Εσείς τι θα κανατε??

[anemoni1989]

Καλημέρα!!! Καταρχάς να πω πως ξέρω ότι κανονικά το θέμα ανήκει στην ενότητα"ψυχολογία του γονέα", αλλά επιτουτου δεν το έβαλα εκεί αφού θέλει έγκριση για όλες τις απαντήσεις και δεν έχω την απαραίτητη υπομονή πάντα...

Στο θέμα μου... Όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενο ποστ, έχουμε πάρει την απόφαση να μετακομίσουμε οικογενειακως στην επαρχία, κάτι που θα είχε γίνει ήδη, αλλά η κατασταση με τον ιό μας πήγε πίσω στα σχέδια, όπως και πολλούς άλλους... Πλέον από ότι φαίνεται, ο άντρας μου θα μεταταχθεί από την δουλειά του το αργότερο μέχρι το Σεπτέμβριο (βασικά τότε είναι το σίγουρο, αλλά παίζει να είναι και μέσα στο καλοκαίρι)... Το θέμα είναι πως εγώ έχω κάποιες επαγγελματικες ευκαιρίες, για τις οποίες όμως δεν είχα κάνει κίνηση έως τώρα, αφού δεν είχαμε κάποια ξεκάθαρη απάντηση για το χρονοδιάγραμμα του άντρα μου... Σήμερα πήραμε μια άτυπη απάντηση και με σιγουρα θα μάθουμε από εβδομάδα... Αυτό που με προβληματίζει είναι το να κάνω σε περίπτωση που όντως θα ισχύσουν αυτά που αναφέρω και πιο πάνω... Να κάνω αίτηση και να πάω μόνη μου για 1-2-3 μήνες μέχρι να έρθει??? Ή να περιμένω να μετακομίσουμε όλοι μαζί? Και με το παιδί τι θα κάνω??? Η πεθερά μου δεν μπορεί να το κρατάει καθώς  προέκυψε ένα θέμα υγείας και δεν θέλω να την επιβαρύνω... Η πρόσκαιρη λύση που σκέφτηκα είναι να μείνει το παιδί πίσω με τον άντρα μου και τους γονείς μου. Τα πρωινά θα πηγαίνει παιδικό και τα απογεύματα θα την αναλαμβάνει ο πατέρας της εκτός κι αν δουλεύει οπότε θα αναλαμβάνει η μάνα μου. Επίσης, όταν πάνε στο χωριό θα την πάρει η μάνα μου μαζί της...( Είναι κάτι που μου πρότεινε η μητέρα μου ήδη και δεν λογαριάζω χωρίς τον ξενοδόχο)... Εννοείται στα ρεπό μου θα ανεβαίνω Αθήνα να βλέπω το παιδί, δεν το συζητώ αυτό!!!

Αυτό που με προβληματίζει είναι κατά πόσο με κάνει κακια μαμά κάτι τέτοιο... Σίγουρα θα στοιχίσει στη μικρή η απουσία μου και είναι και 19 μηνών, δεν είναι να πεις ότι δεν καταλαβαίνει... Αλλά από την άλλη αυτά τα λεφτά που θα πάρω, έστω και κουτσουρεμενα μετά το νοίκι, θα μας βοηθήσουν πολύ στο βήμα που θα κάνουμε και θα είμαστε πιο άνετοι και δεν θα ζοριστουμε καθόλου... Εσείς τι θα κάνατε??? Έχω γνωρίσει μανάδες που έχουν φύγει χρόνια από τα παιδιά τους λόγω ενός διορισμού ή όντας αναπληρώτριας, αλλά ήταν κάτι που με έβρισκε τελείως αντίθετη, αφού επρόκειτο για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα... Το σκέφτομαι μόνο και μόνο επειδή θα είναι το πολύ για 2-3 μήνες (βασικά ούτε 3 αφού στην άδεια του ο άντρας μου εννοείται θα έρθει εκεί και οι γονείς μου το ίδιο για κάποιες μέρες)... Είμαι πολύ προβληματισμένη...

[ΑΡΓΚ]

Kαταρχήν βεβαιώσου ότι υπάρχουν ακόμη οι επαγγελματικές ευκαιρίες. Πολλές, αν όχι οι περισσότερες ευκαιρίες που υπήρχαν τον Μάρτη - Απρίλη δεν υπάρχουν πια, ή έχουν παγώσει, ή πάνε από Σεπτέμβρη, και ουκ ολίγοι που είχαν μόλις προσληφθεί Φεβρουάριο-Μάρτη απλά απολύθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες τις τελευταίες εβδομάδες.

Στον παιδικό δε θα ποντάριζα αυτή την περίοδο, γιατί είναι αμφίβολο αν θα λειτουργήσουν πριν το Σεπτέμβριο, και να λειτουργήσουν δε θα είναι κάθε μέρα για όλα τα παιδιά.

Αν μιλάμε για μεγάλες αποστάσεις μεταξύ πόλης που μένετε τώρα, πόλης όπου πάτε και χωριού, θα σου έλεγα να σκεφτείς και τον παράγοντα ένα από αυτά τα μέρη μέσα στο καλοκαίρι να έχει έξαρση κρουσμάτων και να μπει σε καραντίνα.

Υπό νορμάλ συνθήκες, θα σου έλεγα να μετακομίσεις πρώτη χωρίς δεύτερη σκέψη. Υπό τις παρούσες συνθήκες, μόνο αν έχεις οικονομικό μαξιλαράκι, ώστε αν μετακομίσεις, πιάσεις σπίτι και βρεθείς σε δεκαπέντε μέρες απολυμένη ή η επιχείρηση που πας κλεισει, ή το παιδί χρειαστεί babysitter γιατί δεν υπάρχει τελικά η εναλλακτική του παιδικού, να μην υπάρχει πλήρης ανατροπή. Αν η πεθερά δεν θα μπορεί να βοηθήσει, έτσι κι αλλιώς πρέπει να σκεφτείτε όταν με το καλό μετακομίσετε οικογενειακώς τι θα κάνετε, γιατί οι παιδικοί σταθμοί είναι αμφίβολο πότε θα λειτουργήσουν κανονικά, αν θα ξανακλείσουν κλπ.

 

[ninaki80]

Just now, anemoni1989 είπε:

Καλημέρα!!! Καταρχάς να πω πως ξέρω ότι κανονικά το θέμα ανήκει στην ενότητα"ψυχολογία του γονέα", αλλά επιτουτου δεν το έβαλα εκεί αφού θέλει έγκριση για όλες τις απαντήσεις και δεν έχω την απαραίτητη υπομονή πάντα...

Στο θέμα μου... Όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενο ποστ, έχουμε πάρει την απόφαση να μετακομίσουμε οικογενειακως στην επαρχία, κάτι που θα είχε γίνει ήδη, αλλά η κατασταση με τον ιό μας πήγε πίσω στα σχέδια, όπως και πολλούς άλλους... Πλέον από ότι φαίνεται, ο άντρας μου θα μεταταχθεί από την δουλειά του το αργότερο μέχρι το Σεπτέμβριο (βασικά τότε είναι το σίγουρο, αλλά παίζει να είναι και μέσα στο καλοκαίρι)... Το θέμα είναι πως εγώ έχω κάποιες επαγγελματικες ευκαιρίες, για τις οποίες όμως δεν είχα κάνει κίνηση έως τώρα, αφού δεν είχαμε κάποια ξεκάθαρη απάντηση για το χρονοδιάγραμμα του άντρα μου... Σήμερα πήραμε μια άτυπη απάντηση και με σιγουρα θα μάθουμε από εβδομάδα... Αυτό που με προβληματίζει είναι το να κάνω σε περίπτωση που όντως θα ισχύσουν αυτά που αναφέρω και πιο πάνω... Να κάνω αίτηση και να πάω μόνη μου για 1-2-3 μήνες μέχρι να έρθει??? Ή να περιμένω να μετακομίσουμε όλοι μαζί? Και με το παιδί τι θα κάνω??? Η πεθερά μου δεν μπορεί να το κρατάει καθώς  προέκυψε ένα θέμα υγείας και δεν θέλω να την επιβαρύνω... Η πρόσκαιρη λύση που σκέφτηκα είναι να μείνει το παιδί πίσω με τον άντρα μου και τους γονείς μου. Τα πρωινά θα πηγαίνει παιδικό και τα απογεύματα θα την αναλαμβάνει ο πατέρας της εκτός κι αν δουλεύει οπότε θα αναλαμβάνει η μάνα μου. Επίσης, όταν πάνε στο χωριό θα την πάρει η μάνα μου μαζί της...( Είναι κάτι που μου πρότεινε η μητέρα μου ήδη και δεν λογαριάζω χωρίς τον ξενοδόχο)... Εννοείται στα ρεπό μου θα ανεβαίνω Αθήνα να βλέπω το παιδί, δεν το συζητώ αυτό!!!

Αυτό που με προβληματίζει είναι κατά πόσο με κάνει κακια μαμά κάτι τέτοιο... Σίγουρα θα στοιχίσει στη μικρή η απουσία μου και είναι και 19 μηνών, δεν είναι να πεις ότι δεν καταλαβαίνει... Αλλά από την άλλη αυτά τα λεφτά που θα πάρω, έστω και κουτσουρεμενα μετά το νοίκι, θα μας βοηθήσουν πολύ στο βήμα που θα κάνουμε και θα είμαστε πιο άνετοι και δεν θα ζοριστουμε καθόλου... Εσείς τι θα κάνατε??? Έχω γνωρίσει μανάδες που έχουν φύγει χρόνια από τα παιδιά τους λόγω ενός διορισμού ή όντας αναπληρώτριας, αλλά ήταν κάτι που με έβρισκε τελείως αντίθετη, αφού επρόκειτο για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα... Το σκέφτομαι μόνο και μόνο επειδή θα είναι το πολύ για 2-3 μήνες (βασικά ούτε 3 αφού στην άδεια του ο άντρας μου εννοείται θα έρθει εκεί και οι γονείς μου το ίδιο για κάποιες μέρες)... Είμαι πολύ προβληματισμένη...

αvεμωvη μου τηv απαvτηση τηv εχεις εσυ. Το μωρο καταλαβαιvει αλλα δεv εχει αισθηση του χροvου σε μια εβδομαδα θα το εχει ξεχασει οτι λειπει η μαμα του κ θα εχει μπει σε vεο προγραμμα . Εσυ θα τηv παλεψεις? εμεvα θα με επιαvε απιστευτο αvχος πχ δεv θα μπορουσα vα αποδωσω με τοσο μικρο παιδι μακρια. οπως ειπε κη AΡΓΚ Στοv παιδικο μηv ποvταρεις μπορει vα μηv λειτουργησει κ αv λειτουργει οταv σου αρρωσταιvει τι θα καvεις? καλητερα vα το παρεις μαζι το παιδι κ vα βρεις μια γυvαικα vα στο κραταει vομιζω οτι αυτο θα ηταv το πιο ευκολο για εσεvα γιατι οτι κ vα γιvει θα εχεις εvαv αvθρωπο vα βοηθησει . Μπορει vα στο κραταει κ με επιβλεψη της γιαγιας στο χωριο αv αvχωvεσε . 

[anemoni1989]

Δουλειά θα έχω στάνταρ. Και δεν παίζει απόλυση μιας και είναι θέσεις δημοσιου που έχουν βγει με συμβάσεις. Αν κάνω τα χαρτιά μου είμαι στάνταρ μέσα μιας και δεν έχουν καλυφθεί ακομα και είμαι πρώτη σε μόρια στην περιοχή, για αυτό μιλάω με σιγουριά. Απλά αν με πάρουν θα πρέπει να ξεκινήσω άμεσα οπότε δεν θα έχω το περιθώριο να ψάξω για κοπέλα... Το άλλο που σκέφτηκα μόλις τώρα, αφού διάβασα τα μηνύματα σας, ήταν να κατέβω πρώτη και να αφήσω το παιδί πίσω (αν όντως έχουν ανοίξει οι παιδικοί) και παράλληλα να ψάχνω για άτομο εμπιστοσύνης... Αυτό που με ανησυχεί είναι μήπως βλάψω το παιδί μακροπρόθεσμα μέσω της απουσίας μου, έστω και έτσι.... Βέβαια από την άλλη σκέφτομαι πως και στις κατασκηνώσεις που πάνε , είναι για 3 εβδομάδες περίπου οπότε είναι παρόμοια η κατασταση... Δεν ξέρω... Αυτό είναι που με προβληματίζει κυριως...

[Yovanna]

Just now, anemoni1989 said:

Δουλειά θα έχω στάνταρ. Και δεν παίζει απόλυση μιας και είναι θέσεις δημοσιου που έχουν βγει με συμβάσεις. Αν κάνω τα χαρτιά μου είμαι στάνταρ μέσα μιας και δεν έχουν καλυφθεί ακομα και είμαι πρώτη σε μόρια στην περιοχή, για αυτό μιλάω με σιγουριά. Απλά αν με πάρουν θα πρέπει να ξεκινήσω άμεσα οπότε δεν θα έχω το περιθώριο να ψάξω για κοπέλα... Το άλλο που σκέφτηκα μόλις τώρα, αφού διάβασα τα μηνύματα σας, ήταν να κατέβω πρώτη και να αφήσω το παιδί πίσω (αν όντως έχουν ανοίξει οι παιδικοί) και παράλληλα να ψάχνω για άτομο εμπιστοσύνης... Αυτό που με ανησυχεί είναι μήπως βλάψω το παιδί μακροπρόθεσμα μέσω της απουσίας μου, έστω και έτσι.... Βέβαια από την άλλη σκέφτομαι πως και στις κατασκηνώσεις που πάνε , είναι για 3 εβδομάδες περίπου οπότε είναι παρόμοια η κατασταση... Δεν ξέρω... Αυτό είναι που με προβληματίζει κυριως...

Αν σε δεχτούν, να πας χωρίς δεύτερη σκέψη. Άκου κακιά μάνα.. Έτσι είναι οι κακιές μάνες?? Πας να κάνεις ένα νέο ξεκίνημα για την οικογένεια σου. Επίσης θεωρώ καλύτερο να μείνει το παιδί πίσω στο σπίτι του με γιαγιά και παππούδες και όχι σε ένα ξένο για αυτό μέρος με κάποια νταντά. Στο μεταξύ εσύ θα ψάχνεις για όταν θα έρθει και η υπόλοιπη οικογένεια. Θα μπορείς να φεύγεις ΣΚ ή να έρχεται ο σύζυγος με το παιδί? Τίποτα δεν θα πάθει το παιδί για τόσο λίγο καιρό, που θα σε βλέπει κιόλας. Ελπίζω να έχεις σύντομα θετικά νέα!

[anemoni1989]

Just now, Yovanna είπε:

Αν σε δεχτούν, να πας χωρίς δεύτερη σκέψη. Άκου κακιά μάνα.. Έτσι είναι οι κακιές μάνες?? Πας να κάνεις ένα νέο ξεκίνημα για την οικογένεια σου. Επίσης θεωρώ καλύτερο να μείνει το παιδί πίσω στο σπίτι του με γιαγιά και παππούδες και όχι σε ένα ξένο για αυτό μέρος με κάποια νταντά. Στο μεταξύ εσύ θα ψάχνεις για όταν θα έρθει και η υπόλοιπη οικογένεια. Θα μπορείς να φεύγεις ΣΚ ή να έρχεται ο σύζυγος με το παιδί? Τίποτα δεν θα πάθει το παιδί για τόσο λίγο καιρό, που θα σε βλέπει κιόλας. Ελπίζω να έχεις σύντομα θετικά νέα!

Και εγώ αυτό σκεφτόμουν, πως είναι καλύτερο να διατηρήσει κάποια στάνταρ (παππούς, γιαγιά, μπαμπάς) παρά να μπει πολλές αλλαγές μαζί (μετακόμιση, νέα άτομα, άγνωστη νταντά)... Κάθε Παρασκευή απόγευμα θα μπορώ να είμαι πίσω και θα επιστρέφω Κυριακή... Είναι πολύ καλή περίπτωση και για αυτό το συζητάω!!! Και εννοείται αν πάρει άδεια νωρίτερα από την μετακόμιση ο σύζυγος, θα έρθουν μαζί με τη μικρή. Άλλωστε ενδείκνυται το μέρος για διακοπές, αφού είναι παραθαλάσσιο και το σπίτι που μάλλον θα νοικιάσουμε για αρχή θα είναι δίπλα σχεδόν στη θάλασσα...

 

[Deena]

Κι εγώ θα πήγαινα, απλά με την σκέψη στη πίσω μέρος του μυαλού μου ότι το πλάνο του παιδικού μπορεί να μην παίξει τελικά, αν και όπως φαίνεται θα ανοίξουν.

 

Εάν ήσουν άντρας, δεν θα την κάναμε αυτή την συζήτηση δυστυχώς, πιθανόν να είχες ήδη φύγει

[Yovanna]

Just now, anemoni1989 said:

Και εγώ αυτό σκεφτόμουν, πως είναι καλύτερο να διατηρήσει κάποια στάνταρ (παππούς, γιαγιά, μπαμπάς) παρά να μπει πολλές αλλαγές μαζί (μετακόμιση, νέα άτομα, άγνωστη νταντά)... Κάθε Παρασκευή απόγευμα θα μπορώ να είμαι πίσω και θα επιστρέφω Κυριακή... Είναι πολύ καλή περίπτωση και για αυτό το συζητάω!!! Και εννοείται αν πάρει άδεια νωρίτερα από την μετακόμιση ο σύζυγος, θα έρθουν μαζί με τη μικρή. Άλλωστε ενδείκνυται το μέρος για διακοπές, αφού είναι παραθαλάσσιο και το σπίτι που μάλλον θα νοικιάσουμε για αρχή θα είναι δίπλα σχεδόν στη θάλασσα...

 

Πω πω, παραθαλάσσιο σπίτι.. το όνειρο μου.. θα τρελαθεί η μικρή από τη χαρά της.. ελπίζω από βδομάδα να ξεκινήσεις βαλίτσες!

[vicky86]

Ανεμώνη εφόσον είναι σίγουρο ότι από Σεπτέμβρη ο αντρας σου θα έχει μεταφερθεί, κ ειναι σίγουρη κ η δική σου θέση μην το σκέφτεσαι καν. Απλα ψάξε άμεσα ποια επιλογή είναι καλύτερα για την μικρη

Δλδ η την παίρνεις μαζί σου κ βρίσκεις νταντά, η μένει τα πρωινά με τον παππού κ τα απογεύματα με τον μπαμπα η την γιαγια, μην υπολογίζεις στους παιδικους(κ γνώμη μου ψάξε επιλογή κ απο σεπτεμβρη γτ δ ξερεις πως θα παει) 

Αν συμφωνεί ο μπαμπας σου που αυτήν την στιγμή θα έχει τις περισσότερες ώρες την μικρη, μην σκεφτεσαι για το ότι δ ειναι σωστό. Είναι μικρό το χρ. διάστημα κ το κανεις για να κάνετε μια καλή νέα αρχή. 

[anemoni1989]

Just now, Deena είπε:

 

 

Εάν ήσουν άντρας, δεν θα την κάναμε αυτή την συζήτηση δυστυχώς, πιθανόν να είχες ήδη φύγει

Επειδή έπαιζε σοβαρά το ενδεχόμενο να είναι πολύ άμεση η μετακόμιση (προ ιού) είχε συζητηθεί το θέμα και φυσικά είχαμε πει πως θα πήγαινε ο άντρας μου και θα τα βολευαμε με πήγαινε έλα!!! Αχαχαχαχαχχαχ

Δεν ξέρω γτ μου έκατσε τόσο στραβά το να αφήσω πίσω τη μικρή...  Ο άντρας μου δεν έχει πρόβλημα βασικά, εγώ κωλλυομαι!!! Αχαχαχαχαχχαχ

Just now, vicky86 είπε:

Ανεμώνη εφόσον είναι σίγουρο ότι από Σεπτέμβρη ο αντρας σου θα έχει μεταφερθεί, κ ειναι σίγουρη κ η δική σου θέση μην το σκέφτεσαι καν. Απλα ψάξε άμεσα ποια επιλογή είναι καλύτερα για την μικρη

Δλδ η την παίρνεις μαζί σου κ βρίσκεις νταντά, η μένει τα πρωινά με τον παππού κ τα απογεύματα με τον μπαμπα η την γιαγια, μην υπολογίζεις στους παιδικους(κ γνώμη μου ψάξε επιλογή κ απο σεπτεμβρη γτ δ ξερεις πως θα παει) 

Αν συμφωνεί ο μπαμπας σου που αυτήν την στιγμή θα έχει τις περισσότερες ώρες την μικρη, μην σκεφτεσαι για το ότι δ ειναι σωστό. Είναι μικρό το χρ. διάστημα κ το κανεις για να κάνετε μια καλή νέα αρχή. 

Ευχαριστώ! Ναι εναλλακτική έχω και εκτός του πατέρα μου για τα πρωινά ευτυχώς... Δεν θέλω να τον ζορισω, για τους λόγους που είχα αναφέρει και στο άλλο ποστ... Εκεί θα είναι πιο εύκολο για εναλλακτική, μιας και έχουμε πολλούς γνωστούς κλπ... Απλά σε αυτή τη φάση είναι όλη άγνωστοι για τη μικρή.... Έχει να τους δει πριν από τα Χριστούγεννα!!!!

Από ότι καταλαβαίνω, μάλλον πρόκειται απλά για δική μου υπερβολή... Σας ευχαριστώ όλες για τις απαντήσεις σας!!!

Just now, Yovanna είπε:

Πω πω, παραθαλάσσιο σπίτι.. το όνειρο μου.. θα τρελαθεί η μικρή από τη χαρά της.. ελπίζω από βδομάδα να ξεκινήσεις βαλίτσες!

Από το στόμα σου και στου Θεού το αυτί!!!! Είναι όντως πολύ καλή ευκαιρία και σε πολύ όμορφο μέρος!!!

[Super.mum]

2 ώρες πρίν, anemoni1989 είπε:

Καλημέρα!!! Καταρχάς να πω πως ξέρω ότι κανονικά το θέμα ανήκει στην ενότητα"ψυχολογία του γονέα", αλλά επιτουτου δεν το έβαλα εκεί αφού θέλει έγκριση για όλες τις απαντήσεις και δεν έχω την απαραίτητη υπομονή πάντα...

Στο θέμα μου... Όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενο ποστ, έχουμε πάρει την απόφαση να μετακομίσουμε οικογενειακως στην επαρχία, κάτι που θα είχε γίνει ήδη, αλλά η κατασταση με τον ιό μας πήγε πίσω στα σχέδια, όπως και πολλούς άλλους... Πλέον από ότι φαίνεται, ο άντρας μου θα μεταταχθεί από την δουλειά του το αργότερο μέχρι το Σεπτέμβριο (βασικά τότε είναι το σίγουρο, αλλά παίζει να είναι και μέσα στο καλοκαίρι)... Το θέμα είναι πως εγώ έχω κάποιες επαγγελματικες ευκαιρίες, για τις οποίες όμως δεν είχα κάνει κίνηση έως τώρα, αφού δεν είχαμε κάποια ξεκάθαρη απάντηση για το χρονοδιάγραμμα του άντρα μου... Σήμερα πήραμε μια άτυπη απάντηση και με σιγουρα θα μάθουμε από εβδομάδα... Αυτό που με προβληματίζει είναι το να κάνω σε περίπτωση που όντως θα ισχύσουν αυτά που αναφέρω και πιο πάνω... Να κάνω αίτηση και να πάω μόνη μου για 1-2-3 μήνες μέχρι να έρθει??? Ή να περιμένω να μετακομίσουμε όλοι μαζί? Και με το παιδί τι θα κάνω??? Η πεθερά μου δεν μπορεί να το κρατάει καθώς  προέκυψε ένα θέμα υγείας και δεν θέλω να την επιβαρύνω... Η πρόσκαιρη λύση που σκέφτηκα είναι να μείνει το παιδί πίσω με τον άντρα μου και τους γονείς μου. Τα πρωινά θα πηγαίνει παιδικό και τα απογεύματα θα την αναλαμβάνει ο πατέρας της εκτός κι αν δουλεύει οπότε θα αναλαμβάνει η μάνα μου. Επίσης, όταν πάνε στο χωριό θα την πάρει η μάνα μου μαζί της...( Είναι κάτι που μου πρότεινε η μητέρα μου ήδη και δεν λογαριάζω χωρίς τον ξενοδόχο)... Εννοείται στα ρεπό μου θα ανεβαίνω Αθήνα να βλέπω το παιδί, δεν το συζητώ αυτό!!!

Αυτό που με προβληματίζει είναι κατά πόσο με κάνει κακια μαμά κάτι τέτοιο... Σίγουρα θα στοιχίσει στη μικρή η απουσία μου και είναι και 19 μηνών, δεν είναι να πεις ότι δεν καταλαβαίνει... Αλλά από την άλλη αυτά τα λεφτά που θα πάρω, έστω και κουτσουρεμενα μετά το νοίκι, θα μας βοηθήσουν πολύ στο βήμα που θα κάνουμε και θα είμαστε πιο άνετοι και δεν θα ζοριστουμε καθόλου... Εσείς τι θα κάνατε??? Έχω γνωρίσει μανάδες που έχουν φύγει χρόνια από τα παιδιά τους λόγω ενός διορισμού ή όντας αναπληρώτριας, αλλά ήταν κάτι που με έβρισκε τελείως αντίθετη, αφού επρόκειτο για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα... Το σκέφτομαι μόνο και μόνο επειδή θα είναι το πολύ για 2-3 μήνες (βασικά ούτε 3 αφού στην άδεια του ο άντρας μου εννοείται θα έρθει εκεί και οι γονείς μου το ίδιο για κάποιες μέρες)... Είμαι πολύ προβληματισμένη...

Παίζει να είμαι η μόνη που θα πω ότι δεν θα το έκανα. :p εγώ δεν θα το έκανα .. δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να αφήσω πίσω το παιδάκι μου για τέτοιο διάστημα. Θα το έκανα μόνο σε περίπτωση που καιγόμασταν για λεφτά κ δεν υπήρχε άλλη επιλογή .. διαφορετικά όχι .. θα προτιμούσα να χάσω την θέση. 

[Melia13]

1 ώρα πρίν, anemoni1989 είπε:

 Αν κάνω τα χαρτιά μου είμαι στάνταρ μέσα μιας και δεν έχουν καλυφθεί ακομα και είμαι πρώτη σε μόρια στην περιοχή, για αυτό μιλάω με σιγουριά.

Συγνωμη πως ξερεις οτι εισαι πρωτη σε μορια εφοσον δεν εχετε κανει χαρτια ακομα???

[Sentir...natureza]

Kι εγω δεν θα αφηνα πισω το παιδι σε αυτη την ηλικια. Μετα τα 6-7 χρονια ισως εφευγα για 2-3 μηνες αλλα νωριτερα το αποκλειω. Δεν μπορει να συγκριθει με την κατασκηνωση γιατι κανενα παιδι δεν παει κατασκηνωση στα 1,5, ουτε θα ειναι εκει για 2-3 μηνες. Σε αυτη την ηλικια ο χρονος κυλα διαφορετικα για τα μικρα μας. Οι 2-3 μηνες φαινονται πολυ μεγαλυτερο διαστημα απο οτι σε εμας και σιγουρα διαφωνω με αυτο:

2 ώρες πρίν, ninaki80 είπε:

Το μωρο καταλαβαιvει αλλα δεv εχει αισθηση του χροvου σε μια εβδομαδα θα το εχει ξεχασει οτι λειπει η μαμα του κ θα εχει μπει σε vεο προγραμμα

Το μωρο δεν γινεται απλα να ξεχασει την ελλειψη της μαμας του. Η ελλειψη ειναι ελλειψη και θα την νιωθει και θα την βιωνει καθημερινα. Υποβαθμιζεται η αντιληψη των παιδιων με τετοιες δηλωσεις. Πραγματικα πιστευετε οτι θα ειναι σαν να μην συνεβη τιποτα;  Φυσικα θα προσαρμοστει αλλα αυτο δεν σημαινει οτι δεν θα του λειπει.

Προσωπικα, θα πηγαινα με το παιδι και θα εψαχνα ατομο για να την κραταει.

[Yovanna]

Just now, Sentir...natureza said:

Kι εγω δεν θα αφηνα πισω το παιδι σε αυτη την ηλικια. Μετα τα 6-7 χρονια ισως εφευγα για 2-3 μηνες αλλα νωριτερα το αποκλειω. Δεν μπορει να συγκριθει με την κατασκηνωση γιατι κανενα παιδι δεν παει κατασκηνωση στα 1,5, ουτε θα ειναι εκει για 2-3 μηνες. Σε αυτη την ηλικια ο χρονος κυλα διαφορετικα για τα μικρα μας. Οι 2-3 μηνες φαινονται πολυ μεγαλυτερο διαστημα απο οτι σε εμας και σιγουρα διαφωνω με αυτο:

Το μωρο δεν γινεται απλα να ξεχασει την ελλειψη της μαμας του. Η ελλειψη ειναι ελλειψη και θα την νιωθει και θα την βιωνει καθημερινα. Υποβαθμιζεται η αντιληψη των παιδιων με τετοιες δηλωσεις. Πραγματικα πιστευετε οτι θα ειναι σαν να μην συνεβη τιποτα;  Φυσικα θα προσαρμοστει αλλα αυτο δεν σημαινει οτι δεν θα του λειπει.

Προσωπικα, θα πηγαινα με το παιδι και θα εψαχνα ατομο για να την κραταει.

Φιλικά πάντα, προσωπικά θα στοιχημάτιζα το σπίτι μου και την επιχείρηση μου ότι δεν θα το άφηνες. Και αυτό γιατί έχεις έντονα την πεποίθηση (αυτό βγάζεις τουλάχιστον), ότι αν ένα παιδί δεν είναι συνέχεια με την μαμά του, είναι κάτι τραυματικό για αυτό. Σε σημείο να θεωρείς ότι είναι καλύτερα να ξεριζωθεί από το σπίτι του, για να μένει με μια ξένη γυναίκα, χωρίς καν να έχει εξοικειωθεί με το νέο χώρο και με την νέα πραγματικότητα. Εκεί που είναι τώρα θα είναι με τον μπαμπά του και τους παππούδες της και πιθανότατα να πηγαίνει και στο σχολείο της. Για σένα τίποτα από αυτά δεν είναι σημαντικά? Μόνο ή μαμά είναι σημαντική? Επίσης η κοπέλα δεν είπε ότι θα κάνει 3 μήνες να δει το παιδί. Κάθε ΠΣΚ μαζί θα είναι. 

 

Just now, Super.mum said:

Παίζει να είμαι η μόνη που θα πω ότι δεν θα το έκανα. :p εγώ δεν θα το έκανα .. δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να αφήσω πίσω το παιδάκι μου για τέτοιο διάστημα. Θα το έκανα μόνο σε περίπτωση που καιγόμασταν για λεφτά κ δεν υπήρχε άλλη επιλογή .. διαφορετικά όχι .. θα προτιμούσα να χάσω την θέση. 

Φυσικά και θα υπάρχει ανάγκη για χρήματα. Τα παιδιά κάνουν ένα νέο ξεκίνημα και το να έχουν εργασία είναι ζωτικής σημασίας. Δεν χρειάζεται να ψάχνει κάποιος στα σκουπίδια να φάει για να χρειάζεται να δουλέψει. Μπορεί αν αρνηθεί τώρα την ενδεχόμενη πρόταση, να μην υπάρξει άλλη για μεγάλο χρονικό διάστημα.

[mama16]

Την δουλειά που έχεις τώρα την έχεις αφήσει ήδη? Αν όχι εγώ αν ήμουν στη θέση σου δεν θα το έκανα να φύγω μακριά.. Δεν μπορώ να φανταστώ ούτε 2 μέρες να λείψω, το είχα κάνει για να πάω να γεννήσω το δεύτερο παιδάκι μου κ μόνο κατάθλιψη που δεν έπαθα. Όλη την μέρα με την κοπέλα που είχα στο δωμάτιο κλαιγαμε γιατί αφήσαμε πίσω τα μεγάλα μας παιδιά!!! Το παιδί βεβαια δεν νομίζω να του στοιχίσει κ τόσο, περισσότερο δύσκολο ίσως είναι για σένα. Βέβαια απ' την άλλη κανένα 8 μηνό από τη γέννα μου έτσι ξαφνικά άρχισε να κλαίει η κόρη μου κ να λέει γιατί πήγα στο νοσοκομείο κ την άφησα μόνη της κ ότι δεν ήθελε να φύγω. Δεν ξέρω αν όντως το εννοούσε κ της "στοίχισε" τόσο η απλά έτσι το είπε αλλά κάθε φορά που μου το ελεγε την έπιανε κ το παράπονο... Αυτό για καμιά ώρα σίγουρα! Βέβαια εγώ είμαι όλη την ημέρα στο σπίτι μαζί της κ με τον μπέμπη πλέον κ δεν έχει συνηθίσει να με αποχωρίζεται παρά μόνο αν τύχει κάποιες φορές για λίγες ώρες

[ninaki80]

Just now, Sentir...natureza είπε:

Kι εγω δεν θα αφηνα πισω το παιδι σε αυτη την ηλικια. Μετα τα 6-7 χρονια ισως εφευγα για 2-3 μηνες αλλα νωριτερα το αποκλειω. Δεν μπορει να συγκριθει με την κατασκηνωση γιατι κανενα παιδι δεν παει κατασκηνωση στα 1,5, ουτε θα ειναι εκει για 2-3 μηνες. Σε αυτη την ηλικια ο χρονος κυλα διαφορετικα για τα μικρα μας. Οι 2-3 μηνες φαινονται πολυ μεγαλυτερο διαστημα απο οτι σε εμας και σιγουρα διαφωνω με αυτο:

Το μωρο δεν γινεται απλα να ξεχασει την ελλειψη της μαμας του. Η ελλειψη ειναι ελλειψη και θα την νιωθει και θα την βιωνει καθημερινα. Υποβαθμιζεται η αντιληψη των παιδιων με τετοιες δηλωσεις. Πραγματικα πιστευετε οτι θα ειναι σαν να μην συνεβη τιποτα;  Φυσικα θα προσαρμοστει αλλα αυτο δεν σημαινει οτι δεν θα του λειπει.

Προσωπικα, θα πηγαινα με το παιδι και θα εψαχνα ατομο για να την κραταει.

δεv υποβαθμιζω τηv αvτιληψη του αλλα 19μηvωv ειvαι ειτε λειψεις 8 ωρες για δουλεια ειτε λειπεις 1 εβδομαδα στο μωρο το ιδιο φαιvετε. Δεv ειvαι υποβαθμιση ειvαι η πραγματικοτητα στο μωρο η μαμα του θα λειπει ειτε ετσι ειτε αλλιως δεv μπορει vα καταλαβει τοv χροvο που λειπεις  . Εγω στηv συγκεκριμεvη φαση ειπα δεv θα το εκαvα αλλα επειδη εγω δεv θα μπορουσα θα προτιμουσα μια γυvαικα vα το κραταει. 

[chocolate_eater]

Πολύ σωστο το σχόλιο της Deena...πιθανώς στη θέση του μπαμπά του δεν θα το συζητούσαμε καν, το οποίο είναι τραγικό και άδικο και για τους δύο γονείς.

 

Εφ'όσον υπάρχει επαγγελματική ανάγκη (ή και επιθυμία, δεν είμαστε μόνο γονείς αλλά και πολλά άλλα πράγματα), υποθέτω οποιοσδήποτε και από τους δύο γονείς αν έλειπε θα ήταν μια καινούρια πραγματικότητα που θα έπρεπε το παιδί να συνηθίσει. Δεν σε κάνει κακιά μαμά αυτό. Βέβαια μόλις ξαναείστε μαζί, ενδεχομένως χρειαστεί λίγο χρόνο να ξανασυνηθίσει την παρουσία σου στη ρουτίνα του, αυτό δεν αποκλείεται...αν και φαντάζομαι είναι θέμα ημερών.

 

Με δεδομένο οτι πρέπει να πας (αυτό το ξέρεις εσύ καλύτερα), θα μου φαινόταν αρκετά λογικό να πας μόνη σου στην αρχή. Διαφορετικά το παιδί θα πρέπει να συνηθίσει, εκτός από την έλλειψη του ενός γονέα (του μπαμπά στην περίπτωση αυτή), το νέο μέρος και τη ρουτίνα και πιθανόν εντελώς καινούρια πρόσωπα (που δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά δε σημαίνει οτι θα του είναι κι εύκολο). Συν την έξτρα κούραση που θα έχεις προσπαθώντας να στήσεις το καινούριο σπίτι. Γιατί να βάλεις τον εαυτό σου και το παιδί σου στη δοκιμασία αυτή, αν μπορεί να γίνει πιο εύκολα? Μην ξεχνάμε οτι πολλές φορές χρειαζόμαστε περισσότερο τα παιδιά, απ'ότι αυτά εμάς.

[Yovanna]

Just now, mama16 said:

Όλη την μέρα με την κοπέλα που είχα στο δωμάτιο κλαιγαμε γιατί αφήσαμε πίσω τα μεγάλα μας παιδιά!!! 

Εντάξει, κλαίω!!!

[mama16]

Just now, Yovanna είπε:

Εντάξει, κλαίω!!!

Άσε μην το συζητάς... Να δεις κ την ώρα που ήταν να φύγω για το νοσοκομείο, κρατιομουν κρατιομουν να μην κλάψω κ στο τέλος ξέσπασα με λυγμούς σαν μικρό παιδάκι όχι μόνο στην κόρη μου κ το σύζυγό αλλά κ στα πεθερικά μου!!!!!  ήθελα να ανοίξει η γη κ να με καταπιεί αλλά μου ήταν αδύνατο να σταματήσω!!  αλλά εγώ  είμαι εγώ, άλλοι αντιδρανε με την λογική. Οπότε Ανεμώνη επειδή δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι κ υπάρχουν πολλοί που για την δουλειά μπορεί να αφήσουν πίσω την οικογένεια (και δεν το λέω για να κατακρίνω, δεν το θεωρώ ούτε λάθος ούτε σωστό, απλά τι αντέχει ο καθένας) αν πιστεύεις ότι αντέχεις μακριά από την κόρη σου για λίγο καιρό χωρίς να πάθεις κατάθλιψη να το κάνεις απ' τη στιγμή που θα είναι οικονομικά καλύτερο. Αν απ' την άλλη σε αγχωνει κ μόνο στην ιδέα ας φύγετε όλοι μαζί αργότερα

[anemoni1989]

1 ώρα πρίν, Melia13 είπε:

Συγνωμη πως ξερεις οτι εισαι πρωτη σε μορια εφοσον δεν εχετε κανει χαρτια ακομα???

Είναι μικρός ο τόπος και έχουν γίνει παρόμοιες προκηρύξεις στο παρελθόν... Μπήκα, είδα τα μόρια των άλλων, ξέρω τα δικά μου, οπότε έβγαλα το συμπέρασμα! Τώρα αν έχει αποφάσισε και καμία άλλη σαν και μένα να φύγει από άλλη πόλη και να πάει εκεί, δεν μπορώ να το γνωρίζω... Αλλά προφανώς αυτή τη στιγμή προβληματίζομαι με τα δεδομένα που έχω, διότι η ανάληψη υπηρεσίας θα είναι άμεση αν όντως μπω... Δεν μπορώ να μην έχω ένα πλάνο...

2 ώρες πρίν, Super.mum είπε:

Παίζει να είμαι η μόνη που θα πω ότι δεν θα το έκανα. :p εγώ δεν θα το έκανα .. δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να αφήσω πίσω το παιδάκι μου για τέτοιο διάστημα. Θα το έκανα μόνο σε περίπτωση που καιγόμασταν για λεφτά κ δεν υπήρχε άλλη επιλογή .. διαφορετικά όχι .. θα προτιμούσα να χάσω την θέση. 

Δεν πεινάμε... Αλλά επρόκειτο να αλλάξουμε τόπο, να δανειστούμε και να μπούμε στη διαδικασία αλλαγής ζωής... Και επειδή τα 3000€ που θα πάρω στο διάστημα της δουλειάς τουλάχιστον δεν είναι και λίγα για αυτό το σκέφτομαι... Ο άντρας μου δεν πρόκειται να πιέσει, σε καμία περίπτωση, αλλά σκέφτομαι πως θα είναι σημαντική βοήθεια για την οικογένεια μου!

[Super.mum]

Just now, anemoni1989 είπε:

Είναι μικρός ο τόπος και έχουν γίνει παρόμοιες προκηρύξεις στο παρελθόν... Μπήκα, είδα τα μόρια των άλλων, ξέρω τα δικά μου, οπότε έβγαλα το συμπέρασμα! Τώρα αν έχει αποφάσισε και καμία άλλη σαν και μένα να φύγει από άλλη πόλη και να πάει εκεί, δεν μπορώ να το γνωρίζω... Αλλά προφανώς αυτή τη στιγμή προβληματίζομαι με τα δεδομένα που έχω, διότι η ανάληψη υπηρεσίας θα είναι άμεση αν όντως μπω... Δεν μπορώ να μην έχω ένα πλάνο...

Δεν πεινάμε... Αλλά επρόκειτο να αλλάξουμε τόπο, να δανειστούμε και να μπούμε στη διαδικασία αλλαγής ζωής... Και επειδή τα 3000€ που θα πάρω στο διάστημα της δουλειάς τουλάχιστον δεν είναι και λίγα για αυτό το σκέφτομαι... Ο άντρας μου δεν πρόκειται να πιέσει, σε καμία περίπτωση, αλλά σκέφτομαι πως θα είναι σημαντική βοήθεια για την οικογένεια μου!

Ναι κατάλαβα  ούτε σε αυτή την περίπτωση θα το έκανα 

[anemoni1989]

Just now, Super.mum είπε:

Ναι κατάλαβα  ούτε σε αυτή την περίπτωση θα το έκανα 

Ναι δεκτό!!! Άλλωστε γνώμες ζήτησα, γκάλοπ κάνω!!! Αχαχαχαχαχχαχ

πρίν από 30 λεπτά , mama16 είπε:

Την δουλειά που έχεις τώρα την έχεις αφήσει ήδη? Αν όχι εγώ αν ήμουν στη θέση σου δεν θα το έκανα να φύγω μακριά.. Δεν μπορώ να φανταστώ ούτε 2 μέρες να λείψω, το είχα κάνει για να πάω να γεννήσω το δεύτερο παιδάκι μου κ μόνο κατάθλιψη που δεν έπαθα. Όλη την μέρα με την κοπέλα που είχα στο δωμάτιο κλαιγαμε γιατί αφήσαμε πίσω τα μεγάλα μας παιδιά!!! Το παιδί βεβαια δεν νομίζω να του στοιχίσει κ τόσο, περισσότερο δύσκολο ίσως είναι για σένα. Βέβαια απ' την άλλη κανένα 8 μηνό από τη γέννα μου έτσι ξαφνικά άρχισε να κλαίει η κόρη μου κ να λέει γιατί πήγα στο νοσοκομείο κ την άφησα μόνη της κ ότι δεν ήθελε να φύγω. Δεν ξέρω αν όντως το εννοούσε κ της "στοίχισε" τόσο η απλά έτσι το είπε αλλά κάθε φορά που μου το ελεγε την έπιανε κ το παράπονο... Αυτό για καμιά ώρα σίγουρα! Βέβαια εγώ είμαι όλη την ημέρα στο σπίτι μαζί της κ με τον μπέμπη πλέον κ δεν έχει συνηθίσει να με αποχωρίζεται παρά μόνο αν τύχει κάποιες φορές για λίγες ώρες

Ναι από την δουλειά έχω σταματήσει... Τυπικά μου έχει μείνει η παραίτηση τώρα... Απλά περιμένω να δω τι θα κάνω!!!

Η μόνη που δεν σκέφτομαι είμαι εγώ!!! Δεν με νοιάζει για εμένα... Θα επιζήσω!!!! Η μικρή είναι η μόνη μου έγνοια...

[ΑΡΓΚ]

Είναι πάντως από τις ερωτήσεις που δεν έχει νόημα να ρωτάς έτσι γενικά. Μπορεί εσύ να έχεις ξέρω γω ένα όνειρο ζωής που για εμένα να είναι εφιάλτης, και το ανάποδο. Δεν κάνεις έγκλημα, δεν μιλάς για κάτι παράνομο ή που θα βλάψει την υγεία του παιδιού κλπ, οπότε το ερώτημα είναι τι τρόπο ζωής θέλει ή μπορεί να έχει ο καθένας, που έχει να κάνει με χαρακτήρα, σπουδές, ενδιαφέροντα, συνθήκες, προοπτικές κλπ οπότε 100 άτομα να ρωτήσεις, 100 απαντήσεις θα πάρεις. 

[Super.mum]

Just now, anemoni1989 είπε:

Ναι δεκτό!!! Άλλωστε γνώμες ζήτησα, γκάλοπ κάνω!!! Αχαχαχαχαχχαχ

Ναι ο κάθε ένας μας είναι διαφορετικός. Κάποια θα το δεχόταν κάποια άλλη θα έψαχνε και άλλες λύσεις , κάποια άλλη δεν θα το συζητούσε καν. Στο χέρι σου είναι πως νιώθεις εσυ

[Sentir...natureza]

1 hour ago, ninaki80 είπε:

δεv υποβαθμιζω τηv αvτιληψη του αλλα 19μηvωv ειvαι ειτε λειψεις 8 ωρες για δουλεια ειτε λειπεις 1 εβδομαδα στο μωρο το ιδιο φαιvετε. Δεv ειvαι υποβαθμιση ειvαι η πραγματικοτητα στο μωρο η μαμα του θα λειπει ειτε ετσι ειτε αλλιως δεv μπορει vα καταλαβει τοv χροvο που λειπεις  . Εγω στηv συγκεκριμεvη φαση ειπα δεv θα το εκαvα αλλα επειδη εγω δεv θα μπορουσα θα προτιμουσα μια γυvαικα vα το κραταει. 

Διαφωνώ ότι είναι το ίδιο οι 8 ώρες με τη μία εβδομάδα. Σαφώς και τα μωρά δεν έχουν την ίδια αντίληψη του χρόνου με εμας αλλά θεωρώ ότι 8 ώρες απουσίας καθημερινά αντέχονται πολύ πιο εύκολα από 120 συνεχομενες.

2 ώρες πρίν, Yovanna είπε:

Φιλικά πάντα, προσωπικά θα στοιχημάτιζα το σπίτι μου και την επιχείρηση μου ότι δεν θα το άφηνες. Και αυτό γιατί έχεις έντονα την πεποίθηση (αυτό βγάζεις τουλάχιστον), ότι αν ένα παιδί δεν είναι συνέχεια με την μαμά του, είναι κάτι τραυματικό για αυτό. Σε σημείο να θεωρείς ότι είναι καλύτερα να ξεριζωθεί από το σπίτι του, για να μένει με μια ξένη γυναίκα, χωρίς καν να έχει εξοικειωθεί με το νέο χώρο και με την νέα πραγματικότητα. Εκεί που είναι τώρα θα είναι με τον μπαμπά του και τους παππούδες της και πιθανότατα να πηγαίνει και στο σχολείο της. Για σένα τίποτα από αυτά δεν είναι σημαντικά? Μόνο ή μαμά είναι σημαντική? Επίσης η κοπέλα δεν είπε ότι θα κάνει 3 μήνες να δει το παιδί. Κάθε ΠΣΚ μαζί θα είναι.

Η αλήθεια είναι ότι δεν κατάλαβα ότι θα βρίσκονται κάθε εβδομάδα,ίσως τα διάβασα γρήγορα και μου ξεφυγε. Φυσικά και δεν θεωρώ ότι θα τραυματιστεί ένα παιδί αν δεν είναι συνέχεια με τη μαμά του (από κάποιους μήνες κι έπειτα). Θεωρώ ότι θα επηρεαστεί αρκετά από την συνεχή απουσία της μαμας (αν έχουν δημιουργήσει έναν ασφαλη δεσμο) αλλά όχι ότι θα τραυματιστεί αν δεν την βλέπει λίγες ώρες κάθε μέρα. Προσωπικά, δίνω μεγάλη σημασία στην δημιουργία του δεσμού, γι'αυτό και δεν θα το έκανα. Δεν θα ήθελα να νιώσει το παιδί την απουσία μου τόσο έντονα που να είναι θυμωμένο μαζί μου όταν θα βρισκόμαστε. Δεν θα ρισκαρα ποτέ να υπάρξει τέτοια ρηξη (ή καλύτερα ράγισμα) ή άρνηση στην σχέση μας, ούτε θα ήθελα να κλονιστεί η εμπιστοσύνη του, αλλά ούτε και να χάσει από την καθημερινότητα του ένα από τα πιο σημαντικά πρόσωπα της ζωής του. Σαφώς και αν ήταν λίγο μεγαλύτερο ίσως το άφηνα πίσω με τον μπαμπά αλλά τότε θα μπορούσε να εκφράσει τι νιώθει και τι θέλει ακριβώς. Φυσικά και η υπόλοιπη οικογένεια είναι σημαντικά πρόσωπα αλλά στην παρούσα ηλικία θεωρώ ότι η μητέρα παραμένει το κύριο πρόσωπο φροντίδας. Βέβαια, αν ήταν ένα παιδί που έβλεπα ότι ειχε ισχυρότερη σχέση με τον μπαμπά ή ακόμη και με τη γιαγιά, τότε φυσικά θα πήγαινα με την πιο ομαλη λύση για αυτό και θα το άφηνα πίσω. Αλλά βλέποντας την δική μου οπτική, την δική μου οικογένεια, την δική μου σχέση με το παιδί δεν θα το έκανα εκτός κι αν ήταν θέμα ζωής και θανάτου. Και ο σύζυγός μου ήταν στο τσακ να φύγει για δουλεια δύο φορές σε φασεις που περνούσαμε αρκετά δύσκολα για να λείψει 7-9 μηνες αλλά κάναμε υπομονή διότι δεν θα ήθελε να είναι ένας άγνωστος για το παιδί του ούτε και το παιδί του να είναι ένας άγνωστος γι'αυτόν. Δεν ήθελε να ρισκάρει την σχέση τους για κάτι που θα μπορούσαμε να αντέξουμε για λίγο ακόμη. Θέλω να πω ότι δεν θα θεωρηθεί η κοπέλα κακιά μάνα, θα αποφασίσει αυτό που θεωρεί καλύτερο για την δική τους ξεχωριστή οικογένεια, σχέση κλπ. Όπως ειπώθηκε, δεν έχει και πολύ νόημα να ρωτάει τι θα έκανε ο καθένας, εκτός κι αν επειδή νιώθει τύψεις θεωρεί ότι αν καποια συμφωνήσει μαζί της θα νιώσει καλύτερα που κι αυτό είναι σεβαστό αλλά δεν μπορεί να παρθεί απόφαση με απόψεις άλλων...παίζουν πολλοί παράγοντες ρόλο.