Αφηνει τραυματα η προωρη εναρξη του παιδικου?

[Franklin]

Μιλουσα με μια γνωστη κυρια γυρω στα 60 ...η οποια ακουσε οτι η μικρη μου κλαιει και δεν θελει να παει στον παιδικο...και μονο που δεν με εβρισε... Ειμαστε αχρηστες οι σημερινες μανες λεει...που κοιταμε μονο τον εαυτο μας και πώς θα βγαλουμε παραπανω χρηματα...ενω η γενια της θυσιαστηκε για να μεγαλωσει τα παιδια της...οτι αφηνουμε τα παιδια μας στα ξενα χερια που ειναι μαχαιρια...και μια μερα τα παιδια σου κυρια μου μου λεει θα στο κοπανησουν αυτο...οτι τα αφησες απο 2 χρονων μωρα στον παιδικο...

 

Τα πρωτα τα παρακαμπτω...δεν μασαω... αλλα πειτε μου...το εχετε δει πουθενα τεκμηρωμενο τοι τα παιδια που ξεκινανε παιδικο απο μικρα εχουν ψυχικα τραυματα? Δεν τα φησα να παω στη Γερμανια...ενα 8ωρακι τα αποχωριζομαι....

[maryp]

φτου σου δεν ντρέπεσαι που αφήνεις τα παιδιά σου στον παιδικό και πας για δουλειά! Επρεπε να κάθεσαι σπίτι να δουλεύει ο άντρας σου 3 δουλειές και να τον έχεις κορώνα στο κεφάλι σου κι αυτόν και τα παιδιά σου!

 

Γράφω αυτές τις π@π#ρολογίες γιατί δεν έχω λόγια για να εκφραστώ κόσμια για την κυρία που σου τα 'πε αυτά!

 

Τραύματα??? Δεν ξέρω... προκαλεί τραύματα η όποιου τύπου κοινωνικοποίηση??? Ενδεχομένως. Δεν είμαι ειδικός, δεν το 'χω ψάξει ποτέ... Αλλά..... πώς παίρνουν το θάρρος και μας την λένε έτσι μερικοί άνθρωποι??? Εκεί τρελαίνομαι!

[Souloumpamia]

Αν η κυρία αυτή νοιάζεται τόσο πολύ για την ψυχική υγεία του παιδιού σου, ας σου δώσει αυτή τα λεφτά να κάτσεις εσύ σπίτι.

 

'Ακου εκεί, που μας νοιάζει μόνο πως θα βγάλουμε περισσότερα χρήματα, λες και ξυπνάμε από τα χαράματα να πάμε στη δουλειά, να μας βγει ο πάτος, πολλές ίσως να ακούνε και βρισίδια και να ανέχονται τη βλακεία του καθένα στο γραφείο τους, έτσι για πλάκα για να περάσει η ώρα μας.

[evi_mik]

Δεν ξέρω πόσο χρονών είναι το παιδάκι σου....

Μπορώ να σου πώ όμως ότι από κάποιο σημείο και μετά τα παιδάκια έχουν την ανάγκη να βρεθούν με άλλα παιδάκια...

Ακόμη και αν καθόσουν στο σπίτι σου να μεγαλώσεις το παιδί σου, για πόσα χρόνια μπορεί να παίζει το παιδί σου μαζί σου????

 

Εμένα ο μικρός μου είναι 15μηνών. Μείωσα σημαντικά την δουλεία μου για να τον μεγαλώσω με τον τρόπο που θέλω εγώ. Παρατήρησα λοιπόν το παιδί μου ότι όταν βρίσκεται με άλλα παιδάκια, σε παιδότοπους, σε πάρτυ... δεν με αναζητά καθόλου, περνάει καλά και του αρέσει, το διασκεδάζει...

Έτσι αποφάσισα να τον γράψω σε ένα βρεφονηπιακό. Και ναι πήγαμε, και ναι περνάει πολύ καλά και

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΟΥΤΕ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ!!!!!

Πόσα τραύματα μπορεί να του αφήσει??? Πόσο άσπλαχνή είμαι???

 

Μην ακούς κανένα, να ακούς το ένστικτό σου!!!!

[Maya]

Εμένα ο γιος μου είναι δύο. Δεν τον πάω παιδικό, γιατί έχω αυτή τη δυνατότητα, και έχω αποφασίσει να τον πάω του χρόνου. Όταν όμως βλέπει παιδάκια, λάμπουν τα ματάκια του από χαρά. Παρά το ότι νομίζω ότι τα τρία είναι η πιο κατάλληλη ηλικία, δεν παραβλέπω ότι το παιδί μου μπορεί και να πέρναγε καλύτερα στο σταθμό. Πες στην κυρία ότι τα παιδιά δεν χρειάζονται μαμάδες που να θυσιάζονται, αλλά μαμάδες που να τα αγαπάνε.

[anthie g]

Δεν το κλείνουμε έδω το θέμα λέω γώ γιατί εκνευρίζομαι με τις αηδίες κάθε βολεμένης που θα μας κρίνει κιόλας. Εγώ πάντως δεν έβαλά το παιδί μου στον παιδικό από 20 μηνών επείδη είμαι καμία διευθύντρια πολυεθνικής που θέλωνα ικανοποιήσω το ψώνιο μου και μόνο εγω ξέρω τι κλάμα έκανα κάθε πρωί που το άφηνε ο άντρας μου να κλαίει στον παιδικό και εγω ημουνα ήδη στην δουλειά. Γιατ είμαι και τόσο κακή μάνα που φεύγω από τις 7 από το σπιτι για να πάω να διασκεδάσω στην δουλειά μου και αφήνω το παιδί μου στα ξένα χέρια. Δεν ανέχομαι κρίσεις λοιπόν για καμμιά μας. τέλος να σημειώσω ότι κατά την άποψη μου σε έναν ιδανικό κόσμο ναι τα παιδάκια τουλάχιστον μέχρι τα τρία θα έπρεπε να μένουν με την μητέρα τους στο σπίτι. Αλλά...

[liana03]

Εγώ όπως και οι περισσότερες μανούλες σήμερα μπορεί να εργάζομαι και να αποχωρίζομαι το παιδάκι μου για οκτώ ώρες αλλά μόλις επιστρέφω κάνω πράγματα μαζί του και του αφοσιώνομαι έτσι που παλιά δεν νομίζω ότι έκαναν.

Όταν ο μικρός ήταν έξι μηνών πηγαίναμε σε μία παιδίατρο (την αλλάξαμε βέβαια) η οποία μόλις είπα ότι θα πάμε το παιδι στον σταθμό μόνο που δεν με έβρισε είπε ότι θα του αναστείλουμε την ψυχοκινητική του ανάπτυξη καλά ο καθένας λέει ότι θέλει

[mariori]

Από ό,τι έχει μείνει στη μνήμη μου από τα πρώτα παιδικά μου χρόνια, μου άρεσε πολύ ο παιδικός σταθμός, πήγα 3 χρόνια συνολικά (από 3 έως 6 ετών) και δεν μου έχει μείνει τίποτα αρνητικό που να με πληγώνει. Η μητέρα μου ήταν εργαζόμενη και τώρα λέει καμιά φορά ότι αισθάνεται λίγο τύψεις που μας πήγαινε στον παιδικό τόσο μικρά, αλλά εμείς που είμασταν και 4 αδερφάκια και περάσαμε όλοι από τον παιδικό περάσαμε μια χαρά. Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι μάλλον η συγκεκριμένη κυρία που λέει τις κακίες είναι ολίγον κομπλεξική και προσπαθεί να κρύψει το δικό της κόμπλεξ που δεν δούλεψε λέγοντας αυτά. Οι εργαζόμενες μαμάδες είναι αξιοθαύμαστες, όπως και οι μαμάδες που άφησαν τις δουλειές τους για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους (είναι κι αυτό πολύ μεγάλη θυσία), αρκεί να μη λένε τέτοια κουφά.

[angela_kgr]

και εγώ έχω παρόμοιους φόβους που μου τους ενισχύουν κιολας.

Πήρα τηλέφωνο σε ένα πολύ καλό παιδικό σταθμό ο οποίος όμως παιρνει παιδάκια από 2,5 και πάνω και όταν της είπα πως η μπέμπα μου είναι 14 μηνών μου είπε πως σε αυτό το στάδιο δε χρειάζεται ένταξη σε κοινωνικές ομάδες αλλά ένα άτομο να υπηρετεί τις αναγκες και πως καλό ειναι να τη κρατήσω σπίτι κτλ.Και οτι σε αυτο το ψυχοκινητικο στάδιο που είναι δε είναι καλό να πάει βρεφικό.Σα να μου λέει ότι αν το παω διαταράσω την ομαλή ανάπτυξη τουΜακάρι να μπορούσα αλλά όταν δουλεύεις τι κάνεις ?

Πόσες μανούλες πια μπορούν να κάθονται σπίτι με τα αγγελούδια τους ?

δε ξέρω τι να κάνω, έχω μπλέξει και τον άντρα μου που τον αναγκάζω για 6 μήνες να αλλάξει βάρδια(κάτι που τον έχει ανγχώσει πολύ λόγω οικονομικών διαφορών πρωινής με απογευματινή βάρδια)και ειμαι πελαγωμένη.

[zunix]

... αλλα πειτε μου...το εχετε δει πουθενα τεκμηρωμενο τοι τα παιδια που ξεκινανε παιδικο απο μικρα εχουν ψυχικα τραυματα? Δεν τα φησα να παω στη Γερμανια...ενα 8ωρακι τα αποχωριζομαι....

Ο Steve Biddulph στο βιβλίο του Raising Babies - Should Under 3's Go to Nursery? (δεν ξέρω αν υπάρχει στα ελληνικά) γράφει πως στα παιδάκια κάτω των τριών (ειδικά τα αγόρια) μπορεί να προκληθεί ζημια στη χημεία του μυαλού, ή να επηρεάστει η κοινωνική και συναισθηματική τους ανάπτυξη. Πιστεύει επίσης πως κάτω των 2 ετών (3 ετών για αγόρια) είναι προτιμότερη η φροντίδα 1 προς 1 (όχι απαραίτητα μαμάς, αλλά και μπαμπά ή γιαγιάς ή νταντάς). Επικαλείται επίσης αποτελέσματα ερευνών που δείχνουν ότι τα επίπεδα της κορτιζόλης στο αίμα των παιδιών που πηγαίνουν νωρίτερα παιδικό είναι υψηλότερα αυτών που πάνε μετά τα 3 έτη και πως στα αγόρια το άγχος αποχωρισμού είναι εντονότερο, ότι θα γίνουν συναισθηματικά κλειστά ως αποτέλεσμα του αισθήματος ότι έχουν εγκαταλειφθεί κλπ. Σημείωση: Αφορά τα παιδάκια που πάνε στον παιδικό σταθμό φουλ ωράριο κάθε ημέρα. Δεν το έχω ψάξει περισσότερο, όμως δείτε και εδώ:

http://www.timesonline.co.uk/tol/news/uk/education/article1615190.ece

Όλα αυτά από ξένες έρευνες. Δεν ξέρω αν έχουν γίνει ανάλογες στην Ελλάδα. Προσωπικά δεν τις συμμερίζομαι απόλυτα αλλά πιστεύω ότι έχουν κάποια βάση...

[elenik]

Πιστευω οτι αν τα ατομα που θα το φροντιζουν ειναι τα σωστα δεν θα υπαρξει θεμα.

Ο Βασιλης μου ξεκινησε 1 ετους αλλα τυχαμε σε λαθος ανθρωπους παρολο που ηταν ιδιωτικος.

Ο μικρος θα ξεκινησει 10 μηνων αλλα θα παει εκει που παει ο Βασιλης τωρα και παρολο που ειναι Δημοτικος εμπιστευομαι την κοπελα που ειναι στα βρεφη και ξερω οτι θα περναει καλα.

Δεν τα αφηνω να παω στα μπουζουκια . Τα αφηνω να παω για δουλεια. Για βολτα ειναι ζητημα να τα αφησω στην μαμα μου 2-3 φορες τον χρονο. Το κανω για μενα και γι αυτα και οσο και αν θα ηθελα να ειμαι διπλα τους δεν γινεται οχι για να εχουν πολυτελειες αλλα για να εχουν τα απαραιτητα και να μπορουν να χαιρονται και τον μπαμπα τους (τον οποιο αν δεν δουλευα δεν θα εβλεπαν καθολου απο το τρεξιμο).

Δεν ειναι θεμα επιλογης ειναι θεμα αναγκης και οταν δεν μπορεις να κανεις αλλοιως μην τρελενεσαι και πολυ με τα διαφορα που ακους.

 

 

Μπορεί ο παιδικός σταθμός να θεωρείται από αρκετούς γονείς ως αναγκαία λύση για να μπορέσει να επιστρέψει η μητέρα στην εργασία, αλλά σύμφωνα με αυστραλιανή έρευνα ο ρόλος του δεν είναι μόνο αυτός.

 

Προέκυψε λοιπόν πως οι παιδικοί σταθμοί σχετίζονται άμεσα με τη μετέπειτα συμπεριφορά του ατόμου και, πιο συγκεκριμένα, φάνηκε πως τα παιδιά που απολάμβαναν καλή φροντίδα στους παιδικούς σταθμούς είχαν χαμηλά ποσοστά στρεσογόνων ορμονών, γεγονός που εγγυάται την αρμονικότερη ανάπτυξη του εγκεφάλου τους και κατά συνέπεια την καλύτερη εν γένει συμπεριφορά τους ως ενηλίκων.

 

Επίσης, η προσοχή της παιδαγωγού και το περιβάλλον του σταθμού εγγυώνται την καλύτερη κοινωνικοποίηση των παιδιών.

http://www.myworld.gr/site/content.php?sel=55&artid=146562

[elena.]

ο μικρουλης μου εχει αρχισει παιδικο εδω και περιπου 1 μηνα.. ηταν κοινωνικος και πριν παει παιδικο και δεν φαινοταν να ειχε προβλημα με τα πολλα ατομα ξενα κυριως γυρω του. αυτο που προσεξα ειναι οτι απο τοτε που αρχισε παιδικο σταθμο, αρχισε και η λογοδιαροια.. ολη μερα μιλαει, σε μια γλωσσα που φυσικα μονο αυτος καταλαβαινει αλλα δεν το κλεινει το στοματακι του. με την παιδιατρο που το συζητησα μου ειπε οτι φταει ο παιδικος και η προσοχη που του δινουν.. αν ασχολειται καποιος μαζι του συνεχεια είτε αυτος λεγεται παιδαγωγος ειτε παιδακια ειναι πολυ λογικο να "συζηταει" μαζι τους και ν αναπτυσουν τον δικο τους κωδικα επικοινωνιας..

με λιγα λογια, καλο μας εκανε..

τωρα, δεν σχολιαζω τα λογια της γνωστης κυριας της franklin γιατι στη γενια της (οπως ειπε) η οικονομια ηταν σαφως καλυτερη και οι τιμες σε νορμαλ επιπεδου για τα τοτε δεδομενα οποτε ισως να μην χρειαζοταν να δουλεψει η μανα.

[elenasteraki]

... αλλα πειτε μου...το εχετε δει πουθενα τεκμηρωμενο τοι τα παιδια που ξεκινανε παιδικο απο μικρα εχουν ψυχικα τραυματα? Δεν τα φησα να παω στη Γερμανια...ενα 8ωρακι τα αποχωριζομαι....

Ο Steve Biddulph στο βιβλίο του Raising Babies - Should Under 3's Go to Nursery? (δεν ξέρω αν υπάρχει στα ελληνικά) γράφει πως στα παιδάκια κάτω των τριών (ειδικά τα αγόρια) μπορεί να προκληθεί ζημια στη χημεία του μυαλού, ή να επηρεάστει η κοινωνική και συναισθηματική τους ανάπτυξη. Πιστεύει επίσης πως κάτω των 2 ετών (3 ετών για αγόρια) είναι προτιμότερη η φροντίδα 1 προς 1 (όχι απαραίτητα μαμάς, αλλά και μπαμπά ή γιαγιάς ή νταντάς). Επικαλείται επίσης αποτελέσματα ερευνών που δείχνουν ότι τα επίπεδα της κορτιζόλης στο αίμα των παιδιών που πηγαίνουν νωρίτερα παιδικό είναι υψηλότερα αυτών που πάνε μετά τα 3 έτη και πως στα αγόρια το άγχος αποχωρισμού είναι εντονότερο, ότι θα γίνουν συναισθηματικά κλειστά ως αποτέλεσμα του αισθήματος ότι έχουν εγκαταλειφθεί κλπ. Σημείωση: Αφορά τα παιδάκια που πάνε στον παιδικό σταθμό φουλ ωράριο κάθε ημέρα. Δεν το έχω ψάξει περισσότερο, όμως δείτε και εδώ:

http://www.timesonline.co.uk/tol/news/uk/education/article1615190.ece

Όλα αυτά από ξένες έρευνες. Δεν ξέρω αν έχουν γίνει ανάλογες στην Ελλάδα. Προσωπικά δεν τις συμμερίζομαι απόλυτα αλλά πιστεύω ότι έχουν κάποια βάση...

 

Καλημέρα και απο μένα, εντελώς συμπτωματικά προχθές παρακολουθούσα στην τηλεόραση μια εκπομπή η οποία μεταξύ άλλων έδειξε ένα βίντεο όπου εξέτασαν τα επίπεδα της κορτιζόλης μεταξύ τριών παιδιών ως εξής:

Το πρώτο παιδάκι αγοράκι 2 ετών το έμενε με τη μαμά του στο σπίτι, το δεύτερο κοριτσάκι 2,5 ετών πήγαινε σε έναν ''οικογενειακό σταθμό'' 4 ατόμων για 2 φορές την εβδομάδα από 4 νομίζω ώρες και το τρίτο παιδάκι 18 μηνών, αγοράκι πήγαινε σε βρεφικό σταθμό πλήρους απασχόλησης. Τα αποτελέσματα του τεστ έδειξαν ότι και στα 3 παιδιά όπως και στους ενήλικες τα επίπεδα της κορτιζόλης αυξάνονταν το πρωϊ μετά το ξύπνημα, μετά μειώνονταν, ακολουθούσε περίοδος αύξησης πριν το μεσημεριανό γεύμα και τελικά μειώνονταν σταδιακά μέχρι το βράδυ. Συγκριτικά τώρα το παιδάκι που έμενε στο σπίτι φυσικά είχε τα χαμηλότερα επίπεδα. Αυτό όμως που μου προκάλεσε έκπληξη ήταν ότι το παιδάκι που πήγαινε στον ολοήμερο βρεφικό είχε παρόμοια επίπεδα, λίγο πιο αυξημένα με του πιαδιού που κάθονταν σπίτι, ενώ το παιδάκι που πήγαινε για λίγες ώρες είχε πολύ αυξημένα επίπεδα. Το συμπέρασμα λοιπόν του τέστ, σύμφωνα με το βίντεο, ήταν ότι το παιδάκι που πήγαινε στο σταθμό και σημειωτέον λάμβανε φροντίδα από έμπειρες παιδαγωγούς, είχε πιο αυξημένα αλλά όχι σημαντικά αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης, ενώ το τρίτο λόγω των πολλών αλλαγών και όχι του σταθερού προγράμματος, εμφάνιζε αυξημένα επίπεδα. Τώρα και εγώ τι να πω παρακολουθούσα την εκπομπή περιμένοντας φυσικά να ακούσω ότι τα παιδάκια που πηγαίνουν στο σταθμό (και ο δικός μου σήμερα 18 μηνών πάιε από 14 μηνών) έχουν έντονο άγχος και ''ευτυχώς'' αν τελικά ισχύουν τα παραπάνω δεν κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα. Ένιωσα λίγο καλύτερα αλλά τα παραπάνω έρχονται σε αντίθεση με αυτά που γράφεις εσύ Όπως και να έχει εγώ προσωπικά δεν μπορώ πια να μπω σε αυτή τη λογική παρότι βασανίστηκα πολύ στην αρχή που τον πήγα, καθώς δεν έχω καμία δυνατότητα βοήθειας από γονείς και λόγω του ότι το σπίτι μου είναι σχετικά απομονωμένο και μια ώρα απόσταση από τη δουλειά δεν είχα καμία εμπιστοσύνη σε κάποια νταντά (δεν ήξερα και καμία), η οποία θα μπορούσε να πάρει το παιδί μου και να φύγει και εγώ να το μάθω μετά από ώρες. Επιπλέον μου αρέσει που δουλεύω και νομίζω ότι προσωπικά δεν θα ήμουν ποτέ ευχαριστημένη με το να κάθομαι στο σπίτι με το μωρό. Έκατσα 14 μήνες και κόντεψα να σκάσω, μου αρέσει η δουλειά μου, έχω δουλέψει σκληρά πολλά χρόνια, έχω σπουδάσει άλλα τόσα και δεν θα μπορούσα να τα ακυρώσω όλα αυτά ενώ επιπλέον είμαι πια πολύ πιο ήρεμη και ας κουράζομαι περισσότερο. Βέβαια αυτά ισχύουν για μένα προσωπικά ενώ έχω φίλες που κάθονται με τα παιδάκια τους στο σπίτι και είναι ευτυχισμένες γιατί αυτό τους αρέσει. Και αυτές μπουχτίζουν αλλά έχουν ξεκαθαρίσει στο μυαλό τους ότι θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους οι ίδιες.

[angela_kgr]

elenasteraki σε ευχαριστώ με εκφράζουν απόλυτα τα όσα γράφεις ,

ειλικρινά είχα πολύ ανάγκη να ακούσω ότι κάποιος σκέφτεται το όλο θέμα ακριβώς οπως και εγώ(λάθος μου βέβαια έπρεπε να πιστεύω πιο πολύ σε εμένα αλλά είμαι καρκινάκι οποτε ........ ) και δε μπορώ να περιγράψω πόσο χαλια ειμαι που σε ένα μήνα αφήνω το μωρακι μου και επιστρέφω στη δουλειά

[elenasteraki]

Angela_kgr μην πτοείσαι ο καθένας έχει τις δικές του απόψεις για το μεγάλωμα των παιδιών του. Όλοι εξετάζουμε τα δεδομένα και πιστεύω ότι παίρνουμε τις καλύτερες δυνατές αποφάσεις. Και εγώ όταν τον ξεκίνησα άκουγα διάφορα γύρω-γύρω του στυλ η μάνα πρέπει να μένει σπίτι και να μεγαλώνει τα παιδιά της, μέχρι δεν το λυπάσαι που θα αρρωσταίνει συνέχεια. Δεν πρόκειται να σου χρυσώσω το χάπι, εγώ τον πρώτο καιρό έκλαιγα γιατί ένιωθα ότι τον παρατούσα, καθόμουν έξω από τον σταθμό 10 λεπτά και έκλαιγα με αναφιλητά, το παιδί μου ευτυχώς σε γενικές γραμμές προσαρμόστηκε εύκολα και αυτό με βοήθησε. Τα πρωϊνά ξεκίνησε να τον πηγαίνει ο μπαμπάς του που είναι πιο ψύχραιμος και όλα καλά. Το συζήτησα με την ψυχολόγο του σχολείου που με βοήθησε πολύ. Τέλος πάντων ήταν ένα δύσκολο διάστημα στην αρχή, όπως και η πρώτη μας ίωση (τώρα συνηθίσαμε) όπου άρχισα να αναδιπλώνομαι και να αναρωτιέμαι αν τελικά έκανα καλά, αφού οι γύρω μου το πρώτο πράγμα που μου είπαν ''ε αυτά έχει ο παιδικός''. Όμως είπα όχι τόσες μανάδες που δουλεύουν τι κάνουν; Τώρα μετά από 6 περίπου μήνες νιώθω πολύ καλά με την απόφασή μου, αφενός γιατί πλέον έχω εμπιστοσύνη στο σταθμό και νιώθω ότι είναι κάπου που τον φροντίζουν και επιπλέον μαθάινει συνεχώς καινούργια πραγματάκια και τον βλέπω που είναι χαρούμενος και αφετέρου λόγω δυο φιλικών μας ζευγαριών που είχαν νταντά οι οποίες τους παράτησαν μέσα σε μια νύκτα λέγοντάς τους ότι την επόμενη μέρα δεν θα πάνε. Στη μια περίπτωση δε ήταν γυναίκα μέσω γραφείου, με ένσημα και άδειες κανονικά. Πέρα από όλα αυτά τα πρακτικά θέματα για μένα πέζει πολύ μεγάλο ρόλο η ψυχολογία μου. Όπως λέει και ο άντρας μου όταν είσαι εσύ καλά είμαστε όλοι, έχω πολύ περισσότερη διάθεση να ασχοληθώ με τον μικρό μου, να παίξουμε να πάμε βολτούλες κλπ. Συν ότι τα πράγματα που κάνει στο σταθμό δεν θα μπορούσε να τα κάνει με μια οποιαδήποτε νταντά....Επιπλέον άπό όταν γύρισα στη δουλεία νιώθω ότι κάνω κάτι μόνο για μένα και ξεκουράζω κατά κάποιο τρόπο το μυαλό μου αν καταλαβαίνεις τι εννοώ...Καρκινάκι είναι και το μπεμπάκι μου Στο ξαναλέω μην πτοείσαι, θα περάσετε ένα δύσκολο διάστημα αλλά θέλω να πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά.

[angela_kgr]

και πάλι ευχαριστώ ,

συνεχίζω το ψάξιμο

[Maya]

Όπως λέει και ο άντρας μου όταν είσαι εσύ καλά είμαστε όλοι

 

Αυτή είναι η ουσία. Τα παιδιά προσαρμόζονται στις καταστάσεις με ευκολία. Εμείς πρέπει να βρούμε τις ισορροπίες μας και αυτό θέλει προσπάθεια. Σημασία έχει το παιδί να σε βλέπει χαρούμενη!