Ενοχές μαμάς

[marakiz]

Από χθες ο μικρός μου είναι  με μύξες και σπάω το κεφάλι μου να σκεφτώ πως, που, ποιος και γιατί αρρώστησε. Έχω κάνει πολλές υποθέσεις και φυσικά τα βάζω μαζί μου. Γιατί τον άφησα να περπατάει ξυπόλυτος στο σπίτι, μήπως τον έντυνα ελαφρά για να κοιμάται το βράδυ, γιατί τον πήγα στον παιδότοπο τώρα που άρχισαν οι ιώσεις, μήπως τον άφησα πολύ κοντά με εκείνο το παιδάκι που φαινόταν να έχει μύξες κλπ κλπ. Μετά έχω λογικές απαντήσεις όπως ότι με τις κάλτσες υπάρχει κίνδυνος να γλιστρήσει και να χτυπήσει ή όταν τον ντύνω περισσότερο το βράδυ, το πρωί ξυπνάει ιδρωμένος. Λέω πως αυτά συμβαίνουν, αν με ρωτούσατε κάτι αντίστοιχο θα σας έλεγα το ίδιο. Κι όμως, την αίσθηση "φταίω" την έχω κανονικά. Και θέλω να σας ρωτήσω, το παθαίνετε κι εσείς αυτό?

[Lenia16]

πρίν από 15 λεπτά , marakiz είπε:

Από χθες ο μικρός μου είναι  με μύξες και σπάω το κεφάλι μου να σκεφτώ πως, που, ποιος και γιατί αρρώστησε. Έχω κάνει πολλές υποθέσεις και φυσικά τα βάζω μαζί μου. Γιατί τον άφησα να περπατάει ξυπόλυτος στο σπίτι, μήπως τον έντυνα ελαφρά για να κοιμάται το βράδυ, γιατί τον πήγα στον παιδότοπο τώρα που άρχισαν οι ιώσεις, μήπως τον άφησα πολύ κοντά με εκείνο το παιδάκι που φαινόταν να έχει μύξες κλπ κλπ. Μετά έχω λογικές απαντήσεις όπως ότι με τις κάλτσες υπάρχει κίνδυνος να γλιστρήσει και να χτυπήσει ή όταν τον ντύνω περισσότερο το βράδυ, το πρωί ξυπνάει ιδρωμένος. Λέω πως αυτά συμβαίνουν, αν με ρωτούσατε κάτι αντίστοιχο θα σας έλεγα το ίδιο. Κι όμως, την αίσθηση "φταίω" την έχω κανονικά. Και θέλω να σας ρωτήσω, το παθαίνετε κι εσείς αυτό?

Εμενα είχε μυξες για δύο μέρες κ τώρα με κόλλησε κ όχι απλά δεν έχω τύψεις αλλα της επιρριπτω κ ευθυνες!

Έχεις τρελαθεί; Γιατί τα σκέφτεσαι αυτά τα πράγματα βρε κορίτσι μου τι πιο φυσιολογικό απτό να αρρωσταίνουν τα μωράκια που καλά καλά δεν έχουν ανοσοποιητικό ακόμη. Έτσι το φτιάχνουν, κολλάνε μικρόβια κ ο οργανισμός τους δημιουργεί αντισώματα για την επόμενη φορά που θα έρθει σε επαφή με τον ίδιο μικροοργανισμό. Λες κ δεν τα ξέρεις! Μην ανησυχείς κ μη σκέφτεσαι τέτοια πράγματα. Εγώ συνήθως όταν νιώθω τύψεις για κάτι ρίχνω τις ευθύνες στον άντρα μου κ ηρεμώ 

[anath]

Από τότε που ξεκίνησαν τα σχολεία, τα περισσότερα παιδάκια που συναντώ, είτε πηγαίνουν σταθμό είτε όχι, (και τα δικά μου βέβαια) είναι με καταρροή και βήχα!!!

Δεν μπορούμε να το αποφύγουμε ότι και να κάνουμε!!! Θα έπρεπε όλες οι μαμάδες να αυτοκατηγορούμαστε!!

Χαλάρωσε, καλά σου τα λέει η @Lenia16!

Δεν έκανες κάτι λάθος, ούτε θα μπορούσες να το αποφύγεις! Τον πήγες στον παιδότοπο να παίξει! Τι πιο φυσιολογικό!

Αντιθέτως, αν τον είχες στο σπίτι όλη μέρα κλεισμένο θα ήταν ευαίσθητος και φιλάσθενος, και αντί να περνάει ιώσεις με μυξούλες θα τις περνούσε με πυρετό!

 

[vtgian]

Δυστυχώς μπήκαμε νωρίς νωρίς στον κύκλο των ιώσεων, η δική μου τσίμπησε ένα κρυωματάκι από κάπου και φυσικά με κόλλησε. Αυτή άντε να έκανε δέκατα ένα απόγευμα και έχει μείνει με λίγο βήχα, εγώ έκανα πυρετό, έτρεμα σα το ψάρι και βήχω σα φυματική. Δεν έχει νόημα να αυτομαστιγώνεσαι, σίγουρα κάποια στιγμή μπορεί να τα υπολογίσεις λάθος και να βάλεις πιο λεπτά ή πιο ζεστά ρούχα, αλλά δεν μπορούμε να τα κοντρολάρουμε όλα και πάντα. Αλλώστε και τον παιδότοπό τους τον θέλουν, και τη ζακετούλα θα την βγάλουν όταν δεν πρέπει και αγκαλιά με το μυξιασμένο θα κάνουν είτε το θέλουμε, είτε όχι. Βγαίνουν έξω, κάνουν αντισώματα και γίνονται πιο γερά.

 

Κατα τα άλλα, ναι, συχνά νιώθω ότι "φταίω" για όλα. Αλλά είναι καθαρά δικό μου λάθος γιατί χωρίς να μου το ζητήσει κανείς αναλαμβάνω τον ρόλο του "είμαι εγώ η υπεύθυνη για απολύτως τα πάντα". Πράγμα που φυσικά δεν ισχύει.

[kotsifikos]

@marakiz γιατί να έχεις ενοχές??

Στην τελική παιδιά είναι..εννοείται ότι θα αρρωστήσουν, άσε που εδώ που τα λέμε μιλάμε για λίγες μύξες, έρχεται σε επαφή με κόσμο λογικό να συμβαίνει αυτό.

Πήγες το παιδί σου σε παιδότοπο να παίξει, που είναι το κακό? οκ ξεκίνησαν οι ιώσεις θα προσέχετε λίγο περισσότερο αλλά μέχρι εκεί, αν θες να τα αποφύγεις όλα αυτά θα πρέπει να κλειστείτε για τα καλά σπίτι, και δεν νομίζω πως αυτό είναι το ιδανικό σενάριο για ένα παιδάκι δίχρονο.

[Merendoula]

Καλέ κορίτσι τι είναι αυτά που λες;;;; Τύψεις για τις μύξες;;;;; Εγώ όταν βλέπω μύξες....μακρυά κ αγαπημένοι!! Από μακρυά τον ντύνω, από μακρυά τον κάνω μπάνιο!! Ε, όχι και να μας κολλήσει όλους!!! Χαχαχαχα!

 

Σοβαρά τώρα, ξυπολησιές, ζακέτες κλπ δε σώζουν καμία κατάσταση. Οι μύξες είναι από ιό που κάποιος ήταν φορέας. Πιο πιθανό εσείς που πάτε στη δουλειά να γίνατε φορείς ή να το μεταφέρατε με τα χέρια σας από οποιαδήποτε επιφάνεια που είχε ακουμπήσει άρρωστος πριν λίγο, πόμολα, παιχνίδια, το ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. Δεν το ήξερες, δεν θα μπορούσες να το ξέρεις, δεν φαίνονται οι ιοί, τέλος. Σε 2 μέρες θα είναι περδίκι. Ρώτα και μας που πάνε παιδικό από μωράκια και τη μύξα τη μαζέυουμε με τους κουβάδες! Έχει γίνει δεύτερη φύση μας η μύξα! 

[Deena]

1 ώρα πρίν, marakiz είπε:

Από χθες ο μικρός μου είναι  με μύξες και σπάω το κεφάλι μου να σκεφτώ πως, που, ποιος και γιατί αρρώστησε. Έχω κάνει πολλές υποθέσεις και φυσικά τα βάζω μαζί μου. Γιατί τον άφησα να περπατάει ξυπόλυτος στο σπίτι, μήπως τον έντυνα ελαφρά για να κοιμάται το βράδυ, γιατί τον πήγα στον παιδότοπο τώρα που άρχισαν οι ιώσεις, μήπως τον άφησα πολύ κοντά με εκείνο το παιδάκι που φαινόταν να έχει μύξες κλπ κλπ. Μετά έχω λογικές απαντήσεις όπως ότι με τις κάλτσες υπάρχει κίνδυνος να γλιστρήσει και να χτυπήσει ή όταν τον ντύνω περισσότερο το βράδυ, το πρωί ξυπνάει ιδρωμένος. Λέω πως αυτά συμβαίνουν, αν με ρωτούσατε κάτι αντίστοιχο θα σας έλεγα το ίδιο. Κι όμως, την αίσθηση "φταίω" την έχω κανονικά. Και θέλω να σας ρωτήσω, το παθαίνετε κι εσείς αυτό?

 

Το "φαινόμενο" έχει να κάνει με το ότι δεν έχεις καταφέρει ακόμα να βγεις από το mindset ότι έχεις ως γονιός τον έλεγχο αυτών των καταστάσεων, όπως συμβαίνει όταν τα παιδιά είναι πιο μικρά. Σιγά - σιγά και καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν όλοι συνειδητοποιούμε ότι δεν περνάνε όλα από το χέρι μας, οπότε δεν είναι και δίκαιο απέναντι στον εαυτό μας να του καταλογίζουμε τα πάντα.

 

Αυτό το αυτομαστίγωμα για τις αρρώστιες φυσικά το καταλαβαίνω, ειδικά όταν το παιδί δεν πάει σχολείο/σταθμό, αυτομάτως όλοι νομίζουμε υποσυνείδητα ότι είναι προστατευμένο από τις ασθένειες, πράγμα που φυσικά δεν συμβαίνει, απλά μειώνονται οι πιθανότητες.

 

Προσωπικά πάντως τις μυξες ούτε που τις παρατηρώ πλέον, κάπως σαν δεύτερη φύση των παιδιών τις αντιλαμβάνομαι

πρίν από 4 λεπτά , Merendoula είπε:

Καλέ κορίτσι τι είναι αυτά που λες;;;; Τύψεις για τις μύξες;;;;; Εγώ όταν βλέπω μύξες....μακρυά κ αγαπημένοι!! Από μακρυά τον ντύνω, από μακρυά τον κάνω μπάνιο!! Ε, όχι και να μας κολλήσει όλους!!! Χαχαχαχα!

 

Σοβαρά τώρα, ξυπολησιές, ζακέτες κλπ δε σώζουν καμία κατάσταση. Οι μύξες είναι από ιό που κάποιος ήταν φορέας. Πιο πιθανό εσείς που πάτε στη δουλειά να γίνατε φορείς ή να το μεταφέρατε με τα χέρια σας από οποιαδήποτε επιφάνεια που είχε ακουμπήσει άρρωστος πριν λίγο, πόμολα, παιχνίδια, το ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. Δεν το ήξερες, δεν θα μπορούσες να το ξέρεις, δεν φαίνονται οι ιοί, τέλος. Σε 2 μέρες θα είναι περδίκι. Ρώτα και μας που πάνε παιδικό από μωράκια και τη μύξα τη μαζέυουμε με τους κουβάδες! Έχει γίνει δεύτερη φύση μας η μύξα! 

 Χαχαχα, το ίδιο γράφαμε ταυτόχρονα!

 

Εμένα η κόρη μου έχει μύξες από 2,5 μηνών, όταν και πήγε ο αδερφός της παιδικό σταθμό, έχει πάρει διδακτορικό στην αντιμετώπιση της μύξας, έχει καταπιεί τόνους φυσιολογικού ορού και έμαθε να φυσάει την μύτη της σε ηλικία 16 μηνών, πώς αλλιώς να την παλέψει η καψερή....

[Lenia16]

πρίν από 20 λεπτά , Merendoula είπε:

Καλέ κορίτσι τι είναι αυτά που λες;;;; Τύψεις για τις μύξες;;;;; Εγώ όταν βλέπω μύξες....μακρυά κ αγαπημένοι!! Από μακρυά τον ντύνω, από μακρυά τον κάνω μπάνιο!! Ε, όχι και να μας κολλήσει όλους!!! Χαχαχαχα!

 

Σοβαρά τώρα, ξυπολησιές, ζακέτες κλπ δε σώζουν καμία κατάσταση. Οι μύξες είναι από ιό που κάποιος ήταν φορέας. Πιο πιθανό εσείς που πάτε στη δουλειά να γίνατε φορείς ή να το μεταφέρατε με τα χέρια σας από οποιαδήποτε επιφάνεια που είχε ακουμπήσει άρρωστος πριν λίγο, πόμολα, παιχνίδια, το ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. Δεν το ήξερες, δεν θα μπορούσες να το ξέρεις, δεν φαίνονται οι ιοί, τέλος. Σε 2 μέρες θα είναι περδίκι. Ρώτα και μας που πάνε παιδικό από μωράκια και τη μύξα τη μαζέυουμε με τους κουβάδες! Έχει γίνει δεύτερη φύση μας η μύξα! 

Λέγε τέτοια τώρα εσύ να παραιτηθεί απτή δουλειά απτις τύψεις!

[marakiz]

Κορίτσια σας ευχαριστώ. Δεν ειναι ενοχές ακριβώς. Αντιλαμβάνομαι το παράλογο και βασικά ρωτάω αν νιώθετε και εσείς έτσι κάποιες φορές,  λιγότερο ή περισσότερο. Δηλαδή ταυτίζομαι με αυτό που γράφει η Deena για το σύνδρομο. Και με vtgian στο ότι όντως μπορεί να επιλέξεις κάτι λάθος αλλά είναι γεγονός πως  δεν μπορείς να τα κοντρολάρεις όλα. Δεν έχει αρρωστήσει κιόλας ιδιαίτερα οπότε και με ξενίζει.  

 

Τελικά έχει δέκατα,  έφτασε 38.3 αλλά κατέβηκε τώρα. Με ζητάει επίμονα από χθες, πρωτη φορά εδώ και πάρα πολύ καιρό. Είναι μέρες που δεν έχει καθόλου δουλειά κι έτσι ζήτησα να γυρίσω σπίτι. Έκανε πολλή χαρά.  Και το καταλαβαίνω μιας και ως παιδί αλλά κι ολόκληρη γαιδουρα αργότερα,  σαν τη φροντίδα της μαμάς δεν είχε όποτε κι αν  ήμουν άρρωστη. 

[Lenia16]

Περαστικά σας! Κάντε αγκαλίτσες να κολλήσεις κ εσύ να πάψεις να έχεις τύψεις!

[kotsifikos]

54 minutes ago, marakiz said:

Κορίτσια σας ευχαριστώ. Δεν ειναι ενοχές ακριβώς. Αντιλαμβάνομαι το παράλογο και βασικά ρωτάω αν νιώθετε και εσείς έτσι κάποιες φορές,  λιγότερο ή περισσότερο. Δηλαδή ταυτίζομαι με αυτό που γράφει η Deena για το σύνδρομο. Και με vtgian στο ότι όντως μπορεί να επιλέξεις κάτι λάθος αλλά είναι γεγονός πως  δεν μπορείς να τα κοντρολάρεις όλα. Δεν έχει αρρωστήσει κιόλας ιδιαίτερα οπότε και με ξενίζει.  

 

Τελικά έχει δέκατα,  έφτασε 38.3 αλλά κατέβηκε τώρα. Με ζητάει επίμονα από χθες, πρωτη φορά εδώ και πάρα πολύ καιρό. Είναι μέρες που δεν έχει καθόλου δουλειά κι έτσι ζήτησα να γυρίσω σπίτι. Έκανε πολλή χαρά.  Και το καταλαβαίνω μιας και ως παιδί αλλά κι ολόκληρη γαιδουρα αργότερα,  σαν τη φροντίδα της μαμάς δεν είχε όποτε κι αν  ήμουν άρρωστη. 

Αχ περαστικούλια σας!! Λογικό να σε ζητάει όταν είναι αρρωστούλης, όπως πολύ εύστοχα λες και εσύ σαν την φροντίδα της μαμάς δεν έχει.

Μην σε ανησυχεί θα περάσει.

[anath]

1 hour ago, marakiz είπε:

Κορίτσια σας ευχαριστώ. Δεν ειναι ενοχές ακριβώς. Αντιλαμβάνομαι το παράλογο και βασικά ρωτάω αν νιώθετε και εσείς έτσι κάποιες φορές,  λιγότερο ή περισσότερο. Δηλαδή ταυτίζομαι με αυτό που γράφει η Deena για το σύνδρομο. Και με vtgian στο ότι όντως μπορεί να επιλέξεις κάτι λάθος αλλά είναι γεγονός πως  δεν μπορείς να τα κοντρολάρεις όλα. Δεν έχει αρρωστήσει κιόλας ιδιαίτερα οπότε και με ξενίζει.  

 

Τελικά έχει δέκατα,  έφτασε 38.3 αλλά κατέβηκε τώρα. Με ζητάει επίμονα από χθες, πρωτη φορά εδώ και πάρα πολύ καιρό. Είναι μέρες που δεν έχει καθόλου δουλειά κι έτσι ζήτησα να γυρίσω σπίτι. Έκανε πολλή χαρά.  Και το καταλαβαίνω μιας και ως παιδί αλλά κι ολόκληρη γαιδουρα αργότερα,  σαν τη φροντίδα της μαμάς δεν είχε όποτε κι αν  ήμουν άρρωστη. 

Ενοχές δεν έχω, αλλά τις ημέρες που έχουν πυρετό αισθάνομαι μία στενοχώρια και ανησυχία, ειδικά όταν είναι κακοδιάθετα!

[Merendoula]

Όταν ο γιος μου ήταν λίγων μηνών, νοσηλεύτηκε με κάποιον ιό που μεταδίδεται μόνο με άμεση επαφή με σάλια κλπ (φιλιά, φτάρνισμα κοντά του). Ακόμη παιδικό δεν πήγαινε και δεν τον κρατούσε κανένας άλλος. Οπότε δυστυχώς οι βασικοί ύποπτοι ήμουν εγώ και ο πατέρας του. Το παιδί είχε 40 πυρετό 3 μέρες ακατέβατο. Αν ένιωσα τύψεις; Όχι. Και ας ήξερα ότι στο βάθος "φταίω" υπό μία έννοια... Στεναχώρια ναι που ταλαιπωριόταν το παιδί μου στο νοσοκομείο, αλλά τύψεις όχι. Δεν θα μπορούσα να το γνωρίζω, να το αποτρέψω, να κάνω κάτι διαφορετικό.

 

ΥΓ: Μην παραιτηθείς!!!  

[Mama_Anesti_]

Πριν λίγες μέρες ο μικρός ξύπνησε με μυξες. Ή πρώτη μου σκέψη ήταν πως φταιω που δεν τον εντυσα καλά κ κρυωσε. Μέσα στις επόμενες ώρες ανέβασε κ πυρετό. Σήμερα έχει μόνο βουλωμενη μύτη.

 

  Ή πρώτη φορά που αισθάνθηκα ενοχές κ δεν μπορούσα να συνελθω απ το κλάμα ήταν όταν έπεσε για πρώτη φορά έξι μηνων από δική μου αμέλεια. Τον είχα στο αυγό-καθισμα αυτοκινήτου σαν ρηλαξ στο πάτωμα και εγώ δίπλα στην κουζίνα. Μέχρι να μαζεψω τον πάγκο άκουσα το κλάμα του. Είχε αναποδογυρίσει μαζί με το καθισματακι. 

 

  Ακόμα νιώθω πίκρα κ τυψεις για τον βιαστικό αποχωρισμό μας περσυ τέτοια εποχή όταν επαθα σκωληκοειδίτιδα. Ηταν ή πρώτη φορά που χωρίστηκαμε... είμαι σίγουρη πως ένιωθε εγκαταλελειμμένος απ την μαμά του την πιο δύσκολη περιοδο, των 9 μηνών. Έκλαιγε συνεχεια, με ζητουσε, έχασε τον ύπνο του, δεν ηρεμουσε πουθενά. Το μωρό φαίνεται να το έχει ξεχάσει πια αλλά ή ουλή είναι εκεί για να μου το θυμίζει... Το ευχάριστο είναι πως πια είναι μία ανάμνηση.

[Marilh]

Από την Πέμπτη το βράδυ η μεγάλη μου κόρη(πάει νήπιο) ρουθουνιζε στον ύπνο. Παρασκευή άρχισε και τι βηχαλακι και λίγες μυξες. Σβκ πήγαμε στο εξοχικό, έκαναν κι οι 3 (με το μπαμπά) μπάνιο στη θάλασσα που ήταν υπέροχη. 

Απο χθες εμφάνισε μυξες κι η μικρή. Σήμερα το πρωί ξύπνησα με πονόλαιμο, πονοκέφαλο και αδυναμία. 

Το μόνο που με απασχόλησε ήταν αν θα τους έκανε καλό το μπάνιο στη θάλασσα. Ήταν τόσο τέλεια όμως που δεν ήθελα να τους στερησω το μπάνιο. Εξάλλου, δεν είχαν πυρετό ή άλλα συμπτώματα. 

Μην έχεις τύψεις. Κανείς ο, τι καλύτερο μπορείς. Όλοι μας κάνουμε λάθος υπολογισμούς καμία φορά. Την επόμενη προσέχουμε πιο πολύ. Όταν το παιδι μας συναναστρεφεται με άλλα παιδάκια όλα είναι στι πρόγραμμα. Δε φταις εσύ. 

[Sunshine8]

Νομίζω ολοι οι γονείς το παθαίνουμε ,πάντα νιώθουμε οτι θα μπορούσαμε ν έχουμε πράξει κατι παραπανω. Άπαξ και γίνεσαι γονιός νομιζω πως αυτός το συναίσθημα δεν σταματα να σε "κατατρέχει ". Παρολαυτα τέτοιου είδους ιωσουλες ολα τα παιδια θα τις περάσουν, και "πρέπει " να τις περάσουν για να αναπτύξουν ανοσοποιητικό σύστημα. Οσο για το που κόλλησε κι εγω πάντα το σκέφτομαι δεν εχει νόημα όμως,  ο παιδίατρος μου έχει πει πως ακόμη κι εμείς (οι γονείς του)  μπορει να είμαστε φορείς κάποιου ιου κ απλά να μην έχουμε εκδηλώσει συμπτώματα..

Ουτε μπορείς να απομονωσεις το παιδί απο τον κόσμο.. Το σημαντικό ειναι να τις περνούν οσο το δυνατον πιο ανώδυνα και να μην αφήνουν σοβαρα κατάλοιπα, οχι ότι και αυτο μπορούμε να το ελέγξουμε πάντα βέβαια. 

[marakiz]

Εντάξει κορίτσια,   κόλλησα κι ηρέμησα! 

[anath]

Είδες; Ποιος φταίει τώρα; χαχα

Αχ κι εμείς έτσι είμαστε.... χωρίς πυρετό αλλά χάλια!

Και τώρα νομίζω ότι το μετέφερα εγώ από τη δουλειά!

[Merendoula]

Α, εμένα το μωρό από την Τρίτη το βράδυ που το συζητούσαμε εδώ, είναι με πάρα πολλή μύξα και πυρετό. Σήμερα είναι λίγο καλύτερα, αλλά δεν τρώει τίποτα, μόνο γάλα κ αυτό με δυσκολία γιατί με βουλωμένη μύτη δεν μπορεί να θηλάσει καλά. "Φταίχτης" ο μεγάλος μου γιος μάλλον!  Πρώτη βαριά ιωσούλα στους 7 μήνες λοιπόν και καλό μας χειμώνα στις άυπνες μαμάδες!!