Διακοπή κύησης στην 19η εβδομάδα

[Agapi Padi]

Λοιπόν μετά από πολύ καιρό που παρακολουθώ της αναρτήσεις σας, σκέφτηκα να μοιραστώ και εγώ  την δική μου θλιβερή εμπειρία...

Λέγομαι Αγάπη, και είμαι 27 ετών..

Έπαιρνα χρόνια χαπια αντισύλληψης, για μια τυχόν εγκυμοσύνη. Μετά από χρόνια σχέσης και λόγω δυσκολιών σε επαγγελματικό επίπεδο, αποφάσισαμε να ξεκινήσουμε προσπαθείες με την σκέψη ότι τώρα είναι όλα εντάξει...

Πήγα στην γυναικολόγο μου, μου είπε ότι η μήτρα μου είναι έτοιμη για ένα μωρό, σταμάτησα τα αντισύλληπτικα και ξεκινήσαμε της προσπάθειες χωρίς καθόλου άγχος..

Είχα μια βαρθιλονειο κύστη που μου είπε η γυναικολόγος μου ότι καλό θα είναι να την κάνω επέμβαση πριν μείνω έγκυος, γιατί θα δυσκολέψει την γέννα...

Πάω στο νοσοκομείο, μιλάω με τον γιατρό που θα κάνω την εξέταση και του λέω ότι κάνουμε προσπαθείες για μωρό.. Κάνω τεστ και μου λένε ότι είναι αρνητικο.. Μετά από 2 ημέρες μπαίνω για την επέμβαση με ολική νάρκωση, με παυσιπονα πολύ πόνο και να μην τα πολυλογώ περνούσε ο καιρός...

Η περίοδος δεν μου ερχόταν, παίρνω την γυναικολόγο μου τηλέφωνο και της το λέω, μου λέει είναι από την επέμβαση..

Ο άντρας μου επέμενε να κάνουμε ένα τεστ εγκυμοσύνης, εγώ δεν το πιστεύα ότι ειμουν έγκυος..

Κάνουμε το τεστ και είναι θετικό...

Την επόμενη ημέρα πάω στο νοσοκομείο γιατί μάζεψε υγρό η κύστη και φούσκωσε, με καθαρίζουν με ανοίγουν και μου κάνουν και υπέρηχο και επιβεβαίωνουν την εγκυμοσύνη.

Σταματάω από την εργασία μου, και πρόσεχα πολύ είχα λιγο καφέ αίμα αλλά η γιατρός μου είπε ότι δεν ήταν ανησυχητικό και να ξεκουράζομαι.. Όλα κυλουσαν καλά στην εγκυμοσύνη και στους υπέρηχους, μέχρι την αυχενική διαφάνεια...

Ο γιατρός που ξεκίνησε τον υπέρηχο μου λέει ότι όλα είναι καλά, αλλά έβλεπα ότι προσπαθούσε κάτι να δει, τον ξανά ρωτάω και μου λέει ότι κάτι βλέπει αλλά θα φωνάξει τον ανώτερο γιατρό του(επειδή ζω Γερμανία δεν μπορώ να τα μεταφράσω ακριβώς) εκεί μου κοβωνται τα πόδια μου κοιτάω τον αντρα μου στα μάτια και εκείνος φοβισμένος, έρχεται ο γιατρός μας χαιρετάει και πιάνει κατευθείαν τον υπέρηχο. Μας λέει για γαστροσχιση, μας λέει ότι μπορεί να είναι χρωμόσωμικη ανωμαλία και ότι αν βγει κάτι τέτοιο θα πρέπει να διακόψω και καταλήγει στην λήψη τροφοβλαστη.. Εγώ παγωμένη δεν άκουγα τι μου έλεγε.. Έπεσα απότομα από τα σύννεφα.

Μου παίρνει δείγμα και περιμένουμε 3 ημέρες μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα.. Εγώ είχα αρχίσει να χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου...

Χρομωσοματα, καρυοτυπος όλα φυσιολογικα και το φύλλο του μωρού αγοράκι, χαρά και θλίψη μαζί για το τι θα συμβεί παρακάτω...

Μπαίνουμε μέσα στο γραφείο και μας λέει ο γιατρός ότι το μωρό έχει μια τρύπα ουσιαστικά στην περιοχή της κοιλιάς και τα όργανα του είναι έξω( έντερο μόνο), μας συνέστησε να πάμε στο πανεπιστήμιακο νοσοκομείο για παρακολούθηση και μόλις γεννηθεί το μωρό άμεσο χειρουργείο...

Εγώ με τον άντρα μου μουδιασμένο και φοβισμένοι από την μία, και αποφασισμένοι από την άλλη να κρατήσουμε το μωρό να πάνε όλα καλά και να κάνουμε το χειρουργείο του μωρού..

Μου έκλεισαν ραντεβού μετά από 4 εβδομάδες στο πανεπιστήμιακο για να μεγάλωνε και το μωρό, 16 εβδομάδων...

Εξωμφαλος, σκολίωση το μωρο σου είναι άρρωστο μου λέει η γιατρός, μαχαίρι στην καρδιά... Φώναξε την παιδοχειρουργο και την παιδίατρο για να μας ενωμερωσουν, τις είδα θετικές και τις 2 με παραδείγματα από μωράκια που είχαν Εξωμφαλο κάνανε την επέμβαση και κύλησαν όλα καλά... Παρόλα αυτά έπρεπε να περιμένουμε 2 εβδομάδες ακόμα για να δούμε αν κάτι άλλο φαινόταν όσο μεγάλωνε το μωρό...

Εγώ πήγαινα πάντα με την ελπίδα ότι το μωρό μου έστω και με αυτά, θα παλέψει θα παλέψουμε και θα το κρατήσουμε στα χέρια μας...

19 η εβδομάδα κύησης, η καρδούλα πρόβλημα, ο ουρανίσκος δεν είχε κλείσει σωστά, το έντερο και μεγάλο μέρος από το συκώτι βρισκόταν στον αμνιακό σάκο. Έρχονται πάλι η παιδοχειρουργος και η παιδίατρος μαζί με την γυναικολόγο και μου λένε ότι το μωρό έχει πολλά προβλήματα που δεν θα αντέξει μέχρι το τέλος της κύησης η θα γεννήθει και θα πεθάνει... Εγώ και ο άντρας μου 2 κουφάρια, σαν τους χαμένους...

Μας έδωσαν 2 ημέρες να το σκεφτούμε για την διακοπή και μας σύστησαν να πάμε σε ένα γενετιστή, πήγαμε μας ρώτησε αρκετά πράγματα και πήρε αρνητικές απαντήσεις όπως αν είμαστε συγγενείς με τον άντρα μου η από το ίδιο χωριό η αν είχε ξανά συμβεί κάτι παρόμοιο στην οικογένεια μας..

Μας λέει ότι το μωρό μάλλον προκύπτει ότι έχει ένα σύνδρομο γιατί υπήρχαν πολλά προβλήματα μαζί.. Υπόγραψε το χαρτί για την διακοπή.. Και ζήτησε να παρθεί από το μωρό γενετικό υλικό μόλις θα γεννιόταν για παρατερω εξετάσεις.. Μπήκα στο νοσοκομείο ευτυχώς σε δωμάτιο με τον άντρα μου οι 2 μας, το κανόνισε η γιατρός για να μην είμαι μόνη σε όλο αυτό..

Ζήτησα ένα τελευταίο υπέρηχο γιατί ήθελα να δω το μωρό μου ζωντανό, να κουνιεται...

Ξεκίνησε η διαδικασία με υποθετα πολύ πονο, παρενέργειες από τα υποθετα και την επομένη ημέρα έσπασαν τα νερά και γεννήσα το νεκρό μωρό μου. Πονεσα πάρα πολύ την ώρα που το γεννήσα, ένιωσα ότι κάποιος μου ξερίζωσε με το έτσι θέλω την καρδιά μου..

Έκλαιγα και άκουγα βουβα τον γιατρό... Με έβαλαν μετά από λίγη ώρα στο χειρουργείο να με καθαρίσουν από κάτω για τυχόν υπολοιματα που έχουν μείνει στην μήτρα... Τραυματική εμπειρία που με πονάει πάρα πολύ δεν μπορώ να το ξεπεράσω δυστυχώς.. Πονάω κλαίω..

Τσπ πολλά είπα, περιμένω τις εξετάσεις από το μωρό, αν υπάρχει κάποιο σύνδρομο που δημιούργηθηκε μόνο του από το μωρό υπάρχει 3 - 4 %ρίσκο να ξανά συμβεί, αν είναι κάτι που πέρασε από εμάς στο μωρό είναι 25 % ρίσκο να ξανασυμβεί...

Φοβάμαι πολύ για τα αποτελέσματα και φοβάμαι πολύ για μια επόμενη εγκυμοσύνη..

Από την μεριά της γυναικολόγου μου είναι όλα εντάξει δόξα τον Θεό και μπορώ να προσπαθήσω για μωρό.. Έχω 3 μήνες που μου συνέβη αυτό, και προσπαθώ να μείνω έγκυος αλλά όσο έρχεται κάθε μήνα η περίοδος απογοητευομαι.. Αν σας έχει τύχει κάτι παρόμοιο, μετά από ποσό καιρό μείνατε έγκυες; και αν ναι πήγανε όλα καλά;; φοβάμαι πάρα πολύ για ένα επόμενο μωρό, και πονάω πολύ για το μωρό που έχασα... Χαϊδεύω την κοιλιά μου αλλά δεν νιώθω τίποτα πια, άδεια νιωθω μέσα μου.. Το έχασα το μωράκι μου πάει και ζω με τον πόνο της απώλειας....

Συγνώμη αν σας κούρασα και σας ευχαριστώ αν διαβάσατε και την δική μου θλιβερή εμπειρία..

Περιμένω μυνηματα σας... 

[Sankar]

3 ώρες πρίν, Agapi Padi είπε:

Λοιπόν μετά από πολύ καιρό που παρακολουθώ της αναρτήσεις σας, σκέφτηκα να μοιραστώ και εγώ  την δική μου θλιβερή εμπειρία...

Λέγομαι Αγάπη, και είμαι 27 ετών..

Έπαιρνα χρόνια χαπια αντισύλληψης, για μια τυχόν εγκυμοσύνη. Μετά από χρόνια σχέσης και λόγω δυσκολιών σε επαγγελματικό επίπεδο, αποφάσισαμε να ξεκινήσουμε προσπαθείες με την σκέψη ότι τώρα είναι όλα εντάξει...

Πήγα στην γυναικολόγο μου, μου είπε ότι η μήτρα μου είναι έτοιμη για ένα μωρό, σταμάτησα τα αντισύλληπτικα και ξεκινήσαμε της προσπάθειες χωρίς καθόλου άγχος..

Είχα μια βαρθιλονειο κύστη που μου είπε η γυναικολόγος μου ότι καλό θα είναι να την κάνω επέμβαση πριν μείνω έγκυος, γιατί θα δυσκολέψει την γέννα...

Πάω στο νοσοκομείο, μιλάω με τον γιατρό που θα κάνω την εξέταση και του λέω ότι κάνουμε προσπαθείες για μωρό.. Κάνω τεστ και μου λένε ότι είναι αρνητικο.. Μετά από 2 ημέρες μπαίνω για την επέμβαση με ολική νάρκωση, με παυσιπονα πολύ πόνο και να μην τα πολυλογώ περνούσε ο καιρός...

Η περίοδος δεν μου ερχόταν, παίρνω την γυναικολόγο μου τηλέφωνο και της το λέω, μου λέει είναι από την επέμβαση..

Ο άντρας μου επέμενε να κάνουμε ένα τεστ εγκυμοσύνης, εγώ δεν το πιστεύα ότι ειμουν έγκυος..

Κάνουμε το τεστ και είναι θετικό...

Την επόμενη ημέρα πάω στο νοσοκομείο γιατί μάζεψε υγρό η κύστη και φούσκωσε, με καθαρίζουν με ανοίγουν και μου κάνουν και υπέρηχο και επιβεβαίωνουν την εγκυμοσύνη.

Σταματάω από την εργασία μου, και πρόσεχα πολύ είχα λιγο καφέ αίμα αλλά η γιατρός μου είπε ότι δεν ήταν ανησυχητικό και να ξεκουράζομαι.. Όλα κυλουσαν καλά στην εγκυμοσύνη και στους υπέρηχους, μέχρι την αυχενική διαφάνεια...

Ο γιατρός που ξεκίνησε τον υπέρηχο μου λέει ότι όλα είναι καλά, αλλά έβλεπα ότι προσπαθούσε κάτι να δει, τον ξανά ρωτάω και μου λέει ότι κάτι βλέπει αλλά θα φωνάξει τον ανώτερο γιατρό του(επειδή ζω Γερμανία δεν μπορώ να τα μεταφράσω ακριβώς) εκεί μου κοβωνται τα πόδια μου κοιτάω τον αντρα μου στα μάτια και εκείνος φοβισμένος, έρχεται ο γιατρός μας χαιρετάει και πιάνει κατευθείαν τον υπέρηχο. Μας λέει για γαστροσχιση, μας λέει ότι μπορεί να είναι χρωμόσωμικη ανωμαλία και ότι αν βγει κάτι τέτοιο θα πρέπει να διακόψω και καταλήγει στην λήψη τροφοβλαστη.. Εγώ παγωμένη δεν άκουγα τι μου έλεγε.. Έπεσα απότομα από τα σύννεφα.

Μου παίρνει δείγμα και περιμένουμε 3 ημέρες μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα.. Εγώ είχα αρχίσει να χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου...

Χρομωσοματα, καρυοτυπος όλα φυσιολογικα και το φύλλο του μωρού αγοράκι, χαρά και θλίψη μαζί για το τι θα συμβεί παρακάτω...

Μπαίνουμε μέσα στο γραφείο και μας λέει ο γιατρός ότι το μωρό έχει μια τρύπα ουσιαστικά στην περιοχή της κοιλιάς και τα όργανα του είναι έξω( έντερο μόνο), μας συνέστησε να πάμε στο πανεπιστήμιακο νοσοκομείο για παρακολούθηση και μόλις γεννηθεί το μωρό άμεσο χειρουργείο...

Εγώ με τον άντρα μου μουδιασμένο και φοβισμένοι από την μία, και αποφασισμένοι από την άλλη να κρατήσουμε το μωρό να πάνε όλα καλά και να κάνουμε το χειρουργείο του μωρού..

Μου έκλεισαν ραντεβού μετά από 4 εβδομάδες στο πανεπιστήμιακο για να μεγάλωνε και το μωρό, 16 εβδομάδων...

Εξωμφαλος, σκολίωση το μωρο σου είναι άρρωστο μου λέει η γιατρός, μαχαίρι στην καρδιά... Φώναξε την παιδοχειρουργο και την παιδίατρο για να μας ενωμερωσουν, τις είδα θετικές και τις 2 με παραδείγματα από μωράκια που είχαν Εξωμφαλο κάνανε την επέμβαση και κύλησαν όλα καλά... Παρόλα αυτά έπρεπε να περιμένουμε 2 εβδομάδες ακόμα για να δούμε αν κάτι άλλο φαινόταν όσο μεγάλωνε το μωρό...

Εγώ πήγαινα πάντα με την ελπίδα ότι το μωρό μου έστω και με αυτά, θα παλέψει θα παλέψουμε και θα το κρατήσουμε στα χέρια μας...

19 η εβδομάδα κύησης, η καρδούλα πρόβλημα, ο ουρανίσκος δεν είχε κλείσει σωστά, το έντερο και μεγάλο μέρος από το συκώτι βρισκόταν στον αμνιακό σάκο. Έρχονται πάλι η παιδοχειρουργος και η παιδίατρος μαζί με την γυναικολόγο και μου λένε ότι το μωρό έχει πολλά προβλήματα που δεν θα αντέξει μέχρι το τέλος της κύησης η θα γεννήθει και θα πεθάνει... Εγώ και ο άντρας μου 2 κουφάρια, σαν τους χαμένους...

Μας έδωσαν 2 ημέρες να το σκεφτούμε για την διακοπή και μας σύστησαν να πάμε σε ένα γενετιστή, πήγαμε μας ρώτησε αρκετά πράγματα και πήρε αρνητικές απαντήσεις όπως αν είμαστε συγγενείς με τον άντρα μου η από το ίδιο χωριό η αν είχε ξανά συμβεί κάτι παρόμοιο στην οικογένεια μας..

Μας λέει ότι το μωρό μάλλον προκύπτει ότι έχει ένα σύνδρομο γιατί υπήρχαν πολλά προβλήματα μαζί.. Υπόγραψε το χαρτί για την διακοπή.. Και ζήτησε να παρθεί από το μωρό γενετικό υλικό μόλις θα γεννιόταν για παρατερω εξετάσεις.. Μπήκα στο νοσοκομείο ευτυχώς σε δωμάτιο με τον άντρα μου οι 2 μας, το κανόνισε η γιατρός για να μην είμαι μόνη σε όλο αυτό..

Ζήτησα ένα τελευταίο υπέρηχο γιατί ήθελα να δω το μωρό μου ζωντανό, να κουνιεται...

Ξεκίνησε η διαδικασία με υποθετα πολύ πονο, παρενέργειες από τα υποθετα και την επομένη ημέρα έσπασαν τα νερά και γεννήσα το νεκρό μωρό μου. Πονεσα πάρα πολύ την ώρα που το γεννήσα, ένιωσα ότι κάποιος μου ξερίζωσε με το έτσι θέλω την καρδιά μου..

Έκλαιγα και άκουγα βουβα τον γιατρό... Με έβαλαν μετά από λίγη ώρα στο χειρουργείο να με καθαρίσουν από κάτω για τυχόν υπολοιματα που έχουν μείνει στην μήτρα... Τραυματική εμπειρία που με πονάει πάρα πολύ δεν μπορώ να το ξεπεράσω δυστυχώς.. Πονάω κλαίω..

Τσπ πολλά είπα, περιμένω τις εξετάσεις από το μωρό, αν υπάρχει κάποιο σύνδρομο που δημιούργηθηκε μόνο του από το μωρό υπάρχει 3 - 4 %ρίσκο να ξανά συμβεί, αν είναι κάτι που πέρασε από εμάς στο μωρό είναι 25 % ρίσκο να ξανασυμβεί...

Φοβάμαι πολύ για τα αποτελέσματα και φοβάμαι πολύ για μια επόμενη εγκυμοσύνη..

Από την μεριά της γυναικολόγου μου είναι όλα εντάξει δόξα τον Θεό και μπορώ να προσπαθήσω για μωρό.. Έχω 3 μήνες που μου συνέβη αυτό, και προσπαθώ να μείνω έγκυος αλλά όσο έρχεται κάθε μήνα η περίοδος απογοητευομαι.. Αν σας έχει τύχει κάτι παρόμοιο, μετά από ποσό καιρό μείνατε έγκυες; και αν ναι πήγανε όλα καλά;; φοβάμαι πάρα πολύ για ένα επόμενο μωρό, και πονάω πολύ για το μωρό που έχασα... Χαϊδεύω την κοιλιά μου αλλά δεν νιώθω τίποτα πια, άδεια νιωθω μέσα μου.. Το έχασα το μωράκι μου πάει και ζω με τον πόνο της απώλειας....

Συγνώμη αν σας κούρασα και σας ευχαριστώ αν διαβάσατε και την δική μου θλιβερή εμπειρία..

Περιμένω μυνηματα σας..

Γεια σου Αγαπη. Δυστυχως ειχα την ιδια ακριβως εμπειρια με σενα πριν απο μια εβδομαδα.Αναγκαστηκα να διακοψω την εγκυμοσυνη μου λογω προβληματος της μπεμπουλας μου στην.23η εβδομαδα κυησης οπου γεννησα και εγω το μωρακι μου κανονικα. Σε νιωθω απολυτα καθως δεν υπαρχουν λογια για περιγραψουν τα συναισθηματα μας.Ειμαι σπιτι ολη μερα ,δεν θελω να βγω εξω ακομα και εκει που καθομαι με πιανουν τα κλαμματα. Να ξερεις ομως οτι στο φορουμ υπαρχουν πολλες κοπελες που εχουν περασει παρομοιες καταστασεις και εμενα τουλαχιστον με βοηθησε πολυ να μιλαω μαζι τους κυριως οταν ηταν να παρουμε την αποφαση της διακοπης.Θα μεινεις ξανα εγγυος να εισαι σιγουρη, απλα προσπαθησε να ηρεμησεις. Επισης δεν σημαινει οτι θα το ξαναπαθεις απλα ισως χρειαζεσαι εναν στενο ελεγχο. Εμενα που εκανα και αμνιο και προκληθηκε μεταλλαξη στο εμβρυο απο μονο του μου ειπαν τυχαιο γεγονος. Στα λεω εγω που ειμαι 44 και τα περιθωρια ειναι λιγα.Παρολα αυτα μολις συνελθω και εχω το Οκ απο τον γιατρο θα βαλω μπρος!Ευχομαι τα καλυτερα.Τα ιδια θα σου ευχηθουν και ολα τα κοριτσια.Να μιλαμε να λεμε τα νεα μας.Φιλια πολλα!!!

[MagdaP]

Κοριτσάκι μην απογοητευεσαι. Είσαι μικρή και σίγουρα θα κάνεις παιδάκι. Αρκεί να ηρεμησεις. Δεν πέρασες και λίγα και να ξέρεις η ψυχολογία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Δεν έχω παρόμοια εμπειρία αλλά έχω περάσει κι εγώ δύσκολα με εξωμητριο, παλίνδρομη κ.α. Τι σου είπαν οι γιατροί; μήπως προέκυψε το πρόβλημα από το χειρουργείο που έκανες; πάντως μην το βάζεις κάτω... Όλα καλά θα πάνε!! 

[Agapi Padi]

MagdaP : είναι πολύ δύσκολο αυτό που περνάω.. Ξέρω δεν είμαι η μοναδική, αλλά σαν πρώτη εγκυμοσύνη και πρωτη εμπειρία θα έλεγα ότι με γονάτισε αυτό.. Δεν μου δίνει τίποτα χαρά δυστυχώς, η ψυχολογία στα πατώματα...

Επισκέπτομαι και ψυχολόγο αν και τον είχα αφήσει λίγο καιρό γιατί δεν με βοηθούσε, η δεν βοηθάω εγώ τον εαυτό μου θα δείξει.. Τώρα θα ξεκινήσω πάλι..

Δεν ξέρω αν έπαιξε τόσο ρόλο το χειρουργείο.. Θα περιμένω τον Φεβρουαρίο τα αποτελέσματα από το γενετικό υλικό που πήραν από το μωρό και θα δούμε αν ήταν κάποιο σύνδρομο που δημιούργησε το μωρό από μόνο του ή αν κάπου φταίμε εμείς...

Θα υπάρξει ένα μεγάλο ρίσκο αν είναι από εμάς για μια επόμενη εγκυμοσύνη..

Έχω πολύ άγχος και από εκεί που λέω ηρέμησε όσο αγχώνεσαι δεν θα έρθει ένα μωράκι, εκεί γίνομαι χάλια...

Δεν ξέρω πόσο θα διαρκέσει για μια επόμενη εγκυμοσύνη, αλλά πιστεύω ότι θα μας έφερνε την χαρά παλι στις καρδιές μας χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ξεχνάμε το μωράκι που χάσαμε.. Αλλά πιστεύω και το αγγελάκι μου από εκεί ψηλά θα θέλει να μας δει χαρούμενους....

Εσείς έχετε μωράκι;;; 

[gkmpl]

On 18/1/2019 at 1:15 ΜΜ, Agapi Padi είπε:

Λοιπόν μετά από πολύ καιρό που παρακολουθώ της αναρτήσεις σας, σκέφτηκα να μοιραστώ και εγώ  την δική μου θλιβερή εμπειρία...

Λέγομαι Αγάπη, και είμαι 27 ετών..

Έπαιρνα χρόνια χαπια αντισύλληψης, για μια τυχόν εγκυμοσύνη. Μετά από χρόνια σχέσης και λόγω δυσκολιών σε επαγγελματικό επίπεδο, αποφάσισαμε να ξεκινήσουμε προσπαθείες με την σκέψη ότι τώρα είναι όλα εντάξει...

Πήγα στην γυναικολόγο μου, μου είπε ότι η μήτρα μου είναι έτοιμη για ένα μωρό, σταμάτησα τα αντισύλληπτικα και ξεκινήσαμε της προσπάθειες χωρίς καθόλου άγχος..

Είχα μια βαρθιλονειο κύστη που μου είπε η γυναικολόγος μου ότι καλό θα είναι να την κάνω επέμβαση πριν μείνω έγκυος, γιατί θα δυσκολέψει την γέννα...

Πάω στο νοσοκομείο, μιλάω με τον γιατρό που θα κάνω την εξέταση και του λέω ότι κάνουμε προσπαθείες για μωρό.. Κάνω τεστ και μου λένε ότι είναι αρνητικο.. Μετά από 2 ημέρες μπαίνω για την επέμβαση με ολική νάρκωση, με παυσιπονα πολύ πόνο και να μην τα πολυλογώ περνούσε ο καιρός...

Η περίοδος δεν μου ερχόταν, παίρνω την γυναικολόγο μου τηλέφωνο και της το λέω, μου λέει είναι από την επέμβαση..

Ο άντρας μου επέμενε να κάνουμε ένα τεστ εγκυμοσύνης, εγώ δεν το πιστεύα ότι ειμουν έγκυος..

Κάνουμε το τεστ και είναι θετικό...

Την επόμενη ημέρα πάω στο νοσοκομείο γιατί μάζεψε υγρό η κύστη και φούσκωσε, με καθαρίζουν με ανοίγουν και μου κάνουν και υπέρηχο και επιβεβαίωνουν την εγκυμοσύνη.

Σταματάω από την εργασία μου, και πρόσεχα πολύ είχα λιγο καφέ αίμα αλλά η γιατρός μου είπε ότι δεν ήταν ανησυχητικό και να ξεκουράζομαι.. Όλα κυλουσαν καλά στην εγκυμοσύνη και στους υπέρηχους, μέχρι την αυχενική διαφάνεια...

Ο γιατρός που ξεκίνησε τον υπέρηχο μου λέει ότι όλα είναι καλά, αλλά έβλεπα ότι προσπαθούσε κάτι να δει, τον ξανά ρωτάω και μου λέει ότι κάτι βλέπει αλλά θα φωνάξει τον ανώτερο γιατρό του(επειδή ζω Γερμανία δεν μπορώ να τα μεταφράσω ακριβώς) εκεί μου κοβωνται τα πόδια μου κοιτάω τον αντρα μου στα μάτια και εκείνος φοβισμένος, έρχεται ο γιατρός μας χαιρετάει και πιάνει κατευθείαν τον υπέρηχο. Μας λέει για γαστροσχιση, μας λέει ότι μπορεί να είναι χρωμόσωμικη ανωμαλία και ότι αν βγει κάτι τέτοιο θα πρέπει να διακόψω και καταλήγει στην λήψη τροφοβλαστη.. Εγώ παγωμένη δεν άκουγα τι μου έλεγε.. Έπεσα απότομα από τα σύννεφα.

Μου παίρνει δείγμα και περιμένουμε 3 ημέρες μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα.. Εγώ είχα αρχίσει να χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου...

Χρομωσοματα, καρυοτυπος όλα φυσιολογικα και το φύλλο του μωρού αγοράκι, χαρά και θλίψη μαζί για το τι θα συμβεί παρακάτω...

Μπαίνουμε μέσα στο γραφείο και μας λέει ο γιατρός ότι το μωρό έχει μια τρύπα ουσιαστικά στην περιοχή της κοιλιάς και τα όργανα του είναι έξω( έντερο μόνο), μας συνέστησε να πάμε στο πανεπιστήμιακο νοσοκομείο για παρακολούθηση και μόλις γεννηθεί το μωρό άμεσο χειρουργείο...

Εγώ με τον άντρα μου μουδιασμένο και φοβισμένοι από την μία, και αποφασισμένοι από την άλλη να κρατήσουμε το μωρό να πάνε όλα καλά και να κάνουμε το χειρουργείο του μωρού..

Μου έκλεισαν ραντεβού μετά από 4 εβδομάδες στο πανεπιστήμιακο για να μεγάλωνε και το μωρό, 16 εβδομάδων...

Εξωμφαλος, σκολίωση το μωρο σου είναι άρρωστο μου λέει η γιατρός, μαχαίρι στην καρδιά... Φώναξε την παιδοχειρουργο και την παιδίατρο για να μας ενωμερωσουν, τις είδα θετικές και τις 2 με παραδείγματα από μωράκια που είχαν Εξωμφαλο κάνανε την επέμβαση και κύλησαν όλα καλά... Παρόλα αυτά έπρεπε να περιμένουμε 2 εβδομάδες ακόμα για να δούμε αν κάτι άλλο φαινόταν όσο μεγάλωνε το μωρό...

Εγώ πήγαινα πάντα με την ελπίδα ότι το μωρό μου έστω και με αυτά, θα παλέψει θα παλέψουμε και θα το κρατήσουμε στα χέρια μας...

19 η εβδομάδα κύησης, η καρδούλα πρόβλημα, ο ουρανίσκος δεν είχε κλείσει σωστά, το έντερο και μεγάλο μέρος από το συκώτι βρισκόταν στον αμνιακό σάκο. Έρχονται πάλι η παιδοχειρουργος και η παιδίατρος μαζί με την γυναικολόγο και μου λένε ότι το μωρό έχει πολλά προβλήματα που δεν θα αντέξει μέχρι το τέλος της κύησης η θα γεννήθει και θα πεθάνει... Εγώ και ο άντρας μου 2 κουφάρια, σαν τους χαμένους...

Μας έδωσαν 2 ημέρες να το σκεφτούμε για την διακοπή και μας σύστησαν να πάμε σε ένα γενετιστή, πήγαμε μας ρώτησε αρκετά πράγματα και πήρε αρνητικές απαντήσεις όπως αν είμαστε συγγενείς με τον άντρα μου η από το ίδιο χωριό η αν είχε ξανά συμβεί κάτι παρόμοιο στην οικογένεια μας..

Μας λέει ότι το μωρό μάλλον προκύπτει ότι έχει ένα σύνδρομο γιατί υπήρχαν πολλά προβλήματα μαζί.. Υπόγραψε το χαρτί για την διακοπή.. Και ζήτησε να παρθεί από το μωρό γενετικό υλικό μόλις θα γεννιόταν για παρατερω εξετάσεις.. Μπήκα στο νοσοκομείο ευτυχώς σε δωμάτιο με τον άντρα μου οι 2 μας, το κανόνισε η γιατρός για να μην είμαι μόνη σε όλο αυτό..

Ζήτησα ένα τελευταίο υπέρηχο γιατί ήθελα να δω το μωρό μου ζωντανό, να κουνιεται...

Ξεκίνησε η διαδικασία με υποθετα πολύ πονο, παρενέργειες από τα υποθετα και την επομένη ημέρα έσπασαν τα νερά και γεννήσα το νεκρό μωρό μου. Πονεσα πάρα πολύ την ώρα που το γεννήσα, ένιωσα ότι κάποιος μου ξερίζωσε με το έτσι θέλω την καρδιά μου..

Έκλαιγα και άκουγα βουβα τον γιατρό... Με έβαλαν μετά από λίγη ώρα στο χειρουργείο να με καθαρίσουν από κάτω για τυχόν υπολοιματα που έχουν μείνει στην μήτρα... Τραυματική εμπειρία που με πονάει πάρα πολύ δεν μπορώ να το ξεπεράσω δυστυχώς.. Πονάω κλαίω..

Τσπ πολλά είπα, περιμένω τις εξετάσεις από το μωρό, αν υπάρχει κάποιο σύνδρομο που δημιούργηθηκε μόνο του από το μωρό υπάρχει 3 - 4 %ρίσκο να ξανά συμβεί, αν είναι κάτι που πέρασε από εμάς στο μωρό είναι 25 % ρίσκο να ξανασυμβεί...

Φοβάμαι πολύ για τα αποτελέσματα και φοβάμαι πολύ για μια επόμενη εγκυμοσύνη..

Από την μεριά της γυναικολόγου μου είναι όλα εντάξει δόξα τον Θεό και μπορώ να προσπαθήσω για μωρό.. Έχω 3 μήνες που μου συνέβη αυτό, και προσπαθώ να μείνω έγκυος αλλά όσο έρχεται κάθε μήνα η περίοδος απογοητευομαι.. Αν σας έχει τύχει κάτι παρόμοιο, μετά από ποσό καιρό μείνατε έγκυες; και αν ναι πήγανε όλα καλά;; φοβάμαι πάρα πολύ για ένα επόμενο μωρό, και πονάω πολύ για το μωρό που έχασα... Χαϊδεύω την κοιλιά μου αλλά δεν νιώθω τίποτα πια, άδεια νιωθω μέσα μου.. Το έχασα το μωράκι μου πάει και ζω με τον πόνο της απώλειας....

Συγνώμη αν σας κούρασα και σας ευχαριστώ αν διαβάσατε και την δική μου θλιβερή εμπειρία..

Περιμένω μυνηματα σας... 

Τι να πω; Ότι κ να πω; Εύχομαι να ήταν τυχαίο γεγονός κ να προχωρήσετε μπροστά. Είσαι πολύ μικρή κ έχεις πολλά χρόνια μπροστά σου για να κάνεις τα παιδάκια σου. Αν πάλι είναι γονιδιακό , κάνεις ένα προεμφυτικο έλεγχο κ πάλι θα έχεις το παιδάκι σου... Ολα εκεί οδεύουν θεωρώ! Όταν πάρεις τα αποτελέσματα σου ενημέρωσε μας αν θέλεις... 

Έγκυος θα μείνεις....μην φοβάσαι τίποτα! Έχε το στόχο σου κ όλα θα πάνε κατ ευχήν. Άλλο ένα αγγελάκι στον ουρανό... Τι στο καλό συμβαίνει βρε κορίτσια;;; Γιατί; Αυτό το γιατί πάντα θα με καίει.... 

[anemoni1989]

On 18/1/2019 at 1:15 ΜΜ, Agapi Padi είπε:

Λοιπόν μετά από πολύ καιρό που παρακολουθώ της αναρτήσεις σας, σκέφτηκα να μοιραστώ και εγώ  την δική μου θλιβερή εμπειρία...

Λέγομαι Αγάπη, και είμαι 27 ετών..

Έπαιρνα χρόνια χαπια αντισύλληψης, για μια τυχόν εγκυμοσύνη. Μετά από χρόνια σχέσης και λόγω δυσκολιών σε επαγγελματικό επίπεδο, αποφάσισαμε να ξεκινήσουμε προσπαθείες με την σκέψη ότι τώρα είναι όλα εντάξει...

Πήγα στην γυναικολόγο μου, μου είπε ότι η μήτρα μου είναι έτοιμη για ένα μωρό, σταμάτησα τα αντισύλληπτικα και ξεκινήσαμε της προσπάθειες χωρίς καθόλου άγχος..

Είχα μια βαρθιλονειο κύστη που μου είπε η γυναικολόγος μου ότι καλό θα είναι να την κάνω επέμβαση πριν μείνω έγκυος, γιατί θα δυσκολέψει την γέννα...

Πάω στο νοσοκομείο, μιλάω με τον γιατρό που θα κάνω την εξέταση και του λέω ότι κάνουμε προσπαθείες για μωρό.. Κάνω τεστ και μου λένε ότι είναι αρνητικο.. Μετά από 2 ημέρες μπαίνω για την επέμβαση με ολική νάρκωση, με παυσιπονα πολύ πόνο και να μην τα πολυλογώ περνούσε ο καιρός...

Η περίοδος δεν μου ερχόταν, παίρνω την γυναικολόγο μου τηλέφωνο και της το λέω, μου λέει είναι από την επέμβαση..

Ο άντρας μου επέμενε να κάνουμε ένα τεστ εγκυμοσύνης, εγώ δεν το πιστεύα ότι ειμουν έγκυος..

Κάνουμε το τεστ και είναι θετικό...

Την επόμενη ημέρα πάω στο νοσοκομείο γιατί μάζεψε υγρό η κύστη και φούσκωσε, με καθαρίζουν με ανοίγουν και μου κάνουν και υπέρηχο και επιβεβαίωνουν την εγκυμοσύνη.

Σταματάω από την εργασία μου, και πρόσεχα πολύ είχα λιγο καφέ αίμα αλλά η γιατρός μου είπε ότι δεν ήταν ανησυχητικό και να ξεκουράζομαι.. Όλα κυλουσαν καλά στην εγκυμοσύνη και στους υπέρηχους, μέχρι την αυχενική διαφάνεια...

Ο γιατρός που ξεκίνησε τον υπέρηχο μου λέει ότι όλα είναι καλά, αλλά έβλεπα ότι προσπαθούσε κάτι να δει, τον ξανά ρωτάω και μου λέει ότι κάτι βλέπει αλλά θα φωνάξει τον ανώτερο γιατρό του(επειδή ζω Γερμανία δεν μπορώ να τα μεταφράσω ακριβώς) εκεί μου κοβωνται τα πόδια μου κοιτάω τον αντρα μου στα μάτια και εκείνος φοβισμένος, έρχεται ο γιατρός μας χαιρετάει και πιάνει κατευθείαν τον υπέρηχο. Μας λέει για γαστροσχιση, μας λέει ότι μπορεί να είναι χρωμόσωμικη ανωμαλία και ότι αν βγει κάτι τέτοιο θα πρέπει να διακόψω και καταλήγει στην λήψη τροφοβλαστη.. Εγώ παγωμένη δεν άκουγα τι μου έλεγε.. Έπεσα απότομα από τα σύννεφα.

Μου παίρνει δείγμα και περιμένουμε 3 ημέρες μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα.. Εγώ είχα αρχίσει να χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου...

Χρομωσοματα, καρυοτυπος όλα φυσιολογικα και το φύλλο του μωρού αγοράκι, χαρά και θλίψη μαζί για το τι θα συμβεί παρακάτω...

Μπαίνουμε μέσα στο γραφείο και μας λέει ο γιατρός ότι το μωρό έχει μια τρύπα ουσιαστικά στην περιοχή της κοιλιάς και τα όργανα του είναι έξω( έντερο μόνο), μας συνέστησε να πάμε στο πανεπιστήμιακο νοσοκομείο για παρακολούθηση και μόλις γεννηθεί το μωρό άμεσο χειρουργείο...

Εγώ με τον άντρα μου μουδιασμένο και φοβισμένοι από την μία, και αποφασισμένοι από την άλλη να κρατήσουμε το μωρό να πάνε όλα καλά και να κάνουμε το χειρουργείο του μωρού..

Μου έκλεισαν ραντεβού μετά από 4 εβδομάδες στο πανεπιστήμιακο για να μεγάλωνε και το μωρό, 16 εβδομάδων...

Εξωμφαλος, σκολίωση το μωρο σου είναι άρρωστο μου λέει η γιατρός, μαχαίρι στην καρδιά... Φώναξε την παιδοχειρουργο και την παιδίατρο για να μας ενωμερωσουν, τις είδα θετικές και τις 2 με παραδείγματα από μωράκια που είχαν Εξωμφαλο κάνανε την επέμβαση και κύλησαν όλα καλά... Παρόλα αυτά έπρεπε να περιμένουμε 2 εβδομάδες ακόμα για να δούμε αν κάτι άλλο φαινόταν όσο μεγάλωνε το μωρό...

Εγώ πήγαινα πάντα με την ελπίδα ότι το μωρό μου έστω και με αυτά, θα παλέψει θα παλέψουμε και θα το κρατήσουμε στα χέρια μας...

19 η εβδομάδα κύησης, η καρδούλα πρόβλημα, ο ουρανίσκος δεν είχε κλείσει σωστά, το έντερο και μεγάλο μέρος από το συκώτι βρισκόταν στον αμνιακό σάκο. Έρχονται πάλι η παιδοχειρουργος και η παιδίατρος μαζί με την γυναικολόγο και μου λένε ότι το μωρό έχει πολλά προβλήματα που δεν θα αντέξει μέχρι το τέλος της κύησης η θα γεννήθει και θα πεθάνει... Εγώ και ο άντρας μου 2 κουφάρια, σαν τους χαμένους...

Μας έδωσαν 2 ημέρες να το σκεφτούμε για την διακοπή και μας σύστησαν να πάμε σε ένα γενετιστή, πήγαμε μας ρώτησε αρκετά πράγματα και πήρε αρνητικές απαντήσεις όπως αν είμαστε συγγενείς με τον άντρα μου η από το ίδιο χωριό η αν είχε ξανά συμβεί κάτι παρόμοιο στην οικογένεια μας..

Μας λέει ότι το μωρό μάλλον προκύπτει ότι έχει ένα σύνδρομο γιατί υπήρχαν πολλά προβλήματα μαζί.. Υπόγραψε το χαρτί για την διακοπή.. Και ζήτησε να παρθεί από το μωρό γενετικό υλικό μόλις θα γεννιόταν για παρατερω εξετάσεις.. Μπήκα στο νοσοκομείο ευτυχώς σε δωμάτιο με τον άντρα μου οι 2 μας, το κανόνισε η γιατρός για να μην είμαι μόνη σε όλο αυτό..

Ζήτησα ένα τελευταίο υπέρηχο γιατί ήθελα να δω το μωρό μου ζωντανό, να κουνιεται...

Ξεκίνησε η διαδικασία με υποθετα πολύ πονο, παρενέργειες από τα υποθετα και την επομένη ημέρα έσπασαν τα νερά και γεννήσα το νεκρό μωρό μου. Πονεσα πάρα πολύ την ώρα που το γεννήσα, ένιωσα ότι κάποιος μου ξερίζωσε με το έτσι θέλω την καρδιά μου..

Έκλαιγα και άκουγα βουβα τον γιατρό... Με έβαλαν μετά από λίγη ώρα στο χειρουργείο να με καθαρίσουν από κάτω για τυχόν υπολοιματα που έχουν μείνει στην μήτρα... Τραυματική εμπειρία που με πονάει πάρα πολύ δεν μπορώ να το ξεπεράσω δυστυχώς.. Πονάω κλαίω..

Τσπ πολλά είπα, περιμένω τις εξετάσεις από το μωρό, αν υπάρχει κάποιο σύνδρομο που δημιούργηθηκε μόνο του από το μωρό υπάρχει 3 - 4 %ρίσκο να ξανά συμβεί, αν είναι κάτι που πέρασε από εμάς στο μωρό είναι 25 % ρίσκο να ξανασυμβεί...

Φοβάμαι πολύ για τα αποτελέσματα και φοβάμαι πολύ για μια επόμενη εγκυμοσύνη..

Από την μεριά της γυναικολόγου μου είναι όλα εντάξει δόξα τον Θεό και μπορώ να προσπαθήσω για μωρό.. Έχω 3 μήνες που μου συνέβη αυτό, και προσπαθώ να μείνω έγκυος αλλά όσο έρχεται κάθε μήνα η περίοδος απογοητευομαι.. Αν σας έχει τύχει κάτι παρόμοιο, μετά από ποσό καιρό μείνατε έγκυες; και αν ναι πήγανε όλα καλά;; φοβάμαι πάρα πολύ για ένα επόμενο μωρό, και πονάω πολύ για το μωρό που έχασα... Χαϊδεύω την κοιλιά μου αλλά δεν νιώθω τίποτα πια, άδεια νιωθω μέσα μου.. Το έχασα το μωράκι μου πάει και ζω με τον πόνο της απώλειας....

Συγνώμη αν σας κούρασα και σας ευχαριστώ αν διαβάσατε και την δική μου θλιβερή εμπειρία..

Περιμένω μυνηματα σας... 

Λυπαμαι πολυ για την απώλεια σου... Εγω εχω ιστορικό απώλειας εγκυμοσυνης, αλλα οχι σε τοσο μεγάλη εβδομάδα... Ημουν στην 9η εβδομάδα και ειχαμε ηδη ακούσει καρδια και ειχα ηδη φουλ συμπτωματα... Ξερω πως σε καμια περίπτωση δεν μπορεί η δικη μου αποβολη με τη δικη σου απωλεια, ωστόσο ηθελα να σ πω ν;  μην το βαλεις κατω!! Ξεκινα αμέσως προσπάθειες αφου εχεις το οκ από το γιατρο σου... Φαντάζομαι πως δεν έχεις καμια ορεξη και τρέμεις στην ιδέα της νεας εγκυμοσυνης... Εδω ετρεμα εγω που στην τελικη ειχα δει μονο μια κουκιδα στους υπερηχους και ειχα ακουσει μονο μια φορά την καρδουλα.. Ωστόσο το μονο πραγμα που με βοηθησε ηταν η γεννηση της κορης μου, η συλληψη της οποιας ευτυχως ηρθε αμεσως με την πρώτη προσπάθεια με το που πήραμε το οκ!!! Δεν μετανιωνω στιγμή που προσπαθησαμε αμεσως... Γιατι οσο χρόνο και να μου εδινα, καλυτερα δε θα γινομουνα και λιγότερο δε θα φοβομουνα... Δεν σου κρυβω πως θα τρεμεις καθε ωρα και στιγμή... Θα φοβασαι τα παντα... Εγω σταμάτησα να ανησυχώ την ωρα που γεννησα και μου την εδωσαν στα χέρια μου... Και τωρα φυσικά εχω αλλα αγχη.. Αλλα ειλικρινά ειναι το μονο πλασμα που με εκανε να νιωσω καλύτερα μετα την αποβολη που ειχα... Ακομα ποναω οταν το σκεφτομαι, αλλα πλεον η αγκαλιά μου ειναι γεμάτη...

Για αυτο, μην το αναβαλλεις!!! Σου το λεω με αγαπη!!!

Οταν παρεις τα αποτελέσματα αν θες γραψε μας!!! Σε φιλώ κι ας μην σε ξερω... Εσενα και ολα τα κορίτσια...

[Agapi Padi]

anemoni1989: η απώλεια είναι απώλεια... Τα όνειρα για όλες τις γυναίκες είναι ίδια στο άκουσμα μιας εγκυμοσύνης....

Λυπάμαι πολύ για εσένα, αλλά χερομαι για εσένα που διαβάζω ότι έχεις ένα μωράκι...

Εγώ ψυχολογικά με έχει πάρει πολύ από κάτω, αλλά προσπαθώ για ένα μωράκι γιατί πιστεύω ότι θα φέρει την χαρά παλι στην ψυχή μας και θα γεμίσουν τα χέρια μας... Η γυναικολόγος μου μου έχει δώσει το εντάξει για προσπάθειες γιατί μετά από την γέννα και την επέμβαση μου ήρθε 2 φορές περίοδος..

Αλλά εγώ κάθε μήνα που μου έρχεται η περίοδος απογοητευομαι.

Από την άλλη μια γυναικολόγος στο νοσοκομείο που πήγα εχθές γιατί είχα πόνο χαμηλά ίσως ψυχοσωματικο μου έβαλε ουσιαστικά χέρι ότι αν συνεχίσω με αυτή τη ψυχολογία θα καταλήξω να παίρνω φάρμακα δηλ με λίγα λόγια ότι θα μου γυρίσει.. Και ότι αν ειμουν ασθενής της για 6 μηνες τουλάχιστον δεν θα με άφηνε να μείνω έγκυος μέχρι να ηρεμουσα. Και ότι μια εγκυμοσύνη και μια γέννα δεν είναι κάτι απλό, και εγώ με την ήδη χάλια ψυχολογία δεν θα έκανα καλό και σε ένα μωρό...

Από την μία με νευρίασε και από την άλλη νομίζω ότι έχει δίκιο...

Εσείς μετά από ποσό καιρό μείνατε έγκυος;; είσασταν αγχωμένη όσο προσπαθούσατε;;

Γιατί ξέρω όλα παίζουν ρόλο...

Όσο για το αν φοβάμαι μετά από αυτό που μου συνέβη, φοβάμαι πάρα πολύ δεν παίρνω παυσιπονα και να πονάω, σταμάτησα τον οδοντίατρο που είχα κάτι σφράγισματα γιατί θέλω να είναι ο οργανισμός μου καθαρός... Όπως είπατε και εσείς έχω και θα έχω φόβο μέχρι να πάρω ένα γερό μωράκι στα χέρια μου.. Μέχρι τότε δεν μπορώ να μην ζω στην δυστυχία γιατί έτσι νιώθω δυστυχώς.... Εχω εναν άντρα που με λατρεύει και με στηρίζει.. Πρεπει και εγώ να κάνω κάτι για αυτόν, για εμάς...

Τσπ πολλα είπα πάλι..

Να χαίρεστε το κοριτσάκι σας γέρο να ειναι...

[Agapi Padi]

On 20/1/2019 at 1:21 ΜΜ, gkmpl είπε:

Τι να πω; Ότι κ να πω; Εύχομαι να ήταν τυχαίο γεγονός κ να προχωρήσετε μπροστά. Είσαι πολύ μικρή κ έχεις πολλά χρόνια μπροστά σου για να κάνεις τα παιδάκια σου. Αν πάλι είναι γονιδιακό , κάνεις ένα προεμφυτικο έλεγχο κ πάλι θα έχεις το παιδάκι σου... Ολα εκεί οδεύουν θεωρώ! Όταν πάρεις τα αποτελέσματα σου ενημέρωσε μας αν θέλεις... 

Έγκυος θα μείνεις....μην φοβάσαι τίποτα! Έχε το στόχο σου κ όλα θα πάνε κατ ευχήν. Άλλο ένα αγγελάκι στον ουρανό... Τι στο καλό συμβαίνει βρε κορίτσια;;; Γιατί; Αυτό το γιατί πάντα θα με καίει.... 

 

[ΧρύσαΜ]

Πολύ σκληρό.... Όλα όμως γίνονται για κάποιο λόγο, κι αυτός ο λόγος είναι πάντα καλός!!! Μπορεί να σας φανεί παράλογο αυτό που λέω, αλλά είμαι της άποψης ότι όσο πιο μεγάλη θλίψη, τόσο μεγαλύτερη χαρά περιμένει στη γωνία!!! Από αυτή τη σκέψη αντλώ δυναμη σε κάθε δυσκολία. Αυτό με βοήθησε και στην αποβολή μου. Όχι ότι το ξεπέρασα, ούτε καν, απλώς το άφησα στην άκρη και συνέχισα. Και ξέρεις τι; ένα μήνα μετά έμεινα πάλι έγκυος και όλα καλά. 

Όλα καλά θα πάνε και σε εσάς!!!! Υπομονή!!! 

[kotsifikos]

On 1/21/2019 at 12:43 AM, Agapi Padi said:

anemoni1989: η απώλεια είναι απώλεια... Τα όνειρα για όλες τις γυναίκες είναι ίδια στο άκουσμα μιας εγκυμοσύνης....

Λυπάμαι πολύ για εσένα, αλλά χερομαι για εσένα που διαβάζω ότι έχεις ένα μωράκι...

Εγώ ψυχολογικά με έχει πάρει πολύ από κάτω, αλλά προσπαθώ για ένα μωράκι γιατί πιστεύω ότι θα φέρει την χαρά παλι στην ψυχή μας και θα γεμίσουν τα χέρια μας... Η γυναικολόγος μου μου έχει δώσει το εντάξει για προσπάθειες γιατί μετά από την γέννα και την επέμβαση μου ήρθε 2 φορές περίοδος..

Αλλά εγώ κάθε μήνα που μου έρχεται η περίοδος απογοητευομαι.

Από την άλλη μια γυναικολόγος στο νοσοκομείο που πήγα εχθές γιατί είχα πόνο χαμηλά ίσως ψυχοσωματικο μου έβαλε ουσιαστικά χέρι ότι αν συνεχίσω με αυτή τη ψυχολογία θα καταλήξω να παίρνω φάρμακα δηλ με λίγα λόγια ότι θα μου γυρίσει.. Και ότι αν ειμουν ασθενής της για 6 μηνες τουλάχιστον δεν θα με άφηνε να μείνω έγκυος μέχρι να ηρεμουσα. Και ότι μια εγκυμοσύνη και μια γέννα δεν είναι κάτι απλό, και εγώ με την ήδη χάλια ψυχολογία δεν θα έκανα καλό και σε ένα μωρό...

Από την μία με νευρίασε και από την άλλη νομίζω ότι έχει δίκιο...

Εσείς μετά από ποσό καιρό μείνατε έγκυος;; είσασταν αγχωμένη όσο προσπαθούσατε;;

Γιατί ξέρω όλα παίζουν ρόλο...

Όσο για το αν φοβάμαι μετά από αυτό που μου συνέβη, φοβάμαι πάρα πολύ δεν παίρνω παυσιπονα και να πονάω, σταμάτησα τον οδοντίατρο που είχα κάτι σφράγισματα γιατί θέλω να είναι ο οργανισμός μου καθαρός... Όπως είπατε και εσείς έχω και θα έχω φόβο μέχρι να πάρω ένα γερό μωράκι στα χέρια μου.. Μέχρι τότε δεν μπορώ να μην ζω στην δυστυχία γιατί έτσι νιώθω δυστυχώς.... Εχω εναν άντρα που με λατρεύει και με στηρίζει.. Πρεπει και εγώ να κάνω κάτι για αυτόν, για εμάς...

Τσπ πολλα είπα πάλι..

Να χαίρεστε το κοριτσάκι σας γέρο να ειναι...

Λυπάμαι για την άσχημη δοκιμασία που περάσατε και ακόμα περνάτε.

Νομίζω πως η γιατρός του νοσοκομείου έχει δίκιο, ίσως θα έπρεπε να πάρεις λίγο τον χρόνο σου, να πενθήσεις, να κάνει τον κύκλο του όλο αυτό που περνάς τώρα και όταν δυναμώσεις σωματικά και ψυχικά (γιατί σίγουρα θα δυναμώσεις) ξαναπροσπαθείς.

Το άγχος δεν θα το αποβάλεις μέχρι την στιγμή που θα πάρεις το παιδί σου γερό στα χέρια σου, για αυτό και πρέπει πριν μείνεις ξανά έγκυος να είσαι εσύ πάνω από όλα καλά!

[Agapi Padi]

3 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Λυπάμαι για την άσχημη δοκιμασία που περάσατε και ακόμα περνάτε.

Νομίζω πως η γιατρός του νοσοκομείου έχει δίκιο, ίσως θα έπρεπε να πάρεις λίγο τον χρόνο σου, να πενθήσεις, να κάνει τον κύκλο του όλο αυτό που περνάς τώρα και όταν δυναμώσεις σωματικά και ψυχικά (γιατί σίγουρα θα δυναμώσεις) ξαναπροσπαθείς.

Το άγχος δεν θα το αποβάλεις μέχρι την στιγμή που θα πάρεις το παιδί σου γερό στα χέρια σου, για αυτό και πρέπει πριν μείνεις ξανά έγκυος να είσαι εσύ πάνω από όλα καλά!

 

4 ώρες πρίν, ΧρύσαΜ είπε:

Πολύ σκληρό.... Όλα όμως γίνονται για κάποιο λόγο, κι αυτός ο λόγος είναι πάντα καλός!!! Μπορεί να σας φανεί παράλογο αυτό που λέω, αλλά είμαι της άποψης ότι όσο πιο μεγάλη θλίψη, τόσο μεγαλύτερη χαρά περιμένει στη γωνία!!! Από αυτή τη σκέψη αντλώ δυναμη σε κάθε δυσκολία. Αυτό με βοήθησε και στην αποβολή μου. Όχι ότι το ξεπέρασα, ούτε καν, απλώς το άφησα στην άκρη και συνέχισα. Και ξέρεις τι; ένα μήνα μετά έμεινα πάλι έγκυος και όλα καλά. 

Όλα καλά θα πάνε και σε εσάς!!!! Υπομονή!!! 

 

Kotsifikos: Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια...

Προσπαθώ όσο μπορώ να μην στεναχωριέμαι αλλά είναι πολύ δύσκολο... Ξέρω ότι και η γιατρός στο νόσοκομειο και όλοι έχουν δίκιο σε αυτό, και εγώ θέλω να γίνω καλά για εμένα και για τον άντρα μου τον καημένο που με στηρίζει και είναι δίπλα μου βράχος...

Σκέφτομαι πολλές χαζομάρες. Ότι δεν θα κάνω ξανά παιδιά η τέτοιες χαζομάρες... Με έχει πιάσει απογοήτευση...

Εννοείτε ότι μι εγκυμοσύνη θα μου φέρει την χαρά που ποθώ στην ψυχή μου, προσπαθώ να είμαι υγιής αλλά η απογοήτευση και ο πόνος για το αγγελούδι μου δεν φεύγει...

Εσείς είχατε κάποια παρόμοια εμπειρία;; εύχομαι όχι... 

ΧρύσαΜ: Χερομαι πολύ για εσένα γλυκιά μου που τελικά κράτησες στα χέρια σου το αγγελούδι σου... Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τα λόγια σου και την δύναμη που προσπαθείς να μου δώσεις...

Είσαι τυχερή για εμένα που μετά από 1 μήνα έμεινες έγκυος και δόξα τον Θεό σου πήγαν όλα καλά... Εγώ μετά από την γέννα και την επέμβαση μου έχει έρθει 2 φορές περίοδο και μάλλον τέλος του μήνα πάμε για την 3η περίοδο, απογοητευομαι από την μία και αγχώνομαι και από την άλλη λέω άστο να έρθει μόνο του γιατί έτσι όπως κάνεις δεν θα έρθει ποτέ... Γυναικολόγικα, τεστ παπ όλα είναι πολύ καλά..

Περιμένω μια εγκυμοσύνη που δεν θα μπορέσω να αποβάλλω τον φόβο που έχω αλλα ευχομαι αυτή την φορά να κρατήσω στα χέρια μου το αγγελούδακι μου

[Zina1987]

Κοριτσακι μου λυπαμαι παρα πολυ γι αυτο που σου συνεβη!!Καταλαβαινω απολυτα πως νοιωθεις!!Εχασα το μωρακι μου 20 εβδομαδων!!Παλλινδρομη κυηση λογω θρομβοφιλιας τον Απριλιο του 18!Παρε οσο χρονο χρειαστεις,να ηρεμησεις & θα ερθει το επομενο μωρακι!Να σκεφτεσαι αισιοδοξα & ολα θα πανε καλα!

[kotsifikos]

18 hours ago, Agapi Padi said:

 

 

Kotsifikos: Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια...

Προσπαθώ όσο μπορώ να μην στεναχωριέμαι αλλά είναι πολύ δύσκολο... Ξέρω ότι και η γιατρός στο νόσοκομειο και όλοι έχουν δίκιο σε αυτό, και εγώ θέλω να γίνω καλά για εμένα και για τον άντρα μου τον καημένο που με στηρίζει και είναι δίπλα μου βράχος...

Σκέφτομαι πολλές χαζομάρες. Ότι δεν θα κάνω ξανά παιδιά η τέτοιες χαζομάρες... Με έχει πιάσει απογοήτευση...

Εννοείτε ότι μι εγκυμοσύνη θα μου φέρει την χαρά που ποθώ στην ψυχή μου, προσπαθώ να είμαι υγιής αλλά η απογοήτευση και ο πόνος για το αγγελούδι μου δεν φεύγει...

Εσείς είχατε κάποια παρόμοια εμπειρία;; εύχομαι όχι... 

 

Mα εννοείται πως θα στεναχωρηθείς, μην πιέσεις τον εαυτό σου για το επόμενο βήμα πριν να είσαι έτοιμη, μην πιεστείς να μην κλάψεις γιατί μόνο έτσι θα νιώσεις καλύτερα, αν εκφράσεις όλον αυτόν τον πόνο που νιώθεις. Όμως πρέπει να σηκωθείς ξανά, να σταθείς στα πόδια σου, να κοιτάξεις μπροστά και να συνεχίσεις την ζωή σου, το οφείλεις σε εσένα και τον άντρα σου, να κάνεις ξανά όνειρα . Όπως είπα και στο προήγουμενο ποστ άγχος θα έχεις μέχρι την στιγμή που θα πάρεις το παιδί σου γερό στα χέρια σου, για αυτό και πρέπει να είσαι καλά μέσα σου για να προχωρήσεις. Αν πιστεύεις πως θα σε βοηθήσει δες και έναν ειδικό (προς Θεού μη με παρεξηγήσεις το λέω με κάθε καλή πρόθεση, όλο αυτό που ζήσατε είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί) .

Απέκτησα τον γιο μου μετά από πολλές εξωσωματικές, και πολλά χρόνια προσπαθειών, είχα μία αρκετά δύσκολη εγκυμοσύνη, γενικά ήταν όλα κάπως δύσκολα. Έπεσα πολλά βράδια για ύπνο σκεπτόμενη πως δεν θα τα καταφέρω ποτέ, οπότε δεν έχω εμπειρία σαν την δική σου όμως ξέρω πως είναι να απογοητεύεσαι, να απελπίζεσαι και να θες απεγνωσμένα να γεμίσει η αγκαλιά σου... Φυσικά και δεν συγκρίνω τις δύο αυτές καταστάσεις, η κάθε μία διαφορετική,  όμως ο καθένας μας κουβαλάει το δικό του φορτίο, η ουσία είναι να βρίσκεις την σωστή στιγμή την δύναμη να σηκωθείς..για αυτό και σου λέω πάρε τον χρόνο σου, και όταν νιώσεις καλά προχώρησε μπροστά και κάνε νέα όνειρα.

[comet]

21 ώρες πρίν, Agapi Padi είπε:

 

 

Kotsifikos: Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια...

Προσπαθώ όσο μπορώ να μην στεναχωριέμαι αλλά είναι πολύ δύσκολο... Ξέρω ότι και η γιατρός στο νόσοκομειο και όλοι έχουν δίκιο σε αυτό, και εγώ θέλω να γίνω καλά για εμένα και για τον άντρα μου τον καημένο που με στηρίζει και είναι δίπλα μου βράχος...

Σκέφτομαι πολλές χαζομάρες. Ότι δεν θα κάνω ξανά παιδιά η τέτοιες χαζομάρες... Με έχει πιάσει απογοήτευση...

Εννοείτε ότι μι εγκυμοσύνη θα μου φέρει την χαρά που ποθώ στην ψυχή μου, προσπαθώ να είμαι υγιής αλλά η απογοήτευση και ο πόνος για το αγγελούδι μου δεν φεύγει...

Εσείς είχατε κάποια παρόμοια εμπειρία;; εύχομαι όχι... 

ΧρύσαΜ: Χερομαι πολύ για εσένα γλυκιά μου που τελικά κράτησες στα χέρια σου το αγγελούδι σου... Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τα λόγια σου και την δύναμη που προσπαθείς να μου δώσεις...

Είσαι τυχερή για εμένα που μετά από 1 μήνα έμεινες έγκυος και δόξα τον Θεό σου πήγαν όλα καλά... Εγώ μετά από την γέννα και την επέμβαση μου έχει έρθει 2 φορές περίοδο και μάλλον τέλος του μήνα πάμε για την 3η περίοδο, απογοητευομαι από την μία και αγχώνομαι και από την άλλη λέω άστο να έρθει μόνο του γιατί έτσι όπως κάνεις δεν θα έρθει ποτέ... Γυναικολόγικα, τεστ παπ όλα είναι πολύ καλά..

Περιμένω μια εγκυμοσύνη που δεν θα μπορέσω να αποβάλλω τον φόβο που έχω αλλα ευχομαι αυτή την φορά να κρατήσω στα χέρια μου το αγγελούδακι μου

Κοριτσι μου γλυκο λυπαμαι πολυ για αυτο που σου συνεβη.Ειχα 2 αποβολες στην 9 η βδομαδα,στην μια εγινε αποξεση και στην αλλη απεβαλα μονη μου.Οταν συνεβη την πρωτη φορα ημουν ηδη 35 χρονων και διαλυθηκα ,δεν το περιμενα με τιποτα να συμβει.Μεχρι να παρω το οκ για προσπαθειες κοντεψα να τρελαθω,περιμενα σχεδον 6 μηνες και το σκεφτομουν συνεχεια,αν δεν δουλευα να ξεχνιομουν λιγο θα χα τρελαθει.5 εγκυμοσυνες στο περιβαλλον μου μονο εγω το εχασα ,να ακουω πως τα πανε ,να βλεπω φωτογραφιες απο γεννες και να κλαιω..Ευτυχως μετα το οκ εμεινα εγκυος αμεσα με πολυ αγχος.Σε ολη την εγκυμοσυνη αγχος μεχρι να τον παρω στα χερια μου.

Παρε το χρονο σου αν θελεις αλλα πιστευω μονο ενα μωρακι θα σε βοηθησει να προχωρησεις.Θα ξαναμεινεις εγκυος κι ολα θα πανε καλα.

[Agapi Padi]

22 ώρες πρίν, Zina1987 είπε:

Κοριτσακι μου λυπαμαι παρα πολυ γι αυτο που σου συνεβη!!Καταλαβαινω απολυτα πως νοιωθεις!!Εχασα το μωρακι μου 20 εβδομαδων!!Παλλινδρομη κυηση λογω θρομβοφιλιας τον Απριλιο του 18!Παρε οσο χρονο χρειαστεις,να ηρεμησεις & θα ερθει το επομενο μωρακι!Να σκεφτεσαι αισιοδοξα & ολα θα πανε καλα!

 

Λυπάμαι πολύ για εσενα

Συγνώμη που ρωτάω αλλά δεν γνωρίζω τι είναι η θρομβοφιλια..

Φαντάζομαι ποσο δύσκολα περάσατε και περνάτε.. Ειλικρινά σας καταλαβαίνω πόσο δύσκολα θα περάσατε... Είχα αγοράκι η κοριτσάκι;;; δυστυχώς έγιναν άγγελοι στον ουρανό τα μωράκια μας...

Εύχομαι να γεμίσουν τα χέρια μας σύντομα.. Δεν ξέρω αν προσπαθείτε.. Μακάρι σύντομα να πάνε όλα καλά και για εσάς

[Agapi Padi]

13 ώρες πρίν, kotsifikos είπε:

Mα εννοείται πως θα στεναχωρηθείς, μην πιέσεις τον εαυτό σου για το επόμενο βήμα πριν να είσαι έτοιμη, μην πιεστείς να μην κλάψεις γιατί μόνο έτσι θα νιώσεις καλύτερα, αν εκφράσεις όλον αυτόν τον πόνο που νιώθεις. Όμως πρέπει να σηκωθείς ξανά, να σταθείς στα πόδια σου, να κοιτάξεις μπροστά και να συνεχίσεις την ζωή σου, το οφείλεις σε εσένα και τον άντρα σου, να κάνεις ξανά όνειρα . Όπως είπα και στο προήγουμενο ποστ άγχος θα έχεις μέχρι την στιγμή που θα πάρεις το παιδί σου γερό στα χέρια σου, για αυτό και πρέπει να είσαι καλά μέσα σου για να προχωρήσεις. Αν πιστεύεις πως θα σε βοηθήσει δες και έναν ειδικό (προς Θεού μη με παρεξηγήσεις το λέω με κάθε καλή πρόθεση, όλο αυτό που ζήσατε είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί) .

Απέκτησα τον γιο μου μετά από πολλές εξωσωματικές, και πολλά χρόνια προσπαθειών, είχα μία αρκετά δύσκολη εγκυμοσύνη, γενικά ήταν όλα κάπως δύσκολα. Έπεσα πολλά βράδια για ύπνο σκεπτόμενη πως δεν θα τα καταφέρω ποτέ, οπότε δεν έχω εμπειρία σαν την δική σου όμως ξέρω πως είναι να απογοητεύεσαι, να απελπίζεσαι και να θες απεγνωσμένα να γεμίσει η αγκαλιά σου... Φυσικά και δεν συγκρίνω τις δύο αυτές καταστάσεις, η κάθε μία διαφορετική,  όμως ο καθένας μας κουβαλάει το δικό του φορτίο, η ουσία είναι να βρίσκεις την σωστή στιγμή την δύναμη να σηκωθείς..για αυτό και σου λέω πάρε τον χρόνο σου, και όταν νιώσεις καλά προχώρησε μπροστά και κάνε νέα όνειρα.

 

Δεν υπάρχει περίπτωση να σας παρεξήγησω για το θέμα του ειδικόυ γιατί ήδη επισκέπτομαι ψυχολόγο και εχθές είχα ραντεβού πρώτη φορά με έναν άλλο ψυχολόγο που πιστεύω θα με βοηθήσει.. Μου έκανε κλικ σαν άνθρωπος..

Και η προσπάθειες τόσα χρόνια και η εξοσωματικη που περάσατε, εχει κ αυτό τις δυσκολίες του και το πιστεύω αυτό.. Περάσατε και εσείς δύσκολα μέχρι να απόκτησετε τον άγγελο σας και χερομαι πολύ για εσάς...

Εύχομαι και εμένα σύντομα να γεμίσει πάλι η κοιλίτσα μου, και να πάρω στα χέρια μου ένα γερό και δυνατό μωράκι... Πονάει πολύ η απώλεια... Ειδικά όταν το νιώθεις στην κοιλιά σου, προσωπικά όταν γεννήσα το μωρό ένιωσα ότι κάποιος μου ξερίζωσε την καρδιά μου... Ελπίζω να έρθει σύντομα ένα μωράκι και να μας δώσει την ευτυχία που χάσαμε...

Να είστε καλά και γερή να μεγάλωνετε το αγοράκι σας... 

[Agapi Padi]

10 ώρες πρίν, comet είπε:

Κοριτσι μου γλυκο λυπαμαι πολυ για αυτο που σου συνεβη.Ειχα 2 αποβολες στην 9 η βδομαδα,στην μια εγινε αποξεση και στην αλλη απεβαλα μονη μου.Οταν συνεβη την πρωτη φορα ημουν ηδη 35 χρονων και διαλυθηκα ,δεν το περιμενα με τιποτα να συμβει.Μεχρι να παρω το οκ για προσπαθειες κοντεψα να τρελαθω,περιμενα σχεδον 6 μηνες και το σκεφτομουν συνεχεια,αν δεν δουλευα να ξεχνιομουν λιγο θα χα τρελαθει.5 εγκυμοσυνες στο περιβαλλον μου μονο εγω το εχασα ,να ακουω πως τα πανε ,να βλεπω φωτογραφιες απο γεννες και να κλαιω..Ευτυχως μετα το οκ εμεινα εγκυος αμεσα με πολυ αγχος.Σε ολη την εγκυμοσυνη αγχος μεχρι να τον παρω στα χερια μου.

Παρε το χρονο σου αν θελεις αλλα πιστευω μονο ενα μωρακι θα σε βοηθησει να προχωρησεις.Θα ξαναμεινεις εγκυος κι ολα θα πανε καλα.

 

Ελπιζω να σας απάντησα γιατί έχω μπερδεύτει λίγο με το φόρουμ..

Μπορείτε να μου στείλετε και προσωπικο μήνυμα αν δεν σας έχω απαντήσει.. Ευχαριστώ πολύ 

[Zina1987]

9 ώρες πρίν, Agapi Padi είπε:

 

Λυπάμαι πολύ για εσενα

Συγνώμη που ρωτάω αλλά δεν γνωρίζω τι είναι η θρομβοφιλια..

Φαντάζομαι ποσο δύσκολα περάσατε και περνάτε.. Ειλικρινά σας καταλαβαίνω πόσο δύσκολα θα περάσατε... Είχα αγοράκι η κοριτσάκι;;; δυστυχώς έγιναν άγγελοι στον ουρανό τα μωράκια μας...

Εύχομαι να γεμίσουν τα χέρια μας σύντομα.. Δεν ξέρω αν προσπαθείτε.. Μακάρι σύντομα να πάνε όλα καλά και για εσάς

Δημιουργουνται θρομβοι με αποτελεσμα ο πλακουντας να μην στελνει οξυγονο στο μωρο!!Ειναι κατι,που αν το γνωριζεις,με την σωστη αγωγη πανε ολα καλα συνηθως!!Εγω εχω 2 αγγελακια στον ουρανο!Εχουμε και οι δυο στιγμα με τον αντρα μου!Το πρωτο μωρακι μας επασχε απο μεσογειακη αναιμια,διακοπη κυησης 13η εβδομαδα!Το δευτερο ηταν υγιες,αλλα η ζωη ειχε σχεδια για εμας!Τωρα ειμαι παλι εγκυος,σε διδυμακια!!Αυριο παω να κανω την ληψη τροφοβλαστη και σε δεκα μερες θα ξερω αν τα μωρα μου ειναι καλα!!Ολα αυτα εχουν συμβει μεσα σε δυο χρονια!Εχω πεσει,εχω ξανασηκωθει & εχω ξαναπεσει!!!Δυσκολος ο δρομος,αλλα ονειρευομαι τον προορισμο!!Να μην το βαζεις κατω,ποναω παρα πολυ αλλα προχωραω!!Εισαι δυνατη κι ας μην το νοιωθεις