη

την αδιαφορια κ εγω δ μπορω να την καταλαβω,αλλα τι να κανουμε.δ ειναι ολοι οι ανθρωποι ιδιοι.ουτε γινεται με το ζορι να κανουμε καποιον να μας αγαπησει η να μας νοιαστει

οποτε αναγκαστικα το καταπινεις κ αυτο,κ πορευεσαι με οσα εχεις

[Banoffee]

9 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Από ότι έχω καταλάβει το πρόβλημα εδώ δεν είναι η βοήθεια σε μία ώρα ανάγκης, σε αυτό συμφωνώ απόλυτα μαζί σου @Yovanna, είναι πολύ δύσκολο να μην υπάρχει ένας άνθρωπος για εκείνη τη στιγμή. Είναι πράγματι πρόβλημα να αρρωσταίνει το παιδί και να μην υπάρχει ένας άνθρωπος να το κρατήσει για να πάει η μαμά στην δουλειά της, ή να κλείνουν τα σχολεία για καλοκαίρι και να μη ξέρει  που να αφήσει το παιδί επειδή δουλεύει. Από αυτά που κατάλαβα εγώ εδώ δεν μιλάμε για κάτι τέτοιο. 

Επειδή εγώ είπα ότι αυτό είναι το σύνηθες ,εννοούσα αυτό ακριβώς που περιγράφεις εσύ, έχουμε εμείς εννοείται την καθημερινή φροντίδα του παιδιού μας και αν κάποια στιγμή προκύψει κάτι (πχ να αρρωστήσει το παιδί και να μη μπορούμε να λείψουμε από την δουλειά μας)  τότε να μπορεί να μας βοηθήσει ο άλλος.  Ίσως να έχω καταλάβει λάθος , όμως δεν νομίζω πως εννοεί κάτι τέτοιο η θεματοθέτρια.

 

 

 

Αυτό που έχω εγώ συμπεράνει από τα γραφόμενα και σε άλλα θέματα , είναι πως η θεματοθέτρια έχει γενικότερα προσδοκίες, και ας μου επιτραπεί ή έκφραση ''απαιτήσεις'' από την πεθερά της,  στις οποίες η δεύτερη δεν ανταποκρίνεται και αυτό φέρνει απογοήτευση στην κοπέλα.

Για τον κάθε ένα μας η ''βοήθεια '' είναι κάτι υποκειμενικό, για κάποιους βοήθεια είναι να υπάρχει ένας άνθρωπος να τους κρατήσει το παιδί μία φορά το δίμηνο να βγουν ενώ  για κάποιους άλλους,  βοήθεια είναι  να υπάρχει μόνιμα η παρουσία της γιαγιάς ή του παππού στο σπίτι ώστε να προσφέρει όσο το δυνατό περισσότερα γίνεται.

 

 

Και να ήταν έτσι στην αρχή, (ίσως να το διόγκωνε όλο αυτό ο χαμός της νέας σχετικά μητέρας μου) που συνέχεια έλεγε πως θα είναι πάντα δίπλα μου. 
Και έτσι να ήταν στην αρχή και να είχα προσδοκίες, αργότερα που έπαψα να έχω δεν ερχόταν ούτε όταν είχα 40 πυρετό, ούτε όταν είχα να περάσω απο μια συνέντευξη για εργασία καθώς παραιτήθηκα απο την εργασία μου καθώς ξεκινούσα στις 5κ30 το πρωί και δεν μπορούσα να βρω άτομο. Δεν ήρθε ποτέ στην ανάγκη, σε συνέντευξη για δουλειά που ήταν πρωί και ο σύζυγος δούλευε πήρα το μωρό μαζί μου, ή στο ραντεβού για τη λογίστρια χρειάζομαι άτομο μια με δυο ώρες και δεν βοηθάει. Δε νομίζω να θεωρείς παράλογο το να χρειάζομαι μια στο τόσο ένα άτομο για κάποιες σημαντικές δουλειές που πρέπει να κάνω! 
ΑΠο τις απαντήσεις και στο παρελθόν δεν ξέρω γιατί βλέπω υπάρχει μια εμμονή ότι καλά κάνει η πεθερά, δικαίωμά της, δεν πρέπει να βοηθάνε, μόνοι μας μεγαλώνουμε τα παιδιά και ποτέ καμία μάνα δεν χρειάζεται βοήθεια γιατί τα καταφέρνει να παίρνει μαζί το παιδί της στη δουλειά, στον οδοντίατρο, στις συνεντεύξεις κλπ. ΘΕωρώ παράλογο μια μάνα να μην νοιάζεται για το παιδί της και τα εγγόνια της. Θεωρώ απάνθρωπο και σκληρό να θέλω να πάω στον οδοντίατρο καθώς θέλω 2 ώρες τουλάχιστον τη φορά για απονεύρωση και να μην έχω που να αφήσω το παιδί, να σκέφτομαι να αφήσω τον πατέρα μου με φόβο μήπως δεν τα καταφέρει καθώς δεν μπορεί να μετακινηθεί καλά, λόγω μέσης και πρόβλημα στο πόδι. Βλέπω απάνθρωπο όλο αυτό να λέτε καλά κάνει και δεν βοηθάει σε αυτά τα πράγματα και ότι είναι δικαίωμά της! Ο σύζυγός μου βοηθάει όσο κανένας άλλος. Είναι σε βαριά δουλειά, όχι γραφείου, είναι με βάρδιες και όταν μου κλείνουν τα ραντεβού για συνέντευξη εργασίας, οδοντίατρο ή λογίστρια δεν γίνεται να είναι πάντα σπίτι να κρατάει το παιδί.
ΚΑι η ίδια η πεθερά μου όπως όλοι γνωρίζουμε στην οικογένεια είχε βοήθεια απο την πεθερά της, αυτή κρατούσε τα παιδιά, αυτή τα μαγείρευε όταν έλειπε στη δουλειά,μέχρι που πέθανε η πεθερά της τη βοηθούσε και απορώ πως αντί να σκεφτεί πως δεχόταν τη βοήθεια της πεθεράς της τώρα δεν ενδιαφέρεται. 

Προχθες βρήκαμε ένα φιλικό μας ζευγάρι με το μωρό, πάμε για ποτό λένβε! Με το μωρό τους απαντάμε; Όχι θα το πάμε στη μάνα μου λέει ο άντρας και θα βγούμε έξω. Ελάτε να κανονίσουμεμ αφήστε το μια μέρα και ελάτε. Δεν γίνεται προσπαθούσα να τους εξηγήσω αλλά δεν μπορούσαν να αντιληφθούν αφού η πεθερά μου δεν έχει άλλες δουλειές, υποχρεώσεις, είναι καλά και πολύ κοντά στο σπίτι μας για ποιο λόγο δεν το κρατάει. Η μόνη απάντηση πρέπει να είναι "δεν θέλει" πολύ απλά και όλοι απορούνε.

Στον περίγυρό μου δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ φίλη, ξαδέλφη, γνωστή, γειτόνισσα να μην έχει βοήθεια απο τη μητέρα της ή την πεθερά της! Με όσες το συζητάω όλες μου λένε ότι είναι απαράδεκτο να μην έχω βοήθεια στις δύσκολες έστω ώρες καθώς όλες έχουν τεράστια βοήθεια. Εσείς που λέτε ότι τα μεγαλώνετε τελείως μόνες και δεν χρειαστήκατε ποτέ βοήθεια που υπάρχετε; Δεν έχω γνωρίσει σας το ορκίζομαι στη ζωή μου δεν έχω γνωρίζει ούτε ένα τέτοιο άτομο! Όσες κάθομαι να σκεφτώ και να μετρήσω όλες έχουν βοήθεια άλλη περισσότερο άλλη λιγότερο απο μητέρα ή πεθερά και δεν θεωρεί καμία φυσιολογικό να μην θέλει μια μάνα να βοηθήσει το παιδί της. Ίσως μια μάνα αδιάφορη, ψυχρή που δεν νοιάζεται. Είναι λυπηρό να σκέφτονται κάποιοι πως αυτό είναι το φυσιολογικό! Όταν βλέπεις το παιδί σου να δυσκολεύεται προσφέρεσαι ως μάνα να το βοηθήσεις, είναι λυπηρό να παρακαλάς την ίδια σουτη μάνα να σου κρατήσερι μια ώρα το παιδί επειδή θέλεις να πας οδοντίατρο και να σου λέει πως θέλει να πάει για καφέ. Συγγνώμη αλλά εγώ δεν έχω αυτή την έννοια της μάνας στο μυαλό μου! Διαβάστε την ιστορία που λέει πως ένας γιος ξερίζωσε τη καρδιά της μάνας του και όταν σκόνταψε και έπεσε είπε η καρδιά "χτύπησες γιέ μου;" Αυτό είναι για μένα η μάνα και λυπάμαι αν δεν πήρατε την αγάπη της. Απο το σχολείο ακόμη απο τα βιβλία μαθαίναμε για την ανιδιοτελή αγάπη της μάνας, τη θυσία της μάνας, την αγάπη της μάνας, την αγκαλιά της μάνας. Να είναι εκεί όταν την χρειαστείς πριν ακόμα της το ζητήσεις.
Ευτυχώς εγώ το έζησα και πήρα τόση αγάπη που θα βοηθήσω αντίστοιχα στα δύσκολα και το παιδί μου, χωρίς να νιώθει υποχρέωση που το αγαπάω!

8 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

αν πραγματι το πηρες αποφαση κ σταματησεις να στεναχωριεσαι,μονο δικο σου καλο θα κανεις κ του παιδιου σου

δ αξιζει να χαλιεσαι

δες τι αλλο μπορεις να κανεις για να εισαι καλα,η πεθερα ειναι εκτος εξισωσης

εγω ξερω περιπτωσεις σε ολα τα ακρα

η μη βοηθεια,ειτε αναγκης,ειτε καθημερινη ναι μεν δυσκολη,αλλα κατανοητη

την αδιαφορια κ εγω δ μπορω να την καταλαβω,αλλα τι να κανουμε.δ ειναι ολοι οι ανθρωποι ιδιοι.ουτε γινεται με το ζορι να κανουμε καποιον να μας αγαπησει η να μας νοιαστει

οποτε αναγκαστικα το καταπινεις κ αυτο,κ πορευεσαι με οσα εχεις

Είναι δική μου πεθερά, αλλά μια μάνα, η μάνα του συζύγου μου, που και αυτός όποτε την χρειάστηκε δεν ήταν δίπλα του ποτέ! Ο ίδιος ο γιός ζητάει βοήθεια και δεν τη δίνει. Τώρα πλέον ναι, το πήρα απόφαση πως ζητούσα απο λάθος άτομο να με κατανοήσει. 

9 ώρες πρίν, Mamaloulou είπε:

Ίσως λόγο δουλειάς(μεταθέσεων σε νησιά και πόλεις μακριά από την δική μου )κατά 90% οι  συνάδελφοι και οι φίλοι ζούνε μακριά από τις οικογένειές τους κατ'επέκταση μακριά από οποία βοήθεια από συγγενείς σε σχέση με τα παιδιά γι'αυτό και είπα πως δεν γνωρίζω άτομα που να έχουνε βοήθεια από γιαγιαδες.Πιστεψε με τον να μην έχεις κάποιον σε μια ώρα ανάγκης είναι πολύ σύνηθες απλά δεν περιμένεις να φτάσει η ώρα ανάγκης για να βρεις τη λύση την βρίσκεις νωρίτερα όπως πχ έχεις μια φίλη η μια κοπέλα που την ειδοποιεί αν χρειαστεί και δεν προσδοκέις τίποτα από την πεθερά από την στιγμή που έχει δείξει άπειρες φορές τις προθέσεις της 

Είναι άλλο να ζεις μακριά και να ξέρεις πως δεν μπορείς να τους έχεις αλλά έχεις τη σκέψη τους και ξέρεις πως σε νοιάζονται και άλλο να είσαι δίπλα και να μην ενδιαφέρεσαι αν ζουν ή αν πέθαναν τα παιδιά και το εγγόνι σου!
Οι φίλες όλες έχουν οικογένειες και δεν θα αφήσουν τα παιδιά τους να έρθουν να κρατήσουν το δικό μου! Μόνο η πεθερά μου το έκανε αυτό!

9 ώρες πρίν, Yovanna είπε:

Διαβάζοντας την ανάρτηση της θεματοθέτριας, είναι ξεκάθαρο για μένα οτι δεν μπορεί να βασιστεί στην πεθερά της ούτε για μια ώρα ανάγκης. Εδώ δεν τη βοήθησε με τους Ιλίγγους. Δεν πηγαίνει ούτε μια απλή επίσκεψη να δει το μοναδικό της εγγόνι. Αν τη βοηθούσε σε όλα τα παραπάνω που αναφέρεις, νομίζω η κοπέλα θα μας έγραφε τί τυχερή που είναι. Ας με διορθώσει αν έχω καταλάβει λάθος. Και μιλάμε για μια γυναίκα 60 χρονών, όχι 80! Επίσης κατάλαβα οτι πέρα απο την ανάγκη για ένα χέρι βοηθείας σε ώρα ανάγκης, η θεματοθέτρια στενοχωριέται από την αδιαφορία που δείχνει η γιαγιά για το εγγόνι της. Από την έλλειψη λαχτάρας, στοργής και όλα αυτά τα όμορφα που εισπράττουν τα παιδιά μας απο τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Και αυτό λογικό το βρίσκω. 

Γενικά δεν είναι εύκολο βρε παιδιά να μεγαλώνεις παιδιά ολομόναχος χωρίς έναν άνθρωπο να σε βοηθάει να πάρεις μια ανάσα πού και πού. It takes a village to raise a child λέγανε και κάτι ξέρανε. Προσωπικά ακούω το παράπονο της κοπέλας , κατανοώ το συναίσθημα της αλλά συμβουλεύω να μην ασχοληθεί άλλο γιατί για κάτι που δεν αλλάζει, δεν ωφελεί να επιμένεις, ούτε να χαλιέσαι.
 

Ευτυχώς και ένα απο τα σχόλια που γράφτηκαν με ενσυναίσθηση!

Δεν ασχολούμαι άλλο μαζί της, αλλά με ξεπερνάει ότι λένε εδώ μέσα πως μεγαλώνουν τελείως μόνες τους χωρίς απολύτως βοήθεια και αυτό είναι το λογικό! Δεν μπορώ να μασήσω και απο τις δύο μεριές καθώς δεν μπόρεσα ακόμη να τιαριάξω ραντεβού οδοντίατρο με τον σύζυγο να είναι σπίτι για να πάω να φτιάξω τα δόντια μου! Παίρνω το μωρό μαζί στις συνεντεύξεις για δουλειά και όλοι μου λένε "δεν είχες κάπου να το αφήσεις; Όχι λέω, μόλις πιάσω δουλειά θα πάει βρεφικό ή θα πληρώσω μια κοπέλα να το κρατάει! 

10 ώρες πρίν, Yovanna είπε:

Εγώ πάντως ελάχιστους ξέρω που δεν τους βοηθάνε οι παππουδογιαγιάδες. Ακόμη και όσοι λένε δεν έχουν βοήθεια, μια χαρά τους κρατάνε τα παιδιά για να βγούν, τα παίρνουν το καλοκαίρι στα εξοχικά, είναι εκέι έστω για μια ώρα ανάγκης. Η θεματοθέτρια δεν έχει ούτε αυτό. Η γιαγιά όχι μόνο δεν βοηθάει αλλά δεν δείχνει να νοιάζεται καν. Προσωπικά μπορώ να κατανοήσω το παράπονο αλλά και τη δυσκολία του να μην έχεις κανέναν για μια ώρα ανάγκης (και όχι δεν είναι το σύνηθες αυτό). Όμως όσο πιο γρήγορα το αποδεχτείς και δεν έχεις προσδοκίες τόσο καλύτερα για όλους.

Ευτυχώς που κι εσύ αντιλαμβάνεσαι τι λέω για΄τι θα τρελαθώ! Δεν ενδιαφέρεται ούτε για ώρα ανάγκης! Πραγματικά δεν ξέρω ούτε ένα άτομο στη προσωπική μου ζωή, συναδέλφισσες, συγγενείς, φίλες, γνωστές να μην έχουν βοήθεια. Εϊμαι η μοναδική και το βλέπουν αυτό! Αυτές που το θεωρούν φυσιολογικό είμαι σίγουρη πως είναι η εξαίρεση!

[vicky86]

εγω το ξαναλεω,εχασες την μαμα σου κ ολο αυτο εχει διογκωθει τρομερα στο μυαλο σου

μονη σου το λες.το παιδι της δ βοηθαει,δ του σταθηκε,η γιαγια το μεγαλωσε(ο αντρας σου),γτ να το κανει στο εγγονι;

το οτι ομως λεμε αυτα που λεμε,δ σημαινει οτι εμεις μεγαλωσαμε χωρις αγαπη,χωρις αγκαλια.γενικευεις κ γινεσαι αδικη κ εσυ(φανταζομαι πως νιωθεις με αυτα που λεμε,αλλα δ γινεται να μην πουμε την πργματικοτητα μας)

εγω παντως ζω επαρχια,οχι σε καμια εξωτικη χωρα.εδω ελλαδα,βορεια.ξερω ανθρωπους με υπερβολικη βοηθεια,με νορμαλ,με καθολου.ξερω παππουδες που αντικειμενικα μπορουν αλλα δ ενδιαφερονται.υπαρχουν κ αυτοι.δ θα το χαρακτηριζα απανθρωπο

ναι ειναι περιεργο για μενα,ετσι οπως νιωθω για τα παιδια μου,αλλα δ ειμαστε ολοι το ιδιο

εννοειται πως καλυτερα ειναι να υπαρχει ενα υποστηρικτικο περιβαλλον σε μια νεα οικογενεια,αλλα ουτε απαιτειται ουτε ειναι προυπουθεση

[Banoffee]

3 ώρες πρίν, vicky86 είπε:

εγω το ξαναλεω,εχασες την μαμα σου κ ολο αυτο εχει διογκωθει τρομερα στο μυαλο σου

μονη σου το λες.το παιδι της δ βοηθαει,δ του σταθηκε,η γιαγια το μεγαλωσε(ο αντρας σου),γτ να το κανει στο εγγονι;

το οτι ομως λεμε αυτα που λεμε,δ σημαινει οτι εμεις μεγαλωσαμε χωρις αγαπη,χωρις αγκαλια.γενικευεις κ γινεσαι αδικη κ εσυ(φανταζομαι πως νιωθεις με αυτα που λεμε,αλλα δ γινεται να μην πουμε την πργματικοτητα μας)

εγω παντως ζω επαρχια,οχι σε καμια εξωτικη χωρα.εδω ελλαδα,βορεια.ξερω ανθρωπους με υπερβολικη βοηθεια,με νορμαλ,με καθολου.ξερω παππουδες που αντικειμενικα μπορουν αλλα δ ενδιαφερονται.υπαρχουν κ αυτοι.δ θα το χαρακτηριζα απανθρωπο

ναι ειναι περιεργο για μενα,ετσι οπως νιωθω για τα παιδια μου,αλλα δ ειμαστε ολοι το ιδιο

εννοειται πως καλυτερα ειναι να υπαρχει ενα υποστηρικτικο περιβαλλον σε μια νεα οικογενεια,αλλα ουτε απαιτειται ουτε ειναι προυπουθεση

Πέρασαν τρία χρόνια οπότε το έχω δουλέψει στο μυαλό μου, στην εγκυμοσύνη ήταν ακόμη πολύ φρέσκο και με επηρέασε. Νόμιζα θα ήταν αλλιώς με το εγγόνι επειδή σκέφτομαι πως τότε εργαζόταν δεν είχε χρόνο και υπήρχε δικαιολογία, τώρα κάθεται, δεν έχει υποχρεώσεις με αυτό το σκεπτικό θεώρησα πως θα έρχεται να το βλέπει έστω μια φορά στις 15 μέρες!
Κι εγώ επαρχία μένω και πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ άτομο που να μην έχει καθόλου βοήθεια, μόνο αν είναι μαλωμένοι. Δεν είπαμε να μεγαλώσουν οι παππούδες τα παιδιά, οι γονείς θα το κάνουν αλλά ο ρόλος τους πρέπει να είναι για μένα υποστηρικτικός, διότι αν ο γονιός δεν μπορεί κάποιες στιγμές που πάει μετά το μυαλό αυτόματα; Στον γονιό τον δικό σου! Δεν πάει σε φίλες που έχουν οικογένειες δικές τους ή σε γείτονες.ΕΜένα πάλι μου φαίνεται περίεργο και απάνθρωπο όταν δεν ενδιαφέρεσαι να δεις τι κάνει το εγγόνι σου και το παιδί σου. Βγάζει ψυχρότητα. 

Να το πω και αλλιώς. Όταν ο γονιός αρρωστήσει και χρειαστεί βοήθεια θα είναι εντάξει να μην πάμε καθόλου να τους δούμε και να ενδιαφερθούμε με τη λογική ότι δεν είμαστε υποχρεωμένοι; Δεν είναι σκληρό και απάνθρωπο; Εκεί θέλω να καταλήξω. Μπορεί να συμβαίνει αλλά είναι σκληρό να είναι άρρωστο το παιδί σου και να μην σκέφτεσαι να προσφέρεις λίγη βοήθεια. Οκ δεν σε υποχρέωσε κανείς αλλά είμαστε πρώτα άνθρωποι. Ο πατέρας μου ο καημένος ξεσκίζεται να έρθει να μας βοηθήσει, όσο μπορεί, με ότι μπορεί και του λέω μπαμπά φύγε μην κουράζεσαι! Μα όχι μου λέει αυτό είναι ξεκούραση να είμαι με το εγγονάκι μου!
Μην το πάτε στην υποχρέωση και μιλάμε όλο για υποχρέωση, είναι υποχρεωμένος ή δεν είναι υποχρεωμένος. Μιλάμε καθαρά ανθρώπινα.

[kotsifikos]

15 hours ago, Banoffee said:

Και να ήταν έτσι στην αρχή, (ίσως να το διόγκωνε όλο αυτό ο χαμός της νέας σχετικά μητέρας μου) που συνέχεια έλεγε πως θα είναι πάντα δίπλα μου. 
Και έτσι να ήταν στην αρχή και να είχα προσδοκίες, αργότερα που έπαψα να έχω δεν ερχόταν ούτε όταν είχα 40 πυρετό, ούτε όταν είχα να περάσω απο μια συνέντευξη για εργασία καθώς παραιτήθηκα απο την εργασία μου καθώς ξεκινούσα στις 5κ30 το πρωί και δεν μπορούσα να βρω άτομο. Δεν ήρθε ποτέ στην ανάγκη, σε συνέντευξη για δουλειά που ήταν πρωί και ο σύζυγος δούλευε πήρα το μωρό μαζί μου, ή στο ραντεβού για τη λογίστρια χρειάζομαι άτομο μια με δυο ώρες και δεν βοηθάει. Δε νομίζω να θεωρείς παράλογο το να χρειάζομαι μια στο τόσο ένα άτομο για κάποιες σημαντικές δουλειές που πρέπει να κάνω! 
ΑΠο τις απαντήσεις και στο παρελθόν δεν ξέρω γιατί βλέπω υπάρχει μια εμμονή ότι καλά κάνει η πεθερά, δικαίωμά της, δεν πρέπει να βοηθάνε, μόνοι μας μεγαλώνουμε τα παιδιά και ποτέ καμία μάνα δεν χρειάζεται βοήθεια γιατί τα καταφέρνει να παίρνει μαζί το παιδί της στη δουλειά, στον οδοντίατρο, στις συνεντεύξεις κλπ. ΘΕωρώ παράλογο μια μάνα να μην νοιάζεται για το παιδί της και τα εγγόνια της. Θεωρώ απάνθρωπο και σκληρό να θέλω να πάω στον οδοντίατρο καθώς θέλω 2 ώρες τουλάχιστον τη φορά για απονεύρωση και να μην έχω που να αφήσω το παιδί, να σκέφτομαι να αφήσω τον πατέρα μου με φόβο μήπως δεν τα καταφέρει καθώς δεν μπορεί να μετακινηθεί καλά, λόγω μέσης και πρόβλημα στο πόδι. Βλέπω απάνθρωπο όλο αυτό να λέτε καλά κάνει και δεν βοηθάει σε αυτά τα πράγματα και ότι είναι δικαίωμά της! Ο σύζυγός μου βοηθάει όσο κανένας άλλος. Είναι σε βαριά δουλειά, όχι γραφείου, είναι με βάρδιες και όταν μου κλείνουν τα ραντεβού για συνέντευξη εργασίας, οδοντίατρο ή λογίστρια δεν γίνεται να είναι πάντα σπίτι να κρατάει το παιδί.
ΚΑι η ίδια η πεθερά μου όπως όλοι γνωρίζουμε στην οικογένεια είχε βοήθεια απο την πεθερά της, αυτή κρατούσε τα παιδιά, αυτή τα μαγείρευε όταν έλειπε στη δουλειά,μέχρι που πέθανε η πεθερά της τη βοηθούσε και απορώ πως αντί να σκεφτεί πως δεχόταν τη βοήθεια της πεθεράς της τώρα δεν ενδιαφέρεται. 

Προχθες βρήκαμε ένα φιλικό μας ζευγάρι με το μωρό, πάμε για ποτό λένβε! Με το μωρό τους απαντάμε; Όχι θα το πάμε στη μάνα μου λέει ο άντρας και θα βγούμε έξω. Ελάτε να κανονίσουμεμ αφήστε το μια μέρα και ελάτε. Δεν γίνεται προσπαθούσα να τους εξηγήσω αλλά δεν μπορούσαν να αντιληφθούν αφού η πεθερά μου δεν έχει άλλες δουλειές, υποχρεώσεις, είναι καλά και πολύ κοντά στο σπίτι μας για ποιο λόγο δεν το κρατάει. Η μόνη απάντηση πρέπει να είναι "δεν θέλει" πολύ απλά και όλοι απορούνε.

Στον περίγυρό μου δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ φίλη, ξαδέλφη, γνωστή, γειτόνισσα να μην έχει βοήθεια απο τη μητέρα της ή την πεθερά της! Με όσες το συζητάω όλες μου λένε ότι είναι απαράδεκτο να μην έχω βοήθεια στις δύσκολες έστω ώρες καθώς όλες έχουν τεράστια βοήθεια. Εσείς που λέτε ότι τα μεγαλώνετε τελείως μόνες και δεν χρειαστήκατε ποτέ βοήθεια που υπάρχετε; Δεν έχω γνωρίσει σας το ορκίζομαι στη ζωή μου δεν έχω γνωρίζει ούτε ένα τέτοιο άτομο! Όσες κάθομαι να σκεφτώ και να μετρήσω όλες έχουν βοήθεια άλλη περισσότερο άλλη λιγότερο απο μητέρα ή πεθερά και δεν θεωρεί καμία φυσιολογικό να μην θέλει μια μάνα να βοηθήσει το παιδί της. Ίσως μια μάνα αδιάφορη, ψυχρή που δεν νοιάζεται. Είναι λυπηρό να σκέφτονται κάποιοι πως αυτό είναι το φυσιολογικό! Όταν βλέπεις το παιδί σου να δυσκολεύεται προσφέρεσαι ως μάνα να το βοηθήσεις, είναι λυπηρό να παρακαλάς την ίδια σουτη μάνα να σου κρατήσερι μια ώρα το παιδί επειδή θέλεις να πας οδοντίατρο και να σου λέει πως θέλει να πάει για καφέ. Συγγνώμη αλλά εγώ δεν έχω αυτή την έννοια της μάνας στο μυαλό μου! Διαβάστε την ιστορία που λέει πως ένας γιος ξερίζωσε τη καρδιά της μάνας του και όταν σκόνταψε και έπεσε είπε η καρδιά "χτύπησες γιέ μου;" Αυτό είναι για μένα η μάνα και λυπάμαι αν δεν πήρατε την αγάπη της. Απο το σχολείο ακόμη απο τα βιβλία μαθαίναμε για την ανιδιοτελή αγάπη της μάνας, τη θυσία της μάνας, την αγάπη της μάνας, την αγκαλιά της μάνας. Να είναι εκεί όταν την χρειαστείς πριν ακόμα της το ζητήσεις.
Ευτυχώς εγώ το έζησα και πήρα τόση αγάπη που θα βοηθήσω αντίστοιχα στα δύσκολα και το παιδί μου, χωρίς να νιώθει υποχρέωση που το αγαπάω!

 

Κάνεις λάθος, καμία εμμονή δεν έχω , είναι τουλάχιστον προσβλητικό αυτό που λες.

Στα θέματα που κατά καιρούς γράφεις για  την πεθερά σου , αναφέρεσαι σε αυτά που δεν κάνει τα οποία κάποια από αυτά ήταν ότι δεν σας μαγειρεύει / καθαρίζει/ ότι όταν έρχεται σπίτι σας δεν σας κάνει μία δουλειά και παίζει με το παιδί κτλ, και εδώ αναφέρεις ότι δεν σε βοήθησε στην βάπτιση με το κουβάλημα δώρων ντύσιμο μωρού κτλ. Για μένα προσωπικά  αυτά είναι παράλογα.

Φυσικά το να θες να σου κρατήσει κάποιος το παιδί να πας στον γιατρό ή σε μία συνέντευξη όχι δεν είναι ούτε παράλογο ούτε υπερβολή.

Οι απαντήσεις μου όλες είναι βασισμένες σε αυτά που διαβάζω μόνο, δεν σε γνωρίζω προσωπικά ούτε την πεθερά σου, γράφω από αυτά που διαβάζω και είναι η προσωπική μου άποψη, δεν σημαίνει ότι πρέπει να την δεχθείς.

Το ότι είναι αδιάφορη ως προς εσένα και το παιδί είναι προφανές,  για αυτό και λέω να μην έχεις προσδοκίες γιατί μόνο τότε θα απογοητεύεσαι λιγότερο.

Ίσως όλο αυτό πράγματι να το έχει διογκώσει ο χαμός της μητέρα σου , όμως αν ισχύει, πρέπει να  το δουλέψεις  (δεν το λέω με διάθεση κριτικής, συμβουλευτικά καθαρά το λέω).

 

[Ilaeira]

Βρε παιδί μου. Δεν ενδιαφέρεται, ΟΚ. Σε τέτοιον άνθρωπο έπεσες. Εμείς δεν ξέρουμε πώς είναι η σχέση σας, τι έχεις πει ή κάνει εσύ. Το ζητούμενο είναι τι κάνεις τώρα. Βρες μια κοπέλα να μπορείς να αφήσεις το παιδί. Να έρχεται μια-δυο φορές την εβδομάδα να στο κρατάει, στην αρχή μ εσένα στο σπίτι, ώστε να εξοικειωθεί μαζί της. Και να μπορείς να το αφήνεις όταν χρειάζεται. Στείλε τον βρεφικό από Σεπτέμβρη, ώστε να ελευθερωθούν τα πρωινά σου. Βρες λύσεις για να βελτιωθεί η καθημερινότητά σου και σταμάτα να περιμένεις κάτι από κάποιον που δεν είναι διατεθειμένος να στο δώσει.

Συμφωνώ ότι δεν χρειάζεται να της πηγαίνετε το παιδί να το βλέπει κάθε βδομάδα, αν θέλει να το δει ξέρει πού είστε. 

Το ειχα γράψει και παλιότερα, εσύ βλέπεις στον κύκλο σου μόνο γονείς που έχουν βοήθεια και νιώθεις αδικημένη. Αλλά υπάρχουν πολλοί γονείς που δεν έχουν βοήθεια, δεν βγαίνουν βράδυ για ποτό, μαγειρεύουν μαζί με το παιδί χωρίς να τους το προσέχει κανείς, το παίρνουν μαζί παντού γιατί δεν έχουν πού να το αφήσουν, και δεν θεωρούν ότι είναι φοβερό αυτό που τους συμβαίνει. Δύσκολο ναι, αλλά όχι φοβερό. Συμφωνώ ότι είναι απογοητευτικό να μην θέλει να το κρατήσει δυο ώρες για να πας στον οδοντίατρο, αλλά να που δεν θέλει. Οπότε το ερώτημα είναι τι θα κάνεις για να καταφέρεις να πας στον οδοντίατρο. Έκανες πολύ καλά που σταμάτησες να κλαις και να στεναχωριέσαι. Επόμενο βήμα είναι να οργανώσεις τη ζωή σου ανάλογα, για να νιώθεις καλύτερα εσύ. 

[Yovanna]

8 hours ago, Banoffee said:

Πέρασαν τρία χρόνια οπότε το έχω δουλέψει στο μυαλό μου, στην εγκυμοσύνη ήταν ακόμη πολύ φρέσκο και με επηρέασε. Νόμιζα θα ήταν αλλιώς με το εγγόνι επειδή σκέφτομαι πως τότε εργαζόταν δεν είχε χρόνο και υπήρχε δικαιολογία, τώρα κάθεται, δεν έχει υποχρεώσεις με αυτό το σκεπτικό θεώρησα πως θα έρχεται να το βλέπει έστω μια φορά στις 15 μέρες!
Κι εγώ επαρχία μένω και πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ άτομο που να μην έχει καθόλου βοήθεια, μόνο αν είναι μαλωμένοι. Δεν είπαμε να μεγαλώσουν οι παππούδες τα παιδιά, οι γονείς θα το κάνουν αλλά ο ρόλος τους πρέπει να είναι για μένα υποστηρικτικός, διότι αν ο γονιός δεν μπορεί κάποιες στιγμές που πάει μετά το μυαλό αυτόματα; Στον γονιό τον δικό σου! Δεν πάει σε φίλες που έχουν οικογένειες δικές τους ή σε γείτονες.ΕΜένα πάλι μου φαίνεται περίεργο και απάνθρωπο όταν δεν ενδιαφέρεσαι να δεις τι κάνει το εγγόνι σου και το παιδί σου. Βγάζει ψυχρότητα. 

Να το πω και αλλιώς. Όταν ο γονιός αρρωστήσει και χρειαστεί βοήθεια θα είναι εντάξει να μην πάμε καθόλου να τους δούμε και να ενδιαφερθούμε με τη λογική ότι δεν είμαστε υποχρεωμένοι; Δεν είναι σκληρό και απάνθρωπο; Εκεί θέλω να καταλήξω. Μπορεί να συμβαίνει αλλά είναι σκληρό να είναι άρρωστο το παιδί σου και να μην σκέφτεσαι να προσφέρεις λίγη βοήθεια. Οκ δεν σε υποχρέωσε κανείς αλλά είμαστε πρώτα άνθρωποι. Ο πατέρας μου ο καημένος ξεσκίζεται να έρθει να μας βοηθήσει, όσο μπορεί, με ότι μπορεί και του λέω μπαμπά φύγε μην κουράζεσαι! Μα όχι μου λέει αυτό είναι ξεκούραση να είμαι με το εγγονάκι μου!
Μην το πάτε στην υποχρέωση και μιλάμε όλο για υποχρέωση, είναι υποχρεωμένος ή δεν είναι υποχρεωμένος. Μιλάμε καθαρά ανθρώπινα.

Έχεις δίκιο . Για μένα δεν λες/ζητάς τίποτα παράλογο. Τα αυτονόητα  είναι αυτά. Όμως δυστυχώς, υπάρχουν γύρω μας (και στο οικογενειακό μας περιβάλλον συχνά), άνθρωποι αρρωστημένα εγωιστές, παρτάκηδες, κενοί, χωρίς αισθήματα και αγάπη για τους άλλους , ακόμη και για τα ίδια τους τα παιδιά (ω ναι). Ίσως σε μια από τις κατηγορίες αυτές να ανήκει και η πεθερά σου ( Ο σύζυγος θα ξέρει καλύτερα). Πιθανότατα το οτι πηγαίνατε να τη δείτε, να ικανοποιούσε την ανάγκη της να "τρέχετε " για εκείνη και όχι την ανάγκη της να βλέπει το εγγόνι, γι' αυτό και δεν ασχολήθηκε άλλο όταν σταματήσατε να πηγαίνετε. 

Ούτε εγώ έχω βοήθεια στην καθημερινότητα, ούτε για να βγούμε (έχουμε βγει 2 φορές βράδυ στα 6 χρόνια και δεν έχουμε φύγει ούτε μονοήμερη μόνοι μας), όμως αν τις χρειαστώ θα τρέξουν και οι 2 και περνάνε χρόνο μέσα στη βδομάδα με το παιδί ( απο ένα απόγευμα η καθεμία) και παίρνω μια ανάσα. Καταλαβαίνω οτι δεν έχεις ούτε αυτά και λυπάμαι και είναι λογικό να σε πιάνει το παράπονο. Και μένα με πιάνει όταν συζητάω με τους γονείς των συμμαθητών του γιού μας και με φίλους μας , των οποίων οι γονείς παίρνουν τα παιδιά απο το σχολείο, τους μαγειρεύουν, τα κρατάνε για να φύγουν εκδρομές, διακοπές κτλ. Όμως πορευόμαστε με ό,τι έχουμε. Ξέχνα την πεθερά , αυτή χάνει περισσότερα πίστεψε με, χάνει το εγγόνι της , το οποίο θα την απορρίψει όπως την απορρίψατε και εσείς. Αν έχεις τη δυνατότητα , βρες μέσω γνωστού μια αξιόπιστη κοπέλα να παίρνεις μια ανάσα. 

[λουκουμαδάκι]

8 ώρες πρίν, Banoffee είπε:

Πέρασαν τρία χρόνια οπότε το έχω δουλέψει στο μυαλό μου, στην εγκυμοσύνη ήταν ακόμη πολύ φρέσκο και με επηρέασε. Νόμιζα θα ήταν αλλιώς με το εγγόνι επειδή σκέφτομαι πως τότε εργαζόταν δεν είχε χρόνο και υπήρχε δικαιολογία, τώρα κάθεται, δεν έχει υποχρεώσεις με αυτό το σκεπτικό θεώρησα πως θα έρχεται να το βλέπει έστω μια φορά στις 15 μέρες!
Κι εγώ επαρχία μένω και πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ άτομο που να μην έχει καθόλου βοήθεια, μόνο αν είναι μαλωμένοι. Δεν είπαμε να μεγαλώσουν οι παππούδες τα παιδιά, οι γονείς θα το κάνουν αλλά ο ρόλος τους πρέπει να είναι για μένα υποστηρικτικός, διότι αν ο γονιός δεν μπορεί κάποιες στιγμές που πάει μετά το μυαλό αυτόματα; Στον γονιό τον δικό σου! Δεν πάει σε φίλες που έχουν οικογένειες δικές τους ή σε γείτονες.ΕΜένα πάλι μου φαίνεται περίεργο και απάνθρωπο όταν δεν ενδιαφέρεσαι να δεις τι κάνει το εγγόνι σου και το παιδί σου. Βγάζει ψυχρότητα. 

Να το πω και αλλιώς. Όταν ο γονιός αρρωστήσει και χρειαστεί βοήθεια θα είναι εντάξει να μην πάμε καθόλου να τους δούμε και να ενδιαφερθούμε με τη λογική ότι δεν είμαστε υποχρεωμένοι; Δεν είναι σκληρό και απάνθρωπο; Εκεί θέλω να καταλήξω. Μπορεί να συμβαίνει αλλά είναι σκληρό να είναι άρρωστο το παιδί σου και να μην σκέφτεσαι να προσφέρεις λίγη βοήθεια. Οκ δεν σε υποχρέωσε κανείς αλλά είμαστε πρώτα άνθρωποι. Ο πατέρας μου ο καημένος ξεσκίζεται να έρθει να μας βοηθήσει, όσο μπορεί, με ότι μπορεί και του λέω μπαμπά φύγε μην κουράζεσαι! Μα όχι μου λέει αυτό είναι ξεκούραση να είμαι με το εγγονάκι μου!
Μην το πάτε στην υποχρέωση και μιλάμε όλο για υποχρέωση, είναι υποχρεωμένος ή δεν είναι υποχρεωμένος. Μιλάμε καθαρά ανθρώπινα.

Καλημέρα! Εσύ έβαλες την βάση δικαιώματα και υποχρεώσεις. Και στα προηγούμενα ποστ και τώρα στο αρχικό η βάση είναι δεν με βοηθάει. Δεν μου καθαρίζει δεν μου μαγειρεύει δεν μου κρατάει το παιδί δεν με ρώτησε για να πάει εκδρομή. Θέλει να βλέπει το παιδί (δικαίωμα) δεν το κρατάει και τα παραπάνω (υποχρέωση). Στο προηγούμενο ποστ σε είχα ρωτήσει και δεν είχες απαντήσει ούτε τότε για το τι σχέση έχετε μεταξύ σας. Είστε δύο οικογένειες πρώτου βαθμού,  αν βγάλουμε το παιδί από την εξίσωση μεταξύ σας τι κάνετε; Έχετε δουλέψει την σχέση σας; Ήσασταν δύο άγνωστες τώρα τι είσαστε; Ποιά η επαφή σας πέρα του έλα να μου κάνεις δουλειές ή έρχομαι να δεις το παιδί; Γιορτές χαρές τι κάνετε; Άλλο να διαβάζουμε προσπάθησα για την σχέση μας βρήκα τοίχο στεναχωριέμαι για το παιδί και άλλο βουρλίζομαι που δεν μου έκανε τα τζάμια και πήγε εκδρομή χωρίς να με ρωτήσει. 

Τρία χρόνια γράφεις δεν ασχολείσαι άλλο and yet here you are να ασχολείσαι ξανά. Και θα ξανασχοληθείς. Γιατί ενδόμυχα θεωρείς ότι για όλα σου τα προβλήματα που δεν βρίσκεις λύση φταίει η πεθερά. Το έβλεπες ότι δεν πρόκειται να κάνει πράξεις προσφοράς. Δεν πρόσφερε στο παιδί της το ίδιο κατά τα λεγόμενα σου. Γιατί στηρίζεσαι τόσο καιρό μετά σε μια βοήθεια που δεν θα έρθει και νευριάζεις; Γιατί δεν φτιάχνεις το πλαίσιο μέσα στην δική σου οικογένεια ώστε να μην απογοητεύεσαι; Αυτή κάνει τη ζωή που επέλεξε. Εσύ; 

Δεν μπορώ να ξέρω σε τι προστατευτική φούσκα ζούσες και δεν γνώρισες/γνωρίζεις οικογένειες που πορεύονται μόνες τους. Ακόμα και μονογονεϊκές. Άνθρωποι που έχουν εν ζωή γονείς αδέρφια και όμως είναι μόνοι. Υπάρχουν και είναι πολλοί. Και για να ξέρεις ότι υπάρχουν και να μη σου κάνουν εντύπωση ή να μην κατακρίνεις κάποιον που δεν το έχει σαν γονέας δεν σημαινει ότι δεν δέχτηκες εσύ ο ίδιος αγάπη ή δεν ξέρεις τι είναι αγάπη και προσφορά. Σου έγραψα ότι δεν θέλω να ρίξω λάδι στη φωτιά. Το να γράψουμε αχ τι περνάς κακόμοιρη τι σε βρήκε έχεις απόλυτο δίκιο και να χαρακτηρίσουμε την πεθερά δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα. Ναι θα μπορούσε να εμπλακεί, ναι το μεγαλύτερο ποσοστό το κάνει ναι καταλαβαίνουμε όλοι μας την κούραση τον εκνευρισμό σου το αλλιώς τα περίμενες και αλλιώς ήρθαν. 

Τώρα; Τι θα κάνεις για αυτό; Σου γράψαμε λύσεις εύχομαι να τις ακολουθήσεις. Να βρείτε μια κοπέλα για να έχετε την άνεση να βγείτε και αργότερα να βοηθάει με το σχολείο και να βρεις και μια δουλειά. Και αν εσύ ξέρεις ότι έχεις κάνει κινήσεις να πλησιάσεις την πεθερά σαν άνθρωπο που θέλεις στη ζωή σου (όχι σαν βοηθό αλλά επειδή απλά την θέλεις) αλλά δεν υπάρχει σημείο επαφής μπορείς να κοιμάσαι και ήσυχη τα βράδια. Δεν χρειάζεται να μου απαντήσεις.  Εύχομαι  γρήγορη αποσυμπίεση και ξεκούραση, γνωρίζουμε όλες καλά ότι διανύεις τα λιγότερο εύκολα χρόνια της γονεϊκότητας. 

 

 

Και κάτι τελευταίο. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πως έζησε η συγκεκριμένη γυναίκα. Τι σχέση είχε με τον άντρα της. Πώς μεγάλωσε. Πώς πέρασε και περνάει στον γάμο της. Τι δουλειά έριξε στη ζωή της. Πώς είναι η ψυχική της υγεία. Τι την ωθεί να κοιτάζει τον εαυτό της τώρα στα 60+ της. Πώς πέρασε την εμμηνόπαυση. Αν της άφησε σωματικούς πόνους.  Πώς της  συμπεριφέρεσαι εσύ πως της  συμπεριφέρεται ο γιος της. Έξω από την εξίσωση εντελώς έχουμε τον σύζυγο σου και τον πεθερό.

Γυναίκα = μόνο μάνα/γιαγιά στα 60 = θυσία. 

Είναι για δεύτερη ανάγνωση φυσικά δεν είμαστε ούτε ψυχολόγοι εδώ ούτε τίποτα. Απλά σαν food for thought. 

[μαγιοπουλας]

On 1/6/2023 at 10:20 ΠΜ, Mamaloulou είπε:

Εγώ πάντως στην θέση σου θα ήμουνα πολύ χαρούμενη αν η πεθερά μου είχε αυτήν την στάση χαχαχαχαχα. Δικαίωμα της να κάνει ότι θέλει,δεν θέλει να ανακατεύεται δεν θέλει να έχει υποχρεώσεις δεν θέλει να δει το παιδί,δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι'αυτό,το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να μην ασχολείσαι με τέτοια ανούσια πράματα.Όι περισσότεροι που ξερω οι οποίοι έχουνε παιδιά μόνοι τους τα μεγαλώνουνε χωρίς βοήθεια από παππούδες γιαγιάδες. Για να μην νομίζεις πως μιλάω εκ του ασφαλούς να σου πω πως εχω ενα γιο 4 χρονών που λόγο δουλειάς τον μεγαλώνω μόνη με τον σύζυγό χωρίς καμία απολύτως βοήθεια.Όπης επισεις στην βάφτιση ο μόνος που με βοήθησε ήτανε ο σύζυγος μου και η κουμπάρα μου,ήτανε η μέρα μας δεν ανακατεύτηκε ούτε μαμά ούτε πεθερά και καλή πραξανε.

Αν ηβπεθερα ήταν σε όλα αυτά που θα ήθελε παρούσα θα είχαν σκοτωθεί.Σιγουρο αυτό.

[Yovanna]

25 minutes ago, λουκουμαδάκι said:

Το να γράψουμε αχ τι περνάς κακόμοιρη τι σε βρήκε έχεις απόλυτο δίκιο και να χαρακτηρίσουμε την πεθερά δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα. Ναι θα μπορούσε να εμπλακεί, ναι το μεγαλύτερο ποσοστό το κάνει ναι καταλαβαίνουμε όλοι μας την κούραση τον εκνευρισμό σου το αλλιώς τα περίμενες και αλλιώς ήρθαν. 

Μερικές φορές, αν όχι τις περισσότερες, το να αγκαλιάσουμε το συναίσθημα του άλλου, το οποίο μας εκφράζει, ανοίγοντας μας την καρδιά του, αντί να προσπαθούμε να το μηδενίσουμε, λέγοντας του ότι είναι λάθος να αισθάνεται έτσι και λέγοντας του πώς "θα έπρεπε " να αισθάνεται, είναι πολύ πιο βοηθητικό από το να "βγάζουμε απο το ντουλαπάκι" το βιβλιαράκι με τις λύσεις. Συμφωνώ ότι πρέπει να γυρίσει σελίδα, όμως είναι και αποδεκτό και δικαιολογημένο να αισθάνεται μόνη/αβοήθητη/κουρασμένη κτλ. Και ας αναλογιστούμε/παραδεχτούμε πόσο τυχεροί είμαστε όσοι απο εμάς έχουμε βοήθεια ακι ας μπούμε στα παπούτσια του άλλου. Έπειτα, εφόσον η θεματοθέτρια το θέλει, μπορούμε να τη βοηθήσουμε η καθεμία με τις προτάσεις της. 

[vicky86]

πρίν από 23 λεπτά , Yovanna είπε:

Μερικές φορές, αν όχι τις περισσότερες, το να αγκαλιάσουμε το συναίσθημα του άλλου, το οποίο μας εκφράζει, ανοίγοντας μας την καρδιά του, αντί να προσπαθούμε να το μηδενίσουμε, λέγοντας του ότι είναι λάθος να αισθάνεται έτσι και λέγοντας του πώς "θα έπρεπε " να αισθάνεται, είναι πολύ πιο βοηθητικό από το να "βγάζουμε απο το ντουλαπάκι" το βιβλιαράκι με τις λύσεις. Συμφωνώ ότι πρέπει να γυρίσει σελίδα, όμως είναι και αποδεκτό και δικαιολογημένο να αισθάνεται μόνη/αβοήθητη/κουρασμένη κτλ. Και ας αναλογιστούμε/παραδεχτούμε πόσο τυχεροί είμαστε όσοι απο εμάς έχουμε βοήθεια ακι ας μπούμε στα παπούτσια του άλλου. Έπειτα, εφόσον η θεματοθέτρια το θέλει, μπορούμε να τη βοηθήσουμε η καθεμία με τις προτάσεις της. 

προσωπικα δ νιωθω οτι μηδενιζουμε το συναισθημα της

ειναι απολυτα λογικο να θελει καποιος απλα να τα πει

κ οι περισσοτεροι λενε αν εχουν βιωσει κτ παρομοιο.ακομη κ οχι,καποια πραγματα φανταζεσαι ποσο δυσκολα ειναι

αλλα παλι εγω σαν βικη,δ θα μπορουσα να πω μονο,καταλαβαινω,δυσκολα περνας,κ τελος.λογικο ειναι να κανεις προτασεις να κανει κτ ο αλλος να βοηθηθει.ειδικα αν εσυ το εχεις κανει στην οικογενεια σου κ δουλεψε

να κατσουμε να λεμε ποσο αδικο εχει η πεθερα πχ;προσωπικα οχι,δ θα το εκανα

@Banoffee αν αρρωστησει ο γιονιος κ δ πας,ειναι αλλη συζητηση.κ εκει το ιδιο θα πω.υποχρεωμενος αν δ το νιωθεις δ εισαι.κ παντα υπαρχουν βαθυτερα αιτια οταν γινεται κτ τετοιο.δ μπορεις να ξερεις πως κατεληξαν ενας γονιος με ενα παιδι ετσι.οι σχεσεις κ οι ανθρωποι φαινονται στα δυσκολα,αλλα κ ολα τα χρονια οι σχεσεις θελουν δουλεια

[λουκουμαδάκι]

πρίν από 24 λεπτά , Yovanna είπε:

Μερικές φορές, αν όχι τις περισσότερες, το να αγκαλιάσουμε το συναίσθημα του άλλου, το οποίο μας εκφράζει, ανοίγοντας μας την καρδιά του, αντί να προσπαθούμε να το μηδενίσουμε, λέγοντας του ότι είναι λάθος να αισθάνεται έτσι και λέγοντας του πώς "θα έπρεπε " να αισθάνεται, είναι πολύ πιο βοηθητικό από το να "βγάζουμε απο το ντουλαπάκι" το βιβλιαράκι με τις λύσεις. Συμφωνώ ότι πρέπει να γυρίσει σελίδα, όμως είναι και αποδεκτό και δικαιολογημένο να αισθάνεται μόνη/αβοήθητη/κουρασμένη κτλ. Και ας αναλογιστούμε/παραδεχτούμε πόσο τυχεροί είμαστε όσοι απο εμάς έχουμε βοήθεια ακι ας μπούμε στα παπούτσια του άλλου. Έπειτα, εφόσον η θεματοθέτρια το θέλει, μπορούμε να τη βοηθήσουμε η καθεμία με τις προτάσεις της. 

Συμφωνώ και της έγραψα ότι ξέρουμε ότι περνάει το παλούκι (πιο κομψά) της γονεϊκότητας και ότι καταλαβαίνουμε ότι άλλο περίμενε και άλλο ήρθε και είναι πολύ κουρασμένη. 

Έπρεπε να την πω κακομοίρα ή να βρίσω την πεθερά για να δείξω ότι καταλαβαίνω και γίνομαι βοηθητική; 

 

 

 

 

 

[Yovanna]

7 minutes ago, λουκουμαδάκι said:

Έπρεπε να την πω κακομοίρα ή να βρίσω την πεθερά για να δείξω ότι καταλαβαίνω και γίνομαι βοηθητική; 

 

Αυτό είπα εγώ??

[λουκουμαδάκι]

πρίν από 1 λεπτό , Yovanna είπε:

Αυτό είπα εγώ??

Αυτό το κομμάτι δεν έκανες κουότ; 

Αυτό το έγραψα χάριν υπερβολής ορμώμενη από τις απαντήσεις της θεματοθέτριας για την θυσία και τις υποχρεώσεις έχοντας μονόπλευρη ενημέρωση πράγμα που μετά από δύο χρόνια δεν είναι βοηθητικό. 

[Yovanna]

4 minutes ago, λουκουμαδάκι said:

Αυτό το κομμάτι δεν έκανες κουότ; 

Φυσικά, άλλο όμως να τη λες κακομοίρα και να βρίζεις την πεθερά και άλλο να αποδεχτείς / κατανοήσεις το συναίσθημα/παράπονο του άλλου. Άσχετα αν τον θεωρείς υπερβολικό , γκρινιάρη , παράλογο . οτιδήποτε τέλος πάντων . Να σου φέρω ένα παράδειγμα. Γυρίζεις απο τη δουλειά σου με κακή διάθεση και σε ρωτάει ο άντρας σου τί έχεις και του λες λείπουν όλοι με άδεια και με έχουν φορτώσει με επιπλέον δουλειές και πιέζομαι και παραπάνω χρήματα δεν παίρνω κτλ Τι θα σε βοηθήσει περισσότερο?  α) Ναι, οκ και τί παραπονιέσαι αφού δεν αλλάζει κάτι? Η πρώτη είσαι ή η τελευταία που δουλεύει σε τέτοιες συνθήκες? Και άλλες πληρώνονται ακόμη λιγότερο και έχουν και 3 παιδιά.. Αν δεν μπορείς, παραιτήσου και βρες άλλη δουλειά .

β) Έχεις δίκιο που αισθάνεσαι έτσι. Έχεις πιεστεί πολύ.. Θα έπρεπε το αφεντικό σου να σε υπολογίζει περισσότερο. Μπορώ να βοηθήσω κάπως?

 

Προσωπικά προτιμώ χίλιες φορές τη δεύτερη αντιμετώπιση. 

Επίσης δεν αναφέρομαι σε εσένα προσωπικά Λουκουμαδάκι. Γενικά μιλάω .

[λουκουμαδάκι]

πρίν από 56 λεπτά , Yovanna είπε:

Φυσικά, άλλο όμως να τη λες κακομοίρα και να βρίζεις την πεθερά και άλλο να αποδεχτείς / κατανοήσεις το συναίσθημα/παράπονο του άλλου. Άσχετα αν τον θεωρείς υπερβολικό , γκρινιάρη , παράλογο . οτιδήποτε τέλος πάντων . Να σου φέρω ένα παράδειγμα. Γυρίζεις απο τη δουλειά σου με κακή διάθεση και σε ρωτάει ο άντρας σου τί έχεις και του λες λείπουν όλοι με άδεια και με έχουν φορτώσει με επιπλέον δουλειές και πιέζομαι και παραπάνω χρήματα δεν παίρνω κτλ Τι θα σε βοηθήσει περισσότερο?  α) Ναι, οκ και τί παραπονιέσαι αφού δεν αλλάζει κάτι? Η πρώτη είσαι ή η τελευταία που δουλεύει σε τέτοιες συνθήκες? Και άλλες πληρώνονται ακόμη λιγότερο και έχουν και 3 παιδιά.. Αν δεν μπορείς, παραιτήσου και βρες άλλη δουλειά .

β) Έχεις δίκιο που αισθάνεσαι έτσι. Έχεις πιεστεί πολύ.. Θα έπρεπε το αφεντικό σου να σε υπολογίζει περισσότερο. Μπορώ να βοηθήσω κάπως?

 

Προσωπικά προτιμώ χίλιες φορές τη δεύτερη αντιμετώπιση. 

Επίσης δεν αναφέρομαι σε εσένα προσωπικά Λουκουμαδάκι. Γενικά μιλάω .

Γυρίζεις από τη δουλειά σου με κακή διάθεση ζήτησες συγκεκριμένη καλοκαιρινή άδεια γιατί έτσι βολεύει τον δικό σου προγραμματισμό γιατί έχεις παιδιά και σύζυγο. Το αφεντικό σου είπε όχι θα την πάρει ένας εργένης γιατί πέρσυ δεν είχε καλές μέρες άδεια. Σου χαλάει τις διακοπές και τα ρίχνεις στον συνάδελφο που σου κλέβει τις διακοπές ενώ δεν έχει οικογενειακές υποχρεώσεις. 

Απάντηση Α. Έχεις δίκιο που αισθάνεσαι έτσι έπρεπε να μας σκεφτεί να πάει διακοπές όταν βολεύει εμάς που έχουμε παιδιά έπρεπε να απαιτήσεις κάτι καλύτερο να κάνεις αύριο φασαρία .

Απάντηση Β. Καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι ήταν απρόοπτο μας χαλάει τις διακοπές όμως και ο άλλος δικαιούται καλή περίοδο διακοπών έχει δεν έχει παιδιά ας δούμε εμείς τι μπορουμε να κάνουμε για να περάσουμε καλά με την οικογένειά μας και του χρόνου θα κάνουμε καλύτερο προγραμματισμό. 

 

Έχεις δίκιο που αισθάνεσαι έτσι 

Vs

καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι. 

Είναι λεπτή η γραμμή της διαφοράς και όπως στην περίπτωση της θεματοθέτριας αλληλοκαλύπτονται τα δύο θέματα. 

Ούτε εγώ απαντώ προσωπικά έτσι; Γενική η συζήτηση.