Απώλεια προχωρημένης εγκυμοσύνης μετά από IVF

[Indyla]

Καλησπέρα σε όλες και όλους. Ανοίγω αυτό το θέμα γιατί νομίζω ότι θα ήταν χρήσιμος ένας χώρος για να μιλήσουμε όσοι χάσαμε ένα μωρό σε προχωρημένη εγκυμοσύνη μετά από εξωσωματική και κυρίως για το τι μάθαμε από την άσχημη εμπειρία μας. Ξεκινώντας από τη δική μου εμπειρία (που την έχω εκθέσει και αλλού μέσα στο forum) χρειάστηκε να γεννήσω πρόωρα τον έκτο μήνα λόγω προεκλαμψίας και δυστυχώς το μωράκι μου κατέληξε μετά από δύο εβδομάδες. Η στάση των γιατρών μου ήταν κάπως μοιρολατρική μάλλον (του τύπου "στην προεκλαμψία δεν μπορεί κάποιο φάρμακο να σε κάνει καλά") όμως είδα εκ των υστέρων ότι πολλοί γιατροί δίνουν αντιυπερτασική αγωγή πέρα της ασπιρίνης που έπαιρνα εγώ. Επίσης φαίνεται ότι η προεκλαμψία όπως και ο διαβήτης κύησης είναι συχνότεροι στις εγκυμοσύνες μετά από εξωσωματική και γενικά όταν μπαίνει κανείς στο χώρο της εξωσωματικής κανείς δεν τον προϊδεάζει για τις πιθανές επιπλοκές. Επίσης ένα άλλο θέμα που τίθεται είναι κατά πόσο ο μαιευτήρας-γυναικολόγος που έχει κάνει την εξωσωματική είναι σε θέση να χειριστεί τέτοιες δύσκολες καταστάσεις δεδομένου ότι είναι ειδικευμένος σε ένα άλλο κομμάτι της μαιευτικής-γυναικολογίας. Από την άλλη πλευρά, αφού οι εξωσωματικές οδηγούν στατιστικά σε πιο δύσκολες εγκυμοσύνες απ᾽ ότι οι φυσιολογικές συλλήψεις (αναλογικά πάντα), οι εξωσωματικοί δεν θα έπρεπε να παρεπέμπουν σε εξειδικευμένους συναδέλφους τους αντί να αναλαμβάνουν και την παρακολούθηση της εγκυμοσύνης; Θεωρητικά ερωτήματα για σκέψη και συζήτηση.

Επεξεργάστηκαν 1 Ιουλίου,2019 by Indyla

[samsympan]

@Indyla χωρίς να ανήκω στην κατηγορία γυναικών που αναφέρεσαι, επέτρεψε μου να πω πως συμφωνώ με την οπτική σου σε αυτό το τόσο σημαντικό θέμα. Και η δική μου η αίσθηση αυτή είναι. Είναι πολλοί οι γυναικολόγοι που αναλαμβάνουν εξολοκλήρου εγκυμονούσες, οι οποίες θα ήταν σωστό να παρακολουθούνται και από ιατρούς και ειδικούς λοιπών τομέων. Αιματολόγος, ενδοκρινολόγος, ορθοπεδικός, δερματολόγος-αφροδισιολόγος, νευρολόγος, ψυχίατρος/ψυχολόγος, διαιτολόγος, κλπ. Όσο για συνεργασία με ειδικούς εναλλακτικών θεραπειών... εεε εκεί πια νομίζω, λιγοστοί ιατροί (της κλασικής ιατρικής) είναι θετικά προσκείμενοι. Είναι πραγματικά άδικο και κρίμα όταν, (επιτρέψτε μου την έκφραση) η "ξερολίαση" κάποιου ιατρού έχει ως αποτέλεσμα την αρνητική έκβαση μιας κύησης. Έγκειται πλεον στην κάθε εγκυμονούσα να είναι υποψιασμένη-ενημερωμένη και να ζητά με δική της πρωτοβουλία τη γνώμη και άλλου ειδικού. Πράγμα το οποίο και δεν είναι δική της δουλειά (φυσικά και δεν κατέχουμε όλοι ιατρικές γνώσεις!) και δεν είναι πάντοτε εφικτό.

 

Αυτό το πρόβλημα δεν εμφανίζεται μόνο όσον αφορά την παρακολούθηση μιας κύησης, υπάρχει γενικά στον χώρο της υγείας και ευρύτερα στον χώρο των επιστημών εδώ στην Ελλάδα (πχ υπάρχει και στον χώρο της εκπαίδευσης πολύ έντονα). Δεν έχουμε κουλτούρα διεπιστημονικότητας. Δεν κοιτάζουμε πχ τον ασθενή, τον μαθητή, τον πελάτη, σαν ολότητα. Που προκειμένου να θεραπευτεί, να εκπαιδευτεί, να εξυπηρετηθεί η ανάγκη του, θα πρέπει να συνεργαστεί μια διεπιστημονική ομάδα. Επίσης το οικονομικό κόστος αυτης της διεπιστημονικότητας δεν μπορεί εύκολα να το αντέξει ένα μικρομεσαίο νοικοκυριό και εκεί φαίνεται και ένα ολόκληρο σύστημα δημόσιας υγείας (παιδείας, και άλλων παροχών) που χωλαίνει τόσο στην φιλοσοφία του όσο και στην εφαρμογή του.

[ZWH]

Εχουμε ξαναμιλησει (δεν εχω κανει εξωσωματικη), εχω παθει προεκλαμψια, το ενα μου κοριτσακι τα καταφερε, το αλλο οχι. Υπαρχουν ενδειξεις κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης πολυ πριν γινει το "κακο". Φυσικα υπαρχει αγωγη, ασπιρινη, χαπακι για την πιεση, μαγνησιο. Ειναι θεμα γνωσεων των γιατρων. Δυστυχως τους κανουμε θεους. Στο φορουμ ρωτησαν για τον γιατρο που ειχα τοτε με την κεντρικη αποκολληση πλακουντα και μετεπειτα με την προεκλαμψια. Ενημερωσα την ενδιαφερομενη με πμ αλλα μου ειπε οτι αυτα συμβαινουν... οκ.... Παντως ο γιατρος εκεινος οταν ειδε τυχαια τον αντρα μου στο σαλονι για τον επομενο τοκετο μου με αλλο γιατρο τον ρωτησε πως το αντιμετωπισαμε.... Κατα τα αλλα συμβαινουν .... ναι απο αδιαβαστους γιατρους....

[ΧρύσαΜ]

15 ώρες πρίν, Indyla είπε:

Καλησπέρα σε όλες και όλους. Ανοίγω αυτό το θέμα γιατί νομίζω ότι θα ήταν χρήσιμος ένας χώρος για να μιλήσουμε όσοι χάσαμε ένα μωρό σε προχωρημένη εγκυμοσύνη μετά από εξωσωματική και κυρίως για το τι μάθαμε από την άσχημη εμπειρία μας. Ξεκινώντας από τη δική μου εμπειρία (που την έχω εκθέσει και αλλού μέσα στο forum) χρειάστηκε να γεννήσω πρόωρα τον έκτο μήνα λόγω προεκλαμψίας και δυστυχώς το μωράκι μου κατέληξε μετά από δύο εβδομάδες. Η στάση των γιατρών μου ήταν κάπως μοιρολατρική μάλλον (του τύπου "στην προεκλαμψία δεν μπορεί κάποιο φάρμακο να σε κάνει καλά") όμως είδα εκ των υστέρων ότι πολλοί γιατροί δίνουν αντιυπερτασική αγωγή πέρα της ασπιρίνης που έπαιρνα εγώ. Επίσης φαίνεται ότι η προεκλαμψία όπως και ο διαβήτης κύησης είναι συχνότεροι στις εγκυμοσύνες μετά από εξωσωματική και γενικά όταν μπαίνει κανείς στο χώρο της εξωσωματικής κανείς δεν τον προϊδεάζει για τις πιθανές επιπλοκές. Επίσης ένα άλλο θέμα που τίθεται είναι κατά πόσο ο μαιευτήρας-γυναικολόγος που έχει κάνει την εξωσωματική είναι σε θέση να χειριστεί τέτοιες δύσκολες καταστάσεις δεδομένου ότι είναι ειδικευμένος σε ένα άλλο κομμάτι της μαιευτικής-γυναικολογίας. Από την άλλη πλευρά, αφού οι εξωσωματικές οδηγούν στατιστικά σε πιο δύσκολες εγκυμοσύνες απ᾽ ότι οι φυσιολογικές συλλήψεις (αναλογικά πάντα), οι εξωσωματικοί δεν θα έπρεπε να παρεπέμπουν σε εξειδικευμένους συναδέλφους τους αντί να αναλαμβάνουν και την παρακολούθηση της εγκυμοσύνης; Θεωρητικά ερωτήματα για σκέψη και συζήτηση.

Χωρίς Ν ξέρω πολλά από αυτά θεωρητικά συμφωνώ. Το πιο λογικό στο δικό μου το μυαλό είναι οι εγκυμοσύνες που είναι από εξωσωματική θα πρέπει να παρακολουθούνται από τον ειδικό γιατρό οποίις κι αν είναι αυτός. Και πάλι λέω χωρίς να ξέρω πολλά.... 

Λυπάμαι για την απωλειά σας.. 

[Indyla]

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. @ΧρύσαΜ σ᾽ ευχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση. Να πω την αλήθεια, δεν είχα τόσο στο νου μου τη διεπιστημονικότητα  που πράγματι είναι ένα πρόβλημα αλλά πλέον πολλοί γιατροί, ίσως νεότεροι, την έχουν εντάξει στην πρακτική τους. Τουλάχιστον σε ένα βάθμο. Ο γιατρός που με παρακολουθούσε για παράδειγμα, ο εξωσωματικός, όταν κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά (γιατί πολλές φορές η πρώτη ένδειξη της προεκλαμψίας είναι η υπολειπόμενη ανάπτυξη του μωρού) συμβουλεύτηκε έναν συνάδελφό του που ειδικευόταν στην εμβρυομητρική ιατρική ο οποίος μου έκανε και την αυχενική κλπ. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν ήταν αρκετό για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Ήταν αρκετό μόνο στο να διαγνωστεί η αυξημένη πιθανότητα να πάθω ό,τι έπαθα. Αιματολόγο είχα αλλά παραδόξως αυτό δεν βοήθησε. Μου είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ο μόνος τρόπος να είχαν πάει καλύτερα τα πράγματα για εμένα και το μωρό μου θα ήταν η παραπομπή σε έναν γιατρό ο οποίος θα ειδικευόταν στις κυήσεις υψηλού κινδύνου ή θα είχε μεγάλη κλινική εμπειρία σε τέτοια περιστατικά (π.χ. οι γιατροί του δημοσίου βλέπουν συνήθως πολλές τέτοιες ασθενείς).

 

Επιμένω πάντως γιατί η εξωσωματική χρησιμοποιείται από σταθερά αυξανόμενο αριθμό ζευγαριών παγκοσμίως ότι υπάρχουν κίνδυνοι και οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να είναι ενημερωμένοι. Εμείς που καταφύγαμε στην εξωσωματική γιατί είχαμε και οι δύο στίγμα (άρα για να κάνουμε προεμφυτευτική διάγνωση) είχαμε θεωρήσει την εξωσωματική "πανάκεια". Μετά από πέντε χρόνια προσπαθειών κατάλαβα ότι καθόλου δεν είναι έτσι τα πράγματα και πρόκειται για μία επίπονη και καθόλου σίγουρη διαδικασία. Πέρα από το ότι οι πιθανότητες επιτυχίας είναι γύρω στο 30% σε κάθε προσπάθεια, υπάρχουν επιπλοκές όπως ο διαβήτης, η προεκλαμψία και ο πρόωρος τοκετός που είναι σύμφωνα με τις παγκόσμιες μελέτες αυξημένος στις εξωσωματικές σε σχέση με τις εγκυμοσύνες που προκύπτουν από φυσικές συλλήψεις. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι κάθε γυναίκα που κάνει εξωσωματική θα αντιμετωπίσει κάποια επιπλοκή απλά ότι κινδυνεύει περισσότερο από μία γυναίκα που μένει έγκυος χωρίς εξωσωματική. Βλέπω και τη μονάδα εξωσωματικής ιδιωτικού μαιευτηρίου που προέβαλε παντού στα μέσα μαζικής ενημέρωσης την "επαναστατική" της μέθοδο για να κάνει μία γυναίκα με δικό γενετικό υλικό παιδί (αντί για δανεικά) και με πιάνει σύγκρυο γιατί κανείς δεν ενημερώνει τον κόσμο ότι πρόκειται για μία πειραματική μέθοδο από την οποία θα έχουν δεν θα ᾽χουν γεννηθεί δέκα παιδιά παγκοσμίως, και φυσικά οι επιπτώσεις της είναι ακόμη άγνωστες και η ασφάλεια της υπό εξέταση από τους ερευνητές...

Επεξεργάστηκαν 3 Ιουλίου,2019 by Indyla

[ΧρύσαΜ]

Just now, Indyla είπε:

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. @ΧρύσαΜ σ᾽ ευχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση. Να πω την αλήθεια, δεν είχα τόσο στο νου μου τη διεπιστημονικότητα  που πράγματι είναι ένα πρόβλημα αλλά πλέον πολλοί γιατροί, ίσως νεότεροι, την έχουν εντάξει στην πρακτική τους. Τουλάχιστον σε ένα βάθμο. Ο γιατρός που με παρακολουθούσε για παράδειγμα, ο εξωσωματικός, όταν κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά (γιατί πολλές φορές η πρώτη ένδειξη της προεκλαμψίας είναι η υπολειπόμενη ανάπτυξη του μωρού) συμβουλεύτηκε έναν συνάδελφό του που ειδικευόταν στην εμβρυομητρική ιατρική ο οποίος μου έκανε και την αυχενική κλπ. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν ήταν αρκετό για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Ήταν αρκετό μόνο στο να διαγνωστεί η αυξημένη πιθανότητα να πάθω ό,τι έπαθα. Αιματολόγο είχα αλλά παραδόξως αυτό δεν βοήθησε. Μου είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ο μόνος τρόπος να είχαν πάει καλύτερα τα πράγματα για εμένα και το μωρό μου θα ήταν η παραπομπή σε έναν γιατρό ο οποίος θα ειδικευόταν στις κυήσεις υψηλού κινδύνου ή θα είχε μεγάλη κλινική εμπειρία σε τέτοια περιστατικά (π.χ. οι γιατροί του δημοσίου βλέπουν συνήθως πολλές τέτοιες ασθενείς).

 

Επιμένω πάντως γιατί η εξωσωματική χρησιμοποιείται από σταθερά αυξανόμενο αριθμό ζευγαριών παγκοσμίως ότι υπάρχουν κίνδυνοι και οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να είναι ενημερωμένοι. Εμείς που καταφύγαμε στην εξωσωματική γιατί είχαμε και οι δύο στίγμα (άρα για να κάνουμε προεμφυτευτική διάγνωση) είχαμε θεωρήσει την εξωσωματική "πανάκεια". Μετά από πέντε χρόνια προσπαθειών κατάλαβα ότι καθόλου δεν είναι έτσι τα πράγματα και πρόκειται για μία επίπονη και καθόλου σίγουρη διαδικασία. Πέρα από το ότι οι πιθανότητες επιτυχίας είναι γύρω στο 30% σε κάθε προσπάθεια, υπάρχουν επιπλοκές όπως ο διαβήτης, η προεκλαμψία και ο πρόωρος τοκετός που είναι σύμφωνα με τις παγκόσμιες μελέτες αυξημένος στις εξωσωματικές σε σχέση με τις εγκυμοσύνες που προκύπτουν από φυσικές συλλήψεις. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι κάθε γυναίκα που κάνει εξωσωματική θα αντιμετωπίσει κάποια επιπλοκή απλά ότι κινδυνεύει περισσότερο από μία γυναίκα που μένει έγκυος χωρίς εξωσωματική. Βλέπω και τη μονάδα εξωσωματικής ιδιωτικού μαιευτηρίου που προέβαλε παντού στα μέσα μαζικής ενημέρωσης την "επαναστατική" της μέθοδο για να κάνει μία γυναίκα με δικό γενετικό υλικό παιδί (αντί για δανεικά) και με πιάνει σύγκρυο γιατί κανείς δεν ενημερώνει τον κόσμο ότι πρόκειται για μία πειραματική μέθοδο από την οποία θα έχουν δεν θα ᾽χουν γεννηθεί δέκα παιδιά παγκοσμίως, και φυσικά οι επιπτώσεις της είναι ακόμη άγνωστες και η ασφάλεια της υπό εξέταση από τους ερευνητές...

Πάντως θέλει πολλή δύναμη να κάνεις εξωσωματική νομίζω... Εγώ προσωπικά δεν ξέρω αν θα το άντεχα ψυχολογικά... 

Εύχομαι πολύ σύντομα να έχετε στην αγκαλιά σας ένα μωρό! 

[Indyla]

7 ώρες πρίν, ΧρύσαΜ είπε:

Πάντως θέλει πολλή δύναμη να κάνεις εξωσωματική νομίζω... Εγώ προσωπικά δεν ξέρω αν θα το άντεχα ψυχολογικά... 

Εύχομαι πολύ σύντομα να έχετε στην αγκαλιά σας ένα μωρό! 

 

Καλή μου φίλη η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι αντέχουμε πολλά περισσότερα από όσα φανταζόμαστε. Υπάρχει κι ένα ρητό που λέει "Θεέ μου, μη μου δώσεις όσα μπορώ να αντέξω" και το βρίσκω πολύ εύστοχο. Νομίζω ότι όταν θέλεις κάτι πολύ ξεπερνάς τις φοβίες, τα άγχη, τις αδυναμίες και ό,τι άλλο υπάρχει μέσα σου που μπορεί να σε κρατήσει μακριά από τον στόχο σου. Το θέμα βέβαια είναι να διατηρείς μία ισορροπία για να μην καταλήξεις εμμονικός ή απερίσκεπτος μέσα στον αγώνα σου χωρίς να το καταλάβεις. Και αυτό σε ό,τι αφορά την τεκνοποίηση δεν είναι πάντα εύκολο ειδικά σ᾽ εμάς τις γυναίκες. Και αυτό συνδέεται και με την εξωσωματική που έγραψα παραπάνω. Γιατί κακά τα ψέματα πρόκειται για έναν χώρο στον οποίο υπάρχει και εκμετάλλευση και παραπληροφόρηση και άγνοια... ακόμα και ανάμεσα στους γιατρούς. Οπότε χρειάζεται μεγάλη προσοχή. 

Σ᾽ ευχαριστώ πολύ για την ευχή σου και σου εύχομαι με τη σειρά μου κάθε καλό!

[Μαριαλενα 82 ω]

Καλησπέρα έχω κάνει δυο εξωσωματικές και ενώ έχω μείνει έγκυος και στις δυο δεν έχω καταφέρει ποτέ να φτάσω στο τέλος. Πριν από αυτές είχα μείνει δυο φορές έγκυος με φυσικό τρόπο αλλά δυστυχώς ούτε εκεί στάθηκα τυχερή. Έχω πρόβλημα με θρόμβο φιλία και στις δυο εξωσωματικές πήρα κανονικά αγωγή και πάλι τίποτα. Η πρώτη ευτυχώς σταμάτησε νωρίς στη δεύτερη όμως αναγκαστικά να γεννήσω ένα μωρό που δεν είδα καν μετά από 16,5 ώρες γεννά. Όλες μου οι εξετάσεις πριν και μετά την όλη διαδικασία είναι τέλειες το μωρό μου ήταν ένα μωράκι τέλειο που ξαφνικά γέμισε παντού υγρό και αναγκάστηκαν να μου το πάρουν. Όλοι οι γιατροί μας είπαν ότι δεν μπορούν να μας πουν το γιατί και τώρα η μόνη μας λύση είναι η δωρεά ωαρίων. Το σώμα μου έχει κιλά που δεν μπορώ να χάσω και δεν μπορώ να ξεχάσω η ψυχή μου πονάει για ένα μωρό που δεν είδα ποτέ αλλά το ένιωσα να βγαίνει από μέσα μου και η μόνη λύση είναι η δωρεά ωαρίων. Θέλω πολύ ένα μωρό αλλά μερικές φορές η σκέψη με τρομάζει. Άλλοτε λέω θα είναι δικό μου και άλλοτε πάλι φοβάμαι πολύ. 

[MagdaP]

On 4/7/2019 at 10:16 ΜΜ, Μαριαλενα 82 ω είπε:

Καλησπέρα έχω κάνει δυο εξωσωματικές και ενώ έχω μείνει έγκυος και στις δυο δεν έχω καταφέρει ποτέ να φτάσω στο τέλος. Πριν από αυτές είχα μείνει δυο φορές έγκυος με φυσικό τρόπο αλλά δυστυχώς ούτε εκεί στάθηκα τυχερή. Έχω πρόβλημα με θρόμβο φιλία και στις δυο εξωσωματικές πήρα κανονικά αγωγή και πάλι τίποτα. Η πρώτη ευτυχώς σταμάτησε νωρίς στη δεύτερη όμως αναγκαστικά να γεννήσω ένα μωρό που δεν είδα καν μετά από 16,5 ώρες γεννά. Όλες μου οι εξετάσεις πριν και μετά την όλη διαδικασία είναι τέλειες το μωρό μου ήταν ένα μωράκι τέλειο που ξαφνικά γέμισε παντού υγρό και αναγκάστηκαν να μου το πάρουν. Όλοι οι γιατροί μας είπαν ότι δεν μπορούν να μας πουν το γιατί και τώρα η μόνη μας λύση είναι η δωρεά ωαρίων. Το σώμα μου έχει κιλά που δεν μπορώ να χάσω και δεν μπορώ να ξεχάσω η ψυχή μου πονάει για ένα μωρό που δεν είδα ποτέ αλλά το ένιωσα να βγαίνει από μέσα μου και η μόνη λύση είναι η δωρεά ωαρίων. Θέλω πολύ ένα μωρό αλλά μερικές φορές η σκέψη με τρομάζει. Άλλοτε λέω θα είναι δικό μου και άλλοτε πάλι φοβάμαι πολύ. 

Κορίτσι μου πραγματικά λυπάμαι πολύ... Δεν καταλαβαίνω όμως κάτι... Αν το πρόβλημα είναι η θρομβοφιλια πως θα λυθεί με δανεικά ωάρια; Έχεις κάνει εξετάσεις στο μωρό και βρέθηκε με πρόβλημα; Δηλαδή έχουν κάποιο πρόβλημα τα ωάρια σου; Γιατί αν το πρόβλημα είναι η θρομβοφιλια φαντάζομαι ότι και με δανεικά θα παραμείνει το πρόβλημα. Αν ήταν τυχαίο γεγονός γιατί δεν δοκιμάζεις  με δικά σου ωάρια παλι; Φυσικά δεν είμαι γιατρός αλλά μου δημιουργήθηκαν οι παραπάνω απορίες διαβάζοντας το μήνυμά σου. Έχω περάσει δύο φορές από τη διαδικασία της εξωσωματικής χωρίς αποτέλεσμα και είχα και 3 αποτυχημένες εγκυμοσύνες για άλλους λόγους κάθε φορά και μπορώ να καταλάβω σε μεγάλο βαθμό πως νιώθεις. Είναι κάτι που το περνάει η κάθε μία από εμάς μόνη, όση συμπαράσταση και αν έχει από το περιβάλλον της. Τουλάχιστον εγώ ένιωθα πολύ μόνη κάθε φορά. Αλλά πρέπει να βρεις το κουράγιο να συνεχίσεις. Το ταξίδι προς τη μητρότητα για κάποιες γυναίκες είναι δύσκολο αλλά αξίζει!!! Ακόμα και με δανεικά ωάρια το παιδί θα είναι δικό σου, μην σκεφτείς ποτέ το αντίθετο. Μάνα είναι αυτή που μεγαλώνει ένα παιδί, αυτή που ξενυχταει, που αγωνιά... Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου σύντομα να κρατήσεις στην αγκαλιά σου ένα γλυκό πλασματάκι και όλα τα άλλα να γίνουν απλά ένα κακό όνειρο. 

[marilou_fv]

On 4/7/2019 at 10:16 ΜΜ, Μαριαλενα 82 ω είπε:

Καλησπέρα έχω κάνει δυο εξωσωματικές και ενώ έχω μείνει έγκυος και στις δυο δεν έχω καταφέρει ποτέ να φτάσω στο τέλος. Πριν από αυτές είχα μείνει δυο φορές έγκυος με φυσικό τρόπο αλλά δυστυχώς ούτε εκεί στάθηκα τυχερή. Έχω πρόβλημα με θρόμβο φιλία και στις δυο εξωσωματικές πήρα κανονικά αγωγή και πάλι τίποτα. Η πρώτη ευτυχώς σταμάτησε νωρίς στη δεύτερη όμως αναγκαστικά να γεννήσω ένα μωρό που δεν είδα καν μετά από 16,5 ώρες γεννά. Όλες μου οι εξετάσεις πριν και μετά την όλη διαδικασία είναι τέλειες το μωρό μου ήταν ένα μωράκι τέλειο που ξαφνικά γέμισε παντού υγρό και αναγκάστηκαν να μου το πάρουν. Όλοι οι γιατροί μας είπαν ότι δεν μπορούν να μας πουν το γιατί και τώρα η μόνη μας λύση είναι η δωρεά ωαρίων. Το σώμα μου έχει κιλά που δεν μπορώ να χάσω και δεν μπορώ να ξεχάσω η ψυχή μου πονάει για ένα μωρό που δεν είδα ποτέ αλλά το ένιωσα να βγαίνει από μέσα μου και η μόνη λύση είναι η δωρεά ωαρίων. Θέλω πολύ ένα μωρό αλλά μερικές φορές η σκέψη με τρομάζει. Άλλοτε λέω θα είναι δικό μου και άλλοτε πάλι φοβάμαι πολύ. 

Συγνώμη που παρεμβαίνω, είμαι παθών, θα σε συμβούλευα,  να επισκεφθείς ( αν δεν το έχεις ήδη κάνει), έναν ρευματολογο ανοσολογο , πιθανόν να υπάρχει αυτοάνοσο ή κάτι παρεμφερές που δεν επιτρέπει την εξέλιξη της εγκυμοσύνης, κ φυσικά αιματολογου καλό (που μάλλον για να γνωρίζεις για τη θρομβοφιλια έχεις ήδη επισκεφθεί) .Φίλη μου κατάφερε να μείνει έγκυος στη 4η προσπάθεια κ ένας σημαντικός λόγος ήταν η χορήγηση κορτιζόνης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σε συνδυασμό με ηπαρίνη κ σαλοσπιρ ΚΟΚ..

[Indyla]

On 4/7/2019 at 10:16 ΜΜ, Μαριαλενα 82 ω είπε:

Καλησπέρα έχω κάνει δυο εξωσωματικές και ενώ έχω μείνει έγκυος και στις δυο δεν έχω καταφέρει ποτέ να φτάσω στο τέλος. Πριν από αυτές είχα μείνει δυο φορές έγκυος με φυσικό τρόπο αλλά δυστυχώς ούτε εκεί στάθηκα τυχερή. Έχω πρόβλημα με θρόμβο φιλία και στις δυο εξωσωματικές πήρα κανονικά αγωγή και πάλι τίποτα. Η πρώτη ευτυχώς σταμάτησε νωρίς στη δεύτερη όμως αναγκαστικά να γεννήσω ένα μωρό που δεν είδα καν μετά από 16,5 ώρες γεννά. Όλες μου οι εξετάσεις πριν και μετά την όλη διαδικασία είναι τέλειες το μωρό μου ήταν ένα μωράκι τέλειο που ξαφνικά γέμισε παντού υγρό και αναγκάστηκαν να μου το πάρουν. Όλοι οι γιατροί μας είπαν ότι δεν μπορούν να μας πουν το γιατί και τώρα η μόνη μας λύση είναι η δωρεά ωαρίων. Το σώμα μου έχει κιλά που δεν μπορώ να χάσω και δεν μπορώ να ξεχάσω η ψυχή μου πονάει για ένα μωρό που δεν είδα ποτέ αλλά το ένιωσα να βγαίνει από μέσα μου και η μόνη λύση είναι η δωρεά ωαρίων. Θέλω πολύ ένα μωρό αλλά μερικές φορές η σκέψη με τρομάζει. Άλλοτε λέω θα είναι δικό μου και άλλοτε πάλι φοβάμαι πολύ. 

 

Καλημέρα Μαριαλένα. Λυπάμαι πολύ γι᾽ αυτό που πέρασες. Ξέρω πόσο επώδυνο είναι γιατί το έχω ζήσει κι εγώ. Θέλεις να μου στείλεις με π.μ. δυο λόγια για το τι ακριβώς σου συνέβη; Η δωρεά ωαρίων κανονικά προτείνεται από τους γιατρούς όταν υπάρχουν χρωμοσωμικές ανωμαλίες στα έμβρυα λόγω φτωχής ποιότητας των ωαρίων ή δεν έχει η γυναίκα καθόλου ωάρια. Γράφεις ότι το μωρό σου ήταν μια χαρά άρα χρωμοσωμικές ανωμαλίες δεν υπήρχαν. Επίσης προφανώς έχεις ωάρια γιατί έχεις μείνει αρκετές φορές έγκυος. Το υγιές βάρος είναι κάτι που όλοι οι γυναικολόγοι επιθυμούν για τη γυναίκα που μένει έγκυος αλλά δεν νομίζω ότι το να είσαι υπέρβαρη είναι λόγος για να συμβεί αυτό που συνέβη. Αν θες γράψε μου.

Επεξεργάστηκαν 14 Ιουλίου,2019 by Indyla

[Μαριαλενα 82 ω]

Καλησπέρα. Όχι δεν είμαι υπέρβαρη και η αλήθεια είναι ότι μόνο το ένα στα τέσσερα μωρά μου είχε χρωμοσωματικη ανωμαλία. Ο γιατρός μου πάντως μου πρότεινε να καταφύγουμε στην λύση αυτή για να μην ταλαιπωρηθώ άλλο.